Van de voorzitter. Inhoud

Van de voorzitter Toen Guus Hiddink 15 jaar geleden middels een tandemsprong bij de afslagplaats van de 1e hole de golfbaan opende, dachten we nog niet aan de 2e negen. Precies een jaar later kregen we een telefoontje van de grondeigenaar die ons mededeelde dat ze de 40 ha. grond naast onze baan aan Staatsbosbeheer gingen verkopen. Vanaf dat moment begon de jacht op ca. 25 ha. grond om daarop ooit de 2e negen te realiseren. Inmiddels heeft U ook kunnen lezen dat de aanvraag is goedgekeurd en dat hiermee een hele grote hindernis is genomen. Velen van U hebben mij de afgelopen ja-

ren horen verzuchten dat ik mijn voorzitterschap “du moment” zou beëindigen zodra de genoemde goedkeuring binnen was. Iets waarvan ik nooit had verwacht dat het zo lang zou duren. Welnu, heel kort de gebeurtenissen van de laatste weken samenvattend...er moeten een paar leden zijn geweest met een vooruitziende blik, want nu past alles weer in elkaar en maak ik na 18 jaar bestuur gaarne plaats voor mijn opvolger en de verdere nieuwe bestuursleden, die tezamen in staat mogen worden geacht de komende eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Het vooruitzicht dat de baan in onze

ogen echt volwassen kan gaan worden is dan ook iets waar ik me zoals U weet zeer op kan verheugen. Natuurlijk moet er door de aannemerscombinatie nog hard moeten gewerkt, maar ik had U beloofd er niet meer over te beginnen vóórdat de schop in de grond gaat. Daar zal ik me dan ook aan houden. Het toekomstige bestuur wens ik alle plezier toe die ik in de afgelopen periode aan besturen van onze vereniging heb mogen beleven. U veel voorpret wensend Uw voorzitter P. KuipCzn.

Inhoud pagina Reisperikelen dames dubbel 9 2 Team senioren heren op oefenkamp 5 Regelvraag 14 6 E.S.H.I.O.S en nog veel meer 9 Old Grand Dad, een mooi idee 10 De NGF competitie 10 Interview met Jan van Wijk 13 Committed to jeugd 19 Bar en Boos 35 20 Een nieuw bestuur? 20 Van de overkanter – Rydercup 23 Balletje 23 Twitter 24 Zo kan ik nog wel even doorgaan 15 27 CBA 27 Van de bestuurstafel 28 Wedstrijdkalender 31 Wedstrijduitslagen 32

De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen. Uw volgende clubblad verschijnt eind juli Inleverdatum kopij 10 juli

16de jaargang, mei 2012

3 Druk Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg

Reisperikelen van dames dubbel negen Door Gerda Bloem Na een heerlijk dagje golfen op de Amsterdamse vertrok het dames dubbel negen team richting Den Helder om de boot van 20.30 te nemen. Ook het eerste dames senioren team speelde deze dag op de Amsterdamse. Bij het Kooypunt aangekomen, reden wij aan de linkerkant en wilden een rode auto in halen met een voor ons bekende chauffeuse. De rode auto kwam over de witte doorgetrokken streep naar links en wij werden op een haar na gered door onze Marian, die boven op de remmen moest gaan staan. De lichten van de brug voor Den Helder begonnen te knipperen. En dan zijn 5 minuten wachten teveel om de boot te halen. Ach, dan maar de laat-

ste boot dachten wij. Het leek wel een Wild West film. De auto voor ons met ook een Texelse chauffeuse verliet plotseling de rijbaan, schoot de weg over om te keren en via een andere route toch nog de boot te halen. Er kwam nog een auto over de brug vanuit Den Helder! Wij waren net van de schrik bijgekomen van de eerste manoeuvre en dan zie je dit gebeuren. Tot slot zaten wij met 2 teams gezellig in de cafetaria. Wij met koffie, want wij hadden heerlijk gedineerd en het andere team met een patatje. De boot was er intussen en wij installeerden ons weer in de auto. Helaas, er knipperden wat lampjes en Marjan met verhit hoofd, kreeg de auto niet aan de praat. Duwen riepen wij in koor. Ondertussen kregen wij hulp en een klein iel mannetje naast mij riep:

“Is de batterij van mevrouw leeg?” Het was hardloper Da Silva. Op de boot werden wij hoffelijk ontvangen door Teso personeel. Aan Marjan werd gevraagd de voorklep van haar auto te openen. Dat probeerde zij maar waar zat toch dat ding? Zij stapte uit met een stuk dashboard in haar hand. De kaakspieren kregen weer een fikse opdonder. Uiteindelijk was de accu snel opgeladen en konden wij opgelucht naar huis rijden.

Team Senioren Heren 1 op oefenkamp Door Piet Schuijl en Ed Eelman Aan onze reputatie verplicht om het beste golf tijdens de NGF competitie te spelen, kozen wij Spanje uit als oefenkamp. Met zijn vijven togen we op pad naar Rotterdam om de vlucht naar Malaga te nemen. Aldaar in de avond aangekomen gingen we onze bus ophalen. Wil werd tot chauffeur benoemd en daarmee kreeg hij ook de titel “Bob”. De Spanjolen hebben een uiterst efficiënte manier bedacht om uit het crisisdal te komen. Je betaalt een volle tank en je mag hem leeg inleveren. Voor ons was dat € 140,-!@#%. Hoezo honderdveertig euro? Hoe groot is de tank, hoeveel kost een liter? Nou dat is 112 euro dus geen 140! Ja, maar we moeten hem ook schoonmaken was het antwoord. U bent gewaarschuwd! Vervolgens nam Wil bezit van het bestuurderszetel en we konden vertrekken. Echter, de Mercedes bus weigerde zijn plaats te verlaten. Nu hadden we gelukkig een aantal Mercedes bezitters in ons team dus het euvel – de handrem – was snel verholpen. Tenminste dat dachten we. De bus bleef halsstarrig op zijn plaats staan. Uiteindelijk kwam de Señor Mechanic eraan te pas om na enig trap en trekwerk de hand(=voetrem) echt uit zijn werk te krijgen. We kunnen vertrekken en weer bleef de bus als een Spaanse ezel staan. Wil werd ditmaal vriendelijk verzocht door Señor om ook zijn voet van de normale rem te halen@!#@$. De Tomtom stuurde ons naar het zuiden en vervolgens een afrit af. “Bestemming bereikt!”. Nou zei Jan: “Ga maar dat donkere weggetje op” en na vele kilometers in de diepe duisternis ontwaarden we ons hotel ergens ver in de bergen.

De Tomtom lag al een half uur te pitten en gaf aan dat we ergens nergens reden. De receptie had op ons gerekend. Wij waren de laatste gasten die nog binnen moesten komen. O ja, voor een nacht moeten er twee extra bij elkaar op de kamer. Hoezo? We hebben toch voor drie man een single room besteld? Tja, helaas helaas helaas. Gewoon teveel geboekt en wij waren de pineut. Later kon de assistent manager Wil en mij een diner aanbieden. Ho, ho, we zijn met zijn vijven! Een diner voor vijf

man gratis was geregeld. De volgende dag de eerste baan van La Cala op genaamd “Europa”. Hmmm, het ziet eruit dat we extra ballen nodig hebben. Steil omhoog, omlaag of scheef, over rivieren of ravijnen, landen op tanga fairways en greens als een biljartlaken. Wil bleef er met zijn nieuwe stokken ernstig stoïcijns onder en versloeg ons allemaal. De avond verliep voor de rest van het veld aanmerkelijk beter doordat we in een Spaanse tent verzeilden op advies van Jan’s lokale kennis. Flamenco door de Spanjolen met opzwepende muziek

van een gitarist en zanger. Wij genoten van wijn, muziek en het eten. De tweede ronde ging op de Asia baan. De fairways nog smaller en ondanks de oefening van gisteren gingen de meesten met vele ballen minder van de baan. Alleen Wil bleef lachen. De zon was een beetje gaan schijnen en Jan was zijn zonnebril kwijt. Een Spanjool loopt nu met schele ogen rond, want het was een bril op sterkte. ’s Avonds gingen we naar Casa Robertico die een 1000 golfstokken aan het plafond heeft hangen en een prima maaltijd voor je in recordtijd neerzet. De derde dag werd ingevuld door op de Calanueve te gaan spelen. Afslag 198. Gelukkig hebben we een kar met teveel diesel dus snorren de berg af en de snelweg op. Afslag 198? Nou niks dus. Vragen en wat verder gereden? Niks dus. Vragen en wat terug! Weer niks. Vragen en nog wat terug en weer bot. Toen bij een golfwinkel gevraagd en kregen we het juiste advies. Vanaf ons hotel hemelsbreed 3 kilometer en wij hadden er inmiddels 40 opzitten. Deze baan is minder goed onderhouden maar zeer uitdagend. Steil en moeilijk. Onze training gaat verder alsmede het ballenverlies. Jan kwam sterk terug en Wil zakte enigszins. De strijd om de titel begon spannend te worden alsmede de strijd om niet op de laatste plaats te belanden, want dan moet je dit artikel schrijven. ’s Avonds gaan we naar Mijas en laten ons verwennen in een restaurant met een mooi spelende gitarist. Hij verkocht enkele CD’s aan ons en daarna heeft hij geen noot meer gespeeld.

