Gebruik je hoofd tegen de muur

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

Kort verslag nr. 4, okt-nov-dec 2004 Inhoudstafel :

• Joao’s doelpunt • Met jongeren naar Zuid-Afrika • ABVV West-Vlaanderen en Internationale Solidariteit • Tweede Dag van de Internationale Solidariteit van ABVV West-Vlaanderen • Arafat is dood, leve de vrede? • Gebruik je hoofd tegen de muur • Koken met koffie: Pittige Chili con carne (vier personen) • Educatie in de kijker: Doe de aids-test, een Elektro met vonken… • Gent OndersteBoven • Bestel nu onze nieuwe wenskaarten!!

Joao’s doelpunt Voetenwerk De wijk Hypodroom in Chimoio is zoals vele andere wijken in Mozambique opvallend schoon. Niet zoals in de meeste derdewereldbuitenwijken waar het panorama getooid is met alom aanwezige zwervende plastic zakjes. Dat heeft veel te maken met de aanwending die deze zakjes krijgen als bescherming van het opgeblazen condoom dat als basis dient voor een schitterend functionele voetbal. Haast alle kinderen gaan prat op hun bal van plastic zakjes, die verwonderlijk duurzaam is. Je moet er maar opkomen. Maar het zal Joao worst wezen wat er in zijn geliefde voetbal zit op het moment dat hij als kapitein van de ploeg aftrapt. Dagelijks, na school, vind je hem, tweede van een kroost van vijf, als protagonist op het veldje naast de kerk, in het hart van de wijk. Van op de geïmproviseerde zijlijn kijk ik toe hoe het stof opwaait door het enthousiaste voetenwerk van de jonge veulens. Etterblaasjes Net na Joao’s zevende verjaardag kreeg hij plots een onschuldige allergische reactie die zich uitte in lokale etterblaasjes op de hand van de dreumes. Vijf injecties in het hospitaal in Chimoio waren de oplossing voor dit haast verwaarloosbaar probleem. En daar ging het waarschijnlijk allemaal mis. We hebben het over 1997 en de handige wegwerpinjectienaalden waren toen nog niet tot in Mozambique geraakt. Steriliseermachines werkten zo goed als niet in het ontredderde Chimoio, na zestien jaar burgeroorlog waarbij op systematische wijze alle infrastructuur buiten werking werd gesteld door de aanhoudende aanvallen van de guerrillabeweging Renamo. Na een week zijn de blaasjes weer weg. Het probleem lijkt opgelost. Vijf maand later echter doet hetzelfde verschijnsel zich opnieuw voor. In het lokale hospitaal wordt met dezelfde behandeling het kwaad aangepakt en opnieuw wordt Joao van zijn etterblaasjes verlost. Klierprobleem Ook toen al was Joao een ernstig voetballiefhebber en ondanks zijn gezonde eetlust werd hij beetje bij beetje steeds magerder. Bezorgde papa Enio gaat met hem voor een algemeen onderzoek naar de dokter die hem wijst op een eigenaardig bolletje in de oksel. Joao lijdt aan een klierprobleem, luidt de diagnose.


In Malawi heeft men op dat moment betere behandelingsmogelijkheden en daarom trekken vader en zoon op pad. Er wordt een kliertuberculose vastgesteld en de dure behandeling brengt slechts tijdelijk zoden aan de dijk. Joao is nu 10 en heeft al heel wat artsen gezien. Gelukkig dat een bolletje meer of minder hem de zin voor het voetballen niet ontneemt. Tot tweemaal toe wordt in Zimbabwe om hulp gezocht maar de verschillende zalven leveren slechts tijdelijk soelaas. Ernstig In Beira (op zo’n drie uur met de bus van Chimoio) tracht men met een paardenmiddel via zestig injecties de toestand te normaliseren, maar Joao blijft erg mager en stilaan begint het de artsen te dagen dat er wel eens wat ernstigers aan de hand zou kunnen zijn dan aanvankelijk werd vermoed. In 2000 ondergaat Joao een hele reeks tests. Zowel bloed als huid worden van dichtbij onder de loep genomen want Joao blijft sukkelen met resistente bacteriën. Antibiotica maken de aanhoudende diarree slechts erger. Op school moet de verzwakte Joao steeds vaker bijgestaan worden maar gelukkig is het een sympathieke knul die op heel wat vriendjes kan rekenen. Het is echter pas een jaar en verschillende onderzoeken en doktersbezoeken later dat voor het eerst van aids gewag wordt gemaakt. Aanvankelijk in erg bedekte en onduidelijke termen en naarmate het aantal bezoeken aan de arts in Beira oploopt, steeds duidelijker. Joao heeft ondertussen een broertje en een zusje bij en die blaken van gezondheid zoals zijn ouders. Pechvogel Hij blijkt één van die pechvogeltjes te zijn, slachtoffertjes van de armoe en gebrekkige medische voorzieningen. De specifieke begeleidingsdienst van het hospitaal kan weinig meer doen dan een voorschrift leveren voor de peperdure geneesmiddelen die elke maand meer dan de helft van Enio’s salaris weghappen (120 van de 200 US$/maand). Hij is een van de gelukkigen die kan rekenen op een vast salaris door zijn betrekking als boekhouder bij de elektriciteitsmaatschappij. En dat is al heel wat. Op dat moment heeft het FOS-kantoor in Mozambique ernstig nood aan een helpende hand voor de steeds complexer wordende financiële administratie en daar kruisen onze wegen. Enio komt, na de soms zware dagtaak, een aantal uren per dag meewerken op het kantoor en zo slaagt hij erin de eindjes aan elkaar te knopen. Op school werd de leraar ingelicht waardoor Joao soms het lichtere werk mag doen tijdens de turnles. Ondertussen wordt Joao stilaan forser door de medicatie maar vooral door een aangepast verrijkt dieet. De ochtend-en avondpil is zijn vaste compagnon geworden. Hij is ondertussen dertien en een flinke knaap. Een voetbalster Er is nooit met zoveel woorden over aids gepraat met Joao en ook de mama beschouwt hem als het zwakkere te vertroetelen broertje. Het eendje dat flink moet eten, lekker gezond en gevarieerd, anders gaat het mis. En zo wordt hij helemaal een ster op het voetbalveld. Laatst was er een uitzending over HIV/aids op televisie en Joao herkende uiteraard het doosje antiretrovirale pilletjes waar hij dagelijks mee opstaat en slapen gaat. Vanuit zijn ooghoek sloeg Enio het herkenningsproces gade en zag dat het goed was. Joao weet dat hij ziek is en leert daarmee te leven net zoals zovele anderen. Elke drie maand trekken vader en zoon naar Beira op controle. De arts is een referentie en haast een vriend geworden. Ze bekijken nu of Joao mee op de lijst kan komen van erkende zieken die gratis de medicatie kunnen bekomen. Daarmee wordt het voor Enio financieel vast een heel pak makkelijker. Maar Joao is niet de enige kandidaat om op die lijst te komen en de middelen zijn erg beperkt. Genezen zal hij ook niet maar het leven wordt er vast makkelijker door en dat is ook al heel wat. Ondertussen kijk ik toe hoe Joao op het veldje naast de kerk met een geweldige trap de plastic bal het doel injaagt. Samen met de ploegmakkers stevent hij af op de zoveelste overwinning. Het gejubel is niet uit de lucht als na afloop iedereen weer naar huis gaat na afspraak voor de terugwedstrijd van morgen. Han Theyssens Landencoördinator Mozambique (Chimoio, 11 november 2004)


Over aids in Mozambique anno 2004 Mozambique telt 18 miljoen inwoners. Mozambique hoort bij de 10 meest getroffen landen in de wereld. Het verwachte aantal sterfgevallen door Aids in Mozambique voor 2005 loopt op tot 1.300.000 zielen. 70 % daarvan doet zich in de centrale regio voor waar FOS werkt. Dat is dus goed voor 1.000.000 mensen, op 1 jaar tijd. Dat is evenveel als het totaal aantal slachtoffers gedurende 16 jaar burgeroorlog. Ongeveer 500 mensen per dag raken door het virus besmet. 57% daarvan zijn vrouwen. Vrouwen raken geïnfecteerd op jongere leeftijd. Er bestaat een duidelijk verband tussen Aids en armoede. Er wordt daarom met vereende krachten de schouders gezet onder een ambitieus armoedebestrijdingsplan. Het zogenaamde PARPA is een vijfjarenplan van de regering dat mikt op 30% vermindering van de absolute armoede voor 2010 en de verhoging van de levensverwachting van 42 naar 46 jaar voor eind 2005. En dat laatste zou lukken, ware het niet dat aids roet in het eten komt werpen waardoor we niet mogen hopen op een verhoging met vier jaar maar moeten rekenen op een vermindering met elf. Daarmee komt de levensverwachting in Mozambique op het treurige getal van 35 jaar. Deze PARPA bestaat uit 6 componenten en één daarvan gaat expliciet over HIV/aids-bestrijding op 4 manieren: Preventie via campagnes in scholen Voorlichting en vrijwillige tests in aangepaste centra in heel het land Condoomverspreiding Behandeling van jonge mensen en hun partners en thuisverzorging Dit alles met het accent op de migratie-corridors zoals die tussen Harare en Beira, in het centrum van Mozambique. Mozambique telt ongeveer 1 verpleegster voor 5000 patiënten (ter vergelijking: in Zuid-Afrika is dat 1 op 215) Ook in Mozambique is de strijd tegen HIV/aids voor FOS een rode draad doorheen ons programma. We doen vormingen in de vakbonden, de boerenfederatie en de lokale NGO’s waarmee we werken. Kort verslag : inhoudstabel

Met jongeren naar Zuid-Afrika In september trok FOS met 11 jongeren van de MJA (Maatschappelijke Jongeren Actie) naar Zuid-Afrika. Ook Jenny Spiessens van de raad van bestuur was van de partij. Een reisverslag. Dit jaar is het exact 10 jaar geleden dat de Apartheid in Zuid-Afrika werd afgeschaft. Voor de zwarte bevolking ging de deur naar democratie en medebestuur toen eindelijk open. Hun verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Maar anno 2004 vormen er zich dreigende wolken boven het land van Mandela: 1 op de 4 volwassenen is besmet met Hiv/aids.

“Amandla!” Het is al een tijdje donker wanneer we in Makhado uit ons busje stappen. Makhado ligt in de provincie Limpopo, in het Noorden van het land waar de Venda leven. Meteen worden we omringd door lachende mensen en onze handen lijken tien andere handen te schudden. We worden een zaaltje ingeduwd en er wordt gezongen en gedanst omwille van onze komst. We staan er wat onwennig naar te kijken en wiegen voorzichtig mee op de muziek. In de twee dorpen waar we in gastgezinnen verblijven, worden we overal officieel en uitvoerig welkom geheten. De ceremonie eindigt steevast met het scanderen van ‘Amandla!, Awethu!’, wat zoveel wil zeggen als ‘Macht aan het volk’ en tijdens de Apartheid de kracht uitdrukte om door te gaan met het verzet. Wij die dachten dat de Venda geen zin zouden hebben om over aids te spreken, komen bedrogen uit. Vele tientallen, vooral jongeren, nemen deel aan een aids-workshop georganiseerd door de FOS-partner Ndima. Algauw blijkt dat er veel verzinsels over de ziekte voor waar worden aangenomen. Deelneemster Lore vertelt wat zij heeft gehoord: “Er was iemand die dacht dat je van aids niet kon sterven en het condoom is ook niet echt populair. Ze vergelijken het met een snoepje, dat je toch ook niet met papiertje opeet”. ABC-methode


Het is even niet helemaal duidelijk of we ons nog in hetzelfde land bevinden: het contrast tussen het rurale Makhado en het stedelijke Durban is dan ook groot. Flatgebouwen, brede straten en een mengelmoes van zwarten, Indiërs en blanken bepalen het straatbeeld. Hier zullen we een groot deel van onze tijd doorbrengen. Er staan tal van bezoeken aan organisaties op het programma. In Zuid-Afrika, zo zegt dokter Mansoor van SACTWU (South-African Clothes and Textile Workers Union), ben je of ‘infected’, besmet met Aids, ofwel ‘affected’, betrokken doordat familieleden, vrienden,enz. ziek zijn. Met een enorm enthousiasme legt ze uit dat verschillende organisaties een aids-programma hebben waar zowel gewerkt wordt aan preventie, als aan de behandeling, het verzorgen van aids-patiënten en het ondersteunen van hun omgeving. Preventie gebeurt heel vaak volgens de ABC-methode. Dat is het promoten van seksuele onthouding (Abstain), trouw aan één partner (Be faithfull) en Condoomgebruik. Aids-moeheid En de Zuid-Afrikaanse regering, vragen de jongeren, wat is hun verantwoordelijkheid? Ja, de houding van de ZuidAfrikaanse regering (zie kader) heeft ervoor gezorgd dat overheidsprogramma’s niet of nauwelijks zijn uitgebouwd. Maar, zeggen verschillende organisaties, door de gewijzigde houding van de president gaan we de toekomst hoopvol tegemoet. In hun lokalen in de hoofdstraat van Durban maken we kennis met de Zuid-Afrikaanse jongerengroep COSAS (Congress of South African Students): enthousiaste, goedbespraakte jonge snaken. Onder de slogan: ‘Each one, Teach one’ (Elkeen, onderwijs iemand) richten zij praatgroepen op in middelbare scholen over onder meer Aids. De zee vormt het mooie decor, als we enkele dagen later een ganse middag met hen doorbrengen. We vragen hen honderduit over hun aanpak van het aids-probleem, maar komen van een kale reis terug: condoomgebruik blijkt bij veel medestudenten onbestaand, jongeren hebben vaak meerdere partners en over de manier waarop men besmet kan geraken, is onduidelijkheid. Ook de COSAS-jongeren bekennen schuld…. Er volgt een bewogen avond in de jeugdherberg: we zijn ontgoocheld dat er bij deze jongeren geen mentaliteitsverandering is, maar vragen ons ook af of het condoomgebruik en de aids-kennis bij Vlaamse jongeren wel zo groot is als wij denken? Hun verhaal bevestigt wel wat we eerder in Makhado hebben gehoord. Onderzoeker Nkosinathi Ngcobo van de universiteit van KwaZulu-Natal spreekt dan ook over ‘aids-moeheid’ bij de jongeren: hoewel ze niet altijd goed geïnformeerd zijn, zijn ze het beu om constant ‘lastig gevallen’ te worden over de aids-problematiek. Gratis behandeling nodig Na een adembenemende tocht langs de kust en door de bergen komen we aan in onze eindbestemming: Kaapstad. De unieke ligging zorgt ervoor dat het tot één van de mooiste steden ter wereld wordt gerekend. De weergoden zijn ons echter niet gunstig gezind: tijdens ons verblijf blijft de Tafelberg verborgen achter dikke pakken mist. Maar niet getreurd, want we hebben onder meer de bekende organisatie TAC (Treatment Action Campaign) kunnen strikken voor een ontmoeting. Zij zetten zich al jaren in voor een betere en gratis toegang tot aids-remmers. Een TACvrijwilliger legt uit dat, ondanks de recente inspanningen van de regering, de strijd niet gestreden is: nog te weinig patiënten kunnen rekenen op een gratis behandeling. Ze wijten dit aan de te beperkte investeringen van de regering en vragen zich luidop af of onwil hier niet aan de basis ligt. Eenzelfde geluid horen we bij ILRIG (International Labour Resource and Information Group), een FOS-partner die ondermeer onderzoek doet naar de gevolgen van waterprivatisering. De Zuid-Afrikaanse regering slaagt er niet in om de verwachtingen van de zwarte bevolking in te lossen en dat is een harde noot om te kraken. Het voeren van een neoliberaal beleid blijkt geen oplossing te bieden, wel integendeel. Corine, één van de deelneemsters over haar ervaring:

“Zuid-Afrika is een fantastisch land! Maar ik kan mijn gevoelens erover niet samenvatten: de constante tegenstellingen verwarren me te veel. Ik ben in ieder geval heel blij om al deze zaken te ervaren. Het was boeiend om te ontdekken hoe de aids-problematiek verweven is met andere factoren.” ‘Amandla’, het zal broodnodig zijn voor de strijd tegen HIV/aids. Deze inleefreis kadert in een FOS/MJA project over de HIV/aids-problematiek in Noord en Zuid. De informatie die we tijdens de reis verzameld hebben, wordt gebundeld in een aids-spel waarmee we in 2005 de boer opgaan. In de zomer van datzelfde jaar nodigen we Zuid-Afrikaanse jongeren uit om samen op kamp te gaan! Els Yperman Educatiedienst Enkele sprekende cijfers:

● In Sub-Sahara Afrika woont 10% van de wereldbevolking, maar in 2003 vielen 75% van de aids-doden in dit


gebied. ● 1 op 4 volwassen Zuid-Afrikanen is met HIV/aids besmet. Meer dan de helft is vrouw. ● Dagelijks sterven in het land 600 mensen aan de gevolgen van de ziekte. ● Slechts 12 000 Zuid-Afrikanen kregen tot nu toe een gratis behandeling. ● Zuid-Afrikanen besteden meer tijd aan het bijwonen van begrafenissen dan ze tijd hebben om hun haar te knippen, te winkelen of barbecue te houden.

… en de Zuid-Afrikaanse regering? ● Naar aanloop van de aidsconferentie in Durban (2000) beweerde president Mbeki dat er geen link is tussen HIV en Aids. ● In augustus 2003 plooit de regering onder grote binnenlandse en internationale druk en stelt een plan op voor de verspreiding van aids-remmers. Tegen maart 2005 zouden 53 000 mensen een gratis behandeling met aids-remmers moeten krijgen. De regering stelt deze cijfers echter telkens bij Kort verslag : inhoudstabel

ABVV West-Vlaanderen en Internationale Solidariteit Het ABVV in West-Vlaanderen heeft al lang iets met Internationale Solidariteit. Zo nemen we al vele jaren deel aan de activiteiten van 11.11.11 en de Schone Kleren Campagne. Sommige militanten wilden echter verder gaan… De eerste syndicale Cuba-reis van de Textielcentrale in 1999 is de katalysator geworden voor een veel grotere en meer ambitieuze werking rond Internationale Solidariteit. Hun enthousiasme was zo groot dat heel ABVV West-Vlaanderen de Commissie Internationale Solidariteit oprichtte. Deze Commissie, met militanten en secretarissen uit alle sectoren en uit heel de provincie, is uitgegroeid tot een succesvolle vergadering die de krijtlijnen uittekent voor onze acties. In onze tweemaandelijkse vergaderingen volgen we de projecten nauw op: we bespreken de verslagen van onze partners, bekijken de actualiteit, luisteren naar onze partners uit het Zuiden, gaan op zoek naar nieuwe projecten… Ondertussen stonden de Cuba-reizigers niet stil. Ze verenigden zich in een Cuba-Comité. Hier is creativiteit troef om fondsenwervingsactiviteiten uit te denken: een recordpoging waterfietsen, voetbalwedstrijden, een blues-avond, meiavond… Er zijn nu al wilde plannen voor nieuwe recordpogingen en ludieke activiteiten, hou ABVV West-Vlaanderen dus in de gaten! Het zijn ook deze vrijwilligers die jaarlijks tappen op de eerste mei in Kortrijk. De opbrengsten gaan integraal naar onze projecten. Kort verslag : inhoudstabel

Tweede Dag van de Internationale Solidariteit van ABVV West-Vlaanderen Op 6 november vierde ABVV West-Vlaanderen samen met meer dan 300 militanten, leden en sympathisanten zijn tweede dag van de internationale solidariteit. Het geheel werd gedragen door vele vrijwilligers, die bijdroegen tot het succes van deze dag.

’t Folk, het volksmuziekcentrum van Dranouter, was die dag the place to be. In de namiddag konden de bezoekers deelnemen aan zeer verschillende workshops: van een muzikale wandeling in het prachtige Heuvelland, over digitale fotografie, didgeridoo, … tot zelfs pottenbakken met de wereldberoemde artiest Tjok Dessauvage. Zij die het liever bij een natje hielden, konden een babbeltje doen met syndicalisten uit het Zuiden. De namiddag werd afgesloten met een groot debat, met Eddy Van Lancker (Provinciaal Secretaris) als moderator. Pedro vertelde ons meer over de moeilijke omstandigheden waarin vakbonden in de maquila’s in Nicaragua worden opgericht en ondersteund. Iris vertelde ons over de strijd van vrouwen om een echte plaats te verwerven binnen de vakbonden in Honduras. Guillén vertelde over de gevolgen van het embargo voor de Cubaanse arbeiders. Xavier Verboven legde de parallellen met ons Belgische syndicaal werk en Annuschka Vandewalle lichtte de drijfveren van FOS toe. De conclusie: zowel in het Noorden als in het Zuiden kunnen we van elkaar leren! De dag werd feestelijk afgerond met een spetterend optreden van Les Talons Gitans. Kort verslag : inhoudstabel

Arafat is dood, leve de vrede?


Introductie: animo in het beloofde land Palestina-missie Van 27 oktober tot 5 november 2004 vertrok een delegatie van animo, de jongerenbeweging van sp.a, voor het eerst op inleefreis naar bezet Palestina en Israël. Dit gebeurde in samenwerking met FOS en het APP (Actieplatform Palestina). De inleefreis had tot doel om een genuanceerd beeld te krijgen van wat nog altijd wordt beschouwd als een hoofdoorzaak voor de explosieve situatie in het Midden-Oosten. De actualiteit omtrent Yasser Arafat maakte de inleefreis voor de animo-delegatie nog intenser. Er werd een uitgebreid programma samengesteld dat beide kanten van het conflict toonde. Animo bezocht o.a. de oude stad Hebron, de bezette Palestijnse gebieden, de Fatah-beweging van Arafat maar eveneens de Israëlische politieke partij Labour (Labour is de partij van onder andere Yitzhak Rabin en Shimon Peres, en is lid van de Socialistische Internationale). “Vooral de tegenstelling tussen de muur die Sharon nu laat bouwen en het Willy Brandt Center maakte ongelooflijk veel indruk op ons. De Muur scheidt de kampen, terwijl het Willy Brandt Center een indrukwekkend initiatief is om de kampen rond de tafel te krijgen”. Een belangrijke doelstelling na de inleefreis is nu sensibilisatie. Nadat allerhande NGO’s en de politieke partners van de beide kanten werden bezocht, werkt animo een politiek dossier en talloze acties en activiteiten uit, die voor iedereen raadpleegbaar zullen zijn. Daarnaast organiseert animo ook een ronde langs jeugdhuizen en scholen om de opgedane ervaringen van de inleefreis aan de Vlaamse jongeren over te brengen. Wil je meer weten, neem dan contact op met Anke Van Lancker van Animo ([email protected]), of met Silvy Van Daele van FOS ([email protected]). Je kan binnenkort ook een uitgebreid reisverslag lezen op onze website www.fos-socsol.be én op de website van animo www.animoweb.be Yasser Arafat, icoon van de Palestijnse strijd, overleden Met de dood van Yasser Arafat breekt een periode van rouw en nog grotere onzekerheid voor het Palestijnse volk aan. Het Actieplatform Palestina (APP), waarvan FOS een actief lid is betuigt zijn medeleven met de Palestijnen en benadrukt de verdiensten van Yasser Arafat. Yasser Arafat vertegenwoordigde meer dan veertig jaar lang eerst en vooral het Palestijnse volk. Hij maakte hun strijd tegen de Israëlische bezetting wereldwijd bekend. In 1988 erkende hij het bestaan van Israël, waarmee hij de basis legde voor de tweestatenoplossing. Voor zijn inspanningen tijdens het Oslo-vredesproces, kreeg hij samen met Yitzhak Rabin de Nobelprijs voor de vrede. In tegenstelling tot wat de Israëlische regering beweert, zocht hij vrede. Maar niet tot elke prijs. Indien Israël hem ooit een ernstig aanbod had gedaan voor een rechtvaardige en duurzame vrede, dan had hij dat aanvaard. Maar zelfs het ‘genereuze aanbod’ van Ehud Barak in 2000 verschilde niet wezenlijk van de plannen van huidig premier Ariel Sharon. Het basisprobleem is dat Israël zich niet wil terugtrekken uit de Palestijnse gebieden en zich kant tegen de oprichting van een leefbare en onafhankelijke Palestijnse staat. Ondanks zijn fouten, hadden de Palestijnen een basisvertrouwen in Yasser Arafat, die ze in 1996 democratisch verkozen tot hun leider. Daardoor kon hij compromissen sluiten voor zijn volk en toegevingen doen. De afwezigheid van Yasser Arafat zal moeilijk zijn voor de Palestijnen. Maar het is zeker dat hun lange mars naar vrijheid zal voortgaan. Zijn dood zal bovendien geen wezenlijk verschil maken voor hun dagelijkse leven, dat wordt bepaald door de Israëlische bezetting. We hopen dat de nieuwe leiders van het Palestijnse volk, net zoals Yasser Arafat, opkomen voor zijn onvervreemdbare rechten. Bovendien hopen we dat de internationale gemeenschap zich kritischer zal opstellen tegen Israëls pogingen om de legitimiteit van de Palestijnse leiders in de wereld onderuit te halen. Kort verslag : inhoudstabel

Gebruik je hoofd tegen de muur Op 9 november 2004 sloot het Actieplatform Palestina (APP) de 'Sloop de Muur'-campagne af met de overhandiging van 20.193 handtekeningen aan het kabinet van Buitenlandse Zaken. Op 29 november 2004 startte een nieuwe campagne, ditmaal onder de noemer 'Gebruik je hoofd tegen de Muur'. De Israëlische regering bouwt onverstoord aan de 650 kilometer lange Muur in de bezette Palestijnse gebieden en negeert schaamteloos het advies van het Internationaal Gerechtshof dat de afbraak eist. Het Actieplatform Palestina wil daarom dat de Belgische regering maatregelen treft en -waar nodig - binnen de Europese Unie initiatieven neemt om: 1. ervoor te zorgen dat de Israëlische regering het advies van het Internationaal Gerechtshof


navolgt en de Muur afbreekt; 2. een politieke sanctie tegen Israël te treffen en het Associatieakkoord op te schorten; 3. een internationale beschermingsmacht te sturen; 4. alle import en export van wapens tussen België en Israël op te schorten Een rechtvaardige en duurzame vrede kan enkel op basis van het internationaal recht, o.a. de VN-resoluties 242, 338, 194 en de 4de Conventie van Genève. Tienduizend hoofden Om het protest tegen de Israëlische bezettingspolitiek en de bouw van de Muur zichtbaar te maken zal het Actieplatform Palestina 10.000 hoofden, dat wil zeggen 10.000 foto’s van hoofden verzamelen. De verschillende NGO’s en vredesorganisaties die deel uitmaken van het platform zullen gedurende 1 jaar lang hun schouders zetten onder deze campagne om op 29 november 2005 met 10.000 foto’s een Muur van protest op te trekken. Meer informatie vind je op : www.jehoofdtegendemuur.be Met vragen over het verloop van de campagne: bel 09 218 79 46 of mail naar [email protected] of Kort verslag : inhoudstabel

Koken met koffie: Pittige Chili con carne (vier personen) 1 blik rode (kidney)bonen (400 gr) 500 gram biefstuk in kleine blokjes (of eventueel gemalen biefstuk) 1 kop sterke eerlijke koffie, op kamertemperatuur 2 el plantaardige olie 1 ui, fijngesnipperd 2 teentjes knoflook, fijngesnipperd scherpe chilipeper, fijngesneden (zonder zaadjes) 1 tl oregano 1 tl tijm 1 tl gemalen komijn 1 blik tomatenblokjes (400 gr) 300 ml groentebouillon peper van de molen zout naar smaak zure room gemalen kaas verse korianderblaadjes BEREIDING 1 Laat de bonen een uurtje weken in drievierde kopje koffie. 2 Verhit één eetlepel olie in een diepe pan en bak daarin de uien tot ze zacht zijn. 3 Voeg de rest van de olie toe en bak daarin de blokjes rundvlees aan alle kanten bruin. 4 Voeg de rest van de koffie toe samen met kruiden, knoflook, chili en tomaten. Breng alles aan de kook, roer goed en laat ongeveer 10 minuten sudderen. 5 Voeg de bouillon toe. Breng opnieuw aan de kook en laat op een zacht vuurtje ongeveer 40 minuten sudderen, of tot het vlees zacht is. Roer af en toe en voeg eventueel extra bouillon toe. 6 Roer de bonen erdoor en laat de chili nog 10 minuten koken. Breng op smaak met peper en zout. 7 Schep de chili in individuele kommen en garneer met zure room, geraspte kaas en verse koriander. Tip. Voor een vegetarische variant kan je het vlees gewoon weglaten of vervangen door stukjes quorn. Kort verslag : inhoudstabel

Educatie in de kijker: Doe de aids-test, een Elektro met vonken…

● Wat? In veel ontwikkelingslanden is HIV/aids hét grote probleem. In sommige landen zijn een kwart van de mensen besmet. En mensen die besmet zijn, kunnen zich veelal geen aids-remmers veroorloven.


En hoe zit dat in België?

● Waarom? Veel mensen denken dat ze veel weten over de HIV/aids-problematiek, maar is dat ook zo? Test je kennis aan de hand van deze aids-elektro! Door vraag en antwoord met elkaar te verbinden, kun je zelf nagaan hoe groot jouw kennis is. Een ludieke manier om heel wat op te steken over HIV/aids in Noord en Zuid.

● Voor wie? Iedereen vanaf 16 jaar, die zin heeft om op een leuke manier iets meer te weten over de aids-problematiek in Noord en Zuid.

● In het pakket… De aids-elektro bestaat uit een paneel van ongeveer 1mX0,70m dat door drie pikkels op ooghoogte wordt geplaatst.

● Prijs? Je betaalt 30 euro ongeacht de uitleentermijn (het gaat wel om een redelijke uitleentermijn!). Een extra bedrag van 25 euro breng je mee als waarborg. FOS-Educatiedienst, Grasmarkt 105/46, 1000 Brussel, 02/552 03 18 [email protected] Kort verslag : inhoudstabel

Gent OndersteBoven 17 april 2005 Verhalen van de Gentse waterkant uit de mond van een schipper die je over de middeleeuwse kanalen loodst. Een fietstocht met de Gentse burgemeester Frank - voor de gelegenheid - ‘Bike’, in het teken van stadsvernieuwing, sociale huisvesting,… door de fietsvriendelijkste stad van West-Europa. Een greep uit het aanbod waarmee tal van socialistische verenigingen op 17 april Gent op zijn kop zetten. Het gebeuren heet niet voor niets GentOndersteBoven! Van Emirdag, een dorpje in het Turkse binnenland, naar Gent: het kan op 2 uur tijd. Langs het water vindt u de fototentoonstelling Fot’eau, hoog en droog zit u in de Vooruit en ‘Ons Huis’. Telkens tochten met originele invalshoeken. Hetzelfde geldt voor de motor-, boot- en fietstochten. Voor wie zelf met muziek of theater aan de slag wil, zijn er de workshops turntabling voor DJ’s in spe of improvisatietheater. En als u er honger van krijgt: een broodje Rolling Stone of een broodje Poëzie? Er is een zeer ruim maar ook zeer aanlokkelijk aanbod, en snel reserveren is dus de boodschap! Rode draad – en symbool – voor deze dag is de broodzak. Het is immers precies 125 jaar geleden dat de eerste socialistische organisatie in Gent werd opgericht, dankzij de coöperatieve bakkerij ‘Vooruit’. FOS zet samen met VIVA, Schone Kleren Campagne en ABVV de slotmanifestatie in de Vooruit op poten. Deze slotmanifestatie zal helemaal in het teken van ‘Maquila’s’ staan. Deze fabrieken uit Centraal-Amerika maken tegen zeer lage prijzen dure kledij voor vele Westerse merken. Lage lonen en nog minder rechten zijn de grote aantrekkingspolen. FOS ondersteunt samen met ABVV de maquilavakbonden, en heeft met VIVA een maquilavorming uitgewerkt. Met onze partners* willen we dan ook deze werking voor het voetlicht brengen. De zes dames van Piel Canela zorgen alvast voor de klank. Deze ultraswingende salsa meidengroep zet een onweerstaanbare salsa neer: onmogelijk stil te blijven staan wanner je hen hun gang laat gaan. Maar ook beeld en actie zullen niet ontbreken. Kom dus langs, en breng zeker het stukje rode stof mee, dat u ’s ochtends in uw broodzak vindt. Neen, geen servet of zakdoek, maar een deel van een groter, internationaal geheel. Voor meer info: www.gentondersteboven.be Info + inschrijven: Sabrina Meijs Linx+ Scheldeland Vrijdagmarkt 9 9000 Gent Tel 09/265.52.67 [email protected] *ook in samenwerking met het Wereldcentrum voor Internationale Opvoeding en gesubsidieerd door het


Provinciebestuur Oost-Vlaanderen Kort verslag : inhoudstabel

Bestel nu onze nieuwe wenskaarten!! Stuur uw wensen de wereld rond, met de groetjes van FOS. Ze zijn er weer, de wenskaarten van FOS: een nieuwe reeks van vier prachtige beelden voor een schitterend eindejaar. Vrolijk, kleurrijk, werelds. Een teken van solidariteit. Ideaal toch, om uw allerbeste wensen over te brengen? Stuur een kaartje van FOS. Zo kan u tegelijk uw bekommernis om de wereld uiten én aan professionele relaties, kennissen en familie prettige feestdagen wensen. Een prima idee voor uw eindejaarswensen, én een steuntje in de rug voor onze partners in het Zuiden. Een pakje met vier wenskaarten (+ omslagen) kost 3 euro (excl. verzendingskosten). Ook grote bestellingen zijn welkom, voor je dienst of je afdeling. Vanaf tien pakjes betaal je 2,75 euro (excl. verzendingskosten). Bestellen kan bij FOS. Schrijf een briefje of bel ons even. FOS - Socialistische Solidariteit, t.a.v. Jean-Marie, Grasmarkt 105/46, 1000 Brussel. Tel. 02/552 03 03, fax 02/552 02 96, e-mail: [email protected] Kort verslag : inhoudstabel

Gebruik je hoofd tegen de muur

Recommend Documents