"Ik ben zo gestoord als een draaideur op hol" uits luitend ges chikt voor den rijperen lezer c.q. lezeres die ges choold is in modern jargon waar Herman Brus s elmans zo s terk in is FRED VAN DER WAL: “IK BEN NOG NET Z O GESTOORD ALS EEN OP HOL GESLAGEN DRAAIDEUR VAN DE SOCIALE DIENST!” Fred van der Wal: “Ik wilde altijd al niets worden, dus werd ik vanzelf maar kuns tenaar voor het gemak! Wie veel wil bereiken met weinig moeite; maar veel pretenties heeft en pedante praatjes ophangt moet in de moderne kuns t gaan, s ucces gegarandeerd, ook al s pijker je een hondendrol op een s tuk afvalhout, de s ubs idiegever s likt alles !” Twaalf maal twaalf keer per jaar werd de beeldend kuns tenaar Fred van der Wal tijdens zijn veel te korte leven (1942-2007) opgenomen in een ps ychiatris che inrichting in ver warde toes tand. Hieronder bes chrijft hij zijn herinneringen, gevoelens , dromen en gedacht en...net als die die nons ens vers preider Jung “IK WILDE ALTIJD AL VANZ ELF NIETS WORDEN, DUS WERD IK VAN Z ELFSPREKEND MAAR MODERN KUNSTENAAR! DAAR HOEF JE NIKS VOOR TE KENNEN EN KUN JE EEN LEVEN LANG VRETEN VAN DE INSTANTIES OP ANDERMANS KOSTEN! NET ALS DAT LEGIOEN VAN SELF PROCLAIMED ARTISTS DAT Z ICH VERBEELDT KUNST TE MAKEN DOOR OP DE SLUITERKNOP VAN EEN DIGITALE OF ANALOGE CAMERA TE DRUKKEN OM DAAR EEN LULVERHAAL BIJ OP TE HANGEN, DAT IS PAS NEP EN NAMAAK KUNST VOOR DE HERSENVERWEEKTEN, DE CHARLETANS, DE OPLICHTERS EN DE RUGGEGRAATSLOZ EN. IN HET GEKKENHUIS HEB IK ONLANGS PAS MIJN WARE ROEPING GEVONDEN!!! HIER BEN IK GELUKKIG: IK VOEL NIETS, IK KAN NIETS, IK Z AL NIETS, IK WIL NIETS, ALLES IS NU HELE MAAL NIETS EN NIETS IS ALLES, DUS ECHT “Z EN LIKE”, Z OALS DE STIJVE ENGELSMAN HET Z O TREFFEND Z EGT IN Z IJNE TOFFE TONGVAL MET DIE STIFF UPPER LIP. GELUKKIG Z IJN DIE ENGELSEN BLOEDGEIL EN NIET ALLEEN STIFF IN DE UPPER LIP MAAR OOK ERGENS ANDERS EN WEL CONSTANT. IK HEB Z ELF GEZ IEN HOE DIE KEURIGE ENGELSE KOSTSCHOOLMEISJES JE DE BROEK VAN JE REET AF SCHEUREN ALS Z E DE KANS KRIJGEN. JE BLIJFT NIEUWE BROEKEN KOPEN BIJ DE BROEKENREUS, BIJ Z EEMAN EN WIBRA. DIE ANGEL SAKSISCHE WIJVEN WILLEN JE ALLEEN MAAR OP KOSTEN JAGEN! IK BEN IN HET LEIPESPEIS DOOR DE THERAPIE GEREDUCEERD TOT EEN GROTE NUL EN OOOOH, BOY, IT FEELS SO GOOD VOOR DE WARE ES EMMER!!! DAN STOND IK WEER TE BRULLEN IN DE DAKGOOT VAN GEILHEID NAAR NACHTZ USTER NOLDA MET HAAR GESPIERDE ARMEN VOL SPUTUMPOTTEN, ONDERSTEKEN EN RAMMELENDE GEBITTENBAKKEN: SLA MIJ! HIT ME WITH YOUR RHYTM STICK! HIT ME NICE AND HIT ME QUICK! NET ALS DIE LEIPO IAN DURY! HUIZ E LOENATIK WAS ER NIKS BIJ! DAT GING VOORTDUREND VAN KEDENG, KEDENG, LEKKER DING, LEKKER DING! DAN WEET JE WEL WAAR HET OP UIT DRAAIT!” Fred van der Wal: “Je hebt in het leven te maken met je minderen, je kinderen, je vrouw en verder; s chijt aan de buren en daar gaattie nog een keer! De amplifier op s tandje tien en ik met een niet na der te noemen leuke dame in s tandje negenzes tig, dat combineert reuze goed, tenmins te als het vlees lekkers choon is en kiemvrij andes r loop je de vol gende ochtend rond met een dikke s trot als een voet bal en kan je voor de zoveels te keer recht door naar s chool en kantoor en na afloop naar de lullens mid om een paar s puit en te halen! Als die lul nou maar niet in mijn ballen pruikt net als toen ik mij liet s terilis eren indertijd! De buurt begon wel te klagen over geluids overlas t, maar dat was te verwaarlozen, dat lekte hooguit naar buiten door de geblindeerde