jaargang 39, nummer 3
juli 2013
HET BESTUUR VERTELT Het is inmiddels hartje zomer. Op het moment dat ik dit aan het schrijven ben valt het weer echter niet mee. Het is wel heel warm maar het regent ook behoorlijk. Gelukkig was dat anders bij ons hotelweekend. Het was droog en bij tijd en wijle liet het zonnetje zich van de goede kant zien. Verder was het hotelweekend weer een groot succes. Er is toch ook niets mooiers dan met een groep van circa 20 gelijkgestemden te genieten van onze hobby en elkaar. Ik heb begrepen dat Harry een zeer boeiend verslag van dit evenement zou maken, dus wellicht verder op in de Elektrooievaar?? De thuisblijvers hebben via het prikbord al kunnen ervaren dat ze weer wat bijzonders gemist hebben. Dat moet toch betekenen dat de groep deelnemers volgend jaar nog groter wordt!! Tijdens het hotelweekend heb ik aangekondigd dat dit mijn laatste jaar als voorzitter van MK Den Haag wordt. Volgend jaar bij de ALV dient er dus een nieuwe voorzitter gekozen te worden. Dit is dus jullie grote kans om een plekje in het onvolprezen bestuur van onze MK te veroveren. Ik verwacht dus ook aardig wat aanmeldingen om deze “leidende” positie over te nemen. Meld je hiervoor aan bij het bestuur. De klubavond van juni zit er aan te komen, op het moment dat jullie dit lezen is de avond waarschijnlijk al weer verleden tijd. Een mooi moment om het hotelweekend nog eens de revue te laten passeren met behulp van foto’s en video’s. Er staat ook nog een aantal opstapdagen op de agenda. Er is ook altijd nog de mogelijkheid voor een tweede weekend. Ideeën daar voor graag van jullie en je weet het: het prikbord is hiervoor de geijkte locatie. Daar weten we elkaar te vinden en afspraken te maken. Verderop in het jaar gaan Lappie, Cees en ik nog een paar weekjes naar Zuid-Frankrijk. Plan is om de heenweg de Route des Alpes te nemen, dan een weekje verblijf in Aubignan ( aan de voet van de Mont Ventoux) en de terugreis zou best wel eens de Route de Napoleon kunnen worden. Of dit allemaal gaat uitkomen lezen jullie later in het jaar in ons lijfblad. Dan weten we ook op welke motor Lappie dit allemaal heeft volbracht. Dat wordt dan ook het moment voor al jullie reisverhalen. Ik kijk er al naar uit om de komende Elektrooievaars te lezen. Deze kunnen niet anders dan bomvol met jullie leuke en avontuurlijke verhalen staan, liefst voorzien van foto’s. Ik wens jullie dan ook allemaal een warme, droge zomer en geniet ervan. Astrid 1
Onze reis naar Japan zit er weer op. Wel wat motoren gezien, met name in Tokyo. Helaas alleen als ze voorbijreden, dus met mijn camera was ik vaak te laat. Wat opviel: niet zoveel opvallende motoren, maar wel een aantal motorscooters met blauwe ledverlichting op volume 'rijdende kerstboom'. Sowieso veel zware scooters, zodat elke keer als je omkijkt en een motor denkt te zien, een scooter opduikt. Sorry, maar toch een beetje en teleurstelling... In Harajuku, de jongerenwijk, zag ik het volgende exemplaar:
2
Lijkt me niet heel makkelijk sturen, en even later zag ik hem wegrijden. Volgems mij zwalkte hij behoorlijk voordat hij hem recht de weg op had. Maar het zet er wel leuk uit natuurlijk. En later in Kyoto het volgende exemplaar::
Ik vind het iets té, maar ieder zijn smaak. Deze stond gek genoeg geparkeerd voor het tempelcomplex van Arashiyama. Nou ja, zal wel van de abt geweest zijn... Bijdrage van Gerard Jellema.
