Van de voorzitter De zomer 2011 was een zomer vol contrasten: nat, droog, warm, koud…. als een jojo sprong het Nederlandse weer van het ene extreme in het andere. Als ik dit schrijf, is het 15 september en bij 31°C bereid ik me mentaal voor om morgen om half 2 een middag met 42 Hollanders een jaarlijks georganiseerd toernooitje te spelen op een Spaanse baan. Zet dit weer naast dat van het KLM Open en de stormen op Texel, en je mag ons spelletje een “all weather sport” noemen. Onze nieuwe manager Wil heeft zijn zomerexploitatie er op zitten en mag er tevreden op terug kijken. De zich steeds voordoende belangenafweging tussen club en greenfeespelers is een spel van geven en nemen, en iedereen te vriend kunnen houden is niet iedereen gegeven. Chapeau! Mede daardoor liepen de clubactiviteiten perfect op de gebaande paden, ook dankzij de leiding van weer een grote groep enthousiaste commissieleden. Steeds weer nieuwe invalshoeken met een andere aanpak houden het voor de leden leuk en spannend, met als resultaat veel animo voor de diverse activiteiten. Ik ben dan ook blij dat we straks weer uit uw aller naam alle commissieleden een middag in het zonnetje mogen zetten met een hapje en een drankje. Want u en ik weten dat het vijvertje waaruit wij deze actieve leden moeten vissen niet zo heel groot is. Laten we er zuinig op zijn! Wanneer u dit leest, hoop ik dat de spade geslepen kan worden teneinde de hoop zand te lijf te gaan, welke moet worden omgetoverd tot een prachtig golflandschap. Ik ga daar nu maar even van dagdromen en wens u een mooie nazomer en herfst, teneinde de wintergevoelens verre te houden. Uw voorzitter Paul Kuip Czn.
Beëindiging lidmaatschap / leningsbewijs Leningsbewijzen worden teruggenomen indien meer dan 300 leningsbewijzen zijn geplaatst. Speelgerechtigde bedrijfsleden kunnen hun leningsbewijs omwisselen voor een persoonlijk leningsbewijs na bedrijfsbeeindiging. Het lidmaatschap dient vóór 3 december van het lopende jaar schriftelijk te worden opgezegd. t.a.v. H. van Wijhe, secretaris de Texelse Golfclub, Roggeslootweg 3, 1795 JX de Cocksdorp of per mail aan:
[email protected]
Inhoud pagina Kampioenen feest 2 Zo kan ik nog wel even doorgaan 5 Golfjournaalbeker 5 Het is pikdonker 6 Regelvraag 9 6 Strokeplay Clubkamp. Senioren 9 KLM Pro-am 13 Van de Overkanter 14 Mulligan 16 No puts, no glory…...alhoewel 19 Bar en Boos 31 19 Handicart wedstrijd 20 Regelvraag 10 20 Wedstrijdcommissienieuws 23 Môt kenne 24 Hole-in-one 24 De taaie senioren 27 Van de bestuurtafel 28 Wedstrijdkalender 31 Wedstrijduitslagen 31
De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen. Uw volgende clubblad verschijnt eind nov. Inleverdatum kopij 10 november
15de jaargang, januari
5 Druk Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg
KAMPIOENEN- & SEIZOENAFSLUITINGSFEEST
Zaterdag 5 november Aanvang 16.00 uur Locatie Hanenhuus
Na afloop van de maandbeker/nieuwe leden wedstrijd op zullen we – dit jaar voor het eerst – een waar feest hebben in het Hanenhuus waar de voorzitter alle Club– en Seizoenkampioenen gaat huldigen. Alle leden samen met hun partner (jeugd met hun ouders) zijn van harte welkom. Voor hapjes en 2 gratis drankjes word gezorgd. Het geheel wordt muzikaal omlijst door de bekende band “De Happy Swing Society”. The Happy Swing Society speelt wat specifieke jazz, niet altijd de bekende nummers maar stukken van Duke Ellington met wat mooie arrangementen, maar ook stukken van Sidney Bechet en wat Jazz in andere ritmes. Daarnaast ook zeker nummers van de Dutch Swing College band in de oudere bezetting. Kortom een feest van herkenning. Gezellige Swingende Muziek waarbij je elkaar ook nog kunt verstaan.
De Happy Swing Society van links naar rechts Hans Brada – drums Hugo Tiel – trombone Rinus Havelaar – trompet/cornet, leider Jaap Schuttevaer – bas Arnold Wildschut – saxofoons, klarinet Gé de Jong – banjo
Zo kan ik nog wel even doorgaan (12) Door Rob Maaswinkel Mijn stokken. Volgens Google maps was de afstand van Genua naar Barcelona 550 km. Hemelsbreed, maar die toevoeging had ik even niet gezien. Ik schrok me dus rot toen de Tomtom 957 km aangaf. Het was 34 graden buiten. Ruzie in de auto natuurlijk. “Mijn fout”, gaf ik ruiterlijk toe. De dames hoorden me niet. Ik had mijn stokken bij me, maar heb ze 3 weken in de auto laten liggen. In Italië verbleven we een paar dagen op een biologische slowfood camping in de bergen. Geen golfbaan in de buurt te bekennen natuurlijk en veel lange afstandwandelaars om ons heen. Van die types met korte broek, hoge wandelschoenen met dik profiel en sokken. Wij kwamen voor het eten, waar de eigenaar van de camping duidelijk meer affiniteit mee had dan met het onderhoud van het sanitair. Het was niet helemaal de omgeving om te informeren naar de dichtstbijzijnde golfbaan. Via een 3 daagse tussenstop in een chique hotel in het dure Rapallo, waar veel Italiaanse VIP’s rondliepen en waar ik gelet op het vakantiebudget ook maar niet gegolfd heb, kwamen we terecht in Rosas, net over de grens is Spanje. Uit gêne en respect voor de buren op de camping, keurige families uit Friesland en Brabant, de één vrachtwagenchauffeur, de ander bouwvakker, heb ik een handdoekje over mijn stokken in de auto gelegd. Vreselijk aardige mensen, maar geen golftypes. De meesten van hen zaten 3 weken op die camping en zo zag hun uitrusting er ook uit. Wij hielden het er 3 dagen uit. Voor het laatste deel van de vakantie hadden we een huis in de buurt van Estartit gehuurd. Ik vermoed dat het rustig moet zijn geweest in Almere deze
zomer. Estartit hebben we dus maar een beetje gemeden. Ik kon vanuit het heerlijk beschutte huis met zwembad wel eens op zoek gaan naar een driving range en puttinggreen. “Morgen ga ik”, zei ik tegen mijn vrouw en dochter. Ik had me echter inmiddels behoorlijk aangepast aan het tempo dat hoort bij de temperatuur van het land. Ontbijten en koffie tot 11 uur, dan een duik en vervolgens opdrogen. Late lunch met glaasje wijn, powernapje en tegen vijven klaarmaken voor het ontdekken van wederom een nieuw klein dorpje in de omgeving. “Morgen sta ik echt vroeg op en ga ik even een balletje slaan”. “Morgen”, zei ik bijna dagelijks. Manaña! Ze zijn de tas dus niet uit geweest. Maar ik weet zeker dat ik me verveeld zou hebben als ik ze niet bij me had gehad. Gek hé?