ramen van onze zwart geverfde SM martel kamer met s piegels , rek- en s trekbanken, zwepen, riemen en alle andere parafernalia van de Pain & Pleas ure Factory. Het was een komen en gaan van s laven, s lavinnen, Mees ters en opgepimpte Mees teres s en op High Heels ; De woning bouwvereniging vond het allemaal maar niks , die hobby van mij, maar toen die ins pectrice een maal behandeld was in de praktijkruimte ging zij overs tag met de billen bloot en kregen we een fiks e huurverlaging! Vooral toen ik begond te dreigen de gemaakte fotos tijdens die s es s ie aan haar chef en de raad van bes tuur door te s chuiven. Wie niet s lim is moet nu eenmaal s terk wezen!” Mijn geloof was lange tijd de wetens chap. Ik geloofde wat ik zag. Eén en één is vijf. En verder was er niets . En toch ben ik enorm Alfa inges teld als halve analfabeet. Ken letterlijk geen A voor een B. Reke nen? Nooit geleerd! Taal? Wat is dat ook weer? Volgde een dozijn s cholen zonder s ucces . Overal afge trapt vanwege randkriminele activiteiten. Pro beerde het toilet van de ulo in Heems tede in brand te s te ken maar er s tond te veel pis in; het wou maar niet fikken, toen heb ik er een paar s tinkbommen en een miljoenen klapper in ges meten toen de directrice net op de pot zat. Rookte twintig joints op een dag. Snuifde een s noofje, ik bedoel: s naaide een s nuifje. Ik leefde in een primitieve wereld vol bijgeloof en primitieve rituelen. Net als die directeur van de "klas s ieke aka demie voor de s childerkuns t" in Groningen, dat pos t hippie gedoe waar ze lekker vinger verven onder leiding van een zootje maffe kuns tenaars . Ik ben ook voor vingeren maar dan op een andere manier. Ik vind het leuk een mooie vrouw te zien vingeren, daar kan ik geen genoeg van krijgen en onderdehand dildo in je eigen reet, de Tens Unit op High Voltage gezet zodat de vonken van de roes tvrij s talen cockring en tepelklemmen af s patten, maar je geft geen krimp, je ligt net lekker te kronkelen op de maat van de s trooms toten, bladert tus s en twee s chokken de Penthous e even door, daarna de Tuk, de Candy en de Chick, de periodiek The Bigges t Bus ts Of Europe en als uits mijter Biggies en Plumpers , foto s hoots van de veertig plus volvets te wijven ter wereld om weer eens even lekker te kun nen walgen. Nee, daarna moet ik even uitblazen en pak een paar SM bladen voor de bijs choling. Waar ik dan in leefde? Een univers um waarin geweld, inces t, tegen natuurlijke s eks ju waliteit
en bizarre s ex praktijken s chering en ins lag waren. Ik ben de militaire diens t uitgebons joerd met S 5. Niet te hou den. Ik wilde de hele barak uitmoorden met een vrachtwagen vol explos ieven onder het motto: Maak het leger leger en blijf zelf integer! Die s logan leek me heel zinvol. Ik s meekte op mijn knieën om een Falgeweer met een s toot magazijnen om de hele compagnie plus het kader uit te roeien. De corps commandant keek wat benauwd. De punten van zijn befs nor hingen omlaag en het goudgalon verbleekte tot koperen vers iers elen. het leger is bulls hit, net als de politiek. Ik heb op paranormale manier door gekregen waar de mens heid vandaan komt. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat vrouwen van de planeet Venus komen en mannen van de planeet Penis . Verder s nap ik ner gens een reet van en doe mijn bes t ook niet. Ik wilde altijd al niets worden, dus werd ik maar kuns te naar. In de loop van de jaren ben ik bij mijn s tiel gebleven. Mijn naas te familie verloor zichzelve in klanks chalentherapie, theos ofie, as tro logie, zwarte magie, s piritis me, antropos ofie, de dwaalleer rooms katholicis me, Cochenille fantas ietjes , rebirthing, reïncarnatie therapie of volgde de curs us “Z oek de wildeman in jezelf”. Nou, als ik ergens in ben ges laagd is het dat wel! Op een gegeven ogenblik trapte ik van elke bouvier de ribben door zijn vacht naar buiten en trok brandende kolenhaarden met een mud briketten van de muur en s meet die demonies lachend van het balkon elf verdiepingen naar beneden. Tot het een keer mis ging. Ik was te ver gegaan. Nt als ind ie fil van een brug te ver toen ze met het pontje moes ten. Te veel kachels naar beneden ges meten. Er zouden op die manier doden vallen in de Bijlmer, zei de wijk agnet. Het kon gewoon niet. Het moes t een keer ophouden. Je kunt niet altijd maar je gang gaan als of je alleen op de wereld bent! Je hebt te maken met je minderen, je kinderen en je vrouw! Binnen een kwartier s tond er een ambulance met gillende s irene en s tormden vier wit gejas te zieken huis broeders naar binnen en wilden me van mijn rotan s toel s leuren, maar ik bleef vas t houden. Ik ben een vas t houdend tiep en begon van me af te trappen met mijn kokette Ibizalaarzen. Toen hebben ze een s trooms tootwapen gepakt, in mijn ballen gedrukt en daar dertigduizend volt doorheen gejaagd enme met s toel en al de ambulance hardhandig ingekwakt en heb ik daar jaren vas t gezeten op de ges loten afdeling. Ik ben nog nooit zo lekker klaar gekomen. Ik houd van een harde aanpak als s oft SM-er, maar ben volgens mijn minnares "De Stille Klaarkomer" en dat komt doordat ik op de lagere s chool vers laafd was aan die s tripboekjes van "De Onbekende Stille" een kojboj, die altijd s til bleef, zo ongeveer als Stille Willy. Hij zal wel een geluiddemper op zijn s ixs hooter hebben ges chroefd; en ik heb een geluiddemper op mijn bek zo nu en dan. Je hebt toch ook s tille genieters en s tille waat'ren met diepe gronden? Ik ben ook een gevaarlijk man, zeiden ze daar in die inrichting. Daar moes t ik dan toch zo homeris ch om lachen dat ik niet meer bij kwam en dan jens ten ze weer de s puit in mijn billen. Lekker hoor! Ik ben een fan van s carificatie en piercings ! Naaldkuns t ligt mij ook. Plat ges poten en nog niet gaar. Nou heb ik heel wat in mijn billen gehad als metros eks ju welen man tijdens mijn jaren in de hippe s ien tus s en al die bis eks juwelen, dus een s puit kan er ook nog wel bij. Ik weet zeker dat ik de incarnatie ben van die ouwe lul Leonardo Da Vinci. Nee, niet van de Grote Vincent Van Het Heilige Oor, zoals mijn moeder beweert, die nu malende is en in een Wozoco weg vegeteert. Z e is zo gek als een rottende ui. Niet meer af te pellen. In het gekkenhuis waar ik tientallen jaren zat opges loten had je vijf Jezus s en, twee Jozeffen, drie Napoleons en vier Marias , dat werden enorme vechtpartijen over en weer, geloofs s trijd noemden ze dat, maar ze hadden nog geen Leonardo Da Vinci, die ben ik toen maar geworden voor het gemak. Geen Rembrandt! Fuck Rembrandt, heb ik een brochure ge s chreven in Het Jaar Van Rembrandt en toen is me die s treng gereformeerde kuns ts childer Henk Helmantel toch boos geworden! Je kunt altijd weer kiezen in het leven. Ik was liever een Jezus of Maria geworden, maar die plaats en waren niet meer vrij, dan was er ops tand uitgebroken in het leipes peis . Ik was genezen toen er een ps ychoot naas t me kwam zitten die