EEN NIEUW ELAN: PZV

EEN NIEUW ELAN: 2004

246

PZV 1980 - 2005


2004 Ramsgate

R

uim 40 jaar nadat ik als kleuter bij Domburg over de golven van de Noordzee naar de einder blikte, nu een echte overtocht met de Mariken, een elegante Victoire 933. Vanuit Zierikzee zeilen Alphons, Paul, Hans en ondergetekende naar Scheveningen en worden daar ontvangen met een traditionele Berenburger. Tijdens het “gesmeerde” palaver wordt het vertrek voor de oversteek naar Lowestoft bepaald op maandag 17 mei tussen 04:00 en 14:00 uur. We besluiten rond de noen los te gooien, na overtuigende argumentatie van bootmanager Alphons. Geen speld tussen te krijgen: we kunnen uitslapen, boodschappen doen, dieselvoorraad op peil brengen, ‘s nachts zie je de navigatielichten beter, ‘s ochtends ben je uitgerust en je komt aan met zon in de rug. We varen met de Rosa en de Blind Date de Scheveningse haven uit en zeilen met 4 knopen west. Als uiteindelijk Europoort achter de oostelijke horizon verdwijnt, verschijnt er een platform; er liggen grote zeeschepen voor anker. Imposant, maar minder prettig is het urenlang monotone geluid vanaf het platform. Inmiddels drijven we in volstrekte blakte. We starten de motor en met 5 à 6 knopen tuffen we de duisternis in. Mijmerend geniet ik; schitterend is het fluorescerende zeewater. Zo bereiken we de Shipping Lane. Het zicht is helder en navigatielichten blijken uitstekend herkenbaar. Om 00:00 uur duik ik in mijn kooi, maar de motor draagt niet bij aan een rustige slaap. Dan word ik met een plof wakker op de kajuitvloer. Het is stil en ik hoor het water langs de romp; we zeilen weer. Om 04:00 uur wachtwissel. Heel bijzonder; je ziet de duisternis en je hoort het water en ruikt de lucht anders dan overdag. De dageraad breekt aan en de zon verandert de kleur van de zee. De heldere lucht voorspelt een prachtige dag. Met 5 knopen zeilen we richting Engelse kust. Plots zien we in de verte een vage witte streep. Inderdaad, met de zon in de rug is de Engelse kust heel goed zichtbaar. Nabij Lowestoft komen de Rosa en de Blind Date in zicht. Gedrieën varen we de haven binnen. Ik heb genoten van veel prachtigs dat de natuur te bieden heeft. Jules Starmans

PZV 1980 - 2005

247


GEVAREN TRAJECT: Stellendam; Scheveningen; Lowestoft; Ore-Alde-Deben; Woodbridge. VLOOTVOOGD: Louis Richard DEELNEMENDE SCHEPEN: Amadeus, American Lady, Annies, Birdie, Blaoser, Blind Date, Cadans, Cher, Cyrano, EliXir, Joint Venture, Jonathan, La Liberté, Lady Five, Maran III, Mariken, Ondine, Rosa, Sepia, Swink, Trinity, Ultima, Vanadjo, Vega, Xinia, Yes!. EERSTE DEELNAME: Birdie, Cyrano, Ultima, Vanadjo, Xinia.