Ooievaarstocht 2013 Te laat naar bed, te vroeg wakker, het lijkt het Klubweekend wel van de MKDenHaag! Snel kiezen op welke motor ik fijn een stukje ga rijden. Vandaag is het echt wel mooi weer. Het wordt m’n zwarte! Bij het tankstation ontmoet ik Jan met de gele helm! Als we aankomen bij het Malieveld zitten er allemaal motards te wachten. Wat leuk, allemaal (nog)niet-leden! Al snel stroomt het koffiehuis vol en de dagaanbieding koffie met appeltaart is een prima ontbijt. We rijden zelfs met drie groepen, ik sluit als vertrouwd aan bij Andre en een bont gezelschap met 1, 2 en 4 cilinders gaat op weg. Via Voorburg, Voorschoten, Moerkapelle naar het pontje van Moordrecht. Onderweg natuurlijk een navigatie issue Rondom Leiden zijn de wegen afgezet voor de marathon en vol goede moed maken we rechtsomkeert.
3
Ik weet niet hoe het werkt maar de elektronica stuurt ons bij dergelijke de-tours altijd door de lelijkste wijken terug naar waar we vandaan kwamen. Hulde aan Andre die het dan toch maar weer fikst. De route gaat door mooie stukjes Zuid-Holland richting Schoonhoven. Als eerste parkeren wij bij Lekzicht. De motor is nog niet uit of het actief veiligheids mechanisme van de Duuc wordt bekritiseerd. Heel mooi geluid maar effe 10 decibel te hard. Ik reed voor maar ik kon m’n eigen motor niet horen. Is het origineel….jaaaaa. Goed dat je achteraan rijdt zo horen we of we compleet zijn. En bedankt! Het is nu echt wel tijd om iets van eten in die monden te stoppen! Het weer is nog steeds goed en buiten op het terras komen de uitsmijters, twaalf uurtjes en hamburgers rap voorbij! Helemaal goed met uitzicht op het water. Betalen blijft een gedoe, we misten natuurlijk ook het eerlijke gezicht van onze penningmeester en de betrouwbare uitstraling van onze deurwaarder. Maar uiteindelijk weer op weg richting Nieuwegein.
4
De bewolking nam iets toe maar het was weer als vanouds op de dijk. Keurig gereden natuurlijk met grote onderlinge afstand om die arme dijkbewoners niet tot last te zijn. Bij Nieuwegein heb ik gezwaaid, tijd om richting Den Haag te gaan! Fijn nog even aan het gas, het lijkt dan wel een Aero Macchi. Dank aan de organisatie voor het uitzetten en narijden van de route, dank aan alle (nog niet) leden voor weer een bijzonder motordag. Bijdrage van Armin Alta (Donder)
Horizons Unlimited – a weekend with the perpetual bike-travellers Wacky? Weird? Or just plain crazy. Or perhaps not; perhaps by escaping the city and pressing rubber to the road starts a wonderful adventure. The never ending journey. We would see. We would GO and see. We would go, see and find out. Edwin and me. For years grace of Google, I have read the comings and goings of those doing “RTW-on-2wheels”. Horizons Unlimited (http://www.horizonsunlimited.com/) opened a window through which I could look and see what was happening. To Gail (BMW R1200GSA with camping gear), John (Suzuki DL1000 V-Strom) and Ian – “the bike is dead” (F650GS). I saw unbelievable photos of bikes in the mud, bikes in the boat, bikes in bits. I read about friendly locals who take you in and give you a free bed and breakfast and camels milk. I learned how to import a bike to Peru and how to cross the border into Mozambique. Horizons Unlimited grew. Videos and the HUBB. Then HU Travellers Meetings. In Brazil, Canada, the UK and Germany. More and more of them. More and more of them where you could listen to stories, learn how to change a tire, see what the best bike is and meet likeminded folk. I could take it no more. I had to go. Go on a pilgrimage to a HUBB meeting. Now before it’s too late. Before I pop my clogs. We chose Germany 2013 HU Travellers Meetings. Held in Ober Liesbach in the middle of Germany. Uli and Annaleen would tell us about The Silk Road, Donato the Lone Rider, Jan Uzbekistan and Kirghistan and Martin & Pepi - Cambodia two-up on a Baja 250. We would meet The Frog Princess. This and more. All at a campsite somewhere in Germany May 2013. I posted and prickboarded “who wants to come along” and Edwin (Diversion I got from my Dad) stepped forward. “I love life. I love Amersfoort. I love my wheels. I love my girl. And I love to travel big-time”. Just the right chap to have as company.