plos teling begon te s chreeuwen: ”OOOOOhhhhhhh, Mijn Godt! Wat een ellende! Jouw aura ziet helemaal paars ! Dat komt nooit meer goed! OOOOOOhhhhh, wat erg voor jou! Is er een dokter in de zaal? Dokter!” Ik had geen idee waar het op s loeg, rende overs tuur in paniek naar de dichts tbijzijnde WC pot die tot aan de rand gevuld was met dunne s tront en s tak mijn hoofd er in om het voor eeuwig te vers toppen. Z o bruin had ik het nog nooit gegeten. Het was echt s likken of s tikken! Daarna ging ik weer terug naar de huis kamer van de ges loten afdeling maar wel in een dwangbuis . Ik was toen nog erg mager en droeg tijdens mijn identiteits cris is een vlotte bloemetjes jurk omdat ik toen nog vol op in mijn traves tie fas e zat. Ik had net de curs us “Z oek de vrouw in je zelf met je kop onder lijn elf” achter de rug, dus liep ik nogal Anima gericht rond met een beha waar s iliconen vullingen in de cups zaten om het wat volume te geven. Het oog wil ook wat. Ik ging dus voor een D cup. Ik ga nog altijd voor een D cup; Mijn geliefde heeft een D cup. Dat is pas echt my cup of tea. Een dubbel F cup is mij net een maatje te groot. Daar bezwijkt een normaal mens onder. Ik heb de handen opgelegd gekregen van heiligen, hoeren en homos , magnetis eurs en s eus es , profes s ionele mas turbeus es en mas turbateurs , s terren voor mij uit laten wichelen, horos copen getrokken, waarzeggende gees ten opgeroepen en toen die s teeds maar bleven liegen weer enkele reis terug naar de hel ges tuurd, die gore klootzakken, as cendanten bepaald, necromantie beoefend, naalden dwars door tepels en voorhuid ges token gekregen bij wijze van s adomas ochis tis che acupunctuur, dan komt de waarheid er vanzelf wel uit, het gaat in het leven van een kuns tenaar om waarheids vinding, koffie dik gelezen, uit theeblaadjes de toekoms t voors peld gekregen, een tarotje gelegd, een I-Chingetje ge worpen, een cockringetje om geges pt, tepelklemmen met krokodillenbekken aangezet met loden vis gewichten verzwaard, dildos en opblaas bare buttpluggen naar binnen gewerkt, mijn s tront laten op ko ken en de zware metalen er uit laten zeven, de pis kijker bezocht, die niet van mijn lul af kon blijven, de iris copis te diep in de ogen gekeken, omgekeerd aan het Andreas kruis gehangen om mijn uithou dings vermogen op de proef te s tellen, uitzinnig van s tevige billenkoek genoten, divers e zwepen mijn tere huid laten kus s en tot de vellen er bij hingen, daarna uren lang nat ges poten met ijs koud water om weer te kalmeren, maar het heeft
allemaal niets geholpen. Ik ben nog s teeds zo gek als een loden deur die onder hoogs panning s taat en begint te s melten. Een meltdown, net als in Ts jernobyl. Er hoeft maar een bries op te s teken of U zit onder de fall out en valt U uit voor U het zelf weet, hahahaha! “Wie ben jij eigenlijk, klotebibber?”vraag ik arrogant aan de behandelende ps ychiater. Hij zegt dat hij de ps ychiater van diens t is . Ik zeg terug dat ik daar helemaal niet van ge diend ben. Ik ben helemaal niet in diens t gewees t! Ik heb diens t geweigerd! Wat zullen we nou beleven? Een oproep? Kunnen ze nog lol aan me beleven in het peloton als ik boven op mijn s lapie lig te ros s en. Opzouten met je han del, bokkenlul! Ik mag dan wel met een las tgeving van de rechter via een dwangopname in een gek kenhuis zitten, net als galeriehouds ter Dieuwke Bakker indertijd, maar dat betekent nog niet dat ik echt gek ben. De wereld daarbuiten is gek. Stapelgek. Mijn familie is ges toord, die moes ten ze maar eens ops luiten, mijn moeder en zus ter aan de elektro s hock apparatuur leggen om hun harde s chijf voor goed te wis s en in hun bovenkamer. Onder het s panlaken met die hap of een paar weken in een dwangbuis je. Electrofolteren. Een beetje martelen moet kunnen. Stinkende heelmees ters maken zachte wonden, zo zegt het s preekwoord. Ik ben gek op torture s ites ! “Aaaarghhh….ïnteres s ant vak, maar zeker een zwaar vak, hè met al die gekken om je heen?” zeg ik s pottend tegen de Ps ych. “Een heel interes s ant vak en toch een mooi vak! Ondanks alles ! U bent goed op de hoogte! ”antwoord hij zuinig. “Wij moes ten elkaar maar eens s preken over tal van onderwerpen! Het einde van de wereld. Ik weet wanneer de datum is maar mag het niet verder vertellen! Laten we wat met elkaar gaan babbelen! Of het nes t induiken! Eers t neuken, dan praten,” s tel ik hem voor. “Goed idee,” zegt hij. “Z ou je wel willen, hè, vuile klootzak! Gore flikker! En jij maar een uurloon ops trijken van vierhonder euro als gekkendokter! Z ie ik zo bleek? Fuck you! Eers t de poen op tafel, dan lullen we verder!” zeg ik en s teek mijn middelvinger naar hem op. Hij reageert niet. Ik maak een gebaar met mijn wijs vinger tegen mijn voorhoofd dat hij de gek is en niet ik, trek een lange neus , laat een roffelende s cheet en maak vervolgens een koket huppelpas je met een flik flak en dubbele rietberger zodat hij er langs kan. Ik noem dat altijd de in klas s iek ballet kringen overbekende De Kuitenflikker! Een s prong in de lucht en even drie maal de kuiten tegen elkaar aan laten klets en. Flikkeriger kan gewoon niet. “De ps ychiater! De ps ychiater! Hij is de man die komt altijd later; hij is de wildeman, die me lekker pakken kan, die geeft me ps iegies een flinke optater, de ps ychiater, de pys chiater… leve de koningin, want daar gaat de koning bij in, anders was het geen ko ningin, dan heb de koning geen zin!” zing ik vrolijk. Een zelf gemaakt lied dat me aankondigt bij de andere patiënten. Ik heb er altijd veel s ucces mee. De begeleiding op mijn elektries e guitaar is s lechts twee akkoorden, net als in Heroin van Lou Reed, dat gaat nooit mis , dat kan ik nog net mannen. Als de ps ychiater zich om draait ben ik al lang weer ver dwenen, de academicus ver bluft achterlatend. Ik kan weer even normaal doen. Ik denk dat ik mijn peperdure Gibs on maar eens fijn aan barrels ga s laan op het hoofd van nachtzus ter Nolda. Een paar weken later zien we elkaar weer. De genees heeer directeur van de inrichting heeft me als behandelend genees heer gevraagd om met hem te praten, omdat het maar niet lukt om vas t te s tellen aan welke ziekte hij lijdt. Borderline? Pos ttraumatis che s tres s s toornis ? Borderline met ps ycho tis che trekjes en een handvol s exuele af wijkingen? Schizo affectieve s toornis s en? Vitale depres s ie met randps ychotis che vers chijns elen? Ik zie hem als opgegeven geval. Een bouwvalw aarvan de fundamenten verzakt zijn en de kozijnen verrot, de ruiten aan s cherven. En O, jee, hij heeft een lange ges chiedenis van drugs gebruik, dat komt er ook nog eens bij. Mis s chien dat ik er als ps ychiater nog iets van kan maken als de broks tukken zijn opgeveegd. Mijn patiënt doet denken aan die kuns tenaar Erik uit Turks Fruit van Jan Wolkers . De blauwgrijze melancholieke ogen zijn nog s teeds dezelfde. De pupillen zijn niet langer verwijd. Z ijn aanvankelijk zo glazige