Jambo sponsoren, donateurs en belangstellenden, Op 24 september was het grote moment dat we met het team van tandartsen, mondhygieniste, assistentes en ondersteunenden verzamelden op Schiphol. Het was nog redelijk vroeg en de uitzwaaiers vonden het best lastig om afscheid te nemen. Na de formaliteiten en afgifte van de bagage (allemaal 2x 23 kg!) die niet zonder slag of stoot verliep met de nieuwe elektronische afhandeling konden we gaan boarden. Het zag er niet goed uit omdat de grondploeg af en aan bleef rijden naar de rechter motor van ons toestel. Uiteindelijk moest de KLM een ander toestel laten komen van het reserveplatform. Gevolg was dat de bagage overgezet moest worden en we met ruim 3 uur vertraging pas vertrokken. Heel toepasselijk met de 747‐300 “city of Nairobi” maar dat betekende wel dat onze connectie in Nairobi niet meer zou lukken. Eenmaal in Nairobi moesten we dus constateren dat we pas om 6 uur de volgende ochtend verder konden gaan. Tegen de tijd dat we ons hotel voor de nacht hadden bereikt was er nauwelijks 2 uur om te slapen/douchen etc. Uiteindelijk is daar dus niets van terecht gekomen en zaten we om 4 uur weer in de taxi naar het vliegveld en konden we in ploegen naar Mombasa vliegen. Daar aangekomen dus weer wachten op elkaar en met busjes naar Ukunda op bijna 2 uur rijden door de drukte van de stad en met de pont. Na 26 uur non stop reizen en wachten hadden we zeker 2 uur om bij te komen. Alle spullen waren al aanwezig op de school maar moesten nog opgebouwd en geïnstalleerd worden. Op 90 minuten rijden van ons hotel lag de Mwena primary school in Lunga Lunga. Nog slechts een paar kilometer verwijderd van de grens met Tanzania en ongeveer 10 kilometer van de hoofdweg Mombasa‐Tanzania. Deze weg is slecht onderhouden met veel gaten, druk verkeer van zware vrachtwagens, bussen, fietsers, voetgangers en vee. Daar aangekomen begonnen we gelijk met uitpakken en klaarzetten van de apparatuur voor de volgende werkdag. Met onbekende spullen en de aanwezige gereedschappen werd hard gewerkt en rond half vijf ’s middags konden we weer terug naar het hotel om nog voor het donker binnen te zijn omdat de weg te gevaarlijk is na zonsondergang.
Op de eerste werkdag verzamelen om 7.30 uur in de lobby en vertrek met het voltallige team van 5 tandartsen, 1 mondhygieniste, 3 profylaxe assistentes, 1 tandartsassistente, 3 officeassistentes, 1 sterilisatiemedewerker en 1 allround technicus in 2 busjes aan de dagelijkse rit van anderhalf uur begonnen. Dat alles in Afrika anders loopt dan verwacht hoorden we pas in het vliegtuig: na de 2 maanden zomervakantie bleken de leraren in Kenia al een maand in staking te zijn en was nog maar de vraag of de school wel open zou zijn. Uiteindelijk was pas de helft van de kinderen op school de eerste dag maar dat veranderde gelukkig snel. Met 1 a 2 tandartsen werd de intake gedaan. De kinderen hadden klassikaal (soms wel 70 kinderen in een klas) poetsles gehad en werden vervolgens gecontroleerd in het behandellokaal.
Aan een stuk door druppelden de kinderen de behandelruimte in, gadegeslagen door de rest van de klas die nieuwsgierig door de open ramen alles konden zien. Er werd direct overgegaan tot behandeling als dat nodig was en de verdoving was niet altijd makkelijk. Taal en communicatieproblemen maakten de kinderen uiteraard gespannen en dat was vaak goed te merken aan de kinderen die nog niet aan de beurt waren.
Iedereen die klaar w was na vullen n, trekken of schoonmake en en contro ole kreeg eenn tennisbal e en een we hadden m meegenomen. Soms wass er even ruimte om ookk lokale dorpeelingen te he elpen die pen die w ook in stteeds groteree getalen de volgende daag binnendru uppelden.
