COLOFON
SPIDERAMA verschijnt
viermaal per jaar als officiëel orgaan van de vereniging Alfa Romeo Spider Register. Het wordt gratis toegezonden aan de leden. Het lidmaatschap kost ƒ60,00 per kalenderjaar en kan op elk moment ingaan. Beeindiging van het lidmaatschap kan door schriftelijke opzegging en wel uiterlijk 31 oktober van het lopende jaar.
BESTUUR Hans de Kok, voorzitter Petra Vriens, secretaris a.i. Jose Groeneveld, penningmeester Cobi Groen, evenementencommissaris Jan Groen, vice-voorzitter a.i. Rene Meulenkamp, lid
REDACTIE Klaas Gorter René Meulenkamp
REDACTIESECRETARIAAT René Meulenkamp Marktstraat 36 1411 EA Naarden
INHOUD SPIDERAMA 2 MILLE MIGLIA 1992 In mei zijn een aantal leden van het ARSR naar Italië geweest. De Mille Miglia staat bekend om z'n gezellige sfeer en de vele mooie klassiekers. Patrick van Raffen doet verslag.
5
KOMMER EN KWEBBEL Speedy ergert zich deze keer aan de mensen om hem heen die menen zich met zijn restauratieproject te mogen bemoeïen. Ergert u zich niet. Laat hem maar aanmodderen.
8
EEN VERLIEFDHEID DIE NIET OVERGING Een korte kroniek over de restauratie van een Giulia Spider. Geen verhaal vol kommer en kwel maar een beschrijving van wat er aan de auto is gedaan. De auteur doet verslag vanaf de zijlijn.
HISTORISCHE RACES OP DE NÜRBURGRING Van 13 tot en met 16 augustus vinden er op de Nürburgring voor de 20-ste keer Historische Races plaats. In SPIDERAMA een voorproefje voor wie mee gaat naar dit evenement.
10 12
...EN VERDER...
VORMGEVING & LAYOUT Tobias Baanders Aan dit nummer werkten verder mee: Jose Groeneveld, Hans de Kok, Rony Ordelmans en Patrick van Raffen
ADVERTENTIES f 50,00 per pagina, f 30,00 per halve pagina, f 20,00 per vierde pagina, steeds per nummer. Voor informatie/lidmaatschap: Alfa Romeo Spider Register p/a Delwijnsestraat 12, 5315 AV Kerkwijk tel.: 04184 - 29 41
Het overnemen van artikelen is alleen toegestaan na schriftelijke goedkeuring door de redactie.
2
Van de Voorzitter,
3
Clubartikelen,
4
Eierrit,
16
Spiderman
Dit is het tweede nummer van Spiderama. De oplettende lezer zal het opgevallen zijn dat er in de typografie enkele veranderingen zijn doorgevoerd. Naar wij hopen ten goede, want ons doel is en blijft om een prettig leesbaar en goed ogend blad te maken voor onze leden. Onze drang naar verbeteringen zal ook in de toekomst zeker zichtbaar zijn. Waarschijnljk een trekje dat iedere redactie heeft: nooit helemaal tevreden en altijd uit op verbeteringen. Om enige tegemoetkoming in de kosten te bewerkstelligen, hebben wij gelukkig ook al enkele adverteerders. Mocht u nog een potentiële adverteerder weten, meld dit dan bij de redactie of het bestuur. Ook nu geldt weer: veel leesplezier! De redactie
1
SPIDERAMA 211992
Van de Voorzitter
N
u, driekwart jaar na de oprichting, wil ik terugkijken op hoe het één en ander is verlopen. Al met al is het vaarwater rond het Spider Register allesbehalve rustig geweest. Met name de contacten met de beide grote Alfaclubs zijn niet helemaal bevredigend. Maar hierover wil ik niet schrijven in het clubblad. Laten we het vooral gezellig houden.
Soms is uit het jaartal het type niet geheel duidelijk af te leiden. In die gevallen heb ik gegokt. Giulia/Giulietta Spider 3 Duetto ('rondkontspider') 5 Spider 1300/1600 3 Spider 2000 Veloce 18 (waarvan zeker 3 stuks USA) Spider 'taartschep' 6 Spider 1991/1992 5 Twee leden hebben (nog) geen Spider. Opvallend is het relatief grote aandeel 'nieuwe' Spiders. Verdelen we de Spiders naar kleur dan zal voor de hand liggen welke kleur het meeste voorkomt: rood 22 blauw 3 grijs 11 groen 1 wit 4 zwart 1 Het type 'taartschep' is een verzameling van Spiders van 1983 tot en met 1990. Uitdrukkelijk wil ik er bij zeggen dat deze benaming zeker niet beledigend bedoeld is. (Bijna) iedereen weet bij deze naam wat er bedoeld wordt. Wellicht hebben leden andere goede omschrijvingen voor de verschillende modellen. Schrijf even een briefje naar de redactie! Tot ziens op één van de evenementen.