Heren Sernioren 1 op oefenkamp De laatste dag moest La Cala America geslecht worden. Een ietsjes gemakkelijker baan. We kregen extra mensen bij ons ingedeeld zodat we met 4 ballen speelden. In de kar van Ed kwam een Engelsman met handicap 3 die doorlopend liep te e-mailen. Geweldig, die voortgang in communicatie. Zo heeft je baas niet eens in de gaten dat je aan het golfen bent in Spanje. Wil en Ed begonnen sterk met elk 3 parren op de eerste holes, maar na 18

holes hadden Jan en Ed de dagprijs en Jan werd tot algemeen overwinnaar uitgeroepen. Piet werd hekkensluiter en Hans zat in het midden. De volgende dag STAKING in geheel Spanje. Vroeg naar het vliegveld en dat verliep via de snelweg voorspoedig. De auto met ¾ tank diesel afgeleverd en in de rij op het vliegveld. Geen vlucht vertrok naar Spanje, Frankrijk

en Italië. Wel naar Karlsruhe en tot onze grote opluchting ook naar Rotterdam en Amsterdam. Jan waagde het in de Rotterdamse rij een mop te vertellen waar de Amsterdammers erg om moesten lachen. Na de veiligheidscontrole bleek Jan weer een onderdeel kwijt te zijn – horloge! Hij stevende af naar de controle en toen hij er vlakbij was haalde Piet het horloge uit zijn zak! Aangekomen tot onze opluchting sleepten we onze bagage naar de auto van Wil. “O”, zei Wil: “Het dak stond nog open”. Vijf dagen zonder regen en zonder inbraak!! De rest van de reis verliep voorspoedig, maar we namen wel een biertje op de boot op de goede afloop. Moraal van dit verhaal. Training in Spanje is meer overlevingsgolf, het is erg gezellig met het team, plan je reis zodanig dat je tenminste die tank leeg rijdt. Zorg ervoor dat je teamgenoten niet snurken zodat ze op je kamer kunnen slapen aangezien de patio nog te koud was en bovenal houd een oogje op je teamgenoten. Ze kunnen alles verliezen of vergeten. Tenslotte zijn we het Senioren Team!

Regelvraag 14 Afstand tot de vlag Op onze scorekaarten staat een plaatselijke regel (4): vaste obstakels zijn alle palen, alsmede aangepaalde bomen. Dit betekent dat je ook de paaltjes, die de afstand aangeven tot het midden van de green, 100 en 150 meter, zonder straf mag ontwijken, als je in stand of slag door zo’n paaltje gehinderd wordt. Daarbij dien je wel bepaalde regels in acht te nemen, zoals beschreven wordt in Regel 24-2b. Echter, sommigen van ons, die ’s winters verre (golf)oorden bezoeken, of op andere tijden onze zuiderburen, worden door de baan geconfronteerd met het gebruik van een afstandsmeter. Mag dat? Antwoord: Hoewel het gebruik van een afstandsmeter (range finder) in sommige landen, b.v. in de USA en België, onder voorwaarden is toegestaan, behoort deze in Nederland niet tot de toegestane uitrusting. Ook volgens de regels van de R&A is het gebruik van een afstandsmeter niet toegestaan. Overtreding van deze regel heeft onvermijdelijk een DSQ tot gevolg. Verwezen wordt naar Regel 14-3b, alsmede de Decision 14-3/0.7 De Commissie kan evenwel een plaatselijke regel vaststellen, die spelers toestaat hulpmiddelen te gebruiken, die uitsluitend de afstand meten; zie Decision 14-03/0.5.

E.S.H.I.O.S, H.M.I.O.H.M.G of M.E.J.D.B.D? Door Alain Hirschler Op weg naar Dirkshorn voor een rondje golf pik ik golfmaatje Martin op in Ransdorp, nipt gelegen binnen de gemeentelijke grenzen van Amsterdam; landelijk en pittoresk. We besluiten in alle rust – u moet weten, mijn vriend is psychiater en de therapie vangt al aan nog voordat de sleutel in het contact wordt omgedraaid - binnendoor naar het Schagense land te rijden. Na een paar minuten kronkelweg zoeven we langs de plaatselijke voetbalclub: HBOK, ‘Het begon Op Klompen’. Wat een mooie naam! Meteen kreeg ik allerlei nostalgische gedachten, te lang gras, vergeten koeienvlaaien, de geur van mest, hooibalen als doelpalen, een Scheids in blauw kiel, knotwilgen, sloten die de natuurlijke omlijning van het veld markeren, pauzethee in de schuur. En veel, niet-gereguleerde, lol. Mooie naam; ‘Het Begon Op Klompen’…..HBOK… Hoe ging dat eigenlijk in 1893 toen De Haagsche, de eerste Golfclub in Nederland, werd opgericht? Zeker niet zoals het prille HBOK-ers verging, want de eerste holes werden gespeeld op het Landgoed van een heuse edelman, Baron van Brienen. Poepsjiek. Niks geen ge-HBOK en stront tussen de spikes. Ooit heeft De Haagsche ‘The Hague Golf Club’ geheten en zeker niet ‘ISWWS’, It Started With Wooden Shoes’. De Engelse naam verwijst niet alleen naar het elitaire, maar ook naar de Engelse oorsprong van het Golf. Niet in het Nederlandse Loenen aan de Vecht, waar in 1297 ‘Colf’ of ‘Kolf’ werd gespeeld, is het golf ontstaan, maar Schotse schaapherders sloegen al circa 1100 voor Christus stenen in konijnenholen. Waar? Op de plek waar nu het wereldberoemde St. Andrews is geves-

tigd. Je moet er maar achterkomen of betreft het weer een of ander hedendaags twijfelachtig wetenschappelijk onderzoekje? Ooit een konijnenhol gezien van 3000 jaar oud? Golfclubs worden bijna altijd vernoemd naar de locatie waar ze liggen, Veldzijde, Olympus en Het Hoenshuis zijn uitzonderingen. Waar zijn de clubs met afkortingen zoals ‘DGHPV’, ‘De Golfer, Hij Ploegde Voort’ of ‘EU’, ‘Eindelijk Uitgeholed’? Waarom kan een biljartclub ’t K.A.B (‘T Kan Altijd Beter) heten, een Tennisvereniging NWTL (‘Niet Winnen, Toch Lol’) of de Enschedese voetbalclub VOGIDO (‘Voor Ons Genoegen Is Dit Opgericht’)? Daar vindt men de weg toch ook naar toe? GPS, Tom-Tom, GoogleMaps brengen ons tegenwoordig moeiteloos naar elke Teebox! Zelfs in Nieuw-Zeeland en daar weet Edje alles van!

Hoe begon De Texelse? Op…Klompen? …en ‘T Kan toch ook Altijd Beter? En het ís tóch Voor Ons Genoegen? Of vergis ik mij? Dat ons cluppie niet een afkorting heeft in de trant van AGOVV (Apeldoornse Geheel-Onthouders Voetbal Vereniging) snap ik, al heeft dat….in het geheel… niets met plaatsaanduiding te maken. Dat vonden ze bij AGOVV kennelijk ook want tegenwoordig staat de afkorting voor ‘Alleen Gezamenlijk Oefenen Voert Verder’. VIOS uit Den Haag is trouwens alleen voor de ongeduldigsten onder ons een optie; ‘Vlug Is Ons Spel’, zou ‘t een hint

zijn? De Piet Schuijlen van deze wereld hadden deze naam bedacht kunnen hebben. Moet ‘Piet Schuijl’ trouwens niet een werkwoord worden? Ik heb net een rondje gePietSchuijld! ‘Zeg, Wil jij eens een beetje PietSchuijlen’! In Alphen a/d Rijn kunnen we Badmintonnen bij Zigo, ‘Zonder Inspanning Geen Ontspanning’. Had zomaar de naam van een golfclub kunnen zijn. Verder zoekend vind ik ‘OBIS’ (‘Ook Biljarten Is Sport’), te Heemskerk. U weet, bij golf zijn de geleerden het er niet over eens of golf nu sport of spel is, dus waar is OGIS? De voetbalclub met de naam ‘NOAD’ uit Tilburg, ‘Nooit Opgeven, Altijd Doorspelen’; Wellicht favoriet voor de golffanaten onder ons, immer op zoek naar het verbeteren van hun handicap. Nog een leuke, een voetbalclub uit Zaandam; PSZ (‘Prettige Spelers Zegevieren’), in veel gevallen gaat die vlieger niet op, want er lopen nogal wat mopperaars op de fairways, ik ben niet enige! Is het een voorstel om onze clubnaam te veranderen als we eindelijk met 18 holes volwassen dreigen te worden? Ik opper ESHIOS; ‘Een Single Handicap Is Ons Streven’ of HMIOHMG ‘Hoe Meer Ik Oefen, Hoe Meer Geluk’. Of is er meer animo voor MEJDBD ‘`Met Een Jutter De Baan Door? ’s Avonds, na borrel en bitterballen, lieten we Golfclub Dirkshorn voor wat het was. ‘Golfclub Dirkshorn’, mooie baan, duidelijke naam. Vlak bij Martins huis passeerden we opnieuw de plaatselijke voetbalclub, waarvan ik de afkorting inmiddels alweer vergeten was.

