gezien Zalige kerst en gelukkig nieuw * de betekenis van kwiedam zal duidelijk worden op p. 6-7 foto: foto:

voor vrijwilligers

Driemaandelijks tijdschrift van VZW Vrijwilligerswerk TELEDIENST - ondernemingsnr. 456483285 38 ste jaargang – nr. 1 – januari, februari, maart 2015 afgiftekantoor 8000 Brugge 1 / 2de afdeling - erkenningsnummer: P408451 Verantwoordelijke uitgever: E. CLAES – Garenmarkt 3 – 8000 Brugge

2

gezien In een niet nader te vernoemen supermarkt, waar men in het weekend een en ander mag proeven, ontmoet ik een hongerige kwiedam*. Hij draagt de geur van armoede met zich mee. Hij doet zich overdadig tegoed aan toastjes paté en zalmtartaar. Gulzig stouwt hij zich vol. Hij praat likkebaardend in zichzelf, het heerlijke voedsel lovend. Met zijn groezelige vingers schraapt hij de laatste restjes uit het schaaltje. Wat een buitenkans: eten. De winkelende medemensen, met rijkelijk gevulde karretjes, houden halt en staren hem aan met een blik van ‘hoe durft ie’.

Wat zijn mensen toch inventief in hun vijandige uitvindingen. Enkele staaltjes. Anti-daklozen spikes: puntige obstakels worden aangebracht in portalen van sjieke en/of openbare gebouwen. Zodat daklozen zich er niet zouden neervlijen. En meer nog: architecten bedenken een designvariant die op een esthetische manier in hun ontwerp past. En nog eentje, de eenpersoonsbank: zitbanken in parken en openbare ruimten worden voorzien van een tussenschot. Zo kunnen die kwiedams* er niet meer op slapen. Zalige kerst en gelukkig nieuw

foto: www.legalcheek.com foto: www.360magazine.nl

* de betekenis van ‘kwiedam’ zal duidelijk worden op p. 6-7

3

Beste Lezer, Ter gelegenheid van de internationale dag van de vrijwilliger op 5 december schreef Eva Hambach naar goede traditie, enkele woorden van dank voor de vrijwilligers, inwoners van Vrijwilligersland. Daar doe ik mijn petje voor af Ik weet het. Puur taalkundig gezien kan ik ook perfect mijn hoedje afnemen. Ik verkies mijn petje. Want dat heb ik namelijk, een heus, bruinbeige petje, uit velours. Lekker warm en het staat me niet slecht, naar het schijnt. Vandaag doe ik dat petje af. Voor jou, opperbeste vrijwilliger, die het aandurft om de handen uit de mouwen te steken, initiatief te nemen, activiteiten en constructies op te zetten waar anderen op de ene of de andere manier beter van worden. Ook al zien die anderen dat niet meteen, of staan ze er niet bij stil, of doen ze er een beetje meewarig over. Niks van aantrekken, want jij weet veel beter. Door te vrijwilligen ben je bezig met een zaak die voor jou belangrijk is, en je kan daar genoegen, vrolijkheid, reflectie en schoonheid uit puren. Het is niet altijd gemakkelijk om te vrijwilligen, of dat vol te houden, maar je doet dat toch maar. Daarom grijp ik deze Internationale Dag van de Vrijwilliger aan om je daar persoonlijk voor te danken. Ik doe ook vooral mijn petje af omdat jij, als vrijwilliger, in deze samenleving die drijft op concurrentie, individualisme en jammer genoeg ook vaak blinde hebzucht, je nek durft uit te steken om ‘goed’ te doen voor je directe of minder directe omgeving. Niet evident. Jij neemt tenminste je verantwoordelijkheid op. Verantwoordelijkheid die anderen laten liggen. Een overheid die dingen op haar beloop laat? Vrijwilligers grijpen in! Een private markt die overal haar slaatje wil uithalen? Vrijwilligers realiseren een groot en betaalbaar aanbod aan activiteiten en initiatieven. Mensen die nalaten voor het milieu, hun buurt, zorgbehoevenden, dieren in nood te zorgen? Daar is de vrijwilliger weer. En wie vrijwilligt, doet dat alsof het een tweede natuur is. Jij wil daar niks voor in de plaats, en ergens niks voor in de plaats willen, begint ook al een schaars goed te worden. ‘Niets voor niets, voor wat hoort wat’ zijn zinsneden die de laatste jaren wel vaker rond onze (ook vrijwilligers-) oren worden geslagen. Dat is zo in tegenspraak met het vrijwilligen, dat je wellicht doet om dat je daar goed bij voelt, maar niet om hier iets voor in de plaats te krijgen. Een welgemeende dank. Ja. Een schouderklop. Ja. Waardering en erkenning van diegenen waarvoor je je inzet. Laat ons hopen, ja. Tegenstand zal jou, vrijwilliger, niet kisten. Jij gaat er voor, en kent hierbij geen grenzen. Geen moeite is te veel. Geen probleem te zwaar. Jij vrijwilliger, toont grenzeloze inzet. En denk niet dat je er alleen voor staat. In Vlaanderen heb je ongeveer 899.000 collega’s rondlopen, en wereldwijd telt die hele gemeenschap van mensen die hun verantwoordelijkheid willen opnemen, ongeveer 971 miljoen. 971 miljoen dat is een massa! Een heuse gemeenschap vrijwilligers, die hun ding doen, in de beste of de moeilijkste omstandigheden en ze hebben hetzelfde gemeen als jij: die onvoorwaardelijke inzet, het vertrouwen om verder te doen zonder of met weerstand, het dragen van verantwoordelijkheid waar anderen die laten vallen. Met die 971 miljoen vrijwilligers zouden we zo een mooi continent kunnen opbouwen: waarin mensen van divers pluimage, met verschillende tradities en culturele gewoonten, in hun eigen taal, hun eigen traditionele gerechten en muziekritmes, … elkaar vinden om die sterkte die het vrijwilligerswerk in zich draagt, verder te ontwikkelen. Vrijwilligersland. Dat vrijwilligersland bruist van enthousiasme en is zo aanstekelijk, dat we met een vingerknip de niet-vrijwilligersterritoria kunnen veroveren. Niet met geweld, natuurlijk niet. Vrijwilligers zijn immers vredevol. Hun wapen is die rotsvaste overtuiging dat vrijwilligerswerk niet alleen broodnodig is, maar het ultieme middel voor een sterke en warme samenleving. Vrijwilligersland zit in jou, beste vrijwilliger. Nog eens van harte dank dat jij verantwoordelijkheid wil dragen. Petje af! Eva Hambach http://internationaledagvrijwilligerswerk.wordpress.com/dankwoord-voor-vrijwilligers/

Wil je het Contactblad voortaan digitaal ontvangen, per e-mail dus, laat ons dat dan weten op:

[email protected]

Op die manier kunnen we een hele hoop papier besparen en werken we samen aan een duurzamer milieu! Omdat het over een groot bestand gaat is het wel nodig dat je over een snelle internetverbinding beschikt!

4

iedereen beschermd tegen armoede? België is een welvaartsstaat, Brussel is de hoofdstad van Europa en Vlaanderen beschouwt zichzelf als een Europese top-regio. Toch leven 1 op 7 mensen hier in armoede. Zonder sociale zekerheid zou de armoede zelfs meer dan 4 op 10 mensen treffen. Hoe is dat mogelijk? Zijn we dan niet allemaal beschermd door de sociale zekerheid en andere vormen van sociale bescherming? Blijkbaar niet. Welzijnszorg vindt dat iedereen in ons land recht heeft op een goede sociale bescherming. Dat wil zeggen dat iedereen beschermd moet zijn tegen sociale risico’s zoals ziekte of je werk verliezen. Wie arm is, is onvoldoende beschermd tegen allerlei risico’s, vindt geen toegang tot de nodige diensten en voorzieningen om zijn sociale rechten te laten gelden. In de praktijk leeft 1.6 miljoen mensen in ons land in een situatie van sociale onderbescherming. Welzijnszorg gaat met de campagne ‘Iedereen beschermd tegen armoede?’ naar de kern van de armoedeproblematiek en geeft sociale uitsluiting geen kans. Sociale bescherming Wie arm is, is onvoldoende beschermd tegen allerlei risico’s, vindt geen toegang tot de nodige diensten en voorzieningen om zijn sociale rechten te laten gelden. In de praktijk leven 1,6 miljoen mensen in ons land in een situatie van sociale onderbescherming. Zij hebben een inkomen dat onvoldoende is om van te kunnen rondkomen, zij hebben problemen om ziektekosten te betalen, om een goed huis te vinden, om toegang te krijgen tot diensten of een duurzame job te vinden … Kortom, ze leven in armoede! “Ik ben heel kwaad geweest, ik kan het niet beschrijven. Mensen willen ook werken, ze willen geen uitkering, ze willen niet ziek zijn, ze willen normaal leven maar kunnen het niet.” (Getuigenis Welzijnsschakels) Recht hebben ≠ Recht krijgen We kennen in ons land heel wat mogelijkheden, rechten en statuten om, hetzij iedereen, hetzij een bepaalde groep, ondersteuning te bieden, een tegemoetkoming te geven. Er zijn ook heel wat rechten die zich specifiek richten op wie het moeilijk heeft. De bekendste zijn de uitkeringen uit onze sociale zekerheid, zoals de werkloosheidsuitkering, invaliditeitsuitkering, pensioen … Sommige rechten krijg je (zo goed als) automatisch, andere moet je zelf aanvragen of kan je bijvoorbeeld via je belastingaangifte laten gelden. Voor mensen in armoede is het niet eenvoudig om te krijgen waar je recht op hebt. “Mensen moeten beseffen dat arm zijn niet betekent dat je een slecht mens bent. De maatschappij kleeft een etiket op je.” (Getuigenis Welzijnsschakels) De paraplu van de sociale zekerheid Zonder sociale zekerheid zouden in België 42% van de mensen in armoede leven. Dankzij ons sociale beschermingssysteem blijft dit gelukkig tot 15% beperkt. Toch moeten we vaststellen dat 1,6 miljoen mensen in ons land in armoede leeft. Er zitten dus gaten in die paraplu van de sociale zekerheid. Wat is er precies aan de hand? Welzijnszorg moet vaststellen dat bijna alle minimumuitkeringen in ons land onder de armoedegrens liggen. Wanneer je voor langere tijd beroep moet doen op zo’n uitkering is de kans groot dat je inkomen veel te laag is om van te leven. Vele sociale minima blijven onder de armoedegrens. “Zonder geld val je overal buiten. Het doet er ineens niet meer toe of je ook je best hebt gedaan of wat je kan. Het ergste is dat je niet meer mee mag doen.” (Getuigenis Welzijnsschakels) Het vangnet van de sociale bijstand Voor wie uit de sociale zekerheid of onderdelen ervan tuimelt, is er het vangnet van de sociale bijstand. Om recht te hebben op sociale bijstand moet je niet bijgedragen hebben. Er zijn meestal wel andere voorwaarden aan gekoppeld, zoals een inkomensonderzoek of bijvoorbeeld de bereidheid tot werk via een begeleidingstraject. Maar in de sociale bijstand gelden dezelfde problemen als in de sociale zekerheid. De inkomensbescherming is ondermaats, van een leefloon kan je niet leven. Voor aanvullende steun moet je hopen dat er in jouw gemeente een tegemoetkoming bestaat en dat men ingaat op jouw vraag. “Bij het OCMW word je teveel geholpen als slachtoffer. Niet als een mens die wil geholpen worden. Je bent een ‘gedupeerde.” (Getuigenis Welzijnsschakels)

