Hallo, ik bevat de verhalen van de Bruggen bouwers 2013

stichting nederland

Hallo, ik bevat de verhalen van de Bruggen bouwers 2013

pagina1

PRESENT JAARIN JAARUIT

De impact van een Present groep is lastig te vangen in cijfers. Maar wanneer de hulpverlener van een maatschappelijke organisatie of een vrijwilliger zijn/haar verhaal vertelt dan gebeurd er wat. Er ontstaat eigenlijk altijd vanzelf beweging, enthousiasme, ontroering soms ook. U bent wat dat betreft gewaarschuwd. Deze bundel bevat namelijk 35 zinderende verhalen van Present projecten die plaatsvonden in 2013. Niet verteld door een Present medewerker, maar door een hulpverlener, vrijwilliger of zelfs de hulpontvanger zelf. Het zijn hun persoonlijke ervaringen via Present en dat maakt ze prachtig om te lezen. Een echte traditie is het inmiddels dat we vanuit deze 35 verhalen een winnaar kiezen van de titel ‘Bruggenbouwer van het jaar’ 2013. De finale van deze verkiezing vindt plaats op de landelijke Presentdagen in januari 2014. In november 2013 verkozen Neerlandici ‘Participatiesamenleving’ tot het woord van het jaar. In januari 2014 kiezen we op de Presentdagen ‘de Bruggenbouwer van het Jaar’. Woorden versus al 10 jaar praktijk via op dit moment 67 lokale Present stichtingen in Nederland. Het mooie is dat de verhalen uit deze uitgave aantonen dat we in Nederland niet alleen maar praten, maar er lokaal van alles gebeurd. Ik nodig u van harte uit daar ook in 2014 weer aan bij te dragen! Veel leesplezier,

Tiemen Zeldenrust Directeur Stichting Present Nederland

VOO RWO ORD PAGina2

Uitreiking ‘Bruggenbouwer van het jaar’ bokaal aan Present Sneek in 2013

IN HO UD pagina02voorwoord pagina04inhoud pagina06amsterdam pagina07Den Haag pagina08utrecht pagina010Epe pagina11Groningen pagina12Zuidoost Friesland pagina13Sneek pagina14Heerenveen pagina15Alkmaar pagina16Barneveld pagina17Woerden* pagina18Zwolle pagina19Amersfoort pagina20Smallingerland* pagina22Hardenberg pagina23Elburg pagina24Assen pagina25Rotterdam pagina26Eindhoven pagina27Zeewolde pagina28Harderwijk pagina29West-Betuwe pagina30Oldenzaal pagina31Den Helder pagina32Nunspeet pagina33Kampen pagina34Heerhugowaard pagina35Almelo pagina36Barendrecht* pagina37Enschede pagina38Noord-Groningen pagina39Maassluis pagina40Ede pagina41Noordoostpolder pagina42Gouda *genomineerd

PAGina4

CO LO FON 

Dit is een uitgave van: Present Nederland Burgemeester Vos de Waelstraat 2 8011 AT Zwolle Tel: (038) 421 39 99 www.stichtingpresent.nl

In verband met de privacy van de hulpontvanger zijn de meeste namen gefingeerd.

Met dank aan: De verhalenvertellers die bereid waren hun ervaring via Present te delen en De lokale stichtingen die projecten aandroegen Redactie Erica Bouma, www.zinnigverhaal.nl Concept & Design Frivista in AMERSFOORT, www.frivista.com 

Projectbegeleiding Present Nederland Dicky Strijbos en Aart Jan Klok

pagina5

VERH AAL1 ams ter dam

“Indrukwekkend om te zien hoe mensen anders door het leven kunnen gaan”

Voor ons als private bankers bij de Rabobank was het klussen en oprui-

men een bijzondere ervaring. Dagelijks spreken we met vermogende mensen die alles zelf kunnen regelen, maar het is indrukwekkend en goed te zien dat er ook mensen anders door het leven gaan. We had-

den in eerste instantie het gevoel: wat wij doen is maar een kleine druppel op de gloeiende plaat, omdat er naar onze maatstaven nog

zoveel meer gedaan kon worden om het gezellig, leuk en leefbaar te maken. Op een gegeven moment werd ons duidelijk dat we niet onze

eigen normen hierover moeten projecteren op anderen. Dit kwam ook mede door het enthousiasme van Present en meneer Troelstra over het resultaat en het vervolg wat daar aan gegeven is. Want later is weer een nieuwe groep verder gegaan met de klussen die nog lagen.

“In de middag was de tuin al helemaal leeg en kwam er zelfs weer een terras tevoorschijn.” Meneer Troelstra heeft geen makkelijk leven. Hij heeft een handicap, is in het verleden in aanraking geweest met mensen uit verkeerde circuits en heeft weinig sociale contacten en middelen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Barbara, zijn vaste begeleider vanuit een welzijnsorganisatie, helpt hem met verschillende maatschappelijke zaken om zoveel mogelijk zelfstandig door het leven te kunnen gaan. Dit gaat goed, behalve dat het hem niet lukt de woning, waarin hij al vele jaren zelfstandig woont, goed te onderhouden. We zijn flink aan de slag gegaan samen. In de ochtend stonden we de plafonds en muren te schilderen die helemaal bruin waren geworden. In de middag was de tuin al helemaal leeg en kwam er zelfs weer een terras tevoorschijn. Omdat het zo vlot verliep is er meteen een start gemaakt met het leggen van worteldoek om toekomstige wildgroei te voorkomen. Van onze donaties konden nieuwe planten worden aangeschaft, die ook meteen zijn gepland. Het resultaat mag er absoluut zijn. De kamers zijn een stuk lichter geworden waardoor het ook weer ruimer en frisser oogt.

PAGina6

Wie Claudia van den Brink-Lenten, die samen met haar Rabobankcollega’s een dag vrijwilligerswerk deed Wat Sausen en tuin opknappen bij meneer TroelstraVia Stichting Present Amsterdam

Wie Manna Kloosterman, coördinator van de activiteiten en vrijwilligers bij verpleeghuis De Schildershoek Wat Spelletjes doen en ook nog even de computer maken Via Stichting Present Den Haag

Extra aandacht én een werkend internetcafé Of ik een groep van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wil ontvangen voor een middag vrijwilligerswerk en teambuilding, vroeg Michael Lubbers van Present mij afgelopen najaar. Ze zouden onze bewoners gaan verwennen met hapjes, spelletjes doen en wandelen. Omdat er tussen de vrijwilligers mensen van de facilitaire dienst zaten, kwam ook de vraag waarmee ze ons nog extra zouden kunnen verblijden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken en ik riep dan ook meteen dat ik heel graag weer een werkend internetcafé zou willen hebben voor onze bewoners.

“De middag heeft op de meeste vrijwilligers diepe indruk gemaakt en velen vonden het fijn extra aandacht te kunnen geven aan onze bewoners.” Als beloofd kwam een van de heren mee op de dag van het vrijwilligerswerk om onze computers te repareren, al bellend met de bedrijven waar het ministerie normaal gesproken mee samenwerkt. Afgelopen vrijdag is alles geïnstalleerd en sindsdien kunnen we met onze bewoners weer achter de computer zitten. Om te skypen met familie in het buitenland, of om ook gewoon muziek te luisteren en dingen op te zoeken op internet. We zijn nu bezig met een zoektocht naar vrijwilligers die onze bewoners op weg kunnen helpen met het gebruik van de computer. Onze bewoners hebben in de tussentijd genoten van alle lekkernijen, gesprekjes en de extra aandacht. De middag heeft op de meeste vrijwilligers diepe indruk gemaakt en velen vonden het fijn extra aandacht te kunnen geven aan onze bewoners. En de teambuilding? Ook die is goed gegaan. De collega’s hebben een hele gezellige middag gehad en ervaringen opgedaan waar ze nog over na hebben zitten praten. Leuk om te zien ook dat ze dingen van elkaar ontdekten die ze nog niet van elkaar wisten.”

VERHAAL2 DEN HAAG pagina7

Het cadeau van Lucy

Een beetje onwennig neem ik de vijf kinderen die in een

alvast gevuld met rijst. Maar zodra de kinderen de ruimte binnenko-

halve cirkel tegenover me zitten, in me op. Alle vijf zitten

men en beginnen met knutselen, ontstaat er chaos. Binnen een mi-

ze in een rolstoel; geen van hen is in staat oogcontact te maken. Vier

nuut is het eerste flesje opengemaakt en vliegt er rijst door de lucht,

kunnen niet praten, de vijfde zegt af en toe ‘ja’ en mompelt soms iets

gevolgd door klodders verf en glitterlijm. De flesjes worden enthou-

onverstaanbaars. Langzaam voel ik de moed in mijn schoenen zakken.

siast beplakt met stickers, maar met evenveel enthousiasme worden

Wat ik me ook van deze middag had voorgesteld, nu al weet ik dat het

de stickers er ook weer vanaf gerukt. De mouw van mijn blazer blijkt

totaal anders zal zijn dan ik had verwacht. Enthousiast ben ik naar deze

voor de jongen naast mij prima als zakdoek te fungeren, zodat mijn

plek toegegaan: wij zouden deze kinderen een leuke middag gaan be-

kleding naast klodders verf ook wordt versierd met klodders snot. De

zorgen. We zouden een lach op hun gezicht toveren en met een goed

begeleiding raakt gestrest: het is bijna lunchtijd en ze lopen ver achter

gevoel aan het einde van de middag weer naar huis gaan. Maar binnen

op schema. De bende moet nog worden opgeruimd en de kinderen

tien minuten slaat de twijfel over deze goedbedoelde actie al toe.

zijn onrustig en van slag door alle veranderingen. We zonderen ons even af om de begeleiders de ruimte te geven weer rust in de tent te

Terwijl we onze thee opdrinken en een introductie krijgen van de be-

krijgen. We kijken elkaar een beetje beteuterd aan: het lijkt erop dat

geleiders, vindt één meisje het wel genoeg geweest. Lucy heet ze. Ze

we met onze goede bedoelingen eerder tot last zijn dan dat we echt

is de enige van de vijf die zichzelf kan voortbewegen. Met vlugge vin-

wat kunnen betekenen.

gers draait ze aan de wielen van haar vederlichte stoel en verdwijnt uit de huiskamer. Haar hoofd hangt een beetje scheef, haar starende

Na de lunch is het speeltijd. We mogen de kinderen bezighouden op

ogen worden ontsierd door paarse korsten. Ze ademt zwaar door haar

het speelplein terwijl de begeleiders de kinderen één voor één naar

neus en er komt constant een zacht grommend geluid uit haar keel.

binnen halen voor het tijdrovende verschoningsritueel. Gedesillusio-

Haar tong hangt een beetje uit haar mond terwijl haar kin en trui on-

neerd loop ik over het pleintje en kijk naar Lucy die haar hoofd in haar

ophoudelijk worden bevochtigd met slierten speeksel. Voor we het

nek legt en met wijd opengesperde ogen omhoog kijkt. Onder haar

goed en wel door hebben, rijdt ze de gang op en verdwijnt uit het

neus hangen zwarte korsten, ontdek ik nu, maar dat schijnt haar niet

zicht. Kleine Lucy van negen blijkt een eigen willetje te hebben.

te deren. Ik volg haar blik en probeer te bepalen waarvan ze zo onder de indruk is. Zijn het misschien de schapenwolkjes die door een stevig

Niet veel later horen we een aanhoudend gerinkel van serviesgoed:

briesje onze kant worden opgedreven?

aan het geluid te horen, worden de borden en kopjes niet bepaald zachtzinnig verplaatst. De begeleidster haast zich weg om te kijken

Ik laat mijn blik over de andere kinderen gaan en voel me ontmoedigd.

wat er aan de hand is en komt met Lucy terug. ‘Onze Lucy is een beetje

Het was naïef om te denken dat we op één middag echt verschil kon-

ondeugend geweest’, vertelt ze met een glimlach, ‘ze heeft de suiker-

den maken voor deze kinderen. Moet je ze nu eens zien: met de mees-

pot gevonden in de keuken.’ Aan Lucy’s gezicht is niets af te lezen; haar

ten valt niet eens contact te maken. Ze sluiten zich op in hun eigen

blik is nog even star als vijf minuten geleden. Ze wordt weer in de kring

wereldje en wij kunnen slechts gissen naar wat er in hen omgaat – áls

gezet, maar Lucy heeft andere plannen. Met haar voeten zet ze zich af

er al iets in hen omgaat. Mijn blik valt op een jongen die in kleerma-

tegen de rolstoel van haar buurman en krijgt het zo voor elkaar zich

kerszit op de grond zit en zichzelf heen en weer wiegt. Hij heeft zich zo

met rolstoel en al om te draaien. Ze rijdt naar het raam toe en verstopt

ver voorovergebogen dat zijn mond en neus de grond bijna raken. Zo

zich in de lange gordijnen die tot op de grond reiken. Gehuld in een

zit hij al bijna een kwartier. De kinderen in de rolstoel staren apathisch

zee van gordijnen is er van het tengere meisje – veel te klein voor haar

voor zich uit terwijl een deel van de lunch weer uit hun mondhoeken

leeftijd – weinig meer te zien; de gordijnen bewegen wild heen en

naar beneden sijpelt. Onwillekeurig vraag ik me af hoeveel je leven

weer. Als de begeleidster haar bevrijdt uit de wirwar van stroken stof,

nog waard is als je je dagen op deze manier moet slijten, terwijl je je

breekt er voor het eerst een scheve grijns door op haar gezicht.

nauwelijks bewust bent van wat er om je heen gebeurt.

