juli Huisvesting. Déjà-vu

De M aand v an He m us juni / juli 2011 VAN PROTEUS

NIEUWBOUW

Maak kennis met de penningmeester

Daar in Duitsland wel

pagina 6

pagina 4

Huisvesting

Déjà-vu De geschiedenis herhaalt zich. De gemeente wil Hemus, de zeeverkenners en de kanoclub met z’n drieën op het terrein bij De Stuw proppen. Dat dat niet kan is in 2004 al overtuigend aangetoond toen gemeenteraadsleden in een C4 zijn meegenomen naar die plek. Egbert, slaapdronken, ‘plankt’ in Friesland

‘Leider‘ Het kopje had ook ‘Schade’ kunnen zijn: het is namelijk Duitstalig, en als je dan Schade neerzet, is dat niet zo gauw duidelijk. Waarom Duits? Omdat dit nummer een opmerkelijk hoge portie Duitsland bevat, met een roeiwedtoerstrijdtocht op de Rijn over 100 km, een fietstocht van 1400 km, en een bezoek aan de prachtige nieuwbouw van een roeiclub in Mainz. Waarom ‘Leider’ = jammer? De redactie wordt met grote regelmaat door de Klusploeg bestookt met nieuws: een aanvaring hier, een domme fout daar, een botenwagen die telkens iets heeft: met al dat nieuws zou je al een hele Maand kunnen vullen. Maar we beperken het tot maximaal een hele pagina, je wilt ook wel wat anders lezen, denken wij. Maar toch maar toch, iedere keer als we weer een serie foto’s van een gat in een boot ontvangen, denken we weer

‘zonde‘

Lees het hele verhaal op pagina 4

Feest Op de foto hierboven zie je eerste generatie jeugd-ex-leden die bij het bommetjespringen de zaak enthousiasmeerden. Het feest op 18 mei was een succes, door het mooie weer, door het lekkere eten met de lekkere muziek, door de fietsboot (foto hier rechtsboven), maar vooral door de enorme opkomst. Hemus leeft! Meer op pagina 2

De Maand van Hemus wordt negen- à tienmaal per

What’s up? vrijdag 8 juli: toertocht Almere donderdag 18 augustus: Landelijke midweekroeiersdag vrijdag 9 september: toertocht Voorne-Putten zaterdag 24 september: Eemhead zondag 25 september: Tjalkje trekken in de Eemhaven

jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden. Redactie: Koos Termorshuizen, Jos Wassink, Gerben van IJken. Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar [email protected] Kopij, foto’s en tips naar [email protected]

De Maand van Hemus

pagina

juni / juli 2011

2

Groot Hemus21feest

Bommetjespringen, steigerzeiken en bootje varen

Op 21 mei was het grote Hemus21feest. Het Lustrumfeest can vorig jaar smaakte naar ”nog een keer”. -- door Piet Kunst Toen op de lustrumveiling de band The Gents zich aanbood, was de koppeling snel gemaakt; een aantal heren die zich in verschillende genootschappen binnen de vereniging bewegen, kocht een optreden met de belofte een Hemusfeest te organiseren. Vanaf half zes kwamen de leden op ons eigen terrein aangewandeld. Sommigen met een rozig gezicht van fiets- en of boottocht. De eerste drankjes werden besteld en de jeugd maakte zich op voor het Hemus-kampioenschap Bommetje. Dat werd aan elkaar gepraat door een paar oud-jeugdleden. Ook ex-leden, oud-leden, Vrienden van Hemus en aanhang waren uitgenodigd. Dat hebben we geweten: het werd een prachtig drukbezocht feest. Het is onbekend of dat door het prachtige weer komt, door het aantal verzonden uitnodigingen (4 keer 1001) of doordat het bestuur had besloten dat de maaltijd gratis mocht zijn. Zo’n 200 mensen waren er. Aan het begin van de avond bracht restaurant “De Vereeniging” de maaltijd, waarna een mooi diner begon. De band speelde goed en goede muziek, het gen re was vooral voor de leden van het eerste He mus-uur zeer her kenbaar. Ik kan me niet herinneren dat er op een Hemusfeest ooit zo gedanst is. Gedurende de avond werden twee series vragen uitgedeeld met daarop de Hemus-21 Quiz: moeilijke vragen over A mers foort, He mus en roeien. Het was prachtig om te zien hoe de verschillende ploe gen el kaar op zochten en meer of min der fa na tiek de vragen beantwoordden. De winnaar was ploeg 14. De prijs? Per lid van de ploeg een klein puzzeltje en als ploeg het recht om gezamenlijk één pagina van de Maand te vullen. In de tussentijd konden de roeiploegen die zich als ploeg hadden ingeschreven hun eigen gatenplank maken, waarmee ze op het feest en ook daarna eenvoudig biertjes kunnen halen. Een aantal leden was zeker gelokt door de aankondiging dat het zogenaamde gathouderscabaret zou plaatsvinden. Nou, dat viel wat tegen: een cabaret opvoeren is toch wat anders dan het verstoren van een ALV of een nieuwjaarsborrrel. Of misschien was de voorbereiding erbij ingeschoten omdat de mannen te druk waren met drankjes regelen. Aan het eind van de avond vertrok men, al dan niet met een tros ballonnen. In de

kleine uurtjes werden de laatste dingetjes opgeruimd, een laatste biertje gedronken en het traditionele steigerzeiken nog even geoefend. Een stortbui spoelde ’s nachts alle restjes weg en maakte het terrein weer schoon. Voorafgaand aan het feest was aan de vrijwilligers een tocht met de Fietsboot aangeboden, onder het motto ‘bekijk de Eem eens anders’. Zo’n vijftig leden maakten daar gebruik van. Het meest opmerkelijke was dat veel van hen nog nooit de tocht met de Fietsboot gemaakt hadden. De reacties waren zonder uitzondering positief. Het lekkere weer werkte natuurlijk mee, maar de relaxte tocht met de Eemlijn en het mooie uitzicht over het landschap waren voor velen toch een prettige verrassing. Everdien Dikken schreef dit erover: “Het was een heerlijke dag op de Eemlijn. En de fijne fietstocht vooraf. De lange zit was snel voorbij, want gezelligheid kent geen tijd, en dat dus weer eens bewezen. Voor mij is het grootste verschil, dat je op de fietsboot in je hoofd niet met je eigen roeien, de techniek bezig bent. Verder is door de hoogte het perspectief op de om ge ving anders. Min der mi lieu vriendelijk dan zelf roeien, dat wel. Gewoon ge zel lig van el kaar en de om ge ving genieten be viel prima.”

