jaargang 39, nummer 4
augustus 2013
HET BESTUUR VERTELT Nog een paar nachtjes slapen en dan gaan we (Cees en Astrid Jol en ik) op vakantie. Ik ga op de in ere herstelde Yamaha XJ 650 Turbo, zie verder in dit blad een verslag hiervan, Astrid gaat op haar BMW 650 en Cees weet het nog niet. Op zijn Yamaha XJR 1300 of op de Honda 600 Transalp. Dat beslist hij waarschijnlijk een uur voor vertrek. We gaan naar Zuid-Frankrijk dus als we terug zijn hebben we er wel weer 4.000 km op de teller bij. We hebben er erg veel zin in. We hebben afgesproken dat we de eerste nacht overnachten in de Löwenhof bij Mandy en Grethus, onze oudleden in de Eifel. Kunnen we even gezellig bijkletsen. Inmiddels is op het prikbord aangekondigd dat voor de Klubavond in september een BBQ wordt georganiseerd in ons Stayokay honk in Den Haag. Zoals reeds op het prikbord aangekondigd dienen degenen die een vorkje willen meeprikken zich via het prikbord aan te melden zodat de organisatie kan inschatten hoeveel vorkjes (en vlees) er moet worden ingeslagen. De kosten van het festijn zijn circa € 17,50 per vorkje (persoon), inclusief twee drankjes. Er mag ook meer worden gedronken, maar dat moet dan van je eigen salaris betaald worden. Dus kom op mensen, allemaal snel opgeven en dan maken we er een gezellig feest van. Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat er die dag meer dan genoeg rode wijn is, dus dat is mooi. Dan komt zo langzaam het eind van de zomer al weer in zicht. Het duurde even voordat ie er was, maar toen hadden we ook een prachtige zomer. Ik ga ervan uit dat we in Zuid-Frankrijk ook mooi weer hebben. De heetste periode is gelukkig voorbij. Ik weet uit ervaring dat het niet fijn is om daar half juli rond het middaguur in je leren overall en helm en laarzen en handschoenen op de motor te zitten. Hoe het is geweest lezen jullie vast volgende keer in de Elektrooievaar. Krijgen we jouw vakantieverslag nog te lezen? Stuur het naar
[email protected] en jouw verhaal komt in de Elektrooievaar. Martin.
1
De 2e opstaprit (14 juli 2013) Zondag 14 juli. Het is het begin van de vakantietijd en dat merk je. Op het prikbord hebben zich slechts 9 personen aangemeld. Maar ach, hoe was dat gezegde ook alweer over kwantiteit en kwaliteit? Dat bedoel ik. Voor mij is het dit keer een thuiswedstrijd. We gaan richting Noord-Holland. Er wordt opgestapt in Katwoude. Dat is vanaf Mijdrecht korter dan vanaf Zeist dus komen C&A mij ophalen en hoef ik niet eerst naar Zeist te rijden. Wat een luxe! Scheelt minstens een uur slaap! Half 10 meldt vestiging Zeist zich in Mijdrecht. Daar eerst even een bakkie doen en dan op weg. Het is lekker weer. Niet te warm, niet te koud, hoewel de zon nog een beetje moeite heeft op gang te komen. Nou ja, ook voor de zon is het zondag. Eenmaal gearriveerd in Katwoude blijken wij royaal op tijd (Astrid houdt niet van te laat komen) en de eersten te zijn. Dus eerst nog maar weer lekker een bakkie doen. Langzaam komt de rest: Fred, Harry met nichtje Sanne, Jan J., Willem, Philip en een voor mij nog onbekend gezicht genaamd Frank. Even een korte discussie: “Komt Jan D. nou wel of
2
