Jubilaris rectificatie Twannie Thijssen Vennen 3 40 jaar

Kalender

Jubilarissen

Agenda PV de Rotonde

Jubilarissen 1 juli - 1 november 2015

Juli Tour d’ORO

Jet Schepers - Slegers Mieke Schut - Westerik Joyce Boerma Mireille Sijben - van Hoek Marie-Louise vd Mortel - vd Steijn Nelly van den Heuvel - Mennen Mieke Nelissen Cilia Jongen Tiny Bekkers - van der Heyden Bianca van Boxtel - Snoeks Mariet Swinkels - van den Boer Maarten van Gorp Dorry Zwets Monica Sondervan Femke Berk - Rutjes Gerda Eickmans - van Bussel Carina Donkers Judith Boers Suzanne Jagers - Veldhuizen Mandy Koppens - Munsters Marjolein Maas Susan de Groot Erna Broers - van Soest

29 juli Tourfeest 13 september Wandeling 9 oktober PV feest

Activiteiten ORO 30 juni Opening De Paardestal, Het Rijtven 4 t/m 9 september ORO kermis, Het Rijtven

ctificatie Jubilaris re ijssen Th Twannie Vennen 3 40 jaar 01-02-2015

De Nieuwe Werf De Biekorf Linnendienst Den Dreef 6a De Loop 10 Linnendienst Vennen 2 Amb. Hulp Helmond West De Kinderboerderij De Meent Linnendienst Amb. Hulp Helmond Oost Keltenstraat Gedragsdeskundigen Gedragsdeskundigen De Hommel Het Klokhuis Den Dreef 4 Amb. Hulp Deurne De Biekorf De Loop 8 Amb. Hulp Geldrop-Mierlo De Nieuwe Werf

25 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 25 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 25 jaar 25 jaar 25 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 25 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 25 jaar

01-07-2015 01-07-2015 01-07-2015 01-08-2015 01-08-2015 01-08-2015 01-08-2015 01-08-2015 20-08-2015 20-08-2015 01-09-2015 01-09-2015 01-09-2015 04-09-2015 16-09-2015 01-10-2015 01-10-2015 01-10-2015 01-10-2015 01-10-2015 01-10-2015 01-10-2015 22-10-2015

12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar 12,5 jaar

01-07-2015 01-08-2015 12-08-2015 01-10-2015 05-10-2015 22-10-2015

Jubilea vrijwilligers ORO Stephan van de Ven Jeroen Slegers Jeanette Scheffers Nellie Deenen - Joosten Frances van de Nieuwenhof Jacqueline Bouwmans

Aksent Munnekenstraat Den Dries Wilhelminastraat Aksent De Dagvlinder

Jaargang 18 Juli 2015

14 “ We zijn een echte EHBO-familie” Hilde van Deursen

Colofon OROSKOOP is het huisblad van ORO. Het blad verschijnt in 2015 vier keer. Eindredactie ORO Vormgeving Spiegel crossmedia communicatie

25139/1

Tekst Comtext

Fotografie ORO, Spiegel crossmedia communicatie Comtext (tenzij anders aangegeven) Drukwerk Weemen Drukwerk & Communicatie

OROSKOOP is bestemd voor • ouders/contactpersonen van cliënten • externe relaties • medewerkers en gepensioneerde mede werkers en vrijwilligers

Redactieadres Redactie OROSKOOP T.a.v. Wendy Berkers Postbus 96 5700 AB Helmond T 0492 53 00 53 F 0492 53 00 99 E [email protected] oro.helmond oro_nl

3

Afscheid Mieke Ockhuizen

6

Cliënt wordt trainer

12

Diomage, daar heb je wat aan!

18

Diëtisten bij ORO

Din Bold 19 pt

42

Inhoudsopgave Andrea Vroomans deed onderzoek 14-15

Programma KANS naar volgende fase

16-17

Organisatieontwikkeling Actueel

Ik wil graag mensen helpen

Kwaliteit

18

Actueel

19

Sjaan Slaats eerste bewoner De Waard 10-11

Kort nieuws

Zes paar kousen & een jas Sponsoring Jubileum Open Dag Winnaars kunstwerken Lekker eten en drinken 12

20

Kalender Jubilarissen

Foto voorzijde

Anders leren kijken

Hilde van Deursen

4

“Na een werkzaam leven van ruim veertig jaar, waarvan twintig jaar in de gezondheidszorg, kijk ik met verwondering terug. Zó snel gegaan en zoveel veranderd. Ook de jaren bij ORO zijn in sneltreinvaart voorbij gegaan. Ik heb ervan genoten. De oprichters van ORO zouden net als ik trots zijn op de organisatie, maar ook verbaasd. Die verbazing had ik toen ik me verdiepte in de historie. Wat is er veel veranderd! In ORO’s boek ‘Zes paar kousen & een jas’ is te lezen hoe met beperkte middelen, maar wel met veel gedrevenheid en betrokkenheid pionierswerk werd verricht.

Colofon

Cliënt wordt trainer

6

Diomage, daar heb je wat aan!

12

Aankomen of afvallen?

18

Doelen of wensen?

2

Gelukkig zijn willen we allemaal. Daarom richten we ons leven zodanig in, dat we dit geluk ook zoveel mogelijk kunnen bereiken. Dat is bij de cliënten van ORO natuurlijk niet anders, alleen wensen zij hiervoor hulp en ondersteuning van ons. Bij ORO pakken we deze verantwoordelijkheid zorgvuldig op. Voor iedere cliënt maken we een probleemanalyse, formuleren we doelen per probleem en gaan we aan de slag om deze doelen zo snel en zo goed mogelijk te bereiken. Met het Persoonlijk Plan dat voor iedere cliënt wordt gemaakt, sturen en volgen we dit proces. De laatste tijd vraag ik mij af waarom we dit eigenlijk doen. Wordt levensgeluk bepaald door de afwezigheid van problemen of gaat het eigenlijk om heel andere dingen? Heb jij dergelijke levensproblemen en -doelen voor jezelf vastgelegd in een plan en evalueer jij de stand van

zaken regelmatig? Bij ORO gaan we voor een gelukkig leven voor onze cliënten. Daarom zouden volgens mij de levenswensen en -verlangens van onze cliënten centraal moeten staan, in plaats van de problemen die wij als zorgprofessionals vaststellen. Natuurlijk wegen we deze individuele wensen en verlangens altijd mee. Echter zolang het Persoonlijk Plan hierop nog niet is gebaseerd, lijkt mij dat onvoldoende. Bij ziekte is dat natuurlijk anders. Als je koorts hebt, moet je je laten onderzoeken om er achter te komen wat er met je aan de hand is. Het stellen van een goede diagnose en het opstellen van een behandelplan zijn dan noodzakelijk om weer snel beter te kunnen worden. Maar waar is dat voor nodig als je gewoon gelukkig wil zijn? Ik zie uit naar een discussie. Jan Roelofs, Raad van Bestuur ORO

OROskoop 42 / juli 2015

Op deze pagina een dankwoord van Mieke.

Mieke Ockhuizen

Kort nieuws

Organisatieontwikkeling


Meer dan elf jaar gaf zij leiding aan ORO.

