Editie 158, december 2012

  Editie 158, december 2012

PSSSSS.....      Decembermaand,  feestmaand.  Daar  kunnen  en  willen  we  ook  als  redactie van de Parera Society natuurlijk niet omheen. Daarom deze  feestelijke uitgave om u alvast in de stemming te brengen voor al die  leuke en gezellige dagen die u  te wachten te staan.     Voor de meesten van u worden het feestdagen ver weg van vrienden  en familie. Voor de één een straf, voor de ander juist een zegen.     Sommigen  houden  zoveel  mogelijk  vast  aan  tradities  zoals  ze  die  gewend zijn van huis uit, anderen laten ze juist helemaal los.    Hoe u ook uw feestdagen doorbrengt, de redactie wenst u    

Een gezellige Sinterklaas,  een fijn Kerstfeest en  een heel gelukkig Nieuwjaar!    En  in  januari  2013  komen  wij  gewoon  weer  terug  met  een  nieuwe  Parera Society.      De redactie 

1

In dit nummer    PSSSSS.....  In dit nummer  Kerst vieren  Je ziet ze wel eens lopen op de basis…  Voor u gekeken: Bennie Stout  Daar zijn we weer!  Tien  vragen aan de Kerstman  Feodale geruchten in een wereld van weelde  OLIEBOLLEN!  Feest in de tropen  Kerstvieringen  Hier versus daar  Ik houd er zo van!  De redactie van de Parera Society is op zoek naar jou!  Binnenkijken bij…  BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS             

 

2

1  2  3  5  10  11  13  15  18  19  21  23  27  29  30  33 

Kerst vieren    Met  stijgende  verbazing  kijk  ik  in  de  Goisco  om  me  heen:  van  alle  kerstprullaria  die  daar  te  koop  zijn,  straalt  het  merendeel  toch  de  Coca  Cola‐kerst  uit:  sneeuw,  dik  ingepakte  Kerstman  en  een  kerstboom.  Niet  echt  zaken  die  je  op  dit  eiland  nou  snel  aantreft!  Is  dat  wat  tot  Kerst  verworden  is?  Een  commercieel  beeld  dat  wereldwijd  gepromoot  wordt, zelfs dus in streken waar niets van die ingrediënten te vinden  is?    Kerst is naast Pasen het belangrijkste feest in het Christendom. Met  Kerst  wordt  de  geboorte  van  Jezus  gevierd,  te  Bethlehem.  Zoals  je  wel vaker ziet, is Kerst uiteindelijk samen gevallen met een feest uit  een andere traditie, het Romeinse feest Saturnalia, waarin het oude  jaar dood gaat en het nieuwe jaar als wedergeboorte wordt gevierd,  met  allerlei  vruchtbaarheidssymbolen,  zoals  de  spar.  Eerder  nog  hingen de Germanen en Kelten al lichtjes en bollen op in de spar, als  teken  van  midwinter.  Wat  betekent  Kerst  heden  ten  dage  voor  mensen?    Voor veel mensen is het een feest om samen te komen, dat kan in de  vorm  van  een  viering  in  een  kerk,  met  bekende  liederen  en  een  overdenking van het geboorteverhaal. Het kan ook een samenzijn zijn  zonder  kerk.  Wat  vier  je  als  je  niet  (meer)  kerkelijk  bent?  Kerst  kan  dienen als een moment van overpeinzing, waarin de kortste dag van  het  jaar  net  is  geweest  en  er  weer  wordt  toegewerkt  naar  langere  dagen met meer licht. In veel landen waar de winter echt een ander  seizoen  is  dan  de  zomer,  waar  het  land  rust  en  waar  zaden  diep  onder de grond liggen om te rijpen en om uiteindelijk op te komen en 

3

te  bloeien  in  de  lente.  Hoop  op  licht  en  nieuw  leven.  Als  onderdeel  van  een  levenscyclus.  Daarnaast  kan  Kerst,  denk  ik,  ook  dienen  als  een periode van bezinning en verbinding met mensen die je dierbaar  zijn. Je ziet dat veel mensen elkaar opzoeken met deze dagen.     Op Curaçao zijn de seizoenen niet zo zichtbaar als in Nederland, is de  familie  vaak  ver  weg,  vier  je  waarschijnlijk  Kerst  in  korte  broek  en  wordt de traditionele gourmetset misschien wel ingewisseld voor de  barbecue.  Op  een  witte  Kerst  hoeven  wij  in  ieder  geval  niet  te  rekenen! Wat blijft er dan nog over van onze beleving van Kerst? Ga  je mee met de Coca Cola‐sfeer? Ga je naar de kerk? Of ga je voor het  grenzeloze genot met eten en drank? Zoek je naar een inhoud die bij  jou  past,  ook  al  ben  je  niet  gelovig?  Ik  denk  dat  iedereen  dat  voor  zichzelf moet bepalen en moet uitvinden. Dat kan soms best zoeken  zijn, zo ervaar ik dat althans.     Hoe je Kerst ook wenst in te vullen, ik wens je een fijne kerstbeleving.    Reinier Donker  Humanistisch raadsman 

4

Je ziet ze wel eens lopen op de basis…    Beiden zijn zij sinds september 2008 vanuit het Commando Diensten  Centra  gedetacheerd  als  beleidsadviseurs  bij  het  College  Financieel  Toezicht (Cft) en houden  een oogje in het zeil bij het bewaken van de  lokale  overheidsfinanciën.  En  met  enige  regelmaat  komen  ze  op  de  basis. “ Dat geeft elke keer weer een warm gevoel van thuiskomen”  aldus Reza en Ivo.    Kantoorhouden op een tropisch eiland, en met het vliegtuig, in plaats  van auto of trein, op werkbezoek gaan. Het klinkt exotisch, maar voor  CDC’ers  Reza  Asgarali  en  Ivo  Groennou  is  het  de  “normaalste  zaak”  van de wereld. “Helemaal waar, onze kantoorlocatie is bijzonder, ligt  midden  in  Willemstad,  direct  aan  het  Schottegat  in  Otrobanda”,  vertelt  Asgarali.  “En”,  voegt  Groennou  toe,  “we  hebben  het  voorrecht  om  regelmatig  op  reis  te  gaan  naar  de  andere  eilanden  (Bonaire, Sint Maarten, Saba en Sint Eustatius,).” 

Reza en Ivo voor het Cft kantoor in Otrobanda

5

Hier ligt voor beide Defensiemannen ook het mooiste aspect van het werk in besloten. “We komen op diverse eilanden met uiteenlopende culturen. Om in detail met iedereen mee te kunnen denken, voelen en praten met de medewerkers op de eilanden en tegelijkertijd niet onze formele taak uit het oog verliezen is best een uitdaging.” Hoe het allemaal begon  De  voormalige  Nederlandse  Antillen  en  de  daartoe  behorende  eilanden  Curaçao,  Sint  Maarten,  Bonaire,  Sint  Eustatius  en  Saba  gingen jarenlang gebukt onder structurele en substantiële problemen  met  de  overheidsfinanciën.  Begrotingen  gaven  een  onvoldoende  betrouwbaar  beeld  van  uitgaven  en  inkomsten  en  het  verplicht  opstellen van jaarrekeningen en het, door externe accountants, laten  controleren hiervan liep achter.     Politieke verandering  Ondertussen  woei, naast de eeuwige  passaatwind, ook de wind van  politieke  en  financieel‐  economische  verandering  over  de  eilanden.  “Tijdens  referenda  op  de  Antillen  gaf  een  meerderheid  van  de  bevolking  aan,  de  Nederlandse  Antillen  als  staatsverband  te  willen  opheffen”,  vertelt  Groennou.  Uiteindelijk  zijn  per  10  oktober  2010  nieuwe  staatkundige  verhoudingen  tot  stand  gekomen.  Curaçao  en  Sint  Maarten  zijn  autonome  landen  binnen  het  Koninkrijk  der  Nederlanden geworden. De eilanden Bonaire, Sint Eustatius en Saba  kregen  een  directe,  staatsrechtelijke  band  met  Nederland;  ze  zijn  ‘bijzondere gemeenten van Nederland’ geworden.      “Tijdens  de  onderhandelingen  over  de  nieuwe  verhoudingen  is  overeengekomen dat Nederland de nieuwe entiteiten zou bijstaan in  het  creëren  van  een  gezonde  uitgangspositie”,  licht  Asgarali  toe:  “Nederland heeft zich bereid getoond een groot deel van de schulden  van  de  Nederlandse  Antillen  te  saneren.”  Het  al  in  2007  opgerichte  Cft speelt een centrale rol in dit proces. Groennou: “De belangrijkste 

6

taak van het Cft is onafhankelijk toezicht te houden op de financiën.  Dat behelst onder meer de begroting, de uitvoering van de begroting,  de verantwoording over de uitvoering en de begrotingscyclus van de  landen en  de Openbare lichamen. En het leuke is dat het Cft ooit is  begonnen  op  de  Marinebasis  Parera.  Beide  kwartiermakers,  Piet  Gerritsen  en  Ray  Thuis,  kwamen  ook  van  Defensie.  Vanuit  hun  tijdelijke  werkplek  op  Parera  hebben  ze  onder  andere  de  huidige  lokatie  in  de  stad  gevonden,  de  kantoorinrichting,    de  twee  dienstauto’s en computers aangeschaft. Allemaal met ondersteuning  van de verwervers en ICT‐ers van Parera.    Controlerend en dwingend het doel bereiken  Tijdens het adviseren en begeleiden van de Bestuurscolleges bij hun  dagelijkse  (financieel)  beheer,  meten  de  beleidsadviseurs  zich  verschillende rollen toe. “Soms moet je controlerend optreden, soms  dwingend”,  vertelt  Groennou.  Het  College  adviseert  onder  andere  over de ontwerpbegroting , waarbij het aanbevelingen doet  aan de  minister  van  Binnenlandse  Zaken  en  Koninkrijksrelaties  (voor  wat  betreft  Bonaire,  Saba  en  Sint  Eustatius)  of  aan  de  Rijksministerraad  (Curaçao en Sint Maarten) tot aanpassing van de begroting       “Het  uiteindelijke  doel  van  het  Cft  is  helder”,  aldus  Asgarali:  “Ons  gemeenschappelijke  doel  is  het  bewerkstelligen  van  een  duurzame  financiële  overheidshuishouding.  Vijf  jaar  na  10‐10‐10  wordt  de  nieuwe  staatkundige  structuur  en  de  wijze  waarop  het  financieel  toezicht vorm is gegeven geëvalueerd. Dan wordt besloten of en zo ja  wanneer het toezicht geheel of gedeeltelijk kan worden beëindigd.”  Om deze ambitieuze en verantwoordelijke taak tot een goed einde te  brengen,  is  een  divers  team  op  poten  gezet.  In  totaal  werken  er  bij  het  Cft  elf  beleidsadviseurs.  Zeven  van  hen  stammen  af  van  Nederlandse  ministeries,  vier  van  hen  zijn  lokaal  aangetrokken.  Zo  liggen  Asgarali’s  roots  bij  de  (toenmalige)  afdeling  Management  Control  Staf  CDC  en  werkte  Ivo  als  managementcontroller  in  Gouda 

7

bij  IVENT.  Alle  Cft’ers  zijn  aangetrokken  om  hun  algemene  en  specifieke  kennis.  De  uiteenlopende  achtergronden  van  de  medewerkers komen goed van pas.     Vijftig miljoen  “Mijn IVENT achtergrond kwam erg goed van pas toen er een nieuw  financieel  administratie  systeem  werd  uitgerold  over  de  eilanden”,  legt  Groennou  uit.  “Samen  met  de  afdelingen  Financiën  hebben  wij  ervoor  gezorgd  dat  alle  eilanden  nu  één  in  plaats  van  drie  afzonderlijke systemen hanteren.” Asgarali voerde bij zijn aantreden  in  2008  een  Financieel  beheer  monitoringssystematiek  in:  “Met  wat  ‘lokale’  aanpassingen  was  dit  een  copy‐paste  versie  van  de  systematiek zoals die bij het CDC wordt gebruikt.” Toen er voor vijftig  miljoen  aan  crediteuren  betalingsachterstanden  moest  worden  gesaneerd  op  Bonaire,  Sint  Eustatius  en  Saba,  voerden  beiden  een  ‘plausibiliteitstoets’  uit  naar  de  validiteit  van  deze  achterstanden.  “We  hebben  verschillende  administraties  doorgelicht  en  boeken  uitgeplozen om tot een saneringsadvies te komen”, aldus de twee.    Avontuur vs. heimwee  Los  van  de  professionele  uitdaging  heeft  de  ‘uitzending’  ook  persoonlijke  consequenties.      Asgarali:  “Zodra  alle  lichten  op  groen  stonden en mijn vrouw en de familie akkoord waren, zijn we ervoor  gegaan.  We  namen  afscheid  van  ons  vertrouwde  Nederland  en  gingen  voor  het  avontuur.”  Groennou  knikt  instemmend:  “Je  laat  voor  een  aantal  jaren  al  je  familie,  vrienden,  kennissen  en  je  vertrouwde huis en leefomgeving achter. Ondanks dat dat een keuze  is  waar  mijn  vrouw  en  ik  nog  steeds  voor  100%  achter  staan  en  ondanks het feit dat ik hier een heerlijk leven en een geweldige baan  heb, mis je soms je sociale leven daar.”   

8

  Reza en Ivo op vliegveld Saba na dienstreis   Toekomst  “Ook  voor  ons  is  het,  gezien  de  huidige  reorganisatie  bij  defensie  spannend”, vertellen Groennou en Asgarali. “binnen een jaar zit onze  detachering  bij  het  Ministerie  van  Binnenlandse  Zaken  en  Koninkrijksrelaties erop. Zowel de locatie in Den Haag als Gouda waar  we  eerder  werkten,  zijn  opgeheven  en  veel  oud‐collega’s  zijn  inmiddels  weg.”  Ondanks  dit  onzekere  vooruitzicht  zien  de  twee  de  toekomst vol vertrouwen tegemoet. “We komen er vast uit met P&O.  De geweldige werk‐ en‐ leef ervaring  dragen we in ieder geval voor  altijd mee in onze rugzak”.    

Wouter Helders

 

 

9

Voor u gekeken: Bennie Stout    Bennie Stout vertelt het verhaal over een  jongen die maar één wens heeft voor  Sinterklaas: zijn vader thuis. Hiervoor  heeft Bennie heel veel over. Zoveel zelfs  dat hij in het grote boek van Sinterklaas  zijn naam bijschrijft bij de stoute  kinderen. Zo wil hij bereiken dat hij mee  moet met de stoomboot naar Spanje,  waar zijn vader aan het werk is. Door  allerlei ‘stoute’ dingen te doen hoopt hij  dat hij mee mag naar Spanje. Eén  probleem is echter dat Sinterklaas een  kindervriend pur sang is en dat hij precies  aanvoelt dat er iets niet klopt aan het  verhaal van Bennie.   Bennie Stout is een Sinterklaasfilm die  perfect past bij het heerlijke avondje  dat er aan komt. Het Zuiderzeemuseum  in Enkhuizen is het decor voor deze  Nederlandse familiefilm, waarin alle  bekende Sinterklaasliedjes de revue  passeren. Tevens zijn er voor de wat  oudere Sinterklaasfans ook diverse  leuke woordspelingen in verwerkt. Naar  mijn mening een uitstekende film voor  de avond van 5 december, terwijl er in  spanning gewacht wordt op de komst  van Sinterklaas en de cadeaus.     Marc van de Brug 

10

Daar zijn we weer!   Op 30 november was het dan eindelijk zo ver: wij, Sinterklaas en de Zwarte Pieten zijn op Curaçao op de marinebasis aangekomen! Het was een hele onderneming om er te komen, dat wel, want vanuit Spanje naar Nederland varen is niet zo ver. Maar naar Curaçao… Wat een eind varen! Gelukkig hebben we ons niet verveeld. We moesten wat extra bagage inpakken: zwembroeken, duikbrillen, slippers… Zelfs voor Sinterklaas! Wie weet kom je hem tegen in zijn roodgouden zwembroek op Grote Knip, want dat is zijn favoriete strand. Wat was het een feest om aan te komen op de marinebasis. Er stonden ontzettend veel kinderen op ons te wachten, met vrolijke vlaggetjes en vrolijke gezichten. We mochten meteen lekkers gaan uitdelen aan alle kinderen die lief geweest zijn en Sinterklaas kon alle kinderen begroeten. Gelukkig was Amerigo ook op de basis en kon Sinterklaas met Amerigo naar de sporthal rijden, waar we een feestje zouden gaan bouwen. En een feestje, dat werd het. Met vlaggetjes, ballonnen en feestlampjes was het een gezellige 11

boel. Alle kinderen mochten vooraan zitten. Met zijn allen hebben we hard “Sinterklaasje kom maar binnen” gezongen en ja hoor! Daar was hij dan eindelijk! Veel kinderen hebben prachtige tekeningen gemaakt voor Sinterklaas, er werd gezongen en gedanst en wat waren er veel kinderen die allemaal lief zijn geweest het afgelopen jaar. Gelukkig waren we met een grote boot, want we hadden heel erg veel cadeautjes bij ons. Wel zes grote zakken! Kun je je voorstellen wat een werk we hebben gehad aan het uitzoeken en inpakken van deze cadeautjes? Na het zingen, dansen en springen vonden we het tijd om de lieve kinderen hun cadeautje te geven. De Zwarte Pieten hebben hard gewerkt om alle cadeautjes uit te delen en aan het eind van de middag had ieder kind iets moois in handen. Helaas kon Sinterklaas niet bij het uitdelen van de cadeautjes blijven, er wachtten nog andere kinderen om te bezoeken. Met zijn allen hebben we “Dag Sinterklaasje” gezongen en daar ging hij weer. Sinterklaas en zijn Pieten hopen dat de kinderen blij zijn en dat ze volgend jaar weer met zo velen op de basis zijn om ons toe te zingen. Wij hebben een hele leuke dag gehad, bedankt allemaal! Groetjes en een pepernoot, Sinterklaas en de Zwarte Pieten 12

Tien  vragen aan de Kerstman  

1)

  2)

3)

Wie is de Kerstman?  Een  familielid  van  Sinterklaas  die  vroeger  met  Kerstmis  eten  uitdeelde  aan  de  mensen,  maar  nu  de  laatste  jaren  met  name  kadootjes voor groot en klein ronddeelt.  Waar woont de Kerstman precies?  De Kerstman woont in Lapland (Finland). Beter gezegd hij woont  ergens bij de Korvatunturi Fell. Waar precies weet niemand. Dit  stukje  ligt  ten  noorden  van  de  noordpoolcirkel.  En  alles  ten  noorden  van  deze  cirkel  wordt  de  Noordpool  genoemd.  Hij  woont  daar  in  een  prachtig  magisch  kasteel  dat  je  alleen  kunt  vinden  als  je  weet  waar  de  toegangspoort  is.  En…  je  moet  een  kleine  dosis  toverpoeder  gehad hebben. Hij heeft nog een  huis  in  Finland.  Dat  staat  in  Rovaniemi,  daar  is  ook  zijn  kantoor.  Kinderen  kunnen  hem  hier bezoeken.    Hoe oud is de Kerstman?  Dat  is  een  lastige  vraag.  De  Kerstman  moet  tot  zijn  schaamte  bekennen, dat hij dat ook niet weet. Maar heel erg oud. Ouder  dan de opa en oma van jouw opa en oma. 

  4)

5)

Waarom Kerst?  Dan  vieren  we  het  feit  dat  2013  jaar  geleden  Jezus  Christus  is  geboren. Kerstmis is het feest van vrede op aarde.    Wat is het favoriete vervoersmiddel van de Kerstman? 

13

De  Kerstman  heeft  meerdere  vervoersmiddelen,  maar  zijn  favoriete vervoersmiddel blijft toch de arrenslee.    6)

  7)

  8)

  9)

De  arrenslee  wordt  getrokken  door  de  rendieren.  Hoeveel  rendieren heeft u en hoe heten zij?  Ik  heb  negen  rendieren  en  zij  heten  :  Dancer,  Dasher,  Princer,  Donder, Cupid, Comet, Blitzen. Vixen en natuurlijk Randolph.  Hoe is het mogelijk dat de rendieren kunnen vliegen?  De Kerstman heeft vliegstof uitgevonden en dat krijgen zij twee  weken voor de kerstviering.  Wie zijn de hulpjes van de Kerstman?  Dat  zijn  de  elfjes.  Het  hele  jaar  door  maken  zij  kadootjes  of  verzamelen kadootjes bij de grote winkelbedrijven.  Wat doet de Kerstman in de zomer?  Na de Kerstdagen gaat de Kerstman eerst eens lekker uitrusten.  De  rest  van  het  jaar  controleert  hij  de  kadootjes  die  de  elfjes  maken en verzamelen. Ook gaat hij af en toe even op bezoek bij  Sinterklaas om een kopje koffie te drinken. 

  10) Is de Kerstman ook verliefd?  Ja  hoor,  de  Kerstman  is  nog  steeds  vreselijk verliefd op de Kerstvrouw.      Debbie Kuyp en de Kerstman   

14

Feodale geruchten in een wereld van weelde    Wij  hebben  het  voorrecht  te  wonen  op  een  plek,  waar  Katja  Schuurman  een  leuke  villa  heeft  voor  feestjes,  waar  Barry  Hay  zich  prettig  genesteld  heeft,  en  waar  Jan  de  Bouvrie  een  flinke  vinger  in  de  pap  heeft  gehad  bij  het  ontwerp.  Er  staan  hier  huizen,  die  4000  euro  per  week  moeten  opleveren  voor  de  verhuur.  Er  is  nog  veel  groen, en de tuinen zijn goed onderhouden en rijk aan bloemen. Veel  huizen worden maar deels bewoond, want het gros van de populatie  bestaat  uit  pensionado’s  die  de  helft  van  het  jaar  elders  vertoeven.  Andere  huizen  zijn  slechts  vakantiewoningen.  Om  in  dit  paradijs  te  komen,  moet  je  je  wagen  over  een  weg  vol  bulten  en  kuilen.  De  combinatie  van  aanhoudend  zwaar  bouwverkeer  en  de  weersomstandigheden  op  het  eiland  blijkt  geen  goede  voor  het  wegdek.  Af  en  toe  worden  de  gaten  gevuld  door  overheidsgefinancierde wegwerkers.      Buiten het hek aan de afslag vanaf  Daaibooi  staat  een  groot  billboard  met  aantrekkelijke  foto’s  van  hoe  je  jezelf  hier  op  alle  mogelijke  manieren  kunt  verwennen.  Behalve  het  culinaire,  zijn  die  plaatjes  een  fata  morgana,  want  het  luxe  hotel  dat  hier  was,  is  al  meer  dan  een  jaar  in  leegstand.  De  kleuren  worden  flets,  het  zwembad is gesloopt en toont een groot gapend gat, de duikshop is  ontmanteld,  er  is  een  klein  strand  aangelegd  met  palapa’s  dat  meteen weer ontoegankelijk werd gemaakt, en nooit meer in gebruik  is genomen. Wel is er een beachrestaurant gekomen in plaats van het  hotelrestaurant, en daarmee is er toch  nog iets als toegang naar de  zee.  Voor  dit  restaurant  was  het  nodig  de  bestaande  parkeerplaats  om te bouwen tot een nieuwe, en dat proces neemt nu al zo’n twee 

15

maanden  in  beslag.  Maar  tenzij  je  thuis  iets  regelt,  kun  je  die  massages  en  spa  op  je  buik  schrijven  en  de  geoutilleerde  gym  vervangen door een rondje hardlopen over het asfalt.  Ik  vind  het  niet  zo  erg,  dat  het  perfecte  plaatje  wat  scheuren  vertoont.  Wel  vreemd  dat  er  dingen  worden  voorgespiegeld,  waarvan  je  je  na  een  jaar  leegstand  kunt  afvragen  of  het  ooit  werkelijk  de  bedoeling  was  ze  te  realiseren.  Misschien  staat  dat  prachtige billboard er om de mensen die geïnvesteerd hebben in een  appartement  van  het  hotel,  zo  lang  mogelijk  de  mond  te  snoeren.  Misschien  klopt  het  wat  ik  een  buurvrouw  hoorde  zeggen,  dat  een  ingrijpen  van  de  kustwacht  in  verband  met  het  storten  van  rotsblokken  in  zee,  tot  al  deze  verbouwingsvertraging  heeft  geleid.  Wij kijken recht op het hotel, en soms zijn er rondleidingen. Wordt er  dan  verteld  wat  er  ooit  zal  gaan  gebeuren?  Zo’n  jaar  lang  niks  gaat  hard in de tropen…    De huizen hier zijn mooi om naar te kijken. Je kunt zien, dat mensen  er  vaak  hun  droom  op  hebben  uitgeleefd.  Vorm  en  kleur  verschilt  overal,  alles  heeft  iets  eigens  dat  je  het  gevoel  geeft:  ‘ja,  dit  is  met  liefde  gemaakt’.  Maar  het  meest  houd  ik  van  het  groen  van  de  kunuku ertussen, de fluitende vogels, het vergezicht op zee. De stilte  van buiten.    Wij  wonen  op  een  resort  voor  een  gevoel  van  veiligheid.  Als  ik  hier  iets verdachts zie of hoor, hoef ik maar te bellen en binnen 5 minuten  staat  er  een  bewaker  van  de  poort.  En  die  bewakers  aan  de  poort,  maken  inderdaad  dat  ik  me  veilig  voel.  Elke  keer  dat  je  de  poort  passeert,  word  je  even  vriendelijk  begroet,  er  worden  grapjes  gemaakt met de kinderen; kortom, het contact is niet anoniem. Hier  werken  lokale  mensen  die  geen  luiheid  of  afgunst  uitstralen,  maar  gewoon  zichzelf  zijn  en  je  welkom  thuis  wensen  als  je  op  vakantie  bent  geweest.  Na  de  ontvangst  op  Hato  werkt  dat  als  balsem  op  je  ziel. Een van de bewakers was Irving, hij is nu al weer een tijdje weg. 

16

Een oudere man met een sikje en ogen die niks ontgingen. Hij sprak  onberispelijk  Nederlands,  zoals  wel  meer  heren  van  zijn  generatie.  Irving  had  de  uitstraling  van  een  teamleider,  ik  weet  niet  of  hij  dat  ook  daadwerkelijk  was.  Op  een  gegeven  moment  werden  zijn  begroetingen  wat  bedrukt.  Hij  zag  er  ernstig  en  nadenkend  uit.  En  toen kwam hij niet meer. Een vriendin van mij die hier op het terrein  woont, kwam hem later tegen. Hij probeerde rond te komen van de  verkoop van vis, want hij had een bootje. Hij was opgestapt vanwege  zijn  principes,  want  hij  wilde  niet  akkoord  gaan  met  een  salarisverlaging.  Ik  wist  niet  wat  ik  hoorde.  Hebben  de  mensen  van  de  vereniging  van  eigenaren  die  allen  in  miljoenen  villa’s  wonen,  gezamenlijk  besloten  dat  8  of  10  gulden  per  uur  teveel  is  om  op  te  brengen, en dat we allemaal in deze tijden van economische crisis de  broekriem  wat  aan  moeten  halen?  Ik  hoor  meer  geruchten,  schoonmaakpersoneel  in  dienst  van  de  Estate  dat  weken  of  zelfs  maanden  lang  te  laat  krijgt  uitbetaald.  Waar  moeten  die  mensen  in  de  tussentijd  van  rondkomen?  Bouwpersoneel  op  het  terrein  dat  geslagen  wordt.  Wat  kun  je  nog  geloven  en  wat  niet?  Dit  is  een  eiland  dat  van  geruchten  aan  elkaar  hangt.  Maar  Irving  is  niet  voor  zijn  plezier  voltijds  gaan  vissen,  dat  is  zeker.  En  mijn  gevoel  van  veiligheid  is  niet  helemaal  hetzelfde  in  de  wetenschap,  dat  betrouwbaarheid en inzet hier zo zuur betaald wordt.    Anne Prins   

Poortbewaking Irving en Mima in betere tijden 

17

OLIEBOLLEN!    Benodigdheden:  1   ei      500 gr   bloem  500 ml  melk      1 zakje  gedroogde gist  1 tl   suiker      1 tl    kaneel  1 tl   zout         olie  (optioneel 1 goudreinet, 100 gr rozijnen, 50 gr krenten en   50 gr sukade)    Ei en melk op kamertemperatuur.  Bloem, gist, kaneel, suiker, zout in de beslagkom.  Ei loskloppen en vervolgens in een kuiltje midden in de bloem doen.   Schenk al roerende de melk erbij tot er een glad beslag ontstaat. Dek  de kom af met folie en laat 1 uur rijzen op kamertemperatuur tot de  inhoud is verdubbeld.    De optionele toevoegingen kunnen direct in het basisbeslag worden  meegenomen en daarna alles laten rijzen.    Verhit  in  een  (frituur)pan  de  olie  tot  175  graden.  Doop  een  ijsbolletjes  tang  (of  2  eetlepels)  in  de  hete  olie  en  schep  uit  het  gerezen beslag een bolletje. Laat het bolletje in de olie glijden. 4 tot 5  bolletjes tegelijk, circa 5 minuten laten drijven.  Keer de bollen tijdens  het bakken. Haal de bollen met een schuimspaan uit het vet en laat  ze  op  keukenpapier  uitlekken.  De  olie  weer  op  temperatuur  laten  komen en vervolgens de volgende serie bolletjes.    Eet smakelijk!    Debbie Kuyp 

18

Feest in de tropen    Hadden  we  bijna  de  verjaardag  van  onze  zoon  van  een  jaar  niet  gevierd  –  ach,  hij  is  maar  één,  wat  weet  hij  hier  nou  van?  Later  bedachten we ons: niet alleen is hij één jaar, ook zijn wij nu één jaar  ouders en dat is al reden genoeg voor een feestje. In zo’n eerste jaar  maak je zoveel mee als verse ouders. Alles doe je voor het eerst. We  hebben  veel  uitgeprobeerd,  vaak  ging  het  goed,  soms  niet,  dan  zochten  we  verder.  We  ontdekten  elkaar  als  ouder,  we  deelden  angsten  en  ontroering,  naast  honderden  foto’s,  anekdotes  en  strijd  om  wie  er  nu  uit  bed  gaat  om  een  fles  te  geven.  Zeker  een  feest  waard.    Een feestje zonder familie. Niet dat wij enorme feestvierders zijn. Ik  hoor  soms  mensen  vertellen  over  verjaardagen  van  tantes,  neven,  achterkleinkinderen.  Tot  nu  toe  vierde  ik  alleen  de  familie‐ verjaardagen  van  mijn  kerngezin  en  toen  de  opa’s  en  oma’s  nog  leefden  was  de  hele  familie  daar.  Maar  toch  kaal  nu.  Zonder  mijn  enthousiaste  zus,  zonder  de  befaamde  groentesoep  van  mijn  vader,  zonder  de  gekke  bekken  van  mijn  broer.  Een  feestje  zonder  onze  buren,  met  wie  het  altijd  gezellig  feestjes  bouwen  was.  Een  feestje  zonder  vrienden,  mensen  die  we  al  lang  kennen  en  waar  we  geschiedenis mee delen.  Met wie nu dan? We nodigden her en der  mensen  uit  en  men  kwam,  in  grote  getale.  Vrienden  die  ook  op  18  juni  jl.  aankwamen,  collegae  van  Reinier,  mensen  die  wij  tot  nu  toe  hadden leren kennen, de  peetouders van onze hond Bruno, iemand  nam oppaskinderen mee, alle drie de buren: volle bak.     De veranda was drukbezet. De zelfgebakken taarten deden het goed,  zelfs de soep was lekker!  En in een moment van achteruit zitten en  genieten, dacht ik: goed om het leven af en toe te blijven vieren met  mensen die steeds dierbaarder worden. Om met mensen in gesprek  te raken over onze levens hier, hoe we allemaal zoekende zijn en elk 

19

ons eigen weg uiteindelijk vinden. En ook dacht ik: dit is het dan, het  dagelijkse leven in een andere omgeving dat ook maar gewoon door  gaat  met  feesten,  tanden  die  doorkomen,  de  containers  buiten  zetten, zwemmen in de tuin, de Amigoe rond half vijf in de bus. Niet  te stoppen, elke dag komt en gaat. Niet altijd zo verheffend als onze  dierbaren in Nederland gretig kunnen vragen: ‘en.. en.., hoe hebben  jullie  het?’  Goed,  we  hebben  het  hier  goed,  maar  ook  hier  gaat  het  leven  soms  gewoon  z’n  gangetje!  Met  nieuwe  mensen,  nieuwe  vrienden,  ergernissen,  nieuwe  gewoonten  en  feesten,  hopelijk  veel  feesten!      Duifje Donker 

 

20

Kerstvieringen   Kerst bij 30 graden Celsius; zingen over de herdertjes, terwijl boven je de sterren schitteren: dat kan alleen in de tropen. Op Curaçao organiseren we verschillende kerkdiensten en bijeenkomsten voor militairen en hun gezinnen, veteranen en bewoners van dit eiland waarop we te gast zijn.

Zondag 23 december om 18.30 uur is er een kinderkerstviering in de Noachkapel van de Marinebasis Parera. Het kinderkoor ‘Zjozjoli’ zingt o.l.v. Enid Hollander. Dit is een viering voor de kleinsten, waarin het kerstverhaal op feestelijke wijze verteld en nagespeeld wordt. De kinderen worden uitgenodigd om als herder, engel of koning verkleed naar de kapel te komen.

Maandag 24 december om 20.00 uur is er een grootse oecumenische kerstviering onder de sterrenhemel op het exercitieterrein van de Marinebasis Parera. De muzikale medewerking komt van het kinderkoor ‘Angelitos’ o.l.v. Ruthie Pantophlet. Voorgangers zijn dominee Henk Hortensius en aalmoezenier Frans Kerklaan.

Henk Hortensius Frans Kerklaan

21

Agenda vieringen: Datum Zondag 09-12-2012 Zondag 16-12-2012 Zondag 23-12-2012 Maandag 24-12-2012 Zondag 06-01-2013 Zondag 20-01-2013 Zondag 03-02-2013

Tijd 10:00 10:00 18:30 20:00 10:00 10:00 10:00

Locatie Noachkapel MB Parera Noachkapel MB Parera Noachkapel MB Parera Exercitieterrein MB Parera Kapel Landhuis Ascencion Noachkapel MB Parera Kapel Landhuis Ascencion

22

Bijzonderheden m.m.v. projectkoor

Kinderkerstviering Kerstviering Aansluitend open huis

Aansluitend open huis

Hier versus daar  Wie vindt het nu geen goed vooruitzicht: Kerst vieren met je billen in het zand, cocktail in de hand? De volgende dag alle vissen onder water een fijne Kerst wensen? Met Oud en Nieuw met zand tussen je tenen elkaar een goed Nieuwjaar kussen? Terugkijkend op de feestdagen die wij vorig jaar beleefd hebben in Nederland, is bovenstaand vooruitzicht zo ontspannend dat we alleen al daarvoor een jaar naar de tropen hadden gewild. Feestdagen zijn familiedagen. Tenminste, in onze families wel. Dat betekent dat minimaal een maand van te voren de eerste uitnodiging binnenkomt: hier surprises maken voor Sinterklaas, daar een kerstdiner en weer ergens anders oliebollen eten op oudejaarsavond. Afsluitend een brunch om het nieuwe jaar in te luiden. In het georganiseerde en geregelde Nederland denk je dan: “zo, wij zijn onder de pannen voor de feestdagen”. De feestdagen anno 2011 vierden wij met ons aanstaande vertrek in ons achterhoofd. In 2012 zouden wij Nederland voor een jaar verwisselen voor Curaçao. We spraken met elkaar af dat we echt een jaar weg zouden blijven. Om die reden hebben we er bewust voor gekozen om de feestdagen 2011 met onze familie door te brengen. Iets wat we anders ook zouden doen, maar nu hebben we alle feestjes afgelopen. Wij wisten ruim een maand van te voren precies wat we welke dag zouden gaan doen. Behalve dat moest ik ook werken. Dat moet nu eenmaal als je een onregelmatige baan hebt. 23

Met frisse moed begonnen we aan de feestdagen. Behalve familie staat ook het thema ‘eten en drinken’ centraal. En gegeten en gedronken, dat hebben we. Heerlijk en veel. Zelf gekookt, een acht gangen diner van een tante, of goulash. Er worden zelfgemaakte Irish coffees geschonken, of een likeurtje bij de koffie om de glazen lekkere wijn weg te spoelen. Met verschillende mensen, in verschillende huizen aan verschillende tafels. Ook worden er met de feestdagen veel spelletjes gespeeld in onze familie. Misschien omdat we de rest van het jaar allemaal te druk zijn om even voor een eenvoudig spelletje als klaverjassen te gaan zitten. De combinatie van familie, eten, drinken en spelletjes maakt dat er veel gelachen wordt. Flauwe moppen volgen elkaar steeds sneller op naarmate het later en later wordt, totdat iedereen gierend van de lach over de tafel hangt. Zelfs opa, die eigenlijk de helft niet heeft gehoord omdat hij zijn gehoorapparaat heeft uitgezet. We hadden een paar dagen om bij te komen en ik moest aan het werk. Ik zou op oudejaarsdag overdag werken en op nieuwjaarsdag ’s avonds. Met andere woorden: ik had wat nuttigs te doen op oudejaarsdag (wat moet je anders op die dag dan wachten tot het twaalf uur ’s avonds wordt?) en de volgende dag kon ik uitslapen. Na een gezellige Oud en Nieuw met oliebollen, appelbeignets (die eten we de rest van het jaar ook niet), gourmet (om de tijd te doden tot het aftellen kon beginnen), champagne en mooi vuurwerk, werd het tijd om me klaar te maken voor mijn avonddienst. O ja, voor ik ging werken zouden we nog naar een brunch gaan waar we het nieuwe jaar zouden inluiden, met weer andere mensen, aan weer een andere tafel en met weer ander eten. Vlak voor we vertrokken naar de 24

brunch stond het huilen me nader dan het lachen. We waren zó geleefd met alle feestdagen en we hadden zo veel feestjes gehad, dat ik blij was dat ik naar mijn werk mocht die middag en eerder weg kon van de brunch. Achteraf oneerlijk, omdat we er zelf voor gekozen hadden alle feestjes af te lopen. Het was druk, maar ook genieten. Daarom klagen we absoluut niet, maar een ding wisten we zeker voor 2012: dit gaan we he-le-maal anders doen. Het verschil tussen dit jaar en vorig jaar, tussen hier en daar, had niet groter kunnen zijn. De duidelijke verschillen liggen uiteraard in onze overvloed aan zon en gebrek aan sneeuw; teenslippers, jurkjes en korte broeken tegenover vesten, truien en pantoffels tegen koude voeten; de ingetogenheid van de Nederlandse decoratie die wij gewend zijn tegenover de glitter en kitsch waar de mensen hier van lijken te houden… Wij zijn nu samen op Dushi Korsou, 9000 kilometer verwijderd van onze familie. Er zijn nog geen uitnodigingen voor de feestdagen gekomen en we vinden het heerlijk. Hoewel: we zijn zo gewend aan de familiefeestdagen, dat we geen flauw idee hebben hoe we hier de feestdagen gaan doorbrengen. Zielig? Welnee. We genieten er van dat er nog niets op de agenda staat en dat we vrij zijn om te doen en laten wat we willen. Wat als we in de airco op bed filmpjes willen kijken? Patat eten van de snackbar? Duiken? Op het strand liggen? Cocktails drinken? Lekker uit eten? Of toch ons zelf uitsloven in de keuken? Samen of met anderen? We hebben geen idee. Zoals zoveel in ons 25

leventje op Curaçao: we zien het wel, de planning is géén planning. Dat zinnetje is bijna onze lijfspreuk geworden en die gebruiken we dan ook voor de feestdagen 2012. Het enige dat we weten, is dat we toch een klein familiefeestje zullen hebben met Oud en Nieuw, want dan komt een (schoon-) zus met man bij ons op vakantie. Een klein stukje planning: natuurlijk gaan we ons wagen aan een Nieuwjaarsduik, zulke helden zijn we dan ook wel. Wie weet, gaan we inderdaad wel een middag cocktails drinken op het strand, ’s avonds lekker uit eten en de volgende dag de vissen gedag zeggen. We kunnen nu alleen maar zeggen dat we twee uitersten hebben beleefd. Voor de feestdagen 2013 hopen we een mooie middenweg te vinden. Bon Pasku i felis aña nobo! Monica van Dijk De  volgende  Parera  Society  kunt  u  verwachten  aan  het  einde van januari 2013. Het thema van die uitgave zal zijn:   

Vriendschap    Zelf  een  goed  verhaal  of  een  goede  tip  passend  bij  dit  thema? Mail dat dan naar [email protected].    NB:  De  redactie  behoudt  zich  het  recht  ingezonden  stukken  aan  te  passen en of in te korten 

26

Ik houd er zo van!    Al vlak na mijn verjaardag (8 oktober) begint het te kriebelen. Dan is het wat mij betreft al ‘bijna’ Kerst. Als een kind zo blij ben ik bij het zien van de eerste kerstartikelen in de winkels. Sinds vorig jaar hebben wij een kleintje, dus ben ik netjes en houd ik mij sindsdien in totdat we de Sint en al zijn Pieten hebben uitgezwaaid. En zal ik dus mijn kerstspullen pas op 6 december te voorschijn halen en niet al op 1 december of liever nog 25 november. Hoe meer, hoe beter, is mijn kerstmotto. De boom hangt vol, bomvol, met kerstballen, slingers en lichtjes. Het liefst in één of twee kleuren. Maar eens in de zoveel jaar krijgt manlief zijn zin en mogen alle kleuren en vormen meedoen. Een zogenaamde rommelboom. Dat was vorig jaar dus dit jaar kan ik weer mijn gang gaan. Voor alle ramen hangen lichtjes in allerlei kleuren en vormen. Op alle kasten staan beeldjes van Kerstmannen en pinguïns. “Pinguïns?” hoor ik mensen denken. Ja, dat is een overblijfsel van een verzameling die ik gehad heb van mijn 13e tot mijn 30e. Ik had meer dan 1200 pinguïns. Ik heb ze bijna allemaal weggegeven aan een andere verzamelaar, vlak voordat we naar Curaçao kwamen. Bijna allemaal, behalve de kerstpinguïns dus. Veel mensen zullen het kitscherig vinden. En ze hebben gelijk! Het is ook pure kitsch. En ik houd er zo van!! Mijn man niet, daarom houd ik

27

mij elf maanden per jaar in, maar één maand per jaar ga ik los. Heerlijk! Ik kijk er zo naar uit. Nog maar heel even en dan komen de boom, de ballen, de slingers, de lichtjes en de beeldjes weer uit hun dozen. Gelukkig krijg ik Johan wel ieder jaar zo gek dat hij me helpt om alles op te hangen, zoals en waar ik het wil. Niet altijd met een brede lach, maar wel met liefde. Althans dat hoop ik dan maar. Fijn kerstfeest allemaal!! Bianca van Vuuren

28

De redactie van de Parera Society is op zoek naar jou!     Wij zijn op zoek naar enthousiaste mensen die iets voor dit leuke blad  willen betekenen. En wat dan precies? Dat maakt eigenlijk niet zo heel  veel uit. Iedereen is welkom, zolang je het maar met plezier doet.    Wil je meedenken over de onderwerpen en stukken?  Meld je aan!  Wil je stukken schrijven? Meld je aan!  Kan je leuk fotograferen? Meld je aan!  Kan jij heel goed een vergadering voorzitten? Meld je aan!  Kan je heel goed tekenen? Meld je aan!  Ben je een kei in lay‐out technische zaken? Meld je aan!  Is taal echt helemaal jouw ding? Meld je aan!    En zo zijn er zeker te weten nog heel veel meer talenten te bedenken  die mensen kunnen bezitten en in zouden willen zetten voor de Parera  Society.    Aanmelden is simpel:  Stuur een e‐mail naar [email protected].   Vertel ons je naam en wat je zou willen doen voor de Parera Society.  Dan  krijg  je  van  ons  een  uitnodiging  om  de  eerstvolgende  redactievergadering bij te wonen.     Wil  je  niet  naar  een  vergadering?  Geen  probleem!  Meld  dan  je  telefoonnummer; dan word je gebeld door één van de redactie leden.    Hopelijk tot snel!  Redactie Parera Society 

29

Binnenkijken bij…    Uitgezonden  naar  de  West  belanden  we  in  marinewijken,  oude  ‘Shellwoningen’  in  Julianadorp  of  een  particulier  huis  ergens  in  Jongbloed,  Jan  Thiel  of  Coral  Estate.  Omdat  de  gordijnen  hier  doorgaans  niet  potdicht  gaan,  gluren  we  ongegeneerd  naar  binnen.  Met toestemming, dat wel.    Deze keer bij:  Frederieke en Rob Knauf    Het leek Frederieke Knauf wel leuk, een paar jaren naar Curaçao. Ze  had  er  in  1993  een  jaar  gewerkt  en  leerde  er  toen  haar  man  Rob  kennen  bij  Rum  Runners,  nu  bekend  als  De  Gouverneur.  Frederieke  werkte jarenlang in de makelaardij en wilde wel eens iets anders. Dat  ze  het  al  snel  drukker  dan  ooit  zou  krijgen  had  ze  nooit  kunnen  vermoeden.     Want  wie  kent  ze  niet,  de  houten  harten  en  vissen  en  de  stoffen  sleutelhangers  met  daarop  teksten  als  sunchi,  dushi  en  bonbini.   Frederieke  maakt  alles  zelf  onder  de  merknaam  Liefe.  De  hangers  zijn  op  verschillende  locaties  op  Curaçao te koop en binnenkort  zelfs ook op Bonaire.     ‘Het  is  in  2009    begonnen  met  mijn  vriendin  Nellie’,  vertelt  Frederieke.  ‘Liefe  is  een  samenvoegsel  van  onze  beide  namen’.  Na  een tijdje kreeg Nellie een baan waarna ze wegens tijdnood uit Liefe  stapte.  Frederieke ging alleen verder en haar creaties blijken niet aan  te  slepen.  Het  is  zo  druk  dat  haar  moeder,  die  even  over  is  uit 

30

Nederland, ook aan het werk is gezet. Achter de naaimachine stikt ze  het ene na het andere roze, blauwe of kaki stoffen hartje in elkaar.     De  materialen  van  het  eiland  inspireren  Frederieke  en  dat  is  goed  te  zien  in  het  huis op Grote Berg. Van een groot grillig  gevormd stuk drijfhout maakte ze samen  met man Rob, die volgens haar minstens  zo  creatief  is,  een  kunstzinnige  kapstok.  Deze pronkt op de porch. Bungelend aan  een  paar  zijtakken  hangen  een  paar  Liefe‐hangers.  Van  doodgewone  pallets  die  ze  bij  CostUless  op  de  kop  tikten,  timmerden  Frederieke  en  Rob  samen  in  een  paar  dagen  een  comfortabele  loungeset  en  een  salontafel.  Eigenlijk  staat het hele huis vol met verrassende vondsten: twee eeuwenoude  Curaçaose  louvredeuren  sieren  de  spiegel  in  de  slaapkamer,  een  schaal  vol  gevonden  zee‐appels  staat  uitnodigend  bij  de  voordeur.  Van  drijfhoutjes  componeerde  ze  een  hartvormige  spiegel.  Aan  de  muur  bungelen  sierlijke  hangers  met  tientallen  drijfhoutjes.  'Het  wordt steeds moeilijker om dat drijfhout te vinden’, zegt Frederieke.  ‘Het lijkt wel of er steeds meer jutters komen’.     Het huis op Grote Berg, waar Frederieke woont met Rob en hun twee  zonen  Kai  en  Kane,  heeft  een  fenomenaal  uitzicht  op  de  Curaçaose  heuvels.  In  de  verte  kun  je  de  autootjes  over  de  Julianabrug  zien  kruipen. Op de porch staat een glazen bak met daarin Kiki, de tamme  babyleguaan  van  zoon  Kane.  Even  verderop  scharrelen  Lucky,  de  oude  huishond,  ‘een  echte  Westpointer’,  en  Miss  Turtle  de  landschildpad.  Het  gezin  geniet  op  Curaçao.  Dat  mogen  ze  nog  anderhalf jaar doen en dan vertrekken ze weer naar Nederland. Daar  staat in het centrum van Zandvoort hun meer dan honderd jaar oude 

31

huis,  waar  ze  ook  veel  in  geklust  en  getimmerd  hebben.  Al  hun  verworven  Curaçaose  schatten  krijgen  er  een  mooie  plek.  Daar  hebben Frederieke en Rob al over nagedacht.       Tekst: Elly Biesters    Foto’s: Sasja Grefen   

            NB Voor deze rubriek is de redactie op zoek naar iemand die het leuk vindt om de  foto’s te gaan maken. 

32

BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS  

Kinderoppas:                                                                                                     Yvette Coster, Kaya Grote Berg 12 (05‐10‐1952)   864‐8717                                             Edna Carlo, George Maduroweg 7      868‐3900                                          Yacintha Veentjer, Grenenweg 20 (09‐08‐1994)         869‐5451         oppascentrale Curaçao        6621216  (contactpersoon: Rosemarie)    Algemeen telefoon:                                                                                                      St. Elisabeth Ziekenhuis         910                                                               Politie en Brandweer         911                                                               Ambulance           912                                                               Kustwacht           913                                                                     868‐1719                                                    Hato inlichtingen   Aqualectra           0800‐0135     Marinebasis Parera telefoon:                                                                       Commandant der Zeemacht Caribisch gebied   463‐7400                            Chef Staf           463‐7403                                                    Bureau Operaties (24/7)         463‐7432                                                    Telefooncentrale         463‐7100                                                    Commandant MB Parera         463‐7125                                                    Hoofd Facilitair           463‐7126                                                    Officier van de wacht (07.00 – 15.00 uur)     463‐7130                        Wachtcommandant MBK        463‐7149                                                    Koninklijke Marechaussee (kantooruren)     463‐7839                                               Koninklijke Marechaussee (noodgevallen)     560‐1020                                KMAR Tom van Kempen         463‐7040                                                    Medische Dienst (alarmnummer 24/7)     463‐7222                                  Receptie Ziekenboeg               463‐7223 / 463‐7225                                               Verbandkamer           463‐7218                                                    Apotheek           463‐7229                                                    Tandarts           463‐7230                                                    Bureau Geestelijke Verzorging       463‐7140                                                    VLOP             463‐7141                                                  

33

VLAM             463‐7142                                                    VLORA             463‐7136                                                    DC BMW           463‐7451                                                    Bureau OS&O           463‐7162                                                    Reisbureau Parera Passage        463‐7090 / 7091 / 7092                                      Videotheek / Bibliotheek        463‐7161                                                    Bureau Sport           463‐7165                                                    Zwembad Bubi Blou         463‐7163                                                    MWC Brakkeput          767‐2221                                                    Landhuis Ascension         864‐1950     De redactietelefoon:                                                                                                   463‐7140                                                    Sharon Rosario Placido ‐ Winklaar    Frans Kerklaan           513‐0342                                                    Henk Hortensius          513‐0393                                                                                                                                            Elly Biesters          660‐9340       Marc van de Brug         511‐5126          Monica van Dijk          698‐3646        522‐1968  Annie Eerhart       Sasja Grefen          510‐6618  Bianca van Vuuren                                                             519‐4508  Debbie Kuyp          690‐3444 

 

 

34

                           

www.parerasociety.webklik.nl  www.facebook.com/parerasociety  [email protected] 

 

35