Kring van Gepensioneerden KBC Gent Jaargang 17 - Oktober Nr. 9. K rant. erichten ourant

Kring van Gepensioneerden KBC Gent Jaargang 17 - Oktober 2015 - Nr. 9

K rant B erichten C ourant

Oktoberweer komt terug in maart.

Beste vrienden,

Voor het derde jaar op rij hebben we voor onze ledenvergadering van november dhr. Mark De Bie uitgenodigd. Verhalen over ons koningshuis blijven zowel voor- als tegenstanders boeien. Na Leopold I, de Coburger en Leopold II, monster of genie komt dhr. De Bie ons meer vertellen over “De vrouwen van Laken”.

Wie was Louise, de oudste dochter van Leopold II? Waarom stierf ze in volslagen armoede? Wie was Stéphanie, de tweede dochter van Leopold II? Op haar zeventiende werd ze de schoondochter van keizer Frans Jozef en Sissi. Wie was Clementine, de derde dochter van Leopold II? Ze mocht van haar vader niet met de prins van haar dromen trouwen.

U komt het allemaal te weten op dinsdag 10 november 2015 in onze vertrouwde parochiezaal St.-Paulus, Patijntjestraat 27 te Gent, om 14.30 uur.

Iedereen van harte welkom!

Het bestuur.

Kring van Gepensioneerden KBC Gent Jaargang 17 - oktober 2015 - nr. 9 blz.

van donderdag 3 september 2015 te Sinaai.

‘Fondatie van Boudelo’

Hier en daar een plensbui op en kort na de noen had waarschijnlijk een deel wandelaars afgeschrikt. Toch gaven er 22 present en hebben ze kunnen genieten van een uitstekend wandelweertje en nog veel meer. Luc en Martine namen ons mee naar een parel uit de laatste stiltegebieden in Oost-Vlaanderen.

Van aan de prachtige Dries, zijn naam waardig, trokken we rechts een eindje de Katharinastraat in om links een kerkwegel te nemen naar de Edgar Tinelstraat. Die volgden we rechts tot we links de weg naar het nieuw kerkhof instapten, de weg werd een wegel en bracht ons in de Neerstraat. We draaiden daar rechts af en liepen tot aan de Ettingstraat waar we aan het natuurgebied Fondatie van Boudelo kwamen. Die hebben we door een bijna eindeloos lange tunnel van groen noordwaarts doorkliefd tot aan het Kanaal van Stekene.

Een fondatie of fundatie is een stichting die fondsen besteedt aan een bepaald project. De fondatie voor hier werd opgericht door de in Klein-Sinaai gevestigde Abdij van Boudelo, met als refugehuis de Boudelo-abdij in Gent. Het doel van de stichting was het droogleggen en cultiveren van de drassige gronden. Die zijn nu een natuurgebied van ruim 80 ha groot met houthakbossen, gemengde loofbomen, knotbomen, poelen, hooilanden en vruchtbare teeltgronden. Dat allemaal doorkruist met beken, sloten, bos- en veldwegels.

Kring van Gepensioneerden KBC Gent

Jaargang 17 - oktober 2015 - nr. 9 blz.

Het Kanaal van Stekene wordt ook de Stekense Vaart genoemd en omdat in de jaren ’70 en ’80 een groot deel van het afvalwater van Stekene, Sinaai en Sint-Niklaas ongezuiverd in de vaart terecht kwam, werd hij in de streek de ‘stinkvaart’ genoemd. Het 4,6 km lange kanaal verbindt de Moervaart met Stekene en liep in het verleden door tot in het Nederlandse Hulst. De vaart had een belangrijke economische functie bij het vervoer van turf uit de veenmoerassen nabij Hulst en vlas uit eigen streek. Vanaf de 15de eeuw werden er miljoenen tegels, dakpannen en bakstenen uit de Stekense tichel- en steenbakkerijen vervoerd met schuiten die door paarden, en zelfs mensen, van op het jaagpad werden voortgetrokken. Toen in 1955 de Durme in Lokeren werd afgedamd was er geen natuurlijke getijdenwerking meer op de Stekense Vaart. Hij slibde dicht, werd onbevaarbaar en verloor zijn economisch nut. We volgden het jaagpad (graspad) rechts tot aan de Frans Coppensbrug en het pompgemaal. De smalle houten boogbrug is enkel toegankelijk voor voetgangers en fietsers. Het pompgemaal dient om de overtollige wateren van het lager gelegen omliggend gebied naar de vaart over te pompen. Van aan het bemalingstation ging het langs de Fondatiebeek zuidwaarts door een kaarsrechte kilometerslange dreef. We liepen op de scheiding van de gebieden Fondatie aan de linkeroever en Hondsnest aan de rechteroever van de beek. Om het eentonige te breken van steeds maar rechttoe rechtaan te wandelen zijn we aan de Linieweg rechts ingedraaid en maakten een ommetje door veldwegen en een eindje Cadzandstraat om terug aan de Fondatiebeek uit te komen. We trokken verder langs de beek tot aan de Ettingstraat en de Neerstraat en volgden dan precies dezelfde weg dat we als aanloop naar het natuurgebied hadden gedaan. Juist vóór het bereiken van de Dries sloegen we de Katharinastraat rechts in naar Sinaaidorp, waar we in huisnummer 2 binnentrokken: café Het Park. We hadden een uitzonderlijk rustige route bewandeld door ongerept en volkomen stil natuurgebied; een namiddag zonder het jachtige van de bewoonde wereld. Daarvoor onze dank aan Luc en Martine. In ‘het guukupste café van Snoa’ hebben we ons verlustigd aan een deugddoend drankje. Verslag: Daniël Van Renterghem

BEWEGEN, verlengt je leven

van donderdag 5 november 2015 te Bavegem.

‘Bavegem: beeldige landschappen, blanke beken en een baardige heilige’

Een beloftevolle wandeling in een deelgemeente van Sint-Lievens-Houtem, historisch behorend tot het “Land van Rhode”.

Leiding: Georges Demeester.

Afstand:

8 km – twee inkortingen mogelijk.

Vertrek:

14 uur.

Samenkomst:

Café Sint-Antonius, Sint-Antoniusstraat 5, 9520 Bavegem = GPS-adres. Gelegen in volle dorpskern aan de kerk.

Parking:

In de dorpskern, directe omgeving van het café. Let wel, enkele straten zijn éénrichtingsverkeer.

Route:

Rust: Na de wandeling in Café Sint-Antonius. Reisweg: Via E40 afrit Wetteren naar de N42 richting Zottegem. Volg daarna wegwijzers naar Bavegem.

Asfalt/beton-wegverharding, veldpad (bij regenweer toch aangepast schoeisel) en verhard veldpad: goed begaanbaar.

Voor meer info: Georges Demeester Wandelleider van de dag Tel: 09.230.41.77 Daniël Van Renterghem Wandelcoördinator Tel: 09.384.23.39 Gsm: 0478.54.18.96


Info over de wandeling van donderdag 10 december te Opbrakel in het krantje van november 2015.

Vrijdag 14 augustus 2015 – MOERBEKE-WAAS – 68 KM.

Voor onze 2de dagtocht dit jaar hadden Martine en Luc een mooie tocht uitgestippeld doorheen het uiteenlopend natuurschoon van het Waasland. De startplaats was aan het station van Moerbeke-Waas. Dit station is een voormalig spoorwegstation langs spoorlijn 77 (Zelzate – Sint-Gillis-Waas). In 1960 werd het station gesloten voor reizigersverkeer maar werd nog gebruikt voor het jaarlijks goederenvervoer van suikerbieten vanuit West-Vlaanderen naar de suikerfabriek in Moerbeke-Waas. Op 21 december 2007 echter reed de laatste trein beladen met suikerbieten en enkele dagen later maakte Iscal Sugar bekend de vestiging te willen sluiten. De sporen blijven voorlopig echter nog behouden. Het gebouw zelf is omgevormd tot tentoonstellingsruimte.