Afscheid

Adreswijziging Het Rijtven Lindestraat nu ook officieel geopend Wijkraden Gedichtenroute Jubileum muziekgroep

Cliënt aan het woord

In april namen we afscheid van Mieke Ockhuizen.

Kwaliteit

Diëtisten van ORO

PUUR Het Rijtven 8-9

Vrijwilligers

NLdoet! Zuurkoolschotel aan de Keltenstraat Bent ú dat?

Marco van Dijk eerste ervaringsdeskundige bij ORO 7

Interview

Fotografie: Hein van Bakel


Smalle Haven bestaat veertig jaar 6

Kwaliteit

Ik heb ORO zien veranderen. Als bestuurder ben je geneigd om vooruit te kijken. Je gunt jezelf te weinig tijd om stil te staan bij alles wat bereikt is. En dat is heel veel, dankzij de inzet van jullie allen: medewerkers, vrijwilligers, familie en cliënten. Met dankbaarheid en plezier kijk ik terug op mijn werk bij ORO. En met een zekere weemoed, nu al. De kaarten, cadeaus en mooie woorden die ik bij mijn afscheid kreeg, vormen een blijvende herinnering. Fotografie: Hein van Bakel

5

13


4

Voorwoord Actueel

Ik heb in veel onderdelen van de zorg gewerkt, maar voor mij is de sector voor mensen met een verstandelijke beperking veruit de mooiste. Een sector die voorop loopt: meer dan zorg alleen, midden in de maatschappij, kleinschalig, van oudsher gericht op participatie en samenwerking.

Ik zal, als ik over een tijdje bij ORO kom kijken, me opnieuw verbazen over alle veranderingen die er plaatsvinden. De enorme inzet en passie voor mensen met een verstandelijke beperking zal blijven, daar ben ik van overtuigd. Fotografie: Hein van Bakel

2 3

Actueel

Bedankt allen voor de samenwerking. Een speciale dank aan de cliënten, voor hun vertrouwen en inzet. Ze hebben me veel geleerd, dat neem ik mee.” Mieke Ockhuizen


3

Organisatieontwikkeling

Actueel

Open en eerlijk communiceren over de toekomst. Een

Alsof ze allemaal jarig waren! Voor de bewoners van

toekomst die onzekerheden met zich meebrengt voor

Smalle Haven in Deurne was het in juni groot feest.

medewerkers en cliënten, maar een toekomst die zeker

In 1975 werd de eerste woonvoorziening van ORO op

ook kansen biedt. Al vanaf de start van het programma

die plaats geopend. Nu, veertig jaar later, werd ook

KANS heeft ORO ervoor gekozen om steeds goed te in-

feest gevierd omdat de nieuwbouw precies vijf jaar

formeren én om te luisteren naar de vragen die er leven.

geleden in gebruik werd genomen.

In juni werden weer drie grote bijeenkomsten gehouden waarop medewerkers uitvoerig werden bijgepraat.

Smalle Haven bestaat veertig jaar

Verbouwen “We moeten minder kosten maken, blijven uitblinken en ons onderscheiden, samenwerken en op zoek naar nieuwe doelgroepen”, zo verwoordde bestuurder Jan Roelofs de belangrijkste uitdagingen voor de toekomst. “We hebben enorm veel kennis in huis op het gebied van de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, maar ook andere doelgroepen zouden van die kennis kunnen profiteren.” Minder kosten maken is nog zeker mogelijk, zo denkt het management. ORO moet dan wel toe naar meer cliënt gebonden tijd, minder centrale én decentrale overhead, betere ICT, domotica, management- en rapportagesystemen. Uitgangspunt daarbij is steeds dat alles ten dienste staat van de cliënt. Uiteindelijk zal de hele operatie ook leiden tot een afname van het personeelsbestand, waarbij het doel werd uitgesproken om de directe zorg zoveel mogelijk te ontzien.

4


Kritische klant Nog meer dan vroeger zal de vraag van de klant in de komende jaren centraal komen te staan. Jan Roelofs: “We zullen aan die kritische klant, die steeds vaker kan kiezen uit meerdere aanbieders, duidelijk moeten maken wat we te bieden hebben en hoe we daarmee tegemoet kunnen komen aan de vragen van onze klanten.” Die vragen staan volgens Roelofs centraal. “We willen de zorg rondom de cliënt optimaal regelen, waarbij we, nóg beter dan nu, kijken naar de precieze vraag van de cliënt én de vraag van de cliëntvertegenwoordiger .” De positie van de cliëntvertegenwoordiger neemt ORO bijzonder serieus. “Absoluut”, reageert Jan Roelofs. “Daar waar gewenst en mogelijk willen we de cliëntvertegenwoordiger ontzorgen. Maar we gaan ook aanvullende diensten verlenen. Ervoor zorgen dat cliëntvertegenwoordigers elkaar laagdrempelig kunnen ontmoeten, scholingen en trainingen verzorgen voor vertegenwoordigers. We gaan ernaast staan, kijken met welk advies en welke services we ze tegemoet kunnen komen.” Richting De richting, die ORO in de komende jaren in wil, is wel duidelijk. Duidelijk is ook dat het hier gaat om een proces dat tijd nodig heeft. Jan Roelofs daarover: “We weten waar we naar toe willen en we weten ook langs welke weg. Zorgvuldigheid is enorm belangrijk geweest in de afgelopen jaren. Dat zal in de toekomst niet veranderen.”

Deel van de wijk Monique de Bock is als wijkmanager verantwoordelijk voor het wel en wee in de woonvoorziening. Over het veranderende karakter van deze en andere ORO-voorzieningen zegt ze: “Dit wordt steeds meer een plek voor de wijk. We hebben hier een eetpunt waar veel, vooral oudere wijkbewoners, gebruik van maken. Er is een zorgspreekuur en we zijn nu bezig met het organiseren van een liederentafel. De deuren gaan steeds meer open.”

Basje Jan van den Berkmortel (64) kwam in 1975, meteen na de opening, in Smalle Haven wonen. Hij weet het nog precies. “Beneden was een grote huiskamer en we hadden allemaal een eigen slaapkamer. Er waren een paar badkamers en toiletten, maar die moesten we delen.” Er waren ook dieren in en om het huis. “Kippen, konijnen en we hadden ook een hondje. Basje. En er was toen nog een zuster.” Het geheugen van Jan is een mooi kompas in de geschiedenis. “Op 11 september 1975 ging het hier open”, lepelt hij moeiteloos op. “En in 2008 werd het afgebroken. Toen moest ik hier in de buurt wonen. In zo’n klein kamertje. Ik was blij dat ik in 2010 weer terug kon.” Veel plezier Jan en Stijn wonen met veel plezier in hun appartement. Beiden zijn ze regelmatig beneden te vinden. Stijn eet elke avond beneden, Jan haalt zijn eten op en eet in zijn appartement. “Ik vind het te druk”, zegt hij. Stijn is ook blij met zijn nieuwe muzikale vrienden. “Ik zit in twee bands. We hebben laatst de ORO Toppers opgericht. Met allemaal mensen die hier wonen. Ik speel de bas, dat doe ik graag.”