Gelukkig zijn er veel mensen die enthousiast reageren en lid zijn geworden van het 'Alfa Romeo Spider Register'. Op het moment van dit schrijven telt de vereniging al ongeveer vijftig leden. Ik wil al deze leden bedanken voor hun vertrouwen in het Spider Register. Ik vraag iedereen alert te zijn op potentiële leden. Om van een goede toekomst verzekerd te zijn, hebben wij meer leden nodig. Ik wil hierbij wel benadrukken dat wij zeker niet moeten streven naar 'hoe meer leden, hoe beter'. De sfeer en gezelligheid in de club zijn mijns inziens veel belangrijker. Behalve aan nieuwe leden is er ook nog behoefte aan bestuursleden. Ik wijs er nogmaals op dat wij nog een kleine club zijn, zodat een bestuurstaak niet veel tijd kost.
Hans de Kok
Welke auto's hebben 'wij'? Ik heb een opdeling gemaakt naar zes categorieën en deze vergeleken met de ledenadministratie.
2
SPIDERAMA 2 / 1992
Clubartikelen
de 2000 Veloce, heel knap gemaakte kopieën van een Duits origineel. Er zijn meerdere artikelen in voorbereiding (waaronder t-shirts). Mocht u een suggestie hebben voor een leuk en origineel clubartikel, dan horen wij dit graag. De artikelen zijn verkrijgbaar tijdens evenementen van onze vereniging. De prijzen zijn als volgt: sweater f 35,00 paraplu f 25,00 sticker f 1,00 instructieboekje 2000 Veloce f 17,50
Zoals in het vorige nummer toegezegd, volgt hier een opsomming van de eerste clubartikelen die wij u tegen een aantrekkelijke prijs kunnen aanbieden. Als eerste hebben wij sweaters laten vervaardigen in de kleuren rood, wit en blauw, met in de linkerbovenhoek het clubembleem. (Bij de rode en witte sweaters in het zwart, bij de blauwe sweaters in het wit gedrukt.) Dan hebben wij paraplu's in de kleuren rood/wit bedrukt met het clubembleem in het zwart. Als derde clubartikel is er de verenigingssticker, die u hopelijk al op de Spider heeft zitten, maar die u altijd bij ons kunt verkrijgen om uw andere autoes) mee te verfraaien. Tot slot zijn er instructieboekjes voor
Graag tot ziens op het volgende evenement. José Groeneveld, penningmeester
Provincialeweg Zuid 13
4286 LJ Almkerk tel. 01834-1066 Carrosserie reconstructie Renovatie van klassieke automobielen
Verkoop van plaatwerk en doorlopend aanbod van geïmporteerde klassieke Alfa's.
3
SP1DERAMA 2 / 1992
De Eierrit
M
aandag 20 april, 2e Paasdag, was het vroeg opstaan, want vandaag stond de Eierrit van het Spider Register op het programma. De Spider mocht weer van stal, hij stond al schoongewassen te wachten. Na snel ontbeten te hebben, kwam de familie Groen ons ophalen met hun twee Spiders. Na een kop koffie vertrokken wij en besloten, ondanks wat regendruppels en donkere wolken, de kap omlaag te doen. Het bleek een goede keuze te zijn, want na een kleine tien kilometer begon de zon te schijnen. Het reisdoel was Gorinchem, waar de rit bij Alfa
tweede auto dus vooraan gaan rijden om de route uit te stippelen. Er ontstonden zo verrassende koppels en het bevorderde de onderlinge contacten tussen de verenigingsleden. De rit begon gelijk lastig. Er zijn veel deelnemers geweest die meerdere keren opnieuw zijn gestart. Achteraf bleek dat er een klein foutje in de routebeschrijving stond, omdat er een regeltje was weggevallen. Waarschijnlijk hebben we veel geluk gehad, want ons koppel reed het begin in één keer goed. Vanaf Gorinchem werd koers gezet richting Heukelum, en daarna via de Linge richting Beesd. Het was nog steeds schitterend weer en dit maakte dat de prachtige omgeving waardoor wij reden nog beter uitkwam. Tussendoor werden nog enkele lastige vragen beantwoord en werd via Buurmalsen koers gezet richting het dorpje Buren, waar het de bedoeling was dat tijdens een wandeling nog vragen zouden worden beantwoord. De meeste deelnemers hadden echter veel vertraging opgelopen en er werd besloten om gezamenlijk richting eindpunt te rijden, om toch nog op tijd binnen te zijn. Zo ging de tocht via Zoelen, Ingen en Eck en Wiel richting Amerongen, wat alleen bereikt kan worden via een pontje. Na hier lang op gewacht te hebben (geen probleem als je met open dak lekker van de zon kunt genieten) kwamen we na door Amerongen gereden te zijn aan bij het Hotel-Restaurant in Leersum. Zo'n honderd meter voor het eindpunt gaf de auto van één van onze leden het even op, maar na een duwtje van enkele te hulp schietende Altisten was voor dit lid ook de rit voorbij. Onder het genot van koffie, fris, wijn, kroketten en andere gezonde happen en dranken werden de prijzen uitgereikt. Het koppel waar ondergetekende deel van uit maakte, wist de tweede prijs in de wacht te slepen. (Dit uit een totaal van twee goed ingeleverde formulieren, een hele prestatie dus!) Na nog wat gedronken en gegeten te hebben, reden we voldaan naar huis. José Groeneveld