Alle 36 ingeschrevenen voor deze tocht tekenden present aan de start. Tevens mochten we Marc en Yo verwelkomen voor hun eerste deelname! Daar kwam nog één deelneemster bij die klaarblijkelijk de kat uit de boom gekeken had en gunstige weersomstandigheden had afgewacht! De weersvooruitzichten waren inderdaad héél goed: het zou een mooie warme dag worden.

Vanop de parking ging het naar knooppunt 78 en vandaar naar 64 waarna we een tijdje langs de E34 reden die we even verlieten om te genieten van het polderlandschap tussen Moerbeke en Stekene. Na het kruisen van de E34 kwamen we aan het natuurgebied Groene Putten. Dit is geen heuvelachtig gebied met “putten”, maar een vlak en bosrijk gebied. Bij knooppunt 65 verlieten we het netwerk om door te steken naar knooppunt 66 waar we even later de grens overstaken richting Zuiddorpe. Daar hielden we onze eerste drinkstop in de Tapperij ’t Gemeentehuis.

Na deze stop ging het opnieuw richting grens naar knooppunt 82. Daarbij passeerden we de Sint-Elooiskreek. Dit is een krekenstelsel dat zich over een vijftal kilometers uitstrekt ten zuidoosten van Zuiddorpe. De kreek ligt zowel in de Belgische gemeente Wachtebeke als in de Nederlandse gemeente Terneuzen. Vanaf knooppunt 82 tot 69 reden we zo’n 2 km langsheen de Langelede. We reden nog even doorheen het Heidebos waarna we het restaurant de Moervaarthoeve te Wachtebeke bereikten waar we ons middagmaal zouden gebruiken. Er kon een keuze gemaakt worden tussen “Ribbekens” en “Kabeljauw” en beide werden ten zeerste gesmaakt! Hier kregen we ook nog het bezoek van Gisèle Roman die de fietsers even goedendag kwam zeggen!

Na deze culinaire stop vertrokken we met nieuwe energie richting Provinciaal Domein Puyenbroeck. Puyenbroeck is een provinciaal domein van 510 hectare in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen, voornamelijk in Wachtebeke maar ook een stuk in Zaffelare en Eksaarde. Het domein beschikt over ongeveer 150 hectare bos, met een bijna volledig aaneengesloten bosgebied ten zuiden van de Zuidlede.

Hierna volgde nog een mooi stukje polderlandschap tussen knooppunt 84 en 80 waarna we onze 2de drinkstop bereikten in ’t Veldcafé te Moerbeke-Waas. Dit café is omschreven als een typisch bruin café met houten lambrisering, cementtegels en een groot terras. Op dit terras, onder de druivelaars, konden we rustig genieten van een streekbiertje of ander gerstenat. Na nog een 8-tal km, waaronder nog een mooi stukje langs de Moervaart, bereikten we onze startplaats. Op het (kleine) terras van café ’t Stationneke werden de stoelen bijeen gescharreld om nog even na te genieten van deze mooie fietstocht.

De leiders van vandaag, Martine en Luc, werden dan ook uitvoerig bedankt voor de prima organisatie!

Uw verslaggever, Daniël Verbeke


van donderdag 22 oktober 2015 – “Kastelenroute”.

Beste fietsliefhebbers,

Zoals steeds sluiten we ons fietsseizoen af met een tocht gekoppeld aan een etentje. Dit jaar hebben we een tocht in de omgeving van Laarne, Destelbergen en Kalken uitgestippeld.

Afstand:

46 km.

Aard van de wegen: beton- en veldwegen. Samenkomst en vertrekpunt:

10 uur – parking achterkant van de kerk, Kerkwegel te Laarne.

Menu:

- wortel-pompoensoep met snippers van Gandaham; - stoofpotje van varkenswangetjes in Oost-Vlaams bruinbier met groentestoemp; - sorbet van aardbeien overgoten met Laarnse Dots; - één consumptie + koffie wordt aangeboden door de kring! Wie absoluut geen varkenswangetjes lust, kan ook het weekmenu nemen. Die is echter nu nog niet gekend. Gelieve dan bij uw overschrijving te vermelden: geen varkenswangetjes.

Inschrijving:

door overschrijving van € 25 p.p. op rekening BE63 4470 0615 8108 op naam van Kring Gepensioneerden KBC Gent en dit vóór 15 oktober 2015.

Reisweg: via R4 Merelbeke - Gent-Zeehaven - Zelzate, afrit 5 Heusden/Laarne. Op het einde van de afrit richting Laarne volgen, u komt langs het kasteel en daar links wegdraaien en rijden tot aan de kerk.

Stopplaatsen: na 17 km in cafétaria Fit-Out, Damvalleistraat 40 te Destelbergen. na 35 km middagmaal in restaurant “Dorp 49”, Kalkendorp 49 te Kalken.

Knooppunten: 24-21-22-12-7-richting 8-11-14-15-20-18-26-27-richting 33-31-41-37-36-28-24.


Het fietsteam.

van dinsdag 8 september 2015 naar Brugge.

‘Brugge die scone’


