i
.^
- LI' ,'—^^^^mmm—ÊmmmmmmmmmmE
WESK8LAD VOO» HLW, TOOHÜL, OANS. OMBA. OPERSTTi. RADIO. RiVUE, VARIETE, CABARET o S AUG. 1944 - 24STI JAARGANG No. 32 . 19 CENT
AITIJP ALS MENSCHEN VOOR MC WEäöAAN IS »E F«-(V\ OOK JUIST AFäEiOOPe/yl
(Tcfkening W. de Mooy) '
De nieuwste
Geprolongeerd
DIEFSTAL MET HINDERNISSEN
SNIP en SNAP-REVUE KcaamfEE^
„DENK AAN MIJ" DEN
H A AG
SONORA-FILM - Toegana 14 jaar
Cieprolongeerd
■aaaBBBE
Hommerson
HET MEISJE VAN DEN ROZENHOF
i4tte
Tosc am
brengen de grooie lachrevue
GERMANIA-FILM - All« leeftijden
C/NEMA & THEATER -
en
HAAG
]aargang __
No,
3I
_
ii
Binnen zonder kloppen"
29 Juli
^
/ -.
*. -r-^^Äf - ^r" ^^•■■"'H":7T^?' ;~
^i^
■.; T^T^
^
tM'S'
Sft^m
v ift.A. .^-f
IN het vroege voorjaar berichtten wij in deze kolommw» ov«r dtt opnamen voor de nieuwe Berlin-filnn „Das war me»(n Leb«n",: dis onder regie van den bekenden spelleider Paul Martin grootendeels in ons land werd vervaardigd. Het is uiteraard zeer moeilijk om van een film, die in productie is, een globalen rndruk te krijgen en studioreportages beperken zich dan ook meestal tot het beschrijven van de werkzaamheden, die voor een van de vele honderden scènes verricht moeten worden en tot het vlueMig interviewen van de prominente werkers en spelers van h»t productieproces. Nu echter beschikken wij over hel materiaal en de gegevens, die ons in staat stellen een juist beeld van het afgewerkte product t« vormen. De intrigue staat ons duidelijk voor oogen en wij onderscheiden de rollen, welke vooraanstaande spelers als Carl Raddatx, Hansi Knoteck, Lenie Marenbach, Thea Weiss, Josef Sieber, Ernst Waldow en Margarethe Haagen erin vertolken. Eenige maanden lang is er door een staf van technische en arti^J tieke medewerkers in de studio's gezwoegd, nadat de auteur|i Gustav Kampendock en Stefanie von Below reeds het hunne hadden' gedaan en scenario en draaiboek afgeleverd. Daarop is dan eindelijk' het qroote oogenblik aangebroken, dat alle werkers in de film-' industrie kennen; het moment, waarop de man die verantwoordelijk is voor hef geheel, de regisseur dus, mat een breed gebaar zijn film aan de directie van zijn maatschappij aflevert. Deze bepaalt dan zoo spoedig mogelijk, wanneer en waar de première zal zijn.
ï^w^iS
:
.M\
.11
lv Ai
' St''
Een man weet zichzelf te helpen. De jonge dokter hanteert seif de kruiwagen, omdat 'lo wantrouwende boeren hem negeeren.
(Foln'i h,-rh* Film)
wi
R. R.
De oude platteland»dokter overziet „zQn" weidtch werkgebied
Zoo leerde h{} in de »tad zyn vrouw kennen. (Cnrl Raddatz en Hanti Knoteck)
wmm
De drie foto'», hiernaa»t afgedrukt, geven even zoovele pha»en uit het leven van den plattelandtart» Dr. Ophoven weer. Wij zien op de eer»te foto uitent link», Carl Raddatz bi/na zooat» hy in werkelijkheid i». Zoo »telt hy den pa» afge»tudeerden dokter roor, die zich bezield van een menigte prachtige plannen in een klein Nederryngch dorpje ve»tigt. Doch atra» bemerkt htf, dat zyn pad attermintt over rozen zal gaan. De boeren wantrouwen den jongen geneetheer. die niet een der hunnen it. Eenzaam en werkton» »taat de jonge man temidden van hel landleven, dat htf, »tedeling van hui» uit, niet kent. Ontmoedigd gaat hij dan zyn eerste vacantie in de »tad doorbrengen. Daar ontmoet hij een meizje., dat hem zijn zorgen doet vergeten en at» de vacantie om i», neemt Dr. Óphoven haar als zijn vrouw mee naar het land. HU heeft daar goed aan gedaan. De jonge doktertvrouw blijkt het wezen der boerenbevolking te doorgronden. Zy wy»t hem den weg lot het hart van z'yn patiënten en langzaam maar zeker breidt »j/n praktyk zich uit. Dr. Ophoven i» een man in de kracht van zUn leven (foto midden), al» hem een vreetefijke »lag treft. Zyn vrouw »terft, zonder dat hy by nmchle wa» haar te redden. In ï(/n »marl vindt hy afleiding in »tfn werk. dat i» uitgegroeid tot een drukke, uitge»lrekte plalteland»praktyk en temidden van de boerenbevolking die hy heeft teeren begrypen en liefhebben, »tyt hy z\jn arbeidzaam leven, waarop hy, al» hy dan oud en vergrijsd i» (foto recht») met voldoening kan terugzien.
„DAS FREMDE LEBEN" lieet echter de rolprent, die vink „Dos irar mein Lehen" door Berlin-Film in ont land d opgenomen. Ook deze film nu gereed gekomen. De 'fdrollen teerden, sooals wij »tijd» reed» meldden, vertolkt tr Winnie Marku» en Viktor '■oal, onder regie ran Johanne» r gÊ?y ' Hierhd de eertte foto'» KK dexe film: een clo»e-up van for Staal en een »cèneló, waarop men Viktor Staat w«n met Winnie Marku» tiet.
tm
■M$
De film „Das war mein Leben" heeft bij haar première in Duitschland dia verwachtingen niet beschaamd. Eenstemmig roemde men het spel van den jongen acteur Carl Raddatz (wij zagen hem hier te lande het laatst als den dirigent in de kleurenfilm „Immonsee"), wiens uitbeelding van den plattelandsdokter Ophoven als zijn beste prestatie totnogtoe werd bestempeld, en van de verdere medespelenden. De, nieuwe rolprent behoort tot de categorie der ,,beroeps"films. Zij is gewijd aan een beroep, dat sedert Goethe reeds vele schrijvers geïnspireerd heeft, nl, dat van dokter. De gedachtengang en de inhoud zijn, dan ook niet nieuw, doch dat behoeft aan de artistieke waarde van het geheel geen afbreuk Ie doen. De reputatie van Paul Martin geeft alle aanleiding te verwachten, dat „Das war mein Leben" een aanwinst voor het genre doktersfilms zal zijn.
Een film beleeft vele premières, ledere eerste voorstelling in een land, waarnaar zij geëxporteerd wordt en iedere eerste voorstelling in welke stad of dorp cfan ook, heet „première". Maar er is slechts één échte première en die vindt plaats als de film voor de aller-
EN ZIEHIER HET RESULTAAT:
eerste maal aan het publiek wordt getoond. Dan heerscht er in de bioscoopzaal een feestelijke stemming. De regisseur, de hoofdrolspelers en de voornaamste medewerkers zijn aanwezig, de directie van de productiemaatschappij is vertegenwoordigd, filmcritici, die in hun kranten de goede en slechte eigenschappen van de nieuwe rolprent zullen Belichten, bevinden zich onder de toeschouwers en de verwachting staat op aller gezichten te lezen.