5

Door mijn schuld, door mijn grote schuld Mensen in armoede zitten bovendien vaak met schulden. Soms kunnen ze niet anders dan schulden maken omdat hun inkomen veel te laag is om te voorzien in de meest elementaire noden. Schulden vermijden kan enkel door mensen een menswaardig inkomen te geven en waar nodig begeleiding om het huishoudbudget te beheren. Het loopt echter fout op beide vlakken. Zo kunnen mensen hun rechten niet uitoefenen en geraken zelf alle controle over hun leven kwijt. “Ik ben vervreemd van mijn eigen geldzaken. Wanneer mag ik terug over mijn financiën beslissen? Het blijft maar bij schuldbemiddeling. Zij zeggen wat ik moet doen.” (Getuigenis Welzijnsschakels) De eisen: 1 op 7 mensen in ons land leeft in armoede. Zonder sociale zekerheid zou de armoede zelfs meer dan 4 op 10 mensen treffen. Toch blijkt de paraplu van onze sociale bescherming lek. Welzijnszorg wil dat iedereen beschermd is tegen armoede. Wij vragen daarom: 1. Een inkomen boven de armoedegrens voor iedereen Meer dan 1,6 miljoen mensen in ons land moeten rondkomen met een inkomen dat onder de Europese armoedegrens ligt. Dat is onmogelijk: volwaardig participeren aan de maatschappij lukt niet. Alle uitkeringen en vervangingsinkomens moeten worden opgetrokken tot minimaal de armoedegrens. Dit moet van toepassing zijn op elk gezinstype, zowel voor een alleenstaande, als een gezinshoofd of een samenwonende. 1 op 5 mensen in armoede werkt nu al voltijds of deeltijds. Deze werkende armen, werknemers en zelfstandigen, moeten rondkomen met een inkomen onder de armoedegrens. Het minimumloon moet voor iedereen hoog genoeg zijn om uit de armoede te blijven of te geraken. Vaak zijn werkende armen het slachtoffer van korte, onzekere contracten en weinig kwalitatieve jobs. Ten slotte moet wie kampt met overmatige schulden menswaardig kunnen leven. 2. Mensen geven waar ze recht op hebben: automatische toekenning van rechten We hebben heel wat aanvullende rechten en tegemoetkomingen voor mensen met een laag inkomen en/of hoge kosten. Maar al te vaak blijven deze mensen verstoken van die rechten. Ze slagen er niet in om al hun rechten uit te putten: door een gebrek aan informatie of aan administratieve vaardigheden, door ingewikkelde regelgeving, door wijzigende persoonlijke situaties… We moeten mensen geven waar ze recht op hebben door zo veel mogelijk rechten automatisch toe te kennen. Jaarlijks moet de federale overheid de automatische toekenning van 3 rechten realiseren. Ook de Vlaamse regering moet jaarlijks de automatische toekenning van 3 rechten kunnen realiseren op basis van een lijst van 15 sociale rechten die in de legislatuur 2009-2014 werd opgesteld. Het is volstrekt haalbaar om deze 15 sociale rechten de komende legislatuur te realiseren. 3. Ieders rechten realiseren door een kwaliteitsvolle dienstverlening te garanderen Iedereen heeft nood aan een kwaliteitsvolle dienstverlening, zeker mensen in armoede. Heb je recht op hulpverlening of een tegemoetkoming, dan moet je dat ook kunnen krijgen. Maatschappelijk werkers van het OCMW moeten vaak heel complexe dossiers behandelen. Ook verwachten cliënt en samenleving dat hulpverleners mensen opnieuw kansen geven in de maatschappij: dit is dé doelstelling van de hulpverlening. Dat kan alleen lukken als het op een kwaliteitsvolle manier gebeurt. Daarom moeten alle diensten bij de overheid, in de hulpverlening, vakbond, mutualiteit … aan kwetsbare groepen garanderen dat ze al hun rechten kunnen uitoefenen. Wij vragen dat de federale overheid het hele bedrag voor het leefloon betaalt aan de lokale overheden. Deze lokale overheden moeten het vrijgekomen geld investeren in betere dienstverlening: • Proactieve dienstverlening • Opleiding en vorming van het personeel • Klanttevredenheidsmeting • Gebruik van de rechtenverkenner voor alle cliënten • Outreachend werken • Gerichtheid van het OCMW op de meest kwetsbaren in de samenleving … Een kwalitatieve dienstverlening is niet mogelijk wanneer de dossierlast te hoog ligt. Daarom moet per ‘soort’ dossier de maximale werklast bepaald worden. Zo worden de kwaliteitscriteria behaald en kunnen mensen weer echt deel uitmaken van de samenleving en perspectief krijgen. bron: http://www.welzijnszorg.be/onze-pijlers/campagne

6

inloopcentrum, een warme ontmoetingsplaats Een koude dag in Oostende. Het eindpuntstation en het meeuwengeschreeuw maken je onmiddellijk duidelijk dat je in een stad aan zee bent aanbeland. Ik bezoek er het Inloopcentrum Kwiedam. De gasten komen er naar ‘het zaaltje’, op zoek naar wat gezelschap, de befaamde lekkere soep, een douche, verzorging... Enkele basisbehoeften waaraan ze ergens anders niet kunnen voldoen. Ik word er gastvrij onthaald door Marcel, trouwe vrijwilliger in het centrum, en Liliane, de vrijwilligerscoach en toeverlaat voor heel wat gasten. Zij vertellen honderduit over hun engagement in Kwiedam. Wat heeft het Inloopcentrum te bieden? Marcel: Het zaaltje wordt voornamelijk bezocht door minderbedeelden, kansarmen, mensen zonder papieren, daklozen en mensen met een alcohol- of drugprobleem. De gasten komen vooral hier terecht via mond-aan-mond reclame. Of ze zien ons boekje dat we op verschillende openbare plaatsen leggen zoals de bibliotheek, andere inloopplaatsen, de ziekenbond... In de voormiddag kunnen onze gasten een douche nemen, iets drinken, tegen de middag een warme maaltijd krijgen. Op dinsdag kunnen ze bij een verpleegster (vrijwilligster) terecht voor verzorging en op donderdagen kunnen ze op spreekuur bij een dokter van Dokters van de wereld (zie vorig contactblad). We noemen dat het humanitair aanbod. Liliane: De maaltijden krijgen we van AZ Damiaan, zo kunnen we deze aanbieden aan de mensen die het echt nodig hebben. In de namiddag kunnen de gasten een ingevroren take-away maaltijd meekrijgen voor 1€. Niet gratis zoals ‘s morgens, omdat we denken dat een kleine bijdrage leidt tot meer respect hiervoor. In de namiddag kunnen ze ook iets drinken voor 0,50€. Zoals onze zelfgemaakte soep met groenten van eigen kweek. De mensen komen er dan vooral voor de ontmoeting. Ze kunnen een kaartje leggen, bingo spelen of een ander gezelschapsspel. Sommigen komen om de krant te lezen of op internet te surfen. Of om een douche te nemen of zo. Maar we organiseren ook activiteiten. Van de cultuurdienst krijgen we regelmatig gratis kaarten voor optredens en andere activiteiten. Daar kunnen we dan in groep naartoe. Of we organiseren een uitstap. We nemen ook deel aan de evenementen rond 17 oktober (Werelddag van verzet tegen armoede) en werken daarvoor samen met de verenigingen waar armen het woord nemen. We organiseren regelmatig een mosselfestijn of hutsepotavond voor 3€. Met groenten uit eigen tuin. En niet te vergeten: het jaarlijkse kerstfeest, waar de gasten echt graag naartoe komen. Marcel en Liliane: We helpen mensen ook wegwijs te raken in hun papieren, eventueel zorgen we voor vertaling ervan. Jan en Hamid (medewerkers van het Inloopcentrum nvdr) zorgen hiervoor. We doen geen echte schuldbemiddeling en slechts minimaal budgetbegeleiding. Daarvoor proberen we de mensen door te verwijzen naar het onthaal van het CAW. Tijdens de winteropvangperiode sluiten we niet over de middag. De mensen die dan ‘s nachts in de winteropvang verblijven moeten daar om 9.00 u. weg en kunnen dan de hele dag een warm onderkomen vinden bij ons. Jammer genoeg krijgen we dan wel eens te maken met botsingen tussen culturen. Waarbij de ene groep als het ware de andere buiten werkt. Vooral gepensioneerden blijven dan weg omdat het voor hen moeilijk is open te staan voor wat vreemd is voor hen. Wat doen de vrijwilligers en de vrijwilligerscoach in het Inloopcentrum? Marcel: Ik werk hier al mee sedert 2001. Eigenlijk van bij, neen, vóór de start in 2002. Voordien werkte ik als vrijwilliger in een Inloopcentrum in Leuven. Daar ontmoette ik Jan die kwam kijken hoe het daar werkte. Ik