Golfjournaalbeker Door Hélène van Wijhe Zaterdag op tijd naar de golfbaan want mijn team heeft de wedstrijdleiding. Na het innen van de gelden even een paar ballen inslaan en wat putten. Mijn flightgenoten zijn Tillie van der Poel, Jan Kager en Alain Hirschler. De eerste ballen worden afgeslagen en dat gaat voor allen niet verkeerd. Ik mag zelfs het kokertje voor de longest neer zetten. 3e slag op de green en nog 2 putten. Ik zal jullie niet vermoeien maar met een par op 4-5-6 eindig ik de eerste negen met 22 punten en 44 slagen. Dan op naar de 2e negen en ik begin met par op de 10e en op de 11e – dan nog par op de 15e en de 17e. Op naar de 18e en dat was mijn slecht-
ste hole van de dag want daar score ik maar één puntje met als eindresultaat dat ik ook de 2e ronde met 22 punten en 44 slagen eindig. Je hebt van die dagen dat alles lukt en deze zonnige zaterdag was er dus voor mij ook zo één. Maar ik heb het zeker ook aan mijn flightgenoten te danken die mij onwijs aangemoedigd hebben om tot deze mooie score te komen. Dus Tillie, Jan en Alain nogmaals bedankt. Deze mooie dag hebben we met een barbecue afgesloten, met het team van heren 1 en dames 1, in de tuin van de familie Maaswinkel. Jan Blancke was na een zeer ingewikkelde berekening erop uitgekomen dat de heren 1 deze dag van de dames 1 hadden gewonnen. Wij dames zetten daar onze vraagtekens bij maar over de uitslag was geen discussie mogelijk. Het was een heerlijke, gezellige avond waarbij Jan Kager nogmaals uitlegde waarom hij het tee-gaatje van Alain nam als deze een goede drive had. Mannen logica of …? Maar Tillie en ik hebben er smakelijk om gelachen als Jan zijn bal een paar meter verderop sloeg. Daar winnaars nooit moe zijn werd er besloten om nog een afzakkertje in de Koog te halen waar de voeten nogmaals van de grond kwamen maar nu om te dansen. Al met al een dag met een gouden randje.
Het is pikdonker Door Bep Boumans en Schalk van der Schalie. De nachtwedstrijd – nog nooit meegespeeld! We werden gevraagd door Margreet en Winny of we mee wilden doen aan een nachtwedstrijd. Natuurlijk zijn wij daar wel voor te porren, dus inschrijven maar, en we zien wel hoe het gaat lopen. Nadat de indeling bekend was zijn we van start gegaan. Schalk, met wie ik moest lopen, was mijn maatje. Antoine en Nel waren onze flightgenoten en om 18:00 uur gingen we van start nadat iedereen op de teebox was. Eerst met een eigen bal van start de eerste 9 holes en vervolgens met de beste bal verder spelen. De eerste negen holes gingen ons erg goed af. De één redde de ander wel als het niet goed ging, maar over het algemeen ging het goed met ons beiden en kwamen we binnen met 15 punten. Het begon al een beetje te schemeren dus terug naar het clubhuis voor een wijntje of biertje, die we aangeboden kregen door de organisatie. Daarna stond er een heerlijke maaltijd klaar waar we met zijn allen van zaten te genieten. Nu maar wachten tot het donker werd! Eindelijk was het zover! Om ongeveer 21:00 uur met zijn allen weer naar buiten gegaan en met de gekleurde armbanden, neon verlichte ballen en neon verlichte vlaggenstokken was het een vrolijke boel op de par 3 baan. Om de beurt afslaan en maar gokken dat het goed gaat, want zo’n bal voelt toch anders
aan dan een gewone golfbal. Schalk begon op hole 1 met zijn bal en het ging weer lekker. Op hole 2 een neary kans voor iedereen. Mijn bal lag maar net op de green en die was ook weer zo verslagen door anderen, maar Schalk moest putten en maakte een hele mooie birdie. Dat was bijzonder knap van die afstand en in het donker. Knap hoor Schalk zeiden ook Antoine en Nel. Tenslotte moet je maar gokken of het goed gaat. Zo hier en daar hoorde we ook andere mensen lachen en roepen, waaronder mijn eigen Dirkie die met Sjaantje moest spelen en haar af en toe ook kwijt was en dacht dat ze in de hole stond. Ergens anders hoorde ik ook gegil en daar bleek iemand in de bunker te zijn gevallen (Hil) met kar en al maar dat is goed afgelopen. Gelukkig bleef het droog op een paar spetten na, terwijl we dachten dat we misschien nog moesten stoppen aangezien het al behoorlijk begon te flitsen. Gelukkig viel het mee en is iedereen droog binnen gekomen. Vervolgens gezellig aan de koffie, thee of borrel en in de tussentijd even lekker bijkletsen. Toen Margreet en Winny FORE riepen en iedereen stil was, begon de prijsuitreiking. En ja hoor geloof het of niet de prijs was voor Schalk en Bep. Met 26 punten kwamen we binnen, nooit verwacht maar het was echt zo, dus ook wij hebben geschiedenis geschreven. Hartstikke leuk. Ik hoop dat we in goede gezondheid volgend jaar weer mee kunnen spelen. Verder wil ik de kok en de bediening bedanken die tenslotte toch maar weer goed
voor ons allen gezorgd hebben. Daarnaast wil ik Margreet en Winny bedanken voor hun inzet voor deze avond en voor de leuke prijzen. Heel heel hartelijk bedankt en tot volgend jaar!
Regelvraag 9 Het feest naar aanleiding van het huwelijk van Margreet en Reijn was voor velen van ons een openbaring, in die zin dat er ook in de bunker gedanst blijkt te kunnen worden. Eénmalig, maar om niet te vergeten! De stemming was uitstekend, de muziek paste goed bij de sfeer en de hapjes waren, evenals de drank, overvloedig aanwezig. Maar…..wat nu als je één dezer dagen in de zorgvuldig aangeharkte bunker bij de negende een cocktailprikker tegen komt, waar tegen je bal tot stilstand gekomen is? Antwoord: De cocktailprikker moet gezien worden als een los obstakel en dat betekent in de hindernis: mag zonder straf verwijderd worden. P.S.: wat nu als er een stukje van een garnaal achtergebleven is in diezelfde bunker? Zie regel 23-1 en 13-4 Dat betekent afblijven! Straf bij overtreden: verlies van de hole bij Matchplay en twee strafslagen bij Strokeplay. Kortom een klus voor de greenkeeper.