drugs roes ogen hebben plaats gemaakt voor een doffe oog ops lag, de ogen half ges loten vanwege de zware anti ps ychotica die hem intraveneus onder dwang zijn toegediend. Er zijna ltijd wel en opaar geod getrainde ziekenbroeders te vindne die er van genieten om een patiënt eers t in elkaar te s laan voor ze hem tot overgave dwingen. Toch zit er als vanouds nog heel wat pit in deze me neer. Hij vuurt vragen op mij af waar ik geen antwoorden op weet. Hij heeft theorietjes over het ont s taan van de kos mos , die ik al tien tallen malen eerder heb ge hoord van drugs vers laafden. Hij weet waar de mens heid vandaan komt, op welk evolutionair punt zij is aangekomen en waar het allemaal naar toe gaat. Naar punt Omega, beweert hij s tellig, maar dat punt ligt nog heel ver weg. Ik herinner mij de boeken van Teilhard de Chardin. Achterhaalde rubbis h van een rooms patertje met geldings drang. Ik luis ter naar de verwarde verhalen van mijn patiënt. Hij heeft een grote boods chap. In zijn broek, denk ik. Wat ruik ik? Hij raas t maar door: ”Mijn echte identiteit achter mijn identiteit is een groot raads el waar achter een vraagteken s taat, zo groot als die letters van The Hollywood Sign in Beverly Hills , waar die ene teef van af s prong, Hedy Lamarr. Ik zweef namelijk nog s teeds in een elf dimens ionale wereld met een on eindige hoeveelheid tijdas s en, s temmingen, vibraties en kleuren. Kos mies dus . Ik ben een zwerver in het heelal. Een ruimtewandelaar die met zijn lekke pak van zijn life line is los ges neden met een anaal vibrator als aandrijf mechanis me. De lichts nelheid; Eins tein. Een reet raket met een kort lontje, dat ben ik. Jonge, als die ontbrandt dan s chiet je uit de kammen met een turbotietvaart. Een anaal vibrator is een s exuele aanjager, daar is de JSF niks bij. Daarom ben ik ook een ras kuns tenaar. Ik maak wel eens een liedje namelijk op het toilet, begeleid door het blaas orkes t der darmen. Wil je het horen? Ik heb heel wat bruine bonen gegeten, dus met dat blaas orkes t zit het wel goed. En ik zing het alleen op het toilet met mijn broek naar beneden. Kom je even mee naar achteren? Even een punt zetten!” Ik loop met hem mee. De toiletruimte is klein. Hij s troopt zijn jeans en onderbroek af en gaat zitten op de bril.Ik s chrik me het leplazerus als medicus . Een enorme erectie is duidelijk zichtbaar. Ballen als een paar s tierenkloten onder aan een paardenlul ter lengte van en
s choors teenpijp. De hele flora en fauna paraat. Het lijkt Artis wel. Z ingen windt hem s eks juweel op. Dit gaat een vruchtbare s amenwerking worden, gons t het door mijn verhitte, verwarde brein Hij begint een lied te zingen over zijn moeder die hem verlaten heeft toen hij anderhalf was en de reden van zijn drugs vers laving. Hij gaat maar door met kras s ende s tem en zo vals als een kraai. Elke noot is off key. Dankzij zijn blaas orkes t der darmen ruikt het al gauw niet erg fris meer in de kleine ruimte waar de ventilatie te wens en over laat. Ik bes luit geen lucifer af te s teken vanwege het ont ploffings gevaar. Methaangas . Voor je het weet lig je na een explos ie groggy op de gang met de pleebril om je nek. Ik bevind mij in een pijnlijke s ituatie. Ik moet er niet aan denken; betrapt met een patiënt op de WC. Z al ik dat de directie kunnen verkopen als therapeuties e activiteit, pas s end in het behandel plan? Kunnen we niet beter op dit moment actie onder nemen? Hij lijkt zich dat ook te realis eren en