Langs Oude Wegen – St. Jacobsroute – Santiago de Compostela – Porto – 25 juni – 25 aug 2009 Hans en Ineke de Vries Eind 2008 zijn we lid geworden van het St. Jacobs Genootschap in Utrecht. En 28 februari was er een bijeenkomst in Alkmaar en daar zijn we heen geweest. Via Els en Rob Korbag hadden we al veel informatie en mooie schelpen gekregen. Zij hadden al in 2003 de route gefietst maar toen langs Tours en wij willen de route Langs Oude Wegen fietsen. Theo en Anja Stevens hadden die route gefietst in 2008 en van hen mochten wij de 2 routen boekjes lenen. Hans had daar ook kopieën van gemaakt, zo hadden we beide fietsen en dat is heel prettig. De boekjes welke we gebruikten
overzicht tijdens het waren: Deel 1 Maastricht/Aken – Nevers (Loire) Fietsroute Langs Oude Wegen van Clemens Sweerman & Aart van Rossum. Deel 2 Nevers(Loire) – Oleron-Ste.Marie Fietsroute Langs Oude Wegen van Clemens Sweerman & Aart van Rossum. Deel 3 Pyreneeën – Santiago en terug Fietsroute St.Jacobs Clemens Sweerman Kaart. 733 National 2008 Michelin Portugal 1/400 000
Donderdag 25 juni 2009 Hoorn – De Zilk / Noordwijkerhout 70 km. Eindelijk is het zover we gaan van start. We hebben er veel over gesproken en dan wil je ook dat het echt gaat gebeuren. Om 9 uur vertrokken we nadat Hans het huis had afgesloten. Het weer is ons gunstig noord/oost en een heerlijke temperatuur. Bij Noordeinde even een schrik, er viel een kledingtas van de fiets maar gelukkig geen schade. Bij Pont Buitenhuis even wachten op de pont dus werd de tijd benut voor een kop koffie. Via Spaarnedam naar Haarlem en aan het Spaarne ons broodje gegeten zo is het vakantie gevoel al gelijk aanwezig. We hadden ons telefonisch gemeld dat we onze eerste stempel zouden komen halen om ± één uur bij het Gebedshuis in Haarlem. De eerste stempel kregen we van Karin Snoep en een rondleiding kregen we van haar met veel informatie. In het boekje zagen we de namen van Jan en Ton de TCG ‘ers staan zij waren een maand eerder van start gegaan. Om ruim halftwee werden we vanaf de streep uitgezwaaid. Dwars door Haarlem waar we de promotie wagen van de nieuwe Harry Potter film zagen staan, op zoek naar de Leidse Vaart. Bij Heemstede zijn we even bij Ton en Ans langs geweest voor een kopje thee. Komend in de Zilk even een supermarkt opgezocht en daarna de camping “de Ruigenhoek”een natuurcamping al moesten we wel even zoeken naar de ingang. Een mooie rustige camping maar waar het stikte van de konijntjes.
Vrijdag 26 juni camping De Zilk – Moerdijk camping Jolly 110 km. Het was ongeveer halfnegen toen we vertrokken en weer de Leidse Vaart opzochten voor de route. Dwars door Leiden, een mooie stad maar niet makkelijk om er uit te komen. Overal waren er afsluitingen. We hadden weer heerlijk voor de wind en de temperatuur was 22 tot 23 graden. Bij knooppunt Bleiswijk moesten we een eind omfietsen want ook daar wegwerkzaamheden. Het werden zo heel wat extra kilometers, maar langs hele mooie plekjes. Drie keer gingen we met een voet/fiets veerpont over. Waaronder één voor Dordrecht “ de waterbus” was. Dordrecht was een verrassend mooie oude stad. En daarna kwamen we in Kinderdijk, ook weer zo’n bijzonder wereld erfgoed gebied. Nadat we de Moerdijkbrug over waren zochten we naar een camping. Dat viel knap tegen, de camping werd omgetoverd tot chaletpark. Het was heel rommelig en wel twee keer zouden ze langs komen maar het gebeurde niet. Er was namelijk geen kantoortje meer. We kregen gratis douche munten maar het was er niet erg netjes. Het veldje hadden we alleen en het lawaai van de grote weg was voor iedereen. Want door de oosten wind kregen we die erbij, dat werd oordoppen in. Wat is Nederland mooi Krimpen a/d Lek, Alblasserdam prachtig daar. Zaterdag 27 juni Moerdijk camping Jolly – camping Fam. Strand Abdij van Postel 90 km. We werden wakker met mist, het lawaai was over want de wind was gedraaid. Bij Hans hadden de oordoppen goed geholpen maar bij mij matig. Om kwart voor negen waren we ingepakt en konden weg. Er was niemand te zien van de camping en zo konden we zonder betaald te hebben vertrekken naar Breda voor onze tweede stempel. Bij het station van Breda eerst koffie gedronken en gelijk gebeld of we terechtkonden in het Begijnhof. Dat was geen probleem en binnen vijf minuten waren we bij nr 57 en ook daar weer een hartelijk ontvangst. Dwars door Breda en gelijk op zoek naar gas en andere boodschappen wat lukte. Al spoedig hadden we de LF 13 route welke we een stuk volgden om daarna over te gaan op de LF 35 en LF 5 langs hele mooie natuurgebieden en later het kanaal. Zo door België ri Maastricht, heerlijk weer en het fietste makkelijk. Om vier uur waren we bij de camping bij Abdij van Postel. Een grote rommelige camping met veel Nederlanders. Ook de omroepinstallatie doet het best met de oproep voor de dart wedstrijd. Zondag 28 juni camping Fam. Strand - camping Oosterdriessen Maarland Eijsden. 90 km. Om kwart voor negen zaten we op de fiets om weer verder langs het kanaal te fietsen. We hadden geluk er was een tent open om koffie te drinken. We bleven langs het kanaal doorfietsen om een brug over te gaan om bij het Albertkanaal te komen. Bij Hasselt was een hele bedoening met waterski wedstrijden. Zelfs camera’s erbij, van het materiaal droop het geld af. De lunch gebruikten we in het gras langs het kanaal, vlak voor dat we van deze route af moesten. Om twee uur reden we Maastricht binnen en gingen we op zoek voor een stempel, het werd een stempel van de NS. Vlak voor de camping stond een mevrouw kersen te verkopen voor twee euro en die waren toch lekker…..De camping ziet er geweldig uit en vanwege de warmte 25 graden waren we blij dat we er waren we moesten er nog aan wennen. We hadden de luxe van picknickbank bij de tent en schaduw. Maandag 29 juni camping Oostendriesen – camping du Pont de Targon Stroumont 75 km. Het beloofde een mooie warme dag te worden tegen de 30 graden. Om kwart voor negen zaten we op de fiets. Eerst boodschappen gedaan in Eijsden en dan wel opletten dat we niet te ver gaan. Maar het ging gelukkig op tijd goed en werd België nu weer ingefietst. Zo kwam de eerste klim en werd het na vier dagen vlak fietsen wennen om te doseren met de krachten. Via Voeren – Clermont – Limbourg – Polleur – La Reid kwamen we bij Stoumont. Een mooie tocht wel pittig maar het lukte aardig. Voor koffie kregen we geen kans want alles was dicht op maandagmorgen. Maar we hebben altijd zelf heet water bij
ons, dus werd het eigen cappuccino. Omhooggaande naar 525 meter kreeg ik een duim omhoog van een automobilist, een andere fietser liep daar! Ik voelde me bere sterk. Niet veel later na een grote afdaling en een scherpe bocht vonden we de camping met een Nederlands echtpaar als beheerders. De lucht zag eruit als dat het zou gaan regenen maar het werden een paar spatten meer niet. Even een praatje en wat drinken op het terras en toen de tent opzetten het was een rustige camping aan de rivier. Dinsdag 30 juni camping duPont de Targon – camping de Renval Bastogne 75 km. Wederom kwart voor negen op de fiets maar met mist. De gespoelde kleding nog nat want het was de hele nacht te vochtig geweest om te drogen. Dus achter op de fiets in een zakje. Een prachtige route langs smalle riviertjes oa. Lienne en Ourthe daar zagen we ook een eerste pelgrim loper. Weer veel op en af, met af een toe een stevige klim ertussen. Veel fietsers kwamen we tegen ook in groepsverband met volgwagen erbij. We klommen naar 575 meter bij Langlire af en toe even staan om op adem te komen en wat drinken. Zo kwamen we bij Bourcy waar een nieuw fietspad naar Bastogne zagen. Die hebben we genomen over een oude trambaan traject en mooi vlak. En plots waren we in de stad Bastogne we kwamen bij een rotonde met fietsbeelden erop, dat kan je ook verwachten bij zo’n stad. Via het centrum op zoek naar het toeristenbureau om daar te vragen naar een camping. We moesten nog één km verder en na douchen terug naar de stad, om een fietsenzaak op te zoeken. De linkerfiets sandaal is slecht, ze konden niet helpen. We hadden een mooie warme dag met een lekker windje erbij. Woensdag 1 juli camping Bastogne – camping du Faing-Jamoigne 55 km. We kwamen nu in de zuidelijke Ardennen via Nives vlak langs A26/E25 naar Léglise. De koffie lukte niet onderweg, veel winkeltjes waren gesloten, ook de bakker, dikke pech. Dus eigen koffie langs de weg. Uiteindelijk was er een winkel in Rossignol die net zou sluiten ons nog bereid te helpen aan etenswaar. Zo konden we gelukkig in een schoolpark picknicken onder een grote boom. Het fietsen was deze dag iets minder zwaar als de voorgaande dagen. We staan om halfdrie, na een lange rustpauze op de camping aan de rivier de Semois bij het dorp Jamoigne. Het was een broeierige dag geworden. Donderdag 2 juli camping de Faing – camping Lac Vert Plage Doulcon 65 km. We gingen om halfnegen vertrekken en gelijk was het al heel warm. Nadat we eerst een bakker hadden gevonden gingen we door het bos van Forêt d’Orval. Tot aan de Klooster ruïne van, ”de Abdij van Orval” hadden we een mooie route door het gelijknamige bos. Daar hebben we alles bekeken en we kregen zelfs korting als 60 plussers en een stempel. Er staat een bierbrouwerij naast. Het restaurant had heerlijke koffie met gebak. Weer verder op weg door kleine dorpen met flink klimmen. Soms, gemeen vals plat en door het warme weer daardoor best zwaar. Maar naar beneden ging het lekker. Veel dorpen zijn stilletjes, huizen worden gerenoveerd en ook zien we nieuwbouw. Maar nergens supermarktjes en dat is lastig we willen wel eten. We vinden een picknickbank in de schaduw en zien diverse fietsers voorbij komen in beide richtingen. Langs de rivier de Thonne en de stad Montmédy naar Dun-sMeuze daar konden we wat drinken en boodschappen doen zodat we met volle tassen de camping opzochten. Een camping met een meertje en veel bomen zodat we in de schaduw konden staan. De radio meldt dat er onweer komt, daar schrikken we van. Maar misschien valt het mee. Voor het eten kon ik internetten, zelfs gratis bij de receptie. Bij het meer was lekker vlees te koop van de grill, dus dat meegenomen en lekker makkelijk. Vrijdag 3 juli camping Lac Vert Plage – camping Varennes-en Argonne 40 km. Midden in de nacht, drie uur een fikse onweersbui met hele harde rake klappen en veel regen. Gelukkig duurde het niet al te lang want ons horlogewekkertje stond op halfzeven in verband met de warmte. Het kostte ook enige moeite om er uit te stappen, maar we
fietsten toch om kwart over acht weg. Eerst even een bakker opgezocht en toen de route die kort zou zijn doordat het niet goed uitkwam met de campings over een langere afstand. Er was een stukje alternatieve route die langs een gedenkteken ´´Butte de Montfaucon`` en een ruïne van 1914-1918 kwam. Daar kwamen we een Brabander tegen die vanaf Malaga fietste en de route andersom deed, hij stopte voor een praatje met ons. Toen we bij het monument stonden (het uitzicht viel tegen daar door de bomen) werd het al donkerder en er was daar niets te koop. Ook geen koffie dus werd het weer een picknickbank met eigen koffie. Al snel waren we in het dorp en bij de camping. De receptie was dicht (lunchtijd) en hebben we zelf een plekje opgezocht en zijn gaan staan. Diverse fietsers kwamen in de loop van de middag er bij, voor ons was het een luie middag. Zaterdag 4 juli camping Varennes e A – camping Chalons en Champagne 75 km. Kwart over acht fietsten we het dorp uit, nadat we eerst brood bij de bakker hadden gehaald. Tussen de graanvelden door met eerst een stevige klim daarna een heel stuk door de bossen wat heerlijk fris was om te fietsen. Door slaperige dorpjes en één maakte zich gereed voor de jaarlijkse kermis en was het kruispunt ervoor afgesloten. Voor koffie konden we nergens terecht toch jammer. Een heel klein dorpje tja… dit is een wondertje in Midden Frankrijk. Wij fietsen omhoog en van de andere kant kwamen ook twee hoofden omhoog HOI Nederlanders, we zeggen gedag en gelijk STOP. Dat waren Hans en Marianne Stalpers uit Zuid-Scharwoude. Reisgenoten van 2003 Nieuw Zeeland. Zij fietsen de route andersom richting huis. Even een babbel met elkaar en daarna weer door. Kort erop aan de kant van de weg eerst maar koffie gedronken en toen kwamen we nog een stel Nederlanders tegen. Veel graan is al geoogst en de vele roofvogels maakten daar dankbaar gebruik van al dat restant voer op het land. Maar ook de zwaluw en vlinders dwarrelden voor ons langs. Vlak bij ‘L Epine lunchten we in een park en konden gelijk genieten van een bruidsfotosessie. Daarna de kathedraal bezocht van ‘L Epine en een stempel konden we in het winkeltje ernaast halen. Dat winkeltje ging pas om halfdrie open dus werd dat wachten. In het boek zag ik dat de familie Ootes uit Lutjebroek daar ook een stempel had gehaald, op 21 juni. Daarna door naar Chalons en op zoek naar supermarkt en camping. Rond halfvijf waren we de tent aan het opzetten op een schaduwrijk plekje want het was weer best warm. Zondag 5 juli camping Chalons e C – camping Troyes 95 km. Om acht uur eerst even brood halen en nog wat andere boodschappen en toen op weg. De wind hadden we nu tegen en het zonnetje liet het nog even afweten, het had zelfs even geregend om halfacht. Hans had niet moeten zeggen we hebben nog niet een keer zo’n droge tent gehad en gelijk begon het te regenen. Het was een vrij ééntonige route op en neer tussen de graanvelden, papavers en zonnebloemen in rechte lijnen. De lunch tussen de muggen gebruikt zoveel waren er. Toen we weer onderweg waren kregen we een plensbui wij snel schuilen in een boerenschuur. De hoesjes maar om de voortassen gedaan en weer verder fietsen. Al gauw kwam er weer zo’n plensbui en wij weer een boerenschuur in gedoken, alleen was die zo lek als een zeef. Met geduld zijn we later weer verder gegaan en bleef het droog. Het dorp wat we tegen kwamen had meer pech, het dorpsfeest was in het water gevallen en alles werd opgeruimd. Wij konden daar gelukkig nog wel wat te drinken daar kopen. Niet veel later schoot er een dikke haas voor ons langs en ook een ree schrok van ons en schoot over de weg. Voor de stad was de camping snel gevonden.
