jaargang 37, nummer 4
augustus 2011
HET BESTUUR VERTELT Zo kondig je het nieuwe motorseizoen aan en zo is de “meteorologische” zomer alweer voorbij. Laten we hopen dat we nog een paar mooie nazomerdagen krijgen, want de zomer is op zijn zachts gezegd ietsje tegengevallen. Toch heeft het ons (Astrid, Cees en ik) niet kunnen weerhouden om in drie weken tijd 6.000 motor kilometers op de teller te zetten. Een uitgebreid verslag hiervan lezen jullie in de volgende Elektrooievaar. Heb jij ook een leuke vakantie gehad, met of zonder motor, of een leuke rit gemaakt, maak er een leuk verhaal van en stuur het naar
[email protected] , dan wordt jouw verhaal geplaatst en ben je een held. We hebben ook dit jaar weer een fantastisch hotel weekend meegemaakt in Strotzbusch. Helaas heeft een verslag van dit evenement de redactie niet bereikt, zodat de thuisblijvers helaas de vreugde niet kunnen delen door het lezen van de Elektrooievaar Afgelopen weekend is weer een opstaprit gereden. Ondanks de slechte weersvooruitzichten, die zich dan ook in alle hevigheid hebben gemanifesteerd, was er een zeer behoorlijke opkomst, vooral van nieuwe leden. Hulde voor de ontberingen. Het was door de organisatoren daardoor gelukkig niet voor niets georganiseerd. Veel plezier met het lezen van deze editie van de Elektrooievaar. Martin Labrujère.
1
Het Glazenwasserparadijs Eindelijk weer een stukje van dit belegen clublid… Een midweekje naar Londen… niet met de motor, en nadat ik geprobeerd had via internet hotels te zoeken en de boekingen bij de hogesnelheidslijn te doen besloot ik om toch maar naar een reisbureau te gaan. Die regelen lekker alles, en achteraf gezien ook nog voor een redelijke prijs. Maar toch heb ik er spijt van dat de Nederlandse Spoorwegen niet meer die leuke aanbiedingen heeft die ze in de jaren 70 hadden: retour Londen en 4 overnachtingen voor 100 gulden. Dat hadden ze ook als je naar Parijs wilde. Je ging gewoon naar het station en kocht een kaartje. En nu: “Voor we de computer hadden, stonden we aan de rand van de afgrond… Nu zijn we een stap verder” Natuurlijk ligt het niet aan de computer maar aan de wereldvreemde programmeurs die misschien nog nooit van hun zolderkamer af zijn gekomen. Maar zelf met internet een reis tot in de details regelen is mi nog niet echt toegankelijk gemaakt. (Als je op Inet bij een touroperator iets standaards kiest is er natuurlijk geen probleem) Dus deze keer eens met de bus; dat is weer eens wat anders; het gaat langzamer dus je kan ook meer zien. Dat bleek ook wel, want bij de heenreis maakte de bus een flinke omweg door kleine Belgische dorpjes om de files rond Antwerpen te vermijden. Gelukkig was de reisleidster een Belgische die de weg erg goed kende. Het was in eerste instantie ons plan om niet mee te doen aan excursies en onze eigen weg te gaan, maar er waren enkele aantrekkelijke dingen bij die ik wel wilde zien; en een gezelschap krijgt vaak voorrang bij de ingang. We besloten om in elk geval mee te gaan naar de Tower met de echte kroonjuwelen; Saint Pauls kathedraal; een “Banquet” met avondmaaltijd en show in de stijl van Hendrik de 8-ste; Het kasteel Windsor waar tzt de koningin wil gaan wonen. Windsor ligt vlak bij Ascot (bekend van de paardenrennen) en Bagshot (wat nergens van bekend is, maar die naam beviel me bijzonder goed). We wilden ook wel mee met de inbegrepen boottocht en avondwandelingen. Het was een erg warme maandag toen we vertrokken. Om 08:00 vanaf Den Haag Centraal. Een rustige rit naar Zevenbergen (waar overigens geen berg te bekennen is) vanwaar we verder reisden naar Londen: ik had gehoopt op de ferry van Calais, maar het werd de trein. Ach, ook weer een nieuwe ervaring. Ik had bij de trein een beetje het “2e wereldoorlog veewagen” gevoel: de bus moet in een soort container gereden worden en dat vereist wel heel wat stuurmanskunst! Eenmaal in de container gaan er voor en achter je deuren dicht en 2