"Old Grand-Dad” Golfclub, Een Mooi Door Ed Eelman “Een mooi idee!”, vond Frankie Dodd de Amerikaanse ‘Old Grand Dad’ club, een door het gelijknamige Amerikaanse whisky merk gesponsorde serviceclub van golfende grootvaders. Dodd kwam in de zestiger jaren in de Verenigde Staten in contact met deze bijzondere golfclub, waarvan de leden, naast elkaar een leuke golfdag bezorgen, ook ‘iets doen’ voor gehandicapte jongeren. Als lid van de Kennemer Golf & Country Club introduceerde Dodd het idee bij andere leden van de Kennemer en in 1974 werd door deze leden de “Stichting Old Grand-Dad Club Nederland” opgericht. Deze "Old Grand-Dad” golfclub verenigt enthousiaste golfende grootvaders, die elkaar in 'grootvader' verband, gezellige golfdagen bezorgen. Op de lidbanen in heel Nederland worden op golfclub-, regio- en nationaal niveau verschillende onderlinge wedstrijden gespeeld. Iedere grootvader – je moet wel degelijk grootvader zijn - lid van onze golfclub, kan zich zelf spontaan aanmelden. Je hoeft echt niet 'gevraagd' te worden. De belangrijke nevendoelstelling van deze grootvaders is de financiële ondersteuning van gehandicapte kinderen om hen de gelegenheid te geven meer aan sport en spel te doen. Het grootste deel - ruim 85% - van de door de circa 6.000 grootvader-contribuanten jaarlijks gestorte bijdragen – rond de 130.000 euro – wordt geschonken aan projecten voor deze kinderen. In 2011

werd aan 35 instellingen € 129.308,-geschonken. Sinds de oprichting in 1974 is € 1.645.623,-- geschonken. Op de aangesloten Golfclubs worden de activiteiten van deze stichting gecoördineerd door de Old Grand-Dad Clubconsul. Jaarlijks wordt op deze clubs een wedstrijd gespeeld waarbij de winnaars zich kwalificeren voor een Regio–Finale in één van de acht regio’s waarin Nederland verdeeld is. De winnaars van deze regio-finales worden weer verwacht op de Nationale Finale. Wellicht belangrijker is het dat door het gehele jaar heen, Clubconsuls en Regio-consuls zich bezig houden met het selecteren van projecten die in aanmerking komen voor een financiele bijdrage die zich in het algemeen beweegt tussen de duizend euro en een veelvoud daarvan. Deze projecten zijn te vinden op alle mogelijke plaatsen waar jeugdigen permanent of tijdelijk bij elkaar zijn of komen, maar kan ook een eenmalig initiatief zijn van welke aard dan ook. De voorkeur gaat uit naar kleinschalige projecten waarbij de bijdrage van de Old Grand Dad club geen miniem onderdeel uitmaakt van een grootschalig inzamelingsproject en waarbij tastbare middelen onze doelstellingen ondersteunen. Meer informatie over of aanmelden bij de “Old Grand-Dad” is te vinden op www.oldgrand-dadclub.nl of bij Ed Eelman en na 1 juli bij Jan Bloem die als Clubconsul verder gaat. Hier zijn de bewijzen te vinden dat elk jaar weer een soms geringe bijdrage het plezier kan brengen dat het allemaal waard maakt.

De NGF competitie Door Ed Eelman De volwassenen hebben hun klus geklaard. De jaarlijkse NGF competitie zit erop. Volgend jaar is er weer een kans. We blijven groeien en verbeteren. De jeugd moet nog in juni spelen. Geen van onze teams is poule kampioen geworden. Wel zijn de dames, heren 1 & 2 en dames senioren tweede geworden. Op zich een hele mooie prestatie en dat geeft perspectief voor volgend jaar. De heren senioren 1 moesten nog serieus aan de slag om te voorkomen dat ze zouden degraderen terwijl ze vorig jaar nog op hun sloffen 2de werden. De competitie is naast het sportieve ook een gezellige tijd. Je ontmoet veel andere spelers en speelt op andere banen. Het begon ooit als één heren team en inmiddels hebben we 8 teams. Wie volgend jaar mee wil spelen kan overleggen met een van de team captains – mogelijk is er een plaatsje vrij. Wel wordt van de spelers verlangt dat ze zich voor alle wedstrijden beschikbaar stellen. Zie de website onder NGF wedstrijden.

INTERVIEW JAN VAN WIJK “Clubfitting maakt golfen inzichtelijker” Door Alain Hirschler De achterdeur van de met Titleist emblemen opgesierde auto wordt geopend en Jan van Wijk begint uit te laden. Gedeeltelijk, want niet alle tweehonderd clubshafts zijn nodig, hij kent deze modale pappenheimer. Ook pakt Jan een langwerpige koffer waarin, naar blijkt, allerlei soorten clubhoofden zitten, niet alleen voor ijzers. Een klaptafeltje en computerapparatuur die onder andere de clubsnelheid en de vertrekhoek van de bal meet, vervolmaakt de opstelling. De clubfitting kan beginnen. Jan van Wijk, 29 jaar, combineert sinds een zevental jaar een baan als golfleraar op De Texelse met die van clubfitter in dienst van Titleist. “Ik werkte bij Joost Brieko op de golfschool en deed in Tilburg de golfopleiding tot B-professional. Op een gegeven moment werd ik door een vertegenwoordiger van Cobra benaderd of ik een aantal Demo dagen wilde doen. Cobra was toen, samen met Titleist, een merk van de Amerikaanse Acushnet Company, net als Scotty Cameron, FootJoy, Vokey en Pinnacle. Toen Cobra aan Puma werd verkocht, stond ik voor de keus, meegaan of blijven. Ik heb voor dat laatste gekozen toen mij werd aangeboden om als clubfitter voor Titleist te komen werken. Ik speelde zelf met Titleist en dat is echt mijn merk, net als sommigen mensen altijd hetzelfde automerk kopen. Titleistspelers zijn heel merktrouw, het is een soort familie waar je bij hoort.” Terwijl Jan een aantal goede drivingrange ballen uitzoekt en die zorgvuldig afdroogt, sla ik een deel van het restant weg om op te warmen. Als dat is gebeurd, pak hij mijn Callaway Diablo ijzer 6 en plakt zowel op de onderkant als de voorkant van het slagvlak een paar gemerkte stickers.

“De ballen moeten droog zijn omdat je anders de impact niet ziet op de stickers. Ik begin een fitting altijd met een eigen ijzer 6 of 7. Dan kan ik zien of en waar er afwijkingen zijn. De onderste sticker bepaalt de lengte van de club en waar je de grond raakt, de sticker op het slagvlak waar je de bal raakt. Ondertussen kijk ik naar je techniek, want ook daardoor kan de impact worden beïnvloed.” “Ik wil liever niet dat je tussentijds naar het resultaat kijkt op de stickertjes, want dan ga je misschien zelf proberen te corrigeren.” Van een kunststof plaat laat Jan me een paar ballen slaan om vervolgens het resultaat op de stickertjes te bekijken. “Jij raakt de bal bij de hiel, zowel onder de club als op het slagvlak. Je wil de bal natuurlijk in het midden raken, dus de voet moet vlakker. Ik ga nu eerst een gelijkwaardige Titleist ijzer 6 voor je in elkaar zetten en ook weer beplakken met stickers. Ook met deze club ga je een paar ballen slaan om te kijken of de impact hetzelfde is.” “Of het uitmaakt dat jij Callaway stokken hebt en ik met Titleist werk? Nee, niet. Dezelfde specificaties zijn vindbaar bij alle merken.“ TWEE GRADEN Na weer een paar ballen te hebben geslagen blijkt het resultaat gelijk. Van Wijk besluit nu een club in elkaar te zetten met eenzelfde, iets kortere, shaft en een twee graden vlakkere clubvoet. En weer stickers. Opnieuw sla ik een paar ballen. Het resultaat is stukken beter, meer richting doel en verder. De impact van de ballen is, zowel onder de club, als op het slagvlak veel meer verplaatst naar het midden van de clubvoet.