Strokeplay club kampioenschap Senioren Door Marijke de Beer Toen ik op de site van de golfclub keek, kon je je aanmelden voor het club kampioenschap strokeplay Senioren en met de vraag aan Hans om hier aan mee te doen. Gelijk onze agenda’s bekeken en op maandag 22 augustus en dinsdag 23 augustus hadden wij geen afspraken. Dus ons gelijk opgegeven. Ik was maandag ingedeeld in de flight met Martin Land en Schalk van der Schalie. Met Martin heb ik al een eens gespeeld op de Haagsche en toen haalde we wat golfen betreft niet het beste bij elkaar naar boven, wel enorm gelachen. Schalk kende ik uiteraard wel, maar nog nooit had ik zijn golfspel bewonderd. Dus er op af en lekker spelen het was die dag geweldig weer, dat kunnen de meesten zich nog wel herinneren, want het was één van de mooiste dagen van deze zomer. Met het klaargemaakte lunchpakketje voor mij, door Hans, gingen wij de baan in. We speelden allemaal redelijk en Schalk ramde de ballen ook nog lekker ver weg. Geweldig als je op die leeftijd nog zo lekker kan spelen. Martin was ook super serieus en hij putte de ballen van enorme afstanden recht in de hole. Ik speelde in het begin redelijk, maar door het geweldige spel van de mannen
begon ik ook lekker te draaien en met een rondje van 41 slagen op de tweede negen, kwam ik op de eerste speeldag met 87 strokes bruto het clubhuis binnen. Dat was genoeg dus bij de dames bovenaan. Na lekker nog even te hebben nagezeten op het terras, vervolgens even naar huis. Want maandag is ook de Par 3 zomercompetitie, dus tegen vijven weer naar de baan 18 holes kleine baan spelen, hoe gek kun je zijn. Het verbaasde me dat er nog wel tien senioren liepen, die ’s morgens met de wedstrijd hadden meegelopen en ook dinsdag moesten er nog 18 holes grote baan gelopen worden. De wedstrijdleiding had alles voor elkaar. De uitslag stond op de site en bij het kopje "komende wedstrijd” de indeling voor de dinsdag, ik was ingedeeld in de laatste flight met Abe Keijser en Dirk Boumans, ze noemden ons de “championsflight”. En wat wordt er veel gekeken naar de uitslagen door onze leden. Dus rustig was mijn voorbereiding niet, wat een reacties via mail, sms, telefoon enz. enz. Erg leuk en nogmaals dank hiervoor, wat een support. De meesten, gaven mij het advies “VASTHOUDEN”. En ook Els Postma, zei nog, wat een mooie ronde gisteren, probeer het vast te houden en doe je best. Dus ik had zeker al die lieve woorden in mijn oren geknoopt en ja………ik heb het vastgehouden, want ook de tweede wedstrijd speelde ik 87 strokes bruto.
Door Dirk Boumans Dag 1
De eerste dag ben ik ‘s morgens om 06:15 uur opgestaan om te Golfen. Veel mensen vragen zich af of dit normaal is, maar als echte golfliefhebber heb ik daar geen moeite mee. Daarnaast beloofde het een prachtige dag te worden met weinig wind en veel zon, kortom: perfecte golfomstandigheden. Mijn flightgenoot was Janneke Kampstra. Om 08:30 uur gingen wij van start en na 1,5 uur waren we samen met een Buggy de eerste negen holes rond, welke Janneke voortreffelijk had doorlopen. Na een half uurtje pauze en een heerlijk kopje koffie, konden we onze weg vervolgen. Vervolgens kwamen we na een rug- en nekmassage van Janneke en na heel veel geklets binnen. Janneke had een score van 90 slagen en zelf kwam ik met 86 slagen binnen. Uiteindelijk bleek dat de 86 slagen voor mij voldoende waren voor het behalen van de eerste plaats na de eerste speeldag. Dag 2 De laatste Flight speelde ik samen met Marijke en Abe. Twee fantastische mensen waar we zeker wat mee gingen beleven. Je kon aan Abe merken dat hij wat gespannen was en ook alles uit de kast haalde om mij uit het spel te krijgen, maar zo’n doorgewinterde oude rot haal je niet zomaar uit z’n spel. Sterker nog, ik zat nog niet eens in m’n spel.
Strokeplay Clubkampioenschap Senioren – Tussen de wedstrijd door konden we van de prachtige baan en natuur genieten. Allerlei vogeltjes, waaronder de Groenpoot, Fazanten, Kiekendieven, maar ook hoorden we regelmatig een Muskut vogeltje. Ik had hier nooit van gehoord maar het vogeltje was wel degelijk aanwezig bij iedere bal die niet de gewenste richting of lengte had. Op hole 7, waar Abe de eer had, stonden Marijke en ik al lachend onder de parasol te wachten op Abe z’n rituelen. Waarbij hij al aanlopend om zijn afslag te doen zei: “moet je die twee tortelduifjes eens zien”. Wat wij al wisten en Abe niet, is dat hij een wereld afslag zou maken van een meter of 10 rechtstreeks het duin in. En ja hoor daar hoorden we het bijzondere vogeltje weer voorbij komen. Marijke ging ondertussen gewoon door met haar puntjes, waarbij het vogeltje ook wel eens van zich liet horen.
de tweede negen, waardoor ik moeite had om hem bij te houden. Ondertussen ging Marijke stilletjes door, nou ja stilletjes is ook weer niet helemaal waar, want geloof me, wat kan die meid kletsen! Ik hoorde Marijke meer dan ons bijzondere vogeltje, maar goed, terug naar de score.
Na de eerste negen had Marijke als een beer gespeeld en was met 40 slagen binnen. Erg knap hoor! Abe had 46 slagen en mijn teller stond op 45 slagen. Ik dacht twee slagen voor en niets aan de hand. Na het bezoek aan het clubhuis had ik een Mars voor Abe meegenomen en zelf had ik een Snicker. Marijke hoefde niets, want Hans had een flink lunchpakket meegegeven, waarvan ze wel een week kon eten. De Mars had ik beter niet aan Abe kunnen geven, want hij begon welvarend aan
Tot hole 14 stonden Abe en ik gelijk. Op hole 15 twee goede afslagen, tweede slag Dirk in de bunker en Abe op de green. Abe had uiteindelijk een Par en Dirk 6 slagen. Op hole 15 had Abe de eer en landde drie meter naast de vlag.
vervolg
Vervolgens rost Dirk de bal links in het duintje en je zag Abe helemaal opfleuren, maar als er voor Dirk druk komt, dan komt het beste in hem naar boven. Ik plaatste vervolgens mijn tweede slag 30 cm naast de vlag waarna Abe zijn birdy mistte. Hierdoor hadden we allebei een Par op hole 15 en op dat moment had ik de wedstrijd weer in handen. Op hole 16, waar we weer eens moesten wachten op Ed, Martin en Adriaan, wilde Abe wel eens weten of de teller in de buggy kilometers waren of uren. Na een klein stukje met een wielie en een dubbele schroef, was niet alleen Abe, maar ook de flight voor ons de weg totaal kwijt. Abe sloeg nog tollend zijn bal linksaf de rotzooi in en kwam er met 7 slagen af. Ik kan beter tegen wielies en schroeven, want kwam er met een par af. Hole 17 eindigde in Par Par en hole 18 vijf voor mij en zeven voor Abe. Uiteindelijk was ik met 88 slagen rond en dat betekende: Clubkampioen! Bij de prijsuitreiking hoorde ik nog even dat de kampioenen in de vijver geflikkerd zouden worden, maar na de bekendmaking wie het waren en het aantal kilo’s, werden de wenkbrauwen gefronst en er maar van afgezien . Tot slot heb ik ontzettend genoten van deze twee dagen en hoop volgend jaar in goede gezondheid mijn titel te mogen verdedigen.
