Eemhead 2012: voor de wind

De M aand v an He m us oktober 2012 VIA VÉZELAY en door naar Santiago, in z’n eentje

zie pagina 8

TOEREN IN BREDA en in Rijn- en Duitsland

zie pagina 4 en 7

Leuke sfeer tijdens de Eemhead

Eemhead 2012: voor de wind Bij negentiende editie van de Hemusregatta die op zaterdag 29 september gehouden werd, hadden niet alleen de roeiers de wind mee. Ook de organisatie verliep gladjes. Lees het verslag op pagina 2

De Maand is erg vol, daarom hier: Kijk op hemus.nl/zwemmen Doe mee met de zwemtraining op maandagavond. Werken aan zwemtechniek, conditietraining en zwemactiviteiten met een spelelemen, met Ank Verrips en Desirée Berendsen als coaches. Leuk en lekker voor iedereen! Kijk op hemus.nl/indoor Doe mee met de indoortraining op dinsdagavond. Een leuke en actieve circuittraining op een stevige beat gegeven door een professionele fitnesstrainer, voor iedereen: van beginner tot fanatieke wedstrijdroeier, van jong tot oud. Kijk op hemus.nl/driekwart Drie wedstrijden op het water van ongeveer 2 km, van de

Serieuze zaak

Malebrug tot de Driesluizenbrug, stroomopwaarts met vliegende start voor de Malebrug. Plus een indoorwedstrijd over 1000 m op de ergometer. Alle boottypen en alle mogelijke ploeg-samenstellingen kunnen meedoen.

Kijk regelmatig op hemus.nl/agenda Alle Hemus-aktiviteiten vind je daar. Hemus draait op vrijwillige inzet van de leden. En we draaien lekker. Maar we draaien steeds op dezelfde personen. Sommigen in de Eemheadcommissie hebben de Eemhead nu voor de tiende keer georganiseeerd. Dat wordt teveel. Er is vernieuwing nodig. Ook in het bestuur, in de redactie, in de Roeischool, in de sponsorccommissie, in de klusgroep, in de barcommissie, in de wedstrijdcommissie: overal is versterking nodig. Neem je verantwoordelijkheid voor de club, meld je voor welke rol dan ook aan via [email protected].

30 september - 45 leden van de ‘Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker' hebben een middag geroeid en geërgometerd. Meer in de volgende Maand.

De Maand van Hemus wordt negen- à tienmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden. Redactie: Eugenie Collard, Ellen van Leeuwen, Koos Termorshuizen, Jos Wassink. Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar [email protected] Kopij, foto’s en tips naar [email protected]

Sponsor: Drukkerij Stampij, Amersfoort

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

2

Eemhead 2012

Voor de wind Amersfoort, 22 september - Bij negentiende editie van de Hemusregatta die op zaterdag 29 september gehouden werd, hadden niet alleen de roeiers de wind mee. Ook de organisatie verliep gladjes. -- door Jos Wassink

Dankzij de inzet van tientallen vrijwilligers, zes spon-

re skiff waarbij de roeier ten opzichte van de boot op

sors, negen instanties, meer dan driehonderd roeiers en

dezelfde plaats blijft, en de riggers van zich wegtrapt tij-

gunstig gestemde weergoden verliep de Eemhead

dens de haal. Als je daar niet op let is het net een gewo-

geheel volgens draaiboek en was de sfeer op botenter-

ne skiff, vond Marjolein van der Meer. Maar ze werd

rein en rond de Villa uitstekend. Wel was het aantal

een beetje duizelig als ze naar de glijdende riggers keek.

inschrijvingen met 118 lager dan in voorgaande jaren,

Het Volansteam haalde eerste en tweede plaats op de

toen er nog meer dan 130 aanmeldingen binnenkwa-

twee kilometer race met 9 minuut 23,5 (Arnoud

men. Daarmee past Hemus in een algemene trend: veel

Hummel), respectievelijk 10:32,7 voor Bas van Rens.

sportevenementen zien het aantal inschrijvingen dalen.

Snelste Hemusroeier in de Volans werd Gabino Dorigo

Alleen vroeg in de middag viel er één buitje, en van de

met 10 minuut 34 secon-

aanwakkerende

den. Overigens blijkt uit

noordwesten

de tijden ook dat de

wind hadden

Volans vooral een toer-

roeiers alleen bij

boot is; de meeste

het oproeien

jeugdskiffeurs (14 jaar)

last. De wed-

doen dezelfde afstand

strijd werd er

ruim binnen de tien

alleen maar snel-

minuten.

ler door: maar

Bij de herenachten zorg-

liefst drie baan-

de een combinatieploeg

records werden

van Aegir/Hoop/Viking

gebroken. Bij de

voor het nodige vuur-

gestuurde C-

werk met een tijd van 25

dubbelvier meis-

minuut 51,7. Vlak daar-

jes 18 deed de

achter, met 26 minuut

Hemusploeg van

20, kwam de eigen

Daphne Hardeman 18 minuten en 36,3 seconden over de vier kilometer; de DDS-gestuurde C-dubbelvier van José Molmans-Pieterse uit Delft deed over dezelfde afstand 16 minuut 56,1; de gestuurde dubbelvier van Tom Schwantje (jongens 18) van De Zwolsche had slechts 21 minuut 52,3 nodig voor de zes kilometer; en veteraan Sandra Schaap-Van Hees van Daventria skiffte de zes kilometer in 26 minuut 14,2. Scrollend door de uitslagen valt verder op dat vooral de

Vrijwilligers in beeld

Grebbeliniedijk over de streep - voortgestuwd

Van bovenaf met de klok mee: - het wedstrijsecretariaat - tijdregistrateurs op het vlot - nog meer tijdregistrateurs - fietsboot helpt met de versiering onderweg - prijsuitreikers - taartenbakkers - cateraars - en nog veel meer buiten deze beelden

door een combinatieploeg van Proteus-Eretes en Beatrix. Het was de tweede opeenvolgende keer dat Aegir de Eemkei won, alleen waren ze hem vergeten

jeugd en de dames op eigen water het snelst waren. Ik

mee te nemen. Dat zal

noem Jostijn Hazelhoff Roelfzema (jongens 12), Ben van

niet weer gebeuren. De

Brussel (jongens 14),

heren veteranen deden

Maarten Hurkmans

er gemiddeld ruim vijf

(jongens 16) en Berend

minuten langer over.

Klink (jongens 18) die

Twee ploegen van de Eem bleken te sterk voor de

allemaal als eerste in

HOLA van Wim Broekhuizen en kameraden. Wel kre-

hun heat over de finish

gen de oude knarren van Hemus een medaille omdat ze

kwamen. Ook de

een Vikingschip met nog oudere mannen (veteranen G)

dames veteranen waren

achter zich hadden gelaten.

opvallend sterk met

Spreekstalmeester Egbert Broers maakte van de prijsuit-

eerste (Ciska Kruijsdijk)

reiking een happening en liet jong en oud op de schou-

en tweede (Marieke

ders nemen van twee onvermoei-

Bos-Lodder) plaats bij

bare oud- en bijna-Olympiërs uit

de gestuurde dubbel-

de Aegirploeg. Toen alle lintjes

vier. Ze treden in het

verdeeld waren begaf men zich

spoor van Bart Buiskool die met 33 minuut 48,2 de snel-

terug naar de bar of aan tafel

ste tijd boekte bij de heren veteranen skiffeurs, op de

voor een lasagnemaaltijd. Roeiers,

voet gevolgd (met 15 seconden achterstand) door

vrijwilligers en organisatie kon-

Marien Mortier (tegenwoordig De Eem).

den terugkijken op een fraaie

Een nieuw nummer was de Volansrace tussen een eigen

roeidag.

Volansteam en Hemusleden. De Volans is een iets korte-

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

3

De ploegencoördinator is er om je aan een ploeg te helpen

Tien redenen om te ploegen -- door Alke Rosbergen, ploegencoördinator, [email protected] Zo, de vakantie zit erop, eens kijken wat er in de agenda staat. Geen roeien? Instructie klaar en wat nu? Of de oude ploeg is uit elkaar gevallen? Jammer, want roeien is leuk, en je vakantieconditie blijft nog even op peil. Ik heb een aantal mensen in portefeuille die willen roeien, bijvoorbeeld in een C-boot vrijdag of zaterdag aan het einde van de middag (dat kan in de winter ook!), of vrijdagochtend in een gladde vier, dus aanmelden heeft echt zin! En melden dat je een ploeg hebt is ook nuttig, al is het maar dat ik toekomstige ploegzoekers naar je kan doorverwijzen. Ook met een complete ploeg is het handig reserves te hebben. Bovendien is het goed om nieuwe leden een plek te bieden. Een vereniging met steeds nieuwe leden moet daar veel energie in steken, energie die ook in roeien zou kunnen gaan zitten, of in het genieten van een nieuw betaalbaar clubhuis. Als leden afhaken bij gebrek aan ploeg is dat dus in heel veel opzichten zonde. Alke Rosbergen, Ploegencoördinator, [email protected]

Het kan verkeren Hemuslid Chien Hoitinga onderging afgelopen voorjaar een operatie vanwege een longtumor. Ze ontdekte overeenkomsten tussen het behandelingstraject dat ze moest ondergaan en roeimarathons. Ze heeft haar blik gericht op de Elfstedentocht van volgend jaar. -- door Chien Hoitinga

Was ik vorig jaar nog in de ban van het avontuur dat de eco-elfstedenroeimarathon heet, dit jaar had ik een heel ander avontuur voor de boeg. Op vijf april ben ik geopereerd aan een tumor in mijn rechterlong. De bovenste kwab is verwijderd. Op dit moment ben ik gezond verklaard, maar moet nog wel regelmatig controles ondergaan. Nou ja, al peinzend zie ik ook wel enige overeenkomsten: allebei hebben ze een begin en een einde. Je weet onderweg niet zo goed wat je gaat beleven, maar dat het onder andere met je adem en je doorzettingsvermogen te maken heeft, staat buiten kijf. De golven kunnen hoog gaan en dan gaat het erom goed op koers te blijven en daar heb je dan natuurlijk je dierbare supporters voor. In beide gevallen is het een kwestie van: inzet, vertrouwen in je eigen kracht en overwinning. Topsport is de weg afleggen en niet zo zeer op tijd finishen. Na beide adembenemende tochten ben ik in ieder geval levenservaringen rijker. Diepgang vertoont zich in velerlei vormen. Sinds enige tijd ben ik aan het revalideren in het ziekenhuis in Baarn, om mijn fysieke conditie weer op peil te krijgen en die gaat zienderogen vooruit. Als ik

zo doorga ben ik tegen de tijd dat "het hoogtepunt van de lente" (aldus Egbert Broers) weer aanbreekt prima getraind, en klaar om weer fiks wat kilometers op- en langs de Friese wateren weg te trappen. Want zeg nu zelf: wie begint er voor de winter al te trainen voor deze happening. Als laatste wil ik graag mijn dichterlijke impressie van voor en na mijn operatie-avontuur met jullie delen.

In blauw verzonken pijnverleden, vervliegt het zwaar geleefde. Op lichter tonen zweeft het aan, een veder-vleugel, nieuw bestaan, waarin verlangen wordt geboren, naar stille krachten, verre oorden. Vol licht en vreugde en vertrouwen, zodat ik evenwicht kan bouwen. Mijn lijf volgt stap voor stap en geeft mij grens, zodat ik snap: aanwezig zijn in het moment, wat daarna komt is onbekend. In golven gaat het leven door: de liefde groeit, de angst teloor.

• afgeroeid: véél! S1: Wiebe van Breukelen, Titia Brijker G1: Douwe Rietveld, Aafke Smid, Alejandra Sáez Tapia, Kees de Zeeuw, Hebel Montagne, Jan Smeekens, Esther Scheltinga S1G1: Godelieve Bellomo, Meike Budding, Elsbeth Beeres, Samantha Dorst, Bram Blaauwendraad, Terry Daal, Camiel van Eys, Bram Mulder, Vincent Vahsen, Hanneke Kalisvaart, Myrthe Kroes, Alke Liebich, Jeroen Spronk, Sylvia Hulscher, Arlene Wisse, Herman Frank, Henk de Haan, Tessa de Jong, Saander Klaver, Marianne en Matthijs van der Meulen, Rianne van Pijkeren, Sandra Schievink, Marcel van Dorst, Marco le Noble, Wim Reijers, Ingeborg van der Vorm, Akke van Ginkel, Ard Heusinkveld, Liesbeth Rademaker, Albert Roeberding, Marike de Boer, Marc den Elzen, Judith Lenssen, Karin Los, Jeroen Saffrie, Anne Verbrokken, Melanie Beckers, Carien van Goor, Ferdy Passchier, Lucas Steenhuis, Paul Boersma, Hebel Montagne, Jan Smeekens, Dini Vlaar, Jasper van Wijk, Jan Uijen, Lianne Valentijn, Ronald Vergouwen SO1: Bas de Lange, Emile den Otter, Hanna Stolper, Peter van Stralen, Harriët Verkleij, Paulien Wouters SO2/1x: Marjon van Alfen, Abby de Zwart, Marijn Bosch, Céline Budding, Milan Nossin, Douwe Rietveld, Stefan Slagter, Guus Schoenmakers, Noam van der Schroeff SO3: Maarten Hurkmans, Stijn Kanters, Joke Huisman, Marije Brinkman (incl. inklimmen) B1: Gerard van Nes BO3: Alex Hendrix

niet zo

maar zo

Chien in De Maand van juni 2011 in ‘t Sasje tijdens de Eco-Elfstedentocht

Revalideren op de ergometer. Ook al in de boot gesignaleerd.

• in Ronald Vergouwen - Marije Brinkman - Yvonne op de Weegh - Lucas Koch - Stephanie Crouzet Janneke Bogaerts - Peter van Gerwen - Menno Dieters - Pieter Schellekens - Job Burgers - Arnoud Korporaal

• uit Mans de Munnik - Nicolle de Valk-Oostveen Philip Engelen - Sander van Olst - Liesbeth Verwey - Maartje Gerkema - Ank van den Berg - Bas de Jong - Marc den Elzen - Anna-Maria Berlinicke Willem Hamels - Carla van der Meer Pim Hertoghs - Reinout Ruland - Piet Molenaar - Hetty Buijvoets

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

4

Toeren in Vorpommern -- foto’s Corry Vlot

Roeien en baden tussen de bevers -- door Eugenie Collard Aan het eind van een veel te lange filedag komen acht montere Hemus-roeiers aan bij de twee gehuurde huisjes in Upost, een gehuchtje in de buurt van Demmin, Vorpommern. Het blijkt een idyllisch plekje te zijn met zeer volledig ingerichte huisjes, waar barbecues, stookhout, fietsen en rubberlaarzen in alle maten, vaatwassers en andere gemakken niet ontbreken. Zelfs de gezellige tuin heeft verschillende zitjes en een volledig ingericht speelhuisje voor kinderen en een ouderwets hoge schommel. De wherry‘s - gloednieuwe mac-boten - waren door de KNRB ondergebracht bij een kanoverhuurder in Demmin, op geringe rijafstand van onze huisjes. Elke ochtend ontbijten we om acht uur in de tuin. Rond tien uur steken we van wal om de rivieren de Peene, de Trebel, de Tollense en de Kummerowersee te verkennen. Heerlijke rustige natuurgebieden, waar we af en toe kanoërs tegenkomen of een enkel kajuitjachtje. Elke dag maakte Corry Vlot de nieuwe bootindeling bekend. Je roeide dus elke dag met iemand anders, waarbij we gemiddeld 30 km per dag roeiden en er elk half uur gewisseld werd tussen roeiers en stuurlieden.

Het verbaast ons dat er zo weinig andere toeristen/watersporters zijn. Zo was er in het plaatsje Loitz, dat we de laatste roeidag bezochten, een gloednieuw haventje gemaakt voor de watersport. Maar ook daar lag slechts één andere boot. En dat ondanks het uitstekende restaurant met terras, dat in een voormalig stationnetje zat en mooi was gerestaureerd. Ook de bediening was vriendelijk en voorkomend, zoals we dat overal aantroffen in de horeca in Duitsland. Of het gebrek aan toeristen door de crisis komt of door de onbekendheid van dit gebied is niet duidelijk. Aan de weersomstandigheden heeft het zeker niet gelegen, want we hadden de hele week schitterend weer: goeie temperatuur en droog en van tijd tot tijd veel zon. Ideaal roeiweer! De sfeer onderling was erg gezellig, we hebben heel wat afgelachen en zijn elke dag (op een barbecueavond na) uit eten geweest, waarna we de avond doorbrachten in ‘onze’ tuin met een drankje en een vuurtje. Kortom: het was erg gezellig, goed om in zo’n mooie natuurrijke en rustige omgeving te roeien onder ideale omstandigheden. De dames van de toercommissie, Diet Huijgen en Corry Vlot, komt alle lof toe voor een uitstekend georganiseerde roeiweek in een mooi gebied!

Stil aan de Peene -- door Raymond Witten De zon staat hoog aan de hemel en een fluwelen bries beroert het water van de rivier de Peene in Vorpommern. Twee wherry’s klieven gerieflijk door het glasheldere water van de rivier. Soms boord aan boord en in hetzelfde ritme. In de lucht een buizerd, visdiefjes en sterntjes. De acht roeiers hebben zojuist gepassagierd in het uitgestorven stadje Loitz. Mit Kaffee und Kuchen natuurlijk. En nu op de weg terug naar Demmin, voor de laatste kilometers na zes dagen roeien in Vorpommern. Er hangt weemoed in de lucht. We lunchen op een net gemaaid grasveld aan het water. In het midden, onder hoge ruisende bomen een picknickbank met een dakje erboven. Een aanlegsteiger met zwemtrap en ruimte voor twee boten. We zitten aan de gedekte tafel met melk en witte wijn uit de koelbox, met grof Duits brood op de hand gesneden, met paté, worst, rode wijn en natuurlijk met Matjeshering in Sahnesauce, de aanrader van ons roeimaatje

Diet Huijgen. De bekjes worden gestreeld, de magen gevuld. Enkele getaande roeiers pellen zich op de steiger af tot op hun geboortelijke staat en laten zich proestend en aaaahh-roepend te water. De rest kijkt toe en laat de loomheid van de witte wijn en de ‘lichte’ lunch bezit nemen van het lijf. Het licht onder de bomen is soezerig mooi, met dansende zonnevlekken op het gras. De ‘badnimfen’ komen parelend uit de rivier, schudden en wrijven zich droog. Hier en daar klinkt nog een wegstervend gesprek. Dan liggen de roeititaantjes, sommige met een lange grasspriet tussen de tanden, languit door hun oogharen naar de lucht te kijken… en slapen zij. En dromen zij. Dromen van …oprij… klip…insteek… haal…klip.... oprij…. klip… insteek… haal… De Hollandse vlaggetjes op de achtersteven van de wherry’s staan vrolijk te wapperen in de wind. Het is stil aan de rivier de Peene en het ruikt er naar versgemaaid gras.

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

Je kan melden dat het rustig is na alle schades van voor de vakantie, maar dat dat geen vrijbrief is. Als alle kleine schades, die overigens betaald zijn door de verzekering bij elkaar worden op geteld, dan komen we aan circa 5.000 euro. Daar betalen we natuurlijk een forse premie voor, en als het schadeverloop zo doorgaat verwacht ik dat de verzekeringsmaatschappij met een aanpassing van de premie zal komen.

Wees dus zuinig op het materiaal Wat verder opvalt is dat er frequent aan de afstelling van boten wordt ‘gerommeld’. Voor boten die naar wedstrijden gaan is de afspraak dat de afstelling na gebruik weer wordt teruggezet. Helaas gebeurt dat niet altijd. Ook worden boten die terugkomen van wedstrijden slecht opgeriggerd weggelegd. De riggers worden na gebruik vaak te hoog of te laag gemonteerd, waardoor de volgende roeier problemen met de boot heeft. Verzoek is hier goed op te letten.

Heeft de flens van de rigger 3 gaten, dan is de boot afgesteld op het middelste gat. Heeft een flens 2 gaten, dan is de boot afgesteld op het bovenste gat.

Roeischool - door Suzanne Heijbrock

Vervolgcursussen: Bij Hemus organiseert de Roeischool roeilessen. Wanneer je als onervaren roeier bij Hemus binnenkomt, krijg je veertien weken les in een C4 en C2 en daarna doe je examen voor het niveau S1 (scull gestuurd eerste categorie) en G1 (sturen eerste categorie). Als je verder wilt en in andere boten wilt leren roeien, kun je hier ook instructie voor volgen. Een logische vervolgstap (zie schema hieronder) is SO1 (scull ongestuurd eerste categorie), dit is in een C1. Dit is ook een brede C-boot maar omdat jij het enige bemanningslid bent, ben je roeier en stuurman tegelijk. Je moet dus leren om te kijken en te sturen terwijl je roeit. Na SO1 kan je doorgaan met SO2, hier leer je roeien in een skiff. Dit is een smallere boot en daardoor moeilijker. Vanwege het risico op onderkoeling

De voetenborden staan afgesteld op ca 45 graden. Dat is een stand waarmee nagenoeg iedereen overweg kan en waardoor de achillespezen bij het oprijden het minst te lijden hebben. Echter regelmatig wordt geconstateerd dat ook de voetenborden in een andere stand gezet worden dan oorspronkelijk. Het resultaat is dat wij bijna wekelijks die voetenborden weer opnieuw moeten gaan afstellen. Eigenlijk moet ook dat niet nodig zijn.

de klusgroep

De eerstvolgende lessen voor SO1 en SO2 starten dus in april en worden over het algemeen gegeven op de avonden. Je werkt in een vaste groep van drie of vier cursisten en één instructeur in ongeveer twaalf weken naar het examen toe. Er wordt van je verwacht dat je alle lessen aanwezig bent.

Het is niet de bedoeling dat je zelf op zoekt gaat naar een instructeur en zelf lessen organiseert.

‘Masterclass’

Na een succesvolle eerste editie in de winter van 2011-2012, organiseert de Roeischool vanaf oktober weer masterclasses voor beginnende roeiers die in 2011 of 2012 bij Hemus hebben leren roeien en nu S1-bevoegdheid hebben. Tijdens de masterclass leer je over roeitechniek, kom je andere roeiers tegen en maak je kennis met nieuwe onderdelen van de roeisport zoals boordroeien. Alle onderdelen van de masterclasses worden begeleid door enthousiaste en ervaren leden van Hemus.

De masterclass is van oktober tot en met maart op iedere tweede zaterdag van de maand, met uitzondering van december. Iedere keer is er een speciaal onderwerp. Deelname is vrijwillig en je mag zelf kiezen aan hoeveel en welke masterclasses je meedoet want je kan per keer aangeven of je meedoet.

Programma 13 oktober: scullen. We maken een klein circuit waarbij we dieper ingaan op het scullen, zoals houding en een specifiek onderdeel van de haal. Dit doen we op de ergometer, in de bak en in de boot.

Wind, stroming en zuiging -- door Marco van der Eijk

En zo lang dat plan niet is goedgekeurd, zal het Waterschap de dijk niet gaan verleggen. Zo lang de

een overzicht van de beschikbare lessen, en het aanmeldformulier.

De inschrijving wordt in februari/ maart geopend. Dat wordt aangekondigd op de website en in De Maand. Op de website vind je dan

Recent afgeroeid?

Wel de goede kant op

Ken je dat? Dat je enorm hard zit te trappen, ferme halen zit te maken, en dan naar de oever kijkt en het gevoel hebt dat je, ondanks de inspanningen, toch maar nauwelijks vooruit komt? Wind, stroming of zuiging van de bodem werken dan lekker tegen en niet alle energie draagt bij aan voorwaartse snelheid. Nou, zo'n gevoel kun je ook hebben als je met de nieuwbouw van Hemus bezig bent. We willen wel sneller, werken ons in het zweet, maar toch zien we de hectometerpaaltjes maar tergend langzaam passeren. Het definitief vaststellen van het plan van het Waterschap om de dijk te verbeteren is zo'n hectometerpaaltje dat we maar niet passeren. Dat plan, waar we in de ALV van augustus 2011 nota bene al onze zienswijze op indienden, is nog steeds niet goedgekeurd door het Rijk, dat uiteindelijk deze operatie mede zal financieren.

Hoe werkt dat?

na omslaan geeft de roeischool tussen 1 oktober en 1 april geen instructie in eenpersoonsboten.

Maak bij het af- en weer opriggeren de drukstang in zijn geheel los en ga de drukstang niet wringend aanbrengen. Doe je dat toch, dan is de kans groot dat je de bladhoek ongewild wijzigt met alle gevolgen van dien. Dan nog even de voetenborden.

5

dijk niet is verlegd is er geen ruimte om ons nieuwe verenigingsgebouw neer te zetten. Zoals het er nu naar uitziet zal het wel begin 2013 worden vóórdat het plan is goedgekeurd. Dan moeten er nog wat procedures gevolgd worden en is zo maar de bouwvakvakantie van 2013 voorbij, eer het Waterschap aan het werk kan.

alleen een voortreffelijk roeister is, maar in het dagelijks leven onder bureaubinnenshuis.nl werkzaam is als interieurarchitecte. Na een grondige inventarisatie van de wensen, die bij verschillende commissies leven voor de nieuwbouw, heeft Mirjam zich gebogen over het ontwerp van de binnenkant van het nieuwe verenigingsgebouw.

Hiermee hangt ook samen dat de kosten voor het verleggen van de dijk, en daarmee samenhangend het verleggen van een hoogspanningskabel die onder de dijk ligt, nog niet bekend zijn. Voor ons zijn dit belangrijke kostenposten, die een groot beslag leggen op de totale nieuwbouwbegroting. Samen met de Gemeente en het Waterschap zoeken we naar de goedkoopste manier om dit op te lossen. Dat kan bijvoorbeeld door het werk te combineren met aansluitingswerkzaamheden die nog voor het ziekenhuis moeten gebeuren. Grote slagen worden daarentegen wel gemaakt bij het uitwerken van het ontwerp. De nieuwbouwcommissie is onlangs versterkt door Mirjam Schippers, die niet

Binnenkort zal dit aan de commissies gepresenteerd worden. Onze architect Zofa heeft nu de opdracht gekregen om de ontwerpen van Mirjam en de mogelijkheden van de systeembouw te vertalen in een ontwerp dat kan rekenen op instemming van de Welstandscommissie. Dat is een veel leuker traject om langs te roeien dan het procedurele traject rond de dijkverbetering, want met iedere haal zie je ons nieuwe clubhuis meer vorm krijgen. Zodra deze vorm daarvoor geschikt is, zullen we deze presenteren aan alle leden. Blijf de berichten dus volgen.

10 november: boordroeien. Het is nog steeds roeien, maar toch heeft boordroeien zijn eigen techniek en basisprincipes. Deze leggen we uit in de bak en hier kan je ook oefenen. Daarna krijg je de kans op een keer in dat grote blauwe ding te varen: de Acht. De bemanning bestaat uit een ervaren stuurman en vier ervaren boordroeiers, aangevuld met vier masterclass-deelnemers.

12 januari: wedstrijdroeien. Wat komt er kijken bij het roeien van een wedstrijd? Hoe werk je naar een wedstrijd toe en hoe bouw je een race op? Zijn wedstrijden alleen over korte afstanden en moet je heel goed kunnen roeien of zijn er ook wedstrijden voor C-boten? Tijdens deze masterclass krijg je antwoorden op deze en andere vragen. We stappen in de boot waar je onder andere uitleg krijgt hoe je bij een wedstrijd start vanuit stilstand. Aan het einde is er een boord aan boord wedstrijd over 500 meter.

9 februari: scullen. Deze masterclass is nagenoeg gelijk

aan de eerste masterclass uit oktober maar we gaan nu dieper in op de techniek. Heb je wat opgestoken van de eerste masterclass? Heb je naar aanleiding hiervan vragen? Dit is het moment om ze te stellen!

9 maart: doe een wens. Heb je een wens? Wil je nog een keer in de acht varen? Wil je meer weten of een specifiek onderdeel van de haal? Laat het ons weten en wij kijken of we jouw wens tijdens deze masterclass in vervulling kunnen laten gaan.

Tijdstip De masterclasses worden georganiseerd op zaterdagmiddag. Op 13 oktober beginnen we om 16.00 uur en zijn we rond 18.00 uur klaar. Vanaf november beginnen we eerder in verband met daglicht. Deze tijden worden te zijner tijd bekend gemaakt.

Meedoen? Als je wilt meedoen met de masterclass, is het fijn als je je vooraf opgeeft. Zo weten wij hoeveel mensen wij kunnen verwachten en hoeveel instructeurs/begeleiders aanwezig moeten zijn. Je kan je opgeven door een e-mail te sturen aan [email protected] . Als je vragen hebt, kan je die ook via dat adres stellen. Heb je al meer ervaring dan de mensen die in 2011 of 2012 hebben leren roeien maar wil je toch meedoen? Dat mag, maar houd er rekening mee dat we in C-boten roeien en dat het niveau wordt aangepast aan de beginnende roeiers. Als je denkt dat jij hier goed tussen past, ben je van harte welkom.

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

6

Hoe Hemus de Olympische Spelen beleefde

‘Come on GB’ -- door Leonieke Hennes

Jan-Dirk en Bernadette hadden vast het Engelse land verkend en stonden als eersten op een zonnige plek op de camping in Henley, de roeistad van Engeland. Al snel daarna sloten Mirjam en Leonieke met hun gezinnen aan. De partytent werd opgebouwd en benoemd tot gezamenlijke eethoek. De baby’s Sofie en Imke lagen in het gras hun reisverhalen te vertellen en de driejarige Jurre bleef maar water halen, het was warm weer dus die hulp konden we goed gebruiken. Mirjam vertrok als eerste naar Eton Dorney. Gewapend met haar oranje shirt en pet vertrok ze vroeg in de ochtend om de eerste voorwedstrijden te bekijken. De reis erheen ging super gemakkelijk. Met de bus vanaf Maidenhead naar de baan. Het was strak geregeld en zoals we de Engelsen kennen alles super netjes en easy going. Rond 14.00 uur was ze weer terug. Met een grote glimlach kwam ze de camping oplopen. Het was geweldig. Hoe vaak maak je dat nou mee? Twintigduizend mensen die tegelijk naar het roeien kijken en hun ploeg de finish over schreeuwen. In haar eentje tussen de Engelsen was gaaf. Het begon lekker rustig en iedereen zat wat te kletsen. Toen de boten richting de laatste 500 meter kwamen kon je ze echt zien en toen begon het lawaai. De Engelsen schreeuwden de longen uit hun lijf: “COME ON GB, COME ON” Zo hadden we dit volkje nog niet meegemaakt. Iedereen had plezier en GB deed het goed. Een paar dagen later kwamen ook Gerald en Riët met hun gezin. De dochters Anne en Karlijn waren wel toe aan wat zon want in het noorden van

Engeland hadden ze best veel regen gehad. Hun tentjes werden opgezet in het Holland Hemus House en al snel vertrokken ze naar hun Olympische wedstrijd. Het hockey. Dat lag wel wat uit de buurt van Henley, dus de dames moesten vroeg uit de veren. Ook het hockey was weer gaaf. Piet en zijn kinderen hadden intussen ook de tent opgezet en vertrokken naar de studentenstad waar zoon Jasper gaat studeren. Alvast even de sfeer proeven. De echte sportbikkels kwamen als laatsten aan. Jantinus en Leonie kwamen vrolijk wandelend de camping op. Met hun tentje op de rug hadden zij al een heel stuk langs de Thames gelopen en de laatste dagen van hun vakantie bezegelden ze met een mooie Olympische roeiwedstrijd. De Nederlandse Olympische Spelen zijn niet compleet zonder een feest en daar heb je een Holland Heineken Huis voor. De huldiging van Edith Bosch en Marianne Vos werd gevierd en laat in de avond kwamen de oranje shirtjes weer thuis op de camping. Tussen de roeiwedstrijden door ging iedereen lekker zijn eigen gang. Een dagje Londen, Oxford of het roeimuseum in Henley. Het was een heerlijke vakantie. Over vier jaar naar Rio - wie gaat er mee?

Foto boven: organisatoren van Hemus@London2012 Mirjam van den Hoorn en Leonieke Hennes. Daaronder: Elsemieke, Willemijn en Piet Kunst op de tribune bij de roeiwedstrijden Links: grote Hemus-delegatie in het Holland House [Foto is te klein om in druk wat groter weer te geven, red.]

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

Langs de molens van Rijnland -- door Alke en Gerard Rosbergen, foto Tjalling van Asbeck Op 20 juli trokken we om acht uur met vier auto’s richting Voorschoten, waar we heel hartelijk met koffie en cake werden ontvangen door vijf leden van de RV Rijnland. We waren al blij dat we goed aangekomen waren, want de routebeschrijving van de Tom-tom leidt naar ongewenste plekken. Door de vakantie daar hadden we geen last van files, en konden we keurig op tijd aankomen. Doordat Hemus wat had gegoocheld met de aantallen deelnemers werd, om niemand teleur te stellen, voorgesteld te gaan varen met vier wherry’s en één C4. We waren allemaal verbaasd over het aantal boten en de prachtige loods, met daarin het clubhuis van Rijnland. Ze hebben zelfs een föhn in de dameskleedkamer! Het weer was ongekend mooi en de zon had er weer eens zin in na alle sombere dagen. Doel was om met een omtrekkende beweging Leiden te veroveren en daar slaagden we goed in. Er zijn daar prachtige mogelijkheden om te roeien en zelfs onze gastheren- en dames werden verrast door de variatie aan mogelijke routes. Door het mooie weer waren meer

mensen op het idee te komen om te gaan varen en er waren er zelfs die meenden alleen op het water te zijn en zich niets aan te hoeven trekken van arme roeiers, die soms een golf water over zich heen kregen. Na een druk traject over het RijnSchiekanaal voeren we door de Leidse wateren en daar werd geregeld een goede stuurmanskunst gevraagd. Na de stad kwamen we via Warmond uit op de Kaag. De wind was gelukkig niet al te sterk zodat we heerlijk konden roeien en na twee uur varen op een prachtige lunchplek aankwamen. Niemand was echt moe maar we konden samen heerlijk genieten van de zon

7

Toertocht Breda Op 11 september roeide Ineke van Beusekom in, door en rond Breda. En ontdekte de schoonheid van de Eem.

en het prachtige uitzicht over het water van de Kaag. Op drukke dagen is het daar wel wat minder aangenaam. Daar vandaan was het nog een kleine twee uur rustig roeien naar het botenhuis. We genoten onderweg van de vele molens, waaraan de wherries van Rijnland hun naam ontlenen. In het clubhuis kon iedereen zich na het opruimen van de boten, heerlijk opfrissen (de meesten van ons zijn dat niet gewend bij Hemus) en werden we onthaald op drinken met wat lekkere snacks. Hulde aan de mensen van Rijnland en ook van onze toercommissie.

Voor ons was het roeigedeelte toen afgesloten, maar daarna stond er nog een rondleiding door Leiden op het programma, verzorgd door ons medelid Tjalling van Asbeck. Voor iedereen een heel plezierige ervaring. De dag werd besloten met een gezellige en heerlijke maaltijd in eetcafé la Bota, vlak bij de Pieterskerk. De terugreis verliep ook zonder problemen, zodat iedereen kon terugkijken op een buitengewoon geslaagde dag.

We vertrokken met een leuk groepje Hemusroeiers naar Breda, waar we met koffie werden ontvangen door de mensen van de Bredase roeivereniging. De boten stonden al klaar en we hebben ze met elkaar te water gelaten. We gingen op stap met vier boten. Er stond een lekker windje, maar dat mocht de pret niet drukken. Eerst een stuk buitengebied met nogal wat industrie en toen de stad in. Af en toe liet de regen zich zien, maar er waren voldoende bruggen om ’t hoofd koel en de kleren droog te houden. Midden in de stad zijn we afgemeerd aan een kade, waar zich een leuk restaurantje bevond en daar hebben we de lunch genuttigd. Na afloop in een grote kring voor de after-party en toen weer op huis aan. En ja, dan weet ik het weer: de Eem is toch wel een prachtig stukje natuur.

Mannen van staal -- tekst en foto’s Jos Wassink

Je ziet nog eens wat op vakantie. Op een avond wandelde ik in het Noord-Italiaanse Gera Lario langs de oever van het Comomeer en zag opeens een roeiersmonument. Nooit gezien eigenlijk, een standbeeld voor roeiers. Wel strak gedaan, die vier figuren in de eindhaal. En om het af te maken een randje water eromheen en de riemen in sierbestrating met lichtgevende stalen cilinders aan de uiteinden. De plaquette vermeldt in het Italiaans vier namen, een datum (28 oktober 2006) en iets over Olympische overwinning en eer voor de streek en voor hen die er wonen. Toch eens nazoeken thuis. In de twee weken dat we er zaten heb ik geen roeier gezien. Wel zwemmers, zeilers, windsurfers, kitesurfers en debielen op jetski’s, maar nergens roeiers. Vijftig jaar geleden was dat wel anders, zo begrijp ik uit een verklarend artikel (*) op de website www.comomeerinfo.nl. Hier doet emeritus hoogleraar Ruud Metselaar de historie van het beeld uit de doeken. Het is een herinnering aan de laatste Olympische medaille die de bedrijfsvier van de nabijgelegen staalfabriek Falck in de wacht wist te slepen op de Olympische spelen van Mexico in 1968. Kort daarna ging het bergafwaarts met het staalbedrijf en in 1977 werd de roeiloods, die net dertien jaar in gebruik was, verkocht. Van plaatjes herken ik het gebouwtje in het buurdorp Domaso. Er zit nu een botenverhuurbedrijf waar we een zeilboot huurden met daarboven een sjiek maar leeg restaurant. De letters Canottieri Falck moeten er nog boven de garagedeuren terug te vinden zijn. Ook snap ik nu waarom er strak onder het dak een oude skiff hing. De roeivereniging stamde in feite al uit 1927. Maar pas toen ene Antonio Veronesi, een succesvol roeier, in 1945 onderdirecteur bij het staalbedrijf Falck werd, kwam de vereniging tot bloei. Roeien is niet alleen goed voor de arbeiders, vond Veronesi, maar ook voor het bedrijf. Als er internationale successen gehaald worden. Moto Guzzi bijvoorbeeld had ook een eigen roeiteam. In de tien jaar tussen 1955 (de eerste nationale

titel) en het Olympisch brons in 1964 vulden de Italianen de prijzenkast van Falck: 53 nationale titels, twee zilveren en een bronzen Olympische medaille en een gouden EK-plak. Merkwaardig was wel dat de bekendste slagroeier Renato Bossata niet kon zwemmen. Toen hij bij de Rotsee Regatta van 1965 een snoek maakte en door de eigen riem uit de boot werd gezwiept, aarzelde de rest van de ploeg geen moment en sprong overboord. Drie roeiers en een stuurman wisten Bossata op te vissen en drijvend te houden totdat de kamprechter langszij kwam. Op 28 oktober 2006 waren drie van de vier roeilegendes aanwezig bij de onthulling van het bronzen beeld: Tullio Baraglia, Renato Bossatta en Abramo Albini. Hun namen staan op de plaquette. Angelo Conti Manzini, ook vereeuwigd, was drie jaar eerder op 57-jarige leeftijd overleden. Omdat twee van de vier roeiers uit zijn dorp kwamen, had de burgemeester van Gera Lagio het beeld van Roberto Vitali succesvol weten te claimen. Maar of het verder nog wat wordt met het roeien daar valt te betwijfelen. Een aantal zestigers heeft nu wel de roeivereniging Alto Lario opgericht, maar vooralsnog zonder boten, zonder loods en vooral: zonder jeugd. Die gaat liever kitesurfen.

(*) Metselaars artikel Het monument voor de roeiers in Gera Lario vind je via hemus.nl/maand

De Maand van Hemus pagina

oktober 2012

8

Leren luisteren naar de weg HOLA-lid Pierre Huijbregts (65) liep vanaf 30 april tot 20 augustus de 3200 kilometer van Maastricht tot aan Santiago de Compostella en Finisterre aan de Spaanse westkust. Hij is er nog relaxter van geworden. -- door Jos Wassink, foto’s Pierre Huijbregts

Het idee om naar Santiago te lopen kwam een jaar of vijf geleden bij hem op, maar toen ontbrak hem aan tijd. Wel liep hij met zijn vrouw Ans, administrateur van de OLV begraafplaats in Amersfoort, in etappes van Noord-Friesland naar Venlo. Hij was dus niet geheel ongeoefend toen hij als vitaal gepensioneerde op 30 april uit Maastricht koers zette naar het zuiden. De eerste week was zwaar door blaren en klein fysiek ongemak. De tweede week verdwenen de pijntjes en kreeg hij het gevoel alles aan te kunnen. Pas in de derde week kwam hij in een soort pelgrimsritme. Met een onderbreking van drie weken vakantie in Valence (Frankrijk) liep Pierre in honderd dagen 3.200 kilometer in ongeveer vier miljoen stappen. Hij versleet drie paar schoenen en één paar werd te klein omdat zijn voeten breder waren geworden. De weg naar Santiago wordt al eeuwen gelopen. Zeker vanaf de vroege Middeleeuwen (rond 600 na Christus) toen pelgrims erheen trokken vanwege de botten van St. Jacobus. En die aantrekkingskracht

is niet verminderd. Integendeel. Mensen die over het pad lopen hebben het gevoel dat er ‘al ver voor Christus’ lotgenoten hier hun voetstappen hebben achtergelaten. Voor Pierre was de oversteek van de Pyreneeën een van de mooiste dagen. Toen hij in het ochtendgloren aan de Franse kant omhoog liep, keek hij achterom en zag met pluizige wolken bedekte dalen zo ver als het oog reikte. Prachtig! En het zwaarste stuk? De Messada: een Spaanse hoogvlakte van onuitsprekelijke saaiheid. Acht dagen lang niets dan dor en vlak land met eindeloze graanvelden. Op de laptop klikt Pierre door de foto’s

heen. De meeste zijn gewoon met zijn mobieltje gemaakt. Kiekjes van kerken, herbergen, dorpjes, uitzichten, een riviertje door een bos. Mooie plaatjes, maar ze laten niet zien waar het hem om ging. Een pelgrimstocht is geen georganiseerde reis. Pierre boekte nooit een overnachting en wist ook vaak niet waar de tocht die dag zou eindigen. Hij had geleerd twee maaltijden mee te nemen voor het geval hij niets tegen zou komen. Water vond hij meestal onderweg wel ergens. Een pelgrim past zich aan. En dat brengt onvoorziene gebeurtenissen voort waar iemand soms nog lang over nadenkt. Neem nou die dag dat hij niets te eten had en ingehaald werd door een auto die vlak daarna strandde in een modderpoel. Pierre hielp de man op weg en

Foto boven: bij aankomst in Santiago de Compostella; rechtsonder: eindpunt Finisterre

werd beloond met twee croissantjes die de man nog had liggen. Is dat toeval of een klein wonder? Of neem die dag dat het alsmaar regende en Pierre in poncho door een eindeloos bos liep. Bij toeval keek hij achter zich en ontdekte een jagershut die warempel nog open was ook. Amper was hij binnen of er brak een enorm onweer los. Weer toeval of voorzienigheid? Niemand die het weet, maar een pelgrim leert op zulke genade te vertrouwen. Als je echt iets wilt - bijvoorbeeld een picknickplaats - bedenk het dan en je zult het vinden. Als je water nodig hebt, vind je het. Als je hulp nodig hebt van anderen, zul je het krijgen – net als je mensen helpt die jouw hulp nodig hebben. Dat is wat pelgrims bedoelen met de taal van de weg, waarnaar je moet leren luisteren. Leren je niet te verzetten tegen wat je overkomt, maar het te accepteren en vertrouwen hebben in de goede afloop. Sommigen noemen dat geloof. Of vertrouwen. “Die houding had ik altijd al, maar nu nog meer”, zegt Pierre.