22 mei tot en met 5 juli 2012. Een ontdekkingsreis door Zuid Polen. Natuur en cultuur verkennen in een voor velen onbekend gebied. De 21 deelnemers met 10 caravans en 1 camper verzamelen zich voor de start op dinsdag 22 mei in Bad Emstal/ Balhorn in Duitsland.
Kennis maken ? Dat doe je het beste tijdens een gezellig diner op Camping Erzeberg.
Het eerste reisdoel is Dresden, stad aan de Elbe. Na de bombardementen in de 2 e wereldoorlog is de stad deels nieuw herbouwd. Het centrum wordt nu zoveel mogelijk in de oude stijl herbouwd. De Frauenkirche is daarvan een mooi voorbeeld. Na al dat lopen is een vaartocht natuurlijk heerlijk. Na een paar dagen Dresden door naar Polen en de eerste bestemming is Jelenia Gòra ( Hertenberg) aan de voet van het Reuzengebergte. Zondag, de 1e dienst o.l.v. ds. Jan Ouwendijk, die zich bereid verklaarde, deze reis iedere zondag voor te gaan en een serie preken te houden over Barnabas en de 1 e zendingsreis. De Pinksterzondag kenmerkte zich door fraai weer, mooi voor een hagenpreek. Fijn dat je op deze wijze toch gezamenlijk de geloofsgemeenschap kunt vieren.
Dat was de “houten broek” van Jan met zijn parochianen.
Een paar dagen later, de Japanse tuinen in Wroclaw (Breslau). Een mooi centrum met veel historie waarover de gids ons veel kon vertellen. Polen, een land met veel schitterende Rooms-Katholieke Kerken. Het geloof betekent veel voor de overwegend Rooms-Katholieke bevolking. In Wroclaw ook het panorama van Raclawicka bezocht. In een enorm rond gebouw is in het rond een schilderij aangebracht dat 114 meter lang en 15 meter hoog is. Het schilderij beeld de slag om Raclawice uit. (de Poolse overwinning over de Russen dankzij de leiding van de nationale held Tadeusz Kościuszko, op 4 april 1794). Onder de communisten is het schilderij 40 jaar verborgen geweest.
Jonge stellen maken een slot vast aan de brug en gooien de sleutels in het water. Symbool van de trouw die zij elkaar beloven.
Zomaar een kerk interieur.
Een bezoek aan Auschwitz-Birkenau. Een indrukwekkende ervaring. Te staan op de plaats waar zoveel geleden is. Te zien hoe de mensen als vee werden vervoerd en omgebracht. Waar een leven niet telde. In de barakken te staan waar gemiddeld slechts 4 maanden overleefd werd. Wij dachten allemaal hetzelfde: “Dit mag toch nooit meer gebeuren”. ’s Avonds gezamenlijk gegeten en onze indrukken kunnen verwerken en bepraten. De volgende dag; Gelukkig, ook tijd voor natuur. Wij beklommen (met de cabinelift!) de Szynszielnia, een flink uit de kluiten gewassen heuvel. In de winter heersen hier de skieërs, in de zomer het groen. Een prachtige natuur.
Tijd voor de volgende camping, Zakopane, wij maakten dankbaar gebruik van de toeristische tips van de coördinatoren. Zoals een bezoek aan een uit Noorwegen geïmporteerde houten staafkerkje. Het kerkje is honderden jaren oud en staat inmiddels al weer 200 jaar in Wan. Zakopane is het meest sneeuwzekere skigebied van Polen met hoogten van meer dan 2300 meter. Ongetwijfeld de camping met de schoonste toiletten en douches. Na elk bezoek aan toilet of douche dook de leiding als een havik de ruimte in en werd er schoongemaakt. Na Zakopane door naar Krakow (Krakau). Een mooie stad, jammer, het regende die dag. Maar wat was de markt mooi. Opnieuw een hoogtepunt deze reis. Krakow is de vroegere hoofdstad van Polen met de oudste universiteit en veel schitterende gebouwen. Maar de volgende dag was het droog en konden wij ook nog op eigen gelegenheid de stad bezoeken.
Een stad met veel universiteiten en daarom veel studenten. Een warme lunch kan dan ook uitstekend genoten worden in een van de speciale studentenrestaurants. Hier ook de zoutmijn van Wielickza bezocht. Zout was honderden jaren lang een bron van welvaart. De mijn produceert nog altijd en de welvaart wordt nu ook gebracht door het toerisme. In de mijn is een complete kathedraal in het zout uitgehakt. Iedere zondag wordt daar nog een dienst gehouden. Het laatste avondmaal, een van de vele in het zout uitgehakte kunstwerken.
Na Krakow weer de voet op het gaspedaal en door naar Nowy Sacz. Een camping aan de rivier met aan de overkant een grote nieuwe kerk met een geweldige architectuur. Een soort ark van Noach in het groot. Nu de uitgestelde vlottentocht gemaakt over de Dunajec. Met een busje naar de aanlegplaats. Daar lagen de boomstamkano’s klaar voor een tocht over de rivier door een machtige kloof in de bergen. Wat kan natuur indrukwekkend zijn. De natte broeken waren snel droog en vergeten.
Op weg naar onze meest oostelijke bestemming. Camping Cypel in Polanczyk. Wij zitten op ruim 1500 km. van Utrecht. Een prachtige camping aan een groot stuwmeer. Natuur in overvloed. In deze streek liggen drie grote natuurgebieden. De oudste daarvan is de Bieszczady, Hier komen nog zwarte beren, wolven en lynxen voor. Natuur is in deze streek dan overvloedig aanwezig. Tijd voor verschillende trips met tips van de coördinatoren. En dan wil ’s avonds zo’n collectieve bakkerij wel eens nuttig zijn. Met veel inspiratie en creativiteit wordt er gebakken. Kaas, spek en stroop vliegen er in flinke hoeveelheden door heen. Tussendoor willen vooral dames nog wel eens wat anders.
Winkelen is tenslotte ook cultureel en vooral heel leuk. Een excuus was gauw gevonden. Voor de zon was een hoedje onmisbaar.
In deze streek was al vroeg de trein het vervoermiddel. Landbouwproducten, maar ook houtskool werden per trein afgevoerd. Nu geeft een rit met dit oude treintje een mooie gelegenheid om, zonder veel inspanning, de natuur te bewonderen.
Tijd voor het echte werk, een rit van 450 km richting Westen, nu naar Camping Browarny (Brouwerij) in Sandomierz. Een oud stadje op zeven heuvels. De enige vindplaats in de wereld van gestreepte vuursteen. Dit wordt geslepen en in sieraden verwerkt. Je snapt het niet na zo’n pittige reis, maar de eerste was hing al direct aan de lijn. Al blijft dan wel meer tijd over voor sightseeing. Ook hier was voor een gids paraat. Met veel enthousiasme werd de geschiedenis van de stad verteld. In de tijd van welvaart werden onder de huizen complete complexen van kelders gebouwd om de koopmansgoederen, o.a. zout, op te slaan. De kelders waren door de eeuwen heen vergeten tot er iemand verdween die door een instorting de kelders inzakte. Volgens een legende werden de woeste Tataren door een vrouw in de kelders gelokt en vervolgens door de burgers opgesloten. Dat de vrouw daarbij omkwam zal duidelijk zijn. Ruim 500 meter van de kelders is nu gerestaureerd en te bezichtigen. Ook hier weer een Rynek (Raadhuis), midden op een fraai plein. Veel Poolse steden die wij bezichtigden kennen zo’n plein. In de meeste gevallen prachtig gerestaureerd. De volgende dagen tijd om op eigen gelegenheid stad en ommelanden te verkennen.
Hier het Rynek, nog altijd het gemeentehuis van Sandomierz. Een stadje met een roemrijk verleden met zelfs nog even een koningskroon binnen de poorten. Door zijn strategische ligging welvarend geweest, maar daarom ook begeerd. Was het vroeger een economisch centrum, ook nu nog wordt er handel gedreven. Veel telers uit de regio komen met hun aardappelen, groenten en fruit naar de openluchtmarkt om hun waren aan te bieden aan publiek en tussenhandelaren.
Grappig, maar alle telers staan per product bij elkaar, dat maakt kiezen makkelijker. Hier de aardappel boulevard.
Een blik op de mooie camping, gelegen net onder de stad.
Dan wacht opnieuw een flinke rit naar het westen, Camping De Kleine Stad in Nowe Miasto nad Warta. Een klein plaatsje in de buurt van Poznan. Zoals meestal op deze reis gaan wij de volgende dag met openbaar vervoer naar de stad. Poznan ( Pausen ) is een van de mooiste en oudste steden van Polen. Een juweel van een Rynek. Onze resolute gids vertelt veel opmerkelijks van deze stad, jaren onder Duits gezag. Opnieuw een hoogtepunt op deze reis, een van de mooiste steden op deze reis.
Een gevelwand met allemaal pastelkleuren. Ja, en dan na al die Poolse cultuur en natuur nog als toetje een snuifje Duitse cultuur. Wij strijken neer in Potsdam op camping Riegelspitze. Een camping aan een van de vele meren in deze streek.
Na de laatste zondagse dienst deze reis reizen wij ’s maandag met bus en S-bahn naar Berlijn. De Nederland sprekende gids brengt ons naar de verschillende bezienswaardigheden van de stad. Mooi dat daarbij de dubbeldekkerbus gebruikt kan worden. Berliner Tor, Reichstag, Pariser Platz en nog veel meer. Na al dat gewandel is een bootreis over de Spree een welkome onderbreking.
Deze enerverende dag besluiten wij met het slotdinèr in
Werder. Onze coördinatoren werd alle lof toegezwaaid en werden in doeken ingepakt als blijk van waardering.
Maar de koek is nog niet helemaal op. Dinsdag opnieuw in de bus, nu naar Potsdam, de oude garnizoensstad van het Duitse en Pruisische rijk.
Wij kiezen voor een bezoek aan de tuinen van kasteel Sans Soucci met dezelfde gids.
In de tuinen het graf van Frederik de Grote. Hij introduceerde de aardappel in het Duitse menu. Daarom worden er op zijn graf geregeld aardappelen neergelegd. Het paleis is gebouwd op een heuvel en daartegen zijn verschillende terrassen aangelegd. Een mooi park met verschillende stijlen. Natuurlijk stond ook de Hollandse buurt op het programma. Deze buurt is gebouw voor en door Hollanders die door de Duitse keizer weren aangetrokken voor de droogmaking van de moerassen en de bouw van de garnizoensstadstad.
De Sliedrechter in ons gezelschap groeide zichtbaar bij dit verhaal.
Een foto van de groep, samen met de campingbeheerder met zijn vrouw en dochter, ( samen de familie de Schone) op de camping in Zakopane. Ja, en toen zat het erop. Woensdag viel de groep uiteen, een deel ging direct naar huis, een deel overnachtte nog een keer in Duitsland. Iedereen is gezond en wel thuisgekomen. Wij danken onze God voor zijn bewaring en het vele dat wij onderweg mochten beleven en zien. Wij hebben Polen mogen beleven met zijn schitterende natuur en cultuur.