Ultima

248

PZV 1980 - 2005

Vanadjo

Cyrano

Xinia


Ramsgate, Ore en Alde

H

et palaver, een beetje slap kletsen en luisteren naar ideeën die iedereen al heeft, stelt een vroeg vertrek voor, om vóór hoogwater de bar te passeren. Het morgenlicht wint het langzaam van de nacht. Spannend! Lowestoft verdwijnt en de Ultima loopt comfortabel over een vlakke zee. Langzaam klimt de zon hoger en kunnen we onze botten stoven. De Ore stroomt langzaam vol en spoelt ons over de drempel. We zeilen door een wat kaal vlak landschap. Bochtje links en rechts en daar is Orford. Pittoresk: kerkje, manor house, café, haventje en boten aan moorings; sommigen besluiten hier te blijven. Aldeburgh is echter het eigenlijke doel. De rivier wordt breder en meandert naar de kust terug. Na een uur komt het stadje in zicht. De mooring is te licht volgens de havenmeester, dus het anker uit. De andere vijf boten liggen wel aan de moorings. Met de bijboot van Aad kunnen we het stadje bereiken; een fris badplaatsje met veel kunstgalerietjes. Een glas cider op een terras completeert deze wandeling. Wij liggen eerste rang voor een zeilwedstrijd van de plaatselijke zeilvereniging. Later zitten we heel knusjes met z’n allen op twee schepen. We besluiten de volgende dag gezamenlijk weg te gaan. Gezamenlijk, met al die individualisten? Maar, good heaven, we vertrekken gezamenlijk klokslag negen. Jan Tiems stuurt zijn boot op advies van Bart een natuurgebied binnen. Als trouwe kuikens volgen de anderen moeder de gans. Even wachten voor de bar en met een klein beetje water onder de kiel zeilen we naar buiten. De Annies vindt het enige kiezelbultje in het midden van de vaargeul. Buitengaats denk ik: “Waarom deden ze hier zo moeilijk over?” Deze zondige gedachten worden me noodlottig. De straf is streng en onverbiddelijk: zelfs de pil van Louis helpt niet. Van de Deben tot de Roompot lig ik kotsend in mijn kooi. Joep Vermeulen

PZV 1980 - 2005

249


Ramsgate, naar de Deben

E

enmaal onder de kust worden we meegevoerd door de binnengaande stroming. Met de motor bij krijgen we er vat op; gelukkig maar, we zouden de ton niet gehaald hebben. Het contrast tussen zee en rivier kan niet groter zijn. De motor gaat uit en we zeilen pal voor de wind door een typisch Engels landschap met vele bootjes aan ontelbare moorings. Het golvende landschap en de kronkelende rivier lijken wel op een oud schilderij. De rust op het water en de kleine clubhuisjes op de oever maken het beeld compleet. Deze rivieren laten steeds weer een diepe indruk van rust en vrede achter. Ivo van Mierlo

Ramsgate, een herintreedster

T

wintig jaar geleden nam ik voor de eerste keer deel aan de Ramsgatetocht. Nu vaar ik mee aan boord van de Blaoser. Met Piet als relaxte schipper, Malte als rasechte filosoof en Corrie als navigator vertrekken we de 21-ste uit Woodbridge. Grootzeil gerepareerd, noodmarifoon aangesloten en daar gaan we. Om 15:00 uur bij de monding van de Deben; flink windje, hobbel golven en contact met de American Lady die al verder op zee zit. “Is te doen!”, zeiden ze. Nadat ik de pillen van Louis heb uitgekotst en de tomatensoep van het dek gespoeld heb, gaat het een stuk beter. Om 21:00 uur wisseling van de wacht; zal ik dan toch maar even gaan slapen? Half slapend hoor ik weerberichten: 5 tot 6 met uitschieters naar 7. Om 24:00 uur is het mijn wachtbeurt. Plan: hoe kom ik in vol ornaat buiten? Stap 1: boterhamzakjes liggen onder het trapje, stap 2: plassen, stap 3: aankleden. Met het boterhamzakje ga ik brakend op zoek naar mijn mooie zeillaarzen. De WC is onbereikbaar en de soepkom blijkt te klein voor mijn blaasinhoud. Plots lig ik op de grond. Met hulp van Corrie en Piet hijs ik me in laarzen, zeilpak en reddingsvest en haak me buiten vast. Hè, hè veel frisse lucht en ik kan Malte aflossen aan het roer. Zeilend gaat het direct beter. Moe en voldaan meren we om 06:30 uur af in de jachthaven van Vlissingen, waarna eerst een kop thee en natuurlijk een borrel! Rudi van den Berg 250

PZV 1980 - 2005


PZV 1980 - 2005

251


252

PZV 1980 - 2005


PZV 1980 - 2005

253


Op een kei zitten

V

oor ons betekent dat: “naar Noorwegen”. De Noren zitten namelijk op hun overnachtingsplek niet veel in de kuip zoals wij, maar verhuizen hun hele hebben en houwen naar de kant, die meestal uit meerdere grote keien bestaat. Op 27 juni vertrekken we vanuit de Roompot en na 475 mijl kom je dan in Stavanger aan. In Stavanger lig je gezellig, wel lawaaierig met de kroegen op de kant, maar je moet er wat voor over hebben. Na een paar dagen willen we wel rust en die is op korte afstand ruimschoots aanwezig. Het Stavanger Avondblad heeft een boekje, compleet met luchtfoto’s en een achtergrondverhaal, met mooie ankerplekken, rustige haventjes en vrij toegankelijk gebied met een steiger of ogen in de rots waar je de voorlijn aan vastmaakt terwijl het achteranker je vrijhoudt van de kant. Het achterland van Stavanger heeft tientallen eilandjes, ankeren aanlegmogelijkheden. Er is bij elke wind een geschikte plek te vinden op korte afstand. In de 25 dagen aldaar zeilen we 270 mijl en overnachten we op 22 plaatsen. Omdat er eilandjes ten westen liggen is het water ook bij Bft 6 nog vlak, dus heerlijk zeilen. De Noorse jachtkaarten zijn erg gedetailleerd

254

PZV 1980 - 2005


en in iedere boekhandel te koop. Ook oude kaarten zijn goed bruikbaar, omdat een rots niet van plaats verandert en de lichten op de doorgangen gebaseerd zijn. Wij hebben niet zoveel tijd en zeilen van Egersund in één keer terug naar de Roompot, 425 mijl. In de krant hebben we de lange-termijn weerkaartjes gezien waarop een hogedrukgebied voor het midden van de week wordt voorspeld. Daar zit weinig wind in, dus vertrekken we zondag al. In de ochtend staat er nog een SW 6, dus gaan we ‘s avonds als er een WNW 5-6 staat. Voor de lagerwal staat een rotzeetje, maar als we eenmaal daarvandaan zijn zeilt het weer prima. In vol pak vertrekken we, maar met de wind neemt ook de hoeveelheid kleding in de loop van de tocht af. De laatste dag op de Oosterschelde druipt het van de loomheid en de warmte, zonder wind. Wij blij dat we wat eerder zijn vertrokken! Lidia Roesink

Typische PZV-ers

P

lotseling sta je als zeuntje op de kade in Scheveningen Beerenburg te drinken. Een kleine week na afloop kijk je daar weer anders tegenaan: je hebt zeuntjes ontmoet die naar verre oorden zijn gezeild, PZV-ers die de huidige opzet van de tocht maar een schoolreis vinden, en oude rotten die liever niet ‘s nachts zeilen. Een paar prototypische categorieën wil ik U niet onthouden. De echte zeezeiler gaat het in de eerste plaats om zeezeilen. Ze kennen de zee met haar schoonheid en zijn gevaren. Ze gaan goed voorbereid het water op, weerberichten uitgeluisterd, geïnterpreteerd, en de boot is tip top in orde. De echte techneut schept een groot genoegen in het besturen en beheersen van de systemen aan boord: gps-en, internet, navigatie-, weer- en getijden programma’s, satelliettelefoon etc. De meerwaarde is het excuus om met deze speeltjes bezig te zijn. Onbetaalbare leden voor PZV. Het echte gezelligheidsdier houdt natuurlijk van zeezeilen, maar de tochten moeten niet te lang zijn en de wind niet al te hard, liefst met een zonnetje erbij. Deze lieden blinken uit in het netwerken op de steiger. Tot ‘s avonds laat hoor je zacht gelach en zeemansliederen. Het gezelligheidsdier is het sociale cement tussen de meer individualistische leden van de vereniging. Albert Riedstra PZV 1980 - 2005

255


De CAM Race

N

a alle voorbereidingen ligt de Annies op 7 juli in Lauwersoog. Donderdag komen Ruud en Bart met veel proviand, en de waterlijn zakt bijna 10 cm. De windverwachting: harde wind. De start beleef ik als een bevalling; dat heb je ervan als je wilt sturen in een dikke bui met windkracht 7. De komende nacht wordt 7 Bft voorspeld. Bart en ik sturen om beurten een uur. Na je wacht je zeilpak uittrekken in een scheve, natte, gladde boot, plassen en dan de slingerkooi in, blijkt een hele onderneming. Waarom zit toch dat haakje bij de keuken? Midden in de nacht komt de keukenla met donderend geweld naar buiten. Toch maar een elastiekje aan het haakje! In de nacht van 11 op 12 juli horen we dat de Cher problemen heeft; Harry Olie is van boord gehaald. Zondag 11 juli: in 24 uur 166 mijl. 12 Juli, 00:00 uur: Bart en ik besluiten het grootzeil weg te halen; we lopen 7,2 knopen op de fok, met golven van 3-4 meter en genieten met volle teugen. Na het wisselen van de wacht spoelen Pieter en Ruud de kuip nog een keer goed door met een golf die zich volledig in de boot rolt. In het Skagerak valt de wind volledig weg. We halen alle trucjes uit om vooruit te komen: vliegend spinakeren met de genaker aan dunne 3 mm lijntjes, en zo gaan we de finish over. De Annies wordt 3-de. Aitske de Jong

256

PZV 1980 - 2005


CAM race: air rescue 287

O

ok dit jaar doet de Cher mee aan de zeilrace naar Stavern-Larvik. 125 zeilboten hebben zich op zaterdag 10 juli verzameld voor de start, met een flinke NW wind 5-6. De hele zondag blijft de wind in dezelfde hoek: 5-6 met uithalen naar 6-7. Zondagnacht worden Harry en ik afgelost door Piet, Daphne en Diederik. Hoe lang ik geslapen heb weet ik niet, maar ik word opgeschrikt door een kreet van pijn. Ik zie dat Harry door een onverwachte golf vanachter de kaartentafel tegen de stang van het gasfornuis is gesmeten en dat hij heel kortademig is. Het ziet er ernstig uit en Piet roept de kustwacht op. Na lang wachten krijgen we een dokter aan de lijn. We hebben geen stethoscoop om de longen te beluisteren, maar rechts hoor ik een gorgelend geluid. De dienstdoende arts besluit daarop een helikopter te sturen, en dat bij windkracht 5-6 met golven van 4-6 meter? Cher, Cher, hier de Air Rescue 287, hoort U mij? Even later komen ze luid aanvliegen. Ze laten een lijn zakken en na een kwartier hebben we die te pakken. Vervolgens laten ze een dinghy in zee plonzen en vervolgens een kikvorsman in de dinghy. De dappere man wordt tig-keer in de woelige zee

gesopt. Wij trekken de dinghy op de lier naar de Cher. Intussen heb ik Harry met pijn en moeite in zijn zeilkleding en reddingsvest gehesen. Op bevel van de kikvorsman komt Harry met moeite in de dinghy terecht; vraag me niet hoe? Samen met de oranje redder wordt Harry opgetakeld. Om 04:30 uur zet de helikopter koers naar Aalborg. Voor ons is de CAM race over! Na overleg met de kustwacht besluiten we bij Thyboron, de dichtstbijzijnde haven, binnen te lopen. Jan Oome

Vanuit de helicopter

H

oewel ik 3 uur na het ongeluk veel minder ademnood had, kon niemand de ernst van de klachten goed inschatten. Het was zeker geen overbodige actie. De ontschepingactie verliep, ondanks de harde wind, goed. Je kunt je wel afvragen hoe een en ander moet, als ik niet mobiel geweest was; die dokter komt niet naar beneden, die blijft in de heli zitten! Vermeldenswaard is de goede behandeling in het Sygehus van Aalborg. Het gaat mij, nu ca 4 weken na het ongeluk, goed en ik ben weer aan het werk. Harry Olie PZV 1980 - 2005

257


Late Summer Night Weekend

V

rijdagavond laat treffen Albert Riedstra en ik elkaar aan boord van de Blaoser, met Rolien als schipper. Zaterdagochtend gaan we in pyjama, met slaapogen en de tandenborstel in de mond, bij de eerste schutting door de sluis bij Bruinisse. Na een heerlijk ontbijtje in de kuip, gaan we onder zeil. Tegen het middaguur komen wij aan bij de jachthaven van Kats. ‘s Middags gaat iedereen (we zijn met zes boten) zijn eigen tocht varen en na de Zeelandbrug zeilen we met een windkracht 3 en top weer een aantal uren heerlijk. Rolien en ondergetekende zijn fanatiek bezig met het trimmen en dus gefocust op de telltales. Albert vindt dat actieve gedoe maar zo zo, hij wil gewoon rustig aan het roer zitten en zijn pijpje roken. Tegen 17:00 uur komen wij aan bij de ‘stenenbank’ op de Oosterschelde, een bank die ook bij vloed droog blijft. De meeste boten zijn al gearriveerd en de bemanning is heerlijk aan het zwemmen, of aan het zonnebaden. Ook wij gaan voor anker en blazen onze dinghy op. Tegen 18:00 uur gaat iedereen richting bank. De sfeer zit er meteen goed in. Maar ja, wat wil je met limonadebekers vol met tropische cocktails! Iedereen heeft eten meegenomen en na heerlijk borrelen, worden de gasbarbecues aangestoken en kan het “vlees/visbakken” beginnen. De bank is gezellig aangekleed met lampionnen en tussen de lekkernijen door is er een heuse prijsuitreiking voor de lekkerste cocktails. De voorzitter sleept met Mariëtte de eerste prijs in de wacht; Ruud en Corrie kunnen aan boord bij Philip en Mariëtte lekker mee smullen van die eerste prijs. Er is een prachtige zonsondergang en bij het kampvuur krijgen we sterrenles van Arend Jan. Tot laat drinken we bij het kampvuur wijntjes en zitten we wat te bomen. De boot van Lidia en Arend Jan ligt inmiddels scheef, want deze is bij het afgaand tij enigszins droog komen te vallen. De beide opstapdames liggen vastgesnoerd in hun kooien, dus dat is geen probleem. Zondag varen we, na een zout bad en eieren met spek, weer richting thuishaven. Gelukkig hebben wij een sterke man aan boord die het anker kan lichten. Ook die dag zeilen we weer lekker, we zeilen zelfs een wedstrijdje tegen boten die er geen erg in hebben dat zij deelnemen aan onze wedstrijd. En ja, fanatisme werkt aanstekelijk, want aan het einde van die dag geeft Albert te kennen dat hij ook telltales op zijn zeilen aan gaat brengen. Kortom een heel geslaagd weekend! Annemarieke van der Meij 258

PZV 1980 - 2005


Snertzeilen

S

nertweer is het. Het wordt onze eerste kennismaking met een activiteit van de PZV. Al snel arriveren de Marot en de Joint Venture. Op de Blaoser, met Rolien en haar bemanning moet nog even gewacht worden, die zijn wat verlaat door de snert. Om het voor deze dag nog resterende daglicht goed te besteden eten we dan eerst maar de snert van Yvonne. En lekker dat die is! De oproep voor de start, via de marifoon, gaat grotendeels aan ons voorbij. We kunnen nog net opvangen dat de startlijn vlak voor Bommenede ligt en dat we om boei G30, achter de Archipel, heen moeten. Binnen tien minuten liggen we al achteraan, zonder concurrentie en vóór ons ontwikkelt zich een hevige strijd tussen de twee andere van de drie boten. Zon, wolken en regen wisselen elkaar het volgende uur af, maar wat gebeurt er toch vóór ons? Die boten vervolgen hun strijd boven de Hompelvoet, daar ligt de G30 toch niet? Hebben we iets gemist? Is de route verlegd? Wij ronden de G30. Toch maar even contact opnemen? Neen, niets aan de hand, ze hebben zichzelf een extra handicap toebedeeld. Wie het snelste vaart moest ook het grootste

stuk terugvaren. Sportief vinden we het om zo een kleine boot toch nog in de strijd te betrekken. Langzaamaan komt de Blaoser al weer steeds dichter bij. Dat we weer ingehaald zullen worden is duidelijk, maar toch proberen we dit zo lang mogelijk uit te stellen. Tja, tegen een halfwinder kun je het natuurlijk helemaal vergeten. Nagenoeg op het punt van inhalen verlijert de Blaoser echter plotseling tot, naar uiteindelijk zal blijken, Rolien haar strijd gestreden is. Met wat hulp wordt ze even later weer vlot getrokken. Dat er binnen de vereniging fanatiek gezeild wordt hebben we begrepen, maar sportiviteit, er zijn voor elkaar als dat nodig is, en gezelligheid, telt gelukkig ook. Wat dat betreft is de PZV voor ons een goede keuze, een vereniging waar wij ons bij thuis kunnen voelen. We blijven dus! Het geheel wordt afgesloten met een gezellig diner, waarbij we diverse leden nader leren kennen. Ruud Peijnenburg en Anke Vermeer

PZV 1980 - 2005

259


Zalang naar Thomas Maestre

M

et de allerlaatste airmiles vliegen we via Barcelona naar Sevilla en vandaar naar de jachthaven van Isla Christina. De eerste dag varen we naar Isla Canela, een halve mijl verder; de 2-de dag naar Mazagón; de 3-de dag brengt ons 30 mijl verder naar Chipiona. Na een verblijf van 2 dagen varen we naar Cadiz. We gaan naar Jerez de la Frontera naar Alcazar, het Moorse paleis op de top van de heuvel. Op 17 juli verdwijnt Cadiz in de hete heiigheid en varen we met een kalm windje langs de kust. Op het 9-de uur doemt een bergrug op: Afrika. We laten ons urenlang door de stroom meesleuren, koersen de baai van Algeciras in en komen aan bij de marina naast de landingsbaan. Veel plaats is er niet en we moeten naar Queensway Quai Marina. Deze is minder dan half vol maar: “no Sir, very sorry, no place for a ship of your size”. We gaan terug en ontdekken dat er nog een 3-de marina is: “Sheppards”. Een Engelse Moody wenkt ons langszij; we zijn “most welcome”. We zijn er. De Zalang vervolgt haar tocht oostwaarts, langs de Spaanse kust. Adieu Gibraltar, een belevenis, maar je stonk. We zeilen naar Estepona en Puerto

260

PZV 1980 - 2005


Banús. Mieke verklaart me voor gek, maar ik wil het per sé een keer mee maken, ook al kost dat een rib uit mijn lijf. ‘s Avonds is er de parade van prachtige vrouwen, filmsterren, open Jaguars en Rolls Royces. We vluchten, maar wel in stijl, langs Marbella, langs Malaga en bijna langszij de Stad Amsterdam en we ankeren uiteindelijk bij El Candado. Vanuit Almunécar, Punta Mona gaan we per bus naar Granada en naar het Alhambra en het Palacio Nazaries, een architectonisch meesterwerk. We verkassen naar Almeria. Eindelijk zeilen met Bft 4, zingend in de kuip, tot de wind wegvalt. Op 3 augustus is er eerlijke wind: Bft 5; het wordt Bft 6, en 7. De haven van Garucha is aan lagerwal. Het strijken van de zeilen wordt de natste en meest acrobatische manoeuvre ooit. Zodra we liggen krijgen we grote stukken van de lekkerste meloen aangeboden. We varen langs de Costa Calida naar de baai van Cartagena en vandaar gaat Zalang op het droge in Thomas Maestre. Stef Hoonhout

Een Kanjer!

W

eten jullie, dat Jacqueline van Amstel weer een hele mooie prestatie heeft neergezet in de negende ‘200 mijl solo’? Weer is Jacqueline ongenaakbaar. Met haar 10e plek verovert ze voor de derde maal achtereen de vrouwen wisseltrofee, waardoor ze hem nu mag behouden. Wat een kanjer!

PZV 1980 - 2005

261

EEN NIEUW ELAN: PZV

Recommend Documents