7

heb me dan geëngageerd om in het Inloopcentrum in Oostende mee te werken. Ik ben hier de verantwoordelijke van de bar. Da’s mijn ding. Maar ik zorg ook voor de afwas en het zaaltje in orde maken en zo. Ook zorg ik voor het aquarium. Eigenlijk een beetje alles wat nodig is. En dan is er natuurlijk ook de spaarkas. Dat is mijn initiatief. Ik ben de voorzitter van de spaarkas, Jan is secretaris en penningmeester. Dat is zo’n spaarkasbak zoals in de cafés. De leden steken af en toe wat ze kunnen missen in het gleufje met hun nummer. Dat wordt opgespaard tot het einde van het jaar. Regelmatig wordt dat geteld en opgeschreven en naar de bank gebracht. Op het einde van het jaar wordt aan iedereen zijn spaargeld uitbetaald. Zo hebben ze allemaal een appeltje voor de dorst aan het eind van het jaar. Als vrijwilligers gaan wij ook naar begrafenissen van eenzame mensen. Mensen die een OCMWbegrafenis krijgen, die geen nabestaanden hebben of alle contact verloren hebben. Daar zijn wij dan aanwezig als de symbolische nabestaande om de overledene eer te brengen. Liliane: Ik ben in 2008 gestart als vrijwilliger in het Inloopcentrum. In 2012 heb ik gesolliciteerd, omdat ik het juiste diploma had, en ben aanvaard als vaste medewerker. Ik begeleid de vrijwilligers en probeer er nieuwe uit onze doelgroep te stimuleren om de handen uit de mouwen te steken. Ik spreek de gasten gewoon aan en stimuleer ze om wat verantwoordellijkehid op te nemen. We hebben verschillende soorten vrijwilligers. Er zijn occasionele vrijwilligers. Zij helpen groenten snijden voor de dagelijkse soep, zaalversiering en tafels zetten bij een activiteit, een bardienst doen, afwassen... Er zijn de vrijwilligers op regelmatige basis. Zij helpen voor vergaderingen en zijn vaak ook vrijwilliger bij ATD Vierde wereld. Er zijn de vaste vrijwilligers voor de bar en de keuken. En er zijn natuurlijk de groene vingers vrijwilligers die het werk in ons eigen tuintje in Raversijde begeleiden (zie: Vacatures voor vrijwilligers). De kandidaat vrijwilligers moeten stress- en agressiebestendig zijn. Want zo af en toe hebben we hier te maken met indringende situaties. We vragen ze, als het buitenstaanders zijn, om eerst als bezoeker te komen om even kennis te maken met de gang van zaken en met onze doelgroep. We verwachten dat de vrijwilligers maandelijks een vrijwilligersvergadering bijwonen. Het CAW verwacht dat we zo veel mogelijk met ‘doelgroepvrijwilligers’ werken. Dat is vaak heel moeilijk. Waarom doe je dit vrijwilligerswerk? Marcel: Ik wil me nuttig maken. Om medische redenen kan ik niet meer werken. Me inzetten voor andere mensen is belangrijk. Mijn dag is er door ingevuld. Ik voel me ook gewaardeerd door onze gasten. Die waardering is erg belangrijk. Ook door het CAW. Een cadeautje voor de week van de vrijwilliger, eens een uitstap. Een feestje voor ons, vrijwilligers, zou ik zeer aangenaam vinden. Marcel en Liliane kunnen nog uren vertellen. Ik krijg grappige en trieste anekdotes te horen. Het Inloopcentrum, daar wordt geleefd, gelachen, gehuild, gevrijwilligd, soms eens gezucht en met het hoofd geschud, want alle denkbare menselijke situaties doen zich er voor. Bedankt, Marcel en Liliane, voor dit mooie verhaal! Interview en foto’s: Rein De Puysseleyr Het Inloopcentrum is een warm huis waar iedereen gewoon kan binnenlopen. Je hoeft geen vraag te stellen of je problemen te vertellen. Maar als je met een dringende vraag zit kan je die daar ook stellen. Je kan er gewoon aanwezig zijn, gezellig tussen de anderen, een koffie of soep drinken, de krant lezen, op internet surfen, deelnemen aan activiteiten. Maar ook kleren wassen, douchen. Mensen met een lager inkomen kunnen aan heel lage prijzen eten en drinken. Iedereen altijd welkom in: Inloopcentrum Oostende (Kwiedam) Sint-Sebastiaansstraat 16A, 8400 Oostende 059 70 11 92, [email protected]

8

Sociaal werk (z)onder dwang Jaarthemadag Steunpunt Algemeen Welzijnswerk Sociaal werk en maatschappij: controlerend veldwerken of ondersteunend begeleiden Johan Boxstaens – docent en onderzoeker aan de Karel De Grote Hogeschool – stelt dat sociaal werk (z)onder dwang overal voorkomt en van alle tijden is. Waar het in de Middeleeuwen vooral een repressieve respons was op armoede, in de hoop daarvoor beloond te worden in het hiernamaals, zijn sociaal werkers anno 2014 geëvolueerd naar hulpverleners die vaak moeten koorddansen op de soms fijne lijn tussen emancipatie en controle. Organisaties moeten volgens Boxstaens de context blijven creëren voor opleidingen en debatten omtrent dit spanningsveld, waarbij zowel mensen uit het werkveld, de doelgroep en het beleid moeten worden betrokken. Werkt dwang? Dwang wordt door Van Dale omschreven als ‘machtsuitoefening waardoor iemand tot iets wordt genoodzaakt.’ Hoewel dit in diverse situaties zelfs als gewenst en lustvol kan worden ervaren, hangt er voornamelijk een negatieve connotatie aan het woord vast. Hulpverlening is welzijnsgericht en vertrekt vaak vanuit de vraag en de behoefte van de cliënt. De woorden dwang en hulpverlening lijken dan ook moeilijk met elkaar te verzoenen. Toch gebruikt men zelfs in het vrijwillige hulpaanbod vaak dwang. Denk bijvoorbeeld aan een hulpverlener die zijn werkloze cliënt verzoekt om zich aan te melden bij uitzendbureaus, of die iemand met een verslavingsproblematiek eerst naar de dokter zendt alvorens de begeleiding aan te vatten. Maar werkt dwang eigenlijk wel? Hierover bestaat alleszins geen consensus in de wetenschappelijke literatuur. Hulpverleners opperen dat sommige mensen af en toe een duwtje in de rug nodig hebben om bepaalde stappen te zetten. Hoe meer een hulpverlener betrokken is ten aanzien van een cliënt of situatie, hoe meer aanklampend hij zou werken. Maar is een goedbedoelde ‘bemoeizorg’ wel gepast binnen het sociaal werk? Wat met cliënten die er zelf voor kiezen om op straat te leven? Een vaste woonplek en intensieve begeleiding kunnen er dan wel voor zorgen dat de nodige stabiliteit verzekerd is, opdat andere problemen kunnen worden aangepakt, maar mensen tegen hun zin in een sociale woning pushen, levert geen garantie op succes. Een vrijblijvend aanbod bed-badbrood blijven doen, valt eerder onder de noemer outreachend werken, waarbij de eindbeslissing nog steeds bij de cliënt ligt. Hulp onder dwang: gerechtelijk opgelegde hulpverlening Kan een samenwerkingsverband met instanties die handelen vanuit een ander kader geen weerslag hebben op de therapeutische relatie tussen hulpverlener en cliënt? De samenwerking tussen het team Gerechtelijk Opgelegde Hulp – dat met daders werkt – en het Justitiehuis, is hiervan een voorbeeld. Cliënten moéten in dit geval op gesprek komen omdat het een van de voorwaarden is van hun alternatieve strafmaatregel. Hierdoor is men niet altijd intrinsiek gemotiveerd. Toch hoeft dit niet te betekenen dat de samenwerking met Justitie er a priori voor zorgt dat zinvol aan de slag gaan met cliënten binnen daderhulp uitgesloten is. Het verhogen van motivatie vormt dan een eerste uitdaging voor de hulpverlener. Open communicatie en vertrouwen tussen samenwerkende instanties én cliënten is binnen het sociaal werk onder dwang van cruciaal belang voor een goede begeleiding. Concepten als beroepsgeheim, spreekrecht en spreekplicht worden van bij het begin aan alle partijen uitgelegd, en er wordt ook een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de rol van de justitieassistent en de positie van de hulpverlener. Nochtans heeft men dezelfde doelen voor ogen, namelijk het doorbreken van patronen, het welzijn van de cliënt en zijn/haar omgeving verhogen door het erkennen en aanpakken van (achterliggende) problemen, en de cliënt zo goed mogelijk begeleiden op zijn zoektocht naar inzicht, aanvaarding en/of verandering. Dit verschilt bovendien niet van sociaal werk zonder dwang. Jantien Seeuws Projectmedewerker Gerechtelijk Opgelegde Hulp

9

Het project ‘Brugge(n) voor jongeren’ is een samenwerking tussen de stad Brugge, het OCMW Brugge en het CAW Noord-West-Vlaanderen, met medewerking van alle lokale partners die actief zijn met en voor maatschappelijk kwetsbare jongeren. Brugge is een centrumstad, maar geen grootstad. Toch leeft er een belangrijke groep jongeren in maatschappelijk kwetsbare situaties. Veel actoren zijn in Brugge actief om deze jongeren te ondersteunen. Dit gebeurt met een hoge mate van deskundigheid en engagement, maar tegelijk stellen we een zekere zwakte vast: de initiatieven zijn versnipperd. Organisaties werken naast elkaar en vanuit hun eigen aanbod. Het groter geheel wordt door niemand opgevolgd. Jongeren worden doorgeschoven van project naar project en dreigen uiteindelijk helemaal uit de boot te vallen. We gebruiken het beeld van een ‘pistachenootje’: we zijn geneigd om de gesloten noten te houden voor het laatst, of simpelweg te negeren. De zogenaamde ‘gesloten pistachenootjes’ blijven in het hulpverleningsschaaltje liggen omdat niemand er de tanden wil op stuk bijten. Eind 2011 namen de stad Brugge, het OCMW Brugge en het CAW Noord-West-Vlaanderen het initiatief om hun beleid en hun aanbod voor maatschappelijk kwetsbare jongeren beter op elkaar af te stemmen. Vanuit de overtuiging dat wat we samen doen, we ook beter doen. We vormden een stuurgroep en deden een beroep op Uit de Marge vzw, het Steunpunt voor jeugdwerk en jeugdbeleid met kinderen en jongeren in maatschappelijk kwetsbare situaties, om het gezamenlijke traject te begeleiden. In 2012 mondden een studie en focusgroepen uit in een praktijkgericht rapport met vijf aanbevelingen: ‘Brugge(n) voor jongeren. Maatschappelijk kwetsbare jongeren in Brugge: Waar staan we? Waar willen we naartoe?’ De nieuwe bestuursploeg nam in 2013 de aanbevelingen van het rapport op in haar beleidsprogramma 2014-2019. Ze vormen de basis voor concrete acties. De focus ligt op maatschappelijk kwetsbare jongeren in de leeftijdscategorie 16 tot 22 jaar. Begin 2014 werd een coördinator aangesteld om de ambities van ‘Brugge(n) voor jongeren’ te helpen realiseren. Om het netwerk te versterken, organiseerden we het afgelopen jaar onder meer sessies speeddaten voor veldwerkers, een netwerkmoment rond ‘Doelgericht samenwerken met jongvolwassenen’ en is er een website met interactief platform in de maak. Om meer en beter de jongeren te bereiken, hebben de jongerenwerking ’t Salon (CAW) en Buurtsport (OCMW) een structurele erkenning gekregen, is het Buurtsportteam uitgebreid met een extra coördinator met sociaal pedagogische opleiding, en zijn alle jeugd(welzijns)werkers actief in de leefwereld van jongeren verenigd in een lerend netwerk. In 2015 gaan we op dit tempo verder: de jongere zelf wordt actieve partner van ‘Brugge(n) voor jongeren’ via een concreet participatieproject. Het netwerk willen we verder versterken met verschillende ontmoetings- en vormingsinitiatieven, zoals het jaarlijks netwerkmoment en een studiedag voor de sectoren onderwijs en welzijn. Om meer jongeren te bereiken, willen we verder investeren in vrijetijdsinitiatieven, de sociaal-pedagogische functie van jeugdwerk, en vindplaatsgericht werken. Daarnaast zetten we met alle partners in op methodieken waarmee we de jongere langer en beter ‘vasthouden’: we werken samen aan een systeem van case management, aan een contactpunt voor maatschappelijk kwetsbare jongeren en een brede schoolproject. Ten slotte engageert het netwerk zich voor een duidelijke signaalnota ten behoeve van gemeenteraad en werkveld over de noden en ontwikkelingen op vlak van maatschappelijk kwetsbare jongeren in Brugge. Contact: Soetkin Neirynck, Coördinator ‘Brugge(n) voor jongeren’ 0490 42 14 98, [email protected] of surf binnenkort naar www.bruggenvoorjongeren.be Tekst: Soetkin Neirynck, Foto: Femke den Hollander

10

historisch misbruik geef je pijn een plaats Bij geweld en misbruik wordt vaak uitgegaan van feiten die, hetzij door gezinsleden, hetzij door onbekenden worden gepleegd. Ondertussen is duidelijk dat onderschat wordt dat ook steunfiguren in jeugd- en onderwijsinstellingen zich in het verleden vaak zwaar grensoverschrijdend hebben gedragen. Het gaat om situaties waarbij kinderen niet konden ontkomen aan fysiek, psychisch of seksueel grensoverschrijdend gedrag door mensen waarvan zij afhankelijk waren: een leerkracht, een leidinggevende uit de jeugdbeweging, een trainer of toezichter. In deze context besliste Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, Jo Vandeurzen, in mei 2013 tot de installatie van het experten-panel “historisch misbruik”. Een multidisciplinair samengesteld panel kreeg als opdracht na te gaan welke aanpak maximaal bijdraagt tot de erkenning en verwerking van het leed dat slachtoffers van historisch misbruik hebben ervaren. De bespreking van dit rapport in het Vlaams Parlement resulteerde in een resolutie met aanbevelingen aan de Vlaamse Regering om slachtoffers te erkennen en te ondersteunen. In uitvoering van deze resolutie wordt nu volgend aanbod ontwikkeld om tegemoet te komen aan de individuele noden van slachtoffers: • de oprichting van een Erkennings- en Bemiddelingscommissie voor Slachtoffers van Historisch misbruik; • de organisatie van lotgenotencontacten in elke provincie; • de organisatie van de tentoonstelling “Pleisterplekken – Jeugdinstellingen tussen romantiek en trauma “ in het Guislain museum te Gent (22/11/2014 – 15/02/2015).

Een mediacampagne is gestart die slachtoffers in kennis stelt van de werking van de commissie en de lotgenotencontacten. Bedoeling is dat zij via de hulplijn 1712 de weg vinden naar het aanbod.

Elke werkdag van 9 tot 17 uur - Discreet en gratis

11

Kinderen / jongeren aan het woord in een echtscheiding De Ambulante Werking in Torhout is een van de pioniers op het vlak van kinderhulpverlening en –therapie in Vlaanderen, zo blijkt. Iets om trots op te zijn. Veel van die kinderverhalen gaan over de scheiding in hun gezin. In het hiernavolgend artikel hebben wij meer dan 25 jaar ervaring gebundeld over hoe kinderen soms denken, hoe ze zich voelen, en wat ze zeggen dat voor hen belangrijk is in een scheiding. Ontroerend, pijnlijk, grappig, verrassend bij momenten, maar vooral inspirerend voor ouders, rechters, opvoeders, leerkrachten, jeugdbewegingen, hulpverleners, onderzoekers. De stem die we hier aan de kinderen geven kan een leidraad vormen hoe je het thema best aanpakt. Tegelijk is dit artikel een pleidooi voor een genuanceerder onderzoek in wetenschappelijke kringen over kinderen en scheiding. Vanaf de jaren ’60 tot zélfs na 2000 benadrukten onderzoekers veel te sterk het oorzakelijk verband tussen scheiding en problemen bij kinderen. Er zijn vooral onrechtstreekse verbanden. Uiteraard is het zo dat er meer depressies voorkomen bij kinderen die met scheiding te maken hebben of te maken hebben gehad. Belangrijk is echter te zien dat men vanuit diepteonderzoek de laatste jaren vaststelt dat het niet de scheiding op zich is die tot problemen leidt zoals depressies, ontwikkelingsstoornissen enz., maar wel de context waarin de scheiding zich voltrekt, zoals bijvoorbeeld blijvende vijandige conflicten bij de ouders. Kinderen die gebruikt worden in een vechtscheiding, het kind dat zich door de ouders niet begrepen voelt, kinderen die geen ruimte krijgen om erover te praten, gebrek aan ondersteuning, verminderde ouderlijke aandacht omdat ouders de scheiding zelf aan het verwerken zijn, de loyaliteit van de kinderen naar beide ouders toe die niet toegelaten wordt door één of beide ouders, enz; dàt is wat bepalend is in de negatieve ontwikkeling van kinderen. En dàt is ook wat de kinderen bij ons verteld hebben doorheen de jaren. Kinderen hebben uiteraard ook een rouwproces te gaan, maar het rouwproces zelf wordt doorgaans heel goed verwerkt (en door meisjes doorgaans vlugger dan door jongens). Maar indien de negatieve context aanwezig is zoals hierboven geschetst, dàn geeft dit problemen in het huidig en toekomstig leven van kinderen. De vragen en klachten die kinderen uiten. Doorheen de jaren zien we steeds dezelfde vragen en klachten opduiken; een greep uit de meest voorkomende. Waarom mag ik niet mee kiezen hoeveel ik bij de papa of de mama mag wonen? Of klachten dat de ouders of één ervan te weinig flexibel is (familiefeestje bij de ene ouder op het moment dat ik bij de andere ouder ben, het niet kunnen blijven uitoefenen van de sport/hobby:vrijetijdskansen die worden ontnomen), ouders die willen dat het kind partij kiest, conflicten tussen de ouders over grote of kleine dingen (van het niet willen meegeven van de winterjas tot het niet meer mogen gaan naar de andere ouder..). Meebeslissen in de scheiding. In de scheiding op zich hebben de kinderen niets te zeggen. Het zijn de ouders of één van de ouders die op een bepaald moment beslissen om te scheiden. De kinderen willen meestal dat hun ouders samen blijven. Op die manier komen kinderen en ouders in feite tegenover elkaar te staan. Sommige kinderen zijn daar zeer hardnekkig in. Getuige hiervan is de herenigingswens die soms tot lang na de scheiding bij de kinderen blijft bestaan. Waar ze in de daad zelf van de scheiding op zich niets te zeggen hebben, ligt het wel anders op het vlak van de verblijfsregeling. Veel kinderen zijn tevreden met de uitgewerkte verblijfsregeling. Heel wat ouders luisteren naar wat kinderen belangrijk vinden (school, vrije tijd, vrienden,enz) en proberen, aan de hand daarvan een passende verblijfsregeling uit te werken. Kinderen begrijpen ook wel dat factoren

12

zoals de werksituatie en financiële situatie van ouders eveneens een rol spelen in de beslissing van de verblijfsregeling. We horen dat de meeste kinderen het erg belangrijk vinden om te begrijpen waarom de ouders uit elkaar zijn gegaan. Het begrijpen waarom ouders uit mekaar gaan helpt kinderen beter om de scheiding te verwerken. Dit is wat kinderen ons daarover vertellen. We zien ook dat een aantal kinderen de schuld van de scheiding op zich namen (“mama was op zondag heel boos op mij, en de maandag is zij dan weggegaan…”).Het is dan ook heel belangrijk dat ouders duidelijk maken dat het kind geen schuld treft. Een aantal kinderen ervaren de scheiding positief; vooral omdat er minder ruzie was na de scheiding. Gevoelens bij de scheiding. Vooral boosheid en verdriet komen op de voorgrond; na een bepaalde termijn ook spijt om dingen die ze niet meer samen kunnen doen. Boosheid zien we ook opduiken over het feit dat ze zoveel moeten ‘verhuizen’: van papa naar mama en omgekeerd. Een kind van 6 jaar: “Ik ben altijd op reis, want ik heb altijd een valies bij…“ Kinderen geven ook zeer duidelijk aan dat ze zich goed voelen als de relatie tussen kinderen en ouders goed verloopt, én de relatie tussen beide ouders constructief is: “Mijn papa blijft koffie drinken bij mijn mama als hij me afzet, nu is het gedaan met al die ruzies. Ik ben daar blij om…” Omgaan met de gevoelens bij de scheiding. Praten over je gedachten en gevoelens rond scheiding is, volgens Prof. Buysse, de belangrijkste hanteringsstrategie is. Dit kunnen wij vanuit het CAW volledig beamen. Vollgens de kinderen zijn volgende mensen heel belangrijk (en in die volgorde!): 1. biologische ouders, 2. vrienden, 3. leerkracht(!),en 4. ruimere familie, zoals grootouders, peter, meter, broer, zus. Een aantal kinderen vindt dat niet alleen praten belangrijk is om met je gevoelens om te gaan, maar soms ook eens alleen kunnen zijn (met je verdriet), zoals op je kamer zitten bijvoorbeeld. Kinderen zullen in bepaalde omstandigheden niet met hun ouders praten: de ouders hebben zelf veel verdriet, de ouders zijn overbezorgd, de ouders besteden er geen aandacht aan, de kinderen hebben schrik om erover te praten.. Sommige kinderen / jongeren (vanaf 12 jaar) houden een dagboek bij of schrijven gedichten. Sommigen proberen hun gedachten te verzetten door iets leuks te doen, of te sporten. Ideale scheidingssituatie volgens kinderen / jongeren. Doorheen al die jaren hoorden wij volgende reacties van kinderen: • geen ruzie maken, elkaar niet tegenwerken. • niet te ver van elkaar wonen • flexibiliteit: “Niet boos zijn als ik eens vroeger naar mijn moeder terug wil” • niet roepen tegen elkaar (“ik kan daar niet tegen, dat vind ik het ergste”, zei een jongen van 11 jaar) • duidelijkheid over het waarom van de scheiding • soms een keer kunnen toegeven (“want ik ben toch niet hun bezit”) • “dat de rechters geen domme vragen stellen, zoals:’bij wie ben je het liefst?’” • evenveel bij papa of mama vinden kinderen niet zo belangrijk; wel de ‘quality-time’: “Ook al ben ik maar 1 weekend om de 2 bij papa, het is belangrijk omdat wij samen veel leuke dingen doen” • sommige kinderen vinden een scheiding beter dan dat de ouders voortdurend ruzie maken. • de scheiding zo kort mogelijk houden (“en ze gaan nu weeral naar de rechtbank”); Besluit. Kinderen geven niet altijd een direct bruikbaar antwoord, maar ze geven vooral aan dat er ook met hen rekening dient te worden gehouden. Kinderen vragen naar respect tussen de ouders onderling, en tussen ouder en kind onderling. We vonden het belangrijk om via dit artikel de kinderen een stem te geven, omdat ze soms wijze dingen zeggen en ze mee richtinggever kunnen zijn voor een betere scheiding. Luc Decorte, Ambulante Begeleiding Torhout Bronnen: Prof.P. Bracke:onderzoek naar kinderen en scheiding,2004,Universiteit Gent;Prof. T.Fisher:onderzoek:Divorce Conflict and resources. The effect on children’s behaviour, 2004, Universiteit NijmegenProf.A.Buysse:onderzoek naar kinderen en scheiding,2006,Universiteit Gent

13

voorstelling team ambulante werkingen torhout en blankenberge

Ann Vandenbroucke Teamverantwoordelijke

Luc Decorte Ambulante werking Torhout

Josefien Lesage Ambulante werking Torhout

Françoise Hennau Ambulante werking Blankenberge

Leen Tant Ambulante werking Blankenberge

Hilde Buelens Ambulante werking Torhout

Lieselot Denys Ambulante werking Torhout

Anaïs Maene Ambulante werking Blankenberge

Kristin Verhoustraete Ambulante werking Torhout

Eline Vandenheede, stagiair Ambulante werking Torhout

Siska Gunst Ambulante werking Blankenberge

Sophie Pisvin Ambulante werking Blankenberge

14

een verhaal vol avonturen Haar naam klinkt als muziek in de oren als je die luidop zegt. ‘DORA’! Zeg die eens met een 4 jarige in de buurt. Die springt meteen een gat in de lucht van vreugde. Er is geen enkel avontuur dat Dora niet aangaat. Met haar aapje Boots en haar pratende rugzak probeert ze steeds haar weg naar huis terug te vinden. Sinds het jaar 2000 zijn al haar avonturen ook te zien op de grote buis op Nikelodeon. Zeker eens kijken! Ze leert je op een leuke manier een 2de taal aan. Maar er is nog een Dora waar we het over moeten hebben. Zij lijkt heel sterk op die van op televisie. Ook voor haar is er geen enkel avontuur te veel. Zij is al wat ouder dan onze jonge snotter van op tv, maar het avontuur van haar is even spannend. Net alsof avontuur samengaat met de naam Dora. Haar avontuur startte al in de jaren ’80, in het Knesselaars woongebied. Met haar geitje reed ze door het Meetjesland van de ene locatie naar de andere, net als zuster Clotilde uit de film van Louis De Funès. Of ze even snel reed als zij laten we even in het midden. Ze was er verantwoordelijk voor alle nieuwgeborene in die streek en ze voerde haar functie met heel veel passie uit bij het Kind & Gezin. Ze combineerde het vrijwilligerswerk in het vrouwenopvangcentrum van Brugge al sinds 1984. Al meer dan 25 jaar is zij vrijwilligster van onze groeiende organisatie! Geen enkele permanentie is te veel voor haar. Dora heeft als het ware alle veranderingen meegemaakt als vrijwilligster. Van nieuwe namen van de organisatie (heel wat om op te sommen), nieuwe gebouwen, nieuwe vaste medewerkers tot nieuwe coaches. En elke coach uit het verleden die over Dora spreekt zegt kortweg ‘Dora, daar kan je op voortbouwen’. Mijn eerste kennismaking met Dora dateert van eind de jaren ’80. Ik had het voorrecht om door Dora verzorgd, gewogen en goedgekeurd te worden. Na 23 levensjaren kwamen we elkaar terug tegen op de werkvloer hier in het opvangcentrum. Ik geef met trots toe dat ik deze vrouw ken! Man, wat een vrijwilligster! Het is en blijft een topvrouw die met haar humor meteen een lach naar boven brengt. Wanneer ze één van haar vele verhalen vertelt tijdens onze maandelijkse ontmoeting krijg ik meteen het gevoel dat ik terug een kind ben dat met het dekentje over zich voor het slapengaan, vol spanning en bewondering luistert naar het avontuur van de dag.

Dora besliste vorige maand dat ze een nieuw avontuur wil aangaan. Ze vond dat het tijd was om de fakkel door te geven aan de jongere garde. 30 jaar vrijwilligerswerk staat er op haar palmares. Dit is meer dan alleen maar ‘een’ engagement. Dit gaat veel verder! Dora ik denk dat ik kan spreken vanuit de hele organisatie! Een dikke merci & hopelijk laat je nog af en toe van je horen zodat we jouw avonturen op de voet kunnen volgen!

Hedeli Sassi Vrijwilligerscoach Vrouwenopvang Brugge

15

oudejaarsfeest Ook dit jaar organiseert De Lier in samenwerking met het CAW een oudejaarsavondfeest in het Sint-Leocollege Brugge. Dit feest richt zich tot mensen die anders die avond - door omstandigheden - ongewild alleen zouden moeten doorbrengen.