komt ie niet? Naar verluidt is het gisteren nogal laat geworden.” We komen tot de conclusie dat Jan ons dit keer niet gaat vergezellen en nadat het hele gezelschap het cafeïnetekort heeft aangevuld, gaan we op weg. Het is zoals Jan D. ons op het prikbord beloofde een schitterende tocht dus we genieten volop van het moois dat ons land te bieden heeft én van de zon die intussen goed wakker is. Eenmaal aangekomen op het door Fred beoogde lunchadres in Kolhorn blijkt er een wielertocht te worden gehouden en de hele tent zit tjokvol wielrenners. Maar niet getreurd, onze Harry die hier in de buurt regelmatig aanlegt met z’n boot weet wel een ander tentje. Dat is weliswaar een stukje lopen, maar met dit prachtige weer heeft niemand daar een probleem mee. Dus daar gaan we gewapend met jacks en helmen achter Harry aan over een aantal schitterende kruip-door-sluip-door weggetjes (die wij zonder Harry uiteraard nooit gevonden zouden hebben) langs allerlei grappige huisjes richting lunch. Zoals gewoonlijk wordt het terras in no time door ons verbouwd zodat wij genoeglijk bij elkaar kunnen zitten en kletsen. Even dreigt er een wolkje aan de lucht te komen omdat diverse gerechten op de kaart niet meer voorradig zijn. Willem krijgt zelfs twee keer nul op rekest: eerst bestelt hij varkenshaassaté. Helaas, die is op. Dan kiest hij (net als Cees) een broodje bal en een huzarensalade; is er nog maar één salade. Uiteindelijk krijgt hij dan slechts een halve portie. Astrid en ik bestelden een bruin broodje en kregen een wit. Maar ach,who cares? Uiteindelijk blijkt er toch nog genoeg om alle magen te vullen en we zitten daar heerlijk. De zon schijnt nu in overvloed en het is als gewoonlijk weer erg gezellig. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een paar plaatjes te schieten voor de Elektrooievaar, me nog niet bewust wat ik mezelf hiermee weer op de hals haal. Ik denk Lappie een plezier te doen met wat foto’s, maar naar later zal blijken huldigt die het principe dat er bij foto’s ook tekst hoort. Geen tekst? Geen foto’s in het blaadje. Hoezo, geen chantage? Na de lunch zoeken we de motoren weer op om onze tocht voort te zetten. Het is nu intussen zo warm dat ik besluit mijn trui maar in de koffer te doen. En dat wil wat zeggen voor zo’n
3
koukleum als ik. Na opnieuw genoten te hebben van de schitterende omgeving, houden we nog een laatste stop om gezamenlijk iets te drinken. Daarna gaat het huiswaarts. Even een diepe zucht: jammer dat het er weer op zit. Enfin, met een beetje mazzel volgt er dit jaar nog wel een stel ritten. Ik verheug me er nu alvast op. Fred, hartstikke bedankt voor het uitzetten van wederom een schitterende tocht. Ceessie, bedankt dat ik weer met je mocht meerijden en C&A voor het ophalen uiteraard. En verder alle anderen bedankt voor de gezelligheid. Het was weer top! Bijdrage van Els Kronenburg
Geen opstaprit, maar toch een rit!!! Zondag 4 augustus was de datum voor onze volgende opstaprit. Fred en andere tourcommissarissen hadden hier al weer tijd in gestoken, maar de animo op het prikbord viel behoorlijk tegen. Om die reden heeft het bestuur besloten de rit naar een andere datum te verzetten. Welke datum dat gaat worden, hou het prikbord maar in de gaten. Cees en ik wilden toch eigenlijk wel gaan rijden. Els is hier ook altijd voor te vinden en ook Lappie en Charlie wilden wel mee. Dat werd om 10.30 uur verzamelen in Zeist. Cees wilde graag een XJR, bestemd voor de verkoop, uitproberen en Els moest daar dan maar achterop. Aan het eind van de dag voelde ze haar knieën wel, want de voetsteunen zaten toch wel erg hoog bij deze motor. Om 11 uur vertrokken uit Zeist. Via Odijk, Langbroek naar Rhenen gereden en gestopt bij de Militaire begraafplaats op de Grebbeberg. Voor het laatste geweest met schoolreisje, dat is dus al heel lang geleden. Hier liggen soldaten die in de eerste dagen van de oorlog, in mei 1940, zijn gesneuveld. De gemiddelde leeftijd komt niet boven de 25. Hier even rond gekeken en weer opgestapt. Via de N225 naar het natuurgebied De Blauwe Kamer.