Romeo-dealer Argo zou beginnen. Na onderweg veel bekijks gehad te hebben, reden wij een goed uur later het terrein van Argo in Gorinchem op en zagen dat er al één Spider aanwezig was, die van Hans de Kok, die als echte voorzitter controleerde of de koffie al warm was. Tussen elf en twaalf uur reed menig Spider het terrein op en kon iedereen genieten van een kopje koffie in de showroom. Er meldden zich enige nieuwe leden, die ik bij deze hartelijk welkom wil heten bij onze vereniging. Om half één was het startveld compleet. Het bestond uit een Giulia en een Giulietta Spider, meerdere 1600- en 2000-modellen en enkele gloednieuwe exemplaren uit 1992. Wij kregen de routebeschrijving uitgereikt, waarbij het de bedoeling was dat er koppels werden gevormd van twee auto's. De voorste auto moest de route bepalen door middel van een kaart, de tweede auto moest foto's van de omgeving in de goede volgorde plaatsen. Op de helft van de rit werd er gewisseld en moest de 4
SPIDERAMA 2 / 1992
Mille Miglia 1992
z
VERSLAG ITALIEREIS
aterdagochtend vijf uur ging bij mij thuis de wekker af. Met nog wat slaperige ogen stond ik op. Eindelijk was het zover, vandaag zouden wij afreizen. Op zoek naar onze 'roots'. Spaghetti, gelati, Gullit, Arese en natuurlijk Alfa Romeo. Kortom: Italië, here we come! Eindhoven was het verzamelpunt, waarvandaan wij met vier Spiders zouden vertrekken richting Venlo. Het was die dag al vroeg mooi weer, zodat wij gelijk open konden gaan rijden. Na een half uur kwamen wij bij de grens aan en konden wij eindelijk het 'Hanjasyndroom' van ons afzetten. Met een gangetje van bloed, zweet en tranen stond de tent, nou ja tent,
een tweepersoons 'onderkomen'. Gelukkig zou het mij in Italië beter afgaan. Die avond gingen wij vroeg naar bed omdat wij de volgende dag weer bijtijds wilden gaan rijden. Het laatste stuk naar onze eindbestemming was weliswaar niet lang, maar wel vermoeiend omdat wij in Italië binnendoor zouden rijden. De volgende dag zijn wij zonder problemen naar onze camping aan het Gardameer gereden, waar wij onze tent hebben opgezet. Nadat alles was uitgepakt en opgezet, gingen de zwembroeken aan en werd er ter afkoeling een frisse duik in het meer genomen. Het
zo'n 140 km reden wij vrolijk verder zonder schichtig om ons heen te kijken of de AVD ergens een verrassing had neergezet. Omdat de reis voorspoedig verliep, besloten wij om in Zwitserland te overnachten, zodat wij de volgende dag maar een klein stukje te rijden hadden. Tot zover verliep alles goed, totdat wij bij de camping aankwamen en de tent op moesten zetten. Ik had nog nooit gekampeerd en wist nog niet eens hoe een haring er uit zag. Van het meenemen van camping-attributen zoals bestek, borden, bekers enz. had ik nog nooit gehoord. Na een half uur
was bloedheet die dag. Maandag was het onderdelendag. Al vroeg gingen wij op pad naar sloperijen in de buurt. Dit had echter weinig succes want telkens was het antwoord: 'Nicht gucken bitte' en af dropen we weer. Die avond stond er een nieuw fenomeen op mij te wachten 'het barbecuen'. Het begon allemaal heel aardig, tot het moment dat ik dat ook wel eens wilde proberen. U raadt het al, het werd een puinhoop. Vlees verbrand, vlees rauw, vlees op de grond, maar niet op het bord. Er was één schrale troost, het bier en de wijn smaakten goed. Dinsdag reisden wij naar Verona af. Wij besloten om het laatste stuk met de
5
SPIDERAMA 2 / 1992
trein te gaan en de auto's ergens veilig bij een station neer te zetten. Wij kwamen bij een oud en fraai ogend station aan. Wij vroegen aan de beide spoorwegbeambten hoe laat de trein richting Verona vertrok. Nadat ze de dienstregeling bestudeerd hadden, zeiden ze dat de eerstvolgende trein om half vijf zou komen en het was pas tien