Blijven uitblinken en ons onderscheiden

Stijn van den Bogaard (26) woont pas kort in Smalle Haven. Hij stond al een tijdje op de wachtlijst en kreeg in december te horen dat er plaats was. “Het was wel even wennen”, zegt de muziekliefhebber in zijn appartement. “Niet meer afhankelijk van ‘moeders’. Gelukkig was ik thuis al wel voorbereid op het meer zelfstandig wonen. Waar ik nog hulp bij nodig heb? Een beetje bij de administratie en met het poetsen. Verder doe ik alles zelf. En als ik hulp nodig heb, kan ik altijd naar de begeleiding bellen. Dat vind ik wel fijn.”

Fotografie: Meike Haaagenaar

Steeds meer deel van de wijk

Programma KANS naar volgende fase

De reden waarom in 2012 al de eerste aanzet werd gegeven tot het programma KANS is helder: De samenleving verandert, het algemene beeld over zorg, de verzorgingsmaatschappij en de financiering daarvan verandert en ORO moet dus ook veranderen. Van een instelling die de AWBZ uitvoert maken we een omslag naar een ondernemende en innovatieve zorgorganisatie. In het KANS programma zijn zes projecten benoemd. Projecten waarin we beschreven op welke manier we de verandering binnen ORO vorm en inhoud geven. Die projecten zijn nu nagenoeg of helemaal afgerond. Tijd om een nieuwe fase in te gaan: KANS Doen!

Jan van den Berkmortel (links) en Stijn van den Bogaard. Jan woont het langste in Smalle Haven, Stijn het kortste.

Gezocht:

In Smalle Haven in Deurne is afgelopen maand een nieuwe band, Temptation One, gestart. Die band is op zoek naar zangers en/of zangeressen. De band repeteert een keer in de maand op dinsdagavond. Interesse? Neem contact op met [email protected] of bel 06 11 86 51 76.


5

Kwaliteit

Actueel

Kun je de ervaring van mensen met een verstandelijke beperking inzetten in de begeleiding van andere

Het Rijtven ís natuurlijk al vele jaren

mensen met een verstandelijke beperking? Jazeker, denkt Yvonne Vervoort, ambulant hulpverlener en

een prachtige plek. De komende

coördinator Leerplein Volwassenen bij ORO. “Niemand weet beter hoe het is om te leven met een verstan-

tijd wordt het alleen maar mooier.

delijke beperking. Als we erin slagen om cliënten te leren om hun ervaringen te delen met anderen, kan dat

Onder de verzamelnaam PUUR

van grote toegevoegde waarde zijn.” Met de inzet van ervaringsdeskundigen, zoals ze genoemd worden, is

zijn verschillende werkgroepen

een voorzichtige start gemaakt. Marco van Dijk kan de boeken in als de eerste ervaringsdeskundige bij ORO.

actief om van deze bijzondere plaats een nóg mooier stukje van

Marco van Dijk eerste ervaringsdeskundige bij ORO

Het mededelingenbord annex insectenhotel werd samen met een groot aantal cliënten ingericht .

Cliënt wordt trainer De cursusavond zit er bijna op. Chris heeft nog wat vragen over het huiswerk. Voor hem op tafel ligt de map ‘Persoonlijke ontwikkeling’. Het is de naam van de cursus die na twaalf weken nu op zijn einde loopt. Naast cursusleidster Marie-Cecile Roszner zit Marco. “Ik ben cliënt van ORO”, zegt hij als de ambulante cliënten die de cursus volgen, naar huis zijn. “Ik woon zelfstandig, maar ik word door Marie-Cecile begeleid bij de administratie en bij andere zaken waar ik in het dagelijks leven tegenaan loop.” Marco volgde de cursus vorig jaar. “Het gaat bijvoorbeeld over zaken als ‘nee durven zeggen’, contacten leggen en contacten onderhouden. Dat vind ik moeilijk.”

Marco van Dijk en Yvonne Vervoort

6


Wisselwerking “Marco had een positieve inbreng tijdens de cursus”, vertelt Yvonne Vervoort. “Er was een mooie wisselwerking tussen Marco en de andere cliënten. Hij viel op, als persoon, als deelnemer aan de gesprekken.” Yvonne, geprikkeld door de eerste positieve verhalen met ervaringsdeskundigheid in de Verstandelijk Gehandicaptenzorg, zag kansen. “Marie-Cecile, die de cursus geeft, is zijn hulpverlener, dus dat is vertrouwd. Ik zag mogelijkheden om Marco als een co-trainer de cursus te laten begeleiden.” Marco wist aanvankelijk niet precies wat hij van het voorstel moest denken. Hij was toch cliënt? “Maar ik wilde het wel proberen”, zegt hij. “De eerste avond vond ik het wel spannend. Ik was vrij stil en wist niet precies wanneer ik wat moest zeggen. Maar dat was snel voorbij.” Dat vindt ook Marie-Cecile. “Voordat de avond begint komen we even bij elkaar en bereiden we het programma voor. Dat gaat prima. Tijdens de cursus vult Marco mij aan en soms neemt hij het zelfs helemaal over. De cliënten? Die waarderen zijn inbreng. Zijn kracht is dat hij heel laagdrempelig en toegankelijk is. We geven de cursus écht samen.” Opleiden Als het aan Yvonne en Marie-Cecile ligt is hiermee de basis gelegd voor een grotere inbreng van ervaringsdeskundigheid binnen ORO. “We moeten er in mijn ogen naartoe dat ervaringsdeskundige cliënten goed opgeleid worden om op die manier van meerwaarde te zijn. Bij cursussen, maar ook op andere momenten. Het verhaal van Marco, of áchter Marco, kan veel mensen kracht geven.” Marco: “Ja, dat denk ik ook. Als ik zie hoe ik er twintig jaar geleden voorstond en nu, dat is een heel verschil. Ik denk dat mijn verhaal, een verhaal van kracht en groei, anderen kan helpen.”

de wereld te maken.

PUUR Het Rijtven

Nóg mooier stukje van de wereld Het is een bijzonder bouwwerk. Een houten insectenhotel. Met ‘kamers’ voor vlinders en andere, niet-stekende insecten. Maar het is ook een soort mededelingenbord. Waarop staat dat je vrijwilliger kunt worden bij ORO, waarop wordt verwezen naar activiteiten. Ook de openingstijden van de boerderij staan erop en de vraag aan mensen die met hun hond over het terrein wandelen om die hond aan de lijn te houden. ‘Op Het Rijtven ligt het levenstempo lager. Onthaast je met ons mee?...’ staat op een van de andere, houten bordjes. Maria Heesmans en Emmy van der Steijn, vertegenwoordigers van de Regioraad van Het Rijtven, maken deel uit van de werkgroep Leefbaarheid. Vol trots tonen ze het activiteitenbord dat centraal aan een van de wandelwegen is opgesteld. “Mooi hè”, zeggen ze. “Dit is niet zomaar een bord. Dit is iets aparts, onderscheidend. Net als onze bewoners. Het past helemaal.” Verbindingen Net zoals veel andere ouders en contactpersonen van bewoners van Het Rijtven, waren Emmy en Maria enkele maanden geleden wel wat sceptisch toen gesproken werd over de veranderingen op Het Rijtven. Er moesten meer verbindingen komen met de buitenwereld, Het Rijtven moest meer deel gaan uitmaken van de omgeving. “Wij komen hier al veertig jaar”, reageert Maria. “Onze familieleden hebben behoefte aan rust en regelmaat. Ik was vooral bezorgd om de veiligheid. Die beschermde omgeving, daar is niet voor niets voor gekozen.”