Het is tijd voor het uitvoeren van onze activiteit: samen met de kin-

Mijn gedachten worden onderbroken door een steeds terugkerend

deren muziekinstrumentjes (flesjes met rijst) versieren en ermee mu-

piepje. De begeleidster ziet me vragend kijken en wijst over haar

siceren. Ik bevind mij inmiddels in een andere ruimte: de ruimte voor

schouder. ‘Lucy’s sondevoeding.’ Ik kijk in de richting waarnaar haar

kinderen zonder rolstoel. De materialen staan klaar en de flesjes zijn

hand wijst en zie nog net twee eigenwijze knoetjes boven een bosje

PAGina8

struiken uitpiepen. Lucy heeft haar rolstoel diep in de struiken gere-

het leven tegemoet treedt. Lucy’s standaarden zijn mijlenver verwij-

den en buigt haar bovenlichaam zo ver mogelijk naar voren – voor

derd van die van mij. Ik vond dit een mislukte middag, maar zij heeft

zover het tuigje waarmee ze aan de rolstoel vastzit, dat toelaat. Haar

met volle teugen genoten. Niet van de door ons bedachte activiteit,

hele gezicht verdwijnt in het groen en met gesloten ogen laat ze zich

maar van de suiker uit de suikerpot, het verstoppertje spelen met de

strelen door de zachte aanraking van de bladeren. Het is een maf en

gordijnen, de aanblik van de wolkenlucht en het gevoel van bladeren

aandoenlijk gezicht.

op haar gezicht. Wat een geluk straalt ze uit, en hoe weinig heeft ze daarvoor nodig!

Met het verstrijken van de tijd verdwijnt ook mijn laatste restje optimisme. De positieve verandering die ik met mijn komst hier had ge-

Een gevoel van schaamte overspoelt me, omdat ik zelfs even heb ge-

hoopt te bewerkstelligen, is uitgebleven. Er is werkelijk niets waaruit ik

twijfeld aan de menswaardigheid van het bestaan van kinderen zoals

kan opmaken dat de kinderen ons bezoek überhaupt op prijs stellen.

zij. Want juist Lucy heeft mij vandaag een belangrijke les geleerd. Ze

De uitzichtloosheid van hun situatie en de engte van hun kleine we-

heeft me letterlijk bij de hand moeten nemen voor ik dat begon in te

reldje treffen me terwijl ik moe, hongerig en misselijk van alle vreemde

zien. Ik wil net als Lucy mijn hoofd veel vaker in de bosjes steken. Of

geuren, aanblikken en indrukken een beetje verloren op het plein sta.

in de gordijnen. Ik wil net als Lucy met volle teugen genieten van de

Het voldane gevoel dat ik aan dit bezoek dacht over te houden, lijkt uit

meest vanzelfsprekende dingen. Net als Lucy wil ik de wereld met een

te lopen op een bittere teleurstelling.

onbekommerde nieuwsgierigheid tegemoet treden.

Plotseling word ik uit mijn mijmeringen opgeschrikt doordat ik een

Dankjewel Lucy, voor dit waardevolle cadeau.

beweging waarneem vanuit mijn ooghoeken. Ik kijk opzij en zie Lucy

Ik zal het niet vergeten.

in haar rolstoel naast me zitten. Ze strekt haar kleine handje uit en aait met haar vingertjes over mijn jas. Het gebaar ontroert me. Het is bijna alsof ze me gerust wil stellen en wil zeggen: ‘wat sta je toch te tobben? Maak je niet zo druk; dat doe ik toch ook niet?’ Ik kniel voor haar neer en leg mijn hand op de hare. Ze grijpt mijn vingers vast in een verrassend stevige greep. Ik kijk in haar lege, mooie, blauwe ogen en voel langzaam een besef groeien: ik ben gekomen om te geven, maar in plaats daarvan mag ik ontvangen. Dit is de wereld op z’n kop. Want het is me inmiddels wel duidelijk geworden dat mijn definitie van een geslaagde middag niet Lucy’s definitie is. Hier zit een kind dat door de samenleving wordt bestempeld als ‘zwaar beperkt’, maar een veel grotere wijsheid bezit dan de allerslimsten onder ons. Wat kunnen we nog veel leren van de intensiteit en tevredenheid waarmee zij

Wie Lid van de vrijwilligersgroep Wat Activiteit met kinderen met een ernstige beperking Via Stichting Present utrecht

VERHAAL3 utrecht pagina9

Appeltje-eitje voor jou, een enorm cadeau voor een ander Het was erg leuk om te zien hoe blij je mensen kan maken, met een voor ons zo eenvoudige inzet. Ik zit bij de vrijwillige brandweer en heb ons korps vorig jaar opgegeven om vrijwilligerswerk te doen via Present. We wilden graag samen iets doen voor mensen die hulp nodig hebben, en dan anders dan dat we gewend zijn. Ik had al eens eerder een project gedaan bij Present, samen met mijn collega’s en dat was goed bevallen. We kregen de vraag om te helpen bij een verhuizing van een alleenstaande moeder met 4 kinderen, die door allerlei situaties geen eigen woonruimte meer had. Ze had enige tijd bij haar ouders gewoond, die erg klein wonen. Deze situatie was absoluut niet ‘menselijk’, zeker niet voor kinderen. Nu had ze een huis gekregen

VE RH AA L4 ep e

in Harderwijk en moesten al hun spullen vanuit Epe worden verhuisd.

“Het was erg leuk om te zien hoe blij je mensen kan maken, met een voor ons zo eenvoudige inzet.” We hebben snel een datum afgesproken en een aantal grote bestelwagens en vrachtwagens geregeld via de brandweer van Apeldoorn. Vervolgens hebben we op de bewuste datum met 6 man binnen een aantal uren een compleet gezin met spullen verhuisd van Epe naar Harderwijk. De woning in Harderwijk was via Present Harderwijk al opgeknapt. De moeder en haar 4 kinderen waren erg blij dat we al haar spullen hebben kunnen verhuizen. Voor ons was het eigenlijk zo makkelijk om dit te regelen. We zijn goed op elkaar ingespeeld door de situaties waar we als korps in kunnen zitten. Dan is het echt super om te zien hoe je andere mensen zo blij kunt maken!

PAGina10

Wie Mark van Emmerik, lid van de vrijwilligersgroep Wat Verhuizing van een gezin door de vrijwillige brandweer Via Stichting Present Epe

“Stuk voor stuk waren de bewoners blij dat wij er waren” Eén dag iets doen voor een ander is natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat. Maar voor sommige mensen wel een heel goede start. We wilden ons als collega’s bij DUO (overheidsdienst die de studiefinanciering organiseert, red.) samen inzetten voor anderen en dat kon via Present. Goed voorbereid door Present (wat kun je wel en niet doen, en waar moet je aan denken?) gingen we van start. We hadden zin in een leuke dag, maar zagen er stiekem ook wel een beetje tegenop: wat zouden we aantreffen?

“We zijn blij dat we zoveel konden bereiken met z’n allen in één dag” Er waren 5 groepjes gevormd. De tuingroep stortte zich op snoeien, spitten, schoffelen, harken en rommel opruimen. En met succes: de voor- en achtertuin waren tot in de puntjes opgeruimd aan het eind van de dag. De laminaatgroep maakte bewoners blij met een nieuwe vloer. De schoonmaakgroep ging hard aan de slag bij een dame die dolblij was met haar ‘nieuwe’ huis. Een andere groep bezocht een woongemeenschap voor mensen met een handicap om samen te koken en nieuwe planten te kopen voor het gezamenlijke terras. De vrijwilligers werden na afloop van de dag beloond met een spontaan lied van één van de bewoners (‘Meisje met blonde haren’), breeduit lachend en uit volle borst. En de behanggroep? Die trof een keurig voorbereid huis waar ze samen met de bewoners de gang volledig konden vernieuwen. We zijn blij dat we zoveel konden bereiken met z’n allen in één dag. Ja, we kijken terug op een prachtige dag en hopen de bewoners te hebben geïnspireerd.

VERH AAL5 gron ingen

Wie Monique Leegte, die samen haar collega’s vrijwilligerswerk deed Wat Vijf groepen die klusten, opruimden en leuke activiteiten ondernamen met mensen die dat konden gebruiken Via Stichting Present Groningen

pagina11

Wie Lydia Miedema, sociaal werker van het wijkteam Zuid-oost. Wat Verven, stofferen en inrichten woning Via Stichting Present Zuidoost Friesland

Van niks naar een ingericht huis, in 2 weken Wil is gevlucht uit een ander deel van het land en zocht woonruimte in Leeuwarden. Samen met haar 2 puberdochters wilde ze een nieuw, rustig leven beginnen in Leeuwarden. Haar been is onlangs geamputeerd en ze heeft een slechte gezondheid. Gelukkig kreeg ze al vrij snel, met voorrang, een aangepaste woning in Leeuwarden. Ik heb direct Present gebeld, in overleg met Wil, en toen ging alles in een sneltreinvaart. Gerard (coördinator Present Zuidoost Friesland) ging zeer voortvarend te werk door gelijk een afspraak te maken met Wil en mij. Op deze afspraak in het nieuwe huis had hij alvast schilder Harry meegenomen. Hij besprak met Wil wat er zoal geschilderd moest worden. Afspraken werden gemaakt en binnen no time had Harry het huis geschilderd, samen met nog een aantal vrijwilligers.

VERH AAL6 zuid oost fries land PAGina12

“Ik vind het een erg mooi voorbeeld van hoe het zou moeten gaan in de samenwerking tussen verschillende organisatieS en het gezin.” Op advies van Gerard heb ik contact opgenomen met de stichting Fryslân 58. Een geweldige organisatie die, net als Present, praktisch te werk gaat. Present leverde de mensen en Fryslân 58 de inventaris met de benodigde man- en vrouwkracht. Van alle kanten kwamen er vrijwilligers om het huis in te richten en schoon te maken. Allemaal mensen met een no-nonsense mentaliteit. Er was een perfecte samenwerking tussen Present, Fryslân 58, Wil en het wijkteam Zuid-oost. Samen hebben wij ervoor gezorgd dat dit gezin een basis heeft gekregen om het leven samen verder op te bouwen. Wil woont nu in het huis samen met haar dochters. Ze is zo blij met alles om haar heen en wil dan ook iedereen heel erg bedanken voor alle medewerking die ze heeft gekregen voor deze nieuwe start. Ik vind het een erg mooi voorbeeld van hoe het zou moeten gaan in de samenwerking tussen verschillende organisatie en het gezin.

VERHAA L7SNEEK

Wie Janet van der Horst-Jansen, contactpersoon voor een groep van familie en vrienden Wat Opruimen en schoonmaken bij een jonge, alleenstaande moeder Via Stichting Present Sneek

Een ‘GoedeDadenDag’ met familie en vrienden We meldden ons als familie en vrienden aan voor een opruim- of schoonmaakklus bij Present. Wij zijn van het type aanpakkers die met humor situaties op- en aanpakt. Christa (coördinator van Present Sneek, red.) stelde ons voor om in het huis van een jongedame (toen nog met krullen, later met gekleurde kuif ) met twee jonge dochters, aan de slag te gaan. De week voorafgaande aan het project hebben we de koppen bij elkaar gestoken om een ‘plan de campagne’ te maken, om zo het maximale uit onze ‘GoedeDadenDag’ (zo heette de groep op de WhatsApp) te halen. Er werden bananendozen verzameld (ongeveer 60!), het boodschappenlijstje werd door ge-appt en de lunch doorgesproken. Om 08.30 uur verzamelden we in Sneek om direct door te gaan naar het huis. Daar aangekomen werden we door Christa (samen met Ria, ook van Present Sneek) welkom geheten en meteen aan het werk gezet na de koffie met oranjekoek. Ik zag dat de groep toch wel geschrokken was van de situatie in het huis, ondanks dat ze vooraf goed geïnformeerd waren en de foto’s gezien hadden.

“Ik zag dat de groep toch wel geschrokken was van de situatie in het huis.” Van boven tot beneden werden de groepen verdeeld en is er hard gewerkt om moeder en haar twee dochtertjes weer te laten wonen in een opgeruimd en schoon huis. Van de zolder tot de berging: alles is gesorteerd, opgeruimd en schoongemaakt, natuurlijk samen met de moeder. Zij was door alles wat er gebeurde toch ook wat aangedaan. Om ervoor te zorgen dat ook zij zich goed bleef voelen, heb ik de hele dag zij aan zij met haar schoongemaakt en haar met veel humor door de dag heen gesleept. Een leuk voorbeeld: ik bleek toch echt bang te zijn voor haar geitbok (ja, die heeft ze). Toen zij aandrong op een kennismaking met deze viervoeter heb ik haar gemeld dat dit alleen ging gebeuren als ik er een broodje bij kreeg, waarna we in lachen uitbarstten. Om 15.30 uur hadden we ons doel bereikt en kwamen Christa en Ria het project afsluiten en lieten we haar alleen achter. Best heel raar! Hoe zou het met haar zijn? Zou het haar echt geholpen hebben? Is het water naar de zee dragen? Dit zijn vragen die we ons later die dag wel hebben afgevraagd toen we met de hele groep aan de borrel zaten. Dit was zeer bijzonder om te doen en we hebben daarom afgesproken om dit zeker één keer per jaar te gaan initiëren!

pagina13

Wie Geert van Lonkhuyzen, ambassadeur Present Heerenveen Wat Uitdelen flyers van Present Heerenveen samen met mensen met een verstandelijke beperking Via Stichting Present Heerenveen

Na afloop wacht een bijzondere verrassing... Vandaag is het zo ver. Op deze koude, zonnige herfstdag gaan de ambassadeurs van Present Heerenveen en leden van het bestuur in twee groepen, samen met mensen met een verstandelijke beperking, flyers uitdelen van en voor Present Heerenveen. De taken zijn verdeeld en het draaiboek is gemaakt. De ene groep gaat naar voetbalclub VV Heerenveen en de andere groep gaat naar de Heerenveense Boys. Het doel van vandaag is tweeledig: Present Heerenveen bekend maken en proberen mensen te motiveren zich ook in te zetten via Present. De deelnemers van onze groep (cliënten van Talant, gehandicaptenzorg, red.) vertellen zelf het verhaal over Present (dat kennen ze inmiddels want zij kregen ook hulp via Present) en dat levert onverwacht leuke gesprekken op. Als de flyers uitgedeeld zijn, wacht een aangename verrassing voor de deelnemers, stuk voor stuk voetbalfans.