Gelukkig was er naast de weg een restaurant met parkeerruimte voor de gasten. Wij vroegen in steenkolen-Italiaans aan de ober aldaar of wij de auto's hier mochten parkeren, omdat er nergens anders plaats was en wij naar de Mille Miglia wilden gaan kijken. Dit was eerst niet mogelijk, maar na verloop van tijd vroeg de man wat voor auto's wij reden en toen éénmaal het woord Alfa viel, was het geen probleem meer en hadden wij de gehele dag een bewaakte parkeerplaats. Na op een terrasje te hebben ontbeten, liepen wij naar het plein waar de auto's opgesteld stonden voor de presentatie en de technische keuring. Wat je daar allemaal ziet is echt TE GEK, werkelijk het mooiste van het mooiste op autogebied stond er. Bentley's, Ferrari's, Maserati's, Bugatti's, Alfa's, Lancia's, Mercedessen enz. Maar niet alleen MM-auto's, ook moderne kanjers reden er rond, zoals de F 40, ES 30, 308 GTS enz. Na de hele dag al dat schoons (en niet alleen auto's) bewonderd te hebben,
uur! Dus toch maar met de auto naar Verona. Na daar enige tijd rondgelopen te hebben en een bezoek aan de plaatselijke Mac-Donalds gingen we weer op huis aan. Wij zouden die avond (gelukkig maar) niet zelf gaan koken. Wij hadden in het plaatsje Lazise een leuk restaurant gezien. Woensdag zijn wij nog wat autohandelaren afgegaan en hebben wat rondgetoerd in de omgeving. Bochtige landwegen, heuvels, mooi weer, open rijden en veel tanken. Kortom, genieten geblazen. Die dag verliep perfect, althans bijna, want 's avonds kwam het barbecueverhaal weer om de hoek kijken. Maar ik bemoeide mij er niet mee en ziedaar: het vlees smaakte heerlijk. Donderdag was het dan zover, de Mille Miglia zou vandaag van start gaan. Al vroeg reden wij richting Brescia. Wij besloten de auto's in de voorstad te parkeren en het laatste stuk te lopen. Wij konden maar twee auto's parkeren.
gingen wij wat eten om vervolgens de start af te wachten. De eerste auto's vertrokken pas om half acht. Donkere wolken trokken samen boven Brescia en het begon die avond te regenen, met bakken uit de hemel. Zou de Madonna dan toch willen dat de MM elk jaar met 6
SPIDERAMA 2 / 1992
regen verreden wordt? Na de start van de helft van het veld besloten wij ook aan te sluiten bij de stoet. Na nog even een oude Ferrari te hebben aangeduwd, reden wij weg uit Brescia met de MMcolonne mee. Groot licht aan, knipperlichten aan, dakje naar beneden (ondanks de regen) en meerijden. Wat je dan meemaakt, is niet onder woorden te brengen. Duizenden mensen langs de weg die zwaaien, juichen, ja zowat voor de auto's springen van vreugde. Kruispunten die door de politie worden afgezet en diezelfde agenten juichen even hard mee. Rode stoplichten en voorrangswegen kent men niet en er wordt volop ingehaald op smalle tweebaanswegen. Wij zijn de MM tot Verona gevolgd en daarna weer terug richting camping gereden. Het was inmiddels al diep in de nacht. Vrijdags stond een bezoek aan het Alfa Museum op het programma. Wij reden vroeg weg want het was zo'n twee uur rijden naar Arese over de autostrada. Voordat wij het museum binnengingen, moest er nog wat geld gewisseld
op mij af. 'Olanda?' vroeg de man vriendelijk en ik knikte. Toen de man vroeg wat wij hier kwamen doen, zei
ik dat wij naar het Alfa Museum gingen. Na nog wat halve zinnen, 'Goellit, Alfa en AC Milan' zei de man mij gedag en liep vrolijk verder. Na een tijdje rond te hebben gelopen in het museum, vertrokken wij weer richting het Gardameer. Wij hadden een leuke weg terug uitgestippeld, door vele dorpjes, bergpassen en heuvels. Het was inmiddels weer hard gaan regenen, zodat het behoorlijk oppassen was op de gladde, smalle bergpassen. Maar na zo'n vijf uur rijden kwamen wij allen weer veilig aan. De volgende dag zouden wij weer op huis aan. Dat betekende vroeg op om de tent af te breken en in te pakken. Na volgetankt te hebben, vertrokken wij richting Zwitserland en vervolgens naar de camping in Duitsland om te overnachten. De dag daarna reden wij in één keer door naar Nederland, zonder verdere problemen. Eenmaal thuis aangekomen was het snel uitpakken en een warm bad nemen om bij te komen van een vermoeiende maar fantastische vakantie. Italië, tot volgend jaar!