KLM Pro-am Door Lot van Schelt Het begon met de Teso maandbeker op 12 juni die ik won. Ondanks dat ik mee speelde in categorie twee, had ik netto de minste aantal slagen van het hele veld. Super gespeeld dus en vanaf die dag weer terug in de eerste categorie, niet dat het wat uitmaakt, maar strokeplay is toch leuker. Martin Land werd 2e, en de prijs, naast de Teso prijzen, was dat wij de halve finale van het KLM open toernooi op Burggolf Purmerend mochten spelen. Nu woon ik in Amsterdam dus heb ik wel vaker op Purmerend gespeeld. Gerdi Reijers (die daar lid is) wist me te vertellen dat we vast de geel/witte lus (de moeilijkste) zouden spelen, dat was altijd zo met wedstrijden. Nou dat zou pittig worden. Ik had zowel geel als wit weleens gespeeld maar meestal als je op Purmerend golft is het een combinatie van geel of wit met rood of blauw, die laatste zijn de makkelijke lussen. Ik had me ingesteld op een leuke dag golfen en me voorgenomen gewoon lekker te gaan spelen en wel te zien waar het schip zou stranden. Ik was er al om 11 uur, terwijl ik pas om 13.00 uur zou starten, maar zo had ik tijd om even wat chip en putt werk te doen. Bij het aanmelden kreeg je een kaartje voor de drivingrange, een doosje Nike ballen en je scorekaart waarop al aangegeven stond hoeveel slagen je mee kreeg, of je kan eigenlijk beter zeggen minder kreeg want het was ¾ handicapverrekening. Dus in plaats van 19 slagen kreeg ik er 14 slagen bij. Spannend en uitdagend!!
Martin kwam ik ook nog tegen, hij startte 20 minuten voor mij. Hij op de gele lus terwijl ik op de witte moest starten. Na elkaar succes gewenst te hebben gingen we op pad. Aangekomen bij de 1e tee bleek er iets vertraging, iedereen stelde zich voor, een huisarts uit Amersfoort, twee studerende zusjes waarvan er een caddie was en twee heren uit Den Haag, waarvan ook één caddie. Alain had ook mijn caddie willen zijn, maar vanwege Mees zijn vakantie baantje op Texel kon hij niet weg. Ik
werd er wel een beetje zenuwachtig van, maar dacht aan de laatste tijd dat ik goed in vorm was en dat had ik ook zonder caddie gedaan. Het was vooral heel ontspannen, we hadden een prettige flight. Geen ingewikkelde zoektochten of andere narigheid, maar ondanks dat ging het verschrikkelijk traag. Dit gold voor het hele veld. Uiteindelijk hebben we er zes uur over gedaan. Als ik met Marijke even een rondje 18 holes op de Texelse loop doen we dat in de helft van de tijd !!! Het was dan af en toe ook moeilijk om
de concentratie vast te houden, maar ik speelde toch heel constant en sloeg zelfs twee birdies. Uiteindelijk had ik 35 stableford punten waar ik heel trots op was gezien de ¾ verrekening. Mijn flightgenoeten hadden geen profijt gehad van hun caddies en scoorden 25 punten of minder. Jammer genoeg was ik niet bij de eerste drie, respectievelijk; 37 pt., en twee keer 36 pt., maar werd vijfde. In ieder geval goed genoeg om door te gaan naar de finale, 14 augustus op het Rijk van Nijmegen. Nou wil het toeval dat ik recent voor het eerst samen met Alain op het Rijk van Nijmegen gespeeld heb, dus hoe leuk is dat. Omdat Mees nog in Strendsend werkte bleven we nog wel even op Texel en kon ik nog mooi twee weken flink oefenen. Want stel je voor als je in de volgende wedstrijd bij de eerste drie zit speel je op de pro-am van de KLM open………….dus, Vervolg in het volgende golfboekje
Van de Overkanter Door Carper® Diem Social media “Doe niet zo asociaal, man!” riep mijn moeder, zaliger, vroeger wel eens tegen mijn vader, als die ’s ochtends tijdens het ontbijt de krant breeduit openvouwde; in volstrekte stilte het nieuws tot zich nam. Gehoorzaam vouwde hij hem dan op, legde hem getergd door een teveel aan autoriteit naast het nog ongetikte gekookt eitje en verzonk verder in stille gedachten. Ik moet er vaak aan denken als ik iemand in gezelschap betrap op het uitvouwen van pagina’s op de blackberry met duim en middelvinger; dan wens ik die toe, dat die de moed heeft even de volgende website te openen, http://www.youtube.com/ watch?v=kAG39jKi0lI. Een schitterend stukje Britse humor over iemand die komt klagen dat zijn blackberry niet werkt bij de lokale groenteboer. Deze Overkanter heeft dus een broertje dood aan al die mensen, die bij de eerste trilling in de broekzak de IPhone, Blackberry tevoorschijn toveren om niet alleen een onnozel twitterbericht tot zich te nemen, maar er tevens een wereldomvattende conversatie aan vast te koppelen onder het motto; “Ik heb wel –tig followers”. Ik zie nu zelfs Texelaars op de golfbaan en in het clubhuis geheel afhankelijk zijn van de nieuwste vinding op communicatiegebied, alsof er geen goed gesprek meer mogelijk is. Zag ik onlangs een lage handicapper met zo’n ding in de hand skypen met zijn golf pro, de camera op zichzelf gericht, terwijl hij de onlangs geleerde bunkerslag probeerde ná te doen. De pro gaf de aanwijzing en zond tegelijk
met zijn aanwijzing een nota mee voor het bijzondere golfconsult. Mijn goede vriend Nico excuseerde zich weleens voor een belletje met een suïcidale patiënte uit het Gooi, hetgeen we hem vergaven toen we hoorden wat het minutentarief ervoor was; minder dan de prijs voor een rouwadvertentie in de Gooi en Eemlander. Of één die met de zojuist ververste apps van Golfers Magazine controleerde hoe Tiger Woods de downswing in gang zette in de periode dat hij nog niet van bil tot bil ging. Of die gezellige dikkerd, die al zijn vrienden deelgenoot maakte van zijn zoveelste
birdie op hole 6, met wie hij in de flight speelde en dat hij alvast een portie bitterballen in het clubhuis had besteld. En even informeerde bij de keuken van Jan of er nog voldoende slippies waren voor het menu van de dag, later in de avond. Of die zijn gadget inzette voor een betrouwbare afstandsmeting tot aan de pin in plaats van in zichzelf te mompelen dat het ongeveer zo en zoveel meter zou zijn, een ijzertje zes dus. Ik denk aan al die golfers die vroeger voor een dames- of herenmiddag -
vast in de agenda – naar de golfbaan togen voor een rondje golf en een gezellige voor- en nazit. Die nu de klok van elven afwachten, eerst nog de buienradar checken. Vervolgens melden ze zich aan via de website, met een dringende opmerking dat ze pas zo en zo laat aanwezig kunnen zijn, of zo vroeg mogelijk moeten starten en dat ze – helaas – de prijsuitreiking niet kunnen afwachten; die tot slot exact om 12.00 uur de starttijd laten binnentwitteren en spoorslag de auto instappen, de Tomtom programmeren voor de snelste koers naar de golfbaan voor 5 minuten inslaan, een flauw handje aan de medespelers geven en de tee in de teebox prikken. Zo kan ik nog vele voorbeelden presenteren, en wie weet wat de nieuwste technologie voor de golfsport allemaal nog in petto heeft; spelen we bijvoorbeeld met oortjestelefoons die de afslag muzikaal begeleiden “backswing, swing, follow through, oftewel paar-de-lul “, met een chip onder de huid, die piept bij een foute oefenswing, een apps die checkt of we de goede club in de hand hebben. Neen, dan verlang ik soms terug naar de oude stamtafel. Centrum van de gezellige babbel, goede mop, van de opscheppers en duikboten, waar de mensen elkaar aankijken als er een drankje wordt aangeboden en geproost wordt, waar men elkaar welgemeend vraagt: “Hoe gaat het ermee?”. OK, die oude stamtafel is er niet meer, maar ik wens elke gast en speler op de Texelse een twitter en berryvrije zone toe, zodat de zalig zittende banken en fraaie loungesets een kans krijgen te doen waarvoor ze zijn aangeschaft, een brok gezelligheid. Hangt er niet zo’n biljet op de deur “Mobiele apparaten verboden?
