■"■"
Hf ■
Je zou zweren dat het echte thee
Lifm
Ja Meneer. ...NET ECHT f
M
1
ÜHtf 4uuu zit het gauw in de war. Drukt het voorzichtig uit. de
hoofdwas-
aa*^^,.^
IEDEREEN) ZEGT:
ZWARTKOP
=
Ner-ngJ
SHAMPÖDOR-ßLOND
ET ECHT!
MARIKA ROKK IN DE FILM „DE VROUW VAN MIJN DROOMEN"
.. ~.r..*IILLlJNCi . Heerengr. 435 - AïnsterdamC.
KRISTINE SÖDERBAUM EN KÄTHE DYCKHOFF IN DE FILM „IMMENSEE"
•Ii4« ClfCtlMMM
Verantwoordelijk Hoofdredacteur: Mr. Henrik Schölte, A'dam: verantwoordelllk voor dp a,iv^rtontico- M- T. nti v, -.r A dam N.V. Ned. UltgevertJ „Opbouw", A'dam-Z. - Adrei van rédacUe «^tolnU^ ' ' Ultgeef.ter: postgiro 78676. - AbonnementsprUs voor Nederland / 7.80 %r L,n ƒ 3.To perXlt laiï M^ ""V iU2*- 9"«: 3 15 et. (PnjsvastBtelMng no. 017-IM-307). -.- VerschUnt 1 X per we'ek Zaferdags' -"' '&^lr^T^t^Z^^!%^'1^^^X
IMH
VMltl
MINSÊE" EN ..0E VROUW MIJNER DROOMEN" «tot Ihly im}» VM Ambtntr •I: giMalsjt, houdt |« id"! am LM Ruysnb „Het IjktUrtj»"
CINEMA &• THEATER — 2dtte Jaargang — No. ! — S Januari 1944
ésaamÊÊÊÊÊÊÊÊ^
I
-
■
-
■■—-
^___„__^____
15 JANUARI 1944 ■ 24STi JAARGANG Ne. 3 - 15 CENT
■■■■■^■H
HHT-iriE
sching de niet-alkalische
SHAMPODOR
•
'«v. _v
Wat Hilling met „Nettie" heeft bereikt, houdt de beste belofte in voor wat. Hilling straks weer in echte thee zal brengen.
n handdoek uitwringen, anders
voor
LM
I
MLH, TOONEEL. DANS. OPERA, OPERETTE. RADIO. REVUE
na de hoofdwassching niet als
Gebruikt
ït
ff
,
.
/
,
k
■ - _
:—:— _ .
—^f ,,^
Ds plaats van handeling' — niet van het ballet, maar van dit gesprek — is de solistenkamer van de grauwe Parijsche Salle-Gaveau.^In onze dagen moeten we ook onze rijtjes schuiven om in een concertzaal te komen — wat op één der weinige blijmoedige verschijnselen van die dagen wijst — en als we eenmaal binnen zijn, schuiven we ze nogmaals om een solist een hand te kunnen drukken. Ik had dertien en een halve minuut noodig om Poulenc te bereiken, maar ik stond dan ook in den kop van deze muzikaal-snobistische queue (nergens waar men opzichtiger en dus doeltreffender manifesteeren kan tot Tout-Paris te behooreh dan achter de coulissen van een scène). De inteïligente lezer zal al begrepen .hebben, dat Poulenc zoojuist een concert gegeven heeft. Zijn partner was de zanger Pierre Bernac. Ik' De kippet jet uit „Animaux Modèles" in Yvonne GeorgCi ensceneering hoef ook zijn lof niet meer te zingen. Maar in plaats daarvan herinner ik me graag uit den heeft van een trompet. Zijn oogen zijn heel expressche filiaal van zijn muzikale Zoo, namelijk over mond van een bekend en zelfvoldaan componist sief en snel wisselend van kleur. Hij komt op: met Yvonne Georgi's ensceneering van zün nieuwe eens gehoord te hebben, dat deze drie werkelijk een langen ietwat glijdenden pas, alsof hij op ballet „Les Animaux Modèles". muzikale menschen kende: zichzelf, A (een bezevenmijlslaarzen rolschaatsen rijdt. Hij buigt met — Ca c'est gentil I. . . . (Die laatste lettergreep roemd pianist, die zijn voornaamste vertolker werd heel lang uitgetrokken. Oog in oog blijkt was) en Pierre Bernac (die nooit iets van dien Poulenc veel minder stug dan hij op het podium componist gezongen had). Ik verzwijg hier de doet schijnen). eerste twee namen. Maar het feit, dat een zoo ge— Eh., ga marche un peü li-bas ? borneerd man als de bedoelde componist den Ik antwoord, dat het er volgens de berichten naam van een ander — aan wien hij niets dankte blijkbaar heel goed marcheert. (Ik bezat inder— met den zijnen in één volzin onderbracht, daad verschillende getuigenissen van vrienden — sprak een bibliotheek vol boekdeelen. Doch waaronder van de bevoegde Janine Andrade) Bernac is bovendien nog veel meer dan een uniek — die deze parade van roofdieren, menschen en zanger. Hij is bijvoorbeeld een deel van het duo insecten ook in Holland hadden gade geslagen.) Bernac-Poulenc : een ensemble van een volmaakte In zijn critiek heeft de. hoofd;edacteur van eenheid. Zóó volmaakt, dat men Poulenc even dit blad eenige reserves ^euit over de „gallische goed zou kunnen feliciteeren met den glanzenden onsamenhangendheid" van dit ballet. Ik maak pracht van zoo'n aanhef van Schubert's „Nacht er een voorzichtige toespeling op. und Träume", als dat men Bernac met het — Dit ballet, antwoord me dan Poulenc, succes van ,,Les Animaux Modèles" geluk zou heb ik alleen maar als een divertissement bekunnen wenschen. Maar aangezien ik na mijn doeld. Het is een aaneenschakeling van bijna dertien en een halve minuut toevalligerwijs van zelfstandige balletjes. En dus heelemaal geen aangezicht tot aangezicht met de pianistische „ballet d'action". Ik was blij met die fabels van helft van dit ensemble sta — waarin, zooals men La Fontaine, want daarin vond ik een zelfde weet, ook de componist is ondergebracht — richt bondigheid, een zelfden geserreerden vorm als mij ik dien laatsten gelukwensch tot Poulenc. voor die afzonderlijke balletnummers voor oogen De kleine zaal-habitué kent de physieke verstond. Alleen de moraal liet ik varen. Drukt u schijning van dezen componist (vóór 1940 heeft dat maar eens uit in een dans of een stuk muziek hij er den vleugel genoeg bespeeld). Vanuit de zoo'n frase: „Il m'a dit qu'il faut jamais/Vendre zaal maakte ik dit vluchtig portret voor de la peau de 1'ours qu'on ne l'ait mis par terre." anderen: zijn uiterlijk is als het mozaïek van Poulenc lacht zij n breeden lach groote elementen — een groot lijf, vier groote Persoonlijk heeft mij die „gallische onsamenledematen — met aan twee daarvan groote handen, die echter zeer verfijnd pianospelen — een hangendheid" — die er ongetwijfeld is <— bij^ Albert Mol en Titia van Teeteling in een Poulenc nooit gestoord. . . zoomin als ze'me ditgroot rood hoofd, dat volgens Colette niet dat duet uit hetzelfde ballet (foto'. Staff/XeynAomil) in de „Pensees" van Voltaire of in „Passe-Temps" van een waterdrinker is, een groote mond, die van Léautaud heeft gedaan, In de muziek onderzich fijn toe kan spitsen en een groote neus, die iets een mengeling van vooropgezette nonchalance en scheidt men bijvoorbeeld doorgeéompoAeerde ' verstrooide bestudeerdheid, met een Poulenc en de zanger Pierre Bernac symphonieën en suites van losse dansen. En of- ;' (Jota Archief) bovendien nog iets te diepe neiging schoon ik op mijn beurt me geen oordeel over tusschen den tweeden en den derchoreografische aangelegenheden wil 'aanmatigen, den schuifpas. Mosscheles, die een kan ik me in de- danskunst, heel goed het ballet tijdgenoot van Chopin en een groot d'action nääst het gedanste divertissement voorpianist is geweest, heeft eens verstellen. Poulenc is van dat zelf deJ oordeelf En klaard, dat men zich het beeld van hij zegt me, dat hij zichzelf tot dieri tweeden den componist der vier en twintig vorm voelde aangetrokken, wijl zijn fantasie préludes naar den gracieuzen en hem daarin vrijer leek. gepassioneerden geest vaft zijn — Ik heb het gegeven, zooals u. weten ^ult, muziek kon vormen. Bij Poulenc zelf naar Fontaine's fabels gearrangeerd. Mijn correspondeeren die geest en dat dieren zijn eigenlijk .nauwelijks beesten. Uijn uiterlijk zeer- bepaaldelijk niet: krekel is bijvoorbeeld een fijne satijnen dame en deze componist van spontane en mijn mier een' valsche gele helleveeg.... ■' fijnzinnige muziek, heeft van buiten Ik hoor een aanwassend gemompel achter me. gezien niets fijnzinnigs en niets Dat herinnert me er ijan, dat ik in een période delicaats. Hij heeft iets van een van distributie leef. Ook de'tijd van dezen pianist boer en iets van een dichter, maar is afgemeten — achter, me. staan weer andÄ-e niets dat zweemt naar den salon. „klanten". Blijft onder die omstandigheden ma^r Maar ik zei u, dat ik me tegeneens rustig doorfilosofeeren over het vóór en over den componist bevond. Ik vertegen van het choreografische divertissement tSji telde hem daar, dat ik nieuws derzelver „gallische onsamenhangendheid" K . .'. kwam brengen van het HollandParijs, December 1943 -■ , frank Onnen
*■ CINEMA & THEATER •
...... . |
-^■.^^^^^^^_:^^..:^.l-^.^..^-I^:.^^^4^l^,^: S^'
— (nr. 3) ^
Er ontstaat eenige deining in de »_.. de Universiteit als de beroemde chirurg Prof. Burkhardt bij zijn afscheidsrede Prof. Groone als zijn opvolger aanwijst. En de verwondering van de aanwezige medici en curatoren is begrijpelijk, want zij kennen de tragedie, die zich tusschen beide mannen heeft afgespeeld. De toeschouwer kent haar echter niet en dus grijpt de film twintig jaar terug om het bewogen doktersleven de revue te laten passeeren. Dr. Groone, de assistent van Prof. Burkhardt, vertoeft vaak in diens huis. IJverig en plichtsWaiy Birgel en Lotte Koch
eigenlijk geen privéleven. Steeds weer wordt hij weggeroepen voor dringende operaties en voor lezingen op medische congressen. Zijn jonge vrouw Vera, die zich maar niet over den dood van hun zoontje, nu twee jaar geleden, kan heenzetten, vindt in de vereerende liefde van Groone eenige vergoeding voor het gemis aan toewijding van haar echtgenoot, die zij, gevoelig als zij is, zeer noodig heeft. Groone voelt, dat hij op den duur zijn groote liefde voor Vera niet langer zal kunnen verbergen én neemt zijn ontslag als Burkhardt's assistent, met de bedoeling weg te gaan. In het vooruitzicht van haar trouwen en toegenegen vriend gescheiden te worden, besluit Vera haar man te verlaten en met Groone mee te gaar^. De verbittering van den niets vermoedenden Burkhardt, als hij het plan van zijn vrouw hoort, verandert in eeii groote bezorgdheid als hij de symptomen van een ernstige ziekte bij haar constateert. Als arts verlangt hij,'dat Vera en Groone ,beiden blijven. Groone stemt toe, doch de doodzieke vrouw is inmiddels verdwenen. Korten lijd da,arna roept een telegram den beroemden chirurg naar Zuid-Italië, waar zijn vrouw in een zeer ernstigen toestand verpleegd Wordt. ' In het smartelijke bewustzijn, dat hij zich nooit over haar dood zal kunnen heenzetten, besluit Burkhardt tot een operatie, die naar menscheIftke maatstaven hopeloos is. Het onwaarschijnIfllfe gelukt echter, Ver» ,b|flft in leyen. Eng, twee menschen, 'die door het leven »oor elkaüHïêr bestemd ijaren, vinden elkaar «indenk, als Bjirk'-irdt.iurfet,- dat er naast de rtphten, die «iji - op hem hebben, ook-i |^(enj«t