Ze begrijpen ons Al in een vroeg stadium werd besloten om cliëntvertegenwoordigers, maar bijvoorbeeld ook buurtbewoners nauw bij de plannen te betrekken. Aan Sjaak Langenberg en Rosé de Beer, twee enthousiaste creatievelingen die gewend zijn om buiten de bestaande denkkaders te redeneren, werd gevraagd om hun visie op de ontwikkeling van Het Rijtven los te laten. Emmy en Maria zijn er blij mee. “Sjaak en Rosé hebben hier eerst een tijd rondgekeken, met mensen gepraat; ze begrijpen onze gevoelens. Ze willen de deuren ook niet wijd open zetten, maar ze willen wel de mensen binden die ‘iets’ met onze bewoners hebben. De kern is: volg het tempo van de cliënt. En geniet daarvan.” Genieten Net zoals Sjaak en Rosé zien ook de leden van de Regioraad dat het enthousiasme groeit. De aanvankelijke scepsis heeft plaatsgemaakt voor een steeds grotere betrokkenheid. Iedereen ziet dat er alles aan wordt gedaan om de waardevolle zaken van Het Rijtven, de rust, veiligheid, bescherming en het lagere leeftempo te behouden of zelfs te versterken. En mensen die deze kernwaarden belangrijk vinden, mogen daar ook van genieten. “Het begon allemaal met het plan om de Biekorf aan te passen”, zegt Sjaak Langenberg. “Ondertussen is er een creatieve zoektocht ontstaan die gaat leiden tot iets heel moois.”


7

Cliënt aan het woord In april van dit jaar was het precies vijfenveertig jaar geleden dat aan de Torenstaat in Helmond Huize de Waard werd geopend. Het eerste gezinsvervangend tehuis van de SPD, de Sociaal Pedagogische Dienst. Sjaan Slaats was in 1969 de eerste bewoner van deze verbouwde fabrikantenvilla. Tegenwoordig woont Sjaan op Het Rijtven. Ondanks haar 82 jaar is ze nog goed bij de pinken. Samen met een aantal van haar eerste begeleiders op De Waard haalt ze graag wat herinneringen op.

Sjaan Slaats eerste bewoner De Waard

Met Sjaantje blijf je lachen Jan van den Eijnde (81) heeft de plakboeken meegenomen. En het boek dat hij kreeg bij zijn afscheid. An van Eijk (80) koppelt de zwart-wit foto’s uit de boeken moeiteloos aan de juiste namen. “Kijk, dat ben ik. We deden ons best. Maar we wisten van niks”, lacht ze. Ook Franca Koolen (60) is aangeschoven. Als vijftienjarige kwam ze voor haar opleiding tot inrichtingsassistente naar De Waard om er vervolgens als vrijwilligster te blijven hangen. Tegenwoordig is ze nog actief bij de buitenprojecten van Het Liender in Asten. Annie Berkers kent Sjaan of ‘Slaatske’ zoals ze ze liefkozend noemt, vanuit Den Dries waar Sjaan in 1975 naar toe verhuisde. Eten bij de paters “Gezellig. Ja, heel gezellig.” Zo kijkt Sjaan terug op haar jaren in De Waard. “We sliepen op zolder. Allemaal bij elkaar. Ja, we hadden wel een eigen bed met een schot en een gordijntje, maar meer was het niet.” In de eerste maanden was het behelpen, weet An van Eijk.

8


“De verbouwing was nog lang niet klaar. Er lag beneden zelfs nog geen vloer in. Omdat we de keuken niet konden gebruiken, gingen we elke middag eten bij de paters in de Molenstraat.” Sjaan herinnert het zich nog goed. “Ja, want dat was ‘weit’ lopen.” De beperkte eigen ruimte zorgde ervoor dat de bewoners veelal samen beneden zaten. Er werden spelletjes gedaan, er werd gekaart en gebreid. En er werd volop meegedaan aan activiteiten zoals de wandelvierdaagse en de carnavalsoptocht. Juffrouw Pellemans Sjaan werkte in die tijd bij de Helso. Met plezier, zegt ze. Toch vond ze het vaak wat moeilijk om uit bed te komen. “Nee, dat kon ik niet zo goed. Dan knepen ze me in mijn neus. Of Jan, die kneep me in mijn teen. Dan wilde ik er wel uit.” Bij de Helso droeg Sjaan een oranje schort. Haar brood ging elke ochtend in haar broodtrommel. Annie: “Die trommel is na haar pensioen nog vele jaren elke ochtend in haar tas gegaan. Dan wilde ze gaan werken.” Klopt, vult Sjaan aan. “Bij juffrouw Pellemans. Een ‘goei’ ding, maar wel streng. Als je te lang op het toilet zat, begon ze je te roepen. Toen heb ik op een dag maar een pispotje meegenomen en onder mijn tafel gezet. Voor de grap, hé.”

Sjaan met v.l.n.r. Franca, Jan, Annie en An

Een schriftje Het dagelijks werken op De Waard stond helemaal in het teken van de bewoners. Administratie was er nauwelijks. “Op een bepaald moment moesten we toch wat gaan opschrijven over de bewoners”, vertelt An. “Daar kochten we een speciaal schriftje voor. Maar wat we moesten

Een van de eerste foto’s die in 1969 gemaakt zijn bij De Waard Zittend v.l.n.r. de bewoners Paula, Noes, Sjaan en Willy Staand v.l.n.r. de medewerkers An van Eijk en Riet van der Zee

opschrijven, daar hadden we eigenlijk geen idee van.” Langzaam maar zeker werden de medewerkers steeds beter geschoold. Ook op het gebied van de medicatie. “Niet geheel onnodig”, lacht An weer. “Toen Sjaan last had van verstopping hadden we bij de dokter pilletjes gehaald.

Die gaven we ze braaf iedere dag. Ook toen de klachten al lang over waren. Toen ze diarree begon te krijgen ging er pas een lampje branden…” Misverstand Praten met oud-medewerkers kan niet zonder de huidige tijd met het verleden te vergelijken. Was het toen beter? Jan van den Eijnde: “Het was anders. Als ik de woonruimte vergelijk met nu dan is de verandering enorm. Vroeger hadden de bewoners minder privacy, minder comfort, maar ze hadden wel elkaar.” En het beeld dat de medewerkers vroeger toch vooral met de verzorging en minder met de ontwikkeling bezig waren? “Een groot misverstand”, vindt Jan. “Wij deden in die tijd al heel veel aan het bevorderen van de zelfstandigheid van de bewoners en aan de integratie.” Franca onderschrijft dat. “We hebben heel wat bruggen naar de maatschappij geslagen, ja.” Heerlijk mens Sjaan hoort het allemaal glimlachend aan. Als ze een bekende naam hoort gaan de ogen even wat wijder open en komen de herinneringen weer. “Trixie, dat was het hondje op De Waard. Een teckeltje. En in mijn kamer danste ik altijd met Bella, mijn pop. Ja, beter met een pop dan met niemand, toch?” Sjaan schatert, de rest ook. “Ze heeft nog steeds die humor”, zegt Annie even later. “Een heerlijk mens.”


9

Dit jaar presenteerde ORO het boek ‘Zes paar kousen & een jas’.

Open Dag

In dit boek wordt de kleurrijke en bewogen ontstaansgeschiedenis

De Open Dag van ORO, dit jaar op Het Rijtven en

van ORO beschreven. Een geschiedenis die laat zien hoe professionals,

Kinderdagcentrum Binderen, trok erg veel bezoekers.

ouders en vrijwilligers zich met hart en ziel hebben ingezet en dat nog

Op Binderen vond je alle informatie over de kind- en

steeds dagelijks doen om bij te dragen aan het geluk van mensen met

jeugdzorg van 0-18 jaar. Op Het Rijtven waren

een verstandelijke beperking.

verschillende (nieuwe) locaties geopend, waren er

Kort Nieuws


Kort Nieuws

duikdemonstraties in het zwembad en zorgde een bandje voor extra gezelligheid in De Honingpot.

Zes paar kousen & een jas

Jubileum In het bedrijfsleven behoor je tot de absolute uitzonderingen als je ergens veertig jaar werkt. Nee, dan Joep van de Crommenacker. Op 1 april werd op Het Rijtven het feit gevierd dat Joep al vijftig jaar dagbesteding volgt bij ORO. Het werd een mooi feestje met de gouden jubilaris als stralend middelpunt.

10


samenwerking in 1996 tot het ontstaan van ORO, de Othmarus Rijtven Organisatie. Het gehele boek kun je lezen op de website: www.oroschrijftgeschiedenis.nl. Heb je liever een écht exemplaar? Daarvoor kun je langs gaan bij ons grafisch centrum aan het Rakthof 13 in Helmond of bij één van onze winkeltjes. De prijs bedraagt € 2,50. Wat ten goede komt aan de Stichting Vrienden van ORO (www.vriendenvanoro.nl).

Winnaars kunstwerken Open Dag Op donderdag 9 april zijn de prijswinnaars bekendgemaakt van de kleurrijke kunstwerken waarnaar de bezoekers van de Open Dag konden meedingen. Uit de honderden kaarten die werden ingeleverd bij Het Rijtven en KDC Binderen, werden mevrouw Anouk Vogels uit Deurne en mevrouw Ell Peters uit Brouwhuis als winnaar getrokken. Blij en verrast ontvingen zij uit handen van Stefan Senders, een van de cliënten die meehielp op de Boerderij tijdens de Open Dag, een uniek kunstwerk gemaakt door cliënten van ORO.

Sponsoring T-shirts, een headset en een laptop! De dansers van onze dansschool Two Steps bij Aksent zijn er erg blij mee. De spullen zijn gesponsord door Stichting de Kleerkast in Helmond. Heel erg bedankt daarvoor!

Lekker eten en drinken!


In het boek is te lezen dat de Astense missiezusters in 1958 de allereerste fundamenten legden onder de zorg en ondersteuning die op dit moment in de Peelregio wordt geboden aan mensen met een verstandelijke beperking. Al vrij snel daarna, begin jaren zestig, ontstond er een voorzichtige samenwerking met de uiterst bevlogen pater Othmarus, die op dat moment bezig was met de voorbereidingen voor een ‘pensiontehuis voor debiele en imbeciele jongens’ in Vlierden. Vele jaren later en niet zonder slag of stoot leidde deze

Eten en drinken is erg belangrijk, dus zijn we uiterst zorgvuldig als we daar omheen iets veranderen. Wat gaat er veranderen? ORO kiest voor één leverancier die ons voeding en kruidenierswaren gaat leveren. Elke voorziening krijgt straks de keuzevrijheid om, binnen nieuwe kaders, de maaltijden zelf te verzorgen. Per locatie kan er bijvoorbeeld gekozen worden voor een volledig kant-en-klare maaltijd die alleen opgewarmd hoeft te worden, of kan de maaltijd ook geheel of gedeeltelijk zelf gekookt worden. In juli start ORO met pilots op vijf locaties waar cliënten, begeleiders én ouders en verwanten de smaak en kwaliteit van verschillende leveranciers gaan ervaren. In de komende OROskoop komen we hier uitgebreid op terug. OROskoop 42 / juli 2015

11

Organisatieontwikkeling Diomage, daar heb je wat aan. Met deze slogan als uitgangspunt

Het contact met dieren heeft een positief

hebben medewerkers van Diomage, ondertussen vallend onder

effect op mensen. Tenminste, dat denken

de ORO-paraplu, zich in de afgelopen jaren goed voorbereid op

we. Andrea Vroomans studeerde onlangs

de nieuwste ontwikkelingen op Wmo-gebied. “Van halen naar

af aan de opleiding voor Toegepaste

brengen en van zorgen voor naar zorgen dat”, zo omschrijft

Psychologie aan de Fontys Hogeschool in

beleidsmedewerker Wmo Mariet Seegers de beweging die nu

Eindhoven. In haar afstudeerproject deed

bijna drie jaar geleden is ingezet. Een intensief scholingstraject,

ze onderzoek naar de dierondersteunende

gevolgd door alle medewerkers van Diomage, de Gemertse OROpoot, heeft geleid tot een steeds groter enthousiasme.

Maurice Heijligers werkte, met andere cliënten en vrijwilligers mee aan de fleurig gemozaiekte ‘social sofa’ die sinds kort op het Ridderplein in Gemert staat.

Anders leren kijken

Diomage, daar heb je wat aan! “Het is niet alleen maar kijken naar wat de buurvrouw voor onze bewoners kan doen, maar ook kijken of wij iets voor de buurvrouw kunnen doen.” In één zin omvat Mariet Seegers de kern van het veranderingstraject. “Onze woonvoorzieningen zijn allemaal kleinschalig en maken deel uit van een gewone straat, buurt of wijk. Dat ‘gewone’ willen we benadrukken. Geen apart bordje op de deur waar staat dat hier mensen met een verstandelijke beperking wonen, maar liever niet opvallen.” Met de komst van de Wmo en begrippen als de ‘participatiesamenleving’ is dat uitgangspunt toch wel enigszins veranderd. Mariet: “Er wordt een bijdrage van iedere burger verwacht. Ofwel, ook wij moeten ons nog nadrukkelijker gaan bezighouden met de vraag wat onze bewoners aan de samenleving kunnen toevoegen.”

Verbinding

12

Kwaliteit

Besloten werd om een scholingstraject in te zetten waarbij de centrale vraag was hoe een betere verbinding kan worden gelegd met de samenleving. “Aanvankelijk was er wel wat scepsis”, kijkt Mariet terug. “Wij zijn heel goed in het zorgen voor, maar nu moesten we anders leren kijken.” In alle teams zijn de medewerkers aan de slag gegaan met vragen als: ‘welke cliënt kan iets betekenen voor een ander, hoe kunnen we meer sociale samenhang stimuleren in de


buurt en welke acties moeten we hiervoor ondernemen, welke verbindingen kunnen we leggen met andere professionals of burgers. “Vanaf de start van het traject is het een vast item op de teambijeenkomsten geworden”, vertelt Mariet. “Er is nu in ieder team een aandachtspersoon Wmo die de zoektocht naar kansen en mogelijkheden ondersteunt. De medewerkers worden steeds enthousiaster. Succesverhalen komen bovendrijven, maar het wordt ook duidelijk welke initiatieven mislukken. Geen probleem, dat hoort bij een zoektocht.” Grote dynamiek Nu de zomer van 2015 is aangebroken is die zoektocht nog niet afgerond, zegt Mariet. “Maar dat is hij nooit. De dynamiek in de teams is groot. Daar moet het gebeuren en daar gebeurt het ook.” En concreet? Wat is er al? Mariet lacht en pakt de map ‘Dienstenaanbod’ erbij. “Hierin staan de zaken die onze cliënten, individueel of met anderen samen, aanbieden. De diversiteit is groot. De hond uitlaten, glas naar de glasbak brengen, klusjes doen, tuinieren, boodschappen, folders vouwen, de speeltuin in de buurt opruimen, noem maar op. Met andere woorden: Diomage, daar heb je wat aan! Een nieuwe manier van denken, maar wel een hele mooie uitdaging die we hier met twee handen hebben opgepakt.”

interventies op Het Rijtven bij mensen met een zeer ernstige verstandelijke beperking.

Andrea Vroomans deed onderzoek

Doorgaan met het knuffelen van dieren Dieren knuffelen. Op Het Rijtven hoort het er, zeker sinds de komst van de nieuwe snoezelstal, helemaal bij. Konijnen en cavia’s worden door vrijwilligers wekelijks naar de dagbesteding gebracht waar bewoners ermee knuffelen. Als activiteit, maar ook een beetje als therapie. Volgens Andrea Vroomans zorgt het contact tussen dier en mens voor een verandering in de chemische huishouding van onze hersenen. “Het stofje oxytocine komt vrij bij positief contact. Contact met mensen, maar ook met dieren. Het zorgt voor een prettig en rustgevend gevoel, een gevoel van verbondenheid. Dat kan zorgen voor een beter lichamelijk en psychisch welzijn.” In haar veldonderzoek zocht Andrea naar een bevestiging van die theorie. Daarvoor observeerde ze een twintigtal cliënten voor en tijdens hun contact met dieren. “Best moeilijk”, kijkt ze terug. “Moeilijk om een interpretatie te geven aan het gedrag dat deze cliënten vertonen.” Door de observaties ook op video terug te kijken en door er met de begeleiders over te praten, kon ze uiteindelijk toch een aantal interessante conclusies trekken. Conclusies die leidden tot een aantal concrete aanbevelingen aan ORO. Goede basis “Naast een aantal tips waar begeleiders tijdens de activiteit rekening mee kunnen houden, is de belangrijkste aanbeveling wat mij betreft dat het verstandig is om door te gaan

met de dierknuffel-activiteit”, vertelt Andrea. “Ik vond het wel duidelijk dat deze activiteit van meerwaarde is. Je zag positieve gedragsveranderingen en een verhoging van het algemene functioneren van de cliënt.” Andrea ziet in haar verkennende onderzoek een goede basis voor vervolgonderzoek. “Er liggen nog diverse mogelijkheden. Ik denk bijvoorbeeld dat het goed is om gedurende een langere tijd te observeren om ook op wetenschappelijke manier inzichtelijk te maken dat cliënten ook kunnen groeien in het contact met dieren. Verder zou een verdieping naar het effect van grotere dieren, zoals paarden, nuttig kunnen zijn, zeker hier bij ORO.” Paarden Voor Andrea zit haar tijd bij ORO erop. Op 1 mei presenteerde ze haar bevindingen. Nu is ze op zoek naar werk. Bij ORO is haar eindrapport enthousiast ontvangen. Wijkmanager Marjan van Bussel: “In de praktijk zie je inderdaad dat het omgaan met dieren mensen activeert en een positief effect heeft op het leggen van contact. Dit heeft vervolgens een positief effect op stemming en gedrag, waardoor het bijdraagt aan kwaliteit van leven.” Reden genoeg dus voor vervolgonderzoek. “Daarom wordt op dit moment ook onderzocht welke aanvullende informatie over paarden voor medewerkers en vrijwilligers van belang is om hun inbreng ten volle te gaan benutten”.


13

Interview Hilde van Deursen (18) zit in het laatste jaar van de Antoon van Dijkschool in Helmond. Volgend jaar wil ze graag gaan werken op de plek waar ze nu al vakantie- en weekendwerk doet, bij de tomatenkwekerij in de buurt. Maar Hilde wil meer. Ze wil ook graag mensen helpen. Daarom deed ze een EHBO-cursus. In juni kreeg ze haar diploma.

Ik wil graag mensen helpen

Een EHBO-diploma voor Hilde! Hilde is een beetje zenuwachtig. Zeker als Meike met haar grote fotocamera binnenkomt. Joost vindt het wel interessant. Hij heeft gehoord over de bijzondere hobby van Hilde en wil er graag meer over weten. “Mijn vader zit al heel lang bij de EHBO”, zo begint Hilde haar verhaal. “En mijn zusje Corien had al haar diploma’s al toen ze vijftien was. We zijn een echte EHBO-familie.” En dus wilde Hilde ook haar diploma halen. Zeker omdat ze graag mensen helpt. De cursus was soms best lastig, vertelt ze. “Je leert de basisdingen over verbinden en zo. Daarnaast krijg je les in de AED, dus om de hartslag van mensen weer op gang te krijgen. En je leert reanimeren. Dat vond ik wel het leukste om te doen. Het reanimeren op de pop.”

14

Bijbel van de EHBO Dat Hilde slaagde voor haar examen was een bijzondere prestatie. En niet alleen omdat het Oranje Kruis Boekje, zeg maar de Bijbel van de EHBO, vol staat met allerlei moeilijke dingen die je als EHBO’er moet weten. “Nee, er was nog iets anders”, vertelt haar ambulant begeleidster Marian van Bussel. “Terwijl het examen op dinsdag gepland stond, stierf haar opa namelijk op de zondag ervoor. Dat was een flinke klap.” Toch heeft Hilde nooit gedacht om het examen te verzetten. “Tijdens mijn examen zag ik een heldere lichtflits”, vertelt ze. “Toen wist ik dat mijn opa me aan het helpen was. Het zat goed, dat voelde ik wel. Ik wilde het, zeker nadat mijn opa was gestorven, ook heel erg graag halen.” Een super knappe prestatie, vindt Joost. “Je bent wel een échte doorzetter. Dat hoor ik wel”, constateert hij terecht.