Mulligan Door Ed Eelman Een “Mulligan” in golf is een nieuwe afslag op de eerste tee. Gewoonlijk omdat men de eerste slecht heeft afgeslagen. Traditioneel is het alleen toegestaan op de eerste en enigste hole per ronde van 9 holes. In funwedstrijden worden de mulligans wel verkocht voor een betere opbrengst. Maar waar komt dat woord toch vandaan? Er zijn vele theorieen over het ontstaan van die term. Volgens de United States Golf Association (USGA) gaan verschillende verhalen de ronde, zo serieus is er over nagedacht. De naam zou komen van een Canadese golfer genaamd David Mulligan, ooit manager van het prestigieuze Waldorf Astoria Hotel in New York die speelde op de Country Club of Montreal rond
de jaren 1920. De eerste versie zegt dat nadat Mulligan een slecht tee shot had, hij opnieuw opteede en vervolgens weer afsloeg. Hij noemde dat een correctie shot, maar zijn vrienden noemde het al spoedig naar hem. Deze Mulligan bracht het naar Amerika toen hij daar ging werken en golfen. Een andere Mulligan – John A. “Buddy” Mulligan – die een schoonmaker was op Essex Fells ging na zijn werk altijd een rondje golfen met de assistent pro en de club redacteur. Op een dag nadat hij een slecht teeshot had wilde hij een extra slag omdat de andere heren “de gehele dag al hadden kunnen oefenen”. Sinds die dag krijgt hij altijd een “mulligan” op de eerste tee. Omdat de club redacteur later ook redacteur werd van een landelijk golfblad werd de naam
“mulligan” gepubliceerd en kreeg het woord bekendheid. Het volgende verhaal gaat over Thomas Mulligan. Deze Ierse aristocraat en gepassioneerde golfer had de volgende versie: Elk slag die je vanaf de eerste tee maakt en niet goed is, moet het gevolg zijn van het niet gereed zijn van het lichaam om te golfen en dientengevolge niet konden meertellen voor de score. Een laatste verhaal heeft een geheel andere verklaring. Toen de tee nog gemaakt werd door een beetje aarde omhoog te zetten (mull) met daarop de bal en er werd een slechte bal geslagen werd geroepen: “I shall have a mullagain”. Volgens de USGA is het eerste verhaal het meest aannemelijke.
NO PUTS, NO GLORY,.........alhoewel Door Antoine Kersten Vrijdag 22 april 2011 was voor mij een dag die ik nooit meer zal vergeten. Toch nog even meedoen met de Herenmiddag: nog net op tijd in kunnen schrijven en toch nog op tijd aan de start. Na wat gehaast en een koude start begon ik met Meindert van der Maar en Hans Koster aan de 18 holes die voor ons lagen. De eerste negen liepen redelijk: met 16 punten en 1 streep kwam ik door de turn. Toen wist ik nog niet dat er nog 21 zouden volgen en dus met 37 punten op de 2e plaats zou eindigen. Het getal 13 wordt over het algemeen als ongeluksgetal gezien en misschien ook zo ervaren. Persoonlijk ervaar ik dat anders. Op hole 13 in de wedstrijd was dat zeker het geval! "OK, de longest weer", gaf Hans (voor de zekerheid?") nog aan. Klaar gaan staan, slaan en er weer vanuit gaan die "ie" weer flink gaat vliegen! En dat deed mijn Titleist, PTS So/Lo van DM Service Center Ten Klei uitstekend! Met een afstand van 270 meter overbrugde ik het eerste gedeelte van de par 5. Op www.afstandmeten.nl nauwkeurig nagemeten!. "Zo, dat moet de longest zijn", gaf Meindert mee. En dat was ook zo. Alhoewel ik hem op dat moment van (ik geloof) Jos van der Werf overnam, wist Jan Blancke hem vanuit de laatste flight toch nog van mij over te nemen, zo bleek achteraf. Mijn bal lag aan de linkerkant, 3 à 4 meter uit de rough op de fairway. De vlag stond aan de rechterkant, achter een flauw ruggetje op de green. "Hij ligt klaar voor een eagle", gaf Meindert na een grondige studie van de situatie aan. En dat vond ik ook. Afstand: nog 185 meter te gaan, lichte wind mee, ideaal voor mijn houten 5. Inderdaad, eaglekansen. Dus nog maar even kijken. En meer dan zorgvuldig klaar gaan staan,
wat dat ook is! De slag verliep volgens mij in alle opzichten prima, inclusief lichte draw. Goede balvlucht, goede richting, stuit, stuit en vervolgens uitrollen. Het laatste wat ik van de bal waarnam was een rustige rol over het bekende ruggetje aan de rechterkant van de green. "Prima bal", hoorde ik achter mij. Ik voelde de kick van de goed geslagen bal. "Volgens mij ligt ie pinhigh", dacht ik nog. "Eagle?". We zien het wel, we zijn er nog niet! "Sla jij maar eerst, Hans", riep Meindert vlak voor de green. Nieuwsgierig liep ik langs de rand van de green alvast naar de plek waar ik mijn bal verwachtte. Geen bal...., vreemd! Zou ie toch de rough in zijn geschoten? Nee, kan niet. Hij rolde rustig en bedaard over "het ruggetje". Toch effe rondje langs de rough. Geen bal te vinden. Dan lijkt er nog maar 1 optie over te zijn …………..! Ondertussen waren Meindert en Hans de vlag genaderd. Eerst maar even in de hole kijken voordat zij gaan putten. "Kan je hem niet vinden?". "Nee", riep ik. Op dat zelfde moment keek ik in de hole................ tegen mijn golfbal aan. Bizar!! "NO PUTS, NO GLORY", denk ik wel eens. Maar dat was nu even anders. De tijd leek even stil te staan. Uit mijn non-verbale reactie wisten Meindert en Hans direct wat er aan de hand was. Voor het echt doordrong, nog iets van ongeloof. Maar na een check van de flightgenoten en de kijk op de werkelijkheid, barstte er een klein en kortstondig "oud-ennieuw" los. Goede Vrijdag 2011, de dag waarop ik op de par 5, hole 13 een albatros, tevens eerste officiële albatros, heb mogen slaan. Het aandenken kreeg ik uit handen van Martin Siebeles. Inderdaad, het was een Goede Vrijdag.
