GAZET LOKEREN. 50 jaar AZL. Uitbouwen netwerken voor nieuwe zorgcircuits Seniorenweek PB- PP

BELGIE(N) - BELGIQUE

Verantwoordelijke uitgever : D. Van Vaerenberg. AZ Lokeren, Lepelstraat 2 , 9160 Lokeren

GAZET LOKEREN

PB- PP 

50 jaar AZL Uitbouwen netwerken voor nieuwe zorgcircuits Seniorenweek

Driemaandelijks tijdschrift (januari - februari - maart 2016) Jaargang 10 - nummer 1

Afgiftekantoor Lokeren P 608720 PB

Beste lezer, De herfst was zacht qua temperatuur, zeg maar dat het ronduit warm was. Lekker weer om naar het werk te fietsen, maar evenzeer voor ontspannende buitenactiviteiten in de vrije tijd. De wind blies iets minder hard dan gebruikelijk, waardoor de struiken en bomen hun bladeren langer bij zich konden houden. Dat gaf die bladeren dan weer de kans om te evolueren naar een prachtig kleurenpalet. Het moet jaren geleden zijn dat we daarvan zo konden genieten. Vaak heb ik met verwondering naar de natuur gekeken vanuit de kans die ik mezelf gaf om aanwezig te zijn in het ‘nu’. Dit is in navolging van een boek dat ik aan het lezen ben i.v.m. mindfulness. De gevelrenovatie leverde, naar mijn persoonlijke mening, eveneens een mooi kleurenpalet op. ‘Des goûts et des couleurs, on ne discute pas’. De gevel van het AZ Lokeren oogt nu heel fris.

De redactieraad heeft intussen twee vaste kernleden bedankt voor bewezen diensten. Beroepshalve hebben Annelies Van Damme en Pieter Ramaut gekozen voor een ander parcours. We wensen hen hierbij alle succes toe. Eén en ander noopt ons echter tot een zoektocht naar vervangers. Het zal dan wel geen drukbekeken en op twitter en facebook becommentarieerde show worden zoals ‘K3 zoekt K3’. Dit is niet onze ambitie. Vandaar de bescheiden oproep in deze colofon. Wie zich geroepen voelt om deel uit te maken van de redactieraad neemt best contact op met Linn Torfs of een ander redactielid. Er een beetje goed uit zien kan geen kwaad ;-), maar is geen absolute vereiste. Alle gekheid op een stokje: ideeën kunnen aanbrengen en vlot kunnen schrijven is mooi meegenomen. Marleen Van Rijsselberghe

Colofon REDACTIERAAD: D. VAN VAERENBERG, M. VAN RIJSSELBERGHE, D. VAN WINCKEL, G. VERNIERS, L. TORFS, A. VAN DAMME, A. VAN DRIESSCHE, V. DE SCHOUWER, P. RAMAUT, W. VAN CAMPENHOUT WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER: A. PIETERS, L. VAN NIEULAND, K. HEYNDRIKX, Y. TEMMERMAN, , DR. L. DUINSLAEGER VORMGEVING: S. WULTEPUTTE, E. DE WAELE FOTOGRAFIE: A. VAN DRIESSCHE, K. DE KERPEL, E. POPPE, N. VAN DER JEUGT, A. PIETERS, K. HEYNDRIKX, EIGEN ARCHIEF DRUKWERK: GEERS OFFSET N.V. CONTACTPERSOON: L. TORFS, TEL: 09 340 83 88 E-MAIL: [email protected] VU: D. VAN VAERENBERG, ALGEMEEN DIRECTEUR AZ LOKEREN, LEPELSTRAAT 2, 9160 LOKEREN

2

WWW.AZLOKEREN.BE

Inhoud Voorwoord

3

Uitbouwen netwerken voor nieuwe zorgcircuits

4

Een fris en modern ziekenhuis

5

De dag tegen kanker

6

Stappenclash Lokeren-Wetteren

8

Interne audits

9

“De geneesheer der armen”

11

De week van de ouderen

12

Beoordeling website

14

De vraag van...

16

AZL 50 jaar

17

Stadswandeling operatiekwartier

20

Personalia 21 Raad van beheer

22

Prijspuzzel 23

Voorwoord

Voorwoord De patiënt op 1 Dat is de titel van het nieuwe beleidsplan dat de Raad op de laatste beheerraad van december goedkeurde. Op het eerste gezicht lijkt deze titel de evidentie zelve, meer zelfs, het lijkt bijna een holle, meer commerciële slogan. Nochtans dat is het niet, er zit meer achter en er is over nagedacht. Of men dat graag hoort of niet, een ziekenhuis is ontegensprekelijk ook een kruispunt waar soms diverse belangen elkaar ontmoeten, elkaar kruisen. Er zijn immers niet enkel de belangen van “de” patiënt, er zijn ook de belangen van de artsen en soms “de” individuele arts, er zijn de belangen van het personeel en “het” individuele personeelslid, er zijn de belangen van het beheer en “de” beheerder, enz. De titel wil beklemtonen dat telkens er een individueel of collectief belang van elk van die groepen nog maar dreigt in conflict te komen met het belang van “de” patiënt, dit laatste onze absolute voorrang moet hebben. Zie het belang van “de” patiënt als een absolute voorrang van rechts op elk kruispunt dat wij tegenkomen. Het is in het licht daarvan dat het verdere beleidsplan ontwikkeld werd. Wars van de mode is dit beleidsplan geen boek met talloze pagina’s, maar bewust geconcipieerd op slechts één A4’tje, recto verso. Alles herleid, tot zijn essentie, werden 3 strategische doelstellingen in dit plan weerhouden, telkens gevolgd door een aantal operationele. De eerste strategische doelstelling is een performant en breed medisch aanbod uitwerken in het belang van die patiënt, zoals die dat vandaag mag verwachten in een basisziekenhuis. De bestaande hiaten moeten gedicht worden. Ook al besef ik dat het contact tussen patiënt en arts een contact ‘intuitu personae’ is, en dit ook moet blijven in de toekomst, toch willen we weg van éénpersoonsdiensten, we willen een teamwerking met behoud van die persoonsgebonden

relatie. De patiënten mogen niet afhankelijk zijn van de individuele carrièreplanning van artsen, van zwangerschappen, van ziektes, van pensioenplannen e.d. Enkel teamwerking kan dit voorkomen. De tweede strategische doelstelling is een patiëntvriendelijk ziekenhuis met aandacht voor het comfort en het welbehagen van die patiënt. Een goede medische behandeling en verzorging, vriendelijke en hulpvaardige artsen en medewerkers, dat waren de afgelopen jaren vaak terugkomende lovende commentaren die ik tegenkwam, helaas kwam daar niet zelden ook een “maar” achter en die MAAR sloeg vaak op onze infrastructuur. Alhoewel op dat vlak de afgelopen jaren ook zeer veel inspanningen gebeurd zijn (denk maar aan de nieuwe vleugel) blijft voor sommige afdelingen de infrastructuur een pijnpunt. We moeten dit durven onderkennen en de stille hoop koesteren dat we de volgende jaren moeten werken aan de bouw van een nieuw, weliswaar beperkt, maar vooral COMFORTABEL beddenhuis. De laatste strategische doelstelling is dat we een ziekenhuis willen dat mee is met zijn tijd. Het AZL investeert veel in medisch materiaal, informatica e.d. en is op dat vlak al jaren mee met zijn tijd. We willen voortaan ook mee zijn met onze tijd met alle maatschappelijke evoluties die van belang zijn voor een ziekenhuis. Ik som enkele operationele doelstellingen op : de aanstelling van een afgevaardigd bestuurder, hervormingen van de Raad van Beheer tegen eind 2018, meer aandacht voor onze relaties met huisartsen en andere actoren binnen de gezondheids-diensten, zoals b.v. thuisverpleging e.d. Er ligt dus veel werk op de plank voor de volgende jaren. Maar voor we daar aan beginnen wil ik ieder van u die op één of andere manier heeft meegewerkt in 2015 aan het belang van het AZL danken voor uw inzet en het glas heffen op 2016. Prettige feestdagen ! Luc De Block voorzitter raad van beheer AZL

3

Uitbouwen netwerken zorgt voor nieuwe zorgcircuits in samenwerking met UZ Gent en AZ Nikolaas In ‘De Tijd’ van zondag 8 november 2015 stelt Maggie De Block, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, het duidelijk: “Kleinere ziekenhuizen moeten meer samenwerken. De huidige financiering leidt zowel tot onderconsumptie van zorg – door besparingen op de verpleging – als tot overconsumptie – door een teveel aan scanonderzoeken of labotests. Zowat alle experts zijn het erover eens dat de oplossing in meer samenwerking ligt. Maar anders dan bij een fusie hebben ziekenhuizen in het huidige financieringsmodel nauwelijks te winnen bij meer samenwerking. Wie patiënten afstaat, verliest ook de inkomsten. De netwerking moet een eind maken aan de wapenwedloop tussen de ziekenhuizen. Als het ene de nieuwste scanner heeft, wil het andere die ook. Dat kan niet langer. Zo kan geld worden bespaard dat de ziekenhuizen in betere zorg kunnen investeren.” Het AZ Lokeren is zich hiervan bewust en voert al langer dan vandaag eerder een politiek van samenwerking dan van concurrentie. Onlangs vormde het AZ Lokeren met het AZ Nikolaas en het UZ Gent een ziekenhuisnetwerk. Elk ziekenhuis blijft autonoom functioneren.

Wat betekent dit concreet?

Voor welbepaalde pathologieën zijn verschillende verwijspatronen en behandelprotocollen ontwikkeld. Het behandelprotocol houdt in dat wanneer een patiënt in het AZ Lokeren binnenkomt met een acuut en zeldzaam ziekteverloop, deze patiënt wordt doorverwezen naar het partnerziekenhuis, in dit geval het UZ Gent of het AZ Nikolaas. Van de eerste opvang tot het opvolgtraject zal de patiënt dus in hetzelfde ziekenhuis behandeld worden. Onlangs nog zijn er enkele nieuwe zorgcircuits voor kinderen opgesteld in samenwerking met het UZ Gent, zoals bijvoorbeeld het ‘Zorgcircuit acuut nierfalen’, het ‘Zorgcircuit acuut leverfalen’, het ‘Zorgcircuit coma bij kinderen’ en het ‘Zorgcircuit cardiorespiratoir falen’. Voor het AZ Nikolaas en het UZ Gent is een ‘Zorgcircuit cardiologie’ opgesteld.

Een voorbeeld: het Zorgcircuit pediatrie ‘Coma bij kinderen’

Het zorgcircuit ‘acuut coma’ zoals verder voorgesteld kan niet beschouwd worden als een richtlijn ‘hoe acuut coma aan te pakken’, maar als een afsprakenkader over welk traject een kind met acute bewustzijnsdaling dient af te leggen binnen het netwerk. Uiteraard staat dit niet los van diagnostisch en therapeutisch handelen. De noodzaak aan het opstellen van diverse richtlijnen, welke geïdentificeerd werden, is evident. Dit geldt voor elk kind met een acute bewustzijnsdaling dat zich presenteert

4

binnen het gezondheidszorgsysteem, zowel extra muros als in een ziekenhuisdienst. Doelstellingen: • Identificatie van mogelijke betrokken partners in zorg (componenten) en van nodige competenties op elk niveau. • Geüniformiseerde diagnostiek en aanpak bij vaststellen acute bewustzijnsdaling. • Identificate van relevante diagnostische en therapeutische richtlijnen en prioritisering hierbinnen. • Uitbouw patiëntgerichte zorg, waarbij de juiste patiënt op het juiste moment op de juiste plaats terecht kan. • Snel en performant interhospitaaltransport wanneer nodig. • Nadruk op belang van lokale zorg van zodra mogelijk, vermijden van éénrichtingsverkeer van specialistisch naar tertiair niveau. • Stimuleren van open communicatiecultuur, ook bij patiënten welke geen interhospitaal-transfer nodig hebben. • Aanbieden van ondersteuning onder vorm van richtlijnen, opleiding en feedback vanuit het tertiaire centrum. • Uniformiseren en optimaliseren informatieuitwisseling bij verwijzing en terugverwijzing. • Regelmatige audit en bespreking van individuele patiëntentrajecten binnen het zorgcircuit. Identificatie verbeteringspunten en bijsturing waar nodig. Wanneer binnen het specialistisch programma lokaal de juiste competenties op elk moment aanwezig zijn op de afdeling intensieve zorgen, kan een kind in de hieronder gespecifieerde omstandigheden hiernaar verwezen worden. Bij centra waar deze faciliteit niet aanwezig is, wordt een interhospitaal-transport naar de afdeling intensieve zorg pediatrie van het tertiaire centrum georganiseerd.

Een voorbeeld: Acuut myocardinfarct

Het ‘Zorgcircuit acuut myocardinfarct’ behelst de samenwerking van het AZ Lokeren met de partnerziekenhuizen rond het bieden van de behandeling door middel van trombectomie. Dit wil zeggen dat wanneer een patiënt op de spoed van het AZ Lokeren opgenomen wordt met een acuut hartfalen, deze patiënt meteen zal overgebracht naar het AZ Nikolaas of het UZ Gent. Een trombectomie of het verwijderen van de bloedklonter kan in beide ziekenhuizen gebeuren in functie van de keuze van de patiënt.

Cardiale problemen worden in het AZ Lokeren gediagnosticeerd door de arts door middel van een bloedtest en een EKG. Wanneer de diagnose van een acuut hartinfarct wordt gesteld, wordt overgegaan tot het overbrengen van de patiënt naar de ziekenhuizen verbonden aan het ziekenhuisnetwerk. Dit transport dient dringend uitgevoerd te worden omdat de patiënt de behandeling liefst binnen de drie uur ondergaat. Tijd is hierbij van belang en daarom kan de samenwerking

met andere ziekenhuizen levens redden. Na de acute interventie worden de patiënten verder opgevolgd in het verwijzende ziekenhuis. Het AZ Lokeren wil niet concurreren met haar omliggende collega’s, maar samenwerken om een kwaliteitsvolle behandeling aan al zijn patiënten te bieden, ook als het gaat om zeer zeldzame en zeer acute ziekteverschijnselen.

Een fris en modern ziekenhuis Het AZ Lokeren is volop aan het verbouwen. Zo werden de laatste maanden alle eenpersoonskamers in het hoofdgebouw aangepakt en onderging de gevel een grondige opknapbeurt.

Renovatie gevel

Onze nieuwe gevel heeft een grondige opknapbeurt gekregen en mag gezien worden! De gevelrenovatie was noodzakelijk omwille van het betonrot dat de steen aantastte. Betonrot is een term die gebruikt wordt voor bepaalde schade aan gewapend beton. Meestal bedoelt men schade die ontstaat doordat de in het beton aanwezige wapening begint te roesten. Roesten is een expansieve reactie (roest zet uit) en doet aldus het beton barsten. Dit proces is zeer nadelig voor de sterkte van het beton en aldus voor de gehele betonconstructie. Tijdens de werken was gebleken dat de dakoverkapping tevens aan een grondige renovatie toe was. Even werd gevreesd voor vertragingen, maar dankzij het milde herfstweer konden de werken zelfs vroeger dan verwacht afgerond worden. De totale kost van deze gevelrenovatie bedraagt om en bij de € 100 000.

Renovatie eenpersoonskamers

In het verleden beschikte een groot deel van de eenpersoonskamers over een gedeeld toilet. Omdat dit niet meer van deze tijd is, is er de afgelopen maanden hard gewerkt om deze kamers te ‘ontdubbelen’. Alle eenpersoonskamers hebben een nieuw likje verf gekregen en een eigen moderne sanitaire blok. De bedoeling is om dit volgend jaar ook voor de tweepersoonskamers uit te voeren. Deze werken waren niet gering, want de volledige WC-afvoer diende te worden afgebroken. Onze medewerkers van de technische dienst legden een hele nieuwe waterleiding en –afvoer aan en ze dienden de nieuwe leidingen te trekken tot op het niveau van de kelderverdieping. Ook het oproepsysteem werd aangepast en er werden nieuwe elektriciteitsleidingen gelegd.

5

6

De Dag tegen Kanker Kathleen Heyndrikx/Yentl Temmerman

Na een wekenlange voorbereiding en een stijgend gevoel van spanning was het op 15 oktober weer zover: de jaarlijkse ‘Dag tegen Kanker’ was aangebroken. Onder het motto ‘de ochtendstond heeft goud in de mond’ stonden we vanaf 7u paraat. Allereerst konden we Lynn Parthoens vervangen aan de tikklok. Naar jaarlijkse gewoonte werden daar bij aanvang van de vroege shift lintjes uitgedeeld aan alle personeelsleden (de verpleegkundigen op de afdelingen starten om 6u15). Om 8u30 stonden ook de vrijwilligers van de VLK (Vlaamse Liga tegen Kanker) klaar. Zij ontvingen de hele dag bezoekers van het ziekenhuis en nodigden hen uit een lintje op te spelden. Dankzij hun inzet konden we veel personen bereiken. De lintjes werden massaal opgespeld. Vanaf 10u besloten we een ‘carrièreswitch’ te maken. We waren vrouwen met een missie. Gewapend met een haarnetje, geslepen messen en een heleboel lekkers trokken we richting cafetaria. Ons doel: een hapjesbuffet afleveren waar nog lang over gesproken zou worden. Maar we ontdekten al snel dat een schoenmaker best bij zijn leest blijft. Amy en het team van de cafetaria snelden ons ter hulp. Met al hun ervaring en frisse ideetjes toverden zij in recordtempo een arsenaal aan hapjes op tafel. Het was intussen 12u en het werd tijd om de zaal in te kleden voor de verwennamiddag. Dankzij Marleen Van Hoey werd onze zaal heel mooi gedecoreerd met prachtige bloemstukjes. Keer op keer verrast Marleen ons met ware pareltjes. Om 14u waren al onze (ex-)oncologische patiënten welkom in de vergaderzaal voor een heuse verwennamiddag. Iedereen kon genieten van een handmassage door Annie Ongena. Zij voorziet schoonheidsverzorging voor oncologische patiënten in het ziekenhuis. Voor een aantal aanwezigen was dit een aangename kennismaking, voor enkele ‘oude getrouwen’ was dit een leuke aanvulling. Ook

kwamen medewerkers van ‘Altijd Mooi vzw’ langs. Zij gaven advies op maat rond aangepaste kledij en make-up. Dit alles werd afgewerkt met een glaasje bubbels en het hapjesbuffet. Het werd een goedgevulde en gezellige namiddag. Op vraag van de aanwezigen kwam de oncologe, dr. Ünal, even langs. Zij maakte tijd voor een babbel met iedereen in een gemoedelijke sfeer. Om 17u keerden onze gasten huiswaarts. Voor ons was dit het sein om even de batterijen op te laden en naar het volgende te gaan. Vanaf 18u gingen we in rechte lijn naar de eindstreep. Mieke de Graeve en Niki de Sitter hadden speciaal voor de gelegenheid een toneelstuk, uit het leven gegrepen. Nog even de laatste voorbereidingen aanvatten en we waren er klaar voor. De opkomst overtrof onze stoutste verwachtingen. Mieke en Niki slaagden er in om op een eerlijke en intieme manier weer te geven wat het kan betekenen om kanker in je leven te krijgen. Achteraf was merkbaar dat dit veel losmaakte bij het aanwezige publiek. Als afsluiter van de dag dronken we allemaal een koffie met enkele kleine gebakjes. Een zoete zonde voor een dag die lang, maar wel zeer waardevol was. Om 21u30 verlieten de laatste mensen het ziekenhuis en konden we opruimen. Het leek alsof er niets gebeurd was, maar innerlijk voelden we wat het toneel had losgemaakt. Om 22u was het tijd om naar huis terug te keren. We waren moe, maar voldaan. Bedankt aan allen die op één of andere manier geholpen hebben om deze dag tot een goed einde te brengen. Wij zijn alvast blij dat kanker niet meer in een hoekje gestopt wordt, maar dat we samen de strijd aangaan.

7

Stappenclash Lokeren - Wetteren Annick Van Driessche De organisatie Logo Gezond+ wil meer Vlamingen aan het bewegen krijgen. Zo zetten ze een project op touw, 10.000 stappen, dat de Vlaming een gezonde en actieve levensstijl wil aanleren. Onderzoek wijst immers uit dat wie 10.000 stappen per dag zet, belangrijke gezondheidsvoordelen behaalt: een verlaagd risico op hart- en vaatlijden, overgewicht en diabetes om er maar enkele te noemen. De stappencompetitie kadert binnen dit project. Meer bewegen kan niet alleen in de vrije tijd, maar ook op de werkvloer, door te kiezen voor actieve verplaatsingen (onder andere de trap nemen in plaats van de lift). Tijdens de maand september nam het personeel van de Lokerse stadsdiensten, de politie, het OCMW en het AZ Lokeren het op tegen de collega’s uit Wetteren in een echte stappenclash. Elke deelnemer kreeg een stappenteller, en moest dagelijks het aantal stappen, het aantal minuten op de fiets en andere bewegingsactiviteiten invoeren op de website van 10.000 stappen. Zo kon worden bijgehouden hoeveel stappen elke deelnemer gemiddeld aflegde en welke progressie hij/zij maakte.

Op 31 augustus 2015 startte een inloopweek, waarbij elke deelnemer kon zien aan welk gemiddelde hij/zij al kwam zonder extra moeite te doen. De eigenlijke ‘competitie’ ging door tussen 7 en 25 september. Lokeren schoot vlug uit de startblokken en lag de eerste week aan de leiding. Wetteren haalde een deel van de achterstand in tijdens de tweede week. Voor het eindresultaat en de bekendmaking van de winnaar was het wachten tot de slothappening van vrijdag 9 oktober. Vermits Wetteren de eer had gekregen het startschot te geven, was het aan Lokeren om het slot te verzorgen. De raadzaal op de derde verdieping van het stadhuis was ‘the place to be’, die vrijdag vanaf 11.00u. Beide steden hadden een pak meer stappen gezet dan de vooropgestelde 10.000: Wetteren haalde een gemiddelde van 10.838 stappen, Lokeren werd de winnaar met niet minder dan 13.353 stappen. De Lokerse burgemeester mocht uit handen van de organisatie een enorme trofee, een wisselbeker, in ontvangst nemen. Er werden nog enkele statistieken bovengehaald: • Lokeren had 109 geregistreerde deelnemers, uit Wetteren deden 140 personen mee. • Door alle deelnemers samen werden 53.088.358 stappen gezet, goed voor 37.162 km. • De vrouw met het meeste aantal stappen van het AZL was Karin De Kerpel (centrale keuken), zij was goed voor in totaal 621.103 stappen of 435 km. Karin wandelt graag, iets wat ze tijdens de competitie dus ook met volle overgave deed. Bovendien nam ze van de gelegenheid gebruik om enkele keren van haar woonplaats in Eksaarde naar het AZ Lokeren te stappen. Na een verkwikkende douche was ze daarna klaar om haar vroegdienst aan te vatten. • Het mannelijke personeelslid met de meeste stappen was Filip Van Buyten (telesecretariaat/ OK) (343.084 stappen). • De vrouw en man van het AZL met de meeste progressie gedurende de 3 weken waren respectievelijk Ilse Michiels (labo) en Johan De Mey (personeelsdienst). • Er werd een top 10 opgesteld over alle Lokerse diensten heen. Hierin stonden niet minder dan 4 personeelsleden van ons ziekenhuis: Karin De Kerpel behaalde de 2de plaats, gevolgd door Annick Van Driessche (directiesecretariaat/ personeelsdienst) op plaats 5, Caro Haegens (centrale keuken) op plaats 7 en Soraya Lernout (labo) op de 8ste plek. We mogen dus wel stellen dat Lokeren mede dankzij de inzet van alle deelnemende personeelsleden van het AZ Lokeren de trofee kon binnenhalen.

8

Interne audits in het AZ Lokeren Op 19 en 20 oktober vonden er, na een grondige opleiding, interne audits plaats in het AZ Lokeren. Dat is, na de zelfevaluatie in november 2014 en het opstarten van verbeteracties in de loop van 2015, de derde stap in het accrediteringstraject van ons ziekenhuis. Zowel voor de auditoren als voor de ‘auditees’ was dit een volledig nieuwe, maar zeer leerrijke ervaring. Als we googelen naar het woord ‘interne audit’ leert Wikipedia ons het volgende: ‘interne audit is een onderzoek dat, met een systematische en gedisciplineerde aanpak, wordt uitgevoerd naar het goed en betrouwbaar functioneren van de interne organisatie, door auditors die in dienst zijn van die organisatie. Interne audit is een vorm van auditen die voorkomt bij grote organisaties zoals de overheid, grote ondernemingen en grote instellingen.’ Logischerwijze vroegen een aantal geïnteresseerden bijkomende info na het verspreiden van de uitnodigingsbrief voor mogelijke kandidaten. Sommigen haakten af. Anderen werden enthousiaster en stelden zich, overtuigd, definitief kandidaat. We klokten af op 20 kandidaten, ruim boven het beoogde aantal van 12. De groep had een zeer diverse samenstelling: artsen, verpleegkundigen, vroedkundigen, apothekers, administratief medewerkers, ... Waar we voordien al regelmatig contact hadden met onze collega’s van het Sint-Vincentius ziekenhuis in Deinze, werd dat voor de opleiding tot auditor nog meer geïntensifieerd. Concreet betekende dit dat 4 personen van het AZ Lokeren de eerste opleidingsdag (georganiseerd door Kerteza) volgden in Deinze en 5 medewerkers van Deinze de vorming volgden in ons ziekenhuis. Deze opleidingen vonden plaats op 14 en 29 september. De eerste vormingsdag startte met een toelichting over kwaliteit en veiligheid, nadien volgde verduidelijking over de normen en criteria van Qmentum. Hoe het auditen diende te worden opgevat en uitgevoerd was het volgende onderdeel. Het AZ Lokeren koos voor de tracermethodiek. Dat houdt in dat aan de hand van een patiëntenspoor/traject (ook wel tracer genoemd) een heel aantal criteria worden getoetst.

eerst een mindmap uit. De te volgen patiënt staat in het midden, daarrond verschijnen de verschillende stadia van het traject. We maken dit wat concreter en gaan bv. uit van een patiënt die een arthroscopie aan de knie dient te ondergaan op het dagziekenhuis. Op de mindmap verschijnen rond deze patiënt eerst een aantal grote thema’s: opname, voorbereiding, operatiekwartier, recovery, opvolging, ontslag, ... Dan volgt een verdere onderverdeling. ‘Opname’ bevat bv. de subthema’s: inschrijving, patiëntidentificatie, aanbrengen van het armbandje, ... ‘Voorbereiding’ bevat o.a. : parametersregistratie, anamnese, medicatieverificatie, ... Aan de subthema’s koppelen de auditoren de bijbehorende criteria. Die te toetsen criteria worden opgelijst en dienen als basis voor de eigenlijke audit. Op 19 oktober was het zo ver. De eerste audits, onder begeleiding van onze senioradviseur Tilly Postelmans, gingen van start. Vooraf tekende elke auditor een vertrouwelijkheidsverklaring. Dat document stelt dat alle verkregen informatie tijdens de audit (dossiers, nota’s, ...) strikt vertrouwelijk dient te blijven. De tracers ‘patiënt met arthroscopie op het dagziekenhuis’ en ‘interne patiënt op spoedopname’ werden geaudit in de voormiddag. De andere 2 tracers ‘hoog-risicomedicatie op apotheek en interne midcare’ en ‘de interne beademde patiënt’ volgden in de namiddag. Het verdelen van de vier audits over de gehele dag zorgde er mee voor dat de begeleiding optimaal kon verlopen. Tilly Postelmans gaf nog wat praktische tips mee en de eerste groep begaf zich om 9u00, onder haar begeleiding, naar het dagziekenhuis. Na een korte voorstelling van de auditoren en een introductie naar het waarom en hoe, gingen ze van start. Een kwartier later vertrok het tweede auditteam naar de dienst spoedopname. Om 12u00 werd iedereen terug verwacht in de vergaderzaal op de 5de verdieping. Alle auditteams haalden deze deadline ruimschoots. Tijdens de gezamenlijke broodjeslunch met de 2 volgende teams werden er tips en ervaringen uitgewisseld. Een korte feedback van de Op basis van vooraf geselecteerde thema’s gingen de betrokken geauditeerde medewerkers leerde o.a. dat er auditoren verder aan de slag. Om tot een coherent vrij veel vragen werden gesteld en ook veel antwoorden geheel te komen, werkten de kandidaat-auditoren werden gegeven. Medewerkers hadden geen ongerust of ander vervelend gevoel ervaren, de audit kwam niet controlerend over en bekende Samenstelling van de auditteams 19/10 gezichten werkten geruststellend. De auditoren-in-opleiding pikten Tracer op spoed Geert Verniers (kwaliteitscoördinator), Pieter Ramaut deze info graag op. Om 13u00 vatte (apotheker), Charlene Wehlou (arts) het auditen van de tracer hoog Tracer op dagziekenhuis Emilie Buyck (apotheker), Tamara Van Laere risicomedicatie aan. Kort nadien (hoofdverpleegkundige medische beeldvorming), startte het laatste auditteam op de Annelies Braeckman (kwaliteitsmedewerker labo) dienst intensieve zorgen. Na een Tracer hoog-risico-medicatie Wim Van Campenhout (stafmedewerker kleine drie uur waren ook deze audits kwaliteitszorg), Charlene Cockhuyt (verpleegkundige afgelopen en volgde een debriefing. IZ), Wendy Vervaet (verpleegkundige medische Deze werd kort gehouden. beeldvorming) ’s Anderendaags wachtte er immers nog een laatste opleidingsdag: het Tracer op intensieve zorgen Vanessa De Schouwer (verpleegkundig opmaken van een rapport. ziekenhuishygiënist), Daniel Schaerlaken (arts), Ilse Michiels (laborant)

9

De dag na de audit verzamelde iedereen om 8u30 in de vergaderzaal op de 5de verdieping. Daar werden we eerst verblijd met een kort stuk theorie omtrent het schrijven van een rapport. Passeerden onder meer de revue: formeel taalgebruik, standaardzinnen en een lijst van verboden woorden. Vervolgens gingen we echt aan de slag. Elk auditteam verzamelde rond een laptop met daarop een rapportontwerp in Excel-vorm. Eerst brachten we alle geregistreerde info in het document in. De volgende stap was het omzetten van die info in feiten, conclusies, ... Waar voor de eerste fase alles vrij vlot verliep, dienden we voor de tweede stap regelmatig beroep te doen op de externe begeleider. Het werd ons ook duidelijk dat we sommige criteria niet konden beoordelen, omdat we soms over te weinig info beschikten of éénvoudig weg omdat we niet voldoende hadden doorgevraagd. Dat namen we zeker al mee voor de volgende keer. De meeste auditteams slaagden er toch in alles af te ronden tegen omstreeks 16u00. Elk team stuurde zijn resultaten en verslagen door. Na het toevoegen van grafieken en begeleidende tekst konden de rapporten voorgelegd worden. Hier eindigde het nog niet. Drie andere teams bereidden immers een audit voor. Nathalie Ghysels

In juli 2015 heb ik de stap genomen om deel te nemen aan de opleiding tot auditor. Ik ben me er dan ook van bewust dat de samenwerking met het NIAZ een bijdrage zal leveren aan de verbetering van de gezondheidszorg in het AZ Lokeren, met behulp van het accreditatieprogramma. Door hulpverleners op te leiden tot auditor kan men de procedures en methoden verbeteren. Kwaliteitsvolle zorg, die veilig is en op een effectieve manier verloopt: Verslag van daar sta ik achter. Aangezien ik Charlene Cockhuyt zelf in het werkveld sta kan ik (verpleegkundige IZ) er wel begrip voor opbrengen dat sommige werknemers dit eerder als last beschouwen, dan als een weg naar verbetering. Toch is uitgebreid onderzoek in de gezondheidszorg nodig om een kwaliteitsverbetering tot stand te brengen, door middel van ervaringen en kennisoverdracht in verschillende zorgorganisaties. Toen de opleiding tot auditor van start ging, had ik geen enkel idee van wat me te wachten stond. De eerste opleidingsdag bestond voornamelijk uit veel theorie. Helemaal niet moeilijk om te begrijpen, maar ik had al snel door dat het niet gemakkelijk zou zijn om deze toe te passen in de praktijk. Aan het einde van de dag dacht ik toen ook bij mezelf: “waar ben ik nu weer aan begonnen?” Veel tijd om te treuzelen en na te denken was er niet. We werden namelijk klaargestoomd voor de interne audit die zou plaatsvinden tijdens de tweede opleidingsdag. Voor mezelf kan ik zeggen dat ik heel veel zenuwen had om

10

(verpleegkundige IZ), Hanne Keppens (verpleegkundige heelkunde A) en An Heeremans (apotheker) auditten op basis van de tracer ‘CVA-patiënt op midcare’. Nancy Everaert (verpleegkundige interne/midcare), Ira Blot (administratief medewerker) deden hetzelfde voor een patiënt met een totale knieprothese. De tracer bloedtransfusie werd onder de loep genomen door Karen Podevyn (administratief medewerker onthaal) en Silke Eeckelaert (verpleegkundige medische beeldvorming). Een externe trainer begeleidde ook deze teams tijdens het auditen en het rapporteren. Zo ontstond er een pool van een 20-tal gediplomeerde interne auditoren. Elk van hen ontving een officieel certificaat als bewijs van zijn of haar opleiding en bekwaamheid. Toekomstgericht zullen zij op regelmatige basis worden gevraagd om een aantal tracers uit te voeren. Onze doelstelling is maandelijks een 2-tal audits te realiseren. Je mag enkele van onze kersverse auditoren dus zeker op jouw afdeling verwachten in de loop van 2016. Dit alles, gecombineerd met de veiligheidsrondes, moet bijdragen tot een nog betere kwaliteitsvolle zorg in het AZ Lokeren met het oog op de externe audit in 2017.

een interne audit uit te voeren. Niettegenstaande er een grondige voorbereiding aan vooraf gegaan was, had ik niet het gevoel dat ik er 100% klaar voor was. Ergens gaf het me een vertrouwd gevoel dat je in je eigen zorginstelling de audit kan uitvoeren, maar tegelijkertijd had ik schrik voor de reacties van de collega’s, omdat ik hen niet te sterk het gevoel wil geven dat zij of de verpleegafdeling gecontroleerd worden. Ik vond het dan ook erg belangrijk dat een goede intro aan de audit vooraf ging op de verschillende verpleegafdelingen. Het doel is dat we met zijn allen werken aan een kwaliteitsverbetering door middel van het accreditatieproces. De eerste audit vond plaats in de apotheek. Deze verliep chaotisch en al vrij snel waren we niet meer echt doelgericht aan het toetsen. Gelukkig konden we steeds rekenen op de steun en nodige bijsturing van Tilly Postelmans, Senior Advisor bij NIAZ. Na deze audit hebben we de hoofden bij elkaar gestoken en overlegd over wat er juist fout liep en hoe we het zouden aanpakken voor de audit op de dienst interne geneeskunde. Bij aankomst op de verpleegafdeling zijn we met open armen ontvangen. Na onze intro hadden de collega’s al snel door dat we allesbehalve de intentie hadden om hen te controleren, maar samen willen toetsen waar er ruimte voor verbetering is. Na de eerste interne audit hebben we tijd vrij gemaakt om naar de mening en het gevoel van de geauditeerde verpleegkundigen te polsen. Rapportering na een interne audit is van groot belang, daarom werd er een auditrapport geschreven tijdens de derde en meteen laatste opleidingsdag. Het is essentieel te weten hoe acties zijn opgepakt en wat daarvan de resultaten zijn. Het neerschrijven van zo’n auditrapport ging vrij vlot en het resultaat mocht er best wel wezen. We waren als groep dan ook trots op onszelf dat het zo goed verlopen is. Als besluit van deze opleiding kon ik stellen dat het een geslaagde interne audit was en ik deze met een goed gevoel heb volbracht. Het is dan ook voor ons ziekenhuis en als team ‘hoogrisicomedicatie’ een leuk moment om het NIAZ-certificaat in ontvangst te mogen nemen.

Verslag van Wendy Vervaet (verpleegkundige medische beeldvorming)

Ik wist dat het ziekenhuis bezig was met accreditatie en wilde hierover graag meer weten. Daarom stelde ik me kandidaat voor het uitvoeren van de interne audits. Ik had vooraf geen uitgesproken verwachtingen over de opleiding die zou gegeven worden. Deze opleiding was zeer interessant. Dag één omvatte een zeer theoretische uiteenzetting en de voorbereiding voor het uitvoeren van de interne audit. Ik was erg verwonderd over wat er allemaal bij komt kijken. Die voorbereiding was zeer intensief. Als auditor moet je met vele factoren rekening houden, zoals de aanspreking, je houding en de vraagstelling. Ik ondervond hierdoor de nodige stress. Dag twee was de dag van de audit zelf. Aangezien mijn mede-auditors en ikzelf nog niet goed op elkaar waren afgestemd en nog geen specifieke afspraken hadden gemaakt,

begon onze audit van de apotheek redelijk chaotisch. Na de audit van de apotheek namen we de tijd om dit te evalueren. Daarna is op de afdeling interne alles vlotter verlopen. Mijn ervaring als auditor was vooral positief, omdat de collega’s op de verschillende afdelingen ons goed ontvingen en onze komst minder als controlerend zagen, mede te danken aan de voorafgaande communicatie en de positieve sfeer. Op de derde dag was er de rapportage. Voor mij was dit vrij moeilijk, aangezien je veel belangrijke informatie snel vergeet en achteraf besef je dat je meer had moeten doorvragen. Toch kwamen we in onze groep tot een consensus bij het scoren. Mijn ervaring als interne auditor was heel interessant en zeker voor herhaling vatbaar.

‘De Geneesheer der Armen en de 2,000 Nuttige Recepten’ door Doctor Beauvillard Geert Verniers/Annick Van Driessche

Het tweede recept uit het boekje van dr. Beauvillard dat de redactieraad van de gAZet de lezers niet wil onthouden, werd gekozen door Geert Verniers. Het recept is een middel tegen hoofdpijn, en werd gekozen omwille van de grappige beelden die de lezer zich erbij kan voorstellen.

‘Maux de tête – Hoofdpijn Gewone behandeling – Zeer dikwijls komt deze kwaal voort van den slechten toestand der maag. Dan gebeurt het natuurlijk dat men het hoofd geneest door de maag te genezen. Wanneer de hoofdpijn uit de maag niet voortkomt, kan men ze verzachten door pijnstillend water op het voorhoofd te doen. Men mag ook een citroen in tweeën snijden en iederen helft op de slapen leggen. Men bindt het vast met een band, gedurende tien of vijftien minuten. Speciale behandeling – Een goede tas Thé Peyronnet; de slapen, en rondom de ooren wrijven met het Calme-Douleurs japonais. Prijs-courant Japaneesch pijn-stillend middel: fr. 15.45.’ +

11

De week van de ouderen 2015 Lennert Van Nieuland

In de week van 16 tot 20 november werd in het ziekenhuis extra aandacht besteed aan de senioren, aangezien het dan de ‘Week van de derde leeftijd’ was. Naar goede jaarlijkse gewoonte werden er extra activiteiten voorzien om de senioren een aangename en ontspannen week te bezorgen. Er werden zowel op de geriatrie activiteiten voorzien als (voor het eerst) op de andere afdelingen van het ziekenhuis. Hieronder een kort overzicht.

Geriatrie

Maandag 16 November: gezellig tafelen in de dagzaal De dagzaal, die normaal voornamelijk gebruikt wordt voor therapieën en activiteiten, werd voor één dag omgetoverd tot een eetruimte in ware restaurantsfeer. De tafels werden mooi gedekt en gezellige sfeermuziek fleurde de zaal op. Er werden zo’n 20-tal senioren in de zaal verzameld voor een heerlijk menu aangepast aan de noden en wensen van de senioren: Aspergesoep met balletjes/kaas/gedroogde ajuintjes/ croutons *** Puree met appelmoes en stoofpotje van varkenswangetjes OF Vispannetje met puree *** Quatro van kleine zoete dessertjes Er werd veel gebabbeld en gelachen, het eten smaakte heerlijk en de senioren gingen met een voldaan en goed gevoel terug naar de kamer. Dinsdag 17 November: optreden van de ‘geriatrie-band’ Naar goede traditie stond er ook een optreden op het programma, waarbij de muzikaal aangelegde collega’s van de geriatrie de senioren en hun bezoekers verwenden met een sfeervolle act. Er werden liedjes gezongen die de senioren nog kenden van vroeger. Deze werden dan ook met veel enthousiasme onthaald. Regelmatig zongen de mensen mee en werd er een welverdiend applaus gegeven. De senioren genoten met volle teugen van dit uurtje vertier en plezier. Wat muziek al niet kan doen!

12

Woensdag 18 November: fotoproject Op deze dag was het de bedoeling enkele mooie foto’s te nemen van onze patiënten en hun families. Senioren (en vooral senioren die in het ziekenhuis of in het rusthuis verblijven) hebben steeds minder foto’s van zichzelf, de familie heeft steeds minder foto’s van hun familielid. Als er al eens foto’s worden genomen, zijn ze digitaal en kunnen de oudere mensen hier niet naar kijken. Foto’s zijn nochtans een dankbaar medium dat veel herinneringen meebrengt. In de voormiddag werden er vele ludieke en mooie foto’s genomen van de patiënten. In de namiddag waren het er met de familie bij. Deze werden dan onmiddellijk groot afgedrukt en meegegeven met het bezoek. Donderdag 19 November: pedicure/manicure Naar jaarlijkse gewoonte kwamen de studenten van CVO Leerstad onze patiënten verzorgen. De senioren genoten en deden tegelijk een gezellige babbel. Vrijdag 20 November: ‘wafelenbak’ Vrijdagnamiddag ging onze grote ‘wafelenbak’ door in de dagzaal, als afsluiter van de ‘Week van de 3de leeftijd’. De patiënten en hun bezoek werden uitgenodigd om samen een wafel te eten met slagroom of confituur, om gezellig te babbelen met elkaar en een lekkere kop koffie te drinken.

Een gezellig muziekje op de achtergrond zorgde voor een aangename drukte waar de senioren van opfleurden en genoten. Het werd een perfecte afsluiter van de ‘Week van de 3de leeftijd’.

Andere verpleegafdelingen

Op woensdagnamiddag werden er wafels gebakken voor alle senioren die buiten de afdeling geriatrie verbleven. Het beslag was al klaargemaakt door de keuken, maar het bakken gebeurde door het GIL- team. De geur van verse wafels was merkbaar op alle afdelingen en in de lift doordat de wafels ter plaatse in de afdelingskeukens werden gebakken. Daardoor waren er vanuit de patiëntenkamers al veel nieuwsgierige blikken. Met een mooi gedekt opdienwagentje werd van kamer tot kamer gereden, zodat de patiënten zelf konden kiezen. Dit is belangrijk om de eetlust op te wekken. Veel patiënten waren enthousiast over dit initiatief, het is dus zeker voor herhaling vatbaar.

Dank Na de vele activiteiten willen we graag nog enkele mensen bedanken voor de hulp. • De medewerkers van de keuken voor de flexibiliteit en het bereiden van de warme maaltijden en het deeg voor de wafels op woensdag en vrijdag. Het heeft de senioren ten zeerste gesmaakt. • Het voltallige team van de afdeling geriatrie voor de flexibiliteit en de collega’s van de ‘geriatrie-band’ voor het enthousiasme en het leuke optreden. • De mensen van CVO Leerstad voor de aangename manicures/pedicures. • Alle andere medewerkers en vrijwilligers binnen het ziekenhuis.

De studenten van CVO Leerstad gingen ook bij deze senioren langs voor een manicure of pedicure.

13

14

Beoordeling ‘patiëntgerichtheid van de ziekenhuiswebsite’ Annick Van Driessche

De laatste jaren werd er veel tijd en energie gestoken in de lay-out, het design en de werking van de AZL-website. Met name Linn Torfs, medewerker van het directiesecretariaat, hield zich bezig met het op punt stellen van de webstek. Als ziekenhuis is het AZ Lokeren ook wat de website betreft gebonden aan richtlijnen, en volgt er regelmatig een beoordeling. Zo was er tussen 1 juli en 31 augustus 2015 een meetperiode omtrent ‘patiëntgerichtheid van de ziekenhuiswebsite’. Deze indicator geeft aan in welke mate ziekenhuiswebsites patiëntgerichte informatie aanbieden. Dit is informatie die relevant en gemakkelijk vindbaar is voor patiënten. De indicator bestaat uit 49 items en de totaalscore geeft weer in welke mate de webstek voldoet aan de criteria. Medewerkers van het Vlaams Patiëntenplatform vzw beoordeelden de ziekenhuiswebsites aan de hand van een checklist op 8 aspecten: • gebruiksvriendelijkheid en toegankelijkheid (13 items) • praktische informatie (3 items) • informatie over de visie en het beleid van het ziekenhuis (11 items) • informatie over het zorgaanbod van het ziekenhuis (7 items) • informatie over de kostprijs van zorg (4 items) • informatie over privacy en patiëntenrechten (5 items) • patiëntenvoorlichting en –ervaringen (4 items) • interactiemogelijkheden van de website (2 items) • In totaal werden tijdens de meetperiode 49 ziekenhuiswebsites beoordeeld, waaronder deze van het AZ Lokeren.

AZ Lokeren met glans geslaagd

Het AZ Lokeren behaalde een totaalscore van 85%, of 40,03 op 47. We mogen dus wel met enige trots over ‘grote onderscheiding’ spreken. Als waardering geeft het platform volgende mededeling: ‘de beste categorie. Het streefdoel van minstens 58% is bereikt. Deze ziekenhuiswebsite voldoet minstens aan de basisaspecten rond patiëntgerichtheid.’ Tussenscores • basisitems: 93% • korte termijn items: 88% • lange termijn items: 36% Waar moet op lange termijn nog aan gewerkt worden? Het platform wil graag nog een aparte, interactieve deelwebsite voor kinderen zien. Ook een meer geavanceerde zoekmachine, die rekening houdt met spelfouten en synoniemen, behoort tot de lange termijn items. Tevens moet het mogelijk worden gemaakt om via de website incidenten, klachten en suggesties te melden. Deze scores werden ook gepubliceerd op de website zorgkwaliteit.be, een webstek waarop de kwaliteit van de Vlaamse ziekenhuizen in kaart wordt gebracht. Op maandag 30 november 2015 mocht Geert Verniers in naam van het AZ Lokeren in Ronse een oorkonde ophalen als bewijs van deelname van het AZ Lokeren aan de beoordeling.

15

Marleen Van Rijsselberghe

De vraag

De vraag van … Matthias

Hoe werkt een verdovingsspuitje?

dr. L. Duinslaeger / A. Van Driessche

16

Matthias, de zoon van Nadine Van Der Jeugt (verpleegkundige op interne/midcare), maakte onlangs een val en liep daarbij een wonde aan zijn kin op. Op de dienst spoed bleek dat deze wonde gehecht moest worden. Het hechten bleek helemaal geen pijn te doen. Matthias: ‘ Hoe werkt een verdovingsspuitje? Ze prikten dat in mijn kin en ineens deed het geen pijn meer’. We legden de vraag voor aan dr. Luc Duinslaeger, spoedarts in het AZ Lokeren: ‘Meermaals daags worden wonden behandeld in onze spoedgevallendienst. Het gaat hier heel dikwijls om school- of sportongevallen bij kindjes. Om deze wonden mooi dicht te maken zijn er grosso modo twee mogelijkheden: ofwel wordt het wondje met huidlijm of speciale kleefstrookjes dicht gekleefd, ofwel dient het wondje ‘gehecht’ te worden. Dit betekent dat met een fijn draadje (of soms kleine nietjes) beide wondrandjes mooi tegen elkaar worden geplaatst. De bedoeling is dat op deze wijze het wondje in ongeveer een week genezen is, liefst met zo weinig mogelijk littekenweefsel . Bij het kleven is verdoving niet nodig. Wanneer het wondje echter gehecht wordt of wanneer het wat vuil is, en dus proper moet gemaakt worden, is verdoving nodig omdat deze behandeling anders te pijnlijk zou zijn. Klassiek wordt de verdoving (meestal Xylocaine of een afgeleid product) met een fijn naaldje onderhuids ingespoten, waarbij het wondje en de huid errond

gevoelloos worden gemaakt. Het werkingsmechanisme van deze verdovingsproducten berust op het blokkeren van de openingen in het membraan dat de zenuwvezels omringt. Hierdoor kunnen de zogenaamde natriumionen er niet meer door en wordt de zenuwprikkelgeleiding stilgelegd. Met andere woorden, men voelt geen pijn meer wanneer aan de wonde wordt gewerkt. Deze gevoelloosheid treedt op na enkele minuten en houdt, naargelang het product, één tot meerdere uren aan. Het inspuiten zelf kan echter kortstondig (een vijftal seconden) wat branderigheid veroorzaken. Om die reden zijn we op de spoeddienst recent, vooral voor de behandeling van kleinere kinderen, overgeschakeld op het aanbrengen van een cocaïne-adrenaline gel, die speciaal voor dit doel in onze ziekenhuisapotheek wordt aangemaakt. Deze gel veroorzaakt een gelijkaardige verdoving, maar het pijnstillend effect treedt wat later op dan bij het inspuiten, meestal na ongeveer een twintigtal minuten. Het voordeel is natuurlijk dat het prikje (en de angst ervoor) zo kan vermeden worden, met blijere kindjes tot gevolg!’

Stel je vraag!

Heb jij ook een vraag over het ziekenhuis, de werking van een bepaalde dienst of iets wat je je al langer afvraagt? Schrijf ons gerust en we beantwoorden je vraag in de volgende editie van onze gAZet. Stuur je vraag naar [email protected]

Het AZ Lokeren bestaat 50 jaar Annick Van Driessche In juli 2015 kwam het de redactieraad ter ore dat het hoofdgebouw van het AZ Lokeren in 1965 werd geopend, op 27 oktober om precies te zijn. De viering van 50 jaar AZL op de huidige locatie mocht niet onopgemerkt voorbij gaan, en na enkele ‘brainstormsessies’ werd het duidelijk welke activiteiten zouden georganiseerd worden. Een speciale editie, een ‘feest-editie’ zeg maar, van deze gAZet werd in een grotere oplage gedrukt en was vanaf 29 november beschikbaar voor al wie dat wou. De geschiedenis van het ziekenhuis van Lokeren, van 1801 tot nu, met een nadruk op de laatste 50 jaar, werd verhaald in woord en beeld. Een fototentoonstelling, aangevuld met voornamelijk ‘oud’ ziekenhuismateriaal, werd opgesteld doorheen het hoofdgebouw van het ziekenhuis. Deze tentoonstelling stond open voor alle geïnteresseerden, en dit tussen 29 november 2015 en 3 januari 2016. De plechtige en feestelijke opening ervan vond plaats op zaterdag 29 november. Een hapje, een drankje, een beeldrijke speech van de voorzitter en de plechtige opening door

de Lokerse burgemeester. Toeval of niet: dhr. Anthuenis werd net op die dag 50 jaar. Hij zag het levenslicht in onze kraamafdeling. Het ging er gezellig aan toe in de cafetaria van het AZL. De foto’s spreken voor zich. Ook aan de huisartsen uit Lokeren en omgeving, en de specialisten van het AZ Lokeren, werd gedacht. De voorzitter, de raad van beheer en de directie van het AZ Lokeren nodigde hen uit voor een symposium ‘Van Stadskliniek naar ziekenhuisnetwerk: 50 jaar evolutie in het ziekenhuislandschap’ en een walking dinner op vrijdag 20 november. Na het welkomstwoord van de voorzitter gaf de hoofdgeneesheer, dr. Van Winckel, een voordracht met als titel ‘50 jaar AZ Lokeren: van Stadskliniek tot ziekenhuisnetwerk’. Nadien werd het woord gegeven aan dr. Toon Beke, voorzitter van de huisartsenvereniging. Zijn uiteenzetting kreeg de titel ‘Een blik op de toekomst’. Met de opgefriste gevel en de nodige plannen voor 2016 is het AZ Lokeren alvast klaar om er nog minstens 50 jaar bij te doen.

17

Enkele sfeerbeelden...

18

19

Stadswandeling Antwerpen met de medewerkers van het operatiekwartier AZ Lokeren Alain Pieters, hoofverpleger operatiekwartier

20

Op zaterdagavond 24 oktober 2015 verzamelden we met een veertigtal personen op de parking van de aankoopdienst. Het was een bont gezelschap van personeelsleden en artsen van het operatiekwartier al dan niet met partner. Met zijn allen trokken we via carpooling, eco-denkend dat we zijn, naar de P&R in Melsele. Daar stond al een tram op ons te wachten die ons na een ritje van een 20 minuten dropte op de Groenplaats, hartje Antwerpen. Aan het standbeeld van Pieter Paul Rubens stond één van de stadsgidsen, Katrien, ons op te wachten. Even later kwam ook Annemie, de tweede gids, opdagen zodat we in 2 groepen onze ‘amuse-gueule’wandeling konden aanvatten. Ondertussen was het 19 uur geworden, schemerdonker en kregen we al een feeëriek beeld van de 3 mooi verlichte grootste torens van Antwerpen. Met name de kathedraal, de Boerentoren en de Antwerp Tower. Wist je dat de Boerentoren in 1931 de eerste wolkenkrabber was van Europa? Volgens de oorspronkelijke plannen ging men nog hoger bouwen dan de huidige 97 meter, maar de kathedraal moest met zijn 123 meter de hoogste toren van de stad blijven. Na nog verschillende interessante weetjes zijn we verder gestapt richting Grote Markt. Een prachtig plein met de diverse gildenhuizen, met bovenaan hun trapgevels de vergulde symbolen van hun gilde zoals de beenhouwers, de schippers en andere. Het beeld van Brabo beheerst het centrum van de markt. Volgens de legende heeft Brabo Antwerpen gered van de reus door zijn hand af te hakken en dit in de Schelde te werpen. Dat ook kunstenaars al eens een foutje maken, blijkt uit het feit dat Brabo op het verkeerde steunbeen staat afgebeeld bij het werpen van de hand. De echte machthebbers in de middeleeuwen waren de gilden. Ook het stadsbestuur wilde zich graag op deze Grote Markt vestigen. Er werd opdracht gegeven tot het bouwen van het stadhuis ondanks het feit dat er eigenlijk onvoldoende geld voor was. Om het gebouw te financieren werd de onderste bouwlaag van het stadhuis voorzien van marktstalletjes, die door hun hoge verhuurprijs konden bijdragen tot de afbetaling van het stadhuis. Dat politici nooit gedaan hebben bleek nog maar eens de waarheid. Op ‘ 't schoon verdiep’ brandde nog volop licht omdat Bart de Wever blijkbaar nog aan het werk was. Ondertussen was het tijd geworden voor een aperitief met een hapje in café-brasserie ‘de 7 schaken’ vlakbij de Grote Markt waar we onze collega's van de andere groep terug ontmoetten. Na dit korte intermezzo trok elke groep weer apart verder. Zo kwamen we in de Vlaaikensgang, een smal steegje vlakbij de Grote Markt. Achter de hoge gevels was het daar een oase van rust middenin het drukke stadsleven. Deze plek staat trouwens ook bekend als de beste plaats om de beiaard van de kathedraal te beluisteren. Een interessant ‘wist-je-dat- je’ is dat deze buurt eigendom is van de bekende kunsthandelaar Axel Vervoordt die er enkele exclusieve restaurants heeft in onder gebracht. Dat men in die tijd ook al

vindingrijk was bleek uit een sleutelplaat op één van de oude poorten. Deze was voorzien van een ‘glijdgleuf’ zodat men ook in dronken toestand toch de sleutel tot in 't sleutelgat kon brengen. Daarna zijn we verder gestapt richting Schelde tot aan ‘Het Steen’, het oudste gebouw van Antwerpen dat dateert van de 13e eeuw. Voor het gebouw bevindt zich het standbeeld van ‘Lange Wapper’, volgens de legende een plaaggeest die zeelieden die te veel gedronken hadden voor de gek hield. Boven de toegangspoort van ‘Het Steen’ stond vroeger een fallussymbool dat doorheen de tijd is verdwenen. Het stond symbool voor de vruchtbaarheid, en de legende wil dat wie onder de poort doorging heel vruchtbaar zou worden. Gelukkig hebben wij hier snel rechtsomkeer gemaakt om nog verdere personeelstekorten te vermijden. Een volgende tussenstop ging door in restaurant ‘Marché Couvert’, gekend voor zijn pure mediterrane keuken. Na een glaasje wijn, een stukje zalm en makreel, alsook een bizar koud soepje ging onze tocht verder. Het ‘Vleeshuis’, niet te onderscheiden van een kerkgebouw, werd opgericht door de gilde van de beenhouwers. Zij wilden niet onderdoen voor de andere machthebbers uit de middeleeuwen, namelijk de katholieke kerk. Voor het ogenblik is er een muziekmuseum in ondergebracht. In de binnenstad kwamen we ook nog restanten van de ruien tegen. Dit waren open grachten die fungeerden als riolen en die in de 17e en de 19e eeuw werden overwelfd en waarop dan verder gebouwd werd. Het hoofdgerecht werd genuttigd in restaurant " Nouveau Tabl'eau" vlakbij de St. Anna- tunnel. Het werd een klassieker met een stevig stukje rundsvlees vergezeld van gewokte seizoensgroenten, kroketten of frietjes. Met onze goedgevulde buikjes zijn we met de lift afgedaald in de voetgangerstunnel die in 1958 werd geopend en beide oevers van de Schelde verbindt. Wist je trouwens dat de lift zo groot is gemaakt zodat een ambulance in de lift kon om hulp te bieden op Linkeroever ? Daarna trokken we naar het Hendrik Conscienceplein waar diens standbeeld voor de oude stadsbibliotheek prijkt. Hendrik houdt niet langer een veer in zijn hand, want die werd toch jaarlijks gestolen door de studenten bij de start van het academiejaar. Nu wordt het standbeeld regelmatig nog getrakteerd op een pintje bier in zijn hand door de studenten. Op de Vrijdagsmarkt staat het kleine standbeeld van St. Catharina, de patroonheilige van de voddenhandelaars. Elke vrijdag vindt hier een echte rommelmarkt plaats, waar alle goederen per opbod worden verkocht. Stilaan was het al 22.30 uur geworden en werden wij naar onze laatste stopplaats gebracht, koffiehuis ‘De Lantaarn’ waar onze collega's van de andere groep al aan het genieten waren van een huisgemaakte kaastaart op een bodem van speculoos en overgoten met een vruchtencoulis. Een mooie afsluiter voor een leuke, lekkere en leerrijke avond.

Lucie De Clippeleir 09.09.2015 keuken huishoudhulp

Leen Sucaet 14.10.2015 keuken huishoudhulp

Stefanie De Nutte 14.09.2015 heelkunde A bachelor in de verpleegkunde

Jolien Van Gaever 23.09.2015 intensieve zorgen bachelor in de verpleegkunde

Kathy Sagaert 25.11.2015 schoonmaak huishoudhulp

Evi Van Haudt 01.10.2015 interne/midcare bachelor in de verpleegkunde

Personalia

Hartelijk welkom aan onze nieuwkomers!

Innige deelneming bij het overlijden van De heer Juliaan De Wyn, stiefvader van Annelies D’Hont (labo), overleed op 29 september 2015. Mevrouw Monica Haelterman, schoonmoeder van An Heeremans (apotheek), overleed op 5 oktober 2015. Mevrouw Suzanne Pauwels, moeder van Betty Smet (medische beeldvorming), overleed op 15 oktober 2015. De heer René Van Hemelryck, stiefvader van Vicky De Craemer (heelkunde B), overleed op 1 november 2015. De Heer Roger Schatteman, vader van Kristien Schatteman (MKG/geriatrie), overleed op 8 november 2015.

We feliciteren de jonge ouders Kimberley De Fré (financiële dienst) werd op 30 juni mama van een dochtertje, Nona. Kimberly Van Der Haegen (cafetaria) werd op 7 september mama van een zoon, Eden. Kimberley Van Doorslaer (centrale keuken) is op 9 oktober bevallen van een dochter, Lykke. Charona Demeyere (heelkunde A) werd op 20 oktober mama van dochter, Gitte. Evy Geerinck (kraamafdeling) is op 29 oktober mama geworden van een dochter, Stien. Sylvie De Groote (sociale dienst) werd op 9 november mama van een dochter, Lisa.

21

Info uit de raad van beheer EEG-TOESTEL Er werd voor de dienst neurologie een EEG- en EMG-toestel aangekocht voor een bedrag van 24 914,88 € excl. btw. Een EEG is een methode om de elektrische activiteit van de hersenen te meten via meerdere elektroden op de hoofdhuid. De EEG wordt meestal gebruikt voor de diagnose van epilepsie, slaapstoornissen, diverse hersenaandoeningen en voor het opsporen van hersentumoren en beroertes. Elektromyografie (EMG) is een onderzoekstechniek waarbij de functie van spieren en zenuwbanen, meestal in ledematen, aangezicht, keel, rug en bekkenbodem wordt gemeten.

BEELDVERSTERKER VOOR OK Er wordt overgegaan tot de aankoop van een beeldversterker voor het operatiekwartier, met een onderhoudscontract, voor een totaalbedrag van € 115 995 incl. btw. De beeldversterker is een radiografietoestel dat gebruikt wordt voor diverse disciplines op het operatiekwartier, maar voornamelijk bij orthopedie (vooral bij het herstellen van botbreuken) en vasculaire heelkunde, waar deze visualisatie noodzakelijk is bij het dilateren van bloedvaten, al dan niet met het plaatsen van een stent.

CAPNOGRAAF & DOCKING STATIONS VOOR IZ Voor IZ werd een capnograaf aangekocht voor een bedrag van € 6 525,22 incl. btw. Een capnograaf of capnometer is een meetinstrument dat wordt gebruikt voor het meten van de concentratie CO2 in de uitgeademde lucht. De gemeten waarden worden omgezet in een grafiek. Er werd tevens overgegaan tot de aankoop van 6 docking stations. Kostprijs: € 5 310,60 incl. btw.

TOESTELLEN OM PARAMETERS TE METEN Er wordt overgegaan tot de aankoop van 17 toestellen om parameters te meten. De prijs voor de 17 toestellen is € 65 708,81 incl. btw. Bloeddruk, polsfrequentie, temperatuur en zuurstofsaturatie worden gemeten en elektronisch geregistreerd. Deze parameters worden automatisch doorgestuurd naar het Elektronisch Patiënten Dossier. Uitbreiding naar andere parameters is mogelijk. Om de ademhaling te meten is er, als hulp, een klokje aanwezig. Dit cijfer dient handmatig in het toestel te worden ingegeven.

Nieuwe arts Nieuwe gastro-enteroloog in het AZ Lokeren: dr. Svetoslav Sadzhakliev Dr. Svetoslav Sadzhakliev is reeds gedurende 27 jaar werkzaam als arts, waarvan meer dan 23 jaar als gastro-enteroloog. Hij voltooide zijn opleiding als arts in 1987 aan de Medische Universiteit van Sofia, Bulgarije. Gedurende 11 jaar werkte hij in het Stedelijk Ziekenhuis Ruse. In 1996 bekwam hij zijn erkenning interne geneeskunde, specialiteit maag-, darm- en leverziekten. Tussen 1999 en 2006 was hij werkzaam in het Nationaal Ziekenhuis van Oncologie in Sofia. Nadien werd hij afdelingshoofd op de dienst gastro-enterologie en hepatologie in het grootste ziekenhuis van Bulgarije, het Tokuda ziekenhuis. Dr. Sadzhakliev voert alle klassieke onderzoeken uit zoals bijvoorbeeld gastroscopie, colonoscopie, ERCP, echografie en aanverwante therapeutische procedures. Hij heeft veel ervaring in endoscopie, echografie en hepatologie.

22

Prijspuzzel

Prijspuzzel Raad je plaatje! Waar is deze foto genomen? De inzet is nog steeds twee tickets voor de cinema. Antwoorden kunnen voor 1 maart 2016 opgestuurd worden naar [email protected] of via het postvakje van het directiesecretariaat.

Oplossing: De oplossing van de puzzel van de gAZet editie oktober 2015 was: het kunstwerk naast de fietsenstalling, op de buitenmuur van de kraamafdeling. Kristel Saman (mobiele equipe) is door een onschuldige hand als winnaar uit de bus gekomen en mag op onze kosten met z’n tweeën een avondje naar de cinema.

UITGEBEELD: Renovatie van de gevel

Het raadsel van de ontbrekende kleuren...

Gertjeeeee!!! Da’s plagiaat!

AZL

Proces afgewend, gevelrenovatie gestopt.

© Filip en Linn

23

De raad van beheer en de directie van het AZ Lokeren wensen je het allerbeste voor

2016