Flore Van hoorde (6emt) ontmoet topmanager Wouter Torfs (CEO schoenen Torfs)
Nooit had ik durven dromen een CEO van een dergelijk kaliber te kunnen strikken voor ons economisch project. Wouter Torfs, een van onze meest gekende Belgische bedrijfsmanagers, bezorgde mij een zeer leerrijke ervaring, maar ook een dag uit mijn middelbare schoolleven die ik mij zal blijven herinneren. Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik ben Flore en zit in mijn laatste jaar EMT of ook wel economie – moderne talen op de school Viso Cor Mariae. De eerste week van dit schooljaar kregen we van Mr. De Staercke, onze leraar economie, meteen een grote uitdaging voorgeschoteld. We kregen een semester de tijd om een topmanager te strikken. We moesten daarbij niet alleen proberen deze manager te ontmoeten, maar daar bovenop ook nog eens een dag lang zijn of haar agenda proberen te volgen. Allemaal dachten we toen hetzelfde: “Wat doet hij ons nu aan!”. Maar we besloten er volledig voor te gaan. Al snel viel mijn keuze op Wouter Torfs, CEO van schoenen Torfs. Mijn zoektocht op het internet deed mij immers steeds meer interesse krijgen om deze manager te ontmoeten en de organisatie van “Schoenen Torfs” beter te leren kennen. Ik wikte elk woord en probeerde mijn keuze voor hem zo goed mogelijk te argumenteren. Terwijl uit de respons van andere topmanagers bij mijn klasgenoten mocht blijken dat deze opdracht inderdaad niet zo vanzelfsprekend was, kreeg ik binnen de week een positief antwoord van Mr. Torfs. Hij vond mijn argumentatie top en nodigde mij uit naar de Inspiration Days voor de medewerkers van Torfs. Zo’n kans kon ik niet laten liggen. Een klein detail was echter dat dit evenement plaats vond de week nadien en er mij dus niet veel voorbereidingstijd werd gegund. Op 19 september ontmoette ik zo meneer Torfs. Ik stelde meteen vast dat deze manager een bijzonder spontane en open man is met een heel groot hart voor zijn bedrijf en zijn medewerkers. Doorheen het drukke programma van de dag kon ik toch de volgende vragen kwijt aan Mr. Tofs en werd het een zeer open en aangenaam gesprek, van middelbare schoolstudent tot hele grote CEO. Mr. Torfs, wat zijn voor u de 3 belangrijkste vaardigheden of talenten waarover je moet beschikken om als ondernemer succesvol te starten en het verschil te kunnen maken in 2014? Om als ondernemer te kunnen starten zeg je wel hé? Ik denk dat je dan om te beginnen al veel doorzettingsvermogen moet hebben, je moet kunnen volhouden, je mag je niet laten gaan als je eens een tegenslag kent, je moet echt op je tanden kunnen bijten. Daarnaast moet je ook kunnen multitasken. Het is niet zo dat je in een grote onderneming start en je bijvoorbeeld enkel goed bent in IT. Nee, als je start met een bedrijf moet je alles kunnen. Je moet een idee hebben, je moet met het idee tot een strategie kunnen komen, je moet ook best wel praktisch aangelegd zijn en met je handen overweg kunnen en je moet heel goed kunnen communiceren. Kortom, je moet eigenlijk een duizendpoot zijn
waarbij je niet alles heel goed kan, maar wel van alles iets kan en waarbij je wil openstaan om nieuwe dingen uit te proberen zonder schrik te hebben dat het eens mis kan gaan. Maar ook de passie is van groot belang voor een starter. Volmondig kunnen zeggen: ‘Dit is wat ik het liefste wil doen in mijn leven’. Want bij een half-en-half mentaliteit van ‘Ja, ik zal dat maar doen’ , dan ben je als starter gewoon niet opgewassen tegen al de mogelijke tegenslagen die op je kunnen afkomen. Met passie kun je die tegenslagen opzij schuiven en blijf je als ondernemer doorgaan.
Wat zijn de grootste risico’s die u heeft moeten nemen om een succesvolle carrière uit te bouwen? Voor alle duidelijkheid nog eens, ik ben geen starter hé (lacht). Wij zijn een familiebedrijf, ik ben van de derde generatie, ik leid het bedrijf met mijn twee nichten. Wij hebben het bedrijf nog flink doen groeien, van pakweg 25 winkels naar 73 winkels en de omzet is in de laatste 10 jaar verviervoudigd. Wat mij daarbij de grootste moeilijkheid of het grootste gevaar lijkt, is om in slaap te dommelen als het goed gaat. Ik ben in het bedrijf gekomen zo’n 30 jaar geleden en toen was de strategie van mijn vader en zijn broer kleine winkels te openen in centrumsteden en dat werkte toen. Torfs was een klein, maar wel gezond familiebedrijf. In de beginfase kopieerden wij gewoon de strategie van wat de vorige generatie Torfs deed. Maar dat was eigenlijk niet slim. Daar zit voor mij het grote verschil tussen ‘goeie dingen doen’ (strategie) en ‘de dingen goed doen’ (operationele efficiëntie). In de jaren ’90 werden we door moeilijkheden gedwongen om het geweer van schouder te gaan veranderen. We zijn dan om de drie jaar een nieuwe strategische oefening gaan maken om tot nieuwe keuzes te komen. Een aantal van die keuzes waren bijvoorbeeld het gaan voor nieuwe winkels aan de rand van de stad i.p.v. winkels in het centrum, het assortiment met meer merken uitbreiden en meer mode gaan verkopen, het steeds verder inzetten op service en maatschappelijk verantwoord ondernemen en nu heel recent de omnichannel waarbij e-commerce wordt binnengebracht in de klassieke winkels. Dit zijn stuk voor stuk bepalende keuzes geweest voor de evolutie van het bedrijf Torfs tijdens de afgelopen jaren. Het grootste gevaar voor een ondernemer kan je dus omschrijven als het zich inslaap laten wiegen door succes, denken als je één keer een goed idee hebt: ‘Ik ben er, nu moet ik niets meer doen’. Je moet jezelf voortdurend in vraag stellen en kritisch durven zijn.
Wat is de voornaamste voldoening die u ervaart als succesvol ondernemer en manager? (Denkt diep na) Voor mij persoonlijk is de voornaamste voldoening eigenlijk wat je hier vandaag ziet, en nog meer zult zien. Het gevoel van samen met een groep collega’s iets mooi op te bouwen ; een bedrijf uit te bouwen waarbij er commercieel en financieel resultaat moet gemaakt worden, maar waar er daarnaast nog zoveel meer is als winst. Torfs is vijf keer tot “Beste Werkgever van het Jaar” uitgeroepen . Dat is ook wat ik je vandaag wil laten zien, de mensen die hier zijn, die hebben een stuk blijheid en die komen graag samen en die genieten ook van dat samenzijn. Het “ Great Place To Work” gevoel geeft mij heel veel voldoening.
Wat mij nog veel voldoening geeft, is het dragen van een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Een bedrijf is er niet alleen om winst uit te keren aan de aandeelhouders, maar een bedrijf is er ook om een verantwoordelijke rol in de samenleving op te nemen. Deze maatschappelijke verantwoordelijkheid komt deze middag in de workshops en presentatie nog naar voor. Torfs verdeelt systematisch op jaarbasis een ruim budget ( €230 000) over een aantal goede doelen. De medewerkers worden heel goed betrokken bij de keuze van deze goede doelen wat leidt tot een hoog “employee engagement”. Dat is voor mij een tweede grote voldoening.
In mijn eerste brief naar u vermeldde ik al uw citaat ‘Passionate about rebuilding my company as a community”. Zelf vind ik dit een heel mooi principe aangezien het vandaag de dag in veel bedrijven er heel commercieel aan toegaat en uw citaat het familiale karakter van uw bedrijf benadrukt. Ook vind ik het mooi dat u hier vandaag op de Inspiration Days voor de medewerkers van Torfs aanwezig bent. Kan u er wat toelichting over geven? Ik ken mijn medewerkers echt super persoonlijk, dat vind ik heel belangrijk. Ik ben daar nu ook een boek over aan het schrijven, dat in december zal uitkomen, dit is even een primeur voor jou! Het boek zal heten ‘Werken met hart en ziel, bouwstenen voor een Great Place To Work’. Ik ben bij dit boek echt gaan nadenken over wat er hier zo speciaal gebeurt om er toch keer op keer in te slagen om de titel van Great Place To Work te verdienen. En dat heeft met veel aspecten te maken zoals met missie, visie, strategie, waarden, maar ook zeker en vast het persoonlijke, het menselijke. Het feit dat mensen mogen zijn wie ze zijn, en dat ze, zonder een “barbie smile” te moeten hebben, gewoon collega’s onder elkaar kunnen zijn.
Klopt het dat de ondernemingswereld, de concurrentie en zo ook de groeikansen in de laatste 30 jaar sterk zijn veranderd? Zou het opstarten van een onderneming zoals Torfs nog veel slaagkans hebben volgens u? Er is veel veranderd hé Flore, er is zelfs heel veel veranderd. Het is harder geworden, scherper ook, de concurrentie is internationaal geworden. Ik ben begonnen 30 jaar geleden toen elk dorp nog zijn schoenwinkeltje had. Die zijn er niet meer, die zijn er echt tussenuit gegaan. Torfs heeft daar een stuk van ingepalmd, maar Brantano heeft dat ook gedaan. Je kan ook kijken naar Zara, H&M en Mango. Daar worden ook heel wat schoenen verkocht . Met de digitale evoluties van het internet is de concurrentie ook internationaal geworden. De laatste jaren is de speler Zalando erbij gekomen die er met gigantische budgetten tegenaan gaat. Alles wordt dus ook veel scherper.
Zou een bedrijf als Torfs dan geen startkans meer hebben? Neen, het heeft nog kans, maar het is inderdaad moeilijker dan vroeger. Als je een onderneming zou willen starten zou ik aanraden je echt in iets te specialiseren waarin je jezelf kan onderscheiden en niet een winkel of website beginnen waar je zowat alles kan vinden zoals bij Torfs, want deze projecten geef ik misschien inderdaad niet zo veel kans meer. Als nieuwe onderneming zou ik alvast beginnen met een super service en van daaruit verder bouwen. Zo zijn er vandaag de dag nog heel succesvolle zelfstandige schoenenwinkels, maar zij zijn specialisten in een hoger segment, zo ver kunnen wij bij Torfs als keten niet gaan. Je onderscheiden van de rest is dus de boodschap, maar dat is vandaag de dag wel moeilijker geworden.
U studeerde eigenlijke geen economische wetenschappen of andere commerciële opleiding, wel rechten. Van waar de keuze om toch voor het familiebedrijf te blijven werken? Ik ben advocaat geweest ,maar kreeg toch snel het aanbod van de familie. Als jij niet in het bedrijf komt, dan gaan we een externe CEO moeten zoeken, kreeg ik te horen. Ik heb dan die keuze gemaakt. In het begin was dat niet gemakkelijk, want ik zag voor mij wel een toekomst als advocaat. Om een bedrijf te leiden kan je niet studeren, het is echt met vallen en opstaan. Maar vandaag ben ik heel blij dat ik die keuze heb gemaakt, want de maatschappelijke dimensies bij ‘Great Place To Work’ en maatschappelijk verantwoord ondernemen, lijken mij toch verder te gaan dan iets wat ik in een vrij beroep zou kunnen doen hebben. Mr. Torfs, bedankt voor al deze open antwoorden van u. Ik had graag om dit interview af te sluiten nog vier dilemma’s aan u voorgelegd. Crisismanager of als strateeg? Strateeg Omzet of winst ? Dat is een goeie! Winst. People of Planet? Allebei! Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Enkel voor people kiezen betekent ‘Ik ben alleen bezig met Great Place to Work’. Medewerkers verwennen en zorgen dat ze gelukkig zijn zodat ze een goeie service geven en de winkels goed doen draaien, vind ik toch een beetje geïsoleerd en een egocentrisch standpunt. De wereld doen draaien rond ons bedrijfje en happy zijn in onze “bubbel”, maar daarbij niet bewust zijn van items zoals CO2 uitstoot of wereldwijde armoede is niet wat wij willen. We moeten als bedrijf een open kijk op de wereld hebben en zo als verantwoordelijke burger niet alleen met het eigen gezinnetje bezig zijn, maar ook naar de bredere omgeving kijken en daar verantwoordelijkheid voor willen opnemen.
Career Achievement Award of Werkgever van het jaar? (Lacht) Werkgever van het jaar. Maar ik heb wel inderdaad twee jaar geleden binnen de retailbusiness de Career Achievement Award gewonnen . Ik vond mijzelf wel redelijk jong voor deze erkenning, want het is precies alsof je dan moet stoppen. Maar indien je zou zeggen: ‘Manager van het jaar of werkgever van het jaar’, dan zou ik werkgever van het jaar kiezen.
Heel erg bedankt dat ik u mocht interviewen, ik vond het bijzonder interessant en leerrijk om een CEO zou persoonlijk te mogen leren kennen. Heel wel bedankt voor uw uitnodiging om deze dag te mogen bijwonen en uw organisatie beter te mogen leren kennen.
Flore Van hoorde