zakken er rolluiken voor en achter de bus naar beneden. Je kunt wel door de trein lopen, maar uiteraard is er niks te zien. (Ik had de indruk dat sommige reizigers dachten dat ze vissen zouden zien zwemmen…). De treinreis duurt precies 30 minuten, maar het inchecken zeker ook nog wel een half uur en bij drukte nog langer. Wel is het zo dat een busreis de overtocht reserveert; bij vertraging wordt de overtocht automatisch herpland. In de namiddag arriveerden we in het hotel. We hadden al wel gezien dat het in Londen werkelijk krankzinnig druk was! Later hoorden (en zagen) we dat heel veel straten zijn opgebroken omdat de 100 jaar oude gasleidingen worden vervangen. Ook zijn er veel renovatieprojecten. Dat alles ivm het 60-jarig jubileum van de koningin in 2012 (iedereen denkt dat ze dat wel haalt) en de Olympische spelen. Gevolg is dat er voor het gewone verkeer te weinig ruimte overblijft. Het hotel “Grand National” deed zijn naam eer aan, hoewel ” Grand international” nog beter zou zijn. Ik schat dat er minstens 700 kamers zijn en in de receptie was het dan ook een constante drukten van komende en gaande reizigers. Heel veel groepen scholieren! Toen ik op de middelbare school zat gingen we op kamp in Drunen… Nu komen Italiaanse tieners naar Londen. Grappig detail: groepen schoolklassen moeten een borgsom betalen: als er te veel klachten van andere gasten zijn (bijvoorbeeld over herrie of andere overlast) krijgen ze de borg niet terug. Het hotel is gunstig gelegen en gebouwd om een grote binnenplaats met terrasjes; een pizzabar en een pub. Die terrasjes kwamen zeer goed van pas; „s-avonds was het namelijk nog steeds ongeveer 22 graden. Die avond was er een rondrit door Londen om een eerste indruk te krijgen (het was 27 juni en dus lang licht). De reisleidster had werkelijk uitgebreide kennis over stad en regering en geschiedenis, en ook een fenomenale kennis van het wegennet, maar toch begonnen we het wat irritant te vinden om alsmaar als een soort schoolkinderen toegesproken te worden. Ik was wel tevreden met de bus: je hebt redelijk goed uitzicht en je hoeft verder nergens op te letten. Om een uur of 10 (11 uur onze tijd) slapen. Wij wilden het raam open, er kwam behoorlijk veel herrie van verkeer naar binnen, maar we sliepen er uiteindelijk toch doorheen. Even iets over de andere reizigers: het waren gewone aardige mensen, maar ze waren voor ons toch een reden om een volgende keer bij een andere organisatie te boeken of nog liever weer gewoon op eigen gelegenheid te gaan. Een paar mensen uit Enschede die alsmaar lollig aan het doen waren (ze vonden vooral zichzelf leuk); een paar Brabanders die bij een housemuziekje een korte polonaise in de bus deden; een rustige Fries met partner; een aardige gepensioneerde leraar met idem; een aardige man uit Zuid-Afrika die 4 weken had genomen om Londen; Parijs; Berlijn en nog een stad te bekijken. Een paar ouders met dochter die haar examen had gehaald en de reis als cadeautje kreeg. Wij hoeven niet zo nodig “leuk” te zijn. Dinsdag na een “Continental” ontbijt (met alleen zoetigheden; geen kaas of zo) naar de boot voor een rondvaart. Nog steeds was het behoorlijk warm weer! In de bus werd verteld dat je rustig wat kaas of zo kon kopen en die bij je ontbijt gebruiken. Engels ontbijt was er ook tegen meerprijs, maar met die warmte was dat wel wat te veel van het goede (normaal
3
gesproken wind ik het erg lekker, maar je moet er de tijd voor nemen en tijd was net wat een beetje ontbrak.) Vanuit de boot heb je goed zicht op Big Ben en de Tower en helaas ook op vele enorme “glazen” gebouwen die in de oude binnenstad verrijzen. Op zich vond ik het wel mooie gebouwen, maar ze staan op de verkeerde plaats, net als dat idiote reuzenrad.
