Hotel Zilven (1930-1945)
Hotel Zilven voor 1940
Dit verhaal is opgetekend door de kleindochter naar informatie van Ina Hermina Peeters, geboren op 5 december 1928 Sumatra, Indonesia en rond 1930 naar Nederland verhuisd. In Nederland kwam de familie Peeters vaak in hotel Beekhuizen te Velp, vlakbij Arnhem. Hier raakten zij aan de praat met de eigenaar, die ook vrienden werden. Via hen hoorden ze dat Zilven, Groenouwe vrijkwam en zij vonden het wel iets voor meneer Peeters. Alleen had hij geen hotelervaring, maar hij was wel ondernemend en had veel gereisd. Hij zou zorgen voor de financiën en de heer Tolhuizen voor de hotelkant.
Terras hotel Zilven, voor 1940
Rond 1930 werd een NV opgericht voor Zilven, dit was alleen wel midden in de crisis. Iedereen ging failliet dus het was niet de meest zekere tijd om iets te beginnen. Ze dachten, misschien komen er nooit gasten. Toen het hotel klaar was had Zilven 32 kamers en een restaurant/eetzaal. Het ontbijt werd voornamelijk geserveerd op de kamer. Indertijd hadden ze niet echt een receptie, er was wel een portier die chocola en sigaretten verkocht.
Hotel Zilven voor 1940
De eerste dag Tijdens de openingsdag stond er een rij van een kilometer lang voor Zilven. Het onderscheidde zich van andere hotels door de gastvrijheid, de prachtige bossen, een tennisbaan en een zwembad met een blokhut als kleedhok. Oma noemde het heerlijk om er te wonen en te zwerven op de hei. Tijdens de opening kreeg de chef-kok een hartaanval, dus oma’s moeder pakte het schort en ging achter de kachel staan. Maar dit heeft ze maar een dag gedaan. Daarna werd ze de gastvrouw met supervisie op de kamermeisjes. Oma’s moeder was meer een horecavrouw dan haar vader, dus zij organiseerde de evenementen zoals wandelingen in de natuur.
Ina zittend op de muur bij hotel Zilven, 1934
Oorlogstijd De familie Peeters moest Zilven verlaten toen de Duitsers kwamen rond 1941/1942. De Duitsers hadden Zilven gevorderd. Hierdoor was de familie genoodzaakt om te verhuizen naar Dieren. Toen de Duitsers wegvluchtten nadat parachutisten in Arnhem waren geland ging de familie terug naar Zilven. Dit was rond 1944. Terug in Zilven bleek hun hond Boy doodgeschoten, een Ierse setter. Hij had mogen blijven bij Zilven van de Duitsers en de tuinman zorgde voor de hond. Het was een echte buitenhond, zo lag hij altijd bij de voordeur als een soort standbeeld. Wel blafte hij altijd naar de postbode of beet hij in zijn broek Wellicht had hij dat ook bij de Duitsers gedaan. Evacué’s uit Arnhem Zilven was helemaal leeggehaald. Alleen de bedden en een paar stoelen waren over. De tapijten waren bij het vertrek van de familie Peeters uit voorzorg weggehaald, dit was het bedrijfskapitaal. De Perzische tapijten waren verstopt bij kennissen. De bedden kwamen van pas toen de Arnhemse evacués kwamen. Een tante die in Arnhem woonde had tegen kennissen gezegd dat ze naar Zilven toe konden. Vrij snel wisten meer
mensen ervan toen ook de kennissen van kennissen mee kwamen. Er ontstonden zelfs vechtpartijen doordat er beperkt ruimte was. In 1945 was de oorlog over maar de evacués waren er nog. Op een dag zaten ze aan de koffie samen met de Duitsers want ook de Duitsers moesten ondergebracht worden. Ze zaten in de bibliotheek die gebruikt werd als kantoor. Hier stond een telefoon. Een officier komt naar binnen gestormd rond tien uur en roept: “Das Schloss brent”. Ze probeerden nog het riet van het dak eruit te hakken maar door de zuurstof was er geen houden meer aan. Ook was er toentertijd nauwelijks water om te blussen. Na de brand Alle evacués vertrokken zo snel mogelijk. Van de Duitsers bleven de officiëren in Zilven om te helpen. Tijdens de brand hielpen de officieren om de spullen te redden en toen kwamen er tot hun verrassing allemaal fietsen tevoorschijn, die tijdens de oorlog verstopt waren voor de Duitse bezetter. Van Zilven was bijna niets meer over na de brand, alleen de kamer van de ouders van oma bleef intact. Dit was een aanbouw met een plat dak. Tijdens de brand was hier het voordeel dat de spoelkeuken er zat, waardoor de gang nat gehouden kon worden. Hier heeft oma nog een tijdje gewoond, zodat zij haar school kon afmaken. Rond 1947 is de familie verhuisd naar landgoed Duin & Kruidberg in Santpoort.
Zomer 1936
Hotel Zilven met in het midden van het tuinperk Ina Peeters, ca 1935