begint woes t van geilheid te mas turberen. Een s chrale troos t. Ik zie graag mas turberende mannen en vrouw en omdat die zo fijn met zichzelf bezig zijn. Z o lekker creatief! Ik houd er van al vrouwen zichzelf zijn, vooral in het s ekjs uwelen veld. Doelgerichte activiteiten. Even vernauwen zijn ogen zich. Hij begint van geilheid te loens en, maar zingt toch door, omdat hij niet weet wat er gaat gebeuren als hij ophoudt met zingen. Ik bes luit de impas s e te doorbreken en zeg: ”Nou, dat wordt tenmins te niet voor het zingen de kerk uit als ik jou zo zie…!” “Kun je nog zingen, zing dan mee!” moedigt hij mij aan. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen, trek de zipper om laag, doe mijn tangas lipje naar beneden en begin vrolijk s ynchroon mee te mas turberen. Hij zet er vaart in en gaat over van een handmatige draf in een razende galop. Ik moet wel volgen om in de kadans te blijven. Als s nel begin nen we tegen elkaar op te krijs en. Sex zonder geluid is halve s ex. Halve s ex is geen s ex. Wij maken geluid voor een half peloton van de Bijzondere Bijs tands Brigade tij dens een nachtelijke attack op een vijandelijk kamp. Helemaal los gaan we. We komen beiden heftig klaar op hetzelfde moment met een kos mies e klaarkoms chreeuw, die er uit knalt van onder uit onze ballen naar omhoog em via de s tembanden zich vorm geeft: ”Rabierrrrrelullllllll…”klinkt het dierlijke grauwen. De s petters zitten tot tegen het plafond. Voor je het weet is het hier een druip s teengrot waar de grotten van Han niks bij zijn. Kunnen we mis s chien toegang heffen om de dure medicijnen te kunnen bekos tig en. De s itiatie is pijnlijk en benauwend. Ik trek mijn natte s lipje weer recht en maak mijn jeans vas t. Mijn lul af vegen vergeet ik zoals gewoonlijk. Ik vind WC papier een tiepies kapitalis ties e Wes ters e overbodige luuks e. We verlaten het toilet en gaan naar de huis kamer van d einrichting. “Mis s chien weet ik nu eindelijk wat de elfde dimens ie is nu ik jou heb leren kennen,” zeg ik voor de vuis t weg. Hij s topt met zingen. Erns tig kijkt hij mij aan. “Weet je dat nu pas ?” vraagt hij verwijtend. “Hoe lang heb je aan de drugs gezeten?” vraag ik, bij wijze van geveins de interes s e. “Dertig jaar,’ zegt hij otomaties zonder er bij na te hoeven denk en. De vraag is ook al vaak ges teld van af de intake s es s ie. “Wat heb je zoal gebruikt?” vraag ik op neutrale toon. “Alles heb ik gebruikt; weed, has j, opium, coke, heroine was mijn daaglijks e vitamine, amfetamine mijn benzine, LSD en hele s loten wis key en wodka…je kunt beter vragen wat ik niet heb gebruikt! Mijn vader was trouwens zijn hele leven lang leplazerus , die heeft ook nog in een gekkenhuis gezeten! Ik heb het niet van een vreemde! En mijn moeder s chijnt ook nooit van de fris s e gewees t te zijn! Jarenlange therapietjes ! Helaas geen s ucces ! Een treurig geval! Opgegeven door de H. H. mediets ie!” Hij wil nog doorgaan met de hele lijs t verboden drugs af te werken maar dan s taan we hier morgen ochtend vroeg nog in het toilet. “Hoe lang heb je eigenlijk niet gebruikt?” vraag ik. “Een paar dagen!” In de kliniek is alles te krijgen wat een junkie hart begeert, maar hij zegt een wils bes luit te hebben genomen. Hij wil niet meer. Ik denk dat hij liegt dat ie bars t. Ik tes t hem uit. “Heb je zin in drugs om even de werkelijkheid te ontvluchten?”” s tel ik hem voor. Hij knikt heftig van ja. “Wil je niet een paar honderd microgram LSD om eens lekker uit je dak te gaan?” vraag ik pes terig. Hij kijkt mij met wijd open ges perde ogen hongerig aan als of hij me elk moment kan bes pringen. “Voel je de trek in drugs ?” vraag ik verder. “Dat is de elfde dimens ie. Trek, Star Trek, ruimtemannetje die door je hers ens marcheren, kaboutertjes door je maag” beweert hij s tellig. Ik leun achterover. “Je bent nog s teeds vers laafd. Je wilt er helemaal niet van af. Je voelt cons tant trek als een pas geveegde s choors teen bij windkracht elf. Dat bepaalt dus je hele wezen, je identiteit zoals jij dat noemt, maar ik noem het je zwak te!” zeg ik erns tig.. Hij wil er over na denken. Het lukt niet. Dan wil hij weer het lied inzetten. Hij aarzelt en er klinkt een benauwde neurie alleen maar. Ook het lied wil niet meer. Als hij weer over drugs begint te zingen, bewijs t hij mijn gelijk. De achterkant van het gelijk dat hij nog niets aan kan. Enige dagen na het ges prek, dezelfde kale s preekkamer, tralies voor de ramen, meubilair dat aan de vloer vas t zit ges chroefd, ples tik drinkbekertjes en bordjes om van te eten, een gecapiton neerde muur. Z ijn haar is pas gewas s en en gekamd, de jeans s choon. Geen half geloken drugs ogen meer. Een levendige blik. De medicatie is aanges lagen. De dos is al s nel verminderd. Hij is rus tig. Totaal zichzelf. “Je hebt gelijk gehad over die elfde dimens ie,” zegt hij deemoe dig. Ik knik bemoedigend. “Gooi het er maar uit, boy!”moedig ik hem aan. “Ik had me vergis t. Ik bedoelde niet de elfde dimens ie, maar de twaalfde. Ik zat er een kos mos of wat naas t. Niet dat het wat uitmaakt, want alles is relatief zoals de Grote Eins tein al reeds zei, weet je wel,” beweert hij. “Hoe zit het nu met de trek?” vraag ik. “Okee, ik wil de hele dag wel een hijs van een joint nemen of iets s terkers voor onder mijn kurk, “ zegt hij optimis tis ch. Ik vraag het op een zo neutraal mogelijke toon want een junk die zegt te willen s toppen is zo
zeldzaam als een paar debloem in de wei. Hij vertelt dat hij zich niet meer kan concentreren. Hoe hij zijn gedachten niet op een rijtje kan krijgen, dat hij niet kan televis ie kijken, lezen, s crabble s pelen, laat s taan nadenken over zijn nabije toekoms t. “Alles is nu helemaal niets en niets is alles , ik voel niets , ik ben niets , ik wil niets , ik ben een grote nul,” zegt hij en s laat zichzelf op de bors t. “Hier! Hier! Hier van binnen zit een groot gat. Het hart is uit de s tad ges lagen. Een leegte. Door die drugs voelde ik tenmins te nog iets , weet je, een cons tante geilheid, maar nu helemaal niets meer. Ik kan niet eens mijn lul meer om hoog krijgen. Noem je dat s oms normaal?” Terwijl hij de s ymptomen van zijn ziekte , die s chizofrenie heet, op s omt, voel ik geen enkel mede dogen op wellen. Ik zal hem gaan vertellen wat de naam is van zijn ziekte en dat hij er nooit meer vanaf zal komen. Een oordeel vellen. En dat de medicatie het gat in hem alleen nog maar groter zal maken. De anti ps ychotica zullen al zijn gevoelens dempen. Menig patiënt is door deze medicijnen aan de drugs geraakt om ten mins te nog iets te voelen. Het is een vicieuze cirkel; zonder medicatie komen de wanen en hallucinaties in volle s terkte weer onverbiddelijk terug. Hij s taat voor een afs chuwelijke keuze: de hel van de ps ychos e of die van de abs olute leegte. Een Z en Mees ter zou er jaloers op zijn. High of Low; de uiters ten van de elfde dimens ie.
© september 2007, fredvanderwal, BasicPublishing.nl