Toch besluit Jan nog even een andere club te proberen. “Soms doe ik op gevoel aanpassingen, kijken of er verschil is in balvlucht.” Als ik ook met deze club een paar ballen heb weggeslagen, weet Jan genoeg. “Je ziet dat deze stok niets toevoegt. In principe zijn je clubs goed, alleen zou je moeten kijken of het clubhoofd twee graden vlakker gesteld kan worden.“ Nu is de driver aan de beurt. Er zijn geen stickers nodig omdat de computer nu aan het werk wordt gezet. Die meet ondermeer de swingsnelheid en de spin van de bal. Afstandmeting en meting van de carry wordt door de computer geschat. Ook de launch angle, de vertrekhoek, is op het scherm af te lezen. GETENNIST Ik ga weer een paar ballen slaan. Bij mijn eerste slag raak ik eerst de mat en dan de bal, 84 mijl per uur, ongeveer 135 km/ u. “Eerst een stukje techniek” zegt Jan resoluut. Hij pakt mijn schouders en duwt die in een andere positie. Ook blijk ik de bal teveel in het midden van mijn stand te hebben, terwijl ik denk dat ik, zoals het hoort, de bal al tegenover mijn linker hiel heb opgeteed. Nu nog een keer proberen. Ik sla beter, maar veel harder dan 88 mijl per uur kom ik niet. Ik probeer niet te forceren. Er wordt een andere Driver voor mij in elkaar gezet, Het resultaat is een goede bal en 94 mijl per uur, 150 km/u. Dan pakt Jan een paar Pinnacle Gold ballen en laat me die wegslaan op de driving-range. 155 km/u. Een vrij simpele aanpassing van de driver geeft mij meer clubsnelheid, een lagere vertrekhoek, meer carry en meer afstand. Het verschil is aanzienlijk. Vervolg bladzijde 14

INTERVIEW JAN VAN WIJK – vervolg “Past deze snelheid bij mij? “ “Zo kan je dat niet zeggen. Leo Saal bijvoorbeeld, is later begonnen dan jij, maar heeft veel getennist. Die heeft een fanatieke, snelle slag. Met voordelen en nadelen. Sommige spelers hebben een geleidelijker tempo. Het zit ook in de aard van het beestje. Als je een langzame clubsnelheid hebt, zal ik je nooit een stijve shaft geven. Het kan zijn dat aanpassingen aan je swing, je houding, je opstelling achter de bal, je meer snelheid opleveren. De hoek van impact blijft natuurlijk belangrijk. Het blijft een technisch spel, maar als ik zorg dat jij de bal vaker op dezelfde plek van het slagvlak gaat raken en dat je minder weerstand bij de grond krijgt, dan wordt het makkelijker om beter een bepaalde lengte en richting te krijgen. Het schiet natuurlijk niet op als jij de ene keer 130 meter slaat met dezelfde stok en de andere keer 160 meter. “Ik kan ook wel zien dat jij de bal op de hiel raakt, maar ik vind het belangrijk dat mensen het zelf kunnen constateren tijdens een clubfitting. Je ziet door alle golfmerken, verschillende clubs, shafts en ballen heel vaak de bomen niet meer door het bos. Clubfitting maakt golfen inzichtelijker. Fine tuning. Wat wel en niet werkt.” “Door clubfitting is een stok te vinden waardoor je beter in staat bent de bal op één plek te raken. De shaft helpt je snelheid creëren. Dat kan een graphite of ijzer zijn, maar lichte, ijzeren shafts heb je ook en shafts van tegenwoordig hebben niet perse over de hele lengte dezelfde stijfheid. Het kan zijn dat een speler gebaat is met een shaft die bijvoorbeeld onderin stijver is dan bovenin. En als je daarentegen een sterk iemand een lichte shaft geeft, voelt hij of zij hem niet meer en iemand die een stijvere shaft heeft, maar minder sterk is, zal dan meer moeten werken om

de bal goed te raken. En het maakt uit hoe technisch een speler is. De shaft moet bij je swing passen. Hoe vond je trouwens de ijzer 6 slaan?” WINST Als ik mijn tevredenheid uitspreek, antwoordt Jan: “Dat is ook belangrijk te weten, dat zijn ook argumenten. Die lichte, ijzeren shaft is goed en die graphite voegt niet direct iets toe aan je swing.” “Als een golfer dan goed gefit is, wat is dan procentueel de vooruitgang?” “Daar zijn geen gemiddeldes voor. Als jij nu met deze specificaties gaat golfen, dan zou je de bal 7% á 10% constanter kunnen gaan raken. En het levert je iets meer lengte op. Als iemand steeds een rondje 100 speelt, dan kan je door clubs die beter bij je swing passen 2% winst boeken. Verbetering van je techniek levert ook 2% op. En dan heb je nog een putterfitting. Kan ook 2% opleveren. Een halve centimeter naast de hole is een slag missen, dus het is van belang om de bal in het midden van het clubvlak te raken. Kortom, een slag of zes winst behoort dan tot de mogelijkheden, maar uiteindelijk moet je het wel zelf doen.” “En wat voor winst is er te halen met de juiste bal?” “Balfitting is ook mogelijk. Een ProV1 is niet per definitie de juiste bal voor een speler. Balspin en hardheid zijn allemaal van belang. Long distance ballen zijn gemaakt om lengte te maken, maar als je scheef slaat, dan wordt het effect versterkt. Het aantal dimples op een bal zorgt ook voor meer of minder luchtweerstand. Als je een robot steeds een bal 100 meter laat wegslaan, dan heb je steeds dezelfde impact. Het verschil tussen

een ProV1 en een NXT is ongeveer 10 yards, dat valt wel mee, maar als je moet Chippen met een ProV1 of een Topflite dan wordt het verschil ineens groter. Een Topflite kan je nooit goed spinnen, dus je krijgt een heel ander gevoel, en met putten is dat nog erger. Een bepaald constant gevoel is belangrijk. De goede spelers veranderen nooit van bal omdat ze hetzelfde gevoel willen vasthouden. Als je pas begint met golfen dan zeggen mensen dat ze dat niet voelen, maar je kan wel de twee uiterste voelen. Om het verschil te merken in de middencategorie, dat is moeilijker.” “Uit hoeveel clubs kan een huis-, tuin- en keukenspeler kiezen”, vraag ik, het stokkenarsenaal overziend? “In principe hetzelfde assortiment als een tourspeler. Als je puur over ijzers praat heb ik ongeveer 200 shafts bij me.” “Hoelang ben je met een goede speler bezig?” “Ook een uurtje. Vaak heb ik al van tevoren contact gehad met de echt goede spelers, ze weten veel meer van hun eigen spel en materiaal. Als je de gemiddelde amateurs vraagt met wat voor shafts ze spelen, dan hebben de meesten geen flauw benul wat de specificaties van hun clubs zijn. Maar de jongens in de selectie weten dat wel. Die weten bijvoorbeeld dat hun stokken een halve inch langer zijn en dat de clubhoofden van hun ijzers twee graden “up“ staan. Dan kan ik die stap overslaan, en als ik ze al eens getest heb, dan bewaren we die gegevens. Ik zet dan zo een stok in elkaar en dan klopt ‘t of niet, dat zijn vaak hele kleine aanpassingen. En als je gegevens eenmaal bekend zijn, zal dat nooit veel veranderen. Bovendien geven goede spelers meer feedback. Zij merken als ze een bal op de hiel raken of zo. Daarom gaat een fitting bij hun ook sneller.” Vervolg bladzijde 16

INTERVIEW JAN VAN WIJK – vervolg “Jij werkt voor Titleist en ik heb Callaway clubs, botst dat niet. Titleist wil toch haar eigen materiaal verkopen?” “Ik verkoop niets en mensen kunnen dus met mij ook niet onderhandelen over prijzen. Ik krijg ook geen provisie, andere clubfitters soms wel. Die zullen er alles aan doen om je iets te verkopen. Bij ons gaat het puur om advies. Dat vind ik sterk. Clubfitting bij ons is niet om per definitie omzet te maken. Het is niet de hoofdreden om mij ergens naar toe te sturen. Bij PGA Holland en de NGF word ik ingezet om te controleren, die golfers gaan ooit proberen hun vak er van te maken, dan kan ik niet gaan lopen verkopen, dat is dan niet het belangrijkste. Natuurlijk moeten we verkopen om te bestaan, maar dat doen anderen.”

“De NGF selectie, waar praat je dan over”?

“Maar Callaway of Nike, om er een paar te noemen, zullen toch ook bij de PGA Holland en NGF rondlopen?” “Nee, alleen wij. PGA Holland en de NGF willen onafhankelijk blijven dus die huren ons in, die huren ons in voor een onafhankelijk fitting advies voor hun selectiespelers en - speelsters. Het is ook niet zo dat die allemaal met Titleist spelen, wij worden ingehuurd om hun spullen te controleren en of datgene wat ze hebben correct is.”

“Naast clubfitting geef je ook les. Ik kan mij voorstellen dat je bij die topamateurs soms ook swingtechnisch dingen wil verbeteren?”

VERKEERDE “Waarom hebben ze gekozen voor Titleist en niet voor een ander merk?” “Dat komt, denk ik omdat mijn baas, Paul Goodfellow, European Tourfitter is geweest. Hij is in Nederland de enige die dat certificaat heeft en dat is belangrijk. Niemand in Nederland heeft zoveel kennis als Paul. Ook niet bij Callaway of Nike. Wij hebben, denk ik, het grootste shaft assortiment en je krijgt bij ons een onafhankelijke fitting.”

“De beste golfers per leeftijdcategorie. Zij vertegenwoordigen Nederland op WK’s en EK’s, de amateurtop. Wij doen in januari altijd een checkup voor de NGF want het is zonde als ze tijdens het seizoen verkeerd materiaal blijken te hebben. Als jij een verkeerde stok hebt en je moet een swingverandering ondergaan, is dat moeilijker dan als je de juiste clubs hebt. Daarnaast krijgen we in de winter ook de hoofdklasse teams. Dat is vaak een check-up die ondersteund en betaald wordt door de desbetreffende clubs. Die teams zijn hun paradepaardjes.”

“Ik meet alleen, ik ga me niet bemoeien met de swingtechniek of zo, dat is niet mijn taak. Daarvoor worden ze ondersteund door de NGF en hun NGF coach, want die staat er altijd bij. Als ik denk dat de balpositie niet goed is, dan zeg ik dat niet tegen de speler, maar tegen die coach. Dan vraag ik of dat bewust is en eventueel naar de reden. Soms kan ik het met een aanpassing van het materiaal oplossen. De speler laten we alleen ballen slaan, daar overleg ik dat soort dingen niet mee. Ik ben op zo’n moment alleen met clubfitting bezig. Een leraar zegt mij dat hij een andere shaft wil proberen omdat zijn leerling teveel spin op de bal heeft of dat hij of zij de ballen te hoog slaat en juist vlakker moet slaan.”

“Zou de European Tour wat voor je zijn? “Niet echt. Je bent zoveel van huis. Ik vond het hartstikke leuk om bijvoorbeeld Wil Besseling te fitten, maar als je echt op Europees niveau wilt clubfitten, dan moet ik verhuizen naar Cambridgeshire, Engeland. Daar zit een groot Titleist fittingcentre. Daar komen alle Tourspelers naar toe. Of je moet op de Tour en dan woon je eigenlijk in een grote camper met drie of vier andere gasten en dan trek je met de European Tour mee. Een jaartje zou ik wel leuk vinden, maar dat kan niet. De fitters op de Tour zijn vaste jongens, die weten precies wat iedere speler kan. Je komt er dus ook niet zomaar tussen, maar als Louis Oosthuizen mij nu zou vragen om zijn clubs door te meten, is het appeltje eitje.” “Hoe vaak wisselen topspelers van clubs?” “Dat verschilt per speler. Bernhard Langer heeft zowat vijftien jaar met dezelfde set gespeeld. De hielen van sommige clubs waren uitgesleten. En bij gesmede ijzers gaan de hoeken op een gegeven moment veranderen. Dat moet dan toch weer worden rechtgezet.” “Wat is nu de conclusie van mijn clubfitting?” “Ik geef normaliter de resultaten van een meting mee. Dan is het verder aan de klant of die daadwerkelijk iets aan zijn of haar clubs wil veranderen of nieuwe stokken wilt kopen. Soms komen mensen nog een keer terug om het zeker te weten of ze overleggen met hun pro. Ik heb een puur adviserende rol en bij vragen kan iedereen mij mailen of bellen. In jouw geval zou ik wel een andere driver aanraden en kijken of je stokken twee graden kan laten bijstellen, maar dat moet Joost aan Callaway vragen”.

Golfclub De Texelse Committed to jeugd Door Desiré Wassenaar Het afgelopen jaar zijn wij (de jeugdcommissie) ons gaan interesseren voor het programma Committed to jeugd van de NGF. Na meerdere telefoontjes en intensief mailcontact is Ellen de Ruiter (NGF) speciaal voor ons een avond naar Texel afgereisd. Zij heeft ons deze avond uitgelegd wat deelname aan het programma voor ons zou gaan inhouden. Deze avond werd bijgewoond door meerdere leden van het bestuur, de jeugdcommissie, alle pro’s en belangstellende ouders en clubleden die eventueel geïnteresseerd waren om jeugdcoach te worden. Het was een interessante avond en na afstemming met bestuur, jeugdcommissie en pro’s is besloten om in 2012 deel te gaan nemen aan het programma Committed to jeugd. Dit is een serieuze beslissing waar een speciale overeenkomst voor moest worden getekend, door zowel onze voorzitter Paul Kuip, de voorzitter van de jeugdcommissie Cees Boks, de hoofd pro Joost Brieko en tenslotte de NGF (Ellen de Ruiter) Door dit contract te tekenen gaf een ieder aan volledig achter dit programma te staan en dit te steunen. Na het tekenen van het contract kon het werk beginnen, want echt alles moet digitaal worden vastgelegd. Er moest een jeugdbeleidsplan worden gemaakt, een jaarprogramma, jaarkalenders, communicatieplan, garanties voor continuïteit, profiel en taakomschrijvingen vastgelegd worden en natuurlijk moesten ook nog gewoon de lesprogramma’s en wedstrijden vastgelegd worden. Maar nog belangrijker er moesten jeugdcoaches worden opgeleid, na flink wat vragen (daar word ik ondertussen steeds beter in) hadden we waarachtig een be-

hoorlijke groep “aanstormende” coaches bereid gevonden om de cursus te volgen. In januari was het dan zo ver. Na aankomst op de inmiddels volledig besneeuwde golfbaan moesten we er met – 12 graden toch aan geloven en eerlijk waar, een les voor kleine kinderen voorbereiden is gemakkelijker dan een voor een aantal “zich helemaal in hun element voelende” senioren (lees voorzitter j.c.), zie dat maar eens in het gareel te houden! Ook de tweede cursusdag was een belevenis, het waren behoorlijk intensieve dagen (werk is er niets bij) maar uiteindelijk zijn er nog 13 jeugdcoaches in de race om in september onder toeziend oog van Egbert Nieboer (pro

NGF) het officiële diploma Jeugdcoach 1 te behalen. Ook nieuw dit jaar is het stappenplan jeugd golf brevet. Hierbij kunnen onze jongste jeugdleden in 4 duidelijke stappen via Par, Birdie, Eagle en Albatros hun baanpermissie behalen en hun golfpaspoort aanvragen. Voortaan wordt er twee keer per jaar onder begeleiding van de pro een proeve van bekwaamheid afgelegd. Wanneer de kinderen dan aan de eisen van

het betreffende niveau voldoen krijgen ze een taslabel met daarop de naam van hun niveau. Twee weken geleden was het dan zover, 10 kinderen gingen op voor hun eerst stap “Par”. In groepjes van 3 gingen ze aan de slag, na een aantal vragen wat is de rough, fairway, afslagplaats enz. had Jan op de green van hole 1 een duidelijk doel uitgezet waar de kinderen in de buurt van moesten chippen. Natuurlijk hebben alle kinderen hun “Par brevet” gehaald en onder luid gejuich werden de labels in het clubhuis uitgereikt, deze hangen nu trots te bungelen aan de golftassen van de kinderen. Misschien bent u wel graag op de golfbaan en vindt u het leuk om de kinderen te begeleiden in de baan of misschien te helpen tijdens de wedstrijden en/of jeugdlessen, dan hoop ik dat u me weet te vinden, want hulp kunnen we altijd gebruiken. Onze inspanningen tot nu toe zijn niet onopgemerkt gebleven en we zijn dan ook ontzettend trots dat de NGF onze vereniging heeft uitgekozen om een artikel over te schrijven, dit artikel zal in 2013 worden gepubliceerd in het golfjournaal, de foto’s voor dit artikel worden deze zomer al gemaakt.. We zijn dus duidelijk op de goede weg en hopen binnen nu en een jaar het certificaat aan de muur van het clubhuis te mogen ophangen. Maar alles wat we tot nu toe hebben bereikt zou niet mogelijk zijn geweest zonder alle hulp die wij tot nu toe hebben ontvangen van het bestuur en sponsors, ouders en clubleden. Daarom is ons streven om van de jeugdafdeling van Golfclub De Texelse een geweldige florerende jeugdclub te maken waar we met zijn allen ontzettend trots op kunnen zijn.

Bar en Boos 35 Ha, Arie, back in town? Goeiemorrege, Jan, ja, ik moest wel weer eens naar de thuishaven, nietwaar? D’r gaat niks boven een thuishaven, Arie, als’ íe maar goed is. Is er hier nog wat gebeurd? Nou, een ledenvergaderingetje, waar het nogal levendig aan toeging. Toen zat ik Spanje, ja. Wat deed je daar? We hadden een trainingskamp voor de competitie, met Jo, en Jaap, en Klaas, en Willem. En? Ach, man, topweek gehad. Eten, reis, hotel, alles toppie? Alles toppie. We hadden een Mercedes. Ja, die deed het telkens niet, maar wel een Mercedes, hè. En goeie restaurants, joh, met levende muziek. Ja, dan moest je eerst wel drie cd’s kopen, maar wat maakt dat uit. En dat hotel, groots, man! Maar ja, weet je wat het is, die goeie hotels zijn allemaal overboekt, hè, dus je moest wel met drie man op de kamer. Gezellig toch? Blij dat je genoten hebt, Arie. Och, het kostte wat, maar je kreeg ook wat. En de golfbanen? Om te smullen, Jan. We speelden op La Blabla. Drie banen bij elkaar en echt afwisselend, hoor. Die ene was enorm steil, bijna loodrecht, jongen. Als je vanaf de tee naar de green keek was het een postzegel in de diepte. Geen horizontaal stukje te vinden. Oh. En die tweede was een woestijnbaan, overal cactussen, rotsblokken, enorme zandvlaktes, het leek wat op de Sahara, man, maar mooi! Aah. En die derde, die had van die snelle riviertjes, een soort ravijnbaan, daar moest je ook met zijn vieren spelen,

zodat je mekaar kon redden. En die greens, man, die greens. Nou, die vind je in heel Nederland niet. Zo razendsnel. Ik had telkens vier putts nodig. Aardig wat balletjes kwijt? Ja, tientallen, maar wat geeft het, die win ik bij de seniorenochtend wel terug. Dat lijkt me wel een nuttige trainingsweek, maar niet heus. Wat bedoel je? Nou, enorme hoogteverschillen, snelstromende beekjes, marmerachtige greens, woestijnholes, tientallen ballen kwijt. Spelen jullie competitie in Spanje dan? Nee, op Spaarnwoude, Nieuwediep, Heemskerkse, weetjewel, platte polderbanen. Nou, daar wist je nu wel raad mee zeker? We zijn gedegradeerd. Maar goed trainen volgend jaar. Doen we. Maar eh... vertel eens wat over die ledenvergadering. Hoe was die? Beetje saai, Arie, wees maar blij dat je in Spanje zat.

Een nieuw Bestuur? Door Ed Eelman Op de laatste Algemene leden vergadering, waar zoals gebruikelijk de meeste leden niet aanwezig waren, is enig stof opgewaaid. Gelukkig heeft alle stof inmiddels weer een plekje gevonden. Toen de agenda bekend werd, enige dagen voor de Algemene Ledenvergadering, bleek dat onze voorzitter en onze vice-voorzitter zich wederom

herkiesbaar hadden gesteld. Uit diverse hoeken klonk het verlangen om tegenkandidaten te stellen. Om nou meer dan 18 jaren in een bestuur te blijven zitten leek een tikkeltje te veel. Een groep mensen waaronder de schrijver van dit stuk besloot om ten minste met twee tegenkandidaten te komen. Dit voorstel zou volgens de statuten voor de vergadering worden ingediend. Dat lijkt gemakkelijk, maar de werkelijkheid is anders. Er zijn genoeg leden die de potentie hebben om in het bestuur te gaan, maar beschikbaarheid is een andere zaak. Toen uiteindelijk twee dagen voor de vergadering twee kandidaten waren gevonden, moesten ten minste 10 handtekeningen worden opgehaald. Die werden tenslotte gevonden op de golfbaan en op zondag voor de vergadering was dat rond. Op zondagavond 1800 uur werd het bestuur ingelicht dat er 2 tegenkandidaten waren. Op de Algemene Ledenvergadering bij het onderwerp “aftreden/herkiesbaar” annonceerde de voorzitter dat zowel hij als de vice-voorzitter beiden hun kandidatuur terugtrokken. Voor- en tegenstanders leken de emoties te laten prefereren boven een ordentelijk verloop van de vergadering. Na een korte pauze werd in goed overleg besloten dat het bestuur enige tijd respijt zou krijgen van de vergadering om ALLE leden in te lichten. Wederom in goed overleg met de voorzitter is nadien overeengekomen dat het bestuur op korte termijn kandidaten zal voorstellen en dat de Algemene Ledenvergadering van november, eind september zal plaatsvinden. Tegenkandidaten kunnen zich uiteraard ook kiesbaar stellen mits de kandidatuur voorzien is van tenminste 10 handtekeningen.

Van de Overkanter

Rydercup, beroemd op heel Texel Door Meinard Carper “Heb je wel eens van de Rydercup gehoord?”, vroeg ik onlangs een BNN’er van Texel, ondernemer, man van de wereld, thuis in golfzaken. “Ja, natuurlijk.”, zei hij. “Dat is die wedstrijd tussen Amerikaanse golfprofessionals tegen de rest van de wereld. Daar heb ik speciaal een digitale schotelantenne voor aangeschaft en zit dan de godganse nacht voor de buis. Dan neem ik een slok Macallan voor een Schot die een birdie scoort, dan weer een nippie Four Roses Bourbon voor een Amerikaan die een lange putt maakt”. Twee dagen lang telkens een andere speelvorm: singles, four ball better ball en dan nog eentje.” “Neen, ik bedoel die op Texel, man!” Het is nu ruim 10 jaar geleden, dat er aan de bar van de golfclub een leuk idee geboren werd. Nu is de bar een uitgelezen plek om leuke ideeën te bedenken, waar liefdes ontbloeien, contacten worden gelegd, huizen verkocht en Wordfeud wordt gespeeld met bargenoten die op een andere golfclub aan de bar zitten etc. Maar dit idee, een Rydercup op één dag tussen 10 overkanter leden en 10 échte Texelaars, was het resultaat van een goed gesprek onder een goed glas tussen Heemskerk, van der Hoek met Schuijl en diens Texelse maten. Aanleiding was de discussie over wat nu écht Texels was en wat niet, wie dus echt Overkanter was en wie niet – en het ook nooit zou kunnen worden. Enfin, er werden aanvoerders gekozen, spelers geselecteerd, de

spelvorm bepaald, handicaps verrekend, shirts geproduceerd en zo kon de eerste wedstrijd – een niet-officiële – plaatsvinden. En als prijs kreeg een door beide kanten gerespecteerde kunstenares opdracht een fraaie schildering, met de Razende Bol als centrum waar de strijd zich afspeelt, te vervaardigen. De feestavond, met dames of partners erbij werd aangegrepen om de dag en de spelers nog eens fijntjes onder de loep of in het ootje te nemen.

