Goedenavond, Mijn naam is Prem Radhakishun. Omdat ik zwart ben, zo u wil allochtoon/ buitenlander/ migrant, heeft de Nederlandse vereniging van journalisten mij gevraagd om hier een column/ essay uit te spreken over de vraag wat de rol is van “eigen media” bij intergratie. Met mij heeft de NVJ een ervaringsdeskundige in huis gehaald. In 1962, het jaar waarin ik geboren werd, begonnen mijn ouders in de kolonie Suriname – toen het nog de potentie had om een paradijs te worden – het radio station Radika. Radika zond 18 uren per dag alleen Indiase muziek en SurinaamsIndiase muziek, zeg maar de locale Surinaamse variant uit. 3 keer per dag, in totaal 2,5 uur, werd er nieuws in het Nederlands uitgezonden. In multi etnisch, multicultureel Suriname met blanken, bosnegers, stadsnegers, mulatten, chinezen, Javanen en Indiërs/Hindostanen, was Radika “eigen media” van de Indiërs/ Hindostanen. Bij dit radio station zette ik mijn eerste schreden op media gebied. Platen sorteren, kinderprogramma’s maken, tiener programma’s, reclame’s maken tot en met journalist. Nadat in december 1982 Radika door de militairen werd verbrand vluchtte ik naar Nederland. Eind 1983 kwam ik contact met de illegale radio zender, de piraat, Kankantrie. Kankantrie was het “eigen radio station” van de
Suri’s. Op het hoogtepunt zond Kankantrie 20 uur per dag uit. Een mix van liederen van Trafassi, Pandero, James Brown, Asha Bhosle, Moes Moejadi, en tal van andere Amerikaanse en Nederlandse artiesten. De taal was overwegend Nederlands, Sranang Tongo, Engels en af en toe Sarnami, Spaans en Portugees. Via Kankantrie kwam ik in contact met de witte/ Amsterdamse radio piraten. Radio Sjuul, Unique, noem ze maar op. Dit eigen medium liet mij snel kennis maken met Amsterdam en een deel van de Amsterdammers en bevorderde in ieder geval mijn intergratie. Zo probeerden we in 1984 Kankantrie te legaliseren. De stichting Amsterdamse Locale Televisie Omroep, Salto had namelijk kabel frequenties en wilde dat daarop locale radiostations zouden uitzenden. Er werd toen opgericht de Stichting Communicatie Kankantrie, SCK, die het werk van de piraat Kankantrie op de kabel zou voortzetten. We wilden integreren. Ons aandeel in de gereguleerde media opeisen. Leuke anekdote voor wie Amsterdam kent, de Stichting Communicatie Kankantrie ging, nadat ik eruit was gestapt, op een gegeven moment failliet en werd opgevolgd door stichting MCC, Multiculturele Communicatie, de moeder van Radio Mart, Multiculturele Amsterdamse Radio TV, MART geldt nu als de eigen AfroSurinaamse, zo u wilt neger, zender van Amsterdam. In 1984 besloot ik rechten te gaan
1
2
studeren. Ik stopte met Kankantrie. In november melde mijn vriendjes die ik via de media had gekregen dat Migranten Televisie Amsterdam zwarten zocht die televisieprogrammamaker wilde worden. Migranten Televisie Amsterdam was een via welzijnsgeld opgerichte stichting die de locale groep moest bedienen. Dat was immers de mores in de jaren 80. Via Migranten Televisie Amsterdam, MTV, en haar dochter, later genaamd Migranten Media opleiding (MMO) volgde ik de cursus elevisieprogrammamaker van 20 uur per week. Je leerde camera, geluid, regie, montage, presentatie. Vanaf medio 1985 maakte ik filmpjes voor Migranten Televisie Amsterdam. De afdeling Surant, Surinaams Antilliaanse uitzending. Via MTV kwam ik in contact met diverse personen en instanties. Toen ik 1994 mijn advocatenwerk niet meer kon combineren stopte ik bij Migranten televisie Amsterdam. Via mijn “eigen medium” Migranten Televisie heb ik veel geleerd van de Nederlandse televisie, de Amsterdamse politiek, de Nederlandse politiek, cultuur en andere zaken. Velen van u kennen mij als columnist van de algemene krant het Parool. Mijn columnistenschap begon ik echter niet in het Parool maar in 1998 in ook een eigen medium: Vikaash Samachaar. Het kwartjaarlijkse krantje van het Hindostaans Cultureel Centrum Vikaash in de Amsterdamse Bijlmermeer. Mijn vriend Lach
Soedamah was voorzitter geworden van Vikaash en verzocht mij om columns te schrijven. Helaas stopte dit krantje na 6 afleveringen en heb ik geloof ik maar 3 columns geschreven waarvoor ik niet betaald werd. Dat is ook tekenend voor de eigen media. Niet betalen, ik kom er straks op terug. Vandaag de dag ben ik presentator van een tv programma op Nederland 3, columnist bij het Parool, bij Business News Radio en sinds kort ook bij MultiNed/ Weekkrant Suriname. Voor u staat een product van eigen media, die alles wat hij hier in dit land op media gebied bereikt heeft, te danken heeft aan “eigen media”. De eigen media zijn dus in elk geval goed gebleken voor de makers. Zo zijn mensen van Maroc.nl doorgestroomd naar de NPS en zijn vele makers van Migranten Televisie doorgestroomd naar Hilversum. Mijn ervaring met eigen media in Nederland is dat ze: - Nooit geld hebben. Het is allemaal liefde en geld toeleggen. Bij de piraat Kankantrie werd ik niet betaald terwijl ik leefde van een uitkering. Na aandrang kreeg ik iedere week een strippenkaart met 15 strippen en tien gulden onkostenvergoeding. - Bij Migranten Televisie werden wij de eerste 3 jaar niet betaald maar mochten we ons eten declareren. Pas na 5 jaar werden we een beetje betaald. - De talenten van de eigen media worden na een tijdje weggekaapt door de witte media die ze wel goed belonen. Zie bijvoorbeeld
Steven Ramdharie van de Volkskrant, die ooit begon bij de weekkrant Suriname. Nu verwacht u van mij dat ik ga zeggen dat eigen media een belangrijke en goede rol spelen bij de intergratie van de doelgroep. Ik weet het niet. De eigen media zijn in elk geval goede proeftuinen en trainingsgebieden voor de makers uit hun doelgroepen. Voor de maker zijn eigen media belangrijke ingangen. Dacht u dat het mijn droom was om mijn hele leven bij een marginale piraat te werken? Of dat ik mijn hele leven bij Migranten televisie wou blijven? Ik beschouw het maken van columns, radio of televisie als een artistiek werk. Ik wil dat zoveel mogelijk mensen het bewonderen. Hogere doelen? Ja, voor mezelf. Ik wil dat heel Nederland, wat zeg ik, heel Europa, heel de Wereld, kennis neemt van mijn geweldige werken. Alleen daarom al moest ik integreren. Ik moest zorgen dat ik in de main-stream terecht kwam. Dat betekent weten wat er speelt in de maatschappij in totaliteit en in bepaalde niches in het bijzonder. Wat is integreren? Als met integreren wordt bedoeld assimileren dan ben ik blij dat ik niet geïntegreerd ben. Als ik bid zeg ik Bhagwaan. Ik luister veel naar de liederen van Kishore Kumar en Asha Bhonsle. Dat zegt u misschien niets, maar op 27 september komt Asha Bhosle naar Ahoy waar ze een fantastische show geeft die veel leuker is dan Jantje Smit of Frans Bauer. Ik kijk nog steeds naar Indiase films. Als met
intergratie wordt bedoeld dat we met behoud van onze cultuur volledig participeren in het sociaal, economisch, politiek en cultureel leven dan wil ik heel graag integreren. En dan zijn de eigen media hoogst noodzakelijk en een deel van de eigen media totaal niet noodzakelijk. Bijvoorbeeld: Pleasure is noodzakelijk voor buiten Amsterdam. Pleasure is de krant waarin staat welke bandjes waar optreden en welke dansfestijnen er zijn. In Amsterdam heeft Het Parool in de zaterdagse PS de uitgaansbijlage waarin ze heel graag al deze feesten publiceren. Het Parool is natuurlijk in het gat gesprongen omdat ze zagen dat daar een behoefte was waarin werd voorzien door o.a. Pleasure. Het moment dat bijvoorbeeld de Telegraaf of de Volkskrant of het NRC Handelsblad een grote uitgaansbijlage zou maken waarin al deze feesten en buitenlandse artiesten die komen worden opgenoemd dan heeft Pleasure zijn doel bereikt, namelijk integratie van het culturele leven van mensen uit het Caribische gebied en Suriname in Nederland. Zolang dit niet bereikt is vind ik Pleasure een goed medium voor de integratie van de eigen groep. Immers, de eigen groep kan lekker gaan feesten, ze weten waar ze terecht moeten. Het moment dat de eigen media geslaagd zijn, gaan zij ten onder aan hun eigen succes, ze zijn niet meer nodig. Deze bladen zijn ontzettend belangrijk voor de intergratie van de eigen groep.
3
4
Ze geven de groep het idee dat er niets mis is met hun cultuur. Ze tonen de eigen groep aan dat in deze maatschappij je succesvol kan zijn met behoud van cultuur. Pinkpop, Lowlands, Dance Valley en al die andere Coca Cola troep moeten we ver van deze bladen houden. Kwakoe, Milan, Ban Topa, tropisch carnaval, Koninginnebal, Pleasure Paasparty, Asha Bhosle, Mighty Sparrow, die moeten er prominent in staan. Mijn eigen medium moet mijn medium zijn en niet proberen de grote gemene deler te gaan dienen. Eigen media zijn bij voorbaat Niche media, die de kleine uithoekjes bedienen die grote media links laten liggen. Totdat je zo interessant wordt dat de grote media jouw nieuws gaan volgen. Het Parool is daar een mooi voorbeeld van. Vroeger gericht op de grachtengordel, thans op de hele stad. Hier zie je ook het voordeel van de “Suri’s” ten opzichte van de Turki’s en marocjes. De Suri’s hebben de weg naar de krant goed gevonden, de turki’s en marocjes nog niet. Over 5 jaar is het anders en let dan maar op de PS van het Parool. Niet ieder “eigen medium” is ook een eigen medium. Contrast en Bijeen zijn niet voor de doelgroep maar voor bestuurders en professionals. Deze bladen zeggen mij helemaal niets. De pseudo linkse verhalen waarbij de migrant wordt afgeschilderd als een van de beste mensen die er zijn op aarde, interesseren mij niet. Opvallend is dat dit soort media vaak ook gesubsidieerd
worden door de witten. Waarom? Omdat witten willen dat u assimileert en niet integreert. Al die goed bedoelenden Witten zullen zeggen dat iedere medium dat zich richt op het plezier van hun eigen doelgroep, bijvoorbeeld door u te zeggen waar u kunt gaan dansen, welke films uitgekomen zijn, wie met wie getrouwd is en wie het met wie doet, een belemmering zijn voor de integratie. Vanuit de indoctrinatie politiek moeten we allemaal christelijk worden, de westerse Coca Cola cultuur aanhangen, wit denken en Nederland niet verrijken met andere culturen, ideeën en muziek. Het is namelijk geen verrijking, maar vervuiling. Deze lijn, die wordt aangehangen door vooral partijen ter rechter zijde, is hoogst verwerpelijk. Je hebt ook de adaptatie politiek die voornamelijk beleden werd door de linkse partijen met aan kop de Partij van de Arbeid. Groen Links kan er ook wat van. U moet lekker blijven zitten in uw eigen groep, uw eigen taal spreken, naar uw eigen feesten gaan en op de slechtste uren op de televisie komen met een klein programmaatje zoals Paspoort of zo in uw eigen taal. Ze willen dat de zwarten/migranten/ allochtonen lekker aan de onderkant van de maatschappij blijven en alleen stemmen op deze linkse leiders die het zo goed met ze voor hebben. Ook van deze lijn moet ik niets hebben. Ik zit op de lijn ken je land en ken je cultuur. Mijn aandeel in de BV Nederland kan ik alleen opeisen als ik weet hoe
Nederland in elkaar zit, welke culturen, ideeën, gedachten en gevoelens er zijn en als ik weet wie ik ben, wat ik voel en waar ik naar toe wil. Dat betekent omarming en begrip van die Coca Cola cultuur terwijl ik mijn Indiase roots niet vergeet. Volgens deze definitie kunnen eigen media de integratie stimuleren als ze 1 ding onthouden : Say it loud, I’m different and I’m proud! Ik ben trots op mijn roots, ik ben trots op mijn cultuur en ik ben trots op mijn integratie”. Binnen deze trots past ook de trots dat mensen uit de eigen groep zijn doorgedrongen tot alle lagen van de samenleving. Van heroïne hoer, tot junkie, tot directeur van de Balie, tot moordenaar, Cokesmokkelaar, Call Girl en gestoorde columnist. Als de eigen media ook aandacht zouden besteden aan de “foute mensen” en niet zo krampachtig hun best zouden doen de eigen groep als Übermensch te beschouwen dan zou ik niets te klagen hebben. Dus wanneer mag ik van alle bladen hier een portret verwachten van de homo hoer uit eigen groep? Dat zou pas integratie bevorderen. Dank U.
5