Bar en Boos 31 Goedemorgen, Hans. Te vroeg voor een biertje zeker? Hoezo te vroeg. Dat drink ik ’s ochtends bij mijn zachtgekookte eitje. Twee biertjes, Marit! Nog wat gebeurd, Jan? Ik ben op zoek geweest naar ene Wenderich, die hier ooit de jeugdcommissie heeft opgezet, volgens Hans van Maldegem. Nooit van gehoord. En heb je hem gevonden? Ja, wat dacht je. Jarenlang in de onderzoeksjournalistiek gewerkt! Ik zie je soms verdacht lang naar een balletje zoeken anders. Grapjas. Nou, luister, Manty dacht dat die man in Nijverdal woonde, maar ze gaf me het telefoonnummer van Dick Butker in Ommen. Die zou het wel weten, dacht ze. Nooit van Dick Butker gehoord. Jij kent ook niemand! Proost. Proost. Ga verder. Die Butker wist het telefoonnummer van Wenderich. Dus ik belde de man op. Laat me niet zo in spanning. Nou, beetje een tegenvaller. Hij zei, dat hij wel lid geweest was hier, maar nooit iets met de jeugdcommissie te doen had gehad. Hij speelt nu op Hooge Graven, ondanks zijn slechte benen. Slechte benen? Ja, nieuwe knie en nog wat narigheid. Maar met de handicart gaat het wel. Had hij verder nog iets te melden? Nee, maar hij had wel wat te vragen. Wat dan? Zijn die nieuwe negen holes er al? En wat zei jij toen? Ik zei: “Nieuwe holes, nieuwe holes? Wat voor nieuwe holes?
...bedoel je soms dit soort holes Jan….
Handicart wedstrijd Door Janneke Kampstra Op zondag de 14de augustus hebben wij de handicartwedstrijd onder uitzonderlijke condities gelopen. De zon scheen en het was heerlijk om te golfen. Soms zijn de weergoden ons zeer welgezind. Er was een grote opkomst, dit kwam omdat er per paar mocht worden ingeschreven. Dit was een verzoek van verschillende mensen uit de club. Het was een succes. Hiervoor onze hartelijke dank. Doordat we enige mulligans hebben verkocht, (dit ten bate van de stichting handicart) bij de inschrijving, hadden we een opbrengst van € 410,-. Zo’n geweldige opbrengst hebben we in jaren niet gehad. Winnaars Joke Geldorp met Janneke Kampstra Runner up Gerda met Jan Bloem Derde Lise met Kevin van Zuilekom De regio finale is op de Amsterdamse golfclub. Als we even in het archief duiken, zien we dat Aja en Bob Coutinho ook altijd een leuke variant op het golfspel hadden. De “stokkenwedstrijd” was dan ook de handicartwedstrijd, dit hield in dat er gewoon op stableford werd gespeeld en als je minder stokken meenam je punten erbij kreeg per stok. Zo kon het gebeuren, 8 stokken mee, je gewoon je playing handicap meekreeg. Zeven stokken mee, kreeg je één punt extra. Dit liep leuk op totdat je één stok meenam en je 12 punten extra kreeg. Zo is onze voorzitter ook al eens naar de regiowedstrijd uitgezonden geweest en met hem later nog anderen. Ik bedoel maar, er wordt iedere keer
Regelvraag 10 Stel dat zowel jouw bal als die van je tegenstander in matchplay op de foregreen liggen. Jouw bal ligt het verst van de hole, maar je wordt (althans naar jouw mening) gehinderd door de bal van je tegenstander. Is hij dan verplicht op jouw verzoek zijn bal te markeren? Ja, dat is hij zeker, Regel 22-2. Overigens mag hij de bal niet schoonmaken in deze situatie. In strokeplay bestaat tevens de mogelijkheid dat diegene, die het dichtst bij de hole ligt eerst speelt. Neem je echter ongevraagd de bal op en markeer je de plek, dan krijg je één strafslag onder Regel 18-2a.
naar een andere variant gezocht om een leuke golfmiddag met elkaar te hebben. De volgende keer met linkshandige stokken?? Luiden, Elly en bovengetekende hebben genoten, tot volgend jaar.
Wedstrijdcommissienieuws Door Jan M. Bloem Verruiming maximum aantal deelnemers individuele wedstrijden. Tot onze vreugde blijft het aantal leden dat wil deelnemen aan onze wedstrijden groeien. In 2011 waren alle wedstrijden “overtekend”, dwz. dat er meer dan 39 aanmeldingen waren. Met uitzondering van één wedstrijd (de Coutinho-trofee, met 52 deelnemers) hanteerden we als wedstrijdcommissie dit historische getal als maximum capaciteit voor onze baan voor alle individuele wedstrijden.
• •
•
noten tegelijk. Benut de mogelijkheden in de flight om 2 ballen tegelijk te slaan. Sla een provisionele bal (uiteraard volgens de regels) als u niet zeker weet of de eerste bal vindbaar is. Benut wachttijd, bijvoorbeeld op de
Om te testen of er toch niet een beetje rek in het maximum van 39 zou zitten hebben we tijdens de maandwedstrijd in juni een proef gehouden met een maximum van 48 deelnemers, verdeeld in 12 flights van 4. Tot veler verbazing verliep deze proef eigenlijk vlekkeloos. Wij verlengen deze proef met nog drie 18-holeswedstrijden in 2011: de Golfjournaalbeker en de maandbekerwedstrijden in september en oktober. Uiteraard hebben onze deelnemers veel invloed op het welslagen van deze proef. Wij vragen u om de volgende gedragsregels aan te houden: • Houd een vlotte speelstijl aan; raadpleeg desnoods regel 6-7 (Golfregels) over onnodig oponthoud en ons eigen wedstrijdreglement. • Beperk het zoeken naar een bal; en zeker niet met alle flightge-
greens, om de kaart bij te houden. Uw wedstrijdcommissie is ervan overtuigd dat we de proef met ons aller inzet en medewerking zal slagen. Inschrijvingsrace. De enorme belangstelling voor onze wedstrijden heeft ook enige schaduwkanten.
Als wedstrijdcommissieleden volgen we met meer dan gewone belangstelling het inschrijvingsgedrag van onze wedstrijdspelers. Na de opening van de inschrijving via onze website is er sprake van een echte race om tijdig ingeschreven te raken. De lijst is vaak binnen een dag vol en verschijnen de eerste reserves. Daarna komt er rust aan het inschrijvingsfront totdat o.a. de weersvoorspellingen een paar dagen vóór de wedstrijd waarde beginnen te krijgen. Er verdwijnen namen, reserves verschuiven naar een actieve plaats en nieuwe namen verschijnen op de reserveplaatsen. Na de sluiting van de inschrijving komt de wedstrijdleiding in actie en maakt een indeling. We moeten helaas constateren dat er een groeiende tendens is dat spelers zich zowel vóór als na de sluiting van de inschrijving gemakkelijk afmelden. Uiteraard hebben wij alle begrip voor een serieuze reden voor afmelding, maar niet voor gemakzucht. Moraal van dit verhaal: schrijft u zich s.v.p alleen in als u serieus wilt deelnemen. Het alvast claimen van een plek op de deelnemerslijst en daarna nog eens afwegen of u eigenlijk wel tijd/zin heeft waarderen we niet.
Môt kenne! Door Ed Eelman
DSQ krijgen vanwege het voorstel.
Golf is een spel wat we gezamenlijk spelen en om de wedstrijd eerlijk te laten verlopen voor het gehele deelnemersveld zijn regels uitgevonden waaraan we ons allemaal hebben te confirmeren. Toch zijn hier een paar voorbeelden – uit de praktijk – die we echt niet moeten willen. Het is niet eerlijk voor de andere spelers en ook niet voor jezelf als je handicap ten onrechte te laag uit gaat vallen.
Ook een goeie. Een speler die gewoon ergens in de baan na een slechte slag riep “ik neem een mulligan”. Vervolgens boos werd omdat de marker weigerde om dit te accepteren. En dit was geen recreatief rondje maar een officiële wedstrijd!
