HULPHOND. Henny Bos: Juist de dingen die niet zichtbaar zijn, maken het zo waardevol. PETER VAN UHM DONATEURS - WEEKEND VRIJWILLIGERS

JULI 2013

HULPHOND MAGAZINE

PETER VAN UHM - 10.000 DONATEURS - WEEKEND VRIJWILLIGERS

Henny Bos: “Juist de dingen die niet zichtbaar zijn, maken het zo waardevol.”

INHOUD

34

“Spirit is echt heel bijzonder.” Hulphond Spirit steun en toeverlaat van Anouk

44

dini verlaan

Door de hele stichting is er wel een stukje Dini Verlaan te vinden

52

Peter van Uhm nieuwe ambassadeur van Hulphond Nederland

En verder:

5 6 11 15 17 18 19 20 23 24 27 28 33 39 41 42 47 51

Voorwoord: Hulphond Nederland stond weer volop in de belangstelling Hulphond Gyan is er voor moeder én zoon Teamwork: Onder begeleiding eigen hond tot officiële hulphond opleiden Nieuwe demonstraties op eerste open dag van 2013 Scholen in actie voor Hulphond Nederland via ‘Help een Hondje helpen’ Voorkomen is beter dan genezen Animal Event: Hulphond Nederland trok weer veel bekijks Verborgen vrijwilligers: ‘Avondhulpen’ Wij feliciteren de volgende teams Bob Carrière: Bijzondere ontstekingen (deel 2) Column Hero Gastgezin Will Albers: “Een leven zonder hond is een hondenleven.” Hulphond Nederland sluit 10.000e donateur aan Hulphonden trainen in praktijksituaties Burgemeester Oss bezoekt Hulphond Nederland De kracht van social media Let food be your first medicine Jubileumeditie ‘Wandel voor Hulphond’ groot succes

|3

Voorwoord

Het zomernummer van het Hulphond Magazine. Tijdens het schrijven van dit voorwoord regent het en hebben we nog niet veel mooie dagen gehad. Wellicht dat de rest van de zomer adembenemend mooi wordt. Mocht het slecht blijven, dan heeft u in ieder geval het Hulphond Magazine om te lezen en gaat de zon hopelijk toch nog schijnen. Want dat is het gevoel dat wij iedere dag weer hebben. Door het fijne werk dat wij hebben en alle mensen die wij kunnen helpen, schijnt voor ons iedere dag de zon. Neem nou één van onze gastgezinnen, Will Albers. In dit magazine leest u dat zij kort geleden haar 25e pup bij ons heeft ingeleverd. Al 25 keer heeft zij voor ons een hond door de pubertijd heen geholpen en 25 keer heeft zij van de hond afscheid genomen. Wij hebben heel veel van onze cliënten blij kunnen maken met een hulphond die is opgevoed door Will. Een paar maanden geleden stelde Alberto Stegeman in zijn programma "Undercover in Nederland" het werk van Stichting Hulphond Friesland aan de kaak. Niet iedereen hoorde dat "Friesland" erbij, dus stond de telefoon bij ons roodgloeiend. Op een schandalige manier buit deze malafide stichting mensen uit die het al moeilijk hebben. Toen wij contact zochten met Alberto reageerde hij heel positief en adequaat en kwam met een filmploeg naar ons toe om de zaak recht te zetten. Het gezin dat de zaak had aangezwengeld, Els Stikkel en haar autistische dochter Anouk, waren erbij. In de uitzending hebben wij Anouk een goede hond beloofd en hun verhaal leest u verderop in dit nummer.

Door het fijne werk dat wij hebben en alle mensen die wij kunnen helpen, schijnt voor ons iedere dag de zon.

Dan Peter van Uhm. Wij hebben allemaal met een brok in de keel geluisterd naar zijn toespraak op 4 mei tijdens de Dodenherdenking. Heel indrukwekkend! Wij wisten toen al dat Peter ambassadeur zou worden voor onze mooie stichting. Speciaal voor de veteranen met een Post Traumatisch Stress Syndroom. De uitzending die daarop volgde bij Pauw en Witteman, die Peter deed samen met veteraan Patrick Kaslander, was ook zeer indrukwekkend. Zelfs Jeroen Pauw zei na afloop dat er iets heel bijzonders was gebeurd die avond. Patricks verhaal heeft u kunnen lezen in het vorige Hulphond Magazine. Deze keer leest u over Peter van Uhm. Als laatste melden wij u het aansluiten van de 10.000ste donateur. Wij hopen er het komend jaar nog veel meer aan te sluiten. Want met, onder andere, hun bijdrage kunnen wij ons prachtige werk blijven doen. Wij wensen u veel leesplezier en een zonnige zomer. Eric Bouwer en Rudolph Strickwold

|5

Cliënt aan het woord

Ze zijn een uniek stel: Henny Bos, haar zoon Jeroen en hun hulphond Gyan. Omdat haar zoon ook extra zorg nodig heeft, ervaart Henny de meerwaarde van haar hulphond meer dan ooit. “Een hulphond haalt je uit een sociaal isolement. Buiten op straat werd ik ineens ‘de vrouw met die hond’ in plaats van ‘och, dat arme mens’.” 6|

Hulphond Gyan is er voor moeder én zoon

‘Samen redden wij het wel’ “Ik ben bovenal moeder van een hartstikke leuk kind”, straalt de 44-jarige Henny Bos als haar gevraagd wordt naar haar dagelijkse leven. En daarmee is de toon gezet. Want ondanks het feit dat ze als gevolg van een operatiefout sinds 1993 in een rolstoel zit en lijdt aan akelige en energievretende kwalen als posttraumatische dystrofie, fibromyalgie en hypermobiliteitssyndroom, laat Henny zich niet snel uit het veld slaan. Ook niet toen haar zoon Jeroen in 2008 met een spoedkeizersnede veel te vroeg ter wereld kwam, slechts 1350 gram woog en een herseninfarct bleek te hebben gehad rondom de bevalling. Daaraan moest hij – zo klein als hij was – geopereerd worden. Hij hield er een hemiplegie van over. Ze liet ook het hoofd niet hangen als een week na de geboorte blijkt dat Jeroen het syndroom van Down heeft. “Ik ben zó blij met mijn kind. Dat doet alle andere zorgen verbleken.”

hormoonhuishouding”, denkt Henny. “Als je lekker in je vel zit, reageert je lichaam daar natuurlijk op. Wat dat betreft had ik wel tien kinderen willen krijgen!” Op het moment dat Henny zeven maanden zwanger is, overlijdt haar broer. Tien dagen na zijn begrafenis wordt ze met spoed en gillende sirenes opgenomen in het ziekenhuis omdat het plotseling heel slecht gaat met het kindje in haar buik en hij dreigt te overlijden. “Soms durfde ik bijna niet meer aan mijn omgeving te vertellen wat me allemaal is overkomen”, herinnert Henny zich, bijna verlegen.

Kinderen met

downsyndroom laten

Topsport bedrijven

zich nooit dwingen.

Henny is begin twintig en werkt als A-verpleegkundige, wanneer zij tijdens een ogenschijnlijk onschuldige operatie zodanig wordt beschadigd dat ze niet meer kan lopen. “In het begin denk je: dat komt wel goed”, vertelt Henny. “Dat heb ik ongeveer twee jaar volgehouden. Ik moest en ik zou weer lopen. Achteraf gezien heb ik daar veel te lang aan vastgehouden, waardoor ik mijn lichaam heb overbelast. Na twee jaar ging er ineens een knop om. Ik realiseerde me dat ik beter gelukkig kon worden in een rolstoel dan ongelukkig en amper lopend.”

Maar voor de hond wil Jeroen veel doen.

De narigheid blijkt echter nog niet ten einde. Henny blijkt hypermobiel te zijn. “Dat betekent dat alles aan je lijf extreem kan bewegen. Het lijkt wellicht heel leuk om zo lenig te zijn, maar in de praktijk betekent het dat je de hele dag topsport moet bedrijven om alles bij elkaar te houden. Dat kost onvoorstelbaar veel energie.” Als ze 39 is, lijkt het tij te keren. Als gevolg van haar zwangerschap neemt een aantal klachten zienderogen af. “Het is waarschijnlijk een combinatie geweest van mijn psychische gesteldheid en mijn

Als alleenstaande moeder maakt ze een heftige tijd door. Twee maanden lang ligt haar zoontje Jeroen in het ziekenhuis. “Toch heb ik hem meteen omarmd. Ik vond het voor het kind heel erg dat hij zo’n nare start moest maken in deze wereld. En natuurlijk maakte ik me zorgen over zijn toekomst. Je weet niet wat een kind te wachten staat en je wilt het zo graag tegen alles beschermen. Maar ik heb steeds bovenal gedacht: samen redden wij het wel.”

Therapiehond De komst van hulphond Gyan in september 2012 levert een derde gezinslid op in het Amersfoortse huishouden. De kleine Golden Retriever van amper 25 kilo wordt meteen vanuit zijn gastgezin bij Henny en Jeroen geplaatst en gaat daarom al op zeer jonge leeftijd van start met zijn hulp. “In het begin was het zoeken naar een manier om zijn puppygedrag te corrigeren, zonder dat hij zijn enthousiasme zou verliezen”, vertelt Henny. “Ik vind het heel belangrijk dat een hond zijn eigenheid kan behouden.” Hoewel ze zelf eigenlijk meer van stoere en eigenzinnige honden houdt - zoals haar eerste hulphond, de Duitse herder Tommy - heeft ze Gyan nu al voorgoed in haar hart gesloten. “Alle hulphonden zijn bijzonder, maar Gyan is het nóg meer dan andere”, lacht Henny. “Het is een heel fijne hond met een zeer gevoelig karakter, waardoor hij niet

|7

alleen een hulphond is voor mij, maar ook een therapiehond voor Jeroen.” Ze noemt als voorbeeld het tandenpoetsen van haar zoon, vier jaar lang een compleet drama inclusief huilen, schoppen en schreeuwen. “Tegenwoordig ligt Gyan erbij op bed en dat houdt Jeroen redelijk kalm. Kinderen met downsyndroom laten zich nooit dwingen. Maar voor de hond wil Jeroen veel doen. Als hij iets niet wil doen en Gyan doet het wel, bijvoorbeeld een deur sluiten, dan wil Jeroen het ineens toch óók. Zo wordt hij mede opgevoed door onze hulphond.” Hoewel Jeroen nog nauwelijks kan praten, kent hij diverse Engelse commando’s voor de hulphond en weet deze ook op de juiste momenten toe te passen. Gyan leert op zijn beurt om Jeroen terug te halen als hij van Henny wegloopt. “Dat biedt ons extra veiligheid, want Jeroen is een echte wegloper en helaas niet op afstand bestuurbaar”, glimlacht Henny. “We proberen Jeroen en Gyan buiten aan elkaar te koppelen, zodat Jeroen op den duur ook in een drukkere omgeving zelf kan lopen in plaats van bij mij op de rolstoel te zitten.”

“Jeroen wordt mede opgevoed door onze hulphond.”

“Gyan en Jeroen zijn echt stapelgek op elkaar”, concludeert ze dan. “Het zijn net Jut en Jul. Ze zoeken elkaar voortdurend op en plagen elkaar ook over en weer. Als Jeroen een bot van Gyan verstopt op een plek waar de hond niet bij kan, neemt Gyan een speeltje van Jeroen in zijn mand. Zo leert hij Jeroen om assertief te worden en samen te delen. Het is heel bijzonder om te bemerken wat er tussen hen is ontstaan.” Henny houdt nauwlettend in de gaten of de hond beschermd moet worden tegen haar soms onstuimige zoon. Maar Gyan weet zelf het beste wanneer hij er geen zin meer in heeft: “Als het hem teveel wordt, loopt hij weg. Of hij begint Jeroen in zijn gezicht te likken, omdat hij weet dat mijn zoon daar een hekel aan heeft. Prachtig om te zien hoe een hond zulke zachtaardige manieren van correctie weet toe te passen.”