Foto: Bovenstaand gebouw vind ik dus best mooi! (de glazenwasser vindt dat ook, denk ik) En hiernaast nog een foto: het gebouw op de achtergrond dat een beetje op een uitgerekt ei lijkt vind ik ook bijzonder. Ook zijn ze een enorme toren aan het bouwen die nu al “De Scherf” als bijnaam heeft. Het ziet er ook wel een beetje uit als een gigantische scherf, vooral degenen die de animatiefilm „Dark Crystal” hebben gezien zullen het meteen herkennen. Foto: Rechts op de achtergrond een soort sigaarvormig “glazen” gebouw. In de middag bezochten we de Tower met kroonjuwelen die bij bijzondere gelegenheden ook gebruikt worden; de kroon is zo ontzettend 4
zwaar dat de koningin er moeite mee heeft. Er is ook een klein kroontje dat speciaal gemaakt is voor een koningin die vaak last van hoofdpijn had. Ik was blij dat we er weer uit waren; het was erg druk door de enorme hoeveelheden bezoekers die min of meer worden gedwongen om door te lopen. De juwelen kan je bekijken als je op een roltrottoir stapt, net als op Schiphol. Daarna richting hotel met een stop bij Buckingham Palace waar de wacht wordt gewisseld (maar nu even niet). Er liepen wel veel dames “in het lang met hoedjes” dus vermoedelijk was er wel een formeel bezoek gaande. Een fotogenieke plaats is het wel; met smeedijzeren hekken en nieuw verguldsel; en schneidig geklede wachters met paarden. Ook de beeldengroep tegenover de Royal Albert Hall is nu geheel gerenoveerd; schoongemaakt en voorzien van nieuw bladgoud. Ik zei het al: de koningin gaat haar jubileum vieren! De Albert Hall is natuurlijk ook wereldbekend om de Prom concerten.
Foto: Gerestaureerde beeldengroep tegenover de Albert Hall „s-avonds een wandeling door oud-Londen: de Chinese buurt; waarin ook enkele Japanse winkels en eethuizen; een paar heel smalle straatje; een kunstenaarsbuurt : best wel een sfeervolle wandeling; hier en daar een straatartiest. Maar de ongelooflijke drukte op straat werd ons te gek. Dineke was al behoorlijk moe; en zelf kreeg ik ook steeds meer slaapneiging. Mogelijk komt dit toch ook door de hoeveelheid uitlaatgassen die je meekrijgt. We waren in elk geval blij in het hotel te zijn en na een afsluitende cider op het terras gingen we te bed. Woensdagochtend ging de reis naar Windsor, dat een kilometer of 30 buiten Londen ligt. Weer die enorme drukte onderweg! Windsor is ook weer goed bewaakt; de tasjes moeten door een scanner van het Schiphol model. Ook in Windsor wordt de wacht gewisseld met muziek; ceremonie en veel geschreeuwde commando‟s. Het kasteel is beslist mooi, maar we besloten wat door het dorpje te wandelen en rond te kijken. Eigenlijk is het wel aardig te bedenken dat het kasteel onderhouden word van de opbrengsten van de toeristen! Het hele dorpje is op toerisme ingesteld; allemaal restaurantjes en souvenirwinkeltjes. Ook is er een klein oud station dat is omgebouwd tot winkelcentrum; dat zouden ze ook wel met onze oude stationnetjes kunnen doen! Toch stopt er ook een dieseltrein, maar dat is net buiten het originele station dat vermoedelijk bedoeld was voor de Koninklijke familie die immers een eigen trein had (of nog heeft?) Lekker op een terrasje gezeten; een zeer stevige en pittige tomatige soep gegeten en een aangename cider gedronken; dan naar de parkeerplaats en met de bus terug naar Londen. Met een ommetje via Ascot om even de renbanen te bekijken.