Speler vindt zijn bal niet, loopt keurig terug naar de plaats waar hij de bal het laatst heeft geslagen en dropt de bal. Slaat met de nieuwe bal in spel en dan roept de marker “ik heb je bal gevonden”. De speler neemt zijn “nieuwe” bal op en loopt naar zijn verloren gewaande bal en speelt verder. De speler verdient een DSQ omdat hij zijn bal in spel opgenomen heeft, immers op het moment dat hij een slag deed met zijn “nieuwe” bal is die in het spel. Zijn marker verdient ook een DSQ omdat hij/zij het een beetje “lullig” vond voor de speler en het goedvond dat de regels overtreden werden. Nee het is “lullig” voor al die andere spelers die wel hun “nieuwe” bal gewoon doorspeelden volgens de regels en met een juiste score binnenkwamen. In dezelfde context heb ik al een paar keer meegemaakt dat iemand tegen me zei: “Ach drop hier maar ergens, dat doen we altijd”. Tja het is vervelend om weer helemaal terug te moeten naar de tee, maar gaan we nu gezamenlijk per flight de regels veranderen of spelen we allemaal volgens dezelfde afspraak/regels. Sterker nog, degene die dit aanbod deed moet een
De waterhindernis is ook altijd lastig. Wanneer lig je nou in de waterhindernis en wanneer niet. Het is een kwestie van feitelijke aard of een bal die na een slag in de richting van een waterhindernis niet is gevonden, daar al of niet in ligt. Deze Regel mag alleen toegepast worden als het bekend is of praktisch zeker dat de bal in de hindernis ligt.
dan is het natuurlijk eerder “praktisch zeker” dan dat je in het water ligt. Hieruit is het ook duidelijk dat als je een bal slaat over de green van 6 je wel degelijk een waterbal kan claimen als je hem daar niet vindt. Op hole 4 kan je geen waterbal claimen als hij verdwenen is rechts over de heuvel. Je kunt namelijk niet precies vaststellen of hij in de zware rough van de heuvel ligt of in het water. Zelfs als de rough hoog staat aan de voorkant van de heuvel is het ook niet aannemelijk dat het een waterbal is!! Het spelen van een provisionele bal is NIET toegestaan zodra je waterhindernis claimt. Wel een nieuwe in spel brengen. Dus ja, dat is even snel beslissen!!!!!
Hole-in-one Op de Texelse Golfbaan is tijdens de clubwedstrijd “stroke play” op de door Jos Kager Assurantien & Hypotheken gesponsorde hole 8 een “ace” geslagen. Met een beetje meewind sloeg Jan Winnubst met een ijzer 5 op deze hole die een lengte heeft van 164 meter de bal met één slag in de hole. Je mag zoeken want er staat" niet is gevonden". De uitdrukking "bekend of praktisch zeker" is wat lastiger aangezien de Nederlandse tekst geen duidelijk voorbeeld geeft. In de Decisions vinden we echter wel een goed voorbeeld namelijk als de waterhindernis omgeven is door zodanig kort gemaaid gras dat de bal daarin onmogelijk verloren kan raken
In het bestaan van de Texelse golfbaan is hij de eerste mannelijke speler die tijdens een wedstrijd deze magnifieke prestatie heeft neergezet. De sponsor van de hole beloonde deze slag met een jaar gratis autoverzekering
De taaie senioren Door Els Postma Dames, (Nel, Nel en Manty) zijn de dropkrijtjes aan boord? Ja, dan kunnen we richting Ommen rijden! Dat kan mijn auto wel zelf maar het laatste stukje hebben we wel even de Tomtom nodig. Helaas die ging kapot! Maar daar zagen we Ton ook van de snelweg gaan en die zijn we gewoon gevolgd langs de mooiste binnenweggetjes, maar zonder omweg naar de golfbaan. Een mooie 9 holes bosbaan waar de Corjan-norm ontstond. Weet u niet wat dat is? Als je 2 of minder stableford punten over 9 holes maakt, krijg je als troost van Corjan een balletje. Zo ging dat tenminste op een dinsdagmorgen, maar nu op de baan in Ommen heeft hij er één verdiend en die werd hem uitgereikt door zijn flightgenoot Ton. Samen met Gerda liep ik ook in die flight en ik kan U verzekeren, er werd veel gelachen. Ik speel dan blijkbaar goed! De volgende dag speelden we in Roden. Een polderparkbaan, een 9 holes baan met hoog en taai gras langs de fairways. Nu geen bomen maar wel water en hoog gras. Een buitje maar verder goed golfweer en wat opvalt, geen wind. Dat is toch rustig spelen! Het waren weer 2 fantastisch leuke dagen onder de goede leiding van Irene en Corjan.
Niemand speelde zijn handicap en zo kon het dat ik eerste werd. Piet Schuijl won over 2 dagen bij de mannen met een iets beter gemiddelde en we kregen een bijzonder elegant trofee-tje. Hoe komt het toch dat die senioren-
groep zo gezellig is? Goede leiding, niet zo goed spelen op een andere baan, veel lachen ook na het spelen?
Door Corjan Luijt Op de Texelse Golfclub zijn maandag 22 - en dinsdag 23 Augustus de Strokeplay clubkampioenschappen voor senioren gehouden. De Strokeplay wil zeggen wie het minste aantal slagen over 36 holes heeft gehaald. Dat deze sport voor onze Senioren populair is moge blijken uit de geweldige belangstelling. Zo’n 41 deelnemers streden om de eer. De weersomstandigheden waren geweldig, maandag 24 graden en volop zon en dinsdag af en toe een sappig buitje. Na de eerste dag tekenden zich de kanshebbers af en deze mochten dan op de tweede dag als laatste starten. Per hole streed Abe Keijser en Dirk Boumans om de eer, waarbij uiteindelijk Dirk Boumans met de overwinning er van door ging. Bij de dames werd het spannend tussen Petra Keijser, Janneke Kampstra en Marijke de Beer. Marijke de Beer was ingedeeld in de laatste flight en trok zich op aan Abe Keijser en Dirk Boumans en kon mede daardoor rustig haar voorsprong op de “ onzichtbare concurrenten “ uitbouwen. Natuurlijk kon ook bij de senioren de Longest Drive en de Neary niet ontbreken. Hiervoor ging de eer voor beide prijzen naar Janneke Kampstra en Abe Keijser. Uiteraard werd de wedstrijd gezellig afgesloten in het Hanenhuus. De senioren zien al weer uit naar het volgend jaar.
Van de Bestuurstafel van de Bestuurstafel door Hélène van Wijhe – Secretaris Op zaterdag 5 november nodigen wij alle leden uit voor een speciale wedstrijd. 9 holes kleine baan tegen par en 9 holes grote baan stableford. Max. hcp: 46 en maximaal 64 deelnemers. Starttijd 10.30 uur Inschrijven via de site van 15 oktober tot 2 november 2011. Na afloop hebben wij een feestavond met prijsuitreiking van de clubkampioenen 2011.
Colofon
Onze nieuwe leden zijn: R. Jonkman Utrecht R. Praagman Hoorn A.D. van Dorsen Hoorn A.A. Hiemstra de Koog
Adres golfclub – secretariaat De Texelse Golfclub Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 06-22973229
[email protected] www.gc-detexelse.nl
Op dit moment hebben we 442 leden. A-leden 149 B-leden 71 C-leden 123 D-leden 44 Jeugdleden 55
Adres Golfbaan Golfbaan De Texelse Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 539, fax. 316 019
Deze leden wonen op/in: Texel 223 Nederland 188 Duitsland 24 België Spanje Hong Kong Engeland
2 1 1 3
Ons oudste lid is 85 jaar en ons jongste lid is 7 jaar. De notulen van onze algemene ledenvergadering van 18 april staan op de site en alvast voor in uw agenda: onze volgende ALV vergadering is op maandag 7 november 2011. Opzegging van het lidmaatschap voor 2012 dient schriftelijk voor 3 december 2011 te worden gedaan.