“Er wordt geknuffeld en op schouders geslagen. de gezichten spreken boekdelen.” Want als we bij VV Heerenveen en de Heerenveense Boys zijn geweest, fietsen de beide groepen naar het Abe Lenstra Stadion. Daar hebben we een ontmoeting met niemand minder dan Foppe de Haan, voormalig trainer van eredivisieclub Heerenveen en ambassadeur van Present Heerenveen. Dit is wel het hoogtepunt van de dag. Foppe weet de juiste woorden te zeggen en de juiste toon aan te slaan. Hij raakt ons van hart tot hart. Er wordt geknuffeld en op schouders geslagen. En de gezichten spreken boekdelen. Foppe maakt met iedereen een praatje. Tot slot richt de wethouder nog het woord tot ons, die zijn waardering uitspreekt voor de doelstelling van Present. Ook hij doet dit in woorden die de deelnemers begrijpen. Moe maar voldaan brengen we de deelnemers terug. Het was een prachtige dag, voor herhaling vatbaar!

VERHAAL8 heeren veen PAGina14

VE RH AA L9 al km aa r

Van vrijwilligersdag naar waardevolle vriendschap Na de verhuizing die wij deden met vrijwilligers via Present, kwam er de noodkreet van Anneke (36): ze moest haar appartement uit vanwege geldgebrek, wat moest ze doen? Haar schrijnende verhaal maakte enorme indruk op mij en mijn vriendin. We namen contact op met onze predikant en toen begon ons traject met Anneke eigenlijk pas echt. Een gemeentelid bood een logeerplek aan en wij gingen aan de slag om een huis te regelen. Geen geringe taak, alle instanties in Alkmaar zijn bezocht, de formulieren ingevuld, er was overleg met haar bewindvoerder en uiteraard waren er ook nog bezoeken aan de gynaecoloog. Maar het lukte om een goed huis te vinden voor Anneke! Wat een enorme zegen is dat… In het nieuwe huis heeft onze wijkkring geweldig bijgestaan door te klussen, te wassen, een bezoekje te brengen, telefoontjes te plegen en door aandacht te geven.

“Het verhaal is nog niet af, het gaat gewoon door. Niet als Present-project, maar gewoon als ons leven waar Anneke (en straks haar kindje) bij hoort” Dat gaat nu nog steeds door. Anneke is opgenomen in onze kring, in ons gezin en is een vriendin geworden. Kleertjes voor de baby, de babykamer, het veranderen van bewindvoerder en eigenlijk honderden dingen meer vloeiden voort uit de Present-actie. Het fijnst is dat Anneke, ondanks haar problemen (die opgelost gaan worden!), weer lacht. Ze kijkt uit naar haar kindje. Alles zal goed komen. Het verhaal is nog niet af, het gaat gewoon door. Niet als Present-project, maar gewoon als ons leven waar Anneke (en straks haar kindje) bij hoort. Wonderlijk dat je kunt zeggen dat wij Anneke zonder deze actie niet hadden leren kennen en dat dat voor ons verlies zou zijn geweest.

Wie Marcel Kortenoeven, van de vrijwilligersgroep Wat Hulp aan een zwangere vrouw die haar huis uit moet Via Stichting Present Alkmaar

pagina15

40 Vrijwilligers + 5 aanhangers meubels = huis voor vluchtelingengezin Kan de gemeente Barneveld een vader en moeder met 5 kinderen opvangen? Die vraag stelde het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) ons in september. Het oorspronkelijk Irakese gezin was gevlucht en zat op dat moment nog onder zeer nare omstandigheden in een vluchtelingenopvang in Jordanië. Dit soort verzoeken krijgen we vaker en helaas gaat dit altijd om mensen in een uiterst schrijnende situatie (bijvoorbeeld levensgevaar en levensbedreigende gezondheidsproblemen), ook in geval van dit gezin. Hoe maken we dit huis bewoonbaar zonder geld? Toevallig was zojuist een eengezinswoning bij de woningstichting vrijgekomen. Bij binnenkomst tijdens de bezichtiging treft de treurige aanblik me van een lege, scheef opgehangen kapstok bij de deur. Een voorbode voor de rest van het huis: kapotte vloerbedekking, slecht schilderwerk, lelijke muren, noem maar op. Desondanks hebben we, op het dringende verzoek van COA, deze huisvestingstaak aangenomen. Op 11 december zou het gezin arriveren. Omdat het gezin geen geld had en de eigendommen in twee koffers pasten, moest er een creatief plan komen om de woning tegen zo laag mogelijke kosten op te knappen en in te richten. Een enorme klus! VluchtelingenWerk bracht me op de hoogte van Present, waar ik nooit eerder van had gehoord. Toen ik Mary (coördinator Present Barneveld) begin oktober belde raakte ze direct en aanstekelijk enthousiast. Snel na ons eerste contact maakte ze samen maar haar collega Jan een plan om het gezin zo goed mogelijk te kunnen helpen. 5 aanhangers vol gedoneerde spullen In 3 weken tijd zijn er ongeveer 40 vrijwilligers (!) aan het werk geweest. Al zingend en grappend, hebben de vrijwilligers een topprestatie geleverd. Ik denk ook aan de lieve moeders die eten en drinken brachten en de vaders die handige machines uitleenden. Iedereen voelde zich betrokken bij de nieuwe bewoners, zonder dat ze de mensen kenden. Heel bijzonder. Mary en ik gingen aan de slag met de inrichting van de woning. Het was echt hartverwarmend om te zien hoe gul en ruimhartig de mensen in onze omgeving zijn. Er zijn maar liefst 5 aanhangers vol met gedoneerde spullen aangeleverd. Regelmatig kwam ik ’s avonds nog even in de woning om de voortgang te bekijken en dan voelde ik de haartjes op m’n armen recht omhoog staan. Op 10 december vond de laatste schoonmaak plaats. Alle meubels werden op de juiste plek geschoven. Een fantastisch resultaat en precies op tijd. Bedanggggkt! Op 11 december 2013 arriveerden de mensen om 10.00 uur ‘s ochtends. Nog moe van de reis gingen ze de woning in. De kinderen gingen direct hun kamertje bekijken en begonnen te spelen met hun nieuwe speelgoed. De vader en moeder schoten bij dit tafereel vol. Ze wisten niet goed wat te zeggen en brachten uiteindelijk in hun beste Nederlands uit: ‘Bedanggggkt!’. Het is een nieuwe start, een heel ander leven, in een nog vreemd land. Het zal beslist niet makkelijk voor ze zijn. Toch bestaat er bij iedereen in de kamer een positief gevoel: samen gaan we het wel redden. Als ik bij de voordeur sta, zie ik een nieuwe kapstok. Netjes recht opgehangen. Er hangen kleine jasjes van de nieuwe bewoners. Als ik de deur dichtsla weet ik dat het project is geslaagd.

PAGina16

VER HAA L10 bar nev eld Wie Ivo Tilanus, juridisch medewerker bij de gemeente Barneveld Wat Opknappen en inrichten woning voor een Irakees gezin Via Stichting Present BARNEVELD

Kwetsbare mensen helpen anderen; over bruggen bouwen gesproken Een van de vrijwilligers verwoordde het tijdens het evaluatiegesprek als volgt: ‘Het geeft me een goed gevoel om iets te doen voor een ander. Zelf heb ik - toen ik dat nodig had - veel hulp gehad van anderen. Nu kan ik iets terug doen en dat geeft me veel voldoening.’ We hebben nu een keer samengewerkt met Present, en dat ging heel voorspoedig. Ik ben projectleider van Meedoen in de wijk, een actief samenwerkingsverband van de welzijns- en zorgorganisaties Abrona, Altrecht, Kwintes, Reinaerde en Welzijn Woerden en de gemeente Woerden. Mensen met verschillende beperkingen (een psychiatrische aandoening of verstandelijke of lichamelijke beperking) kunnen zich vrijwillig inzetten om zo vragen op te lossen van bewoners die wonen in de Woerdense wijken Molenvliet en Bloemenkwartier. Het mes snijdt aan twee kanten: de hulpvrager is snel, dichtbij en met zo min mogelijk professionele inzet geholpen en de hulpbieder is nuttig bezig waardoor het zelfvertrouwen groeit. Ertoe doen en er voor elkaar zijn, zijn kernwaarden van ‘Meedoen in de wijk’. Als bijkomend effect wordt ernaar gestreefd door ontmoeting meer wederzijds begrip te hebben voor elkaar, zowel tussen de mensen met de verschillende beperkingen als ook tussen de mensen met een beperking en wijkbewoners.

“Nu kan ik iets terug doen en dat geeft me veel voldoening” Toen ik met Elma (coördinator van Present Woerden, red.) kennismaakte, was het mooie dat ze meteen enthousiast was. Ze nam wel een gok, want we kenden elkaar nog niet goed. Maar aan het eind van ons gesprek hadden we allebei een twinkeling in onze ogen. Vier vrijwilligers zijn de hal gaan opknappen bij een kwetsbare bewoner in Molenvliet. De onderlinge samenwerking tijdens de uitvoering verliep voorspoedig: de ene vrijwilliger was goed in schuren en de ander zette de koffie. Zo werd ieder aangesproken op zijn eigen kunnen en had ieder zijn aandeel in het eindresultaat. De entree van het huis was zienderogen opgeknapt. De groep is twee keer bij mevrouw thuis aan de slag geweest. De eerste keer wilde ze er zelf niet bij zijn, omdat ze het contact te spannend vond en het te druk was aan haar hoofd. De vier jongemannen die hielpen, hadden daar respect voor. Onze begeleider en de begeleider van Present hebben dit ook goed aan hen uitgelegd. De tweede keer bleef ze wel even thuis. Dat was een grote stap voor deze mevrouw en dat besefte de groep ook. Heel voorzichtig kwam er een gesprek op gang, waardoor de jongens toch even contact met haar hadden. Voor hen was dit ook belangrijk: een soort van blijk van vertrouwen in hun kunnen en wederzijds respect. Dit aspect heeft op mij als projectleider de meeste indruk gemaakt. Reken maar dat wij na deze eerste klus verder gaan samenwerken met Present. We hebben letterlijk een brug geslagen: mensen met een beperking die geïsoleerd of inactief zijn, of een dagbesteding voor zichzelf hebben, zijn tijdens deze Present-klus vrijwillig aan de slag gegaan voor een andere kwetsbare burger. Bovendien was het prettig om als ‘gewone’ vrijwilliger aan de slag te zijn en niet als cliënte van een van de zorgorganisaties.

Wie Mayke Nieuwenhuis van Meedoen in de wijk Wat Kwetsbare burgers helpen nu eens een ander Via Stichting Present WOERDEN

VER HAAL11 woerden genom ineerd

pagina17

Hallo Presenters, Een jaar bijna voorbij, en wat voor jaar! Ik herinner me nog heel goed jullie eerste bezoek, hoe jullie reactie was toen de deur naar de kamer openging: hoe gaan we dit aanpakken en wie doet wat? Jullie deden alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een huis er zo uitziet. Dankzij jullie is er heel veel veranderd. Het is aardig op orde in huis (ook nu nog) na jullie verwoede opruim- en schoonmaakacties. Want die hebben heel wat gevolgen gehad, ik durf weer mensen binnen te laten. Hierdoor zijn er diverse dingen aangepakt. Een van de belangrijkste dingen is de nieuwe combiketel. Een jaar geleden zat ik ’s avonds in bed

Wie hulpontvanger zelf, vrouw alleen Wat opruimen en schoonmaken van haar huis Via Stichting Present ZWOLLE

in de winter met een aantal T-shirts over elkaar en een fleece trui, met een kacheltje zo dichtbij als mogelijk was. Nu hoor ik bij kou ineens de kachel aanslaan! Zo’n luxe! Ik kan ook weer thuis douchen, heb gewoon warm water.

“De collega’s waar ze goed contact mee had, vermoeden iets, maar hadden geen idee hoe het in werkelijkheid was.” Jullie beseffen waarschijnlijk niet hoe ik kan genieten van een kopje koffie of thee in een schone mok, zittend op een van de bankjes die opnieuw bekleed zijn. Of het feit dat ik gewoon thuis mijn boterhammetjes kan smeren op een leeg aanrecht, en m’n krantje kan lezen zittend aan de opgeruimde keukentafel.   Er zijn na jullie nog twee groepen geweest om te helpen schilderen, met name de keuken heeft een heel andere aanblik. Nog niet zo lang geleden is ook een nieuwe vloer gelegd, waarna de nieuwe koel-vriescombinatie geplaatst kon worden. Kortom: er is heel veel gebeurd ten goede door jullie hulp.  Heel erg bedankt !!!!!    Groetjes, Mirjam

PAGina18

VER HAA L12 ZWO LLE

“Dit is naastenliefde in de meest pure vorm” We zetten ons al jaren in voor het Thaise Tamar Center, een centrum dat zich ontfermt over vrouwen en meisjes die in de prostitutie zijn beland. Dat doen we onder andere door te zingen en te bidden tijdens een jaarlijks gospelfestival: Pattaya Praise. Bands vanuit de hele wereld doen hieraan mee en tijdens dit festival leerden we een Ierse band (8 leden) kennen. Onze ontmoeting was zo bijzonder dat we besloten om met elkaar in Nederland af

Wie Elma van de Wijngaard, contactpersoon voor de groepen Wat Een huis schilderen, een ander huis opknappen en een tuin opknappen Via Stichting Present AMERSFOORT en Soest

te spreken. Om een benefietconcert voor het Tamar Center te organiseren en om samen de handen uit de mouw te steken. Voor dat laatste kwamen we al snel op het idee om contact op te nemen met Present. Wat we graag wilden? Een aantal projecten voor ongeveer 15 personen waar hard gewerkt kon worden en waar aandacht kon zijn voor de bewoner, zodat we de liefde van Jezus voor ons werkelijk konden uitdragen.

“Wat we daar hebben beleefd is haast niet uit te leggen.”

VER HAA L13 ame rsf oo rt

Een groep ging naar Soest om een huis te schilderen, de tweede groep ging naar Randenbroek om een huis op te ruimen en de derde groep ging naar De Koppel (woonwijk in Amersfoort, red.) om een tuin op te knappen. Wat we daar hebben beleefd is haast niet uit te leggen. Hoe fijn is het als je mensen zo blij kan maken met zo weinig. Ikzelf ben bij het project tuin opknappen geweest. De vrouw die in het kleine huisje woonde had veel angst- en fobieklachten. Toch liet ze ons met veel trots haar tuintje zien. Er lag iets van een paadje en er waren wat planten. Ze wilde graag in de zomer weer kunnen genieten van haar tuintje. Wij gingen direct aan de slag. De tegels en het zand gingen eruit, nieuwe planten werden gehaald en planten die erin stonden werden verplaatst. De bewoonster keek met verwondering dat we met zoveel enthousiasme in haar tuintje aan het werk waren. Ze overlaadde ons met thee, koffie en eigengebakken cake. Je durfde haast geen ‘nee’ te zeggen, omdat dit haar manier was om haar dankbaarheid te tonen. Met vereende krachten werd het rommelige tuintje omgetoverd tot een gezellige tuin. Het ging allemaal goed, totdat… een van de Ierse heren op haar houten tuinbankje ging zitten… hij zakte op de grond… Tuinbankje kapot, helemaal doorgerot. Dat was nou juist haar bankje waar ze altijd samen met haar zoon op zat om te genieten van de tuin. We vonden het vreselijk! Na overleg met de begeleidster van Present hebben de Ieren besloten om een bankje te doneren. Gauw dus naar Intratuin gereden, een bankje van aluminium gekocht (rot minder snel weg) en voordat ze het eindresultaat van haar opgeknapte tuin kon bekijken, werd het bankje vakkundig in elkaar gezet. De tranen van dankbaarheid stonden in haar ogen. We waren allemaal diep onder de indruk. Het heeft ons leven veranderd, net al dat van deze vrouw. Dit is naastenliefde in de meest pure vorm.” Wil je meer weten over het Tamar Centre? Bekijk www.tamarcenter.nl.

pagina19

Voldoende rust, voldoende ruimte en de perfecte lichtinval voor een vakman... Terwijl we de dozen wat overzichtelijker probeerden in te pakken, kwamen we boeken van meneer tegen: een mooie aanleiding om meer over hem te weten te komen. Meneer vertelde over zijn interesses, zijn familie en vooral over een enorme passie: horloges en klokken. Meneer werkte vroeger bij een klokkenen horlogemakerij. Terwijl hij hierover vertelde, kwam er een twinkeling in zijn ogen. Het was mij al gauw duidelijk dat we hier iets mee moesten. Geen plek meer voor stoelen Kort daarvoor waren mijn collega en ik het huis binnengestapt bij meneer - mager, oude kleren aan, zo rond de 60 en met zichtbare rugklachten. Meneer ging op zijn draaistoel zitten. Waar wij moesten zitten, was nog even de vraag, want veel ruimte was er niet: de woonkamer stond vol met kartonnen dozen. Er was in totaal ongeveer een halve vierkante meter over, waar ik maar op de betonnen vloer ben gaan zitten.

“Het was mij al gauw duidelijk dat we hier iets mee moesten.” Zo’n 2 jaar geleden heeft de woningcorporatie meneers huis gerenoveerd, net als alle huizen in zijn straat. De meeste inwoners van deze straat verbleven tijdelijk ergens anders, maar meneer koos ervoor om tijdens de renovatie in zijn huis te blijven. Er moest zoveel gebeuren aan de woning, dat hij het gevoel had totaal de controle over zijn eigen leefomgeving kwijt te zijn. In deze periode kwam meneer zelfs voor een aantal weken in het ziekenhuis door ademhalingsproblemen. Toen de klussers de woning gerenoveerd achterlieten, was er zoveel rommel, dat meneer het overzicht kwijt was. Via het klusbedrijf van de woningcorporatie werden wij ingeschakeld als hulpverleningsorganisatie. ‘Vreemde’ mensen in mijn huis? Zo’n 6 bezoeken van ons en 20 dozen verder, bleek meneer een bank, een eettafel en een salontafel te hebben en zelfs kussentjes voor op de bank! Wow, onder deze enorme stapel dozen en berg stof vonden we een hele inboedel, er kon dus een huiselijke sfeer gecreëerd worden. Nu konden we de volgende stap zetten: Present inschakelen om een laminaatvloer te leggen. Meneer zag er enorm tegenop dat ‘vreemde’ mensen bij hem kwamen klussen, dus bleef ik er deze dag bij om meneer te ondersteunen. Het werd een positieve ervaring en meneer was ontzettend blij met het resultaat. Nu konden de meubels op hun plaats worden geschoven en waren er al 3 zitplaatsen gecreëerd. Om het huis nog verder op te knappen kwamen er ook nog fractievoorzitters een dagje sausen en een schutting plaatsen. Meneer schakelde zelf een kennis in met wie hij samen de muren in orde heeft gemaakt. De tuin was nog een aandachtspunt dus een week of 2 later, kwam er opnieuw een flinke groep vrijwilligers via Present langs. Prachtig weer, enthousiaste vrijwilligers en een ontspannen meneer, omdat hij inmiddels een beetje wist wat hij kon verwachten. Geïnspireerd door alle hulp, ging meneer zelf ook steeds meer aan de slag in zijn huis. Zijn woonkamer werd weer een ‘echt thuis’ en het eind van de stapel dozen raakte in zicht. Hoewel meneer zichtbaar opknapte, ging het fysiek nog niet erg goed met hem. Gelukkig konden we samen regelen dat hij structureel huishoudelijke hulp zou krijgen, zodat hij zijn huis ook op de orde kon houden.

PAGina20

genom ineerd

Perfecte lichtinval voor een vakman... Tijdens een van mijn bezoeken kwam er een doos met horloges en het daarbij behorende gereedschap tevoorschijn. Meneer liet me zien wat hij allemaal aan gereedschap had en weer werd me duidelijk dat hij een vakman was op dit gebied. Tijdens de renovatie 2 jaar geleden was er een uitbouw gerealiseerd en ik gooide een balletje op: zou dat niet een heerlijke plek zijn om aan de horloges te werken? Meneer werd enthousiast: in die hoek was voldoende rust, voldoende ruimte en de perfecte lichtinval voor een vakman. We konden voor een prikkie een bureau regelen en terwijl mijn collega en ik het bureau naar binnen tilden, stond meneer al met het gereedschap in de handen: de bureaupoten raakten nog nauwelijks de vloer of meneer installeerde zich bij het bureau en zette zijn gereedschap klaar: hij kon bijna niet wachten om aan de slag te gaan. Maar wiens horloges en klokken kon hij gaan repareren? De eerste reparatie, visitekaartjes en een poster Ik werd in de tussentijd door een collega getipt over het repaircafe, waar vrijwilligers kapotte dingen van buurtbewoners repareren en vertelde meneer hierover. Ik gaf aan dat ik zijn kwaliteiten zag in het repareren van moeilijke, kleine, technische apparaten en meneer zei dat hij vast wel ‘iets kon maken’ voor anderen in het repaircafe. Een dag later vertelde meneer me aan de telefoon dat hij ernaar toe was gegaan en dat hij gelijk een weegschaal van iemand had kunnen repareren. ‘En die man was zo blij dat het gerepareerd was!’, vertelde meneer. Hij kon blijven als vrijwilliger en had direct een nieuwe datum om te komen geprikt. Een maand later ging ik samen met meneer naar de Klimop: een woning waar ruimtes beschikbaar zijn voor mensen die deelnemen aan KOEK (Klimmen Op Eigen Kracht). Hier konden ervaringen uitgewisseld worden en werd er genetwerkt. Meneer vertelde aan anderen over zijn hobby. Hij vertelde dat hij graag ook voor anderen klokken en horloges wilde repareren. Helaas was hij zijn visitekaartjes vergeten mee te nemen,

VER HAA L14 Sma lli nge rla nd

maar de volgende dag is hij helemaal naar Surhuisterveen gefietst om daar een visitekaartje in de winkel op te hangen. Hij heeft meteen ook een poster naast z’n deur gehangen met daarop Klokkenmakerij. Meneer is er klaar voor om als klokkenmaker aan de slag te gaan! Bijna tijd voor feest Het is erg mooi om te zien dat meneer de deur nu opent met een gestreken overhemd aan en een brede lach op zijn gezicht. Hij laat me steeds weer even zien welke horloges hij aan het repareren is, vertelt waar hij de afgelopen weken naar toe is geweest en wie hij ontmoet heeft. Wanneer het laatste project van Present klaar is en meneer z’n eerste klusjes krijgt, zullen we deze periode van ondersteuning afsluiten met een feest. Meneer zal z’n kennissen uitnodigen, zodat zij met hem mee kunnen vieren dat hij in een korte tijd grote sprongen vooruit heeft kunnen maken.

Wie Femke Nijboer, coördinator bij maatschappelijke onderneming Smallingerland (MOS) Wat Opschonen van een huis van een alleenstaande man die hierdoor zijn leven weer op kan pakken Via Stichting Present Smallingerland

pagina21

“De verwachting van de jongeren is overtroffen!”

Wie Gwendy Nijman, contactpersoon van de vrijwilligersgroep Wat Jongeren verzorgen een maaltijd voor een groep oudere gehandicapten op vakantie Via Stichting Present Hardenberg

Wat is het mooi om te geven! En wat is het mooi om te zien dat jongeren dat ook zo ervaren! Present gaf een voorlichtingsavond over het werk van Present voor de jeugdverenigingen in onze gemeente. Onze groep was direct enthousiast en heeft zich opgegeven. Begin juli werd ik benaderd voor het volgende project. Een groep oudere gehandicapten ging op vakantie in de Zwieseborg, een vakantiewoning in Hardenberg. Of wij na een dagje uit voor bewoners en begeleiders wilden koken. Met volledige vrijheid en een ruim budget. De voorbereidingen waren veel werk en heel gezellig, zoals een jongen later in het kerkblad schreef. We hebben een deel op woensdag voorbereid, zoals het ophalen van de boodschappen, het maken van de menukaarten en bloemstukjes voor op tafel en het voorbereiden van de kippensoep. Zo kwamen we donderdag goed voorbereid bij de Zwieseborg aan.

“Eerst de koffie en iets lekkers erbij uitdelen. Daarna de aardappels schillen en de bloemetjes op tafel.” De jongeren waren wel een beetje gespannen en onrustig. Ze zijn niet gewend om met deze doelgroep om te gaan en wisten niet wat te verwachten. Maar de sfeer zat er al snel goed in en de jongeren gingen samen met de mensen aan het werk. Eerst de koffie en iets lekkers erbij uitdelen. Daarna de aardappels schillen en de bloemetjes op tafel. De jeugd was erg enthousiast bij de voorbereidingen en hun verwachtingen zijn overtroffen. Wat hebben we genoten. De mensen voor wie we het gedaan hebben, maar wij ook! Het was mooi om te zien dat de jongeren hun reserves lieten varen en helemaal zichzelf werden en ook zo met de mensen om gingen. En dat de mensen het leuk vonden bleek wel uit het leuke presentje dat ze voor de jongeren gemaakt hadden! Ik ben trots op deze jongeren, dat ze het zo goed gedaan hebben! Een compliment voor Nienke van Present, die deze match maakte en ons goed begeleid heeft en altijd weer leuk en positief reageerde op alle mails met vragen die ze kreeg. Zij zorgde er ook voor dat er een leuk artikel in de krant verscheen, waar de jeugd ook hele positieve reacties op kreeg, wat ze erg leuk vonden.” Benieuwd naar het artikel in de krant? Bekijk het online: http://bit.ly/1ccViBt.

PAGina22

VER HAA L15 Har den berg

VERH AAL16 elburg

Wie Leonard van de Wetering, medewerker GGD, bemoeizorg Wat Opruimen huis en tuin van alleenstaande, oudere mevrouw Via Stichting Present elburg

Samen sta je sterk Eigenlijk kan ze het huis niet meer betalen, maar ja, het was eerder van haar zoon, net als alle spullen. Die doe je toch niet zomaar weg? De makelaar doet een melding bij bemoeizorg. Het huis moet verkocht, maar zo gaat dat niet. En mevrouw kan het niet alleen. Ik tref een broze, depressieve, geïsoleerde oude dame aan, nog midden in het rouwproces om haar 3 jaar geleden overleden zoon. Het huis en de spullen van haar zoon staan er nog zoals hij ze heeft achtergelaten. De spullen zijn een beetje haar zoon geworden. En mogen dus ook niet weg. Maar het huis staat helemaal vol en de dubbele lasten zijn niet meer op te brengen. Er MOET wat gebeuren. Langzaam weet ik wat spullen op te ruimen. Het moet wat sneller en er wordt een opkoper gevraagd om langs te komen. Maar dat werkt niet. Alle spullen die zomaar op een grote bult gaan, alles bij elkaar, dat trekt de mevrouw niet. Uiteindelijk wordt besloten om alle waardevolle spullen op te slaan in een opslagruimte. Wat overblijft zijn meubels en zo meer. Langzaam heeft ze ruimte om de overgebleven spullen weg te doen. De waardevolle hoeven immers niet weg, die mag ze houden. Dit is het moment dat ik Present inschakel. Ik kende Present al via andere klussen en weet wat ik kan verwachten: Een goede begeleiding, respect en een gemotiveerde groep.

“De dag waar ze zo tegen op zag, wordt zelfs gezellig! ” De contactpersoon van de groep gaat mee op projectbezoek. Er wordt kennis gemaakt, afgesproken wat er allemaal moet gebeuren, wie wat mee neemt, dat soort zaken. Er wordt uitgelegd dat het heel moeilijk is voor mevrouw om afscheid te nemen van de spullen, maar dat het toch moet gebeuren. Vol spanning wacht mevrouw de projectdag af. De groep neemt zelf koffie en thee mee, want dat wordt lastig in het huis van de overleden zoon, en mevrouw zorgt voor de taart. De dag waar ze zo tegen op zag, wordt zelfs gezellig! Mensen die voor haar klaar staan, zo maar. Die de spullen waar een ander nog wat aan kan hebben naar de kringloop brengen, die in een ochtend doen waar zij al jaren tegenaan hikt. Ze vindt het in een woord geweldig en bedankt de groep met tranen in haar ogen. Daarna komt er nog een groep via Present om de tuin, waar al 3 jaar niets aan is gebeurd, op te ruimen. Nu is alles klaar en kan het huis verkocht. Eind goed, al goed.

pagina23

Samen werken voor een dankbare bewoner Na een voorlichtingsavond van Present Assen in onze kerkelijke gemeente, hebben we als kringgroep het voornemen gesteld om ons 2 keer per jaar in te zetten voor een project van Present. Dit najaar werd onze inzet gevraagd bij het opknappen van een woning. De eerste stap is dan het zoeken van een ploeg vrijwilligers en daarnaast ga je als contactpersoon met een medewerker van Present op kennismakingsbezoek. Om een indruk te krijgen van de omvang van de klus, wat wel en (nog) niet gedaan kan worden en om kennis te maken met de hulpontvanger. Samen met de bewoner en een begeleider van een maatschappelijk organisatie worden dan afspraken gemaakt.

“Zoveel onbekenden die je willen helpen en iets voor je doen.” Bij ons project ging het om een persoon van middelbare leeftijd die door omstandigheden al bijna een jaar op de betonvloer van de hele beneden verdieping woonde, met een minimum aan meubels. Voor de ramen geïmproviseerde gordijnen. Ook de wanden konden een beurt gebruiken. We spraken af om de wanden en het plafond te sausen, in een achterkamer te behangen en in de woonkamer laminaat te leggen en gordijnrails te bevestigen. De eerste stap was het verzamelen van de nodige materialen, waarin Present een belangrijke rol had. Via contacten met onder andere bouwmarkten werden veel goederen belangeloos aan Present ter beschikking gesteld. Zelfs een tweeen een driezitsbank konden geregeld worden! Ondertussen werd de ploeg vrijwilligers concreter, ieder kreeg zo z’n eigen taak. Op de projectdag zijn we om 09.00 uur begonnen, de bewoner zorgde voor de koffie. Voor de bewoner is het best een emotioneel gebeuren als een groep van 7 vrijwilligers over de vloer komt. Zoveel onbekenden die je willen helpen en iets voor je doen. Gelukkig ben je er als contactpersoon al eerder geweest en ook de medewerker van Present en de begeleiding van de bewoner waren bij aanvang aanwezig. Rond een uur of 4 was de klus geklaard. Grote dankbaarheid bij de bewoner. Voor ons een voorrecht iets wezenlijks te hebben mogen doen voor een naaste.

Wie Contactpersoon van de vrijwilligersgroep Wat Huis sausen en laminaat leggen Via Stichting Present Assen

VERHAAL 17Assen PAGina24

Present als nietbedreigende hulpverlener Dit verhaal uit de Maasstad gaat over een gezin bestaande uit een oma met een aantal inwonende (klein)kinderen, een dochter die in verwachting is en een hond. Ze leefden in een jarenlang vervuild huis met 1,5 meter opgestapelde rommel in alle kamers, een onbruikbare badkamer met lekkages op de eerste etage boven de keuken en kale muren en vloeren. In het huis zwierf zo’n 360 kilo vuil wasgoed rond, want de wasmachine was al lang out of order. De nadrukkelijk aanwezige hond werd soms in huis uitgelaten, want dat

Wie Bob Kagenaar, medewerker Present Rotterdam Wat Eindelijk een schoon huis én samenwerkende hulpverleners Via Stichting Present Rotterdam

maakte toch niet veel uit. Kortom, een situatie waarin het heel ongezond was om te wonen en leven. Er was al jaren op geen enkele wijze constructief contact meer met hulpverleners. Want de jeugdzorg en andere instanties zorgden er immers alleen maar voor dat de toen nog minderjarige kinderen ‘uit huis werden geplaatst’, volgens oma. Alle officiële organisaties werden gezien als bedreiging. Steeds meer vertrouwen: op naar een schoon huis! Present is het uiteindelijk gelukt om, na enkele gesprekken, het vertrouwen van de zwakbegaafde, maar verbaal sterke oma te winnen en de noodzaak om te komen tot opruimen, schoonmaken én opknappen duidelijk te maken. Kleine groepen vrijwilligers hebben in meerdere dagdelen enorm veel werk

VER HAA L18 Rot ter dam

verzet in het huis. Eerst het opruimen van alle kapotte en niet meer te reinigen materialen, waarmee we twee vrachtwagens vol kregen. Vervolgens het afvoeren van de vele kilo’s wasgoed. Tussen de rommel kwamen zo’n zestal vuilniszakken met daarin post en papieren tevoorschijn, inclusief medische dossiers en inmiddels als verloren aangegeven paspoorten. Het uitzoeken en ordenen van deze papiermassa heeft een tweetal vrijwilligers twee dagen gekost. Dankzij vele Present-vrijwilligers is gedurende langere tijd opgeruimd, schoongemaakt, geverfd, behangen, noem maar op. Het schone wasgoed kon in de kasten worden opgeborgen, de lekkages werden gemaakt en de keuken werd schoongemaakt. En dochter kon bevallen in een ziekenhuis en bij terugkeer rekenen op een schone kinderkamer.

“Een mooi resultaat, maar er was een ding nog niet opgelost” Maar hoe herstellen we het vertrouwen in hulpverlening? Een mooi resultaat, maar er was een ding nog niet opgelost: het ontbreken van een verbinding, ofwel: vertrouwen, met de instanties, zoals de woningcorporatie, de wijkagent, jeugdzorg, kinderbescherming, medici, justitie, de deelgemeente, maatschappelijk werk. We kwamen erachter dat alle instanties die zich in het verleden met dit gezin ‘bemoeiden’ nog nooit samen aan tafel hadden gezeten. De inzet van Present als stichting, hulpgever en niet-bedreigende organisatie was om, met goedkeuring van het gezin, een collectief overleg te hebben met al deze instanties. Na vele pogingen tot afspraken is dit gelukt. Met een prachtig resultaat: gecoördineerde hulpverlening, advies en nazorg voor dit gecompliceerde gezin. Over bruggen bouwen gesproken!

pagina25

Wie Anita de Putter, wijkverpleegkundige bij ZuidZorg, Wat Verhuizing van een alleenstaande vrouw en haar neef, beiden op leeftijd Via Stichting Present eindhoven

‘Tsjonge, willen ze dat? Da’s fijn’ Ik trof in augustus 2013 de volgende situatie aan: een 86-jarige vrouw en haar neef van 67 jaar, met beiden lage verstandelijke vermogens, wonen samen in een verwaarloosd huis. Zwerfkatten en een muizenplaag hebben het huis zwaar vervuild en vanwege de sterke urinelucht van de katten, is het bijna niet mogelijk om langer dan een half uur binnen te zijn. Bovendien zijn er geen mantelzorgers die de twee kunnen helpen en heeft mevrouw

VER HAA L19 ein dho ven PAGina26

op dat moment een wond die nodig verzorgd moet worden. Speciale huishoudelijke hulp wordt ingezet om het enigszins leefbaar te maken. Daarnaast wordt contact gelegd met de woningcorporatie, die een gelijkvloers appartement toewijst. Maar hoe te verhuizen? De 86-jarige vrouw en haar neef kunnen dat absoluut niet zelf organiseren.

“Hier kwamen werelden bij elkaar… indrukwekkend.” Ik schakel Present in, die een groep mannen, collega’s, aan ons koppelt. Het werd een bijzondere ontmoeting. De teamleider van een bedrijf, netjes gekleed, staat in het zwaar vervuilde huis, waar hij uitlegt aan mevrouw en meneer wat maatschappelijk ondernemen in de praktijk betekent en dat dit ook goed is voor teambuilding. Op de vraag van mijn enigszins dove cliënt ‘Wat zegt-ie?’ leg ik uit dat deze meneer haar samen met nog wat kantoormensen komt helpen verhuizen. ‘Tsjonge, willen ze dat? Da’s fijn.’ Hier kwamen werelden bij elkaar… indrukwekkend. De groep vrijwilligers was zeer positief over de (teambuildings) activiteit en haalde aan het einde van de verhuizing zelfs taart. Alle vrijwilligers gingen gezellig en respectvol om met mijn cliënten en zullen zich ongetwijfeld gerealiseerd hebben dat ook deze situatie een onderdeel is van onze samenleving. Als hulpverlener kom je soms in contact met mensen die geen familie hebben, in een sociaal isolement zijn geraakt en niet het vermogen hebben om zonder hulp hier uit te komen. Het is goed dat je dan een gerichte hulpvraag neer kan leggen bij Present.

VERH AAL20 zeew olde

Wie De hulpontvanger zelf Wat Woonkamer geschilderd en behangen bij alleenstaande vrouw die geen hulp toeliet Via Stichting Present zeewolde

Lieve mensen, Ik wil jullie nogmaals bedanken wat jullie voor mij gedaan hebben. Jullie kenden mij niet eens. Nog steeds leef ik in een droomwereld. Ik kan het nog steeds niet geloven. Wat is mijn huis een droompaleisje geworden. Na drie dagen toch inrichten. En opruimen en weggooien. En steeds elke dag alle muren en het plafond bekijken. Jullie willen niet weten wat mijn huisje nu betekent. Ik voel me er, dankzij jullie, zo gelukkig. Echt zo gelukkig. Jullie zijn echt engeltjes om mij te helpen. Iedereen zegt: je bent gelukkig en blij met je huisje. Ja, dat ben ik echt. En de nachten zijn nog kort, want ik wil elke minuut genieten van het geluk van mijn huis. Dankzij jullie heb ik weer zin gekregen om meer te doen voor mijn droompaleisje. En ik ga het doen ook. En oké, sommigen zijn niet blij. Niet aan het behang komen, kijk uit met de bureaustoel die mag niet tegen het behang. Haha. O, ik ben zo trots op jullie, eerlijk waar. En ik hou van jullie wat jullie voor mij gedaan hebben. En ik wilde geen hulp. Ik probeer liever anderen te helpen met steun. En ja, ik weet dat ik nooit aan mijzelf denk. Lieve mensen ik ben zielsgelukkig met mijn droomhuisje en jullie maakten er een paleisje van. Ik bedank jullie er uit het diepste van mijn hart voor. Dank jullie ervoor, ik stop anders weer huilen van geluk dankzij jullie. Xxxxxxxxx” Zo’n 10 vrijwilligers staken hun handen uit de mouwen om mevrouw te helpen. Jarenlang liet ze geen hulp toe. En nu? Nu staat ze open voor nog meer hulp en is Present samen met de maatschappelijke organisatie die mevrouw bijstaat het gesprek aangegaan met de woningbouw, om haar nu samen verder te helpen.

pagina27

VERHAAL 21hard erwijk Wie Hente Taylor, hulpverlener bij Riwis Zorg en Welzijn Wat Verhuizing van alle spullen Via Stichting Present HARDERWIJK

Toch verhuizen, dankzij de hulp via Present Toen mijn cliënt een woning aangeboden kreeg en zou gaan verhuizen, kwamen we voor een dilemma te staan: wel of niet de woning accepteren? En zo ja: hoe kunnen we dan verhuizen zonder een sociaal netwerk om te helpen en zonder financiële middelen? Via via kregen we de tip om eens te informeren bij Present. We hoopten op een beetje hulp voor de zware spullen, maar kregen uiteindelijk hulp bij de hele verhuizing! Super! Wat echt heel fijn was, was dat de coördinator van Present en een van de verhuizers eerst zijn langs geweest om de situatie op te nemen en kennis te maken bij mijn cliënt. Het is fijn om eerst kennis te hebben gemaakt. Mijn cliënt moest toch haar spullen uit handen geven aan een aantal onbekende mensen.