É'KtAiüÈ .s.A«*..j;i._.
f m .,■ - "MA -'■J^rfi^^a
«'>:;-
^..^
w
Mile
pÖAne* riéugth »*♦ ihtH »amÊÊÈ&
ANNEKR ■• «oo stilletjes gelukkig en beiden een beetje verdroomd, verlegen tooals dansers plegen te lijn en echt wat je noemt, miniaam glimlachend tegenover me Bitten, doen M me aan twee Jonge verloofden denken. Wanneer je die sou durven vragen „hoe dat Ineens kwam", ceggen ae ook: „Weten we niet.... aoo maar". Wat of ae gaan doen? „Trouweh natuurlijk". Haar als je ze vraagt hoe of wat, of wanneer, of waar se gaan wonen, dan weten se het weer niet. Tony Itaedt en Mascha ter Weeme gaan samen een danspaar' vormen, dat la voorlooplg alles. Ze brengen er wel tets voor mee: niet tén-t maar «eker tienmaal is door bevoegden geschreven, dat Tony Rftedt, de eerste solo-danser der Oeorgl-balietten, Europeesoh formaat sou worden aoodra hij bulten de grensen kwam. HU behoort sonder twijfel tot de groote. Ja tot de weinige waarachtig mannelijke danser» Mascha ter Weeme was de eerste assistente, de dans-paedagoge en de prima ballerina van Tvonne Georgi, Boolang die — met afwisselend succes en bestendigheid — dansgroepen in one land vormde, totdat enkele selsoenen geleden het Stadsschouwburgballet daaruit ontstond. Natuurlijk Is het een verlies voor dese balletten, dat uitgerekend de twee eorypheetn heengaan om sich «elfstandlg te maken, natuurlijk kal ook hun dit bestuit daarom niet makkelijk gevallen lijn. Maar ballet bet groepdanaen in straf, haast militair verband, heeft nu eenmaal het nadeel, dat een sterke persoonlijkheid, tensU van de leidster self, niet tot Uiting komt, terwijl ten onsent helaas niet het systeem bestaat van gecombineerd ballet- en solodanaen en het enkele „dansje" •— eenmeal per jaar In een „Balletparade" — voor van nature solistische taleaten niet voldoende compensatie biedt. Tony Itaedt, sinds '*" In Europa, nadat hij als jongen stjn eerste opleiding! ontving bij de destijds In Batavia gevestigde dansschool van Puck Santhagens, kwam reeds bij Georg! om nog haar laatste tourn«e haar Amerika mee te maken. Mascha ter Weeme herinnert men »ich, met haar Dultaoh geschoolden, technisch seer geacheveerden dans, met neer veel genoegen van vroegere soloavonden. En als men nu, na veel Chlneesch gegllmlaeh van alle «Uden, vraaagt: „Bij wie leerden Jullie eigenlijk klassiek ballet?" (omdat dat voor een danser soolets is als voor het renpaard de stal. waar hij uit voortkomt), dan zeggen se belden fluisterend: „Bij PTeo....". .. i
.■.■-c'..i; *..
A TEFmmns fa+JtS/uty* ■^/HilMMk^-^Vikn»^»^
■ I 'i -1
m ■ '
FOTO'S aOOFRIED D£ 6RO0T I EN ARCHIEF
■-
'::-'
ff
.■
v,.
In de geheimtaal van het ballet Is dat voldoende om te begrijpen, dat Preobrajeoeka, die met Egörova de ParUsche ballettraining beheerscht, belden afsonderltjk „gevormd" heeft. „Madame" had er de tucht onder. Eigenlijk hoort er nog een derde figuur btj, Osovskl, niet Tatjana, maar Victor, eveneens een beroemd ballettrainer in Parijs. Mascha ter Weeme had les van hem, bovendien nog van Leon Staats, vddr Llfar de eerste danser der ParUsche opera, evenals in Duitschland van Mary Wlgman en van Dalorose: exponenten der „Dultsche School". Dat hun klassieke vorming dus ih. goede handen wu. Is du!delUk. Maar beiden hebben den karakterdans niet verwaarloosd, Tony Raedt met sljn seldsaara expressief masker, heeft «elf« — wat niemand verwondert die hem in zUn groote, gespeelde dansrol in de „Symphonie Phantaetlque" van Berllos sag — uitgesproken acteursnelglngen. Samen of In dezelfde balletten hebben sij reeds veel gedanst, al sinds fnet de zomerspelen het „Carnaval" en In Scheveningen Tsjaikowski's „Notenkraker" en Ravel's „Bolero" in Oeorgi's choreografie gingen. De balletten „Prometheus" en „Josefslegende" Waren titelrollen voor Tony Raedt, in Delibes' „Coppélla" waren belden Swanllde en Pran«, In Déllbes' „Sylvia" Diana en Aminta, In „Demeter" Hermes en Koningin Metaneira, In de „CarminA" verbond hen de aanvoering van vele rei-dansen en van Tony Raedt vooral was de abt uit de taveerne onvergetelijk. Het volgende selsoen — plannen noch hulsvesting schijnen hun in het geluk van te willen, te sullen en te moeten dansen voorlooplg wéinig sorgen te baren — sal men -dus „avonden" gaan geven (en Mascha tevens lessen, Tony houdt niet van leerlingen), avonden Van klassiek en modem, ballet en karakterdans, solo en pas de deux. Bovendien sullen «e dan eindelijk eens, wat «e nog nooit hebben kunnen doen omdat «e er altUd zelf inzaten, een ballet gaan ■ 1 e n ! OnserxUds kunnen w|j er aan toevoegen, dat de jonge roem der Nederlandsche, zelfstandige danekunst juist bU deze belden wel aan de beste handen (of liever: voeten) zal «Un toevertrouwd. Henrik Schölte
net terwijl het gezelschap er zich zoo goed en zoo kwaad als het ging, in thuis begon te voelen, opnieuw door bommen getroffen en vernield werden. Dat was dan een nieuwe harde slag voor de voorbeeldige energie der tooneelleiders en voor een hoe-dan-ook naar tooneel verlangend publiek. Maar ook dan berustte men nog niet. Opgeven?. . . . nooitl Het wachtwoord luidde; doorspelen I
WACUTWMRP (y^y ^^v^pc/cvi/ DIKWIJLS zal men in deze dagen, me) hel oog op de gebombardeerde steden in Duitschland en daarbuiten, het woord gebruiken van den nood, die tot een deugd gemaakt moet worden: de deugd der beperking lot op dat hoognoodige, dat voor het geven van een tooneelvoorstelling vereischt wordt. Want wanneer met de verwoeste schouwburgen meestal ook de „fundus" — het roerend bezit van een tooneelgezelschap — vernield is, vormt de ensceneering, de decors en de costuums het dringendste probleem. Nu wel hot grootste deel der schouwburgen, althans in West-Duitschland, aan de bombardementen ten otter gevallen Is, wordt dit probleem met den dag acuter »n het vraagt van hen, die voor de voortzetting van het tooneelleven verantwoordelijk zijn, niet meer of minder dan een principieele beslissing, omdat de toestand van het oogenblik — in vele gevallen overeenkomend met de minimale bestaansmogelijkheid — naar alle menschelijke berekening zeer lang zal duren, d.w.z. in het gunstigste geval immers ook nog eenige jaren na het einde van den oorlog. De meeste gezelschappen in de door den luchtoorlog getrotten steden spelen op het
mr.