Tussen Gent en Brugge wat neerslag maar bij aankomst op het Bargeplein in Brugge waren de hemelsluizen gesloten en dat bleef zo voor de rest van de dag. Meer zelfs, was het in de voormiddag eerst wat schuchter, in de namiddag schitterde het zonnetje uitbundig. Van het Bargeplein trokken we regelrecht naar de Wijngaardstraat en vielen er met 51 dagjesmelkers Tea-Room Carpe Diem binnen. We aten er alle koffiekoeken op, dronken de koffiekannen leeg en trokken de deur achter ons dicht. De uitbaters lieten de rolluiken zakken en bleven voor de rest van de dag gesloten, hun dag was goed. Buiten stonden ons twee gidsen op te wachten om elk met een deel van de groep een ‘Werelderfgoedwandeling’ te doen doorheen de binnenstad van Brugge. Het oude Brugge dat in de 19de eeuw volgens een middeleeuws stratenplan werd herbouwd en gerenoveerd. Gids Willy stak met de groep waarin ik verzeild was geraakt de Wijngaardstraat over en trok de Noordstraat in. Straat is veel gezegd, het telt 5 huisnummers. Nr. 1 aan de linkerkant en aan de rechterkant de nummers 2, 4, 6 en 8. Deze laatste vier huisjes maakten deel uit van Godshuis De Vos. Christiaan De Vos die zijn herenhuis in de Wijngaardstraat had, liet tussen 1713 en 1715 in zijn achtertuin, rond een binnenhofje, een kapel en 6 Godshuisjes bouwen en liet er zes arme weduwen intrekken. Nu zijn nog de laatbarokke voorgevel uit 1713 van de kapel en vier huisjes te zien. Terloops vertelde Willy de herkomst van de naam Brugge: in de 9de eeuw sprak men van Bruggia en dat was de samentrekking van het Scandinavisch bryggia = aanlegsteiger en de Pre-Germaanse naam rugja voor de rivier Reie. We keerden op onze stappen terug en trokken naar het Minnewater en het sashuis. De Brugse novellist Maurits Sabbe schreef in 1893 ‘Aan ’t Minnewater’ en in 1907 ‘De filosoof van ’t sashuis’: beide novellen spelen zich hier af. Onze gids deed er het verhaal waarom en hoelang er al witte zwanen op het Minnewater rondzwemmen. Hij vertelde de legende van Pieter Lanchals, de scout en vertrouweling van Maximiliaan van Oostenrijk. Toen in 1488 de Bruggelingen in opstand kwamen tegen Maximiliaan kreeg hij huisarrest en moest de moord op zijn vertrouweling aanschouwen. Wanneer de landvoogd weer de touwtjes in handen had sprak hij de straf uit dat er ten eeuwige dage ‘Lanchhalsen’ in Brugge moesten leven. De Bruggelingen zetten ‘langhalzen’ op het Minnewater en houden zich nog steeds aan die straf. Langs het sashuis, hier liep de Reie Brugge binnen, stapten we verder naar het begijnhof. Het ‘Prinselijk Begijnhof Ter Wyngaerde’ is een oase van, Ssst, stilte, alleen het ruisen van populieren is hier te horen. Ter gelegenheid van het lopende Brugs kunstevenement ‘Triënnale’ heeft de Japanse kunstenaar Tadashi Kawamata in de kruin van 11 populieren een boomhut gebouwd; het lijken eerder uit de hand gelopen vogelkastjes. In de huisjes van het begijnhof leven 42 huursters en in het klooster verblijven er 22 nonnetjes van verschillende nationaliteiten. Langs de hoofdpoort en het bijhorend bruggetje trokken we van het begijnhof naar het Walplein. De gebouwen rond het plein hebben de Brugse herbouw- en renovatiewoede uit de 19de eeuw overleefd; ze zijn gerestaureerd maar authentiek. We hielden halt bij een bronzen kunstwerk van Jef Claerhout. Paard en koets met passagiers en een gans; betiteld: ‘Zeus, Leda, Promotheus en Pegasus bezoeken Brugge’. Van het Walplein wrongen we ons in het steegje dat Stoofstraat heet en waarin Godshuis Spanoghe staat die bestemd was voor oude ‘jongedochters’. Van daar begaven we ons naar de Site Oud Sint-Jan, daar stond vroeger het Sint-Janshospitaal, het oudste ziekenhuis van Europa. Van op de site zagen we de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk. In de kerk staan de praalgraven van Maria van Bourgondië en van haar vader Karel de Stoute. Ook de bakstenen toren van de Sint-Salvatorskathedraal ziet men hier boven alles uitsteken. De oorspronkelijke kathedraal, de Sint-Donaaskerk, stond eertijds aan de noordkant van de Burg. Ook nog op de Site Oud Sint-Jan staat een kunstwerk van de Italiaan Giuseppe Penone ter herinnering aan de 800 jaar zieken- en zielenzorg die de kloostergemeenschap aldaar verleend heeft aan de Brugse bevolking. Het is een bronzen boom waartegen een nieuwe boom groeit en is betiteld als ‘Ligne d’eau’. Uit één van



de takken druppelt bestendig water in een vijvertje dat op zijn beurt de nieuwe boom van water voorziet. Wat verderop in Hof Arents, het vroegere Hof Gruuthuse, passeerden we ‘De Vier Ruiters van de Apocalyps’ van Rik Poot. Ze zijn een allegorische voorstelling van de vier aardse gruwelen: dood, oorlog, honger en revolutie. Op het inkompad van het Groeningemuseum was het beeldhouwwerk ‘zonder titel’ te bewonderen (verwonderen) van de Uruguayaan Pablo Atchugarry. Het is in wit marmer à la Michelangelo; de schilderijen die Pablo maakt hebben iets Picasso-achtigs, vertelde de gids. (Hij heet dus niet voor niets Pablo.) We verlieten de Groeningemuseumhof en kwamen naast het Europacollege op de Dijver uit (zaterdagmarkt). Via de Wollestraat en de Oude Burg belandden we op het binnenplein van het Belfort, het handelscentrum uit de 15de eeuw. De belforttoren is 83 m hoog, telt 366 treden en helt 11° achterover. Geen verzakking maar een constructiefoutje wordt beweerd; ik denk: gemetseld onder invloed. Langs de Markt en de Breydelstraat trokken we naar de Burg, waar we in restaurant Tom Pouce moesten zijn voor het middagmaal. Voor de geïnteresseerden had onze gids een bezoekje gereserveerd aan restanten van de houten versterkingen van de burcht en delen van de latere burchtmuur van omstreeks 950. In de catacombenresten van de verdwenen Sint-Donaaskerk zijn er grafwanden met fraaie fresco’s te zien. Ons voormiddagprogramma zat er op en Tom Pouce werd bezet. Apertief, Zeebrugse Vissoep, Konijn op zijn Vlaams met appelmoes en aardappelkroketten en Appeltaart vermelde het menu. Was het een beetje wachten tot de konijntjes gevangen en gestoofd waren, het heeft er niet minder om gesmaakt. Integendeel! Ruim een half uur na het afgesproken tijdstip stond de Brugse Paardentram nog op ons te wachten op de Burg. De tram bestond uit drie wagens maar met die verstande dat iedere wagen getrokken werd door 1 pk. Netjes op een rij deden we rondjes door de binnenstad, we zaten op een carrousel. Alle straten en pleintjes die we in de voormiddag hadden doorkruist en andere die we nog niet gezien hadden, werden in telpas (tred/stap) of draf genomen, galop was iets te gevaarlijk geweest. Het wisselend ritme van de paardengang klonk precies als een kokosnotensuite en Sarah (een Fries) die onze wagen trok liet zich daarin niet onbetuigd. Alhoewel het Belgisch trekpaard (gekend van de garnaalvisserij) dat ons volgde niet moest onderdoen. Op die manier konden we zonder zelf te moeten stappen of draven nog eens rustig de Brugse straten, pleinen, monumenten, gebouwen en vooral gevels bekijken. Vele huizen zijn geschilderd in ‘ossenbloedrood’, typisch voor Brugge. We kwamen ook langs enkele bekende huizen waaronder Chocolaterie Dominique Persoone aan het Simon Stevinplein. Smakenacrobaat Persoone, oprichter van ‘The Chocolate Line’ wordt de Mozart van de chocoladewereld genoemd en als voorzitter van de Brugse chocoladegilde noemen ze hem de ‘Kofi Annan van de chocola’. Nochtans waren we volgens onze koetsier in de Walstraat de beste chocolaterie van Brugge met achter de toonbank de mooiste vrouw van Brugge gepasseerd; het ging wel over zijn eigen vrouw. Onze paardentramrit eindigde op het Sint-Jansplein waar de Wijnzakstraat op uitkomt en daar werden we verwacht in het chocolademuseum ‘Choco-Story’ (Huis de Croon). Bij het binnenkomen kregen we als proevertje een tabletje (melk-)chocolade toegestopt. In het museum werden we ondergedompeld in de geschiedenis van cacao en in welke lekkernijen hij wordt verwerkt. Het begon allemaal in Midden- en Zuid-Amerika bij de Olmeken, Maya’s en de Azteken die cacao met bloed mengden om aan hun goden te offeren. De Spaanse veroveraars brachten de cacao rond 1700 naar Europa. Pas in 1875 begon men er melk aan toe te voegen en werd er cacaomelk gedronken en melkchocolade gegeten. Cacao komt van het Olmeekse woord: ka-kawa. De Olmeken waren de voorouders van de Maya’s.


Naast allerlei voorwerpen en werktuigen die met het oogsten en verwerken van cacao hadden te maken, zagen we een filmpje over hoe dat hedendaags gebeurt. Het filmpje is gesponsord door een chocoladebedrijf uit het Aalsterse dat misschien zou kunnen bijgeschreven worden op onze lijst bedrijfsbezoeken. Wat ons nog restte was een terrasje doen vooraleer rond halfzes aan het Belfort te verzamelen om naar de bus te trekken op het Bargeplein. Ik ben er zeker van dat iedereen letterlijk en figuurlijk voldaan is thuisgekomen. Verslag: Daniël Van Renterghem

Dhr. Luc Depreitere Dhr. Vancoillie Jean-Paul


Wieze Drongen

reisimpressies van een medereiziger

Dag 1: woensdag 27 mei 2015.

Eke 7 u. ’s morgens. Goed weer en alle reizigers present, behalve Jean-Paul en Leona. Leona was een paar dagen voor de afreis ongelukkig gevallen en moest dus noodgedwongen afzeggen. Hierbij nogmaals onze welgemeende deelneming in jullie pech. Huischauffeur Koen was er met een nieuwe lichtblauwe bus (nog) zonder naam (verder BZN genoemd). Zijn vorige bus is tijdens een reis uitgebrand, gelukkig zonder gewonden. Zowel voor de chauffeur als voor de reizigers was het even wennen aan de werking en de uitrusting van de nieuwe bus. De bekerhoudertjes waren zo FYRA-achtig gemonteerd op de rug van de zetels dat ik al na 1u. een gigantische koffieplek had op mijn splinternieuwe broek. De hulpvaardige handen van onze stewardess Gisèle hebben mijn eerste leed verzacht of liever helpen opdrogen. Kwatongen spraken al direct over een FYRA-bus maar dat was overdreven. Wij reden dus met zonnig weer richting Cherbourg voor de inscheping in de namiddag op de Oscar Wilde van Irish Ferries. Omstreeks 11 u. hadden we onze eerste stop bij Le Havre en dan reden we non-stop naar Cherbourg. Onze chauffeur wilde geen enkel risico lopen te laat te komen voor de boot. De kustroute die we volgden was heel mooi. Zo reden we via Le Touquet over de indrukwekkende “Pont de Normandie’ (over de Seine), langs Honfleur en zo verder tot in de haven van Cherbourg. We waren zééér goed op tijd! Het was 15 u. En de boot voer pas af om 18 u. Na de uitgebreide inschepingsformaliteiten konden we omstreeks 17 u. de Oscar Wilde binnenrijden en onze bagage naar onze kajuiten, een donkere doos met basiscomfort, brengen. Ontspannen konden we nu de ruime boot verkennen en op het zonnige bovendek de afvaart afwachten. Stipt om 18 u. kozen we het ruime sop voor een overvaart van ongeveer 18 u. De ondergaande zon op zee was prachtig en voor sommigen ook heel romantisch. Het avondeten (in groep) was geen echt succes: in het restaurant was het koud, het vlees was taai en de zalm uitgedroogd...maar we hadden honger, begrijp je. Trouwens, niet getreurd, de ruime bar en dito ‘pints’ wachtten op ons en nog een verrassing: Bernard, gewezen zeekapitein, wist te bekomen dat hij en 3 andere medereizigers de volgende morgen een kijkje mochten nemen op de brug van de Oscar Wilde en dus werd er geloot. Neen, ik was niet bij de winnaars, jammer. Na een late avondwandeling op de boot, onder een schitterende sterrenhemel, zonder lichtvervuiling, verdwenen we in onze kajuiten en werden letterlijk in slaap ‘gewiegd’. Dat was lang geleden!

Dag 2: donderdag. Aankomst in Ierland in de haven Rosslare en op naar Dublin! Wakker worden op een varende boot is ‘speciaal’. Ik was onmiddellijk klaarwakker en wou zo snel mogelijk mijn donker hol (ook binnenkajuit genoemd) verlaten en het buitenlicht zien. Om 8.15 u. stonden we al aan te schuiven voor onze ‘Irish breakfast’ inclusief ‘boenkes in tomattensaas’ met worstjes, patat enz. Enfin, stevige kost voor een drukke dag. We meerden omstreeks 10.30 u (Ierse tijd) aan in de (mini-) haven van Rosslare. Terug op onze BZN vertrokken we noordwaarts - en linksrijdend! - richting Wicklow Mountains en Dublin. Vanaf nu was de gids (verder Jan) het rechteroog van onze BZN. Na de lunch in Arklow, het Arklow Park hotel, reden we naar de unieke archeologische site van Glendalough. Fait divers: de ingangspoort was iets te smal voor onze BZN!! Gelukkig mochten we uizonderlijk via de uitgang naar binnen rijden. Was daar niet een dametje dat te laat onze achteruit rijdende BZN gezien had en pardoes met haar autootje tegen de achterzijde botste, met een bluts en een paar krassen tot gevolg. Wij hadden niets gevoeld maar Koen had het, gelukkig voor het dametje, wél gezien. Glendalough, gesticht door St. Kevin in de 6de eeuw met zijn oude klooster, de smalle ronde toren, kerkruïnes en de typische goed bewaarde gesculpteerde stenen Keltische kruisen. Deze site is schitterend gelegen in een dal tussen 2 meren. Als je dit Kring van Gepensioneerden KBC Gent Jaargang 17 - oktober 2015 - nr. 9 blz. 10 laatste vertaalt naar het Keltisch dan krijg je Glen-da-loch. Eenvoudig toch. Dit bezoek


Dag 3: vrijdag.


Jaargang 17 - oktober 2015 - nr. 9 blz. 11

onder een stralende zon was een voltreffer. N.B.: St. Kevin zou 120 jaar oud geworden zijn (498-618), een hele straffe kadee als je ’t mij vraagt. Ondertussen had Jan ons ook het verschil uitgelegd tussen de Irish Whiskey en de Scottish Whisky! Jan vertelde hierover een hoop wetenswaardigheden, te veel om hier neer te pennen. Daarna doorkruisten we de uitgestrekte Wiclow Mountains via de door Jan gekende Military Road (nu R115) en dus een weinig bereden weg. Een unieke ervaring én voor onze chauffeur en zijn nieuwe bus (zeer stabiel, uitstekende vering en motor) én voor ons, om via een smal bochtig asfaltje door dit desolate landschap met zijn glooiende lichtbruine kale bergtoppen (max. 1000 m.) te rijden. We zagen geen enkele boom, maar enkel heidekruid, turf en water en toevallig ook een paar konijnen. Absoluut een rit om nooit te vergeten met dank aan Jan en zeker ook aan Koen voor zijn onwaarschijnlijk straffe stuurmanskunst. Dan op naar Dublin voor een verkennende rondrit in de stad. Zover kwam het niet omwille van de vertraging door de verkeersfiles in het spitsuur. Dan maar direct naar het Tara Towers Hotel, net buiten de stad. Na het avondmaal proefden we de echte ‘Irish Coffee’ mét Irish Whiskey. Pas op: in Ierland is een gewone koffie ook een Irish coffee...heb je hem? Dublin! Hoofdstad van Ierland, gesticht door de Vikingen omstreeks 988. Nu telt de hoofdstedelijke agglomeratie 1 miljoen inwoners (cfr. Brussel). Omstreeks 10 u. brachten we een bezoek aan de bijzonderste kerk van Ierland: St. Patrick’s Cathedral, (begin 13de eeuw gebouwd) de nationale kathedraal van de anglicaanse Protestant Church of Ireland en collegiale kerk van Saint Patrick in Dublin. Deze kerk belichaamt het christelijk erfgoed van Ierland door de eeuwen heen. Zij was de kerk van de armen. Daarnaast is er ook nog de Christchurch Cathedral, een kathedraal van de Anglicaanse Church of Ireland, die de kerk van de rijken werd genoemd maar die hebben we niet bezocht... een mens moet zijn stand kennen, niet? Saint Patrick is de patroon van Ierland, mocht je het vergeten zijn. Onder een stralende zon wandelden we via de beroemde O’Connell Street richting College Green, waar The Bank of Ireland gevestigd is (in vroegere tijden was hier het Parliament= House of Lords). Hier tegenover ligt Trinity College (1592) zeg maar de unief van Dublin, en dat bezochten we. Via een stenen ingangsboog kom je op een groen binnenplein waarlangs de oude en nieuwe gebouwencomplexen staan. We bezochten hier de wereldberoemde Trinity College Library waar alle beroemde Ierse schrijvers ook een borstbeeld hebben (G.B. Shaw, Samuel Becket, James Joyce, Oscar Wilde, W.B. Yeats enz.). We zagen er ook de tentoonstelling over het ‘Book of Kells’ en andere manuscripten die daar worden bewaard. Het unieke Book of Kells (gemaakt begin 9de eeuw) bevat een rijkelijk geïllustreerde kopie van de vier evangeliën in het Latijn. Heel indrukwekkend allemaal, je moet het gezien hebben. We wandelden dan terug naar de O’Connell Street en bezochten even het Postkantoor, waar in 1916, tijdens de Paasopstand, de republiek werd uitgeroepen. De talrijke standbeelden ter ere van hun vrijheidsstrijders bewijzen dat Ierland ten koste van veel bloed, zweet en tranen, onafhankelijk is geworden. In de buurt van Merrion Square zagen we heel mooie Georgian houses, de luxueuze rijhuizen waar de vroegere Ierse adel woonde. Dublin is een stad van pubs, ontelbare mooie pubs, waarvan we maar één bezochten om te middagmalen: ‘The brazen head’, de oudste pub van Dublin beweren ze (1162!). We zaten allemaal gezellig samen op de eerste verdieping in ‘t lieg plafond’ met lekkere ‘Irish Stew’ op het menu. En dan? Op naar één van de topbezoeken in Dublin: Guinness Storehouse.


De gids, een jonge maar gladde kerel, gaf ons via de individuele earphones, als een waterval uitleg over alles wat Guinness maakt en doet. De rondleiding gebeurt in een gigantische glazen pint van 7 verdiepingen hoog en op elke verdieping wordt één thema belicht. Via de roltrappen werd het zicht op de inhoud van deze geweldige pint steeds indrukwekkender. De uitleg was heel overzichtelijk met muurprojecties en visuele hoogstandjes. We kregen een mini-taste van het Guinness bier, uitleg over hun advertising, transport en wereldexport ... Om dan te besluiten met een vers getapte Guinness in de ‘Gravity Bar’ met een unieke 360° view of Dublin City en omgeving en in gezelschap van nog een 500-tal andere enthoesiaste bezoekers. Die tappers kunnen niet alleen tappen maar ook entertainen, heerlijk was dat. Als je Guinness bezocht hebt, vergeet je nooit meer de ijzersterke slogan ‘Guinness is good for you’ waar elke bierkenner aan toevoegt ‘and for me!’. Bij het verlaten van Guinness Storehouse passeer je ook nog de ‘store’ waar je echt van alles kunt kopen met de naam en het beroemde embleem, het gouden harpje, erop gedrukt. Je kan er ook je nieuwe Guinness glas laten personaliseren, een must voor elke Guinness-fan. Hierna bracht de BZN ons naar het hotel zodat we ons konden klaarmaken voor de avondshow, met voorafgaand diner in The Landsdowne Hotel. The Irish House Party (2 mannelijke muzikanten - één Piper en één gitarist - en één vrouwelijke performer - zang en dans) bracht ons typische Ierse muziek, opgefleurd door de mooie stem van de zangeres die ons ook een staaltje gaf van die wervelende, bijwijlen acrobatische, tapdans. Heel knap en natuurlijk werden de toeschouwers ook uitgenodigd om mee te zingen en onmiddellijk was de ganse zaal mee. Ambiance verzekerd dus. Leuke avond was dat, al eindigde die voor velen te vroeg als je weet dat er in Dublin massa’s prachtige pubs zijn, maar voor die ontdekkingstocht zullen we nog eens moeten terugkomen!

Dag 4: zaterdag.

Van Dublin, door het Graafschap Wicklow, naar Limerick. We verlieten Dublin met een heel ander gevoel dan we waren binnengekomen. Voor mij althans een verrassend Dublin, soms nogal grijs van buiten maar warm en bruisend van binnen.

We reden nu terug een stukje zuidwaarts tot Powerscourt om een bezoek te brengen aan de Powerscourt Gardens, meest bezochte tuinen van Ierland. Het was inderdaad de ene buslading na de andere die de tuinen binnenstroomde. Rechtover de Gardens was een golfcourt, we konden dus kiezen! We hadden geluk want de zon was van de partij en dan pas is de tuin inderdaad schitterend. In die ‘gardens’ was er ook nog een goed verscholen en heel mooie ‘Japanse tuin’!! En wie was al dat fraais uitgebreid aan ’t fotograferen? Juist, Jappen, véél Japanners. Ze gaan die tuin zeker kopiëren.

Voor het middagmaal moesten we in de ‘Powerscourt Arms’ zijn. Eindelijk nog eens Irish Stew, sommigen zegden: alweer! Het is een Ierse specialiteit en in België kan je zulke goeie niet eten, voilà.

Na het middageten volgde er een ruim 200 km lange rit zuidwestwaarts naar Limerick. Onderweg was een whisk(e)y-proeverij (tasting in het Engels) voorzien op de bus, jawel, voor iedereen, behalve de chauffeur (liefst). Na de uitgebreide uitleg door Jan, aangevuld met de gevatte commentaar van Koen, konden we na deze bijwijlen knotsgekke aanzet eindelijk proeven (niet drinken!) van een Ierse whiskey, een Schotse




whisky en een Amerikaanse Bourbon. Alleen van de Amerikaanse Bourbon (gedistilleerd uit maïs) was er nog over. Na deze opwarmer legde Jan ons uit hoe een ‘limerick’ (identiek geschreven zoals de stad) in elkaar steekt en gaf ons de opdracht zoveel en zo leuk mogelijke limericks te maken. De micro stond ter beschikking om die persoonlijk voor te lezen. Het denkwerk kon beginnen. Lepe manier om de ‘oudjes’ bezig te houden, niet? En jawel, na veel gezwoeg kwamen eindelijk de eerste pogingen naar boven en die werden dan op hun technische en inhoudelijke sterkte becommentarieerd. Specialist Gisèle selecteerde de beste eruit. (Zie verder). In regenachtig en koud weer reden we Limerick binnen. Daarna bezochten we nog de ‘Cathedral of St. Mary blessed Virgin’ en de nog aanwezige priester was zo vriendelijk om voor een beperkte gift onze gids te zijn. Een welkome meevaller dus. Jan nam ons dan nog mee naar een gedenkmonument van het Verdrag van Limerick langs de rivier de Shannon. Van hieruit hadden we een (nat) zicht op Thomond Bridge en King John’s Castle. Regen en wind teisterde ons en snel zochten we de BZN op die ons naar Hotel Maldron bracht. Voor het avondmaal zaten we allen samen, een beetje als haringen in een ton, maar daarom niet minder gezellig. Later konden we nog meesupporteren voor de plaatselijke rugbyclub waarvan de match op tv werd uitgezonden. Daarna live-music in de hotelbar bij een… lekkere vaas Guinness.

Dag 5: zondag.

If you don’t want a good stew, but something else, something new, listen to the harp (you) become very sharp to dream of love, to dream a few.

Via Ennis richting The Burren.

Onderweg naar The Burren hadden we een paar fotostops, o.a. bij het kasteel Dunrathy en bij Leamaneagh castle, een 17de eeuws landhuis. Dit was ooit het huis van ‘rosse Marie’ die 7 mannen versleet en ze uiteindelijk allemaal (letterlijk) buitengooide! Jan heeft het voor waar verteld.

The Burren zelf is een uitgestrekt kalksteenplateau met een microklimaat door de warme zeestroming waardoor het ’s winters in de bergen warmer is dan in de dalen. Gevolg: het vee graast er ’s winters in de bergen! Voor de rest is het ‘een ruig land met te weinig water om een man te verdrinken en geen boom om hem aan op te hangen en geen grond om hem in te begraven’ dixit een opzichter van de beruchte Cromwell. En ’s zomers bloeien er verrassend veel bloemen. Leven er dieren? Jawel: vlinders, Ierse hazen, wilde zwanen en bonte kraaien. Meer is er niet over te vertellen.

Toen kwamen we aan in Kilfenora, waar we in ‘The Burren visitor centre’ een video bekeken over het leven, geologie en fauna in deze streek. Er was ook een tentoonstelling gewijd aan hun vermaarde Kilfenora Ceili Band (koor en orkest). Met alle respect maar wat een aftandse bedoening! Vlakbij bezochten we de ruïne van wat eens een kathedraal (12de eeuw) was met haar beroemde High Crosses op het kerkhof ernaast. Wellicht de oudste ‘High Crosses’ van Ierland. Paus Johannes II was bisschop van Kilfenora!! Daarna reden we naar de Poulnabrone Dolmen (een portaalgraf ) dat zou dateren uit

Kring van Gepensioneerden KBC Gent Jaargang 17 - oktober 2015 - nr. 9 blz. 13


het Neolithicum, ergens tussen 4200 en 2900 vóór Christus!! De marge is anders wel ruim. In ’t pensionaat hebben ze me geleerd dat ik moet kunnen geloven zonder gezien te hebben. Dit ‘monument’ staat ergens verloren in de kalksteenvlakte van The Burren. Een maanlandschap. Om te bekomen gingen we dan vlakbij gaan middagmalen in The Mountain Haven Café, naast The Caherconnell Stone Fort (niet bezocht) waar we zalm kregen voorgeschoteld. Hier hadden we dat helemaal niet verwacht maar de kwaliteit was behoorlijk. Op dezelfde locatie woonden we nog een demonstratie met schaapherdershonden bij. Bij momenten waren de ‘ervaren’ schapen de honden te snel af tot jolijt van de toeschouwers. Destijds in Schotland hebben we straffere dingen gezien met die honden. Omstreeks 14.30 u. arriveerden we bij de indrukwekkende ‘Cliffs of Moher’, gelegen in het graafschap Clare - aan de Atlantische Oceaan - en die behoren tot de hoogste klipkusten van Europa. Ze bestaan uit kalksteen en zijn ongeveer 8 km lang en tot 120 m hoog. Bij O’ Brien’s Tower is het hoogste punt 214 m. Het waaide er verschrikkelijk hard en de afsluiting voor de wandelaars is geen overbodige luxe. Waaghalzen zijn er altijd en die willen zowat tot op 1 m van de afgrond poseren. Het weer was overwegend zonnig en het zicht helder, en op een plots buitje na, ideaal dus. Bij de parking was natuurlijk ook een toeristisch centrum waar doorlopend video’s te zien waren over o.a. het leven van de vogels langs en in de Cliffs, in de verschillende seizoenen. Prachtige en spectaculaire beelden waren het. Terug naar het hotel in Limerick waar we na het avondmaal de dag afsloten met een ‘Guinness is good for you...’ and for me, of een Murphys’s Red of een Smithwick’s …

Dag 6: maandag.


En bij Limerick hoort een ‘limerick’! Er was eens een jonge harpiste die altijd de eerste noot miste het was niet te doen het kwam door de Koen haar spel ging volledig de mist’in

De regenachtige weg naar Killarney. Onder een zwaarbewolkte hemel reden we naar Adare, een schilderachtig dorp waar we een stop hadden om in één van de straten de huisjes met dikke rieten daken en bloemrijke voortuintjes te bekijken. Een sprookjesachtige aanblik, voor even … Ikzelf bezocht ‘en passant’ de katholieke kerk van een vroegere abdij (+/- 910). Een kerk, opvallend mooi van binnen, met prachtig koperwerk en schitterende kerkramen. Een verademing na al de kerkruïnes die we al gezien hadden en nog zouden zien! En nu verder naar Killarney in de gietende regen. Die voormiddag bezochten we nog Muckross House. We kregen er een geleid bezoek dat ons direct deed denken aan het kasteel van ‘Upstairs Downstairs’. De gids, de roodharige en best aantrekkelijke Paula, was een meevaller. Met haar gevatte en humoristische commentaar deed ze ons het gure weer zowaar vergeten. In het kasteelrestaurant konden we daarna ons middagmaal gebruiken. Door dat pokkenweer heb ik, samen met vele anderen, de voorkant van het kasteel niet eens gezien! Die namiddag hadden we normaal een boottocht op de meren van het Killarney National Park, maar de booteigenaars wilden tot op het laatste moment wachten om,


Dag 7: dinsdag.


afhankelijk van de weersevolutie, al dan niet uit te varen. Wij dus toch naar Ross Castle aan de meren waar de boten lagen. De smalle bochtige maar schilderachtige weg langs de meren was echter geen sinecure voor de BZN en de al even grote tegenliggers. Het was zelfs oorzaak van enige nervositeit in de bus. Enfin, de inspanningen om er te geraken ten spijt, de boten bleven aan wal wegens te sterke wind. Kort bezoekje aan de inkomhal van het kasteel dan maar. Terug naar het centrum van Killarney waar de bootorganisatie onze groep als troost een ‘Irish Coffee’ (mét Irish Whiskey!!) aanbood in één van de centrumhotels. Tot slot de aangekondigde rit met de ‘Jaunting Cars’ door de stad en zo naar The Heights Hotel waar we zouden overnachten. Nog altijd in de regen. De ‘driver’ van ons huifkarretje - 6 personen onder zeil en 1 man en de driver op de ‘bok’ met het dekentje op de knieën als enige bescherming tegen de regen - was een absolute topper wat ‘entertainment’ betrof. Hebben wij gelachen, wat zeg ik, gegierd met zijn grappen, de lieve woordjes en uiteindelijk de tirades tegen zijn paard (of was het een pony?). We reden ook een stukje door een bos waar ons Jacqueline zowaar een bambi zag met haar ‘lammetje’. Straf toch? Met enige moeite, veel geroep en knallen van de zweep, sleurde het arme paard ons bergopwaarts naar het hotel. Het laatste stuk van het traject was het paard duidelijk niet gewoon want het dier keek meermaals met vragende ogen om: is dit wel de juiste weg? Onze driver had alle moeite om het dier in de juiste richting te houden, tot jolijt van ons groepje. Het was een memorabele rit voor paard en passagiers. Om nooit te vergeten! Na het lekker avondmaal sloten we de avond weer af in de bar met een, jawel, met een ….. The Ring of Kerry. The Ring of Kerry is een toeristische rondrit van ongeveer 180 km langs de kusten en doorheen het natuurgebied van het schiereiland Iveragh in County Kerry. Onze eerste stop was in het kustplaatsje Waterford, nogal gekend omdat Charly Chaplin hier een tijdje verbleef en er zijn standbeeld heeft. Iedere bezoeker wil met Charly op de foto en dus ook wij. De ideale plaats voor onze gebruikelijke groepsfoto. Met enige moeite, geduld en kalmte slaagden onze fotografen er toch in een groepsfoto te maken, vrij van één of ander ergerlijk lang fotograferende toerist. Van daar reden we de best pittige ‘Comakesta-pass’ op waar we boven, met helder en zonnig weer, een prachtig panorama te zien kregen over de streek. Een mooie fotostop was dat. Toen was het middag en we daalden af naar Sneem voor het middagmaal in het vrij ‘chique ‘ The Sneem Hotel. De locatie, het middagmaal zelf en de bediening waren top! Het beste van de hele reis. Dan reden we oostelijk richting Cork voor een bezoek aan Blarney Castle met zijn beroemde Blarney Stone. Wie de steen kust krijgt ‘the gift of gab’ = de gave van welsprekendheid, zegt de legende. Daarvoor moet je wel ruggelings met je hoofd over de rand van een duizelingwekkende diepte gehouden worden door een kasteelbeambte. De waaghalzen worden beloond met een applaus van de omstaanders. Onze voorzitter is ook een moedig man … Het is een ludieke bedoening en dus een ‘must see’ en voor sommigen ook een ‘must do’. Bovendien is het een vrij goed bewaard kasteel gelegen in een mooi en ruim park. Wie nog wat tijd en goesting had, kon daarna nog even gaan shoppen in ‘The Woollen Mills’. Daarna reden we met onze BZN door de stad Cork (jammer genoeg geen tijd voor een kort bezoek) en zo naar Midleton met bestemming The Midleton Park Hotel.


Als afsluiter van een zonnige en interessante dag … : ‘Guinness is good for you’ or ...

Dag 8: woensdag.

Van Midleton naar Rosslare waar de Irish Ferry ‘Oscar Wilde’ op ons wacht. Vanaf nu komt mijn bagage niet meer uit onze BZN tenzij om naar huis te gaan.

Gelukkig was ons laatste programmapunt een bezoek aan de Jameson Distillery in Midleton (opgericht begin 17de eeuw). We bezochten daar The Old Distillery, volledig ingericht als ‘Visitors Centre’. De nieuwe distillery, waar de huidige productie plaatsvindt, ligt ernaast. Het is een gigantisch en hypermodern complex waarin zwaar werd geïnvesteerd (200 mio Euro sinds 2010) om de capaciteit te verdubbelen! Het is eigendom van de groep ‘Pernod-Ricard’, zo zie je maar …

Zeer verzorgde en aangename rondleiding die natuurlijk werd besloten met de ‘tasting’ van een echte ‘Jameson Irish Whiskey ‘ van 6 jaar oud. De Jameson is een goede ‘blended whiskey’ maar echte ‘whisky-liefhebbers’ hebben het meer voor een ‘single malt’. Hoe meer we ervan dronken hoe geanimeerder de whisk(e)y -discussie werd. Qua prijs moet de Ierse whiskey niet onderdoen voor de Schotse whisky.

De lunch kregen we in ‘Restaurant Jack Meades’ nabij Waterford. Het weer was prima en we konden op het ruime terras eten. Ze waren hier duidelijk groepen gewend want het ging snel en goed.

En nu zonder pardon naar Rosslare voor de inscheping. Omstreeks 15.30 u. waren we aan boord en stipt 16 u. koos de ‘Oscar Wilde’ weer het ruime sop nu richting Roscoff, gelegen in de noordwestelijke punt van Frankrijk.

Zoals gebruikelijk genoten we vóór ‘het laatste avondmaal‘ van de afscheidsdrink met het woordje van de voorzitter. Ook Jan stond erop iedereen te bedanken. Na het avondmaal nog een afsluitertje in de grote bar met de inmiddels gebruikelijke ‘Guinness is good for you’ of een Gin tonic of … We keken nog eens naar de kalme zee. En dan de donkere kajuit binnen.

Dag 9: woensdag.


De lange rit naar Oost-Vlaanderen (België). We waren vroeg uit de veren want al om 7.30 u. werden we aan de ontbijttafel verwacht. We voeren nog in open zee, het weer was prachtig bij 24°. Om 10.30 u. Europese tijd meerden we aan in het kleine haventje Roscoff en om 11 u. vertrokken we met de BZN. Het werd met de minuut warmer want er waren problemen met de airco. Koen, onze chauffeur, zou met behulp van de thuisgarage proberen één en ander na te kijken. Omstreeks 13.30 u. verlieten we de autoweg en reden we het stadje Dol-de-Bretagne binnen. Terwijl wij een eetgelegenheid zochten zouden ze onze BZN voltanken en ev. de airco nakijken. In Dol-de-Bretagne zullen ze het geweten hebben: een invasie van hongerige Vlamingen die in enkele minuten alle beschikbare terrassen bezetten en alles verorberden wat eetbaar was. De uitbaters waren heel vriendelijk want zo een late meevaller in hun verkoop zullen ze wel niet meer verwacht hebben. Het busprobleem oplossen duurde veel langer dan verwacht. Het was heel warm en dus verplaatste de bende zich naar de nabijgelegen roomijsbar. Een tweede meevaller dus voor de plaatselijke horeca. Intussen werd ook het stadscentrum verder verkend…. Om 16.30 u. kwam onze BZN er eindelijk door, volledig hersteld in de garage van het tankstation. Fris én wel, maar met een serieuze vertraging, reden we omstreeks 18.45 u. terug over de prachtige Pont de Normandie.


Na een laatste stop in een autowegrestaurant, reden we omstreeks 23 u. terug ons vaderland binnen. Net voor de chauffeurswissel op de autowegparking bij Gits, dankten Koen, onze sterchauffeur, en Jan, onze gids, die het niet altijd gemakkelijk had met zijn gedisciplineerd publiek, op ontroerende wijze de medereizigers. Daarna bleef het heel stil en iedereen wilde nu zo vlug mogelijk thuis zijn.

De voorzitter en de reisleiding deden het weer voortreffelijk, zonder franjes maar efficiënt en vooral hartelijk. Bedankt.

We arriveerden in Eke omstreeks 23.30 u. waar ikzelf ook afstapte. Ook de resterende medereizigers bereikten veilig hun stopplaatsen.

De Ierlandreis was een openbaring. We hebben veel schone, ruwe en onbekende dingen en plaatsen gezien. We genoten van de Irish Music, de Irish Stew, de Irish Coffee, de Irish Wiskey en de Irish Beers. Jameson Distilleries en oh Heer, de Guinness Storehouse, zullen we nooit vergeten, want remember: ‘Guinness is good for you’ … and for me!

Hopelijk bij L & W tot volgend jaar.

Luc Vyls – IERLAND2015 foto’s Hugo Everaert



Er was eens een jongen uit Mater hij zit nu geplaagd met een kater hij was veel te jong toen hij Guinness dronk nu lust hij alleen nog maar water.

Aan alle leden en de reizigers naar Ierland & Helvoirt

Beste vrienden,

Zoals ieder jaar willen wij voor de deelnemers aan onze meerdaagse reis en aan de fietsvakantie een gezellig samenzijn inrichten. Daarbij willen we ook alle leden uitnodigen die geïnteresseerd zijn in een eventuele deelname aan één van onze volgende reizen.

Wij komen samen op dinsdag 6 oktober om 14.30 uur in de Parochiezaal St.-Paulus, Patijntjestraat 27, te Gent.

Het programma ziet er als volgt uit: • een filmmontage van onze reis naar Ierland door Jean-Paul De Bontridder; • een filmmontage van onze fietsvakantie te Helvoirt door Georges Wieme.

Bij een natje en een droogje kunnen dan ook uw foto’s bekeken worden.

Voor diegenen die hun aanwezigheid nog niet bevestigd hebben gelieve dit alsnog zo vlug mogelijk te doen a.u.b.

Wij verwachten jullie allemaal op deze bijeenkomst.

Met beste groeten.

Het reis- en fietsteam

Gisèle Lippens: tel. 09/282.37.38 e-mail: [email protected]



Beste vrienden,

De Jeneverstokerij Rubbens werd in 1817 gesticht te Zele, Oost-Vlaanderen, de bakermat van de jenever. Aanvankelijk begonnen als landbouwbedrijf werd er vlug overgegaan naar het stoken van jenever op basis van graan en mout. Rond de binnenkoer stonden de gebouwen voor de stookketels en de bijhorende apparatuur. In 1872 werden er, onder de leiding van Charles Rubbens, nieuwe gebouwen opgetrokken naast de vandaag nog bestaande hoge ronde schouw. De specifieke landbouwbezigheden werden stilaan verminderd en door de aankoop van grotere hoeveelheden graan werd de verkoop van jenever in wit-stenen kruiken en op eikenhouten vaten uitgebreid. In 1911 wordt de stokerij overgenomen door de gebroeders Jean en Benoit Rubbens. Het bedrijf kende een eerste bloei door de productie van de alom gekende ‘jenever VieuxSystème’. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het bedrijf onder leiding van Rubbens Elisabeth en Martha, dochters van Jean Rubbens, die samen met hun echtgenoten het bedrijf verder uitbouwden. In 2007 werd de familiezaak Rubbens overgenomen door Dirk Beck en gevestigd in een nieuwe locatie te Wichelen die we nu gaan bezoeken. De jenevers van de stokerij Rubbens Gebroeders hebben een zeer zachte smaak en worden kwalitatief gecontroleerd door Quality Control. Anderzijds is Rubbens lid van ‘Lekkers uit Oost-Vlaanderen’, een VZW die kwalitatief hoogstaande en regionale producten uit de provincie Oost-Vlaanderen groepeert en promoot.

Voor meer informatie zie: http://rubbens.be/

Praktische informatie: Plaats: Stokerij Rubbens, Bohemen 101 te 9260 Wichelen. Datum:

vrijdag 20 november 2015.

Programma:

• • • •

Opstapplaatsen:

• 11.00 uur: Eke, Parking Makro kant restaurant. • 11.15 uur: Gentbrugge Dienstencentrum.

Met eigen vervoer:

Middagmaal:

Inschrijving:

12.00 uur: aankomst en maaltijd in de Brasserie Rubbens. 14.00 uur: rondleiding in de stokerij. 15.00 uur: degustatie. 17.00 uur: einde van het bezoek.

Deelnemers die met eigen vervoer wensen te komen: afspraak om 12.00 uur aan de Brasserie. • • • •

Dagsoep. Tongscharrolletjes met tuinkruidensaus. Dame blanche. Inclusief: 1 drankje naar keuze en 1 koffie.

Prijs € 30 per persoon.

Te betalen op rekening BE63 4470 0615 8108 op naam van Kring Gepensioneerden KBC Gent uiterlijk tegen 30 oktober 2015.

Gelieve bij betaling in de mededeling uw opstapplaats of eigen vervoer te vermelden!

Het bestuur.



Mevr. Mevr. Mevr. Mevr. Mevr. Mevr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Dhr. Mevr. Mevr. Dhr. Mevr. Mevr. Mevr. Mevr. Dhr. Mevr. Mevr. Dhr. Dhr. Mevr. Dhr. Dhr. Dhr. Mevr. Dhr. Dhr. Mevr. Mevr. Dhr. Dhr. Mevr. Dhr. Mevr. Dhr. Dhr. Dhr.



Anne-Marie Maria Arlette Elisabeth Christinne Anny Jean-Pierre Johan Jacque Marc Georges Noël Jacky Bernard Patrick Carlos Eddy Mieke Juliette Philip Viviane Erna Solange Jeanne Frans Rosa Lucie Robert Richard Jeanine Joseph Carlo Johan Marguerite Nikolaas Edmond Mia Rita Marc Marc Christine Daniël Magda Ben Antoon Nestor

Adriaens 28/10 Bernaer 23/10 Bert 14/10 Buysse 14/10 Careel 23/10 Couche Wed.Lucien Vereecken 5/10 Daman 3/10 De Bouvre 13/10 De Bruycker 22/10 De Jaegher 7/10 De Metsenaere 26/10 De Smul 20/10 Depoorter 15/10 Desnoeck 6/10 Dheedene 25/10 Dobbelaere 15/10 Doolaege 7/10 Geerinck 24/10 Goethals Wed.Romain Bogaert 6/10 Heyvaert 1/10 Lagring 16/10 Lippens Wed.Etienne Cusse 24/10 Maertens 11/10 Masure Wed.Maurice Bouchez 27/10 Melkebeke 9/10 Mergaert Wed.Josef Bodyn 10/10 Mertens Wed.Herman De Rammelaere 21/10 Ongenaert 29/10 Ost 9/10 Pollet 11/10 Quintelier 22/10 Saez del Burgo 25/10 Tamsyn 3/10 Thiriaux Wed.Albert Gouwy 20/10 Tielen 11/10 Van De Sompel 19/10 Van der Linden 12/10 Van Der Schueren 8/10 Van Driessche 14/10 Van Kerrebroeck 12/10 Van Landschoot 17/10 Van Rijsselberghe 19/10 Van Roey 31/10 Verhenne 30/10 Vermeersch 11/10 Watrin 13/10

niet te missen

te Drongen Oktober Assels”-wandeling e D ed bi ge ur tu na do 01 “Door het 0 uur r uu 0 .3 14 om St.-Paulus om 14.3 al Za s er ig iz re g amidda di 06 Terugkeern uinkerke ee lw kend te Oostd nkiste 09 t/m 11 Wande hee” Ann Van Stee sit io ur “C g rin de di 13 Ledenverga 14.30 uur Zaal St.-Paulus om rgadering oute” te Laarne di 20 Bestuursve fsluiter) “Kastelenr (a tje en et et m ht do 22 Fietstoc beke s Roskam” te Merel on al “S et nk Ba zo 25 November eg te Bavegem - deel 1” Mark De Bi n ke La do 05 Wandelin n va en uw dering “Vro di 10 Ledenverga 14.30 uur Zaal St.-Paulus om len rgadering di 17 Bestuursve “Rubbens” te Wiche rij ke to ns aa Gr n oek aa vr 20 Bedrijfsbez December di 01

rio Bert Ostyn””Eindejaarsfeest “T 14.00 uur Zaal St.-Paulus om ra g te Opb kel do 10 Wandelin rgadering ez lui” di 15 Bestuursve oufleuri restera ch Ch ur sie on “M & s” vr 18 “Les Bavard cques Offenbach 2 eenakters van Ja 0 uur aitheater om 20.0 era chez lui” operette B.O.T. Ka ur ur Choufle i rest sie on “M & s” rd va za 19 “Les Ba cques Offenbach 2 eenakters van Ja 0 uur aitheater om 14.0 operette B.O.T. Ka



Kring van Gepensioneerden KBC Gent Jaargang 17 - Oktober Nr. 9. K rant. erichten ourant

Recommend Documents