Beetje puinhoop Nu het diploma aan de muur hangt, kan Hilde, samen met haar vader en zusje, gaan helpen bij evenementen in de omgeving. Daar zijn ze dan paraat om, als iemand eerste hulp nodig heeft, die meteen te bieden. Belangrijk hulpmiddel daarbij is natuurlijk de EHBO-koffer. “Dat is een beetje een puinhoop”, lacht de tiener als ze laat zien wat er allemaal in haar eigen koffer zit. “We hebben vorige week geoefend en ik heb hem nog niet opgeruimd. Wat er in zit? Van alles. Verband, gaasjes, watten, tape, pleisters. Allemaal dingen die je nodig kunt hebben.” Met het behalen van het diploma is de opleiding voor Hilde voor-

lopig afgelopen. Voorlopig. “Klopt”, zegt ze. “We moeten blijven herhalen want anders is het diploma niet meer geldig. Maar dat vind ik niet erg hoor. Dat hoort erbij.” Emoties uitschakelen Bij de Kennedymars, die in juli gehouden wordt, zal Hilde niet actief zijn als EHBO’er. “Kan niet want ik loop zelf mee in het Rondje Someren. Dat is veertig kilometer.” Een doorzetter dus, maar dat wisten we al. Een doorzetter die er wel komt in het leven. “Ik wil over een tijdje wel op mezelf gaan wonen. En ik wil heel graag gaan werken bij de tomatenkweker. Daar ligt mijn toekomst, wat mij betreft. Daarnaast lekker mensen blijven helpen met de EHBO. Wat daarbij het allerbelangrijkste is? Dat is dat je je emoties moet kunnen uitschakelen. Als er iets gebeurt waarbij je moet ingrijpen moet je dat gewoon doen. Niet zeuren, niet te moeilijk nadenken, maar de dingen doen die je geleerd hebt. Daar gaat het om.”

Bloed Op de terugweg zijn Joost en Meike onder de indruk van het verhaal van Hilde. “Het is niks voor mij”, geeft Joost toe. “Ik zou het niet kunnen. Zeker niet als er bloed aan te pas komt.” Leuk vonden de twee het bezoekje aan Hilde en haar familie wel. “Hartstikke leuk om zo’n verhaal eens te horen!”

In elke OROskoop staat een artikel dat mede gemaakt is door gastredacteuren Joost Goossens en Meike Hagenaar. Beiden zijn cliënt bij ORO. Deze keer gingen ze met tekstschrijver Arnold Otten in Someren op bezoek bij Hilde van Deursen.


15

Vrijwilligers

Vrijwilligers

NLdoet is een initiatief van het Oranje

Zondagmiddag. Eerste Pinksterdag. De zuurkoolschotel staat in de oven. Bijna klaar. Het ruikt al

Fonds. Doel is om de onderlinge betrokken-

heerlijk in de Deurnese Keltenstraat. De vrijwilligers Irma Senders en Ria Hoebers zijn ondertussen

heid van mensen te versterken. Dit jaar was

bezig met het afmaken van het toetje: een verse fruitsalade met vanillesaus. Eerder al hebben

een afvaardiging van de gemeente Deurne

verschillende bewoners meegeholpen met het klaarmaken van deze ‘zondagse’ maaltijd. Nu hebben

actief op Het Rijtven. Contactpersoon

ze honger! Minder dan een uur later is die honger helemaal over. De bewoners hebben heerlijk

Paul Adriaanse vertelt vanuit de gemeente

gegeten. En gezellig vonden ze het ook. Irma en Ria hebben eer van hun werk, zoveel is wel duidelijk.

over het hoe en waarom.

Zuurkoolschotel aan de Keltenstraat

NLdoet!

Vrijwilligerswerk. Het kan in alle soorten en maten. Zelfs op zondagmiddag! Maar ja, het is wel zondagmiddag? Irma: “Klopt, maar dat is het voor deze mensen toch ook?” Irma komt al jaren in het appartementencomplex aan de Keltenstraat. Haar broer Rob woonde er. “Toen Rob overleed, nu zo’n 2,5 jaar geleden, ben ik bezoekvrijwilligster geworden”, vertelt Irma. “Dat is ondertussen uitgegroeid tot een knutselgroepje dat ik een keer in de maand, samen met een andere vrijwilligster doe.”

Paul Adriaanse, allereerst wie ben jij en wie zijn jullie? “Ik ben leerplichtambtenaar bij de gemeente Deurne en ‘wij’ zijn medewerkers van de gemeente Deurne. Samen met mijn collega Tijs Corstens heb ik de NLdoet actie onder onze collega’s uitgezet.” Waarom wilden jullie meedoen aan NLdoet? “Wij wilden als gemeente Deurne een goed voorbeeld geven als het gaat om vrijwillige inzet en zijn graag ingegaan op het verzoek van ORO om vrijwilligers te werven voor NLdoet klussen bij ORO.” Waarom de keuze voor Het Rijtven? “In september vorig jaar hebben wij van het Klant Contact Centrum van de gemeente Deurne een afdelingsuitje gehouden, waarbij we bewoners van Het Rijtven hebben geholpen bij het wandelen, koken, houtzagen en paardrijden. Het contact met de bewoners heeft op veel collega’s indruk gemaakt. Ze hebben Het Rijtven ervaren als een plek in Deurne die onze steun wel kan gebruiken.”

Wat hebben jullie allemaal gedaan? “We hebben afrastering geplaatst en bankjes gezaagd, gebeitst en in elkaar gezet met hulp van bewoners.” Hebben de bewoners goed geholpen? “Goed? Ze hebben geweldig goed geholpen. Kijk maar eens naar de foto’s dan kun je het wel zien.” Was het een leuke dag? “We hebben het ervaren als een heel leuke dag. Er is hard gewerkt in een prima sfeer!” Volgend jaar weer? “Als het aan mij ligt wel!”

Eten ruiken Toen Irma in de Klankbordgroep vrijwilligers via Ria Hoebers hoorde dat zij een keer op zondag had gekookt voor de bewoners van de Keltenstraat, haakte Irma meteen in. “Toen Rob hier nog woonde had ik dat ook al eens gedaan. Heel gezellig! Ik wilde wel meedoen.” En zo gebeurde het. Sindsdien komen ze elke maand een zondag naar de Keltenstraat om samen, én samen met de bewoners te


Toetje Nadat de tafels zijn afgeruimd is het tijd voor de laatste vraag: wat staat er de volgende keer op het menu? Een van de bewoners heeft wel een plan. “Wraps? Nou, prima”, zeggen Irma en Ria. “Dan worden het wraps.” Het toetje, dat blijft nog even een verrassing. Of ja…de kans dat dat ijs met aardbeien wordt is wel aanwezig. Zo hoorden we uit zeer betrouwbare bron. Smakelijk alvast!

Bent ú dat? Wij zijn op zoek naar drie enthousiaste, ruimdenkende en creatieve vrijwilligers die willen plaatsnemen in de Klankbordgroep vrijwilligers van ORO. Gezien de samenstelling gaat onze voorkeur uit naar vrijwilligers uit Asten, Someren of Beek en Donk. De klankbordgroep denkt en praat mee over algemene vraagstukken die betrekking hebben op het vrijwilligerswerk bij ORO. In de groep zitten, naast in totaal zeven vrijwilligers, ook vijf contactpersonen van ORO en de

16

koken en te eten. De ene maand met de mensen beneden en de andere maand met de bewoners van de appartementen boven. “Het is heel basaal allemaal”, vertelt Irma. “We gaan met een of enkele bewoners boodschappen doen. Sommigen helpen mee met groenten snijden en wassen. Ze worden er bij betrokken en ze maken er deel van uit. Ze ruiken het eten weer. Of ze ervan genieten? Nou en of. Eigenlijk zou het vaker moeten.”

coördinator van het vrijwilligerswerk bij ORO. Eén keer in de twee maanden wordt er vergaderd op het Centraal Bureau in Helmond. Heeft u interesse of zou u hier meer over willen weten? Neem dan gerust contact op met de coördinator van het vrijwilligerswerk, Marijn Scharten. U kunt haar bellen via 0492 53 00 53 of mailen naar: [email protected]


17

Kwaliteit

Kort nieuws Adreswijziging Het Rijtven

Mensen met een verstandelijke beperking hebben vaak ook proble-

Op 31 maart 2015 is het algemene adres van Het Rijtven, Helmondseweg 144, vervallen. Alle locaties op Het Rijtven hebben nu een eigen adres en postcode gekregen, waar cliënten rechtstreeks hun persoonlijke post ontvangen. Het nieuwe algemene postadres is: ORO, Het Rijtven, postbus 96, 5700 AB Helmond.

men met eten. Bij ORO werken daarom twee gespecialiseerde diëtisten: Riet Duijghuisen en Marijn van Meel. Riet is al vele jaren actief op dit gebied. Marijn is sinds maart van dit jaar haar collega. Riet Duijghuisen en Marijn van Meel

Diëtisten van ORO

Samen zoeken naar de beste oplossing “Voeding is een belangrijk aspect als het gaat om de kwaliteit van leven. Met gerichte adviezen en begeleiding op maat proberen wij die kwaliteit van leven van de cliënten zo hoog mogelijk te houden.” Huisartsen, ouders, woonbegeleiders, allemaal roepen ze de hulp van de diëtisten van ORO wel eens in. “We zien veel cliënten met kauw- en slikproblemen, obstipatie (verstopping), medicatie kan voor eetproblemen zorgen of er kunnen gedragsmatige vragen liggen,” vertelt Riet Duijghuisen. “Ons specialisme is erop gericht om op een breed vlak en in overleg met de cliënt en het totale netwerk te zoeken naar de beste oplossing.” De brede kennis van het duo, waarvan Marijn overigens nog bezig is met haar specialisatie, zorgt ervoor dat ze worden ingezet bij een grote diversiteit aan cliënten.

Marijn: “Van cliënten met sondevoeding op een groepswoning tot cliënten met een lichte verstandelijke beperking die zelfstandig wonen. Soms gaat het om de samenstelling van de voeding in verband met een dieetadvies, soms moeten we cliënten motiveren om hun gedrag te veranderen en een andere keer gaat het weer over een goede communicatie binnen het gehele netwerk van de cliënt. Altijd echter is maatwerk belangrijk.” En wat is nu het verschil met een ‘gewone’ diëtiste? “Wij maken tijd om écht gericht op de cliënt naar een goede oplossing te zoeken”, zegt Riet. Marijn: “Dat lukt bijna altijd, ja. Waarbij het wel het beste is als we in een vroegtijdig stadium worden betrokken. Dan kunnen we problemen vaak voorkomen.” Meer info? Mail naar [email protected]

Lunch

di

wo

do

boter

en bele

g

peperk

oe

ter k met bo

2x m

di

Middag

elk tje en m of zoe

fruitsh

ake

koek

je

r melk o

ma

banaan

elk

ele bote

rham

di

wo

do

oetje en m

f yoghi

of z

dubb

zo

vr

za

zo

Leo van der Heijden en Jan Roelofs

Op 18 mei is de overeenkomst tussen de Centrale Cliëntenraad en de Raad van Bestuur voor de nieuwe cliëntenraadstructuur getekend. Elke wijk van ORO krijgt binnenkort een eigen, nieuwe cliëntenraad. Die wijkraden krijgen op hun beurt weer een vertegenwoordiger in de CCR. Wie in die wijkraden wil meepraten, kan zich tot 4 juli aanmelden bij de wijkmanager. Heeft u nog vragen of wilt u extra informatie? Neem dan contact op met uw wijkmanager of met de Centrale Cliëntenraad via: [email protected], of bel naar Anke Verbers, ambtelijk secretaris, op 06 46 62 29 71.

OROskoop 42 31 //oktober juli 20152012

of snoep

beke

g

en bele

zo za vr do vla of kwa wo rk met m uesli Ochten d

elk

ma

boter

za

Wesley van der Laan (19) komt net van zijn werk bij de kinderboerderij. Hij heeft zijn werkkleren nog aan. Even op de weegschaal. “Mooi”, zegt Riet. “In twee maanden tijd ben je drie kilo zwaarder geworden. Dat gaat de goede kant op.” Wesley lacht. “Ik ben ook niet meer zo moe. Ik eet goed.” Samen met Riet bekijken ze het schema dat Riet voor Wesley heeft gemaakt. Met behulp van de plaatjes kan Wesley precies zien wat hij op een dag ongeveer moet eten. “Toen ik ging werken bij de kinderboerderij vergat ik te eten”, vertelt hij. “Ik had het te druk.” Riet knikt. “Bij de verandering van zijn werk was hij even de structuur en de duidelijkheid kwijt”, verklaart ze. “Hij viel flink af en zijn ouders trokken aan de bel. Ik heb toen geprobeerd om die structuur in zijn eetpatroon terug te brengen. Het gevisualiseerde dagmenu is daarbij een passend hulpmiddel voor Wesley.” En dat blijkt te kloppen als de twee samen de dag doorlopen. “Vanmiddag heb ik vier boterhammen gegeten. Met melk”, zegt Wesley. Ter illustratie haalt hij zijn broodtrommel uit zijn tas. “Kijk, helemaal leeg!” Wesley is op de goede weg, constateert Riet. Het nieuwe dagmenu moet voor hem een gewoonte worden. Dan zal zijn gewicht ook verder toenemen en hebben we samen deze hobbel genomen.”

Wijkraden

vr

of

In mei werd de basisvoorziening aan de Lindestraat in Asten officieel geopend. In dit nieuwe centrum worden werk en zorg gecombineerd. Op maat en dicht bij huis. Op de locatie worden de expertise van ORO (dagbesteding en zorg en die van Atlant Groep (duurzame arbeidsparticipatie) gebundeld. We wensen alle gebruikers een fijne tijd in dit prachtige centrum.

week:

ma

Ontbijt

Dagmenu voor W esley van maart 2 der Laan 015 zo

za

vr

do

wo

di

ma

18

Lindestraat nu ook officieel geopend

Gedichtenroute

Jubileum muziekgroep

‘Liefde voor…’ Zo heet het gedicht dat Dora Rovers, bewoonster van Het Rijtven, speciaal maakte voor de Gedichtenroute. Die route begeleidt wandelaars over Het Rijtven met mooie, lieve en soms verrassende gedichten van ORO-cliënten. Bij de opening van de nieuwe paardenstallen op 30 juni, wordt het gedicht van Dora officieel onthuld. In de maanden daarna zal de route verder worden uitgebreid.

Op dinsdagavond 19 mei was het feest in Het Klokhuis in Deurne. Daar vierde de Muziekgroep het tienjarig jubileum. Deze Muziekgroep biedt elke twee weken een heel fijne en bijzondere ontspanning aan een groep van ruim dertig cliënten. Een groep van zes vaste en trouwe vrijwilligers begeleidt deze activiteit. Proficiat met het jubileum! We hopen dat de cliënten nog lang kunnen blijven genieten van deze mooie activiteit. OROskoop OROskoop 28 / december 42 / juli 2015 2011

19

Jubilaris rectificatie Twannie Thijssen Vennen 3 40 jaar

Recommend Documents