5
We planned. Found MapSource had become BaseCamp (perfect acronym) and plotted. We would meet up on the “A15-next petrol station after the N233 joins”. Aaahha. That can include the N225 and Rhenen. Never been there. 10.30 on a Friday. Joining up we sped on at the limit along the wonderful A73 out of NL and into D. Confidence grew our bikes loaded with basecamp camping gear none too top heavy. A73 decided to change it’s name to A61! But all the better as this is a D road and are wheels topped out a handsome 180+. Ahh the fast lane, the wet, the Audi hot on your heels. We sped on. To Bonn. The left-handside of the river at Bonn is so much better than the right-handside down to Koblenz. It would have been had age, sight impairment and a rather slow brain not plonked us firmly back on the A61. We missed the turn and the rain kept on pouring and pouring dampening any idea of turning round to go back and correct. Never mind we got to enjoy our first Stau. And this is a D road. Dare we? Ought we? It is the EU isn’t it? They don’t still shoot “file-rijders” do they? Oh yes they do and Oh no we dared not. It didn’t last long and within a trice we arrived at a turning point in our lives. Carry on the fast way to camp. Or the slow way to camp? Edwin said slow. So slow it was. Slow, uphill, slow downhill, round and round. Basecamp had produced a pearl of a route. It is amazing. I could not have planned in a week of planning such a route. Down along The Moselle to Tries Karden and lunch on the way. Edwin now revealed an issue. Mijn deutch ist nish zo goeet. Just point and look authoritative; the Ober will understand and so he did. A second insight came to light. Edwin is healthy and a salad eater. I am not healthy and a “brautworst met curry eater”. Later in the weekend I could no longer go it alone and moved to salads. Edwin felt I was better company. L202. The mere sound of it makes you take a deep breath. Up and out of the valley. Up to the Highlands. Altstrimmig followed by Mittlestrimmig, one cute German village after another. Orderly. This is Germany and the villages are exactly 2.3km away from each other. You have 2.3km of fast, twisty stuff before hitting the 50 sign, feeling guilty if the little smily man at the side of the road goes red and says you are travelling at 60. But those 2.3km are wonderful, open roads, round the bend I can see roads. Roads along heaven scented fields roads. Roads that duck and dive, worm their way along rivers roads. Plus there are many many cute
6
German villages called Ober-this, Unter-that. They flash before the mind and each end with a sign that says twist the throttle its time to fly. And fly we did. Some 250km of cute German villages and rapid traffic free roads. Daylight never ends this time of year and as we popped into Ober Liedsbach the sun was shining and we revved down to park amongst the Travellers. This is never the greatest moment on a bike. All eyes were on us. Were we old-hands or just plain silly? Our bikes did us proud. Covered in road slime, grit and dust blasted back along their flanks. Our wheels unclean. Our clothes a mess. We looked like travellers and we felt at home. It was 20.00 and we had 750km and 9 hours behind us. Old hands indeed. Before us a motley crew of folk and a plethora of bikes of uncertain pedigree. Also an entrance to a bar. “Ein Bit bitte plus brautworst for me and salad for him” flipped nonchalantly off my lips. And so it arrived and Edwin and I tucked in. To look up and see Hans and Gretel. “we have come today from ?????”. “we have had 4 hours of stau.” And “we are not camping, have you seen the field?”. Our first hint that all might not be so well. A long discussion began about bikes and long travels but because of the ein Bitt most of it is lost to memory. We passed on, read the programme for the next 2 days, signed up for breakfast and decided it was time to set up camp. And then we learned something only travelling can teach you. The English camp where it is wet and the rest choose dry places. The English it seems like water around them and the rest gather together. We opted for The Rest group. They would never find one of us was out of place. A modest off-road ride began to end high up the valley under a lake and trees, cut off by an electric fence. Where we saw enough space for two small tents. We also saw one nice tent pitched under a roof and began to wonder. I found daylight does end this time of year and I found I did not know how to put up my tent. I also found my way over the electric fence carry all sorts of things to start camping. Edwin’s salads played to his advantage and his tent was up and orderly within minutes. Mine was in bits just as I discovered an issue. Many issues. Many green issues. I found cows had camped in this field a few days before us. Many cows. Cows with diarrhoea. I mentioned it was dark. I cannot mention what happened next. But I can mention that this was no ordinary campsite. It was also a campsite without washing facilities. Edwin moved uphill and the cows moved a bit closer. Increasingly I camouflaged with the
7
trees and grass. I also attracted quite a lot of those small buzzy black flies around me. My own sense of smell evaporated. And I found myself ever so much more isolated from polite society. Travellers have to be intrepid so I eventually had my tent up good enough to shelter me one night. It got messy of course but the dark helped shield that for another day. Edwin had left me. He told me age and experience was on my side. All I knew was perhaps I’d had one brautworst too many. I got cleaned up and re-joined Edwin who by now had found a campfire and many people. So we fell to listening to stories of which there were many. Edwin’s German didn’t help. My inbuilt ability to speak with a phoney German accent did. Come I said we will speak to Travellers. And so we did. Frits I think. Frits who had been a carpenter now admin-guy. And Frits who had saved € 50k, got a nice wife and 2 kids bought 2 BMW old things and gone for a year around South America. “It was easy really as I work for the government” he said. I could keep my job and Hilde could keep hers. Aren’t tax payers nice I thought. “we planned to camp 60%, ended up 30%, got robbed and the kids kept falling asleep on the bike. We are going again and now one kid has her own wee bike”. To his credit Frits was realistic and his adventure sounded wonderful. We learned new bikes are a pig and BMW stands for Big Motor Worries. Frits went through 60km, 3 drive shafts and became close friends with the German ADAC. Who it seems knows how to ship spares to wherever you are in the world and want to help. These were the tales we came to hear. Around 00.30 we slipped off and I carefully trod around greenish looking lumps to make it to the inside of my tent without a further drop on me. I began laying in it. But …. between me and it were 2 layers of groundsheet. Or is that green sheet? Only the morning would tell. Up bright and early breakfast was 2 brotchens and flat cheese plus limitless coffee. No bad thing. At our table we met a rather small Indian (it’s a KTM and only 3 weeks old and my feet don’t reach the ground), Joris (I travelled , ran out of money, have started selling Chinese panniers and want to travel again) and Hans a rather quite German (I am a student and want to travel some day). My German was by now fully developed and I decided to contribute my own views of anything I could. Only to learn people are awfully polite early in the mornings. A chap, bearded, rough looking came and sat down. And we learned about travelling in Australia. Its big. Its orange (we felt at home) and it has roos. And big rigs and Abbos. Drunken fighting Abbos. Abbos who tear the roof off if it’s too hot and camp outside to eat weeliegrubs. No-one could produce a picture of a grub doing a wheelie so we thought that was a bit of a long tale. All of 2 hours flew by and tale after tale of travels far and wide. We needed a break and stepped outside where we saw a familiar sight. Yellow and with NL written on it a R1200 GS Adventure with Hyperpro shocks (you can spot a shock as its painted bright purple. You know its Hyperpro as they are the only ones with such a sense of colour). Interesting. Next came 2 hours of rather one-sided conversation with a Dane. A Dane
8
from Rotterdam. A Dane who can’t leave Rotterdam. And a Dane with a house valued less than his mortgage in Rotterdam. But also a Dane in the 3rd-line of something we can’t talk about. All hush hush. Face recognition and all that. It became boring. Would we ride out or ride on? I’d had it with the green stuff and no showers so we rode on. And found again that Basecamp produces the goodies. Back to the twisty stuff, off into the hills back towards the Moselle, through Rhine-Hessen. The most glorious road ever created and a wonderful 400km to take us away from the Travellors. It bought us to Piesport where we camped again. No poo. Showers. Scenery. A bar. Dry. 7.50/person incl. breakfast (3 brotchen and odd breakfast slime that Edwin said was cat-feed. I ate it anyway). A great meal, 2 bottles of Piesport, ein Bit and bed. Well I am 60. Edwin is 31. He went fishing. He wondered off to explore and found they party a lot in Germany. Around 02.00 he hit the sack noticing a strange light coming from my tent but said nothing. The noise of snores was too great. The light from my torch, fallen from my hand, before I could make it to the inside of my sleeping bag. Our last day saw us early in the saddle roaming the banks and highlands of the Moselle before a quick 3 hour hop back to NL. Edwin off to a BBQ and me to a hot-bath. A great weekend of riding, adventures, new people, great sights, good food and above all a great story to tell you. All in all some 2000km and 25 hours in the saddle.
Bijdrage van Philip Dietzold. 9
Verslag hotelweekend 2013 Lang weekend naar de Eifel met MK Den Haag Normaal ben ik de hele zomer liever op de boot als op de motor maar dit jaar was er ruimte in de agenda om weer een keer mee te rijden. Helaas zonder mijn vrouw Renée zij moest op de honden passen. Op voorhand een beetje nerveus, want ik moest met Jan Jol op een kamer en wees eerlijk dat doe je niet echt vrijwillig. Donderdagavond pas tijd gevonden om koffer te pakken en te zorgen dat de Harley ook ging starten. Foutje bedankt, de nieuw aangeschafte accu voor de Harley bleek 1 cm te groot en paste niet in de accubak. Gelukkig ook net een nieuwe accu voor de Cagiva binnen gekregen maar daar bleken de polen niet op de goede plek te zitten. Na wat gepruts paste hij wel maar de volgende ochtend zou ik pas weten of er ook 12,5 volt geleverd werd door het kleine dingetje. Nu weer een andere tas vullen met schoon ondergoed. Ik wou eerst met Els bellen of dat nodig was maar Renée gaf aan dat Els zo lief was dat ik niet hoefde te bellen, ik moest gewoon op mijn eigen kamer slapen.
10
De volgende ochtend om 5 uur op (lekker je eerste vakantiedag volgens mij klopt er iets niet). De Cagiva startte gelukkig. Wat zal ik doen naar Jan of direct naar de Texaco? Ik kies ervoor om langs Jan te rijden, niet wetende dat ik zijn hele ritme verstoor.Dat laatste uit zich door het feit dat Jan zich opgejaagd voelt en zijn koffers wel gaat vastbinden bij de Texaco verderop. En ja hoor de eerste opschudding is gecreëerd Jan gaat rechtdoor na de eerste bocht en zijn koffer rechts af. Na dit oponthoud toch nog op tijd bij de Texaco. Fred komt als laatste aan en wil als eerste weg helaas voor hem de koffie is lekker en erg warm. Op naar Sevenum. Geen idee waar het ligt want ik heb echt helemaal niets en dan ook niets voorbereid. Nu ik dit opschrijf denk ik bij mijzelf wie oh wie binnen de club vertrouw ik eigenlijk zo dat ik dat aandurf ?( antwoord moet ik schuldig blijven) Er was ruimte voor een compliment maar de voorzitster laat mij in de steek dus ik slik hem in. In Sevenum waren voor mij een aantal nieuwe gezichten maar dat is logisch ik ben pas 8 jaar lid? De groep werd gesplitst in racers, snelheidsmaniakken en mensen die denken dat toeren leuk is.Ik besloot naar aanleiding van mijn 500cc en 25 pk met de racers mee te gaan. De groep was te groot en mijn motor wou niet echt doen wat ik leuk vind, bij iedere bocht voelde ik een raar hupje achter (later bleek mijn wiel wat los en de kettingspanners helemaal los te zitten). Ik doe altijd alles zelf maar mijn laatste lekke band was door de dealer verholpen ?? Aan Jan gereedschap gevraagd en gekregen. Had het zelf ook maar dat was mij teveel werk. Aan Jan vragen is veel makkelijker. Alles weer terug gestopt in Jan zijn motor ( ondersteboven en met een open zakje zodat als hij het nodig heeft alles eruit valt) en hem bedankt. Toen met Jan en Els alleen verder gegaan daar de racers ook erg snel eten en drinken en wij dat niet van plan waren. Wij op aanwijzingen van de route op papier verder gereden, was niet echt een succes maar wel erg mooie rit. Bij de volgende koffiestop zaten wij prima en we vroegen ons af of het toercluppie al gepasseerd was.Nee dus, want daar kwamen ze net aan gezellig. Wij het terras verbouwen voor al die mannen en vrouwen welke al zo lang in het zadel zaten. Mooi niet, ze lieten ons daar gewoon zitten met al de door ons bestelde consumpties. Wellicht dat jullie nu begrijpen dat ik geen rondje meer heb gegeven. Ik was er klaar mee. Wij hadden naar ons idee geen tweede deel van de route dus hebben we zelf maar iets gemaakt naar Bitburg. (mooier dan mooi dat snap je)
11
Inmiddels volledig aangetast door hooikoorts kwamen we aan in Bitburg. Wat een megaschuur vol mafkezen is dat zeg! Ik viel niet eens op, maar daar heb ik een oplossing op (Oranje Crocks). Helaas niet toereikend daar Karin in haar mini rok de eetzaal binnenkwam net voor mij. Het eten was prima, erg zout maar ja, wat zou jij doen als horeca uitbater om de dorst op te wekken? De voorzitter moest na het eten nog even een hartig woordje met ons spreken. We waren niet met zijn alle tegelijk gaan eten en dat mocht niet weer gebeuren. (morgen 19.00 stipt) Heerlijke avond met goed eten en heerlijke verhalen en lekker bier. Helaas, de bediening in de biertuin kon niet chagrijniger dan vandaag. Vroeg naar bed was een must want de zakdoek welke ik van Jan geleend had was vol. Heerlijk geslapen en op naar het ontbijt. Dat was niet normaal. Wat een variatie, heerlijk. Ik besloot een dagje achter Armin aan te sturen. Het leek mij dat hij wel een leuk tempo kon aangeven. Wat ik niet wist is dat deze waanzinnige losbol helemaal niet aan route rijden doet en ook de routedagen gewoon wisselt naar eigen inzicht. Hij draait en kijkt wel serieus maar dat zit schijnbaar in zijn opleidingsniveau, maar je ziet niet wat je denkt te gaan zien als je 's-ochtends opstapt. Jammer maar wel heel gezellig. Super dag gehad maar later bleek dat we het zondag gebied bezocht hadden en niet het zaterdag gebied. (who cares?) Stipt 19.00 uur gegeten. Voorzitster, wat houd ik toch van je. Iedereen was er. Alleen jij bent in staat dit zooitje ongeregeld met beperkt geweld te laten luisteren. Mandy en Grethus zijn op bezoek zaterdag-avond. Na wat aandringen, gaan ze zondag toch weer een stukje mee sturen. Helaas was ik al in het zondag gebied geweest, dus wij de andere kant op. Wellicht in het najaar nog eens flink gaan rausen met hun. Het eten is weer top in orde. Ik helaas weer vroeg naar bed. De hooikoorts eist zijn tol en ik twijfel of er geen griep bij zit. Zondag had Armin een tocht naar de Moezel in gedachte uit het blote
12
hoofd. De dag ervoor was goed bevallen, dus maar weer achter hem aan. Inmiddels stuurde de Cagiva als een super bike met 150 pk dus kom maar op met die hairpins. Astrid bleef helaas thuis. Zij had een griepje. Tijdens lunch vraagt een Duitse moto collega of je hier moest betalen om te parkeren. Ik niet, jij wel, vertel ik. Waarom? vraagt hij. Weet ik niet, zeg ik maar dat is tijdens WO2 zo geregeld. Hij beslist ook niet te betalen. Eigenwijs volk hoor! Onderweg nog een hoop gedonder over de provider Vodafone. Ik gebruik deze voor mijn werk en mijn mening is al twee jaar geleden gevormd.( heel Nederland zat toen zonder) Maar ons jonge koppel is nog niet zo ervaren in de omgangsvormen, dus kritiek op Vodafone kan een reden zijn voor een gratis voetreis naar huis. Ik heb een lift aangeboden aan de winnaar van de voetreis maar dit was niet nodig. Een lekker tukkie was de oplossing. Onderweg bleek iedere vent op het toilet naast de pisbak een automaat te hebben waargenomen met een “Travel Pussy”. Wat was dat in godsnaam? Wij allemaal gedokt, ook de dames hoor en toen bleek dat we er wel twee konden kopen. Maar onbekend geeft ook ongemak dus we kochten er een. Bij het lezen van de gebruiksaanwijzing hebben we dubbel gelegen en echt, er loopt nu een expert binnen de club. Wie o wie? Wellicht te zien aan een blij gezicht tijdens de clubavond. Een stuk fitter als de dagen ervoor besloot ik mijzelf eens flink vol te gieten. Mijn stelling over het personeel dat geen plezier in het werk had klopte niet. Deze ploeg was nog erger. Zelden mensen zo onvrolijk gezien. Terwijl binnen iedereen er wel plezier in had (raar). Lekker dronken mijn mandje in. Slaapt groots! De volgende dag zonder punthoofd op weg naar huis. (althans dat dacht ik echt) Weer met de groep gereden van gisteren. Een stuk binnendoor en dan snelweg. In de Ardennen was een prima bike café waar we geluncht hebben met alle groepen. Ze sloegen voor de hele groep aan en konden dan per persoon afrekenen. Gaaf om te zien en erg handig voor groepen. De terugweg, jammer jammer jammer. We moesten eraf bij Aken. Jan reed ca. 150 echte kilometers, dus deze afslag misten we. Zie een dergelijk slagschip maar eens van baan te laten wisselen met die snelheid. Afslag Eindhoven dan maar. Nee hoor, Jan rijdt achter Edwin aan en die moet naar Amersfoort. Dan afslag Rotterdam maar. Helaas, Jan kan nog steeds geen afscheid nemen van Els en we rijden nog een stukje om. Vervolgens via de Posbank op naar Den Haag. Onderweg mijn meisje steeds gebeld dat we de weg kwijt waren, maar daar trapte ze mooi niet in. Ik kreeg als antwoord: ze wil gewoon nog niet naar huis. Was wat dubbel maar wel een beetje waar. Ik heb een groots en supergezellig weekend gehad en zou het zo over willen doen. Iedereen bedankt voor zijn inzet en aanwezigheid als je persoonlijk genoemd wordt in mij tekst, ga er dan vast vanuit dat niemand mij voor vol aanziet dus zit er niet mee. Bijdrage van Harry Tavecchio.
13
In deze Elektrooievaar een speciale bijdrage van: Belangrijke telefoonnummers:
Gerard Jellema Armin Alta Philip Dietzold Harry Tavecchio
Astrid: Martin: Willem: Jan: Edwin:
030-6991797 071-5223950 06-27362825 06-29100276 06-22371830
E-mail: Postadres:
[email protected] Kroostweg-Noord 164 3704 DX Zeist
14
