Wingerd OPENING VAN HET LOKAAL DIENSTENCENTRUM WIJNVELD. Driemaandelijkse huiskrant van het Woon- en Zorgcentrum De Wingerd

ERKENNINGSNUMMER P708430 Afgiftekantoor Leuven 1 BELGIE-BELGIQUE

W ingerdstraat 14, 3000 Leuven Tel. Tel. 016/28.47.90 — Fax. 016/20.44.45

Wingerd Driemaandelijkse huiskrant van het Woon- en Zorgcentrum De Wingerd ¤ Kleinschalige groepswoningen voor dementerende ouderen ¤ Zorgflats voor echtparen ¤ Centra voor Dagverzorging & Kortverblijf ¤ Lokaal Dienstencentrum ¤ Expertisecentrum Dementie Vlaams Brabant — MEMO

V.U.: P. P. Coosemans, Schoolbergenstraat 165, 3010 Kessel-Lo

PB Leuven 1 2/2444

In deze editie: Opening Lokaal Dienstencentrum “Wijnveld” Bewoners en hun familie aan het woord In Memoriam: Paul Kuijpers Interview: Erik De Clercq Verenigingsleven Hoog bezoek: “De Bondbus” In Beeld: de mode van de jaren ‘50, ‘60 en ‘70 Preekstoel Poëzie: Jos Stroobants Met de vrijwilligers naar het Scheldeland Interview: een nieuwe job, een nieuw begin MEMOrabel: praatcafés dementie In Beeld: “Stilte in de klas!” Colofon

1 2 3 3 4 4 4 5 5 5 6 7 8 8

OPENING VAN HET LOKAAL DIENSTENCENTRUM “WIJNVELD” door het OCMW Leuven met name Ter Vlierbeke in Kessel-Lo, het Ruelenspark in Heverlee en het centrum in Wijgmaal. In Leuven zelf is Seniorama een ander bekend lokaal dienstencentrum waar vele senioren en jong-senioren actief bezig zijn. Het Lokale Dienstencentrum “Wijnveld” heeft verschillende opdrachten te vervullen en is niet leeftijd gebonden. Iedereen die op ons een beroep doet, kan geholpen worden. Op donderdag 16 april werd het Lokaal Dienstencentrum “Wijnveld” geopend in aanwezigheid van burgermeester Tobback, enkele schepenen, de voorzitter van het OCMW, het bestuur van De Wingerd, vele buurtbewoners, medewerkers en vrijwilligers. Het is het sluitstuk in de opening van ons nieuw woon- en zorgcentrum met diverse thuisondersteunende en residentiële voorzieningen voor personen met dementie. Het Lokaal Dienstencentrum is speciaal: het is een buitenbeentje ten opzichte van de andere diensten. Het is het ankerpunt voor zorg op maat van een lokale buurtgemeenschap die mekaar kan vinden in initiatieven rond recreatie, vorming en informatie om vereenzaming te voorkomen. Waarom zulk centrum oprichten midden een woon- en zorgcentrum voor personen met dementie? De Wingerd is gelegen midden een woonbuurt en wenst via zijn architectuur iedereen uit te nodigen om op bezoek te komen, er te komen wandelen en/of een bezoek te brengen aan het Grand-Café. Op deze wijze wensen we dit huis voor personen met dementie beter te betrekken in het leven van elke dag. Wanneer zulk centrum dan ook nog activiteiten inricht voor lokale buurtbewoners, dan vermijden we uitsluiting van personen met dementie. We noemen dit “vermaatschappelijking van de zorg”. Dit dienstencentrum staat er niet alleen voor in Vlaanderen. Op vele plaatsen bestaan gelijksoortige initiatieven. In Leuven zijn er 6 lokale dienstencentra geprogrammeerd, waarvan er nu 5 actief zijn. Drie centra worden geëxploiteerd

19 de jaargang, nr. nr. 2 — juni 2009

Informatie en advies geven is de eerste opdracht. U wilt beroep doen op een dienst die aan huis komt. U wilt weten of U recht hebt op een tegemoetkoming. U wilt concretere informatie over een probleem waar u mee zit. U kan met deze en andere vragen gratis bij het dienstencentrum gratis terecht. Elke informatievraag wordt in vertrouwen behandeld. Anderen ontmoeten in een ontspannende sfeer is een tweede peiler van de werking. U houdt van activiteiten waarbij ontspanning en gezonde inspanning centraal staan zoals dans, gym of het maken van wandelingen. U bent op zoek naar nieuwe contacten en bent graag onder de mensen, dan kunt u bij ons inschrijven voor een middag gezelschapspelen of samen zingen of gewoon een kaartje leggen. Misschien vindt u er vrienden voor het leven.

uw huis niet langer aangepast aan uw mobiliteit, wenst u bij ons een bad te nemen, dan is ook het dienstencentrum de aangewezen plek. Samen zoeken wij met u naar een oplossing. In de werking van ons Lokaal Dienstencentrum is het vrijwilligerswerk een rode draad die je overal terug vindt. Samen met u gaan we op zoek naar die vorm van vrijwilligerswerk die best bij u past. De vrijwilligers zorgen voor een fijne en aangename werking van het dienstencentrum en dragen bij tot de uitbouw en maken er een kleurrijk geheel van onder leiding van de centrumleiders.

“Dit dienstencentrum bewijst dat De Wingerd ‘à la pointe du progrès’ staat en dat nieuwe tendensen in de ouderenzorg hier snel worden opgepikt of reeds verwezenlijkt zijn...”

Binnenkort vindt u op onze website alle activiteiten. In het Lokaal Dienstencentrum “Wijnveld” is er ook het Grand-Café voor familieleden, bewoners en bezoekers. Ook zij kunnen deel nemen aan activiteiten die op maat zijn van hun vragen en behoeften. Dagelijks, ook tijdens het weekend en op feestdagen, kunnen de lokale buurtbewoners en familieleden er tussen 12u30 en 13u30 terecht voor een maaltijd. Het Lokale Dienstencentrum is de voorziening met garantie op een samenleving die warme zorg met elkaar deelt tot het einde van elk leven. Rudiger De Belie

Wanneer we activiteiten inrichten rond actuele vorming, kunt u op de hoogte blijven van wat er in de wereld reilt en zeilt. U wilt een mondje meespreken over vakantie in het buitenland of u wilt een talent ontplooien waar je nooit tijd voor maakte, of u wilt komen luisteren naar boeiende sprekers over actuele politieke of filosofische onderwerpen. In het Lokaal dienstencentrum vindt u een heel wat mogelijkheden om uw leven lang te blijven leren. In het dienstencentrum komt u nooit te vroeg. U wilt 's middags samen met anderen eten. U wilt een babbel met bekenden. U zit met een bedenking over dienstverlening aan huis. Met dit soort vragen kan u steeds terecht bij het personeel van het dienstencentrum. En wordt de zorg voor uw hulpbehoevende partner te zwaar of is

e-post: [email protected]

1.

Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info

BEWONERS EN HUN FAMILIE AAN HET WOORD Ik wou me altijd eens in de plaats stellen van mijn moeder. Hoe beleeft zij haar verblijf in De Wingerd? Graag wil ik in deze huiskrant het leven in De Wingerd bekijken vanuit het perspectief van de bewoner...

De Code Hoe is die code? Iets met een negen... Hij wil de code niet zeggen. Hij zegt dat het een speciale geheime code is. Dat versta ik niet, dat hij dat tegen mij niet zegt. Ik die hier woon... Mijn zoon neemt me mee naar het Grand Café. Een lieve jongen, mijn zoon. Als ik hem niet had, en mijn twee ogen niet, dan was ik stekeblind. Mijn stok! Waarom neemt hij die niet mee? Ik heb die toch nodig! Ja maar, moeder, zegt hij, je kunt daar niks mee doen daar in het Grand Café, da's alleen maar goed om hem daar te vergeten. En als ik naar het toilet moet? Dan rol ik u daar naartoe, zegt hij. Dat zal dan wel. Ik heb hier toch niks te zeggen. En we rollen dus naar het Grand Café. In de koude

gure wind. Hij draait mijn rolstoel zodat de wind in mijn rug blaast, dat is veel beter. Lieve jongen, mijn zoon, dat hij aan zoiets denkt. Zo zijn er niet veel. Ik probeer met bewegingen wat meer vaart in die stoel te krijgen. Kan dat niet wat vlugger zeg? Nee, zegt hij, dan kan Sonja niet volgen, die stapt mee, aan mijn arm. En Louisa, aan de andere arm. Och ja, dat was ik vergeten, die gaan mee naar het Grand Café. Voor we aan de ingang komen zien we ons groepje weerspiegelen in de grote ramen van het Grand Café. Kijk, zegt Louisa, daar komt nog volk aan! Die Louisa toch! Ze heeft niet in de gaten dat wij dat zijn, ons spiegelbeeld! We vinden ons vertrouwd plaatsje vrij, rechts als je binnenkomt. Louisa en Sonja gaan al zitten, met hun jassen aan. Kom, zegt mijn zoon, sta eerst even recht. Dan doen we de jassen uit. Dat hij daaraan denkt, mijn zoon, da's toch echt goed. Als ik hem niet had, en mijn twee ogen niet... Ik bestel een portootje, Sonja ook. Louisa en mijn zoon drinken een donkere Leffe. We krijgen er wat nootjes bij. 't Is hier best wel gezellig in het Grand Café. En vriendelijke mensen. Zeg, die mijnheer daar, in de hoek, aan die andere tafel, die ken ik. Van waar zou ik die kennen?

ZUUR & ZOET Beste, Langs deze weg wil ik wel enkele belevenissen vanuit woning 7 & 8 mededelen. Op 26 maart was Aimé van woning 7 jarig en dat werd gevierd samen met de bewoners en familie, het was heel gezellig er werden door de familie allerhande lekkernijen klaargemaakt en daar werd gretig van gesmuld. Aimé was heel tevreden en blij, op bijgevoegde foto heft hij zijn glas om te proosten! De volgende jarige was Henriette, ook van woning 7 (mijn schoonmoeder, foto onder) en die dag was ook heel plezierig. Er werd veel gezongen en gelachen en natuurlijk was er taart à volonté; de ganse namiddag hebben we gevierd en iedereen was tevreden en moe !!! De volgende belevenis was op Paaszondag, er werd door enkele familieleden en de twee verzorgsters Lotte & Annelien (foto hiernaast) gezorgd voor een Paasdiner en dat viel ontzettend mee. Spijtig van de afwezige families: die hebben echt een prettig samenzijn gemist! Doordat er maar de helft van de verwachte bezoekers aanwezig waren, werd het feest in woning 8 gevierd samen met de bewoners van woning 7, en er werd hartelijk gelachen en gesmuld! Zeker voor herhaling vatbaar. En toen was er nog op woensdag 15/04 het Paasontbijt dat werd geserveerd in het Grand-Café. Alles werd klaargemaakt en geserveerd door de vrijwilligers. Alles was piccobello in orde en vlot opgediend en langs deze weg wens ik nogmaals alle mensen te bedanken die het mogelijk gemaakt hebben om dit tot een goed einde te brengen en iedereen was héééééél tevreden !!! Ten slotte wil ik wel nog een opmerking doorgeven. Het is me opgevallen dat de bewoners meermaals per week alleen in de living van hun woning zitten. Het lijkt me dat enkelen verwarder zijn dan anders als er niet constant iemand aanwezig is en dat gebeurt vrij veel de laatste weken. Ik vind dit niet kunnen: er zou naar een oplossing moeten gezocht worden. Hopelijk biedt de toekomst een antwoord op dit probleem! Met vriendelijke groeten, Emma Van Steenkiste schoondochter van Henriette Vanbever in woning 7

2.

Van hier denk ik, zegt mijn zoon, van hier in De Wingerd. Hij woont hier, zoals jij. Dat kan niet. Ik ken die al veel langer. Hij heet Louis, zegt mijn zoon. Ja maar, zijn familienaam? Die kent hij niet. En toch ken ik hem, maar van waar? Ik wil nog een porto. Nee, moeder, dat is teveel dan, dat mag niet van de dokter. En ik moet toch vertrekken, zegt hij. Maar enfin! Als ik nu nog een porto wil! Maar hij weigert. Goed, dan blijf ik hier. En bestel ik wat ik wil. Maar hij haalt onze jassen en we stappen dan maar op. Ik heb hier toch niks te zeggen. Ik word terug het bergske op geduwd, naar de woningen. Mijn zoon achter mij met Sonja en Louisa aan zijn zij. De wind blaast van achter nu, dat is niet zo koud in het gezicht. We komen langs het raam van de living. Huguette en Nora wuiven naar ons. Die gingen niet mee naar het Grand Café. Ze moesten naar huis zeiden ze. Huguette zegt dat elke dag, dat ze naar huis gaat, maar ik zie haar nooit vertrekken. Mijn zoon tikt de code in, en de deur kan weer open. Hij moet me die toch eens vertellen, die code... Hein Van den Brempt

DE GROEIENDE WINGERDGEMEENSCHAP Als familielid van een vrij recent bijgekomen bewoonster in de Nieuwe Wingerd wil ik bij deze een bescheiden druif in het Wingerdzakje deponeren. Het gaat om een tafereeltje. Bij gebrek aan een foto van dat tafereeltje, een kort relaas. Je zoon en schoondochter bevallen van je eerste kleindochter met de hemelse naam Liu. Drie en een halve kilo licht en een halve meter lang, geen lichte bevalling, maar Mam en dochter gezond, je kent dat. Je trekt dan fier naar je eigen moeder, woning drie. In plaats van de geboortekaart en de eerste foto's op papier heb je enkel een computer-geheugenkaartje bij met een heleboel fotootjes. Wat blijkt? in woning drie staat zo'n magnifieke flatscreen grootscherm digitale televisie te pronken. Mét een toegang voor zo'n geheugenkaart. Ik zet dat machien dus aan, steek er die geheugenkaart in en na wat gezoek met de afstandsbediening ontrolt zich dat tafereel. Volle en zonnige zondag-living met alle bewoners, enkele familieleden, en zelfs de verpleging vindt af en toe wat tijd om even te komen piepen. Met de allereerste foto's van Liu aan de verse moederborst, met Liu's eerste knuffel vanwege haar 'grote' broer Zao (twee en een half), met de eerste neuze neuze van opa Toon, met de fiere papa, met de meter, met de tante... De aaah's en de oooh's waren niet van de lucht. Zie ne keer wat een schoon kinneke, en zie nekeer dat grote broerke etcetera. En daarrond allemaal moeders en grootmoeders en vaders en grootvaders en bovenal die o zo fiere overgrootmoeder Jo. Het was een feest. Het toeval - dat niet bestaat - bracht met zich mee dat er net een aperitiefje uitgeschonken was. Santé op de overgrootmoeder, santé op de jonge ouders, santé op alle bewoners en familieleden van woning drie, en vooral natuurlijk santé op Liu! Ze weet het nog niet, maar ze heeft gezorgd voor een héél mooi, liefdevol, te onthouden familietafereeltje. Ook dank zij De Wingerd - want als er iets is dat De Wingerd kán betekenen, dan is het een familiegevoel. En nu heb jij dank zij deze nieuwe bewonersrubriek hier hopelijk ook even van kunnen meegenieten... Santé op de redacteurs en op alle lezers van onze huiskrant!

Toon Van den Brempt zoon van bewoonster Jo van Dyck

IN MEMORIAM

DANKBAAR GEDENKEN: PAUL KUIJPERS Ik spreek hier in naam van de vele VZW's, de voorzieningen in de welzijnszorg, in de gezondheidszorg, waar Paul zich mede voor heeft ingezet. Met veel dankbaarheid denken wij aan hem terug, maar ook met veel dankbaarheid kijken we naar jullie, zijn echtgenote Angèle en zijn familie, omdat jullie Paul zoveel avonden met ons hebt gedeeld.

PAUL KUIJPERS 18.04.1933 – 07.03.1.2009 Na zeven pijnlijke weken overleed erenotaris Paul Kuijpers in het UZ. Gasthuisberg aan een aggressieve hersentumor. Paul Kuijpers was in januarin1982 één van de nieuwe beheerders in de vzw. Levet Scone die De Wingerd met de zo nodige know- how op de juiste sporen plaatsten in de zorg voor de dementerende medemensen in het Leuvense. Sindsdien bleef hij prominent lid van de Raad van Bestuur, die niet enkel het oude klooster in de Noormannenstraat omvormde tot een volwaardig Rust- en Verzorgingstehuis, maar ook aan de basis lag van de huidige nieuwe voorzieningen aan de ’s Hertogenlaan en de Wingerdstraat. Wegens zijn enorme verdiensten werd Paul Kuijpers vorig jaar nog gevierd als erelid van de Raad van Bestuur. Op zaterdag 25 april vond in de kloosterkerk van de paters Jezuïeten in Heverlee een indrukwekkende afscheidsviering plaats. Vele honderden vrienden en kennissen van Paul betuigden er hun medeleven aan de rouwende familie en kwamen een laatste hulde brengen aan de betreurde overledene. Onze aalmoezenier Piet Debruyn assisteerde E.P. Bernard De Cock aan het altaar. Het Leuvens Meisjeskoor, dat Paul mee oprichtte en waarvan hij nog steeds de voorzitter was, luisterde de dienst schitterend op en was versterkt door solozang, piano en dwarsfluit. Verschillende getuigenissen door zijn goede vriend Roger Dillemans, zijn medewerker Jan Decupere, door Karina Lepaige namens het Leuvens Meisjeskoor en door zijn broer Willy Kuijpers belichtten elk een indringend facet van Pauls rijke persoonlijkheid en benadrukten indringend zijn enorme verdiensten. Namens De Wingerd sprak voorzitter Manu Keirse; zijn hommage geven we hiernaast in zijn geheel weer. Wat Paul Kuijpers voor vele mensen betekend heeft, zijn ziel én zakelijkheid, zijn kleine goedheid, blijft onuitwisbaar. zijn klasgenoot Paul Coosemans

19 de jaargang, nr. nr. 2 — juni 2009

In onze voorzieningen hadden wij nood aan juridische expertise, aan iemand die dit kon toepassen in de vele regelingen die nodig waren om een organisatie, een VZW, stevig op de kaart te zetten en te houden, om een patrimonium correct te beheren en te beveiligen. Met iemand als Paul in ons midden kregen we dat overvloedig, maar we kregen veel meer dan dat. Door zijn vele contacten met mensen als notaris waarin vaak "de problemen van het leven" naar boven kwamen, bracht hij in onze bestuursvergaderingen een permanent gevoel bij voor wat er in de samenleving vaak onder water leeft, de verborgen onderstroom van mensen en maatschappij, waarop adequate antwoorden en oplossingen moeten worden geboden. Op deze manier kon Paul ziel en zakelijkheid met elkaar verbinden. De zakelijkheid heeft te maken met doelmatigheid en professionaliteit. De ziel heeft te maken met de inspiratie en de bezieling. Paul was ervan overtuigd dat, als men echt zicht wil hebben op de problematiek, men bereid moet zijn sommige dingen te horen en te zien die men niet graag hoort of ziet, en te kijken naar de eigen organisatie onder de microscoop. De Titanic is vergaan omdat de kapitein de "onderwatersignalen" gegeven door de stuurman negeerde. Hij was vooral gericht op het snel opstomen en tijdig het doel bereiken. Dat vertoont gelijkenis met bestuurders die met zevenmijlslaarzen door de organisatie lopen en signalen uit de onderstroom verwerpen en wegpraten. De kans dat men dan schipbreuk lijdt wordt dan bijzonder groot. Voor Paul was zien in de diepte, luisteren, doorvragen van wezenlijk belang. En hierin heeft hij ons veel meer gebracht dan juridische expertise. Hij kon evenwicht zoeken tussen compassie en zakelijkheid. Dat werd hem niet steeds in dank afgenomen. Zien kan ook gevaarlijk zijn. Degene die meer gezien had in de grot van Plato werd door de anderen verworpen. Wat bracht Paul in beweging? Zien, bewogen worden door mensen en ervaringen, en daarna in beweging komen, dat was zijn passie, dat was de wijze waarop hij naar een organisatie keek, de wijze waarop hij in bestuursvergaderingen aanwezig was. Hij vond daarvoor tijd in de hectiek van elke dag.

In het werken met Paul bleven relevante levensthemata en maatschappelijke tekenen niet onbenoemd. Hij prikkelde het creërend vermogen van individu en organisatie. Hij leerde niet zo snel mogelijk de ladder te beklimmen, maar stelde zich regelmatig de vraag of de ladder wel tegen de juiste muur stond. Als de ladder tegen de verkeerde muur staat klimt men snel in de verkeerde richting. Zo was zijn permanente bekommernis: wat kost dit voor de mensen, voor welke groep zijn we bereikbaar, wat is de dagprijs, wat is de hoogte van de supplementen op de medische honoraria, en wat staat er tegenover? Dit had dan weer te maken met zijn zoeken naar recht en rechtvaardigheid. Levensboodschappen van Paul We moeten teruggeven aan de maatschappij wat we krijgen en onze kennis delen. Je kan overal beginnen met veranderen van kleine dingen.

het

En hierin was er geen alleen-heerschappij van het verstand, maar het prikkelen van het gevoel was steeds aanwezig. Aan Paul terugdenken doet mij denken aan Emmanuël Levinas die schrijft over de boodschap die in het gelaat van de ander te lezen is, een mooi begrip, en over "het wonder van de kleine goedheid", waardoor alles van zijn almacht en zijn totalitaire pretentie wordt ontdaan, waardoor men, doorheen systemen, organisatie en ordening, de tranen van de ander kan zien, waardoor men rechtvaardigheid koppelt aan naastenliefde. Het is niet voor niets dat Levinas het heeft over de "kleine" goedheid. De toevoeging van het adjectief klein is betekenisvol en wijst niet alleen op het concreet, maar ook op het bescheiden karakter van de goedheid. Het gaat over een goedheid die zich in heel concrete omstandigheden van de ene mens tegenover de andere voltrekt, zonder te wachten op een systeem dat een afdoende oplossing heeft gevonden. Dit wonder van de kleine goedheid zal dank zij Paul ons allen blijven begeesteren als wij aan hem denken. En denken aan hem betekent voor ons ook dankbaarheid, Angèle en kinderen, en familie, omdat jullie Paul zo vaak met ons hebt gedeeld. Wij houden dit levenstestament van onze collega bestuurder en vriend in ere in lengte van dagen. Jullie mogen erop rekenen dat hij hierin verder zal leven voor ons.

Manu Keirse

INTERVIEW: ERIC DE CLERCQ Erik De Clercq mag zich tegenwoordig ere-bestuurder noemen van de VZW’s achter de woon- en zorgcentra De Wingerd en Dijlehof in Leuven, Ter Meeren in Neerijse. Op zijn palmares staan de jarenlange inzet voor een kwaliteitsvolle zorg en een doorgedreven samenwerking tussen de drie organisaties in het bijzonder. Hoe bent u hier terechtgekomen ? Nadat ik gedurende 13 jaar directeur ben geweest in een Mechels ziekenhuis, had mijn loopbaan een andere wending genomen. Ik was terechtgekomen in het onderwijs (dagen avondonderwijs). Maar een tante had de vacature voor een functie van directeur in de "Kliniek van Neerijse", die ik niet kende, uitgeknipt voor me, en ik voelde me tegenover haar wat verplicht om minstens op sollicitatie te gaan. En van het een kwam het ander. Staf Hendrickx, gemachtigd bestuurder, trok me over de streep om beide te combineren. Hieruit is een zeer intense samenwerking met hem gegroeid, die nu bijna 30 jaar lang stand houdt, en hoe! In 1988 is het ziekenhuis omgeschakeld tot rust- en verzorgingstehuis aangezien de overheid geen toekomst meer zag in kleine ziekenhuizen, nadien is de capaciteit uitgebreid en dit jaar wordt het 20-jarig bestaan van WZC Ter Meeren gevierd. Naast de dagelijkse leiding van het woon- en zorgcentrum in Neerijse, zetelde ik ook nog 25 jaar lang in de Dagelijkse Besturen van De Wingerd en van Dijlehof; waar Staf Hendrickx ook een van de drijvende krachten was en nog steeds is. De intense samenwerking op het vlak van personeelszaken en boekhouding, enerzijds en het consolideren van de autonome positie van de drie instellingen met hun eigen cultuur anderzijds heeft me steeds nauw aan het hart gelegen. Heb je veel kopzorgen gehad ? Alhoewel deze jobs soms erg veel stress met zich meebrengen, heb ik daar achteraf bekeken niet zoveel last van gehad. Wellicht heb ik dat te danken aan de erkenning en de steun van het bestuur. Wat ons de laatste jaren wel erg bekommerde, is het vinden van voldoende en geschikte medewerkers. Wat wens je ons nog toe? Dat jullie de zorg voor de bewoners hoog in het vaandel blijven dragen, met wederzijds waardering voor mekaar, en bovenal elkaar ondersteunen om dit waar te maken. Verder groeien in excellente zorg waarin al onze verwachtingen tot vervulling komen.

naar een interview met Erik De Clercq huiskrant WZC Ter Meeren

e-post: [email protected]

3.

Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info

VERENIGINGSLEVEN

HOOG BEZOEK - “DE BONDBUS”

De wekelijkse Eucharistievieringen gaan door op zaterdag, om 16u30 in de polyvalente zaal. Tenzij anders vermeld, gaan onderstaande activiteiten door in het Grand Café. Juni Ma 1 Di 2 Do 4 Vr 5 Ma 8 Di 9 Do 11 Zo 14 Ma 15 Di 16

PINKSTERMAANDAG Film/medianamiddag - 14u Grand Café Pianoconcert - 15u GC zaal 2 IJskarronde Sport en beweging - 14u30 Grand Café Luisteren vanuit je leunstoel - 14u30 Grand-Café Verwennamiddag - 14u op inschrijving Vaderdag Samen zingen vanaf 14u30 voor woning 9 en zorgflats Aperitiefconcert - piano en strijkers - 11u GC zaal 2 Wafelbak woning 10-11 - 14u Grand Café Do 18 Krosjeteire - 14u Grand Café Ma 22 Zitdans - 14u Grand Café Di 23 Ontbijt in het Grand Café (enkel op inschrijving) Spelmoment - 14u Grand Café Do 25 Nagerechtennamiddag - 14u tot 16u Grand café voor woning 9/10/11 en zorgflats Di 30 Wafelbak in woning 10-11 vanaf 14u 15 augustus 2009: feestelijke Mariaviering

Gennez (SP.a). Ook Vlaams minister-president Kris Peeters en Veerle Heeren, Vlaams minister voor Welzijn en Gezin waren present. De honneurs werden voor De Wingerd waargenomen door onze eigen voorzitter Manu Keirse.

Zo komen wij regelmatig in de belangstelling en kunnen we ons steentje bijdragen tot een gunstig ouderenbeleid in onze regio of land. Toch gebiedt onze huidige situatie te zeggen dat we zelf best eerst voor onze eigen deur vegen alvorens kritische uitspraken te doen. Net op dit moment werden we gevraagd om op 15 mei 2009 mee te werken aan een actiedag van de vzw Gezinsbond, die zijn eigen eisenprogramma aan de politieke partijen wenste voor te leggen in het licht van de komende verkiezingen. Het was een vage afspraak: we kenden het aantal deelnemers niet, noch de namen van de politici die aan de bustrip zouden participeren. We hadden de opdracht om twee vragen voor te bereiden met betrekking op de noden die de sector Ouderenzorg nu kent.

EXPO “GUATEMALA” Jan Devijver studeerde communicatiewetenschappen, grafiek en fotografie; gaf les aan het Narafi (Hogeschool voor Wetenschap en Kunst) te Vorst-Brussel en is sinds zijn pensionering aktief als zelfstandig fotograaf. In Guatemala zag hij naast de eeuwenoude getuigen van de Maya-cultuur ook de bevolking, de overweldigende natuur, de intensiteit van vieringen enz. De voorbije maanden exposeerde hij in de gangen van het Lokaal Dienstencentrum en het Grand Café, de tentoonstelling is nog tot begin juni te bewonderen.

Het gebeurt vaak dat op het woon- en zorgcentrum De Wingerd een beroep wordt gedaan door overheden, instellingen of voorzieningen om ons standpunt te kennen over het algemene ouderenbeleid in Vlaanderen en meer bepaald over het beleid voor personen met dementie.

Actuele informatie over activiteiten en exposities vind je steeds via de webstek: www.wingerd.info

IN BEELD: DE MODE VAN DE JAREN ‘50, ‘60 EN ‘70

1. “De Vlaamse overheid is het concept ‘woonzorgen’ genegen. Zo lang mogelijk thuis kunnen blijven is hierbij het uitgangspunt. Met de groeiende zorgvragen die de vergrijzing met zich meebrengt, zal ook de vraag naar tussenvormen van verzorging groeien. De grens tussen thuiszorg en residentiële zorg vervaagt; beiden lopen meer en meer in elkaar over. Toch heeft elk zijn eigen finaliteit, eigen sterktes en zwaktes, eigen organisatietraditie én eigen middelen. Wat zijn uw verwachtingen omtrent nieuwe woon- en zorgconcepten en rond de financiering ervan?” 2. “Meer bepaald stelt zich de vraag naar innovatie bij aangepast wonen. Investeringen moeten nu gebeuren om de grote vergrijzingsgolf voor te zijn (periode 2013-2018). Hier in De Wingerd werd plaats gegeven aan innovatieve concepten (toepassingen van domotica). Het woon- en zorgcentrum werd gebouwd volgens het concept ‘kleinschalig genormaliseerd wonen’ en moet de innovatieve componenten hierbij volledig zelf financieren. Ook in private woningen die aangepast worden voor de langdurige verzorging van een huisgenoot moeten er soms zware investeringen gebeuren. Technologie kan een oplossing zijn die langer thuis wonen mogelijk maakt, maar het heeft zijn prijs. Zal innovatief Vlaanderen aanpassingen in die zin stimuleren?” Het programma van de Gezinsbond voorzag de aankomst om 11.35u. De tijd die voorzien was bedroeg 30 minuten. Er was geen ruimte voorzien voor een rondleiding of voor andere gesprekken. Dit programma was duidelijk niet haalbaar; dit bleek al door het aankomstuur. Om 12.15u. parkeerde een oldtimer busje zich voor ons Grand Café. Tot onze verbazing mochten we vier partijvoorzitters verwelkomen: Marianne Thyssen (CD&V), Bart Somers (Open VLD), Mieke Vogels (Groen!) en Bart De Wever(N-VA). Vlaams minister Frank Vandenbroucke verving Caroline

4.

Met dit hoge gezelschap was het uitstekend vertoeven en we konden met fierheid ons nieuw woon- en zorgcentrum voorstellen. Op het oldtimerbusje bleek zelfs catering aanwezig te zijn, spontaan kwamen de broodjes op tafel en het Grand Café van De Wingerd zorgde voor een lekkere kop soep.

Op een vlotte manier konden wij informeel aan deze beleidsmakers onze zorgen voorleggen, die we vandaag delen met onze bewoners, medewerkers en familieleden. De politici hadden blijkbaar oor voor onze verzuchtingen en vrij snel werden er nieuwe afspraken gemaakt voor een verder bezoek en overleg. We hopen dat het niet bij vrome wensen blijft. We volgen het mee op! Rudiger De Belie

De Gezinsbond verdedigt de belangen van de gezinnen, los van religieuze, ideologische of politieke opvattingen en los van de samenstelling van het gezin: grote en jonge gezinnen, grootouders, gezinnen met veel of weinig kinderen, éénoudergezinnen, gehuwden of samenwonenden, nieuw samengestelde gezinnen,... De bond kan rekenen op de steun van bijna 300.000 leden-gezinnen, van 13.000 vrijwilligers in de bestuursorganen en 180 vaste medewerkers. Meer info via: www.gezinsbond.be

PREEKSTOEL Hij zuchtte en riep: 'Ik wens de zon te zijn!' En er kwam een engel uit de hemel die zei: 'U bent zoals u gezegd hebt!' En hij was de zon. Hij zond zijn stralen naar boven en naar beneden, naar links en naar rechts. Hij verschroeide het gras op het aardrijk en het gelaat van vorsten die op aarde woonden. Toen kwam er wolk die zich opstelde tussen hem en de aarde en zijn stralen stuitten daarop terug. Hij werd toornig omdat aan zijn macht weerstand werd geboden en hij klaagde dat die wolk machtiger was dan hij. En tevreden was hij niet.

De ontevreden Steenhouwer! Er was eens een man die stenen kapte uit de rots. Zijn arbeid was zwaar, hij arbeidde veel, doch zijn loon was gering. En tevreden was hij niet. Hij zuchtte omdat zijn arbeid zwaar was. Hij riep: 'Och was ik maar rijk, dan kon ik rusten in een zachte zetel van rode zijde!' Er kwam een engel uit de hemel die zei: 'U bent zoals u gezegd hebt!' En hij was rijk. Hij rustte in een zachte zetel van rode zijde. Op een dag kwam de koning van dat land voorbij, met ruiters voor zijn wagen en ook ruiters achter de wagen en men hield een gouden zonnescherm boven het hoofd van de koning. Toen de rijke man dit zag werd hij droevig en jaloers omdat men geen gouden zonnescherm boven zijn hoofd hield. En tevreden was hij niet. Hij zuchtte en riep: 'O was ik maar koning!' En er kwam een engel uit de hemel die zei: 'U bent zoals u gezegd hebt!' En hij was koning. En voor zijn wagen én achter zijn wagen reden er ruiters en boven zijn hoofd hield men een gouden zonnescherm.De zon scheen met hete stralen en verbrandde het aardrijk, zodat het gras dor werd. Maar de koning klaagde dat de zon hem schroeide in het gelaat en dat de zon macht had boven hem. En tevreden was hij niet.

Hij wilde die wolk zijn die machtiger was dan de zon. En er kwam een engel uit de hemel die zei: 'U bent zoals u gezegd hebt!' En hij werd een wolk en hij plaatste zich tussen de aarde en de zon en hij ving haar stralen op zodat het gras groen werd en de wolk regende in grote druppen op het aardrijk en deed de rivieren zwellen en overstromingen dreven de kudden weg. En door het overvloedige water verwoestte hij de velden. En hij viel neer op de rots die niet week. Hij klaterde in grote stromen maar de rots week niet. En hij werd toornig, omdat de rots niet wijken wilde en omdat de sterkte van zijn stromen tevergeefs was. En tevreden was hij niet.

POËZIE WOORDSCHILFERS De mens is essentieel een "maker", iemand die dingen voortbrengt. Er is zo vreselijk veel wat hij voortbrengt: gewassen, gedachten, gedichten, voedsel, kinderen, woorden, kunstwerken, huizen, tuinen, vrede, humor, uitzicht, bewoonbaarheid, ... En dat zijn dan nog alleen maar de mogelijks goede dingen. Over de andere willen we het even niet hebben nu… Die dringen zich wel vanzelf onwelgekomen op. Het "maken" is ook de eerste eigenschap die aan God wordt toegekend in de bijbel, en die maakte volgens dat zeer poëtische verhaal dan maar meteen ook de mens "naar zijn eigen beeld", dus ook de mens werd een maker met goddelijke eigenschappen. De Grieken noemden de makers van gedichten "poëten", naar hun eigen werkwoord "poiein" dat eigenlijk ook al gewoon "maken" wil zeggen. Die dichters (verdichters van al wat is) schrijven zoekend aan een verstaanbaar beeld van de werkelijkheid. Hun vreemde woordverzinsels omcirkelen die werkelijkheid, bespieden haar, proberen door te dringen tot haar geheimen met zoiets alledaags als "taal". Die taal zetten ze naar hun hand, en ze proberen haar meer te laten zeggen dan waar ze in dagdagelijks spreken toe in staat is. Zo gaat elk gedicht altijd ook weer noodzakelijk over die taal zelf. De Nederlandse dichter Huub Oosterhuis noemde poëzie "de tweede taal, diep onder de eerste, of als een veel oudere aardlaag om haar heen, de taal die je spreekt om niet helemaal te moeten zwijgen". Onderstaand gedicht gaat over zo'n "maker", of over de maker in elk van ons, en hoe we blijven bouwen aan de moeilijke, vreemde, prachtige, verscheurende wereld rondom ons. DE MAKER Hij hoort en weet: muziek is eetbaar, en onmeetbaar hangt zij aan de hemel. Hoe kan leven dan zo onbewoonbaar zijn, zo sterfelijk en zo onweetbaar niets?

Hij riep: 'Aan die rots is macht gegeven boven mij. Ik wil die rots was!' En er kwam een engel uit de hemel die zei: U bent zoals u gezegd hebt!' En hij werd rots en hij bewoog niet als de zon scheen en niet als het regende of stormde. Toen kwam er een man met een houweel en met een puntige beitel en met een zware hamer. En die man begon uit de rots stenen te houwen. En de rots zei: 'Wat is dit, dat die man machtiger is dan ik en stenen houwt uit mijn zijde?' En tevreden was hij niet.

Hij leest, betast de regels, en ontsluit de zegels van een ouder zingen. Hoe kan leven toch nog pijn doen, zo verdwaald zijn, onvertaald, vermaald, ontelbaar niets? Hij schrijft en vindt en maakt, want te vergeetbaar is wat is, maar kneedbaar wel, omsmeedbaar tot welhaast wanhopig schoon verdriet.

Hij riep: 'Ik ben zwakker dan die man… ik wens die man te zijn!' En er kwam een engel uit de hemel die zei: 'U bent zoals u gezegd hebt!' En hij was steenhouwer. En hij kapte stenen uit de rots met zware arbeid voor weinig loon! Hij was een tevreden man! uit 'Verspreide stukken' van Multatuli Piet Debruyn

Hij ziet hoe nacht blijft vallen, en bekleedbaar wil hij het fluwelen zwart: met lichte lovertjes, een draagbaar, drinkbaar lied.

jos stroobants

MET DE VRIJWILLIGERS NAAR HET SCHELDELAND Links: op bezoek bij de gravin in het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde.

Boven: leuke fotootjes schieten vanop de Scheldedijk. Onder: bewonderend kijken naar het Kasteel d'Ursel in Hingene.

Onder: tijd voor een groepsfoto, herken je hen?

Heel belangrijk: vooraf bezochten we het lokaal dienstencentrum “‘t Plein” in Dendermonde. Het volledige reisverhaal door Roger Cappelle en alle foto’s van Hein Van den Brempt, kan je vinden op onze webstek: www.wingerd.info. Tekening: P. Debruyn

19 de jaargang, nr. nr. 2 — juni 2009

e-post: [email protected]

5.

Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info

EEN NIEUWE JOB, EEN NIEUW BEGIN... Door de uitbreiding van De Wingerd met enkele tientallen bedden, was er natuurlijk nood aan bijkomend personeel. Er werden daarom heel wat nieuwe mensen aangeworven, van allerlei pluimage. Hoe die "jonge" krachten hier terechtkwamen en hoe ze het doen, nu de moeilijke eerste maanden verwerkt zijn, lezen we in volgende interviews.

Vind je dit werk zwaar?

Vind je dit werk zwaar?

Vind je dit werk zwaar?

Ja, zowel fysiek als mentaal is het zwaar. Fysiek omdat er te heffen valt, al is het hier makkelijker dan in de thuiszorg omdat we meer hulpmiddelen hebben. Mentaal is het zwaar omdat de bewoners al eens agressief uit de hoek komen en omdat het vaak moeilijk in te schatten is hoe je hen moet aanpakken. Je krijgt wel veel hulp en begrip van de familie.

Ja, ik werk dan ook niet voltijds. Of het fysiek zwaar is, is fel afhankelijk van de graad van zorgbehoevendheid van de bewoners. Mentaal heb ik er niet echt problemen mee: ik kan het allemaal relativeren. Daarom ook probeer ik zoveel mogelijk te weten over dementie. Ik lees er over en ik luister heel aandachtig bij de teamvergaderingen. Daar leer ik erg veel van.

Fysiek is vooral de ochtendzorg zwaar, zowel de zorg voor de "stappers" als voor de "liften". Mentaal vind ik het moeilijk mensen soms op heel korte tijd heel fel te zien achteruitgaan en een overlijden raakt me wel erg. Ik probeer het niet mee te nemen naar huis. Ik leer het te relativeren.

Krijg je een vorm van bijscholing?

Krijg je ook bijscholing?

Ik kreeg inderdaad al enkele vormings-dagen maar met specifieke aandacht voor het omgaan met familieleden.

Er is een vorming geweest voor de nieuwkomers.

Geeft het werk je voldoening?

Het zijn de heel kleine dingen die het doen: het "genieten" bv van een bewoner bij wie het haar gewassen wordt, het kunnen helpen van anderen. Daarvoor doe ik het, daarom "kies" je voor dit werk. Ook uiten de gezonde partners in de flatjes vaak hun waardering. Dat is fijn.

De eerste bijscholing heb ik gemist maar sindsdien is er een werking geweest rond "Dementie in het algemeen", rond "Communicatie met collega's" en rond "Omgang met familie". De familie wordt inderdaad heel nauw betrokken bij wat we doen en zij betrekken ons ook in hun zorg voor hun familielid.

Krijg je begeleiding van buitenuit?

Wendy Dekelver

Je krijgt veel terug van de bewoners: ze reageren vaak heel positief op wat je zegt, wat je doet, hoe je je gedraagt. Ze geven zoentjes, lachen makkelijk. Ook de familie laat aanvoelen wanneer je goed bezig bent. Zij waarderen wat je doet. Dat is fijn. Annie De Ridder

Wat geeft je in dit werk de meeste voldoening?

Lies Deprez

Wendy is in De Wingerd sinds 15 september en kreeg dus om te beginnen de opdracht mee te helpen in de verhuis van de Noormannenstraat naar de Wingerdstraat. Haar eerste dagen waren daarom uitermate druk en ietwat chaotisch. Ze staat in woning 10, dat is een eenheid met 15 bewoners.

Geeft het werk je voldoening? Zeker.Je krijgt veel kracht terug. De bewoners spreken vaak duidelijke lichaamstaal door hun mimiek, ze nemen je eens vast of geven je, als ze het nog kunnen zeggen, een pluim in de zin van: "Je bent een goed meiske". Ook de collega's geven spontaan feed back. Dat is de beste begeleiding, daar trek je je aan op. Doordat ik in een grotere eenheid sta heb ik meerdere collega's; dat vind ik een pluspunt. Evy Vermeerbergen

Wendy, was je goed voorbereid op dit soort werk? Welke opleiding heb je gevolgd? Ik ben verzorgende, dat is een opleiding uit het beroepsonderwijs. Je leert dan in het 5e en 6e jaar kinderen, zieken of bejaarden te verzorgen. In een 7e jaar kan je specialiseren naar ofwel kinderen ofwel bejaarden en dan wordt je stage meer gespecialiseerd, maar zo'n extra jaar heb ik niet meer gedaan. Met mijn opleiding kon ik naar een kinderkribbe gaan of een rusthuis, een ziekenhuis of in de thuiszorg. Maar al van toen ik nog in de lagere school zat wist ik dat ik wou werken met bejaarden. Ik had enkele familieleden die in die branche stonden en die vertelden heel wat. Het trok mij fel aan. Welke beroepservaring had je vóór je hier aankwam? Ik had al op heel wat terreinen gewerkt: in een gewoon rusthuis maar ook in een afdeling voor dementerende ouderen. In de thuiszorg had ik zowel voor de verzorging als voor het poetsen ingestaan. Ik ben reeds tien jaar aan het werk. Hoe vind je het om hier te werken? Tof! Vooral omwille van de collegialiteit. Ik voelde me vanaf de eerste dag opgenomen in de groep, ik werd onmiddellijk aanvaard als een deel van het team. We zijn met een achttal en iedereen werkt met iedereen. Dat is heel fijn. Er heerst een heel vriendschappelijke sfeer. Iedereen is bereid zo nodig in te springen of eens van shift te wisselen. Ik word ook zeer goed begeleid door de zorgcoördinator.Er wordt hier bij de werkverdeling goed rekening gehouden met sociale factoren. We hebben inspraak, mogen onze wensen kenbaar maken.

6.

Ook Annie kwam in De Wingerd net vóór de verhuis. Zij staat in de flatjes. Annie, welke opleiding heb jij gevolgd? Ik ben kinderverzorgster. Maar in onze opleiding kregen we toch ook stageplaatsen waarbij we werkten met bejaarden. Welke beroepservaring had je vóór je hier kwam? Ik heb twintig jaar in een kinderkribbe gestaan. Dat kruipt je wel in de kleren; ik was zowat uitgeblust en heb daarom loopbaanonderbreking genomen. Toen ik opnieuw ging solliciteren sloot ik bewust alle kinderkribben uit. Ik wou iets nieuws. En het kennismakingsgesprek hier in De Wingerd gaf mij onmiddellijk een goed gevoel. Ik heb dan bij wijze van proef enkele dagen meegedraaid in de flatjes en dat viel geweldig mee. Hoe vind je het nu om hier te werken? In het begin vond ik het heel zwaar. Ik had immers totaal geen ervaring met mensen met dementie. Het was allemaal zo anders en door de verhuis was het ook voor de oudgedienden aanpassen geblazen. Iedereen zat onder de stress. Maar stilaan viel alles in de plooi en nu draait het vlot. Ik werd wel van in het begin goed opgenomen in het team, tenminste zo voelde ik het aan. De sfeer is gemoedelijk. Ik ben er dan ook, na die rustpauze, vol enthousiasme ingevlógen.

Lies is tewerkgesteld in woning 9, ook een eenheid van 15 bewoners. Af en toe wordt ze echter ingezet in het dagverblijf. Zij kwam hier na de verhuis, in de maand november. Lies, welke opleiding heb jij gevolgd? Ik ben opvoedster. Die opleiding is gericht op het werken met mensen met een handicap, kinderen én volwassenen, daar horen dus ook demente mensen bij, evenals mensen met psychische stoornissen. Na mijn studie heb ik in Nederland nog een deel van de studie creatieve therapie gevolgd. Welke beroepservaring had je vóór je hier kwam? Beroepservaring had ik niet, enkel de ervaring van de stageplaatsen. Daar heb ik zowel met kinderen met een meervoudige handicap gewerkt als met mensen met dementie. Ik kende dementie ook wel een beetje omdat het voorkwam in onze familie.

Ook Evy werkt in een grootschalige wooneenheid, en wel sinds 1 december. Evy, welke opleiding heb jij gevolgd? Ik werd opgeleid tot vroedvrouw maar door omstandigheden miste ik vorig studiejaar mijn diploma. Dat zal nu binnenkort wel in orde komen. Maar ondertussen ben ik hier beginnen werken en wat mij betreft blijft dat voorlopig zeker zo. Welke beroepservaring had je vóór je hier kwam? Afgezien van mijn stagejaren als verpleegkundige had ik geen ervaring en met personen met dementie had ik nooit gewerkt. Hoe vind je het nu om hier te werken?

Hoe vind je het nu om hier te werken? Ik vind het hier heel tof. Eigenlijk ben ik hier gestart als "vervanger" voor zes maanden maar toen ik hoorde dat ik langer kon blijven was ik wel heel blij. We zijn in het team allemaal verschillend maar het klikt goed. Je mag hier je mening zeggen. Ook als jongere word je gehoord, je bent iemand in de groep.

Het is hier heel aangenaam werken. Het team is heel tof; al zijn het allemaal verschillende persoonlijkheden, toch werken we heel goed samen. In een ziekenhuis verblijven de patiënten maar tijdelijk; hier blijven het altijd dezelfde mensen voor wie je werkt en dat is heel motiverend Het is fijn

ALS ALZHEIMER omdat je de bewoners zo goed leert kennen. Je leert signalen te herkennen die anderen niet zien. De bewoners herkennen ons ook, al kunnen ze ons niet bij naam noemen. Wij zijn voor hen een soort vaste waarde. De familie is hier ook heel belangrijk. Zij kunnen voor ons een steun betekenen. Zij geven vaak goeie tips door te vertellen over vroeger. Ook dat draagt bij tot het kennen van de mensen die ons toevertrouwd zijn. Vind je dit werk zwaar? Fysiek wordt het vergemakkelijkt door de apparatuur die we ter beschikking hebben en we leerden rugsparende technieken. Dat het fysiek niet te onderschatten is weet je echter op voorhand; je hebt tenslotte gekozen voor dit werk, het hoort erbij. Ik klaag er zeker niet over. Mentaal heb ik het moeilijk met bv het immobiliseren van iemand. Dat doet pijn maar ik probeer het te plaatsen in het geheel en dan kan ik het van me afzetten. Krijg je een vorm van bijscholing? Ik kreeg bij mijn aanwerving een informatiebundel over "dementie". En ik heb een sessie gevolgd over de omgang met dementen; hoe omgaan met verbale en fysieke agressie. Geeft het werk je voldoening? Ik krijg heel veel dankbare reacties, vooral van de bewoners. Natuurlijk zijn niet alle dagen even positief maar een zinnetje als:"Gij zorgt toch goed voor mij" of een schouderklopje, ook letterlijk, doen ontzettend deugd. Ann Vandeplas

gezinsleven en dus ben ik overgestapt op thuiszorg.

Welke beroepservaring had je vóór je hier kwam?

Ik ben dan 17 jaar actief geweest in de thuiszorg. We waren een duo, heel goed op elkaar ingespeeld. Het was heel boeiend maar het betekende steeds harder werken en vaak in moeilijke omstandigheden. Tenslotte kon ik de stress van het verkeer niet meer aan. Ons werkterrein was de buurt van Kraainem en Wezembeek-Oppem, en ik moest altijd juist tijdens de spitsuren de baan op. Je moet, als je een palliatieve patiënt hebt, ook 24u op 24 beschikbaar zijn, en dat in de verkeerschaos van een dichte agglomeratie. Dit werd te veel, ook voor mijn teamgenoot. We zijn beiden overgestapt naar een rusthuis, echter niet vóór we zeker waren dat al onze patiënten in goede handen waren.

Dit is mijn eerste job, ik ben de jongste tewerkgestelde van de hele Wingerd. Mijn ervaring wat bejaarden betreft beperkt zich dus tot de stageactiviteiten in het 5e en 6e jaar want in het 7e jaar werkte ik uitsluitend met kinderen. Daarnaast ben ik ook wel ingesprongen bij de verzorging van mijn overgrootmoeder thuis.

Hoe vind je het nu om hier te werken? Zalig. Ik zit in een enorm goed team. Ik ben Ann en ik mag hier ook Ann zijn. Dat voelt geweldig. Ook de bewoners mogen hier zichzelf zijn. Dat schept rust. Als ervaringsdeskundige in de thuiszorg voel ik me hier als een vis in het water want dat is nu juist wat we hier nastreven: de mensen zo veel mogelijk het gevoel geven thuis te zijn. Alleen zijn de materiële omstandigheden voor ons vaak beter dan in een thuissituatie; er is veel meer ruimte en we hebben alle mogelijke hulpmiddelen ter beschikking; van tilliften tot speciale matrassen. In de thuiszorg kan dit ook maar het is er veel minder evident allemaal, het moet telkens weer besproken,uitgelegd en georganiseerd worden. Ik kan hier ook voluit gaan in een preventiepolitiek.Ik probeer zo veel mogelijk preventief te werken en dan heb ik het over het vermijden van zowel schaaf- of snijwondjes als over valpartijen met kwetsuren als gevolg, ligwonden en wonden van diabetici die o zo moeilijk genezen. Vind je dit werk zwaar? Nee, in vergelijking met de thuiszorg is dit niet zwaar omdat je er niet alleen voorstaat. Er zijn de collega's, het teamwerk. De stresssituaties van mijn vorige job liggen totaal achter mij en dat vertaalt zich in een gemoedsrust die ik kan doorgeven aan de mensen hier maar ook aan mijn gezin. Ook mentaal vond ik mijn vroegere job zeker zo zwaar omdat ik daar vaak werkte voor jonge mensen. En ik heb geleerd het werk en mijn privéleven gescheiden te houden. Geeft het werk je voldoening?

Sinds 1 januari werkt Ann in de flatjes. Ann, hoe werd jij opgeleid voor dit werk? Ik ben gegradueerde verpleegkundige, meer specifiek: ziekenhuisverpleegkundige. Daarna volgde ik een specialisatiecursus rond wondzorg. Ook nu nog volg ik lessen op Gasthuisberg. Ik ben nu referentieverpleegkundige wondzorg en voor die materie verantwoordelijk in de flats en in woning 9. Ik heb altijd graag wonden verzorgd. Wonden "spreken mij aan". Welke beroepservaring had je vóór je hier kwam? Ik heb 2 jaar gewerkt in het ziekenhuis St. Luc in Woluwe. Daar stond ik op de afdeling mondbodemkanker. Ik heb dit heel erg graag gedaan, temeer daar het in het verlengde lag van mijn eindwerk als verpleegkundige maar het werk was niet te combineren met een normaal

19 de jaargang, nr. nr. 2 — juni 2009

De samenwerking met de familie geeft me veel voldoening, ook de relatie met de gezonde partner die hier in een flatje verblijft is deugddoend. Ik probeer hen zo veel mogelijk bij de zorg te betrekken, hun vragen correct te beantwoorden, hun zo veel mogelijk informatie te geven; daar hebben ze recht op. Ze zijn daar erg dankbaar voor. Ook aan de stagiairs geef ik zo veel mogelijk uitleg bij alles wat ik doe en ik merk dat dit zijn vruchten afwerpt. Elke Vermeerbergen Elke (foto hiernaast) werkt in woning 2; dat is een kleinschalige eenheid met 8 bewoners. Ze doet dit sinds oktober. Welke opleiding heb je gevolgd? Ik ben een kinderverzorgster.

Hoe vind je het nu om hier te werken? Héél tof: de sfeer hier, de bewoners, het constant samenwonen met dezelfde mensen. Je regelt hier zelf het tempo, het kan allemaal op ieders eigen ritme. Er zit geen tijdsdruk achter onze taken. Alleen 's morgens bij de ochtendzorg kan het wel eens druk zijn maar ook dat gebeurt zonder een "wekker" die iedereen ongenadig wakker schudt. Vind je dit werk zwaar? 's Morgens moet er veel tegelijk gebeuren maar voor het overige is het niet zwaar. Ik ben wel gestart met een groep waarin iedereen nog relatief zelfstandig is. Dat zal wel veranderen naarmate de tijd verstrijkt, want van leefgroep veranderen als de ziekte erger wordt is er nu niet meer bij. En ik krijg ook wel hulp van de familie. De band met de familie is heel goed; er is een grote openheid en veel goede wil. Ik kan ook relatief makkelijk kalm blijven als er eens iemand verbaal nogal agressief uitvalt. Dan laat ik hem of haar eerst tot rust komen want er tegenin gaan heeft op zo'n moment totaal geen zin. Geeft het werk je voldoening? Ik kan heel erg genieten van het allemaal samen zijn. Het babbelen over vroeger, het voorlezen van de krant, het gezamenlijk aan tafel zitten, het genieten van de zon op het terras; het zijn zoveel momenten die me vreugde geven. We leren mekaar zo goed kennen en ook al vertelt een bewoner vaak dezelfde dingen, dat deert me niet, ik luister graag naar hun verhaal. Zes verschillende mensen, zes verschillende klokken. De toon is verschillend, de zwaarte van het geluid ligt anders maar de totaalklank is merkwaardig welluidend. Een goed team werkt als een muziekorkest: elk instrument is zichzelf en speelt een eigen partituur maar het geheel creëert een samenspel dat zowel de muzikanten als de luisteraars verrijkt. Mieke Soens

HET LEVEN VERANDERT MOEDER IS WEG Een boekje geschreven door Dirk Musschoot In “Moeder is weg” geeft journalist Dirk Musschoot een eerlijke kijk op hoe het zijn moeder, hemzelf, zijn broer en zijn zus is vergaan toen ze merkten dat moeder steeds vreemder ging doen. Eerst proberen ze het niet te zien, maar het is onontkoombaar: Alzheimer laat zich niet wegduwen. De moeilijkheden stapelen zich op, moeder gaat naar een verzorgingstehuis. Haar zoon blijft haar volgen op haar moeilijke weg. Er zijn veel moeilijke momenten, vaak is er onbegrip, vooral ook van moeders kant. Toch zijn er ook mooie momenten, tedere minuten. Dirk Musschoot gaat de moeilijke vragen niet uit de weg maar het antwoord blijft ook hij vaak schuldig. “Moeder is weg”, eerst figuurlijk, maar later ook letterlijk, is een boek vol herkenbare feiten voor al wie van dichtbij de ziekte meemaakt(e) en daarom kan het een steuntje in de rug zijn voor wie daar naar op zoek is. Mieke Soens

PRAATCAFÉ DEMENTIE REGIO LEUVEN Donderdag 1 oktober: “Hoe blijf ik zelf overeind? Zorg, ook voor jezelf als mantelzorger” door Mevr. Marieke Verbiest, neuropsychologe. RVT Ter Meeren,Wolfshaegen 186, 3040 Neerijse Donderdag 3 december: “Doolhof van tegemoetkomingen en uitkeringen” door Dhr. Hubert Van Hellemont, OCMW Leuven. WZC De Wingerd, Wingerdstraat 14, 3000 Leuven Beginuur is steeds 19u30.

Expertisecentrum Dementie Vlaams-Brabant Wingerdstraat 14 3000 Leuven

memo

Tel: 016 / 50.29.06 E-post: [email protected] Internet: www.ecdmemo.be

e-post: [email protected]

7.

Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info

IN BEELD

IN CIJFERS

Stilte in de klas,armen over elkaar! De jongeren én de ouderen reageren prompt. Ik voel mijn aanzien in de klas meteen groeien. Klaar voor een weesgegroet en "Des winters als het regent", dan rekenen en schoonschrift: de inktgeur, het gekras van de griffels over de leien. We genieten ... Marie

We verwelkomen: mvr. Kinnart in woning 6; mvr. Vandereet en mvr. Vegter in woning 10; dhr. en mvr. RoelantsBroeckx, dhr. en mvr. De Smet-Van Laer in de zorgflats; mvr. Bonte en mvr. Tournoy in woning 11; mvr. Sevenants in woning 5. We wensen hen een

De Koer Tttttrrrrriiiing!! De bel gaat. Het is speeltijd. Op de koer lopen de leerlingen door elkaar, allemaal op zoek naar een leuk spel. Bewoners kijken met gretige ogen toe. Met krijt tekent iemand op het bord een grote zon. Iemand anders kleurt een mooie bloem. Op de grond is er een hinkelspel getekend. Er liggen springtouwen op de tafel. Meteen nemen twee jongeren een uiteinde vast en beginnen te draaien. “In spring, Katrien springt in … Uit spruit, Katrien springt uit.” Ondertussen kaatsen twee jongens met de kaatsballen tegen de muur. Wie kan er figuren maken met het touw en ze overnemen? De bewoners vertellen hoe de spellen in hun tijd gespeeld werden en kijken naar de energieke jongeren. Ze genieten duidelijk van het ophalen van de herinneringen en van de aanwezigheid van het jong geweld. Er wordt gelachen en gebabbeld. We drinken samen iets en als vieruurtje krijgt iedereen een lekkere Petit-Beurre ingepakt in boterpapier.

aangenaam verblijf! We deelden in het verlies van de families: Cnops, De Wilde, Van Camp, Heremans, Willemse, Vandezande, Paree, Teerlinck, Devroy en Eembeek.

Woon- en Zorgcentrum De Wingerd een huis aan de rand van de stad waar personen met dementie omringd zijn met elkaar op weg zijn zoekend naar vormen van levenskwaliteit vanuit ieders belevingswereld en levensverhaal we doen dit door te leven van dag tot dag samen en vanuit je eigen plek met behoud van familierelaties met en tussen mensen die zorg dragen en je bijstaan met je verleden en je heden te leren steeds weer opnieuw met het oor naar elkaar met het oog op de wereld van bewoners en bezoekers zoeken welke weg medewerkers kunnen gaan om zelf overeind te blijven en anderen te helpen in betrokkenheid

Mikis

te zorgen dat we elkaar verplichten te doen wat we zeggen en te zeggen wat we doen steeds te kiezen voor de kwetsbare mens dat doet ervaren dat warme zorg en solidariteit bestaan. Deze “Missie en Visie” van De Wingerd is geïnspireerd op de opdrachtsverklaring van de Utrechtse Dom.

WOON-

EN

ZORGCENTRUM DE WINGERD

Wingerdstraat 14 - 3000 LEUVEN T: 016 28 47 90 F: 016 20 44 45 E: [email protected] Meer informatie over dagopvang of tijdelijk verblijf: Centra voor Dagverzorging De Bezelaer en De Wijnstok Centrum voor Kortverblijf De Druivelaar T: 016 28 48 00 E: [email protected] Meer informatie over permanent verblijf: Kleinschalig Genormaliseerd Wonen Zorgflats voor echtparen De Wingerd Sociale Dienst De Wingerd T: 016 28 47 93 E: [email protected] Meer informatie over dementie: Expertisecentrum Dementie Vlaams-Brabant MEMO T: 016/50.29.06 E: [email protected]

8.

WERKTEN MEE AAN DEZE EDITIE Roger Cappelle, Paul Coosemans, Rudiger De Belie, Mia De Brabander, Pierre Debruyn, Mikis Dormaels, Manu Keirse, Mieke Soens, Jos Stroobants, Marieke Verbiest. Foto’s:

ergo’s & vrijwilligers

Grafische vormgeving: Stijn Paemelaere Eindredactie: Paul Coosemans tel. 016/25.45.64 Gedrukt bij Acco Leuven. Reageren op de inhoud via: [email protected] Jaarabonnement: € 12,00 Steunabonnement: € 35,00 Betalen op rek.: 230-0046309-60

SPONSORS Architectenburo Archi-i BVBA

ArjoHuntleigh NV

Distrac NV

BNP Paribas Fortis

Blijveldstraat 14 3320 Hoegaarden

Warandeberg 3 1000 Brussel

KBC Bank Ortec NV & Verzekeringen Sint-Jacobsplein 32 Interleuvenlaan 60 3000 Leuven 3001 Heverlee

PRS BVBA

Pues Begrafenissen Eikestraat 2 3020 Winksele

Uitvaartcentrum Thyssen Krupp De Meerleire -Tossyn

Verzekeringskantoor Vanden Eynde-Tuyls

Viridee NV

‘s Hertogenlaan 42 3000 Leuven

W. Degreefstraat 10a 1560 Hoeilaart

Lambermontplaats 32 Evenbroekveld 16

2000 Antwerpen

Brusselsestraat 61 3000 Leuven

Thuiszorgwinkel Vivantia K.Leopold I-straat 34 3000 Leuven

9420 Erpe-Mere

Av. metrologie 10 1130 Brussel

Wingepark 53 3110 Rotselaar