Maar altijd met een dispuut wat nou écht Texels was en ook met een eerst nog sluimerende wens van Heemskerk gerespecteerd, sterker nog geaccepteerd te worden als een Texelaar. Het heeft niet mogen baten; hij bleef voor de Overkanters uitkomen, tot en met de jubileumuitvoering aan toe. Nu, dus tien jaar later, werd de jubileumwedstrijd gespeeld. Een partij op het scherpst van de snede, een heuse matchplay met handicapverreke-

ning; de stand was inmiddels gelijk en geheel in stijl werd ook de tiende uitvoering met een gelijke stand beëindigd. Het was het beste moment om alle Texelse deelnemers nog eens in het zonnetje te zetten; een bonte potpourri van liedjes en inleidingen daalde over de hoofden van de aanwezigen neer, het inmiddels tot volkslied verheven Lied van Eierland werd met groot respect aanhoord en toen was het tijd voor een ultieme smeekbede van Heemskerk om toch alsjeblieft in elk geval een ereplaats te krijgen te midden van andere beroemde boven-de-ruigendijkers. Hij zal zich gevoeld hebben als een BNN’er bij het programma van Paul de Leeuw, die zijn gasten laat bungelen boven een bak vla, om ze op het laatst definitief te laten ploffen in de pudding. Het leek op een hijskraan, die boven de Razende Bol met Heemskerk in de bak wacht op een sein van Texelaars naar welke kant ze hem moet laten droppen. Deze laatste wens, ergens aan de Molenlaan, zal zeker ook door de Texelaars worden ingewilligd, maar je hoort ze mompelen:” Een échte Texelaar was het niet”. Een mooi herinneringsboekje aan tien jaar Rydercup op de Texelse kwam als verrassing op de koop toe; het markeerde de finale van een leuk idee ooit aan de bar geboren. Jonge knakkers zullen het evenement ongetwijfeld willen overnemen van de oude knarren; een nieuwe inhoud geven op straks de 18 holes. Voor wie nog wil terugblikken, genieten van de pittige, prettige, puntige limericks, inleidingen, liedjes en foto’s van deze 10 jaar Rydercup, laat het weten: de oplage is beperkt, de prijs een paar euro en op=op, bij Carper® Diem

Als u al twittert, kunt u dit overslaan Door Rob Maaswinkel Als u golf en twittert, neem ik aan dat u Joost Luiten, Tiger Woods en Rory Mcilroy volgt. Joost heeft 8000 volgers; Rory 800.000; Tiger 1,7 mio! Tiger heeft afgelopen vrijdag, via twitter, een middagje vragen van zijn volgers beantwoord. U zult het inmiddels wel in de krant gelezen hebben. Ik was erbij. Joost heeft gisteren niet goed gespeeld, twittert hij, en Rory twittert net zijn speelschema voor de komende weken en dat hij een potje van een vriend gewonnen heeft. Leuk om te weten, toch? Ook Jochem Meyjer, eigenlijk ook een beetje Texelaar met 250.000 volgers, twittert zich suf. Hij schrijft net dat hij met een nieuw programma bezig is: ‘24 dagen met …!’. Hij stuurt zijn tweet aan Winfried de Jong, maar wij, zijn volgers, mogen meelezen met zijn grap. Een tweet is een bericht op twitter. Lady Gaga heeft trouwens 18 miljoen volgers! Op De Texelse zijn er volgens mij vier leden die actief twitteren: Jos Kager, Alain Hirschler, Jochem Meyjer dus en bovengetekende. Natuurlijk kunt u in het leven ook zonder de ‘non-info’ van Rory, de vorm van Joost, de grappen van Jochem en de laatste informatie over Tiger. Die leest u ook wel in de gewone krant. Punt gemaakt. Toch kan twitter ook heel nuttig gebruikt worden. Golfbaan De Texelse heeft overigens wel een twitteraccount (@golfbaantexel), maar om de een of andere reden wordt er

geen gebruik van gemaakt. Er is nog geen tweet mee verstuurd. Voor uw info: een tweet bestaat uit maximaal 140 letters en mag foto’s, websites of tekstdocumenten als bijlagen bevatten. Ik heb eens gekeken wat andere golfbanen en clubs twitteren om een idee te krijgen hoe zij ermee omgaan. De tweets zijn oud, uit december en Januari, van de golfbanen ’t Woold en van Tespelduyn, maar geven wel een goed beeld. Laatste tweets van Golfbaan ’t Woold. · Clubhuis @hetwoold schiet op. Tegel werk in de kleedkamers. http://pic. twit ter.com/VqXwMgLF · Nieuwjaarsreceptie 2012 http:// tinyurl.com/6mh7dcn · Nadere informatie jeugdplan 2012 http://tinyurl.com/88pluj9

• Het nieuwe weekmenu voor alweer week 4 van 2012! We gaan weer smullen!:) http://fb.me/11wAgbFG8 • Verwen uzelf vandaag met een heerlijk rondje golfen! De baan ligt er prachtig bij! Boek uw starttijd via 0252-241333. • Wil jij graag leren golfen? Kennismakingscursus Deze cursus is voor leerlingen die willen kennismaken met alle... http://fb.me/1jBzq2MTv • Zo meteen Nieuwjaarswedstrijd met aansluitend dé eerste nieuwjaarsreceptie sinds Tespelduyn haar deuren heeft geopend! U komt toch ook?! 16u • Tespelduyn viert Kerstvakantie! Van 24-12 t/m 1-1 zijn wij gesloten! Vanaf 2 januari zijn wij weer geopend! http://twitter.com/ Tespelduyn/ status/149539341390200835/ photo/1

· Waargenomen vogelsoorten december http://tinyurl.com/6skkcu4

• Sint en Piet trakteren op hapjes bij de borrel Golfbaan Tespelduyn kom je ook?? http://fb.me/1oocp6bhA

· Geslaagden! Yes! http://pic.twitter. com/WlNqVuNl

Zoals u ziet, wordt twitter gebruikt om informatie te geven over de baan en over allerlei nevenactiviteiten, van Sinterklaasborrel tot nieuwjaarsreceptie. Er is vaak een link naar de website of naar een foto aan gekoppeld. De info is bedoeld voor leden en bezoekers. Ook vind je tussen de tweets een aanbieding van de golfschool, info over een wedstrijd die niet doorgaat en hoe je een locker aanvraagt. Niks noninformatie dus. Gewoon nuttige en actuele informatie waar je als lid en als bezoeker wat aan hebt.

· Moonlightgolf gaat niet door http:// tinyurl.com/6sxjtp5 · Aanvraag locker en/of Trolley http://tinyurl.com/6vbn68r Laatste tweets van golfbaan Tespelduyn • Een nieuw artikel op onze website: http://www.tespelduyn.nl/nl/111/ qualifying.html Waarom je handicap halen zo leuk en belangrijk is.

Zo kan ik nog wel even doorgaan (15) Door Rob Maaswinkel Beste Joost, Een tijdje geleden wilde ik een nieuwe set bij je kopen, vooral omdat ik single handicapper wilde worden. Daar zie ik nu van af. Het spijt me. Ik ben erachter gekomen dat ik een aantal karaktereigenschappen mis om single handicap te kunnen spelen. Nieuwe stokken maken niets uit. Ik kan het niet wetenschappelijk bewijzen, maar je zult zien dat je na het lezen van deze column tot dezelfde conclusies zult komen. Ik heb 2 groepen spelers nader bekeken. De 1e groep, de single handicappers, bestaat uit Menno Schuijl, Jan Blancke, Kevin van Zuilekom, Bart Medema en Vernon Hughes. De 2e groep, handicappers 11 tot 15, bestaat uit Hans de Beer, Piet Schuijl, Abe Keijser, Alain Hirschler en Ed Eelman. Deze 2e groep zal nooit single handicap worden en dat weten ze ook zelf wel. Het is overigens niet zo dat de mensen uit deze groepen op elkaar lijken. Dat is ook niet wat ik wil bewijzen. Als je goed naar de 2 groepen kijkt, Joost, dan weet je het eigenlijk zelf al. De spelers uit groep 1 zijn introvert, afstandelijk en min of meer perfectionistisch. De 2e groep daarentegen is juist extravert, communicatief en snel tevreden. Ik spreek geen oordeel uit, Joost, ik neem slechts waar. Overigens passen jij, Jeroen en Jan ook naadloos bij de 1e categorie en ik daarentegen de 2e. Introverten zijn liever alleen dan in de groep, terwijl extraverten altijd met anderen bezig zijn. Als Hans met iemand speelt die minder goed is, gaat hij lesgeven. Dat zie ik Menno niet doen. Afstandelijken hebben het hart niet op de tong, terwijl communicatieven de hele dag maar doorlullen. Piet Schuijl hoor je 18 holes lang; Vernon en Kevin zijn met

zichzelf bezig en hoor je niet. Ed is met vogeltjes bezig in de baan, niet met zijn swing. Perfectionisten leggen de lat voor zichzelf erg hoog en hun materiaal is altijd in orde. Moet je de tas van Jan Blancke maar eens vergelijken met die van Alain. Daar kleeft het bunkerzand aan. Abe maakt vlak voor een beslissende chip in de finale wintermatchplay een grapje naar het publiek. Dat zie je Bart niet doen, die is met putten bezig en zijn ronde is mislukt als hij een foutje maakt. Moet ik nog doorgaan? Ik denk dat je nu wel een beeld hebt. Ik bedoel: De 1e categorie staat op de driving range om te trainen. Wij van de 2e groep vinden dat complete onzin. Wij staan er voor de gezelligheid. Wij zijn al tevreden met een redelijke bal. Die perfectionisten uit groep 1 zijn nooit tevreden. Er zijn natuurlijk ook uitzonderingen, maar die bevestigen juist de regel. Dirk Bouwmans bijvoorbeeld, die hoort qua karakter meer in de 2e groep dan in de 1e, maar hij speelt wel single. Gerdi Reijers kun je moeilijk introvert of afstandelijk noemen, maar haar lat ligt wel extreem hoog. Antoine Kersten is moeilijk te plaatsen, hij wordt zeker single, maar of hij echt laag gaat spelen? Niet afstandelijk genoeg denk ik. Iwan Groothuis is ook lastig in te schatten. Hij is afstandelijk en introvert, maar niet perfectionistisch. Een manager meer; een typisch gevalletje van maximaal resultaat met minimale inspanning. Joost, een nieuwe set heeft voor mij dus niet zo veel zin. Ik durfde het je niet direct te zeggen, wat misschien wel duidt op een licht introvert karaktertrekje. (Zou ik dan toch nog kunnen zakken qua handicap?).

CBA De vervanger van CSA is CBA (Computed Buffer Adjustment) en is in werking vanaf het begin van dit jaar. Er bleken wat onduidelijkheden te bestaan bij sommige leden en daarom is er correspondentie geweest met NGF om te verifiëren dat ons programma correct geprogrammeerd is. Inmiddels is dat gebleken. Om het iets te verduidelijken staat hieronder een overzicht per categorie wanneer en hoe de handicap wel of niet wordt aangepast. Noot: de categorieën zijn de door NGF aangehouden categorieën.

Van de Bestuurstafel van de Bestuurstafel door Hélène van Wijhe – Secretaris De twaalfde Nationale Golfcourse Birdwatchingday is gehouden op Zaterdag 21 april. Ed Eelman was weer vroeg met zijn gezelschap aan de telling begonnen. Na 6 uur spotten, in de regen, wind en kou, werden er 61 verschillende vogels geteld. Benieuwd welke vogels er gespot zijn? Kijk dan op onze golfsite onder het kopje nieuws.

Opzegging van het lidmaatschap voor 2013 dient u schriftelijk, t.a.v. het secretariaat, voor 3 december 2012 te worden gedaan. De notulen van onze algemene ledenvergadering van 16 april staan op de Site.

we hebben op dit moment 414 leden.

Adres Golfbaan Golfbaan De Texelse Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 539, fax. 316 019

Bestuur Paul Kuip Czn., Henk v.d. Veer, Hélène van Wijhe, Fred Klok, Els Postma,

voorzitter vice voorzitter secretaris penningmeester lid

Wedstrijdcommissie Jan Bloem, tel. 318 632 Regel- en Handicap commissie Ad Waverijn, tel. 312 016 [email protected]

Daar wij nu geautomatiseerd zijn wordt het ledenbestand één maal in de week, op zondagavond, aan de NGF verzonden. Uw actuele HCP is dan op maandag op de NGF site bijgewerkt. www. ngfhandicap.nl woonplaats Almelo Driehuis Driehuis Amsterdam de Koog Oudeschild de Cocksdorp de Waal

Adres golfclub – secretariaat De Texelse Golfclub Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 06-22973229 [email protected] www.gc-detexelse.nl

Golfshop/golfpro Joost Brieko tel. 0222 316 805 [email protected]

Goed om te weten: Onze club heeft een hospitality met onderstaande banen: de Zaanse, Westwoud, de Groene Ster, Oogduyne en de Beemster. De prijs voor een daggreenfree bedraagt per 01-01-2012 € 35,00 van maandag t/m vrijdag. (excl. Feestdagen).

Onze nieuwe leden zijn: naam H. Brinkhuis M. Allan S. Allan M. Berghauser Pont S. Grobben E. Witvliet T. Pop A. van Diepen

Colofon

GVB-examen commissie Peter Boorsma, tel. 317 362 Jeugdcommissie Cees Boks, tel. 327 712

Kneutjes – op doortrek - met vele tientallen tegelijk zijn ze op of rond de baan te vinden. We doen ook op verzoek van NGF de nestentelling dit jaar.

Baancommissie Henk van der Veer, tel. 310 129 Computercommissie Ed Eelman, tel. 317 378 Evenementencommissie Margreet de Graaff, tel. 322 745 Handicartcommissie Janneke Kampstra, tel. 318 295 Redactie clubblad Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378 [email protected] Pijpersdijk 33, 1796 MH De Koog

Wedstrijdkalender Juni Datum Zo 3

wedstrijd Teso-Maandbeker

hcp 0-36

Zo 10 Di 12

NGF competitie jeugd Arendsen de Wolff trof. Senioren. Begin zomeravondcompetitie

11.30-17.00 zie 08.30-12.30 draaiboek 15.30-18.30

Kwalificatiewedstrijd Telegraaf Dunhill Golf Trophy Finale op St. Andrews NGF Ouder/kindtoernooi

0-24

12.30-17.00

0-36

08.30-13.00

Greensome stableford.

hcp 0-36

Starttijd 08.30-11.45

Bijzonderheden 18 holes strokeplay.

0-36

11.00-13.30 12.30-17.00

0-24

08.30-12.30

0-24

08.30-12.30

0-36

08.30-12.30

0-36

08.30-11.30 13.00-16.30

Wo 13 Zo 17 Zo 24

starttijd 12.30-17.00

Bijzonderheden Cat. 1 strokeplay. Cat. 2, 3, stableford Singles Mix greensome. (Handicap max. 55 gezamenlijk) 9 holes stableford. t/m 15 augustus cat 1 0-12.0 cat 2 12.1-24

Juli Datum Za 7 Zo 8 Za 14 Zo 15 Zo 22

Za 28

wedstrijd Jeugd clubkampioenschap Alan Rijks beker Par 3 jeugd wedstrijd Havenhotel TX Maandbeker Clubkampioenschap Strokeplay Clubkampioenschap Strokeplay Foursome Club kampioenschap. Matchplay clubkampioenschap

Inschrijving sluit 2 weken(14 juli) voor de wedstrijd. Zo 29 Matchplay clubkampioenschap 0-36 08.30-11.00 Zo 29 Finale matchplay 13.00-13.30 Turn 14.30-16.00

2x par 3 Cat. 1 strokeplay. Cat. 2, 3, stableford 18 holes strokeplay met en zonder verrekening. Voor de beste 24 spelers. 18 holes strokeplay. 18 holes strokeplay Inschrijven Dames per paar Heren per paar. (Met en zonder handicap verrekening) 16 dames en 16 heren 8 dames en 8 heren 4 dames en 4 heren 2 dames en 2 heren

Augustus Datum Zo 5

wedstrijd Rabobank - Maandbeker

hcp 0-36

starttijd 12.30-17.00

Zo 12 Wo 15

Voorronden Handicart Afsluiting zomeravondcompetitie

0-36 0-36

13.00-18.00 15.30-18.30

Bijzonderheden Cat 1 strokeplay. Cat. 2, 3, stableford. Greensome 18 holes. 9 holes stableford

Wedstrijduitslagen Maandbeker April – Coutinho Trofee Categorie 1 1. Antoine Kersten 71 sl. 2. Abe Keijser 71 sl. 3. Bart Medema 72 sl. Categorie 2 1. Leo Saal 36 stf 2. Ad van Dorssen 34 stf 3. Maricus van de Wetering 33 stf Categorie 3 1. Arnold Boomstra 43 stf. 2. Jos Bosma 43 stf. 3. Hans van Maldegem 34 stf. Longest drives: Janneke Kampstra & Kevin van Zuilekom Neary’s: Marijke de Beer & Jos van der Werf

Meierbliswedstrijd

1. Els de Ridder & Paul van Spiegel 2. Herman Lauers & Reijnier de Graaff 3. Dirk Hoogendijk & Antoine Kersten Mooiste Oranje outfit: Elly Boorsma

Maandbeker Mei – Proeflokaal van Texel Categorie 1 1. Martijn Former 75 sl. 2. Hans de Beer 78 sl. 3. Wil Homan 79 sl. Categorie 2 1. Piet Bolier 38 stf 2. Leo Saal 37 stf 3. Ingrid Schippers 36 stf Categorie 3 1. Arnold Boomstra 37 stf. 2. Marcel Wernand 37 stf. 3. Joost Verhagen 35 stf. Longest drives: Gerda Bloem & Joost Verhagen Neary’s: Ingrid Schippers & Marcel Wernand

Old Grand Dad 1. Jan Blancke 36 stf 2. Piet Schuijl 34 stf. 3. Wil Homan 34 stf. 4. Piet Zijm 30 stf. Zij gaan mee naar de Regio Wedstrijd op de Haarlemmermeerse Longest drive: Ed Eelman Neary: Jan Bloem