4
Wat kan Nederland toch ontzettend mooi zijn. Bij Zetten het pontje over en in Randwijk gestopt voor een lunch. Met Charlie erbij verveel je je nooit. Zodra we stoppen heeft hij al weer aanspraak, met wie er dan ook maar in zijn buurt staat. Na de lunch weer door via Wageningen, Nijmegen, Arnhem weer terug naar Rhenen, waar we bij de plaatselijke ijstent, die een prijs had voor het beste vanille/ijs, als ik het tenminste goed begrepen heb. Heerlijke ijscoupe. Vandaar weer op ons gemak naar Zeist en lekker op het terras nog wat gedronken. Lappie, Els en wij zijn daarna nog wat gaan eten en Charlie is huiswaarts gegaan. Al met al een heerlijke dag, daar mogen er nog veel van volgen. Bijdrage van Astrid Jol
5
Een andere motorhobby. Voor Cees blijven gebeurtenissen binnen de klub nooit lang geheim. En dus ook niet voor onze onvolprezen hoofdredacteur die een directe lijn met Cees onderhoudt. En Cees die andersom weer een 650 Turbo onderhoudt. Volgt u me nog? In ieder geval vroeg Martin om voor de Elektrooievaar eens te beschrijven wat mijn “andere”motorhobby inhoudt. Bij deze: Naast het toerrijden dat Edith en ik samen doen ben ik ook in het bezit van een aantal klassieke Yamaha's. Voornamelijk 2-T. Die geven je door hun felle karakter een fantastische adrenalinekick. Ook heb ik een aantal keren circuittrainingen gevolgd. En dat bleek al direct heel leuk. Met de RS in 2000 op Assen. Met de GS in 2008 op Oschersleben. Vooral als het gros van de “buikschuivers” zoals R6en , Blades, 888'en etc. jou op je bomenrooier niet voorbij kunnen komen. Maar na de dag in dat ik “licentie” ging rijden op het circuit van www.motorsportarena.com -Oschersleben besloot ik meer op een circuit te willen rijden. Mijn marshall was Sebastien Diss, de Duitse kampioen supersport 2007 en die heeft me die dag veel geleerd. Ook dat ik nooit echt snel zal worden; te oud! te voorzichtig! Het leek mij daarom beter om minder snel en voordeliger rond te gaan. Maar liever niet minder leuk. Nu wil het dat mijn dealer www.becksmotoren.nl dat jaar, 2008, kampioen klassiek 500 CC werd bij de KNMV. Toen ik hem vertelde van mijn plannen roep hij enthousiast dat hij wel een passende motor aan mij wilde verkopen. Maar in de ONK wordt een groot aantal races op stratencircuits verreden. En ken ik mezelf een klein beetje.
6
Ik zag nog wel eens een dag komen dat ik de glimmende kant niet boven en de matzwarte kant niet onder zou kunnen houden. En dan zijn stoepranden, lantarenpalen en tuinhekjes ineens een stuk minder prettig decor. Beter was het plan dat Coeno van Houten mij voorstelde. Hij is de drijvende kracht achter http://y2tc.nl . Van deze Yamaha Tweetakt Club Nederland was ik al lid. Maar naast het in stand houden van het 2-T erfgoed heeft de club ook een heel actieve groep die zich bezighoudt met clubraces. Kort gezegd; Ik meldde mij bij Coeno aan en ging op de landelijke motordag met mijn snelste motor de baan op. Deze 31K was getuned door www.mpt2takttuning.nl Minne Postma. Een sympathieke Fries ( dat kan echt ) die zowaar een 70 PK uit het 27 jaar oude machien wist te peuren. Rondetijd op Assen was 2.28 min. En ik was verkocht.
Met de 31K op Zandvoort in gevecht met een Laverda 750.
Met de 31K op Assen in 2012.