oogenblik in zaal-ruimtes. Op zichzelf is dit niet iets nieuws, Ook vroeger zocht men in het bijzonder voor religieuze werken, Grieksche drama's of soortgelijke vertooningen van een monumentaal karakter, vaak groote hallen, waarin een eenheidsdecor stond opgesteld. Ook vroeger reeds troffen de kleine, rondreizende gezelschappen, die in Duitschland onder den naam „Landesbühnen" bekend zijn, in afgelegen plaatsen veelvuldig zalen zonder tooneelen aan en zij hebben derhalve eenige ervaring in de scenische improvisatie en het aanpassingsvermogen. Thans wordt dit echter van bijna lederen tooneelloider gevergd, die na een terreur-aanval op zijn theater letterlijk met zijn ensemble op straat staat en van vandaag op morgen beslissen moet, niet oi, maar waar en hoe men verder spelen kan. Een dak boven het hoofd te krijgen was in de meeste gevallen nog wel mogelijk, maar dan begonnen dadelijk de vele moeilijkheden, die een snelle aanpassing aan de vaak zeer primitieve ruimte, het ontbreken van vrijwel alle technische hulpmiddelen en van alle decors en costuums met zich mee brachten. En intusschen is het zoo ver gekomen, dat op tal van plaatsen ook deze „Ausweich-Bühnen" kort nadat zij een beetje geïnstalleerd waren en
En er werd, na langere of kortere onderbreking, doorgespeeld. Altijd vond men met hulp der autoriteiten nog wel ergens een soort zaal, school of schuur als speelruimte, waar een speelplan van natuurlijk vaak zeer beperkte artistieke aspiraties tot uitvoering kon komen.
Want het ligt voor de hand, dat zulk een speelplan aan nauwe grenzen gebonden is en het nastreven van een weidsch artistiek doel wel ten eenen male uitsluit. In het bijzonder geldt dit voor de in Duitschland zoo populaire opera, die het nog veel meer dan het gewone tooneel van de wisselende stemmingen der tooneelbeelden moet hebben, afgezien nog van het feit, dat het onderbrengen van het orkest en de acoustische accomodatie der meestal zeer beperkte noodschouwburgen schier onoverkomelijke moeilijkheden opwierpen. Daarom beperkte men zich in dit geval meestal tot het zangspel of fen hoogste tot de speel-opera — want een oratorisch-dramatische „Fidelio" van Beethoven is een groote uitzonderingI — terwijl het speelplan der eigenlijke tooneelafdeefing natuurlijk veelal lichtere kost bracht, wat trouwens meer psychologische dan materieele oorzaken had. leder, die in dit gebied woont, zal dat kunnen begrijpen en
„MARIA STUART" IN LETLAND
billijken. .
■■
'4
Maar
er
bestaan
anderzijds
zooveel
mogelijkheden en tusschenfasen tusschen de gelegenheid van het tooneel om ontspanning te brengen en de plicht van het tooneel om den toeschouwer
te
verheffen
en
tot nadenken
TRES FACIUNT COLLEGIUM:
DRIE VORMEN EEN CEZElSCHiLP EB werd In de tooueelwereld «eflnlstcnl, dat Crny» Yoorbergh samen met Ank Tan der Moer en Guus Oster een ensemble IOU gaan Tormen en de dartele aomerwlnd blies deae flnlsterlngen door de ramen ran de redactiekamer naar binnen. Het omslag van een „Cinema é Theater", dat op een burean lag, krulde Inlsterend omboog en ook de lerende have spitste de ooren en wisselde veelbeteekenende blikken. En een dag later spoorde Ik naar Den Haag, want ik wist, dat Ik het drietal vinden kon In de geaelllge flat van het echtpaar Oster-van der Moer In het hart van de Residentie. Ik verraste hen midden In een repetitie. Beter bewijs voor de waarheid van het gerucht kon Ik ml) nauwelijks wenschen, en de gereede aanleiding tot een interview was daar. Met het gevoel, dat Ik stoorde, int Ik enkele oogenbllkkea later van aangezicht tot aangelicht met het driemanschap, waarvan een-derde deel vrouw Is. Je kunt als bezoeker tooneelspelers nooit meer storen dan .luist tijdens een repetitie, maar uit hoofde van hun ambacht weten ie dat natuurlijk meesterlijk te verbergen. Enfin, Ik was er nn eenmaal en Ik had een maagdelijk bloenootje in de hand, dat echter voorloopig nog onbeschreven ion blijven, want Crnys Toorbergh had het woord en die spreekt ver boven de normale stenografeer-snclheld. Inderdaad, ten overvloede werd het nog eens bevestigd! lij gaan gedrieën beginnen met een nieuw gezelschap, dat de Maasstad tot zijn basis tal kiezen en dat derhalve gaat heetem de Tooneelgroep „Nieuwe Rotterdamse he Comedle". Tan zijn basis uit zal het ensemble voornamelijk opereeren In de provincie, das in de kleinere plaatsen. De tooneelllefhebbers ten plattelande zullen MJ zichzelf
denken, dat dit te mooi Is om waar te z|)n, vooral In dezen tijd, nu de vervoersmogelijkheden zoo verminderd zijn. Maar het 18 waar. Betrekkell)k kort na haar eerste première, die In September In het Arena-Theater te Rotterdam zal plaatsvinden, gaat de „Nlenwe Botterdamsehe Comedle" op reis met het eerste stuk „Comedlespelen", door Joh. Broedelet, waarna Achard's „Jean de la I.une" spoedig volgt. Ziedaar, nu weten wij de feiten. Maar de Qulntessens van de zaak komt nog, want met de oprichting van het nieuwe gezelschap waait er een frissche wind over de Xederlumlsehe planken. De drie prominenten beoogen méér dan het vormen van een nieuwe combinatie alleen. ZIJ stellen zich voor, doelbewust een opvatting van het beroep van den acteur te gaan volgen, afwijkend van die, welke men al ongeveer vijftig Jaar in ons land huldigt. Croys Voorbergh, de artistieke leider, is de auctor intellectualis van
(foto's Jrchitf)
GUUS OSTER
CRUYS
elk geval nooit wenscht prijs te geven, ook in dezen noodtoestand nog wel een uitweg vindt. Omdat men nu noodgedwongen tooneel van kleinen opzet brengt, vormt zich daaruit vanzelf een nieuw soorl dramatische conceptie, die op weer
niet
zonder voordeelen is: men
kan door de beperking tot op het hoognoodige de intrinsieke waarde van een fooneelwerk — of het nu ernstig of blijmoedig is — soms veel beter op de proef stellen dan bij groote en daardoor afleidende, pompeuze ensceneoringen. De langen tijd overschatte beteekenis van het scenibch effect wordt aldus herleid tot dat wat de „Bühne" nog net noodig heeft om „tooneel" te zijn. Zijn waarde
ontleent
het
tooneel
nu
meer dan ooit aan het gesproken woord en de gestalte van den speler. En misschien kan men deze ontwijfelbare winst voor het theater mee overhevelen,
wanneer
de
tijden
weer
beter
mochten worden en ook de „Bühne" weer meer to) Haar recht kom). Voorloopig diene men zich echter te schikken in
de beperking, waarin zich de meester kan
toonen en daaraan een nieuwe tooneelregie en
Onlangs haaft da ragaarlng van Letland aan groatan prijs, ovaraankomand mat RM 10.000, voor het basta tooneeistuk toegekend aan... aan „Maria Stuart"opvoering in da Latsche taal. Daer Schlilir nu eenmaal 140 Jaar dood Is, werd de prijs tusschen de spelers (links Koningin Elisabeth met Leicester) en den regisseur Smilgis (rechts mat Maria Stuart) verdeeld. Daaronder tiet men Maria Stuart (Lilita Verzins) den prijs In ontvangst nemen. Fot»-« supi
een zuivere manier van spelen te ontleenen, die met de aloude theaterlust aan de improvisatie ten nauwste samenhangt. En ook dit kan scheppend en bevruchtend op het tooneel in het algemeen werken, voor zoover men nut en leering uit den diepen zin van het huidige „noodtheater" weet te trekken.