Een hulphond is onbetaalbaar Om gezamenlijk een goedlopend geheel te vormen, heb je minimaal een jaar de tijd nodig, weet Henny. “We zijn elkaar momenteel op een leuke manier aan het ontdekken en leren iedere dag nog van elkaar. Hoewel ik vaak mijn handen vol heb aan de opvoeding van en zorg voor Jeroen en het trainen van een jonge hond veel inzet vraagt, krijg ik ook enorm veel energie van de aanwezigheid van Gyan.”

Jeroen

Ze kijkt liefdevol naar de hond, die ineens alert overeind zit omdat zijn naam steeds genoemd wordt. Dan besluit ze: “Gyan past echt heel goed bij ons allebei. Een hulphond biedt zo’n enorme meerwaarde in het leven van mensen met een beperking. Juist de dingen die niet zichtbaar zijn, maken het zo waardevol. De hond biedt niet alleen praktische hulp, maar is een maatje door dik en dun en maakt dat je buiten op straat voor vol wordt aangezien. Je moét ook naar buiten, of je nu wilt of niet. Dat is goed voor je weerstand, goed voor je gemoed en goed voor de sociale contacten. Met een hond word je namelijk veel sneller aangesproken dan wanneer je alleen in een rolstoel zit. Zoiets is gewoonweg niet in geld uit te drukken. Een hulphond is onbetaalbaar.” Linda van ‘t Land

Henny en Gyan

|9

Teamwork

Teamwork: Onder begeleiding een eigen hond tot officiële hulphond opleiden In december 2012 is Hulphond Nederland gestart met het programma Teamwork. Door Teamwork kunnen mensen met een lichte handicap - onder begeleiding van instructeurs van Hulphond Nederland zelf hun eigen hond tot officiële hulphond opleiden. Het gaat hierbij om mensen die via hun zorgverzekeraar niet in aanmerking komen voor een hulphond. Ook kan men kiezen om slechts één of twee modules van de opleiding te doen. Dan wordt de hond geen officiële hulphond, maar leert de hond wel veel dingen die het leven van de eigenaar prettiger en zelfstandiger maakt.

De eerste 5 teams zijn in januari van dit jaar met Teamwork gestart. Het was een leuke groep met verschillende hondenrassen, een variatie aan niveaus en diverse beperkingen van de deelnemers. Onder de deelnemende honden waren een Leonberger, een Golden Retriever, een Friese Stabij en twee Labradoodles. Yvonne Vermeulen, instructeur van Hulphond Nederland: “Met de verschillende beperkingen van de deelnemers en de diverse hondenrassen was het voor ons een leuke uitdaging om in iedereens behoeften te voldoen en de juiste kennis mee te geven.” Tijdens Teamwork hebben zowel baasjes als honden erg veel geleerd. Wekelijks kwamen de deelnemers naar het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen om in groepsverband te trainen. Daarbij kregen ze ook nog het nodige huiswerk mee. “We hebben onder andere aandacht besteed aan het gedrag van de hond in allerlei situaties”, vertelt Ingrid van Deelen, instructeur van Hulphond Nederland. “Een hulphond gaat overal mee naar toe met zijn baas. Het is daarom belangrijk dat de hond zijn rust weet te vinden en zich keurig gedraagt; of dat nou in de supermarkt, de trein of op bezoek bij vrienden is. Daarnaast hebben de honden geleerd om aan touwtjes te trekken voor het openen van deuren en laatjes. Dit is de basis voor wat complexere handelingen, zoals het uittrekken van kleding.”

| 11

Een ander belangrijk onderdeel van de trainingen waren de theorielessen. De deelnemers van Teamwork volgden dezelfde theorielessen als de gastgezinnen van Hulphond Nederland. Dat is namelijk een belangrijke basis voor het opvoeden en trainen van honden. De theorielessen zijn vooral gericht op de manier waarop de hond dingen leert, wat een hond laat zien met bepaald gedrag en hoe een hond zich ontwikkelt. In mei was het zo ver: tijd voor het examen! De examinator was Saskia van der Waal, trainer bij Hulphond Nederland. Zij is niet betrokken geweest bij de trainingen van Teamwork. Hierdoor kon zij op professionele en objectieve wijze de deelnemers observeren en beoordelen. Door middel van verschillende praktijkoefeningen moesten de deelnemers laten zien dat hun honden op hetzelfde niveau zijn als de hulphonden die uit een gastgezin komen en dat een trainer ze zonder aarzelen in het trainingscentrum zou toelaten voor het laatste gedeelte van de training. O ondanks de zenuwen die iedereen parten speelden zijn, op één herexamen na, alle deelnemers geslaagd.

Ingrid van Deelen en Yvonne Vermeulen

De volgende cursus Teamwork start in september 2013 op de trainingslocatie in Herpen. Er wordt ook gestart met een cursus op locatie in Nieuwegein. Daarover vindt u binnenkort meer informatie via www.hulphond.nl.

| 13

Open dag

Nieuwe demonstraties op eerste open dag van 2013 Twee keer per jaar stelt Hulphond Nederland haar deuren open tijdens een open dag. Iedereen die geïnteresseerd is kan dan een kijkje komen nemen in de keuken van het trainingscentrum in Herpen. Op zaterdag 6 april werd de eerste open dag van 2013 gehouden. De dag begon om 12.00 uur en het werd al snel gezellig druk. Ook de koekjes vielen bij de bezoekers duidelijk in de smaak. Na het welkomstwoord van Eric Bouwer, Algemeen Directeur van Hulphond Nederland, begonnen de verschillende demonstraties. De menigte uit de kantine verspreidde zich over de trainingsruimtes en het trainingsveld buiten. In twee van de trainingsruimtes binnen vertelden cliënten over hun leven voordat zij een hulphond hadden en hoe hun leven veranderd is door de komst van deze trouwe viervoeter. Ook lieten zij een aantal handelingen zien die de hond voor hen verricht. Van het uittrekken van een jas tot het openmaken van een pakje boter. Het publiek was duidelijk onder de indruk van de verhalen en wat een hulphond allemaal kan betekenen voor een cliënt. De grote trainingsruimte stond in het teken van demonstraties door trainers van Hulphond Nederland. Zij lieten zien op welke manier zij met de honden trainen en wat de hulphonden in opleiding allemaal al kunnen. In dezelfde ruimte werd ook een demonstratie gegeven die nieuw was op de open dag, namelijk van het therapieprogramma ‘Met Kop en Staart’. Hulphond Nederland is in november 2012 gestart met dit programma, dat er op gericht is om jongeren en kinderen met een verstandelijke beperking en/of ernstige gedragsproblemen zich emotioneel en

sociaal beter te laten ontwikkelen. Tijdens de demonstratie op de open dag lieten de therapeuten de bezoekers dezelfde opdrachten uitvoeren die de jongeren in het therapieprogramma ook doen. De honden moesten onder andere zitten, liggen en een parcours afleggen. Buiten op het grote trainingsveld vonden eveneens twee demonstraties plaats. Eerst waren de pups en de gastgezinnen aan de beurt. Die lieten zien welke basis er gelegd wordt bij hulphonden in opleiding. Zo lag de focus op aandacht voor de baas, het komen op commando en het negeren van snoepjes en speeltjes op het veld. Eveneens een nieuw onderdeel en een groot succes, was het onderwerp Doggydance. Jules O’Dwyer, trainer van Hulphond Nederland, gaf met haar honden een leuke en spectaculaire show ter afsluiting van een zeer geslaagde open dag!

Wilt u ook een keer komen kijken op het trainingscentrum van Hulphond Nederland? De volgende open dag is op zaterdag 12 oktober 2013. Meer informatie over deze open dag vindt u op www.hulphond.nl.

| 15

Scholen in actie

‘Help een Hondje helpen’: scholen in actie voor Hulphond Nederland Hulphond Nederland bezoekt regelmatig basisscholen in Nederland. Onderwerpen als leven met een handicap, anders zijn dan anderen en pesten zijn erg actueel op scholen. Een gastles van een cliënt met een hulphond sluit hier uitstekend op aan. Tijdens deze les zien de kinderen op een educatieve en speelse manier wat het betekent om te leven met een handicap en wat een hulphond doet om mensen te helpen. Na zo’n gastles zijn leerkrachten en leerlingen vaak zo enthousiast dat zij een actie organiseren om geld in te zamelen voor de stichting. 20 scholen hebben zich vanaf januari 2013 al ingezet voor Hulphond Nederland. Met ‘Help een Hondje helpen’ motiveert Hulphond Nederland basisscholen om een actie te organiseren voor de adoptie van een pup, zodat deze later iemand met een handicap een beter leven kan bieden.

De leerlingen van de Burgemeester Westerbeek van Eertenschool uit Varik hebben een sponsorloop gehouden voor Hulphond Nederland. Corrie van Valkenburg heeft met haar hulphond Jordy op school laten zien wat haar hulphond allemaal kan. Hij opent deuren, pakt spullen van de grond en helpt haar zelfs met uitkleden. De kinderen waren hier zo van onder de indruk dat ze extra hun best hebben gedaan om sponsorgeld te krijgen. Bijna alle leerlingen liepen een uur lang om geld te verdienen. Sommige kinderen renden 4 kilometer, anderen haalden zelfs 8 kilometer. Samen hebben de leerlingen het fantastische bedrag van €1387,73 bij elkaar gelopen, super! Drie van de leerlingen hebben de cheque met dit fantastische bedrag overhandigd aan Corrie en haar hulphond Jordy, die hier erg blij mee waren! Met het geld dat door de Burgemeester Westerbeek van Eertenschool is opgehaald hebben zij een pup geadopteerd, die wordt opgeleid tot hulphond. Ook andere scholen kiezen ervoor om van het opgehaalde geld een hulphond-pup te adopteren. Zij worden regelmatig op de hoogte gehouden van de vorderingen van hun pup en ontvangen een leuke foto. Deze scholen maken echt het verschil in het leven van iemand met een handicap! De acties worden door Hulphond Nederland ondersteund met een DVD, posters, stickers en het Hulphond Kidsmagazine. Dit magazine wordt speciaal gemaakt voor leerlingen, hun ouders en leerkrachten.

Helpt u mee? Bent u betrokken bij een school als leerkracht, ouders van schoolgaande kinderen of op een andere manier, dan vragen wij u om onze campagne ‘Help een Hondje helpen’ bekend te maken in uw omgeving! Via onze website www.hulphond.nl houden wij u op de hoogte van leuke acties rondom de campagne en kunt u zich aanmelden wanneer u ook in actie wilt komen voor Hulphond Nederland.

| 17

Column Bob Carrière

Voorkomen is beter dan genezen In mijn eigen dierenkliniek ben ik verantwoordelijk voor de orthopedie. Het grootste deel van mijn werk bestaat dan ook uit consulten, het maken van röntgenfoto’s en het verrichten van operaties inzake het bewegingsstelsel van dieren. Het betreft dan honden, katten en kleinere zoogdieren, zowel uit onze eigen kliniek als op basis van doorverwijzing door andere collega’s in het land.

Zo kreeg ik afgelopen week een Labradorteefje aangeboden met een steenkreupele achterpoot. Ze zag er niet al te best uit en vanuit het algemeen onderzoek bleek al snel dat ze koorts had. Bij het onderzoek kreeg ik plots een onaangenaam riekende drab op mijn onderarm. De dame in kwestie vloeide hevig. Navraag leerde al snel dat ze niet gesteriliseerd was, de laatste tijd veel dronk, af en toe braakte en verminderde eetlust had. Ik heb meteen een collega gevraagd met spoed een echo van haar te maken. De volgende dag onderging de labradorteef een levensreddende operatie, waarbij een heftig ontstoken baarmoeder - die op knappen stond - werd verwijderd. Dit enigszins onsmakelijke verhaal deel ik toch met u, om een praktijkvoorbeeld te geven van een gebrek aan preventieve diergeneeskunde. Honden zijn ‘er niet op gemaakt’ om nooit een nestje te krijgen en zo lang te leven. Dat is de reden waarom het heel verstandig is om teefjes op jonge leeftijd te laten steriliseren. Ze krijgen dan geen baarmoederontsteking meer en de kans op melkkliertumoren wordt veel kleiner. Daarnaast heeft het ook praktische voordelen zoals niet meer loops of schijnzwanger worden. Bovenstaande maakt duidelijk waarom het logisch is dat de teefjes van de Stichting Hulphond Nederland allemaal gesteriliseerd worden. Gezamenlijk zullen Hulphond Nederland en Sterkliniek Dierenartsen streven naar de beste preventieve zorg voor deze geweldige honden, voor een beter leven voor hond en cliënt! Bob Carrière, Dierenarts, Directeur Sterkliniek Dierenartsen.

18 |

Animal Event

Animal Event trekt weer veel bekijks! Van vrijdag 3 tot en met zondag 5 mei werd de zevende editie van het Animal Event op Safaripark Beekse Bergen bij Hilvarenbeek, gehouden. Of het nou gaat om welzijn, verzorging, voer of gedrag van je huisdier, op het Animal Event was er voor ieder wat wils. Op de verschillende pistes en pleinen vonden allerlei workshops, demonstraties en wedstrijden plaats. Zo werd er in de wedstrijdpiste fanatiek gestreden om de hoogste titel in diverse hondensportdisciplines. Ook was er een konijnentrimmer en gaf slipjachtvereniging Midland Hunt met hun paarden en roedel bloedhonden, een indrukwekkende demonstratie van hoe het er tijdens een slipjacht (een nagebootste vossenjacht, zonder levende prooi) aan toe gaat. Hulphond Nederland was dit jaar voor de tweede keer aanwezig tijdens het Animal Event. In de Royal Canin Piste hebben de trainers van Hulphond Nederland verschillende demonstraties gegeven. Zij hebben laten zien wat een hulphond allemaal voor zijn baas kan doen, zoals het open- en dichtmaken van een kastje en het uittrekken van een jas. Zij hebben daarnaast ook gedemonstreerd op welke manier de honden bij Hulphond Nederland getraind worden, namelijk door het belonen van gewenst gedrag. “Met behulp van de clicker, een klein kastje dat een ‘klik’ geeft wanneer je erop drukt, kunnen we heel precies aangeven wanneer de hond iets goeds doet”, vertelde Wendy Kersten, trainer bij Hulphond Nederland en spreker tijdens de demonstraties. “De klik wordt altijd gevolgd

door een beloning in de vorm van een aai of iets lekkers. Hierdoor associëren de honden de klik met een beloning en weten zij dat ze gewenst gedrag laten zien.” Ook de gastgezinnen met hulphonden in opleiding waren aanwezig. Zij maakten het publiek ervan bewust hoe belangrijk het is dat een hulphond aandacht voor zijn baas heeft en hoe zij deze aandacht van de hond vragen en krijgen. Het Animal Event was voor deze hulphonden in opleiding tevens een goed trainingsmoment. De aanwezige mensen en dieren zorgden voor veel prikkels; een perfecte gelegenheid dus om de aandacht voor de baas goed te oefenen! Naast alle demonstraties was er ook een speciale stand die werd bemand door studenten van de HAS Hogeschool. In deze stand werden hulphond artikelen verkocht en informatie gegeven over Hulphond Nederland en het werk dat wij doen. Het meest gewilde hulphond-item op deze dag was het nieuwste familielid van Flip, de mascotte van Hulphond Nederland. Flip had namelijk net een nieuw broertje gekregen, die iedereen graag in bezit wilde hebben! De nieuwste Flip is inmiddels ook verkrijgbaar in de webshop via www.hulphond.nl!

| 19

Vrijwilligers aan het woord

Verborgen vrijwilligers:

‘Avondhulpen’ Iets goeds doen voor de samenleving is vaak extra leuk als andere mensen zien wat je doet. Wanneer je collecteert of met een hulphond in opleiding over straat loopt, haal je uit de ‘goed bezig, joh’-blikken van andere mensen net zoveel voldoening als uit een salaris. Er zijn echter ook vrijwilligers die werk doen dat de buitenwereld niet zo vaak ziet. Daarom is het zo belangrijk om juist die mensen eens in het zonnetje te zetten. Peter en Antionette Vertogen, Jan van Loon en Gerrie Poorterman en Luc en Patricia Bouwens zijn onmisbaar voor Hulphond Nederland. In de weekenden en vakanties, als iedereen naar huis is en de stichting haar deuren sluit, komen zij naar het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen om op het gebouw en de hulphonden in opleiding te passen. Ze overnachten in het gebouw, verzorgen de honden en houden alles strak in de gaten. Ik sprak met Luc Bouwens over zijn werk voor Hulphond Nederland, dat eigenlijk een passie is geworden.

“Twaalf jaar!” …is het antwoord op onze vraag hoe lang Luc en Patricia Bouwens zich al inzetten voor Hulphond Nederland. Dat cijfer wordt met trots uitgesproken en dat is volkomen terecht. Twaalf jaar belangeloze inzet, opgeofferde weekenden, vrije dagen en avonden, dat gaat verder dan ‘iets goeds doen’. Dat is ‘goed doen’ ten voeten uit.

20 |

“Als we in Herpen zijn, assisteren we de beheerder”, vertelt Luc. “We passen op de honden. Dat zijn er gemiddeld 30 tot 35. Eens in de drie maanden hebben we overleg met de beheerder en de andere twee echtparen. Dat zijn altijd gezellige avonden. We kennen elkaar goed en zijn in de loop der jaren bevriend geraakt. We maken gezamenlijk een schema, zodat er altijd een echtpaar aanwezig is als de medewerkers - die normaliter in Herpen werken - naar huis zijn. Het spreekt voor zich dat als de beheerder een avond, weekend of vakantie vrij wil zijn, er vervanging geregeld moet worden. Je kunt de honden immers niet alleen laten. Tijdens zo’n dienst verzorgen en voeren we de honden, laten ze op de speelweides en geven medicijnen als dat nodig is. We houden ook de boel schoon. Ook het voeren is een nauwgezet klusje. De hoeveelheid en soort voer die de honden krijgen is precies afgestemd op de behoefte van elk individueel dier. Sommige honden moeten een zalfje voor een hotspot, of

een antibioticumkuurtje voor een wondje. We hebben echt direct contact met de honden. Dat vinden we geweldig. Daar doen we het allemaal voor.” Even blijft het stil. Dan vult Luc aan: “Als ik naar mezelf kijk, dan doe ik het eigenlijk ergens anders voor. Voor het stuk levensvreugde dat een hulphond de cliënten biedt. Mensen die een hulphond krijgen, zijn zo allemachtig gelukkig. Dat kan mij nog steeds oprecht ontroeren. Op deze manier kunnen we daar een kleine bijdrage aan leveren, en dat doen we heel erg graag.”

Twaalf jaar belangeloze inzet, opgeofferde weekenden, vrije dagen en avonden, dat gaat verder dan ‘iets goeds doen’. Hondenmensen Luc en Patricia zijn echte hondenmensen. Ze hebben ruim veertig jaar Labradors gehad en kunnen zich een leven zonder geblaf, voerbakken in de keuken en haar in huis niet voorstellen. Toen Luc stopte met werken wilde hij graag vrijwilligerswerk gaan doen. Hij vertelt: “Ik vond het geen feest om thuis te zitten. Dat was niks voor mij. Ik wilde dolgraag mijn hondenhobby combineren met het vrijwilligerswerk. Toen ik hoorde dat Hulphond Nederland een assistent beheerder zocht, waren we er als de kippen bij.” Het werk in Herpen is afwisselend. Er is geen tijd om je te vervelen. Luc: “Toen ik begon met dit werk, waren er meestal maar zo’n tien of vijftien honden in Herpen. Nu kunnen er maximaal veertig tegelijkertijd aanwezig zijn. De honden worden wisselend uitgelaten op de speelvelden. Elk halfuur gaat er een groep naar buiten, dus je bent heel wat tijd bezig met binnen- en buitenlaten. Verder kunnen we op het centrum tv kijken en ons potje koken. We wandelen veel. Als we naar het dorp lopen nemen we meestal een hond mee. Dat vinden wij gezellig en de honden ook. In Herpen kent iedereen de hulphonden. Ze mogen mee de winkel in, liggen onder tafel als we ergens een kopje koffie drinken en zijn graag geziene gasten.”

Antoinette en Peter Vertogen

Heel veel hulphonden Niet alleen Herpen kent de hulphonden, ook Luc en Patricia hebben in die twaalf jaar al veel hulphonden voorbij zien komen. “We kennen ze praktisch allemaal nog”, vertelt Luc. “Je ziet overal in Nederland steeds vaker hulphonden Meestal weten we zonder dat we de eigenaar aanspreken, wie het is. Waar we ook zijn: heel vaak komen we hulphonden tegen. Elke keer als dat gebeurt zijn we een klein beetje trots. Trots op het geluk dat we zien. ‘Daar hebben wij aan meegewerkt’, denken we dan.” Janine Verschure

Luc en Patricia Bouwens

| 21

Wij feliciteren de volgende teams

Richard Rijkse met Nena

Henk Grissen met Monty

Wim Buskes met Paako

Patrick Kaslander met Vigo

Corina Heijstek met Django

| 23

Informatief artikel

Bijzondere ontstekingen deel 2 In de vorige uitgave van het Hulphond Magazine hebben we de wat meer algemeen voorkomende ontstekingen bekeken. In deze uitgave komen wat bijzondere ontstekingen aan de orde. Doordat ze minder vaak voorkomen is het voor de eigenaar lastiger ze te herkennen en is deze ook minder bekend met de mogelijke gevolgen. De beschrijvingen van deze ontstekingen zal de herkenning makkelijker maken en daarmee eerder leiden tot een tijdige en meer succesvolle behandeling.

24 |

Prostaatontsteking De ontsteking van de prostaat is bij de wat oudere reu niet zeldzaam. Een verandering in het plasgedrag kan in deze richting wijzen, maar ook de aanwezigheid van bloed bij de urine aan het einde van de urinelozing is een aandachtspunt. De ontstoken prostaat wordt groter en neemt meer ruimte in het bekken in. Hierdoor is er minder ruimte voor de doorgang van de ontlasting. Het gevolg is dat het de reu meer moeite kost om de ontlasting kwijt te raken, waardoor hij harder moet gaan persen. Door het gebrek aan ruimte voor het laatste deel van de darm kan de ontlasting een lintvormige, afgeplatte vorm krijgen. In meer chronische gevallen kan de inwendige bespiering van het bekken beschadigd raken door het harde persen en ontstaat er een zogenaamde ‘darmbreuk’. Alleen ingewikkelde chirurgie kan dit nog herstellen. Niet zelden zijn er op oudere leeftijd abcessen aanwezig in de prostaat die pas in een latere fase problemen zullen veroorzaken. Kortom, indien een oudere reu veranderd plasgedrag vertoont is het tijd voor een urineonderzoek en eventueel een echo. Als het dier afwijkende ontlasting heeft en daarbij stevig moet persen, moet absoluut een inwendig onderzoek worden verricht en een echo worden gemaakt. In een vroeg stadium bestaat de behandeling uit medicatie. Preventief kan men overwegen om bij de oudere reu één keer per jaar een echo te laten maken van de prostaat. Prostaattumoren - zoals we die relatief frequent zien bij de mens - zijn bij de hond gelukkig zeldzaam. Maar ze komen toch wel eens voor en dan in principe iets meer bij de gecastreerde reu dan bij reuen de niet gecastreerd zijn.

Hersenvliesontsteking Gelukkig is hersenvliesontsteking zeldzaam. Toch zijn er twee gevallen die een nadere toelichting waard zijn. Ten eerste kennen we bij de Berner Sennenhond een hersenvliesontsteking in de jongere jaren. Vage symptomen zoals sloomheid, verlies van eetlust en een wat moeizame of wankele gang, zijn enige indicatoren dat er iets aan de hand is. De meeste gevallen zijn op te lossen met medicatie, maar een terugkeer van de symptomen treedt gemakkelijk op. Hierdoor moeten medicijnen soms weken- tot maandenlang gegeven worden. De tweede vorm van hersenvliesontsteking die hier niet mag ontbreken, is degene die veroorzaakt wordt door de beet van een teek. Deze ziekte kennen we vooral in landen rond de Middellandse Zee. Dieren die mee zijn geweest op vakantie of dieren die meegenomen worden door toeristen behoren tot de risicogroep. Een tijdige diagnose verbetert de prognose. Voor deze landen is een goede bescherming tegen teken dan ook van het grootste belang. Hiervoor zijn diverse middelen beschikbaar bij uw dierenarts.

Ontsteking van de urinewegen

evenwicht tussen de eigen bacterieflora en de eigen afweer. Als de teef volwassen is komt dit veel minder voor. Toch is een blaasontsteking van de volwassen teef niet zeldzaam. Het dier is er niet ziek van. Alleen de verhoogde aandrang verraadt dat er iets aan de hand moet zijn. Medicatie doet meestal vrij snel wonderen. Als de blaasontsteking zich herhaalt bij de oudere teef of slecht reageert op medicatie, dan is verder onderzoek wenselijk. Een bacteriologisch onderzoek met een gevoeligheidsbepaling is de eerste stap. Zo kan de dierenarts kijken of het juiste antibioticum is gebruikt. Andere oorzaken naast een resistente bacterie, kunnen ook blaasstenen zijn of tumoren van de blaaswand. Ook deze kunnen een blaasontsteking tot gevolg hebben en zijn gemakkelijk met een echo op te sporen.

Oogontstekingen Als laatste categorie ontstekingen die extra aandacht verdienen wil ik de oogontstekingen noemen. Jonge dieren en dieren met een allergie, hebben nog al eens last van een ontstoken bindvlies (conjunctivitis). Dit is de bindweefselplooi aan de binnenzijde van de oogleden. Afwijkende oogleden kunnen dit ook veroorzaken en dienen dan ook chirurgisch gecorrigeerd te worden. Een andere structuur aan de buitenzijde van het oog is het hoornvlies (cornea). Dit is een doorzichtige structuur en erg belangrijk. Littekenvorming zal het doorzichtig zijn verminderen en dus indirect blindheid veroorzaken. Neem met oogproblemen NOOIT een risico. Bij geringe irritatie kan het hoornvlies troebel worden, veroorzaakt door vochtophoping. Echte verwondingen zorgen voor een zweervormige beschadiging. Nog erger zijn de penetrerende verwondingen (kattennagel) die het zicht op het spel zetten. Alle afwijkingen die u denkt waar te nemen moeten door een dierenarts (met spoed) bekeken worden. Triest zijn de oogverwondingen die veroorzaakt worden door de eigen haartjes op de neusrug (zie foto). Het chirurgisch verwijderen van neusplooien met deze haartjes en soms het kort houden van deze haartjes kan erger voorkomen. Bij een massale beschadiging/ontsteking van het oog, is dat reddeloos verloren! Tot zover een greep uit de meer bijzondere ontstekingen, waarbij enige kennis al snel erger kan voorkomen!

Dit is vooral een kwaal bij teefjes. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de anatomie van de urinewegen bij een teef. Bij de jonge teef zien we nog al eens een blaasontsteking, al dan niet in combinatie met wat vloeiing uit de vagina. Dat is vaak te wijten aan een nog niet volledig ingesteld

| 25

Column Hero

Examenstress Een gespannen gevoel, bibbers in je buik, wakker liggen, hartkloppingen en bang zijn dat je het niet gaat halen. Je hebt examenstress. Ik herinner mijn eigen opleiding nog als de dag van gisteren. Ook u herkent het vast. Het liefst zouden we de toets, test of het examen overslaan. Op een knopje drukken en over twee weken wakker worden, precies een dag na de examens. Gespannenheid en stress ontstaan in situaties waarvan de afloop onzeker is. Situaties waarin je een prestatie moet leveren waar veel vanaf hangt. Hoe hard je ook traint, leert of oefent: de uitslag blijft onzeker. Het zijn echter niet alleen scholieren en studenten die met enige regelmaat last hebben van examenstress. De gastgezinnen van Hulphond Nederland worden samen met mijn collega hulphonden in opleiding ook aan een aantal ‘examens’ onderworpen. Gedurende het jaar dat wij hulphonden in opleiding bij onze gastgezinnen wonen, zijn er 3 toets momenten, namelijk met 4, 7 en 11 maanden. Tijdens deze toetsen wordt onder andere gekeken naar ons gedrag: komen wij op commando, lopen wij ontspannen aan de lijn mee, hebben wij alleen aandacht voor de baas en kunnen wij de leuke viervoeters om ons heen negeren? Zaken waar onze gastgezinnen een jaar lang op oefenen en die in de normale situaties altijd goed gaan. Echter: als het woord ‘examen’ of ‘toets’ valt, wordt het opeens spannend. De gastgezinnen die in Herpen anders vrolijk lachend en enthousiast komen om te trainen, zie ik voor de toetsen toch wel een beetje met knikkende knieën binnenkomen. Nou is het natuurlijk niet zo dat tijdens de toetsen wij hulphonden in opleiding er opeens niets meer van bakken. Integendeel! De gastgezinnen zijn gespannen omdat ze weten dat het een belangrijk moment in onze opleiding is. Ze willen extra goed hun best doen en laten zien hoe hard ze werken om een goed opgevoede hulphond in spé af te leveren. Dan hoor ik de mensen zeggen; ‘kijk nou toch, mijn hond lijkt de toets aan te voelen, want hij doet nu zichtbaar z’n best om mij als baasje trots te maken’. Zo grappig vind ik dit. Wanneer je stress hebt, geef je onbewust signalen af die dat duidelijk maken. Een verandering in lichaamshouding, gespannen spieren of een snellere ademhaling kunnen voor ons als hond aangeven dat ons baasje niet zijn normale ontspannen zelf is. Ik zal niet alles verklappen…. wij honden zien en voelen veel meer dan onze baasjes weten.

scherper. Je pupillen worden groter, je hoort beter en je wordt minder gevoelig voor pijn. In een niet gevaarlijke maar toch spannende situatie als een examen, betekent stress dat je je voorbereidt om een goede prestatie te leveren. Je bent geconcentreerd, creatiever en besluitvaardiger. Eigenlijk is stress voor een examen dus helemaal niet zo erg, maar maakt het juist onderdeel uit van een goede voorbereiding! Groeten, Hero.

Wij honden zien en voelen veel meer dan onze baasjes weten.

Toch heeft stress niet alleen vervelende kanten. Stress is niets meer dan het lichaam dat zich voorbereidt om in actie te komen: je wordt daardoor zintuigelijk

| 27

Gastgezin aan het woord

Will Albers is gastgezin en voedt momenteel haar 25e pup op

Een leven zonder hond is een hondenleven

28 |

Will Albers uit Eefde hoeft niet zo nodig in het zonnetje gezet te worden. Vanaf 1989 levert ze voor Hulphond Nederland elk jaar een uitstekend getrainde hulphond af. Ze doet dat vanuit warme liefde voor de hond en oprechte betrokkenheid bij de cliënten. De vijfentwintigste hond in training. Hij heet Barrie. Haar enthousiaste zilveren pup. Feestje? “Ach..!”, zegt ze schouderophalend. Pim “Mijn eerste hulphond in opleiding? Ja, dat was Pim. Die vergeet ik nooit. Een prachtige golden retriever. Niet echt mijn soort hond heb ik, als liefhebber van Rottweilers, eventjes gedacht. Maar dat werkte toch anders. Er werd een prachtige pup gebracht en ik smolt volkomen. Ik vond het heel erg toen ik na een jaar afscheid van hem moest nemen omdat hij aan het laatste gedeelte van zijn opleiding tot hulphond zou beginnen. Als volleerd hulphond werd hij bij Fien geplaatst. De inmiddels 82-jarige Fien heeft nu haar derde hulphond. Een paar weken geleden kwam ze met de rolstoelbus vanuit Dongen naar Eefde om met gebak “mijn” 25e hond te vieren. Kijk, dat vind ik nou leuk.”

Een hond opent je wereld

een kruising tussen een golden en een labrador. Midas, een bruine labrador, was ook zo’n wereldhond. Ook Soul uit Nijmegen is een topper. Dat is ook leuk aan mijn werk. Ik houd met iedere hondenbezitter contact. Met de een natuurlijk wat meer dan met de ander. Ik bezoek al mijn honden regelmatig en ik word ook vaak bezocht. Ik vind dat super en dat maakt mijn werk ook zo fantastisch. Dat mensen door een hond zelfstandig kunnen wonen is geweldig. Fien, van de eerste hulphond Pim, had zonder hulphond waarschijnlijk al lang naar een verpleegtehuis gemoeten. Ik vind het mooi dat ik daaraan een bijdrage kan leveren!”

Verschil in hond “De meeste honden die ik heb opgevoed waren golden retrievers of labradors. Zonder meer goede hulphonden. Bij Hulphond Nederland worden alle pups als ze zeven weken oud zijn getest. Dan wordt gekeken naar het aanwezige ‘hulphondtalent’. Ik krijg altijd een hond van de stichting die aanleg heeft om hulphond te worden. Als gastgezin krijg ik zo’n zeven weken oude pup en mag ik kijken of ik het talent dusdanig kan ontwikkelen dat hij na een jaar zo is opgevoed dat hij verder getraind kan worden tot hulphond. De honden die de stichting selecteert komen zowel van vaste fokkers als ook vanuit eigen fok. De stichting werkt met ‘eigen’ fokgastgezinnen waarvan de ouderhonden bekend zijn, want het moet natuurlijk allemaal kloppen. Fysiek moet een hond oké zijn. Ogen, oren, heupen, ellebogen, noem maar op. En het moeten stabiele hondenkarakters zijn.”

Mensen met een beperking worden door de hulphond weer als mens gezien.

“Hoe ze in 1989 bij mij terecht kwamen om honden op te voeden weet ik eerlijk gezegd niet. Dat heb ik me de laatste tijd wel afgevraagd. Waarom ik dit doe begrijp ik wél. Ik heb mijn hele leven in kennels en asielen gewerkt, gewoon omdat een leven zonder honden voor mij niet bestaat. Daarnaast wilde ik graag wat doen voor mensen die in hun leven op welke wijze dan ook beperkt zijn, of dit nu medisch of therapeutisch is. Dat sprak me wel aan. Met een hulphond krijgen de eigenaren sneller contact en wordt er makkelijker tegen ze gesproken. Mensen in een rolstoel bijvoorbeeld worden soms niet benaderd omdat de ander denkt dat ze ‘van boven’ ook niet helemaal in orde zijn. Vreemd, maar zo werkt het helaas. En buiten het contact met de wereld is de hond voor hen ook een maatje, de hond helpt hen en vaak kunnen ze dankzij een hulphond langer zelfstandig blijven wonen. Dat zijn toch ongelofelijk belangrijke dingen voor iemand die zonder hond afhankelijk van anderen is. Mensen met een beperking worden door de hulphond weer als mens gezien. Dus, genoeg redenen om hulphonden te gaan opvoeden.”

Leukste hond “Ik ken ze allemaal nog, maar er zijn meerdere honden die een speciaal plekje in mijn hart hebben. Die me zo te binnen schieten zijn Usher, een soort windhond. Gompie

Ik jank elk jaar “Het moeilijkste vind ik om na een jaar zo’n hond los te laten en af te staan. Volgens mijn dochter ben ik dan een tijdje behoorlijk chagrijnig en loop flink te janken. Je bent toch een jaar intensief met zo’n hond aan het werk en je kent hem door en door. Dus al 24 jaar lang wordt hier elk jaar de zakdoek getrokken. Volgend jaar ongetwijfeld weer. Je hecht je aan zo’n hond. En andersom is dat natuurlijk ook zo. Ik heb een van de honden na een jaar opgezocht in Maastricht. Ernie is dat. Ik belde aan en de deur ging automatisch open en daar stond een golden retriever. Hij

| 29

ging helemaal uit zijn dak toen hij mijn stem hoorde. Nee, niet op reuk maar de klank van de stem. Hij kwam onmiddellijk met sloffen aansjouwen en legde zijn kop op mijn voeten. Mooi is dan dat Ernie, zodra hij een klikje van de rolstoel hoorde, meteen in zijn rol van hulphond schoot en zijn baas ging helpen. Daarna kwam hij weer bij me liggen. Heel bijzonder. Afscheid nemen van zo’n jonge hond is niet fijn, maar het geluk dat je de mensen geeft die door zo’n hulphond een enorme verbetering van kwaliteit van leven krijgen is het meer dan waard!”

Barrie de zilveren pup De jubileumhond is een prachtige uit de kluiten gewassen zwarte labrador. Een actieve pup die leergierig en enthousiast is. “Ja, vind je hem niet prachtig? En het is niet de laatste hulphond die ik zal opvoeden. Zolang ik kan blijf ik dit doen. Als cliënt is het gaaf om een hond te hebben. Je krijgt onvoorwaardelijke liefde, trouw, ondersteuning, contact en zuiverheid. Een hond houdt je in conditie, want vier keer per dag moet hij worden uitgelaten. Een hond is leven. Cliënten zeggen wel eens: ‘Als een hond met de VUT gaat en ik heb even geen hond, dan voel ik me pas echt gehandicapt.’ En zo is het!” “Zo lang ik dit werk kan doen wil ik me inzetten voor Hulphond Nederland. Ik voel me bevoorrecht dat ik aan het geluk van zoveel mensen kan bijdragen door het trainen van hulphonden. Is dat niet rijkdom?” André Meulman

| 31

Mijlpaal

Hulphond Nederland sluit 10.000e donateur aan

Op woensdag 5 juni heeft Hulphond Nederland op feestelijke wijze met confetti en een bos bloemen haar 10.000e donateur welkom geheten.   Mevrouw Hulscher – Van Kampen meldde zich aan als donateur in Cuijk, waar die dag een team promotors van Hulphond Nederland in het centrum aanwezig was. “Ik vind Hulphond Nederland een mooi doel dat goed werk levert. Daar wil ik graag een steentje aan bijdragen en dat ik de 10.000e donateur ben maakt mijn hele dag goed!” reageerde ze enthousiast. Wekelijks zetten gemiddeld 120 promotors, veelal studenten, zich door heel Nederland in voor Hulphond Nederland. Door op verschillende locaties in het land demonstraties met hulphonden te geven, laten de promotors op een originele manier zien wat de activiteiten van de stichting zijn. De promotor die de 10.000e donateur aansloot is Rowena van Wijhe-Markese “Ik ben erg blij dat ik via dit werk een bijdrage kan leveren aan de doelstelling van Hulphond Nederland”, zegt Rowena. “Het is ontzettend leuk om mensen enthousiast te maken voor onze bijzondere hulphonden. Vandaag is echt een mijlpaal.” Mathijs Bouwer, coördinator donateurwerving: “Gezien de lastige economische situatie in Nederland is onze stichting steeds meer afhankelijk van giften van particulieren. De verwachting is dat deze afhankelijkheid de komende jaren verder toeneemt. Daarom is het ontzettend belangrijk dat steeds meer mensen bekend worden met het belang en werk van onze hulphonden. Ik ben ontzettend trots op dit bereikte resultaat. Dat geeft energie voor de komende jaren om het verder uit te bouwen. Het is mooi om te zien hoeveel promotors zich inmiddels inzetten voor ons werk. Zoveel mogelijk mensen een onafhankelijker leven bieden door ze een gratis hulphond te geven. Daar doen we het voor!”

| 33

Cliënt aan het woord

Hulphond Spirit steun en toeverlaat van Anouk

“Spirit is echt heel bijzonder.”

34 |

Eén van de meest bijzondere verhalen over hoe Hulphond Nederland en cliënten met elkaar in contact kunnen komen staat misschien wel op naam van Els en haar dochter Anouk. Naast een bijzondere manier is het ook spraakmakend. Hoewel we gewend zijn dat Hulphond Nederland steeds vaker ook op televisie te zien is, maakte het verhaal van Els en Anouk vele tongen los via de media. Helaas in eerste instantie vanuit een vervelende ervaring waar Hulphond Nederland nog niet bij betrokken was. Anouk is een bijzondere jongedame met een grote voorliefde voor dieren. Haar moeder Els ging niet over één nacht ijs bij de beslissing om naast huisdieren ook over te gaan tot de aanschaf van een hulphond voor Anouk. Anouk heeft een vorm van autisme, waardoor zij lastig contact maakt met andere mensen. Er was echter nog weinig bekend over hulphonden die ingezet worden als therapiehonden voor kinderen met autisme. Els startte de zoektocht naar een geschikte hond, die uiteindelijk leidde tot de plaatsing van een hulphond via een stichting in Friesland. Helaas bleek deze hond te angstig en kon hij Anouk niet de hulp geven die zij nodig had. Van de 35 honden welke geplaatst werden door de Friese stichting, vertoonden er 18 hetzelfde probleem. Social media bracht de gedupeerden van deze Friese stichting samen en de vervelende ervaringen van de groep werden opgepikt door het SBS6 programma “Undercover in Nederland” van Alberto Stegeman. Er zat een periode van ongeveer vier maanden tussen de opnames en de uitzending. Vier maanden waarin Anouk en Els inmiddels afscheid genomen hadden van de hulphond. Een hele moeilijke keuze zo vertelt Els. “Ik heb nog nooit een dier de deur uit gedaan maar ik moest nu wel, uit welzijn voor zowel het dier als mijn dochter. Als de hond was gebleven waren we het doel, meer zelfstandigheid voor Anouk, voorbijgeschoten”. Samen bekeken Els en Anouk, met een inmiddels aangeschafte kitten als huis- en zorgdier voor Anouk, de uitzending in februari van dit jaar. De uitzending waarin het verhaal van Anouk centraal stond maakte heel veel los. Els zag social media ontploffen, de verontwaardiging in het land was groot.

Alberto Stegeman bij Hulphond Nederland

Op weg naar een happy end Directeur Eric Bouwer heette Anouk en Els van harte welkom in Herpen. Al bij aankomst viel het Els op dat de uitstraling van de stichting zo anders was dan haar eerdere ervaring in Friesland. “Alles bij Hulphond Nederland ademde professionaliteit, betrokkenheid en gastvrijheid.” Ook de mensen van het programma “Undercover in Nederland” waren aanwezig en maakten opnames van deze bijzondere ontmoeting. Wat Els en Anouk niet verwacht hadden is dat het hier niet bij bleef. Tijdens dit bezoek kwam het verlossende woord dat Hulphond Nederland de juiste hond voor Anouk ter beschikking wilde stellen. Els was al blij geweest met het feit dat de nare ervaring met de stichting uit Friesland tot het verleden zou behoren, maar dat het zo goed zou aflopen had zij niet durven dromen.

“Spirit brengt de rust terug, waardoor er

geen medicijnen meer

Petra van Benten, therapeut van Hulphond Nederland, ging de weken hierna met Anouk aan de slag om te zien welk type hond het beste bij haar paste. Werd het een schommelkont of een vrolijke spring-in-‘t-veld? Eén van de kennismakingen was met Spirit, een kruising Collie/ Labrador van 9,5 maanden oud. In de ruimte waar zowel het gastgezin van Spirit als Anouk aanwezig waren, koos Spirit zelf: hij ging direct naast Anouk liggen. Els had Anouk goed voorbereid op het feit dat deze ontmoetingen alleen ter voorbereiding waren op definitieve plaatsing van een hond. Door die voorbereiding was Anouk dan ook in staat om te accepteren dat ze die dag afscheid moest nemen van Spirit. Het wachten op ‘haar’ hond kon beginnen.

nodig zijn.”

Ook in Herpen ging er een schok door Hulphond Nederland. “De manier waarop de stichting uit Friesland heeft gehandeld is onacceptabel en lijkt in niets op de werkwijze van Hulphond Nederland” verklaart Eric Bouwer, algemeen directeur van Hulphond Nederland. Via SBS6 kwamen Hulphond Nederland en Els in contact. Een bijzondere reis naar het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen volgde. Anouk en Els konden toen nog niet bedenken dat dit grote maar vooral positieve gevolgen zou hebben voor hun leven.

Achter de schermen hadden Els en Petra echter druk contact. De kennismaking met Spirit was zo bijzonder verlopen dat het voor hen duidelijk was dat Anouk en Spirit bij elkaar hoorden. Petra nam stappen om vervroegd te onderzoeken of Spirit medisch in orde was. Bij alle hulphonden van Hulphond Nederland wordt, normaliter op de

| 35

leeftijd van 1 jaar, getest of hun ogen, ellebogen en heupen in orde zijn. Deze tests zijn onderdeel van de kwaliteitsprocedure van Hulphond Nederland en worden gedaan om te kunnen garanderen dat er alleen gezonde hulphonden worden geplaatst. Het gastgezin waar Spirit op dat moment nog woonde ging de uitdaging aan om Spirit het extra commando ‘block’ aan te leren voor de definitieve plaatsing. Op het commando ‘block’ gaat de hond tussen zijn baas en bijvoorbeeld een gesprekspartner staan, om de persoonlijke ruimte van de baas te ‘bewaken’.

De kennismaking met Spirit was zo bijzonder verlopen dat het duidelijk was dat Anouk en Spirit bij elkaar hoorden.

Groter dan een cadeau De verjaardag van Anouk, 2 april, en tevens Wereld Autisme dag, was een mooie datum om Spirit officieel aan Anouk te overhandigen, maar dat was toen wel al over vier weken. Bij Hulphond Nederland werd alles in gang gezet om dit mogelijk te maken en het lukte! Op 2 april reden Els en Anouk naar Herpen met zelfgemaakte taartjes om te trakteren. Anouk dacht ter ere van haar verjaardag, maar Els wist wel beter. Zonder dat Anouk het wist had Els een foto van Spirit op kleine plaatjes van glazuur laten maken, die ze later op de taartjes zou plaatsen. Veel te vroeg arriveerden ze die dag in Herpen. Bang om de verrassing voortijdig te verpesten bleef ze nog maar even in de auto zitten. Anouk mocht nog niet weten dat haar vriend Spirit ook echt haar hond werd! Anouk lacht als Els haar herinnering aan die dag vertelt. “Je hebt echt veel voor me achtergehouden” zegt ze. Anouk herinnert zich ook dat zij zich die dag echt jarig voelde. Overal hingen slingers. En haar cadeau was natuurlijk de slagroom op de taart. Haar hulphond werd binnen gebracht, voorzien van een feestmuts en slingers. Juist die versieringen zorgden er in eerste instantie voor dat Anouk Spirit helemaal niet herkende. Pas toen Els en Petra vertelden dat dit toch echt Spirit was en hij die dag ook met haar naar huis mocht, drong het tot Anouk door. Dat moment bracht een emotie los bij Anouk die ook haar moeder nog nooit eerder had gezien; tranen van geluk en blijdschap. Die avond zei Anouk: “Dit is geen cadeau … dit is groter dan een cadeau!” Spirit ging mee naar huis, naar het bed dat Anouk zelf voor hem getimmerd heeft op de zorgboerderij. Hij slaapt bij Anouk op de kamer, zijn bed tegen dat van haar. Het liefst kruipt hij dan half in haar bed, zo dicht mogelijk tegen haar aan. Petra zorgt voor een goede begeleiding en therapie voor Anouk. Trainster Birgit ondersteunt deze begeleiding en leert Anouk hoe ze een fantastisch team wordt met Spirit. Spirit, die zorgt voor Anouk. “Doordat Anouk veel doet met Spirit wordt de band steeds hechter. Ze verzorgt hem, geeft hem eten, wandelt en traint met hem” zegt Els. “Het kan soms druk worden in het hoofd van Anouk. Medicijnen helpen hierbij maar hebben bij Anouk nare bijwerkingen. We zijn begin dit jaar deze medicijnen gaan afbouwen omdat de bijwerkingen meer nadelen gaven dan de werking voordeel opleverde. Na de eerste stap om af te bouwen durfden we niet verder. In overleg met de psychiater hebben we gewacht totdat er een hond zou komen. Zodra Spirit bij ons kwam zijn we verder gaan afbouwen en sinds een week gebruikt

Anouk niets meer. Als het nu weer druk wordt in Anouks hoofd, vangt Spirit dit op door haar af te leiden of fysiek tegen haar aan te gaan staan. Spirit brengt de rust terug, waardoor er geen medicijnen meer nodig zijn. Het is echt heel bijzonder.” Anouk voegt toe dat ze heel trots is op Spirit en sinds kort met hem de training Doggy Dance bij Brigitte van Gestel volgt. “Het past ook helemaal bij Spirit”, geeft Els aan: “Spirit is vrolijk, leergierig, totaal ontspannen en zorgzaam wanneer hij met Anouk bezig is. Maar als hij vrij kan rennen is het een uitgelaten jonge hond.” Els is ontzettend dankbaar met wat dit allemaal heeft opgeleverd. “Wat een kans heeft Anouk gekregen. Het had niet gehoeven, maar toch is het gebeurd.” Bij het afscheid laat Anouk nog even de werklust van Spirit zien. Als een volleerd trainster laat zij Spirit tussen haar benen door slalommen en spat de vrolijkheid er bij beiden vanaf. Met recht een happy end van een verhaal met een bijzondere start. Carola Smits

Anouk, Els en Spirit

| 37

Training

Hulphonden trainen in praktijksituaties Bij Hulphond Nederland gaan 5 trainers dagelijks aan de slag gaan met de hulphonden in opleiding in het trainingscentrum in Herpen. In het trainingscentrum zijn verschillende ruimtes gerealiseerd waar de handelingen - zoals het open en dicht doen van lades en deuren worden aangeleerd. Eén van deze trainingsruimtes is ingericht als een woonkamer, om een situatie te creëren zoals deze ook zal zijn bij de uiteindelijke baas van de hulphond.

Het leven van een hulphond speelt zich natuurlijk ook voor een groot deel buiten de woonkamer af. Daarom worden de honden ook vaak buiten het trainingscentrum getraind. Hieronder een paar locaties die regelmatig door de trainers van Hulphond Nederland worden bezocht.

De winkelstraat Veel mensen, ritselende jassen en tassen, kinderwagens, rammelende winkelwagens en hier en daar een andere hond. Allemaal dingen die te vinden zijn in de winkelstraat en voor hulphonden een extra uitdaging bieden om de aandacht goed bij de baas te houden. Hoe leuk de geluiden en bewegingen in de omgevingen ook zijn, het is belangrijk dat een hulphond ook in deze omgeving aandacht heeft voor zijn baas. Met alle verschillende prikkels is een winkelstraat een goede locatie om te trainen met honden.

In het bos Een hulphond is natuurlijk ook gewoon een hond en moet dus ook een aantal keer per dag worden uitgelaten. Het is belangrijk dat een hulphond in principe altijd door zijn baas wordt uitgelaten om de onderlinge band sterk te houden. De trainers van Hulphond Nederland gaan regelmatig met de honden naar het bos en zitten daarbij zelf in een rolstoel of scootmobiel. Hierdoor wordt het uitlaten van de hond ook meteen een trainingsmoment, omdat de hond leert om netjes naast de rolstoel te komen. Ook leert de hond dat, wanneer daarvoor het commando is gegeven, hij met andere honden mag spelen maar direct weer moet komen wanneer de baas daarom vraagt.

In de supermarkt Boodschappen doen is voor bijna iedereen een wekelijkse bezigheid. Soms gebeurt het ook nog wel vaker. Daarom is het erg belangrijk dat een hulphond goed weet wat er van hem verwacht wordt, elke keer als hij samen met zijn baas in de supermarkt is. De trainers van Hulphond Nederland brengen daarom regelmatig een trainingsbezoek aan de lokale Plus supermarkt. Dat is een fijne locatie, omdat het lekker dichtbij het trainingscentrum is en het goede mogelijkheden biedt om te trainen. Het is voor een hulphond belangrijk om te leren dat hij achter (in plaats van naast) de rolstoel loopt wanneer een (gang)pad te smal is, en in een supermarkt kan dit goed geoefend worden. De trainers en hulphonden zijn altijd welkom bij de Plus in Herpen. Daar zijn wij hen erg dankbaar voor!

| 39

Bezoek aan Hulphond Nederland

Burgemeester Oss bezoekt Hulphond Nederland Op vrijdag 7 juni heeft Wobine Buijs-Glaudemans, burgemeester van de gemeente Oss, samen met wethouder Hoeksma een bezoek gebracht aan het trainingscentrum van Hulphond Nederland in Herpen. Zij werden welkom geheten door Eric Bouwer, algemeen directeur van Hulphond Nederland. Tijdens dit eerste bezoek aan de stichting kregen de burgemeester en wethouder een rondleiding door het trainingscentrum. Ook werd er kennisgemaakt met diverse medewerkers van Hulphond Nederland, en om met eigen ogen te zien wat een hulphond allemaal kan en doet, mocht een demonstratie niet ontbreken. Trainer Birgit liet samen met hulphond in opleiding Oger zien hoe hulphonden worden opgeleid om mensen met uiteenlopende zware handicaps en therapeutische behoeften te helpen en ondersteunen in het dagelijks leven.

Eric Bouwer, wethouder Hoeksma, Birgit van Rosmalen en burgemeester Buijs-Glaudemans

Tijdens het bezoek werden ook de recente ontwikkelingen binnen Hulphond Nederland besproken, zoals de uitbreiding van het werkterrein op het gebied van veteranenhonden. Bij afscheid sprak burgemeester Buijs: “Het is echt ongelooflijk wat die honden betekenen voor mensen met een beperking.”

de Labrador Retriever vriendelijk en intelligent E xc

lusie

v

e bro

DcYZghiZjciYZ\Zlg^X]iZc

k

Jc^Z`ZWgd`kdgbZchVbZchiZaa^c\ =Zaei]Zi^YZVaZ\Zl^X]iiZWZ]djYZc

Rasspecifieke eigenschappen vragen om rasspecifieke voeding >ZYZgZ]dcYkZgY^Zcio^_cZ^\ZcGdnVa8Vc^c Voor meer informatie: Royal Canin Nederland BV™IZa#/%)&("(&-)%%™lll#gdnVaXVc^c#ca

royalcanin

.nl

Social Media

De kracht van social media Sociale media zijn krachtige middelen om een groot publiek mee te kunnen bereiken. Bij Hulphond Nederland wordt actief gebruik gemaakt van social media zoals Facebook, Twitter en LinkedIn. Rudolph Strickwold, directeur Marketing en Commercie van Hulphond Nederland: “In 2009 zijn we bij Hulphond Nederland gestart met het gebruik van social media. We hadden weinig budget en wilden toch zoveel mogelijk mensen over onze doelstelling vertellen en kennis laten maken met het werk dat wij doen. Sociale media hebben ons zeker ondersteund in de groei die de organisatie in de afgelopen jaren heeft doorgemaakt.” Hulphond Nederland heeft op social media inmiddels een hechte community opgebouwd. De volgers zijn betrokken, leven met elkaar en Hulphond Nederland mee, delen ideeën en genieten van de verhalen over mensen, scholen, bedrijven en organisaties die zich inzetten voor de stichting. “Als één van de beheerders van de social media accounts van Hulphond Nederland, is het altijd weer leuk om de enthousiaste reacties van onze volgers te lezen”, zegt Suzanne Haverkamp, medewerker Nieuwe Media bij Hulphond Nederland. “Deze mensen zijn ontzettend betrokken bij onze doelstelling en via social media kunnen wij alle ontwikkelingen met hen delen. Of het nu gaat om een basisschool die een sponsorloop heeft gehouden, de vernieuwde website of het aansluiten van een nieuwe ambassadeur, mensen genieten er zichtbaar van en de reacties zijn vaak hartverwarmend.”

Hieronder een aantal van de meest ontroerende, leuke en motiverende berichten die wij via social media ontvangen.

“Wat een leuk initiatief en wat een prachtig bedrag is er binnengehaald voor Hulphond Nederland!” “De website ziet er TOP uit! Mooi en duidelijk!” “Regelmatig zit ik met tranen in m’n ogen van ontroering wat een geweldig werk de honden verrichten. Maar daar is wel een leertraject aan vooraf gegaan. Mijn complimenten naar jullie trainers/mensen die een pup in huis nemen en donateurwervers!! Jullie leveren TOPWERK, allemaal! RESPECT!” “Geweldig, jullie doen goed werk. Ben nu zelf donateur geworden. Een project om te blijven steunen.” “Ben al jaren donateur, nu weet ik waar ik het allemaal voor doe.”

42 |

Mag ik een jaartje bij u wonen?

Gastgezinnen gezocht! Meer informatie of aanmelden via [email protected] of tel: 0486-411 878

Medewerker aan het woord

Door de hele stichting is er wel een stukje Dini Verlaan te vinden Dini Verlaan (56) was negen jaar lang pupinstructeur bij Hulphond Nederland. Tegenwoordig werkt ze drie dagen per week op het secretariaat. Dini heeft als hoofdtaak het ondersteunen van de afdeling Training en de afdeling Pupinstructie. Dit doet ze alweer acht jaar met veel enthousiasme en plezier. “Het werken bij Hulphond Nederland is niet alleen mijn baan, maar ook echt een stuk van mijn leven.” 44 |

Dini werkte bij de Rabobank in Nijmegen en gaf daarnaast ’s avonds les bij de kynologenclub Maas & Waal in Druten. Toen ze van een collega hoorde, dat ze bij Hulphond Nederland – we spreken hier over 1996 - een pupinstructeur zochten, greep Dini deze kans met beide handen aan. Dini wilde van haar hobby - het trainen van honden - haar beroep maken en solliciteerde. “Ik werd voor vierentwintig uur aangenomen en omdat ik thuis nog twee kleine kinderen had, moest er één en ander goed afgestemd worden.”

Enorm betrokken Overdag werkte Dini bij Hulphond Nederland en twee keer per week ’s avonds bij de kynologenclub. “Bij de kynologenclub gaf ik les aan mensen die hun eigen hond opvoeden en bij Hulphond Nederland gaf ik les aan gastgezinnen die voor het goede doel een hond opvoeden. Dat is wel een verschil: de methodes waren wel ongeveer hetzelfde, maar wat mij vooral opviel was dat de gastgezinnen van Hulphond Nederland beter naar mij wilden luisteren. De mensen op de kynologenclub hadden hun eigen hond en enkelen waren wat eerder tevreden dan ik. Hun hond was natuurlijk huishond en als hij op commando kwam aanlopen of ging zitten, dan was het goed.” Het opvoeden van honden bij Hulphond Nederland is heel andere koek: gastgezinnen worden een heel jaar begeleid. Er wordt een duidelijke ontwikkeling van de hond verwacht en daar worden de gastgezinnen heel goed in begeleid. “Naast de zware verantwoordelijkheid vond ik het geweldig om te doen. Bij mijn vorige baan werkte ik van half negen tot vijf, daarna sloot ik de kassa af en ging naar huis. In de tijd dat ik pupinstructeur was, ging het werk ’s avonds en soms ook zelfs ’s nachts door. Ik was daar enorm bij betrokken.”

bewegen, maar ik zat met mijn hoofd bij de pup.”

“Als een vis in het water in mijn huidige rol” Uiteindelijk bleek een time-out de juiste keuze voor Dini. In die tijd heeft Dini goed na kunnen denken. Ze wilde wel heel graag bij Hulphond Nederland blijven werken en Dini kwam na een korte pauze weer terug in een nieuwe rol. “Ik vond dat echt fantastisch!” Het toenemende aantal hulphonden in opleiding bracht meer administratief werk met zich mee en alle dossiers over deze pups moeten goed worden bijgehouden en beheerd. "Zo ben ik op het secretariaat aan de slag gegaan. Ter ondersteuning van de afdeling Training en de afdeling Pupinstructie. Alles wat maar administratief met honden te maken heeft, doe ik. Ik volg de afdeling Training op de voet, voel me er zeer bij betrokken. Ik herken situaties die de andere instructeurs meemaken. Het trainen zit me nog steeds in het bloed. Al ben ik nu als een vis in het water in mijn huidige rol.”

“Het werken bij Hulphond Nederland is niet alleen mijn baan, maar ook echt een stuk van mijn leven”

Pups letterlijk mee naar huis

Spil in de organisatie Een collega noemde Dini ooit het cement van de stichting, ze is dan ook in contact met alle afdelingen. Een spil in de organisatie kun je haar ook noemen. “Regelmatig krijg ik vragen van gastgezinnen per mail. Dan staat er: ‘Dien, jij weet altijd alles, heb je hier antwoord op?’ Natuurlijk weet ik niet alles, maar met de hulp van een collega hebben we binnen no time een goed antwoord.” Iedereen weet Dini wel te vinden. Door de hele stichting heen is er wel een stukje Dini Verlaan. “Ik ga door tot mijn pensioen, want Hulphond Nederland is en blijft een groot stuk van mijn leven.” Sylvia de Witt

Hoe geweldig leuk dit ook allemaal was, op een gegeven moment begon de enorme betrokkenheid Dini parten te spelen. Tegenwoordig is er een heel team voor diverse gastgezinnen en hun honden verantwoordelijk, maar destijds stond Dini er – met hulp van collega’s op de achtergrond - min of meer alleen voor. “Ik merkte dat ik sommige dingen niet meer los kon laten en de druk hoog lag. Er waren tijden dat ik zesendertig pups onder mijn hoede had. Soms waren er pups die extra aandacht nodig hadden, deze nam ik dan letterlijk mee naar huis. Thuis ging ik er dan mee aan de slag. Ik heb enorm veel respect voor mijn man en kinderen die dit allemaal met veel liefde en begrip accepteerden. Ik kan mij nog herinneren dat mijn dochter ooit een probleem had op school en dat ik op dat moment alleen maar aan één van de pups kon denken. Ik luisterde wel naar mijn dochter, zag haar lippen

| 45

Informatief artikel

Let food be your first medicine

In de huidige tijd komt er steeds meer belangstelling voor de voeding van mens en dier. Een Grieks wijsgeer, Hippocrates, zei 2500 jaar geleden al: “Laat voeding uw eerste medicijn zijn”. Het probleem wat zich echter voordoet, is dat het moeilijk kan zijn om aan algemene kennis te komen over de voeding van de hond. Internet kan incidenteel uitkomst bieden, maar daar lijken soms meer fabels dan feiten te huizen. Wij helpen u in dit artikel wat verder.

Waarvoor dient voeding? Voeding dient in de eerste plaats om de energie te leveren die een hond nodig heeft om te kunnen functioneren. De westerse hond leeft bij een omgevingstemperatuur die lager is dan zijn eigen lichaamstemperatuur. Het dier zal er dus voor moeten zorgen niet af te koelen. Daarnaast is energie nodig voor allerlei stofwisselingsprocessen en dagelijkse activiteiten. Een 2e belangrijke functie van voeding is het aanleveren van alle benodigde voedingsstoffen. In het lichaam van het dier vinden veel processen plaats, zoals de aanmaak van weefselcomponenten, enzymen, hormonen, etc. Voor sommige bouwstenen is de hond volledig afhankelijk van de voeding, omdat het dier niet in staat is deze zelf te maken. Indien een stof via de voeding voorzien moet worden, spreken we van een ‘essentiële voedingsstof’.

Maar rasgebonden factoren zijn natuurlijk ook belangrijk. Er bestaat namelijk een belangrijke variatie aan voedingsbehoeften tussen de verschillende rassen. Bijvoorbeeld: bij de Dalmatische hond is de fysiologie van de urinewegen wat anders dan bij andere rassen, waardoor urinewegproblemen hier eerder op kunnen treden. De Engelse Cocker en de Shar-Pei kunnen moeite hebben met hun vitamine A voorziening en enkele rassen, waaronder de Siberische Husky, kunnen problemen hebben met de opname van zink uit de darm.

Rasgebonden verschillen

Bovengenoemde aandoeningen kunnen leiden tot problemen met een orgaan of algehele malaise voor het dier. Indien deze zaken bekend zijn en de oorzaak en achtergronden van de aandoening wetenschappelijk bewezen, kan een aangepaste voeding helpen. Daar tegenover staat dat bij onvoldoende kennis en/of onjuiste voeding problemen juist opgewekt kunnen worden.

De behoefte van een hond aan energie en voedingsstoffen is geheel afhankelijk van de omstandigheden. Hierbij valt te denken aan omgevingsfactoren (temperatuur), fysiologische factoren (groei, dracht, werk) maar ook aan rasgebonden factoren. Omgevingsfactoren en fysiologische factoren zijn gemakkelijk voor te stellen en ook voor de mens belangrijk.

Een ander gekend rasverschil is het verschil in energieverbruik: een Labrador Retriever van 35 kilogram met dezelfde activiteit als een Duitse Herder van 35 kilogram, kan maar liefst 12% minder eten en toch keurig in conditie blijven. Hier zien we dus een rasverschil inzake efficiëntie van vertering en/of stofwisseling. Dit verklaart tevens het

| 47

feit dat de zogenaamde algemene voertabellen afwijkingen kunnen vertonen bij verschillende hondenrassen.

Waarom heeft een dier energie nodig? Het is geen aardige vergelijking, maar in feite is onze hond een minifabriekje. Aan de ene kant worden allerlei grondstoffen opgenomen en aan de andere kant worden de afvalproducten en restanten weer uitgescheiden. In de ‘fabriek’ worden allerlei producten (weefselonderdelen) gemaakt, zodat weefsels in het lichaam kunnen groeien (groei, dracht) of vervangen kunnen worden vanwege ouderdom of beschadiging. Ook kan de fabriek tijdelijk bepaalde stoffen produceren, zoals bijvoorbeeld melk tijdens de lactatieperiode van een teef. Bij deze productieprocessen komt ook warmte vrij die helpt om de lichaamstemperatuur te handhaven. Al deze productieprocessen kosten brandstof en dat is de reden dat een dier energie moet opnemen.

voedingsstof in de voeding garandeert nog geen opname! De hond is gebaat bij een goede ‘verteerbaarheid’ van de voedingsstof. Dit wil zeggen dat hij het grootste deel van de voedingstof daadwerkelijk op kan nemen en kan gebruiken.

Energiebehoefte In principe eet een hond totdat aan zijn energiebehoefte is voldaan. Echter, door oorzaken zoals verveling, voerregime en smakelijkheid van het voer, zijn er veel honden die meer dan de gewenste energiehoeveelheid opnemen en daarom toenemen in lichaamsgewicht. Het is verstandig om de voedingsconditie van uw hond regelmatig te controleren. Een hond zal reserves in de vorm van vet opslaan op de ribwand. U moet gemakkelijk de laatste 2 ribben kunnen zien bij een kortharige hond en bij een hond met een dikke vacht moet u gemakkelijk de ribben kunnen voelen.

Energie is nodig voor

allerlei stofwisselings-

processen en dagelijkse

Welke voedingstoffen leveren energie?

activiteiten.

De voeding bevat vele voedingstoffen maar lang niet alle voedingstoffen zijn in staat om voldoende energie te leveren. Zo zijn bijvoorbeeld vitaminen en mineralen geen energieleveranciers. Een hond kan vetten, koolhydraten en eiwitten gebruiken als brandstof en deze voedingstoffen bepalen dus de energiewaarde van de voeding. Als een hond 100% efficiënt zou verbranden, dan zou hij 100% van de energie in de voeding kunnen gebruiken. Helaas kan de hond dit niet door zijn eigen fysiologie en omdat de darm niet alle stoffen voor 100% kunnen worden opgenomen. Dit is ook een kwaliteitsverschil: de aanwezigheid van een

U begint met de aangegeven hoeveelheid van de verpakking. Door de hond één maal per week te controleren, kunt u deze hoeveelheid aanpassen: wat meer als u de ribben te duidelijk gaat voelen, wat minder als u de ribben niet meer goed kunt voelen. Zeker pups van rassen die gevoelig zijn voor groeistoornissen van het skelet moeten aan de magere kant opgroeien. Bron: Dierenarts B.J. Carrière, Dierenkliniek Ermelo, Sterkliniek dierenartsen.

| 49

Wandel voor Hulphond 2013

Jubileumeditie Wandel voor Hulphond groot succes Op zondag 21 april 2013 vond een zeer geslaagde 5e editie van ‘Wandel voor Hulphond’ plaats. Tijdens deze zonovergoten dag kwamen 1570 honden met 2057 bazen naar recreatiegebied Bussloo om te wandelen voor Hulphond Nederland. Ook Hulphond ambassadeurs Anita Witzier en Anouk Smulders hadden hun hond meegenomen voor de wandeling samen met andere BN-ers als Martin Gaus, Mike Starink en Klaas Wijnberg. Eric Bouwer en Rudolph Strickwold, beiden directeur van Hulphond Nederland, ontvingen uit handen van Dennis Cordes, directeur van Royal Canin, een cheque ter waarde van maar liefst €23.000,-! Dit is het hoogste bedrag dat in de afgelopen 5 jaar met de grootste hondenwandeling van Nederland is opgehaald.

kers van Royal Canin. Al in het najaar van 2012 zijn zij begonnen met de organisatie van de wandeling van 2013. Daarnaast kwamen zij op de dag zelf vanuit het hele land om te helpen. Zo waren zij aanwezig op de stempelposten langs de wandelroute, bij de inschrijfbalie, bij de parkeerplaatsen, bij de Royal Canin stand en droegen ze zorg voor nog veel meer werkzaamheden. Ook de medewerkers, vrijwilligers en ambassadeurs van Hulphond Nederland hebben een steentje bijgedragen met het verzorgen van demonstraties, bemanning van de stand en het vastleggen van deze memorabele dag. Namens Hulphond Nederland danken wij alle wandelaars voor hun deelname. Wij hopen van harte iedereen volgend jaar weer te mogen verwelkomen!

Naast de wandelingen konden de bezoekers ook genieten van allerlei demonstraties. Zo liet de Koninklijke Nederlandse Politiehonden Vereniging een indrukwekkende demonstratie van hun werk zien, presenteerden cliënten met een hulphond wat de honden voor hen doen, en waren er demonstraties van verschillende hondensporten, waaronder dogfrisbee. Ook stonden er op het evenemententerrein veel kramen waar leuke (honden) spullen verkocht werden. Het grote succes van deze jubileumeditie van ‘Wandel voor Hulphond’ is mede te danken Jeroen Seegers aan de inzet van de medewer-

| 51

Ambassadeur aan het woord

Peter van Uhm nieuwe ambassadeur van

Hulphond Nederland

“Het enthousiasme van de mensen raakt mij diep.”

52 |

Afgelopen voorjaar ontvangt Peter van Uhm in zijn nieuwe woning in Nijmegen, dichtbij zijn geboortegrond en gebouwd op de plek waar vroeger zijn school stond, een bijzonder telefoontje. Hij wordt gevraagd om Koning van Wapenen te zijn bij de inhuldiging van koning Willem-Alexander. “Een enorme eer”, vindt de oud-Commandant zelf ook. “Ik ben eerst maar eens op internet gaan kijken wat het precies inhoudt. Daar ontdekte ik dat ik hiermee in de voetsporen zou treden van Erik Hazelhoff Roelfzema. Als dat geen bijzonder plekje is!”

Tijdens zijn eerste ontmoeting met de directie van Hulphond Nederland laat oud-Commandant der Strijdkrachten Peter van Uhm zich voorzichtig ontvallen dat hij samen met zijn vrouw Inge best eens

Het worden bijzondere dagen rondom de troonswisseling. Van Uhm logeert twee dagen met zijn vrouw in Amsterdam en woont diverse repetities van de inhuldiging bij, ook samen met de kleine prinsessen. Als hoogste heraut is hij gedurende de plechtigheden nauw betrokken bij het koninklijk paar en krijgt hij een bijzondere blik achter de schermen. “Uiteindelijk zijn het natuurlijk ook gewoon mensen”, lacht hij. “Het was voor iedereen een zeer memorabel moment.”

Nationale Herdenking Enkele dagen later speelt Van Uhm opnieuw een belangrijke rol dichtbij de kersverse koning en koningin. Op 4 mei houdt hij, na de twee minuten stilte op de Dam in Amsterdam, een zeer indrukwekkende speech. “Eén van de moeilijkste toespraken uit mijn carrière”, zegt hij daarover. “Het moest een toespraak worden waarin veel groepen van nabestaanden zichzelf konden herkennen. Een verhaal spreekt bovendien pas écht aan als je er zelf volledig achter kunt staan. Daarom vond ik het belangrijk het verhaal van mijn eigen gezin te vertellen.” Peter en Inge van Uhm verliezen op 18 april 2008 hun zoon Dennis, die tijdens een missie in Afghanistan als pelotonscommandant sneuvelt. “Ik heb me wel afgevraagd of het mijn schuld is dat Dennis met zoveel bezieling bij de krijgsmacht is gaan werken”, vertelt Van Uhm later bij Pauw & Witteman. “Als ik niet altijd met al die enthousiaste verhalen was thuisgekomen, was Dennis er nu dan nog geweest?” Rationeel weet hij wel dat dit het schuldgevoel van een vader is, die zijn zoon zo verschrikkelijk graag had willen beschermen. “Verstandelijk begrijp ik het, maar emotioneel is het soms zeer moeilijk.”

gastgezin voor een hulphond zou willen zijn. In een mum van tijd heeft Inge een bruine labradorpup

“Na een bezoek aan Herpen hoefde ik er niet lang over na te denken om ambassadeur te worden.”

van zeven weken oud op schoot. "Tsja, dan ben je natuurlijk verkocht”, glimlacht Van Uhm. Op de vraag of hij ambassadeur van de stichting wil worden, heeft hij dan ook volmondig ‘ja’ gezegd.

Er gebeurt iets heel bijzonders na afloop van zijn toespraak op 4 mei. Onder de aanwezigen op de Dam zwelt een steeds luider klinkend applaus aan. “Dat was nog nooit gebeurd, behalve toen toenmalig koningin Beatrix terugkeerde na het incident met de schreeuwer”, vertelt Van Uhm, nog altijd bijna verbaasd over de impact die zijn woorden blijkbaar hebben gehad. “Ik heb, ook in de dagen erna, enorm veel reacties mogen ontvangen. Van een tachtigjarige mevrouw die veel moeite heeft gedaan om mijn telefoonnummer te achterhalen tot aan de vader van een achtjarig kind dat ieder woord in mijn toespraak begrepen bleek te hebben. Het allermooiste compliment kwam van twee oudere mannen, die namens het Auschwitzcomité in Amsterdam aanwezig waren. Een van hen greep me na afloop bij mijn arm en zei: ‘Mag ik u bedanken, u heeft ons gevoel zo mooi verwoord.’ Dat raakte mij enorm.”

A-team Vrede en vrijheid maak je samen. Dat is, naast het persoonlijke verhaal van de familie Van Uhm, een belangrijke boodschap in zijn toespraak. En dat is ook de reden geweest dat Van Uhm al jong besloot te willen dienen. “Mijn vader vertelde ons vaak over de Tweede Wereldoorlog. Over hoe hij aan de oever van de Waal hier in Nijmegen de Duitse soldaten zag naderen en niets kon doen om

| 53

zijn land te verdedigen. Dat heeft mij zeer aan het denken gezet. Ik was me er al op jonge leeftijd van bewust dat je voor vrede iets moet doen. We hebben allemaal onze maatschappelijke verantwoordelijkheid.” Van Uhm kiest voor de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Hij is net zeventien en de jaren zestig vol flower power druppelen nog na in Nederland. “Het was in die tijd beslist niet sexy om in dienst te gaan. Ik sprak er ook nooit over op de middelbare school. Maar wat heb ik binnen onze krijgsmacht een fantastische tijd gehad.” Er volgt een glansrijke carrière die bijna veertig jaar zal duren. Van Uhm houdt van leiding geven en weet anderen goed te motiveren. “Wat mijn werk betreft kan ik me helemaal vinden in Hannibal Smith van the A-team”, grinnikt hij. “I love it when a plan comes together.”

om de organisatie zo goed mogelijk te kunnen achterlaten. Met liefde was hij langer doorgegaan, maar door grote bezuinigingen binnen defensie is afgesproken dat niemand meer mag nadienen: door tijdig te vertrekken blijft er plaats voor jonge mensen. Het kantoor naast de minister in Den Haag is verruild voor een appartement in Nijmegen. De dagen worden tegenwoordig gevuld met - onder andere – het geven van lezingen, een functie binnen de Raad van Toezicht van het Nationaal Park Hoge Veluwe en nu en dan ‘een klusje’ voor de NAVO.

“Ik was me er al op jonge leeftijd van bewust dat je voor vrede iets moet doen.”

Van Uhm maakt snel opmars binnen defensie. Hij wordt uitgezonden naar Libanon en Bosnië en is later verantwoordelijk voor het leveren van troepen aan Afghanistan. Zijn talenten en ambitie blijven niet onopgemerkt, hoe graag hij dat stiekem ook gewild had. “Ik ben zo lang mogelijk weggebleven bij de hogere staven binnen defensie. Veel liever bleef ik zelf ‘buiten spelen’ bij de eenheden. Maar op een gegeven moment is je tijd op, ook vanwege je leeftijd en fysieke gesteldheid. Dan is het moment daar om randvoorwaarden te gaan scheppen om andere mensen het werk te laten doen.” Er breekt een tijd aan van veel vergaderen, overleg en werkzaamheden achter het bureau. Maar altijd is Van Uhm blijven terugkeren naar missiegebieden, waar ‘zijn’ mannen en vrouwen zitten. “Ik vond het heel belangrijk om met de mensen ter plekke te praten. Ik wilde feeling houden met het veldwerk. Op bezoek bij de missies laadde ik mijn accu weer op.” Van 2008 tot 2012 is Van Uhm Commandant der Strijdkrachten, de allerhoogste rang binnen defensie. “Ik leidde de gehele krijgsmacht, maakte plannen voor de toekomst en was de hoogste militaire adviseur van de minister en soms ook van de regering”, vertelt Van Uhm. Een indrukwekkende en zeer verantwoordelijke functie, maar hij heeft zich er altijd vrij binnen gevoeld. “Ik heb me terdege gerealiseerd dat je een eendagsvlieg bent. Eén misstap of verkeerde beweging en de regering zet iemand anders op jouw plaats. Als je dat voor jezelf hebt geaccepteerd, beperkt het je niet maar geeft het je juist veel vrijheid.”

Veteranenhonden In juni 2012 legt Van Uhm zijn functie neer. Hij heeft acht maanden langer doorgewerkt dan de binnen defensie pensioengerechtigde leeftijd van 57 jaar, enkel en alleen

Sinds kort hoort daar ook het ambassadeurschap van de stichting Hulphond Nederland bij. “Toen ik dit voorjaar gevraagd werd om de allereerste veteranenhond uit te reiken, wist ik niet veel van de stichting en had ik nog nooit van een veteranenhond gehoord. Al snel ontdekte ik echter wat een prachtig fenomeen dit is. En degene voor wie de hond bedoeld was, bleek ik ook nog eens heel goed te kennen.” Veteranenhond Vigo was namelijk bestemd voor Patrick Kaslander, de militair verpleegkundige die tijdens zijn uitzending naar Afghanistan in 2008 samen met Dennis van Uhm in een peloton zit. Patrick is erbij als het voertuig met Peter’s zoon op de vroege ochtend van 18 april op een bermbom rijdt. Hij is degene die moet constateren dat Dennis van Uhm en Mark Schouwink op slag dood zijn. Het voorval is een van de redenen dat Patrick, eenmaal terug in Nederland, last krijgt van het Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS). Hulphond Vigo helpt hem weer buiten te komen en dagelijkse dingen op te pakken. Van Uhm: “Met liefde heb ik hem natuurlijk de hond officieel overhandigd. Het is fantastisch om te zien wat Vigo voor Patrick doet en betekent. Daarvan wil ik heel graag ambassadeur zijn.” Binnen Hulphond Nederland zet Van Uhm zich vooral in voor de veteranenhonden, die beschikbaar worden gesteld aan mannen en vrouwen die getraumatiseerd uit missiegebieden terugkeren. “Maar ik zal zeker álles uitdragen wat de stichting doet. Er blijven veel donaties nodig. Ik vind dat de organisatie goed in elkaar steekt en deze steun dus dik verdient. Met veel plezier wil ik mijn netwerk inzetten om Hulphond Nederland waar mogelijk te ondersteunen.” Na een korte stilte voegt hij toe: “Na een bezoek aan Herpen hoefde ik er niet lang over na te denken om ambassadeur te worden. Het is de aaibaarheid van de honden en de waarde die zij hebben voor mensen met uiteenlopende behoeften. Maar meer nog het enthousiasme van alle mensen die er werken. Dat ráákt je gewoon.”

Linda van ‘t Land

| 55

Ela

Zammie

Zabine

Zucko

Deze therapiehonden helpen dagelijks jongeren met uiteenlopende problemen.

Whisley

Ashley

Doris

Dries

Tessi

Jesser

Rags

Nelson

COLOFON Redactie: Suzanne Haverkamp Maarten van IJzer Bianca Foppes Hulphond Nederland Ontwerp: STUDIO kroonland Drukwerk: Kroonland bv Freelance Tekstschrijvers:

Linda van ’t Land www.bureaulila.nl



Sylvia de Witt www.sylviadewitt-publicaties.nl



André Meulman www.tekstaz.nl



Janine Verschure www.janineverschure.nl



Carola Smits www.windkracht11.nl



Bob Carrière www.sterkliniek.nl

Fotografie: Ferry de Wet www.ferrydewet.nl

Hans Haverkamp www.foto63.nl



Suzanne Haverkamp

Hulphond Nederland Postbus 24 5373 ZG Herpen T 0486 - 41 18 78 F 0486 – 41 26 80 [email protected] www.hulphond.nl ING Bank 3831 HulphondNL Hulphond Nederland Deze uitgave van het Hulphond Magazine is volledig gesponsord Aan deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend.