Juli 2010 Jaargang 3 Nummer 6

GO FOR GOLD | Een uitgave van Topsport limburg

Juli 2010 | Jaargang 3 | Nummer 6

Gezamenlijk sportprogramma

Topsport Limburg en TV Limburg

Topsport Limburg en TV Limburg gaan in de aanloop naar de Olympische Spelen in 2012

in Londen een gezamenlijk programma maken. De wekelijkse uitzending begint in september dit jaar en kent een looptijd van twee jaar. Het programma zal op dinsdag en woensdag te

zien zijn op TV Limburg en is ook te volgen op Sportchannel Limburg en de website van TV Limburg. Het programma staat in het teken van London meets Limburg, de campagnenaam waaronder Topsport Limburg activiteiten in Londen organiseert in het kader van de Olympische Spelen.

De uitzendingen zijn een etalage van sporters, trainers, bedrijven, bestuurders, ondernemers, media en andere betrokkenen die zich

voorbereiden op de Olympische Spelen in 2012. In ieder programma worden sporters op een verrassende manier geportretteerd en is

Limburgse WK trots

er een studiogast. Daarnaast wordt de Limburgse sportprestatie van de week uitgeroepen en vooruit gekeken naar de wedstrijden waar de

talenten en toppers uit Limburg te zien zijn. Ook is er aandacht voor Londen, de stad die in 2012 gastheer is van de Olympische Spelen. De uitzendingen zullen deels in de studio van TV Limburg in Roermond, en deels op locatie in Limburg en Londen worden opgenomen. Marcel Penders, hoofdredacteur van TV Limburg, juicht het gezamenlijk sportprogramma toe. “De aandacht voor de Olympische Spelen zal de komende twee jaar alleen maar toe-

nemen. Bovendien ligt Londen in de ‘achtertuin’ van Limburg, dus er zullen waarschijnlijk ook veel Limburgers een bezoek brengen aan het grootste sportevenement ter wereld. Dat geeft de Spelen in Londen een extra dimensie voor Limburg en daar spelen we graag op in, te meer omdat sport een belangrijk onderwerp is voor TV Limburg.” Ook Geert Ruigrok, directeur van Topsport Limburg, ziet een meerwaarde in een gezamenlijk sportprogramma. “We creëren zo weer een nieuw podium voor de Limburgse sporters. Wij willen de inwoners van Limburg zo vaak mogelijk laten zien hoe onze toppers en talenten iedere dag hard werken om het beste uit zichzelf te halen en grenzen te verleggen. Het is een manier van leven die we graag willen uitdragen. De uitzending op een publieksmedium als TV Limburg biedt ons die mogelijkheid, zeker omdat de invulling van de uitzendingen door ons mede wordt bepaald.”

Wimbledon loves TastyLimburg

Bert van Marwijk

Mark van Bommel

Dick Voorn

Sam van Rens De nachtmerries voorbij

3

Nicolien Wellen Van cultuurshock naar Olympische missie

TastyLimburg heeft Wimbledon verrast met hapjes op basis van Limburgse streekproducten. In de eerste week van het prestigieuze tennistoernooi deelden de Limburgse topsporters Carla Nouwen en Eugène Martineau zo’n 1000 hapjes uit aan de bezoekers, in het slotweekeinde introduceerde rolstoeltenniskampioene Sharon Walraven de hapjes in de spelerslounge. De wereldwijde presentatie van TastyLimburg - een nieuw project van Topsport Limburg - vindt plaats op woensdag 22 september in Londen. Een impressie van de eerste twee spectaculaire acties van TastyLimburg.

7

Maandag 21 en dinsdag 22 juni Tientallen kilo’s asperges, flinke hammen, lange stroken geitenkaas, zakken vol rucolasla. Het voorbereiden van de eerste TastyLimburg hapjes vindt plaats op de school voor praktijkonderwijs ’t Wildveld in Venlo. Leerlingen werken samen met kok Maurice Smits aan de 1000

Sportzone Limburg Amerikaanse topatleten kiezen voor Sittard

13

aspergehapjes die een dag later aan de bezoekers van Wimbledon worden uitgeserveerd. Alle bakjes krijgen een deksel met een TastyLimburg sticker en worden per gekoeld transport via de tunnel naar Londen vervoerd. Lees verder op pagina 2

Jessica Blaszka Mooie meiden, stoere sport

15 1


Nederland-Engeland polsstokhoogspringen op Trafalgar Square Limburg presenteerde zich zaterdag 17 april met een uniek sportevenement tijdens Holland House, de dag dat Londen in het teken staat van Nederland. Op Trafalgar Square in hartje Londen werd een demonstratiewedstrijd polsstokhoogspringen tussen Engeland en Nederland gehouden. Rens

Blom, de wereldkampioen polsstokhoogspringen van 2005, had een interessant deelnemersveld samengesteld. Nederlandse toppers gingen de strijd aan met Engelse springers. Het was de eerste keer dat er een polsstokwedstrijd op Trafalgar Square werd gehouden. Het spraakmakende evenement was de

Primeur voor

Topsport Limburg

Topsport Limburg is de eerste Nederlandse regionale organisatie die haar sporters van een hoogwaardig

voedingsconcept laat profiteren. De eerste tien geselecteerde Limburgse atleten krijgen de primeur in Nederland om

gratis tot en met de Olympische Spelen van Londen het Juice Plus+® voedingsconcept te gebruiken. Dit in navolging

van de Olympische ploegen uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland en de Franse Nationale Skiploeg waaronder

zes gouden medaillewinnaars tijdens de Winter Spelen in Vancouver.

2

aftrap van de campagne London meets Limburg, waarmee Topsport Limburg verbindingen legt tussen Engeland en Limburg in de aanloop naar de Olympische Spelen in Londen in 2012. Het polsstokhoogspringen werd gedurende de hele dag bekeken door zo’n 80.000 mensen.

Juice Plus+® is een breed wetenschappelijk onderbouwd voedingsconcept dat 16 jaar op de Europese en Amerikaanse markt is. Het bestaat uit 25 soorten fruit en groenten in geconcentreerde vorm zoals capsules, kauwtabletten, gummies en als sportdrank. Ruim 16 onafhankelijk uitgevoerde en in vakbladen gepubliceerde studies tonen de werkzaamheid aan. De genoemde studies tonen gezondheidswinst aan op diverse niveaus. De sporter ervaart voordelen in de vorm van een sneller herstel, sterker immuunsysteem, minder kans op blessures en meer uithoudingsvermogen.

Wimbledon loves TastyLimburg Vervolg van pagina 1 Woensdag 23 juni Om 5 uur ’s ochtends gaat de wekker voor tienkamper Eugène Martineau en tafeltennisster Carla Nouwen. Op naar Brussel om van daaruit de trein naar Londen te nemen. Rond het middaguur arriveren de sporters op Wimbledon en wordt begonnen met het uitdelen van de hapjes. In de stralende middagzon valt TastyLimburg goed in de smaak bij het publiek. In minder dan anderhalf uur tijd zijn alle hapjes genuttigd door het Wimbledon publiek. Voorbijrijdende automobilisten, taxichauffeurs en zelfs buschauffeurs stoppen langs de weg om een TastyLimburg hapje te proeven. Ook het Wimbledon personeel en de politie laten zich de hapjes smaken.

Woensdag 30 juni Een week later gaan de leerlingen van ’t Wildveld/TECA weer aan de slag voor TastyLimburg. Dit keer worden het ‘slechts’ honderd hapjes, maar wel voor een bijzonder publiek: de spelers van Wimbledon. Het gerecht bestaat uit een miniqui-

che met asperges, champignons en Limburgse ham. Dagblad De Limburger maakt een reportage van de kokende leerlingen. De hapjes worden in een koelbox per vliegtuig vervoerd vanwege de tropische temperaturen

Zaterdag 3 juli Op Wimbledon is Sharon Walraven bezig om de titel in het dubbel te pakken, samen met Esther Vergeer. Op haar wedstrijdvrije dag maakt ze tijd om TastyLimburg hapjes te introduceren bij de andere tennissers en oud-kampioenen in de spelerslounge. Ook deze keer vallen de hapjes in de smaak. Join us! De volgende acties van TastyLimburg zijn nog geheim. Wil je het volgen? Bezoek dan de website www.tastylimburg.com en volg ons via Facebook en Twitter. Mensen die zich op Facebook of Twitter bij TastyLimburg aansluiten, maken kans op een VIP arrangement tijdens de spectaculaire kick-off op 22 september in Londen.

Sam van Rens,


de nachtmerries voorbij Zijn levensverhaal sinds 2006 zou het ideale script van een horrorfilm kunnen zijn. Een zwaar ongeluk tijdens zijn laatste race op het TT-circuit in Assen, 7 oktober 2006: de rug op twee plaatsen gebroken. Vervolgens ging het bedrijf van zijn vader failliet, waardoor Sam van Rens de hoofdsponsor van zijn motorsportambities verloor. Zijn ouders scheidden in die periode. En als inktzwart dieptepunt: het zware auto-ongeluk in Bologna in Italië, op 24 juni 2008. Als bij een wonder overleefde Sam van Rens de gruwelijke crash. Hij moest maanden herstellen van de vele nek-, rug- en aangezichtbreuken. Zijn rechterarm was verlamd, zijn benen tintelden. Sinds enkele weken heeft de 21-jarige Venlonaar zijn leven eindelijk op orde. Privé klopt het weer en hij heeft een baan gevonden. Nu begint hij weer voorzichtig te denken aan een comeback in de grote liefde van zijn leven: motorrijden. “Als ik een nieuwe kans krijg, pak ik die met twee handen.”

Nachtmerries. Sam van Rens kan er een boek over volschrijven. ‘Ik heb jarenlang nachtmerries gehad na mijn raceongeluk in Assen en na de crash in Italië. Bij dat ongeluk in Bologna schoven een vriend en ik in onze auto onder een vrachtauto. De balk van de trailer van de vrachtauto schoot door onze ruit en raakte mij vol op het hoofd. Ik kon niet meer zelfstandig ademen. Gelukkig vond het ongeluk vlakbij het ziekenhuis in Bologna plaats. Binnen 5 minuten lag ik op de intensive care. Dat was mijn redding. De eerste dagen kon ik niet worden geopereerd, omdat ik een ingeklapte long had. Dat was geen fijne tijd. Mijn vriend en ik hebben de dood in de ogen gekeken. Het is een wonder dat we nog leven. Mijn vriend heeft zijn nek gebroken en hersenletsel aan het ongeval overgehouden, ik heb heel lang moeten revalideren.

Comeback

“Waarom ik? Waarom is mij dat allemaal overkomen? Ik heb me dat nooit afgevraagd. Ik stond en sta positief in het leven, ik kijk graag vooruit. Ik merk wel dat ik door al

die ellende sterker ben geworden, in alle opzichten. Ik voel me goed, ik ben fit, ik sport bij Fit Focus, ik werk sinds enkele weken bij metaalbedrijf Adex in Blerick, ik heb mijn privé-leven goed op een rijtje staan. Ik doe alles wat ik voorheen ook deed, op één ding na: motorrijden. Niet dat ik dat niet durf of wil, maar ik heb er de kans nog niet toe gekregen. Motorrijden is een dure sport, zonder sponsors kun je niets. Iemand moet mij een kans geven om te bewijzen dat ik nog kan racen. Jongens die ik jaren geleden klopte, rijden nu vooraan. Daar word ik wel eens verdrietig van. Ik heb NK’s en EK’s gereden, ik heb talent en de wil om weer te laten zien wat ik kan. Toen ik de hele dag alleen met racen bezig was, wist ik niet wat ik had. Nu ik niet meer race, weet ik wat ik mis. Dat geeft me extra energie om mijn comeback als motorcoureur te maken.”

Mijn hoofd heeft maandenlang in een harnas gezeten, mijn kaken hebben vastgeschroefd gezeten. Nu kan en durf ik alles weer, mijn hersenen functioneren weer. Ik heb bij wijze van spreken opnieuw moeten leren leven.”

Faillissement

Terugkijkend had hij eerder moeten kiezen voor psychologische hulp. “Ik dacht dat ik dat niet nodig had. Fout. Daar kwam ik achter toen ik wel psychologische hulp kreeg. Jarenlang heb ik op een motor gezeten, dat was mijn leven. Ik sportte fulltime. Door het ongeluk op 7 oktober 2006 en vervolgens het faillissement van mijn vaders bedrijf was dat van de ene op de andere dag over. Sinds 7 oktober 2006 heb ik nooit meer gereden, zelfs nooit meer een wedstrijd bezocht. Ik kon het niet opbrengen, het deed teveel pijn. Ik heb in de voorbije jaren veel last van nachtmerries gehad. Niet verwonderlijk, als je bekijkt wat mij is overkomen. Gelukkig heb ik die fase kunnen afsluiten.”

3


Een eigen topsportteam als uithangbord Steeds meer Limburgse bedrijven en organisaties kiezen ervoor om hun eigen topsportteam samen te stellen. Topsporters en talenten worden geadopteerd en gesponsord. Als tegenprestatie verbinden ze zich aan interne en externe campagnes van de bedrijven en organisaties. Rico Gielen (manager marketing Seacon Logistics), Sandra Kamperman-van Sloun (medewerker PR & voorlichting Stichting Gehandicaptenzorg Limburg) en Monique Last (marketing Cofely Zuidoost) leggen uit waarom ook zij hebben gekozen voor een eigen topsportteam. Waarom kiezen jullie ervoor om topsporters te adopteren? Rico Gielen: “Seacon Logistics associeert het bedrijfsleven nadrukkelijk met sport. Beide hebben dezelfde kernwaarden die tot resultaat leiden, zoals bijvoorbeeld teamspirit en doorzettingsvermogen. Naast de teamsporten kunnen (top)sporters deze kernwaarden voor een bedrijf uitstekend verwoorden en visualiseren. Als daarnaast de sporters ook nog uit de eigen maatschappelijk omgeving komen, is het helemaal een perfecte match.” Sandra Kamperman-van Sloun: “Topsporters met een beperking vervullen een voorbeeldfunctie voor andere mensen met een beperking. Zien sporten, doet sporten! Voor mensen met een beperking is sporten en bewegen vaak belangrijk, omdat zij daarmee hun (rest) functies langer kunnen behouden of kunnen verbeteren. En dat leidt weer tot een hogere kwaliteit van leven.” Monique Last: “Het partnerschap met Topsport Limburg verbindt Cofely onlosmakelijk met de topsport in Limburg. Onze sporters zijn het boegbeeld van de campagne ‘Cofely Go for Gold’. Ze ondersteunen de campagne en verlenen hun medewerking aan diverse activiteiten en evenementen.” Wat willen jullie daarmee bereiken? Rico Gielen: “Wij willen graag een sportief imago nastreven, waarbij sport en wellness belangrijke aspecten zijn. De (top)sporters zijn belangrijke factoren om dit te bereiken en uiteindelijk heeft deze samenwerking ook een positief effect op de naamsbekendheid van het bedrijf. Daarnaast willen we de sporters een steun in de rug geven om hun sportieve doelstellingen te bereiken.”

4

Sandra Kamperman-van Sloun: “Met onze ondersteuning proberen we de mogelijkheden voor deze individuele topsporters met een beperking te vergroten, waardoor er meer aandacht ontstaat voor gehandicaptensport in onze provincie en er uiteindelijk meer sportmogelijkheden zullen ontstaan voor mensen met een beperking, dus ook voor onze cliënten. Kijk maar naar de aandacht die er is geweest voor de gouden medaille van Sharon Walraven tijdens de Paralympics in Beijing in 2008. Wat ons betreft zijn topsport en breedtesport aan elkaar verbonden. Het gaat ons er niet om dat iedereen topsport zou moeten bedrijven, maar dat vooral veel mensen met een beperking sporten en bewegen. Recreatief of in competitieverband. Go for Gold: haal het beste uit jezelf, past daar perfect bij.”

Topsportteam Seacon: Eef Haaze (kanovaren), Jaap Corneth (motorsport), Weys KTM mountainbike team. Topsportteam SGL: Sharon Walraven (rolstoeltennis), Daniel Noorthoek (judo), Esther Crombag (tandemwielrennen), Zef Beugels (handboogschieten) en Joyce van Oosten (dressuur). Topsportteam Cofely: Joeri Verlinden (zwemmen), Denise Groot (polsstokhoogspringen) en Maaike Caelers (triathlon). Monique Last: “We zetten de sporters in voor de campagne Cofely Go for Gold. Go for Gold, haal het beste uit jezelf, heeft te maken met de ambitie van Cofely richting haar klanten, maar ook richting haar medewerkers. Cofely is ambitieus en wil de beste blijven binnen haar werkveld. Dat vraagt een constant presteren op topniveau. Dat doen de sporters, dat doen wij.”

Hoe gaan jullie de sporters inzetten? Rico Gielen: “We gebruiken de sporters in onze campagnes en communicatie. Zo is een goed voorbeeld dat in samenwerking met Topsport Limburg de afbeelding van kanovaarster Eef Haaze groot op onze UK-vrachtwagentrailers prijkt. Ook kunnen de sporters zich persoonlijk inzetten voor het bedrijf bij bepaalde evenementen.” Sandra Kamperman-van Sloun: “De sporters die wij ondersteunen geven regelmatig clinics, zowel op onze locaties als tijdens sportgerelateerde bijeenkomsten in de provincie. Daarnaast kunnen ze met hun ervaring mensen stimuleren. Hun verhalen zijn vaak zeer inspirerend en door te vertalen naar de organisatie of het bedrijfsleven. We gebruiken deze verhalen tevens in onze eigen uitingen op sportief gebied. Daarnaast kunnen onze cliënten bijvoorbeeld evenementen bezoeken waar deze topsporters aan deelnemen.” Monique Last: “Onze campagne is erop gericht om zowel onze externe en interne profilering te versterken. We hebben ons in principe voor een initiële periode van 3 jaar aan Topsport Limburg verbonden. Tot en met de Olympische Spelen van 2012 zullen onze marketingactiviteiten in het teken staan van (top)sport. Wij organiseren de komende jaren diverse activiteiten en evenementen voor onze medewerkers en relaties die de ‘Go for Gold’ ambitie van Cofely ondersteunen. Met demonstraties, lezingen, clinics en andere PR-activiteiten zullen de topsporters hieraan hun concrete bijdrage leveren.”

Bregje Crolla:


EK-limiet als bedankje

Ze heeft de boeken en archieven er op nageslagen, maar Bregje Crolla (24) heeft in de Nederlandse atletiekhistorie nog geen andere atletes kunnen ontdekken die ooit op het onderdeel speerwerpen aan een Europees kampioenschap deelnamen. “Ik ben misschien wel de eerste”, glimlacht ze. Het is niet het enige dat bijzonder is aan Bregje Crolla. De atlete uit Echt is een toonbeeld van een sportster die in haar leven weloverwogen keuzes - hoe moeilijk ook - maakt en daar telkens sterker uit tevoorschijn lijkt te komen. De beloning: ze rondde de opleiding docente lichamelijke opvoeding met goed gevolg af én ze wierp de speer voorbij de EK-limiet van 59 meter (59.27).

Wie de atletiek op afstand volgt, zal Bregje Crolla mogelijk vergeten zijn. Ze was de atlete die een aantal jaren geleden excelleerde op de zevenkamp en heel goed kon speerwerpen. Als Nederlands recordhouder speer (57.57) en topper op de zevenkamp droomde ze van de Olympische Spelen in

Beijing. Maar in het Olympische jaar 2008 ging het mis. Bregje Crolla kon het hoge niveau niet vasthouden, kreeg steeds meer moeite om sport en studie te combineren, en verloor het plezier in trainen en wedstrijden. Ze besloot om moedige, maar moeilijke keuzes te maken: ze switchte van trainer, besloot om de atletiek op een laag pitje te zetten, de meerkamp op te geven, en haar studie aan de Leraren Opleiding van Fontys Sporthogeschool in Tilburg alle voorrang te geven. Ze beperkte zich tot het prolongeren van haar nationale titel speerwerpen. “Het is achteraf ook belangrijk geweest dat ik weer plezier in het sporten kreeg. Ik

heb bewust gekozen voor een trainingsgroep van Ted Altena bij Unitas en daarnaast train ik ook nog regelmatig met de speerwerpgroep van Peter Blommerde. In deze trainingsgroepen kon ik weer met lol trainen. Plezier vertaalt zich ook in prestaties. Met tegenzin sporten en wedstrijden afwerken breekt je een keer op, dat heb ik ervaren.”

EK-limiet

Dat ze op 6 juni dit jaar op de baan in Sittard haar Nederlandse record speerwerpen verbeterde van 57.57 naar 59.27 meter, kwam als een verrassing. “Ik wist dat ik het record kon aanscherpen, maar ik had niet verwacht dat ik de EK-limiet zou halen. Die dag paste alles: mijn thuisbaan, de omstandigheden waren goed en veel mensen op de tribune die speciaal voor mij kwamen kijken. Ik wilde ze bedanken voor wat zij voor mij betekenen, dus er zat een gezonde spanning op die wedstrijd. De EK-limiet was ook een dankjewel voor hen. Of het een uitschieter was? Nee, technisch kan ik nog verbeteren. Ik voel ook dat de 60 meter haalbaar is. Dat zal ook wel moeten om me te kwalificeren voor de Olympische Spelen. En ik ben nog jong, 24 jaar. De meeste speerwerpsters zijn op hun 28ste op het sterkst. Dus wie weet kan ik tot de Spelen van Rio de Janeiro in 2016 mee.”

Europese ranglijst

Eerst richt Bregje Crolla, die parttime werkt bij Meijers Fit & Gezond in Roosteren en bij Skills4life in Brunssum lesgeeft aan kinderen met overgewicht, zich op het EK atletiek in Barcelona, eind juli. Mogelijk dat ze gezelschap krijgt van Evelien Dekkers, die de limiet op een haar na miste, maar wellicht toch wordt opgenomen in de Nederlandse equipe. “Ik sta veertiende op de Europese ranglijst. De beste twaalf werpsters mogen naar de finale van het EK. Dat wordt mijn grote uitdaging in Barcelona.”

5


Een leven in het teken van turnen Maar dat is voor een buitenstaander moeilijk te bevatten. Veel jongens en meisjes van mijn leeftijd begrijpen mijn leven niet.” Vera: “Ik heb alleen op zaterdag na de training en in de vakanties tijd voor sociale dingen. Je weet dat als je kiest voor topsport, je andere zaken niet of veel minder kan doen. Dat is de consequentie. Maar ik maak dingen in mijn leven mee die zij niet beleven. Dus de sport geeft mij ook veel terug.”

Ze zijn jong, ambitieus en bereid om veel te investeren in hun sport. Vera van Pol (16) uit Tungelroy en leeftijdsgenote Julie Dignouts uit Weert trainen tientallen uren per week. Dat doen beide turnsters in Den Bosch, bij vereniging Flik Flak waar trainer Nico Zijp ze onder hun hoede heeft. Toen hij twee jaar geleden vertrok bij Echt en in Den Bosch aan de slag ging, volgden Vera van Pol en Julie Dignouts snel. “In Limburg was geen mogelijkheid meer om op het allerhoogste niveau te trainen en het beste uit onszelf te halen.” Wat drijft jullie om op zo’n jonge leeftijd al zoveel uren te trainen, iedere dag samen vanuit Limburg naar Den Bosch te reizen voor sport en school, en jullie leven in het teken te stellen van het turnen? Julie: “Ik zei vroeger op de lagere school dat ik twee passies had: rekenen en turnen. Dat was ook het enige wat ik wilde. Toen ik werd gescout door mijn voormalige trainer, zat ik met tranen in de ogen op de bank, zo blij was ik. Een trainer had geconstateerd dat ik talent heb, dat vond ik zo mooi. Ik heb me toen ook voorgenomen om het uiterste uit mijn talent te halen, ik wil weten waar mijn grenzen liggen. En zo is turnen een heel belangrijk onderdeel in mijn leven geworden. Ik moet er veel voor doen en laten, maar ik krijg er ook veel voor terug. Topsport vormt je ook als mens.” Vera: “Ik vind het ook belangrijk dat je iedere dag iets leert en beter

wordt. Het is mijn eigen keuze om iedere dag om 6.15 uur op te staan en ’s avonds om 19.30 uur weer thuis te komen. Vijf dagen in de week. En in de weekeinden is het vaak ook nog trainen in Den Bosch. Wat mij ook motiveert, is het stellen van doelen: ergens naar toe werken en je eigen grenzen verkennen.” Wat typeert Nico Zijp? “Wij noemen hem een mensentrainer. Hij heeft kennis van zaken, hij heeft aangetoond turners naar een hoger niveau te kunnen brengen én hij weet hoe hij met sporters moet omgaan. Wij zijn geen nummer, maar een mens. Dat is een prettige manier om samen te werken.” Was de overstap van Echt naar Den Bosch moeilijk? Vera: “Voor mij wel, ik heb moeten wennen. Bijna alles was nieuw: iedere dag naar Den Bosch reizen, een nieuwe school, een nieuwe ver-

eniging, een nieuwe turnhal. Het enige dat vertrouwd was, was de trainer.” Julie: “Ik had dat veel minder, ik was snel geïntegreerd. Dat heeft, denk ik, ook te maken met je karakter. Nu ben ik aan het bekijken om in Den Bosch op kamers te gaan. Er komt wellicht een mogelijkheid voor turners van Flik Flak om te wonen en te verblijven bij een zorginstelling. Dat wordt geregeld door de vereniging.” Jullie hebben een totaal ander leven dan leeftijdsgenoten. Is dat moeilijk op te brengen? Julie: “Ik sport, ik studeer en af en toe ga ik uit. Bij de meeste leeftijdsgenoten is die invulling volledig anders. Ik vind het belangrijk dat ik sociale contacten heb en onderhoud. Bovendien: als ik sommige meiden wel eens hoor praten hoe hun dag eruit ziet, denk ik: ‘wat saai’. Ik denk dat ik meer meemaak.

Meld je aan voor Topsport Actueel: [email protected]

6

De Olympische Spelen in Londen in 2012, een doel voor jullie? Julie: “Ja, maar het is niet zo dat mijn wereld instort als ik het niet red. Ik ben dan 18 jaar en zou eventueel ook nog naar de volgende Spelen, in 2016 in Rio de Janeiro, kunnen. De trend is sowieso dat turners op ‘latere leeftijd’ op hun best zijn en een comeback maken. In Rio ben ik 22 jaar, een prima leeftijd om op hoog niveau te turnen. Voor mij is het belangrijk dat ik fit en blessurevrij blijf. Ik heb eind 2007 een blessure opgelopen en daar ben ik nu pas van hersteld. Dus ik kijk ook niet meer te ver vooruit: stapje voor stapje. Ik ben daarom ook niet heel bewust met de Spelen van Londen

bezig, laat mij eerst maar de volgende stappen zetten: kwalificatie voor EK en WK.” Vera: “Het traject naar Londen 2012 is bekend. Het belangrijkste is dat je mag deelnemen aan het WK in Tokio, volgend jaar. Daar kunnen we een Olympisch ticket verdienen. Mijn eerste doel is om in het Nederlands team voor het EK te komen. Dan zet ik een belangrijke stap. En ik ben het met Julie eens: na Londen hebben we ook nog kansen. Steeds meer turners zijn al in de twintig als ze hun top bereiken.” Jullie hebben binnenkort drie weken vakantie. Betekent dat helemaal niets doen? Vera: “We gaan een week op vakantie en blijven twee weken thuis. Ik probeer wel te blijven sporten, bijvoorbeeld door te gaan zwemmen. Mijn lichaam is het bewegen nu eenmaal gewend, daar voel ik me prettig bij.” Julie: “Ik ga met mijn ouders drie weken naar Kroatië, naar een camping. We hebben de camping uitgezocht op sportfaciliteiten: er is een fitnesscentrum aanwezig. Ik ben op vakantie, maar ik blijf wel sporten en bewegen.”


Van cultuurshock naar Olympische missie Voor Nicolien Wellen begint in de eerste week van augustus haar Olympische missie. Het Europees kampioenschap in Boedapest geldt als de aftrap van een marsroute die de synchroonzwemster uit Eijsden naar de Spelen in Londen moet leiden. Hobbels en uitdagingen zullen er genoeg komen. Het eerste cruciale moment zal de kwalificatie-eis van het NOC*NSF voor de Olympische Spelen worden: moet het Nationaal Duet Nicolien Wellen en Elisabeth Sneeuw tijdens het WK in 2011 bij de beste tien of twaalf eindigen om een Olympisch ticket te bemachtigen? Een wereld van verschil, vindt Nicolien Wellen. “Top tien is bijna onhaalbaar, top twaalf wordt een enorme uitdaging. In oktober, na de worldcup, maakt het NOC*NSF de eis bekend. Weet ik meteen waar ik aan toe ben.” Elisabeth Sneeuw (19) en Nicolien Wellen (18) vormen sinds 2009 het Nationaal Duet. “We werken keihard om onze droom waar te maken: de Olympische Spelen van 2012. Dat betekent tussen de 30 en 40 uur per week trainen onder leiding van bondscoach Leonie Cornielje. We doen ballet, fitness, veel stabiliteitstrainingen en uiteraard liggen we ook in het water. In het weekeinde staan er vaak ook nog sessies op het programma. Dat betekent dat ik niet meer iedere week naar huis in Eijsden kan gaan.” Het is niet haar enige opoffering. “Ik volg dit jaar een sportdieet. Daar probeer ik me aan te houden. Wat ik het meeste mis? Chocolade. Dat staat niet op het dieet. Op zaterdagavond mag ik iets ‘lekkers’ eten. Vaak is dat chocolade.” Op kamers wonen Al op jonge leeftijd was Nicolien Wellen in het zwembad te vinden. “Als ukje van 5 ging ik mijn drie oudere zussen achterna, die enthousiaste zwemsters waren. Ik deed ook aan jazzballet en aan wedstrijdzwemmen. Maar ik was het beste in synchroonzwemmen

en kreeg daar ook steeds meer plezier in.” Als dertienjarige kwam ze bij de Nederlandse selectie. “Toen ging de knop om: ik wilde topsporter worden! Een periode van veel reizen begon, vanaf Eijsden heen en weer naar Amsterdam en Hoofddorp. Als meisje uit Limburg zat ik ineens in een ploeg met zwemsters uit de Randstad. Meiden met andere gewoonten, andere omgangsvormen… dat was best een cultuurshock voor mij. Nu ben ik gewend. Dat komt ook omdat ik sinds september vorig jaar op kamers woon in Hoofddorp, mede omdat ik de opleiding bestuurs- en organisatiewetenschappen aan de VU volg. Ik woon met Elisabeth in bij haar ouders. We hebben een eigen onderkomen in het huis. Dat is gezellig en het scheelt enorm veel reistijd. Ik hoef niet meer op en neer van Eijsden naar Amsterdam.” Nieuwe kür “Als synchroonzwemster ben ik creatief bezig, terwijl ik tegelijkertijd het uiterste van mijn lichaam vraag. Die combinatie spreekt me aan. In november verleden jaar zijn we naar Canada gegaan om daar te

werken aan de choreografie van de nieuwe kür. Canada behoort in het synchroonzwemmen tot de top drie van de wereld. We mochten een weekje in de keuken meekijken en ervaren hoe zij trainen.” “Het zal voor ons in het begin heel moeilijk zijn om hoog te scoren op mondiaal niveau. We zijn een nieuw duet en dus onbekend bij de juryleden. Omdat juryleden ook worden beoordeeld op wat zij

doen, jureren ze vaak veilig. Dat betekent dat ze jureren met een ranglijst in hun hoofd. Dat is heel ongunstig voor de nieuwkomers: het zorgt ervoor dat de weg naar de top heel lang is. Wij hebben ervoor gekozen alles op alles te zetten voor de Olympische Spelen van 2012, maar dat betekent ook dat we nog maar 2 jaar hebben om de top te bereiken. Dat gaat dus heel erg spannend worden.”

Colofon Uitgever Go for Gold tabloid Topsport Limburg Datum Juli 2010 Redactieadres Mixed Zone Waterloostraat 16 5935 BG Steyl T : 077-3260520 E : [email protected] Redactie Maurice Ambaum Maartje van Barneveld Cyrella Beckers Geert Ruigrok Fotografie Photostique www.photostique.com Sportsphoto Agency Jacobs www.sportsphotoagency.com Lé Giesen Gé Hirdes Roy Wanders Coördinatie en realisatie Mixed Zone, sportmarketing en communicatie Vormgeving Arnberg Ontwerp Lemon Art noordhuizen.nl Druk Van den Munckhof BV Verspreiding Direct Mail Service Buro BV Oplage 30.000 Copyright Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Go for Gold tabloid wordt tevens elektronisch opgeslagen en geëxploiteerd. Alle auteurs van tekstbijdragen aan Go for Gold tabloid, in de vorm van artikel of ingezonden brieven en post, worden geacht daarvan op de hoogte te zijn en daarmee in te stemmen. Meer informatie www.topsportlimburg.nl

7


Leven in een topsporthuis

Tim Dullaart

Peter de Vries (19) en Tim Dullaart (21) wonen met enkele andere atleten in het triathlonhuis in de Sportzone in Sittard-Geleen, waar ook het nationaal trainingscentrum triathlon is gevestigd. Het triathlonhuis is gevestigd op een bovenverdieping. De benedenverdieping wordt bezet door een kantoor. In totaal heeft het huis zes slaapkamers, een badkamer, keuken en woonkamer. Drie atleten, Peter de Vries, Tim Dullaart en Rachel Klamer, wonen permanent in het huis. De andere drie kamers worden wisselend bewoond door atleten die in Sittard zijn en een slaapplaats nodig hebben. Alles voor de sport Peter de Vries: “Het was een grote stap voor mij om twee jaar geleden vanuit mijn ouderlijk huis in Lekkerkerk, bij Rotterdam, te verhuizen naar Sittard. Maar het bevalt heel goed om hier te wonen. Je kunt echt leven voor de sport. Het helpt natuurlijk dat je met andere atleten samenwoont. Iedereen geeft alles voor de sport. Het triathlonhuis is echt een uitkomst. Alle trainingsfaciliteiten liggen in de buurt. Het zwembad en natuurlijk de mooie nieuwe atletiekbaan. En we worden omringd door een sterk trainingsteam.”