Het behoeft geea betoog, dat Ank van der Moer, met haar sterk individueele speeltrant, enthousiast Is voor liet nieuwe dat haar wacht. „En", vertelt zij, „het is een prettige afwisseling na het vele klassieke werk, dat ik In den laatsten tijd gespeeld heb. Ofschoon, op den duur gaan we ook klassiek spelen natuurlijk". Voor ('ruys Voorbergh beteekent de nieuwe combinatie In zekeren zin een „come-back". Na «ijn werkzaamheden als regisseur van de Amsterdamsche opera Is hij een tijdlang verbonden geweest aan het Openluchtmuseum te Arnhem. Na die periode is de ervaring, bij de opera opgedaan, bezonken en mede op zijn regie-belevenissen is de gedragslijn, die bij nu gaut volgen, gebaseerd. Ken groot gezelschap zal de Nieuwe Rotterdamsche Tooneelgroep niet worden. Hehalve Riek Berkhout en Marietta Jacsmith komen er voorloopig nog twee leden bij. Doch het experiment, door een zevental moedige Nederlandsrhe tooneelllsten gewaagd, verdient de volle belangstelling van leder, wlen de tooneelspeelkunst ter harte gaat. Onze verwachtingen zijn gespannen! L. J# C#
te
stemmen, dat de artistieke intentie, die men in
zichzelf
vol bloemen snggereeren, maar zet een slecht acteur op de planken temidden van papieren bloempjes en ge zult zien dat het rommel blijft. In het gezelschap, dat wij vormen, neemt de speler zLIn kunst In eigen hand." „Hoe hebt ü elkaar zoo gevonden t"i wil ik weten. Het antwoord op die vraag komt van Gans Oster, die tien Jaar geleden samen met ('rays Voorbergh enkele stukken speelde. Toen reeds bleken hun zienswijzen overeen te stemmenEen oude wensch is thans in vervuiling gegaan.
Hanns Georg Fellmann
het plan. Ik geef zijn eigen formuleerlng weer: „lu de ontwlkkellngphase van de tooneelkunst, die nn volgens mij ten «inde loopt, heeft de speler bitter weinig vrijheid genoten. Eenerzljds Is bet accent veel meer dan vroeger het geval was, komen te liggen op de aankleedlng van een stnk, en anderzijds Is de Invloed van de regie zoo toegenomen, dat de tooneelspeler In sommige gevallen niet meer Is dan een levend requlslet In de handen van den regisseur. Het bestaansrecht van den regisseur Is nulunrlljk boven allen twijfel verheven, maar wij stellen ons op het standpunt, dat ook het wezen van den acteur gewicht In de schaal legt. De menscheILIke waarden van den tooneelspeler zijn primair. Een goed acteur kan op een leeg tooneel een tuin
VOORBERGH
EBT U ook wat «ens, ais U een ballon. nenkooonnan op een plein zag staan, de tust gevoeld om een schaar te nemen en «lla touwtjes door te knippen, zoodat die kleurige tros op zou kunnen stijgen, hooger en hooger, uitwaaiend tot een feestelijke warreling in de tucht? Onlangs deed een eerbiedwaardig vriend, die overigens de gedegenheid In persoon is, mij de confidentie, da)(hij, als hij zoo'n man met ballonnen zag, f«rnauwernood van zijn zakschaartje af kon blijven. Rijp voor den psychiater? Och komt Het it toch doodnormaal, dat een mensch eens uit den hènó wil springen, zich eens even wil laten géén, xich wat vreugde wil scheppen? Alleen.... er zijn zooveel dingen die je nu eenmaal niet doel,., letsoenshalve niet kunt doen. Aan die omstandigheid dankt bijvoorbeeld de ballonnonkoopman op den Dam zijn rust. Maar habt U wel eens gelet op de begeerige oogen van de beursmemchen en andere steunpilaren der maatschappij, alt zij hem passeeren? De neiging tot vroolijkheid vreugde, gekheid, feestelijkheid blijft in het hart van ieder menschenkind, dat daarom tot lijn laatsten snik meer „kind" dan „mensch" zal zijn. Daaraan ontleenon vele vormen van amusement en amusementskunst hun ontstaan, en wel in da eerste plaats de revue. Want wat il een revue anders dan een tros kleurige ballonnen, die in den loop van een voorstelling worden opgelaten en onzen geest vervullen van sprankelende vroolijkheid? AHhans, zoo behoort een revue te zijn. Ik zou niet graag beweren, dat alle revue's, die in ons land werken — het zijn er een stuk of vijf — ten volle aan haar doel beantwoorden, maar éan is er in ieder geval reeds, waarvan men met de hand op het hart getuigen kan, dat zij van proloog tot finale een aaneenschakeling van bonte, artistiek verantwoorde en met zorg uitgevoerde verrassingen inhoudt, en dat is René Sleeswijk's Nederlandsche Revue, die reeds zeven jaar den naam draagt die van Roodeschool tot Vaals en van Umuiden tot Oldenzaal een begrip geworden is; „de Snip en Snap-Revue". „Denk aan mij" heet de productie 1944-'45: een verzoek dat, — ik schreef het reeds in een reportage over de voorbereidingen — gevoegelijk als overbodig beschouwd kan worden, ware het niet, dat hef als titel de basis vormt voor een reeks pakkende tafereelen, en een alleraardigst vlot Nederlandsch liedje, dat zeker een Schlager gaat worden. Nederland kan méér doen
JLI
KITUE
C VEN DE
I.
-f :
©P
£-«■
W'
*
1%
Muyselaar en Walden than» in rok zingend .voor hun microfoon
f,®
Gloria en Ttchemoff In \nnetceb-»cène en recht*: Orla Eggen en Crete ßln hun „Dantcavalcade"
dan alleen denken aan Sleeswijk's revue, het kan er trotsch op zijn. Want zou het mogelijk zijn een internationale vergelijking te trekken, dan zou ons land met een schouwspel als dit zeker geen slacht figuur slaan. Dat is in de eerste plaats de verdienste van het ensemble, zeker — maar is het tenslotte niet de smaak van het Nederlandsche publiek, die jaar in jaar uit de richtlijn vormt voor de kunstige ontwerpen?
rings, Jean Smits, Andre Bakker en Karin Ohmstede zijn in de hun toevertrouwde rollen uitstekend op dreef. Tot de wat-je-noemt grootsche seines behooren in de eerste plaats de finales. De pauze-finale is een muzentempel, waarin de muzikale leider, Cor Steyn, troont achter een witte vleugel. In de slot-finate heeft de muziek een meer militant karakter, de balletmeisjes verschijnen dan als herauten en tamboers. Voortreffelijk van opzet en uitvoering is ook het spinneweb, waarvoor Gloria en Tschernoff hun kunnen toonen, en het eerste nummer na de pauze toont ons de Elsklinger als „Tandstikker" (lucifers), waarbij zij tevens xylophoon spelen. Er zal in ons land zelden een revue op de planken gebracht zijn, waarin het ballet een zoo groote taak te vervullen had als in deze, doch de meiskes beheerschen hun vak dan ook stuk voor stuk uitstekend.
..;.iVl
Het ensemble is een merkwaardige symbiose ven Nederlandsche en Deensche krachten. Het ballet is Deensch. De „Danske dansene Elsklinger", oftewel de Deensche dansende Lievelingen, danken hun re-engagement ongetwijfeld aan het succes dat zij het vorige jaar oogstten. De dansen, die zij uitvoeren, werden ingestudeerd door den ondanks zijn uitheemschen naam toch goedNedarlandschen balletmeester Jack Baux, terwijl Mascha ter Weeme het „klassieke" deel voor
haar rekening nam. Hat danspaar Orla Eggert Grefe Diana, dat in haf programma zijn dansrevue brengt, komt ook tiif Kopenhagen, mai hun collega s Gloria en Tschernoff zijn even M#. derlandsch als U en ik, ondanks h^t fait daKzjjj jarenlang buiten onze landsgrenzen optraden, en even Nederlandsch als de rest. Als ik nu hef revue-programma in gedachten nog eens de revue laat passeeren, voel ik mij net ets het kleine jongetje, dat bij den ballonnenkoopman een ballon mag uitzoeken en maar niet weet welke hij zal nemen. De kracht van een goed revueprogramma berust immers op de afwittellng en deze afwisseling laat geen vergelijking van de verschillende tafereelen toe.
Linkt:
Jopie
Koopman
en Ad. Heering
"Wetdan en Muysetaar. . . . Moet ik U nog vertellen, dat deze beidan de lachkanonnen zijn, en dat hun kunst de hoeksteen van de revue is? U wéét toch dat U zult lachen om de virtuooze manier waarop zij het hunne over het voetlicht brengen. Watden bijvoorbeeld als „Het Manne•■#)# in de Rij" en Muysetaar als hij zijn liedje „Klinkt die melodie" zingt. Hij is trouwens de tekstdichter van veel vocale bestanddeelen van het programma. En samen zijn zij natuurlijk als immer de dames Snip en Snap, die dit jaar weer een nieuwe stunt in petto hebben. In de sketches worden Walden en Muyselaar terzijde gestaan door Jopie Koopman, die het als revuester voortreffelijk doet. Ook Ad. Haa-
Rechttt
Een
»cène
uit
een
der tkelchmê
Enkelen van hen geven nog een zang-solo ook ten beste. Hat zijn Grefe Povelsen, Aase Rasmussen en Helen Wengler, Het tap-nummer, dat Elly Rosshirt in de finale voor haar rekening neemt, is ook waard genoemd te worden. Doch niet alleen van het ballet, ook van de muziek wordt een practisch cnafgebroken krachtproef verlangd. Cor Steyn, die tevens de arrangementen verzorgde, weet andermaal echte revueklanken aan Nie. van Oostrum's orkest te ontlokken. Het is trouwens alleméél „teamwork", wat er in een revueprogramma ten tooneele wordt gebracht. Alles moet meewerken: de muziek, het ballet, de solisten en vooral niet te vergeten de technische staf achter de coulissen, En dan moeten de decors nog goed zijn, hetgeen hier ook het geval is. De begaafde jonge kunstenaar Corn, van Dijk heeft met zijn achterdoeken en zatstukken weer prachtige effecten bereikt. Ik zag de voorstelling in Hilversum, in theater Gooiland, toen het programma nog volledig was. De Amsterdammers zien het in hun City Theater eenigszins (om juist te zijn een kwartier) bekort in verband met de nieuwe „spertijd". Maar ook zonder dat kwartier zult U zich, als U de revue „Denk aan mij" gezien hebt, kunnen aansluiten bij de uitspraak van het meisje, dat in Hilversum naast mij zat. Ze vond het „knots-goed"
(Foto's CSU Bari de Kei)
Leo J. Cupil
"^"^^■w
mm
MEEK DEN AETHER
SSc-^l
Augustus: 8.15—«30 Progrsmmt-OTMJjfBtt -■9.15—10.00 „Zondagmorven Solider Zur gen" '»^ 00—u.30 Pölk»-M aiurka. 13.00—13.30 Onera-koor van den iri. Omröep. 13-30—«4«o „De SchHn*eirp«f". lutst Oma wekelijksche «De 15.00—IS.43 Droom van Marlui Mergpijp". 13.43—16,ij „Canioms" vitrae uittendinS menttcllcr: Dr, H. M. Uerkclbach, 7 30—ip.00 „ihuikalc 1 Spijskaart", r , om dri«", o.l.v. Oei , y, KrevtUn, i\.y>—axto (icrard van Knveltn en >Un orkest. •
EEN
De studio, waarin het Omroep Symphonicorkest concerteert, te,VjSppnt8 door een ondergrondschen |äMÖB bereiken, alsof men er mee heeft wilUuagpffuiden, dat er tusschen.de in Hilversttia'#&) bekend geworden .vioolzaal" en het Wialfe gedeelte van Studio A een grens ligt, «üg cle moeite van het overschrijden waard ISJ.^TI inderdaad is dit zoo, want niet alleen, d»t er in de bijstudio plaats werd gemaakt »j^r Nederlands beste dansorkesten, raMCipïvens — en vlak er naast, o JegcnstellingJ,»; hanteerden hier bekende di\ «enten als P»dl van Kempen, Hermann Ah roth, Carl Siilkbricht en wie al niet meer.' dirigeerstoktyPor het meer dan 70 man^ni orkest, dtffl&o langzamerhand den gekregen ww'het ,,OSO" en dat eiken ' avond concêtteert voor zooveel maal duitend luisteraars en een schare van tig publiek, dat zich reeds dagen tevor altijd hoffelijken lieer van Dieren om bewijzen verdringt. De concerten in de vioolzaal bete« dan de »J^phonieconcerten in de omdat zy gehoord en genoten word deel van óns volk, dat nimmer in' htid is ofÄl zyn om het Concertge Gebouw irt.ipen Haag te kunnen Kroot deze J^leekenis is, kwam heel tot uiting 'tadens een uitvoering liruckner'i J^-ste Symphonie, welke ikH mocht bijwoftlfi. Niemand zal durven dat de mensctfwiuziek noodig heeft. Niet äl '■m door haar Invloed het bestaan wat mind eng begrensd ^ zien, maar toch in de eerste plaats om het tó||n zoo rijk mogelijk te leven en er alle kracht' schoonheid uit te putten, die het nu eenmaa' 1 zich bergt, al doet men te ontdekken. Men moet er soms lang over echter zijn muziek te kiezen en niet zooal binnenschuifelen. maar ,,es" een conOS rtje ontvangen omdat men toevallig eeilj men niet — men heeft. Werkelijke muziek S rgaat, dient ,,ondergaat" ze en wat mi avond, dat men toch zelf uit te kiezen! ards, die het OSO, onder leiding van Piert* ,.Eerste" van Bruckner bracht, vrij koel in de vioolzaal, maar na afloop. ■,4e
NOGMAALS DE REMBRANDT-DOCUMENTAIRE Naar aanleiding van onze bespreking over de Rembrandt-documentaire in ons nummer van 8 Juli, waarin terloops de veronderstelling geuit is, dat kerk» en stadsgezichten „blijkbaar met behulp van archief-opnamen" (n.1. van Teunissen's ,,St. BaV(>,,-»|Um en van de nog niet uitgekomen ,.Zulder»«*"-iilm) tot stand waren gekomen, makon de beeren Teunissen en Kakebeeke van de Wervelfilm er ons opmerkzaam op, dat dit niet het geval is en de opnamen nieuw zijn. Wel ia met het oog op de haast en gezien het feit, dat andere kerk-interieuren lÜet beschikbaar waren, andermaal de St. Bavor verfilmd, terwijl de overeenstemming van enkele Amst jrdamsche stadsgezichten uit beide films louter toevallig is. H. S.
machtige klanken van de Finale in een gespannen stilte wegstierven, was menig voorhoofd nat en merkte de dame naait mij op, dat, na het hooren van deze muziek, het probleem van het al of niet aanwezig zijn va« min of meer glazige aardappeltjes toch niet zoo erg belangrijk leek. En MJk^jjUiKilen beteekehde deze opmerking de bette cmiek, die Bruckner ooitnl|^feJiad en tevens een aanduiding van de schoon! •SjBe de Omroep zich ziet opgelegd, n 1,
déd iC5:*^.iL>
#--*i ♦I-
t-^r ra»
luisterenden mensch let« Van het leven te geven, dat hij zonder zgn luidspreker niet kan vinden of moet ontberen en dat is: rijkdom( die met geen millioen guldens te betalen isl), kracht en vertrouwen. Het zijn de drie elementen, welke men steeds in Bruckner's absolute muziek zal kunnen terugvinden. De rykdom van de zoo grootsche natuur, die men zelfs op het kleinste ^ zolderkamertje'van de naarste stad zal weten te^. vinden, de rijkdom van het gansche JeXBWfiKyj kracfrt dm dit kyen vplkomen^^jww^TOèn en het vertrouwen WïkhMf lii &r>^ffa God, dat dit aanvaarden mogelijk maakt. En plotseling waren er, daar in die helverlichte vioolzaal van studio A, die Bruckner's boodschap aan de wereld begrepen, die zich voornamen, geen tegenslagen meer te erkennen en eerlijk wilden probeeren om alle kleinheid en laffe benepenheid ver van zich af te werpen en . ... het er onuitsprekelijk warm van kregen! De schrijver van deze overpeinzing glimlachte bij de gedachte aan de hooge masten, daar ergens op de heide, die Bruckner's „Eerste" zouden helpen uitzenden en aan de vele honderdduizend luidsprekers, die ,,aan" zouden staan en hü wist, dat het zoo goed was, dat Studio.A'éi*;' Code zij dank-, niet voor niet* stond en dat de vioolzaal met zijn vijftal micfophoons gezegend moest zijn. AvanS
■
JLM A ^"m
Dinsdag, 8 Augustus 11.30—ia.00 Trans vai Ie Musette urkcu. 13.05—14.00 Gerard v»i len «11 rijn orkest, 14.15—14.45 „Over Lief roken", ««11 prosramma vuor /anif en Ondorgel. 14.4S—13.30 „Op uw Botet Ru rabaret-revae van Willy van Hemert. ^17.00—18.00 „De lichte Toeti , ' I.IJ—aj.00 „Bonte Veraclieldi
"■■. ,.'."J
«S'" 9 Augustus i 45 .,Van Liefde en Vri i;.45 Orkest Francis Keth.: 1.4S Will OUhe en eljn w I.4S Handl Balogh en «ijn HMW. orkeit, „Halfwer". Een opre^Jlt Woensdaiclatprovrammt. H.45 Amusementsorkest Elrar^. Kahlman, Loo „Uit 't jonge Hart".
Donder^^vio Augustus: t'it het ..Doek der Bloê| Orkest Malando. ^60. Amusementsorkest Eliatj Mo Theo Uden Masman en ^M) Planoduo Beuker en In Opera-concert door het, arkest. „La Damnation de Ie in 4 acten v. H. BerlloiJ Vr
Omroep Symphonie Orkeêt repett onder Willem van Otterloo (Foto C^j0ifj)
f.*
g. 7 Augustus: >0^40 Sylvsster Trio, Eduardo liianco en rijn orkest. l|t>oo Gerard VU Krevelen en lijn orkest t i^oyd Oadiman en «ijn orkest. :3.0s «5 «5—I tiK!ck wat wils". vu Krevelen, m. m, v. An« 1730—18 Heidend ta maakt onbemind". 19.15—ao.00 Haro". Over Redeao,4S—at. 10 rijkers en Kam XllttoriJdie.
MUZIKALE BOODSCHAP
j' .A'
t Augustus: "Il.oo Orkest Francis Kethi »345 Amusementsorkest E| 7.00—14.00 Lichte klanken uit ».Ï5—'945 .Dertig minuten roi| 0.00—aa.00 „Van 't een op 't^
Onder: „^'rouicen a(/n geen Engelen' t»
worden,
er
*»■"; -fheater 1« *
0
' */'.
Boven: „Een nacht vol Dteaaêheid" Onder: Haar rol in „Opernball" Kuhlman. , «ratte-wcreld. f (imband....
'.„de »t»d«*»°n8t Sëllehaamd ^ " f^aJe eeas op »«^»^^ operette metJ.«^BUh„ veroverde «««""J huaWe httaf naar n«' ns ktag d M stem. ««»«»»«•" «« •»•.1 •»••M^ **V '•.lle "iSl&n en 1« *. « et Karl Hartl, Theater In ,Bei"J v-«. hnwetUa ■— ln ,,ir,(.teur van
iterdag, 12 Augustus: 10.00—1045 Gerard Lebonj zijn orkest. it.00—11.30 Orgelspel doq hu Tong. 11.30—la.00 Zljcunerspel tangos op gram.pl. nbach. ia.15—li.45 Septet Jona 13.00—13.»5 Boyd BaoT en rii" orkest. 15.00—-16.00 ltd ons vertelde". Wat 18.10—18.45 Krans Cappelle en «ijn Musetteorkest, Cora tsng. 19.30—ao.00 He, deel van de „Avonturen van Drie iir>". (luisterspel). 30.00—20.45 B Ombach, m.m.v. Gretl Perelli. 21.00—?2 00 ndi Balogh en lijn Hong. orkest.
•r s« ä«»';».«"' ■*"■ ..«"•■•' -Sä'. *"'""äV«.»'"
nacht vol ^"(Igte eostuam« «'",„ ,»„ SndeTi00 A d"" \ :r fachet »ein»»**rdeAader Soms ook 1 in de «'eef.;*! _VB(lB als »ee« .^ff.nvjWield va« «nrtheden thtt»R T" onKeschmtnkte »«"VV 0ol,ten-
»"•'•' vS:..'."«"""" '"r, ".KUIS
nie««* J«r*0ltB, Bolvary,
laadgenoot Johannes
I
.ma.
coos
,,
gewoonlijk
„Klvnlen".
Speenhoff JUNIOR SPEELT IN AUGUSTUS 1 lm
\
3
CAPITOL THEATER - ROTTERDAM
4 lm 17
CABARET HEI ZUID - DEN HAAG
24
Auquslm
26 Auqu.tus
SCHOUWBURG AMICITIA
Hoiwijckilraal 25,
GOUDA -'GOUDA
DEN HAAG, Tel.
1H376
HÜt m
«•
t
;jlenW»te Pf«4«* 'S""Veen-
Vtt Peter Kellenbach toovert virtuooi achter de vleugel
Uw piano is niet alleen een studieinstrument I Speel ook eens voor Uw genoegen! Speel de vlotte.tintelende dansmuziek, waar Uw toehoorders altijd om vraienl U kimt 't! De schriftelijke, duidelijke cursus „Pianodansmuziek" (onder leiding van een radio-pianist) leert 't U vlug! Verras Uw kennissen met Uw foxtrotts, enz. Vraag de brochure C 2.
