Hardloopblad DSTV december 2013

Jaargang 13 nr. 2 december 2013

Colofon

Hardloopblad DSTV december 2013

Hardloopblad DSTV Ledenblad Loopgroep DSTV Peize 13e jaargang nr. 2, december 2013 Verschijningsfrequentie Twee keer per jaar Redactieadres Dick Bresser De Conincklaan 23 9321 AR Peize E-mail: [email protected] Redactie Dick Bresser Hans Ponne Tekstbijdragen Dick Bresser Peter van Dam Bouko Eisen Mark van den Heuvel Jos Karssies Trineke Kroeze Wina Steenbergen Vormgeving Hans Ponne Foto’s Dick Bresser Druk Novatec

2

INHOUD


VAN DE REDACTIE.......................................................................... 2 MIJN EERSTE HALVE Bekkemarun, 6 juni 2013............................................................................. 4

”MAMA, WAAROM HEB JIJ GEEN GOUDEN VAAS GEKREGEN ...?” clubkampioenschappen cross, 22 september................................... 6 BOUKO EISEN EN LEONIE VAN ROEKEL CLUBKAMPIOEN CROSS.............................................................................................. 9 HET TRAININGSWEEKEND OP SCHIER(MONNIKOOG)............ 10 TRIATLON BARCELONA 6 oktober......................................................................................... 13 LANDGOED TWENTE MARATHON 21 oktober 2013.............................................................................. 20 INTERSPORT SUPERSTORE RODEN CROSS NORG zaterdag 30 november 2013........................................................... 23 RECORDAANTAL DEELNEMERS BIJ DECEMBERLOOP...................... 26

3


VAN DE REDACTIE Dit keer geen najaarsnummer, maar een winternummer. Reden: Dick is het najaar zes weken naar zijn dochter in Australië geweest. Het heeft niet veel gescheeld of er was zelfs geen winternummer gekomen. Alleen Tineke Kroeze had een artikel naar ons gestuurd. Een oproep via de mail medio november leverde slechts twee reacties op van Mark van den Heuvel en Bouko Eisen. Begin december had de persoonlijke benadering meer resultaat. Helemaal tevreden zijn wij niet, want er zijn bijvoorbeeld geen artikelen over de RUN Winschoten en de 4 Mijl. Wij zijn eind november opgeschrikt door de verdrietige mededeling dat Gea de Groot, de vrouw van onze medeloper Bert Kunst, aan de gevolgen van een verkeersongeval is overleden. Wij wensen Bert en zijn kinderen veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Wij openen dit nummer met een artikel van Trineke Kroeze over haar eerste hele halve. Een knappe prestatie van Trineke. Wina Steenbergen doet op originele wijze verslag van de eerste clubkampioenschappen cross in het Bosplan. Voor het eerst waren er meer vrouwelijke dan mannelijke deelnemers aan de clubkampioenschappen. Complimenten dames. Een wedstrijdverslag en de uitslagen maken het verhaal compleet. Het trainingsweekend eind september is sinds jaar en dag een traditie. Dit keer voor het eerst op Schiermonnikoog. Bijna konden wij hier geen verslag van doen, maar Jos Karssies heeft ons op het laatste nippertje gered, waarvoor onze dank Jos. In het hart van dit nummer het verhaal van Mark van den Heuvel over zijn triatlon in Barcelona. Mark heeft daar een superprestatie geleverd.

4

Hardloopblad DSTV december 2013 In ons vorige nummer heeft hij ons verteld over zijn voorbereiding op de triatlon. Op advies van oud-toptriatleet Frank Heldoorn heeft Mark voor een andere voorbereiding gekozen dan in het verleden. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Mark heeft het ‘m geflikt, hij heeft de hele triatlon (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,2 km hardlopen) voltooid. Mark, hiervoor nemen wij ons petje diep af. Klasse! Men zegt dat sport en alcohol niet samengaan. Dat dat echt wel kan, hebben een aantal clubgenoten bewezen met hun deelname aan de Landgoed Twente Marathon. Peter van Dam heeft hier een artikel over geschreven. Hieruit komt één en al gezelligheid naar voren en de foto’s bevestigen dat beeld. Dus wie weet gaan er volgend jaar nog meer DSTV’ ers naar Twente. Eind november staat traditiegetrouw de cross van Norg op het programma, één van de weinige crosswedstrijden in het Noorden. In het verleden namen er steeds meerdere DSTV’ers aan deel. Dit keer slechts één en dat was Bouko Eisen. Dat is jammer want het is een hele leuke wedstrijd. Wij hopen dat na lezing van het artikel volgend jaar weer meer DSTV’ers besluiten met Bouko mee te gaan naar Norg. Nog net voor dit nummer gekopieerd werd, was onze eigen Decemberloop. Een verslag van deze klassieker sluit dit nummer af. Onze activiteitenwerkgroep heeft al weer plannen gesmeed voor volgend jaar. Die plannen worden begin volgend jaar aan jullie gepresenteerd. Wij wensen jullie hele prettige feestdagen. Hans Ponne en Dick Bresser

5


MIJN EERSTE HELE HALVE Bekkemarun, 6 juni 2013 Wat is dit leuk zeg. Na een aantal jaren sukkelen nu eindelijk eens een echte hele halve. En het smaakt naar meer. Ik heb de afgelopen jaren diverse keren de draad opgepakt, maar er was elke keer wel wat, waardoor ik een terugslag kreeg. Bloedarmoede, gescheurde enkelbanden, een tijdvretende studie en nog meer van dat soort dingen. En nu ben ik sinds een half jaartje stabiel aan het opbouwen. Helaas lukt het mij niet meer om elke week bij de loopgroep te verschijnen in verband met werktijden, maar ik loop wel. Nieuwsgierig naar wat ik nu kan, heb ik meegedaan met de Halve in Harkstede. Daar vorig jaar met een groepje kinderen meegelopen. Een leuk en goed georganiseerd loopevenement en bovendien een prachtige route. Eigenlijk wist ik niet zo goed hoe ik moest gaan lopen. Wedstrijdjes van 10 km heb ik wel eens gedaan, maar een halve nog nooit. Behalve een aantal jaren geleden, een mislukte poging in Haren. Geblesseerd en strompelend toen de route uitgewandeld. Waanzin dat ik daar aan meedeed. Amper voorbereid. Maar nu, drie keer in de week rennen. Af en toe lange duurlopen van rond de twee uur. Dat moet toch kunnen. Maar hoe bouw je nu zo’n halve op? Ga ik snel weg of juist langzaam en op wat voor een tijd moet ik mikken? Geen flauw idee. Bij de start dacht ik, terwijl ik enigszins jaloers naar allemaal slanke lange dames met neongekleurde lange kniekousen, keek: “Ik denk dat ik me maar niet op moet laten jagen, rustig blijven, als een slak de eerste kilometers afleggen”. De eerste 5 km in 36 minuten. Dat beviel mij helemaal niet. Jeetje, wat langzaam. Zou ik sneller kunnen? Helluupp, ik durf niet. Straks kan ik ‘m niet uitlopen. En dat is wel mijn doel. Ik nam mij voor de volgende 5 toch maar wat sneller te lopen. Zou 30 minuten lukken? En ja, het lukte en ging

6


best gemakkelijk. Ik begon wat mensen in te halen. En ja hoor…de eerste 10 km in 1.06. Zou ik nog sneller kunnen? Ik begon steeds sneller te lopen en merkte dat ik het zou gaan volhouden. De tweede 10 km in 59 minuten en mijn eindtijd 21,1 km in 2.12.47. Over de finish direct weer op adem, alleen stijve benen. Best kicken. Dit smaakt naar meer. Trineke Kroeze

7


MAMA, WAAROM HEB JIJ GEEN GOUDEN VAAS GEKREGEN ...? Clubkampioenschappen cross, 22 september Dit was de vraag van mijn oudste dochter (5) op de terugweg van de clubkampioenschappen cross. Zondagochtend 22 september 2013, iets na half tien gaan wij met ons toch vrij logge systeem richting het Bosplan. Ons logge systeem zijn mijn man en ik, drie meiden (bijna 6, 4 en 1½ jaar) en nog een hond. Toen wij thuis vertelden dat wij op de fiets zouden gaan, zijn met name onze jongste dochter en de hond zo enthousiast om op te pad gaan dat niet duidelijk is wie nu het meest blij is van die twee. Aan enthousiasme geen gebrek ook al hebben beiden nooit een idee waar wij naar toe gaan. Maar dit verhaal zou over de gouden vaas gaan, dus het verhaal en de familie verplaatst zich naar de clubkampioenschappen cross. Dat dit jaar voor het eerst georganiseerd is, maar daar kwam ik pas achter na de cross. Kwart voor tien zijn wij aanwezig. Er zijn nog niet zoveel deelnemers. Namelijk welgeteld één en ... dat was ikzelf. Voor zover zit ik nog goed in de race voor de gouden vaas. Maar daar komen de eerste dames al aan en gelijk niet de minsten, dus ik zie de vaas al in zilver en daarna in brons veranderen om uiteindelijk op te lossen in het grote niets. Maar goed, meedoen is belangrijker dan winnen zeg ik altijd tegen mijn dochters, dus niet zeuren, zeg ik tegen mijzelf. Eerst een inlooprondje met toch nog redelijk tempo: “Whaaahhh, wij moeten nog beginnen hoor!“ Met name veel vrouwen komen naar de clubkampioenschappen cross, maar er zijn ook mannen present en dus kunnen wij beginnen. Tenminste, als wij bij het startpunt weten welke richting wij op moeten lopen. “Euh, gaan wij hier naar links, of naar rechts?” Na enige twijfel staat toch iedereen aan de goede kant van de startstreep. En zoals mijn sportieve vader mij altijd vertelt, nooit achteraan de groep beginnen. Je laten inhalen en dan meelopen, is

8

Hardloopblad DSTV december 2013 zijn motto, want bijkomen bij een groepje dat voor je loopt, is zwaar. Kortom, ik sta netjes vooraan. En daar gaan wij, drie keer een achtje lopen en een halve acht er vooraan (je moest nog een beetje opletten tijdens de race ook). De vrijdag ervoor had ik nog een stuk of 12 km gelopen (met diezelfde sportieve vader, waarmee ik samen de halve marathon op Terschelling zou gaan lopen) en die 12 kometer zitten direct al in de benen: “O god, hoeveel rondjes moet ik ook alweer ...?”

Tijdens de race, in het middelpunt van de acht, staan de geweldigste supporters die je maar kan wensen: enthousiaste kinderen langs de lijn om een high five danwel low five te geven, al naar gelang de lengte van het kind. Dit was volgens mij niet alleen voor de desbetreffende moeders en vaders super, maar ook voor de rest van de lopers. Na behoorlijk wat ploeteren, over bruggetjes, door sloten en natuurlijk dwars door plassen heen want “Hé, het heet niet voor niets een cross” zegt Murk dan, komen wij toch richting finish.

9


Nog een klein eindsprintje en ik eindig op een gedeelde vijfde de plek. Nou, wat wil ik nog meer!

De gouden vaas was dus echt te ver weg, misschien ooit in de toekomst? Maar het witte plastic bekertje met water was een goed alternatief en kwam zeer welkom. Daar heb je net zo veel aan, toch?

Wina Steenbergen

10


BOUKO EISEN EN LEONIE VAN ROEKEL CLUBKAMPIOEN CROSS 22 september heeft onze loopgroep voor het eerst de clubkampioenschappen cross georganiseerd. In het Bosplan was een parcours uitgezet van 1,5 km. Na een aanloop van 500 meter moesten de lopers nog drie rondjes volbrengen. Aan de start verschenen 16 deelnemers. De vrouwen waren met 10 deelneemsters in de meerderheid. Dat was nog niet eerder voorgekomen bij clubkampioenschappen. Bij de mannen was het spannende strijd. Bouko Eisen en Wouter Bouw bleven de hele wedstrijd bij elkaar. Bouko versloeg Wouter in de eindsprint. Atze Hoogma legde beslag op de derde plaats. Bij de vrouwen waren de verschillen groter. Leonie van Roekel kon de beide koplopers bij de mannen steeds in het zicht houden en stevende onbedreigd op de clubtitel af. Petra Heins werd tweede en Gerda Terpstra derde.

11

Hardloopblad DSTV december 2013 Uitslag Mannen Vrouwen 1 Bouko Eisen 22:31 1 Leonie van Roekel 23:31 2 Wouter Bouw 22:35 2 Petra Heins 24:26 3 Atze Hoogma 24:41 3 Gerda Terpstra 27:46 4 Peter Haastert 24:52 4 Marjan Pot 28:28 5 Eugen v.d. Mey 25:10 5 Werna Udding 28:46 6 Hans Ponne 30:06 6 Wina Geerts 28:46 7 Anneke van Nes 29:37 8 Joke v.d. Wal 28:49 9 Gerda Guchelaar 31:22

Dick Bresser

HET TRAININGSWEEKEND OP SCHIER(MONNIKOOG) 27 t/m 29 september “Vanuit de activiteitenwerkgroep kwam de suggestie om jullie te vragen: Jos, omdat hij voor de eerste keer is mee geweest en Ian, omdat hij voor de laatste (?) keer is mee geweest. Ik stel het zeer op prijs als jullie aan mijn verzoek willen voldoen. Zo ja, willen jullie het artikel (hoeft echt niet lang te zijn) uiterlijk 9 december 17.00 uur in Word, Arial 11 naar mij sturen? Liefst de 7e of de 8e, omdat ik dan de eindredactie in het weekend kan doen. Hans en ik zorgen voor de foto’s. Ik reken op jullie medewerking. Groeten, Dick” Ja mensen, zo gaat dat. Ruim twee maanden na ons heerlijk ontspannen weekend word je vriendelijk verzocht even in je geheugen te graven en iets over dat geslaagde weekend te schrijven. Iedereen die mij en mijn geheugen

12

Hardloopblad DSTV december 2013 een beetje kent, weet dat dat nooit een gedetailleerd verslag kan worden. Gelukkig heb ik mijn digitaal archief nog. Ik ben maar meteen gaan typen. Ok, hier mijn impressies. Geslaagd was het zeker en ook ontzettend goed georganiseerd. Sjappoo Anneke en Marjan. De eerste mail is van november 2012. Daarin wordt aangekondigd dat wij volgend jaar op 27, 28 en 29 september in een wat minder spartaans hotel zouden zitten. Dus geen Stay-okay, maar hotel Rijsbergen. Die stay was ook OK. Prachtig oud pand, dat helemaal verbouwd is. Het pand is ooit eigendom van de van de ‘Heeren van Schiermonnikoog’ geweest. Deze heren waren tevens eigenaar van heel Schiermonnikoog. De laatste eigenaar was graaf Bechtold Eugen von Bernstorff en is in 1945 door de Nederlandse staat geannexeerd als ‘vijandelijk vermogen’. Wij hebben ons dus vooraf al kunnen verheugen op een mooie locatie in het dorp. Maar ja, zou het wel mooi weer zijn? Dat weet je natuurlijk nooit zo eind september. Ook dat hebben Marjan en Anneke echter perfect geregeld. Wij hadden al zon op de boot en wij hebben lekker aan dek genoten van de gratis consumptie en de Grunninger Kouke die het organisatiecomité had meegenomen. Van die zon hebben wij het hele weekend kunnen genieten, relaxend in de ligstoelen op de speelweide van het hotel, krantje lezend aan de picknicktafels, liggend in een duinpan en tijdens de pittige trainingen. Nou ja pittig, als je dat jezelf oplegde. Daar kom ik zo nog wel even op terug. Er waren twee-, drie- en vierpersoonskamers. Wouter Bouw, Bouko Eisen en ik hadden een kamer aan de achterkant en hebben heerlijk geslapen. Geen gesnurk of andere narigheden. Bouko is zelfs heel stilletjes binnengeslopen na met de helft van de groep gestapt te hebben. Wouter en ik bleven met de andere helft van de groep in het hotel en hebben genoten van de ruim gevulde koelkast (en hebben netjes onze streepjes per consumptie gezet).

13

Hardloopblad DSTV december 2013 ‘s Morgens hebben wij genoten van een zeer uitgebreid ontbijt, waarbij wij ook nog een lunchpakketje mochten samenstellen, zodat wij na de trainingsloop van ca. 2 uur niet op zoek hoefden naar een lunchgelegenheid. De heren trainers Murk en Harry hadden als verrassing aan het begin van de eerste training zes keer een sprintje bergop tegen een duin van ca. 10 meter hoog in petto. Niet iedereen heeft de zes gehaald, maar iedereen minstens één keer. Daarna was er even rust nodig om het strand uit je loopschoenen te schudden. In vergelijking met dat begin was de rest van die ochtendtraining een peuleschil. Bij thuiskomst gingen wij om de beurt douchen en haalden wij de lunchpakketjes te voorschijn. Iedereen deed waar ie zin in had en voor het grootste deel van de deelnemers was dat lekker hangen in de tuin en kletsen, lezen (veel e-readers) en een stukje van de krant die Wied had opgehaald. Oh ja, er waren ook een paar deelnemers die om verschillende redenen niet mee konden lopen, maar wel deelgenoot zijn geweest van de gezelligheid. Zij waren ook supporters/toeschouwers/waterdragers tijdens de trainingsloopjes. Het trainingsloopje op zondag was een duurloop die je zelf zo lang kon laten duren als je wilde. Gewoon een rondje extra over het strand en door de duinen tussen paal ? en paal ? De boottocht terug was ook zeer gezellig en ik heb mij al aangemeld voor volgend jaar. Jos Karssies

14


TRIATLON BARCELONA 6 oktober

27 september, met het dichtslaan van de achterklep na het opbergen van de wedstrijdwielen, zitten de spullen voor Barcelona er allemaal in. Plotseling lijkt het alsof er toch nog wat naast mij staat, heel even lijkt het alsof de tas met twijfel haar kans nog wil grijpen om ook mee te gaan. Kort moment van bezinning doet de illusie weer verdwijnen, nee ik ben er klaar voor, meer had ik niet kunnen doen. Kom maar op met die 226 kilometers. Na een vrijdagavond met het gezin, Iris en Daan een knuffel, sta ik de volgende dag om 5 uur weer naast het bed. Yvonne is mee opgestaan en samen lopen wij nog even de laatste dingen van die week door. Ik ga met de auto en ben als alles goed gaat zondag tegen het middaguur in Calella, Yvonne komt donderdag met het vliegtuig. Zo gezegd, zo gedaan en eigenlijk is Europa niet zo groot bedenk ik mij zondagmiddag rond 14 uur als ik op mijn wedstrijdfiets de eerste training afwerk onder de Spaanse zon. De benen zijn wat loom van de reis maar ze voelen wel goed aan en de eerste kilometers rustig wegtrappend bedenk ik mij wat ik allemaal heb gedaan vanaf februari 2013, toen ik op schema’s van Frank Heldoorn ben gaan trainen (redactie: zie artikel van Mark in het Voorjaarsnummer). 90 uur zwemtraining, 281 uur fietstraining en 114 uur looptraining moeten ervoor zorgen dat ik aan het eind van de week acclimatiseren die nog voor mij ligt, hopelijk zonder problemen de finish haal. Vooral de laatste drie weken voor mijn afreizen, met alle weken meer dan 20 trainingsuren, hebben het laatste beetje lichaamsvet doen verdwijnen en hebben de spieren, als het goed is, op scherp gezet. Acclimatiseren De dagen die er na de zondag nog gaan volgen, behoren min of meer tot de categorie monnikenbestaan. De schema’s laten er geen enkel misverstand over bestaan dat ik hier niet alleen op vakantie ben. Daarnaast blijft de triatlondrukte waarop ik had gehoopt, zodat wat ervaringen met collegatriatleten de week wat zou breken, helaas uit. Pas vanaf donderdag verwacht men

15

Hardloopblad DSTV december 2013 overal wat meer drukte en blijkbaar ben ik één van de weinigen die helemaal op safe gaat en er een week van te voren al is. Het trainen op schema’s van een oud-professional heeft ook de planning van de laatste week in een ander daglicht gezet. Ik heb altijd gedacht dat een onderdeel van acclimatiseren voor een wedstrijd onder warme omstandigheden was, dat je ook op het heetst van de dag moest gaan trainen. Dat blijkt dus niet het geval te zijn en in het schema dat ik van Frank heb gekregen, staan duidelijk de ochtend- en de namiddagtijden aangegeven. Acclimatiseren doe je sowieso wel, ook als je niet op het heetst van de dag gaat trainen, is het advies in zijn mail. Voor 8.30 uur dient er dus te zijn ontbeten waarna de ochtendzwemtraining in zee op het programma staat, dit om de dag afgewisseld met lichte fietsen looptrainingen en voor ik het weet rij ik donderdagavond naar Girona om Yvonne op te halen. Vrijdagochtend kunnen de wedstrijdspullen op worden gehaald en zijn de briefings. Dat zijn wedstrijdinformatiebijeenkomsten in allerlei talen. Dit verliep op zijn Spaans en uiteindelijk na drie pogingen krijg ik een Duitstalige uitleg. Volledig geïnformeerd en voor het eerst gedurende de hele week toch nog wat twijfels wandel ik terug naar het appartement. Na alle vaste rituelen, nieuwe bandjes erop, tassen voor de wissels inpakken, voeding erin, reservemateriaal, loop ik samen met Yvonne naar het Parc Fermee. Hier vinden alle wissels plaats en staan dus ook de fietsen opgesteld. Fiets in de rekken, tassen opgehangen, even over het strand naar de waterlijn, omdraaien en kijken hoe het eruit ziet als je het water uitkomt. Ik besluit na de laatste boei naar het blauwe huisje te zwemmen direct naast de omkleedtent. Dat moet goedkomen denk ik en kijk nog even naar de boeien in de zee en naar de start. 3,8 km is echter te ver en ik kan de start niet zien. Naast mij staan twee Engelsen waarvan één duidelijk geen zwemmer is: “Bloody far away can’t see the start …”, als goede zwemmer loop ik lachend naar Yvonne en bedenk mij, na het zwemmen volgen er nog 222 kilometers.

16


Van opperbeste stemming naar serieus verval 6 oktober, wedstrijddag, de 45-plus veteranen mogen pas als laatste weg en dus heb ik mij voorbereid op één grote inhaalrace tijdens het zwemmen. De profs starten om 8.30 uur precies, vervolgens na 3 minuten de vrouwen, daarna na 2 minuten de paratriatleten en vervolgens iedere 3 minuten een serie van ongeveer 200 age-group atleten. Wij als oude knarren dus echt als laatsten, waarschijnlijk zetten ze nog looprekjes klaar, bedenk ik mij nog even en met een glimlach stap ik het startvak in, chip piept terwijl ik over de mat loop en vanaf dan is er geen weg meer terug. Twijfel heb ik nog steeds niet en ik bedenk mij nog even dat: of ik er nu naar verwachting 700 of 800 voorbij moet zwemmen, maakt ook niks meer uit. Ik besluit wat aan de zijkant van het startvak achterin te gaan staan. Houd na het startschot nog heel even in en ga als één van de laatste 1250 deelnemers uiteindelijk het water in. Direct wel volop ruimte, kan ik mooi buitenlangs mijn eigen startgroep en voor de eerste boei heb ik de laatste van de startgroep voor mij al te pakken. Met de 116de zwemtijd, 58 minuten, en dus inderdaad een paar honderd triatleten te hebben ingehaald, stap ik vlak voor het blauwe huisje het water uit en ren naar de omkleedtent. Eenmaal op de fiets is het een kwestie van 10 minuten op gang ko m e n e n daar na hartslag laten zakken naar de door Frank opgegeven 125 HF (redactie: is HF = hartfrequentie = aantal hartslagen) per minuut. Het idee is dat ik mij met het fietsen in moet houden. De eerste 90 kilometer is het HF 125 en daarna mag ik de tweede 90 kilometer door naar 135 HF. Ik besluit mij strak aan het plan te houden en dat kost moeite want daar waar ik met zwemmen ongemerkt vele anderen voorbij ben gegaan, word ik nu duidelijk merkbaar door velen van hen weer ingehaald: “Nee, je gaat niet mee, nee niet opschakelen etc. etc.”, telkens weer prent ik mij dat ik mij moet houden aan het wedstrijdplan en dus stap ik na 5 uur en 40 minuten fietstijd (180 km = 31,7 km/uur gemiddeld, je mag niet stayeren en fietst dus alleen) nog verbazingwekkend fris van de fiets.

17

Hardloopblad DSTV december 2013 In opperbeste stemming en met benen die niet verraden dat ik al bijna 7 uur bezig ben, begin ik aan de marathon. Direct heb ik het tempo goed te pakken en wederom moet ik mijzelf afremmen, de eerste helft van de marathon

niet hoger dan HF 135 is de opdracht van de trainer. Daarna is het finish halen met alles wat er nog over is. Eerste 10,5 kilometer gaan fluitend, net geen 51 minuten, tweede rondje van 10,5 gaan ook nog wel bijna 60 minuten. Veel langzamer moet het niet gaan, dan zit er zowaar misschien nog wel een PR (persoonlijk record) in. Echter na 26 kilometer dient het eerste serieuze verval zich aan. Tijdens het fietsen heb ik zes energierepen en zeker 15 gels genuttigd, waarna ik tijdens iedere 10 kilometer daar nog twee gels aan heb toegevoegd en toch krijg ik

18

Hardloopblad DSTV december 2013 honger. Gelukkig daar staat Yvonne, zoals afgesproken net buiten het stadion zodat ik op de heenweg door kan geven wat ik nodig heb en eenmaal het stadion uit het van haar aan kan pakken. “Dubbele gels” roep ik haar toe en vijf minuten later pak ik het aan nuttig direct twee gels wetende dat vijf minuten later de verzorgingspost komt en ik er water achteraan kan gieten. Na de post zorgen de andere twee gels voor een tijdelijk energieboost, maar toch gaat het lichtje langzaam uit. Mijn HF daalt naar 120. “Kom op je mag harder” roep ik mijzelf hardop toe, wat ben je nu voor watje!!; alsof jezelf zoiets toeroepen op dat moment zinvol is. Helaas helpt het niet, ik weet dat ik mijn HF naar boven moet zien te krijgen maar het lukt mij gewoon niet meer. Duidelijk merkend dat ook mijn snelheid serieus inzakt, probeer ik voorwaarts af te blijven zetten. Tot kilometer 34 blijf ik proberen mijzelf op te peppen, “Kom op”, ”HF omhoog” “Hou je 180 pasfrequentie (redactie: is 180 passen per minuut) vast” “Je kunt het” ”Kom op” helaas. Alles wat zich thuis op je standaardrondje in De Onlanden als vanzelfsprekend talloze keren afspeelt, lijkt nu met de Spaanse zon onder te gaan. Op kilometer 36 staat de laatste verzorgingspost en ik maak de tussenbalans op. Oké, je tempo is eruit, leuk vind ik het ook niet meer, pasfrequentie … que, wat is dat … en zelfs de hartstochtelijkste aanmoedigingen van Yvonne krijgen mijn hartfrequentie niet meer omhoog. Doet ie het überhaupt nog wel of staat ie vast op 120 vraag ik mij af. Het enige wat ik door het vele eten nog niet heb gehad, is kramp. Ik besluit mijn laatste ORS-flesje uit mijn gordel te pakken en drink deze op.

19

Hardloopblad DSTV december 2013 Laatste vier kilometer in euforie Zonder kramp haal ik de 38 kilometergrens en vanaf daar neemt de euforie het over, direct de eerste tranen in de ogen doen mij beseffen, ik ga het halen … “Yes!” … en met een grote glimlach loop ik de laatste 4 km uit. Handjes klappend met toeschouwers ga ik, met een marathontijd van 4 uur 25 door het stadion, met een eindtijd van 11 uur 17 minuten ga ik over de finish.

Direct krijg ik mijn medaille omgehangen, ontvang ik de felicitaties van een

20

Hardloopblad DSTV december 2013 Spaanse bobo, dank u wel zeg ik, terwijl ik over zijn schouder kijk of ik Yvonne ook zie. Met enkele tranen van geluk op mijn wangen moet ik doorlopen en ga ik de finishtent in. Daar eet en drink ik wat, ga even met een deken om zitten en daarna de finishzone uit op weg naar Yvonne. Door de emotie en inspanning nog steeds zo labiel als een strandvlag, val ik haar emotioneel in haar armen, missie geslaagd en samen wandelen wij terug naar ons appartement. De volgende dag gaat het opstaan verrassend makkelijk, ik open de uitslagenlijst en zie dat ik 551ste ben geworden van de 1250 deelnemers. Op dat moment nog met gemengde gevoelens neem ik de uitslag voor kennisgeving aan. “Kom op wij gaan naar het strand”, zeg ik tegen Yvonne en deze wandeling luidt het begin in van nog een paar dagen echte vakantie. Finishen is winnen Inmiddels acht weken later kijk ik terug op een geslaagde triatlon. Finishen is winnen heeft iemand ooit eens tegen mij gezegd, dat realiseer ik mij nu ook en meer zat er niet in. Waarom kreeg ik de HF niet meer omhoog terwijl ik het zo goed verdeeld had ? Misschien moet ik gewoon accepteren dat die marathon na 3,8 km zwemmen en 180 km fietsen een hele kluif is, in ieder geval voor mij. Tevredenheid overheerst, ook nog steeds op moment van typen van deze laatste alinea van mijn verslag. In één jaar van een puffend 5 kilometerloopje op de camping naar het finishen van een hele triatlon … inderdaad: FINISHEN IS WINNEN! Mark van den Heuvel

21


LANDGOED TWENTE MARATHON 21 oktober 2013

“LTM Landgoed Twente Marathon, een unieke marathon met smaak” is de PR op internet … en inderdaad het klopt. Ongekend groot is de deelname uit Peize voor deze “kleine en besloten marathon”. De volgende duo’s waren afgereisd: Berta v.d. Molen en Cécile Ruijssenaars, Marjan Pot en Gerda Terpstra, Jan en Nicole de Jong en Wouter Bouw en Peter van Dam. Ook Jos Karssies deed mee met een vriend uit Twente. Het parkoers is 42,2 km en gaat langs diverse landhuizen en landgoederen die voor deze dag een speciale attractie hebben. Wij deden allemaal de duoloop waarbij je samen de afstand aflegt. Beurtelings is het fietsen en lopen. Het aantal keer wisselen is naar eigen inzicht.

Bij ‘Het Ros van Twente’ in De Lutte is de start. Wij parkeren in een weiland.

22

Hardloopblad DSTV december 2013 Inschrijven, kopje koffie en bijkletsen met de andere lopers. Dan wordt er in twee groepen gestart. Een band op een boerenkar zingt je weg. De fietsers starten achter de lopers. Het gaat direct over smalle paden zodat het twee ‘attracties’ duurt voordat ik Wouter heb gevonden. Bij verschillende locaties worden wij getrakteerd op streekproducten. Het zijn natuurlijk ‘proef porties’: heerlijke kaas, wijn en ander liflafjes. Het hoogtepunt vond ik de flensjes met ijs. Het tafereel waar je deel van uitmaakt is het bos bij De Lutte, de Dinkel die meandert door het landschap, de watermolen bij Landgoed Singraven. Daarnaast zijn er vele doorkijkjes in het rijke leven van de bewoners in hun nederige stulpjes die je hoffelijk ontvangen.

Ik heb drie kleine stukken gelopen en Wouter heeft het grootste deel voor

23

Hardloopblad DSTV december 2013 zijn rekening genomen. Dat krijg je met een blessure. Mijn maatje Roelof Bouma was afgehaakt want die was herstellende van een operatie. Bij binnenkomst stonden de Hot Tubs op ons te wachten. Met een bokbiertje in de hand lieten wij onze spieren bijkomen in het warme water. Peter van Dam

24


INTERSPORT SUPERSTORE RODEN CROSS NORG Zaterdag 30 november 2013

Omdat ik van niemand te horen had gekregen belangstelling te hebben voor deze cross besloot ik tegen enen alleen in de auto naar Norg te gaan. ‘s Ochtends las ik op internet het advies van de organisatie om op tijd te komen in verband met de te verwachten drukte. Bij aankomst gelijk maar even inschrijven bij het clubhuis van GOMOS. Van de drukte was nog niet veel te merken. Er waren een aantal lopers in het gebouwtje maar ik kon mij zonder wachtrij vlot inschrijven voor de wedstrijd van 9 km. Ik kreeg startnummer 586. Omdat ik nu veel te vroeg aanwezig was, besloot ik maar even te gaan kijken bij de nieuwe start/finishplek in het bos vlakbij de camping en de heuvels. De organisatie had deze nieuwe plek uitgekozen in plaats van het grasveld achter het voetbalveld. Ook het parcours was dit jaar sinds lange tijd aangepast. Een compleet nieuwe ronde van 3 km die drie keer moest worden gelopen. De jeugd was inmiddels met de cross begonnen en tegen kwart voor twee besloot ik terug te gaan naar mijn auto om mijn jas uit te doen. Bij de ingang van het sportpark was het inmiddels nu wel druk geworden. Er stonden inmiddels zo’n honderd mensen in de rij en diverse auto’s kwamen nog aanrijden. Tegen twee uur ging ik wat inlopen in het bos en kwam rond 14.15 uur weer bij de start/finishplek. Geen andere DSTV’ers gespot. Nog even wat rekken en strekken en toen kwam de mededeling dat de start met een kwartier was uitgesteld in verband met de drukte die alsnog was ontstaan bij de inschrijving. Ruim 500 deelnemers las ik de volgende dag op de website van de Loopgroep Norg. Vervelend om een kwartier te wachten als je net bent opgewarmd. Het was ook net iets te kil om te blijven staan dus nog maar een rondje door het bos. Om iets over half drie in het startvak en om kwart voor drie werden wij weggeschoten. De eerste 500 meter waren een ramp. Wat een drukte. Ik kon

25

Hardloopblad DSTV december 2013 geen kant op en kon al helemaal niet mijn eigen tempo lopen. Daarna werd het wel iets makkelijker qua ruimte. Het parcours was echter op sommige plekken nog erg nat en spekglad van de regen van de dag ervoor. Het was continu zoeken naar de best begaanbare stukjes bospad. Er waren ook lopers die gewoon door alle plassen en de modder heen banjerden. Af en toe wel zo makkelijk alhoewel diverse lopers weggleden of struikelden. Halverwege de ronde een pittige heuvel. Nog geen probleem. Aan het eind van de eerste ronde nog twee zware heuvels en op naar de eerste doorkomst. Tijd 14:30. Oei, dit was niet wat ik voor ogen had. Nog twee van zulke ronden en ik zou finishen in een tijd van 43:30. Dat was eigenlijk niet mijn doel voor vandaag. De tweede ronde ging beter. Ik liep in een groepje van een man of vijf. De

26

Hardloopblad DSTV december 2013 heuvels voelden al zwaarder aan. De tweede doorkomst in 27:30. Toen ik mijn derde ronde een paar honderd meter op weg was, hoorde ik via de speaker de winnaar finishen in 28:51. Ik had nog bijna een volle ronde te gaan. Ik haakte aan bij een aantal lopers waaronder twee vrouwen. Die moest ik voor de finish toch nog maar even voorbij dacht ik nog. Dit ging echter niet van harte en pas na de laatste inmiddels loodzware heuvels kon ik er nog een sprintje uit persen. Ik finishte in 40:47. Gehaald! Ik verbaasde mij over het grote aantal lopers die al aan de thee of fris waren. Het kan dus nog veel sneller. Maar goed ik was tevreden. Mijn tijd van vorig jaar van 41:44 had ik met bijna een minuut verbeterd en ik heb gelijk weer een doel voor volgend jaar. Proberen onder de 40:00 te lopen. Na het inleveren van mijn startnummer kreeg ik een tasje met de zoveelste drinkfles. Uiteraard lang niet zo mooi als de gewonnen beker van het cross van het clubkampioenschap cross DSTV 2013. Volgend jaar is de 19e cross in Norg op zaterdag 29 november. Hij staat bij mij weer in de agenda. Bouko Eisen

27

Hardloopblad DSTV december 2013 RECORDAANTAL DEELNEMERS BIJ DECEMBERLOOP 14 December Op zaterdag 14 december is de 27e Decemberloop georganiseerd. De Decemberloop trok een recordaantal deelnemers van 214. Dit kwam vooral, omdat er 10 estafetteteams (= 30 loopsters en lopers) meededen. De omstandigheden waren vrijwel ideaal: droog, fris weer en niet te veel wind. Iets na half elf schoot een officiële starter de bijna 200 lopers weg. Na ruim een kwartier kwamen de eerste vijf kilometerlopers over de finish. Bert Bos uit Roden won bij de mannen in 17 minuten en 43 seconden. De eerste vrouw, .J. Hilbrink uit Groningen, kwam kort daarna al over de finish. Haar tijd was 17:51. De eerste lopers op de 10 kilometer finishten binnen de 40 minuten. Evert Jan Heringa won in 37:22 bij de mannen en Diane Riman uit Paterswolde in 43:52 bij de vrouwen. De 15 kilometer werd bij de mannen gewonnen door Mark Huisman uit Zuidlaren in 56:44 en bij de vrouwen door Lotte Hosson uit Groningen in 59:41. De clubtitel op de 15 kilometer ging naar Egge Jan Krijthe in 1 uur 6 minuten en 20 seconden. Het was zijn eerste clubtitel. Dat gold niet voor Leonie van Roekel. Zij legde beslag op de clubtitel bij de vrouwen met een tijd van 1:08:27. Leonie werd hiermee ook derde bij de vrouwen. Bij de mannen ging de strijd om de tweede plaats tussen crosskampioen Bouko Eisen en ultraloper Wouter Bouw. Dit keer trok Wouter aan het langste eind. Bij de vrouwen won Berta v.d. Molen het zilver en Wina Steenbergen het 28

Hardloopblad DSTV december 2013 brons. Uitslag clubkampioenschappen Mannen 1 Egge Jan 2 Wouter 3 Bouko 4 Roelof 5 Klaas 6 Bart 7 Jos 8 Bert 9 Eugen 10 Joop

Krijthe Bouw Eisen Bouma v.d. Veen Dusseljee Karssies Kunst v.d. Meij Bakker

Vrouwen 1 Leonie van Roekel 2 Berta v.d. Molen 3 Wina Steenbergen 4 Marian Dethmers 5 Lysbeth Brons

1:06:20 1:07:50 1:07:55 1:10:57 1:11:22 1:12:27 1:13:07 1:15:04 1:15:58 1:19:58 1:08:27 1:19:57 1:22:25 1:28:30 1:34:11

29


30


31

Hardloopblad DSTV december 2013

Recommend Documents