De Dordtse Roos PvdA-fractie Dordrecht
•
Uitgave 1: januari 2009
•
w w w. p v d a d o rd r e ch t . n l
•
[email protected]
ONDERNEMER AAN ZET: ARIEN VAN PELT
DE ‘STILLE KRACHTEN’ IN DORDRECHT
HOE WOONT DE DORDTENAAR VAN HET JAAR 2008?
pag. 2
pag. 4
pag. 8
En verder: WONEN IN EEN BLOEIENDE STAD pag. 3 • WOONIMAGO VAN DORDRECHT pag. 5 • KAMERVERHUUR pag. 6 • GRATIS MET DE BUS / COLUMN THIJS BLOM pag. 7
Bewoners Krispijn en Stadspolders bepalen straks zelf hoe wijkgelden worden besteed
Succes wijkbudgetten afhankelijk van inzet alle bewoners
KATJA RUSINOVIC
In verschillende steden wordt geëxperimenteerd met wijkbudgetten. Door middel van de wijkbudgetten krijgen inwoners van wijken de mogelijkheid zelf te bepalen welke voorzieningen de buurt nodig heeft en hoe bepaalde budgetten worden besteed. De gemeente legt hiermee meer invloed en verantwoordelijkheid bij de burgers. In de steden waar de wijkbudgetten al zijn ingevoerd, waaronder Deventer, Utrecht, en Breda, blijkt dat bewoners graag mee beslissen als het gaat om de inrichting van hun wijk en dat de betrokkenheid van de bewoners op de buurt en op elkaar toeneemt. In 2007 heeft de PvdA-fractie in Dordrecht het college van Burgemeester en Wethouders verzocht met een voorstel te komen voor een experiment met wijkbudgetten in twee verschillende wijken in Dordrecht. Inmiddels zijn de plannen bekend en begin 2009 neemt de gemeenteraad hierover een besluit. Het voorstel is om in 2009 in Nieuw-Krispijn en in Stadspolders te beginnen met twee verschillende experimenten met wijkbudgetten. Het experiment in Nieuw-Krispijn heet De beste ideeën van de buurt. Bewoners kunnen zelf plannen indienen om de leefbaarheid in de wijk te verbeteren, zoals bijvoorbeeld meer trapveldjes, groen- of speelvoorzieningen in de wijk. Nadat de plannen zijn ingediend, kunnen alle wijkbewoners vervolgens stemmen op het beste voorstel om de buurt te verbeteren. Het tweede experiment in de wijk
1
Een 44-jarige inwoner van Dubbeldam zei hierover: ‘Bewoners weten zelf het beste wat er nodig is in een wijk en ik verwacht dat als bewoners kunnen meebeslissen, dit ook goed is voor de saamhorigheid in de wijk’.
Stadspolders heet Samenwerken aan de buurtbegroting. Bij dit experiment kunnen de wijkbewoners zelf bepalen welke prioriteiten ze leggen bij de besteding van het wijkbudget. Moet er bijvoorbeeld minder geld naar groenvoorzieningen, en juist meer naar voorzieningen voor de jongeren in de wijk? Ook hier bepalen bewoners zelf via een (digitale) stemming hoe de definitieve begroting eruit ziet. Bij dit experiment garandeert de gemeente dat de buurtbegroting niet ten koste van de basisvoorzieningen in de wijk gaat. Hoewel de twee experimenten in vorm verschillen, geldt voor beide experimenten dat de plannen bij moeten dragen aan de verbetering van de leefbaarheid, veiligheid, fysieke inrichting en/of sociale cohesie in de wijk. Daarnaast moet het idee worden ingebracht door een bewoner uit de buurt en moet het plan betrekking hebben op de buurt waar het experiment
De Pvda-fractie heeft vorig jaar in de wijk Dubbeldam een vragenlijst voorgelegd onder het winkelend publiek om de reacties te polsen over de plannen rondom de wijkbudgetten. Een ruime meerderheid van de ruim 60 ondervraagden was positief over het experiment van de wijkbudgetten in Dordrecht. Als motivatie gaven de bewoners onder meer aan dat zij het goed vinden dat met de wijkbudgetten de inspraak van de bewoners wordt vergroot.
Andere ondervraagden spraken de hoop uit dat met de wijkbudgetten ook de kloof tussen gemeente en bewoners kan worden verminderd.
loopt. Voor beide experimenten geldt tot slot dat het om substantiële bedragen gaat waar de inwoners beschikking over krijgen. Zo krijgt Nieuw-Krispijn minimaal 150.000 euro en Stadspolders minimaal 300.000 euro te besteden. Als de gemeenteraad de plannen goedkeurt, kunnen beide experi-
menten al in 2009 van start gaan. Er zal een campagne starten om de wijkbudgetten onder de aandacht te brengen van de inwoners van Nieuw-Krispijn en Stadspolders. Het succes van de wijkbudgetten is immers afhankelijk van het draagvlak onder en de inzet van de bewoners!
Zo gaf een 67-jarige man uit Dubbeldam aan: ‘Met de wijkbudgetten kan de kloof tussen overheid en bewoners worden verminderd en de inspraak en betrokkenheid van bewoners worden vergroot’.
Ondernemer Arien van Pelt:
Wonen in een bloeiende stad is wonen in een groeiende stad
‘Wij willen graag ondersteuning hebben op het gebied van verlichting, graffiti, leegstand, vestigingsbeleid en een systeem, waarbij iedereen in ieder geval meebetaalt aan gezamenlijke activiteiten.’
COR
JACQUELINE
Belang van wijkeconomie De PvdA draagt ondernemers een warm hart toe, zeker ook de kleinere ondernemers. Voor de wijken is hun aanwezigheid en inzet belangrijk. Werk en winkels in de wijk: dat heet ‘wijkeconomie’. Wijkeconomie biedt kansen voor bewoners en ondernemers, creëert werkgelegenheid en zorgt voor sociale samenhang in de wijk. Ook bewoners zien winkels als belangrijkste wijkvoorziening. Het stimuleren van ondernemerschap in de wijken is voor de PvdA dan ook een prioriteit. De PvdA-fractie heeft in de afgelopen jaren op verschillende manieren getracht kleinschalig ondernemerschap in Dordrecht te stimuleren. Zo heeft de PvdA aandacht gevraagd voor het creëren van meer goedkope bedrijfsruimtes voor startende ondernemers in Dordrecht door tijdelijk gebruik van leegstaande panden. Ook is op initiatief van de PvdA een informatiebijeenkomst georganiseerd over BGV-zones. De BGV-zone biedt een oplossing voor het probleem dat ondernemers in Dordrecht een gemeenschappelijk belang hebben in het organiseren van activiteiten, maar dat de praktijk leert dat slechts een minderheid van de ondernemers de verantwoordelijkheid neemt voor het organiseren van deze activiteiten waar wel alle ondernemers van mee profiteren (free-riders gedrag). Naar aanleiding hiervan is in november 2008 een motie ‘Ondernemers aan Zet’ van de PvdA aangenomen, waardoor het nu mogelijk is om gezamenlijke activiteiten vanuit de ondernemerskant te ondersteunen. Eén van die ondernemers die zich met hart en ziel inzet voor zijn eigen zaak maar ook voor gezamenlijke activiteiten is Arien van Pelt. Hij heeft diverse kapperszaken en is voorzitter van de Winkeliersvereniging Vriesestraat.
Vertel iets over jezelf: waarom ben je ondernemer geworden? ‘Ik heb veel baantjes gehad, onder andere bij Sigarenmagazijn Bogers als winkelmedewerker, en als Disc-Jockey. Op een bepaald moment ga je dan nadenken of je zo de rest van je leven tevreden bent of dat je nog andere dingen wilt proberen.’
Je hebt inmiddels een aantal kapperszaken: hoe is dat gegaan? ‘Het is een familiebedrijf, dus de basis was er al. En toen ik in de zaak kwam zijn we ook een vestiging gaan openen op het Damplein in Dubbeldam. De verhuizing van onze hoofdvestiging aan het Statenplein naar de Vriesestraat was het moment voor mij om zelfstandig te worden. De laatste ontwikkeling is in het Leerpark met Verstand van Haarzaken, waarbij we opleiden voor de gehele regio in samenwerking met het Da Vinci College.’
2
VAN DEN
BERGH / KATJA RUSINOVIC
Hoe ben je terechtgekomen in het Leerpark en wat is je ervaring met het onderwijs? ‘Ik ben daar een keer toevallig in gesprek gekomen met Paul Bastiaans van het Da Vinci College. Dat was enkele maanden voordat men ging verhuizen naar het Leerpark. De ideeën over competentiegericht leren klikten gelijk. De ervaring is echter wel dat het allemaal meer tijd en geld kostte dan verwacht. Maar het resultaat is er wel naar, we hebben het Nederlandse Kampioenschap Herenvak binnengehaald met de Hairfashion-award en er is een leerling genomineerd voor de Color Trophy. De finale is in februari. Verder is de uitval al gedaald en het aantal leerlingen toegenomen.’
Je bent voorzitter van de Winkeliersvereniging Vriesestraat: besteed je daar veel tijd aan en wat wil je bereiken? ‘Ik besteed daar ongeveer 2 uur per week aan, we hebben een enthousiast bestuur waarbij ieder een aparte taak heeft. Het mooiste dat ik me voor zou kunnen stellen, is dat je vooral bezig kunt zijn met leuke dingen. Nu liggen de accenten vaak op de inning van achterstallige contributie en het proberen te werven van nieuwe leden. Probleem is dat minder dan de helft in de Vriesestraat bij ons lid is op dit moment, maar dat we wel de volledige financiële verantwoordelijkheid hebben.’
Wat vind je van het ondernemersklimaat in Dordrecht en met name in de binnenstad? ‘Dat is een gecompliceerd geheel. Aan de ene kant merken wij wel een lichte stijging in de omzet, maar die is vooral toe te schrijven aan de zaterdag. Doordeweeks kan dat beter. Verder blijft het een probleem dat de ondernemers die georganiseerd zijn, moeten betalen voor algemene faciliteiten voor iedereen. Waar ik moeilijk tegen kan is de negativiteit. En als je hard moet werken en maar net het hoofd boven water kan houden, is het wel begrijpelijk maar niet verstandig.’
Waar ben je lid van, en bij welke activiteiten ben je betrokken? Ik ben Lid van het SCD (Stichting CentrumManagement Dordrecht), MKB, ANKO, HCF, Werkgroep Vriesestraat en ben bij het SCD betrokken als vice-voorzitter en straatvoorzitter. Voor de ANKO doe ik landelijke activiteiten zoals de Hairfashion-awards, O en O fondsen, en ESF projecten.
VAN
VERK
De afgelopen jaren is er veel discussie gevoerd - ook in de gemeenteraad over wonen en woningbouw. De PvdA kiest voor gedifferentieerd, gevarieerd wonen. Bij het Maasterras en de Stadswerven hebben wij gepleit om tenminste een gedeelte betaalbare woningbouw te laten plaatsvinden. Bij Belthurepark en de Hoven doen we dat weer niet. Hoe zit dat nu eigenlijk met dat pleidooi voor gedifferentieerd bouwen, wat betekent dat nu eigenlijk? In dit artikel willen wij laten zien wat wij onder gedifferentieerd bouwen verstaan en waarom we soms ook kiezen voor niet-gedifferentieerd bouwen. Als vertrekpunt nemen wij de stelling dat een bloeiende stad een groeiende stad is. Een stad waarin het goed gaat is aantrekkelijk voor mensen om in te wonen. Het goed gaan van een stad is niet alleen veel werkgelegenheid, maar heeft ook te maken met de aantrekkelijkheid van zijn voorzieningen en de schoonheid van zijn uiterlijk. Het laatste is volgens veel mensen, deskundigen en veel toeristen ruimschoots aanwezig in onze prachtige en historische binnenstad. Maar ook ons buitengebied met de Biesbosch mag er zijn als toeristische trekpleister. Dit geldt vooral voor de watertoerist.
In deze tijd vraagt men ruimte en wil men betalen voor die ruimte. Naast deze praktische reden is er ook een sociale reden. Deze (zeer) goedkope huizen trekken vooral mensen aan met lage inkomens. Daar is op zich niets tegen, maar in de praktijk blijkt dat dit leidt tot een zekere concentratie van eenzijdig samengestelde bevolkingsgroepen. Die weer kan leiden tot leefbaarheidproblemen. Het antwoord op deze problemen is sloop van de goedkope huizen en nieuwbouw van duurdere woningen. Op die manier krijgen buurten en wijken een meer gedifferentieerd karakter; er wonen verschillende mensen met verschillende achtergronden en inkomens door elkaar.
Transformeren Door de aangenomen PvdA motie ‘Ondernemers aan Zet’ is het nu mogelijk om ondernemers te ondersteunen als zij gezamenlijk met goede ideeën komen voor hun eigen gebied. Welke ideeën heb je en wat voor ondersteuning zou je willen hebben in het nieuwe jaar? ‘Wij willen graag ondersteuning hebben op het gebied van verlichting, graffiti, leegstand, vestigingsbeleid en een systeem, waarbij iedereen in ieder geval meebetaalt aan gezamenlijke activiteiten. We zouden graag met de eigenaren van leegstaande panden willen praten over een tijdelijke invulling van die ruimte. Rolluiken moesten weg, maar er zijn nog steeds etalages dichtgeplakt met stickers of dicht getimmerd. Verder vind ik dat er niet zorgvuldig om wordt gegaan met parkeren voor vergunninghouders in de binnenstad. Plaatsen zijn vergeven aan winkeliers, bewoners, piafmeters, en ook gewone parkeerautomaten zijn er recentelijk aan toegevoegd. Als ondernemer rijd ik letterlijk rondjes om een parkeerplaats te vinden, want soms moet je nou eenmaal met de auto. De thema’s van Dordt (water, cultuur en historie) mogen best veel meer worden aangepakt en uitgewerkt. Bijvoorbeeld het Havengebied bezoekersvriendelijker maken (makkelijker voor bootpassanten om aan te meren) en we moeten zorgen dat de schippers weer graag aan de Dordtse kant willen liggen. Verder moeten er veel meer activiteiten in het Hof gebeuren, om de historie te benadrukken. En voor de Vriesetraat zou het mooi zijn als we deze entree naar onze binnenstad eens flink zouden kunnen opknappen, waardoor de uitstraling van de straat sterk verbetert. Ik zou hier ook meer leuke winkels willen zien.’
Al deze zaken brengen een zekere bloei met zich mee; een bloei die er uiteindelijk voor zal zorgen dat de stad gaat groeien. Dat groeien willen wij gedifferentieerd doen. Daarbij concentreren we ons op een drietal gebieden namelijk: • herstructureren • transformeren • uitleg van de stad.
De transformatie van de stad vindt plaats door oude industriegebieden om te vormen tot woongebieden. Stadswerven is daarvan een voorbeeld. De bedoeling van dit gebied is dat zij een gedifferentieerd en stedelijk karakter krijgt. Daarbij gaat het vooral om toevoegingen in dure woningbouw, maar ook om 15% betaalbare woningen. Dit zijn woningen voor specifieke doelgroepen zoals gehandicapten, senioren en grote gezinnen.
Herstructureren In de oudere wijken - zoals Krispijn en Wielwijk - zijn wij al jaren bezig met herstructurering. Dit betekent in de praktijk vooral: slopen en nieuw bouwen, maar ook renoveren. De belangrijkste reden om dit te doen is dat de betreffende huizen zo langzamerhand zijn afgeschreven. Een gemiddeld huis gaat in de praktijk tussen de 50 en 100 jaar mee; daarna worden de kosten voor onderhoud zo groot dat het meer geld gaat kosten aan onderhoud dan deze huizen aan huur opbrengen. Daarbij komt dat ze dikwijls alle kenmerken hebben van de tijd en de groep waarvoor ze gebouwd zijn: kleine huizen met weinig voorzieningen uit een tijd dat men niet veel financiële armslag had.
Door op die manier naar wonen te kijken, ontstaat er vanzelfsprekend ook een zeer verschillend aanbod. Een wijk die aan alle groepen huisvesting wil bieden, zal dan ook alle mogelijke vormen van bouw in zich
De transformatie van de stad vindt plaats door oude industriegebieden om te vormen tot woongebieden. Stadswerven is daarvan een voorbeeld.
moeten hebben. Woningen voor jongeren, gezinnen en ouderen. Koop en huur door elkaar. Hoog en laag naast elkaar. Goedkoop, betaalbaar en duur, voor elk wat wils. De wijk Oud-Krispijn en de wijk Stadspolders zijn de voorbeelden van wijken waarin deze vermenging goed tot stand is gekomen. Voor de toekomst kan deze menging nog groter worden als we de corporaties uitdagen om meer en gewaagder te experimenteren met allerlei vormen van verhuur en verkoop.
Uitleg van de stad Tenslotte de uitleg van de stad. Dat is een verhaal apart, omdat we in Dordrecht nog maar weinig ruimte hebben om de stad daadwerkelijk uit te breiden. De Wieldrechtse Zeedijk is voor de PvdA de harde grens van het stedelijke gebied. Aan de groene randen van onze stad moet de woningbouw zich aanpassen aan het landschap, en dat betekent dat er dus niet heel veel woningen gebouwd kunnen worden. Dit geldt zowel voor de toekomstige bebouwing van de Smitsweg als van het Belthurepark. Met deze projecten probeert de gemeente de meer hogere inkomensgroepen aan de stad te binden. Op dit moment verlaten namelijk juist deze inkomensgroepen de stad en komen er vooral mensen met lagere inkomens voor terug.
Een wijk die aan alle groepen huisvesting wil bieden, zal dan ook alle mogelijke vormen van bouw in zich moeten hebben. Woningen voor jongeren, gezinnen en ouderen. Koop en huur door elkaar. Hoog en laag naast elkaar. Goedkoop, betaalbaar en duur, voor elk wat wils.
Hoe kun je meer bezoekers trekken naar de binnenstad? ‘Winkels moeten eerder open op werkdagen, omdat de meeste mensen hun kinderen naar school brengen en dan gelijk door willen naar de stad. Maar de meeste winkels beginnen pas rond 10 uur. We kunnen mensen belonen met extra punten op de DAS (speciale Dordtse consumentenpas) als men doordeweeks komt winkelen. Of misschien iets extra’s doen met openbaar vervoer doordeweeks. En op de zaterdag zouden de winkels bijvoorbeeld langer open kunnen blijven, zodat bezoekers langer blijven winkelen en daarna lekker uit eten gaan.’
3
Om het financiële draagvlak voor allerlei voorzieningen te behouden, is het van belang om als stad ook een aantrekkelijk woningaanbod voor hogere inkomensgroepen te hebben. Op het eiland van Dordrecht is nauwelijks gebouwd voor echt rijke burgers. Zij willen vooral in het groen wonen, maar toch direct verbonden zijn met de stad. Tijdens de behandeling door de gemeenteraad van de Structuurvisie 2020 in april 2009 zal er ook de hiermee samenhangende discussie over de Zuidpolder zijn, die in de Structuurvisie wordt aangewezen als woningbouwlocatie voor dure woningen. De ernaast gelegen Bovenpolder blijft groen. De Structuurvisie geeft de richting aan voor Dordrecht in de komende 10 jaar. Het uitgangspunt is het verbeteren van de kwaliteit van leven, wonen, werken en het versterken van het aanbod van aantrekkelijke stedelijke voorzieningen. Een belangrijk onderdeel van de Structuurvisie voor de Pvda is ook het verbeteren van de oudere woonwijken, zodat er meer gedifferentieerde woningen komen, gedifferentieerd naar betaalbaarheid, uiterlijke vorm en omvang.
De ‘stille krachten’ in Dordrecht ARIE
VAN
Onderzoeker Marja Elsinga: ‘De stad is het best gediend met mensen die er graag wonen en die in de stad geloven’ GÜLTEN YANIK
Wonen in Dordrecht
ZANTEN
Een samenleving kan niet zonder de inzet van vrijwilligers. Ook in Dordrecht zijn vele mensen vrijwillig actief op allerlei terreinen, zoals in sportverenigingen, in ziekenhuizen, in verzorgingshuizen, op scholen, bij culturele activiteiten en in de wijken. Dordrecht kent een vrijwilligersbeleid en een vrijwilligersprijs. Ook de PvdA vindt het ondersteunen van vrijwilligers belangrijk. Om vooral de ‘stille krachten’ in Dordrecht eens in het zonnetje te zetten, ontstond bij de PvdA-fractie het idee om een prijs uit te reiken. De Vogelaarprijs. Op 27 september 2008 is voor het eerst de Vogelaarprijs uitgereikt in Dordrecht. Deze prijs is bestemd voor stadsgenoten die alleen of samen met anderen actief zijn in buurten en/of wijken in Dordrecht zonder dat aan de grote klok te hangen. Uiteindelijk is de prijs – een fraaie wisselbokaal – uitgereikt aan mevrouw Yildiz Bulut, de superbuurtmoeder van het Speelcomité Verzetsbuurt door ex-minister Ella Vogelaar. Er was grote belangstelling voor de uitreiking en de reacties op dit initiatief waren positief. Dit artikel schetst waarom de PvdA dit initiatief heeft genomen en voor wie de prijs is bedoeld. Waarom deze prijs? Het idee is geboren in september 2007. De naam van de prijs ligt voor de hand. Dordrecht kent Jan Vogelaar. Hij is jarenlang raadslid voor de PvdA geweest en nog steeds is hij actief in zijn eigen wijk, de Staart. In Zwijndrecht is Gert-Jan Vogelaar jarenlang PvdA-wethouder geweest op het gebied van ruimtelijke ordening. En tot slot is er nog ex-minister Ella Vogelaar die zich sterk heeft gemaakt voor de 40 aandachtswijken. Wij vinden dat we meer oog moeten hebben voor de betekenis en het belang van de (jarenlange) persoonlijke inzet van mensen voor hun buurt. Zonder hen zou ons land woest en ledig zijn. Daarom hebben we de Vogelaarprijs ingesteld, een prijs die staat voor betrokkenheid, inzet in de buurt en/of wijk, voor mensen die oog hebben voor het bevorderen van de kansen op een fatsoenlijk bestaan.
Voor wie doen we dit? De PvdA wil een stad waarin iedereen meedoet, meetelt en daarvoor de kans krijgt.
Dat meedoen begint in de de eigen buurt of wijk. Ons initiatief om wijkbudgetten in te voeren past hier helemaal bij. Het geheim van een gezellige, leefbare buurt vormen actieve vrijwilligers. Vaak zetten deze mensen zich jarenlang belangenloos en zonder veel ophef in. Juist deze 'stille krachten' wil de PvdA in het zonnetje zetten. Zij vormen het cement en het kloppend hart van de buurt. Wij hebben hart en grote waardering voor al die mensen die belangenloos een aantoonbare bijdrage leveren aan ontmoeting, participatie en samenwerking tussen verschillende groepen in een wijk.
Wie werden voorgedragen voor de prijs? 1. AD VAN WENSEN wegens jarenlange inzet op het gebied van de funderingsproblematiek. 2. HENK VAN DER NET is betrokken bij de Nieuwe Stoof als actieve vrijwilliger, lid van de Crabbehofkraam en voedselverdeling Crabbehof en Wielwijk. 3. ROB POLET heeft zich de afgelopen twee jaar ingezet als vrijwilliger voor de opzet
van Via Lumina, voor autisten, kunst en kids Nieuw-Krispijn en stadsverkenners. 4. VROUWEN MET LEF NIEUW - KRISPIJN Deze vrouwengroep (8 leden) draagt bij aan het bevorderen van de sociale samenhang van bewoners in genoemde wijk, zijn initiatiefrijk, verbinden verschillende culturen en onderscheiden zich daarin van anderen. 5. COBY ANDERSON wegens aantoonbare bijdrage aan de leefbaarheid van de buurt (allochtone bewoners), verbeteren onderlinge samenhang. Coby is vernieuwend en vooral bescheiden. 6. BEN ANDERSON wegens zijn passie voor o.a. de buurt en planten, organiseert kerst en ijsbaan. Bedenkt nieuwe projecten uiterst bescheiden, maar wel goed. 7. JAN VOGELAAR is een stevige voorzitter, weet te motiveren en heeft oog en oor voor de wijk. Hij is wars van complimenten. 8. MARGRIET KNOESTER is de drijvende kracht van de nieuwsbrief bewoners Leerpark, is actief bij het bewonersoverleg en denkt aan combinatie bewoners en leerlingen, levert een aantoonbare bijdrage aan de vernieuwing van de buurt in relatie tot de komst van het Leerpark. Margriet heeft een onverdroten inzet. 9. YILDIZ BULUT levert een aantoonbare bijdrage aan de leefbaarheid van de buurt, heeft Speelcomité opgericht bestaande uit 21 allochtone vrouwen, en draagt bij tot verbetering van de onderlinge samenhang van de buurt. Ze vindt inzet vanzelfsprekend.
10. FRANS KWAKERNAAT, omdat het een prachtige buurtagent is die bijdraagt aan de leefbaarheid van de buurt, aan verbetering van de onderlinge samenhang en aan vernieuwing, is er gewoon als het moet (zelfs in de vakantie).
De beoordeling van de genomineerden Door een jury – onder leiding van wethouder Jan Lagendijk – zijn alle genomineerden beoordeeld en na een grondige afweging werd de winnares uitgekozen. Yildiz Bulut is door de jury uitgekozen vanwege haar inzet voor de Verzetsbuurt (Speelcomité), haar vermogen om buurtbewoners in korte tijd te motiveren, de bereikte resultaten voor de buurt, het vanzelfsprekende van haar inzet en haar vermogen om deze werkwijze over te dragen aan anderen.
De prijs krijgt een vervolg in 2009 Er zijn veel positieve reacties op het idee en de uitreiking van de Vogelaarprijs gekomen. Daarom gaat de PvdA komend jaar opnieuw de prijs uitreiken, naar verwachting in september. Onze stad moet oog blijven houden voor (groepen) burgers die daar hart voor hebben. En wellicht wordt het ook een landelijk initiatief!
Reageren Kent u zelf ‘stille krachten” in uw omgeving, buurt of wijk? Laat het ons weten. Mail naar:
[email protected]
Yildiz Bulut, winnares Vogelaarprijs Wat is het geheim van je succes? ‘Ik weet het niet. Misschien mijn wens om met mensen in de buurt samen te werken. Ik doe het voor de kinderen en die zijn mij dankbaar voor wat ik voor hen doe. Eigenlijk ben ik gewoon mezelf en hoef niets extra’s daarvoor te doen.’
Wat kunnen we nu de komende tijd van je verwachten als winnares van de eerste Vogelaarprijs? ‘Heel veel. Ik zou graag een buurthuis willen in de Staart. Daar wil ik me hard voor maken. Op die manier kan ik meer voor de bewoners van de Staart en Verzetsbuurt betekenen, zoals cursussen geven en betere voorzieningen voor ze regelen. Ik wil graag een iets groter plekje voor de bewoners waar ik ze kan helpen. Nu doe ik alles in een soort van tent. Misschien is de politiepost een mooie locatie. Ik krijg vaak de vraag van mensen uit andere buurten of ik voor hen ook activiteiten kan organiseren, maar dat hou ik af; ik doe het alleen voor mijn eigen buurt.’
Nou, met deze prijs op zak, zou je dit soort verzoeken misschien nog vaker gaan krijgen ‘Ja, daar ben ik ook bang voor, maar ik blijf voor de mensen in mijn eigen buurt.’
4
In de gemeenteraad is de afgelopen jaren het thema woningbouw in Dordrecht en de Drechtsteden diverse malen onderwerp van gesprek geweest. Bij de PvdA-fractie ontstond het idee om een bijeenkomst te organiseren over woningbouw. Op 3 april 2008 is een discussiebijeenkomst georganiseerd om met de partners in de stad te discussiëren over de toekomstige woningbouw in de Drechtsteden. De conclusies van deze bijeenkomst waren dat er 1) meer scherpte moet komen in de keuzes van woningbouwlocaties en 2) dat de bestaande woningbouw kwalitatief moet verbeteren. De nadruk moet niet alleen op de kwaliteit van de nieuwbouw liggen, maar moet verbreed worden naar de kwaliteit van de woonomgeving en het voorzieningenniveau in de hele stad. Het gaat niet om wonen alleen. De verbinding met beheer van de wijken, groenontwikkeling, sociaal-economisch beleid en aanbod van voorzieningen moet veel uitdrukkelijker en duidelijker worden gemaakt. Tijdens deze woonbijeenkomst heeft onderzoeker dr.ir. M.G. (Marja) Elsinga – Universitair Hoofddocent TU Delft en OTB Onderzoeksinstituut for Housing, Urban and Mobility Studies – een reactie gegeven op het woonklimaat van de Drechtsteden. Haar reactie heeft de aanwezigen zodanig geïnspireerd, dat de PvdA-fractie haar heeft gevraagd om haar kijk op de woningmarkt in Dordrecht te geven.
Wat vind je van het huidige woningimago van de gemeente Dordrecht? ‘Wat is een imago van een stad? Dat bepaalt iedereen gelukkig zelf. Voor mij is Dordrecht een prachtige stad aan het water met een rijk verleden als Hanzestad, met fijne mensen en veel mooie herinneringen. Ik heb er vier jaar gewerkt en veel prachtige projecten en hardwerkende mensen gezien. Het grootste probleem is dat veel professionals zoals ambtenaren, politici en bouwers zich de hele tijd afvragen hoe het bestaande imago kan worden doorbroken. Zij gaan er met andere woorden vanuit dat er veel mis is met het imago... en hebben daarmee juist een negatief effect op het imago. Er gebeuren zoveel mooie dingen in Oud-Krispijn of Wielwijk bijvoorbeeld, het is de kunst om hier echt in te geloven. Bij dit geloof hoort een realistisch ambitieniveau. Het is onzin om te geloven dat je in 10 jaar van probleemwijken prachtwijken kunt maken. Tja, je hoort het al, ik ben geen politicus. Als wetenschapper constateer ik dat het gevolg van deze aanpak is dat je
5
eerst de problemen vergroot en op de politieke agenda zet. Vervolgens heb je pas succes als het een prachtwijk is. Frustratie gegarandeerd! Ik draai zo’n 20 jaar mee als onderzoeker bij de TU Delft en heb diverse wijkaanpakken, dat heette toen stadsvernieuwing, sociale vernieuwing of aanpak van probleemcumulatiegebieden, geëvalueerd. Mijn conclusie is dat dergelijk beleid werkt en dat wijken verbeteren, maar ook dat problemen er altijd zullen blijven. Ze blijven in de aangepakte wijk of verschuiven naar een volgende wijk, het zogenaamde waterbedeffect. Een wijkaanpak leidt ertoe dat alle aandacht is gericht op het verbeteren van de wijk: problemen oplossen of verplaatsen. Het zou goed zijn om een keer niet vanuit de wijken, maar vanuit de probleemgroepen te denken. Waar kunnen die wonen of verblijven in Dordrecht of elders in de regio, waar hebben zij een grote kans op succes en bezorgen zij hun omgeving zo weinig mogelijk overlast?’
Wat voor relatie is er tussen woningimago en woonomgeving en waarom? ‘Imago is een ongrijpbaar begrip. Het is moeilijk onderscheid te maken tussen imago van de woningvoorraad en de woonomgeving. Verbetering van de woning straalt af op de omgeving en andersom. Wanneer je de stad en haar wijken wilt verbeteren, is het zaak om beide aan te pakken. Het gaat om mooie speelplekken in Wielwijk en Crabbehof, om opvang van jongeren uit de Jeugdzorg, om taalcursussen, om een schone en veilige wijk en om woningen die aansluiten bij de woonwensen van mensen. Het gaat er om wat in een specifieke wijk het meest nodig is, en dat verschilt per wijk.’
Met welke doelgroep is de stad het meest gediend? ‘De stad is het best gediend met mensen die er graag wonen en in de stad geloven. Het is niet zo dat door het vervangen van goedkope woningen door dure villa’s de stad automatisch verbetert, dit is alleen goed voor de opbrengsten voor de OZB. Het beste is om het beleid vooral te richten op mensen in de stad en ervoor te zorgen dat zij tevreden en trots zijn.’
Hoe zorg je ervoor dat woningen aantrekkelijk zijn en blijven voor de verschillende doelgroepen? ‘Het is belangrijk dat gemeenten, woningcorporaties, projectontwikkelaars, eigenaarbewoners en particuliere verhuurders goed samenwerken. Op landelijk niveau zie je dat de overheid en de woningcorporaties niet bepaald goed samenwerken, of beter gezegd, ze werken elkaar tegen. Op lokaal niveau gaat het over het algemeen beter. Daar is ook een hele goede reden voor. Woningcorporaties en gemeenten hebben als het goed is veel gemeenschappelijke doelen, zoals het bevorderen van de leefbaarheid van wijken. Zij kunnen niet zonder elkaar. Corporaties zijn eigenaren van woningen, hebben vermogen en willen investeren in wijken. De gemeente is verantwoordelijk voor regelgeving, bestemmingsplannen, sloopvergunningen en splitsingsvergunningen. Alleen gezamenlijk kunnen zij vooruitgang boeken. Het is belangrijk dat de woningvoorraad wordt aangepast aan de wensen van huidige en toekomstige bewoners. Investeringen in woningen, verkoop van woningen en sloop en nieuwbouw zijn manieren om te zorgen dat de woningen blijven aansluiten bij de wensen van mensen. De verkoop van woningen door corporaties is een mooi voorbeeld van een mes dat aan twee kanten snijdt. Het biedt huurders de mogelijkheid om eigenaar van hun woning te worden. Zij hoeven dus niet de wijk uit om eventueel een huis te kopen. Bovendien levert de verkoop geld op dat kan worden geïnvesteerd in de wijkaanpak. Woningcorporatie Woonbron biedt speciale koopvormen aan en zorgt er bovendien met Koopgarant voor dat kopen ook betaalbaar wordt voor mensen met een niet al te hoog inkomen. Bovendien deelt Woonbron in een eventuele waardedaling van de woning, het is dus een mooi verzekeringsproduct in onzekere tijden.’
Waar liggen de kansen en bedreigingen en hoe zou je moeten investeren? ‘Ik ben niet helemaal op de hoogte van wat er tegenwoordig in de verschillende wijken in Dordrecht aan de hand is, maar heb wel zicht op landelijke ontwikkelingen. De grote kans is de wijkenaanpak. Voormalig minister
Vogelaar heeft veel in gang gezet in wijken, het gaat om een brede aanpak, zowel fysiek, sociaal, als economisch. Een grote bedreiging van de aanpak zijn de huidige ontwikkelingen op de kapitaalmarkt, de woningmarkt en de economie. De gouden jaren zijn voorbij en het wordt moeilijker om aan kapitaal te komen voor investeerders in de woningbouw. Dit is een regelrechte bedreiging voor de plannen in de wijken. Met name de bouw van duurdere woningen staat onder druk, omdat mensen het niet aandurven om in deze onzekere tijd dure woningen te kopen. Het is een feit waar je je maar beter bij neer kunt leggen. Het is de kunst om de plannen waarvoor de financiering rond is door te zetten en te zorgen dat er zichtbaar voortgang wordt geboekt.’
Hoe zorg je ervoor dat bewoners meegaan met je plannen? ‘Het is de kunst om de bewoners, of een vertegenwoordiging van bewoners, in een vroeg stadium bij plannen te betrekken. Het is dus niet de bedoeling om bewoners “mee te krijgen”, het is de kunst om bewoners de plannen mee te laten dragen en ook te laten uitdragen. Een enthousiaste bewoner die gelooft in de plannen is het best denkbare visitekaartje voor de wijk en voor de stad. En een gemeente die Dordrecht op de kaart zet als “Verte begint bij Dordt. Hier leeft de wal en daar is overal altijd ogen tekort” is een hele mooie aanvulling.’
Kamerverhuur: de stad weggeven of behouden?
Column THIJS BLOM Of ik een column wilde schrijven in een speciale PvdA-krant. Tsja. Waarom eigenlijk? Als het bij de volgende verkiezingen meer of juist minder stemmen oplevert dan moet ik het niet doen. Als journalist of columnist moet je toch onafhankelijk zijn. Maar als mens heb ik wel wat met de PvdA. Eigenlijk is het juist deze partij geweest, die mijn interesse voor politiek heeft gewekt. Of was het eigenlijk meer mijn oma?
Dordtse conferentie over tijdelijk onderdak voor arbeidsmigranten Er is een toename van kamerverhuur aan werknemers uit voornamelijk Oost-Europa. In de praktijk leidt dit in bepaalde gevallen tot ernstige overlast in wijken en buurten. Bewoners en gemeente willen dat hier oplossingen voor komen. Inmiddels heeft de gemeenteraad vastgesteld dat er gemiddeld niet meer dan 5% van de woningen in een straat voor kamerverhuur mag worden gebruikt. Ook komt er een convenant tussen uitzendbureaus, woningcorporaties en werkgevers om ervoor te zorgen dat deze partijen de leefbaarheid in de wijken bewaken. En verhuurders van kamerverhuurpanden moeten goed worden gecontroleerd of dat zij zich aan de voorschriften van de vergunning houden. Zo niet, dan raken ze hun vergunning kwijt. De leefbaarheid in wijken is voor de PvdA een speerpunt. Slecht geregelde kamerverhuur heeft hierop een negatieve invloed. De PvdA ondersteunt initiatieven van burgers en wil ook dat de overlast effectief wordt aangepakt en dat de werknemers fatsoenlijk kunnen wonen. De initiatiefneemster van het Bewonerscomité dat zich bezighoudt met kamerverhuur en onderdak voor arbeidsmigranten - JACQUELINE VAN DONGEN - hebben we dan ook in de gelegenheid gesteld om in onze krant haar verhaal te doen, omdat wij haar bezorgdheid en betrokkenheid om tot goede oplossingen te komen delen. Hier volgt haar verhaal.
Gratis met de bus
Jacqueline van Dongen:
Op de Dordtse huizenmarkt is een vreemde beweging gaande: het aantal asociale huurwoningen neemt snel toe. Woningen worden gekocht door huisjesmelkers of verhuurd door een eigenaar die de woning zelf verlaten heeft. Verhuur van kamers, meestal aan arbeidsmigranten. Asociale huurwoningen, want wijken verliezen sociale samenhang, verpaupering is ingezet, uitbuiting van huurders is geen zeldzaamheid. Enige doel van de eigenaar: geld, het liefst veel en snel. Wie zijn de eigenaren van deze panden, de kopers op veilingen, zijn deze huisjesmelkers hypotheekverstrekker voor hun stroman, welke partijen bezitten panden, hebben zij vastgoed in andere gemeenten, wat is de invloed op de omgeving? Hoe kan het, dat wijken die 30 jaar geleden de migratiegolf verwerkten, nu weer aan de beurt zijn? Aan wie geven wij de stad weg? welke termijn? Begin 2009 komt er, vanuit een burgerinitiatief, de Dordtse conferentie over tijdelijk onderdak voor arbeidsmigranten. Deze conferentie wordt op 19 februari 2009 gehouden. Ter voorbereiding is er een aantal bewonersavonden geweest, voor en door burgers. Want burgers denken graag mee over beleid en oplossingen: dit zijn ervaringsdeskundigen om naar te luisteren. De machteloosheid die zij nu ervaren, mag niet voortbestaan. Tijdens deze bewonersavonden blijkt, dat burgers in staat zijn uit hun overlastverhaal oplossingen te destilleren. Constructief denken over de toekomst, waar de gemeente vaak niet verder komt dan reactief beleid en daarmee het paard ver achter de wagen spant. Want bekeuringen voor zakken naast een container of betaald parkeren invoeren zijn geen oplossingen, maar extra bronnen van ergernis. Huisjesmelkers zijn gebaat bij een neerwaartse spiraal: overlast en verloedering doen de prijzen dalen, bewoners vertrekken: gunstig voor de grote vastgoedbezitter. Met grotere, particuliere spelers worden wijkvernieuwingen straks bijna onmogelijk en heel kostbaar. Inzicht in de complexe factoren van de problematiek bieden handvatten voor oplossingen. Niet erkende problemen en het wegwuiven van overlastverhalen, zoals Dordrecht steeds deed, vormen een voedingsbodem voor groeiende problematiek. De overlastverhalen zijn waar. De woningen en wijken zijn niet gebouwd op dit gebruik. Een enkel pand kan een woonwijk best absorberen, maar wel binnen grenzen. Er zijn twee kanten: de arbeidsmigrant spreekt de taal niet, wordt met onbekenden in een huis gezet, werkt keihard om zoveel mogelijk geld mee naar huis te nemen. Intussen voelt hij zich als mens ongewenst, de huur is hoog, boodschappen duur en communiceren lukt niet. Even een biertje om de pijn te verzachten, de radio voluit. De Hollandse buurman komt uit zijn werk, kan na 3 rondjes rijden toch de auto kwijt, struikelt weer eens over een vuilniszak naast de container. Pakt een krant van de deurmat en leest dat weer een vergunning is afgegeven voor een kamerverhuurpand. Eerder wist hij zeker, dat de Pool naast hem na een uurtje die muziek wel weer uitzette, nu is het een breekpunt; er ontstaat ruzie. Weg is de tolerantie, aan beide kanten.
De Dordtse conferentie over tijdelijk onderdak voor arbeidsmigranten Daar draait het om: wat kan er in woonwijken, hoe, voor
6
Mogelijke oplossingen Mogelijke oplossingen kunnen zijn: een beperkt aantal kleinere panden voor arbeidsmigranten, met 24-uurs beheer, voor een bepaalde periode, verspreid over de stad, menswaardige leefomstandigheden voor de huurders, contactpersonen om taalbarrières te overbruggen, plus woning- en tuinonderhoud. Een traceerbare verhuurder, die zijn verantwoordelijkheid neemt, zichtbare handhaving, een minimum
Buurtbewoners op het Sprekersplein bij de behandeling van het onderwerp Kamerverhuur in de Adviescommissie
DAAN COBELENS
afstand tussen 2 panden, een effectief meldpunt woonmisstanden, lijsten van vergunde kamerverhuurpanden op de site van de gemeente. Afspraken met werkgevers, stop de uitbuiting! Zo maar een greep uit deze schatkist van ideeën. Ik verwacht dat de conferentie zal leiden tot een beter beeld van alle factoren die samenhangen met deze problematiek. Ik ben namelijk nogal geschrokken van het feit, dat Dordrecht dacht, met een quoteringsbeleid van 10% kamerverhuurpanden per straat al lekker op weg te zijn. Inmiddels is die schrik wel verder doorgedrongen, zij het nog langzaam. Een bredere visie vanuit meerdere disciplines moet kunnen leiden tot convenantafspraken met werkgevers, maar ook met banken en notarissen. Uitbannen van huisjesmelkers en malafide uitzendbureaus vormen de kerndoelen van het beleid. Vanuit goede regelingen voor huisvesting, zoals alleen aanbieden aan gecertificeerde uitzendbureaus, zijn in één moeite door de sociale omstandigheden voor arbeidsmigranten aanzienlijk te verbeteren.
Na de conferentie zijn we er nog niet: hoe geven we een duidelijk signaal af richting huisjesmelkers dat Dordrecht zich niet leent voor louche woonpraktijken? Na de conferentie zijn we er nog niet: hoe geven we een duidelijk signaal af richting huisjesmelkers dat Dordrecht zich niet leent voor louche woonpraktijken? Kamerverhuurpanden zijn per definitie hoog-risico-panden. Wisselende bewoners (vaak kwetsbare personen) en eigenaren met vrijwel uitsluitend winstoogmerk. Daartussen mag de “gewone bewoner” die de wijk draagt, niet ingeklemd en ontmoedigd raken. Als voor de stad – als sociale samenleving – het ambitieniveau wordt nagestreefd, naast elkaar te kunnen leven zonder overlast, dan vind ik dat verdomd weinig. Je kunt pas vaststellen dat dat het maximaal haalbare is, als alle mogelijkheden om het anders te doen, zijn uitgeput. Dordrecht staat nog maar aan het begin.
De PvdA heeft zich de afgelopen jaren flink ingezet als voorstander van gratis Openbaar Vervoer (OV) voor ouderen, omdat ouderen op deze manier actief blijven in de stad. Op initiatief van de PvdA is vorig jaar een werkbezoek georganiseerd aan de gemeente Tilburg. Van iedere raadsfractie zijn er mensen mee geweest en we hebben daar kunnen horen en zien hoe de gemeente Tilburg experimenten met gratis OV met succes in gang heeft gezet. In Rotterdam kunnen vanaf 1 januari 2009 Rotterdamse ouderen weer gratis gebruik maken van het openbaar vervoer. Tijdens een experiment in 2008 hebben Rotterdamse 65-plussers veel gebruik gemaakt van de metro’s, trams en bussen om een bezoek te brengen aan vrienden, familie, markten, winkels, zorgvoorzieningen en allerlei andere activiteiten in de stad. Ook in Dordrecht gaan we in 2009 van start met gratis OV. Diverse moties en amendementen om gratis OV mogelijk te maken heeft de PvdA samen met de partij Beter voor Dordt ingediend, die door andere partijen werden gesteund. Bij de begrotingsbehandelingen in november 2008 besloot de gemeenteraad definitief om in 2009 te gaan experimenteren met gratis OV. Dit betekent dat in 2009 wordt gestart met gratis OV voor 65-plussers in de stadslijnen van Arriva in de daluren en de weekenden. Vanaf 9 uur kunnen ouderen iedere dag een jaar lang gratis de bus pakken. De belangrijkste redenen voor de PvdA om voor een dergelijke proef te kiezen is dat veel ouderen problemen hebben met hun mobiliteit en hierdoor minder de deur en de wijk uit gaan. Voor de PvdA is mobiliteit de belangrijkste basisvoorwaarde om juist niet in een sociaal isolement te geraken. Iedere stap die we op dit punt voorwaarts kunnen zetten, moeten we dus aangrijpen. En uit het experiment met gratis OV voor ouderen in Rotterdam bleek de mobiliteit ook daadwerkelijk toe te nemen. Een ander belangrijk punt voor de PvdA is dat ouderen vaker bereid zijn dan anderen om de auto te laten staan
7
wanneer er andere aantrekkelijke vervoersalternatieven zijn. Waar nu nog steeds veel ouderen de binnenstad bezoeken met de auto, hopen we dat zij in de toekomst meer gratis met de bus zullen gaan. Dat brengt ons meteen bij een tweede experiment met gratis OV, waar we ook een groot voorstander van zijn. Dat is namelijk het gratis busvervoer van en naar transferia (de gratis parkeerplaatsen aan de Weeskinderendijk, het Energiehuis en in de nabije toekomst ook het parkeerterrein bij FC Dordrecht). De binnenstad loopt vooral op de zaterdagen vol met auto’s. Met dit experiment willen we de automobilist stimuleren om de auto juist buiten het centrum te parkeren. Onze historische binnenstad van Dordrecht is simpelweg niet gebouwd
voor auto’s. Daarom willen we er in het centrum voor zorgen dat er minder auto’s komen, zonder dat dit afbreuk doet aan het aantal bezoekers van de binnenstad. De PvdA beseft dat er hiervoor ook een wil aanwezig moet zijn bij binnenstadbezoekers. Iedere zaterdag staat er bij het Bagijnhof een lange file voor de parkeergarage in de Visstraat. Dit draagt niet echt bij aan de uitstraling van een aantrekkelijke binnenstad. We hopen dan ook dat veel van deze automobilisten hun auto’s zullen parkeren op de transferia, en dan gratis met de bus naar de binnenstad gaan. Daarnaast zal over een jaar de parkeergarage Achterom gereed zijn en wellicht dat daarmee een moment gevonden wordt om te kijken wat we met de parkeergarage in de Visstraat willen. Wanneer in deze garage namelijk alleen belanghebbenden kunnen parkeren zou je de poller kunnen verschuiven naar de C&A en krijg je er een mooie voetgangerspromenade bij op het Achterom. Wij hopen dat in 2009 weer veel mensen gebruik zullen maken van de bus in plaats van de auto of vanaf de transferia met de bus zullen gaan. Op deze manier kan iedereen een steentje bijdragen aan het aantrekkelijk maken van de Dordtse binnenstad: minder auto’s en alle ruimte aan de bezoekers in het hartje van onze stad.
Als klein jongetje uit Rotterdam gingen we elk weekend naar Dordt. Een straf was dat niet, want mijn oma was een prachtig mens. Sociaal en warm, soms ook wat rechtlijnig en een tikkie ontevreden over wat het leven haar bracht. De duivel schijt op een grote hoop, mopperde ze vaak. De onrechtvaardige verdeling van lusten en lasten in onze samenleving was haar een doorn in het oog. Op 1 mei, de dag van de arbeid, droeg zij het vaandel door de stad en zong De Internationale. Ik vroeg me af wie dat waren, die verworpenen der aarde, maar was te klein om te snappen waar het over ging. Hoe vaak zag ik bij mijn wandeling naar de Bleijenhoek boven aan haar raam dat grote rode pamflet hangen met die grote 1. Dan naderden er weer verkiezingen. Oma sprak dan vaak over De Partij. Eind jaren zestig hoorde ik echter plots iets van twijfel in haar stem. Nog steeds snapte ik er weinig van. De partij was de partij niet meer. Oma was geraakt door Hans van Mierlo. Een verstandige man, die een nieuwe partij had opgericht en vele jaren later het fundament zou leggen voor het eerst paarse kabinet. Dat zelfs de zoon van haar oude idool Willem Drees een eigen partijtje begon raakte haar evenzeer. Zelfs aan haar geloof ging ze twijfelen. De Heer is ze trouw gebleven, maar met De Partij was het al gauw gedaan. Ik zelf was toen eigenlijk net goed gaan begrijpen, hoe het zat in die politiek. Gewone stervelingen stemmen op de PvdA, rijkelui op de VVD en als je trouw naar de kerk ging, dan liet je je vanaf de kansel vertellen dat het KVP, ARP of CHU moest worden. En je had kleine partijtjes. Zoals de PSP. Die waren tegen geweld en hadden spannende affiches van half blote meisjes. Daar stemden de hippies op. Het was de tijd van de verzuiling. Je wist waar je bij hoorde. Maar oma niet meer. Eigenlijk was grootmoeder haar tijd vooruit. Thans leven we in een tijd, waarin menigeen de belangen van de eigen ik boven dat van anderen stelt. Solidariteit lijkt niet meer dan een kreet uit de geschiedenis. Sterk en sociaal is de kreet van de moderne PvdA. Maar kretelogie doet niks meer met mij. Ideologische betogen en partijprogramma’s evenmin. Of ik het dan één pot nat vind, die politiek? In zekere zin wel. Maar ik ben telkens blij verrast als ik politici verstandige dingen hoor zeggen. En verbijsterd als ik wezens als Ella Vogelaar, Ab Klink of André Rouvoet voorbij zie schuiven. Boos als ik merk dat politici niet weten waar ze over praten. Of erger nog, zich niet eens fatsoenlijk in onze taal kunnen uitdrukken. Ik geloof – net als oma – al lang niet meer in de PvdA. In geen enkele politieke partij trouwens. Ik geloof alleen in mensen met visie en ideeën. Als ik zo’n krantje als dit bekijk dan moet ik ze wel nageven, ze doen hun best bij De Partij. Wat zou oma ervan gevonden hebben?
Hoe woont Bas de Zwart? Organisator Big Rivers Festival en Dordtenaar van het Jaar 2008 JACQUELINE
VAN DEN
BERGH
Bas, waar woon je? ‘Ik ben woonachtig aan het Slikveld. In een mooi 4-kamer-appartement. Lekker tegen het centrum van de stad aan.’
dat hoeft van mij ook niet echt, want uiteindelijk is er in de stad zoveel te doen dat ik mij hier toch wel prima vermaak. Ik denk dat mijn buren er ook zo over denken. Maar goed, we hebben een pracht plantsoentje voor onze deur, dus ik ben wel in voor een buurtfeestje.’
Wat vind je belangrijk bij wonen? Hoe bevalt het wonen daar?
foto: Rob v.d. Pas
‘Geweldig goed. Ik denk niet dat ik daar snel weg zal gaan. Je hebt hier het genot van de stad die heel dichtbij is, maar de overlast (als je daar over mag spreken) beperkt zicht hier tot de kermis en de Boulevard of Dance. Verder is mijn kantoor 30 meter bij mijn woning vandaan, dus ideaal.’
Heb je bewust voor deze plek gekozen of is het toevallig zo gegaan? ‘Ik woonde tot 2000 in Sterrenburg. Door mijn scheiding moest ik op zoek naar een nieuwe woning. Ik wist dat ik terug wilde naar het centrum. Een kennis van mij attendeerde mij op deze woningen, er stond er een leeg en ik ben dan ook gaan kijken. Toen ik er binnenkwam, was ik meteen verkocht.’
Heb je veel contacten met andere bewoners uit je buurt/straat? ‘Om mij heen wonen allemaal heel leuke mensen. Maar het contact beperkt zich tot een praatje op straat, de buitenboel met elkaar eens schoonmaken en het afspreken een keer met elkaar te gaan borrelen. Dat doen we al jaren, maar er komt niets van.’
Worden er activiteiten bij jou in de straat/buurt georganiseerd door bewoners, en zo ja doe je daaraan mee? ‘Eigenlijk wordt er hier niets georganiseerd in de buurt. Maar
‘Voor mij is het wonen in Dordrecht ideaal. Een grote stad met alle faciliteiten, maar ook met de geweldige natuur van de Biesbosch in je directe omgeving. Ik ben daar graag, wandelend door de Elzen of fietsend door de Biesbosch. Wat dat betreft zijn we echte mazzelaars hier.’
Wat is je dierbaar in je eigen straat/buurt? ‘Ik ben een echte Dordtenees. Ik kan ongelofelijk genieten van de prachtige monumenten in de stad. Wat mij ook heel dierbaar is, is dat ik vanuit mijn keukenraam zowel de achterzijde van het monumentale Dolhuis kan zien als de tijd af kan lezen van de Grote Kerk. En men zegt niet voor niets “Je bent pas een Dordtenaar als je de Grote Kerk vanuit je huis kunt zien”.’
Wat zijn je wensen voor het nieuwe jaar? ‘Als oud-Sterrenburger heb ik mij de afgelopen tijd geschaamd over mijn eigen oude “buren”. In de hele discussie rond het Hostel wordt vergeten dat juist hun kinderen (de kinderen uit de buitenwijken) hier in de stad vaak en veel overlast veroorzaken. Van ons wordt verwacht dat we zo tolerant zijn en dat alles hier maar mag en moet. Ik wens dat mijn oude Sterrenburgse buren ook dit inzicht krijgen en hun portie van de overlast, die een grote stad nu eenmaal met zich meebrengt, voor hun rekening nemen. Solidariteit is een beginsel wat alleen opgaat als we het met zijn allen doen. En de waardevermindering van je woning, dat valt heus allemaal wel mee hoor. Kijk maar wat wij hier in het centrum voor een woning moeten betalen ondanks alle zwervers en overlastgevende Sterrenburg-jeugd.’
Wat zou je willen veranderen in je eigen woonomgeving? ‘Eigenlijk niet zo heel veel. Ik ben een tevreden mens.’
Zijn er voldoende voorzieningen (zoals scholen, huisartsen, groen/speelvoorzieningen) bij jou in de buurt? Vind je dat belangrijk? ‘Als je in het centrum woont, heb je daarover niet echt te klagen. We hebben hier wel veel eigenlijk. Ik mis hier wel de mogelijkheid om lekker te hardlopen. Ik doe dat behoorlijk fanatiek en heb het ook nodig om mijn hoofd lekker leeg te kunnen maken. Vanuit Sterrenburg loop je zo de Biesbosch in. Hier is dat niet zo simpel. Daarom loop ik maar vanuit mijn huis eerst over de brug en ga dan maar in Zwijndrecht lopen.’
De PvdA-fractie nodigt u uit voor de NIEUWJAARSRECEPTIE op zaterdag 24 januari 2009 van 15.30 -18.00 uur in de HOGESCHOOL INHOLLAND, Achterom 103 te Dordrecht (begane grond). Thema: Dordrecht Cultuurstad Gastspreker: Maarten Verhoef directeur Schouwburg Kunstmin Programma:
15.00 uur 15.30 uur 15.40 uur
PvdA-fractie wenst u een sterk en sociaal 2009
Colofon Uw reacties zijn van harte welkom. Wilt u iets onder de aandacht brengen dat u belangrijk vindt, laat het ons weten. Mail ons:
[email protected] www.pvdadordrecht.nl
8
‘De Dordtse Roos’
15.50 uur
Binnenlopen - koffie/thee Welkom door Hilton Weidema fractievoorzitter Eline van den Boogaard de nieuwe bestuursvoorzitter Maarten Verhoef, directeur Kunstmin gastspreker Dordrecht Cultuurstad
Is een initiatief van de PvdA-fractie Dordrecht om thema’s die leven in de stad onder de aandacht te brengen. In deze krant staat het thema wonen en leefbaarheid centraal. Redactie: Katja Rusinovic (
[email protected]), Jacqueline van den Bergh (
[email protected]), Cor van Verk (
[email protected]), Arie van Zanten (
[email protected]), Gülten Yanik (
[email protected]), Daan Cobelens (
[email protected]) Vormgeving: Jacqueline van den Bergh Oplage nr. 01: 57.000 M.m.v.: Thijs Blom, Jacqueline van Dongen, Marja Elsinga, Arien van Pelt en Bas de Zwart Volgende nummer: Verschijnt in juni 2009