De Maand van Hemus juni / juli 2011

pagina

3

Elfstedentocht: het verhaal van de Ecoploeg

Yes, we did it! Na weken van voorbereiding - trainingen naar het Raboes en wissel- en brugoefeningen stond de Ecoploeg 2011 op vrijdagmorgen 3 juni te popelen! Eindelijk vanaf Hemus naar het mooie Friesland voor het, in Egbert’s woorden, hoogtepunt van de lente: de Elfstedenroeimarathon. -- door Judith Veldman en Marieke Bos De Ecoploeg van Hemus 2011 was met vier debutanten, een aantal doorgewinterde Elfstedentochtroeiers en een paar getraumatiseerde roeiers (die het niet op tijd haalden in 2010) compleet. Met de nodige dosis ambitie zou niets ons in de weg staan om het felbegeerde kruisje (en de eco-kei) dit jaar in de wacht te slepen. We arriveerden rond 12 uur bij zeilboerderij Rufus. Daar had Martijn een heerlijke lunch voorbereid, waar we samen met de Hemus toerploeg van hebben genoten. Pim gaf ons daar het recept voor een broodje Snickers, bijzonder, maar erg lekker (schijnt). Daarna door naar Camping Pasveer in Sneek, op zo’n 200 meter afstand van het wisselpunt in de nacht. Daar wachtte een mooie blokhut, genaamd Juliana, op onze komst. Vervolgens zetten wij onze tocht door naar Leeuwarden om daar bij roeivereniging Wetterwille de boot gereed te maken voor de tocht der tochten. We konden natuurlijk pas echt beginnen als onze boot goedgekeurd was. De keuringscommissie was zeer te spreken over de professionele optuiging van de boot, maar doordat wij al zo enthousiast met afplakken begonnen waren, konden de deksels voor inspectie van het drijfvermogen niet meer geopend worden. Gelukkig was Matthijs zo slim om van te voren wat fotootjes hiervan te maken. Alleen, hoe kun je die ook alweer terug vinden op zo’n mobieltje? (een iPhone, red.) Na een lekkere pastamaaltijd (wederom met dank aan Martijn) en een teammeeting, begon de spanning echt toe te nemen. Om 20.15 mochten we van start in de Prin sentuin. Met de aanmoedigingen van enorm veel toeschouwers gingen Henk, Marieke vH en Maaike voortvarend weg. De spirit zat er goed in. Zodanig dat wij in onze hele Elfsteden-carrière nog nooit zoveel boten hadden ingehaald tussen Klaar kamp sterbrug en Oudkerk! En wat was het een mooi gezicht met al die lantaarntjes en de ondergaande zon. De eerste wissels verliepen vlekkeloos. Net als het fietsen, ondanks de tegenwind. Het ging zelfs zo goed, dat we op de provinciale weg tussen Oudkerk en Leeuwarden een politie-escorte kregen. Vervolgens waren we als fietsploeg nog zo onder de indruk van die vriendelijke agenten, dat we in Leeuwarden nog steeds een beetje (letterlijk) van de kaart waren. Waar was Wetterwille nou gebleven? Oeps: wissel gemist. Balen natuurlijk, want waar vind je zo snel een ander geschikt plekje? Iedereen moe: roeiers en fietsers, maar de boot moet door. Rond een uurtje of vier in de ochtend stonden de roeiers van onze dagploeg in Sneek te trappelen voor de grote wissel. Eindelijk mochten zij aan de bak. Voor de nachtploeg ook niet verkeerd, want die was zo langzamerhand toe aan rust en verzorging van de blaren. Een nieuwe trend die hiermee gezet is: douchen metzonder handen. Na een heerlijk uitgebreide nachtrust van maar liefst vier uur ging de telefoon: onze dagploeg lag voor op schema, dus opstaan, klaarmaken en als een gek naar de wissel. De wind was overdag aardig toegenomen en bemoeilijkte de tocht, maar we lieten ons niet kennen. Tussendoor vingen wij nog signalen op van de supersnelle tussentijden van onze ploeg bij Hindeloopen; onze dagploeg is als een malle aan het kajakken geweest en hebben het tussensprint-klassement zeker gewonnen (als dat er was geweest). Met de laatste wissel bij de Slauerhofbrug zijn we hard doorgefietst naar het eindpunt: Wetterwille. Hier waren we net op tijd om de finish van ‘t Sasje te zien. Alle fietsen op het vlot, de jury aan de tafel, 1 hand aan de bel: wat een heerlijk geluid! Yes, we did it! Met 23:02:19 waren we ruim binnen de tijd, hebben we alle andere Ecoploegen (lees: Ossa) achter ons gelaten en werd de eco-kei Drie Hemusploegen deden dit jaar mee met de Elfstedenroeimarathon. met veel vreugde in ontDe Ecoploeg was daarvan de snelste. Zij werden 56e van de 99 gestarte vangst genomen. Onder het genot van de heerlijke boten. Kort na hen (58e) kwam de damesploeg binnen (bovenste foto Friese oranjekoek kregen hiernaast) met een tijd van 23:06:31. De toerploeg van Anton Vogelaar we van onze teamcaptain (onderste foto hiernaast) kwam als 72e binnen in een tijd van 23:34:15. persoonlijk het felbegeerde Elfstedenkruisje uitgereikt. De drie actiefoto’s zijn gemaakt in Stavoren door Wim Broekhuizen

Elfstedendicht 2011 Uit duister lichten kleine lampjes op. Geruisloos doemen mens en boot, in samenspel van riem en roer, voorbij ons strak gespannen wachten. Wij turen naar herkenning, een geluid een wissel van bemanning en dan snel vooruit! In volle vaart, op nachtlijk uur , bemoedigd door de stem van onze stuur De stempelplaats, een korte stop, alweer 1 van de elf erop! Het daglicht rijst al aarzlend aan de kim. Wij halen door, en eindigen in een "wisselgym" De vroege morgen, verstild in haar gloren, waar zich alleen een haas laat "horen" In Sleat, klaar voor het ruige werk, de golven deinen groot en sterk Met kompas de boot naar veiliger haven, daar waar wij onze stuurmanskunst staven. Wij volgen de Luts, door groen omtoverd oord, waar slechts heerst het roeierswoord. Plots uit het niets, mijn trouwste fan, een spandoek met hoe ’n kei ik ben.. De wind die speelt een spel, en werkt ons tegen, hard en fel. Dan eindlijk de pauze,totaal uitgezakt, tot het uur van de wissel ons weer pakt Een laatste akkoord. We gaan onverstoord, de weg naar de finish: gejuich en geschreeuw De laatste kilometers, ze lijken een eeuw! De bel luidt het einde, voorbij de strijd Voorwaar een prestatie, zonder respijt Chien Hoitinga, Ecoploeg

De Maand van Hemus pagina

juni / juli 2011

In huisvestingsdossier

Zo kan het ook: Mainzer RV

Déjà-vu

Roeiloods aan de Rijn

Als je lang lid bent van Hemus en betrokken bent bij de huisvesting, dan heb je soms het gevoel dat je voor een stukje in De Maand gewoon een oud artikel kunt herplaatsen. Bijvoorbeeld een artikel uit de Maand september 2004. -- door Marco van dr Eijk Hemus voerde indertijd overleg met de gemeente over de mogelijke locaties voor de nieuwbouw. Het college van B&W leek toen af te koersen op de Stuw, de locatie waar de kanovereniging en de zeeverkennersgroep al gevestigd zijn. Daarnaast was de MOB-locatie op dat moment een optie die werd verkend. In het betreffende artikel in De Maand van september 2004 (zie hiernaast) wordt beschreven hoe leden van de gemeenteraad in een C4 zijn meegenomen om de beide locaties vanaf het water te bekijken. Deze actie droeg er aan bij dat de gemeenteraad in maart 2005 bijna unaniem het amendement Barendregt steunde, dat inpassing van Hemus op de MOB-locatie mogelijk moest maken, mits dit ecologisch verantwoord mogelijk was. Hoewel die ecologie uiteindelijk geen bezwaar bleek te zijn, is nu, ruim zes jaar later, de MOBlocatie vooral financieel moeilijk realiseerbaar geworden. Daarbij speelt een grote rol dat in 2004 het gehele MOB-terrein aan Meander is verkocht, zonder alvast grond te reserveren voor onze nieuwbouw. De verantwoordelijke wethouder verkeerde indertijd in de veronderstelling dat we wel op de Stuw zouden passen en vond zo'n reservering niet nodig. Daar krijgt Hemus nu alsnog de rekening voor gepresenteerd. Als bijkomende onaangename verrassing komt de gemeente opeens ook nu weer met de Stuw op de proppen als "meest kansrijke locatie" voor onze nieuwbouw. Moeten we opnieuw gaan varen met raadsleden? Het is duidelijk dat Elzenaar als terugvaloptie veruit de voorkeur geniet boven de Stuw. De ligging achter de brug, de vaarbewegingen van jeugdige scouts in stalen vletten en kanopolo spelende Keistadters; het is gewoon niet veilig om ons op de Stuw te vestigen. Behalve een ultieme inspanning om de nieuwbouw op de MOB-locatie financieel haalbaar te maken, zet de nieuwbouwcommissie, in nauw overleg met het bestuur, zich nu ook in op het wegnemen van de bezwaren die aan de locatie Elzenaar kleven. Een van de belangrijkste vraagstukken is daarbij het parkeren, dat niet zomaar mogelijk zal zijn binnen de ecologische zone. Ook het goed op elkaar laten aansluiten van ons programma van eisen en de gemeentelijke voorwaarden voor nieuwbouw bij Elzenaar moet de nodige aandacht krijgen. Nu we van de gemeente geen verdere inspanning meer hoeven te verwachten om de MOB-locatie dichterbij te brengen, zou een positieve houding over deze punten een goedmakertje kunnen zijn. En natuurlijk moeten we het met de heer en mevrouw Elzenaar eens zien te worden over de prijs en voorwaarden voor de aankoop van voldoende ruimte op zijn terrein. Het lijkt dus wel eens alsof we in kringetjes lopen, maar we hopen die kringetjes om te buigen in een spiraal. Een spiraal omhoog dan wel. Eén die uiteindelijk leidt naar een geschikte accommodatie die bij een gezonde vereniging als Hemus past.

4

Fietsend langs de Rijn van Andermatt naar Hoek van Holland zag de redactie in Mainz een splinternieuwe roeiloods met goedbezochte horeca. Roeier Philip Rentschler (links op de foto) leidde ons er rond. -- tekst Jos Wassink, foto's Koos Termorshuizen Het stucwerk was bij wijze van spreken nog nat. Zo nieuw zag de loods van de Mainzer Ruderverein seit 1878 er uit. Pas sinds maart dit jaar is het complex in gebruik. Leden hebben een chipsleutel die hen toegang verschaft tot onder meer roeiloods en kleedruimten. Vergeleken met Hemus is hier alles in de overtreffende trap. Wij hebben de Eem (18 km), zij de Rijn (1030 km). Hemus heeft 400 leden, Mainz telt er 600. De standaard contributie is bij Hemus ongeveer 250 euro, in Mainz 400 euro (waarbij inbegrepen 100 euro voor de huisvesting). De behuizing is zeker van de overtreffende trap: de helwitte loods met rode letters telt zeven paden van 7 meter breed en 26,5 meter diep. Nergens liggen de boten met meer dan vier hoog in de stelling, zodat al het materiaal zonder trappetjes bereikbaar is. Linksachter is er een rommelhok ingericht (maar wel ordelijk Duits opgeruimd). Het dak is van metalen golfplaat gemaakt en de achterwand van de loods van hout met flinke tussenruimten en enkel inbraakwerend glas. Een van de automatisch openende kanteldeuren geeft toegang tot een eveneens 26,5 meter diepe werkplaats. De kleedkamers (drie voor heren, twee voor dames) zijn samen met een krachthonk, bestuurskamer en gastenverblijven in een nevenstaand bakstenen gebouw ondergebracht van twee verdiepingen hoog. Aan de voorzijde van dit gebouw, gescheiden door een trappenhuis, is aan de rivier een café-restaurant ingericht. Het Boots Cafe wordt gerund door een succesvolle horecaondernemer uit Mainz die hier aan de boulevard een toegankelijker formule wilde proberen dan zijn chique restaurant uit de binnenstad. De pacht die hij binnenbrengt is volgens onze gids Philip Rentschler van doorslaggevende betekenis geweest bij de ontwerp en de grootte van de behuizing. De roeiclub deelt het gebouw en de grond ernaast met de tennisclub. Waar nu nog puin ligt stond tot voor kort de oude roeiloods, en waar nu de loods staat, lagen de tennisvelden. Zodra het puin weg is, zal er weer een tennisbaan worden ingericht. De roeiclub is, anders dan Hemus, eigenaar van de grond. In totaal heeft de nieuwbouw ergens tussen twee en drie miljoen euro gekost, schat Rentschler. Reguliere inkomsten ontvangt de club van de pachter en de tennisclub. Eenmalige bijdragen ontving de club van de Duitse roeibond en van de gemeente. Rest nog te vermelden dat de Mainzer Ruderverein een betaalde coach in dienst heeft (en dat de coach van de deelstaat er zijn standplaats heeft) en ook de bootsman (klusploeg) per uur betaalt. Maar qua roeiwater wint Hemus wellicht: de Rijn stroomt hier met wandelsnelheid, er is veel en grote scheepvaart en het water is er zelden rimpelloos. Alleen in een zijarm verderop is er een stuk water van net 2 kilometer waar met glad materiaal SO2: Marieke Faber, Maarten Hurkmans, Dylan Kok, goed te varen is.

• afgeroeid

Roeien op de Rijn bij Mainz: veiliger dan bij De Stuw.

Sander van Olst, Reinoud Ruland, Hugo Stins

als zo

dan zo

Met een wapen in de hand verander je. Dit zijn we van haar niet gewend.

Dekking zoeken voor de sluipschutter. Er zit niets anders op.

• in Rob Schraa - Emile den Otter - Richard Kreijne - Merijn van der Zee - Bram Hurkmans - Hanna Stolper - Eddy Schaap - Wim Sterkenburg - Peter van Stralen - Geert Swinkels - Godelieve Bellomo - Marit Dieters - Daphne Hardeman - Marianna Koetsveld - Pip Passchier - Max van Essen - Stijn Kanters - Berend Klink - Alex Nap Victor Pedersen - Yke Zandberg - Rens de Vries - Titia Brijker - Gerard van Nes

• uit Jorrit van Elk - Joachim van Essen - Gido Groenenboom Martine Hogerwerf - David Hufen - Judith de Jong - Eefje Kanis - Arnoud Korporaal Lianne van der Meer - Hester Meijer - Jet Passchier - Michel Portasse - Wim Siteur Vincent Vreekamp - Rebecca Wörner Eelco Kuipers - Jan-Jaap Mellema

De Maand van Hemus pagina

juni / juli 2011

5

Roeibak - Zetes - Raddraaier - botenwagen - gereedschapskist - enz.

Uit de werkplaats De Klusploeg zit nooit stil. Ze ver bazen zich weleens over de schades. Zoals die aan de botenwagen, die na zo’n beetje ieder gebruik opgelapt moet worden. -- door Wim Broekhuizen namens de Klusploeg --

De afgelopen periode is de klusgroep druk geweest met het verhelpen van een aantal schades aan beide botenwagens. Regelmatig komen beide wagens terug waarbij het schaderapport dan vermeld dat de achterlichten helaas tijdens het parkeren zijn gesneuveld. De klusgroep heeft al geadviseerd om dan de wagens met de hand naar de betreffende plaats te duwen (beide wagens zijn relatief licht), maar dat advies heeft nog niet geholpen. Een nieuw achterlicht voor bv. de Kalf botenwagen kost zo’n 50 euro. We hadden ca 8 stuks achterlichten op voorraad, nu nog maar 2. Beide botenwagens waren voor Hemelvaartsdag weer in orde zodat het jeugdkamp door kon gaan en ook de 11-steden roeiers over vervoer konden beschikken. De achterlichten van de botenwagen Kalf zijn inmiddels van wat traliewerk voorzien waarbij het de bedoeling is dat, dat traliewerk de eerste klap opvangt. We zijn benieuwd In de afgelopen periode is de Raddraaier tegen een dukdalf gevaren en is de Heen

en weer op een kleine klipper terecht

gekomen. Beide voorvallen zijn genoegzaam bekend. Beide boten zijn weer in de vaart of komen binnenkort weer in de vaart, want reparatie, in dit geval door de importeur van Swift is achter de rug. ’t

Dijkje is tijdens de Elfsteden tegen een dukdalf gevaren, waar-

bij de rigger is afgebroken. Gelukkig kon met hulp van de roeivereniging in Sneek en wat bouten de boel weer goed in elkaar worden gestoken zodat de tocht kon worden vervolgd. Een nieuwe rigger is besteld, maar omdat de rigger zwart geanodiseerd is duurt het even voordat ’t Dijkje weer in de vaart genomen kan worden. De Elfstedentocht heeft evenals het jeugdkamp verder geen schade aan

Heen en Weer

boten en botenwagens tot gevolg gehad.

De Phalerus is een paar weken uit de vaart geweest omdat iemand op een diagonaallat is gaan staan - waar die dus niet tegen kon. De lat is inmiddels weer gelijmd en de boot kan weer gebruikt

worden. Bij de Teut is onder een strip waarop het voetenbord wordt afgesteld een lat gelijmd ter versteviging. De boot is inmiddels weer in de vaart.

De directie van MLV-alubouw in Nieuwersluis, de leverancier van de roeibak heeft besloten geen aandacht meer te besteden aan de huidige bak, maar een complete nieuwe bak te bouwen. Dit besluit is pas onlangs genomen en een leverdatum van de nieuwe bak is dan ook nog niet bekend. De verwachting is dat de nieuwe bak in de tweede helft van juli gereed zal zijn. De plaats waar de bak moet worden afgemeerd is inmiddels wel gereed en dat dankzij de hulp van Jan Traa, een gepensioneerde heer die tegen de kostprijs van het materiaal geholpen heeft de constructie te maken. Diezelfde Jan Traa heeft ook een nieuwe steun gemaakt voor de Schroeder

botenwagen. Die steun was na de skiffhead zoek. Ook hier

bleven de kosten beperkt tot de kosten van materiaal.

C-bouw bij Wiersma

De door materiaalcommissaris Leonie Walta in januari bij Wiersma bestelde C-boten zijn volop in productie. Waarschijnlijk vindt de levering van de C2x+/C3x binnenkort plaats. De C4x+ zal ca 3 à 4 weken daarna

geleverd worden. Daar beide boten voor instructie gebruikt kunnen worden zijn de nieuw aangeschafte riemen uitgevoerd met Macon-bladen. De C2x+/C3x gaat de Koppel vervangen. Voor de ‘good old’ Koppel is nog geen bestemming gevonden. De C4x+ komt in de plaats van de Phalerus. De materiaalcommissaris heeft in overleg met het bestuur besloten dat de Phalerus zal worden geschonken (overigens schenken is niet helemaal juist: de betaling bestaat uit een appeltaart voor de klusgroep en deelname aan de Eemhead) aan een nieuwe roeivereniging in Lisse. De hulp in deze vorm aan deze vereniging is overeenkomstig de hulp die Hemus in het verleden ontvangen heeft van zusterverenigingen. De

geplande 2- is inmiddels ook besteld. Deze boot wordt een Swift Club A Racer. In een vergelijkbare boot is door een

aantal Hemus-leden gedurende ca 2 weken volop proef gevaren. De resultaten van die proefvaarten waren ruim voldoende. De boot komt in de plaats van de

Pelias en komt der-

Zetes

halve in cat 2, 75 kg. Deze boot is ook bestemd voor instructie. De bestelling van deze boot is van recente datum zodat levering van de boot niet voor eind juli wordt verwacht. In de werkplaats houden we ons verder bezig met wat kleine schademeldingen, zoals een touwtje voor een deksel, een

strip op een grundel die los zit, het vervangen van een opstapplankje omdat die het gewicht (125 kg zegt men) niet kon dragen en reparatie van voetenborden.

Ook zijn we nog op zoek naar de gereedschapskist die in de nachtelijke uren op de Bosbaan van onze botenwagen is afgehaald en tot op heden niet is teruggebracht. Een schade van helaas ca 250 euro. Kom je die kist dan ook ergens tegen, het gereedschap is gemerkt met rode verf, neem die kist met inhoud dan in overleg weer mee naar Hemus.

Doe de komende periode svp extra voorzichtig met het materiaal. Een groot deel van de klusgroep gaat of is met vakantie. De reparatie van schades wordt hierdoor beperkt en de kans op langer uit de vaart wordt vergroot. Helaas komt deze oproep net te laat; zojuist hebben we een schademelding ontvangen over de Zetes. Tijdens transport is er een sjorband gebroken of los geschoten. Hierdoor is de vlaggenstokhouder van een wherry dwars door de huid van Roeibak...

de Zetes gegaan. botenwagenlicht

De Maand van Hemus pagina

juni / juli 2011

6

Henk Vos vertrokken

Bentinck Fonds

De voorjaars-ALV

Sport voor iedereen

Op 18 mei is de Voorjaars-ALV gehouden. Precies achtentwintig leden hadden Vathorst getrotseerd en de goed verstopte vergaderlocatie gevonden. Zij werden beloond: het werd de kortste, zakelijkste en meest ontspannen ledenvergadering in jaren.

Het Bentinck Fonds is een vriend van Hemus. Het fonds vervult al enkele jaren een prominente plek tijdens de Eemhead. En ook dit jaar zijn ze er weer bij. Even voorstellen dus.

-- van de redactie

-- door Gerben van IJken

De meest in het oog lopende gebeurtenis was het vertrek van penningmeester Henk Vos. Hij werd op de gebruikelijke wijze in de zon gezet, met dankwoord, bloemen en roeispeld. Henk was deze keer beter op dreef dan ooit in de behandeling van de jaarcijfers, die, zoals oplettende lezertjes gezien zullen hebben, mede dankzij Henk's strakke regime keurig binnen de lijntjes gebleven waren. Dit keer behandelde hij niet op zijn gevreesde manier ieder individueel cijfertje apart, maar voerde hij de aanwezigen in een weldadige flow langs de hoofdlijnen. Jammer dat hij naar Apeldoorn afreist. De nieuwe penningmeester is Michiel Evers. Hij schitterde door afwezigheid, maar dat wisten we van tevoren. Meer over hem elders op deze pagina. Mede namens wedstrijdcommissaris Patrick en materiaalvrouw Leonie vertelde Koos (recreatiefroeicommissaris) het een en ander over de plannen die zij met z'n drieën gesmeed hebben, en die bij de ALV-stukken verspreid waren. Daar kwamen zinnige reacties op, zodat ze op de ingezette weg doorgaan. En de huisvesting? Daar werd ook tijd aan besteed, maar dat is inmiddels allemaal weer achterhaald. Lees daarover elders in dit nummer.

In 1971 had de toenmalige burgemeester van Soest, baron Bentinck, een goed idee. In plaats van een gouden handdruk voor bewezen diensten als burgervader wilde hij een stichting die sport ook voor mindervaliden mogelijk kan maken. Veertig jaar later is dit Soester fonds nog springlevend en sponsort 'Bentinck' diverse activiteiten. Het Fonds steunt bijvoorbeeld hockeylessen voor mensen met een verstandelijke beperking, zwemlessen, maar ook handboogschieten en zelfs picknicktafels. Enkele jaren geleden kwam daar het roeien bij. In 2008 werd er tijdens de Eemhead voor het eerst om de zogenoemde Bentinckbokaal gestreden. Sindsdien is het vaste prik. Het levert het Fonds duidelijk naamsbekendheid op. De voorzitter van de Amersfoortse Sportfederatie Gerard Brundel kwam er bij Hemus achter hoe het Bentinck Fonds te werk gaat en hij was duidelijk op zoek naar de expertise dat het Soester fonds de afgelopen veertig jaar heeft opgebouwd. Brundel schrijft in het gastenboek van het Fonds: ' In Amersfoort zijn we ook hard bezig met gehandicaptensport. Daarbij is ons praktische probleem om gehandicapte mensen te bereiken. Ik ben benieuwd hoe uw Fonds dat doet.' Even verderop op de site het verhaal van een vrouw met een spierziekte. Zij was naar Hemus gegaan voor een proefles tijdens de week van de toegankelijkheid in oktober 2010. Aanvankelijk wel met enige reserves. Het was niet zo mooi weer. En tja. Dat roeien. 'We blijven niet langer dan een uurtje'. Dat uurtje werden er twee en na de proefles was de mevrouw helemaal 'om'. Hugo, Hetty en Willem zorgden daar wel voor. De sportster schrijft: 'Ik ben er van overtuigd dat roeien met een spierziekte wel kan. Volgende zomer ga ik op roeien.'

Nieuw: penningmeester Michiel Evers Leeftijd: 31 | Lid sinds 2008 | Burgerlijke staat: getrouwd met Agnes van Uitert | Andere familieleden die roeien: Agnes, en mijn schoonvader bij Rijnland | Huisdier: geen, behalve af en toe een ongewenst. Werk: Bij de Algemene Pensioen Groep (APG). Wij doen het vermogensbeheer, administratie en bestuursadvisering voor een flink aantal pensioenfondsen in Nederland, waaronder het grootste fonds van het land. In totaal betekent dat het beheer van zo’n 280 miljard euro. Zelf ben ik werkzaam bij de afdeling Corporate Strategie en Beleid. In mijn werk adviseer ik met mijn collega’s de Raad van Bestuur, maar ook houden we ons bezig met de beleidsdiscussies op het pensioengebied, we onderhouden daarom goede contacten met politiek en ambtelijk Den Haag. Deze twee aspecten zorgen voor een leuke combinatie en afwisselend werk. Hobby’s: Uiteraard roeien, maar daarnaast pak ik graag de racefiets en loop ik hard. Daarnaast is de politiek iets wat mij boeit, ik houd van debat en mag graag nadenken over maatschappelijke uitdagingen. Roeit sinds: Mijn ouders wonen aan de IJssel in Deventer, ik zag als klein kind altijd al roeiers voorbij komen, dat wilde ik ook! Helaas kon dat pas vanaf mijn 12e jaar. In het voorjaar van 1992 wist ik Roei- en Zeilvereniging Daventria dan ook snel te vinden. In die beginjaren heb ik naast roeien ook erg veel gestuurd, met 50 kilo wisten veel ploegen je te vinden, maar dat leverde uitjes op naar Amsterdam en de vele studentenroeiwedstrijden. In mijn studententijd zette ik het roeien voort bij Proteus-Eretes in Delft. Daar ben ik een jaar penningmeester geweest. Skiff of acht: Acht. Roeien is voor mij een teamsport. De combinatie van sporten en een verenigingsleven, naast het sporten buiten, maken voor mij roeien tot de mooiste sport die er is. Op zijn tijd ben ik ook wel in een skiff te vinden. Het voordeel van dat boottype is dat alle fouten aan jezelf liggen (behalve dan aan het materiaal en het water...). | Boord of scull: Scull. Boeiend is dat dit nog altijd het verschil vormt tussen studentenroeien (boord) en burgerroeien (scull). | Dubbeltwee of wherry: Dubbeltwee. Een beetje snelheid mag er wel inzitten! | Head of toertocht: De Head heb ik alleen nog maar gestuurd, dat moet echt nog eens veranderen, wellicht eens een Hemus jonge veteranenacht bijeen zoeken. | Hout of polyester: Hout blijft een mooi materiaal, maar vooruitgang is een groot goed: toch polyester dus.

Michiel Evers

Marokkaans stucwerk In het vorige nummer schreven we over het Marokkaanse stucwerk van Hemus-lid Dolf Messnig. Daarbij stond een verkeerd webadres vermeld. Het correcte adres luidt:

www.ateliervoortadelakt.nl Na de Eemhead

Tjalkje trekken

Grootste ambitie als penningmeester: Hemus mag ik zeer gelukkig prijzen met een erg degelijke boekhouding, daar valt weinig aan te verbeteren of op te ruimen, dat heb ik weleens anders meegemaakt. De financiering van de nieuwbouw zal de grootste uitdaging vormen in de komende jaren.

Ger en Joke Verzijde - van de Roode Kaat en van drijvend logement Vita Nova - organiseren op de dag na de Eemhead - op zondag 25 september dus - een bijzonder evenement:

Wat bracht jou naar Amersfoort? In 2007 verhuisde ik met Agnes vanuit Delft naar Amersfoort. Destijds werkte ik in Den Haag en Agnes in Amersfoort. We wilden graag dat een van ons vlak bij huis zou werken. De keuze voor Amersfoort was eigenlijk snel gemaakt. Een mooie oude stad, midden in het groen en toch met goede verbindingen met de Randstad. We hebben geen moment spijt gehad, je loopt hier zo de bossen in en ook op de racefiets waan je je echt in de natuur, rond Delft viel dat erg tegen.

Omgeven door allerlei andere aktiviteiten gaan verschillende sportclubs het tegen elkaar opnemen: wie trekt die boot het hardst? Ook Hemus is hiervoor uitgenodigd. De happenning heeft als doel geld in te zamelen voor levensbedreigend zieke kinderen.

Je bent politiek actief voor de VVD. Wanneer is dat ontstaan? Waarom de VVD? Sinds ik in Amersfoort ben gaan wonen, ben ik actief geworden. Politiek heeft echter altijd al mijn interesse gehad en toen in een nieuwe stad was gaan wonen, wilde ik ook graag mensen in de stad leren kennen. Qua politiek trekken met name de economische onderwerpen mij, maar ik mag graag ook debatteren over andere thema’s. Ik ben overtuigd van het feit dat mensen het beste presteren als zij zelf verantwoordelijkheid dragen. Daartoe moeten ze dan ook zoveel mogelijk ruimte krijgen en uiteraard moeten de randvoorwaarden op orde zijn. Dat idee vormt ook de kern van het gedachtengoed van de VVD. [GvIJ]

Trek de Tjalk de Roode Kaat door de Eemhaven van Amersfoort

Binnenkort meer hierover op hemus.nl

De Maand van Hemus pagina

juni / juli 2011

7

Op de fiets stroomafwaarts

Roeiend stroomafwaarts

Reisje langs de Rijn

Rhein Regatta 2011

Een fietsclubje van Hemusleden heeft afgelopen voorjaar de Rijn gevolg vanaf de oorsprong in Zuid-Zwitserland tot aan Hoek van Holland. Lang niet iedereen haalde de eindstreep.

Op 7 mei was Hemus vertegenwoordigd bij de Europäische Rhein Regatta in C-vieren. Er kon gestart worden voor een afstand van 45 km (52 deelnemers ) of 100 km (22 deelnemers). Hemus koos voor de 100 km van de Loreley naar Bonn, stroomafwaarts dus. Daarbij vielen wij (met een gemiddelde leeftijd van 63) samen met één andere ploeg in de klasse Masters E.

-- tekst Jos Wassink, foto’s Koos Termorshuizen Ieder voorjaar begint het weer te kriebelen, dan moet er gefietst worden. Vorig jaar fietsten we in zes dagen naar Berlijn (en we reden in zes uur met de trein terug). Dit jaar was de Rijn ons reisdoel. We, dat zijn Hetty Lofström, Wim Beulink, Matthijs Bakker, Yvonne Servaas, Leonie Walta, Jantinus Ziengs, Koos Termorshuizen en Jos Wassink. Weet u dat ook weer. Het schema liep van donderdag 28 april (Andermatt) tot woensdag 11 mei (Hoek van Holland) met dagafstanden tussen 100 en 140 kilometer. De eerste dag leek een lachertje met 18 kilometer, maar dat viel tegen. Na aankomst op station Andermatt en een stevig bord spaghetti ging het steil de berg op. Sodeju, was dat een koude start. Maar goed, na twee haarspeldbochtjes begint het zweet te stromen en dan is het een kwestie van een uurtje doorstampen om 600 meter te klimmen naar de top. Daar staat, en daar was het om te doen, een bord ‘Rheinquelle’ en een vuurtoren zoals er ook een bij Hoek van Holland staat. Groeten uit Holland, zo’n 1.232 kilometer stroomafwaarts. De bron zelf was niet te bereiken omdat de berghellingen nog met grote sneeuwvelden bedekt waren. Fietsschoentjes geven daar weinig grip op. Dan maar naar beneden in een prachtige rit naar een hotel annex berghut waar het seizoen nog amper begonnen was. Een kaart was er niet, wel gerstesoep. Aan de overkant van de weg liep de Rijn als een klein glashelder bergbeekje naar beneden. ’s Avonds hebben we de samenvatting kunnen zien van de Britse Royal Wedding. In mijn smalle bedje droomde ik van de zus van Kate. De volgende dagen daalden we door Zwitserland met af en toe een klimmetje om niet te lui te worden. Zwitserland, ach ja. Als je de landelijke route neemt kom je vooral koeien tegen. Willem kan het geluid van vallende koeienflatsen heel verdienstelijk nadoen met zijn handen. Speciale vermelding verdient nog de Rheinschlucht, een traject tussen Ilanz en Reichenau waar de Rijn diep onderin een dal loopt met spectaZomaar drinken culair steile en witte rotswanden. Bij uit de Rijn iedere bocht heb je weer de neiging je fototoestel te pakken. Daarna wordt het traject vlakker en raakt de Rijn zelfs omzoomd door dijken. Zijn hier Nederlanders aan de slag geweest? De Rijn eindigt met een apotheose in het Bodenmeer. Dammen leiden de rivier tot ver in het meer om verzanding van de monding tegen te gaan. Het traject langs de Bodensee is zowel aan de Duitse kant (noord) als de Zwitserse (zuid) erg fraai. Het kalme water, het diffuse licht, de rijke en slaperige stadjes langs de oever, het doet denken aan de Italiaanse lago’s. Konstanz, aan de westkant van het Bodenmeer verdient vermelding omdat hier de afstandstelling van de Rijn begint. Meer wordt weer rivier en die herneemt zijn loop. Mooi breed water met wijnteelt op de glooiende heuvels. Na Bazel splitst de Rijn in een bevaarbaar gedeelte met grote diepe sluizen en een nevenliggende meer natuurlijke stroom met stuwtjes. Het fietspad loopt daar langs. Lekker vlak natuurlijk, maar na verloop van tijd ook wel erg saai. Het landschap verandert de hele dag nauwelijks hier. Links de rivier en rechts veel groen en wat water (zulke natuurstroken worden hier Auen genoemd). De voornaamste industrie is hier het afgraven van het landschap. Het grind wordt gesorteerd en verkocht, het gat dat overblijft heet ‘ruimte voor nieuwe natuur’. Voor Assmannshausen begint het landschap van de Loreley. De Rijn kronkelt zich hier tussen steile groene wanden. Voor senioren betekent dat een geweldige vakantiebestemming, voor vrachtschippers niet zelden een ergernis. Hier stapte de helft van de ploeg op de trein omdat werk wachtte, of andere dringende zaken. De andere helft ging nog een eindje verder. Alleen Koos en Willem hadden voldoende tijd om de Rijn via Duisburg en Wageningen helemaal tot de Noordzee te volgen, waar ze geheel volgens het boekje, tegen het einde van de middag op 11 mei arriveerden. Koos is inmiddels bezig zijn wetenswaardigheden en foto’s op een rijtje te leggen voor een Rijnboek dat de lokale bestseller van het Eemboek moet doen verbleken.

Hetty

-- door Dolf Messnig Pierre Huijbregts, Hugo Bos, Arnold Leschot, Jan Wormmeester en Dolf Messnig vertrokken een dag tevoren naar Duitsland. Bij aankomst werd De Hete Choco eerst voorzien van een achter- en voortaft en zijtaften (gespannen over de riggers) om de golven tegen te houden en een handpomp om buiswater weer te lozen.

De overnachting was bovenop de Loreley in een jeugdherberg. Op de avond voor de wedstrijd zorgde onze gastheer de ‘Bonner Ruder-Verein’ voor een heerlijke spaghettimaaltijd. Er moest een flinke hoeveelheid calorieën naar binnen voor de volgende dag. Maar dan zie je ook je tegenstanders of collega's. Aan de tafel naast ons zat een ploeg twintigers met spierballen en we begonnen onze kansen alvast in te schatten. Na onze heerlijke spaghetti namen we nog een half tweede bordje. Meer konden we niet op. Maar de jonge honden naast ons bleven maar eten. Nadat zij vier keer opgeschept hadden begrepen we waar de energie voor de volgende dag zat. En ja hoor 30 seconden na de start zoefden ze ons voorbij om de wedstrijd in 5:32 uur uit te roeien. Wij hadden er 7:12 uur voor nodig.

Het is goed om te zien hoe ieder zijn boot voorbereidt. De Italianen gebruikten breed tape om smalle zijtaften te maken. De meeste boten hadden een opstaande kraag om het water dat over de voortaft kwam te keren. Anderen hadden een voortaft die zo hoog was dat het meer op een voortent leek om het water af te schudden. Wij kregen het advies om ook zoiets te doen, maar wij gebruikten een andere roeitechniek: minder dwars door de golven. Daarom moesten wij bij hoge golven van een passerend schip laten lopen. Evenwijdig aan de golven en met bladen op het water lieten wij de golven onder ons door lopen en pakten daarna het roeien weer op. Ook mooi om te zien was de ordening van drank en snacks met plakband bevestigd op de boorden links en rechts van de roeiers om met minimaal tijdverlies iets te kunnen pakken en weer door te gaan. En dan een tijdschema met streeftijden voor een verdeling van die 100 kilometer. Jullie begrijpen dat wij ook om ons heen keken en zelfs een sanitaire stop hebben gemaakt. Dan win je niet , maar dat was onze bedoeling ook niet. Pierre wilde onder de 8 uur blijven en dat is gelukt.

Willem Yvonne

Matthijs

Leonie Jantinus

Jos

Twee jaar geleden hebben we ook op de Rijn geroeid met een wherry. Ik moet zeggen: ondanks dat dat een loggere boot is, ik minder vermoeid was dan nu in de C4. Je doet er langer over maar doordat je 50 % roeit en 50% stuurt, rust je tussendoor meer uit. In een C4 roei je 80% van de tijd en dat scheelt. Na de finish keerden we om aan te leggen. Toen moesten we tegen de stroom in en beseften we dat we nog maar weinig kracht over hadden. Maar toen was er bier en feest.

De Maand van Hemus

pagina

juni / juli 2011

8

Toertochten: verslagen en een aankondiging Over de Vecht

Met de Carpe Diem

Van Muiden naar Utrecht

In de kop van Overijssel

Op eerste Pinkstersdag vroeg in de ochtend ging een groep van achttien Hemusroeiers op weg met de bus van Viking in Utrecht naar Muiden met het plan om terug te roeien over de Vecht van Muiden naar Utrecht.

Voor onze vijfdaagse tocht van 7 t/m 11 mei hadden we 3 K-wherries ter beschikking, en de hotelboot Carpe Diem, met de fantastische zorg van Irma en Nico. Admiraal Wim Eddes regelde per dag de bootindeling, na palaver met kapiteins Frank en Diet over de te volgen route.

-- tekst en foto’s Nico van Kesteren

-- tekst Sandra van der Linden, foto’s Corry Vlot

Precies om acht uur gingen de boten te water en na wat sleutelen en bijstellen op het water op weg naar de oude zeesluis. Terrasjes en straten waren nog stil, alleen brug en sluiswachters waren actief. En wij natuurlijk, de zestig roeiers, afkomstig van verschillende verenigingen, waaronder Tromp, Naarden, de Eem, Viking en Hemus.

De start was in Steenwijk met prachtig zonnig weer. Op naar Ossenzijl, via het Steenwijkerdiep, de Wetering en de Kalenbergergracht. Mooi roeiwater, nog zonder de zomerdrukte, maar nog niet het ultieme Weerribbengevoel opwekkend. Bij Ossenzijl lag de Carpe Diem op ons te wachten, pal voor het bezoekerscentrum. De parasols stonden feestelijk uit op het dek. Wat een luxe om na het roeien op het dek een glaasje te drinken in afwachting van de etensbel. ‘s Avonds deden Corry en Bert een wedstrijdje boerenzwaluwen-fotograferen en slenterden we wat door het stille Ossenzijl. De tweede dag stond een flink rondje Rottige Meente op het programma. Prachtig gebied, mooie oevers, ooievaars en veel jonge ganzen. De koffiepauze bleek gepland in een failliet restaurant, maar ook dat werd weer flexibel opgelost met chocomel uit de watersportwinkel, die trouwens ook niet overliep van klandizie.

Lekker roeien, van de zon genieten en telkens wisselen na ongeveer een uur. Onderweg lunchen en pauzeren bij de roeivereniging het Galjoen bij Nijenrode in Breukelen, waar de leden klaarstonden met heerlijke koffie en koekjes. Daarna doorroeien naar Utrecht waar we konden kiezen om over de Utrechtse singels of de Oudegracht terug te roeien. De Zetes arriveerde als tweede boot om circa vijf uur ‘s middags bij Viking en snel daarna kwamen de Schans, de Slobeend en de Bergeend ook aan. Bij Viking stond een heerlijk pastadiner klaar in het kader van hun jubileum. Daarna terug naar Amersfoort, boten weer in de loods. Moe, maar voldaan op weg naar bed. Na deze heerlijke dag ging het licht ging in huize van Kesteren/Verrips om half elf uit.

Aankondiging

8 juli: Rondje Almere Op vrijdag 8 juli maken we een toertocht bij de roeivereniging Pampus in Almere. Voor de Hemusleden een heel nieuw gebied met grote en brede wateren en heel veel natuur. Op de site van Pampus kun je een diaserie vinden van dit “rondje Almere” [zie www.rvpampus.nl, onder ‘fotoalbums’]. Je ziet dan ook dat we een keer de boten over moeten dragen naar een volgend water, maar dat doen we even. Tijdens dit rondje zie je ook de vaak fraaie architectuur van de stad, die extra mooi uitkomt omdat al die gebouwen aan het water liggen. Kortom een nieuwe ervaring voor de toerroeiers. Je kunt je opgeven in de villa op de inschrijflijst of via www.hemus.nl/toerroeien. In beide gevallen geldt: je staat pas genoteerd als je 5 euro hebt overgemaakt op giro 3526966 t.n.v. Corry Vlot Amersfoort. De kosten bedragen 10 euro. Orgasnisatie: Corry Vlot (tel. 033 463 1820) en Diet Huijgen (tel. 035 601 7657).

Bij toertochten als de Vechttocht gaat het niet alleen om het roeien

De volgende dag was Giethoorn de eindbestemming. Eerst wat nauwe slootjes door de Weerribben. Sommigen bleken goede gondeliers te zijn. Daarna via de Roomsloot naar Blokzijl met zijn oude zeesluis en prachtige havenkom. Via het Giethoornse meer en de Cornelisgracht bereikten we in de stromende regen Giethoorn. De meesten van ons hebben nostalgische herinneringen aan Fanfare (1958!) van Bert Haanstra. Corry Vlot moet een voorgevoel van regen hebben gehad want ze had een dvd met deze film meegenomen, waar we met veel plezier naar gekeken hebben. Toch nog even het dorp in. Wat een serene rust. We liepen vrijwel alleen langs de prachtige grachten en huizen. En warempel, het café en Paviljoen Smits bestonden nog. Ook kwamen we een beeld van Albert Mol tegen, een oude, wat uitgezakte uitgave, in schril contrast met de jolige jongeman in de film. De koffie van dag 4 was gepland in De Foeke, het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten aan de Beulaker Wijde. Met de stevige wind was dat flink roeien. Via de Arembergergracht kwamen we tegen de middag aan in Zwartsluis. Met de bezichtiging van het stadje waren we gauw klaar, wat een ratjetoe. Het Meppelerdiep bracht ons weer terug naar de Carpe Diem. En toen moesten we weer terug naar Steenwijk. Via allerlei prachtige slootjes gingen we eerst nog even langs bij Paviljoen Smits op de Boven Wijde.Verder binnendoor konden we voor de lunch aanleggen bij ijsboerderij Klussenburg. De enthousiaste boerin vond het geen probleem als we onze eigen lunchpakketten op zouden eten. Toch wist ze ons nog eigen gemaakte gehaktballen en boerenkaasjes te slijten. Om 15.00 uur meerden we af naast de Carpe Diem: boten schoonmaken, afscheidsthee met gebak en naar huis, nagenietend van een fantastische goed georganiseerde week.

De Maand van Hemus pagina

juni / juli 2011

9

Man van de Maand: Simon Does

Begeleid door dolfijnen Simon Does voer in het Pinksterweekend met zijn Kolibri 560 naar Engeland en terug als organisator van de Small Ships Race: kleine schepen, grote schippers. -- door Jos Wassink

Onder auspiciën van de Nederlandse Vereniging van Toerzeilers organiseerde Hemuslid Simon Does dit jaar de eerste editie van de Small Ships Race, een oversteek van IJmuiden naar Lowestoft over 102 mijl (190 km) voor zeilschepen van maximaal 7,5 meter. ‘Ik dacht dat ik als enige zo gek was om in zo’n klein bootje de Noordzee over te steken, maar er blijken er veel meer te zijn’, aldus Does. Voor de meesten blijft het echter bij het voornemen omdat er teveel praktische bezwaren en onzekerheden zijn. Daarvoor nu wilde de SSR de helpende hand bieden door de deelnemers als groep te laten varen en door vooraf informatiebijeenkomsten te houden en duidelijk aan te geven waaraan boot en bemanning moeten voldoen om zo’n oversteek verantwoord te kunnen maken. ‘Het moest een avontuurlijke tocht worden, maar geen avontuur.’ Donderdag 9 mei vertrokken tien schepen uit IJmuiden voor de oversteek die voor de meesten ruim een etmaal zou duren. Twee boten keerden voortijdig terug naar IJmuiden vanwege zeeziekte respectievelijk een onbekende lekkage. De rest kwam in de loop van de vrijdagmiddag in Lowestoft aan. ‘Ze werden daar als winnaars binnengehaald. Want iedereen die de oversteek in zo’n bootje volbrengt mag zichzelf een winnaar noemen. Je moest die koppen zien glunderen toen ze onder gejuich de haven binnenvoeren.’ ’s Avonds dineerde de groep in het prachtige Victoriaanse clubgebouw van de Royal Norfolk- & Suffolk Yacht Club en sliepen eens goed uit. De volgende dag, zaterdag, was er echter geen excursie naar Norwich, maar voeren de deelnemers direct weer terug omdat er voor maandag, de geplande terugkomdag, slecht weer was voorspeld. Zonder morren gooiden de scheepjes de trossen los en voeren met een bakstag windje (van achter) terug naar Nederland. Simon voer als enige solo. Een bewuste keuze omdat hij het een uitdaging vindt om zoiets alleen te doen (hij stak al twee keer eerder over in zijn minuscule scheepje Flecha Verda). Gewoon goed om je grenzen te verleggen. Daar komt bij dat hij er niet veel moeite mee heeft een nachtje door te halen. ‘Zo gauw je op zee bent staan je zintuigen op scherp, je bent alert op alles wat er om je heen gebeurt. Dan heb je niet zo gauw slaap.’ Hij zette een eierwekker om de vijftien minuten en stond zichzelf toe om een beetje ‘weg te zakken’. Als de wekker dan ging keek hij om zich heen of alles nog oké was, of er geen schepen opdoemden op de AIS-radar (automatic identification system) en kon dan weer even rust nemen. De windvaan, een complexe installatie aan de hek van de boot, hield het schip op koers. En helemaal alleen voelde hij zich ook niet want iedere twee uur was er volgens afspraak contact met de andere schepen over de marifoon. Positie, snelheid en toestand aan boord werden dan uitgewisseld. Zondagavond snorde Does op zijn buitenboordmotortje over het Eemmeer naar thuishaven Nieuwboer in Spakenburg. Ik herkende het bootje en riep: ‘Nog lekker gezeild?’. ‘Kom net uit Engeland’, was het niet-alledaagse antwoord. Gevraagd naar de mooiste herinnering aan de tocht zegt Does: ‘De dolfijnen!’ Onderweg zwaaiden en gebaarden mensen op een ander jacht naar hem. Hij keek eens goed in het heldere water en zag een grote dolfijn onder de boot door duiken. Verderop waren er nog een stel. ‘Een hele school’ zeiden de mensen op de andere boot. Zonder er veel erg in te hebben werd Simon een hele tijd begeleid door dolfijnen. ‘Misschien vinden ze het geklots van het bootje aantrekkelijk. Heel wonderlijk.’ In augustus verschijnt er een groot artikel over de tocht in het blad Zeilen, geschreven door hoofdredacteur Cees van Dijk die meevoer in een Bénéteau First 22. Does hoopt dat daardoor meer mensen de stap zullen nemen om zich voor de Small Ships Race in te schrijven. Maar let op: alleen voor kleine bootjes. www.smallshipsrace.nl Facebook: ‘Smallshipsrace’pagina

De Maand van Hemus juni / juli 2011

Donderdag 18 augustus

Landelijke

midweekroeiersdag

pagina

RV Hemus organiseert voor de 18e keer de

Eemhead zaterdag 24 september 2011 Roeiwedstrijd op de Eem door natuurgebied tussen Amersfoort en Baarn

www.eemhead.nl

De jaarlijkse midweekroeiersdag, waarop we als Hemusleden al veel tochten geroeid hebben in het hele land, wordt dit jaar onder meer door Hemus verzorgd. We hebben erg gedubd over het aantal gasten dat we, gezien onze accommodatie, konden uitnodigen en we zijn op 23 uitgekomen. We varen, na ontvangst met koffie-plus met 7 boten met een Hemuslid als captain, de Eem af. We proberen tot Eemdijk te komen. Hier hebben we veel medewerking van de restauranthouder. Hij zorgt voor een plek om af te meren en regelt met de Oranjevereniging het veldje met de picknicktafels voor de mensen die liever hun eigen boterham buiten willen eten. Bij terugkomst zal er een ontvangst zijn met een wijntje en heel veel lekkere dingen. Niemand zal met een lege maag naar huis hoeven gaan. We doen natuurlijk ons best om al die ontvangsten elders op zijn minst te evenaren. Namens de toercommissie, Corry Vlot Diet Huijgen

Foto: René Uitham

10