Het bleek een reuze leuke groep mensen die, net als bij MK Den Haag, een zeer verschillende achtergrond hebben. Naast een Michael du Maine, een tandarts uit Assen en Wim van Eijk,
7
gefortuneerd caravanimporteur zijn er bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, horecamedewerkers, gemeenteambtenaren en verschillende Hagenezen lid. En Ik dus. De club organiseert op verschillende manieren hobby races. Zo gaat men tweemaal per jaar in Emmen op het kartcircuit www.pottendijk.nl rond. Men gaat gezamenlijk met www.sammotorsport.nl in zogenaamde demo's rond. Dit gebeurt op het circuit van Zandvoort, stratencircuits als in Elburg, Oss en 't Zandt, maar bv dit jaar ook op 14 en 15 september in Aalsmeer. Aan racen/demo's op die stratencircuits, daar doe ik dus zoals gezegd niet aan mee. Wel kwam ik in actie op Assen, Zandvoort, www.circuitdecroix.com , www.circuitdesecuyers.com , www.circuit-mettet.be. Ik vond het steeds leuker, want ik bleek steeds sneller te worden. Wel werden uit noodzaak betere, progressieve, voorveren gemonteerd. De remmen werden voorzien van ferodo blokken en stalen remleidingen. De 34mm voorvork poten bogen echter naarmate mijn snelheid toenam steeds verder door. De toegenomen snelheden resulteerde uiteindelijk in een gescheurd frame en, twee jaar na mijn debuut, in een volledig vernield blok. Dit omdat ik steeds dichter in de buurt van de, relatieve, top kwam. En dan wil je nu echt aansluiting. Om er bij te komen monteerde ik een tweetal “Jimmy Lomas” expansie uitlaten in plaats van de standaard “sigaartjes” die hierboven te zien zijn. Het ging inderdaad behoorlijk sneller, maar de laatste sessie van die dag stopte met een gigantische metaalachtige knal. Zo ongeveer alsof je een bankschroef op een een stapel metalen platen laat vallen. Inspectie gaf zuigers waar, zo te zien, de muizen aan hadden gevreten, de bougies hadden een elektrodeafstand nul, en uit de uitlaten rolden zowel de pistonpen als de big end lagernaalden. Aangezien ik toch al iets beter sturends wilde werd de motor verkocht aan een monteur die er nog wel brood in zag. Einde 31K. Het vervolg kwam met een in via Ebay in Engeland opgeduikelde TZR250, type 1KT. Die werd met het busje van de zaak opgehaald en in onze knutselloods gestript. Er werd een plan gemaakt voor verbetering en snelheidsverhoging. Na een half jaar knutselen op de maandagavond, de hulp van Mijn racemaatje Minne Postma (www.mpt2takttuning.nl), Pieter Schmidt (www.pstuning.nl) en www.hksuspension.nl kon er op het circuit www.midlandcircuit-lelystad.nl worden getest. De resultaten gaven de burger moed. De Dynajet testbank ook : 61 gemeten PK's aan het achterwiel !! Ondanks te teruggang in cc's evenveel vermogen. Maar in een veel beter deltabox frame met een upside down vork en echt goede en goed afgestelde vering.
Wachten in Assen op vrijgave van het circuit in 2013
8
Op Assen bleek dat ook wel want mijn rondetijd kwam nu op 2.21 min. Voor mij zijn 7 seconden tijdwinst in een seizoen een hele vooruitgang. Helaas was de tijd te kort om onder de 2.20 min rond te gaan. Maar gezien de groep waarin ik nu mee rijdt moet daar nog wel iets aan te doen zijn. Ook op de andere circuits bleek mijn tijd fors te zijn gezakt. De investering waard dus. Ik durf ondertussen te “hangen” en mijn knie uit te steken. Noodzakelijk omdat de grondspeling, ondanks dat de motor achter zo'n 25 mm hoger staat, niet toereikend is om maximaal te presteren. Maar voor iemand die op de weg pas gas durft te geven nadat hij geconstateerd heeft dat de weg na de bocht vrij is, was dat echt een hele stap. Het gevolg is wel dat ik op de weg “zekerder”ben gaan rijden. Op een circuit krijg je duidelijk meer “gevoel' voor de motor. In een volgende Elektrooievaar gaan we het hebben over het opgelopen asfalt eczeem.
20 juli 2013 op Ecuyres
O ja, dit behoort ook tot de mogelijkheden.