Avondvullend programma 31 december 2014 ǷǷ welkom om 18u30 u. ǷǷ Feestelijk menu: aperitief, soep, koud buffet met frietjes, koffie en taart ǷǷ Animatie, muziek, dans en samenzang ǷǷ En natuurlijk.... aftellen naar 2015

PRAKTISCH: • • • • •

Deelnameprijs: € 5 voor volwassene, € 2,5 voor kind tot 12 jaar, gratis onder 4 jaar. Voor wie minder mobiel is of moeilijk ter plaatse raakt, is gratis vervoer mogelijk. Let wel: enkel voor wie in Brugge (of rand) woont en enkel mits vooraf besteld (bij inschrijving). Vooraf persoonlijk inschrijven is noodzakelijk. Inschrijven in CAW Brugge, Garenmarkt 3, Brugge – op volgende dagen: van maandag 15 december tot vrijdag 19 december 2014: elke dag tussen 10u-12u en 14u-16u ook op vrijdag 26 december 2014: tussen 10u-12u en 14u-16u. Meer inlichtingen bij het CAW (050 47 10 47) Plaats van het feest: Sint-Leocollege, Potterierei 12, Brugge

Organisatie: De Lier i.s.m. C.A.W. en Dienst Diaconie van Bisdom Brugge

16

Samen voor een échte samenleving

Samenleving. Wat een mooi woord! En als je er even bij stilstaat, een woord met veel visie. Samen: het eerste, erg belangrijke deel van het woord. Zo gezellig. Zo tof. Zo solidair. Zo mooi ook. Want samen klinkt toch leuker dan alleen? Alleen klinkt koud. Eenzaam. Niet zo gezellig. En al helemaal niet solidair. Het tweede deel van het woord dan. Als het kan, nog mooier. Het slaat op leven. De essentie van alles. Leven is beleven. Leven is genieten. Leven is vrij zijn. Leven is vallen, maar ook opstaan. Mooi toch! Maar het is de combinatie van de twee delen die het woord tot een prachtige status verheft. Een woord waar elke idealist graag over wegdroomt. Een woord met zoveel inhoud. Zoveel visie. En zoveel ambitie. Samen iets maken van dit leven. Van dit samen leven. En samen mekaar helpen om dit leven echt te léven. Maar dan is er de realiteit. Die dit begrip stal en er de essentie uit wegnam. Die er zelfs in slaagde om het woord ‘samen’ anders te interpreteren. Samen, omdat het moet. Individualistisch, omdat het kan. En leven, tja. Leven wordt steeds meer tot een opdracht herleid. Waarin van alles ons wordt opgelegd. We zijn er in geslaagd om dit begrip zodanig te verwringen dat wij met z’n allen steeds meer (moeten) leven in functie van dingen. In plaats van voornamelijk dingen te kunnen doen om zin te geven aan ons leven. Leven om de economie te stimuleren. Leven om te eten te geven. Leven om te overleven. En als het even kan, en er tijd voor is, leven om te genieten. Leven voor onze kinderen. Leven om te léven. Maar alleen als er tijd en geld is. De reportage in het Journaal ‘generatie 25-35: elke dag is een ratrace’, is een prachtige illustratie van dit fenomeen. Alleen denk ik dat het zich niet beperkt tot enkel die generatie. Hoe vaak staan wij, terwijl we haastig naar een afspraak hollen, nog stil bij de kleine, mooie dingen? Wind door je haren als je een helling affietst. Het aangename gevoel als een onbekende je oprecht begroet. En hoe vaak nemen we de tijd om gezellig te niksen? Of onze mailbox en smartphone enkele dagen te negeren? Dit klinkt misschien als een relaas van een idealist die plots wakker werd als pessimist. Maar dat krijg je nu eenmaal als een idealist wakker wordt met regeringen die het mooie woord ‘samenleving’ compleet oneer aandoen. Die over de hele lijn keuzes maken die geïnspireerd zijn op een neoliberale ideologie. Om een samenleving te creëren met de economie als opperbevelhebber. Waarbij wij allemaal ten dienste staan van die bevelhebber. En we in de eerste plaats geschat worden naar onze economische meerwaarde. Een ideologie die de kloof tussen arm en rijk alleen maar vergroot. Zo’n samenleving is geen samenleving. Het is het mooie woord simpelweg onwaardig. Welke samenleving hebben wij als zelfs niet iedereen het recht op een menswaardig leven kan benutten? Als zovelen leven om te overleven. En wij niet bereid zijn anderen hierin te helpen. De druk die mensen nu al ervaren zorgt voor onnoemelijk veel gevolgen, die op lange termijn ook de dierbare economie niet ten goede zullen komen. Wij worden in het CAW dagelijks geconfronteerd met die gevolgen. En we zien het er niet op verbeteren. Armoede. Uithuiszettingen. Dak- en thuisloosheid. Gezondheidsproblemen. Psychische problemen. Relaties die stuklopen. Burn-out. En ga zo maar door. Zelfs onze jongeren staan al onder druk van op jonge leeftijd. En, jazeker, ook onze hulpverleners hebben het niet gemakkelijk. We dweilen met de kraan open. En die kraan wordt nu nog meer opengedraaid. Het klinkt eenzaam als idealist. Maar niets bleek minder waar, toen ik gisteren in Brussel omringd werd door meer dan 100.000 mensen. Sommigen zeggen zelfs meer dan 120.000. Voornamelijk mensen die, net als ik, geloven in de essentie van een samenleving. Nog blijer maakte het me, dat velen vooral uit solidariteit meeliepen. Zoals de verschillende CAW-delegaties die er trots met vlaggen paradeerden, in naam van iedereen die getroffen wordt door dit beleid. Dat er een beperkte groep de sfeer uiteindelijk verpestte, is erg jammer en ronduit schandalig. Het getuigt van het meest asociale gedrag in een van de meest sociale gebeurtenissen die ik ooit al meemaakte. Maar dat mag het effect van meer dan 100.000 stemmen geen onrecht aandoen. Want daar ging het uiteindelijk over. Opkomen tegen dit asociale beleid. Opkomen voor een échte samenleving! Samenleving. Het zou zo mooi kunnen zijn. En zo goed. Ik vraag mij af waar en wanneer, ergens onderweg, we de kern van dit woord uit het oog zijn verloren. Het wordt tijd dat we dit mooie woord nog eens van dichtbij bekijken. En dat we er, vreedzaam, voor blijven vechten. Samen, graag! Lies Debouver, stafmedewerker CAW-groep

17

vacatures voor vrijwilligers 1) Medewerker Bezoekruimte Brugge De Bezoekruimte is een ontmoetingsplaats waar kinderen – die door omstandigheden gescheiden leven van (één van) hun ouders, grootouders of andere familieleden - in een aangepaste en veilige omgeving contact kunnen hebben met elkaar. Dit contact wordt ondersteund en begeleid door een team van professionelen. Ter logistieke ondersteuning van de bezoeken op zaterdag wordt met vrijwilligers gewerkt. Ben je sociaal vaardig, heb je voeling met kinderen en jongeren, kijk je met een open houding naar scheiding en ben je op zoek naar een zinvolle invulling van je zaterdag (twee keer per maand), dan nodigen we je graag uit voor een kennismakingsgesprek. Contactpersoon : Els Vandecasteele 050 44 57 18 [email protected] 2) Medewerkers gevangeniswinkel “Soaps & Sweets” (Brugge) Voor de gevangeniswinkel te Brugge (verkoop van geschenkartikelen in de wachtzaal voor bezoekers) zijn we nog steeds op zoek naar extra vrijwillige medewerkers op ZATERDAG. De vrijwilligers staan in voor de verkoop en verpakking van de geschenkartikelen. De klanten zijn bezoekers die een cadeautje aankopen voor de gedetineerde (hun vriend, familielid,...). De winkel is telkens geopend tijdens de bezoekuren op zaterdag 09.30 - 14.00 uur en 13.30 - 17.30 uur (rond Kerst en Pasen is de winkel ook tijdens de week open). Ook tijdens de week op dinsdag en donderdag is er werk aan de winkel: voorbereiding voor zaterdag, bestellingen klaarzetten! Let op: Een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen is noodzakelijk. Is dit vrijwilligerswerk iets voor u? Kent u iemand die op zoek is naar een zinvol engagement? Aarzel dan niet… en neem vrijblijvend contact met ons op! Contactpersoon : Bedet Vanlanckeren 050 44 57 32 [email protected] 3) Sociaal Bezoek aan gedetineerden JWB (Justitieel Welzijnswerk Brugge) is op zoek naar vrijwillige medewerkers voor Sociaal Bezoek in de gevangenis van Brugge. U gaat regelmatig op bezoek bij een gedetineerde (zowel in de mannen- als de vrouwenafdeling) die nood heeft aan een goede babbel. De gesprekken gaan over het dagdagelijkse, de actualiteit, sport,... Er is een goede samenwerking en communicatie tussen de vrijwillige medewerker en de maatschappelijk werker van JWB. Bij problemen of vragen kunt u steeds terecht bij de trajectbegeleider van de gedetineerde of de vrijwilligerscoach. Om de 3 maanden is er intervisie (overleg met de vrijwilligerscoach en collega-vrijwilligers). Om te starten volgt u een 6 momenten opleiding (voorjaar 2015) gespreid over 6 weken. Let op: een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen is noodzakelijk! Interesse? Neem dan zeker en vast contact op. Contactpersoon: Bedet Vanlanckeren 050 44 57 32 [email protected]

18

vacatures voor vrijwilligers 4) Medewerkster Moedergroep We zijn op zoek naar een nieuwe vrijwilligster voor de moedergroep. De “Moedergroep” brengt een aantal (soms alleenstaande) moeders samen op dinsdag namiddag om de 14 dagen. Dit groepswerk wordt begeleid door een professionele CAW-medewerker. Er wordt telkens een (educatief) thema behandeld én samen iets lekkers gekookt. Eens per jaar wordt een uitstap georganiseerd, waarbij je aanwezigheid ook op prijs gesteld wordt. Locatie van het groepswerk = Jan Boninstraat 20 in 8000 Brugge We zijn op zoek naar een vrijwilligster die ondersteunend werkt: een luisterend oor bieden aan de moeders + enkele praktische taken uitvoeren (boodschappen doen ter voorbereiding van het gezamenlijke kookmoment). PRAKTISCH: De vrijwilligster kan op dinsdagnamiddag vanaf 12u aanwezig zijn tot ongeveer 16u. De groepsbijeenkomst zelf gaat door van 13u tot 15u30. Om de twee maand komen we samen met de vrijwilligers (moeder- en vadergroep) om te evalueren en voor te bereiden. HOUDING: Respect naar de cliënten toe is het allerbelangrijkste! Als vrijwilligster kun je ook goed luisteren. Zelf een portie levenservaring hebben, is interessant. VERWACHTINGEN: Je kan een langdurig engagement aangaan. We houden van continuïteit. Je kan met voldoende afstand kijken naar cliëntsituaties. Je kan de ‘professionele bril’ opzetten. WIJ BIEDEN: Voldoende ondersteuning tijdens je opdracht. Waardering in verschillende vormen (attenties, dankbare woorden, kostenvergoeding,...) Wil je je kandidaat stellen voor deze vrijwilligersvacature? Neem dan contact op met de vrijwilligerscoach (Mieke) voor een eerste kennismakingsgesprek; indien positief ervaren volgt daarna een informerend gesprek met de groepsmedewerker (Trees). Contactpersoon: Mieke Lins 050 44 57 10 [email protected] 5) Receptiemedewerker Brugge (vrijdag namiddag) Als receptiemedewerker op onze vestigingsplaats Vlamingdam 36, 8000 Brugge staat u wekelijks op vrijdag van 13.00 u - 17.00 u in voor een vlotte ontvangst van onze cliënten/bezoekers. U ontvangt hen aan de balie en verwijst door naar de wachtruimte, beantwoordt de telefonische oproepen en schakelt indien nodig door naar de juiste medewerker/begeleider. Voor de start van het engagement worden een aantal oefensessies gepland. Er wordt voorzien in de nodige opleiding van een ervaren medewerker (o.a. gebruik van telefoon, elektronische agenda, broodjes bestellen, post sorteren,...). Voorziene start: zo snel mogelijk!!

19

vacatures voor vrijwilligers Verwachtingen van de kandidaat-vrijwilliger - is meerderjarig - heeft voldoende maturiteit - kan zelfstandig werken - is stressbestendig - toont respect voor mensen van allerlei achtergronden - is stipt en betrouwbaar - houdt zich aan het beroepsgeheim - is flexibel (bereid tot inspringen) - is collegiaal - kan vlot werken met pc en internet - is bekend met de CAW-organisatie Wij bieden de vrijwilliger een aangename job in een leuke werkomgeving. De vrijwilliger wordt opgevolgd door de vrijwilligerscoach. Er is een jaarlijks functioneringsgesprek en daarnaast worden ook mogelijkheden van vorming aangeboden. De vrijwilliger wordt ook gewaardeerd en erkend voor zijn inzet! Interesse? Neem dan contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Contactpersoon: Mieke Lins 050 44 57 10 [email protected] 6) Inloopcentrum zoekt groene vingers Het Inloopcentrum is een buurthuis waar iedereen welkom is, maar specifiek gericht is naar de 4e wereld. We willen inzetten op het voorzien van de basisbehoeften, en daarnaast de mensen een zinvolle dagbesteding aanbieden. Sinds kort bewerken we een stukje grond te Raversijde. Met de opbrengst maken we dagelijks soep, of helpen we de meest hulpbehoeftige mensen. Heb je groene vingers en ben je sociaal bewogen om met de bezoekers samen te tuinieren? Wil je ons wat bijbrengen over pastinaak, 300 tomatensoorten en vooral deelnemen aan dit avontuur? Dan ben jij onze m/v met talent! Contactpersoon: Jan Beyen 0473 81 13 27 [email protected] 7) Winteropvang en noodwinterplan De winteropvang (nacht) in Oostende wordt georganiseerd door het Sociaal huis. Met een beperkt aantal beroepskrachten en een heel pak vrijwilligers wordt een nachtopvang voorzien gedurende de winterperiode (17 november tot 29 maart). Het Inloopcentrum krijgt in die periode een grote toestroom van gasten die overdag een warme plek opzoeken. We zoeken nog vrijwilligers die overdag een ‘shift’ meehelpen in het ILC. Dit kan voor de volle openingsduur maar mag ook enkele uren zijn. Je staat er ook nooit alleen voor (minimum 2 mensen). Van zodra de weersomstandigheden richting ‘vriesperiode’ zakken maken we een permanentierooster op. Daarvoor contacteren we de vrijwilligers die zich opgaven en leggen een concrete datum vast. Wie dit ziet zitten: graag reageren naar : [email protected] [email protected]

in memoriam

De heer Luc VERHAEGHE geboren 24 oktober 1952 overleden 10 november 2014 Echtgenoot van Micheline Vanhoutte medewerkster

CAW Noord-West-Vlaanderen Logistiek

De

Mevrouw Melanie BONNY geboren 20 maart 1982 overleden 2 november 2014 Dochter van Rita Deblauwe medewerkster

CAW Noord-West-Vlaanderen Administratie

heer

Georges SYNAEVE geboren 28 juni 1929 overleden 27 november 2014 Vrijwilliger Televestiaire CAW Noord-West-Vlaanderen

Mevrouw Monique MATTHEEUWS geboren 21 mei 1935 overleden 22 oktober 2014

Mevrouw Marie-Claire DEKETELE geboren 17 februari 1953 overleden 4 oktober 2014 Echtgenote van Wilfried Calcoen Vrijwilliger CAW Noord-West-Vlaanderen

en haar echtgenoot

De

Pierre MATTHEEUWS geboren 20 september 1931 overleden 4 oktober 2014 heer

Vrijwilligster CAW Noord-West-Vlaanderen

Wij

leven mee met alle medewerkers en

vrijwilligers van

Vlaanderen

CAW Noord-West-

die een dierbaar familielid,

vriend of bekende verloren hebben

in memoriam De Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in goede gedachten van herinnering. Afscheid nemen is met dankbare handen weemoedig meedragen al wat waardevol is om het niet te vergeten. Ward Bruyninckx

De

heer

Marcel DELAERE geboren 11 september 1927 overleden 12 november 2014 Vader

van

Marleen Delaere Medewerkster CAW Noord-West-Vlaanderen Administratie

heer

Valeer LIEVENS geboren 1 oktober 1922 overleden 29 oktober 2014 Vader van Linda Lievens Medewerkster CAW Noord-West-Vlaanderen Begeleid wonen - Mannenopvang

Mevrouw Erna Vandekerckhove geboren 28 oktober 1917 overleden 21 november 2014 Grootmoeder van Michele Deweerdt Vrijwilligster CAW Noord-West-Vlaanderen

De heer Roland VAN MIEROP geboren 9 januari 1952 overleden 5 november 2014 Schoonvader van Merel Geirnaert Medewerkster CAW Noord-West-Vlaanderen Onthaal Brugge

22

goed en ander nieuws er werden kindjes geboren

10 jaar wieder Hip hip hoera!!! Op vrijdag 26 september 2014 vierde vzw Wieder het 10-jarig bestaan van de werking. Vzw Wieder is een vereniging waar mensen in armoede het woord nemen. Er is ruimte voor ontspanning, ontmoeting, gespreksgroep,... We wensen de organisatie en vrijwilligers nog veel succes met het mooie project! Place to be: Rozendal 3, 8000 Brugge of contact via e-mail: [email protected] of tel. 050 33 54 84

‘t salon en televestiaire in de krant

De oproep in de krant om het tekort aan sokken te verhelpen bracht een storm aan reacties teweeg. Zelfstandigen, winkelketens en particulieren zorgden voor honderden paren sokken! Aan allen hartelijk dank daarvoor.

23

goed en ander nieuws winnaars van de woordpuzzel De oplossing van de woordpuzzel in vorig contactblad was: BEROEPSGEHEIM; De winnaars die elk een cinematicket winnen zijn: Monique Verraest Kurt Vandenbroucke Veel plezier ermee!

openingsuren van het onthaal Vanaf 5 januari is het Onthaal Brugge, voor cliënten zonder afspraak, enkel nog open elke dag in de voormiddag. Onze opdracht en taakinhoud wijzigen niet. Onze bereikbaarheid zonder afspraak wel. Die nieuwe openingsuren zijn het resultaat van een zoektocht naar een evenwicht tussen aan de ene kant beschikbaar blijven voor de meest kwetsbare cliënten voor wie werken op afspraak moeilijk is en die bij crisis snel hulp nodig hebben, en aan de andere kant een werkbare werking creëren

oproep voor boekenwurmen Heb je een goed boek gelezen dat je aan iedereeen zou willen aanraden? Kruip dan in je pen, schrijf een recensie en deel ze met de contactbladlezers.

tips voor energiebesparing Verlichting

• Doof de lichten zodra je een ruimte of een gang verlaat. • Beperk het aantal brandende lampen en stem de lichtsterkte af op wat je wil doen (koken, handwerk, lezen, tv-kijken …). • Gebruik lampen die weinig verbruiken: een led- of spaarlamp verbruikt veel minder elektriciteit dan een gloeilamp en biedt een lichtsterkte die minstens 4 keer hoger is. Halogeenlampen zijn echte ‘energievreters’. • Zorg ervoor dat er zoveel mogelijk natuurlijk licht binnenkomt.

Elektrische verwarming en toestellen

• Verwarm enkel de leefruimten, zoals living en keuken als je thuis bent tot maximaal 19°C-20°C. • Sluit ’s avonds de gordijnen en rolluiken. • Laat ‘s nachts, of als je overdag niet thuis bent, de temperatuur in de leefruimten en in de kamers zakken tot maximaal 15°C-16°C. • Stel de temperatuur in op 12°C als je meerdere dagen afwezig bent. • Gebruik je wasmachine, droogkast of vaatwasser -indien mogelijk- na 20 uur of tijdens de daluren (over het

algemeen tussen 22 uur ’s avonds en 6 uur ‘s morgens). Zo verschuif je je verbruik buiten de verbruikspiek. • Gebruik een microgolfoven in plaats van een klassieke oven. • Was op lage temperatuur, bijvoorbeeld 30° C. • Gebruik een laptop in plaats van een vaste computer.

Apparaten in waakstand

• Schakel alle apparaten (computers, televisie, decoder, dvd-speler, hifiketen) volledig uit als je ze niet gebruikt. Zet ze dus niet in waakstand. • Trek de lader van je gsm of laptop uit het stopcontact zodra het toestel is opgeladen. • Steek de apparaten zonder schakelaar in een contactdoos mét schakelaar en zet de schakelaar uit wanneer de apparaten niet worden gebruikt.

Meer informatie over de mogelijke stroom-schaarste, het afschakelplan en stroombesparen-de tips vind je op: www.offon.be Heb jij zelf nog originele bespaartips, laat ze ons dan zeker weten.

24

brieven van dikke freddy Aan de firma Esso Belgium. Mijne Heren, Ik kom u te schrijven naar aanleiding van de recommandé die u mij via Swa de facteur hebt laten bezorgen ten einde mij te overhalen tot het voldoen van de factuur met het nummer 2005-143-891 voor de levering van 2000 liter stookolie ten huize. Ik kan u slechts meedelen dat u zich voor genoegdoening met betrekking ot voormelde factuur zal moeten wenden tot café De Nieuwe Nachtegael, u welbekend, want het etablissement behoort al jaren tot uw vaste klandizie. De stookolie desbetreffend werd officieel in De Nieuwe Nachtegael geleverd en niet op het adres van ondergetekende waar tenandere niet geleverd zou kunnen worden omdat er simpelweg geen mazouttank aanwezig is. Bovendien zijn diverse getuigen bereid om de levering in De Nieuwe Nachtegael te bevestigen. Uw camioneur heeft trouwens zowel tijdens als na de levering nog gedanst met Wendy van Lepe Ronny op de tonen van eerst ‘Zij gelooft in mij’, en van vervolgens ‘Waar een hart is, is een weg’. Ik wil u langs deze weg meteen ook laten weten dat u voor een volgende levering allicht beter een andere chauffeur stuurt. Niet dat deze niet voldeed, maar omdat er, gezien uw recommandé, in De Nieuwe Nachtegael nogal veel over de vorige levering gesproken wordt, is Lepe Ronny ervan overtuigd dat er andere zaken in het spel zijn dan alleen een verkeerdelijk opgestelde factuur. En Lepe Ronny is geen gemakkelijke mens, dat is algemeen geweten. En calamiteiten kunnen beter voorkomen worden. Maar terzake. Het feit dat mijn persoonlijke naam op uw factuur prijkt is slechts een gevolg van een onverkwikkelijk misverstand dat ik met dit schrijven zal komen recht te zetten. Het klopt dat ik gevraagd heb om mijn naam eenmalig op de factuur in kwestie te laten inschrijven. Ik wilde namelijk in het bezit komen van een bescheid dat mij in staat zou stellen om een zogenaamde stookoliepremie van de nationale regering te bekomen. Ik vind het met name oneerlijk dat een zogenaamde arme mens die stookt met stookolie een premie krijgt, en dat een arme mens die niet stookt omdat hij zelfs geen verroeste nagel heeft om zijn gat te krabben geen premie krijgt. Ik ben ervan overtuigd dat die stookoliepremies absoluut niet worden uitgereikt om de arme mens te steunen. (Om de arme mens te steunen moet men simpelweg het leefloon verhogen tot boven het bestaansminimum.) U zult het niet graag horen, maar die stookoliepremies dienen enkel en alleen om de winkel van het groot kapitaal draaiende te houden. En dat allemaal omdat de president van Amerika zich lelijk heeft mispakt toen hij dacht dat hij dat spel in Irak zonder slag of stoot kon overnemen. Het bewijs dat die stookoliepremies niet dienen om de arme mens te steunen werd geleverd toen ik mij, in het bezit van een realistische factuur, bij mijn OCMWbureau heb aangemeld. Ik werd er, zoals gewoonlijk, direct van de kast naar de muur gestuurd en vervolgens werd ik vierkant uitgelachen. Eerst werd gesteld dat die stookoliepremies alleen toegankelijk zouden zijn voor gezinnen en dat een alleenstaande zoals ik niet in aanmerking komt om gezin te zijn. Dan kwam er een slimme op de proppen met een papier waarop stond dat facturen die voor stookoliepremies in aanmerking komen ten hoogste over 1500 liter mogen gaan. Vervolgens was het probleem dat ik geen bewijs van betaling van de desbetreffende factuur kon voorleggen. (Hoe kunt ge betalen als ge geen geld krijgt?) En tenslotte vond men het nodig om mijn persoonlijke schuldbemiddelaar erbij te halen die ter plaatse koudweg kwam verklaren dat ik vals speelde want dat hij vorig jaar nog een gasradiator voor mij had bemiddeld. (En ik die dacht dat een schuldbemiddelaar er is om zijn klant bij te staan…) Uiteindelijk kwamen er zelfs ernstige dreigementen om mijn leefloon in te trekken. Ik heb toen de vergissing begaan om, in volle teleurstelling, uw factuur met het nummer 2005-143-891 te verscheuren en ze voor de voeten van mijn schuldbemiddelaar te werpen. Bijgevolg is het document niet ter bestemming gekomen bij De Nieuwe Nachtegael waar men ongetwijfeld tot onverwijlde betaling zou zijn overgegaan. Ten gevolge van dit alles heeft Swa-de-facteur mij dan gisteren uw recommandé bezorgd. Ik ben er dadelijk mee naar mijn schuldbemiddelaar getrokken maar die weigert mij in deze bij te staan. Dientengevolge kom ik u nu zelf te schrijven ten einde mijzelf van alle schuld ten overstaan van uw firma te vrijwaren. Ik hoop dat de zaak met deze van de baan is en ik verblijf met Hoogachting, Freddy De Meester, alias Dikke Freddy

25

TELEVESTIAIRE OPROEP OPROEP OPROEP OPROEP

IN BRUGGE DANK AAN ALLEN VOOR DE ROYALE GIFTEN. MOMENTEEL IS ER EEN RUIME VOORRAAD AAN KLEDIJ. Er zijn voorlopig geen specifieke noden! Iedereen is welkom in Televestiaire voor een bezoekje... KLEDIJ, KLEIN HUISHOUDELIJK MATERIAAL EN SPEELGOED KUNNEN BINNENGEBRACHT WORDEN TIJDENS DE OPENINGSUREN: woensdag: 14.00 - 17.00 u. donderdag: 14.00 - 17.00 u. zaterdag: 10.00 - 12.00 u.

Prof. Dr. J. Sebrechtsstraat 1, 8000 BRUGGE (nabij Minnewater)

IN TORHOUT IS ER DRINGEND NOOD AAN: • • • • • • • • • •

dekens lakens schoenen en laarzen handtassen ondergoed (volwassenen en kinderen) handdoeken sokken body’tjes slaapkledij (volwassenen en kinderen) pampers

OPENINGSUREN : Vrijdag 14.00 u. – 16.30 u. ’S GRAVENWINKELSTRAAT 20, 8820 TORHOUT KLEDIJ BINNENBRENGEN KAN ELKE WERKDAG VAN 9.00 – 12.00 U. EN 14.00 – 17.00 U. (NIET OP DINSDAGNAMIDDAG)

26

ZEER BELANGRIJK BERICHT UW FINANCIËLE ONDERSTEUNING IS EN BLIJFT VOOR ONS VAN LEVENSBELANG!

DE REKENINGNUMMERS WAAROP U KAN STORTEN Voor giften vanaf 40 €, kunnen wij u een fiscaal attest bezorgen maar dan moet u storten op rekeningnummer BE85 0682 3070 2706 van CAW Noord-West-Vlaanderen, Garenmarkt 3 te Brugge met eventuele vermelding van de deelwerking die u wil steunen: Vrijwilligerswerk, Ambulante Begeleiding Brugge of Oostende, Onthaal Brugge of Oostende, Ambulante Werking Torhout, Ambulante Werking Blankenberge, Justitieel Welzijnswerk, Jeugdzorg, Begeleid Wonen, Mannenopvang Brugge of Oostende, Crisishulpverlening, Vrouwenopvang Brugge of Oostende, Inloopcentrum, Kortopvang, Zorgwonen, Jongerenopvang, Jac Brugge of Oostende, Login, ‘t Salon, Exit, Bezoekruimte. Wenst u geen belastingattest dan kan u uw steunbijdrage storten of overschrijven op het rekeningnummer BE72 4700 8028 6116 van Sociaal Centrum Teledienst Wij danken u van harte voor uw steun doorheen het jaar !

DANKZIJ DE SPONSORS IS DEZE UITGAVE MOGELIJK

Men zou wel schilder willen zijn om dit gebrek aan kleur op linnen te bewaren. Jan Eijkelboom

Aan dit Contactblad werkten mee: Redactie: Rein De Puysseleyr, Mieke Lins, Liesbeth Vanbiervliet, Hedeli Sassi, Eva Hambach, Dikke Frreddy, Welzijnszorg, Jantien Seeuws, Soetkin Neirynck, Luc Decorte, Lies Debouver. Layout: Rein De Puysseleyr Illustraties: Rein De Puysseleyr, Femke den Hollander, Ann Vandenbroucke, Het Nieuwsblad, www.legalcheek.com, www.360magazine.nl