Rond 4 u uur ’s middaggs was het tijd om alles oop te ruimen n en de apparatuur zoals compressorrs, afzuigmo otoren en geeneratoren w weer naar binnnen te halen. Alle spulle etjes werdenn bij de rame en weggehaaald om dieffstal te verhin nderen. Na dde werkdag d dus weer ruim de tijd om m met elkaar te evaluereen in de busjes op weg na aar het hote l. Nog voor zzonsonderga ang nog gauw w proberen o om het zweet en n stof van dee dag af te sp poelen in hett verfrissende zeewater e en zwembadd. Onder tooeziend oog van de aanw wezige “huisddieren” een d drankje drinken iin de tuin me et uitzicht op p zee en daaarna klaarmaken voor de dagellijkse de‐brie efing. Aanslu uitend gezam menlijk aan ta afel voor het dine r. Het weer w was prima en n we kondenn elke avond heerlijk in de buiitenlucht ete en. Na bijna 4 40 uur zondeer echte rustt sliep iedereenn de eerste n nacht als een blok.
De derde dag begon weer om 7 uur met ontbijt en vertrek een half uur later naar “onze” school. De kinderen raakten met de dag meer gewend aan onze aanwezigheid en de dagelijkse routine van aansluiten, starten van de benzinegeneratoren en andere apparatuur ging steeds vlotter. ’s Avonds bij de briefing of het diner werden de dagtotalen opgesomd en het aantal patienten steeg bijna dagelijks. Soms was er even tijd om met de kinderen te spelen en zagen we hoe ze daar om moesten lachen maar graag mee wilden doen.
Zaterdag was er tot 12 uur school dus konden we iets eerder stoppen dan gebruikelijk. De overgebleven tijd hebben we besteed aan het bezoek van een community clinic met tandheelkundige
behandelkamer. DDC zorgt voor onderhoud en bevoorrading van de kliniek en lokale Keniase behandelaars helpen de mensen met problemen. Behandelingen zijn niet duur voor onze begrippen maar de kosten zijn vaak nog te hoog voor de mensen. Een vulling kost ongeveer 3 euro en een kies trekken 1,50 euro. Tandsteen verwijderen kost 3 euro en controles zijn gratis.
Na 5 lange dagen was het heerlijk om de zondag even niets te hoeven. Tijd voor een excursie naar een natuurreservaat aan de kust. Dat betekende wel weer bijna een uur rijden ovder ons inmiddels bekende weg richting de grens. Met collega’s uit de praktijk en nog een assistente van de groep hebben we een boottochtje gemaakt naar Wasini Island vlak voor de kust. Heerlijk gedoken en gesnorkeld en als ultieme beleving gezwommen tussen de speelse dolfijnen. Op het eiland nog een lunch met verse krab en enkele typisch Masai gerechten. De volgende dagen riep de plicht weer en werd het werken op de school weer opgepakt. De laatste dag in Lunga Lunga moest alle apparatuur en voorraad weer goed ingepakt worden voor transport naar de volgende school. Deze lag een half uur boven Ukunda dus voor ons ruim 2 uur reistijd na de lange dag. Met een oude truck die met ketting en spanbanden aan elkaar vast zat begonnen de ingehuurde transporteurs met het inladen. Er waren
twee vrachtwagens nodig geweest om alles naar de school toe te brengen maar bij het inladen nu bleek dat met wat zorgvuldig nadenken ook het best met een vrachtwagen af kon. Als afsluiting was het hoogtepunt van het jaar de voetbalwedstrijd van de DDC groep tegen de leraren van de school. De leraren waren fanatiek en speelden scherp en beter dan de vermoeide ploeg van DDC. We hebben dan ook kansloos verloren… Het afscheid was spontaan en massaal. Alle schroom van de eerste dagen leek gesmolten en de kinderen wilden allemaal wel op de foto.
Eenmaal bij de nieuwe school bleken de leerlingen behulpzaam bij het uitladen en was alles in nog geen half uur in de juiste lokalen gezet. Het was een geweldige ervaring om samen met het hele team te mogen samenwerken en de sfeer was dan ook uniek. Marjon, Maarten, Evert, Robin, Marieke, Mirjam, Masha, Lisette, Annette, Adriaan, Fons, Margreet, Elly, Evelyn, Merchy en Pamela heel hartelijk dank voor jullie inzet en gezelschap tijdens deze bijzondere weken in Kenia!
Wij hebben de laatste dagen in Kenia nog genoten van de prachtige natuur in het Masai Mara National Park alvorens we terugvlogen naar Nederland.
Hartelijk dank voor jullie steun, financieel of met donaties en spullen die we konden gebruiken om de kinderen te belonen voor hun dappere stap in de behandelruimtes.