worden. Omdat wij de auto's op een plek hadden geparkeerd waar het niet mocht, bleef ik even zitten. En ja hoor, een paar minuten later kwam de plaatselijke parkeerwachter al aanlopen. De man keek een beetje naar de auto's en stapte vervolgens
Patrick van Raffen
7
SPIDERAMA 2 / 1992
Kommer en Kwebbel
Z
oals u waarschijnlijk bekend uit de vorige Spiderama, ligt mijn Spider uit elkaar voor restauratie. Hopelijk kan ik er tegen de tijd dat u dit leest weer in rijden. Het komt u ongetwijfeld bekend voor, als ik u vertel dat er meer tijd in gaat zitten dan aanvankelijk gedacht. Immers bij aankoop van een restauratie-object is iedere nieuwbakken eigenaar enthousiast en gaat aan de slag met overdreven optimisme. Al snel slaat die euforistische stemming om en kan alleen je eigen eigenwijsheid het hele project nog tot een goed einde brengen omdat 'Jan en alleman' zich ermee gaat bemoeien. De 'Jannen' en 'allemanmen' zijn onder te verdelen in drie categorieën: 1 de familie, 2 de pessimisten en 3 de kenners. Om met de familie te beginnen: deze groep moet je koesteren! Zij zijn het die absoluut niet begrijpen dat je een dertien jaar oud wrak voor (in hun ogen) te veel geld koopt, dat
weer in elkaar zet, om er vervolgens alleen zomers als het mooi weer is mee te rijden. Laat staan dat ze weten wat een Spider is. Gelukkig kun je je nog aardig verdedigen door te vertellen dat een Spider een cabriolet is en dat deze auto's, eenmaal gerestaureerd, veel geld
waard zijn. Na die laatste opmerking raken ze, gek genoeg, eveneens geïnteresseerd. Later merk je dat je juist door deze categorie 'bemoeials' gemotiveerd wordt om door te gaan. Het zijn met name de familieleden die regelmatig en zonder scepsis informeren naar de stand van zaken, waarna de 'restaurateur' een technisch verhaal afsteekt. De geïnteresseerde doet, louter uit sociale betrokkenheid en eigenbelang, alsof hij/zij begrijpt waarover je het hebt. Een logische reactie want niemand wordt graag nagewezen met de gedachte: 'Zijn broer is niet helemaal goed wijs. Hij koopt sloopauto's, knapt ze op en zet ze in de schuur, erg hè. Ja. En hij kon zo goed leren!' Puur eigenbelang dus van het familielid om zich goed te laten informeren, opdat hij/zij zich kan verdedigen in de buurt. En dan de pessimisten. Meestal van het type 'ding' helemaal uit elkaar haalt en voor nog meer geld
8
SPIDERAMA 2 / 1992
eigenaar van een Opel, een VW, een Lada of een Japanner, die ooit via via hebben gehoord dat Alfa's zo roesten. Jazeker! Ze roesten al in de folder. De pessimisten doen er alles aan om je de restauratiemoed in de schoenen te laten zinken. Want wat moet je nu met zo'n roestbak waar je maar hooguit één week per jaar in kunt rijden en dan nog met de kap dicht. Hier past maar één vorm van verdedigen. Begin een ongelooflijk droevig verhaal over de fout die je gemaakt hebt door zo'n oude Alfa te kopen. Dat je dacht dat het bij deze Alfa wel meeviel met de roest en dat je er eigenlijk geen gat meer in ziet (dat ding zit vol gaten!). Je geld is op maar je moet doorgaan met de restauratie omdat de auto in de huidige staat niets meer waard is ……. Laat uw fantasie de vrije loop.