-Jn vrouw, mag laten gelden. « Het motief, dat aan deze film ten grondslag ligt, de driehoeksverhouding, hebben wij reeds in ontelbare versies op het witte doek gezien. Ditmaal zijn het Willy Birgel als Prof. Burkhardt, Lotte Koch als zijn vrouw Vera, en Viktor Staal als de assistent en rivaal, die den driehoek gestalte geven. Alle drie hebben wel eens betere en aantrekkelijkere rollen gespeeld dan in deze weinig overtuigend aandoende rolprent, waarin alles precies zoo gebeurt als de toeschouwer voorziet en waarin men halverwege reeds naar het eind gaat verlangen. Cameraman Ekkehardt Kyrath weet soms uitstekende „soft-focus" effecten te bereiken en verleent daarmee het eenige opmerkelijke element aan deze film. (foto's Ufa) Rob Roodenburg
..',..'. . „ , JJ» f*iirt( ** mir" n J .I\e?ie: GERÄAKÖ LAMPRECHT. .' WUtlwr v. Hollander, Richard Riedel (met motie, ven uit het tooneelituk „D«» leute Abenteuer" van „ ■ „ Alexander Harai). Prof. Dr Burkhardt... Willy Birgel Vera Burkhardt . ... Utte Koch Dr. Groone . . . . . . Viktor Staal Mevr. -Groone, mn moeder . Martrarete Schön Tewei, uitgever ... . Leo Peuckert Mevrouw Tewea .... Erika von Thellmaim
DANS-PARODIE 1880 DOOR HAN RiJNBECK EN LEONID STROGANOFF (Foto CNF Hellebrekers) danst technisch goed Spaansch „ („Farucca" en „Corrida") en houdt natuurlijk van alle tierelantijnen, waartoe de muziek van Monti, Massenet en SaintSaëns hem de vrijheid geeft. Han Rijnbeck zoekt het opnieuw tusschen oude stgidansen (Rameau, Handel), die ik in hun voorname bezonkenheid op den duur ook liever van haar zie dan de al te eenvormige Balkan-associaties van het overbekende Slavische: de andere pijl op haar boog. Groot en terecht succes had het uitvoerige slotnummer van beiden: een kostelijk gecostumeerde dansparodie 1880, met allen variété-opschik, die daar op zijn plaats is.
OflN^-RONDe
Na zooveel uithuizigheid speelde de critiek tenslotte een thuiswedstrijd tegen het elftal
NEDERLAND Dat eens van Alkmaar de victorie begon, regt'; niets te^en het nog noordelijker Schagen. . . . waarover men niet te gering mag denken. Schagen is een welvarende plaats met ftwee schouwburgzalen, een ondernemend bioscoopdirecteur en sportieve inwoners, die eens de rallye van Tallin naar Monte Carlo wonnen. Schagen olies deze week dans-victorie: een stampvolle zaal hield er niet zonder fierheid een geboren en getogen Schagensche ten doop, die geen standbeeld behoeft zoolang zij zelf, jong en aanminnig, op haar Spitzen op het danspodium staat, maar die daarmee toch haar kleine, sierlijke bladzij in de stadskroniek zou kunnen schrijven. Want het is het verhaal van dansbezetenheid [en doorzettingsvermogen, waardoor Ans Neejkijs — een meisje zonder middelen, maar langzahm-aan geruggesteund door de dagelijksche uitoefening van een voor Schagen's vrouwen welkom beroep en op handen gedragen door de betolking — zich aan den dans kon gaan wij dei en nu haar eersten, verrassendgeslaagden $ölo-avond gaf. Het was, tschoon nog allerminst volleerd, dan VERRASSEND] DEBUUT VAN ANS NEEFKES, tvtndt foiel (uuchm dm iH*l fFoto's CNF/Ris)
toch ongetwijfeld begaafd dansen op den gezonden grondslag van ballet en harde, dagelij ksche training: geen voorbarig dilettantisme, maar een daad na jaren van voorbereiding. En men zal vaker van haar hoeren, vooral nu zij zich onder Yvonne Georgi's leiding heeft gesteld. Voor den criticus (die vaker debuten verzwijgt dan beschrijft) was de verrassing niet gering: goed' Spitzen in een wals van Chopin en een pizzicato uit Délibes „Sylvia" — decoratieve oplossing van een „Suite Orientale" en, vooral, durf en dramatische spanning in een sterken dans „Ondergang": een rood kruisje waard! Dat zij zelf haar costuums vervaardigde, pleit naast haar eerzucht voor haar smaak — dat zij een heelen avond werkelgk wist te boeien, pleit voor haar kundigheid — dat ik op grootere tooneelen wel slechter heb zien dansen, pleit voor haar talent. Temeer waar bij het vrijwel ontbreken van een inheemsche volksdanscultuur de ontdekking van een natuuralent in ons land eigenlijk uitgesloten is. Natuurtalent, zonder jarenlang wer- • ken aan zichzelf, ontdekt men misschien soms op de zwart-witte plavuizen van een binnenpleintje in Jerez de la Frontera — niet boven de Zaan. Ofschoon. , . . Noordholland's Noorderkwartier bleef nimmer ächter op dansgebied. Mg zelf werd de dansliefde een kwarteeuw geleden bijgebracht, toen ik als kind de eerste solistendilettanten zag dansen onder de schijnwerpers van carbidlantaarns in de' Kunstkringen van Egmond en Bergen, waarmee dans-impresario Ernst Krauss — toen nog slechts een homerischgebaarde dichter — aan het eind van den vorigen oorlog zijn loopbaan begon. En is onze meestbelovende ballerina der laatste jaren, MarieJeanne vin der Veen, niet een Alkmaarsche? En begint de Hoornsche Jetty van Beek niet reeds méér dan streek-bekendheid te verkrijgen? Misschien staat de voet, die het stijve standbeeld van Alkmaar's Victorie vooruitzet, toch in de eerste ballet-pose! Voor Ans Neefkes is er althans werkelijk iets „begonnen". Van buiten mag men tegen Utrecht's nieuwen schouwburg vloeken wat men wil — binnen lokt het beste danspodium, dat wij in ons land hebben. Daarop zag ik deze week /fan Rijnbeck dansen, die haar begrensd, mäar charmant en innig talent gecombineerd bleek te hebben met dan van Leonid Stroganoff, die als internationaal variété-danser grooter effectbejag, maar ook groote vaardigheid ten toon spreidt. Sommigen zullen zich Stroganoff nog herinneren, toen hij —van 1918 tot 1923 — balletmeester aan de Nederlandsche Opera was, voordat hij meer in Kaapstad en Buenos Ayres sprong dan in zijn vaderstad Den Haag. Stroganoff
HANHYBOUMAN IN MOZART i,fo* CNfjHJhhr*,*) van mevrouw Muller-van Gij en's dansschool uit Den Haag. En zij wonnen met glans. Want opnieuw gaf deze school blijk Van haar fijnzinnige, zorgvuldige en deskundige leiding, vooral in het ronduit voortreffelijk Spitzen-werk, ook der héél jongen. Trouwens, al deze meisjes schrijven hun leeftijd nog met een tien, en er is sterke begaafdheid onder. De veertienjarige Xitty is de uitblinkster en ik zie haar zoo liever dan op haar Haagsche solo-avonden, die zij — wat wonder I — nog niet geheel dragen kan. Maar zij is tenslotte op weg, één onzer zeer goeden te worden, vooral nu zij volkomen in haar eigen bevattingssfeer danste. Zoo'n korenbloemenblauwe Kitty in een „Ländler", met een grooten stroohoed op den rug van een fleurig Dirndl, en zoo'n „Ontwakende Roos" zijn een genot van mouvement, lenigheid, dansvreugde en technische afwerking. De affiche stond op naam van Hanny Bouman, een aankomende profesional met reeds uittgesproken persoonlijkheid, die ook al vän het goede, groene hout gesneden is en terecht technische prestatie vooropstelt. In haar Spitzennummer, licht getript en vol virtuooze afwisseling juichte Mozart. Henrik Schölte
CINEMA <&• THEATER 1
/
(nr. 3) 4
Oorspronkelijk had het stuk van Willem Putman een anderen titel, maar die met „Salto Mortale" de associatie aan circusacrobatiek gemeen had. Eerlijk gezegd, vind ik beide titels misleidend. Zij doen gelooven, dat men hier met iets „sensationeels" te doen krijgt, terwijl de sensatie in werkelijkheid geheel naar het innerlijk plan wordt verlengd. Een woord als loutering, omwenteling, zou eigenlijk beter den stand van zaken weergeven, en als men met deze termen liever niet in zee wil, dan was de ondertitel van Putman zelf, ,,een grap van het geweten", toch altijd nog bruikbaar. Want inderdaad is het of het geweten, hoe ernstig en zwaartillend ook, in dit geval, met Paul Hartman, een grap, zij het een wrange grap, heeft willen uithalen. Paul Hartman, de gevierde romanschrijver, is in den tijd, dat wij met hem kennis maken, wel heel erg een Grübler, en toch is hij in zijn jonge jaren, toen hij nog niet zooveel naam had, een frivool heer geweest, die er echte libertijnsch op losleefde, en het eene liefje na het andere versleet. Hij is in het eerste bedrijf, op Kerstavond, bezig aan het slot van zijn jeugdherinneringen, die hij, flink geïdealiseerd, in een roman heeft verwerkt. De Kerstklokken wiegen hem in slaap, en een droom treedt in, die twee bedrijven duurt. Het geboeide vrouwebeeld in een nis van zijn kamer gaat plotseling spreken, ontpopt zich als zijn geweten en overstelpt hem met verwijten. Dan verschijnt Agnes, het eerste meisje dat hij heeft verleid, en zg blijkt, hoewel zij er salonfähig uitziet, van wrange voornemens vervuld. Zij is moreel en maatschappelijk steeds dieper gezonken, vindt dat haar nog maar een oplossing rest: de dood door relfmoord. Sinds dat oogenblik wordt Paul door slechts iin gedachte bezeten: Agnes te redden. Hfi laat lieh per taxi brengen naar de Westertunnel, waar Agnes zich voor den trein wil werpen, mair de autoband springt onderwég. Tqdens de reparatie ■ heeft de gekwelde Paul ontmoetingen met vrouwen, die hij vroeger gekend heeft, en die ftn allen het uiterlijk van Agnes vertoonen. En er tusschendoor hoort htf de sarrende stem van het geweten, dat hem niet met rust laat. De reparatie duurt niet langer dan een minuut, maar die
Ad.
H
o oy k a a s
ensceneer
ver boven de banale „Moralpredigt^ stggt het niet en vook de psychologie evenals de »jrmboliek is vrfr schraal en bleek. Wat Hooykaas, den regisseur, in dit stuk moet hebben aangetrokken, Ügt voor. de hand. H«t is 'de mogelijkheid om door verrassende tooneel. effecten, door modern „consten vlieghwerck" den irreëelen kant van het Werk te accentueeren en het op een fantastisch plan te brengen. Het stuk doet een krachtig beroep op het vernuft van den spelleider, die dit appèl heeft begrepen. In normale omstandigheden zou Hooykaas zeker van het tooneelbeeld veel meer gemaakt hebben, maar ook nu was er sfeer en waren er verrassingen. Ook pgnlgke, want /sen premiere is en blgft een wonderlijk ding, waarbij het geluk, het toeval, of hoe men het noemen wil, een eigen woord meespreekt, De typografen hebben het wel eens over een „zetduiveltje", de tooneelwereld kent een première ditó, en deze het den bewusten avond meer dan eens zijn onaangename tegenwoordigheid Voelen. Te redden viel het stuk niet, zelfs niet door het mnerlgk geladen spel, dat misschien ook iets geforceerds had, ea dat te weinig wees naar den geestelqken achtergrond. Bq na alle spelers gaven zich mtusschen voor de volle honderd procent, dit kan moeilgk ontkend worden. Janny vaiï Oogen nam niet minder dan zes vrouwerollen voor haar rekening, naast de Agnes in I en III, die totaal verschillende figuren zijn, ook de episodische verschijningen in II, zoomede de schimmen. Zij heeft deze salto mortale met talent volbracht, maar was in enkele figuren wat te nadrukkelijk. M.i. slaagde zij het best in de luchtige, cynische Agnes van het derde bedrijf. Louis Vervoorn, zoo geëigend voor de middeleeuwsche spelen, moet in modern werk zich teveel „verstellen" om den rechten toon te vinden. Bovendien moet hij aannemelijk kunnen maken, dat Paul Hartman een charmeur en avonturier is geweest. . . . Aan innerlijke spanning liet hij het niet ontbreken, maar hij had op zijn Ad. Noyons. tijd ook de teugels moeten laten vieren, en (foto's CNFISchi-pfer) daaraan haperde het nog wel eens. C. 4. Schilp
Circusroem leeft voor l
SALTO NOITALE minuut duurt hem een eeuwigheid. Het is als in „De Vertraagde Film" van Teirlinck: vlak vóór de intrede van den dood (maar nu de gevreesde dood van Agnes) ontrolt zich in enkele ©ogenblikken het gansche verleden in pijnlek heldere beelden. Later voegen zich hier nog de schimmen bij als representanten der zonden, die gewekt zijn door Paui's amoreele schrgverij. Bq de tunnel aangekomen, wordt Paul op syn beurt door het geweten geboeid, roodat hg tevens tot machteloosheid wordt gedwongen, totdat de Duivel zich aandient en door Paul wordt afgewezen. Dan is het moment daar, dat de boeien afvallen, symbool van de innerlglce Iqulering, en hij Agnes kan redden. Eilacie, en hier^hsmt de wrange ironie voor den dag: in het derde bedrijf, als de droom ten ' einde is en het geweten, zwijgend weer op zijn voetstuk staat, bezoekt de „geredde" Agnes den schrijver opnieuw. Zg is in geen enkel opzicht gered, zij behoefde niet gered te worden. Zg vindt zich zelf integendeel prachtig gereclas-
AJo
Schilp,
Louis
Ver voorn;
rechts
seerd, maar juist dit maakt den schrijver wanhopige Want zij is in waarheid banaal en vulgair, en komt hem in feite verleiden. Hij behoeft niet eens zichzelf te overwinnen, om haar de deur te wijzen, en men mag dit feit opnieuw zien als een bewijs, dat zijn innerlijke omkeer zich heeft voltrokken. Hij weet nu ook, wat hem te doen staat met zijn roman. Hij verscheurt en verbrandt het laatste deel van zijn manuscript en zal een nieuw slot maken. En er is ook in zijn leven, schijnt het, een nieuw begin, want zijn jonge knappe secretaresse blijkt. zich op meer dan gewone wijze in zijn werk te interesseeren ....
Janny ran Oogen ah Agnes en Louis Ver voorn aU Oe schryver in de auto-scène.
Ik heb den tekst van Willem Putman eeni^e malen gelezen, maar ben niet buitengewoon getroffen door zijn poëtische vindingrijkheid. Het stuk verraadt den geboren tooneelschrijver, maar dichterlijk en origineel is het werk zelden. Ondanks de vondsten en fantasie in den vorm en bouw krijgt het stuk toch geen vleugels. Erg
LUISTERSPELEN IN BOEKVORM Hij, die belangstelling koestert voor den jongsten dramatischen kunstvorm, het luisterspel, heeft weinig gelegenheid zich in dit onderwerp behoorlijk te oriënteeren. Reeds daarom kan men het boekje van Klaas Smelik en Henri van Hoof Twee Luisterspelen (no. i, in de „ 1 heaterreeks', uitgave Nederlandsche Uitgeverij „Opbouw", Amsterdam) als een welkome aanwinst begroeten. Het boekje bevat een tweetal luisterspelen „Het Volk der Goedendags" en „Orlando di Lasso , respectievelijk van Klaas Smelik en Henri van Hoof, die door den Nederlandschen Omroep werden uitgezonden, en een inleiding van de hand van Henri van Hoof, waarin deze zijn meening over het wezen van het luisterspel ten beste geeft, en den lezer vergunt een kijkje in de studio te nemen. Leo J. Caplt CINEMA & THEATER
(nr. 3) 6
zich had voorgesteld, want niet ver van Rio kwam het schip in aanvaring met een ander, dat uit Europa kwam. De schipbreukelingen, waaronder Rastelli, werden ' door het andere schip overgenomen en al spoedig was Oreste er achter, dat zich een andere beroemde artisten-familie aan boord bevond, de Palestrini. Hij maakte kennis en deed dat zoo grondig, dat, toen hij eenigen tijd later weer naar Europa vertrok, de dochter van deze familie hem als zijn bruid vergezelde. . Europa vergaapte zich aan de trampolin, die Oreste Rastelli had meegebracht. Het bleek een enorm succes. „Maar er was wel veel oefening voor noodig." verzekert hij, „het valt in het beÖ*_ heeleraaal niet mee om bij een sprong van vier, .vgf meter hoog je evenwicht te bewaren." ■ HèJ. clownsnummer. de derde en grootste pijl
kp
een kleedkamerdeur in Carré prijkt een naam, die de aandacht trekt tusschen de uitgelezen . reeks circusnamen, die op deuren daarnaast geschreven zijn. Het is de naam Rastelli, beroemd geworden . door den phenomenalen jongleur Enrico, die niet zoo heel lang geleden de wereld in verbazing bracht. Enrico is. zooals men weet, een tiental jaren geleden gestorven. Doch de naam Rastelli leeft voort in de wereld van circus en variété en niet Alleen door de herinnering, maar ook door den kleinen, voortreffelijken artistentroep, die wij thans te Amsterdam bij Mikkenie-Strassburger ontmoeten. Niet minder dan drie nummers nemen de Rastelli's in het nieuwe programma,. VOOT hun rekening: een muziekinstrumenten-parade) 'een trampolin-nummer en, lest best, een clownsentrée. Het is dus niet verwonderUjIt, dat zg het druk hebben tijdens de voorstelling, maar toch heeft de chef van den troep ons beloofd, dat wij tusschen het trampolin-nummer en de clown'sentrée in de kleedkamer op bezoek mogen iomi En zoo zitten we dan in de gang op éi de vele koffers, die het opschrift „Arti gepäck-Rastelli" dragen, te wachten, als zij 'eeft' beetje bezweet, doch welgemoed na hun nummer "terugkomen. Met een breed gebaar worden we uitgenoodigd binnen te komen en dan, als de fotograaf zijn werk gedaan heeft en zij zich intusschen rustig als clowns metamorfoseeren, krijg ik enkele bijzonderheden over deze Italiaansche ras-artisten te hooren. Of eigenlijk. Italiaansch zijn zij slechts voor zoover het pa, ma en zoon Rastelli betreft. Verder hebben zij nog een Duitschen collega bij zich en dan niet te vergeten den chocolade-kleurigen Braziliaan Harry, die op. de trampolin honderd salto's maakt en naaf wien het clownsnummer „De Chocolates" heet. Rastelli-senior is een bloedeigen neef van den befaamden jongleur. Als kinderen hebben zij samen gespeeld. Oreste, zooals de voornaam van den „chef" luidt, was echter niet, zooals zijn heef, voor jongleur in den wieg gelegd. Toen hij zes jaar oud was, deed hij mee in een nummer van caoutchouck-menschen en, jongeling geworden, maakte hij deel uit van een troep parterreacrobaten, die de halve aardbol bereisden. Ook in Zuid-Amerika zijn zij geweest endaar maakte Oreste Rastelli kennis met de veerende mat, de trampolin. Van parterre-acrobaat tot trampolin-springer is slechts één stap. Springen had Oreste zijn heele leven gedaan en hij vond het geen kwaad idee om een deel van de energie, welke daartoe noodig is, te ontleenen aan de niet geringe veerkracht van de trampolin. Toen het gezelschap zich weer naar Europa inscheepte, was de bagage dan ook aanzienlijk uitgebreid. De terugreis verliep echter minder vlot dan men 7 (nr. 3)
CINEMA & THEATER
Boven: Harry speelt trombone in voll« vlucht. — Middens Een vrool^k moment in de kleedkamer. — Onders Vader en zoon in amhtsgetvaad. i
op den Rastelli-boog, is in den loop d«f jaren gegroeid. Langzamerhand zie ik in die kleedkamer de figuren ontstaan: met haast wetenschappelijke zekerheid wordt de zotte grijns geteekend en grondig worden de attributen gecontroleerd. Alfredo Rastelli, die vóór de pauze op Jwee en twintig muziekinstrumenten verschillende melodieën heeft laten hooren, zoekt uit zijn voorraad de concertino's voor het clownsnummer. „Wij hebben 2800 kg bagage," vertelt pa Rastelli zoo langs z'n clowns-neus weg. Wat dat in dezen tijd zeggen wil, kunt u begrijpen als u zélf dezen winter met een
koffer en een actetasch van Den Haag naar Amsterdam gereisd hebt, . . . Of dat eeuwige reizen niet erg vermoeiend is? h „Och," meent Rastelli, „men raakt Il eraan gewend. Wij zijn tenslotte * overal thuis, want we hebben toch altijd elkaar" ... Dat laatste kenmerkt het gelukkige familieleven, dat deze menschen leiden. Dit zijn nu eens clowns zonder een paljas-tragedie op den achtergrond, zonder het ..brekend hart onder het domme-Augustcostuum". Zij zijn tevreden en gelukkig met hun werk, dat zij grondig en met enthousiasme beoefenen en verder vertelt mijn reukorgaan me, dat zij, als zoovele Zuideuropeanen, ook knoflook behoeven om zich volmaakt met hun lot te verzoenen. Overigens is er in hun reizend bestaan natuurlijk aan avonturen geen gebrek. Toen Alfredo nog zoo klein was, dat hij, inplaats van op twee en twintig instrumenten zooals nu, nog maar op één heel klein viooltje speelde, heeft hij zich in een circus eens op het allerlaatste nippertje voor een losgebroken tijger in veiligheid kunnen stellen door in een tentpaal te klimmen. Natuurlijk zijn niet alle avonturen even schokkend als dit, waarover vooral zijn moeder zeer kleurrijk weet te vertellen. Maar dan komt Harry zeggen, dat zij noodig ,,op" moeten. Snel schud ik nog even een paar handen onder het wisselen van den klassieken „Hals- und Beinbruch"wensch en enkele minuten later zie ik hen bezig in de piste, temidden van een lach-orkaan, die steeds toeneemt. En ik weet, dat onder die dwaze schmink-maskers en kleeren altisten schuilen, van een ras, dat •wel nimmer geheel zal uitsterven: circusmenschen in den besten zin des wbordsl (foto's CNFIStevens) C.
mmammmm *^-;- r^^^-v"^^
- 4
f
...
■
aarmate het kleuren-procéde volmaakter wordt, zullen wij meer kleurenfilms te zien krijgen. Het f i hiermede, zooals eens met den overgang | Van de stomme tot de geluidsfilm: een* maal breekt de dag aan, dat het nieuwe het oude^volledig verdrongen heeft. Voorloopig rjjn we nog niet zoover, wat de kleurenfilm aangaat. Men kan de ge■ Meurde rolprenten, die in den loop van een filmjeizoen in ons land vertoond wórden, nog gemakkelijk op de vingers van één hand tellen. Maar het stemt iot , voldoening, dat de triomftocht der kleur {ertadig voortgang vindt. Na „De Gouden Stad", iet eerste Duitsche .experiment beteekenis op dit gebied, zagen wij in het vorige jaar reeds „Münchhausen" ett „Het Bad in de Schuur". Thans worweer twee films aangekondigd, ver■*digd volgens het Agfacolor-procédé, 1 in wezen zoo van elkander verschillen, men daaruit zeker de gevolgtrekking i «naken, dat de kleurenfilm, om het ar een« plastisch uit te drukken, haar OjWiarsch over een steeds breeder worpfeiKl front voortzet. n^e titels van deze producten, die in een ^bij verschiet in ons land te zien zullen zqn, luiden „Immensee" en „De Vrouw van mgn Droomen". „Immensee" is de verfilming van de eerste novelle van den Noordduitschen dichter Theodor Storm, auteur van het bekende werk ,,Der Schimmelreiter" en vele andere novellen, die als voorbeeld van' de negentie'ndeeeuwsche lyriek mogen gelden; „De Vrouw "van mijn Droomen" daarentegen is een voorbeeld van twintigste-eeuwscie epiek: het verhaal van de dolle avoifturen van een revuester, dat zijn apotheose vindt in een betooverend schouwspel van kleurige, warrelende revuescènes rond de hoofdrolvertolkster Marika Rökk.
-
Marika Rökk als middelpunt
#^- ^vjyp .
V^fV'
£<wfa wet r ll
.
« «• vaa^^d^^oif^^ty
tu.
IMMENSEE Twee volkomen contrasten dus, en toch beschikte Veit Harlan, die ergens in het »winderige Sleeswij k-Holstein bezig was Ijnet de opnamen voor „Immensee", over "recies dezelfde technische mogelijkheden Is zijn collega Georg Jacoby, die in [*Wv gigantische hallen van Babelsberg Vrouw van mijn Droomen" regis-
jn
fï ■ -i* "^^bf i
<;.&i*
f WÊÊ:^
■',T9W?:,'^SPWJ
Wij kunnen ons aan de hand van Veit Harlan's eerste groote kleurenfilm „De Gouden Stad" eenigszins voorstellen, hoe hij „Immensee" opvat. Hij zal het landschap een groote rol toebedeelen in zijn film, hij zal het waarschijnlijk zelfs gebruiken als eerste element om er de sfeer voor het verhaal aan te, ontleenen. F.chter zal hij het niet aanpassen aan de menschelijke gevoelswisselingen, die" de geschiedenis van den jongen music Reinhart Torsten en het meisje Elisal L'hl relief geven. Wij herinnerep bv. immers het moeras in „De jGi Stad", dat in al .zijn noodlottighe: het witte doek toch steeds een v: lijke vlakte van wuivende rietplu dartele golfjes bleef. Het Noordd landschap, dat het decor is van Storm's verhalen, biedt den cameraman Bruno Mondi ongetwijfeld vele mogelijkheden tot overtuigende effecten, die, gecombineerd met het spel van Kristina Söderbaum, Carl Raddatz en Paul Klinger, niet weinig tot he$ welslagen van deze rolprent zullen kunnen b^f dragen. En zoo wordt dus een ontroerend stuk proza tot film, drie ett negentig jaar nadat de auteur het neerschreef» De meesterhand van Veit Harlan zal het nader brengen tot millioenen, die er voordien wellicht nimmer van gehoord hebben. Een waarlij k groote taak heeft de film, als zij haar schoonheid put uit literatuur, die dfoor tot het menschelijk gemoed zal spreken.
DE VROUW MIJNER DROOMEN Van andere allure is uiteraard de rolprent „De Vrouw van mijn Droomen", die de eerste Europeesche revuefilm in kleur is. Een vroolijke, zeepbel-achtige historie, die grootendeels uit de pen van den bekenden Hongaarschen blijspelschrijver J. von Vaszary gevloeid is, ligt er aan ten grondslag. Konstantin Irmen-Tschet, de Vervaardiger van de truc-scénes in „Münchhausen", staat aan de camera en de muziek, die natuurlijk een machtige illustratieve rol zal spelen, werd gecomponeerd door Franz Grothe, die reeds vele „Schlagers" het aanschijn gaf. Naast Marika Rökk spelen mede Wolfgang Lukschy, Georg Alexander, Walter Muller, de jeugdige Inge Drexel en de resolute Grethe Weiser. Regisseur Jacoby heeft kortgeleden verklaard, dat h^j ons in deze film vooral véél wil laten zien en dat hij tempo de voornaamste factor vindt. We kunnen dus, als hij woord houdt, een echte revuefilm verwachten, waarin, behalve overweldigende dans- en zang-scènes van Maria Rökk, volgens het draaiboek ook nog de noodige dwaze humor aan te pas komt. Rob Roodenburgb (Foéo's Ufa)
^^
DEZemHEK IN ' DEN AETHER f1 f
:
Smiui(PaskaArw :
gepresteerde radio-uitzending, die geheel aan Denemarken was gewijd, zong zij een dierensprookje, een landschapslied, een reemaasiang, een ttusichall-tango en tot besluit hrt warme, welbekende „Toner fra Himlen" („Klanken uit Hoe geheel anders dan Erica,Roawh, aatt 'wie '■*eh Hemel") nietfün talent en met de doorenkele weken geleden in , deae rubriek leefdheid van een kenster van onderwerp en sfeer. eenige regels werden gewijd, l»;dechanHieruit was dus gebleken, dat Lidy Paskamp, sonnière-figuur Lidy Paskamp. Is Erica Rosch eenmaal goe4 doorgedrongen in een materie, op het tooneel de typische, wél-overwogen voordaarin tot eigen, fijne productie in staat zou zijn, drachtskunstenares, ïooals ^k' haar foto deed als het chanson haar ligt. Daarom wijzigde zij ïien — wie niet anders ^t,'zou Lidy Paskamp, haar werk in het Fransche liedje aldus, dat «ü, vlug als kwikrilver, jjjf' haar optreden eerder in plaat» van musette, nu romantische chansons voor een begaafd balletmeisje houden. ging ringen, zooal».een groot chanson „Manon, Hoewel haar medewerking aan radio-uitzenfille, galante", naar den wereldberoemden. roman dingen reeds stamt uit den A.V.R.O.-tgd. irr „Manon Lescaut" van den Abbé Prévost en bet haar succes, mfytwaardig genoeg, pas Van de, laatste maanden. Dat kwam zoo: haar eerste uitzendingen iiwtren, omdat dit genre haar trok, alle in het kader van het Bal Musette. Maar Bal Musette kan men niet doorleven op de muziek alleen eRtóRer niet op den tekst. Om.Bai«osette uit te beelden, moet men Bal Musette kämen: het „Petit .Palcón" in de Rue de 'Upfèjllker de Bastille .of het „Tête de Cochoä^j^fr wijk Ménilmontant te Parijs. Omdat Lidy Paskamp dit niet .--b^eefd had, bleven in
(f
:*k
rfeEN NIEUWE CHANSONNIERE
handigheid om, phonetisch-voorbereid,^ allerlei vreemde talen liederen te zingen, wa^an ijj den zin n^feiyks snapte: een pmctSk^iaarin meiiiise;
I|C-een Deensche en te zingen weet m^t die lcin
mh
\
öjif ^,u^amPt d* Jonge ehatuonnière vaa^ den Omroep, die vooral als tango-sangere» op den voorgrond treedt. Foto Godfr^Htb^oöi ook v^n Lucienne Boyer wel bekende „Le pins joli Rêve". En ket, op dézen weg schijnt Lidy Paskamp's naam zich roemrijk te gaan vestigen. Want niet alleen maakte «ij van liedje» als deze, waarin het du» zuiver aankomt op menschelijk voorstellingsvermogen en niet op kennis van „milieu's", een paar vobrtreffelqke creaties. In haar voordracht van enkele tango's, die op deze programma's stonden, zooals „Ne partez P^.^eja" („Blijf nog bij me") en „Lorsque t«: repose«" .(„^U. je 's avonds .bij me bent"), ontpopte Lidy taskamp een natuurlijken aanleg vpor de gezongen tangoi, wsiarvan iS het rhythme hét geheele Ued. door consequent wi»t vast te houden «n te brehgeè. Een uitzonderlijke prestatie.; Want behalve bij Conhy Stüart én Maria Rosé is van onze Hollandiche chansonnières een mpoi-gezongén tango zeldzaam. Hoewel Lidy Paskamp's talent nog aanzienlijk minder ge-r vormd i» dan dat Van dezetWee Nederlandsché toprchansohnière», toch »chijnt de tijd niet meer zoo>er af, dat »8 in.de tango in|» deze twee de derde.in.het verbond wordt. /Jsy' gen jong, opkomend talent dus^dat de aan-
dä<Är^'voll0 wtotdi».' , ;,-. W^ff^ ■■'.' V'J'
■ 'th.B.M. Merkelbach
Maandag 17 Januarif^y-,--.;..;. 10.00—n.00 Gerard van K«v«l«a/en xfln BOHSten, afjrewuseld door Johan''<|(»«*. ' .■ l'15-«f45 Con<:ert '«d«1»» di-'AWaajpauie door Irans Wouters en zijn solisten. v?:\-. 13.05—14.00 Septet Jonny Ombach Ti^il ijsiip van Gretl Perelli, pianospel door Guus vail Oostal IS.15—16.45 ..Elck wat wils": een afwiraeiend programma met o.a. Conny Stuart, Fred KAM en Fran» van Capelle en »yn Muselte-Orkest. M 17.30—18.00 Concert . door het Omroep-Oi«»" r o.l.v. Joaef Holier. "*!&& »0.00-^31.45 Concert door het Omroep^Symphonie-SI Q ; 1>ierre Sin 'Reinards m.m.v. Rucky van Mill, piano. Werken van Daniel Ruyneman. Dinsdag 18 Januari:, ïö.45-r-rr.i^ Salonorkest o.l.V, tony Diepenveen 10.4s—i4.ooD« Melodisten oJ.v. Dick Groeneveld met lan» v»n Ben St;grerda. IS.30—loöff „Zonnestralen in Ziekenzalen" 16.00—16.45 Concert door hit Stedelijk Orkeat van Maastricht p.Ly. Hein Jordan» m.m.v. Hendrik Rynbergen, viool. , " 170(^-18.00 „De Lichte Toet»" m.m.v. de „Jon»»te Garde . waarvan «ö noemen Tineke Kinker, Pam v. Koningsveld Ä ,.TÜ» Vlehoff. Muzikale ■ medewerking wordt verleed door J«n Corduwener, orgel en Gerard van Krewlen en »ün »oliaten. »J.'S—aa.00 „Vreugde en Arbeid". Uitiending van een Bonte Avond te Den Bosch. ..Woensdag 19 Januari: 1 10.00—10.45 Orkest Mnlando.^ 1 S J Lichte m, iek doOT io.l.v. |l "^i ifV ,J " dt Melodbten Dick Groeneveld. ■ »S.iS-^i6.45 „Halfweg": een gevarieerd programma met Joke Schnabel, Paulf Stevenaky, Jo^ IfÄ.Jong. het Orke»t WiU Glahé « Bieo Ud« Masman en zijn danaorkest. . C^M i»"^-»1* E*n h»lfuur op een muziekavond bij de familie Speelman. »0*l7-4».<>0 „Van de Boomen in het Boach" Een programma in woord en muziek over groene dreven en bemoste paden. ■, Donderdig ao Januari: 1o.0o-rii.00 Pranci» Keth en zijn orkest Jd,!5~'.*-i? , F.r*ra v,u, C»PP«lle en itol MosetteOrkest stellen U Belgische componisten .Vóór 1305—14.00 Wèrkpauie-Concert door'" het" Omroep^ftt« o.l,v. Loui» Schmidt mja* WUl, Wenmnk, »opraan en Gerard Leènder»,*ks»; 14 15-^-1^.00 „Drie landen, drie chanaonftières" u vSc^ua^ va,1 Du'Mche, Spaansehe en Fraa«che Badje, door Dr. H. M. l/erkelbach. i5 3o-rt6.oo Gevraagde platen door Fr. VerUtn 17.3»—0,40, „Nieuw» m een noted«*,'' ^Jf^*1*0 Conc*rt A00* h« Ceicertgebon*Orkest m.m.v. Walter Gieseking. K^: >; - T Vrjjdag »i Januari; ia.15—U.4S Concert door het Stafnnuiekkorpe der Amaterdamache Politie o.l.v. J. Pinkse t3.05-r-13.4s Dansmuziek d. Th«di Uden Maaman. 16.00—IMS „Drie-kwartier in Filmland" t&05—18.45 Concert door d» : Atnhenwdw Or^' y -. keatvereeniging o.l.v. Jaap Spaanderman 19.JS—«.00 «Een bont programma voor een bonte - v lutaterschare onder den titel ^DeAUemanafadiUg" Zaterdag ai Januari: Jtf '.. to.00—io.4s Gerard L*o*ea'«iJn orkeat. ' ia.15—u^j DansmuxH* 'i. Theo Uden Masman '3.05—13.30 Gerard. 0(4 drevelen en zijn »olisten. 1400—15.00 Concert, door het Rotterd»m»ch PhUharmonisch Orkeat »JiV. «fiet van Mever 1500—16.45 Bonte Middar 19.15—19.30 JBepiinJit Borg« Prti» «neèlt melodische rhy.thmen, , ■..■.■ . ramoudie^.door Haas.van Polanen bewirkt naar de» beroemden roman van Sabatinl »0.00—M.00 „Voor de fainüie „Lulstergraag"! eep getellig programma voor den langen avond. Zondag 23 Januari: i 9 •if;7.,0■O0 »Zondagmorgen Zonder Zorgen" met» yrool kt K^Ji* $ »«"]«", orgelspel en Gerard yh Krevelen en zUn solisten. 10.00—ntoo „Morgenscheiner .' in Amsterdlün".' • Declamatonmn dobr George Kettman Jr. met W; lidt van Louis Schmidt. ™ " 14.1$—12.45 Werken van Bach, Erfl»li ; Öbr ult ev ^i'"' n ? « o"d door Hjt«ry Plnkkér. Viool en Cor Kee, orgel. ,, ^'• 13.30—1400 „De Schünwerpe*", OtiVoepktoriiek van Kunst en Letteren door J. A. v. KeSberg« 1400-^1500 Condfrt door helt Reaideiitie-Orkeat o.l.v. Paul van Kempei?. *' 155^-16.35. Lichte Wuiiek door. WiU GliW 16.j5-16.s5 DarfinÄiek d. Theo Uden Mirtman. »^-ao—1S.15 „Wereldscfilagera"! een programina van melodieën, die de wereid" verovetden JA'fêïCS» »NEDERLANDSCHÉ VOLKS- ' ^NKEK ■ Een Oroningsch programma. Samenstelling en regie Eddy Noordük. 'i-io^-'tóq -Vilyotxint. Van de operette „Eva" . V*a .Fran«. Lehar. Uitvoerenden: «olisten, het Omroep-Operette-Koor en het Operette-Orkest
CINÉMA & THEATER _-.
;
'g^^'
— {ut. 8) 10
XE L V/ON ^^\ llemaal hebben wij de film „Vorstentragedie" gezien, nietwaar? Wie vervulde daarin de V4 rol van den Prinsgemaal Henry Darnley? Wij behoeven het niet eens te vragen. U weet I. I het allemaali Axel von Ambeaser, toen nog tamelijk onbekend, maar reed» aardig op weg om bekend te wórden. Sindsdien is hij de jeune premier van het witte doek. de held van menigen meisjesdroom. Wö gelooven daarom, dat wij vele wenschen van zijn bewonderaarsters vervullen door deze pagna aan Axel von Ambeaser te wijden. ~ Het blééf echter niet bij deze rol alleen. Vele rollen volgden. Had hij in de film „Vorstenr tragedle" Zarah Leander al» tegetwpeelgter, in «ijn andere flirt» had hü niet minder groote beroemdheden als partner», wat ook geen wonder wa»; zijn vlot spel trok niet alleen de aandacht van het publiek, maar ook regisseurs werden opmerkzaam. Hoe goed herinneren wv oh» de rol, die h^apeeWein de vroolijke film „Dan»met den Keizer", mét de charmante, dansende Marika Rökk als tegenspeelster. Wij zagen hem in de ontroerende, tragische film „Annelie, de geschiedenis van een Leven" linet Lufce UUrich én Karl Ludwig Diehl. Verder »peelde hg nog in „Karnaval der Liefde'' en in Willy Forif» „Vrouwen zün" géén Engelen". Nog ver»eh intoh» geheugen .ligt de fllm „Marianne'» Marionetten", waarin hü samenspeelt met het echtpaar Paula Wetiely.en Atilla Hörbiger. Wij kunnen niet andera'dan met voldoening terugrite ojp hetgeen hij reeid» heeft get>rê»teerd. De toekomet i» vol »chbone beloften. H. _**<> Unlubotm, Damhr in „rwtfietarugèiitr (Vfaji +- Daaronder met Margot f<^*?, ^ l^ehv* Kommomêky in „Vrouwen sjfn geen Engelen" (Wint Klm>. i-; Rechtsboven „Karnaval der Liebe" (Berlin F.> en rceAlfomfer „Annelie" (Vfu).
V
I
■
AMSTERDAM
mtUYAL Voor de DERDE week het tooneelsucces van Amsterdam
ALLES OF NIETS JOHAN KAART
ben maar een nuchter zakenman. Misschien een tikje hard. Misschien een tikje te materialistisch voor sommigen uit mijn omgeving. Voor mijn vrouw vermoedelijk, die vindt, dat mijn belangstelling wat breeder en dieper zou kunnen zijn, wat meer gericht op andere zaken dan cijfers en goederen. Ik ben maar een nuchter zakenman en... . eh. . . . van film en tooneel moet ik niet veel hebben. Daar worden de menschen maar droomers van. ,.Zachte eitjes," zeg ik altijd om mijn vrouw een beetje te plagen. Nu ja, ik gun haar haar schouwburgbezoekje. Ik gun haar haar romannetje en stukje muziek. Ik kan — den hemel zij dank'— nog altijd betalen. De spaarpot is ook hier de bron. Laat mij maar voor den spaarpot zorgen. Laten de anderen, die niet zoo hard en niet zoo materialistisch zijn als ik, het ding af en toe maar eens met een schuddende beweging omkeeren. Elk diertje zijn pleziertje. Ik mijn werk, mijn cijfers, mijn bokspartijen met concurrenten — zij, 'mijn vrouw en mijn twee dochters, hun schijnwereldje van schmink en woordenzwijmelarij.
Daflelljk«: 2.30 - 7.30 uur Zondag: 2 uur - 4.15 uur - 7.30 uur
AMSTERDAM Straks zult
U
telkens
weer
komen, "n Lust om te zien...
Münchhausen
maar
nog
veel
prettiger om
Het ideale
AIHAHBRA UFA • grooUehe femtoaU ia kleuren
Foto materiaal voor
met HANS ALBERS
te dragen!
Regle: JOSEF VAN BAKY
vakman
Toegang 18 )aar
kerko
en
Dag. (ook Zondagt) 2 u, - 4.30 u. - 7.30 u.
amateur!
ROTTERDAM
DOUBLEFRONT SHIRT
AREHAI Wegens enorm succes nog een derde week!
.■_■_■■ ■ ■ ■
Vroolijk Nieuwjaars-Variété
Op dit moment zit ik óók in den schouwburg. Het heeft Lieze moeite gekost mij mee te krijgen. Zeer veel moeite. Ten slotte dacht ik: „Kom,mijn relaties moeten mij maar eens uit zien gaan. Dat is goed voor het crediet."
•■■■■■■■■ ■ ■■■■■■ ■ ■ ■
met geheel nieuwe nummers Dagell)k«: 2.15 - 7.30 uur Zondag! 2 uur - 4.30 uur - 7.30 uur
ROTTERDAM
X
IAPITDL GOSTi HUBER - SIEGFI. BREUER
GABRIELE DAMBR0NE —
De smetleloosFioid van een waterlelie krijgen Uw tanden door Midon-Tandpasta. Midon gebruiicen is bovendien een genot door de edele kwaliteit
Toegang 18 jaar
Op ons tooneel: JOS. WINDT
Ha... daar heb ik er weer een !
Dagelilki: Zondag:
1.15 1.30
-
3.30 4-
-
7.30 uur 7.30 uur
Het is wel een hoop nonsens bij elkaar, wat daar op het tooneel verkocht wordt. Lieze geniet. Het gaat over huwelijksproblemen, over de tragiek van een scheiding. Zoo'n heel jong actricetje — ze schijnt al vrij bekend te zijn ■— speelt de dochter van het echtpaar. Een meisje van een jaar of zestien stelt zij voor. Zij wordt verscheurd, zooals dat in deze overdreven tooneelsituatie heet, door het conflict tusschen haar ouders. Innerlijk verscheurd en je zou er haast in gaan gelooven ook. Ik moet zeggen: het meisje doet het geraffineerd. Kolossaal, wat spreekt ze dat sentimenteele verwijt aan haar vader met overtuiging uit. Dé heele zaal is er doodstil van. Ik laat mij niet bij den neus nemen. Met dergelijke onmogelijke situaties moeten ze bij mij niet aan
in een film van Steinhofi
TERRA-FILM
PETER
Ik
en de Komedianten
andere, nieuwe Kerko's tegen-
■
V
■ ■ ■ ■ ■
Alwéér 'n vergeten „De Betuwe"pot!
Die
fabriek . . .
gaat om
terug
naar
opnieuw
de
gevuld
te worden. We snakken ernaar... net
ails
naar
ons
andere
leege
glaswerk !
Marianne Hoppe Carl Kuhlmann Eugen Klopfer
Een Hart vergist zich (Stimme des Herzens) Berlin-film - Toegang 18 jaar Dag. (ook Zondags) voorstel!, van 1.30 af
MIJ
^Pe Kseifatvt,
MOND
• ••
DOOR
met
-
■ ■ ■ SI • dagcréme ■ ■ • lippenstift ■ • nachtcrême ■ • poeder ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■■■■■ ■ ■■■■■■ • ■ ■ ■ ■ ■■■■■ -■■■BB ■
boord komen. Een dochter van z'estien jaar heeft zich over kwesties tusschen haar ouders doodeenvoudig niet druk te maken. En dan een verwijt aan je eigen vader. . . Toch is het een aardig meisje, deze dochter. Of liever gezegd : dit actricetje. Want — ziet u •— ik blijf in de gestalten op het tooneel altijd de spelers zien. Zooals ook decor decor voor mij blijft en nooit een bosch wordt of een zaal in een paleis of een zoldeVkamertje. Ik blijf realist. De schijn zal mij er niet onder krijgen. Met schijn is niets te beginnen in het leven. Ik heb mijn bestaan op stevige fundamenten gebouwd en mij altijd door de werkelijkheid laten leiden Ach jee, nu staat dat actricetje. alias de dochter van de scheidende ouders, alleen op het tooneel. Lieze stoot mij aan. .,De groote slotscène," fluistert zij zacht. Zij denkt, dat ik er net zoo van geniet als zij. Wat kan mij de groote slotscène bommen? Van scènes houd ik niet. Scènes. . . , Wacht eens even. dat is toch wel. aardig. Daar is me dat meisje midden op dat groote tooneel. Het hoofd gebogen. Leuk blond haar, waar het licht op valt. Zij spreekt een aanklacht. Een aanklacht van een dochter van zestien jaar, ongeloofelijk wat een schrijversfantasie! Een aanklacht tegen een harden, egoistischen vader; tegen een genotzieke, verspillende moeder. Zij beweent haar eenzaamheid in het groote huis, waar nooit een sfeer van vrede, van samenhoorigheid is geweest. Het is eigenlijk wel treffend: treffend voor onzen tijd dan, dien ik heusch niet altijd begrijp. Ik ben nog een beetje ouderwetsch . Maar ik kan het mij toch voorstellen, dat het hier en daar zoo gaat als in dit huisgezin. Laat ik mij nu toch nog meesleepen ? Ik wil niet. Ik wil doodeenvoudig niet. Meisje, houd je mond daar op het tooneel! Ik wil nu naar huis. Morgen is het weer vroeg dag. Een moeilijke bespreking in het zuiden, een beslissing over een hypotheek.... Meisje, houd je mond! Als je maar niet zoo'n aardige stem had, zoo zangerig en zoo gevoelig. Ik kan mij nu toch haast voorstellen, dat. Meisje, houd je mond! Kijkt Lieze naar mij ? Kijkt die mijnheer aan den anderen kant naar mij ? Ik geloof het wel. Vervelend is dat, dat je zelfs in het donker van den schouwburg niet onbespied bent. Gelukkig, ze kijken niet. Ze kijken naar het meisje op het tooneel en ze luisteren naar al dat pathos van een overspannen wicht. Wacht, nu kan ik het doen. Waar is die vermaledijde zakdoek? Gauw, vóórdat ze het zien. Eén veeg en' die ééne traan weg. Gelukkig ., ! ,,Maar kindje," zei hij tegen zijn vrouw, toen zij thuis waren gekomen uit den schouwburg, ,,dat sentimenteele gedoe is toch niets voor mij ... . Ik ben maar een nuchter zakenman!"
■ ■
Ä ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
Teekening Anneke Wagenaar
CINEMA &< THEATER
— (nr. 3) 12
13 (nr 3) — CINEMA
&>
THEATER
Wanneer ik aan Leo Ruijgrok denk. die « afgeloopcn wede na een langdurig ziek bed toch nog in de kracht van zijn leven is heengegaan, dan zie ik niet den zwartgerokten dirigent van het Residentie Orkest of van destijds de Nationale Opera voor me, ook niet den bezielden en bezielenden leider van liet Omroep Sym. phonk Orkest der laatste jaren. Maar den zomcrschen, zonnigen man in blauw overhemd en witte sportdas, die op een paar smoorheete dagen in het Amsterdamsche Concertgebouw alle groote dirigenten van Nederland zijn muziek liet uitvoeren en self op den achtergrond de onvermoeide leider bleef van het merkwaardigste orkest, dat men ooit bijeen zag: honderdvijftig man, met alle coryphaeën van onze echt gesubsidieerde stedelijke orkesten. Ruijgrok had de muziek gecomponeerd voor de orkestpropaganda-füm „Wie gaat meef en met evenveel virtuositeit bijvoorbeeld de prachtige finale geschreven als de variaties voor trio, voor klein en groot koor, voor fanfare-corps, de accordeon-paraphrasc (die voor mij zijn mooiste stok
RUIJGROK'* GROOTE DAG 1-tJ.tur.i Toon Verhey, (Productieleider), Cor Kuiler, Frit» Schuurman, wjflen Ruygrok, Jaap Spaanderman, Willem van Otterloo. ->- Evenals Eduard van Beinum, Ei, Flipse, Marinas Adam en Henri Herman* (niet op deze foto) dirigeerden zij He dagen zyn finale-muziek. (fftdtrlMd-rUm)
muziek bleef), de draai-orgel modulaties (die hij Pierre Palla deed uitvoeren), ja, tot de kleine toegiften van een straatjongensrefrein toe. Ruijgrok had nimmer filmmuziek gecomponeerd, toen & met het verzoek daartoe Wj hem kwam. : Maar zoo vitaal als kunstenaar, zoo veelzijdig begaafd was deze geboren musicus, dat hij binnen drie weken van het draaiboek de heele partituur maakte, zonder dat bij de opnamen (pp „play back"-8ystcem) tittel of jota veranderd hoefde te worden: een ongehoord feit in de filmwereld. , Al heeft hij de vertooning van de film, waarvoor hij mijn belangrijkste medewerker geweest is, niet meer mogen beleven, hij heeft althans de klankrijke, waarachtig-Nederlandsche finale van bet . oude zeemanslied, die door alk dirigenten geroemd werd. menigmaal door den Omroep hooren vertolken, tot zelfs eenige weken vóór zijn dood in de „Nederlandsche Volksklanken" toe. Een goed mensch en een goed musicus, waaraan een toekomstige filmproductie nog zeer veel had kunnen hebben, ging thans in aOe stilte van OBUS heen.' ; Henrik Schalte
■^^
rr^-rr*
RAADSEL-VARIETE Oplossingen der onderstaande opgaven zende men — uitsluitend op een briefkaart (brieven worden ongeopend terzijde gelegd) — uiterlijk 27 Januari a.s. aan den ,,Raadsel-regisseur", Redactie „Cinema & Theater", Paulus Potterstraat 4, Amsterdam-Zuid. Op de adreszijde te vermelden: „Raadselvariété 27 Januari". Onder de inzenders van ten minste twee der drie opgaven worden verloot: een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen van ƒ 1.—. VISITEKAARTJESRAADSEL. Wie ziet er kans uit onderstaande namen tien namen van filmsterren te lezen? L. B. R. Waals, Ede; N. Geurop, Kleef; Vaals; Han Kifaaf, Geul; H. Maner, Oss; Geul; H. Han, Olst; I. S. Geer, Weert; F. man, Han; M. Heist, Burg.
en adressen I. T. Kortl H. O. Lein, M. F. Pol-
BONTVEILING Op 18 en 19 Januari in de Gouden Zaal v. „DieHaghe", Papestraat 32, Den Haag. De kleedingstukken zullen door onze mannequins worden getoond. Goederen voor deze veiling kunnen dagelijks worden ingebracht.
VEILING ONDERNEMING ..CORRECT" - DEN HAAG
VERBINDINGSRAADSEL. Plaatst tusschen de onderstabnde rijen woorden een woord, dat zoowel met de woorden onder I als met de woorden onder II een geheel vormt. De woorden onder I staan in de juiste volgorde, die onder II echter niet. II. 1. ge deur ei en onder man kerk bakker water hoog boter lijn . der boven paarden deuken lucht zwart met bode schoorsteen lastig draaien koeien VERSCHUIFRAADSEL Verschuif dc hierbij gegeven woorden zoodanig ten
opzichte van elkaar, dat een der rijen woorden, van boven naar onder gelezen, den naam vormen van een bekenden Nederlandschen tooneelspeler. De woorden zijn: toejuichen, formaat, schoeisel, zoodanig, teekening, tooveren, gebieden, veranderen, turfschip. KRUISWOORDRAADSEL.
TrooUfrijien: mej. J. v. d. K. te Amsterdam; mej. K. d. W. te Voorburg; J. H. v. E., te Edam; L. K. te Naarden; J. M. B. te Amsterdam.
(foto C.N.F.IMtijerj
Roermond (1G. van Broekhuizen)
Wim Sonneveld's Cabaret 1
Alleen voor dames...
inlichtingen omireni vrije daia enz. bij de exploiianie Care/ Enkelaar's Theaier-organisaiie
Conny Stuart — Sophie Stein Wim Sonneveld — Elly Weller
Hoogelandsingel 150 ■ Enschede Tel. 5758 (bgg 2478)
Eri Rouché — Ü» Dorana Aan de vleugels : WIM
DE VRIES en WIM DE JONG g
f^ "^ vindt die door Moeder gebreide Meertjes wèt fijn! En zorgvuldig gewasschen gaan ze haast onbeperkt mee.
B R E I W O L
ovettuA
£?,
^
IEDEREEN) ZEGT:
\ CARRÉ AMSTERDAM lederen Jag 2 nur en
7.15
nur
zer en Van Bylevelt, dat onlangs al zoo aardig voor den dag is gekomen met „Het Hoedje van Marius", heeft thans de hand weten te leggen — 100als dat heet — op een stuk van Victor A. van Dijk, getiteld „Stnjkstertje", en het heeft daarmede een uiterst gelukkige greep gedaan. Daar is nu eens een stuk, waar heusch wel een en ander op valt aan te merken, doch dat alles in zich heeft wat men van een zoogenaamd volksstuk mag verlangen. En dat Niet alleen; het wordt ook met zooveel plezierige animo over het voetlicht gebracht, in aardige verzorgde decors, dat het alles bü elkaar wel haast een pleidooi is voor de bestaansmogelijheden van het volkstooneel. Natuurlyk zijn er verschillende vormen en soorten daarvan te onderscheiden. Men kent ze: het hevige drama met moord en doodslag, de klucht met de geprononceerde schetsfiguren. Zeker, maar daarnaast bestaat dan nog het stuk, dat het heele scala van zeer menschelijke mogelijkheden geeft en dat daarbij de romantiek van het bestaan of van „het leven, dat men zich droomt" alle recht doet wedervaren. Dat zijn dan de stukken met den lach en de traan; met het onschuldige meisje, dat bijna verleid wordt en dat zich reeds op het slechte pad bevindt, met den vader, die zün dochter het huis uit stuurt („Ga weg naar ivaar je hoort", met de vervloekende hand wijzend naar de deur), met den welmeenenden vrijer, die niet af laat lief te hebben en die aan het einde van het vierde of yyfde bedrijf maar al te gaarne tot vergeving bereid i», met den schurkachtigen verleider met de heerachtige manieren, die aan het slot wel tot inkeer komt, maar toch onder applaus van de bovenste rangen naar buiten wordt geschopt, met de louche pensionhoudster, met de vriendin, die alles dóór heeft, met den schoonvader, die steeds aan zedelijke verheffing blyft gelooven, met den ouden bizarren vriend des huizes, die in de aangrijpendste omstandigheden nuchter en komiek blijft, met het zeemanscafé en met het in-droevige bedrijf van een deurwaarder, ruw maar met een gouden hart. Zoo'n stuk, zoo'n echt goed ouderwetsch boeiend volksstuk is Victor A. van Dyk's „Strykstertje" in alle opzichten geworden: we nemen het stuk zooals het is en hoe het is bedoeld, en dan is het in zijn soort bijzonder goed Datzelfde kan ook van de vertolking worden gezegd, waarby al dadelyk Jopie Koopman en Alex Hock, die het stuk feitelijk samen dragen, in herinnering komen. Jopie Koopman heeft voor de rol van Margot, het strijkstertje, alles mee en ze maakt er een aannemelijke figuur van, ook in de droevige oogenblikken. Alex Hock is beschaafd en kostelijk als l.f Gros, begrafenisondernemer in ruste, thans kippen''kei, ten prachtig volsreliouden type, zonder n- r-
Hei Nieuwe Record
DUITSCH of ENGELSCH leeren ook in Duitschland fi. 2.05 p. mnd. Nieuwste sehr, meth., bevoegde M.O.-Ieeraren.
Middenstandsdiploma (alg. ontw.) Ned. Taal en Corresp. . . fi. 1.50 p.mnd. Boekhouden .... fl. 1.—p.mnd. met correctie NEOERL. TALEN INST. - R'DAM {Zendt lessen óók naar Duitschland) (als brief zenden) — Gratis les van
\itt\Z.SZj&NET ECHT! C. h M. HILLING Heerengr. 435 - Amsterdam-C.
SPECIALIST: Reconstructie van vermoeide stemmen Individueele Repertoir Studiën
H«
ll«{MO\IE-l iVIUÜE\
EI
Programma mei Buitengewone Sensaties.
Cabaret-Programma mat o.a.
MARJORY en JOHN hat gevierd« dampaar
Weer hei Besie van
Orkest Robino's
hei Besie I Komi, ziei en overiuigi UI
mmi
Qreet Spaclmlltsitan-proframm*
met o.a. Raymonde Harcoud
Plaatsbespreken 'i dagen te voren
Sensaties In de lucht en
tusschen 10 en 4 uur aan de kassa (No.
)
Naam: Adres:
te
Will en Nlcky Koble Hat
en telefonisch 53800 OUDE STADSGRACHT
■ NIJMEGEN CINEMA
(&• THEATER
— (nr. 3) 14
Zangpaedagoog
Volledige opleiding voor Concert-, Opera-, Operette-, Oratorium- en Microfoonzanger (ei)
Hoofd-prijs: H. A. J. N. te Arnhem.
)
—
Correpetltor, Concert., Opera- en Oratoriumlanger
VerticnaJ: 1 si, 2 Een witte droom, 3 Ka, 4 ma, 6 re, 7 ra, 8 eere,-9 tien, 11 fraai, 12 en 23 Hans Holt, 15 maan, 18 om, 20 beo, 21 Ie, 22 en 24 Anna Dammann, 25 Da, 27 jool, 30 r.p., 32 ambt, 34 roem, 36 ai, 38 maat, 40 dank, 41 sla, 42 pk, 45 en, 46 ei.
2
wrrirm
Lodewljk Fr. Runge
Horizontaal: i sterk, 4 mi, 5 ar, 7 ra, 8 ent, 10 gewin, 13 rie, 14 er, 15 ma, 16 Etna, 17 Ans, 18 o.a., 19 as, 20 Bel Ami, 23 heden, 25 voor, 26 naja, 28 al, 29 ora, 31 oma, 33 trap, 35 komma, 37 om, 39 labiel, 40 de, 41 sap, 43 n.t., 44 Amelaken, 46 en, 47 nat, 48 ik.
Vanaf half Januari beschikbaar:
Pr. Hendrikstraat 54 - Tel. 33.57.15
Wat Hilling met „Nettie" heeft bereikt, houdt de beste belofte in voor wat Hilling straks weer in echte thee zal brengen.
ZANGOPLEIDING STEMVORMING SOLOZANG
L
muzikale
nummer
lederen avond half acht Zondajmiddag half dri«
15 (nr. 3) — CINEMA 6- THEATER
dreven charge en met juist de goede dosis bonhomie en menschelykheid. Jacq. van Bijlevelt, van hetzelfde vak uitrustend, daarbij schoonvader in spe van het byna misgestapt hebbende meisje, was iets te stuntelig en iets te bedrijvig in deze kleine rol, terwijl Ad. Heerings van dei. waschbaas met kwade bedoelingen een mooie zijige en' louche burgerbonvivant met complexen maakt. Verder een betrekkelijk groote bezetting, welke nog in telegramstijl gereleveerd mogen worden: Johan Boezer stug en eerlyk-rauw als Desiré Dubois, den horlogemaker, vader van het strijkstertje, Christ, van Meeteren als zijn larmoyeerende vrouw. Just Chaulet wat houterig als Armand, de man, die het zoo eerlijk meent (in het stuk ook geen erg dankbare en wat vage figuur), Nelly Aenders als een pracht-exemplaar van een niet op haar mondje gevallen vriendin. Floor Koen wat summier als Victor-Marie, een „artist" met slechte eigenschappen, Ellen Durieux als pensionhoudster en verder nog Betty Kapsenberg. Lou Poolman, Theo van Vliet en Pim Meijer en veel behoorlijke figuratie. Het programma van „Strijkstertje" is al bar onvolledig. Ik kan er wel vinden wat het bier en de ijsjes in de foyer kosten, maar niet wie het stuk heeft geschreven; dat moet men maar op de affiches nazien. Evenmin wie de aardige decors (in het bijzonder die van het eerste en van het tweede bedrijf mogen worden gezien) heeft ontworpen, noch wie verantwoordelijk is voor de regie en de enscèneering Die beide zijn verdienstelijk. Het zou eigenlijk wel moeten, maar ik kan het niet.over m'n hart verkrijgen te protesteeren tegen het feit, dat drie Marseillaansche meisjes „Cinema en Theater" loopen te lezen 1 A. Glavimang
PERSSTEMMEN i UTRECHTSCH DAGBLAD van 20 September 1940; EEN VOCALE VERRASSING Een vocale verrasilng werd het optreden van me; B Denekamp, leerlinge nog. doch dusdanig vergevorderd, dat il) bij dit debuut bovendien het auditorium schier overrompelde. - klankvolume en een feilloos gevonden toonhoogte, welke rechtstreeks naar een nog zeer veelbelovende zangtoekomit wezen. - zeer sympathiek was het, dat zij haar leeraar, den Heer Lodewljk Fr. Runge, in het succes deed deelen. voor wlen dit optreden een wel zeer groote voldoening moest zl)n
Spreekuur inschrijving nieuwe leerlingen Vossiusstraat 45/hs AMSTERDAM Tel. (K2900) 22765
Siberiëweg 48 ZEIST Tel. (K3404) 4465
Dinsdag en Zaterdag van 17.18 u
Woensdag van 17.18 u
Proetiingen (Stembeoordeellng) volgens ichriltel. afspraak
WAT ZAL IN 1944 HET BESTE PROGRAMMA ZIJN ? NATUURLIJK
GOVIBO'S KLANKENFESTIJN! DE NACHTWACHT BEKROON^ ■\Tf d* libretto-prijsvraag, uitgeschreven door': j h*t Departement va» Volksvoorlichting t»\ •#• Kunsten, is dg eenige prijs toegekend aan\ .Tom BOHWS voor *v* libtetto ,JD* JVacAéwaeM*.}! 'i-ft*t behandelt de donhtrite efisofa vit het lev**>< van RembraHit, wanneer tijn groote schutters-j stuk door de opdrachtgevers met wordt aanvaard, : in'Saskia't familie de bekende clausule hs kaar'-' • tistatnént doordrijft, dit moe* verhinitrtH, dat \ Rembrandt Mes erft. . i Henk Boeings hieft d» partituur voor dete opera inmiddels reeds voltooid, zoodot thans met spanning op de uitvoering mag ■worden gewacht van dit volkomen Nederlandsche musiekdrama. Hog vóór de première zal het libretto in dei „Theaterreeks" btf de idtgeefster van dit W«£| . in druk verschijnen, voortien van een inleiding '■an den componist over tijn partituur, terwijl l':den tekstschrijver Verantwoording sai afleggen over de wijze, waarop htf de historische gegevens , l heeft verwerkt, en een tfifel ial toevoegen over het ieerk en de plaats vindénUirettistm fctt'J' algemeen. ,-.. Het boekje zal met reproducties van in de | opera voorkomend werk van Rembrandt worden t verlucht en. met een aantal scène-ontwerpen., Ook het buitenland toont voor deze Neder- '■• landsche opera gtoote belangstelling. De firnta 'l'nipertal bereidt de partituur-uitgave voofSemi f/>ft Carter Xniffler heeft het libretto reeds «rj het Duitsch vertaald ten behoeve van: de op' 'vófnngen.bij de Weensche Staatsopera.
VOOS JANUARI-TOURNÉE ZIJN GEËNGAGEERD:
ERNST VAN T HOFF Nederlandich Phenomenale Dansorkost en zijn 19 iolltten
FRANS VAN CAPELLE en zijn Radio Musette Orkest
HET MILLER QUARTET (rhythme en dansmuziek) met zang van Sonny Day, en Jan Doedel, olectrovlool
DE ZINGENDE ZUSJES bekende stemmen uit den aether
DE DRIE ADLERS Europa'i bette mondaccordeonliten
HUBERT SIMPLISSE EN MARCELLE BURTON Lei lantalslstes ä I'accordéon
JONNY PIMS conferencier
Woensdag Donderdag Vrijdag Zaterdag Zondaa Maandag Woensdag
19 Jan, 20 Jan. 2 Uan. 22 Jan. 23 Jan. 24 Jan. 26 Jan.
Ken. Theater Beverwijk 7,30 u. N. Schouwburg Gouda 7.30 u. Kunstmin Dordrecht 7.30 u. Schouwburg Deventer 7.30 u. Dlligentla Den Haag 7.30 u. Zonnehuis A'dam N 7.30 u. Stadsschouwburg Maastricht 7.30 u. Voor ToIIedig programma zie do afiiches I Januari en Februari volgeboekt Voor Maart nog enkele vrije data. GOVIBO'S AMUSEMENTSBEDRIJF 'T STORT ZUID 59, AMERSFOORT, TM,. 4633
"
^ -
r. V^Sfi^ß'
JGeii extra-fijne saus! Die is gemakkelijk te
maken
Honig's
met
maak je er al even heerlijk van! Daarom 't
zoo
yL WE^fe
Maizena.
En pudding of pap
is
Over goede tafelmanieren
fijn,
als
je
Eet nooit met uitstekende ellebogen! Houd ze zoo dicht mogelijk langs Uw lichaam. Zoo hóórt het!
WSÊ 1 ■n
p L
r3 1
11
j I
Honig's Maizena op je bon kunt krijgen !
Houig'N llaizena
I
I
WEEKBLAD VOOR FILM, TOONEEL. DANS. OPERA. OPERETTE, RADIO. REVUE. VARIÉTÉ, CABARET • 22 JANUARI 1944 - 24STB JAARGANG Ne. 4 - 15 CENT W/////////////7//7////////.
Kent U Honig's ABINDA ? 't Is veredeld Aardappelzetmeel, dat in dezen
tijd heel goed
Honig's
Eet altijd héérlijk! Met Van Rijns pui kbeste, pittige mosterd van zeldzaam-fijnen smaak op tafel. Zoo hoort het óók!
BAlV\ *i
Prettig vind ik het niet, maar het eenige gezellige is die Adelaar-Kinderzeep, want die schuimt zoo fijn.
•■■%
Maizena vervangen kan ! Werkelijk
-gtm
lekker ... 't komt ook van Honig !
Honig'»« Abinda
.- '^r
w^-m
■
Tooneel : „GEORGE DANDIN"
1 a
*t J 1*
1r
Ni.
ï
^
WgBFï
w^* ^ ■^m^ w %\è
ËJH^^S' f
AP?"
Opera: „SCHWARZER PETER"
MevanM^0rTTellUk «ooWredacteur: Mr Henrik Schölte, A'dam; verantwoordelijk voor de advertenties: Mr D Wisboom Verstehen AMam
TT1tp.««f.f-^.
A pNo^r 8 ^elel örSsprin?otNTde Ä rT-SO^Taaf /^Äi ^^^r^I^BPBB^B ^Ä - Verschot i TpÄeik Zaferta^" ^ ^^Z^^A^Z^T^^^V^^fl
76 b no. 017-IM-307). 15 ct. (Pnjsvaststelllng
CINEMA &- THEATER — 24ste Jaargang — No. 3 — i5 Januari 1944
UKtlag van d« KMttpiQsvriMg WaamMf hunlwri Jt FMVIMI« 7 Em ni«uw« Spamsch* film TMiiMipranièr«: »fiMig« Dan^ia" au „Baladialqka Haalseha Juffan Oparapranilèi«: ,^diwanar Palar" DROOHEH VAH EEK DANSER Kari varhaah »Da praaf ap 4a MM' Ovar HlMa Sastak Rand .da mierafaaa Taenaalpramlèfa: ;^ »En . . . wla katl mlJT"
r
.>^
Over deW jeugdige Berlijnsche actrice, die juist den laatsteïf tijd in nevenrollen in „Het Kleine Grensverkeer" en ,,Man rede mir nicht von Liebe" weer sterk op den voorgrond trAl, leest U binnen uitvoeriger ... (f oto T<.r,.a)