“We hoopten op een beetje hulp voor de zware spullen, maar kregen uiteindelijk hulp bij de hele verhuizing!” Het voorbereidend werk had mijn cliënt al gedaan, door veel in dozen te pakken en kasten voor een deel al uit elkaar te halen. Maar wat een mooie verrassing, dat op de ochtend waarop we hadden afgesproken een zeer grote ploeg betrokken en hulpvaardige mensen klaar stond. Alle spullen waren in ongeveer 3 uur verhuisd, veel sneller dan verwacht! En zelfs boeken werden met zorg weer in de boekenkast gezet! Moe, tevreden en dankbaar voor alle hulp, zat mijn cliënt in de middag in haar nieuwe huisje met de spullen om zich heen. Wat is het uniek om te merken dat er een groep vrijwilligers bereid is om zomaar te helpen bij mensen in nood. Mijn cliënt had anders geen mogelijkheid gehad om te verhuizen, terwijl het verhuizen om gezondheidsredenen noodzakelijk was!

PAGina28

Vers gesneden ananas, intense gesprekken en onthutsende verhalen van asielzoekers

fie- en theespullen pakken. Wij pakken onze spullen uit. Corinne van Present komt een paar minuten later, begroet iedereen, praat even met een paar en wanneer de eerste asielzoekers komen geeft ze aan dat ze weer vertrekt, want het zal best goed gaan zo. Bijzondere ontmoetingen met mensen vanuit de hele wereld We hebben eerst koffie en thee met appeltaart genuttigd om er in te komen. Vijf tot 8 asielzoekers drinken een kopje koffie met taart mee. Daarna gaat Piet ananas snijden, lof oogstend met zijn speciale snij-

Om 9.30 uur word ik opgehaald door Piet. Ik heb melk,

apparaat, en meloenen. De kinderen van Ans delen appels en peren

sap, broodjes en kaas bij me. Piet heeft ananas, meloen

uit. Om kwart over twaalf zetten we de broodjes op tafel en lunchen

en bananen bij zich. We halen Tineke op die mandarijnen

we met 15 mensen. Ieder heeft nu 1 of 2 gesprekspartners en er wordt

bij zich heeft en Marieke die een appeltaart heeft gebakken. In de auto

intens gesproken en meegeleefd.

hebben we het er nog over dat het best spannend is. Het is een zoda-

vragen?

“Het is goed om nu een gezicht te hebben bij asielzoekers, onze medemensen”

‘Het zal best goed gaan zo’

Met een man een man uit Azerbeidzjan bijvoorbeeld, wiens naam

We zijn er nog voor 10.30 uur en lopen naar de receptie. De man ach-

moeilijk te verstaan is. Hij is hier al 11 jaar en weet nog steeds niet of hij

ter de balie vertelt dat hij al 16 jaar voor de COA (Centraal Orgaan

mag blijven. En met Ahemd uit Soedan die eerst afwachtend is maar

opvang Asielzoekers, red.) werkt als portier. Eerst in Amersfoort en de

later onthutsende dingen vertelt. Bijvoorbeeld over zijn onterecht ge-

laatste vier jaar in Utrecht. Hij roept Roberto op via de mobilofoon.

vangenschap in Soedan en zijn depressie en zelfmoordpogingen als

Opmerkelijk dat hier nog mee gewerkt wordt. Maar dit zit op een heel

hij in Nederland lange tijd op straat leeft. Paul komt binnen steunend

andere frequentie en dan worden ze niet gestoord.

op zijn rollator, hij verlangt ook al jaren naar een verblijfsvergunning.

nig andere manier van omgaan met elkaar. Niet voor je werk, ook niet met familie of vrienden. En ook wie tref je er aan en wat kunnen we

Er komen vervolgens ook twee vrouwen lunchen, twee moslima’s uit We worden hartelijk ontvangen door Roberto Gomez. Iemand van

Somalië. Wanneer ik voorstel om te bidden voor het eten, hebben ze

Spaanse afkomst, die al jaren werkt in een asielzoekerscentrum. Hij is

daar geen problemen mee, want dat doen ze als moslima’s ook.

de coördinator van deze dag. Hij gaat samen met een collega de kof-

VERH AAL2 2wes t-bet uwe

Een gezicht bij asielzoekers Tot slot krijgen we nog een rondleiding van Roberto door een van de 8 gebouwen, waar wel 100 mensen kunnen wonen. Sommige kamers hebben een gemeenschappelijke keuken, douche en toilet. Dat is vooral voor mensen die alleen zijn. Gezinnen krijgen een gezamenlijke kamer met keuken, toilet en douche. Wanneer we één kamer zien met twee stapelbedden en voor ieder een kastje, begrijpen we dat het voor onze begrippen behelpen is. Maar voor sommige asielzoekers is het een weelde na een tijd van onzekerheid en een vlucht voor hun overheid met gevaar voor eigen leven en hun schaarse bezittingen. Een paar dagen later zien we elkaar als groep weer en blikken we terug op de lunch. Het is goed om nu een gezicht te hebben bij asielzoekers, onze medemensen. Ook al kunnen we maar weinig voor ze betekenen, ze vonden het zichtbaar fijn dat we dit deden.”

Wie Meneer De Kam, lid van de vrijwilligersgroep Wat Koffie drinken en lunchen met asielzoekers Via Stichting Present West-Betuwe

pagina29

Vertrouwd en ook bijzonder: tijd en aandacht voor elkaar

Wie Stella Broeks, zorgmanager bij verpleegcentrum Gereia Wat Elkaar ontmoeten en samen film kijken Via Stichting Present Oldenzaal

Een middag met een gouden randje en voor herhaling vatbaar. In verpleegcentrum Gereia in Oldenzaal waren bewoners door Present uitgenodigd voor een ontmoetingsmiddag. Wat we gingen doen? Samen een film kijken en daarna, nog belangrijker: aandacht voor elkaar. De symbolische film over de leefwereld van pinguïns bekeken we met hart en hoofd. Deze prachtige dieren leven in onherbergzaam gebied, onder barre omstandigheden en in een zekere eenzaamheid, maar ook met een vasthoudendheid en bovenal met liefde voor de familie. Een intrigerende film voor veel van ons.

“Wat mooi om te zien dat ‘nieuwe mensen ontmoeten’ past bij alle leeftijden!” Het mooiste van de middag moest nog komen: elkaar beter leren kennen met een lach en een traan. De omschrijving ‘waardevolle ontmoetingen’ geeft de kwaliteit weer. Een aantal partners van de bewoners en enkele woonbegeleiders waren er ook bij, belangrijk voor het vertrouwde gevoel. Wie heeft dat niet nodig? Het dorpse karakter spreekt voor zich als je gezellig met elkaar aan tafel zit. Wie is degene met wie je in gesprek bent? Vitaliteit ervaart iedereen weer anders. Die vrijdagmiddag was dit merkbaar door de veerkracht die veel van de aanwezigen toonden: omgaan met beperkingen en toch genieten van wat het leven te bieden heeft. We ontmoetten allemaal nieuwe mensen en daar kun je wat van opsteken. Hoor je van de een wat voor hobby’s of werkzaamheden hij of zij interessant vindt, van de ander hoor je een mooie levenservaring. Een ‘bruin café gevoel’ ontstond, door de gezellige gesprekjes in kleine groepjes en natuurlijk ook door de hapjes en drankjes die er bij geserveerd werden. Wat mooi om te zien dat ‘nieuwe mensen ontmoeten’ past bij alle leeftijden!

PAGina30

VER HAA L23 old enz aal

VERHA AL24D ENHELDER

Wie Marjola Dillema, medewerker van het Leger des Heils Wat Samen met cliënten van enkele maatschappelijke organisaties naar Sail Den Helder Via Stichting Present Den Helder

Eindelijk een dagje uit voor 245 Heldenaren

Hoe ga je een dag ontspannen uit als je financiële problemen hebt, eenzaam bent of een (ernstige) lichamelijke beperking hebt? Dat is vaak lastig en soms zelfs helemaal niet mogelijk, bijvoorbeeld voor de bezoekers van Bij Bosshardt (een buurtsteunpunt van het Leger des Heils, red.). We hadden al vaker met plezier en succes samengewerkt met Present voor onze bezoekers, en toen het team onze bezoekers uitnodigde voor een rondvaart tijdens Sail (een jaarlijks zeilevenement in Den Helder, red.), waren we natuurlijk direct enthousiast. De inschrijflijst was dan ook snel ingevuld en op die voorzomerse dag stonden we met z’n 30’en klaar om er een feestje van te maken. Een glimp van de koning en onderweg lekkere borrelhapjes Samen met nog eens 215 cliënten van andere maatschappelijke organisaties uit Den Helder, werden we ontvangen door het Present-team met een kop koffie en cake, aangeboden door het Koninklijk Instituut der Marine. Ondertussen kwamen de Tall Ships de haven binnen varen en was er op het water en op de kade een drukte van belang. Iedereen hielp elkaar de boot op, met of zonder rolstoel of scootmobiel.

“Vol van de indrukken gingen we weer huiswaarts. Nog lang was de rondvaart het onderwerp van gesprek.” De borrelhapjes stonden klaar en de rondvaart ging van start. Anderhalf uren lang heeft de hele groep er enorm van genoten. Van elkaar, de omgeving, de prachtige boten en van een wel heel speciale bezoeker. De marine vierde datzelfde moment haar 525-jarige bestaan, waarvoor onze koning WillemAlexander speciaal naar Den Helder kwam. We hoopten natuurlijk een glimp van onze koning op te kunnen vangen en dat lukte! Het schip kruiste de sloep waar de koning mee aan wal ging bij de Marinehaven. Vol van de indrukken gingen we weer huiswaarts. Nog lang was de rondvaart het onderwerp van gesprek.

Een onvergetelijk dagje uit voor 245 mensen Naast de cliënten van het Legers des Heils, konden cliënten van deze organisaties mee met de rondvaart: Omring (thuiszorg), ’s Heerenloo (gehandicaptenzorg, GGZ, Brijder (verslavingszorg), Geriant (hulp bij dementie), Parlan (jeugd- en opvoedhulp) Esdege Reigersdaal (gehandicaptenzorg), Humanitas (maatschappelijk werk door vrijwilligers), Internationaal vrouwencentrum en Handicamp Outdoor (reisorganisatie voor lichamelijk beperkten).

pagina31

Elkaar ‘anders’ leren kennen Binnen de diaconie van de kerk in Nunspeet leefde al langer de wens om als diakenen meer zichtbaar te zijn binnen de gemeente. Onze diaconale werken zijn meestal van financiële en adviserende aard. Praktische hulpverlening werd door ons vaak besproken, maar was lastig concreet te maken. Hierbij schoot de plaatselijke Stichting Present te hulp.

“De reacties van de jongeren en begeleiders waren zeer enthousiast en dankbaar.” We konden het buitenverblijf van een logeerhuis van Philadelphia opknappen. Jongeren met een lichamelijke of geestelijke handicap of een autistische stoornis kunnen daar in het weekend logeren, om de thuissituatie te ontlasten van de dagelijkse zorg. Tijdens het kennismakingsgesprek werd algauw duidelijk wat de behoefte was. Met z’n achten gingen we aan de slag. De klimop op de schutting werd geknipt, het terras ontgroend met een hogedrukreiniger en de muur van de schuur was gewit. Deze werkzaamheden leverden gelijk resultaat op. De binnenplaats knapte zienderogen op, zeker ook nadat de muur gewit werd. Vervolgens hebben we het aanwezige houten tuinmeubilair geschuurd en voorzien van een frisse laag beits. Omdat deze beits niet in een keer dekte, zijn we nog 2 avonden teruggeweest om deze nogmaals te beitsen. Al met al een goede zaterdag met zichtbaar resultaat, waarvan de jongeren in het logeerhuis direct konden genieten. De reacties van de jongeren en begeleiders waren zeer enthousiast en dankbaar. Ook het praktisch bezig zijn met elkaar geeft een verbondenheid en gelegenheid om elkaar ‘anders’ te leren kennen.

Wie Albert van Rijssen, lid van de vrijwilligersgroep Wat Handen uit de mouwen in een logeerhuis van Philadelphia Via Stichting Present Nunspeet

VERHAAL 25Nun speet

PAGina32

VER HAA L26 KAM PEN

In 4 uur tijd een wereld van verschil Ze is 28 weken zwanger en het overzicht over haar leven kwijt. Ze staat er ineens alleen voor en moet gauw een plekje maken voor de komst van de baby in haar kleine huis. Vrienden geven niet thuis en haar eigen moeder is fysiek zwak. Bovendien: ze heeft weinig geld voor extra’s. Ze geeft aan dat ze bang is dat als zij de boel niet op orde heeft, haar kindje uit huis zal worden geplaatst. Ze wil er alles aan doen om dit te voorkomen. Een schoon huis is haar eerste stap. De vorige bewoner, aan wie ze haar huis had onderverhuurd, heeft het erg vies gemaakt.

