FOTONATIONAAL 2014
© Benno Wonink
Nederlands Centrum voor Vrijetijdsfotografie
Jury rapport Fotobond. Op zaterdag 30 augustus verzamelde de jury zich vroeg in Rijen. Karin Krijgsman, Awoiska van de Molen en Lars Boering kregen de mooie opdracht series te selecteren die in aanmerking komen voor een tentoonstelling. Onder leiding van Els Tijsen die toezag op de afgesproken procedures en met behulp van een groep fijne vrijwilligers begon de jury aan de logistieke operatie om alle portfolio’s gelijkwaardig op tafels te presenteren. Na een overleg om vast te stellen waar de jury naar zocht en wat er naar hun mening voldoende was om de eerste ronde te doorstaan werd er begonnen met het bekijken van 214 series van vijf foto’s. In deze eerste ronde was de stem van één van de juryleden voldoende om de serie door te laten gaan naar ronde twee. In drie sessies kwamen alle series aan bod: eerst liep de jury vrij rond door de ruimte voor een eerste algemene indruk en vervolgens ging zij gedrieën langs de series. Wanneer er een ja werd gegeven werd deze zonder discussie toegelaten tot de tweede ronde. In de eerste ronde ging het de jury in de basis om algemene indruk, coherentie in de serie en technische uitvoering. Bij twijfel hierover ging een serie toch door als er sprake was van intrigerende elementen of opvallende beelden. In een vlot tempo werden de ingezonden portfolio’s terug gebracht tot een selectie van 51 series. Wat viel er op bij de series die de tweede ronde niet haalden? Bij veel series was er vaak sprake van één of twee foto’s die interessant waren. Dat was niet voldoende omdat het ging om een goede serie van vijf. Bij een aantal series ging het mis omdat het onduidelijk was wat het onderwerp was of waar het over ging: foto’s gemaakt van iets en geen foto’s over iets. Daarnaast was er veel sprake van foto’s die erg probeerden te leunen op de stijl en thema’s van algemeen bekende fotografen en ontbeerde een eigen handschrift. In de tweede ronde werd de lat hoger gelegd. Om in de eindfase terecht te komen waren minstens twee van de drie stemmen nodig. Wederom liep de jury gezamenlijk langs de tafels en bracht een duidelijke scheiding aan in de overgebleven series. Een unaniem positieve stem bracht een serie in de selectie voor de expositie, twee stemmen was voldoende mits het derde jurylid geen zwaarwegende bezwaren had en bij twijfel werd de serie apart gelegd voor extra overleg. In deze tweede ronde keek de jury naar een eigen signatuur, een bijzonder verhaal en een goede technische beheersing. In een aantal gevallen was een van deze drie elementen soms niet geheel perfect maar maakte een ander criterium dit weer goed. 11 series kwamen zonder problemen in de eindselectie en daarna werkte de jury door om deze 11 aan te vullen tot een voldoende aantal om een mooie expositie mogelijk te maken. Ongeveer 10 series werden op de tafel met twijfelgevallen gelegd en de rest viel af voor de eindselectie.
Het streven was 20 series, maar in de eindfase werd afgesproken dat dit niet per definitie moest worden gehaald: doel was om een sterke expositie te maken waarin alle deelnemende series kwalitatief tegen elkaar zijn opgewassen. Tijdens de eindronde werden diverse series als ‘oogappel’ geselecteerd. Met deze selectie oogappels wil de jury duidelijk maken waar verbetering mogelijk is en wat uiteindelijk de oorzaak is dat, in het algemeen prima foto’s, series de expositie niet haalden. Sommigen vallen op basis van een minder sterke foto af. Met pijn in het jury hart. De jury weet elkaar redelijk vlot te overtuigen van 15 series. Deze komen zonder veel twijfel in de selectie. Daarna doet ze een serieuze poging om de selectie richting de beoogde 20 aan te vullen. Uiteindelijk blijven er 16 series over die gezamenlijk een mooie selectie vormen en kenmerkend is voor de kwaliteit van de deelnemers. Conclusie is dat het een veelzijdige selectie is waarin technische kwaliteit, verhalende kwaliteit en eigenzinnigheid aanwezig is. Een aantal series combineren hiervan zelfs alle drie deze eigenschappen. Algemene indruk. Het is duidelijk dat de beste amateurs zich op veel vlakken vaak met professionals kunnen meten. Een aantal steken er zelfs bijzonder bovenuit en zouden met hun portfolio niet misstaan tussen velen uit de beroepsgroep. Originaliteit en gedrevenheid spatten er soms vanaf. Ook bij de series die afvielen in de wedstrijd kon de jury vaak werk vinden dat hun raakte of intrigeerde. Er moet echter ook gezegd worden dat bij vele series die in de eerste ronde afvielen er veel werk bij was dat originaliteit mist en soms ook technisch onder het gemiddelde zakt. Het blijkt voor velen moeilijk om in de beeldbewerking de juiste terughoudendheid te vinden en dat doet een goedgemaakte foto geen eer aan. Ook blijkt het moeilijk te zijn om een goede edit van vijf beelden te maken. Vaak zaten er één of twee beelden in die een herhaling waren van andere foto’s in de serie of beelden die de serie sterk verzwakten. Een troostrijke gedachte hier is dat dit bij doorgewinterde professionals ook vaak een probleem is. Een leven lang leren, is tegenwoordig een veelgehoorde term. Dat is bij veel deelnemers een mooie gedachte. Met wat simpele adviezen over techniek, beeldbewerking, beeldopbouw en het maken van een mooie edit hebben veel deelnemers aan deze wedstrijd de kans om in de eindronde van de jurering te geraken. De jury kijkt met veel plezier terug op haar werk en kijkt er naar uit om bij de opening van de tentoonstelling het eindresultaat en de oogappels toe te lichten. Goed werk! Lars Boering (namens de jury).
Ans Hendrikx-Lemmens In een mentoraat van Karel Maat in onze club was een opdracht, om een serie van drie “andere” interieur foto’s te maken. Gebaseerd op de reacties op deze serie heb ik besloten om de serie aan te passen/uit te breiden tot een serie van vijf ten behoeve van Foto Nationaal. De serie is een serie van vijf foto’s in diverse ruimtes in mijn eigen huis, waarbij ik strikt vanaf de vloer naar het plafond gericht, door middel van een groothoeklens heb vastgelegd het lijnenspel wat ontstaat vanuit dit gezichtspunt.
Opmerkelijke serie
Ary van stelt Streepjescode in de vorm van een vijfluik Vorm, kleur en abstractie bouwen een transformerend vervolgverhaal, met afgedwongen volgorde. Kleine nuances zorgen voor samenhang en verschil.
Christel Ros Mee doen Deze serie gaat over een gehandicapte jongen (Anou) die in de brugklas zit. Anou heeft een zichbare handicap waardoor hij kampt met een aantal lichamelijke beperkingen. Op de basischool kende iedereen Anou, maar in de brugklas moest hij een nieuwe start maken met een nieuwe klas, andere docenten en omgeving etc. Het is best spannend om naar de brugklas te gaan, zeker als je meer opvalt dan andere kinderen zoals Anou doet. Het allerlliefste wil Anou, net als iedere andere leerling
behandeld worden en zo veel mogelijk gewoon mee doen met alle activiteiten die er in de lessen en buiten de lessen zijn (excursies, projecten en feesten). Anou heeft laten zien dat hij een bikkel is, altijd positief en gemotiveerd, hij doet aan alles mee en bezit daarnaast een flinke dosis humor. Een jongen net als alle andere brugklassers die gewoon meedoet en erbij hoort.
Benno Wonink De foto’s zijn gemaakt tijdens het muziek spektakel “Jazz Comes To Town” in Epe. Het is de zanger van de band Slapback Johnny. De foto’s zijn gemaakt met een NIKON D700 (70-200 F2.8). En in lightroom omgezet naar Z/W.
Opmerkelijke serie
Chrit Habets Het afwisselend Spel van licht en schaduw, veroorzaakt door overdrijvende wolken, gaf een integrerend kleurenpalet op een strand in Portugal/ Het hoge licht in “the wave” gaf een speelse blikvanger in de serie.
Frans Schrijver Verlaten hond in auto. Geïnspireerd door de fotograaf Martin Usborne, die geënsceneerde scènes van verlaten honden in auto’s vastlegt, heb ik onze labrador Luca als fotomodel laten aantreden. Vanaf het begin is er bewust gekozen voor een donkere achtergrond om de verlatenheid beter tot uitdrukking te laten komen. Voorts heb ik gepoogd om met behulp van gericht kunstlicht (soms flits, soms studiolampen) een zo desolate mogelijk situatie te creëren.
Om de treurige gelaatsuitdrukking bij de hond vast te leggen, waren talrijke extra opnames nodig. Ook het belichten was een moeilijk karwei, waarbij de assistentie van mijn vrouw onontbeerlijk bleek. Ook ben ik dank verschuldigd aan enkele vrienden, die hun vervoermiddel ter beschikking hebben gesteld als decor. Voor ons hebben deze opnamen een bijzondere emotionele lading gekregen, omdat onze Luca een week na het bekendmaken van de uitslag van Foto Nationaal 2014 is ingeslapen.
Nausikaä de Blaauw Angstschemer In mijn foto’s probeer ik een donkere, zwaarmoedige sfeer neer te zetten, waarbij je je als kijker misschien wat onprettig voelt. Ik vind het belangrijk dat er een verhaal uit de foto’s spreekt, zonder dat overduidelijk is wat er gebeurt in de beelden.
Diana Putters Without Scents Deze serie is gemaakt tijdens mijn bezoek aan Chengdu in China in de zomer van 2014 waarbij ik in een klein lokaal restaurantje in een volksbuurt terecht kwam. Het lag niet ver van het centrum waar hoge wolkenkrabbers en luxe ‘gucci’ winkels de omgeving sieren en dus voor behoorlijke grote contrasten zorgen. In de ochtend zijn de mensen al druk in de weer in de keuken om het eten voor te bereiden, wat mijn aandacht trok. Met deze serie probeer ik het dagelijkse gebeuren in de keuken op een spannende en sfeervolle manier weer te geven met ruimte voor eigen fantasie.
Jan Pieter Leupen Gordijnportretten De vorm bepaalt het emotionele beeld.
Miep de Vries Mijn zorg Hoe ziet mijn zorg er uit. Veel beelden kan ik daarbij oproepen, dat is mijn hobby. Beelden vormen, maar kan dat met alle woorden die door mijn hoofd gaan ? Deze keer dus maak ik van zorg, verzorging en daarbij heb ik hulp nodig, dit kan ik niet alleen. Deze beelden laten het begin zien van mijn zorg.
.
José Tholen Dementie, een ander gezicht In het zorgcentrum Laan van Spartaan in Amsterdam wonen ouderen met dementie. Iedere twee weken komen de dames van de Beautysalon langs om de bewoners mooi te maken.
Wim Bannink Schitterend en ongenaakbaar, puur en dreigend .... op Antarctica is alles tegelijkertijd aanwezig. Deze reeks zwart-wit foto’s is voor mij de uitdrukking van het sublieme karakter van dit bijzondere landschap.
Petra van der Put Saudade
Opmerkelijke serie
Voor het project ‘Saudade’ ga ik in gesprek met jongeren die vastgelopen zijn door allerlei zeer persoonlijke omstandigheden. Samen met deze jongeren probeer ik in beelden de gevoelens te vertalen die soms moeilijk onder woorden zijn te brengen. De beelden worden daarna door de jongeren in het begeleidingstraject gebruikt als basis voor de gesprekken.
Jac. Mostert De wereld is het toneel waar we af en toe de mogelijkheid krijgen, om op ons eigen kleine podium te figureren. Hierbij speelt kleding een belangrijke rol in wie of wat we zijn en hoe we ons ten opzichte daarvan dienen te gedragen.
Door het moment te bevriezen laten we zien, dat roeping , professie en hobby onomwonden met elkander verbonden zijn.
Anneth Bons In de Gouden Eeuw beleefde de productie van stillevens in Nederland een hoogtepunt. Het fruit‐ en bloemstilleven, jachtstuk, banketje en genrestuk. Met het schilderen van een stilleven concentreerde de schilder zich op de compositie en op het gebruik van kleur en toon. Een stilleven is een studiewerk of proefstuk voor de virtuositeit van de schilder. De stillevens uit de Nederlandse schilderkunst uit de 17e eeuw zijn vooral beroemd om de stofuitdrukking, de weergave van het oppervlak van een voorwerp.
De werkmethode van toen is de inspiratiebron voor deze serie van nu: gebruikmaken van het Hollands licht in combinatie met hedendaagse voorwerpen. Maar de fotograaf wil verder, wil de toeschouwer een verhaal vertellen, meenemen in een emotie, een gebeurtenis, een portret, ...... Het gaat er niet zozeer om het verhaal van de fotograaf te begrijpen. Het draait om interpretatie door de toeschouwer gebaseerd op eigen ervaringen en gevoelens. Van het esthetische beeld naar stillevens met een 2e laag.
Renée Hooymans in mijn serie heb ik telkens “een magisch moment” verbeeld. Ik laat het aan de kijker over om dat te ontdekken en te beschouwen”.