Maandag 6 juli camping Troyes – camping Noue Marrou Ligny Le Châtel 75 km. De dag begon prima met mooi zonnig weer. Op de camping waren mooi plaatsen maar het was er een smerige boel dat viel tegen. Ruim acht uur fietsen we daar weg en zochten eerst weer een bakker op om daarna de basiliek te bekijken. Het was lastig om de stad uit te komen. De route klopte niet meer, door de vernieuwing van de wegen. Na diverse dorpen kwamen we in Ervy le Chatel en beide dachten we hetzelfde. Hier zijn we eerder geweest. En het was ook zo, in 2000 tussen AIT en de Semaine Federale in hebben we een aantal dagen daar in de buurt doorgebracht. Het toeristenbureau is heel bijzonder daar in een rondgebouw, maar ook de toegangspoort is bijzonder mooi. Een paar dorpen verder aten we ons broodje en we waren precies op tijd klaar. Want we kregen een enorme plensbui zodat we een tijd onder de bomen moesten schuilen. Vlak daarna zagen we een stel uit Veldhoven staan met pech. Ook zij volgenden de weg naar Santiago, maar op racefietsen. Bij Ligny Le Chatel vonden we een camping een mooi dorp met een oude wasplaats erbij. Hans zette de tent op en Ineke ging even terug om boodschappen te doen. Een dag met veel wind en toch in de middag weer heerlijk fietsweer. Dinsdag 7 juli camping Ligny L C – St Père Vézelay 85 km. Na een koele nacht en een droge tent, zaten we om acht uur op de fiets. Gelijk kregen we een fikse klim naar Lignorelles om daarna af te dalen naar Auxerre. Daar op zoek naar brood en boodschappen, zodat we niet zonder zaten. Over het jaagpad, langs Canal du Nivernais bestaand uit het begin van de 19e eeuw. Een mooie route om te fietsen soms wat vals plat omhoog erbij. Langs steile rotsen “les Rochers Saussois ‘ waar we ook enkele bepakte fietsers tegen kwamen in de buurt. Ook kwamen we een stuk langs de Chabliswijnstreek. Even dreigde het wat te gaan regenen maar gelukkig zette dat niet door. Na de lunch gingen we weer flink klimmen om naar Vézalay te komen de beloning was een prachtig uitzicht op die plaats. Eenmaal daarboven kregen we complimenten van Nederlanders. En moesten we door de hoofdstraat nog naar de top, waar de kathedraal staat. In die hoofdstraat zitten hier en daar koperen schelpen als aanduiding voor de weg naar Santiago zo krijg je wel echt het camino gevoel. Eerst even bijkomen op een terras en wat drinken en daarna een stempel gehaald in de kathedraal. Waar we het stel uit Veldhoven ook weer tegen kwamen. Naar beneden zijn we gaan lopen. En gelijk boodschappen gedaan, want er was ook camping gas te koop. In St. Père zijn we op camping beland en een heerlijke rosé was deze avond onze beloning.
Woensdag 8 juli camping St. Père – camping municipal Premery 70 km. Veel wind en dus een pittige tocht met veel klimwerk, gelukkig niet zo warm. We vertrokken om 8 uur met de bakker als eerste opgezocht. Het oude kerkje en museum van buiten bekeken want alles was nog gesloten zo vroeg. We kwamen door het oostelijke deel van de Morvan. Na tien km. kwam er een hond vanaf een parkeer terrein de weg op lopen en ging met ons mee lopen, kilometers lang hield hij dat vol. Hij holde diverse keren dwars over de weg auto’s konden hem soms nauwelijks ontwijken, dood eng was het. Met 30 km per uur naar beneden, hij hield het vol. Tot hij door een automobilist is mee genomen misschien zijn baas? Wij waren hem gelukkig kwijt. In het mooie plaatsje Corbigny kwamen we tot rust tijdens een kop koffie op een terras. Na de lunch met prachtig uitzicht kregen we weer een heftige klim. De route verliep voorspoedig zodat wij om 2 uur op de camping de tent opzetten. Daarna zijn we Prémery ingegaan en boodschappen in een hele grote supermarkt gedaan. Onderweg leek het of we in Hoorn fietsten, want op een rotonde stond een kunstwerk van omgekeerde bomen. De camping was mooi en had een keurig sanitair.
Donderdag 9 juli camping Prémery – Refugi in Augi Aubois 85 km. Om even acht uur zaten we op de fiets na een frisse nacht en een heel klein buitje. We kregen een mooie route naar Nevers waar we koffie dronken en moeite hadden om de stad weer uit te komen, op de juiste route. Geen foto want de kerk stond in de steigers en we hebben het binnenstadje rustig door gefietst/gewandeld. Hier stapten we over op boekje twee van Langs Oude Wegen route. De route kwam langs een kanaal met jaagpad en zo kwamen we op een Aquaduct die over de rivier de Allier was, bij Le Guétin een geweldig gezicht. Op een recreatie plaats naast het kanaal lunchten we op een heerlijke plek. De route ging verder door met kleine dorpjes zonder veel voorzieningen. Het weer was af en toe bewolkt, maar met een heerlijke temperatuur om te fietsen. Inmiddels hadden we besloten om naar de Refuge die door Nederlanders beheerd wordt, toe te gaan voor een slaapplaats. Dit omdat er geen campings in de buurt waren en we een refuge wilden uitproberen. In een heel klein gehuchtje, even van de route vonden we het. Op dat moment was het gastechtpaar Gerard en Ida Wijkers uit Brabant daar. Zij verwelkomden ons met koffie. Even later kwamen twee wandelende Belgische dames, moeder Annemie en dochter Joke daar ook. Een speciaal moment werd er gemaakt voor de stempels in ons boekje. We slapen in een grote zaal boven. In eigen slaapzak en beneden kon er gekookt worden. Voor het ontbijt had Ida extra brood besteld. Na het eten hebben we nog een tijd buiten zitten kletsen met elkaar. En toen bleek dat Gerard een oud collega had in Edam, Peter Sluisman en dat wij die ook goed kenden. Ik mijn broer gebeld om een telefoon nr. zo kon hij weer contactmaken met Peter, de wereld is klein. Vrijdag 10 juli Refuge in Augi Aubois – municipal camping Chateaumeillant 80 km. We konden wat later opstaan vanwege dat het brood er laat zou zijn. Het moest op een verzamelplek in het dorpje gehaald worden. Na toch wel wat onrustige nacht op zo’n slaapzaal zaten we met de Belgische dames om halfnegen te ontbijten. Na iedereen gedag te hebben gezegd zochten we onze route weer op en kwamen langs hele kleine stille leeggelopen dorpjes. Maar het stadje St. Armond- Montrond was een mooi groot stadje. We kwamen diverse fietskampeerders tegen. Stevige klimmetjes kregen we onderweg in de middag. De camping was een mooi, rustig en schoon, één voor de top drie volgens Hans. Zaterdag 11 juli camping Chateaumeillant – camping Crozant 75 km. Na een nacht weer lekker in onze tent slapen, toch weer vroeg opgestaan zodat we om 8 uur van start gingen. Eerst brood gehaald in het dorp het was nog wel fris dus trui aan. Maar al gauw konden die weer uit. In La Châtre was het druk vanwege de markt we deden daar een koffie stop en haalden een stempel in het toeristenbureau. Bij het kasteel Sarzay 14e eeuw, keken we door de poort nu particulier bezit. In Neuvy St-Sépulchre bekeken we de ronde kerk welke heel apart was. Gevraagd aan Fransen of er een fietsenmaker was en ja geluk daar een nieuwe voorbuitenband voor Ineke. Want de band had hele rare plekken gekregen. Voor € 20. had de man de nieuwe band er omgelegd. De Fransen waren toch wel heel benieuwd wat ons doel was en het gesprek verliep in het Engels. Het was heerlijk weer geworden zonnetje erbij zodat we bij de kapel in Cluis lunchten. Een mooie route met veel klimwerk af en toe zelf heftig na Orsennes. Bij Crozant een klim van 8 % met prachtig uitzicht en boven aan het dorp met de camping. Hans ging alvast de tent opzetten en Ineke terug naar het kleine winkeltje met een oud dametje die een stampvol winkeltje van sinkel had, maar alle scherp in de gaten had. Heel veel roofvogels zagen we onderweg en veel ontmoetingen met div. mensen oa. ook wandelaars. Na het eten wandelden we het dorp door en genoten van het uitzicht op de ruïne aan de overkant van de berg. Zondag 12 juli camping Crozant – camping Châtelus- L- Marcheix 70 km. Het was eerst wat somber met een plaagbuitje, maar al snel scheen de zon. Het werd een route met veel pittige klimmetjes. In La Souterraine hebben we koffie gedronken bij de mooie kerk waar we ook in zijn geweest. Heel veel wild en gevogelte zagen we groot en klein, dat was echt genieten. Een heel afwisselde route met prachtige vergezichten
vooral op de Abdij van Bénévent. We moesten omrijden bij het dorp Mourioux daar werd de brug vervangen en konden we er echt niet door. Dus terug en de borden volgen maar op de kaart zagen we nog een weggetje en dat leek korter, hadden we het maar niet gedaan. Het was zo stijl (twee dakjes op de kaart) dat we alle twee moesten lopen en zelfs dat was een hele kluif. In Châtelus zochten we de camping op, we zijn maar gaan staan want er was niemand aanwezig. Wel stonden er enkele andere tenten en kwam er een groep met paarden, die in de wei naast/onder de camping graasden. Maandag 13 juli camping Châtelus – camping de Montréal St. Germain les Belles 65 km. Even voor halfzeven waren we wakker en dus inpakken. De lucht zag zeer somber maar om acht uur scheen de zon. We konden niet betalen want er was niemand gekomen. Gelukkig was het nog niet zo warm maar wel veel klimwerk. Geen winkels onderweg en dat met een karig ontbijtje. Toch waren we om even over tien in St. Leonard-de-Noblat, waar we een afspraak hebben met Elly en Maarten bij het informatie centrum. Na eerst inkopen te hebben gedaan, brood en wat lekkers. Hebben we op het plein koffie gedronken met elkaar. Elly en Maarten nemen wat kleren van ons mee terug naar Hoorn dat scheelt in gewicht en ruimte. De stempel konden we niet bemachtigen. De winkel was dicht en telefonisch te ingewikkeld om te vragen. Ruim twaalf uur was het toen we de route weer vervolgden, met een paar zware klimmen voor de boeg en met warm weer een heftige klus. De dolmen(soort hunnebed)zagen we ook nog onderweg. Met extra drinken en rusten in een bar om vier uur, waar extra drukte was vanwege Jeu de Boule wedstrijden waren we om 5 uur op de camping. Gelukkig was er nog een winkeltje open zodat we wat eten konden kopen. We kwamen op een mooie camping met ruime plaatsen en er was een feesttent waar je kon eten wij vragen of er nog plaats was helaas was het vol geboekt. In het meertje waar je kon zwemmen was het heel druk. Later in de avond kwam er een band met zangeres wat prima klonk. Ook werd er vuurwerk door de fransen afgestoken, dat gebeurde nadat we een wandeling hadden gemaakt over de camping. Het slapen ging wat moeilijk we stonden nl. vrij dicht bij een lantaarnpaal. Dinsdag 14 juli camping St.Germain l Belles – camping Lagrauliére 50 km. Franse Nationale Feestdag Na een hopeloze nacht dus toch nog even blijven liggen misschien wordt het droog. (helaas niet). Toch maar inpakken en bij de receptie om brood gevraagd maar dat hadden ze niet. De bakker was wel open zei men dus dan maar op pad om halftien ook al was het nog niet droog. Eerst boodschappen gehaald bij de bakker en een heel klein supermarktje. De start verliep niet vlekken loos we hadden een afslag gemist door een afdaling. En na wat heen en weer en vragen lukte het ons om de juiste weg te vinden en te houden. Een prachtige route naar Uzerche waar we ook lunchten, onder een afdak vanwege de miezerregen. En over smalle en slechte wegen en overal was het heel rustig zeg maar stil. In Lagraulière even schuilen in het mooie portaal van de Romaanse kerk. Daar besloten we de camping die daar moest zijn op te zoeken. We zagen een hele stille camping waar één tent stond en toen wij stonden braken zij af. Helemaal alleen, maar het toiletgebouw functioneerde wel. Na een tijdje kwamen er twee fietsers en natuurlijk Nederlanders. Mannen uit Vaasen met Sanders puzzelboekjes als shirtsponsor en ik zat net te puzzelen in zo’n boekje. Om 7 uur gingen Hans en ik naar het dorp wandelen om daar te eten bij een Pizzeria. We hadden geen pizza maar een plateau met patat, verschillende soorten kaas en vlees en een salade erbij. Bij het naar huis wandelen zagen we een hele mooie regenboog. Woensdag 15 juli camping Langaurière – camping municipal Martel 70 km. Om acht uur vertrokken we met een drijfnatte ingepakte tent van de condens dus was het een koude nacht geweest. Gelijk in het dorp boodschappen gedaan voor onderweg en het eerste deel van de route was niet zo zwaar, maar… toch hier en daar pittig want we moeten toch die heuvels over. Na twee en twintig km. konden we koffie drinken in
Donzenac op een steil plekje. Daar spraken we een Groninger die terug fietste en een Vlaming die een maand geleden gelopen had naar Santiago leuk zo die verhalen. Door Brive kwamen we in een grote stad, met vlak erna twee hele steile klimmen over kleine wegen waar we diverse keren even stopten om wat te drinken. Met 31graden een zware klus maar onze beloning was telkens prachtige vergezichten. Zo zagen we Turenne van twee kanten op de heuvel liggen, voor en nadat we doorheen waren gekomen. We picknickten langs de kant van de weg tijdens de afdaling. Het is geweldig om in zo’n mooi omgeving zo samen te fietsen. In Martel zoeken we een twee sterren camping op met een prachtig sanitair en…. er was toiletpapier. De camping was hoog zodat we een mooi uitzicht hadden het dal in. Toch zo’n 70 km gefietst ondanks heuvels en warmte. Na het eten gingen we het stadje in wandelen en middenin werd er echte franse muziek met oa. de accordeon gemaakt en gedanst. Een gezellige sfeer hing daar. Zelfs een kunst tentoonstelling met een schilderij van kantklosster zagen we daar, helaas mocht er niet gefotografeerd worden. Donderdag 16 juli camping Martel – camping Labastide-Murat 60 km. Een droge tent was ingepakt en om acht uur fietsten we naar de bakker. De route was heel mooi veel natuur met ook veel klimwerk en heftig omdat het al snel warm werd. Twee keer niet goed opgelet waardoor we even verkeerd gingen. Dus terug en opnieuw en gelukkig toen ging het goed. Voor Rocomadour in het dorpje l’Hospitalet eerst koffie gedronken om daarna van het uitzicht te genieten op Rocomadour. Met een afdaling naar Rocomadour en daarna op zoek, tussen de vele toerristen naar het toeristenbureau waar we een hele mooie stempel kregen. Jaren terug hadden we hier al rondgedwaald zodat we nu beperkt rondkeken. Er waren alleen souvenirs winkels en eetgelegenheden hier geen supermarkt. We vonden nadat we weer behoorlijk hadden moeten klimmen een picknick tafel in de schaduw. Maar dat was geen succes want we kwamen niet aan eten toe, zoveel vliegen dat ons stoorde dat we er voor vluchtten en een andere plek zochten. Een lange rust namen we onder de bomen en éénmaal weer op weg hebben we twee keer bij huizen gevraagd om water, wat geen probleem was. Inmiddels lijken de benen wel van elastiek, weer een extra rust, Hans op zoek naar een winkel niets was open. Wat een heftige dag door de warmte en het vele klimwerk. Uiteindelijk in Labastide-Murat was een klein winkeltje en een bar eerst de dorst lessen en daarna wat boodschappen en door naar de kleine camping wat niet zo bijzonder was maar wel veel ruimte. Het pannetje soep kletterde uit het knijpertje “dag soep” dit was me nog niet eerder gebeurd. De lucht ziet wat vreemd broeierig ….. wat wordt dat, we zullen zien. We gaan maar op tijd de slaapzak in. Vrijdag 17 juli camping La Bastide-Murat – camping Cahors 55 km. Een vreselijk benauwde avond en nacht was het, het broeide zo dat er veel wind kwam en…onweer. Dus regen en heel veel wind en zo nu en dan lichtflitsen in de verte. Toch er op tijd uit en inpakken ook al spetterde het nog wat na. Een frisse start met jack en trui aan op naar Cahors, ruim 20 km dalen wat een luxe. Een mooie route over een goede weg en langs de rivier “de Vers”. Daarna kwamen bij het dorpje Vers en bij de rivier “de Lot”. De grote weg werd daar erg druk. De route ging over een smaller pad aan de overkant van de rivier wat wel inhield dat er geklommen moest worden. Een hele mooie tocht tussen de rotswanden door we genoten volop. Tegen twaalf uur waren we in Cahors en bij de camping, waar een klein krap plekje ons werd toebedeeld. Het stikt hier van de kleine beestjes die overal tussen gaan zitten gelukkig prikken ze niet. De kleding in de wasmachine voor vier euro en zeep kreeg ik van de camping. Het werd in de tent lunchen want het begon te regenen en er kwam weer veel wind. Toen het weer droog was en de was hing zijn we de stad in gefietst om daar rond te kijken en voor een stempel bij het toeristenbureau. We bekeken de basiliek, kochten een gastankje en boodschappen. Ook een fietsen winkel vonden we, maar sandalen dat lukte niet.
Inmiddels komen er meer fietsers bij ons op de camping merendeel Nederlanders.Wat was het een koude avond, de ene dag 30 gr de volgende nog geen 20 gr. Dus vroeg de slaapzak in! Zaterdag 18 juli Cahors rustdag…… Echt uitslapen dat lukt niet, er gebeurd zoveel om je heen dat we het tot acht uur vol hielden. Tegen halftien zijn we Cahors in gegaan en daar was het een drukte van belang - markt – zowel goederen als levensmiddelen. Heerlijk op het terras koffie gedronken en kris kras het oude stadje door gelopen. Heel veel deurkloppers zagen we, van die mooi handjes. Nog wat boodschappen gedaan en terug naar de camping waar we alle apparatuur weer oplaadden en ons gemak er van namen. In de middag nog een internetcafé gevonden. Maar wat al meer opviel dat het franse toetsenbord anders is en voor mij zeer lastig. Op de camping kwamen nog Engelse fietsers en een Santiago wandelaarster. Op de camping stond een Pizza wagen dus….. niet koken en gemak. Zondag 19 juli camping Cahors – camping Moissac 80 km. We stonden weer vroeg op alles was in diepe rust, stilletjes ingepakt. Even na acht uur het bestelde brood opgehaald bij de receptie van de camping en daarna door de stad gefietst richting de beroemde mooie brug Pont Valentré van Cahors. De vier torens waarvan één met het duiveltje en één met een trap zijn we wandelend over gegaan. Cahors is ook een bekende wijnstad. Na de brug kwamen we op een drukke weg en met wat zoeken en opletten via een industrie terrein hadden we de goede weg. Wat ook weer betekende klimmen 4 tot 6 %, het was een mooie route langs rustige mooie dorpen. Een heel mooi dorp/stadje was Castelnau-Montratier wat boven op een berg lag en waar we een stempel kregen in het toeristenbureau. We dronken koffie bij de markt waar het gemoedelijk bedrijvig was. Na een heerlijke afdaling gingen we door een fruitgebied heen van meloenen, appel en peren bomen maar ook andere fruitsoorten. Al snel waren we bij de camping op een eilandje in de Tarn, waar het bureau op de brug naar het eilandje was. Daar kregen we een ruime plaats waar we eerst even lunchten en daarna de tent opzette. Toen de was gedaan was en Hans zijn shirt ophing werd hij gestoken door enkele wespen die uit het waslijntje kwamen. Gelukkig had het geen gevolgen. Maar de camping baas gewaarschuwd door iemand anders, kwam met een spuitbus aan. Daarna zijn we het stadje in gefietst en hebben de kathedraal bezocht en een stempel gekregen. De mevrouw vertelde ons dat het beeld van St Jacq daar gestolen was en er nu een lege plek was. Het was een prachtige dag heerlijk fietsweer en veel gezien. Maandag 20 juli camping Moissac – camping Castèra-Verduzan 85 km. Om een bakker te vinden hadden we drie km. extra gefietst voor we echt vertrokken uit Moissac. De route kwam een stukje langs het kanaal welke langs de Garonne ging daar was het waar we meerdere Santiago gangers voorbij fietsten, maar ook een pipowagen met twee ezels. Nadat we de Garonne moesten oversteken kregen we weer klimwerk. In Auvillar zagen we de Horloge toren en het oude binnenstadje. Na het poortje kregen we een korte heftige klim van 9 % en dat werd lopen voor mij. Vele dorpen geven aan dat je op de weg naar Santiago Compostela gaat hebben oude vesting, kerken en of ruïnes. In Miradoux dronken we koffie en ook daar stond veel in het teken van St. Jacq. Voor Lectoure maakten we een lunchstop niet in ieder dorp stoppen we om rond te kijken. Zolang je op de fiets zit is er altijd nog een beetje wind maar als je stopt valt de warmte over je heen. Toch maar even extra water vragen onderweg. Al klinkt het Frans hier toch weer anders door de dialecten hun belangstelling is overal hetzelfde, hoe en waar we vandaan komen. Om vier uur zijn we op de camping en in de zinderende warmte rustig aan eerst de tent opgezet. Zo zitten we om zes uur onder de bomen uit te zakken.
Dinsdag 21 juli camping Cartèra-Verduzan – camping Marciac 65 km. In de nacht hadden we lawaaierige achterburen. Ook kregen we onweer, regen met veel wind maar bij het opstaan was daar niets meer van te merken. Het was al weer mooi weer en het begon zelfs al weer warm te worden, eerst maar weer de bakker opgezocht. Tijdens het wachten raakte Hans aan de praat met een Antwerpenaar die daar woonde. Daarna de route weer opgezocht en na even wat op en neer met wat heuvels kwam er al snel weer meer klimwerk. Na ongeveer tien km. waren we in Brian. Waar een altaarwand geheel van stenen beeldhouwwerk uit 1675 te zien is in de kerk. In het oude stille dorp wat boven op een berg was stonden de mensen op de bakker te wachten en werden de laatste nieuwtjes verteld. Een mevrouw die de sleutel van de kerk beheerde sprak ons aan, of we een stempel wilde en de kerk wilde zien. En weer kwamen we iemand tegen die daar vanuit België woonde en een praatje maakte met ons. In Le Brouilh-Monbert dronken we koffie in een heel oud cafeetje, de tijd had daar stil gestaan. Zo kwamen we veel van die oude dorpjes tegen. Maar ook klimmetjes van 6 tot 8 % en geen schaduw vanwege de graan, maïs en zonnebloemvelden. In Pouylebon lunchten we. Daarna waren we redelijk snel in Marciac waar we eerst op een terras onder een balustrade wat dronken aan een groot plein en daarna boodschappen haalden. Om halfvier waren op de camping een aardig plekje werd ons toegewezen met een picknicktafel erbij daar zorgde de campinghouder voor. Diverse fietsers waren we tegen gekomen zowel Nederlanders als Fransen. Het was heel erg warm geworden ongeveer 34 gr. vertelden men ons. We kregen dus ook een behoorlijke onweersbui met veel wind zo frist het wel op. Later hadden we nog een wijntje bij de bar genomen en kwam er een Nederlander langs die er in de buurt woonde. Na een gezellige babbel de slaapzak in en kwam er weer wat onweer, maar gelukkig minder heftig. Woensdag 22 juli camping Marciac – camping Baudreix vlak voor Nay 75 km. In verband met de warmte zijn we een haf uur eerder opgestaan, dat betekende dat om zes uur het horloge wekkertje ging. Het leek nog wel een beetje donker zelfs en de zon kwam zelfs later dus fietste het prima voor ons. Maar eerst een bakker opgezocht waar ook de campinghouder stond en het brood kwam halen voor de camping. We hadden gelukkig gelijk de goede weg en kregen klimmen van 4 en 6 % te verwerken. In het stadje Maubourguet boodschappen gedaan en oef niet goed opgelet dus terug om de juiste afslag te nemen. Na vijf km. namen we de alternatieve route die onderlangs Pau ging en met de gedachte dat het minder zwaar zou zijn. In een afdaling met 30 km per uur sprong er een reetje vlak voor Hans over de weg. Daar schrik je dan wel van, inmiddels doken de contouren van de Pyreneeën heel wazig voor ons op. Een bijzonder gezicht zelfs wat sneeuw konden we zien liggen op de toppen. Nog een paar klimmetjes stond ons te wachten en dan waren in Nay waar we eerst op een terras wat dronken en daarna opzoek naar de camping gingen in Baudreix. Daar waren we om vier uur en ook deze dag was het behoorlijk warm geworden. We zagen weinig fietsers op dit traject. Donderdag 23 juli camping Baudreix – camping Aren 65 km Het was nog vroeg toen het wekkertje ging en schemerig om zes uur. Maar toch er maar uit want in de morgen fietst het prettig. Zo zaten we om halfacht op de fiets en haalden we in Nay brood bij de bakker en nog meer lekkere dingen voor onderweg. Vanuit het dorp kregen we gelijk een klimmetje van 10 % en het lukte me om weer fietsend boven te komen. Oef oef nu werden het 2 gelijkmatiger klimmen van ong. 7 % waarbij we ingehaald werden door een Nederlander die de Catharenroute volgde. Een prachtig uitzicht helaas slipte het dicht door de mist en een hel zware lucht. Het werd zoeken naar een koffiebar, die zijn er niet zoveel in de bergen. Maar plots zagen we een bord wat erop duidde dat iets van de weg af een bar moest zijn. In Ogeu-les-Bains vonden we een bar “du grande café au lait “. In dat dorp had meer dan 75 % van de huizen een zeil op het dak, vermoedelijk was daar kort ervoor een wervelstorm door het dorp gegaan. Alle daken hadden aan dezelfde kant problemen. Vlak na het dorp was een modern gebouw als supermarkt het was daar dat we de boodschappen haalden. Vanaf daar kregen we een superweg tot Oleron van vals plat in ons voordeel. In die stad gekomen kwamen we
eerst bij een andere kerk, daar gaf men ons een plattegrond van de stad en gaf men aan hoe we daar konden komen. Ook moest er daar we een stukje omhoog en een mevrouw begon te applaudisseren voor ons nu dat gaf wel een geweldig gevoel. Bij de kathedraal Sainte-Marie konden we een stempel krijgen. Het was een hele donkere kerk en de mevrouw die daar aan het stoffen was gaf ons de stempel. Zij keek met veel belangstelling naar onze behaalde stempels. In het boek moesten we onze gegevens op schrijven en daar las ik van een mevr Tilia Bakker gestart in Haarlem. Uit de kerk komend staat er een echtpaar naar onze fietsen te kijken, zij uit België en hij uit Limburg. Ook zij fietsten “ Langs Oude Wegen “ naar Santiago maar gingen via Jaca. We zijn daarna het stadje in gefietst en in het stadspark hebben we ons broodje opgegeten. Nog wat foto’s gemaakt en toen tien km. verder gefietst naar een camping alleen die was opgeheven. Zodat we verder moesten en even van de route af naar Aren een klein dorp met een kasteel maar daar was het niet. Iets verder aan de rivier was een kleine camping netjes en…. met wc papier. Het weer was lekker wel veel wind maar we stonden goed en de was droogt zo snel. Vrijdag 24 juli camping Aren – camping St.Jean-Pied-de-Port. 70 km. Heerlijk geslapen en om halfacht van start en de route weer opgezocht. Een route die vanaf Oleron naar St.-Jean-Pied-de-Port ging en leidt langs de voet van de Pyreneeën gaat met daarbij als voorproefje over de Cold’Osquich. Een bakker vonden we pas na 20 km in Mauléon-Licharre en ook een bar voor de koffie vonden we, maar geen supermarkt. Na Musculdy begon de forse klim van drie km. naar een hoogte van bijna 500 mtr.van 8 %. Met geluk voor mij dat het bewolkt was en met twee keer even stoppen voor foto’s en een korte rust ging het toch sneller als we dachten. Af en toe fietsen we op een stukje drukke snelweg met soms ook een landpad. En als extraatje een kop koffie in Gamarthe. Onderweg fietsten we nu veel meer Santiago wandelaars voorbij, dus werd er al veel “Bon Camino”geroepen. Vijf km. voor St. Jean-Pied-de-Port luchten we in een parkje en kwamen we om halfdrie na een klimmetje bij het toeristenbureau aan. Daar vertelde men ons dat we naar nr. 39 in het straatje boven moesten zijn voor ontvangst. Dat was even hard werken om tussen de toeristen met onze bepakte fietsen door te komen. Na even wachten kregen een stempel van één van de vrijwilligers en werden gecomplimenteerd dat we al zoveel gefietst hadden. Toen moesten er wat vragen beantwoordt worden en kregen we informatie van fietsreparatiewinkels in Spanje. Daarna de camping opgezocht en staan we naast Nederlandse fietsers die vanuit het zuiden kwamen. Nadat de tent stond zijn we opzoek gegaan naar een supermarkt en een fietsenzaak, schoenen lukte niet maar een nieuwe bidon wel. Met een kop koffie samen met de fietsers Wouter en Nathascha uit Amsterdam en werd informatie uitgewisseld en zo was het gauw donker en dus bedtijd. De camping slipte aardig vol zelfs laat in de avond komen er nog mensen bij. Zaterdag 25 juli Rustdag camping St.-Jean-Pied-de-Port. Lekker geslapen maar toch op tijd wakker, de Nederlandse buurtjes waren aan het afbreken. Zij gingen een wandeltocht maken en lieten hun fietsen op de camping achter bij een caravan. Na het ontbijt zijn we om halftien het stadje ingewandeld waar we eerst de citadel bekeken en van het uitzichtgenoten. We dronken koffie op een terras en zagen allerlei mensen voorbij komen. Het is er ook erg druk met toeristen, maar vooral in de middag met Pelgrims. Bij het St. Jacobs kantoor konden we even van het internet gebruik maken. Bij de bakker was er een Belg die ons hielp en die graag in zijn moeders taal sprak. Terug op de camping gegeten en radio Tour de France luisteren wat we bijna alle middagen probeerden op te vangen. Toch nog even wat extra boodschappen gehaald en de kerk bekeken. Inmiddels waren er meer fietsers op de camping gekomen en hebben we de route voor de volgende dag bekeken en klaar gemaakt.
Zondag 26 juli camping St-Jean-Pied-de-Port – camping Espinal Spanje 35km. Een vroege wekker maakte ons wakker en zo konden we om halfacht bij de bakker zijn. Klaar voor de rit over de Roelandpas ongeveer 25 km klimmen 7 en 8 % en daarna 10 km afdalen. Al snel haalde wij een Fransman in die moeite had met omhoog gaan. Met af en toe een stop om even bij te komen gingen we gestaag omhoog. De Spaanse jeugd kwamen we balorig tegen net uit de Disco vandaan. Een prachtige rit met heel veel watervalletjes zo kwamen we bij de top “Puerto de Ibañeta” op 1057 mtr. Daar dronken we onze eigen koffie en keken bij het monument wat rond. Een Duitse dame had pech met haar fiets, maar kon toch weer verder. Afdalen is heerlijk dan en al snel ben je dan in Orreaga/ Roncesvalles. Waar we een stempel wilden halen. Eerst bij het toeristenbureau gevraagd, maar er was een Auberge waar we moesten zijn. Nog een klein stukje fietsen en we waren bij de camping in Espinal toen was het 12 uur. Eerst wat gedronken en toen ingeschreven inmiddels was het behoorlijk warm geworden. Met een rustig tempo de tent neergezet en gegeten. Inmiddels stond een groep van Cycletours hier ook op de camping. En kwam de Fransman binnen die we voorbij waren gefietst en een echtpaar uit Grenoble die hun Camino wandelden en ook last van de warmte hadden. Met lekker zitten en kijken vermaakten we ons die middag. In de avond/nacht kregen we hevige onweer, regen en het flitste aan alle kanten. Maandag 27 juli camping Espinal – camping bij Albergue Puenta-la-Reina 75 km. We waren vroeg op en het was nog wat donker en erg fris, zodat de trui aanmoest. Maar na 15 min werd het al lichter zodat we om halfacht op de fiets zaten. We volgden de route welke Wouter in St.-Jean-Pied-de-Port ons had aangeraden. Met 15 a 16 km afdalen eerst over een prachtig stuk maar daarna waren de wegen vernieuwd en iets minder mooi. In het stadje Aoiz waren we om negen uur. De supermarkt ging net open, dus deden we daar boodschappen. Daarna werd het klimmen tot zeker 7 % met enkele tunneltjes waar we door moesten tot we weer aansluiting kregen op de route bij Urroz. Ook stukjes drukke autoweg kregen we nu te overbruggen met veel vrachtwagens die grind en zand van de vele afgravingen vervoerden. De koffie namen we onderweg langs het kanaal van Navarra een minder fraai stukje maar we de vale gier zagen vliegen. Bij de kapel Ermita de Eunate een achthoekige kapel uit de 12e eeuw hebben we onze lunch gebruikt. Helaas was de kapel dicht maar de stempel lag buiten klaar. Na een paar km kwamen we in Puenta-la-Reina waar we een stempel haalden bij een Albergue en verder door het stadje liepen. Daar hing een sfeertje van feest, bij de bars zaten veel mensen met veel drank en veel praats. Ook stonden daar een aantal mannen muziek te maken in speciale kledij. Overal in en bij de hoeken van straten en stegen zagen we speciale hekken, om de stieren de goede kant op te laten rennen. Even nog wat extra boodschappen gehaald en verder gegaan de camping opzoeken. Via de oude brug vervolgden we de route. Met een grote omweg kwamen we bij de camping en moesten we ons aanmelden bij een Camino Albergue en begrepen we dat we ook daar op het veld konden gaan kamperen als Pelgrino. Nog een stel uit Bergen op Zoom zijn er. Zij waren weer op de terugweg en mevrouw voelde zich niet zo lekker (warmte). Na het douchen en tent opzetten gingen we wandelend (er was een steile kortere weg) het stadje in waar om zes uur een stierenrennen zou zijn van vijf ronden. Ze maakten een hele show ervan, met vijf stieren maar na twee ronden hadden wij het wel gezien en zijn we terug naar de Albergue gegaan. Nadat we eerst nog een goederen markt gezien hadden met alleen maar Afrikaanse marktlui. Gevoelsmatig hing er een sfeer van lappendag in Hoorn. Deze keer maakten we ook gebruik van het diner in de Albergue voor € 9.50 p.p. Waar we salade met brood, olijven en tomaat, ei met worst en friet, drinken en ijs toe kregen. Wel namen we nog gezellig met andere koffie toe, om daarna om halftien de tent in te gaan. Er stond heel veel wind maar het gaf geen problemen. Het was een hele warme dag geworden ruim boven de 30 gr. in de zon.
Dinsdag 28 juli camping Albergue Punta la Reina – camping La Playa Logroño 80 km. Nadat we wakker werden en het licht was geworden was er iemand van de camping het gras aan het sproeien en hij begon waar wij met de tent stonden. Is de tent droog, komt er zo’n malloot om even over zes. Om halfacht vertrokken we en kregen gelijk een fikse klim. In Villatuerta zochten we eerst maar eens de koffie op. Komend in de flinke stad Estella zijn we het stadje doorgefietst en bij het toerristen bureau haalden we een stempel ook hier zagen we de hekken voor het stierenrennen in de stad. In Los Arcos hielden we nog een tweede koffie stop en heerlijk op het plein gekeken naar de vele lopers die hier ook kwamen rusten en soms al een Albergue opzochten. De hoogte waar we fietsen is ongeveer 600 mtr.met klimmetjes van 5 tot 7 % erbij. In het dorp Viana haalden we weer een stempel in een Albergue en de lunch daar gebruikten. We moesten toen nog acht km.naar Logroño waar een camping was. Daar kregen tot onze grote verrassing een plaatsje op grind van vier bij vier krapjes dus. Nadat we de tent hadden neergezet zijn we eerst de stad ingegaan om de kerk te bezichtigen, een stempel, en heerlijk op een terras wat gedronken want het was heel erg warm geworden. De meters gaven in de morgen 25 gr en in de middag 37 gr aan. Tijdens het fietsen is er altijd wat wind en valt de warmte nog mee maar tijdens het klimmen is het soms te erg en na twee uur wordt het te warm. Ook merken we dat in de middag er altijd meer wind komt. Bij ons plekje op de camping staat er ook nog een tafeltje en een stoel, we hebben er nog een tweede bij gepakt zodat we niet in het stoffige grind hoefden te zitten. Het slapen op het grind viel erg mee.
Woensdag 29 juli camping Logroño – Albergue Sto Domingo do la Calzada 60 km. Een warme nacht daardoor wat onrustig geslapen en lawaaierig door anderen. Er liep een bewaker rond op de camping toch om halfacht vertrokken en via een andere weg de route opgezocht in de stad. Langs een stuk recreatiepark en grind paden waar ook de lopers langs moesten kwamen bij een stuwmeer om verder de stad uit te komen. Daarna kregen we weer onze eigen route en ook klimmen van 2-3 % en 3-10 % en 5 % zaten erbij. Al snel in een dorp brood gekocht met heerlijke koeken. Na twintig km. lekker café coletti (koffie met veel melk) gedronken met een heerlijk stuk huisgemaakte cake erbij. In Nájera even boodschappen gehaald en daardoor waren we even de weg kwijt met vragen en even anders kwam het weer goed. We fietsten veel door de graanen druivenvelden, wel heel mooi maar na een tijdje saai en al op een hoogte van 640mtr. In Cardanas geen stempel te vinden dat werd Bardarán. De mevrouw in de kerk verwees ons naar het gemeente huis. Het was wel net pauze maar de mevrouw hielp ons toch. Onder de bomen op het plein ons broodje gegeten en zagen vele mensen komen en gaan die bij de dokter op bezoek waren. De punt van de route naar San Millán hebben we gelaten voor wat zij was, vooral omdat het al zo warm werd ong. 37 gr. Veel vals plat omhoog 4 tot 7 % werd het daarna weer. Zo kwamen we met een afdaling in Sto.Domingo de la Calzada, waardoor vanaf dat moment het liedje in mijn hoofd zat. Bij de Albergue haalden we een stempel en vroegen daar om te slapen. De afslag van de camping waren we drie km. ervoor voorbij gereden en hadden geen aanduiding ervan gezien. Er was plaats voor ons en we kregen een kamertje voor drie personen met bed nr. 21 en 22 wat op de muur stond. De kosten zijn een donatie wat inhoud ongeveer € 5. pp. later kwam een Bask erbij op de kamer, geen Spanjaard maar een Bask. Maar eerst gedoucht en wat gerust en daarna het stadje ingelopen ondanks de warmte. Bij het toeristenbureau gingen we eerst naar binnen daar was ook een museum bij over de route, daarover kregen we een rondleiding maar moesten daarvoor wel een
pelgrimscape om. Met ons was er nog een Spaans echtpaar en diverse anderen. En er werd voorgedaan hoe we een steentje op de berg moesten gooien wat we nu met een houtblokje deden. Daarna gingen we naar de kerk waar de haan en de kip waren, wel heel bijzonder. Zoals dit in stand gehouden wordt naar aanleiding van een legende. Nog even boodschappen doen en dan terug naar de Albergue om daar in de keuken eten klaar te maken. Tegelijk was er een Italiaan ook eten aan het klaarmaken en aten we gedrieën gezellig aan tafel. Donderdag 30 juli Albergue Sto Domingo de la Calzeda – camping Burgos 100 km. Bewolkt om zes uur en nog een beetje donker eerst rustig aan de boel bij elkaar gezocht. En in de keuken ontbeten weer tegelijk met ook de Italiaan, we waren nog net niet de laatste die vertrokken. De bakkers waren nog niet open dus geduld tot een ander dorp waar de bakker wel open is. In het begin hadden we een beetje miezerregen en was het fris maar wel lekker fietsweer. Gestaag klommen we omhoog, kilometers lang naar de hoogte van 600mtr. en nog verder naar St. Jean de Ortega tot ongeveer 1000 mtr. We zagen een rots met een woning erin, alleen al om er te komen hoe zou dat gaan? Bij een kerk zagen we Nederlanders staan, de kerk was dicht ( renovatie) maar het tegeltableau was mooi. De spiegeltjes, zoals we hun voor ons zelf noemden hadden een langzamer tempo, waardoor we klimmend hun voorbij gingen. San Jean de Ortega een oud Klooster (nu Albergue) met Hospitaal enkele woningen en een grote Romaanse kerk een mooie lunch en rustplaats voor ons maar eerst hebben we de kerk bekeken. Daarna wat te drinken gehaald en lekker zitten kijken het was al weer behoorlijk warm geworden. Op dat moment moesten we besluiten gaan we door of blijven we hier, het werd door. Een man en vrouw waren op een paard, maar die arme paarden stonden wel in de zon. Vlak voor Burgos hadden we nog een klimmetje van 8 tot 14 % te klimmen tot ongeveer 920 mtr. het was even goed opletten want bijna waren we de camping voorbij voor de stad. Onderweg zagen we diverse velden met paprika’s en of pepers. Om vier uur reden we de camping op na tent opzetten en douchen gingen we naar Cartuja de Miraflores een klooster uit 1401 waar een kostbaar beeld van St Jacob zou staan. Het was halfzes dat we voor de deur stonden. We hadden nog maar een half uur, maar O wat was dat mooi daar. Terug op de camping eerst boodschappen gedaan en uitzakken. Heel veel fietsers staan hier op de camping uit België, Frankrijk en Hollanders. Ook Tilia Bakker uit Amsterdam die net als ons in Haarlem was gestart. Zij fietst helemaal alleen en sprak ons aan, zij was via Tours gefietst en in de kerk van Oleron had ik haar naam zien staan. En de spiegeltjes waren inmiddels ook aangekomen. Vrijdag 31 juli camping Burgos – camping Castrojeriz 60 km. Iets later op gestaan, vanwege de stad Burgos gingen we om even over acht uur van de camping om de route weer op te pikken. Eerst naar het centrum om bij de Cathedraal een stempel te halen in het toeristenbureau. Daar kon je zelf de stempel zetten maar pas om halftien toen het bureau openging. Dus eerst rondkijken rondom de Cathedraal en een heerlijk kop koffie op een terras. Om dit hele gebouw en museum te bekijken heb je zeker twee dagen nodig dus fietsten wij maar door nu het toch nog dicht was. Voor we Burgos helemaal uitwaren hebben we eerst nog boodschappen gedaan en extra lekkere broodjes gekocht bij een bakker. Toen gingen we de Spaanse hoogvlakte op “de Meseta “ nou ja vlakte het was toch echt wel klimmen erbij en ook saaie stukken met een gravelpad van vier km. een stoffige boel. In Iglesias lunchten we tegen over het gemeente huis op een bankje en in Hontanas bekeken we de oude fundering onder het glazen vloerstuk in een Albergue Municipal. Niet veel later kwamen we bij de Bogen van San Anton overblijfselen van een Abdij uit de 12e – 14e eeuw. En zagen we de nissen waar vroeger, voor de late pelgrims het brood en de wijn werd neergezet zodat ze toch te eten en te drinken hadden. Nu liggen er briefjes
onder steentjes met boodschapjes erop geschreven. We zagen groepen ooievaars en op heel veel kerktorens met ooievaarsnesten, maar ook andere grote (roof) vogels. Nog een klein stukje en we waren in Castrojeriz waar een camping was met een Albergue. Wij kozen voor de camping en daar was het niet druk. Na vijf uur zochten we de kerk daar op voor een stempel en een tentoonstelling te bekijken. Het was weer echt warm geworden. Met in Burgos eerst 14 gr en om twaalf uur al 26 gr maar eind van de middag 33 gr. maar toch prettig om te fietsen. Ook Tilia kwam daar aan en na zeven uur zetten de spiegeltjes daar ook hun tent op. De campingbaas ging plaatsen sproeien welke niet bezet waren hij had gaten naast bomen en dat was de sproei installatie zo werd vak voor vak gesproeid. Achter het dorp op de top van de heuvel was een Tempeliersburcht, waarschijnlijk uit de 8e eeuw vanaf de camping hadden wij er uitzicht op. Zaterdag 1 augustus camping Castrojeriz – Pension Sahagún 90 km. Na een frisse nacht met een fris ontbijt en daardoor een frisse start van de route deze dag. Veel moderne windmolens zien we op de kammen van de bergen. Ook weer veel ooievaars en nesten, meestal leeg op de kerktorens. Bij de Historische pelgrimsbrug over de Rio Pisuerga scheen de zon nog volop. Vlak voor Frómista zagen we de mooie sluis van het Canal van Castilla, onderweg zagen we ook al veel sporen van de water irrigatie voor de landerijen. Goten van beton soms met en soms zonder water erin. In het dorp deden we boodschappen en dachten we lekker gebak te hebben gekocht maar blijkt het een broodje met een vis mengsel er in. Dan maar bewaren voor de lunch. De café Colletti is vaak prima, maar soms wel met erg veel melk erin maar niet duur. Schaapskuddes kwamen we ook diverse malen tegen onderweg. Na een tijdje kwamen we in Carrión de los Condes en was het inmiddels gaan regenen dat viel tegen. Bij het toeristen kantoortje kregen we een stempel en schuilden we een tijdje. Wel zagen we in een etalage campinggas staan, dus snel naar binnen, hebben is hebben. Wat nu, waar lunchen we, dat werd uiteindelijk een cafetaria midden in de stad en nog net hadden we daar een tafeltje iedereen zocht een plekje. Na een uurtje leek het droger dus wij weer op pad. Maar helaas het werd weer slechter toen reden we al op de 16 km lange keien/gravelpad. Dat werd een heel zwaar stuk in de regen. Voordeel was wel minder druk en geen stof maar ook de lopers kwamen hierlangs. Na 80 km. langs de grote weg fietsten we een gezin uit Oostenrijk voorbij, hun zoontje van 10 jaar fietste als de beste. Inmiddels was het gelukkig weer droog en dachten we een camping in Sahagun op te zoeken. Bij een viaduct stond een brommer met mannetje die folders uitdeelde Hans stak die gelijk in zijn shirt en wij verder, pas later ontdekten we dat het reclame voor zijn Pension was. In Sahagun aangekomen zagen we Sandra en Arnoud en zij zaten in een pension. Gezien de aankomende lucht hebben wij dat pension ook opgezocht net op tijd. Want na een half uurtje op de kamer of de onweersbui barstte los zelfs met hagelstenen erbij. De fietsen zagen er vreselijk uit. We aten in de Albergue en hebben ook een rondje in de stad gelopen. Tijdens die wandeling kwamen we onze Italiaan tegen en was de zon ook weer van de partij. Zondag 2 augustus Pension Sahagun – camping Hospital de Orbigo 110 km. Na een ontbijt op onze kamer zijn we even over acht uur vertrokken, nog wel fris maar met zon. Lekker fietsweer in de morgen van 23 gr. Hele stukken langs de plataan bomen en met de wandelaars er naast en er liepen er heel veel. In Leon aangekomen zien we op een plein de Oostenrijkse familie staan. Ze leken blij dat ze ons zagen en samen zochten we het toeristenbureau op voor een stempel. Daarna bekeken we de kathedraal en zowaar onze Italiaan was daar ook weer. Na nog wat rondkijken zijn we gaan fietsen en de route weer opgezocht en gelijk zagen we mooie gebouwen. Daarna reden we het Oostenrijks gezin achterop en voorbij. In Chozas de Abajo dronken we weer wat en gingen verder, doordat er veranderingen waren fietsen we bijna het mooie dorp Villar de Mazarife voorbij. Op lange rechte wegen van gravel en veel diepe plassen liep een groep
jeugd onderleiding van een biddende priester. Een groep ooievaars achter prikkeldraad of dat nu voor de ooievaars gold of voor gevangenen dat begrepen we niet helemaal. In Hospital de Orbigo zochten we de camping op om kwart over zes een latertje dus. Sandra en Arnoud stonden daar naast ons, het was een overvolle, dicht op elkaar staande camping. Vanuit de stad klonk Spaans/Portugeesche muziek tot diep in nacht. Maandag 3 augustus camping Hospital de Orbigo - naast Albergue Molinasea 75 km. Na een slecht geslapen nacht toch fris van start en het was ook nog fris ongeveer 12 gr. werd er aangegeven. Maar dat duurde niet lang want het werd een warme dag. Eerst kwamen we een stuk langs een spoorlijn en moesten goed opletten want lang niet overal staan wegwijzers. Er zijn wel eens veranderingen door rotondes enz. zoals bij Nistal waar we bijna de grote weg op gingen maar gelukkig terug geroepen werden door een plaatselijke bewoner. Zo kwamen we in Astorga waar we eerst een fikse helling omhoog moesten dat lukte mij niet, dus lopen. Op een groot plein aangekomen eerst maar eens koffie drinken. Spanjaarden ook fietsers maakten een babbeltje met ons in het Engels en zij bewonderden uitgebreid Hans zijn fiets. Na de koffie werd het zoeken naar een bakker, supermarkt en toeristenbureau voor een stempel (cello). De kathedraal werd verbouwd en ernaast stond een gebouw van Gaudi dit alles was weer de moeite waard om te bekijken alleen was alles gesloten. Na Astorga moest er weer gestaag geklommen worden 5 % over de Montes de León en werd de route heel bijzonder. Eerst naar 1150 mtr. hoogte, toen naar 1425 mtr. en daarna naar 1500 mtr. In de meeste dorpjes zag je ooievaarsnesten op de torens soms heel scheef gezakt. Het wordt drukker met fietsers, de lopers zijn wat verspreid. We hebben een paar keer gestopt voor foto’s en drinken en zo kwamen we bij Crus de Ferro. Wat een ontlading helemaal fietsend boven gekomen. Sommige mannen liepen daar met minder bagage op de fiets. Bij Crus de Ferro eerst ons steentje achterover op de berg gegooid bijna op iemands hoofd. Wat toch schrik en hilariteit opleverde later werd ik daar op aangesproken. Ook waren Sandra en Arnoud al bij Crus de Ferro. Daarna konden we afdalen maar gelijk nog weer een heftig stuk erachteraan van 10 tot 12 % dat werd lopen voor mij. En dan mochten we echt afdalen door kleine dorpjes heel mooi met houten balkons en heel smal.Daar stond een fietsmonument van een overleden pelgrim. Dit was zo’n mooi stuk om te fietsen zo spectaculaire met zulke mooie vergezichten, het was volop genieten. Over een oude brug kwamen we in Molinaseca welke ook smalle straatjes en de karakteristieke balkons hadden. En daar zochten we naar een Albergue met een veldje ernaast om te kamperen, die iets buiten het dorp was ontdekten we. In het begin stonden we alleen, maar zelfs de zonnestoelen werden gebruikt voor de nacht. De stapelbedden buiten onder het afdak en binnen, alles was vol. Nadat we de tent opgezet hadden zijn we boodschappen gaan halen in het dorp. Een Griekse geholpen met peper voor de salade en zelf onze beker stuk laten vallen dat is lastig. Een hele familie kwam gebruik maken van het terrein om te BBQ er was van alles te zien en te horen.
Dinsdag 4 augustus Albergue Molinaseca – camping San Fiz do Seo 50 km. Een dag met een gaatje, iets later op en met moeite maar toch fietsten we om acht uur weg. Al snel waren we in Ponferrada waar we doorheen moesten na nog een stukje afdaling. In die stad waren we te vroeg voor koffie en boodschappen alles was nog dicht. Om negen uur gaat er pas iets open als je geluk hebt. Zo kwamen we bij de Tempeliersburcht waar we achterlangs moesten maar helaas toen liepen we vast wegens werkzaamheden, dus terug en een andere weg zoeken. En toen werd het even lastig zaten we goed, nee toch mis gegaan, gevraagd, maar we zaten te ver. Het leverde wel een bakker, een nieuwe beker en campinggas op en de supermarkt was ook in die straat. Dus was het niet voor niets geweest en met nog een keer navragen moesten we gewoon door blijven fietsen dan zouden we weer op de route komen en dat was zo. Vanuit een straat zagen we Sandra en Arnoud komen fietsen dus voor ons een bevestiging. Nog een paar dorpen verder en we hadden koffie maar na het opstappen ook een lekke band voor Ineke, dat werd wisselen. In Villa Franca zijn we door het stadje gewandeld en lunchten in een parkje het was er erg druk want er was markt. We haalden de stempels in het toeristenbureau en in de kerk die we bezochten kregen we er nog één bij. We zijn rustig aan doorgefietst door een mooie groene streek. Over de weg met veel getoeter van vrachtwagens. Maar wij vonden dat we niet over het wandelpad konden gaan en steeds de wandelaars voor ons opzij moesten. Dat gebeurde wel bij de Spanjaarden die zelfs met een fluitje de mensen waarschuwden dat zij er door wilden, weinig bagage en veel babbels. De wandelaars die soms nog soepel lopen maar ook die je moeizaam vooruit ziet komen met een hele bult op hun rug. Al gauw konden we links af om de camping op te zoeken een mooie nette rustige natuurcamping aan een riviertje, dus muggen……. Op het veld liepen de kippen los tussen de tenten en ook Sandra en Arnoud stonden daar. In de avond hebben we samen koffie gedronken. Woensdag 5 augustus camping San Fiz do Seo – camping Sarria 70 km. Vanaf de camping gelijk al via de grote weg vals plat omhoog zo nu en dan onder de A6 door en zo klimmend naar Cebreiro. Maar eerst dronken we koffie in de Pedrafita do Cebreiro waar een mevrouw de inktvis in het kokende water stopte. Ieder dorp heeft een pelgrimsbeeld en dit was vaak een object om te fotograferen zo ook deze dag. In Cebreiro een historisch museumdorp haalden we een stempel in de kerk. Een mevrouw zat daar tussen de bidprentjes te stempelen en een groepje jongeren zongen onder begeleiding van een gitaar wel zo prachtig dat we er kippenvel van kregen. Het oude dorp zijn we door gelopen We moesten drie toppen over en dan kwamen we in de streek van Galicia. De Alto do Cebreiro 1300 mtr. , dan Alto de San Roque 1270 mtr. En de Alto do Poio 1335 mtr. bij de laatste hebben we een heerlijk broodje gegeten met uitzicht. Drie Nederlandse mannen uit Brabant zaten daar ook en één ervan had een shirt geruild met een Argentijn. Hij wilde zo graag een Hollands shirt vanwege Maxima. In Samos zochten we naar een camping grote aanduidingborden stonden er maar geen camping die bestond niet meer dus moesten we door. We krijgen veel bewondering als men hoort waar we vandaan komen en ook kreeg ik bewondering voor het afdalen van de Nederlandse mannen. We gingen zelfs 53 km per uur naar beneden. Begonnen we in de ochtend met 12 gr., midden op de dag was het warm maar later kregen we mist. Dat gaf gelukkig geen problemen met afdalen op een brede weg. In Sarria zochten we het toeristenbureau op voor een stempel en de vraag naar de camping die er wel was en niet in het boekje stond wat een geluk. Een twee jaar oude camping met mooi sanitair kwamen we om vier uur om een plekje vragen. Deze keer aten we daar van een kleine kaart dus simpel. Er staat een vader ( met een kunstknie) en een dochter uit Valkenburg die samen de route fietsen vanaf St. Jean Pied de Port.
Donderdag 6 augustus camping Sarria – Pension Melide 70 km Het is iedere dag nog een beetje donker als mijn horloge begint te piepen om halfzeven. Maar meestel is het dan na wassen al licht geworden. Nu zag het somber maar het was droog. Niet het wasgoed, dat had slecht gedroogd dus in een zakje achter op de fiets. Eerst de bakker aangedaan voor het brood en wat lekkers en dan komt er een Spaanse binnen en gaat zo voor haar beurt, het was niet te geloven. Eenmaal op weg kregen we mist en lichte motregen na een tijdje werd het erger. Jammer want het beloofde een mooie route te worden met uitzicht op een stuwmeer bij Portomarin . Daar zijn we het dorp ingegaan met een stevige klim en hebben in de kerk een stempel gehaald, om daarna er vlak bij koffie te drinken en boodschappen te halen. Toen we weer verder gingen probeerden we het toch eerst zonder regenjacks maar ze moesten wel aan. Het was een prachtige route vandaag, alleen jammer dat door het weer het uitzicht was belemmerd. Bij Hospital zijn we een bar ingegaan en daar eten besteld met warme chocolademelk. Iedereen was drijfnat en zocht een plekje . Zo zat er een Frans gezin die met paarden en een rijtuig onderweg waren. Na een tijdje ons eten was op, toch maar weer verder en de jacks weer aan gelukkig niet zo lang meer. In Ligonde een oud dorp leek de tijd wel stil te staan. Een oudere vrouw waste bij een wasplaats en de koeien en kippen liepen er los rond het was er ook enorm druk daar op dat moment. Bij verschillende huizen en dorpen zagen we Horreros, een soort schuurtje welke op hoge palen stond en wat voor maïs of hout te drogen of te bewaren werd gebruikt. (denk ik) In Palas de Rei zochten en vraagde we naar een kamer maar alles zat vol dus gingen we verder. Om half vier in Melide bij het hotel gevraagd voor een kamer maar ook die was vol en werden we verwezen naar de overkant waar een pension was. En daar hadden we een mooie ruime kamer aan de voorkant op de 2e verdieping. De fietsen konden in de hal staan en werden later in de bar gezet. Na een kort slaapje zijn we het stadje ingewandeld en in de kerk een stempel gehaald. Bij het museum even binnen gekeken en met een ronde door de stad op zoek naar een eetgelegenheid. Terugwandelend kwamen we Sandra en Arnoud tegen ook zij slapen in het pension.
Vrijdag 7 augustus pension Melide – camping Santiago de Compostela 75 km. Om even voor zeven uur werden we wakker en rustig aan ingepakt ontbijten en om ruim acht uur klaar om te gaan. Voortgang van de route welke we in het boekje hadden, alleen jammer dat wij anders gingen als de lopers daardoor was het camino gevoel minder deze laatste dag. Even zagen we ze bij Arzúa waar we koffie dronken en brood kochten. Het werd een zware dag met nog heel veel klimwerk van 7 – 9 % en dat diverse keren, met natuurlijk ook afdalen erbij. Heel veel eucalyptusbomen zagen we onderweg. Het weer was goed deze dag niet te heet dus heerlijk om te fietsen. Bij Arins zagen we plotseling Santiago in de verte en een klein stukje verder was het gemeente bord. Dat moest dus wel even vereeuwigd worden. Volgens het boekje moesten we rechtdoor maar daar waren ze aan het werk, dan maar even van de fiets en daarna omhoog de stad in. Waar we op de rondweg kwamen, Rue de Anthonio en werd het zoeken naar het toeristenbureau. Heel veel politie zagen we in de stad. Eenmaal bij het toeristenbureau kregen we een laatste gewone stempel en de volgende dag gaan we in de rij staan voor de eindstempel. Na de boodschappen zochten we een terras op bij de Port do Pellegrinos. Op dat moment is de km.stand 3070. Vanaf deze plek even SMSen verstuurd van ons behaalde resultaat. Daarna werd het zoeken en weer klimmen naar de camping waar eucalyptusbomen staan en dat ruik je. Na het douchen en rusten even op internet een kort stukje gezet op de camping.
Zaterdag 8 augustus Santiago de Compostela stad Uitslapen tot acht uur daarna zijn we om halftien met de stadsbus naar Santiago gegaan. Om tien uur stonden we in de rij voor onze laatste stempel. Dat duurde ruim 2 uur voor we die met het certificaat kregen. Daardoor waren we te laat voor de pelgrimsmis dan nu maar eerst koffie. Arnoud en Sandra kwamen langs en hadden nog gas over en gaven dit aan ons. We hebben de stad rondgewandeld en zijn wel de kerk ingegaan om die alvast te bekijken. De crypte en de mantel aangeraakt en het beloofde kaarsje opgestoken nou opgestoken, geld ingeworpen want dat is het alleen tegenwoordig. Dan gaan alle lichtjes branden maar bij wie we stonden? We zochten naar Anna maar waar? Kantwinkeltjes zijn er ook, dus daar naar toe één was er open de andere helaas….. wat een drukte overal. Nog even naar de supermarkt voor het avondeten en dan met de bus weer terug. Ook op de camping was het heel erg druk geworden de drie Hollandse mannen uit Brabant waren er ook en een Nieuw Zeelander en zo krijg je gezellige praat. We hadden buren gekregen twee franse jongens .
Zondag 9 augustus Santiago stad heen met de bus en terug lopen. We bleven slapen tot ongeveer acht uur en namen weer de bus van halftien naar de stad. Eerst een rondje gewandeld en de kantwinkeltjes opgezocht maar het blijft pech en gesloten. Daarna naar de kerk en daar stond alweer een rij om erin te mogen voor de mis. Het was tien minuten voor elf dat we erin mochten en tot twaalf uur moesten wachten. De laatste plaatsjes waren voor ons en het was geen straf om er te zitten zoveel was er te zien. Naast mij zaten Spanjaarden uit Zaragoza. Die zelfde Spanjaarden waren we diverse keren voorbij gefietst en zij herkende ons. Maar vlak bij Hans zat plots ons Italiaantje wel heel frappant met een ferme hand en dikke zoenen werden we gefeliciteerd. De gangpaden zaten vol met mensen overal waar wat kon zitten of staan waren mensen, toeristen en pelgrims. Toen de misafgelopen was hing er een sfeer van was dit het nu, waar is het wierookvat, komt dat nog….. nee. Helaas wij hadden pech of zou St. Jacob in de gaten gehad hebben dat er heidenen in de kerk zaten? Nog even een rondje gelopen door de kerk en in de stad om daarna lopend terug naar de camping te gaan en onderweg her en der boodschappen gekocht. Terug op de camping was er een wisseling van buren naast ons, alleen stonden ze wel heel erg pal naast ons. We werden in de avond uitgenodigd voor de koffie door mensen met een camper uit Obdam, dat sloegen we niet af. Maandag 10 augustus Santiago camping – camping Estorde 90 km. Het was donker met het afbreken van de tent en waren er pas om halfzeven uit maar onder de eucalyptusbomen blijft het lang donker. Maar op het moment van fietsen was het volop licht. Dus weer de route opzoeken, maar wij wilden iets anders gaan dan het boekje aangaf en zo namen wij de weg AC 543 naar Noia. Na ongeveer 10 km bij licht omhoog fietsen kreeg Ineke haar 2e lekke band, een afgescheurd ventiel. Dus werd dat wisselen langs die grote drukke weg, gelukkig met een brede rand ernaast. Iets verder deden we boodschappen en zochten wat later een bar op voor de koffie. Het was daar dat we aangesproken werden in het Nederlands door een Spanjaard. Hij had 38 jaar bij de Hoogovens gewerkt en was nu met pensioen weer terug gegaan. Zijn dochters woonden nog in Heemskerk vertelde hij met een lekker drankje in zijn hand. Er zaten lange pittige klimmen in deze weg maar het ging prima er werd volop gewerkt aan een
nieuwe grotere weg er vlak naast. Ten noorden van Noia gingen we rechtsaf naar Serra de Outes hier was het een mooistukje om te fietsen. In een park zochten we een bankje om te lunchen en waren getuigen van een fotosessie. Waar een jongetje van ongeveer 8 a 10 jaar keurig in het pak braaf deed wat de fotograaf zei. Daarna werd het zwaarder vanwege het klimwerk over de Montes de Buxantes. Ook hoorden we veel knalwerk, wat en waarom dat was snapten we niet. Volgens het boekje moest er in Cée een camping zijn, bij navraag bleek die opgeheven en dat viel knap tegen. Er werd voor ons getelefoneerd en hoorden dat we nog ruim 5 km verder moesten voor een camping in Estorde en zo werd het een lange zware dag. Dit alles was ongeveer 10 km voor Cabo Finisterre. Om 5 uur waren we op de camping, het was een terrassencamping met uitzicht op de Atlantische oceaan tenminste als er geen camperbus voor je neergezet wordt. Ook de vader en de dochter uit Limburg staan hier op de camping zij zijn via de kust hiernaar toe gefietst en gaan dan naar het noorden verder. Het toiletgebouw werd steeds schoongemaakt, continu was er een dame die daar bezig was. Ieder hokje had een douche en een wc en was daardoor lekker ruim. Doordat er steeds heel veel wind en het gortdroog was waaide er van alles steeds de tent in. Voor veel open ruimtes hebben we tassen gezet om het een beetje tegen te gaan. We aten laat en het was al bijna donker toen we toch nog even langs de rotsen en het strand liepen. Dinsdag 11 augustus camping Estorde We hebben lang geslapen, doordat we in de nacht erg onrustig waren vanwege de hoeveelheid harde wind die dwars op de tent stond. Bij het ontbijt was ik niet lekker en daardoor is Hans alleen naar Cabo Finisterre gegaan. Door te slapen en wat rustig aan te doen ging het in de loop van de dag beter. Hans kwam om halftwee voldaan terug en vond het een heel toeristisch gebeuren bij Cabo Finisterre, de Spanjaarden doen daar erg overdreven over. Daarna hebben we vanwege de wind de tent een kwart slag gedraaid zodat de stof en troep er minder grip op had. Dit is een camping waar altijd heel veel wind staat vanuit het dal. Ook vandaag hoorden we weer knallen in de verte. Woensdag 12 augustus camping Estorde – camping San Fansico Muros 70 km Niet zo vroeg opgestaan en de Limburgers gedag gezegd gingen we om ruim halfnegen weg. Voor dat we de poort uitgingen zagen we plots daar het Italiaantje. Nou dat is toch wel bijzonder met een handdruk en twee dikke zoenen een adios en you never now vertrokken we. Via de kustweg AC 550 eerst een stukje naar Cée, langs het haventje kwamen we zo langs een prachtige route. Vele vergezichten op zee en Finesterre diverse baaien en vissersbootjes. We lunchten in een park vlak voor Muros bij een strand welke heel druk bezocht werd. Er zijn niet veel campings daar zodat we al vlak erna een camping hadden. Nu met een mooi grasveld en schaduw van de bomen en een stuk minder wind. Inmiddels was het een warme dag geworden zodat we een luie dom kijken middag hadden. Als Spanjaarden op een camping komen willen ze net als wij onder een boom staan. Maar houden dan geen rekening met anderen, dus gaan ze op een kluitje staan en heb je soms geen privé plek. In de avond komen ze heel laat aan en soms met veel gepraat en drukte. Donderdag 13 augustus camping Muros – pension Jardin Padron 65 km. Na een lawaaierig nachtje door de laat komende Spanjaarden op de camping hadden we toch wel goed geslapen. We fietsten verder langs de kust en soms blikten we terug en zagen we de dorpen waar we pas doorheen hadden gefietst in een baai liggen. In een bar vlak bij Serra de Outes dronken we koffie. De ruimte hing helemaal vol met een grote collectie sleutelhangers die gepresenteerd werden in vitrines.
Een mevrouw sprak mij bij het weggaan aan of we uit Duitsland kwamen zij dacht dat. Daarna door naar Noia waar we in een vreselijk grote file belandden, maar dat waren auto’s. Met een beetje slalommen gingen we daar tussendoor. En naar later bleek veel te ver. Met gelijk boodschappen doen hadden we zo een rondje door deze drukke toeristische havenstad. Die drukte kwam door de markt die er was en de smalle straten met op brekingen. Daarna zochten we de weg weer op richting de route en dat ging met mazzel goed. En werd het weer volop klimmen naar ruim 400 mtr hoogte met 4-8% naar Aguasantas. Daarna de afdaling en dat was heerlijk en mooi met veel groen en uitkijken want de weg zat vol kuilen en gaten. Plots zagen we een heel mooi fietsbeeld een grote verrassing. Zo kwamen we in Padron aan waar we bij de oude brug stopte en rond gingen kijken. Tegenover de brug was een klooster een pelgrimsherberg en de grot met symbolen van St. Jacob. Het was behoorlijk warm geworden en gingen we op zoek naar informatie, maar eerst wat drinken. Tijdens het wandelen zagen we een pension daar hebben we aangebeld en om een kamer gevraagd. Een keurige kamer en de fietsen konden in de schuur. Na douche en een uurtje op bed gerust gingen we het stadje in nog wat rondwandelen en eten. We aten een pizza, maar ….. hoe en waarom ….. Hans heeft alles eruit gegooid. Het was vreselijk warm op de kamer geen airco en de bewoners luidruchtig alom een slechte nachtrust voor alle twee. Ben zelfs nog gaan vragen of het wat rustiger kon vanwege de televisie en muziek wat heel hard stond. Vrijdag 14 augustus pension Padron – Hotel Los Castros Poyo bij Pontevedra 45 km. Na een klein ontbijtje voor Hans heel licht zijn we vertrokken en hoopte dat het zou gaan. Om ruim acht uur stonden we in de buitenlucht heel aangenaam want die kamer was vreselijk benauwd. We wilden het toch proberen om een stukje verder te gaan. Eerst een stuk langs de drukke N550 en daarna de 548 alles vrij vlak in het begin. We hadden wat gedronken in een bar met een broodje erbij. En het leek wel goed te gaan tot we omhoog moesten en toen ging het mis. Zoeken naar de weg want er waren vele veranderingen met rotondes en de warmte die al snel opliep deed Hans geen goed. Zijn maag speelde weer op en dan heb je rust nodig maar we moesten nog wat verder. Bij een tankstation konden we in de schaduw bijkomen en daar was ook water te koop. Nog ongeveer vijf km. en dan was Pontevedra daar hebben we een hotel opgezocht. Een camping was nog vijfentwintig km verder dus geen optie. Tussen politie die bij een ongeluk hielpen door zochten wij onze weg. Terwijl Hans weer even zat bij te komen zag ik een fietsen winkel en heb daar een nieuwe binnenband gekocht ( € 4.- ) als reserve. Tweehonderd meter verder was het hotel en daar om een kamer gevraagd het was inmiddels halftwee. De fietsen konden in een grote feestzaal staan zodat we daar geen omkijken meer naar hadden. Na een douche heeft Hans bijna de hele verdere middag geslapen en in de namiddag deed ik de nodige boodschappen. Ruim 35 graden gaf de thermometer aan en ook dit hotel had geen airco maar door de ramen op een kier en ook de deur was het te doen. Bij de receptie van het hotel mocht ik even internetten zodat ik wat op de blog kon zetten. Zaterdag 15 augustus hotel Los Castros - privé camping Redondela 30km Om zeven uur stonden we op na een goede nachtrust voor alle twee maar toch nog wel wat slapjes. De fietsen opgeladen en na even over acht stapten we op de fiets. We hadden wel even moeite om nu de juiste weg te vinden. Dit doordat we vanwege het hotel afgeweken waren van de route zonder dat we daar erg in hadden gehad. We zaten weer bijna op een grote autoweg, dus goed langs de kant zijn we terug gelopen. Het was even omrijden maar uiteindelijk vonden we de juiste weg die door de grote stad heen ging. Doordat onze kaart niet genoeg gedetailleerd is blijft het zoeken daardoor zijn we maar op de grotere N weg gebleven wat ook makkelijker fietsen is. Eerst maar eens een kop koffie met wat lekkers erbij en dan op zoek naar winkel voor de boodschappen. Die winkel vonden we vlak voor de afslag van de camping. We gaan na zo’n korte afstand al een camping opzoeken om weer in onze gewone doen te komen. Dus daarna de afslag genomen en goed opletten tot we wat caravans zagen. Wij gevraagd bleek de camping opgeheven wel was er iemand die privé een kleine camping hield. Gevraagd of we daar voor één nacht konden staan en dat lukte. Het toilet gebeuren is simpel maar schoon.
Onder een vijgenboom bij de druiven en een mandarijnenboom staan we heel krap naast een caravan. Lekker koel en heel rustig en als we staan zien we het water van de inham welke uitmond in de oceaan. Nadat we gegeten hadden zijn we naar het strand gelopen en hebben daar een stuk gewandeld. Teruggekomen weer even lekker geluierd en eind van de middag een stukje naar het stadje Redondela gefietst en rondgekeken ook om de volgende dag de juiste weg te vinden. Zondag 16 augustus camping Rendodela- Hotel Costa do Vez bij Arcos de Valdevez 110 km. We hadden de wekker op halfzeven gezet en zo konden we om acht uur vertrekken. In donker opstaan en ontbijten aan één van de mooie tafels. In Rondeldela waren we snel doorgekomen en gelijk het stadje uit werd het klimmen het voelde nog fris door de mist die tussen de bergen hing. Boven op het hoogste punt dronken we koffie en aten we een extra broodje, daarna gingen we richting Ponteareas via kleine witte weggetjes op de kaart. En het was een smalle weg maar o zo’n mooie route met veel op en neer. In Pontereas vonden we wel een bakker en daar kochten we diverse broodjes welke later de boosdoener zou zijn, een supermarkt was er wel maar gesloten. Dus wij vragen waar we terechtkonden dat bleek pas in Portugal na één km. over de grens. Dus moesten we eerst nog ongeveer tien km naar Salvaterra bij de grens fietsen. De supermarkt bleek een hele grote te zijn die Worten heet. Inmiddels was het heel erg warm geworden en moesten we wel verder. Eenmaal op weg bleek dat we te vroeg afgeslagen waren en dat ontdekten we na twee km. Dus terug en de goede kant genomen. Na een tijdje zagen we een leuk kerkje met kapelletje erbij waar we op de stoep in de schaduw onze broodjes opaten. Daarna kregen we een hele zware klim mede door de warmte. We zagen een auto stoppen bij een watervalletje en dachten dat kunnen wij ook. Zo hadden we even de hitte geblust over armen en gezicht met een washandje. Later gebeurde dat nog een keer. Gelukkig kwamen we een bar tegen en daar dronken we even een ice tea en gelijk gevraagd naar een camping of pension maar het antwoord was niet erg bevredigend. Wij verder en na een tijdje hebben we weer bij een bar gevraagd en daar vertelde ze ons dat na drie km er een hotel was. Daar aangekomen aangebeld en om een kamer gevraagd en dat lukte het werd wel een kamer op de derde verdieping soort zolder kamer met een raam hoog in het schuine dak. Dus geen uitzicht maar daar was de prijs ook naar, maar….. wel met airco gelukkig. De fietsen stonden eerst in een klein kamertje maar waren later naar de garage onder het hotel verplaatst. We konden er ook eten wat we wel wilden maar eerst maar douchen en uitrusten. Na het douchen lekker een appeltje, nou lekker….. bij Ineke was gelijk de maag van streek en alle plannen waren in duigen. Vermoedelijk was het broodje tonijn wat we bij de bakker gekocht hadden de boosdoener. Van een lekker Portugees diner kwam niets en Hans at van alles op wat we ingeslagen hadden. En zo was ik degene die een avond en een nacht aan het rommelen was. Maandag 17 augustus hotel Costa do Vez – camping Arcos-Ponte de Lima 40 km. Netjes op tijd stonden we voor het ontbijt klaar, maar wat we niet wisten dat Portugal een uur tijdverschil heeft. Daar hadden wij helemaal niet aan gedacht stonden we om halfzeven in plaats van halfacht voor de ontbijtzaal. Eerst even buiten gestaan lekker in de frisse lucht maar daarna nog even op bed gelegen tot het tijd was. Om halfnegen met wat slappe benen nog vertrokken Gelukkig niet al te zware hoogten en af en toe even stoppen om bij te komen zijn we naar Ponte de Lima gefietst via Ponte da Barca. Wat een prachtige huizen het leken wel landgoederen die we zagen onderweg. Ook zijn heel veel huizen met mooie tegels betegeld in allerlei soorten en kleuren. Er werd heel veel gebouwd en of verbouwd natuurlijk onderweg voor koffie/thee gestopt en brood. Eenmaal in Ponte Lima heeft Hans het toeristenbureau opgezocht om te vragen naar de camping die bleek nog volgens zeggen vijf km noordelijk te zijn.in het stadje was het
heel erg druk en vanaf de brug zagen we langs het water een grote markt. De vijf km werden tien km na een aantal keer nog vragen. Een man ging ons zelfs met de auto volgen en stond op lastige punten de weg te wijzen en dat tot twee keer toe. We kwamen om halftwee op de camping een mooie natuurcamping. Bij de receptie hadden ze aardappels te koop ik pakte er drie flinke en snijbonen de aardappel kregen we en de snijbonen koste € 0.50. We stonden tussen de bomen en hebben de hele middag rustig aan gedaan. Er zijn bij de camping veel soorten dieren en een zwembad. Wij lagen die avond al heel vroeg in de tent en sliepen tot de volgende dag lekker door. Dinsdag 18 augustus bezoek Ponte de Lima Om zes uur waren we Nederlandse tijd wakker dat was nog wat te vroeg dus bleven we nog wat liggen. Het zag er naar uit dat het weer erg warm zou worden dus toch maar op tijd naar Ponte de Lima. Onze fietsen hadden we in de buurt van het toeristenbureau gezet zodat we wandelend door alle straatjes van het stadje gingen. Over de oude brug gerestaureerd in 1984 stond er op een tegel en naar een mooi kerkje wat er ook zeer bijzonder uitzag aan de andere kant van de rivier de Lima. Veel kleine winkeltjes smal en propvol bij een bar heerlijke koffie met speciale cake zo konden we er weer tegen. Ook hier kwamen we pelgrimlopers tegen naar Santiago waaronder een Chileen. Hij vertelde hoe verrast hij was dat de Portugezen zo vriendelijk waren en vrijgevig en dat is ook zo hebben wij ook ontdekt. De jongeren spreken wel wat Engels en iedereen doet vreselijk hun best. Om halféén deden we wat boodschappen in een klein buurtwinkeltje het was er een drukte van belang en dat kwam dat er iemand onwel was geworden en werd de taxi gebeld. Later bij terugkomst op de camping hadden ze heerlijk frambozen en kleine tomaatjes voor € 1. per bakje dat kon ik niet laten staan. Bij het donker worden werd het ook bedtijd voor ons. We blijven ons verwonderen de Portugezen komen met de tent kamperen en nemen een koelkast, laptop en tv mee. Want voetbal wedstrijden kan je niet missen maar ook de laptop niet. De mensen zijn wel minder luidruchtig dan de Spanjaarden. Woensdag 19 augustus camping Ponte de Lima – Albergue Rates 80 km. Een mooie goedkope nette camping verlieten we om even over acht uur Portugese tijd. Via Ponte de Lima in de mist op weg naar weg nr. 203 en daarna 204 naar Barceles een grote stad. We keken onderweg onze ogen uit naar de mooiste huizen en keken rond in Barceles naar de vele oude gebouwen en de leuke winkelstraat. We waren door dat kijken de route kwijtgeraakt en vroegen bij een brandweer garage welke kant we op moesten. Dat werd dus terug door de winkelstraat en daarna over de oude brug waar we eerst maar eens onze lunch in een parkje met fraai uitzicht gebruikten. Toen een heftige klim en fout we gingen rechtdoor maar moesten links af. Tja, dus terug en spraken toen met een Amerikaan die met een groep aan het fietsen was. Wat een indrukken kwamen over ons heen langzaam maar zeker raken we overvol. Plots was daar de afslag naar Pedra-Rates daar zou een Albergue zijn aan de camino route. En na een korte stop voor wat drinken in een bar vonden we na drie a vier km de Albergue voor Pellegrinos in Rates om vier uur. Het ging pas open om vijf uur stond er dus wachten. We werden geroepen dat we een stempel moesten komen halen vanuit een winkeltje. Daar kregen we de sleutel van het gebouw en mevrouw vertelde dat we daar binnen konden gaan en ons zelf moesten inschrijven. We moesten onze namen en ons paspoortnummer van de St. Jacobs genootschap pelgrimspas opschrijven. Als we ons eerst gingen douchen konden we daarna wel de boodschappen komen doen. De sleutel konden we volgende morgen daar bij de deur achterlaten. Wat later werd er aan de deur gerammeld en stond er een Duitse pelgrim die daar ook kwam slapen . Nog weer later kwamen er drie Spanjaarden met een fiets. Er waren drie slaapkamers met alle drie meerdere stapelbedden. Met de Duitse Peter aten we samen soep, nadat ik eerst een bakker opgezocht had en boodschappen in het winkeltje. Bij de Albergue was ook een museum waar oude vlas bewerking materialen te zien waren met ook foto’s ervan. We hebben eten gekookt in het keukentje
en later in de huiskamer gezeten met nog een glaasje wijn en gezellige praat toe. In slaapzaal 1 lagen Hans en ik en in slaapzaal 2 Peter, de Spanjaarden in zaal 3. De Spanjaarden hebben we niet meer gehoord. Donderdag 20 augustus Albergue Rates – camping Vila de Châ 30 km. Om zeven uur Portugese tijd ging het wekkertje na een goede nachtrust. Rustig aan gedaan en ons klaargemaakt. De Spanjolen waren bijna klaar voor vertrek en Peter sliep nog. Na het ontbijt alles netjes opgeruimd en de inmiddels wakker geworden Peter gedag gezegd. Om halfnegen zaten we op de fiets waar we het beeld van Pelgrim Pedro de Rates voorbij gingen. Het was nog wat somber en druk langs de weg en al snel zagen we de eerste badplaats voor ons en…. een stukje van het oude aquaduct. Het was zoeken om naar de boulevard te komen. Eenmaal daar fietsten we er langs richting het zuiden naar Vila do Condo. Op de boulevard van Póvoa de Varzim namen we eerst koffie bij een leuk tentje voor 0.80 eurocent. Daarna gingen we door naar het toeristenbureau om te vragen waar het kantmuseum was. Dat vonden we heel snel en daar naar binnen. Omdat Hans 65 jaar is kon hij naar binnen voor 50% korting en wel voor 0.50 eurocent. We kregen eerst een dia presentatie over de stad en daarna over het kant en de kantschool van Vila de Condo. Dit alles in 3D met een speciale bril op daarna konden we het hele gebouw rondlopen en kijken. Doordat we vertelden dat ik ook les gaf in Nederland kreeg ik bij vertrek een agenda van dit jaar met hele mooie foto’s van Vila do Condo en de kantschool. Ze hadden mooie diverse dingen te koop en een leuke tentoonstelling met bruidskleding. Er werd redelijk goed Engels gesproken door de heer achter het bureau. Daarna boodschappen gedaan en een camping gezocht de eerste die we zagen vonden we niet zo geweldig dus zijn we naar de volgende camping gegaan negen km verder. We moesten over vele keien wegen wat niet zo prettig fietste. Later blijkt dat de regio veel van die wegen heeft. Op de camping aangekomen konden we niet direct een goede plek vinden zodat we eerst gingen lunchen en daarna verder kijken voor een goed plaatsje. Er staan ook wat Nederlanders hier en door hen zagen we een rustiger en beter plekje in de schaduw. Om vijf uur Portugese tijd zijn we naar het strand gewandeld om op dat punt de oceaan te bekijken. Dicht bij de oceaan betekend een windje en gelukkig niet zo heet meer, en daardoor een aangename temperatuur nu. Inmiddels hebben we contact gezocht met Annemarie Wiering van The Travel Company met de vraag of zij ons kan helpen om eerder naar huis te gaan. Vrijdag 21 augustus dagje Vila do Condo 25 km. Een frisse nacht en daardoor sliepen we lekker natuurlijk werden we vroeg wakker. Uiteindelijk eruit gegaan om acht uur en kalmpjes aan ontbijten en opruimen. Met de fiets zijn we toen via een andere weg naar Vila do Condo gegaan en zo belanden we in een enorme file voor de stad. Om de stad in te komen moet je over een smalle brug en zagen we later dat er een grote markt was vandaar de hoeveelheid verkeer. Na de brug zijn wij naar de haven gegaan om het beeld van de kantklosster op te zoeken en daar de nodige plaatjes te maken. Langs de haven verder gegaan en zagen een replica van de boot van Columbus liggen een kleine boot. Je verwacht dat groter, maar dat was dus niet zo. Er is veel gerestaureerd en modern opgezet zo ook een plein met moderne kunst. We hebben de fietsen midden in de stad neergezet en zijn verder gaan wandelen. Een wandeling langs historische gebouwen en zo kwamen we bij de wekelijkse markt terecht die enorm groot was. Het gaf ons een lappendag gevoel. Zowel goederen als etenswaren waren daar volop te koop. We zochten een cafetaria op om te lunchen en hebben daarna nog het Aquaduct opgezocht waar een groot stuk nog intact was. Op de terugweg kwamen plots voor een kantwinkel te staan maar helaas die was gesloten en bleef gesloten, jammer. Het zag er leuk uit binnen door het raam bekeken. Teruggekomen op de camping zagen we dat hij er vol was inmiddels en het bordje complet stond erbij. Zaterdag 22 augustus een dagje Porto met de Metro.
Om zeven uur werden we wakker van de sproeien naast ons op het maïsveld. Zelfs de tent kreeg water zodat we een plekje moesten zoeken voor het ontbijt. Daarna ons klaargemaakt om naar Porto te gaan. We hadden een taxi via de receptie besteld om bij de Metro in Mintelo te komen wat ongeveer vier km van de camping vandaan was. En dan een kaartje kopen bij een automaat met zon op het beeldscherm en in het Portugees. We zagen dat er ook Engels op stond maar toch lukte het niet erg er was niemand om te vragen. Met veel moeite hadden we een kaartje eruit gekregen maar of het goed was? Wij ingestapt en we merkten wel hoe of het ging. Het was allemaal vrij nieuw en modern opgezet. Na drie kwartier waren we aangekomen in Porto en zijn we eerst koffie gaan drinken. Daarna de binnenstad ingelopen waarop het grote plein poppen als kunstwerken stonden in allerlei creaties. Daar stonden ook Citybussen voor een stadstour waar we een twee daagse ticket voor € 12. pp. kochten voor twee verschillende rondritten. Met Nederlandse uitleg via een oortelefoon en overal kon je in en uitstappen. De eerste die we zagen was de bus voor de kleine route in de oude stad en zo krijg je een prima beeld van een stad. Daarna hebben we kris kras door de oude stad gewandeld en over de bijzondere IJzeren brug naar ontwerp van medewerkers van Eifel. Een hebben het symbool van Porto beklommen de “ Toren “ waar we een mooi uitzicht hadden over de stad. Terug gekomen bij de Metro hebben we bij de balie gevraagd hoe we kaartjes moesten kopen maar de dame had ze al gemaakt en wisten we nog niets van de hoeveelheid zones af. Maar een enkele reis was € 5.40 voor twee personen dat was goedkoper dan de taxi waar we € 5.90 voor moesten betalen. Onderweg stonden bij alle stations beveiliging mensen soms wel vier. In Mintelo aangekomen zijn we wandelend terug gegaan naar de camping en daar hadden we drie kwartier voor nodig. Zondag 23 augustus een dagje Porto met de Metro ongeveer 8 km. Lekker geslapen en bij opstaan voelde het fris want er was een dikke mist, zelfs de sirene ging. Om halftien gingen we deze keer met de fiets naar de Metro en hebben de fietsen aan een boom vastgezet. Weer hadden we het probleem van een kaartje kopen dus weer geprobeerd. Amper zaten we in de Metro of er was controle, er klopte dus niets van en bij het uitstappen kregen we uitleg van het systeem van de controleur. We hadden ook niet begrepen dat de kaartjes geactiveerd moesten worden. Een ander jong stel had precies dezelfde problemen en ook zij kregen een uitleg. Er moesten 5 zones getoetst worden wij hadden er één van twee (van gister) en één van negen. In de stad bleef het lang fris door de bewolking en na een kop koffie met… hebben we de tweede nu lange Citytour gemaakt. En zo kwamen we langs een gebouw dat door de Nederlandse architect Rem Koolhaas was ontworpen, de diamant een muziektheater. We hebben de route tot de Porthaven gemaakt en zijn er daar uitgestapt om daar wat te eten en rond te kijken. Daarna weer op de bus gestapt tot het theater om dat te bekijken. Maar dat ging pas om vier uur open en wij waren er om halfdrie dus zijn we alleen in de hal en eromheen geweest. We zijn toen terug gewandeld naar een Metrostation en om terug te gaan naar Mintelo. Met de kaartjes van de dag ervoor nu geactiveerd en rijden maar. Na twee haltes, ja hoor controle en het was in orde. Wel weer veel beveiliging mensen bij de vele stations die we passeerden. De fietsen stonden er gelukkig nog en om vijf uur waren we terug bij de camping. Het was wel weer een behoorlijke warme dag geworden. Onderweg vanuit de trein zagen we grote zware zwarte rook pluimen, Bosbranden? Maandag 24 augustus klein fietstochtje langs de kust. 20 km. Na een koele nacht hing er weer mist in de morgen en was het een natte boel, ook de sirene begon weer te loeien om negen uur en wel zo’n half uur lang. Na een rustige start
van de dag met koffie had Hans de fietsen wat van de stof ontdaan. De radertjes in ons hoofd werken op volle toeren hoe gaat alles gebeuren hoe pakken we alles in voor de vlucht naar huis. Inmiddels had Annemarie ge’smst dat de E tickets (vliegtickets) naar de receptie van de camping waren verstuurd. Na de lunch zijn we langs de kust gaan fietsen tot een voorstad(dorp) van Porto en via een andere weg terug. Dat alles over die hobbel/keien wegen waar je echt niet sneller kan als 10 tot 12 km per uur sneller kan niet want dan rammel je van je fiets af. We waren gelijk op zoek naar tape, om alles vast te plakken voor de vlucht terug. Gelukkig is alles geregeld en kunnen we volgende dag naar huis terug. Dinsdag 25 augustus camping Vila de Châ – Air Porto – Hoorn. 15 km. Om halfacht kwamen we onze tent uit en gingen we ons klaarmaken voor de reis naar huis. De gastankjes welke we overhadden hebben we aan de supermarkt van de camping gegeven, ze mogen niet mee het vliegtuig in. Verder een en ander weggegooid of weggegeven en verder alles zo gewoon mogelijk ingepakt. Na een kop koffie zijn we vertrokken naar de N 13 richting het vliegveld van Porto. Inmiddels was het alweer behoorlijk warm geworden. Het was weer moeilijk om een gewone weg te vinden, want borden volgen betekend grote A wegen waar wij niet mogen komen. Met geluk na twee keer vragen kregen we een goede aanwijzing en zo kwamen we bij het vliegveld met nog een laatste klim kwamen we voor de draaideur van de vertrekhal. Er was ons geadviseerd vroeg aanwezig te zijn vanwege het meenemen van de fietsen. Daarna eerst de fietsen klaargemaakt en ons zelf omgekleed. Even wat gegeten en gedronken en ons daarna aangemeld bij de TAP. We werden naar de incheckbalie verwezen om ons in te checken met fiets en al daar werd eerst voor gebeld of ze wel mee konden en moesten dat nog apart betalen € 50.00. Alle spullen zijn afgegeven en werd het lang wachten tot het tijd werd. Dus maar wel door de douane en lekker rondkijken en daarna lui zitten. We zagen ons toestel een Fokker 100 aankomen en geleegd en gevuld worden. Toen we zelf door de slurf naar het vliegtuig liepen, zagen we dat de bagage ernaar toe gebracht werd en onze fietsen erbij opstonden. Op Schiphol aangekomen stond Peter ons daar op te wachten. Het was een heel indrukwekkende reis die we gemaakt hadden. In totaal hebben we 3660 km gefietst en twee lekke banden. Ineke, september 2009