“Een aantal dames uit de groep koopt zelfs nieuwe spullen, belangeloos!” Wie Marloes van der Molen, medewerker van jeugdzorgorganisatie Vitree Wat Opknappen woning alleenstaande aanstaande moeder Via Stichting Present Kampen

Via mijn collega’s krijg ik een mail over Present. Hierin wordt uitgelegd dat er voor een groep nog een project gezocht wordt. Dat komt goed uit! Op zeer korte termijn komt een eerste afspraak van de grond met behulp van de medewerker van Present die bemiddelt tussen de groep en mijn cliënte. De groep vrijwilligers gaat hard aan de slag in haar huis. Alle afval wordt weggebracht, er wordt gesaust, de vloer wordt hersteld en het huis wordt schoongemaakt voor de aanstaande moeder. Een aantal dames uit de groep koopt zelfs nieuwe spullen, belangeloos. Er is zelfs nog een potje geld voor wat nieuws op de vloer. En dat allemaal in 4 uur tijd. Hartverwarmend en overdonderend! Deze hulp komt precies op tijd voor mijn cliënte. Zo kan ze een nieuwe start maken en met een gerust hart haar baby laten komen.

pagina33

Wie zaait, zal oogsten; samen aan de slag in de volkstuin De mensen die het hele jaar verbouwd hebben zijn blij! Lekker buiten, met de handen in de aarde. Met de schoffel het onkruid wieden. En een prachtig resultaat van de vruchten der aarde. In maart 2013 zijn wij in gesprek gegaan met de volkstuinvereniging in Heerhugowaard. De tuinen lagen braak, wat natuurlijk jammer was voor de vereniging. We zagen een kans: wat nu als mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank de tuinen gaan onderhouden? Er was wat overredingskracht voor nodig, maar uiteindelijk hadden in april 10 mensen zich opgegeven voor dit project. Eén van de vaste vrijwilligers van Present wilde dit project

Wie Gea Klercq, coördinator Present Heerhugowaard Wat Een volkstuin onderhouden samen met mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank Via Stichting Present Heerhugowaard

organiseren, mede doordat hij bekend is met het fenomeen volkstuin! Materiaal werd aangeschaft en er werd een contract gemaakt en regels opgesteld, die ondertekend werden door deze mensen.

“We zagen een kans: wat nu als mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank de tuinen gaan onderhouden?” En wat is er dit jaar veel gezaaid en geoogst! De mensen zijn tevreden, gaan of gezamenlijk of alleen naar de volkstuin, leren veel van de mensen

VER HAA L27 Heer hugo waard

van de volkstuin. Ook de volkstuinders vinden het mooi om deze mensen

te vertellen en te leren hoe je een gewas kan telen. De vrijwilliger van

Present was de tussenpersoon tussen de mensen en het bestuur van de volkstuinvereniging en deed het heel goed. En de volkstuinvereniging? Die kijkt met plezier naar de samenwerking tussen deze partijen. We hopen hier volgend jaar een vervolg aan te geven!

PAGina34

VER HAA L28 alm elo

“Zonder hen had ik het niet gered” Of ik mijn schoenen wel uit wil doen. Straks moet ze nog even wat schoonmaken. Ik dacht dat ik van mijn stoel viel. Wie mij dit een jaar geleden verteld had, had ik uitgelachen. Ik kwam een jaar geleden voor het eerst op bezoek bij Kim (laten we haar zo noemen), maar moest daarvoor al mijn ervaring aanspreken. Ze was heel wantrouwend naar hulpverlenende instanties. En nu weer iemand. Langzaam win ik haar vertrouwen. Langzaamaan mag ik telkens wat meer doen. Eerst de financiën. Vuilniszakken met post die niet open gemaakt is. Schulden, schuldeisers, deurwaarders, er is genoeg te doen. Als dat een beetje begint te lopen, blijkt dat ze, 22 jaar oud, zwanger is van de 2e. De vader is 18. Hoe moet dat gaan, vraag ik me af. Helemaal omdat het huis een puinzooi is, er geen vloerbedekking is, er nodig geverfd en gesaust moet worden. Om van de babykamer nog maar niet te spreken. Door de borderline van Kim is het samenwerken extra moeilijk. Een nieuw begin, dat zou fantastisch zijn. Ik zie maar een mogelijkheid: Present inschakelen. Kim wil hier eerst nog niet aan. Schaamt zich. Uiteindelijk stemt ze toe. Ik weet dat de begeleiding vanuit Present heel goed is. Ik leg uit wat wel en niet kan. Het voelde meteen goed aan. Zowel de medewerker van Present als de contactpersoon van de groep pakken het heel goed op.

“En de vrijwilligers? Die zeiden dat ze best nog wel eens een keer wilden rijden als ze in nood zat.” Op een zaterdag stonden er ’s morgens om 8 uur 10 vrijwilligers op de stoep. Zij hebben gebuffeld, een ander woord is er niet voor, tot ’s middags 18.00 uur. EN HOE!! Kim vond het heel zwaar, had het er moeilijk mee, maar gaandeweg de dag ging ze helpen, kreeg ze tips over hoe ze dingen op kon ruimen en schoon

Wie Linda van Kraaij, thuisbegeleider ZorgAccent Wat Schoonmaken en opruimen huis alleenstaande jonge moeder Via Stichting Present Almelo

kon maken. Ze voelde het respect van de groep. Aan het einde van de dag waren deurklinken gemaakt, het balkon schoongemaakt, laminaat gelegd, gesaust, geverfd, aanhangers vol naar de stort gebracht, prinsessengordijnen die een groepslid mee had genomen opgehangen, kasten in elkaar gezet en ingericht, opgeruimd, lampen opgehangen, kortom: alles. EN HET WAS KLAAR!. En nu? Het is zo schoon nu. En het blijft schoon. Ze doet zelf haar financiën met een beetje hulp en als moeder doet ze het hartstikke goed. De babykamer is picobello. En de vrijwilligers? Die zeiden dat ze best nog wel eens een keer wilden rijden als ze in nood zat. Hartverwarmend. Door dit alles krijgt ze weer vertrouwen. Ook in de goede bedoelingen die ik met haar heb. Ik mag nu ook wat opvoedtips geven. Weer een stapje verder. Ik had niet verwacht dat ze dit zou bereiken. Dit is echt een omkeer. Geweldig dat er een groep was die dit wilde doen. Zonder hen, had ik het niet gered.

pagina35

“Zou iemand die dag met me hebben meegekeken?”

weken een kennismakingsgesprek tussen een van de vrijwilligers en mevrouw. Om uitgebreid te luisteren naar mevrouw, te bekijken wat nodig is en de overvolle slaapkamer en de tuin te inspecteren. De afspraak voor de grote opruimdag werd ook meteen gepland. Of ze haar spullen mogen weggooien...

Met tassen vol lekkers en gekoelde limonade loop ik in

Terug naar die zaterdagmiddag. Mevrouw loopt in de eerste instan-

de richting van het huis van mevrouw Van Beek. Midden

tie zenuwachtig tussen de mannen door. Na jaren alleen te hebben

in de straat staat een enorme container. Ik merk dat er

moeten overleven was de hoeveelheid mannen imposant. Maar me-

een giechelend puberachtig gevoel naar boven ontpopt, alleen al

vrouw gaat zich steeds meer op haar gemak voelen. Ze ziet in dat er

door het zien van die container. In de achtertuin van mevrouw hoor

echt iets gebeurt.

ik een geluid waarvan ik vermoed dat dit een hogedrukspuit is. In de voortuin staan twee flinkgebouwde mannen vol ijver het onkruid

In eerste instantie zou ik alleen mevrouw begeleiden op de dag.

te verwijderen, onkruiddoek te leggen en nieuwe plantjes te poten.

Maar buiten het coachen door sop ook ik de keuken. Bij het zien van al dat enthousiasme, kun je niet stil blijven zitten. Vanuit het raam

In de tussentijd passeren er nog twee sterke mannen die samen de

ontdek ik dat mevrouw en een heel kordate man elkaar bij het leeg-

overvolle slaapkamer leeg halen, met goedkeuren van mevrouw.

halen van de schuur hebben gevonden. Deze vrijwilliger blijkt een

Banken, televisie, dozen en andere, onverklaarbare artikelen gaan de

enorm positieve invloed op mevrouw te hebben. In zijn platte Haags

trap af richting voordeur op weg naar de container. Tussendoor ont-

krijgt hij mevrouw zover dat zij toestemt spullen weg te gooien. En

dek ik nog een andere gespierde man. Dit blijkt de verantwoorde-

dan ook nog de big smile op haar gezicht te behouden. Een talent

lijke te zijn van de heren. Net als zijn compagnons gekleed in nette

dat niet iedereen bezit!

kleding. Het duurt niet lang of ook deze man gaat zich spontaan met de tuin bemoeien. Wat hier gebeurt, zorgt ervoor dat het onmogelijk

Aan het einde van deze dag hebben de heren bereikt dat mevrouw

is om toe te blijven kijken, met of zonder stropdas.

een opgeruimde schuur heeft. Een verzorgde achtertuin. Een voortuin die er weer prachtig uit ziet. En een leeggehaalde slaapkamer.

“In de voortuin staan twee flinkgebouwde mannen vol ijver het onkruid te verwijderen, onkruiddoek te leggen en nieuwe plantjes te poten.”

Behalve dat haar huis volledig is veranderd, is deze dag ook op een ander vlak meer dan kostbaar voor haar. Er bestaan mensen op aarde die goed zijn voor de ander. En dan spreken we nog niet eens over de gezelligheid die deze dag met zich meebracht. Het was geen dag die een lichtje in de tunnel liet schijnen, het was een dag die het hele Philipsstadion verlichtte.

Hoe help ik mevrouw Van Beek met mijn karige 55 uur? Enkele weken voor deze zaterdagochtend, is de moed me in de

Vijf maanden later: Present raakt iedereen

schoenen gezakt. Machteloos las ik die avond mijn werkmail. Tus-

Het resultaat na vijf maanden? Mevrouw is met haar beperke finan-

sen de berichten zag ik een aanbieding van Stichting Present. Het

ciële middelen haar huisje aan het opknappen. Haar tuintje blijft er

had niet mooier gekund. Zou iemand die dag met me hebben mee-

netjes uitzien en ze geeft aan zin te hebben om haar huis ook daad-

gekeken? Ik ben maatschappelijk hulpverlener en heb 55 uur ge-

werkelijk haar huis te laten worden. En de buurvrouw? Die heeft ook

kregen om het ongestructureerde huishouden en de financiën van

haar verwaarloosde tuintje aangepakt. Een actie van Present raakt

mevrouw Van Beek weer op de rails te krijgen. De tuin alleen zou

gewoon iedereen.

VERHAAL 29BAREN DRECHT

genoeg zijn om die uren vol te maken aan hulp aan mevrouw. En dan blijven de tot de nok toe gevulde slaapkamer, net als de erbarmelijke financiële situatie van mevrouw en problemen met haar zoon, nog over. Sommige mensen krijgen wel heel erg veel op hun bordje.

Dingen die sommige scenarioschrijvers niet willen verwerken in een soap omdat het te aangedikt lijkt.

Een lichtje aan de andere kant van de duistere tunnel

Ik besloot die avond direct op de oproep van Present Barendrecht

te reageren. Na een positieve reactie, lichtte ik mevrouw snel in. Zij reageerde in eerste instantie vol onzekerheid. Komen al die mensen dan in mijn huis? En ik kan het toch ook gewoon zelf? Langzaam

Wie Annemargreet Besters van Vivenz Maatschappelijke Dienstverlening Wat Schakelde Present-groep in om het huishouden van mevrouw te structureren Via Stichting Present BARENDRECHT

maar zeker besefte ze dat er een lichtje werd aangeboden aan de

andere kant van die heel duistere tunnel. We planden binnen twee

PAGina36

genom ineerd

VER HAA L30 Ens che de Wie Gerrie Berendsen, psychiatrisch verpleegkundige bij Livio Wat Schakelde Present in voor het opknappen van een nieuwe (andere) woning en de verhuizing Via Stichting Present Enschede

“Hij kan weer inhoud aan zijn leven geven, dankzij de inzet via Present” Het ging niet goed met meneer. Hij woonde al 25 jaar in zijn benedenwoning, waar de relatie met zijn bovenbuurvrouw erg slecht was. Geluidsoverlast, gevaarlijke situaties (bakstenen die naar beneden werden gegooid) en getreiter en geplaag van de buurvrouw zorgden ervoor dat meneer niet meer in zijn mooie huis met prachtig aangelegde tuin wilde wonen. De psychische klachten van meneer werden steeds erger, hij ontwikkelde straatvrees en vele fobieën en angsten. Ik ben hier binnen een maand weg, zei hij op een dag. De woningbouw, die op de hoogte was, wees hem een ander huis toe. Een vies huis dat stonk, was uitgeleefd en een beschimmelde en zwarte vloer had. Hij heeft geen familie en bijna geen netwerk om zich heen, enkel wat hulpverleners van RIBW en Livio. Verder was hij moederziel alleen. Ik schakelde Present daarom in om het huis te kunnen opknappen en voor hulp bij de verhuizing.