Golfshop/golfpro Joost Brieko tel. 0222 316 805
[email protected] Bestuur Paul Kuip Czn., Henk v.d. Veer, Hélène van Wijhe, Fred Klok, Els Postma,
voorzitter vice voorzitter secretaris penningmeester lid
Wedstrijdcommissie Jan Bloem, tel. 318 632 Regel- en Handicap commissie Ad Waverijn, tel. 312 016
[email protected] GVB-examen commissie Peter Boorsma, tel. 317 362 Jeugdcommissie Cees Boks, tel. 327 712 Baancommissie Henk van der Veer, tel. 310 129 Computercommissie Ed Eelman, tel. 317 378 Evenementencommissie Margreet de Graaff, tel. 322 745 Handicartcommissie Janneke Kampstra, tel. 318 295 Redactie clubblad Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378
[email protected] Pijpersdijk 33, 1796 MH De Koog
Wedstrijdkalender Oktober Datum Zo 9 Zo 16 Zo 23
wedstrijd Maandbeker oktober Foursome Clubkampioenschap Commissiedag
November
hcp 0-36 0-36
starttijd 08.30-13.00 08.30-12.30 14.30-16.30
Bijzonderheden Cat. 1 strokeplay; Cat. 2, 3, stableford 18 holes strokeplay. Dames/Heren apart All tee start.!! Op uitnodiging
starttijd 10.30-14.00
Bijzonderheden All tee start! 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par Clubhuis; incl. hapjes 9 holes kleine en grote baan Funwedstrijd; alleen clubleden 18 holes matchplay; met handicap verrekening 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par. Alleen voor clubleden; All tee-start
Datum Za 5
wedstrijd Maandbeker & Nieuwe leden
hcp 0-36
Za 5 Zo 13 Do 17 Za 19 Vr 25
Kampioenenfeest/seizoenafsluiting Snertwedstrijd Jaarafsluiting damesmiddag Start winter Matchplay Jaarafsluiting Herenmiddag
0-36 0-36 0-36 0-36
12.00-15.30
hcp 0-36
starttijd 10.00-12.30
December Datum Zo 4
wedstrijd Maandbeker
18.00 11.00-13.00 13.00-14.30
Bijzonderheden 9 holes grote baan stableford. 9 holes kleine baan tegen par.
Wedstrijduitslagen Jeugdclubkampioenschappen – Alan Rijks beker 1. 2. 3.
Thomas Wassenaar Kevin van Zuilekom Annabel Groothuis
Par 3 baan 9 holes 1. Dirk Boomstra 2. Dorian Wassenaar 3. Isa van Diepen Par 3 baan 18 holes 1. Joppe Barnard 2. Floor Pop 3. Toon Pop Par 72 9 holes 1. Hugo Groothuis 2. Ilse van Onzen
79 slagen 81 slagen 82 slagen
Maandbeker Havenhotel Texel juli Categorie 1 1. Mike van der Haas 2. Kevin Zuilekom 3. Jos van der Werf Categorie 2 1. Piet Bolier 2. Joke Geldorp 3. Josje Eelman Categorie 3 1. Tonny van Koppen 2. Jos Bosma 3. Gerda Bloem
69 slagen 70 slagen 70 slagen 40 stf 37 stf 34 stf 35 stf 33 stf 31 stf
Longest drives: Mike van der Haas & Marijke de Beer Neary’s: Hans de Beer & Josje Eelman
Wedstrijduitslagen Clubkampioenschappen Strokeplay Heren Bruto 1. Thomas Wassenaar 160 slagen 2 Kevin van Zuilekom 172 slagen 3. Mike van der Haas 174 slagen Dames Bruto 1. Annabel Groothuis 167 slagen 2. Janneke Kampstra 182 slagen 3. Lise van Zuilekom 185 slagen Longest drives: Antoine Kersten & Marijke de Beer Neary’s: Thomas Wassenaar & Marijke de Beer
Clubkampioenschappen Matchplay Heren 1. Thomas Wassenaar 2. Jan Blancke Dames 1. Lise van Zuilekom 2. Annabel Groothuis
Maandbeker Rabobank augustus
Categorie 1 1. Maeike van der Schaaf 72 slagen 2. Jan Winnubst 73 slagen 1. Hans de Beer 76 slagen Categorie 2 1. Wilfred Mooij 33 stf 2. Gerri Bolier 32 stf 3. Ivor van Onzen 32 stf Categorie 3 1. Jos Bosma 34 stf 2. Joost Verhagen 34 stf 3. Cyrille Mooij 31 stf Longest drives:Kevin van Zuilekom & Marijke de Beer Neary’s: Antoine Kersten & Gerri Bolier
Clubkampioenschappen Strokeplay Senioren Heren Bruto 1. Dirk Boumans 174 slagen 2 Abe Keijser 178 slagen 3. Adriaan Berghauser Pont 182 slagen Dames Bruto 1. Marijke de Beer 174 slagen 2. Janneke Kampstra 181 slagen 3. Petra Keijser 191 slagen Longest drives: Abe Keijser & Janneke Kampstra Neary’s: Abe Keijser & Janneke Kampstra
Handicart Voorronden 1. 2. 3.
Janneke Kampstra & Joke Geldorp Jan & Gerda Bloem Lise & Kevin van Zuilekom
39 stf 36 stf 35 stf
Nachtwedstrijd
1. Schalk v.d. Schalie & Bep Boumans 26 stf 2. Janneke Kampstra & Florian Lenz 26 stf 3. Dirk Boumans & Sjaan Heijman 25 stf Hélène v. Wijhe & Ferry v. Tatenhove 25 stf Neary’s daglicht: Joke Geldorp & Piet Heijman Neary’s nacht: Hans van Maldegem & Janneke Kampstra
Golfjournaal Beker
Categorie 1 1. Antoine Kersten 39 stf 2. Abe Keijser 35 stf 3. Thea Bakker 35 stf Categorie 2 1. Hélène van Wijhe 43 stf 2. Adriaan Berghauser Pont 36 stf 3. Maricus van der Wetering 35 stf Categorie 3 1. Erhard Schulze 43 stf 2. Sjoerd Koopman 42 stf 3. Dirk Hoogendijk 38 stf Longest drives: Marijke de Beer & Antoine Kersten Neary’s: Josje Eelman & Piet Schuijl Hélène van Wijhe wint met 43 stablefordpunten de Golfjournaal beker
Maandbeker Van Tatenhove september
Categorie 1 1. Gerbrand Zoetelief 75 slagen 2. Jos van der Werf 77 slagen 3. Thomas Wassenaar 80 slagen Categorie 2 1. Ivor van Onzen 33 stf 2. Herman Lauers 31 stf 3. Wilfred Mooij 31 stf Categorie 3 1. Jos Bosma 36 stf 2. Erhard Schulze 31 stf 3. Sjoerd Koopman 29 stf Longest drives:Maeike van der Schaaf & Antoine Kersten Neary’s: Els de Ridder & Abe Keijser