8

Goed gewend Ook voor Tim Dullaart was de overstap drie jaar geleden van zijn ouderlijk huis in Rotterdam naar Sittard groot. “Ineens ben je 24/7 bezig met sporten. Ik heb gemerkt dat het wonen in een huis met atleten een positieve invloed heeft op je ontwikkeling in je sport. Je bent allemaal met hetzelfde bezig. Dat klikt heel goed en daardoor zijn er weinig conflicten. Het verschil met bijvoorbeeld een studentenhuis is dat bij ons in huis goed op de hygiëne wordt gelet. Aan Sittard was ik snel gewend. Het is toch gewoon Nederland. Zelfs het dialect ben ik al gaan verstaan. De trainingsomgeving in Sittard is veel beter dan in Rotterdam, dus ik ben blij dat ik de overstap heb gemaakt.” Beter worden Is er in het huis ook nog ruimte voor ontspanning? Peter de Vries: “Iedereen heeft zijn eigen kamer en daarmee een eigen plekje om tot rust te komen. Elk weekend hebben we één volledige rustdag. Meestal ga ik dan naar mijn vriendin in Lekkerkerk, ook daar in de buurt kan ik trainen.” Tim Dullaart: “Af en toe heb je niet echt zin om te trainen. Doordat je huisgenoten ongeveer hetzelfde schema volgen, is het een stimulans om je op te pakken en toch te gaan trainen. Je helpt elkaar om beter te worden.”

ACtiviteite


en Topsport Limburg

9


Nico Freriks

kijkt uit naar volgend buitenlands avontuur Een droom die werkelijkheid werd

Als jong meisje keek ik altijd naar Wimbledon en fantaseerde er dan stiekem van om ook op Wimbledon te mogen spelen en daar op het heilige gras te mogen winnen. Nu ik zoveel jaren later de Wimbledon schaal in ontvangst mocht nemen, was dat een beetje als een droom die werkelijkheid werd. Na een supergoede finale met heel veel publiek kon ik samen met

10

Esther Vergeer even ervaren wat zo’n titel teweeg brengt. Na de wedstrijd werden wij in de persruimte verwacht voor diverse interviews, waaronder de BBC. Daarna handtekeningen uitdelen en foto’s maken, om vervolgens een galajurk uit te zoeken om naar het championsdinner te gaan, samen met Rafael Nadal, Serena Williams en alle genodigden, waaronder vele beroemdheden. En dat ik dan ’s nachts maar amper 2 uur heb geslapen voordat we weer naar het vliegveld moesten, nam ik op de koop toe. Wat een ongelofelijke geweldige dagen heb ik op Wimbledon beleefd. Het voelt nog steeds een beetje als een droom...... Sharon Walraven

Zijn laatste buitenlandse avontuur eindigde in een juridisch steekspel. Doordat de contractafwikkeling met de Poolse club Jastrzebski Wegiel moeizaam verliep, moest de spelverdeler uit Horst (28) het afgelopen seizoen in de Nederlandse competitie uitkomen. De afwikkeling duurde zo lang, dat hij geen contract meer kon tekenen bij een buitenlandse club. Nu de zaken met Jastrzebski Wegiel zijn afgerond, lonkt het buitenland weer voor Nico Freriks. De volgende halte in zijn topsportcarrière wordt Almeria in Spanje. Een club met ambitie, met succes (bekerwinnaar en de nummer 2 in Spanje afgelopen seizoen) en met een ticket voor de Europese competitie. Met name dat laatste was voor Nico Freriks een voorwaarde: “Ik wil in Spanje én in Europa voor de prijzen strijden. Almeria heeft die potentie en ambitie.” Nico Freriks speelde het afgelopen seizoen voor Nesselande in Rotterdam. Daarvoor stond de international onder contract bij onder meer de Belgische topclubs Maaseik en Roeselare, Hypo Tirol in Oostenrijk en Jastrzebski Wegiel in Polen. Hij maakte in 2004 ook deel uit van het Nederlandse Olympische volleybalteam in Athene. Vier jaar later greep hij met de Nederlandse ploeg naast een ticket voor de Spelen van Beijing. Nico Freriks is met de nationale ploeg nu op weg naar zijn derde poging om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Na het succes van 2004 (op het laatste moment gekwalificeerd) en de uitschakeling in 2008 (op het laatste moment niet gekwalificeerd) moet een ticket voor Londen 2012 worden afgedwongen. Een heel moeilijke opdracht, geeft Nico Freriks toe. “Op de Olympi-

sche Spelen mogen slechts zes Europese landen deelnemen. Engeland is als gastland automatisch geplaatst. Blijven er dus nog maar vijf tickets over. Het zal een krachttoer worden om een van die plaatsbewijzen te bemachtigen, maar we hebben als team de Olympische Spelen wel in hoofdletters als doel benoemd: we willen daar bij zijn. Ik weet hoe geweldig zo’n evenement voor een sporter is, daar wil je staan, dat is het hoogste en mooiste platform. Ik heb meegemaakt hoe het is om de Spelen net wel en net niet te halen. Laten we hopen dat het nu weer ‘net wel’ wordt.” Prijzen strijden Nico Freriks vertrekt na de zomer met een goed gevoel naar Spanje. “Almeria is een club met ambitie. Almeria wil in Spanje en in Europa

om de prijzen strijden. Dat spreekt mij aan, ook ik wil prijzen winnen. Bovendien blijf ik zo ook in beeld voor de Nederlandse ploeg, omdat ik in Spanje iedere dag op hoog niveau train en speel. Ik ben ook niet binnengehaald voor de breedte van de selectie, maar als versterking. Er wordt wat van mij verwacht, ik moet het team naar een hoger niveau brengen. Dat geeft een prettige druk. En wat ook meespeelt, zijn de inkomsten. Ik ben professional, volleybal is mijn werk en in Spanje kan ik beduidend meer verdienen dan in eigen land. Ook dat speelt mee in mijn keuze.” Nico Freriks stak het voorbije jaar ook tijd en energie in zijn nieuwe huis in Horst. “Het huis is nu klaar, maar ik vertrek naar Spanje. Ja, ik houd het huis aan. Horst voelt voor mij nog altijd aan als thuiskomen.”


Dion Dreesens:

limieten halen én afstuderen

Op een trainingskamp in het Franse Vittel legde Dion Dreesens (17) de basis voor zijn HAVO-examen. Dat hij geslaagd was, hoorde hij tijdens een training. De trainer werd gebeld, stak zijn duim op en de zwemmer wist genoeg. Met welke cijfers hij is geslaagd voor de HAVO, weet de Venraynaar nog steeds niet. “Ik had geen tijd om naar school te gaan, ik moest trainen.” Het tekent de focus van de 1.93 meter lange Dion Dreesens, die deze zomer zijn naam terugvindt op de startlijst van grote toernooien: het Europees Jeugd Kampioenschap in Helsinki en de Jeugd Olympische Spelen in Singapore. Op de jeugdranglijsten aller tijden van het Nederlandse zwemmen bezit Dion Dreesens de nodige tweede plaatsen. Dat hij één zwemmer voor moet laten gaan, is geen schande. Want die zwemmer luistert naar de naam van Pieter van den Hoogenband, drievoudig Olympisch kampioen. “Vorig jaar scheelden onze prestaties niet veel. Hij en ik zwommen als 16-jarigen bijna dezelfde tijden. Dit jaar is het verschil groter, Pieter verbeterde zich als 17-jarige sterk. Dat heb ik ook gedaan, maar hij maakte wel een heel grote stap.”

Rio 2016 Dion Dreesens is een van de grootste zwemtalenten van Nederland op de vrije slag. Hij haalde de EJKlimieten op de 100, 200 en 400 meter vrije slag. Op de Jeugd Olympische Spelen, die door het IOC voor de eerste keer worden georganiseerd, mag hij op de 100 en 200 meter vrije slag uitkomen. “Beide toernooien zijn niet met elkaar te vergelijken. Ik piek meer op het EJK in Helsinki dan op de Olympische Spelen voor de jeugd in Singapore. Al besef ik dat het toernooi in Singapore qua uitstraling bijzonder is: daar komen de toekomstige deelnemers aan de ‘echte’ Olympische Spelen in actie. Of ik Londen 2012 in mijn agenda heb staan? Misschien dat ik er in de estafetteploeg mag starten, maar een individueel nummer zal moeilijk worden. Rio in 2016 moet wel mijn toernooi worden.” Opleiding ICT Dion Dreesens verhuist na de zomer naar Eindhoven, waar hij het zwemmen gaat combineren met de opleiding ICT aan Fontys Hogescholen. “Het is belangrijk dat ik school en sport goed op elkaar kan afstemmen. Dit jaar was het niet altijd gemakkelijk om afstuderen, limieten halen en trainingskampen te combineren. In mei moest ik twee weken op trainingskamp in Vittel. Het trainingskamp eindigde toen mijn examens begonnen. Dat betekende dat ik in Vittel moest trainen én me moest voorbereiden op de examens. Dat was niet ideaal. Gelukkig had ik mijn limieten al gehaald, dat gaf rust.”

Wij hebben Olympische ambitie Bob Atlena Bregje Crolla Denise Groot Eugene Martineau Jolanda Verstraten Ludrick Berrenstein Martijn Nuijens Patrick Stitzinger Wout van Wengerden Yael van Pelt Thamar Peters Joost Padberg Iljas Viskes Vera van Pol Carrie Wegh Tim Freriks Laura de Vaan Nicole den Dulk Carlijn Welten Maartje Paumen Janine Penders Juul Franssen Marion Linsen Eef Haaze Nicky Nibbeling Bas Peters Jelmer Pietersma Leon Thijssen Leopold van Asten Mathijs van Asten Michel Hendrix Stephanie Peters Arnoud Greidanus Maaike Head Lucie Houwen Sharon Walraven

Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Atletiek Badminton Basketbal CP voetbal Gymnastiek Handboogsport Handboogsport Handbike Handbike Hockey Hockey Judo Judo Judo Kanovaren Kanovaren Mountainbike Mountainbike Paardensport Paardensport Paardensport Paardensport Paardensport Roeien Roeien Rolstoelbasketbal Rolstoeltennis

Peter Hellenbrand Nicolien Wellen Ferry Greevink Mandy Barbic Carla Nouwen Linda Creemers Nicky Zetsen Jesse Huta Galung Rogier Wassen Anouk Caelers Bas Diederen Danne Boterenbrood Edo van der Meer Luc van Es Maaike Caelers Martijn Dekker Neiske Becks Peter de Vries Rachel Klamer Sarissa de Vries Tim Dullaart Julie Dignouts Vera van Pol Karin Stevens Manoe Meulen Brian Schouren Nico Freriks Rob Bontje Esther Crombag Wout Poels Jessica Blaszka Chantal Hakkel Bram Dekker Davy Verreussel Dion Dreesens Joeri Verlinden

Schietsport Synchroonzwemmen Taekwondo Taekwondo Tafeltennis Tafeltennis Tafeltennis Tennis Tennis Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Triathlon Turnen Turnen Voetbal Voetbal Volleybal Volleybal Volleybal Wielrennen Wielrennen Worstelen Zeilen Zwemmen Zwemmen Zwemmen Zwemmen

11


Powerman inspireert

jonge talenten

De Powerman in Horst aan de Maas blijkt steeds meer jonge duathleten in NoordLimburg te inspireren om te kiezen voor deze tak van sport, die wielrennen en hardlopen combineert. Op de nationale ranglijsten tussen de 12 en 18 jaar nemen ze ook steeds vaker de bovenste posities in. De Powerman heeft zich ontwikkeld tot een Top Event dat door de samenwerking met verenigingen uit de regio ook bijdraagt aan sportstimulering en talentontwikkeling.

John Raadschelders, voorzitter van de Powerman en internationaal racedirector van triathlons, is trots op de ontwikkelingen in ‘zijn’ tak van sport. “Wij zijn erin geslaagd om kansrijke verbindingen te leggen tussen het evenement, verenigingen en scholen. Dat doen we

12

“Dat doe ik op tal van gebieden. Door mijn netwerk kan ik bijvoorbeeld materialen scherp inkopen. Daar profiteren leden van de verenigingen weer van. En als ze wat ouder zijn, kan ik ze helpen om een startplaats en andere faciliteiten te krijgen bij internationale wedstrijden.” De Venraynaar is ook trots op de trainers die hij zelf in de jaren negentig heeft begeleid en behoorden tot zijn Limburgs topteam, met triathleten als Hennie Freriks en Franka Janssen en de atleten Henk Raasens en Helle Vullings. “Ambitieuze trainers als Peter Scheres en Frank Timmermans, die werken bij ATV Venray, zijn van cruciaal belang voor de talentherkenning en ontwikkeling. Ze hebben verstand van zaken en kunnen met jonge sporters omgaan. Zij koppelen kwaliteit aan plezier, dat leidt bijna altijd tot succes. Dat blijkt nu weer. Let op: de nieuwe ‘hero’s’ van Noord-Limburg komen eraan. En dan zal de duathlonsport nog meer gaan leven in Limburg.”

al vele jaren: eerst sinds 1986 met de triathlon in Venray, vervolgens sinds beginjaren negentig met de duathlon in Venray en nu in Horst aan de Maas. We hebben altijd gezocht naar dwarsverbanden en sportstimulering: hoe kunnen we jonge sporters enthousiasmeren om de triathlon of duathlon uit te proberen, en hoe kunnen we talenten ontdekken en ontwikkelen? Noord-Limburg heeft in het verleden uitstekende lichtingen duathleten en triathleten gekend. Denk aan Franka Jansen en Hennie Freriks. Toppers die ook in Europa en op wereldniveau meekonden. Nu is er een lichting jonge talenten die tot de nationale top behoort. Die jonge talentjes koesteren we. Door ze goed te begeleiden, maar ook door ze lol in de sport te geven. Trainen met een lach is al vele jaren ons motto.” Ambitieuze trainers John Raadschelders, voormalig topsportmanager van de NTB, legt waar mogelijk koppelingen tussen zijn internationale netwerk, de Powerman en de talenten uit de regio.

De kleine zwarte honden of het grote witte vel? Op Palm Island in Dubai is alles sprookjesachtig en dus onwerkelijk. Een failliet land dat de mooiste, exclusiefste en hoogste kantorenpanden en hotels bouwt. Atlantis Hotel, met zo’n slordige 1500 kamers, zat propvol. Met allemaal sportbestuurders, sporters, marketeers, spindocters, journalisten en zakenlui uit de hele wereld. SportAccord, de grootste en prestigieuze sportconventie ter wereld, was neergestreken in Dubai. Het bonte gezelschap sleepte zich vier dagen lang van toespraak naar presentatie, en van paneldiscussie naar beachparty. Jacques Rogge, voorzitter van het IOC, sprak zijn gehoor toe. Sepp Blatter, voorzitter van de wereldvoetbalbond FIFA, had een speech voorbereid. Maar zij, en alle andere sprekers uit de sportwereld, staken schril af bij de man die op de laatste congresdag zijn opwachting maakte. In een douche van flitslichten schreed hij naar het podium. Ruim 1500 congresbezoekers stonden op en gaven hem minutenlang een ovatie. De bewondering voor Kofi Atta Annan, van 1997 tot en met 2006 de zevende secretaris-generaal van de Verenigde Naties, droop er vanaf. Zijn pakkende lezing was het applaus en de bewondering meer dan waard. Annan hield de volle congreszaal voor dat sommige sportprestaties meer impact en effect hebben gehad dan welke interventie of rapport van de Verenigde Naties ook. Dat er meer landen zijn aangesloten bij de FIFA dan bij de VN, noemde hij een treffend voorbeeld van de kracht van sport. Sport maakt meer los dan wat ook ter wereld. Hij sloot af met een anekdote over zijn lagere schooltijd. De leraar liet hem en zijn klasgenootjes in het schooltje in Ghana een A4 vel zien. In een hoekje op het vel waren enkele gevaarlijke zwarte honden getekend. Verder was het vel leeg. Toen de leraar vroeg wat de kinderen op het papier zagen, reageerden ze allemaal hetzelfde: de zwarte honden. Waarom, zo wilde de leraar weten, zag niemand het grote witte vel? De zwarte honden namen immers nog geen tiende deel van het papier in. Annan had het antwoord op zijn eigen vraag klaar: omdat we geneigd zijn te denken in bedreigingen in plaats van kansen. We zien wel kleine zwarte honden die gevaarlijk ogen, maar niet het grote witte vel. De bottom line: denk in kansen en mogelijkheden, niet in bedreigingen en beperkingen. Geert Ruigrok directeur Topsport Limburg


Amerikaanse topatleten ontdekken atletiekaccommodatie Sportzone Limburg Tal van Amerikaanse topatleten gaan de atletiekaccommodatie in Sportzone Limburg als hun Europese uitvalsbasis gebruiken. Met dank aan Rens Blom, de wereldkampioen polsstokhoogspringen van 2005. Manager Paul Doyle heeft een huis in Sittard-Geleen gehuurd, waar de atleten zullen verblijven tijdens het wedstrijdseizoen. De eerste topper die inmiddels zijn opwachting heeft gemaakt, is wereldkampioen tienkamp Trey Hardee. Hij bracht met zijn manager een bliksembezoek aan Sittard-Geleen en verkende ook de atletiekfaciliteiten. Beiden waren onder de indruk van de mogelijkheden van het Nationaal Trainingscentrum atletiek. “Dit wordt ons tweede huis.” Trey Hardee werd verleden jaar in Berlijn gekroond tot wereldkampioen tienkamp. Ook in eigen land bleek hij de beste op het koningsnummer van de atletiek. Hardee en andere toppers uit de managementstal van Paul Doyle verblijven gedurende het wedstrijdseizoen veelvuldig in Europa, soms wekenlang, en waren op zoek naar een centrale locatie om tussen de wedstrijden door te verblijven en te trainen. Paul Doyle heeft meer dan 50 topatleten onder zijn hoede. “Het is prettig om een vaste uitvalsbasis in Europa te hebben. Ik ken Rens Blom al jaren en hij liet me weten dat Sittard-Geleen over goede trainingsfaciliteiten beschikt. Daar moet ik hem gelijk in geven. We kunnen binnen én buiten trainen. Ook qua ligging in Europa is dit een perfecte locatie. Ik ben voor het eerst op deze accommodatie en ik had eerlijk gezegd niet verwacht zo’n goede faciliteiten aan te treffen. Sittard-Geleen is precies wat sporters nodig hebben. Je wilt niet trainen en verblijven in Amsterdam, een stad vol afleiding.”

Heel centraal

Ook Trey Hardee is onder de indruk van wat hij in Sportzone Limburg aantreft. “Ik vind de atletiekfaciliteiten heel goed. Ik had niet verwacht dat er hier zo’n goede indoor trainingsmogelijkheden zouden zijn. Bovendien ligt het heel centraal en zijn we zo bij een vliegveld in Nederland, België of Duitsland. Dat Sittard-Geleen geen grote stad is, juich ik toe. Dat helpt

me om te focussen, hier ben ik alleen met mijn sport bezig. Als het bevalt, wordt dit mijn uitvalsbasis voor de Olympische Spelen in Londen in 2012.” Het Nationaal Trainingscentrum atletiek in Sittard-Geleen verrast de Amerikanen. “De faciliteiten in de Verenigde Staten zijn heel anders. Atlanta, een stad met ruim vier miljoen inwoners waar wij veel trainen, beschikt niet over een in-

door faciliteit. Normaal gesproken is het weer goed genoeg om buiten te trainen. Maar afgelopen winter hebben we zelfs temperaturen onder de nul graden gehad. Daardoor zijn vele trainingen afgelast, dat kunnen we ons niet permitteren.”

Inspirerend voorbeeld

Rens Blom kijkt niet op van het enthousiasme van de Amerikanen. “Het bijzondere aan de atletiekaccommodatie in Sittard-Geleen zijn niet alleen de goede faciliteiten, maar ook de beschikbaarheid. Dit is een échte atletiekhal, die we niet met andere takken van sport hoeven te delen, zoals op de meeste andere accommodaties wel het geval is. Atleten kunnen hier bij wijze van spreken 24 uur per dag trainen, dat is een belangrijke meerwaarde.” Rens Blom wil de talenten die spor-

ten bij het Nationaal Trainingscentrum in Sittard-Geleen, laten profiteren van de aanwezigheid van de Amerikaanse toppers. “Samen trainen, samen praten over het leven als topsporter, ervaring en kennis delen, clinics. De Amerikaanse topatleten kunnen een inspirerend voorbeeld zijn voor onze talenten. Dat moeten we optimaal benutten en daar willen de toppers ook graag aan meewerken. Het is bovendien een zinvolle en leuke invulling van hun verblijf in Sittard-Geleen: ze kunnen ontspannen, rustig trainen, zich voorbereiden op de volgende wedstrijd én iets betekenen voor onze talentjes.”

Appartementen bij atletiekbaan

Rens Blom, de nieuwe bondscoach polsstokhoog en als trainer werkzaam voor het NTC in SittardGeleen, verwacht dat meer internationale topatleten in Sportzone Limburg zullen neerstrijken. “De faciliteiten en ligging zijn uitstekend, daar moeten we van profiteren. Kijk niet vreemd op als de komende weken opeens Olympisch kampioenen en wereldkampioenen op de atletiekaccommodatie trainen en in Sittard-Geleen verblijven. Hopelijk kunnen we daardoor ons trainingscentrum ook verder uitbreiden. Het begint nu al te krap te worden en ik vind dat er ook verblijfsmogelijkheden op het sportcomplex moeten komen. Appartementen aan de rand van de atletiekbaan? Het zou ideaal zijn.”

13


Sporttalentvolle leerlingen

als icoon voor hele school

Jonge sporttalenten hebben de zware taak om studie te combineren met hun sport. Om hen te helpen, is in 1991 stichting LOOT opgericht: Landelijk Overleg Onderwijs en Topsport. Een LOOT-school is een school waar sporttalenten studie en sport kunnen ontwikkelen. Ook Limburg telt enkele LOOT-scholen. Twee daarvan zijn gevestigd in Sittard: DaCapo College (VMBO) en Trevianum Scholengroep (HAVO/VWO). Op een ‘gewone school’ is het voor jonge sporttalenten vaak lastig studie te combineren met hun sport, zonder dat de schoolresultaten er onder lijden. Topsport kost veel tijd en energie, en vaak zijn jongeren tijdens schooltijd weg voor trainingen, trainingskampen en toernooien. LOOT-scholen richten het onderwijs rondom de jongere zo in, dat hij of zij optimaal kan presteren op school én in de sport. Het LOOT-onderwijs wordt aangeboden vanaf klas 1 in het voortgezet onderwijs (VMBO/HAVO/VWO). Vrijstellingen College Sittard was in 1992 één van de eerste LOOT-scholen in Neder-

land. College Sittard fuseerde later met het Serviam Lyceum tot Trevianum Scholengroep. Algemeen Directeur Lou Harings van Trevianum vindt het heel bijzonder dat ‘zijn’ school de faciliteiten heeft om een optimale combinatie tussen school en sport te maken. “Aangezien we officieel een LOOT-school zijn, kunnen we meer betekenen voor toptalenten. We kunnen bijvoorbeeld officiële vrijstellingen geven voor een groot aantal bepaalde vakken. Talentvolle leerlingen krijgen maatwerk aangeboden om het beoefenen van hun sport mogelijk te maken. Daarin respecteren wij dat er veel tijd nodig is voor de sport.”

Voorbeeldfunctie Ook Da Capo College in Sittard is een LOOT-school. De leerlingen werden voor de LOOT status eerst bij Trevianum Scholengroep ingedeeld , maar twee jaar geleden heeft de school een zelfstandige LOOT status. Nu is Da Capo College de enige VMBO LOOT-school in Nederland. Ze beschikt al acht jaar over LOOT-faciliteiten. Voor Jan van Nierop, directeur van Da Capo College, is sport onderdeel van de visie van de school. “Sport is enorm belangrijk voor onze doelgroep. Je begint bij topsport, maar daar kun je

andere sportinitiatieven onderbrengen. Zoals extra sportactiviteiten voor de brugklas. Talentvolle jongeren hebben een voorbeeldfunctie voor de rest van de doelgroep.”

Faciliteiten die LOOT-scholen kunnen bieden • Een flexibel lesrooster dat ruimte laat voor trainingen en wedstrijden • (gedeeltelijke) vrijstelling van bepaalde vakken • uitstel of vermindering van huiswerk • voorzieningen om achterstanden, veroorzaakt door afwezigheid in verband met trainingen en wedstrijden, weg te werken • uitstel of aanpassing van repetities en/of schoolonderzoeken • begeleiding door een LOOTbegeleider • gespreid examen over twee schooljaren

Onderwijs op afstand Op DaCapo College zitten veel voetballers, vooral van Fortuna Sittard, maar ook leerlingen die op topsportniveau bezig zijn in onder meer tennis, ijshockey, karten en zwemmen. In de praktijk zet de school zich op verschillende manieren in voor topsporters, legt Jan van Nierop uit. “Leerlingen krijgen de mogelijkheid om op alle tijden te sporten. Ze krijgen huiswerkbegeleiding en zo nodig extra instructies. We zoeken voor elke leerling een oplossing op maat. Soms betekent dit onderwijs op afstand, bijvoorbeeld tijdens kampioenschappen. Zo hadden we een meisje dat de hele week op een tennisontwikkelcentrum in het Belgische Bree verbleef. Ze kreeg les en huiswerk via de digitale snelweg.”

Het laatste sportnieuws? www.topsportlimburg.nl

14

Pure discipline Trevianum heeft 120 leerlingen die op hoog niveau sporten in 30 takken van sport. Lou Harings vindt dat deze leerlingen echte iconen zijn voor de school. “Het succes van topsporters heeft zijn uitwerking op de rest van de school. We organiseren met enige regelmaat

LOOT-lunches met de leerlingen en hun LOOT-begeleiders. Er worden thema-avonden gehouden over bijvoorbeeld sportvoeding. Als ze in de prijzen zijn gevallen, worden ze ten overstaan van andere leerlingen in ’t zonnetje gezet. Deze jongeren dragen pure discipline uit, wat leerzaam is voor leeftijdsgenoten. Het sportprofiel is een mooi affiche voor onze school. Sport spreekt de jeugd aan. Hiermee onderscheiden we ons heel wezenlijk van andere scholen.” Optimale flexibiliteit Volgens Jan van Nierop kan een LOOT-school topsporters meer bieden dan een ‘gewone’ topsportvriendelijke school, omdat ze maatwerk kan bieden. “Wij investeren in een schoolklimaat met een topsportmentaliteit. Al onze leerlingen merken dat ze op een school zitten waar sport belangrijk is. Wij hebben de faciliteiten, het netwerk én kunnen maatwerk bieden.” Lou Harings benadrukt dat een LOOT-school optimale flexibiliteit vereist van de organisatie. “Cruciaal is dat álle docenten het topsportklimaat onderschrijven. Topsportleerlingen krijgen een speciale behandeling. In de eerste jaren vonden docenten het niet altijd gemakkelijk hier rekening mee te houden. Nu staat dit helemaal niet meer ter discussie: door alle medewerkers wordt het LOOT-profiel gestalte gegeven. Onze organisatie kent twee speciale LOOT-coördinatoren en alle LOOT-leerlingen hebben een eigen begeleider die toeziet op het studieproces. Zo kunnen we deze talenten veel extra’s bieden.”


Op weg naar Londen 2012….worstelaar Jessica Blaszka

Ja, ze kent de vooroordelen. Aan vrouwelijke worstelaars zou weinig vrouwelijks zijn. Manwijven, onooglijke krachtpatsers, type sumoworstelaars. Jessica Blaszka is het levende bewijs van het tegendeel. De Landgraafse weegt 48 kilo bij een lengte van 1.60 meter. Haar uiterlijk vindt ze belangrijk. Zoals vele andere vrouwelijke worstelaars daar ook aandacht voor hebben. “Op toernooien zie je steeds vaker mooie, verzorgde meiden en vrouwen.” Jessica Blaszka, in augustus wordt ze 18 jaar, is Nederlands worstelhoop voor de Olympische Spelen in 2012. “Ik wil de eerste Nederlandse vrouw ooit op een Olympisch worsteltoernooi worden.” De weg naar de Olympische Spelen in de zomer van 2012 in Londen kent voor Jessica Blaszka twee trajecten: een sportieve route en een maatschappelijke. De sportieve route heeft ze inmiddels op hoofdlijnen wel uitgestippeld. De eerste kans om een Olympisch ticket te bemachtigen, krijgt ze eind 2011 op het wereldkampioenschap. Een plaats bij de eerste acht betekent een nominatie voor Londen 2012. Het maatschappelijke traject kent vooral vraagtekens. Jessica Blaszka behaalde in juni het MBO diploma veiligheid. Maar de hoop op de gewenste vervolgopleiding ging in rook op. ‘Ik had mijn zinnen gezet op de opleiding tot marechaussee of de politieacademie. Beide opleidingen zaten echter al vol, er was geen plaats meer voor mij. Ik heb besloten om nu eerst een jaar te gaan werken en volgend jaar opnieuw een poging te wagen om toegelaten te worden tot de opleiding tot marechaussee of politie. Maar welk werk en bij welk bedrijf? Het maakt mij niet zoveel uit, als ik het maar kan combineren met het sporten. Ik moet een werkgever vinden die snapt wat topsport inhoudt en mij een flexibel contract geeft, zodat ik naar trainingsstages en buitenlandse wedstrijden kan.”

en grote wedstrijden kan ze rekenen op de steun en nabijheid van vader Michel. “Hij is bondscoach. Tijdens wedstrijden heb ik veel aan hem. Hij is ook mijn trainer geweest, maar dat werkte niet. Hij moet niet iedere dag bij mij op de mat staan. Daarom hebben we ook bewust gekozen voor een andere trainer. Die constructie bevalt mij uitstekend.”

Droom

Het leidde tot a a n s p re k e n d e prestaties: in 2007, 2008 en 2009 Europees kampioene bij de cadetten,

dit jaar tiende op het EK bij de senioren, in 2009 zevende op het WK junioren. Klasseringen met perspectief op een Olympisch ticket, beaamt ze. “Londen 2012 is haalbaar. Als meisje droomde ik al van de Olympische Spelen, het is een langgekoesterde droom die steeds dichterbij komt. Dat motiveert mij ook om iedere dag weer te gaan trainen en te blijven investeren in mijn sport. Ik leef natuurlijk een ander leven dan andere meiden van 18 jaar. Maar dat is het wel waard. Zeker als ik in 2012 op de Olympische Spelen sta. Dan ben ik pas 20 jaar en heb ik een hele grote droom verwezenlijkt.”

Enige meisje

Jessica Blaszka is Nederlands beste worstelaar bij de junioren. Een status die enige nuancering behoeft. “Ik ben namelijk het enige meisje. We waren ooit met vier meiden, maar drie zijn er inmiddels gestopt. Dat ik de enige ben, is niet altijd leuk. Maar uiteindelijk op de mat moet ik het toch zelf doen.” Op de toernooien

15


Peter Smeets, algemeen directeur Cofely Zuidoost BV ‘Cofely streeft hetzelfde na als de sporters in Limburg: ga voor het hoogst haalbare, Go for Gold. Cofely wenst alle sporters veel succes daarbij.’ Jan van den Berg, bestuurder/directeur SABIC Limburg ‘SABIC voelt zich verbonden met de wereld van topsporters, ook zij leggen de lat steeds weer hoger om tot de beste te behoren. SABIC wenst alle (top)sporters voor 2010 veel succes!’

Patrick Berger, algemeen directeur Kembit ‘Kembit voelt zich sterk verbonden met de topsporters en talenten van Limburg. Wij wensen ze veel succes voor 2010.’ Gerechtsdeurwaarders Juristen Incassospecialisten

Jos Schneiders, directeur DSM Nederland bv ‘DSM Nederland wenst alle Limburgse topsporters en talenten veel succes om ook in 2010 weer het beste uit zichzelf te halen.’

Hai Berden, CEO Seacon ‘De sport en het bedrijfsleven hebben vele raakvlakken. Seacon is nauw verbonden met de wereld van de topsport. Wij wensen alle Limburgse sporters dan ook een zeer succesvol 2010 toe.’

Jules Coenen, Rabobanken in Limburg ‘Rabobank stimuleert de grenzeloze ambitie van ondernemers en topsporters. Samen gaan we voor een succesvol 2010!’

16

Guus de Jong, voorzitter Raad van Bestuur SGL ‘Wij vinden het belangrijk dat er steeds meer mogelijkheden komen op het gebied van gehandicaptensport. Topsporters kunnen met hun prestaties daaraan bijdragen. Wij wensen ze veel succes.’

Patrick van Wersch, regiodirecteur Randstad Limburg ‘2010 is het jaar van topprestaties dankzij een perfecte voorbereiding. Wij ondersteunen jou als Limburgse talent graag in deze voorbereiding op een succesvol 2010!’

Juli 2010 Jaargang 3 Nummer 6

Recommend Documents