“Dankzij de man- en vrouwkracht kon meneer ‘s avonds weer in zijn eigen bed slapen” Maar liefst 3 groepen werden ingeschakeld om van het huis van meneer een thuis te maken. De woonkamer en keuken werden gesaust, de kamer behangen, net als de hal en de slaapkamer en de kozijnen kregen een nieuwe lik verf. Vervolgens werd de verhuizing gedaan en de tuin van meneer bij zijn vorige huis leeggehaald. Present had de verhuiswagens geregeld bij Twente Milieu die we propvol konden stouwen. Dankzij de man- en vrouwkracht kon meneer ‘s avonds weer in zijn eigen bed slapen. Toen ik laatst weer bij meneer was, waren het huis en meneer bijna niet meer terug te herkennen. Voor de verhuizing deed meneer bijna niets meer. Nu zit hij weer achter de naaimachine en heeft hij zijn gordijnen op maat gemaakt. Zijn tuin ziet er ook weer prachtig uit en van zijn huis heeft hij een prachtig paleisje gemaakt. Het lijkt net een klein Sisi museum. Meneer kan weer kwaliteit en inhoud geven aan zijn leven, dankzij de inzet via Present. Een groot compliment voor de vele vrijwilligers die zich inzetten voor de kwetsbare medemens, top gedaan!

pagina37

“Het ‘zondagochtendgevoel’ komt mede dankzij de vrijwilligers van Present weer terug” Vliethoven is in 1974 opgericht vanuit de stichting TCL: Tot Christelijke Liefdadigheid. We bieden onze, hoofdzakelijk dementerende, bewoners onderdak, verzorging en verpleging. Wat duidelijk wordt in de bijna 40 jaar van het bestaan, is dat het geloof voor veel bewoners als een rode draad door hun leven loopt. Voor onze bewoners betekent de wekelijkse kerkdienst dan ook veel die we hier organiseren. Er zijn echter helaas structureel te weinig vrijwilligers om de bewoners hiervoor op te halen, waardoor maar een beperkt aantal mensen kan komen.

“Samen zingen, een pepermuntje uitdelen, het lijkt allemaal niks, maar het is tegelijk zo veel.” Toen we werden gebeld door Johan (coördinator Present Noord-Groningen, red.), kwamen we daarom al snel op het idee om vrijwilligers te vragen om op zondagmorgen te komen. We planden meteen twee data en de mensen van Present waren enthousiast! Nog vóór de tweede datum een feit was had deze groep mensen al bedacht om het niet bij één keer te laten, maar regelmatig mee te helpen bij de kerkdiensten op zondagmorgen. We zijn heel blij dat nu nog meer mensen naar de kerkdienst kunnen en vooraf kunnen genieten van een kopje koffie met iets lekkers. Het ‘zondagochtendgevoel’ komt mede dankzij de vrijwilligers van Present weer terug. Samen zingen, een pepermuntje uitdelen, het lijkt allemaal niks, maar het is tegelijk zo veel. De bewoners ervaren deze ochtenden weer ‘gemeenschap’ en mogen zich ‘gekend’ weten. Wij hopen van harte dat dit mooie initiatief veel navolging vindt in het land!

Wie Wies Verhagen, coördinator vrijwilligerswerk van verpleeghuis Vliethoven in Delfzijl en Presentcoördinator Johan Heijink Wat Samen naar de kerk en samen genieten van een kopje koffie Via Stichting Present Noord-Groningen

VERH AAL31 Noord Gron ingen

PAGina38

Langs de oude pandjes, een ijsje bij Jeroen; samen de tijd vergeten Het was een mooie, zonnige dag in mei. Er zou een boot aankomen in de haven van Maassluis, met mensen uit Amersfoort die een week vakantie hadden. Samen met een groot aantal vrijwilligers stonden we te wachten. Gezellig en al pratend over wat komen zou. En zo gebeurde het. Rond 14.00 uur kwamen de eerste mensen met rolstoel de boot af. Toen iedereen eraf was, werd even in het kort verteld hoe laat we terug moesten zijn. En dan het moment dat je op iemand afstapt. Ik liep op een mevrouw af en vroeg of ze met me mee wilde. Natuurlijk wilde ze dat. Haar man was er ook en het zou fijn zijn

Wie Corrie de Bruin, lid van de vrijwilligersgroep Wat Wandelen door Maassluis met mensen met een beperking Via Stichting Present Maassluis

dat hij bij ons kon blijven. Dat werd geregeld. En dan ga je op pad. Wat een mooi gezicht, al die rolstoelen, wat geweldig zoveel vrijwilligers, jong en oud.

“Wat een mooi gezicht, al die rolstoelen, wat geweldig zoveel vrijwilligers, jong en oud.” Eerst langs de haven, al lopend vertelde ik wat ik zelf van Maassluis afweet. Zo

VER HAA L32 MAA SsL UIS

de dijk op, langs de oude pandjes. Allemaal verschillend van bouw. Prachtig vonden de mensen het. Zo de wedde bij het bloemhofje af. Even een ijsje eten bij Jeroen. En het weer was zo mooi. Genietend van het ijs en het weer, moesten we toch weer gauw op pad. Want er was nog veel om te laten zien. De Nieuwstraat in, langs de vlieten. Wat genoten de mensen en natuurlijk wijzelf ook. Nadat we de route hadden gelopen, wilden de mensen nog wel wat drinken op een terrasje. Ook dat hebben we gedaan. Gezellig hoor. Een aantal mensen was al in de Groote Kerk geweest. Die was speciaal voor deze middag open. De koster vertelde er het een en ander over. Ook werd het orgel bespeeld. Mooie, bekende en onbekende liederen. Fantastisch. De huisjes op de schans hoorden vroeger bij de kerk. Wij hadden helaas geen tijd meer om de kerk in te gaan. Want op weg er naar toe, al kijkend naar je horloge, was de tijd omgevlogen! Toch nog wat gezien van het kerkeiland en de buitenkant van de kerk. Langs de haven terug naar de boot. Genietend van wat we nog tegenkwamen. Aangekomen bij de boot stonden er al personeelsleden op ons te wachten. We mochten mee de boot op. We kregen drinken en werden hartelijk begroet. Na gezellig wat gepraat te hebben over alles waar we beiden van genoten hadden, gingen we weer onze eigen weg. Ik heb nog steeds contact met het echtpaar. Af en toe een kaartje, wordt van beide kanten erg fijn gevonden. Ik ben zelf een ervaring rijker, net als de mensen die vakantie hadden, ben ik van overtuigd. Een dag om met plezier op terug te kijken. En natuurlijk ook dank aan Present die het organiseerde.

pagina39

Een dagje meewerken op de kinderboerderij met het hele gezin Wat een geweldig initiatief: de kinderboerderij De Proosdij waar mensen met een verstandelijke beperking onder begeleiding de zorg voor de boerderij op zich nemen. We mochten als gezin samen met oma een dagje meehelpen op de boerderij en hebben daar enorm van genoten. Voor ons weer een kans om kennis te maken met superlieve mensen die op deze manier ieder op hun eigen wijze hun steentje bijdragen aan de maatschappij. Al was het voor ons maar een klein steentje (konijnenhokken schoonmaken), wij vonden het geweldig om te doen en hopelijk genieten de konijnen ook van hun schone hokken. Onze dochter Alissa (6 jaar) zei na afloop: ‘Mam, ik vond het een heel leuk taakje!!!’ Onze zoon David (4 jaar) rende rond op de kinderboerderij en maakte snel contact met de bewoners die het geweldig vonden dat wij er waren. Ook wij als ouders en oma genoten van het helpen op deze boerderij en het contact met de mensen.

“Zo is naar elkaar omzien een cadeau dat naar beide kanten gegeven wordt”

VER HAA L33 ede

Dit maakt werken met Present voor ons uniek. Het gaat niet allemaal maar om de hulp die je biedt maar Present geeft je ook gelegenheid om mensen te ontmoeten van wie je iets kunt leren. Veel respect hadden wij ook voor de begeleiders die daar werken en hun verhalen deelden met ons over hoe het eraan toe gaat gedurende het jaar. Een van die verhalen is dat de begeleiders samen met de mensen die daar werken één keer paar jaar gaan kamperen op de kinderboerderij. Ze zetten dan hun tenten en luchtmatrassen op in de boerderij en blijven er dan ook slapen. Toen dit verteld werd, zagen wij de blijdschap bij de mensen en beseften we hoe goed werk deze begeleiders doen. Dit maakte ons extra blij om een steentje te mogen bijdragen. Wederom waren wij verrast door de waardering en genegenheid die wij terugkregen. Ook het enthousiasme en de positiviteit die deze mensen uitstraalden ondanks hun handicap was voor ons een mooie verrassing. Zo is naar elkaar omzien een cadeau dat naar beide kanten gegeven wordt.

PAGina40

Wie Rene Smulders, lid van gezin dat zich vrijwillig inzette Wat Helpen op de kinderboerderij die wordt gerund door mensen met een verstandelijke beperking Via Stichting Present ede

VERHA AL34N oord oost polder

Wie Ilse van Maanen, lid van de vrijwilligersgroep Wat Opknappen en opruimen bij een alleenstaande man Via Stichting Present Noordoostpolder

“We hebben letterlijk en figuurlijk ruimte in zijn leven mogen creëren…” Of ik wilde helpen om het huis van de alleenstaande man Willem overzichtelijker te krijgen, vroeg een vrijwilliger van Present aan mij. Niet lang daarvoor had ik tijdens een collecte in mijn kerk tijd voor iemand gedoneerd, in plaats van geld; een idee van Present. Na een kennismakingsgesprek met Willem ging ik samen met 6 vrijwilligers aan de slag. Boven bijvoorbeeld, waar een slaapkamer vol bleek te staan met allerlei spullen van Willems dochter die hij sinds ze klein was niet meer had gezien. Ook kunst- en muziekspullen kwamen voorbij. Uit alles bleek dat Willem een man was die door allerlei tegenslag en verdriet uit het lood geslagen was. We hadden afgesproken dat Willem van tevoren aan zou geven wat er echt niet weg mocht, maar dat was veel te moeilijk voor hem. Gelukkig was er een vriendin aanwezig die hem goed begeleidde, want hij was ontzettend gespannen en greep gedurende de dag steeds vaker naar de fles. Zijn vriendin kon goed aangeven wat weg kon en wat moest blijven. Het was verbazingwekkend om te zien hoeveel spullen er in 3 slaapkamers kunnen. De twee slaapkamers waar we geen stap in konden zetten, hebben we leeg en schoon gemaakt en opnieuw ingericht als muziek- en meditatiekamers. In Willems slaapkamer hebben we de kledingkasten uitgeruimd en zijn bed vrijgemaakt zodat hij weer fatsoenlijk kon slapen. We hebben letterlijk en figuurlijk ruimte in zijn leven mogen creëren… Een bijzondere ervaring vonden we, net als Willem. Hij vroeg ons aan het eind van de dag om nogmaals bij hem aan de slag te gaan. We hebben zijn schuur en trapkast op een andere dag opgeruimd. Wat een bijzondere dagen en wat een bijzonder mens!   Ilse tegen de coördinator van Present Noordoostpolder: “Ik denk nog vaak terug aan deze dagen. Zoiets maakt mij bescheiden. Wie zegt dat ik zulke tegenslagen beter zou kunnen verwerken? Het netwerk om je heen, je basis van huis uit, wat is dat belangrijk en wat nemen we het vaak voor ‘gewoon’ aan. En wat zijn er veel mensen die, zonder dat wij het weten, in stilte zoveel voor anderen kunnen betekenen... Wat heb jij eigenlijk mooi werk! Ik ben blij dat ik er iets van mee mocht maken.

pagina41

“Wat heeft iedereen genoten, zowel de vrijwilligers als de bewoners” Ik moet stiekem bekennen dat ik nog nooit van Present had gehoord. Maar op een verlate dinsdagmiddag in april werd ik verblijd met de komst van Annet Perdijk, coördinator van Present Gouda, die mij over de diensten van vrijwilligers via Present kwam vertellen. Vanaf dat moment ziet de wereld er nog zonniger uit voor de bewoners van De Reehorst. Toen ik hoorde dat Present een sociaal makelaar is die mensen die iets te bieden hebben (tijd, geld of talent) koppelt aan mensen die hulp goed kunnen gebruiken, werd ik razend enthousiast. U ziet mij misschien al hebberig zitten, en dat heeft u goed. Ik dacht: kom maar op Present! Annet en ik planden gauw een eerste afspraak om onze bewoners een groot plezier te gaan doen.

“We planden gauw een eerste afspraak om onze bewoners een groot plezier te gaan doen.” Op zaterdag 14 september was het eindelijk zover. 20 volwassenen en 24 kinderen vanuit de hervormde gemeente uit Sluipwijk hadden zich aangemeld om voor

Wie Marlies Schlingmann, coördinator zorgcentrum De Reehorst Wat Verven, schoonmaken, spelletjes doen en lekkers bakken met bewoners Via Stichting Present GOUDA

de bewoners van De Reehorst wat te betekenen. Vanaf 14.00 uur was het een dolle boel. De muren werden geverfd, het restaurant en het stiltecentrum werden tot de plintjes schoongeboend. Er werden cupcakes gebakken en versierd, spelletjes met de bewoners gedaan en er werd een film gekeken. Als slagroom op het toetje werd iedereen getrakteerd op advocaat met slagroom,

VERH AAL35 GOuDA

drinken met een bitterbal en werd er een prachtig slotlied

gezongen door de kinderen. Wat heeft iedereen genoten,

zowel de vrijwilligers als de bewoners. Er bleken ineens perfecte bakkers te wonen in De Reehorst en wat dacht u van de opzichters die in de gaten hielden of er wel goed geverfd werd? Bedankt Present voor nu en nog eens!

PAGina42

Aan kop bij Avondvierdaagse De Present-formule brengt vraag en aanbod bij elkaar en dat leidt elk jaar weer tot hartverwarmende initiatieven. Dit jaar bijvoorbeeld in Heerenveen waar 60 vrijwilligers bereid waren 60 senioren in rolstoel de avondvierdaagse uit te rijden. ‘Het is net feest!’ was het commentaar van een deelnemer in rolstoel.”

www.stichtingpresent.nl

PAGina44