1//Sr VERSCHENEN" ft SAVOr THEATER
Neem n AKKERTJE
AAN het firmament der Amaterdamtehe theater! U loojntit een nieuwe ot er verechenen. klein, doch bljionder Honkerend. Oeleffen tmeehen het gebouw van Hlrioh en het HnU ran Bewaring, maakt bet deel nlt van het eterrenbeeld Leldiehepleln, bestaande uit de Start»• ohdnwbnrg, bet City-Theater en het Leideeheplein-theater. Een twintig maanden geleden, In den tijd, toen vooruitstrevende iwarte handelaren tot de ontdekking kwamen dat champagne lekker kan ilJn ali Je ervan doordrinkt, bedreef men er cabaret tout eourt, omtpoeld door deie opwekkende drank. Nu li er een eabaret-tbeater van gemaakt. Voelt \' het tubtlele Terieblll Met dat al I« bet nieuwe Kavoy-theater de meest excentrieke Mnientempel, die one land rijk li. Het li te vergelijken met een leer groote, luxueus opgedirkte bonbonnlère, zoonl» men ie wel hij dure banketbakkers In de étalage liet staan. Het publiek ilt er les rijen dik om een haU rond podium geiehaard en op dat podium li het geseliebap van Ko vau den Boich en Willy van Hemert doende een eabaret-programma te spelen, waarbij de toeschouwers geen champagne of andere itlmulamea noodlg hebben om het gebodene te kunnen waardeeren. De titel van het eerite programma, dat geheel %an het vruchtbare brein van Willy van Hemert ontsproot, luidt — nomen eit omen — „Zoo Juist Verschenen", en ' Inderdaad, het doet In ilJn frlsebbeld en ongeknnsteldheld deien naam recht wedervaren. In den laatiten tijd doet In ons land die Ietwat fatalistische, leer speciale vorm van humor opgeld, die Internationaal bekend 11 als „collegehumor", een soort geeitesgymnastlek, welke bet midden houdt tussehen wat men eenenljdi „droog", en anderiljdi „studentikoos" aou kunnen noemen. Willy van Hemert toont «Ich een voorvechter van deie soort geeitigheden, die Inderdaad de op bet Ironische afgestemde cabaretsnaar op de Juiste toonhoogte doet trillen. Die Ironie komt bijvoorbeeld uit In de dubbelconférence van Van den Boicb en Van Hemert en in de „Serenade Eipagnola", een kostelijke parodie van Fran«olie Flore en Ouui Ventraete, waarin kennelijk den draak wordt geitoken met de would-be Bpaansehe sfeer in het laaltje en met de recente nelging van goed-Kederlandscbe nrtlstea om Spaanseher dan Spaameh te willen ilngen of dansen. ZIJ maakt ook een belangrijk bestanddeel alt van het nummer „tlchte £on-
versatle", een puntige parodie op een mensebeneoort, die te. weinig geparodieerd wordt, en de voordracht van Ko van den Bosch getiteld „Het Faard van Troje" ion ik willen kenschetsen als 100 % „college-humor". Er Is eigenlijk, bulten bet uitstekende solistische nummer van Peter Kellenbach — een door hemielf gecomponeerde tarantella, waarin men «Un genegenheid tot Terpsichore duidelijk bemerkt — en bulten de als Immer charmante en pikante Fransohe liedefcens van Francolse Flore, maar één nummer, dat niet op een of andere manier aan den toets der eabaret-ironie beantwoordt en dat is de „Pastorale In Mol", een voordracht, die Willy van Hemert «elf op bet podium brengt. Wellicht valt dit nummer een weinig alt den toon, doch het legt een sprekende getuigenis af van Van Hemert'» talenten als auteur en voordrachtskunstenaar. Het is een leer Tiny VUter ah Tante Po»
De «/eer, waarin de bevallige Franfolie Flore thuit l* knap geschreven monoloog van een slmpelen Jongen Noordltallaansohen bergbewoner, die lijn moeder bij lijn thuiskomst gestorven vindt. Van een geheel ander genre en meer passend In de sfeer van het geheel Is het relaas van Tante Foi, dat met veel verve door Tlnl Visser als vrouwelijke postbode ten gehoore wordt gebracht, Ooed van voordracht en geraffineerd van contrast Is ook het door Lies de Wind gebrachte nummer „Blamage", waarin »U achtereenvolgens vertelt wat er honderd Jaar geleden en wat er In omen tijd onder dit begrip verstaan wordt. Ue voordracht „Rijkdom", van Tlnl Visser neigt meer naar het absoluut luchtledlg-nonsenslcale. Van meer geest spreekt het nummer, dat Guus Verstraete kort na den aanvang ilng-iegt en dat „Koning Jan" heet, „Je liet er 100 lief nlt", door Francolse Flore en Willy van Hemert uitstekend geacteerd. Is beter en miverder van Inhoud dan het kort daarna komende nummer „Aansluiting gemist", dat nogal triviaal aandoet. Het minst geslaagd lijkt mU bet voor de pause gespeelde „Liefde op het Trambalron". Misschien kan een straffe regisseurs-hand nog wat orde scheppen in dit nnmmer, waarvan de helft van de geestlgheden door den algemeenen rommel voor het publiek verloren gaat. Het doet me eenigsilns denken aan twee vroeger door Willy van Hemert geschreven scènes, n.l, „Sehonwavond" en „Onlndlgt", die het, omdat men meer samenspeelde, wél deden. Ik poogde reeds te definieeren van welke speciale soort hnmor de meeste nummers doorspekt «Un. I'e „Havoy-Kronlek", voor de finale geiegd door Willy van Hemert en Ko van den Bosch, spant in dit oplicht de kroon en het publiek wist dat op de première-avond bljionder te waardeeren. Ik geloof dat het geielsohap Van den BoschVan Hemert met de Inwijding van het SiiToy-. theater een moeilijke vuurproef volbracht heeft. De tooneel-outlllage Is uiterst beperkt en door den vorm van het bonbonnlère-achtige laaltje moeten de menschen op het podium alle kanten tegelijk op spelen. Doch laat ons, In het belang van een kostbare hoofdstedelijke cabaret-traditle en om de wille van deie Jonge, enthousiaste cabaret-speler» hopen, dat deie bonbonnlère In tegenstelling met loovele andere in deie tijden, permanent gevuld ia! »Un. (Tckrmog Elint van Syktru)
Leo J. Caplt
FILM i „ER IS EEN VROUW VERMOORDREVUE: „MET SLAANDE TROM"
„EIGEN ONTWERP?" Het nalliin»le element neemt in de revue „Met Slaande Trom" een groote plaats in. Het is prettig te ervaren, dat het schouwspel heelemaal van -Vcderlandsche makelij is: \ederland»t-lie speler». Nederlandschc musici, een Nerif-rlaudsrhe arrangeur en een Xedcriandsche diriuenl,
costumes Xederlandscli fabrikaat en Nederlandsch idee, , decors idem .... Stop! Voor de décoi-ontwerpen teekent op het prograninia een zekere Wcssel Vereschildt, en het resultaat, eerlijk is eerlijk, mag ireiien worden. F.r is, bijvoorheeld een finale, met een fraaie plastiek als achterïrond. Twee MeiRerenric paarden met sfrijdlustige amazones.
Maar op het zelfde oogenhllk, dat de revue haar tournee maakt, rouleert in de \ederlandsche bioscopen de Iransche film „l'icpus", onder den titel ,,F,r is een vrouw vermoord!" en daarin komt een scène voor, «aarin men vrijwel hetzelfde tableau kan aanschouwen. Een eenvoudige, doch pijnlijke conclusie: Weasel Vereschildt heeft zijn decor niet ontworpen, doch eenvoudig ontleend aan deze film. Wie zei daar ..ce^apt" . , . . ?
Isllefde werkelQk blind?'
Maar de vrouw dl« da nieuwe Muriel M»y-cr«me toepaet, hoeft voor bet oog der liefde niet» te verbergen. Haar teint n] »tralen van een nieuwe en Jonge achoonheld! Dank U In voor-oorlogech"vette crème... 1600 eenheden VlUmlne F per pot Ie van «0 gram! Vraag de ortme van Muriel May! CHÊME OE BEAUTÉ ALX VITAMINES
Vonr d.n l«i.,J»l P« r/„ m«, ie «u rlrJ Moy, O. Carp.Hll.r.h-, U3, D„ J
V
0Qt*
KUNT U IN AUGUSTUS BELUISTEREN IN.