Eentje dan nog; ook op Ecyures
Bijdrage van Gerard Harmelink.
9
Klubavond in Scheveningen (27 juli 2013) Aangezien Cees naar een motorbeurs in Barneveld is, hebben Astrid en ik afgesproken samen naar de klubavond te gaan. Om een uur of vier pikt Astrid mij thuis op en gaan we richting Scheveningen. We moeten dit keer aan het begin van de boulevard zijn en niet aan het einde zoals de vorige keer. Toen was het parkeren een probleem, althans als je daar niet (teveel) voor wilde betalen. Nu weet Astrid echter precies waar we de auto gratis!!! kwijt kunnen. Vervolgens gaan we nog even de boulevard op. Hoewel er onweer voorspeld is, is het op dit moment nog schitterend weer. Terwijl we richting het Brouwcafé lopen, zegt Astrid ineens: “straks komt er niemand”, waarop ik reageer: “ach joh, ze komen vast wel en anders gaan we toch lekker met z’n tweetjes wat eten en dan zien we verder wel”. Goed en wel bij het Brouwcafé gearriveerd meldt Jan D. zich al. Nadat we heel gezellig met z’n drieën hebben gegeten, lijkt het er even op dat het animo klein is. We blijven nog een tijdje met z’n drieën, maar dan plotseling schuift de een na de ander bij ons aan. Er worden steeds meer tafeltjes tegen elkaar aangeschoven en een stel aardige mensen schuift spontaan een tafel op als ze doorhebben dat wij allemaal bij elkaar horen. Uiteindelijk zijn we dan toch weer met een mannetje (c.q. vrouwtje) of 15. Iedereen is blij dat ook Harry en Renée van de partij zijn. Niet in de laatste plaats uiteraard Harry zelf, die spontaan een rondje voor iedereen geeft. Harry, hiervoor nogmaals hartelijk dank namens ons allemaal. Op een gegeven moment bestelt Han een zogenaamd: “bierplankje”. Hij krijgt dan een plankje met vijf verschillende soorten bier. Heel apart hoor. Tja, dat moet ik natuurlijk weer even op de plaat vastleggen. Als we het fototoestel dan toch tevoorschijn halen, dan meteen nog maar even een paar kiekjes maken. Dit is het moment waarop Lappie mij duidelijk maakt dat ik een stukje moet schrijven voor de Elektrooievaar, wil ik mijn foto’s geplaatst zien. Dit haalde ik in mijn stukje over de 2e opstapdag al even aan. Tja, wat moet je daar nu mee? Ik besluit het even voor mij uit te schuiven en te genieten van de beregezellige klubavond.
10
Hoewel er een paar keer een paar druppels naar beneden komen, is het prima weer om buiten te zitten. Het is dus echt genieten. Lekker weer, lekker drankje en gezellige mensen. Wat wil je nog meer? Om een uur of half elf besluit men boven dat het nu afgelopen is met af en toe een spetter. Het begint hevig te plenzen en we maken allemaal snel dat we binnenkomen. Een aantal mensen houdt het nu voor
gezien en gaat op huis aan. Wij gaan binnen gewoon nog even gezellig door. Uiteindelijk wordt het ook voor ons tijd om op te breken, want wij zijn nog wel even onderweg. Astrid biedt aan om Jan J. “even” thuis af te zetten. Wie het prikbord regelmatig leest, begrijpt al waar ik nu op doel. In Den Haag is het een
aaneenschakeling van afzettingen en omleidingen. Het wordt een complete sightseetour. En dat in de stromende regen. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het stiekem wel leuk vind zo’n ritje door Den Haag (kom ik ook niet dagelijks) en dat met twee gidsen bij me. Wat wil ik nog meer? Maar voor Astrid die moet rijden, is het wat minder. Na pakweg een uur hebben we het dan toch voor elkaar: Jan is thuis. Nu wij nog. Gezellig nakeuvelend over de afgelopen avond zetten wij onze tocht voort. Ik krijg een smsje. Cees: “zijn jullie al onderweg”? Misschien toch een beetje bezorgd in verband met het onweer? Maar het valt uiteindelijk reuze mee. Om een uur of een zet Astrid mij thuis af en binnengekomen sms ik Cees dat Astrid aan de laatste etappe is begonnen. Ja, je moet er wat voor over hebben om de klubavond bij te wonen. Maar het moet gezegd: wij vonden het weer een superleuke avond.
11
En nu moet mij nog even iets anders van het hart. Als jullie het klubblad ontvangen, denk je misschien: “O nee, daar heb je haar weer.” Ik kan me dat zo voorstellen. Echter, zoals jullie inmiddels wel begrepen zullen hebben, is dat niet mijn idee. Ik laat me gewoon strikken door Lappie. Die heeft daar allerlei trucjes voor: weigeren mijn foto’s te plaatsen als ik er niet een stukje bij schrijf of (en dat bevalt mij eerlijk gezegd toch beter) zeggen dat ik zo leuk schrijf. Tja, en zeg dan maar eens nee. Ha, ha, ha. Het is niet mijn bedoeling jullie steeds met mijn stukjes op te zadelen terwijl jullie daar niet op zitten te wachten. Ik stel daarom voor dat jullie mij dit gewoon laten weten (dan leg ik mijn pen neer) of dat jullie spontaan zelf in de pen klimmen en een stukje voor het klubblad schrijven. Dan hoeft Lappie er niet steeds om te lobbyen. Ik kijk nu al uit naar een verhaal(tje) van (een van) jullie. Bijdrage van Els Kronenburg.
Motorfiets herboren Na deze strenge woorden van onze hofleverancier van stukjes zal ik zelf ook een stukje schrijven. De leden die al wat langer lid zijn vonden het een vertrouwd beeld, Lappie op de Turbo. De nieuwe leden weten niet beter dan dat ik een Harley rijder ben. Na het hotelweekend van 2009 is mijn Yamaha XJ 650 Turbo de winterstalling ingegaan en na die winterstop wilde hij, na 40.000 trouwe kilometers, met geen mogelijkheid meer starten. Na de gebruikelijke dingen te hebben vervangen zoals de bougies, olie en accu had ik goede hoop dat er weer geluid uit zou komen. Helaas weer geen succes. Maar ja, ik heb ook nog de Harley, dus werd er verder gereden met de Harley en bleef de Yamaha in de garage. En daar kwam de volgende winter alweer aan en daarna het volgende motorseizoen. Ja, ik wilde toch wel weer eens op mijn vertrouwde Yamaha rijden. Ik kreeg tips dat ik de carburateurs moest laten schoonmaken en dan nieuwe benzine erin en dan zou hij wel lopen. Aangezien de motor in een garage in de binnenstad stond en ik steeds gereedschap moest meeslepen begrijp je natuurlijk wel dat je altijd de gereedschap nodig hebt die je niet bij je hebt. Maar uiteindelijk had ik de carburateurs gedemonteerd en weggebracht naar een motorzaak om de carburateurs te laten schoonmaken. Nadat ze waren schoongemaakt (ja, weet ik veel
12
als leek) de carburateurs weer gemonteerd. Dat valt even vies tegen. Eraf is een klus, maar erop is niet te doen, dus met wat hulp en een bezemsteel als hefboom de carburateurs weer op hun plek, alle benzineslangen vervangen, verse peut erin en starten……Niet dus. Ik was het weer goed zat en verder het seizoen met de Harley gereden, die doet het immers altijd. Afgelopen winter zat ik met Jan Dielissen te praten op een Klubavond en die werd dat Turbo verhaal ook wel zat. Hij had er al zoveel over gehoord maar nog niet gezien. Bestaat die Turbo wel? Hij bood mij aan om te helpen om de Turbo weer aan de praat te krijgen. Heb je wel reserve onderdelen? Toen ik zei dat ik 3 complete Yamaha Turbo ’s had staan, die overigens alle 3 niet wilden lopen, vond hij dat dat wel genoeg reserve onderdelen waren. Bij Jan was het nog nooit gebeurd dat hij een motor niet aan de praat kreeg. Toch was de Turbo bij hem de eerste keer ook verlegen, want hij ging niet praten. De carburateurs weer eraf, helemaal schoongemaakt door Jan met remreiniger en weer in elkaar gezet en weer gemonteerd. Starten……..niet lopen. Op een gegeven moment had Jan de motor aan een infuus met leidinkjes buiten tank en buiten de benzinepomp om aan het lopen. Applaus, maar natuurlijk niet zoals wij wilden. Het kan ook de benzinepomp zijn. De Yamaha heeft namelijk een benzinepomp om de benzine naar de carburateurs te pompen. Andere benzinepomp gemonteerd van een van de andere turbo’s. Starten…….niet lopen. De motor kreeg gewoon geen benzine. Bij een volgende Klubavond ging ook Cees Jol zich ermee bemoeien. Hij bood aan om de carburateurs te reviseren. Omdat ik toch genoeg spullen heb liggen heb ik een set carburateurs van een andere Turbo meegegeven en heeft Cees met een via Internet bestelde revisieset de caburateurs gereviseerd. Helemaal schoongemaakt en alle sproeiertjes vervangen, met andere woorden, de carburateurs waren weer als nieuw.
13
Daarna samen met Jan Dielissen WEER de (gereviseerde) carburateurs gemonteerd. Alles weer aangesloten en wij met goede moed starten………niet lopen. De motor krijgt nog steeds geen benzine. Om moedeloos van te worden. Na lang zoeken bleek er een vacuumventieltje vast te zitten die de toevoer van benzine afsluit als de motor uit staat (als ik het allemaal goed heb onthouden). Het ventieltje is door Cees gedemonteerd en helemaal schoongemaakt en weer in elkaar gezet, waarna het allemaal weer werkte. Alles weer gemonteerd en aangesloten. Daar gaan we weer: starten ………YES!!!!!!!!!, de oude dame leeft weer, maar nog niet van harte. Er kwam van alles uit de uitlaat, vier jaar stof en ellende, maar echt stationair lopen wilde ze toch nog niet. Daarna is de motor naar Cees Jol gegaan en heeft Cees de motor helemaal nagekeken en een grote beurt gegeven. Ik heb zelf geholpen en meegekeken en in de weg gelopen, maar alles was erg leerzaam. Cees heeft ook nog een kofferset erop gemonteerd die ik nog had liggen, een jaren 80 Krauser set. Dat hoort natuurlijk op zo’n motor. Daar kun je geen moderne koffers op zetten. Inmiddels alweer 1000 kilometer op de teller van de Turbo, maar nog steeds loopt de motor niet goed stationair en start hij slecht. En we gaan met deze motor naar Zuid Frankrijk dus het zou mooi zijn als hij nog wat beter gaat lopen. Afgelopen zaterdag nieuwe banden laten monteren en Cees bood aan om de carburateurs de volgende dag synchroon te stellen. Dit zou Jan Dielissen doen, maar die had een probleem want die was door zijn rug gegaan. Helaas zijn daar geen onderdelen voor te krijgen. (voor die rug bedoel ik). De
14
motor is nu goed afgesteld en loopt weer zoals vroeger. Natuurlijk is het een oude motor en moet zij met beleid worden behandeld, dus niet constant in het rode gebied, maar er mag best gas mee worden gegeven. Na het afstellen hebben Cees en ik nog even een proefritje gemaakt en hopen we maar dat we niet geflitst zijn met 140 over de dijk.
Ik wil de heren Jan Dielissen en Cees Jol hartelijk danken voor de moeite, de wijze lessen en de tijd en ergernissen die ze voor mij hebben overgehad om de Turbo weer in ere te herstellen. Jan en Cees, hartelijk bedankt, u komt eeuwige roem toe!
Bijdrage van Martin Labrujere (Lappie)
In deze Elektrooievaar een speciale bijdrage van: Belangrijke telefoonnummers:
Els Kronenburg (2x) Astrid Jol Gerard Harmelink Martin Labrujere
Astrid: Martin: Willem: Jan: Edwin:
030-6991797 071-5223950 06-27362825 06-29100276 06-22371830
E-mail: Postadres:
[email protected] Kroostweg-Noord 164 3704 DX Zeist
15