5
De meeste mensen uit de groep gingen naar Madame Tussauds, maar wij niet. We hadden het al eerder gezien en vonden het niet de moeite waard om nogmaals te bezoeken. Jammer genoeg struikelde Dineke over de stoeprand en viel, wat een paar geschaafde knokkels opleverde… Het werd een wandeling terug naar het hotel, via een mooi park en veel drukke straten. Die werkelijk gigantische drukte begon me wel een beetje de keel uit te hangen. Vergeleken bij dit Londen was Parijs 2 jaar geleden een oase van rust! Maar de straten van Parijs zijn ook veel breder, door de stadsvernieuwing die de architect Hausmann omstreeks 1900 heeft doorgevoerd. Woensdagavond werd wat mij betreft een succes: een maaltijd met eten en entertainment in de stijl van Hendrik de achtste. Ik heb een erg goede Tascam digitale geluidsrecorder, dus de muziek heb ik bewaard. Het evenement speelt zich af in de kelders van een mooi gerestaureerd Veem aan een van de Londense jachthavens. Het eten was natuurlijk niet te ingewikkeld; het ging meer om de drank die rijkelijk werd verstrekt. Ik hield het bij Ale, het typisch Engelse schuimloze bier dat niet al te koud moet zijn. Je drinkt het uit stenen bekers. Er werden stenen kruiken van ca 2 liter op tafel gezet en dan zoek je het verder maar uit: is er te weinig, dan roep je een dienstmaagd (“wench”) en dan wordt er aangevuld. Dit bier is vrij licht, dus je kan er redelijk veel van verdragen. Ook was er rode en witte wijn in overvloed en van goede kwaliteit. Stevige soep vooraf; gevolgd door een lekkere kip met aardappels; pastinaak en enkele andere ouderwetse groenten en brood. Tijdens de maaltijd en tussen de gangen speelde men live muziek uit de late middeleeuwen; en was er een show met acrobaten die met knotsen jongleren; heel goede zang door mannen en vrouwen; een zwaardgevecht dat erg goed werd geacteerd door een man die sterk op Aragorn (Lord of the Rings) leek; een griezelig lenige vrouw die evenwichtskunsten deed; kortom een erg leuke avond! Het enige wat er niet echt bij hoorde was een man op een eenwielige fiets, dat zou de echte Hendrik wel verbaasd hebben als die op zijn Banquet had rondgereden… Donderdag een bezoek aan Saint Pauls Cathedral. Ook dat is een aanrader; hij is werkelijk erg mooi. Je kunt als je wilt ca 500 treden op gaan en vanuit de toren over Londen kijken. We hebben dat maar niet gedaan… ik heb al hoogtevrees in het Omniversum! Maar er is ook een erg mooie videopresentatie van die wandeling, de video toont ook een heel stuk van de
6
geschiedenis van de stad. De held admiraal Nelson ligt opgebaard in de kerk. Ik wist niet dat hij op zee is gestorven: de matrozen wilden hem geen zeemansgraf geven maar naar huis meenemen en om hem voor de reis te conserveren hebben ze hem in een vat rum gedaan. Een echt gemarineerde marineman dus! De rest van de donderdag was vrij; we wilden boekwinkeltjes opzoeken, maar ik was de kaart vergeten en we vonden ze jammer genoeg niet. Het bleef warm en winderig weer, en omdat we de winkels niet vonden zijn we langzaam terug gewandeld naar het hotel. Met een stop in een (eindelijk!) rustig parkje, waar we een tijd op een bankje hebben gezeten om de mensen te bekijken die een hond dan wel kinderen uitlaten of een boek lezen. Bij het hotel nog wat gegeten en met cider en cappuccino op een terras gezeten en dan alvast de meeste dingen inpakken: Morgen gaan we terug. Vrijdagochtend: vroeg op, een snel ontbijt en vertrek richting trein. Na de overtocht (zou je dit misschien ook “ondertocht” kunnen noemen?) wordt er in Veurne gestopt bij een heel aangenaam restaurant met erg lekkere eenvoudige maaltijd en Veurns bier. Volgende keer ga ik naar België op vakantie, daar voel ik me een stuk relaxter! Toch vind ik een busreis ook wel aardig, alles is geregeld en je kan lekker dommelen of uit het raam kijken. Wat een ouwelullen verhaal nietwaar? Toen we thuis kwamen waren de katten waren niet boos op ons: onze bovenburen zijn prima vervangers! Bijdrage van Willem Scheelings Verslag Opstapdag 10 juli 2011 Er is mij gevraagd een stukje te schrijven in de elektrooievaar over de op stap dag van zondag 10 juli 2011. Er was door de tour commissie besloten om deze keer vroeg te vertrekken vanaf de poffertjes kraam op het malie veld. Ondergetekende was er om 9.15 al en Jan met de Gele helm zat al aan de koffie dus dit was helemaal een vroege vogel. De een na de ander druppelde binnen met het hun motoren. Ook twee nieuwe leden Richard en Charlie. De enige die we bij deze rit gemist hebben is Willem H. Fred heeft hem nog snel een sms gestuurd maar dit heeft niet meer geholpen. Willem, volgende keer beter. Om precies tien uur vertrokken wij met als voor rijder Jan met de gele helm richting Driebergen naar restaurant de Reiziger. Maar helaas daar aan gekomen op zondag ochtend elf uur bleek de zaak nog hermetisch af gesloten te zijn en ging pas om elf uur open. We hebben toen maar besloten om de toerrit te gaan rijden en ergens anders een stop voor koffie in te lassen. Heerlijk op toer snelheid zo dat je ook nog de tijd hebt om wat van de omgeving te zien. Op de weg was alles ook nog zeer rustig en zo gingen we richting Burgers zoo. Onderweg zijn we ook nog langs de Grebbeberg bij Rhenen gekomen.
7
Ereveld Grebbeberg Het militaire ereveld op de Grebbeberg is de eerste officiële oorlogsbegraafplaats in Nederland. Het is de laatste rustplaats van meer dan 400 Nederlandse militairen die in de meidagen van 1940 sneuvelden in de directe omgeving bij de Slag bij de Grebbeberg. Na de overgave van Nederland werden hier Nederlandse en Duitse militairen begraven. De stoffelijke resten van de Duitse militairen zijn na de oorlog verplaatst naar IJsselstein. Sinds 1946 worden hier ook Nederlandse militairen begraven die elders zijn gesneuveld. Het ereveld kent nu bijna 850 graven. Na een prachtige rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we bij de Posbank aan. Ik moest weer even denken aan het hotelwekend in Duitsland. Lekker veel bochtjes heb je daar op de Posbank. Maar helaas, we moesten er stapvoets door heen om dat we de pech hadden een hele rits elektrische brommers voor ons te hebben. Dit schoot voor ons niet echt op en inhalen was ook niet echt mogelijk. Op de Posbank aangekomen was het giga druk met motorrijders, fietsers, wandelaars enz. Gelukkig konden we toch een tafel bemachtigen waar we met zijn allen aan konden zitten. Iedereen had wel trek gekregen van de rit en bestelde wat te eten. Een pluim voor de snelle en vriendelijke bediening van het personeel. Ik heb begrepen dat dit bij de Zeeland rit wat anders is gelopen met de bediening. Na zo‟n uur maar weer vertrokken met de bedoeling een mooie groepsfoto te maken. Dit zou ik doen met mijn fototoestel. Helaas helaas, de batterij van het toestel was leeg. Dit is ook mijn laatste toestel waar ik geen penlight batterijen in kan doen. De originele batterij heeft een zeer hoge zelfontlading. Maar ja met mijn I-phone is het alsnog gelukt. Via de Posbank richting Dieren en Eerbeek de route vervolgd richting de Woeste Hoeve. Nabij Woeste Hoeve vond in de nacht van 6 maart op 7 maart 1945 de aanslag op SS-generaal Hanns Rauter plaats. De bedoeling van het verzet was een Duits legervoertuig te bemachtigen. Men wist niet dat Rauter zich in de auto bevond. Rauter was zwaargewond maar overleefde het vuurgevecht. De Duitsers lieten als represaille enkele honderden gevangenen executeren, waarvan 117 bij Woeste Hoeve. Ik was deze rit op een op zaterdag aangeschafte Yamaha Virago 750, een Chopper dus. Maar nadat ik eens op de teller had gekeken wat de stand was bedacht ik me bij het zien daarvan: 220 km, ik heb maar een 12 liter tank. Laat hij eens 1:20 lopen, dan moet ik toch nodig gaan tanken. Dit aan Fred, onze voorrijder doorgegeven en deze heeft de dichts bij zijnde pomp in de Garmin aangegeven. Pf, ik was blij dat ik kon tanken. Er ging op de druppel nauwkeurig 11 liter in. Wat me wel is mee gevallen is zonder windscherm rijden. Tot 120 km dan daar boven waai je er van af. Dus Richard was niet alleen met een Naked Bike. Na het tanken was het nog maar een heel klein maar mooi stukje naar De Reiziger in Driebergen. Hier kwam ik nog een bekende van mij tegen, ook een zendamateur en verzamelaar van ww2 radio apparatuur. Na allemaal wat gedronken te hebben op het terras van De Reiziger waar de bediening gewoon zeer vriendelijk was, is iedereen op eigen gelegenheid weer naar huis gegaan. Jan met de gele helm ging er als een raket vandoor op de 1 cilinder Honda. Ik heb het lekker rustig aan gedaan en zelfs vanaf Gouda binnendoor naar huis gereden want ja, ik wilde natuurlijk nog wat nagenieten van de nieuwe aanwinst. De tourcommissie nog bedankt voor het uit zetten van de mooie rit en tot de volgende keer. Bijdrage van Jan Dielissen. 8
Een verrassing onderweg… Beste mensen, een leuke tip voor je volgende motorvakantie. Ga naar Zuid-Frankrijk, want daar is het A): meestal mooi weer, en B): altijd mooi motorrijden. Dit wisten jullie natuurlijk al, maar er is ook nog een reden C. Wij waren een paar dagen in de Provence en op weg naar Italië. Hiervoor namen wij de aangenaam slingerende N202 naar
Nice. Halverwege kwamen we langs het vestingstadje Entrevaux, waar we allebei nog nooit van gehoord hadden. En omdat we principieel nooit haast hebben als we op vakantie zijn gingen we het stadje even bekijken. Mooie toegangspoort, een grote citadel boven de stad, maar even naar binnen dan. Hela, een bordje met “Motormuseum”. Dat verwacht je niet in zo‟n middeleeuws stadje… Een paar straatjes in en daar is het. Een kleine deur leidt naar een grote garage die lijkt uitgehakt te zijn in de rotsen, en die van boven tot onder is gevuld met oude motorfietsen. Niet veel uitleg, maar ze zijn in prima staat en zijn mooi
tentoongesteld. Veel Franse merken waar ik nog nooit van gehoord heb, maar ook Italiaanse, Duitse en Engelse motoren en een Harley Davidson. En dan is er nog een tweede verdieping ook! En om het af te maken is het gratis, al wordt een kleine bijdrage op prijs gesteld (en dat doe je dan natuurlijk, stelletje gierigaards).
9
Je hoeft er niet voor naar Frankrijk te rijden, maar als je toch in de buurt bent is het leuk om even mee te nemen! Groetjes van een lekker bijgebruinde Gerard Jellema.
Belangrijke telefoonnummers:
In deze Elektrooievaar een speciale bijdrage van: Willem Scheelings Jan Dielissen Gerard Jellema
Astrid: Martin: Gerard: Willem: Jan:
030-6991797 071-5223950 06-24439556 06-27362825 06-29100276
E-mail: Postadres:
[email protected] Kroostweg-Noord 164 3704 DX Zeist
10