BEN TER HALTS SUCCES REV „MET SLAANDE TROM' THEATER CARRÉ. AMSTERDAM PRIVÉ ADRES: HOOIDRIFT U5. R'DAM
^" ZANGOPLEIDING "^ STEMVORMING SOLOZANG ondar leiding van
DAGSLIJ/KS 6. SO MA Tl HE £ 3 uur
Woensdag - Dondirdao - Zaterdag Een onvolprezen record-programma •
75 PAARDEN KONINQSTIJQERS TEDDY BEEREN EN 15 NIEUWE CIRCUS-ATTRACTIES Voor haf eent ilndi 1928 met da groote circuitent waar la Den Haag
Kaartverkoop 2 dagen van te voren aan da clrcuicana
vanaf '■ morgen« 10 u.
Aarzel niet langer wanneer het Uw toekomst betreft. Om vooruit te komen moetUvreemdetalen kunnen schrijven, lezen en spreken. - Leer DUITSCH of ENGELSCH in 8 mnd. Nieuwste schrif meth. f 2.05 p. m. Mlddensidlploma f 2.85 p. m. Nederlandschc Taal en Correspond, f 1.50. Boekhouden f 1.-NED. TALEN INST. - ROHERDAM GrootiU N«dtrland$ch« Instelling! D^^ftÜ
Gr ,
" i' prO«(l«l van;
Naam: ("•C
> Adr..:
CARRE
Lodewljk Fr. Runge - Zangpaedagoog
Dir. ALEX WUNNINK Tel. 5)800 3 lijn.*
Correpatttor, Concert-, Opera- en Oratorlumxangar
AMSTERDAM
Volledige opleiding voor Concert-, Opera-, Operette- en Oratoriumzanger(es) teven« opleiding voor MICROFOONZANGER(ES) •pedaal in het moderne en cabaret-genrel Door toepassing van onze moderne microfoon- en geluidsinstallatie wordt een practlsche en doeltreffende opleiding verkregen. Proefzlngen (Stembeoordeeling) volgeni achrlftelljke afspraak
ledere dag 2 uur en 6.45 uur (Uitgezonderd Vrijdagmlddeg)
UtH Uc UaU's JUuuc
FEHMTBMMÜNi „CINEMA EN THEATER" van 22 October 1943 in il)n rubrek Rond de microfoon" over een van ome oudleerllngani „Geruchten, dat dit Omroepcabaret méér wai dan een belofte dreven ml) vorige week naar t Gelderaoh» Lochern. Nu «ou Ik kunnen volitaan met ook alleen maar te "ggen hoe diep Ik van dien avond onder de Indruk kwam, De moolite, mee« geechoolde langitem had ongetwllfeld Betty Denekamp. iterk van gevoel en bewogen, jonge voordracht
Spreekuur inschrijving nieuwe leerlingen STUDIO. VoMiuntraat «!>"'• AMSTERDAM. Tel. (K 2900) 22765
%, met Octeve v. Aerschot - Fred Fagel Dries Krijn • Llzzy Valetco • Dlny v. Dijk • Ricardo - Alb. Mol - S. Glezan Coby Beek ■ Steffa Wlne Djlnny'i Spaemeh eniamble MUZIEK: DOLF v. 4. LINDf N ORKEST JOH. v. BRINKOM o.l.y. MARTIN ERICH
Vrijdag van 17-18 uur
ALSEHEELE LEIDING :
Corretpondentieadrei ZEIST Siberlëweg 48
BEN TER HALL Correipondentle-edreti Boerheveleen 30, ARNHEM
'unninks ..Operette-ZangersB vergasten ditmaal hun publiek op tWk oorspronkelyk Nederlandschc operette: tekat van Louis de Vriendt, muziek van den bekenden Vlaamschen liederen-componist Emiel Hullebroeck, Een dergelijk werk op vocaal-dramatisch gebied is roo zeldzaam, dat een uitvoering ervan wel met een streep aan den balk aan-» geteekend mag worden! Een tiental jaren geleden heeft het al een groot succes beleefd in Den Haag en thans wordt het door het Amsterdamsche publiek ontvangen op een wijze, die eveneens den ondernemers alle waarborgen biedt voor een buitengewone voldoening. Het geheim ? Heel eenvoudig: waar de mensch drie duizend jaar geleden om weende of lachte, daar weent en lacht hy heden wéér om en over drie duizend jaar ral hy het nog doen. Kinderliefde en de ,,gewone" liefde, echte „Twee Weezen"-romantiek en de vondeling, die met den kreet ,,Moeder!" in de armen valt van de later opduikende adellijke en schatrijke „dame" — dat vermengd met de tragische en komische lotgevallen van den bedoelden mannelijken vondeling, die zich pas op zeventienjarigen leeftyd ontpopt als meisje. . . ., ziedaar de stof van De Vriendt's uitstekend geschreven libretto. We mogen waarlijk zeggen: opgelegd pandoer. Vooral, wanneer Truce Speyck den jongen speelt en omgeven is door geroutineerde artisten als Johan Boskamp, Mlnny van OUefen, Christine Auwen, Gerrand (hoewel deze tenor nog steeds op voet van oorlog leeft met alles wat boven een eens gestreepte g uitgaat) e.a. en dan bovendien nog twee minder bekende collega's naast zich ziet als Mimy Kok — frisch en jong en vol élan in »pel en zang — en Alb. Heyneman, die den boerenknecht voortreffelijk wist te brengen.
Dit betreft hoofdzakelijk het tooneelelement van het stuk, waarbij de regie van Boskamp, die thans zelf een kleine en ernstige rol heel fijn brengt, met talrijke, weloverwogen détails oorzaak was. dat een goed niveau bewaard bleef. Wat de muziek aangaat, zal men grif erkennen, dat Hullebroeck als liederencomponist oorspronkelijker pagina's op zijn naam heeft staan. Toch doen de eenvoudige melodieën het wel en in de muziek blijft het lach-en-traan-principe evenzeer heerschen als in de dialoog, zoodat de schrijver De Vriendt zoowel als de componist Hullebroeck ieder een gelijk aantal door-geslikte en uit-geschaterde successen op hun rekening kunnen schrijven. . Theo van der Byl ( El OCH FOTO'S J
THEATER 1 IKÄANO. Klimi-eAHTMANHANTIOIM , ACMTiU^miCH"
If DS* EN 6,40
UUR
AVOND PR EC IE
r' %}\C\>\AC~£,
I
TE i-GRAVENHAGE
vraagt DAMES- en HEERENLEDEN voor BALLET. ZANG. SPEL, e. d. Aanmelden lederen avond 7-9 uur Oranjeplein 72 -. 's-GRAVENHAGE PLAATS BESPREKEN: DAGELIJKS VAN 10-4 UUR
*^
^"
m^x
ma^ »ERA. E, RADIO. REVUE. 24STE JAARGANG No, 33 . 15 CENT
Als een dochter van Atlas presenteert Marika Rökk ons haar glanzende „wereld van den schijn". Elders Hit nummer meer over f
.'.
TSJECHISCHE FILM: „HET BEROMEISJE"
m
im; •.■ •
hm . JbiS« _•.■'.■
VerantwoordelUk voor den redacUoneelen Inhoud: Mr. Henrik Schölte. A'dam ; vernntwaordelUk voor de advertenties: Mr. D. Wisboom Verstegen A'dam .Ultgreefster: N.\. Ned WtgeverU ,,Opbouw", A'dam-Z.—Adres van redactie en administratie: Paulus Potterstraat 4 A'üam-Z., tel. redactie 9S145' administratie 21511, 21424: postgiro 78676 -Druk van N.V. Ned. Rotogravure MIJ, Lelden. - Verschijnt 1 X per Veek. - Abonnement voor Nederland / 3.90 per half jnar, voor het buitenland: ƒ o.20 per half Jaar, alles bij Vooruitbetaling. PrUs per nummer 15 et. (Prijsvaststelling no. 017-IM-307). — P 10S3/4. CINEMA &• THEATER — »4sti Jaargang —
No. 32 — 5 Augustus 1944
■
"
■
■■■:
