LEVENSLOOP IN PERSPECTIEF
Penney de Jager blijven lachen en doorgaan!
The show must go on!
SPSO / AIW Dhr. J. Meulman Maart 2012 Groep 4b
Wijnesteinlaan 4 3525 AL UTRECHT Jeanette Manders Collegekaartnr. 208 6139
Inleiding Na een inspirerend college besloot ik tot het schrijven van dit werkstuk. Ik ging naar de bibliotheek op zoek naar een autobiografisch boek, liep langs de rekken, las titels en namen, besloot er zo nu en dan een uit te pakken en na het lezen van de achterkant het boek terug te zetten of even apart te houden. Ergens halverwege viel mijn oog op de titel: Blijven lachen en doorgaan van Penney de Jager. Heeft zij een autobiografisch boek geschreven? Mijn moeder heeft helemaal in het begin in haar showballet gedanst en is later met twee dansers een eigen dansschool gestart met o.a. ook show- en beatballet. De titel past helemaal bij haar en het is iets wat ik zelf ook erg herken. Het is een klein boekje dus besluit ik het sowieso mee te nemen, of het nu voor het werkstuk is of niet, gewoon leuk om te lezen. Tijdens het lezen maak ik toch wel gelijk ook wat aantekeningen, om daarmee te onderzoeken of ik hierin de verschillende fases kan vinden en of ik wetmatigheden zal ontdekken. Eenmaal uitgelezen heb ik een licht katerig gevoel, alsof het verhaal een open einde heeft en bijna nog moet beginnen. Dat laatste is wel heel hard en kortzichtig van mezelf, merk ik op. Er komen nog meer gedachten op nl. dat het zo’n dun boekje is, hoeveel kan er dan in staan; het is gericht geschreven aan een persoon, dus hoe interessant is het dan voor anderen? En toch: het is een persoonlijk levensverhaal en die mag ik toch niet zomaar opzij schuiven en afdoen als oninteressant! Dit is wel het onderzoeken waard en ik besluit met de gemaakte aantekeningen aan de slag te gaan. Op zoek naar wetmatigheden, terugkerende patronen en plaatsen, ontmoetingen, de titel is de rode draad: blijven lachen en doorgaan! Daarin zit veel herkenning, er komen meteen twee gedachten op. De eerste is de kracht die erin zit om dat te kunnen en ook te blijven doen: met een blik altijd vooruit, struikelen en vallen, snel opstaan en met een lach doorgaan alsof er niets aan de hand of gebeurd is. De meest bekende uitroep in theater is: The show must go on! en dat past zeer zeker ook bij Penney. Maar een plastic lach is oppervlakkig en daar zien mensen wel doorheen, toch? Maar alleen als zij dat willen, want de meesten lijken erop te reageren met dezelfde oppervlakkige beleefdheidsvorm, een lach en vragen niet door. Waarom niet? Omdat wat erachter zit niet tevoorschijn mag komen? Je mag niet doorvragen als je iets anders ziet? Herkennen en respecteren we dit als een overlevingsmechanisme van de ander? De tweede gedachten is dat ik me gelijk afvraag of er geen blinde vlek(ken) ontstaan zijn door vooral steeds vooruit en nooit achterom te kijken? Door terug te kijken naar een gebeurtenis of ervaring, die innerlijk te onderzoeken en te reflecteren, kunnen we daarvan iets leren. Anders blijven we steeds maar weer vasthouden aan beperkende overtuigingen en dezelfde reactie geven, ook als die niet meer bij de persoon en levensfase past. Door bepaalde patronen te herkennen kunnen we die veranderen en ontstaat de mogelijkheid om vrijer te leven, op een manier die echt bij ons (leven) past. Algemeen geldt voor een biografie: voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen. Ik ben benieuwd wat ik zal vinden.
Zelfreflectie - overeenkomsten Steeds meer werd ik me bewust van het lachende masker waarachter ik mijn onzekerheid probeerde te verbergen. Alhoewel dat een soort van bescherming bood, werd ik me er steeds meer van doordrongen dat dit mij ervan weerhield om echt contact met anderen te hebben, terwijl ik dat wel heel graag wilde. Bovendien zag een ander er toch wel doorheen. Meer dan eens zei iemand dan “ik zag wel dat het niet goed met je ging, maar als ik ernaar vroeg kreeg ik een standaard antwoord en lachte je je zorgen weg, je deed alsof alles goed ging, dus vroeg ik maar niet door.” Dat vertelden zij wanneer ik achteraf wel kon vertellen dat en wat er daarvoor niet goed ging. Vaak waren dit ook personen die mij niet eens zo goed of van dichtbij kenden. Daar schrok ik best wel van, was ik zo duidelijk leesbaar, voor iedereen? Maar ook die gedachten wuifde ik met een glimlachend weg… Tijdens het eerste studiejaar kwam ik mezelf tegen en werd ik o.a. hierop herhaaldelijk aangesproken. Af en toe durfde ik iets meer van mezelf en mijn gevoelens te tonen, ik werd gezien en gewaardeerd, ik werd hartelijk uitgenodigd om meer van mijn mooie verborgen persoonlijkheid te tonen. Steeds vaker liet ik mijn masker zakken: eerst op veilige plekken, bij personen dichtbij, daarna steeds vaker. Hierdoor werden vriendschappen en ontmoetingen echter, inniger en werd de omgang ook veel vrijer. Moest ik dat lachende masker dan maar helemaal wegdoen en altijd en overal mezelf helemaal tonen? Dat vond ik eng en ik besloot dat dit ook niet hoefde. In sommige situaties kan het wenselijk, nodig of handig zijn en koos voor een los transparant masker, kan dan kiezen om die wel/niet voor te houden. Tegelijk bedankte ik mijn moeder! Toen besefte ik pas dat ik het voorbeeld had gekregen en gevolgd van mijn moeder die dit ook had toegepast in haar (beroeps)leven. Opnieuw is er die link naar Penney, de rode draad: blijven lachen en doorgaan! Heeft zij hetzelfde ervaren of ging het bij haar heel anders? Nog meer herkenning in haar gedrevenheid en passie voor dansen, zelfdiscipline en vooral ook haar perfectionisme wat terug komt in oog voor detail en tot in de puntjes verzorgde kleding en uiterlijk. Ik ga me in haar verdiepen, alsnog in plaats van haar autobiografie te snel af te doen als oppervlakkig, dun, oninteressant en niet boeiend genoeg. Want iedere levensloop, van ieder mens is interessant, het maakt een persoon zoals die is en doet, haar leven maakt wie Penney was en is, uniek! Wetmatigheden in de biografie De teksten cursief zijn de vragen die passen bij die zevenjaar periode. Cijfers vet tussen haakjes is de leeftijd van Penney toen. De rest van de tekst is uit haar biografie met toelichtingen op de rode draad en wetmatigheden in haar levensverhaal.
0-7 jaar Eerste herinnering, eerste zintuiglijke indrukken, hoe speelde je? Ouderlijk huis en de mensen die er woonden, relatie tot vader/moeder/broer(s)/zus(sen)/grootouders en wat voor beroep oefenden zij uit? Penney geboren in Utrecht 2-1-1948 als derde kind en dochter. Vader is trots op ‘zijn’ mooie meiden. Vader is oudkatholiek en heeft een eigen bedrijf in heren mode en later dassen (stoffen en zijde). Moeder komt uit een humanistisch gezin, moest katholiek worden (aanpassen) om te kunnen trouwen. Zij was heel handig met de naaimachine, gebruikte de stoffen uit de zaak om mooie jurken voor de meisjes te maken. Hier komt de fascinatie vandaan voor mooie kleding en tot in de puntjes verzorgd. Moeders straatvrees had grote invloed op het gezin! Ze was altijd thuis, zat dan te wachten met thee en koekjes (kleine wereld). Een lieve moeder, kreeg liefde van haar dochters. Maar buitenshuis moesten ze alles alleen doen en ook naar uitvoeringen kwam ze nooit. Gevolg: vroeg zelfstandige kinderen. ik-bewustzijn = nee kunnen zeggen (3,5 jaar) nee begrenzen in vertrouwen ander van je blijft houden, accepteren en niet afwijzen. Waar gaat het om bij sporten? (4+) Vanaf kleuterschool al attenties en cadeautjes van vriendjes (later mannen). Ze at niet of slecht (snoepte) en bleef daardoor klein en mager, ze wilde niet groot worden en is vrij lang kind gebleven. Als kleuter al balletles en oefende elke dag. Doe wat je leuk vind en verbeter waar je al goed in bent. Penney gaf voorstellingen thuis voor wie het maar wilde zien (alles ging opzij), kreeg alle ruimte om te dansen! Eigen balletkamer met spiegels en barre, daar had zij een klein boekje van Anna Pavlova “de stervende zwaan” en droomde ervan om ook een zwaan te worden. Toekomst beeld geschetst: Expressieve, gracieuze balletsolo. Stervende zwaan staat symbool voor het sterven in schoonheid. 7-14 jaar School, leraren, opvoedingsmethode. Normen en gewoonten (aangeleerd), religieuze opvoeding. Gelovig opgevoed maar dat werd met de jaren steeds milder, werden beschermd en verwend maar bv streng over eten, dat moest! Dat wilde ze niet, wilde niet groot worden, bleef lang “het kleine meisje”. (6+) Basisschool Werkplaats, de eerste vrije school in Bilthoven steunden haar creativiteit en dansen. Zowel haar balletlerares als haar ouders steunden en geloofden in een danscarrière, al kwamen haar ouders nooit naar optredens kijken. Begon vanaf de basisschool ook anderen te leren (lesgeven). Kunstzinnige bezigheden (muziek, toneel, schilderen, handwerk, boetseren etc.), sport, uitstapjes, natuurbeleving en vakanties. Moeder kwam haast nooit buiten de deur, Penney had grote bewondering toen haar moeder haar angst overwon om met de auto op vakantie naar Frankrijk te gaan (één keer). Rond 9/10 jaar: zelfbeleving = ik ben ik en dat is goed en leuk! Een eigen ik te zijn: Ik ben ik, met mijn anders zijn, mogen verschijnen met de kwaliteiten die zij hebben? Trouw blijven aan jezelf en eerlijk tov de ander = genieten van je anders zijn!! Belangrijkste maatstaf/vermogen: zeggen wat ze doen en doen wat ze zeggen. Deed wat er gezegd werd, wat gedaan moest worden, een grote zelfdiscipline.
Welke veranderingen bracht het begin van de pubertijd? Hoe beleefde je die? (12+) Middelbare school in Zeist, ging daar naar andere balletschool. Harde aanpak: discipline, vallen, opstaan, lachen en doorgaan (lerares kwam uit circuswereld) !!! Liefdevolle aandacht van een vriendje deed haar de pijn van het harde trainen even vergeten. 14-21 jaar Verder ontwikkeld of werd de ontwikkeling van de persoonlijkheid onderdrukt? Idealen en idolen? Fysiek en psychisch de ruimte gehad om te spelen? Welke mensen hebben je in deze tijd sterk beïnvloed, zowel positief als negatief? Mogelijkheid gehad opleiding te volgen? Met 15(-20) jaar ging Penney naar Scapino, opleiding van 5 jaar in Amsterdam. Uren reistijd elke dag, zelfdiscipline voor klassiek ballet als ook voor school, ze deed beide richtingen en slaagde glansrijk: klassiek danser en leraar. Karel Poons als leermeester in het leven van Penney: zweep erover en geen tijd voor vriendjes. Een vriendje bracht en haalde haar van en naar de trein en zei dat ze vooral door moest gaan. Idolen waren danssolisten Olga de Haas en Maria Bovet. Penney was te zwaar door teveel snoepen, was met haar lichaam bezig. Intimidatie in de kleedkamer, stevig in je schoenen moeten staan. Iedereen wilde vooraan staan, beste was te leren om voor jezelf op te komen en je niet in een hoek te laten duwen. Penney moest stevig staan en zichzelf groot maken (letterlijk en figuurlijk). Hier sta ik en niemand komt aan mij! (19) Laatste jaar van de academie ging Penney op wintersport en liep voor het eerst een blessure op, preventies in gips en dat terwijl ze naar haar 2e audities moest in dat jaar voor werk. Ze deed toch auditie en besloot om nooit meer op wintersport te gaan (deed ze ook eens iets anders!). Ballet bestaat alleen maar op het moment dat je het uitvoert. Choreografie zelf geleerd: luisteren naar muziek en dan de dans bedenken. 2 jaar Nationale ballet, veel oefenen, weinig optreden, te vroeg op het podium? Niet in de stad wonen, warme nest en onder vleugels thuis. Geen sociaal contact met anderen erna (asociaal?), leefde in eigen wereldje, de grote wereld ontging haar gewoon. Alleen wel de rellen in Amsterdam wegens het huwelijk van Beatrix en Claus in 1966, rest was ver van haar bed, ze was alleen maar bezig met ballet. Haar zus leert Dick Baldwin kennen, zij trouwen en tijdje daarna verhuizen zij naar America (later belangrijk, zoon David). Verwerkelijking, tevoorschijn komen. Spijsvertering, vanaf middenrif het lijf in: inademen, vullen en uitademing (uiting oa in eetstoornissen) 18 jaar identiteit: Ik wil de wereld in EN dat de wereld zegt: wat zijn wij blij dat jij er bent! Met rugzak op, de wereld intrekken en gaan ontdekken. Penney was veel met haar lichaam bezig, naast studie alleen nog maar bezig met en tijd voor dansen. Heel erg kleine wereld. Strijd met zichzelf om groter te worden (ook dikker) en volwassen te worden. Om haar droom te kunnen verwezenlijken kon ze niet meer het kleine meisje blijven, ze moest zichzelf laten zien om op het podium te komen, vooraan staan om gezien te worden als de danssoliste die ze wilde worden. Haar Ik werd ondergeschikt aan haar doel, het raakte afgescheiden. Merkte Penney dit zelf ook, was dit waardoor Penney een opmerking maakte over dat zij te vroeg op het podium stond? Had ze het gevoel dat dit niet paste of niet het juiste moment was in deze levensfase?
Extreem competitief gedrag in de kleedkamer, vechten voor je plek, laten zien wat je waard bent, dit bepaald wel Ik-beeld maar er is geen verbinding met de ander of met de wereld. Uiterlijk ook aanpassen, conformeren om erbij te passen, daarbij gaan er meer stukjes eigenheid en identiteit verloren. Seksualiteit ondergeschikt, er was geen tijd voor vriendjes. Hier werd haar ontwikkeling onderdrukt, identiteit gedeeltelijk wel gevormd (beperkt tot dansen). Hoe beroep gekozen? Speciale herinneringen rond 18,5 jaar? (19-20) Als een donderslag bij heldere hemel, viel er een bom uit de lucht, voelde ze vuurwerk en inwendig juichen toen ze voor de eerste keer keek naar showballet, een show van Robert Kaersen. Dit was het helemaal! De spotlights, de zaal met mensen, de totaal andere sfeer en de gezelligheid. En Penney viel op! De wereld werd groter en kreeg glans. Penney werkte nog steeds bij het Nationaal Ballet en tussendoor de showballetten voor tv. Showballetten gaven veel voldoening, veel publiciteit, Penney kreeg veel meer aandacht dan solisten bij het Nationaal ballet. Showballet was de ommekeer naar niet meer zo braaf, geverfde haren, gelakte nagels en verkeerde kleding. Penney moest een keus maken voor nieuw showballet op tv of bij het Nationaal Ballet blijven. Thuis: doen wat je echt leuk vindt, hart en passie volgen, onzekere toekomst vs topbaan? Ze leert fotograaf Ronny Hertz kennen, hij was een eyeopener, geweldig, een man van de wereld. Penney was totaal van hem onder de indruk, hij heeft haar keuze beïnvloed (20). Ronny had Penny verleid, ze deelden het bed, een korte relatie maar Penny was zwanger geraakt. Penney ging in Amsterdam wonen, dacht dat de zwangerschap wel over zou gaan als ze veel danste. Ze wilde beslist niet terug naar huis, gedrag als puber, ging niet naar de dokter. Penney schaamde zich, er moest wat gebeuren maar ze wist niet wat, ze was ongelukkig! Uiteindelijk vertelde ze het haar ouders, die haar ophaalden uit Amsterdam, ze mocht daar niet blijven, want zij vonden dat Penney daar nu niets meer te zoeken had. Eenmaal thuis mocht Penney niets meer, niet eens de deur uit, met niemand contact hebben, alle contact werd abrupt verbroken. Haar zus was inmiddels met haar arts naar America, het land van de onbegrensde mogelijkheden, gegaan. Na rijp (familie)beraad besluit moeder: jij gaat naar America en krijgt je kind daar maar. Dat kwam hard aan! Diep verdriet, hoe kon zij zo dom zijn! Penney was diep tot in haar binnenste kern geraakt. Tot 21e vraagt kind: Ben jij er voor mij? Individu en tijdgenoot worden. Een mens van/in de wereld! Ouders waren geen mensen van de wereld, Ronny was dat wel en dat overdonderde Penney volledig! Was identiteit aan het veroveren, net in Amsterdam gaan wonen, liet uiterlijk ook meer tonen wie ze was en hoe ze gezien wilde worden (wilde haren!) zonder gevaren te zien, consequenties niet willen zien totdat ze wel iets moest gaan doen, niet meer kon negeren, ging niet weg, dansen niet alles oplost. Ging naar haar veilige thuis waar alle beslissingen voor haar werden genomen, alsof ze een klein kind die geen enkel besluit zelf meer kon nemen. Niet zelfstandig de wereld in maar terug naar ouderlijk huis en de beperking van het gezin, begrenst (tot bijna geen) contact meer met anderen en de wereld. Na de eerste drie levensfasen breekt de periode aan dat je het zelf moet gaan doen. Ontwikkeling die volgt, spiegelt die van de voorgaande drie fasen, wat laatste is aangelegd wordt het eerst verinnerlijkt!
Penney nu 20 jaar, vier maanden zwanger, vertrekt alleen op de lange reis alleen naar San Francisco, zal daar bevallen en bedenkt “ik zal alleen terug gaan naar Nederland, dan heb ik het niet meer, ik laat het daar achter”. Penney is onder de indruk van dit nieuwe wonderland, is benieuwd naar de luxe villa. Krijgt daar een eigen kamer met tv, werd erg verwend maar ook hier mocht ze niet alleen de deur uit gaan. Vanaf het eerste moment ziekenhuiscontroles, maandelijks gesprek met sociaal werkster i.v.m. adoptieprocedure. In haar hart wilde ze dit eigenlijk absoluut niet, maar iedereen had zich hiervoor ingespannen, het was alsof haar wil was uitgeschakeld. Ze kon wel haar wens te kennen geven: Penney wilde dat het kind in hetzelfde milieu zou opgroeien als zij zelf was opgegroeid. Verder ging zij met haar zus winkelen, kochten kleding en had een sociaal leven. Ze begon verliefd te worden op Amerika: de natuur, het land, de aardige mensen, ze werd goed verzorgd etc. Haar zwager was geen makkelijk mens maar contact was goed. Penney vind dat Dick de held van dit verhaal is. Hij had respect voor Penney, had alles voor haar geregeld, had bewondering voor hoe consequent ze was, dat ze doorzette, niet terugviel en niet twijfelde over haar beslissing. Penney sprak met niemand over hoe erg zij ermee bezig was, ze dacht aan haar verdere carrière en besloot dat het goed was zo. “Ik krijg een kind, die moet ik weggeven want ik kan er toch geen goede moeder voor zijn”. Uiteindelijk liet zij het gebeuren zoals het ging. De bevalling was een nachtmerrie, een boze droom met veel pijn, vreselijk emotioneel, ze verzette zich geestelijk tegen wat er gebeurde. De bevalling en adoptie stopte Penney daarna diep weg, haar geheim. Ze had een misstap gemaakt, was onderuit gegaan, overeind gekrabbelde, lachen en weer doorgaan alsof er niets gebeurd was. 21-28 jaar gewaarwordingsziel Juiste beroep gekozen, verschillende beroepservaringen verzameld, goede chef/leiding gehad? Daarna verder met haar leven, nieuw deel. Veel geslapen o.a. door medicatie, haar lichaam en geest waren moe. Van haar zus en zwager kreeg zij dure designschoenen kado na de bevalling (het uiterlijk). Penney heeft het kindje niet gezien, zus wel, papieren waren nog niet getekend en haar zus twijfelde even om haar zoontje te houden i.p.v. te laten adopteren. Langzaam weer beter, leuke dingen doen, werd verwend. (21) Begon weer te rekken en strekken, gaf zich op voor dansles. Aangemoedigd door haar zus, zij wist dat dit noodzaak was, een levensbehoefte. Ging 3x per week om z.s.m. weer in conditie te komen. Penney werd gevraagd om les te geven, dat wilde ze niet, ze wilde zelf dansen, niet lesgeven! Ze deed auditie bij LA City Ballet, kon bij een familie uit Nederland wonen en ook nog wat geld verdienen door in hun bedrijf te werken, alles was voor haar geregeld incl. werkvergunning (door zwager). Maar Penney voelde zich daar ineens klein, een vreemde, ze viel op, ze was eenzaam en ongelukkig, ze verlangde naar huis, haar ouders en Nederland. Penney was ingestort, hoe moest het nu verder? (22) Beslissing genomen: vallen, opstaan en doorgaan. Consequent zijn en doorzetten. Ze was een jaar in America, nu wilde ze weg. Eerst uit LA naar SF, bleef nog een tijdje bij haar zus. Het verdringen begon, iets wezenlijks achter gelaten. Ver weggestopt. Terug naar NL, ging weer thuis bij haar ouders in Den Dolder wonen, stortte zich op ballet, oefenen en audities doen.
Moeder kwam met idee: Waarom niet les gaan geven? Ze had paar keer tv gedaan, popprogramma, TopPop was ook weer gestart. Binnen 2 maanden had ze een eigen balletschool (23): Penney de Jager. Het liep storm, ze kenden haar nog! Ze leert Rick van der Linden kennen. Haar vader herkend in hem een groot talent. Ze trouwen vrijwel meteen, gaan samen leven, alhoewel ze meer naast dan met elkaar leven met ieder hun eigen carrière. Zocht en vond wat groters, nog een dansschool erbij in Utrecht, was ook meteen vol. Haar zus danste en groeide mee (24). Penney maakte aan de lopende band balletten op muziek, in haar hoofd kwam als vanzelf het dansen op, hoe eruit moest zien, hoeveel dansers, belichting zowel voor tv als voor theater. Thuis maakte zij zelf de jurken, ook tapdans op de 3 scholen. Deed ook legershows (thema avonden) en zegt erover: dat was heel enthousiast en dankbaar publiek! Rick jr. wordt geboren. Ze wonen in een mooie villa in de straat van haar ouders. Penny en Rick groeien steeds verder uit elkaar en uiteindelijk gaat Rick weg. Penney gaat apart wonen: vallen, opstaan, lachen en weer doorgaan. Verbinden met de wereld, rond 25 stellingname (kort en duidelijk) en ontvlammen ideaal, zonder risico’s te zien. Ik-kracht en passie. Aandacht en focus op dans, alles wat je doet met 200% inzet! Welke rollen gespeeld? Heeft een van deze rollen jou in het bijzonder belast? Welke idealen? Hoe partner uitgekozen? Leeft in de juiste verhouding tot zichzelf, (werk)omgeving en tot de wereld? Alle aandacht en focus op de buitenkant. Naast dansen zijn er meer dingen waar zij goed in is, zoals: choreografieën, kleding, show incl. muziek en belichting, lesgeven etc. Bij het maken van keuzes voor de toekomst, is de mening van thuisfront steeds belangrijk geweest: Naar America gaan en de abortus; LA werken/wonnen/vergunning door haar zwager; vader over geschiktheid huwelijkskandidaat; openen dansscholen met haar zus. Haar eigen keuze blijft dansen totdat je erbij neervalt en door… 28-35 jaar verstands- en gemoedsziel Als 2e 7-jaarsfase goed doorlopen, dan vermogen tot waarheid doen/zeggen “ik wil weten hoe het zit”. Visie: ieder heeft zijn eigen waarheid, dus ligt de waarheid ergens in het midden! = aangelegenheid van het hart. Geestelijke en fysiologische spiegeling 31,5 jaar vormt het midden. Dat is het punt dat wij in ons lichaam het diepst met de aarde verbonden zijn. Rond deze tijd komt een veelheid van ontmoetingen en gebeurtenissen op ons af. (30) Na TopPop wordt ze aangenomen bij o.a. Willem Ruis show als choreografe met haar showballet. In die periode is Ballet Penney de Jager ontstaan, het werd de grootste balletschool van Nederland. Eerste showbizz school in Nederland: alle soorten dans maar ook make-uples. Daarnaast balletscholen en showballet voor tv. Ze zocht een eigen showballet groep om op te leiden zodat zij konden gaan lesgeven en optredens doen (franchising). Alles vergeten wat er gebeurd was en alleen maar denken aan wat er allemaal nog moest. Verder alleen maar trainen, reizen en regelen, leefde als in een droom.
Ze hoorde van de meisjes al hun problemen aan, maar dacht zelf nergens aan dan alleen anderen te motiveren en stimuleren om het beste uit zichzelf te halen en te geven. Penney had wel aandacht voor de problemen en verhalen van de meiden maar niet voor die van haarzelf. Jazz/beat/showballet is constant racen en actie. Rick jr. was veel bij haar ouders, inmiddels verhuisd naar een boerderij. Door o.a. slechte boekhouding en veel concurrentie werd Penney gedwongen om de studio te sluiten en moest tegelijk afscheid nemen van haar moeder. Ondanks dit verdriet trad Penney de avond na de begrafenis toch op. Dit werd niet begrepen, voelde asociaal, maar het was haar manier en haar moeder had het vast ook niet anders gewild. Verdriet moet je toch alleen verwerken. Het is haar eigen keuze om wel te dansen op de avond na de begrafenis, voor Penney was het haar manier van verwerken, want dansen is haar leven! Ze is heel weinig thuis en eigenlijk steeds wel onderweg en/of bezig. Zij was nu een vrouw van de wereld, hoe groot het contrast met haar fobische moeder die nergens kwam. Kon individualiteit goed ontplooien, in ontwikkeling beknot? Anderen beknot? Hoe was levensgevoel en zelfwaardering? Belangrijke ontmoetingen had je tussen 30e en 33e? Nieuwe impuls in het leven? Door factoren buiten haar invloed van meer dan volledige inzet, moest Penney dansscholen sluiten. Dit was ontmoedigend en had ook effect op haar levens energie, inzet en daarmee haar zelfwaardering. Voelde zich waarschijnlijk door anderen in haar ontwikkeling en groei beknot, hoe dan nu verder? Doet zich een nieuw kans voor door aanbieding bij Willem Ruis Shows te gaan dansen. Nog een nieuwe impuls: Penney (34) brengt de eerste aerobics plaat “Dans je Fit” uit. Een turbulente periode en een spiegeling van 2e zevenjaar periode: harde aanpak en discipline; vallen, opstaan, lachen en doorgaan! 35-42 jaar bewustzijnsziel Vermogen tot overgave en aandacht. Vragen: “Wat nu? Hoe had het moeten zijn?” Midlife crisis: “Wat kom ik hier doen?” Is verinnerlijken van de 3 voorgaande fasen leven in eigen hand nemen. Wat laatst is aangelegd, wordt het eerst verinnerlijkt! 25 jaar Penney de Jager ballet en show. Ballet basis blijft en weinig serieus genomen in iets anders. Theo Zantman, 18 jaar mee samen geweest (36-54). Penney deed toen de Willem Ruisshows, ong. 7 jaar, tot plotselinge overlijden Willem Ruis in 1986 (31-38). Ze kon het goed met Willem vinden: energiek en creatief, goede samenwerking, praten samen alleen over werk (later geleerd ook gevoel). Andere normen en waarden ontwikkeld? Daarmee leven anders kunnen vormgeven? Op weg om jouw opdracht te vervullen? Hoe zie jij jezelf, hoe zien anderen jou, welke illusies heb je los moeten laten? Ontmoeting met Rita Morena, eerste ontmoeting met een echte filmster, wat een teleurstelling dat zij er helemaal niet als een ster uitzag maar later bij de show was zij onherkenbaar, wat een metamorfose, dat was show! Penney kwam terug op de buis (gouden fee, pakken uitdelen). Voor showballet moesten het slanke meiden zijn met lang haar (showpopjes)! Reisden en sliepen overal en nergens, meestal in hotels. Penney reed het liefst alleen, dan had ze even rust. Ze moest steng zijn, dat was nodig om het doel te bereiken.
Het plotselinge overlijden van Willem Ruis (38) daardoor veranderde alles: studio weg, einde van Penney de Jager en haar Holland Showballet. Oplossing kwam in overname van het ballet en haar naam door Frank Wentink Holland Show ballet. (40?) Nog 2-3 jaar door gegaan met nieuwe groep, toen de eerste dinershows opgezet. Man vroeg Penney om eens wat meer tijd te nemen voor zichzelf en voor hem. Maar haar ambities waren niet te stoppen, ze ging ook nog zingen. 42-49 jaar imaginatie Broederlijkheid, nu komt individualiteit pas naar buiten. Leven begint bij 40! Dat was de omslag: ze was niet meer het type om iets te doen wat een ander mij opdroeg, dat had ze afgeleerd. Nu werd het: wees jezelf en laat niets en niemand je in de weg staan. Spiegeling van de 1e zevenjaar periode: nee leren zeggen, eigen keuzes maken en zelf doen. Ze wilde ineens weg van alles, niet meer balletten, het roer ging om. Het werd 6 jaar zingen en opgetreden op cruiseschepen (48-55). In welk opzicht ontplooi je nieuwe creativiteit/ hobby’s? Welke talenten laten liggen of nu oppakken? In werk voor opvolgers gezorgd? In staat vruchten van je leven weg te schenken? Talent voor zingen opgepakt, in combinatie met optreden en dansen, zelf ook weer gaan dansen, niet alleen lesgeven en begeleiden. Doen wat ze zelf leuk vond en wat ze wilde doen, ongeacht wat het thuisfront daarvan vond (haar man in dit geval). 49-56 jaar inspiratie Gelijkheid, eigenheid accepteren/respecteren/waarderen van elkaar! Als niet gelukt is dan opgave!! Er waren veel dronken mensen, Penney had bodyguards nodig om zichzelf en meiden te beschermen. Het leek of iedereen zich tegen haar keerde, deprimerende situatie en plaats, tegenslagen stapelden zich op, haar man steunde Penney niet! Meiden waren kwaad, al had hij uiteindelijk wel geholpen. Nieuw levensritme gekregen? Hoe ziet dag/week/maand/jaar ritme eruit? Geen dagritme of regelmaat, geen veiligheid of vertrouwde basis, tijd om het oude te snoeien en plaats te maken voor iets nieuws. Stopt met optredens op cruiseschepen en vreemde clubs in verre landen. Verdorde takken van de boom snoeien om nieuwe te laten groeien? Scheiding van haar man en na 33 jaar wordt Penney herenigd met haar zoon David die ze bij zijn geboorte afstond. Hierover schrijft ze in haar autobiografie Blijven Lachen en Doorgaan. Toen zij in een diep dal van verdriet en verlatenheid zat, kwam ineens het mooiste in haar leven terug. Penney was alweer bezig met opstaan, lachen en doorgaan na die val, toen zij telefoon kreeg van haar zus en daarna haar afgestane zoon uit America. David had 10 jaar gezocht, Penney nooit. Zij wilde hem nu snel ontmoeten, zien waar hij opgroeide. 33 jaar later zit Penney in het vliegtuig “om iets van mezelf op te halen”. Penney verhuisde naar België, precies toen ging relatie uit van David en kwam hij naar NL. Penney verhuisde terug naar Nederland (Capelle). Later samen naar America, daar alles verkocht weer terug naar Nederland.
Sliepen eerst in hotel, later op een kleine kamer, ze kon niet lager zinken. Kochten een restaurant, werkten samen hard. Penney moest daarmee stoppen vanwege haar gezondheid. Ze belandde in het ziekenhuis i.v.m. astma en stress. Link naar stress rondom eten in de spiegelende 2e zevenjaars fase. Penney deed optredens, David ging mee, dan het mediacircus en interview Penney over zoon David. 33 jaar heeft Penney het zware gevoel meegesleept van een bewust en een onbewust aanwezig kind. Nu hij ook in haar leven is, hoeft ze geen geheim meer te dragen. “Het is goed gekomen al was het wel moeilijk en echt goed is het ook niet. Vreemde met adoptie is dat lege en verloren gevoel van jezelf. Dat zoekende van het kind, dat besef, meer of minder, dat het niet bij zijn ouders past… En ik, ik heb nu twee zoons.” 56-63 jaar intuïtie Biografie in geheel? Rode draad? Welke doelen verwerkelijkt en nog realiseren? In relaties nog iets onafgemaakt gebleven? Wat kan je daarvan nog inhalen? Hoe staat het met jouw bezittingen? Vrijheid, samen (mee)bewegen. Dat is precies wat Penney vooral samen met David doet… Inhaalslag met David, mijn doel is hem gelukkig te maken, alles te doen en niets nalaten. Hij heeft het nog niet gevonden in het leven en Penney ook nog niet? (57) Het is allemaal niet vanzelf gegaan, (leven) deel succesverhaal maar het was ook echt vallen, opstaan en weer doorgaan. Kind van 36 jaar met zijn hart op twee plaatsen Nederland-America. Als David iets wil, gaat ook hij er helemaal voor. Hoe herkenbaar! Doorzetten, dat vreet ook energie. Hoe omgaan met lichamelijke achteruitgang? Wat doe je aan verzorging van je lichaam en om jouw waarnemingsvermogen en -geheugen op peil houden? (56-58) Richt 50Plus Penney de Jager Collection, presenteert die op de 50Plus Beurs in Utrecht. (59) Penney in Amerika bij zoon David, richt zich op make up opleiding en interieurinrichting. Geeft haar eigen stijl (kleding) door, haar leeftijd erkend door 50plus mode collectie. Thuis inrichten. Andere talenten/mogelijkheden benutten. Geeft met schone trots haar gratie door (stervende zwaan). Over zoon David Hereniging met David: het voelde zo goed, alleen zo vreemd, alles herkende ik, voelde dat hij “eigen” was, iets van mij, dat gemiste deel van mij. De relatie van David liep op einde na 10 jaar samen, alsof dit precies de tijd was om elkaar te leren kennen, om daarna als meer complete mensen verder te gaan. David heeft altijd van adoptie geweten, geen naam of herkomst. Rond zijn 25e meer eraan denken, ging zoeken, voorzichtig, onwetend hoe en of wel ontvangen werd. Adoptie vader was heel katholiek, David strikt opgevoed, hij was het zwarte schaap. Nu past het, hij was net als zijn moeder een beetje uitbundig met artistieke uitspattingen. Ging naar een privé i.p.v. openbare school, hij was daar echt een buitenbeentje. Penney over David: Hij neemt alles in zich op! Zijn hoofd zit snel vol, hij ontmoet interessante mensen met wie hij goed kan communiceren, van wie hij wat terug krijgt en waarvan hij kan leren. Terwijl Penney moeite had om zichzelf te uiten en praatte niet over emoties, zocht het zelf uit, had niemand nodig… Anderen interesseerden me toen niet. Nu wel, nu wil ik van iedereen alles horen.
(60-63) Na haar terugkomst uit Amerika richt Penney zich op lesgeven en tv optredens. Penney start een musicalopleiding en is trots dat zij haar kennis nu door kan geven. > 63 jaar Voel je genade, dankbaarheid, vrolijkheid? Los kunnen laten en gaan schenken!!! Volgens mij is Penney bezig met het vervullen van haar levenspad, dat is wat David haar brengt. Slotwoord Het viel mij wel heel erg op dat alhoewel de titel het heeft over “blijven lachen” ik geen enkele foto heb gevonden waarop een breed lachende Penney te zien is, eerder een treurig kijkende showvrouw… Is dit de prijs die is betaald voor haar perfectionisme, haar drive en vooral ook passie voor dansen. Geen spijt achteraf? Met zoveel zelfdiscipline als zij heeft, was zij een voorbeeld voor veel anderen. Ze mag trots zijn en is dat ook, al ging het met vallen en opstaan, ze ging voorwaarts. Ik ben langer met dit werkstuk bezig geweest dan ik van plan was, maar ik heb de perfectionist in mij tevreden gesteld. Bijzonder om overeenkomsten te vinden, alhoewel de levensloop en persoonlijkheid behoorlijk verschillend zijn. Niet alles is door te doen, met vallen en weer opstaan te leren. Zelf ben ik voorzichtiger en ga meer doordacht de wereld in om te ontdekken en te doen wat ik daar te doen heb. Positief ingesteld en vooral vooruit kijkend met toch voldoende rust en tijd om terug te blikken. Het is een bijzondere ervaring geweest om met de levensloop van Penney mee te bewegen. Ik vond het lastiger om een levensloop te volgen die geschreven is, zonder de feedback te krijgen van de aanwezigheid van de persoon. Daardoor kijk ik er ook naar uit om eens een levensloop samen met iemand te gaan verkennen die ik persoonlijk tegenover mij zit, benieuwd wat ik dan zal vinden… … wordt vervolgt!