geïnteresseerd in jouw ellende? Het ergste zijn de kenners. Aaaaagh! Ik word gek van die betweters. Raak je met zo iemand in gesprek, wees dan op je hoede en treedt absoluut niet in detail over wat je allemaal aan de auto hebt gedaan. Dit volk begint direct in te hakken op al het werk dat je, in hun ogen, voor niets hebt verricht. 'Wat, heb je dat zo gedaan? Oooh wat zonde nou. Had me toch effe gebeld! Nu kun je weer helemaal opnieuw beginnen,' spreekt de kenner met enig medelijden in zijn ogen. Waarna je een hele verhandeling krijgt over het hoe en waarom je het fout hebt gedaan. Waar was de kenner toen je ermee bezig was? Die zat thuis achter de buis met een zak chips en een pilsje. En jij maar ploeteren! Conclusie: Ze bedoelen het misschien wel goed, maar je hebt er zo weinig aan. Advies: Laat je niet gek maken en ga gewoon je eigen gang.
Hoe meer ellende, hoe beter en des te sneller is de pessimist vertrokken. Niemand is toch
9
SPIDERAMA 2 / 1992
Een verliefdheid die niet overging
S
ommige dingen in het leven laten je niet meer los. Sommige mensen ook niet, maar daar gaat dit stuk niet over. Zo zag ik al in 1988 op het Italië-weekend de Alfa Spider waar dit
1990 naar de Nürburgring reed. Zo kwam ik dus regelmatig in Almkerk en steeds stond daar die ivoorkleurige Giulia Spider. Inmiddels niet meer te koop, daar het Jans enige exemplaar was. Tot in 1991 Jan plotseling meerdere exemplaren had. Uit de States. Toen mocht hij wel weg. Ik ruilde prompt mijn blauwe Spider in en besprak met Jan wat eraan moest gebeuren. Of liever: Jan vertelde precies wat eraan zou gebeuren. En dat werd keurig op schrift gesteld. Body geheel kaal, zodat zou blijken waar wat aan moest gebeuren. Motor en versnellingsbak reviseren, evenals, indien nodig, het stuurhuis. Nieuwe banden, nieuwe accu, nieuwe stoel- en binnenbekleding, nieuwe kap en verder alles nieuw wat nodig zou blijken en nog
artikel over gaat. In de stand van Jan Steutel uit Almkerk. Van hem had ik toen nog nooit gehoord. Kunt u nagaan wat een groentje ik was. Wie in het Alfa-wereldje kent Jan niet! Maar goed, bekijk de eerste foto. Daar staat 'ie, in Rosmalen dus. Volgens Jan (Steutel) was het een Amerikaan die keihard was, maar waarvan de motor en de versnellingsbak gereviseerd moesten worden. Ik zat er voortreffelijk in, maar helaas, de pecunia ontbraken. Vanaf dat moment bleef ik onrustig, zo onrustig zelfs dat ik op een gegeven moment een Spider uit 1977 kocht bij Jan. Een mooie donkerblauwe, waarmee mijn mederedactielid in
nieuw te krijgen was. De bumpers zouden opnieuw worden verchroomd en ga zo maar door. Nou, nou, 10
SPIDERAMA 2 / 1992
dacht ik, dat moet wel een hele mooie worden. En ik vond hem al zo mooi. Er zou ook een nieuwe voorruit in komen, want daar zat een barst in. Ik tekende dus vlot dat contract, want over de prijs waren we het binnen een kwartier eens. Zeuren doen anderen wel, nietwaar? Vanaf dat moment regelmatig even wezen kijken daar aan de dijk. Dat is soms wel even slikken. De draagbalken bleken niet zo hard als Jan had gedacht. Geen nood, twee gloednieuwe balken eronder en hoe! Het linkerachterspatbord voor een deel doorgestoken kaart. Geen nood, een nieuw stuk erin. En toen wekenlang weg, naar de spuiter. Maar na een maand of twee, daar stond 'ie. Niet te geloven, zo mooi en zo strak. 'Nou Jan, nu bouw je hem wel even snel op, hè?' Eerst de remmen, de wielen, de motor, de bumpers, de koplampen, de bedrading (nieuw), de veren, de- schokbrekers (nieuw), de meters, de knoppen, de pedalen en in die tussentijd de stoelen naar de bekleder. Op mijn verzoek echt leer, aan kunstleer heb ik een broertje dood. Dan de binnenbekleding en de kap. Maar ik vergeet iets moois: de eerste proefrit. Jan op een
stoelen en de kap. Inmiddels is de Spider RDWgekeurd en is er een kenteken bekend. Maar zoals zo vaak, er zit altijd íets tegen. Een paar kleine dingen, zoals de bekleding van het dashboard, zijn nog niet
binnen. Ik moet dus nog even geduld hebben. Als u dit leest, heb ik er waarschijnlijk zelf inmiddels in gereden. En van genoten! Als u in zijn buurt bent, moet u zeker eens bij Jan gaan kijken. Grote kans dat u er nog bekenden ziet. Mijn Spider is namelijk niet de enige in ons register die bij Jan vandaan komt. En er zullen er vast nog wel meer volgen.
Klaas Gorter
paar oude lappen op de vloer, nog zonder stoelen dus en zonder kap. Jan was zelf bloednieuwsgierig of ie het nou wel deed. En ja hoor, hij liep. Moet je Jan zien zitten, prachtig toch! Daarna dus pas de 11
SPIDERAMA 2 / 1992
Historische Races op de Nürburgring
v
oor mij liggen foto's van dit jaarlijks terugkerende evenement in Duitsland. Bijna zes jaar geleden was ik daar voor het eerst. Ik was toen van plan om na dit weekend door te rijden naar Oostenrijk, want ik dacht: 'Nürburgring, da's een heel eind Duitsland in. Dat ligt bij Nürnberg (!), dan ben ik mooi over de helft van de rit.' FOUT! De Nüburgring ligt eigenlijk heel dicht bij huis, op ongeveer vier uur rijden bij het plaatsje, u raadt het al, Nürburg. Dichtstbijzijnde plaats is Adenau aan de noordzijde van het Eifelgebergte, 39 km van Autobahn 61. Voor een preciezere beschijving verwijs ik u naar de bijgesloten mailing, want ik wil u wat meer vertellen over dit fantastische evenement.
doen vanuit het eigen land of het buitenland. De camping is dan ook duidelijk verdeeld in 'kampen' opdat de merken strikt gescheiden blijven. De sfeer op de camping is er een die je zelden aantreft op een camping, laat staan bij een sporteenement. Overal heerst gezelligheid en bestaat veel belangstelling voor de gezamenlijke hobby: de auto. Een praatje maken met een lid van een ander merk is dan ook geen probleem. De meeste bezoekers arriveren op vrijdag. In een lange rij stromen de liefhebbers tot diep in de nacht binnen op zoek naar een plaatsje in 'hun' kamp. De echte 'freaks' zijn er al de week voor de races om ook bij de trainingen aanwezig te zijn. Vrijdagnacht is het opvallend stil op de camping. Iedereen heeft na
Europees Uit heel Europa komen elk jaar rond half augustus duizenden autoliefhebbers naar dit mekka van de Historische Autosport. En niet alleen maar Alfaspiders (wel veel), maar alle mogelijke merken met enige historie tref je daar aan. Om er enkele te noemen: Matra, Jaguar, Bugatti, Porsche, Ferrari, Larnborghini, Lotus, Austin Healy, Aston Martin, Lancia - te veel om op te noemen. De meeste bezoekers komen in clubverband naar de plaatselijke camping, maar met name op zondag zijn er velen die gewoon een dagje Nürburgring
kennisgemaakt te hebben met de medekampeerders vroeg de tent opgezocht om zaterdagochtend fris aan de dag te beginnen. Historische zaterdag Vroege voegels zitten om acht uur al klaar op de tribune van het circuit, dat zich op loopafstand van de camping bevindt. Dan gaat namelijk de eerste race beginnen. De races gaan de hele dag door met elk half uur een andere klasse aan de start, met om ongeveer half zeven de laatste. Er wordt gereden in verschillende FIA- en FISA-klassen en diverse 12
SPIDERAMA 2 / 1992
clubklassen. Alle deelnemende auto's opsommen zou dit hele blad vullen. Enkele van de vele Alfa's die om het hardst strijden voor de prijzen wil ik hier toch wel noemen, zoals een 1900 CSS Touring (1957), enkele Tubolare Zagato's (1963/64) en een Sprint Speciale (1964) die het opnemen tegen de Porsche 356 en Lotus Elan. Zo zie je er ook enkele Monza's (1932) die hun rondjes draaien in goed gezelschap van de Maserati 250 F, de ERA en de Talbot Lago. Ook Scuderia del Portello is aanwezig met enkele Alfa's van het type 1900 SS, 1900 CSS en (zes maal !) Giulia Sprint GTA 1600 (1965).
Dat biedt de mogelijkheid om, 's morgens, voordat de winkels (om twee uur) sluiten, proviand in te slaan voor de barbecue op zaterdagavond. Rond zevenen heeft iedereen trek en worden de
Door het lint Die eerste dag heb ik zes jaar geleden niet helemaal meer meegemaakt. Even na 15.00 uur werd het me allemaal te veel. Hoewel ik een fervent liefhebber ben van 'live' autosport en graag verkeer in de lucht van verbrande olie, schroeiend rubber en warmlopende remmen en geniet van het
barbecues aangestoken. De een is daarin wat handiger dan de ander, maar als alles brandt, kan het feest beginnen. Wie vroeg klaar is, heeft waarschijnlijk rauw vlees gegeten en de laatste heeft het laten verbranden. De gezelligheid is er niet minder om. Tijdens de barbecue is het een kakafonie van anekdotes en andere Alfa-verhalen. Alfisti zijn een spraakzaam volkje want de gesprekken gaan tot in de kleine uurtjes door. Verzadigende zondag Ook zondag vangt de eerste race al om acht uur aan. Wie op de tribune blijft, wacht wederom een marathonzitting. Dat klinkt saai maar is het beslist niet, want ook nu wordt weer elk half uur een nieuwe klasse gestart. Voor wie geen zitvlees heeft, is het zeer interessant om ook een kijkje te nemen in de pits en op de buitenterreinen waar een levendige handel is in onderdelen, modellen en boeken (dit kan ook op zaterdag natuurlijk al). Mijn ervaring is dat op zondag ook de parkeerplaatsen en de langs het circuit lopende weg de moeite van het bekijken waard zijn. Je ziet dan natuurlijk niet alleen maar Alfa's, maar wat is daar tegen? Ik moet de eerste Alfist nog
gebrul van motoren. Ik dacht dat ik gek werd! Ik moest even weg van het circuit. Gelukkig biedt de omgeving van het circuit alle gelegenheid om even op adem te komen. Binnen een paar kilometer waan je je in de hooglanden van Zweden met veel bos en mooi glooiende kronkelwegen. Zij het dat ze hier Duits spreken natuurlijk. Dolle avond De toegangskaarten voor het circuit zijn de gehele dag geldig, ongeacht hoe vaak je in- en uitloopt. 13
SPIDERAMA 2 / 1992
tegenkomen die zijn neus ophaalt voor een passerende Ferrari F 40, een Lamborghini Diablo of een Countach, Jaguar E-type of Lotus Super Seven. Wie op maandag weer moet werken, doet er
hoeft te vertrekken, is het een genot om te zien hoe de camping leegloopt. Alsof er een tanker met klassiekers gelost wordt. Uit alle hoeken en gaten van het terrein komen auto's tevoorschijn die je
verstandig aan om zondagochtend reeds de auto te pakken en rond drie uur te vertrekken. Jammer, maar dat is beter dan in de file staan. Want één ding is toch wel opvallend bij een evenement als dit: tienduizenden mensen komen in dit weekend bij elkaar zonder dat er ook maar iets ernstigs gebeurd. Daar kunnen de HH voetbalsupporters een voorbeeld aan nemen! Als je op maandag pas
een gratis concours d’élégance voorschotelen. De zondagavond is meestal zeer rustig en geeft de gelegenheid om alle opgedane indrukken te verwerken. Vroeg naar bed en morgen rustig inpakken met de gedachte: Volgend jaar ga ik weer! René Meulenkamp
15
SPIDERAMA 2 / 1992
De Linnen Kap
K
ost dat ding f 630,00 exclusief btw, zijn ze duurder geworden? Ja, oh, maar ik mag hem nog hebben voor f680,00 inclusief. Verkocht. Hoe zet je hem erop, gewoon plakken, oke - doe maar mee. De kap eraf halen is geen probleem, met uitzondering van die punten waar het linnen vastgepopt is in ijzer, dit moet je eruit boren, en voor, bij de raamsluiting, is de constructie nog weer anders, maar zonder de achterbuurman en de overbuurman lukt dit nog wel. Wat er overblijft is een frame dat je het best eerst kunt laten zandstralen, dan in de primer en zwart spuiten. Daarna de kap bevestigen, eerst bij raam of eerst
bij de achterzitting, dit is niet helemaal bekend. Wat belangrijk is, is dat de kap strak zit, en oh ja, niet vergeten dat ijzerdraadje vast te maken. In ieder geval, de kap zit erop en niet eens slecht. De achterbuurman heeft niet geholpen, de overbuurman wel (hij rijdt een 33 QV 1.7) en heeft besloten nooit een cabriolet te kopen. Volgend jaar ga ik een nieuw interieur bouwen, ook zelf.
16
