Verslagen bestuursvergaderingen

Hallo Vooreerst onze welgemeende en hartelijkste wensen bij het begin van dit nieuwe jaar. Vrijheid, vrede en gezondheid zijn nog steeds de meestgegeerde betrachtingen van ieder levend wezen op deze aarde. Dit willen wij dan ook aan ieder van ons toewensen. De slogan ‘vrede aan de mensen van goede wil’ is spijtig genoeg tot een cliché verworden en heeft vandaag enorm aan zeggingskracht ingeboet. Van goede wil zijn is niet voldoende, het blijft passief. Laten wij in 2004 dan actief blijven proberen te bouwen aan een ‘vrede van rechtvaardigheid’. De leden van het bestuur houden eraan alle sympathieke ‘bruggers’ langs deze weg nogmaals te danken voor wat zij in de loop van het voorbije jaar realiseerbaar hebben gemaakt. Dit jaar zijn we weer erg trots u de resultaten te kunnen tonen van twaalf maanden werking, vergaderingen, debatteren en correspondentie. Resultaten die te danken zijn aan de inzet van zovele mensen die steeds bereid zijn mee hun schouders als pijlers onder ‘De Brug’ te blijven zetten. Wij danken dan ook al onze correspondenten die het ons mogelijk hebben gemaakt in contact te blijven met zovele projecten. Dank aan de vele helpende handen tijdens de talrijke activiteiten. Hierbij willen wij de jeugd speciaal danken voor hun inzet tijdens het solidariteitsmaal. Wie verder in ons tijdschrift de lijst van de projecten bekijkt, zal kunnen vaststellen dat het aantal gesteunde projecten ten opzichte van vorig jaar verminderd is. Dit is te wijten aan het feit dat wij genoodzaakt zijn onze criteria voor goedkeuring te verscherpen. Door de wetswijziging aangaande v.z.w.’s en door het feit dat wij gemachtigd zijn zelf fiscale attesten uit te schrijven, worden wij van overheidswege zowel fiscaal als projectmatig gecontroleerd. Het is een keuze die wij enkele jaren geleden op de algemene vergadering hebben gemaakt en die uiteraard voor onze werking consequenties inhoudt. Het voorbije jaar hebben wij getracht het bestuur uit te breiden, maar zijn daar maar gedeeltelijk in geslaagd. Voor 2004 hopen wij dat wij toch mensen kunnen vinden die het werk van onze bestuursleden kunnen verlichten. Kandidaten zijn altijd welkom.

1

Verslagen bestuursvergaderingen 7 oktober 1 Evaluatie concert: Zeer positief, enkel hoge kosten Sabam 2 Evaluatie projecten: De nieuwe fiches vanaf 2000 gelden als voorbeeld voor de komende jaren. Ze worden op peil gehouden door de projectaanschrijvers. De formulieren ‘Projectopvolging’ zijn binnen bij de spillen. Tegen 1 november worden de evaluaties verwacht. Behandeling van de evaluaties door het bestuur op 4 december. Spilvergadering op 16 december. 3 Hernieuwing fiscale attesten: Dossier is opgestuurd; 4 Publicatie staatsblad: Statuutwijziging is neergelegd op de griffie en reeds in het staatsblad verschenen. 5 Draaiboek solidariteitsmaal doorgenomen. 6 Kasverslagen voorgelegd. 7 Afspraken gemaakt voor geschenkenbeurs Essen 4 december 1 Evaluatie solidariteitsmaal: Groot succes, records gebroken Steeds meer mensen doen beroep op thuisbezorging. Er op waken dat het SM geen tweede ‘ontbijt-aan-bed’ wordt. 2 Afspraken gemaakt rond het tijdschrift. 3 Evaluatie geschenkenbeurs Essen: Onze deelname hieraan is positief ervaren. 4 Algemene vergadering van 16 januari, wordt voorbereid op 8 januari. 5 Evaluatie projecten: Evaluatieformulieren besproken. Enkele formulieren waren nog niet in het bezit van het bestuur. Uiterste datum spilvergadering van 16 december.

2

Verslag vergadering spilcorrespondenten van 16 december. 1 Het maximum aantal projecten dat wordt goedgekeurd, werd op de AV van december 2003 vastgelegd op 35. De selectie zal gebeuren aan de hand van het ‘Evaluatieformulier’. De projecten in de wachtkamer 2003 worden zonder ‘evaluatieformulier’ aan de AV voorgelegd. Terugkerende projecten komen extra bovenop de 35 projecten. Gevraagd werd om hierop een tijdslimiet te stellen. Bij lange inactiviteit zouden zij uit de lijst moeten verdwijnen. Bestuur doet een voorstel en zal dit op de AV voorleggen. 2 Alle projecten werden besproken en zullen op de AV worden voorgelegd. Projecten die op 16/12/03 niet in orde waren, zullen in 2004 geen steun meer krijgen. 3 Het bestuur vraagt, via de spilcorrespondenten, dat de projectaanschrijvers aandacht besteden aan het volgende: – Juiste buitenlands adres van de projectverantwoordelijke op het formulier ‘Projectopvolging’. – Om het vertaalwerk tot een minimum te beperken vragen wij dat de projectaanschrijvers zijn project vertaalt wanneer het formulier ‘Projectopvolging’ in een andere taal is opgesteld. – De evaluatie van het project moet terugslaan op het voorstel dat een jaar voordien gedaan is. Men kan het project in principe wel wijzigen (bv voor dringende noden), maar dan moet dit gemotiveerd zijn. – Bij het formulier ‘Projectopvolging’ hoort een 2de luik: ‘Ontvangen steun’. Indien de gelden niet cash aan de projectverantwoordelijke zijn gegeven, dient het formulier ‘Ontvangen steun’ ondertekent aan de projectverantwoordelijke van het bestuur bezorgd te worden. Zonder handtekening in bijlage van een e-mail kan niet beschouwd worden als OK. – Alle formulieren dienen via de spilcorrespondent aan de projectverantwoordelijke van het bestuur bezorgd te worden. 4 De vergadering vraagt of de vraagstelling op het ‘Evaluatieformulier’ niet kan vereenvoudigd worden. Het bestuur zal hiervoor het nodige doen.

3

Verslag solidariteitsmaal 2003 Roquefort, Stilton, Gaperon, Camembert, Marquis, Damse mokke, Roule met kruiden, Pain d’ange, Bonifaz met bieslook, Brillat savarin, Gorgonzola, Chateau d’Arville, St.-Agur, Cambozola, Mosterdkaas, Oude brokkel, Rambol met noten, Gruyère, Brie, Pestokaas, Cheddar, Chaumes, Explorateur, Witte van Rotselaar, Keiems bloempje, Saint Nectare, Maredsous, … Hebt u ze alle 80 geproefd? Of verkoos u misschien de Achterbroekse breugeltafel? Ons solidariteitsmaal is weer een groot succes geweest! 1514 ingeschrevenen mochten we dit jaar welkom heten, een stijging van 81 vergeleken bij vorig jaar. Uiteraard is het bevorderen van het sociaal contact onder de brugleden heel belangrijk. De soms wat lange rij voor de kaastafel nodigde dan ook uit om een praatje te maken met de andere wachtenden in de rij. Toch heeft er, ondanks de drukte, niemand moeten wachten om een plaatsje aan tafel te krijgen. Steeds bleef er nog een plaatsje vrij voor een onverwachte gast. Ook financieel mogen we trots zijn: 12.472,69 euro heeft deze activiteit opgebracht. Onze projectleiders zullen er blij mee zijn! Was u er niet bij dit jaar en loopt het water u in de mond bij het lezen van al die lekkere kaasnamen? Geen nood: volgend jaar doen wij dit zeker over en bent u van harte welkom! Zonder de hulp van velen zou het niet mogelijk zijn om zo’n activiteit te organiseren. Dank aan allen die meehielpen: inschrijvingsstrookjes rondbrengen en ophalen, aankopen doen, frikadellen rollen, tafels en stoelen klaarzetten, tafelversiering verzorgen, vlees bakken, groenten en fruit snijden, thuisbezorgingen brengen, kaas snijden, opdienen, tappen, afwassen, brood snijden, mensen ontvangen, opruimen, … Speciale dank aan de Kring en aan de scouts van Heide. Het is tof dat we ieder jaar weer op jullie een beroep mogen doen om die vuile borden, … af te wassen.

?

Heb je vragen over de werking van De Brug ? Wil je meer weten over haar activiteiten ? Ben je geïnteresseerd in een bepaald project ? Is één en ander je niet duidelijk bij een storting of overschrijving ? ........ Bel dan gerust één van de volgende Bruglijnen: 03 666.84.33 03 666.72.39 03 677.30.22 03 666.77.52 03 666.20.69 03 666.99.69 015 21.88.04

Inge Beyers Koen Francken Mieke Goetschalckx Frank Kalhöfer Micky Poelemans Guy Verpoten Kristel Verpoten

Indien er problemen zijn om post door te zenden naar België dan kan U gebruik maken van het faxnummer 03.666.24.81 van de familie Roosens-Poelemans Lieven en Micky (kassierster) of van het e-mail adres: [email protected]

ONS REKENINGNUMMER

833-3647592-68 (BACOB)

Ontwikkelingshulp ‘De Brug’ vzw Brasschaatsesteenweg 64 2920 Kalmthout

WIST JE … Dat dit tijdschrift in het kader van een arbeidstraining werd bijeengeraapt, geniet en gevouwen door de leerlingen van opleidingsvorm 2 van BuSo Berkenbeek-Wuustwezel. Onze hartelijke dank aan leerlingen en personeel !

4

5

Brieven INFORMATIE BETREFFENDE HET VERSCHIJNEN VAN DE BRIEVEN IN HET TIJDSCHRIFT. Het tijdschrift wordt 4 maal per jaar uitgegeven nl. eind januari (1), eind april (2), eind juli (3) en eind oktober (4). Daar er meerdere personen meewerken aan het boekje dienen de brieven op de redactie binnen te komen uiterlijk eind december voor boekje nr. 1 (dat verschijnt eind januari), eind maart voor nr. 2 (dat verschijnt eind april), eind juni voor nr. 3 (dat verschijnt eind juli) en eind september voor nr. 4 (dat verschijnt eind oktober), zodat iedereen de nodige tijd heeft om zijn taak in orde te brengen (typen, lay-out, fotokopiëren, bijeenrapen en nieten en verdelen of verzenden). Dat werk is gespreid over een volledige maand.

MARLEEN RENDERS – Guatemala

13.06.03

Adres: enkel email: [email protected]

Gelieve een broedergroet te willen ontvangen vanwege het Programma van Volksopleiding voor Volwassenen ‘Are WA Majbalre’, Guatemala, C.A. De reden van deze brief is om ten zeerste te danken voor de solidariteit, betuigd met het opleidingsprogramma dat hier in Guatemala ontwikkeld werd, zowel in landelijke als in stedelijke gebieden, marginaal in onze samenleving. Deze leefgemeenschappen hebben als gemeenschappelijke kenmerken: de armoede, het in de steek gelaten zijn door de autoriteiten, en het gebrek aan interesse om te voorzien in hun basisbehoeften, onder andere opvoeding. Het programma dat wij ontwikkelen tracht een kans te geven op studie en academische vorming, maar wil die kans ook benutten om de volwassenen bewust te maken van hun waarde, hun wezenlijkheid en hun kansen tot kentering. Tussen al die problemen leven we met de hoop en de illusie om een levenspeil te bereiken dat uitzicht geeft op een eerlijk en menswaardig leven. In dit perspectief zorgen we dit jaar voor een totaal van 700 personen in de verschillende groepen en gemeenten; dit zowel voor alfabetisatie als voor lager- en basisonderwijs, welke noodzakelijk zijn om aan werk te geraken. We hebben ook verschillende activiteiten gerealiseerd waar de studenten direct bij betrokken waren, zoals bijvoorbeeld Bespreking en analyse van de opvoedingsproblematiek, tot uiting gekomen in de laatste onderwijsstaking, waar we als tastbaar resultaat bekwamen de solidariteit van

6

zowel leraren en leraressen als van de studenten, en dit op alle niveaus. Er werd geld ingezameld om er flessen water mee te kopen, die dan uitgedeeld werden op de openbare manifestaties en vreedzame betogingen die de leraren organiseerden. Hierdoor werd morele solidariteit opgewekt, alsook een meeleven met de doelstellingen van de staking die, we herhalen het nog eens, de benarde toestand van het onderwijs in ons land tot uiting bracht. We hebben nagedacht en gediscuteerd omtrent de ware redenen van de invasie van de Verenigde Staten, Engeland en Spanje in Irak. Deze samenkomst resulteerde een anti-oorlogsgevoel en een hevig verlangen naar vrede, rekening houdend met de ervaring die we zelf hadden met het recente gewapend conflict. Heel concreet hebben de studenten muurschilderingen gemaakt waarin ze hun aanvoelen en hun interpretatie omtrent de echte redenen van deze nieuwe invasie tot uitdrukking brachten. Dit werk was zeer belangrijk gezien de verwarring die de massamedia creëerden zich ook bij de studenten liet voelen. Zo ook kregen we een klaar inzicht in de gevolgen van de oorlogen doorheen de geschiedenis der mensheid. Het was heel interessant om zien hoe in de alfabetiseringsgroepen de mensen zich vooral met woorden, gezien hun beperking niet vlot te kunnen schrijven, uitdrukten over het thema, en er zeer menselijke gevoelens tegen de oorlog naar boven kwamen, vooral omdat ze het onmenselijke karakter van de oorlog benadrukten alsook de nefaste gevolgen voor kinderen, ouderen en zieken. 0ok hadden we het geluk om met de leerlingen van lager- en basisonderwijs deel te nemen aan de viering van ons 17-jarig bestaan. Het was een speciale gelegenheid omdat het samenviel met het overlijden van onze stichter en vriend Raf Bauwens, die op 15 april overleed in België. De viering bestond uit een uitstap, die ten zeerste gesmaakt werd, omdat we daardoor een toenadering en samenwerking tot stand brachten tussen de verschillende groepen en gemeenschappen die aan het programma meewerken. De tweede semester begon in juni en we gaan ook een stap verder door het opzoeken in boeken, wat voor de leerlingen iets speciaals is. We geloven namelijk dat voor hen zeer belangrijk is de gewoonte van het lezen aan te kweken en ook een gevoel voor onderzoek, zodat ze analyse en interpretatie van feiten gewoon worden, alsmede het ontwikkelen van een eigen standpunt. Tenslotte willen we u ten zeerste danken voor uw financiële steun, en daarom voegen we een ontvangstbewijs bij voor de schenking, ontvangen via Marleen Renders. We hopen in contact te kunnen blijven en beloven alvast u op het einde van het jaar een financieel verslag en een activiteitenverslag te sturen. Inmiddels verblijven wij u beleefd. C o r r e s p o n d e n t e : R i a Va n T h i l l o

7

JEANNINE GEUNS – Pakistan

12.09.03

CIRILO DE PAUW – Colombia

25.09.2003

Adres: Sister GEUNS Jeannine, Tatarko Yagangat School, Sultanabad, sector III, MANGHOPIR-KARACHI 75890, Pakistan.

Adres: DE PAUW Cirilo, Parroquia San Nicolas, calle 20 nro 5-33, Apartado Aéreo 7394, CALI, Colombia.

Hartelijke groeten vanuit zonnig maar niet meer zo heel heet Karachi. Als het zo verder gaat mogen we ons dit jaar gelukkig prijzen met een zeer korte, hete periode, maar afwachten want normaal kan het hier tot half november nog aardig warm worden. Ik sluit hierbij het formulier,,Project opvolging’ en,,Ontvangen steun’ bij en ook het ontvangstbewijs voor het geld van De Brug in 2003. Ik hoop dat dit alles volstaat voor jullie anders verneem ik het wel... ik kom binnenkort, waarschijnlijk einde september, even naar België toe. Hoe gaat het intussen met Rafael? Ik hoop dat hij het goed stelt en dat zijn broertje blij is met het nieuwe leven in huis. Ook hier maken we de laatste maanden een kleine babyboom mee onder ons personeel en allemaal jongetjes! Dat is fijn om aan te zien want het zijn allemaal jonge mensen, die via ons werk met elkaar in contact zijn gekomen en zo ben ik een beetje,,oma’ van elk van hen. Soms gaat het ook mis: een jonge vrouw die als maatschappelijk assistente voor ons Hindoe project werkte en die niet zo lang geleden met de broer van haar collega was getrouwd en ook in verwachting was, besloot een einde aan haar leven te maken. Ze kon de spanning en de vele traumatische ervaringen die ze al had meegemaakt niet meer verwerken. Voor ze met de jongen van haar keuze trouwde, was ze door haar ouders gedwongen te trouwen met een andere man en sinds hun huwelijk waren ze dan ook op de vlucht geweest voor de politie, die andere man en zelfs haar eigen broers en ouders die de eer van de familie wilden,redden’. Er is nog zo veel onrechtvaardigheid waarvoor niet meteen een oplossing in het verschiet ligt in dit land... Maar, wij trachten te helpen, op onze manier: onderwijs en een thuis voor zij die er geen hebben om blijvende veranderingen tot stand te brengen en we blijven geloven dat alle beetjes helpen. Zolang anderen zoals jullie ons helpen, doen we voort! Onze warme dank voor jullie steun en tot later bericht.

Je brief van 7 september gepost op 11 september is gisteren aangekomen. Ik moet bekennen dat ik geen held ben in administratie en dat de terminologie als: goedgekeurd project, lopend project, voorstel en gesteund project niet gemakkelijk te vatten is. Bovendien is hier alles in het Spaans en kan ik daarover niemand raadplegen. Onze administratie op de parochie werkt dank zij het Solidariteitsfonds Colombia in Wilrijk. Een fonds waarop regelmatig gestort wordt door familieleden, vrienden en organisaties. Wanneer er nood is kunnen we daar op gelijk welk ogenblik geld afhalen, dit met de hoop dat de put die gemaakt is, weer zal gevuld worden. Bijvoorbeeld, een bejaardentehuis waar het binnenregent, kan niet wachten tot een project wordt goedgekeurd en tot de gelden aankomen. Dit was het geval met het project 2002 en 2003. Toen kwam de stichting San Ezequel Moreno aan de beurt. Eerst gebeurden de meest dringende herstellingen aan het dak, dat volledig vernieuw werd en het bureel werd volledig opgeknapt. Het laatste voorstel dat ik opmaakte toen ik in België was, is nog eens ten voordele van deze stichting om de apotheek, het voedselsalonnetje, de keuken en de achterkoer op te knappen. Ik begrijp best dat er eisen worden gesteld vanwege ‘De Brug’ en meer nog vanwege het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking. Ik hoop dat ik nu aan die eisen heb voldaan, door uit te leggen dat het fonds zowat geld leent voor een ingediend project. Ik wens ‘De Brug’ veel succes. Genegen en dankbare groeten. Correspondente: Wieza Dictus

Correspondente: Inge Beyers

8

9

A.L. DAMEN – België

8.10.03

Adres: DAMEN A.L., Geluwestraat 10, 2600 BERCHEM.

Ik heb de nummers 1, 2, 3 van het lopende jaar 2003 goed ontvangen en gretig gelezen. Het werkte weer zeer inspirerend. Mijn laatste brief van 23 maart ‘03 heb ik nog niet gepubliceerd gezien. Wellicht komt het nog wel. Zeker zal dit briefje wel gepubliceerd worden. Dat is dan al voldoende. Ondertussen heb ik in Brazilië met Gods genade en een behoorlijk goede gezondheid flink kunnen werken. Het blijft allemaal zo echt boeiend en zinvol, ook al komen er wel eens wat tegenslagen en zelfs vervolging van wat jaloerse en soms valse politiekers, zoals hier in Bandeira do Sul. Ons werk past echt niet binnen hun corrupte bedoelingen. Mijn laatste projecten waren: De bouw en inrichting van een gehandicaptenschool in het arme dorp DIVISA NOVA, gelegen op 55 km. van Bandeira do Sul, slechts langs zeer slechte kei- of aardeweg bereikbaar. Binnen de acht maanden kwam die bouw klaar, goed voor de dagopvang van minstens 100 gehandicapte kinderen. De school werd ingehuldigd op 21 april ‘03. Er zat haast achter omdat ik kort na Pasen wilde afreizen naar de heimat. Ondertussen marcheert de school op volle toeren. Het is een lust om zien! Buiten die honderd kinderen komen er nog eens zoveel kinderen en mensen naartoe voor fysiotherapeutische behandeling en ook komen er daar veel naar de tandarts; allemaal medische behandelingen die voordien voor vele arme mensen ontoegankelijk waren. Van die school krijg ik echt de beste berichten binnen. Een succes dus! In het dorp der koffieplukkers in BOTELHOS, op 15 km. van Bandeira do Sul bouwde ik vanaf april 2002 ook een gehandicaptenschool, eveneens bestemd voor de dagopvang van ruim 100 gehandicapte kindoren en jongeren. Het is geweten dat er in Brazilië ontzaglijk veel gehandicapten zijn in het landelijke, eerder ook zeer arme binnenland. De inteelt zou daar voor een groot deel tussenzitten. Ook die school in Botelhos is in al zijn afdelingen reeds operationeel. Op 10 november 2002 werd de school feestelijk ingehuldigd, in aanwezigheid van de Belgische consulgeneraal van Sao Paulo. Toch fijn dat die man gekomen is! Het feit dat hijzelf een gehandicapt kind heeft, kan er zeker toe bijgedragen hebben dat hij onze uitnodiging zo gretig aannam. In de eerste maanden van 2003 werd de school dan volledig ingericht, bijzonder de afdelingen van ‘6 klaslokalen fysiotherapie–revalidatie-medische dienst’. Het was voor dit project dat ik in 2002 financiële hulp vroeg aan DE BRUG. In april van dit jaar 2003 werd mij, dan de mooie steun gestort van 1.295 Euro, wat succesvol is gebeurd langs ABN-AMRO Bank, Amterdam, Hollanda, die het op haar beurt heeft verder gestort op mijn projectenrekening bij AMRO-BANK REAL in Poços de Caldas. Dit alles heb ik dan ook allemaal ingelicht aan DE BRUG. Weer eens dank ik DE BRUG stil oprecht voor die deugddoende steun. Ook heb ik

10

onlangs over dit project enkele mooie foto’s aan jullie bezorgd langs de voorzitter Guy Verpoten. Ook gaf ik hem een kopie van mijn onlangs verschenen boek (68 blz). De titel is ‘0 AMOR MAIOR VENCEU’, d.i., ‘DE GROOTSTE LIEFDE OVERWON’. Het is dus in het Portugees uitgegeven, en op 1.500 exemplaren verspreid. Momenteel is het uitverkocht, maar wel heb ik nog enkele koppies bij me, die ik graag aan geïnteresseerden bezorg. Het boek is een persoonlijke biografie, een roepinggetuigenis in de meest brede zin van het woord. Daarin beschrijf ik bondig de 21 projecten die ik in Brazilië tot heden toe heb uitgewerkt, en waarvan er verschillende door DE BRUG edelmoedig werden gesteund. Mijn oprechte dank daarvoor. Wellicht komt er van het boekje nog een tweede editie, met de beschrijving ook van later opgezette projecten, die in feite allemaal op sociaal vlak liggen, zeer bijzonder gericht op gezondheidszorg. In de jaren 1999 tot en met 2002 bouwde ik ook in het dorp CAMPESTRE, ook op 15 km. gelegen van Bandeira do Sul, een gehandicaptenschool, die DE BRUG ook heeft gesteund. Die school is veruit de grootste van de drie. Dank zij dat project konden we bijna twee honderd gehandicapte kinderen bevrijden uit een onmenselijke situatie. Zij bevonden zich voordien in een donkere, koele vochtige kelder onder een oud collegegebouw. Die school werd met grote Braziliaanse luister ingewijd op 21april 2002. Het is prachtig om zien hoe die kinderen daarin nu van licht en ruimte genieten! Hun gezondheid is er dan ook erg op vooruit gegaan. Knap is dat! Mag ook nog vernoemd worden: de oprichting van een nieuw CHIRURGISCH BLOK, met afdeling voor EERSTE HULPVERLENING. Dit project werd integraal bekostigd door het Nederlandse Jurgensfonds. Dat was een ongelooflijk plezierige meevaller! Ook dat werd in 2002-2003 verwezenlijkt. Ja, het was allemaal mooi en boeiend werk, het zat me echt mee. In Bandeira do Sul zelf zat het me niet mee, precies omwille van een venijnige en tergende politieke vervolging. Goddank heb ik mij daar kunnen overheen zetten, dankzij de knappe medewerking van de mensen, ook van de politiekers, in de omliggende dorpen. Jesus zei het ook zo raak: ‘Een profeet is niet goed aanvaard in zijn eigen stad...’. Hijzelf heeft dat in Nazareth ook ondervonden. Nu ben ik terug in België en werk volop in ‘Wereldmissiehulp’ in Boechout. Wel is het zo dat mijn oversten in de abdij van Averbode mij toelaten en zelfs aanraden dat ik BRAZILIE NIET LOSLAAT. Ik blijf me inzetten voor Brazilië en heb nog enkele knappe projecten op het programma staan. Elk jaar zal ik voor enkele maanden naar Brazilië gaan en er dan ook elk jaar nog een project lanceren, zolang de gezondheid mij dat toelaat. De kous is echt nog niet af! De zon staat nog niet op middaghoogte. Zo zal ik begin april in DIVISA NOVA in Brazilië een nieuw project lanceren, nl. de totale heropbouw en reformatie van een kliniek (Santa Casa) die in erbarmelijke toestand verkeert en met sluiting bedreigd wordt. Dat gaan we verhinderen. Ik vraag daarom aan DE BRUG dat ook zij mij niet in de steek laat en mij dus financieel blijft

11

steunen. Voor 2004 dus voor dit project in Divisa Nova. Deze aanvraag heb ik reeds bij jullie ingediend. Mijn oprechte dank omdat jullie het zeker zullen overwegen en hopelijk ook zullen goedkeuren. In die Santa Casa komen er dagelijks zo’n honderd zieken en zwakken voor consultatie en verzorging of internering, maar voor dit laatste moet er drastisch verbetering komen van de kliniekinrichting. Ook dit project zou moeten lukken. Nog even dit: mijn abt heeft me gevraagd dat ik in januari a.s. voor een paar weken naar Zuid-India zou gaan om daar ook een gehandicaptenschool (door de abdij opgericht) te zien, en aan te voelen wat er eventueel nog voor hen kan gedaan worden, en dat lijkt nog ‘heel wat’ te zijn. Zo, dit artikeltje viel wat lang uit. Er was ook veel te vertellen. Hopelijk zijn de mensen van DE BRUG er mee gediend. Samen blijven we ons inzetten voor een BETERE EN MEER RECHTVAARDIGE WERELD! ’t Is een genade om daaraan te mogen meewerken. Vriendelijke groetjes van een dankbare Pater A.Louis Damen. Correspondente: Angela Blancke

HUGO GOTINK – Congo

15.10.03

Adres: GOTINK Hugo, MBANZA-NGUNGU/KOLA, Jettelaan 226, 1090 Brussel.

Hier nog eens een briefje vanuit Congo. Er is wel geen groot nieuws te vermelden. De grote vakantie is achter de rug en het schooljaar is weer begonnen. Hier was het maar een twijfelachtig begin. Het was aangekondigd voor 8 september, doch het was maar op 22 september dat de klassen weer aan het draaien waren. De onderwijzers zijn weinig gemotiveerd omdat ze per maand maar een hongerloon krijgen (8 à 13 euro) en de leerlingen profiteren ervan om hun vakantie wat te verlengen. Voor het ogenblik is alles in volle actie: ‘s morgens vroeg ziet men de groepen leerlingen in uniform (blauwe broek of rok en wit hemd) terug naar hun school trekken tot de middag. Dan is het de beurt aan een tweede gang, want de meeste scholen hebben een dubbele vacatie, omdat er te weinig klassen zijn. Vorig jaar was de weg van Kinshasa - Mbanza-Ngungu hersteld, nu dit jaar is de weg van Mbanza-Ngungu - Kimpese her opgemaakt. De vorige en deze maand is men bezig met het laatste stuk hier in Mbanza-Ngungu zelf. Ja, vorig jaar had men bijna 3 uur nodig om naar Kimpese te rijden, nu is het slechts één uur: wat een vooruitgang. Het gevaar nu is de snelheid waarmee de soms overladen camions over de weg snorren. Vroeger moest men oppassen omwille van de vele putten in de weg om het evenwicht niet te verliezen, nu vliegt men en soms is het dan ook uit de bocht met de fatale gevolgen.

12

Vorige week wilde ik enkel gehandicapte kinderen van Kwilu Ngongo laten opereren in het ziekenhuis van Kimpese, doch het kon niet doorgaan omdat de zaal van orthopedie vol ligt met mensen met breuken komend van accidenten op de nieuwe weg. In mijn brief van 17 juli heb ik u laten weten dat ik de steun 2002 van De Brug goed ontvangen heb. Deze hulp heb ik gebruikt voor het aankopen van golfplaten voor de landbouwschool en de lagere school van Ndwenga in Luozi. Graag wil ik mijn aanvraag voor steun bij de Brug vernieuwen, want weldra lanceert men de maaltijdactie op het einde van dit jaar. Zoals u weet, blijf ik Luozi verder helpen en wil ik dat de scholen erop vooruit komen. De nieuwe klaslokalen hebben schoolbanken nodig. Hiervoor heb ik aanvragen van drie scholen: de landbouwschool van Kimpungu en de lagere scholen van Ndwenga en van Nkonka. Die schoolbanken kunnen gemaakt worden in een plaatselijke schrijnwerkerij zonder veel moeilijkheden en de prijs schommelt rond 30 euro voor een bank. Naast deze schoolbankactie wil ik de ondersteuning van de twee automekaniekers op stage verder doen: Jean-Pierre Mvuezolo in Kimpese en Pamuke Sumata in Kinshasa. Dit zal hun laatste jaar zijn. Ik hoop dat de Brug mijn projectje voor die schoolbanken en de opleiding van mijn twee mekaniekers kan aanvaarden. Veel steun heb ik al mogen ontvangen. Gelukkig maar, want zo heb ik al wat kunnen helpen en hoop het nog verder te mogen doen. Zeker veel dank aan al de sponsors. Wij trekken ook een nieuw seizoen in: midden oktober begint het regenseizoen. Enkele regens hebben wij al gehad en zo lijkt het nieuw seizoen er op tijd te zijn. De vrouwen hebben hun veldje klaargemaakt; nu bij de eerste regens zal er geplant worden. Met de overvloedige regens van november en december zal alles groeien om dan einde januari en februari alles te kunnen oogsten. Hier herbegint het nieuw leven nu, terwijl jullie in de herfst zitten en naar de vorst van de winter trekken. Wat een wonder toch op deze aardbol. Graag wens ik u nog succes met de actie van de Brug op het einde van het jaar. Aan het ganse equipe wens ik moed en doorzet. Met genegen en vriendelijke groeten. Brief van 30 oktober 2003 Gisteren heb ik uw brief van 8 september ontvangen. Dank hiervoor. Ondertussen heb ik u geschreven op 15 oktober (brief die u waarschijnlijk al hebt ontvangen). Onze twee brieven hebben elkaar gekruist. In uw laatste brief ontving ik een invulformulier voor de projectopvolging. Dit formulier zou ik nu willen invullen met de gegevens die ik reeds gegeven heb in de brief van 15.10.

13

Korte evaluatie van het gesteunde project van het werkjaar 2003: 1 Schoolpromotie in Luozi: De lagere school Ndwenga in het centrum van Luozi had met de steun van ouders en leerlingen vier klassen bijgebouwd in het jaar 2002. Voor het dak hadden ze mij om steun gevraagd. Zo heb ik 250 middelgrote golfplaten gekocht voor het dak van vier klassen en ook voor een later te bouwen veranda. Deze aankoop is gebeurd en ondertussen ligt het dak erop. De veranda moet nog afgewerkt worden, maar de golfplaten zijn aangekocht. 2 Ondersteuning van twee mekaniekers: De jongeren Jean-Pierre Mvuezolo en Pamuke Sumatra hebben hun brevet van automekaniek behaald in 2002, de één in Luozi, de andere in Mbanza-Ngungu. Hierna moeten ze twee jaar stage doen in een garage. Jean-Pierre doet zijn stage in Kimpese en Pamuke in Kinshasa. Met een gedeelte van de steun van de Brug heb ik hun eerste stagejaar kunnen ondersteunen. Dit houdt in: hun leergeld voor inschrijving en maandelijkse restauratiekosten (ongeveer 35 euro per maand). Voorstel nieuw project voor 2004: 1 Schoolpromotie in Luozi. Twee lagere scholen in Ndwenga en Nkonka en de landbouwschool van Kimpungu hebben op mij een beroep gedaan om steun voor schoolbanken te maken voor hun nieuwe klaslokalen. Graag wil ik hierop ingaan. Ik heb inlichtingen genomen in een plaatselijk schrijnwerkersatelier, waar men voor 30 euro een schoolbank in elkaar wil timmeren: sterk, maar zonder luxe (vernis is hier niet nodig). 2 Ondersteuning van twee mekaniekers: Hetzelfde project als in 2003. Verder is hier geen groot nieuws. Het regenseizoen is aan de volle gang. Men is druk bezig met zaaien en aanplanten. Praktisch is er elke dag een flinke regenbui. Gelukkig is onze weg in Mbanza-Ngung hersteld en rijden wij zonder problemen. Wat een verschil met enkele maanden terug. Ik wens de Brug een goed nieuw werkjaar met hun kaastafel en een gamma van activiteiten. Fijn dat u hiervoor u wil inzetten. De groeten aan alle vrienden van de Brug. Correspondent: Roland Putseys

14

DINA VINCKX – India

oktober 2003

Adres: Sr. VINCKX Dina, Da Costa Layour 43/1, Cooke Town, BANGALORE 560084, Karnataka, India.

Alles goed met jullie ? Het is weeral bijna 2 maanden dat ik weer in India ben. Een nieuwe missie, een stad met veel volk en veel talen. Veel rijken en veel armen. Het klimaat is goed. Ik wen me stilaan aan al het nieuwe en de cultuur. De mensen zijn zeer vriendelijk en spontaan. Dat is opvallend. Ik ken er al velen hier rondom. We hebben twee zieke zusters; zo kan ik het verpleegster zijn niet afleren. Ik had een schone vakantie met vele contacten. Het was zeer verrijkend en ik voelde me goed. Mijn rug geeft me soms wat klachten. Afwachten en voorzichtig zijn. Dat vergeet ik soms. Ik breng regelmatig een bezoekje aan het wezenhuis met 250 jongens. Velen van hen spreken Tamil en Hindi. Dank u vooral voor de financiële steun en uw belangstelling. Vele lieve groeten aan al de leden van de Brug. Het deed me deugd jullie allen te ontmoeten. Jullie inzet zal nooit onbeloond blijven. De vreugde van het geven is jullie beloning. Tot later als er meer nieuws is. Correspondente: Wieza Dictus

TOBIAS SAMELLA – Malawi

8 oktober 2003

Adres: SAMELLA Tobias, Archdiocese of Blantyre, P.O.Box 385, BLANTYRE, Malawi.

In mijn vorige brief, en ik ben vrij overtuigd dat die is aangekomen, heb ik beloofd je enkele nieuwe namen te geven van weeskinderen. Het spijt me heel erg dat het zo moeilijk was elk kind op te vangen, enerzijds door hun constant toenemende aantal en anderzijds door het gebrek aan materiaal en dergelijke. Hieronder vind je de namen van de kinderen, hun leeftijd en hun klas op school. Gabriel Mphuwa: 10 jaar, 4e leerjaar Emma Mphuwa: 12 jaar, 7e leerjaar Gladys Mphuwa: 17 jaar, 3e middelbaar Lekeleni Thomson: 12 jaar, 6e leerjaar Louis Thomson: 16 jaar, 8e leerjaar Jelasi Mainala: 15 jaar, 7e leerjaar Esnath Thomson: 18 jaar, 1e middelbaar Mercy Thomson: 17 jaar, 1e middelbaar Jacob Thomson: 21 jaar, 3e middelbaar

15

Zoals ik al heb gezegd, verkeren veel wezen in grote nood. Ik heb alleen diegene opgenomen die er echt het ergst aan toe waren. Veel van die kinderen leven bij familieleden en pleegouders, maar door financiële problemen kunnen zij maar in minimale mate hulp bieden. Afhankelijk van de mogelijkheden zal ik in de toekomst nog enkele kinderen opvangen. De bouw van het weeshuis ligt al enkele weken stil omdat er geen bouwmateriaal meer voorhanden is (dat moest geleverd worden door het Archdiocesan Home-Based Care Office). Gelukkig heb ik twee dagen geleden de coördinator van het Archdiocesan Home-Based Care Office ontmoet, en zij heeft beloofd cement, metalen platen en nog wat ander bouwmateriaal te brengen. Intussen verzamelen onze vrijwilligers nog steeds stenen en rivierzand. Ik hoop ten zeerste dat we goed in gang kunnen schieten eens het materiaal er is. Het is nu zomerseizoen in Malawi, en het wordt alsmaar warmer. Na de zomer komt het regenseizoen dat meestal ergens tussen december en februari valt. Normaal is het nu heel heet, maar dat is niet het geval. We hebben een heel hete zomer nodig om goede regen te hebben. Laat ons hopen dat het weer snel normaal wordt. Ik wens je een goede gezondheid en veel succes in al je ondernemingen. Mijn groeten aan de hele Brugfamilie. Brief van 29 oktober

Brief van 12 november Ik heb vandaag jouw brief aangekregen die afgestempeld was op 15 september 2003. Blijkbaar heeft hij er bijna twee maanden over gedaan om hier te geraken. Ik vraag me af waarom! Hartelijk bedankt voor de nuttige informatie (je emailadres, de info over de projecten). Ik zal binnenkort proberen te mailen, dus verwacht je maar aan nieuws. Je kan zelf zien dat deze brief twee verschillende data heeft. Je brief kwam aan net toen ik die van 29 oktober wilde opsturen. Trek het je dus niet aan als sommige vragen nogal irrelevant lijken. Op de meeste vragen die je me stelde over het project, had ik al geantwoord in voorgaande brieven. Ik heb ook geprobeerd een gedetailleerd overzicht te geven van waaraan ik het geld heb uitgegeven. Het geld van De Brug is goed aangekomen, op een klein bedrag na dat de bank heeft afgetrokken voor ‘diensten’. Het is aangekomen via de National Bank of Malawi, op naam van Nicholas Nditani Mchenga. Vorige week heeft het nog stevig geregend hier. Op vele andere plaatsen is er nog niks gevallen. Veel groeten. C o r r e s p o n d e n t e : Ve e r l e D e S c h e p p e r

Ik heb al een hele tijd niks van je gehoord. Ik hoop dat mijn brieven wel degelijk zijn aangekomen. Ik heb bij deze brief een artikel gevoegd uit één van onze kranten; het handelt over de dreigende hongersnood in Malawi. Ik ben er zeker van dat dat artikel je een duidelijk beeld zal geven van de honger in Malawi. Er zijn verschillende gebieden waar het al zover is, en de streek waar ik werk wordt ook helemaal niet gespaard. God zij dank dat ik tijdig een flink aantal zakken maïs heb kunnen opzij houden. De prijs van de maïs is intussen al met 50% gestegen. Doordat de voedselcrisis op vele plaatsen al alarmerende vormen aanneemt, zijn we al begonnen met maïs uit te delen. Ik voorzie allereerst de kinderen die in zware nood zitten. We zijn blij dat veel vrijwilligers en een paar liefdadigheidsinstellingen interesse hebben getoond voor onze hulp. De bouw van het weeshuis begint er al erg goed uit te zien. Het meeste bouwmateriaal is een paar dagen geleden aangekomen. De fundering is bijna volledig af. Intussen zijn we druk aan het onderhandelen met het ministerie dat verantwoordelijk is voor kinderen en sociale zaken, om hulp van de regering te kunnen krijgen. Het lijkt erop dat het regenseizoen begonnen is. Hier in de streek is de eerste regen gisteren gevallen. Het heeft zo’n drie uur geregend. We hopen en bidden dat dat het hele seizoen zal doorgaan. Mijn allerbeste wensen; ik wacht vol ongeduld op nieuws. Vergeet niet je emailadres te sturen wanneer je me schrijft. Ik bid voor jullie allen.

16

17

JEF VERCRAEYE – Colombia

3.11.03

Adres: VERCRAEYE Jef, Barrio Manrique, Calle 78 nro 43/57, MEDELLIN, Colombia.

Dank voor je brief van eind september en nu stel ik vast dat het laat geworden is om u te antwoorden: al drie november ! Uw schrijven is het verhaal van mensen, vreugde en leed. Ik stel me voor dat het concert georganiseerd door De Brug weer een optimus was, zoals ik me herinner bij het 25-jarig bestaan en dan binnenkort aan de eettafel, echte Vlaamse breugeliaanse programmatie: geest en lijf. Ik stuur je meteen het blad ‘projectopvolging’: mijn aandacht gaat vooral uit naar twee kindertehuizen, zoals vermeld in folders Hombres-Hermanos. Op de eerste plaats het tehuis in Caldas: ‘Amigos de la Alegria’ met 60 kinderen en een minder groot, maar met meer problemen: het opvangcentrum ‘Juan 23’ waar 35 kinderen een tehuis vinden. Bij ons gaat het goed, in die zin dat ze of wij (!) allemaal ouder worden. Het is wel gelijk ge zegt: structuren maken het werk minder menselijk, het remt de spontane relatie, maar we moeten ons aanpassen of meeleven met de tijd. Men denkt dat door louter uiterlijke normen de levenskwaliteit verbeterd wordt. Gisteren hebben we de jaarlijkse ‘bazar’ gevierd. Een paar tenten opgesteld in de straat, verkoop van allerhande spullen gedurende heel de dag en tegen de avond een volle zaal met als programma een gitaarorkestje en een typische maaltijd: die bestaat dan uit bruine bonen, wat geroosterd spek, een gekookt ei en een pollepel rijst, en dat alles voor 5000 pesos (± 10 euro). Het is altijd een bijdrage, maar belangrijk is dat er voeling is met de mensen van de wijk, om zo ook een beetje eer te doen aan het logo ‘Hombres-Hermanos’. Dat is zo wat het nieuws. C o r r e s p o n d e n t e : A g n e s Va n L a e r

LINA VAN DEN BERGH/PAULINE TOUNKARA – Mali

3.11.03

Adres: Sr. VAN DEN BERGH Lina, Mission Catholique FALADYE, B.P. 298 BAMAKO, République du Mali.

Ik heb het gevoel dat het weeral een tijdje geleden is dat ik nog eens een bezoekje bracht via de brievenbus. Het is nu al november, 1 en 2 november zijn wel heel speciale dagen van geloof en herdenking. November is ook de maand van het solidariteitsmaal van De Brug. Het zullen weer drukke dagen worden voor de vele mensen …en de frikadellenrollers! Ja, het werk achter de schermen doet het feest lukken. Dank aan alle bereidwillige helpers en helpsters. En deze maand mag ik dan nog bezoek verwachten, waar Mr. Hertoghs dan bij zal zijn, zo kan hij een stukje ‘Brug-leven’ hier mee beleven. Ik weet niet of ik al een stukje antwoord gegeven heb over de projectaanvraag van Sr. Pauline. Eerst wil ik je nog zeggen dat ze heel blij was met uw brief. Wij zouden inderdaad graag een motorvoertuig aankopen voor preventief werken in de omliggende dorpen, vanuit het gezondheidscentrum. Wat een nieuw kleedje zal krijgen voor de toekomst. De P.E.V. (programme elargie de vacination) is van start gegaan in 1986. In de beginjaren daarvan gingen of reden we inderdaad met de bromfiets naar de omliggende dorpen. Omwille van vele omstandigheden is dat stop gezet. Nu wil men opnieuw decentraliseren, met de vroegere ervaring op zak en vernieuwde mogelijkheden. Wat volgens mij een goed opgezet programma wordt. Ik sta er dus volledig achter (of ik het zelf nog zal meemaken is een andere vraag, maar die is niet belangrijk). Zij zullen vodortgaan en daar wil ik mijn schouders mee onderzetten. We zitten nu in een drukke periode van vergaderingen en sessies. Evaluatie en programmatie voor een nieuwe start op allerlei terreinen. Sr. Pauline zal ook een werksessie volgen over de ‘santé’. Vooral over hulp aan aids-patiënten en hun families. In landen zoals Mali wordt dit een groot probleem. Voor ons kunnen we met dankbaarheid zeggen dat we een goed regenseizoen hebben gekregen. Nu is het hard werken om de oogst binnen te halen. Deze is overvloedig. Nu maar hopen dat de oogst goed beheerd wordt en iedereen van de grote koek mag delen. Sr. Pauline vroeg mij heel veel groeten over te brengen. Een briefje volgt alvast later. Wij verwachten volgende week Sr. Sophie (verpleegster) in onze communiteit. Zo leven we stilletjes maar zeker naar de grote overdacht toe. Ik ga het hier nu bij laten. Ik vertoef zeker met mijn gedachten ergens rond in het solidariteitsmaal… Van Harte de beste groetjes recht uit Mali, voor de hele Brugfamilie en vooral voor jullie. Correspondente: Mady Cattoor

18

19

LOUIS FRANCKEN – India

november 2003

Adres: FRANCKEN Louis sj., Indian Social Institute, 10 Institutional Area, Lodi Road, NEW DELHI 110 003, India.

Mijn verlof in België was kort en heel druk, maar toch ook heel aangenaam. De bijeenkomst met de mensen van de Brug was heel goed. Zij zijn wel echt geïnteresseerd aan het werk in de derde wereld. Ik vond het een goede groep. Nog heel veel dank aan al die vele mensen van ‘De Brug’ die zo hard werken om al die activiteiten te organiseren en te realiseren. Proficiat ! Kaart van 27.12.03 When the Song of the angels is stilled, When the star in the sky is gone, When the kings and princes are home, When the shepherds are back with their flock, The work of Christmas begins: To find the lost To heal the broken hearted To feed the hungry To release prisoners To rebuild the nations To bring peace among brother and sisters. To make music with the heart. Correspondente: Clara Francken

JEAN-CHARLES SWERTZ – Congo

4.11.03

Adres: SWERTZ Jean-Charles svd., BP. 7463, NGONDI, Kinshasa, Congo.

Wat gaat de tijd toch snel voorbij. Ik realiseer me ineens dat ik jullie geschreven heb toen ik eind mei terug kwam vanuit Ngondi. Intussen is het de tweede periode van dit jaar en ik was vast van plan om jullie na terugkomst in Kinshasa direct te schrijven. Maar de maand oktober is er druk geweest. Na twee weken met de cijfers te zijn bezig geweest in Ngondi ben ik teruggekomen in Kinshasa om de laatste voorbereiding te treffen voor de heiligverklaring van onze stichter en onze eerste China-missionaris. Op 5 oktober hadden we een plechtige dankmis in de kathedraal en daarna een feestelijk samenzijn met 70 medebroeders met een goede maaltijd. Op 12 oktober was er een dankviering in onze svd-parochie met allen die in de svd geïnteresseerd zijn. De dienst duurde drie uur en werd besloten met een gezamenlijke maaltijd. We waren met 350 disgenoten in de grote parochiezaal. Dan hadden we op 23 oktober de zaligverklaring van Moeder Teresa van Calcutta. We hebben zeer nauwe betrekkingen met de zuster van Calcutta vanwege onze Indische svd-paters. En wederkerig wordt er beroep op ons gedaan. Zo heb ik de toespraken van die dag wat moeten stroomlijnen. Allemaal verplichtingen die tijd vragen. Maar de meest tijd zit in veel extra werk voor de administratie van de straatkinderen. Begin september had de boekhouder er de brui aan gegeven en hij liet ons zitten met veel ongedaan werk. Ik had verwacht dat na mijn terugkomst uit Ngondi er wel een nieuwe zou zijn, maar dat was niet zo. De verantwoordelijke medebroeder was intussen op zakenreis in Europa en er lag van 3 maanden onverwerkte documenten. De enige oplossing was: ermee beginnen. Dat eiste veel tijd achter de computer en weinig tijd voor andere zaken. Het regent sinds vanmorgen 3 uur en dat legt alles stil en dan heb je ineens tijd voor eigen zaken. Ik ben dus onmiddellijk met mijn achterstallige correspondentie begonnen en de Brug is de eerste die bericht krijgt. Ik stuurde in juni de verschillende documenten die gevraagd worden door de Brug in verband met afwikkeling van projecten en de aanvraag voor het nieuwe jaar. Ik kreeg bevestiging van aankomst, maar daarna hoorde ik niets meer. Mocht er nog informatie ontbreken, stuur me dan een e-mail. Na de boekhouding en de tussenbalans kwam voor de Brug te voorschijn dat na 8 maanden er nog een grote 30 % van het projectgeld beschikbaar was. Dat kan ook eigenlijk niet anders, omdat ik al jaren het insulineproject volg en goed kan inschatten hoe we een heel jaar de zieken kunnen helpen. Ik heb zoals in mei, weer kunnen profiteren van de jeep van de provinciaal die de medebroeders van het district wilde bezoeken. Dan kost de verplaatsing geen extra geld en spaar je 600 dollar uit. De reiservaringen waren deze keer heel wat positiever dan vorig jaar. Er wordt aan de hoofdweg naar Kikwit gewerkt. Tot aan de Kwangobrug hebben ze alle erosies

21

weggewerkt en kan je vanuit Kinshasa 4 uur doorvaren zonder voortdurend van versnelling te veranderen. Vanuit Kinshasa komen er zelfs kleine autobusjes tot daar en dat was sinds 1990 niet meer mogelijk. Ik hoorde van mijn medebroeders dat ook het moeilijke stuk weg van Mosango bewerkt wordt en dat ze daar een parallelweg aangelegd hebben en de oude weg opnieuw willen asfalteren. Al die werkzaamheden worden betaald door de Europese unie. Dan zitten we nu al 120 dagen in een overgangsregering die altijd nog vraagtekens oproept. De politiekers zijn vooral bezig om de verkiezingen over drie jaren te organiseren en bekommeren zich niet al te veel om de hopeloze toestanden in het land te veranderen. Het blijft zo’n beetje hetzelfde in de medische, sociale en schoolsectoren. Een goede zaak is dat er haast geen inflatie is en dat de nieuwe 200 frank biljetten, die mondjesmaat in circulatie komen, nog geen inflatie-impact hebben gehad. Maar de salarissen blijven te laag. Een gewoon salaris ligt rond 15.000 FC (40 $), maar de huishuur neemt al 8.000 FC mee en er blijft te weinig over voor de gewone uitgaven. Veel kinderen hebben geen schoolgeld kunnen betalen en zijn dus thuis. Men schat dat 50 % op school is. De kosten voor geneesmiddelen liggen ook veel te hoog en er wordt maar al te vaak een beroep op ons gedaan. Ik ben zo weer een beetje bijgeschreven. We beginnen aan de laatste twee maanden van dit jaar, waarin zoveel nare dingen naast mooie vieringen zijn geweest. Ik wens jullie het allerbeste en eindig met de hartelijkste groeten. Correspondent: François De Meulder

JEANNE VANDEKEYBUS – Brazilië

november 2003

Adres: VANDEKEYBUS Jeanne, Santa Casa, C.P. 1034, C.E.P. 39400.103 MONTES CLAROS, M.G., Brasil.

Graag wil ik u nogmaals danken voor de gezellige ‘Brugavond’. Ik sta steeds in bewondering voor uw grote interesse voor zovele projecten die U allen wel voldoet. Het ontbijt-aan-bed kende weer veel succes. Ja, alvast wens ik u het beste met het solidariteitsmaal. Ik zal er zeker aan denken op 16, 21, 22 en 23 november. Veel geluk ! Wel, ik ben het hier weer terug gewoon. Het is weel zeer druk in het ziekenhuis. Gelukkig zijn er 2 zalen, één voor mannen en één voor vrouwen, bijgekomen bij de eerste hulp, waar de zieken op brancards wachten en waar ze toch een bed hebben en waar de verzorging bijna hetzelfde is dan op de diensten. Eén vrouwenafdeling werd vernieuwd. Nu de intensieve kinderdienst reeds maanden werkt, was het wel zeer druk op de kinderafdeling, want acht verpleegsters van de kinderafdeling zijn naar de intensieve dienst gegaan. Het zijn verpleegsters met een technisch getuigschrift Gelukkig zijn er nu de nieuwe die heel goed zijn en ook een

22

nieuwe hulpverpleegster. En wat ik al heb kunnen kopen: een voorraad aan medicamenten om aan de arme moeders te geven En ook veel voorschriften voor radiologie, ultrason, scan enz. We zijn nu nog aan het sparen voor een endoscopie-apparaat. Ik hoop dit het volgend jaar te kunnen kopen. Nogmaals zeer veel dank. Dank voor het boekje dat ik eind oktober ontvangen heb. Dat de Her u zegene voor alles. Veel groeten. Correspondente: Sonja Broos

MAGDA GEUDENS – Egypte

7.11.2003

Adres: GEUDENS Magda, Coptic Orthodox Bishopric, EL QUOSSIA, Province of Assiut, Egypte.

Het is niet eenvoudig om, vanuit dit woestijnstadje, een fax te versturen of te ontvangen. Bassam denkt ook dat de lijn soms overbelast is. De katholieke zusters beweren dat hun lijn enkele uren per dag wordt ‘gestolen’, d.w.z. geleend door ‘niet-abonnees’. Ook op dit moment (middag van een vrije dag), geraak ik niet in de ether om eventuele e-mails te lezen. Dus ik schrijf deze tekst nu om hem straks te versturen. Morgen gaat Beshoy met mij naar Assiut om mijn verblijfsvergunning te verlengen, Inch Allah. Ze geven je in de luchthaven steeds maar 1 maand, dus weer inschrijven en centjes op tafel leggen plus 3 pasfoto’s. Gisteren in Timsaheya (zeer arm gehucht van El Quossia), een paar opvoedende spelen geïntroduceerd en plannen besproken om het schooltje wat op te knappen om het meer leefbaar te maken. 2de en 3de kleuterklas zitten als kippen in een legbatterij met 43 in een ruimte van 2,5m op 4 m. in het duister wegens piepkleine raampjes hoog in de muur om zonlicht te weren, dus hoogstens een half uur per dag een verblindende stralenbundel vol dansend stof en vliegen. Het andere lokaal is nog kleiner maar daar zitten voorlopig een 20-tal kindjes van 2,5-3 jaar. Mits enkele aanpassingen is er een lokaal beschikbaar, maar er is in dit dorp geen enkele capabele juf om met de kleuters bezig te zijn. De juf van de 5-jarige kleuters kende de namen niet van de insecten op de domino die ik gemaakt heb met de prentjes van dopido (kleutertijdschriftje voor 3-jarigen) … vlieg, mug, bij, wesp; alhoewel de omgeving ervan krioelt ! Hoe kan zij dan de kleuters iets bijbrengen ? ‘Mijn zoon Beshoy’,die voor de vertaling (van mijn Engels) naar het Arabisch bij mij was, kon haar het verschil tussen de verschillende insecten uitleggen en moest keer op keer de naam voorzeggen. Hopelijk weet ze het volgende week nog. Ook eventjes langs San Mena geweest: de directrice weende haast van ellende omdat ik het hen zo

23

kwalijk heb genomen dat ze blonken door hun afwezigheid op de conferentie. Heb gezegd dat ik alsnog zal proberen de activiteitenklas op te starten voor mijn vertrek, maar de oude lessenaartjes die ik ernaartoe heb gesleept zijn nog niet opgeknapt, er steken overal roestige nagels uit, en splinters en dat de centjes voor de schrijnwerker klaarliggen! Er was mij beloofd dat ze vorige zaterdag zouden hersteld worden. Ik heb gezegd dat ik met zo’n uitrusting niet wil werken, dus nog even respijt. Ook de goedkope rotan-speelmatten die ik vooraf betaald heb en die in elk dorp te vinden zijn, waren niet ter plaatse. In de kleuterklassen zelf kom ik niet meer. Ik word er gewoon misselijk; alles waarvoor het personeel van de arme dorpsschooltjes zou vechten, is aanwezig, maar niemand doet er wat mee. Er heerst continue een chaos van jewelste, iedereen beweegt, iedereen is overal en nergens, hoe kan er dan tucht zijn ? Enfin, ik kan mezelf eens te meer verantwoorden en ik trek mij op aan wat er in de overige schooltjes leeft en beweegt. Overal waar ik kom vragen ze naar meer spellen, puzzels, prentverhalen, activiteiten. ‘s Nachts ben ik creatief, overdag actief en met tussendoor een slaapje van 3 à 4 uren voor zover het mogelijk is met het veel en langdurig gebulder uit de minaretten wegens ramadan. Vandaag, moslimrustdag, hebben we weer workshop bij Misses Hella om spellen te maken met de pakketjes dopido’s die een paar dagen geleden zijn aangekomen.(Dank u Bart voor de verzending die na 20 dagen ter plekke is aangekomen). Ik hoop dat zij tijdens mijn afwezigheid wil doorgaan met de workshops, zodat (mits kopiëren) ook de andere schooltjes profijt ervan hebben. Daarom ga ik nu een scholenlijst opstellen met rubrieken waarin de verschillende soort spellen worden aangetekend en eveneens de scholen die meewerken of een model krijgen. Ik wil samenwerking en zeker geen naijver of jaloezie. Gisteren een hartverscheurend tafereel meegemaakt, dat zich vanmorgen herhaalde. In het steegje aan de achterzijde van het bisschoppelijk paleis (onder mijn slaapkamerraam) is iemand overleden. In een mum van tijd stond de hele steeg vol vrouwen in het zwart die jammerden, huilden, tierden rond (blijkbaar) de weduwe die zich op de grond gooide in het stof, zich bij de haren trok en hysterisch krijste. Dit tafereel heeft minstens drie uren geduurd tot de stemmen verscheurd en schraal uitstierven. Om 7 uur deze morgen herbegon de tirade en de menigte zwarte vrouwen trok jammerend naar de kerk (voorkant van het bisschoppelijk paleis), waar ze nu al drie uren zitten te jammeren op de trappen, buiten. Ze mogen niet in de kerk tijdens de begrafenis omdat ze met hun gehuil de dienst verstoren, maar als ze niet voldoende jammeren, wordt er geroddeld dat ze de overledene niet voldoende graag hebben gezien. De weduwe met enkele vrouwelijke familieleden zit opgesloten in de kleine dagkapel naast de kerk en die wordt pas geopend als de kist in de lijkwagen geschoven is. Het lijkt een prachtig scenario: de deur gaat net op tijd open, zodat de hysterische vrouw zich nog juist wanhopig tegen de lijkwagen kan werpen en kan achterna hollen. Daarna wordt ze vastgegrepen, en met net voldoende schrammen en builen de sacristie binnengedra-

24

gen, daar krijgt ze water te drinken en als dat niet voldoende is krijgt ze een goeie klets wijwater over haar hoofd. Dit tafereel heb ik al eerder meegemaakt en is op dit eigenste moment weer volop aan de gang, gelukkig krijg je dit relaas zonder klank.....en gelukkig dat een ‘geëvolueerde’ insider mij heeft verklapt dat een aantal van deze rouwende vrouwen ervoor worden betaald om zo hartverscheurend huilend door het dorp te trekken. Ik heb geprobeerd om dit tafereel gade te slaan door de ogen van de spelende kinderen in de straat en hun paniek en hun ontreddering gevoeld door merg en been. Er is nog veel te ontdekken in deze dorpen langs de Nijl ! Onwaarschijnlijk hoe je als Europeaan je weg kunt vinden in deze wereld vol mysteries, en dat is wel de grootste geschenk dat het leven mij heeft geschonken, Hamdoeli Allah ! Groetjes en tot een volgend relaas. Mail van 14 november 2003 Hallo iedereen ! Het verslag kan toch deze week de deur uit, vooral omdat ik de pc nu moet delen met de andere gasten van het huis. Een culturele onderneming met een verrassende ontdekking. Sinds vorige week geniet ik het gezelschap van een ploeg specialisten voor restauratie van oude iconen. Vandaag had het restauratieteam een verlofdag. Daarom had het huispersoneel voor ons een bezoek gepland aan de graftombes van Meieir, jawel, het enige, echte Meiier dat van ons Abou Sefeen-schooltje, dat blijkbaar een roemrijk verleden heeft. Ik had vroeger wel gelezen van de revolterende farao Echamon en zijn jonge gemalin, Nefertari. Zij vervingen de oude god Amon door de zonneschijf Aton, zo werd Echnamon: Echnaton en zij bouwden een nieuwe stad Tel El Amarna. In de regio Malawi. En dat is hier toch vlakbij zeker. Maar de nieuwe stad kon niet vlug genoeg klaar zijn, daarom gebruikte men zelfgemaakte stenen van leem en stro, maar de leem was van slechte kwaliteit: te veel zand, dus de stad verbrokkelde algauw, alsook het nieuwe rijk, vooral wegens teveel verzet van de duizenden priesters met hun voorbijgestreefde rituelen, die hun job verloren zagen gaan, toen ze niet meer welkom waren aan het hof van de farao. Dus ik mocht mee en heb 4 graftombes bezocht. De eerste was van Ebne Simbel. De zoon van Aboe Simbel, wiens tempel te vinden is 400 km. naar het zuiden. Er was een tombe van de zus van Hotep en nog een tombe van de ANKH-baby’s. In een van de graftombes waren de versieringen nooit afgewerkt en kon je de schetsen en de verdelingen van het tekenvlak nog zien, prachtig. Er schijnt nog een mooiere tombe, meer onderaards te zijn, hopelijk kan ik die bezoeken bij een volgende gelegenheid. Nadien samen naar ‘Deir El Moharrak’ het grote klooster met de 6 kerken, hier vlakbij, waar de Heilige Familie zou gelogeerd hebben tijdens hun vlucht in Egypte. Daar werden wij opgevangen door een monnik Felix Xenos (zoon van God) die ons meetroonde naar het VIPgebouw om iets te drinken terwijl we zouden wachten op Amba Kyrollos van Assiut,

25

die bezoek had uit Frankrijk; een bisschop uit Parijs, de directeur van ouvre d’Orient. Dus in hoog gezelschap een rondleiding genoten met deskundige uitleg van de katholieke bisschop in het Orthodoxe klooster ! Natuurlijk werd de chauffeur van onze gammele Peugeot naar huis gestuurd en waren we verder de gast van Sajedna,(=Monseigneur) die beloofd heeft het restauratieteam te komen bezoeken voordat ze naar Libanon vertrekken, waar ze nog 6 maanden zullen verder werken in opdracht van een Amerikaanse organisatie. We moeten de naam van deze vriendelijke monnik onthouden, we hebben meer dan een uur gemoedelijk gekeuveld en jij en ik zijn bij ons volgende bezoek weer VIP! Mijn weekend zal druk zijn: morgen de spellen en puzzels introduceren in de kleuterschool van Malaak Michaeel en de mongooltjes van het centrum voor opvang van gehandicapten, aan het werk zetten met nieuwe, frisgekleurde plasticine. Morgen wordt daar gestart met een derde klasje, dus het materiaal zal heel welkom zijn. Zondag nog een conferentie voor de kathaolieke kleuterleidsters. Voorts elke dag een van de Orthodoxe schooltjes bezoeken om de plaatselijke noden te bespreken en om de kleuterleidsters een handje te helpen met de nieuwe opvoedende spelen. Vrijdag eerste workshop voor alle ‘schoolmanagers’, waar Misses Halla het van mij zal overnemen om er hopelijk mee door te gaan tijdens mijn afwezigheid. Na een tussenstop van een paar dagen in Cairo, verder naar Alexandrië waar ik het hele programma in versnelde versie nog eens zal overdoen op vraag van de ‘Dochters van Liefde van St.Vincent de Paul’. Sinds ik eerder deze week ‘s nachts naar een deken heb gegrabbeld, besef ik dat in België de winter al stilaan moet begonnen zijn, dus ik probeer toch af en toe op het dakterras een straaltje zon mee te pikken. Maar het is lastig want net als je begint te genieten van een moment stilte, jagen de krakende geluidsversterkers van op de minaretten, je met hun ongelooflijke decibels weer naar binnen ! Ik wens iedereen een mooie adventstijd en graag tot ziens in december. C o r r e s p o n d e n t e : H i l d a Va n L a e r

26

MAURICE VAN GENECHTEN – Burkina Faso november 2003 Adres: VAN GENECHTEN Maurice, B.P. 13 SINDOU (Prov. Leraba), Burkina Faso.

Zoals beloofd wil ik u nu meedelen, na een eerste contact met mijn nieuw werkterrein, wat mijn nieuw project wordt in Konadugu. Konadugu is de naam van een groot dorp, dat behoort aan de Senufo’s, gevestigd in het Zuidwesten van Burkina Faso. Konadugo is ook de naam van een parochie, wiens oppervlakte samenvalt met het gebied van de provincie Leraba. Senufo’s, Turka’s, Wara’s,.. maken de oorspronkelijke bevolking uit van deze provincie. Hoe groot deze provincie is, hoe talrijk zijn bevolking is, kan ik nu nog niet meedelen, maar daar zal ik wel achter komen. Wat een gedacht kan geven zijn de volgende gegevens: Om de administratie dichter bij de mensen te brengen, wordt een provincie (er zijn er 45 in dit land dat toch 9 maal groter is dan België) onderverdeeld in ‘préfecturen’. De provincie Leraba is onderverdeeld in 8 préfecturen. Ik schat dat er een honderdtal dorpen geteld worden in de provincie. Ik was vandaag in de préfectuur van Sobara en de 8 dorpen van die préfectuur tellen een bevolking van 26.400 mensen. Dat geeft een zeker idee. Nog een ander element dat een idee geeft is de schoolgaande jeugd. Er zijn in de parochie 46 lagere scholen. Douna, als dorp, telt 4 lagere scholen en de centrale lagere school telt bij de 700 leerlingen. Onderwijzend personeel met zo’n 3 inspectieploegen voor de lagere scholen alleen, dat is niet rap te tellen. Wat de secundaire scholen betreft, zijn er 2 ‘lycées’ (1° cyclus van 4 jaar en 2° cyclus van 3 jaar) en 53 ‘colleges’ (enkel 1° cyclus). Het aantal leerlingen is variërend, maar alles samen toch naar de 1.700 toe. Deze jongeren komen van dichtbij, maar ook van verder weg. Hun problemen zijn het vinden van een ‘logeur’’ en mogelijkheden om te studeren en om leerboeken te vinden. Afstanden zijn er genoeg, want het verste college ligt op 47 km van Konadugo en ze zijn goed verspreid over de ganse parochie. Deze streek is gans anders dan de Sahel: rijker aan regenval, aan bebossing, aan vruchtbare ‘basfond’s’. Ze genieten hier van een ‘auto-suffisance alimentaire’ en ze verbouwen veel katoen. ‘Te kort aan grond’ en ‘uitputting van de grond’ zijn wel gekende groeiende problemen. Op religieus vlak telt de Islam en de traditionele godsdienst in onze parochie vele adepten, en zijn de christenen in een sterke minderheid. In enkele dorpen (7) bestaat er een autochtone christengemeenschap en verder zijn er dan vele functionarissen die christen zijn. Bij de verdeling van de verantwoordelijkheden in de priesteréquipe, kreeg ik de sector van de jeugd toegewezen. Zowel de rurale jeugd in de dorpen (een zevental dorpen) als de studerende jeugd in de lycées en de colleges. Ik ben dus nu volop bezig

27

met het kennen van de jongeren in de dorpen en in de secundaire scholen (allemaal staatsscholen). En nu is het overgaan naar samen plannen en organiseren. Voor de studerende jongeren werden reeds goede infrastructuren op punt gezet door de parochie: Sindou, Douna, Lumana en Sobara hebben een polyvalente zaal met mogelijkheden tot bibliotheek, studie, vergaderingen, catechese, zangkoren enz. In Douna loopt er ook een experiment van een ‘foyer’ (met 27 jongeren op internaat). ‘Polyvalente zaal’ en ‘foyer’ hebben reeds hun nut bewezen, maar men kan er nog aan sleutelen. Daarom heb ik nu gekozen om een polyvalente zaal te bouwen in Dakoro en daarna een foyer in Sindou. De polyvalente zaal zal een grote zaal bevatten (zoals in Dori) maar ook één kleinere kamer als bibliotheek en nog een kamertje als verblijfplaats voor de verantwoordelijke. Dat brengt de kostprijs op 12.000 euro’s. De verlichting met zonnepanelen is een sterke verhoging van de nuttigheid van zo een zaal, maar ze worden gestolen en daarom twijfel ik daaromtrent nog. De ‘foyer’ en de kostprijs, daar heb ik geen ervaring van en de prijs hangt ook af van het aantal kamers dat men wil bouwen. Maar ik denk dat met 6.000 euro’s te kunnen bolwerken. Dit zijn de projecten voor het jaar 2004: de polyvalente zaal in Dakoro eerst en dan de ‘foyer’ in Sindou. Ik heb ook de verantwoordelijkheid voor de ‘foyer’ in Douna en voor de (re)organisatie van de bibliotheek in de ganse parochie (met zijn filialen in de colleges in vijf van de acht préfecturen). Dat maakt dus een goed, verenigd actieterrein voor de jongeren: infrastructuren in polyvalente zalen en foyers, bibliotheken, I.F.C.-beweging, catechese, contacten met leerkrachten en studenten, zoeken naar verantwoordelijken en medewerkers en regelmatig contact met de 8 préfecturen. Beste vrienden van de Brug, van harte dank voor uw bereidwilligheid om een grote steen bij te dragen voor de verwezenlijking van deze dienst aan de jongeren (en volwassenen) van de provincie LERABA en van de parochie KONADUGU.. Correspondent: Bert De Bock

28

JEF LOMBART – India

03.12.2003

Adres: LOMBART Jozef, Bishop’s house Ambikapur, P.O. Phunduldihari 497 110, SURGUJA DT CHHATTISGARH, India.

Verleden week was Pater Sylvanus hier, maar nog geen nieuws over de storting. Er is een verandering van het bewind betreffende de financies en de nieuwe procurator is nog niet op de hoogte van heel wat dingen. Ja, we zitten hier in een streek die eerder afgelegen is wat de verbindingen aangaat. Het nieuwe huis voor de provinciaal met zijn staf is ook op een andere plaats en de computer is nog in de oude, allemaal ingewikkelde toestanden. Vraag onze vrienden nog wat geduld uit te oefenen. De procurator van bet bisdom was hier zo juist en weet niets. Nog een complicatie: het geld gaat niet onmiddellijk naar Pater Sylvanus van onze SJ procurator maar moet langs het bisdom, allemaal regelingen van de staat. Ze willen de zaken controleren, want het zit hun in het hoofd dat we het geld ontvangen om mensen te ‘bekeren’. N.v.d.r. Het bestuur heeft beslist de bankcheque te blokkeren tot nadere en duidelijke informatie. Correspondente: Inge Beyers

INGE BRACKE – Nepal

12.12.03

Adres: BRACKE Inge, Shangrila Kids Academy, P.O.Box 7818, Tinchuli-Boudhanath – KATHMANDU, Nepal.

Het jaar 2003 loopt weeral op zijn einde en via deze weg wens ik u allen fijne Kerstdagen en een gelukkig en gezond 2004 toe. Ook al wordt kerst en nieuwjaar in Nepal niet echt gevierd, toch zijn het voor ons dagen dat we een beetje melancholisch worden. Het zijn in België de dagen die we doorbrengen met vrienden en familie en ieder jaar opnieuw verlang ik rond deze tijd naar die gezelligheid. Hier bij ons in Shangrila Home vieren we alles, het nieuwjaar van de boedhisten en de hindoes en met kerst organiseren we toch ook steeds een feestje voor onze kinderen. Voor ons is het belangrijk om respect te hebben voor eenieders geloof en overtuiging, zou de wereld er niet veel mooier uitzien moest iedereen dit doen? Ook in Nepal heeft de winter zijn intrede gedaan en dit is wel de meest ellendige tijd voor de vele straat- en zwerfkinderen van Kathmandu. Tijdens de dag schijnt het zonnetje wel maar ‘s nachts gaat de temperatuur toch onder het vriespunt hetgeen voor degenen die buiten moeten slapen bittere miserie is. De politieke toestand in de verlaten streken van Nepal ziet er ook niet rooskleurig uit. De rebellen en de veiligheidsdiensten bestrijden elkaar en waar ze in feite voor

29

zorgen is dat de meest armen hier het grootste slachtoffer van zijn. Er is een exodus naar de steden Kathmandu en Pokhara, waar mensen nog een beetje veiligheid hopen te vinden. Het resultaat is dat er nog meer straatkinderen zijn dan een paar jaren geleden maar ook gezinnen die hun hebben en houden hebben achtergelaten in hun dorp en dakloos hun heil zoeken in de koekestad. In Shangrila Home zorgen we inmiddels voor 71 kinderen, bij ons vinden ze een thuis, ze krijgen er waar ieder kind op de wereld recht op heeft: onderdak, een warm bed, kleding, onderwijs, medische verzorging en vooral veel liefde. Toch willen en kunnen wij de ogen niet sluiten voor de armoede die buiten ons huis nog steeds voortleeft. Daarom zorgden we ervoor dat er ook warme dekens en kledij naar een ander opvangtehuis voor straatkinderen gingen. Onze kinderen zijn hun verleden niet vergeten en het was hartverwarmend om zien hoe solidair ze zich voelden naar de straatkinderen van dat opvangtehuis. Zijzelf weten als geen ander hoe het is om honger en koude te hebben en hoe eenzaam je kan zijn wanneer er niemand is die voor je zorgt. Inmiddels draait het leven hier op volle toeren, we hebben ons naaiatelier vergroot en hebben kleine verbouwingswerken moeten doen. In ons naaiklasje kon je niet meer draaien of keren. Er werden cursussen opgestart voor kansloze vrouwen, zij krijgen bij ons een opleiding en kunnen in de toekomst samen een werkplaats organiseren. Op die manier kunnen zij in hun eigen levensonderhoud en dat van hun kinderen voorzien. Preventief werken, noemen wij het, want zo kunnen we voorkomen dat er weer meer kinderen op de straat sukkelen. Ook onze grootste meisjes krijgen een opleiding en er rollen mooie zaken onder die naaimachines vandaan. Kleine kindjes worden groot en ondertussen hebben we een afgestudeerde loodgieter, een universiteitsstudent Informatica en twee College-studenten die voor Wetenschappen gekozen hebben. Er werd een microlening gegeven aan een huisverlaatster, zodat zij samen met haar man, een kruidenierswinkeltje kon opstarten. In onze Pottenbakkerij in Gokharna verblijven inmiddels al 10 maanden vijf jongeren met een zwaar drugsverleden. Zij krijgen een jaar de kans om tot rust te komen en af te kicken van drugs en alcohol. De jongeren volgen ‘s ochtends alfabetisatie- en taalklassen in Shangrila Home en gaan ‘s middags naar de Pottenbakkerij waar zij mooie kleiproducten maken. Het is een meditatieve bezigheid en het is mooi om zien hoe zij er tot rust zijn gekomen. Na het jaar rehabilitatie kunnen zij een keuze maken wat ze verder met hun leven gaan doen. Wanneer een jong mens de kans krijgt zich te bezinnen onder serene omstandigheden, zich geen zorgen meer hoeft te maken of hij wel eten gaat hebben die dag en weet dat er mensen zijn waar ze kunnen op rekenen en hen geen valse beloftes voorspiegelt, wel, dan zie je dat hoopje ellende openbloeien tot een mooie mens. Het is haast niet voor te stellen dat ze amper een jaar geleden bij ons arriveerden als junkie en genoodzaakt door het straatleven moesten stelen om in leven te blijven. Wanneer ik de foto’s van hun aankomst vergelijk met hoe ze er nu uitzien... het is

30

echt niet te geloven. De achterdocht en angst in hun ogen heeft plaatsgemaakt voor een blik vol levensvreugde. Onze kleinste kinderen gaan allemaal nog even graag naar school. Het is mooi om zien hoe ze ‘s morgens keurig in rij naar school vertrekken. Iedereen ziet er piekfijn uit in dat verzorgde schooluniform, vooral de meisjes met die fleurige lichtblauwe strikken in dat mooie zwarte haar... Het is een feest op zich die blije gezichtjes ‘s namiddags weer naar huis te zien komen. Want voor deze kinderen is Shangrila Home nu ‘thuis’ geworden, zij die niets of niemand hadden hebben een veilig nestje gevonden waar niemand hen slaat, mishandelt, misbruikt... ze hebben er zelfrespect en eigenwaarde gekregen. Zij die eens anoniem en ongewenst waren hebben een thuis die ze kunnen delen met vele vriendjes. Dit alles zou nooit mogelijk kunnen zijn zonder de warme steun van onze Shangrila Home Vrienden in België en in Nederland. Het is dankzij uw immense inzet dat we deze kinderen en jongeren een goede toekomst kunnen geven. Kinderen zijn de toekomst van deze wereld. Uit naam van al onze Shangrila Home-bewonertjes spreek ik een hartelijke dank uit aan alle vrienden van De Brug voor uw fantastische steun. ‘Vele kruimels maken een brood’, las ik ooit ergens... klopt als een bus!!! Een hartelijke Namaste vanwege ons allemaal!! Correspondente: Lutgart Buyens

LISETTE DE BRUIJNE – Argentinië

18.12.03

Adres: DE BRUIJNE Lisette, Colegio Agrotechnico, nro 6, 3763 LOS JURIES, Santiago del Estero, Republica Argentina.

Hoe gaat het ginder in het verre België? De wintervakantie staat voor de deur. Hier hebben we al een echte zomer, november was vergelijkbaar met januari, t.t.z. temperaturen van rond de 40° C en ‘s nachts koelde het weinig af, het wilde maar niet regenen. In enkele dorpen moet men al drinkwater aanvoeren in vrachtwagens met tanks tot 20.000 liter. De natuurlijke vennen drogen uit, de buien bleven uit, en we hebben al hoge temperaturen. Dat maakt dat het te droog is om te zaaien... De zomer is hier normaal een regenseizoen, maar al jaren gaat men door met ontbossingen op grote schaal t.t.z. de natuurlijke begroeiing (monte) die in het begin van de vorige eeuw door de Engelsen werd gekapt om tannine te bekomen, en die in minderwaardige kwaliteit terug opschoot (er staan nauwelijks hoge bomen, enkel een sterk xerofitische begroeiing met vele stekels), wordt opnieuw systematisch gekapt. Niemand past de wet van de ontbossing toe (je dient franjes met natuurlijke begroeiing te laten). Die mentaliteitsverandering is moeilijk te bekomen: de grootgrondbezitter ziet alleen de onmiddellijke winst, en de gewone man ziet niet dat wat

31

hij nu verdient, snel zal verdwijnen. In Argentinië lijkt het politiek gezien iets beter te gaan. De president Néstor Kirchner, ‘pinguino’ zeggen de mensen omdat hij uit het zuiden van het land komt, is het vertrouwen aan het winnen van de mensen. Toch hebben we de laatste tijd een nieuwe devaluatie, de dollar werd duurder. Hij is opgeklommen tot zo’n 3,0 peso’s en komt van 2,70 – 2,80 peso’s. De levensmiddelen zijn opnieuw aan het stijgen. Opnieuw zijn er werklozen die de wegen afzetten om de aandacht op hun problemen te vestigen en geweld steekt de kop op. Hier in Los Juries is de situatie niet erg gemakkelijk, maar hoopvol. We hadden verkiezingen en er won een nieuwe figuur, een arts, Marcelo Barbur, afwachten maar. In het college begonnen we dit jaar met het eerste jaar van het ‘polimodal’. Er waren enkele lesuren die met het oud personeel niet konden gegeven worden, dan maar zo, met minder lesuren. Wanneer gaan die politiekers het onderwijs serieus nemen? Dit jaar waren er heel wat minder kinderen in het 7de studiejaar. Op internaat gaan op 12 jaar is niet gemakkelijk, vooral als je van het platteland komt. Je hebt tot dan in het algemeen weinig contact gehad met andere mensen, die niet tot de buren behoren. De kring is klein, de wereld groot. Ze kennen zeer dikwijls geen stenenvloer, vensters, een WC. Het is een grote verandering. Gelukkig konden we een droom waar maken. Zo konden we stromend water installeren met de hulp van de kinderen van de Sint Jozefschool van Heide. Uit de regenput konden we met de hulp van een pompje het water naar een reservoir leiden, vandaar naar twee kraantjes en voor het eerst hebben we drinkbaar water... We doen wel wat bleekwater in het water om het te onsmetten (dat is tegen de ‘beestjes’. Ook proberen we het lezen te bevorderen, we kochten kinderboeken aan. En vooral willen we de kinderen verantwoordelijkheid laten nemen, zo geven ze catechese aan hun medeleerlingen, en werken ze in de brigade tegen de hoge alcoholconsumptie, enz. Het is belangrijk dat ze dat doen, en het gaat goed. Met Caritas blijven we de kinderen tussen 2 en 10 jaar dagelijks een warme maaltijd geven in de gaarkeukens van de wijken, zo’n 500. Wanneer gaat er werk zijn voor hun ouders, zodat ze thuis kunnen eten ? Dit jaar wilden we ook een project met de gehandicapten opstarten, maar het gaat zeer moeilijk. Er is eerst een mentaliteitsverandering nodig. Op het bisdom hebben we geen nieuwe bisschop, en alles gaat moeizaam. En Caritas willen ze ook niet bijstaan, en dat zie ik niet zo goed in. Ze zeggen dat er zo al meer dan genoeg werk bestaat, dat is waar, maar niemand heeft aandacht voor zij die andere noden hebben, die zich op een andere wijze uitdrukken. Zo denk ik toch te blijven zoeken, een weg dient gevonden te worden. We begonnen met melk en etensmiddelen te geven aan de gehandicapte kinderen en ze te begeleiden naar het hospitaal... maar de weg is lang. Ik vraag jullie gebed om klaar te zien en als iemand een ideetje heeft, schrijf maar, we leren steeds bij, zeker van een wereld die gedeeltelijk ongekend is. Er dient een huis gevonden te worden, of bouwen, maar daar is een terrein voor nodig. Het is

32

waar dat het college tijd vraagt, maar ik wil de gehandicapten niet alleen laten. Het blijft een uitdaging. Met dit alles wil ik jullie danken voor de bijdrage die jullie laten geworden, daarmee maken we dromen waar. Zaaien hoop, die, als ‘t God belieft, zich zal omzetten in belangloze liefde, waar we oog hebben voor elkaar. Met dit briefje wens ik aan allen een zeer schoon Kerstfeest, dat Jezus in ieder hart moge geboren worden, en dat 2004 mag groeien in hoop en liefde. C o r r e s p o n d e n t e : K r i s t e l Ve r p o t e n

FREDDY DE GEYTERE – Guatemala

december 2003

Adres: DE GEYTERE Freddy, Casa Parroquial 12013, EL TUMBADOR, Guatemala, Central America.

Hierbij dank ik u hartelijk voor het vandaag ontvangen nummer en blij te lezen dat mijn aanvraag voor 2004 reeds gepubliceerd werd. Het is ook verheugend te zien dat bijna alle aanvragen gaat naar pedagogische en ‘anders validen projecten’, en zelfs verscheidene collega’s vervangen lekkende daken. Het bewijst dat we allemaal een beetje tweedehands te werk gaan, en dat gaat natuurlijk ook. Als ik lees dat Jef Lombart in India nog altijd les gaf op de grond, dan voel ik me écht verbonden met die man: in ons oude schooltje was het wel niet op de grond zitten, maar het leek er bijna op: we moesten dikwijls de ratten uit het toilet vissen, en vleermuizen hingen broederlijk naast elkaar in de kleine leslokaaltjes. Een paar maal viel zelfs een poes-op-jacht dwars door het rotte plafond. Wie had toen gedacht dat we van onze ex-leerlingen reeds verscheidene universitairen zouden hebben, een ervan wordt dit jaar advocaat. Lees ik het project van Henri Maes, dan voel ik goed de verschrikkelijke situatie aan waarin Congo verzeilde. Een zuster uit Kinshasa zei me eens ten tijde van Mobutu: ‘Sese Seko is verschrikkelijk corrupt, maar die erachter komen zijn niet veel beter’. Soms denk ik dat de strijd tegen de corruptie in alle ontwikkelingslanden de allereerste taak is, veel belangrijker nog dan veel leningen, die dan toch steevast in de zakken van de rijken verdwijnt en dan toch via het zwarte circuit weer in de rijke landen belanden. De leningen zelf moeten evenwel wél terugbetaald worden met de honger van de armen. Brief per brief voel je aan dat alle ontwikkelingslanden aan het zelfde bedje ziek zijn: het egoïsme van enkelen dat massa’s mensen naar de ellende drijft. En daar geen enkele ‘revolutie’ meer mogelijk is, verzandt alle contestatie in gewapende roversbenden, misschien een revolutie ‘sui generis’. ‘Links’ bestaat allang niet meer, enkel een rood geschilderd ‘rechts’, waarvan de lei-

33

ders dan ook steenrijk worden, zoals hier de zoon van nobelprijs Miguel Angel Asturias. Zelfs een gematigd ‘roze’ ecologische optie heeft blijkbaar een beetje op haar eigen start getrapt. De kinderen van de rijken lopen hier zelfs uitdagend rond met luxueuze T- shirts van Che Guevara, en de CCCP van Lenin. Zelfs hun symbolen hebben ze hen afgenomen. Oplossing in de arme landen: massaal naar de rijke landen trekken. Oplossing in de rijke landen: massaal de ingeweken armen inzetten op de smerigste plaatsen: riolen, vuilnisdienst, schotels wassen, ondergrondse bouwwerken, mijnen, en noem maar op. En zich blind staren op Ronaldo en Tiger Woods. Op 13.000.000 Guatemalteken leven er momenteel 1.500.000 in de USA. En op de 6.000.000 Salvadorianen zijn er dat zelfs 2.000.000. Nogal een succes nietwaar van de ‘globalisatie’? De andere optie is: stelen en moorden om zelf niet van honger te creperen. In Honduras en El Salvador hebben ze nu nieuwe wetten om de bendevorming tegen te gaan. Maar ze kunnen toch niet steeds opnieuw al die getatoeëerde amokmakers en moordenaars in de gevangenis blijven gooien. In Midden Amerika is dat op zichzelf reeds een leger van meer dan 80.000 man. Nu reeds gaan stemmen op onder de politiekers om de ‘maras’ (gewapende jeugdbendes) te reconverteren en in te schakelen in...de economie: maar...welke economie wanneer alles failliet is in het land? Het is de kwadratuur van de cirkel. Dat zal de regeringen ertoe dwingen een en ander te veranderen in de bestaande onrechtvaardige structuren. Maar voordien zullen ze blijven week na week 70 à 80 doden tellen in Midden Amerika. Zolang daar geen Belgische of Duitse toeristen bij zijn, is dat geen nieuws in Europa natuurlijk. Maar dat is op tien jaar tijd een regelrechte massamoord: 80.000 doden, méér dan in de burgeroorlogen destijds. En zou het in Afrika beter zijn ? Met deze nogal gewelddadige cijfers besluiten we hier het jaar écht een beetje in mineur: niemand ziet nog écht wáár andere kansen liggen, tenzij emigreren of stelen… In de loop van al die jaren heeft ‘men’ soms nogal ‘poer verschoten’ aan hetze aanvallen tegen kleine projecten van afgelegen paterkes, nonnekes, of ontwikkelingswerkers. Dat was ‘boter aan de galg’, bracht geen ‘diepere’ veranderingen teweeg, enzovoort. De Kerk had de boter opgegeten. Maar eigenaardig genoeg zijn vele fameuze critici, grote uitbuiters én revolutionairen, gevormd geweest in christelijke scholen, en zijn ze al eens verzorgd geweest in dito ziekenhuizen of dispensaria. Van Fidel Castro tot Anastasio Somoza, van Lumumba tot Mobuto, van Kabila tot Mugabe, of in positieve zin van Leopold Senghor tot Desmond Tutu, van Daniël Ortega tot Nelson Mandela. Als het merendeel onder hen uiteindelijk dictators of moordenaars van hun volk geworden zijn, dan is dat moeilijk op de rug van onderwijs of kerk te schuiven, maar wél van het feit dat ze achteraf sarcastisch hun eigen idealen hebben afgewimpeld. Het is geen kwestie van intellect, maar van overtuiging en intellectuele eerlijkheid.

34

Hartelijk dank voor de doorgedreven steun van De Brug aan zovele projecten die blijven geloven in de opvoeding en zorg voor mensen, in de brousse van India of Pakistan, met een schamele 100 kinderen, één enkel seminarie voor de indiaanse volkeren in Guatemala, of in een verloren bergdorp met een groep gehandicapten werken, in Nepal enkele kinderen potten leren bakken in plaats van in het drugcircuit te komen, of het groepje straatkinderen rehabiliteren in het post Idi Amin Uganda. Dát is intellectuele eerlijkheid. De kleine Albert Schweitzers, Pater Pire’s, of Teresa’s van Calcutta overal rond. Dank dat ook wij strootjes mogen zijn in dat grote dak dat miljoenen tegen de zure regen van het egoïsme behoedt. Dank aan ‘De Brug’, die daarvoor tussen ettelijke pintjes en koffiekransjes heen,...de brug slaan tussen ginder en hier. Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar. C o r r e s p o n d e n t e : K r i s Va n L a n d e g h e m

JAN ANTHONISSEN – Filippijnen

december 2003

Adres: Rev. Fr. ANTHONISSEN John, Catholic Mission, 3812 PUDTOL, APAYAO, Philippines.

Toen ik de 20ste augustus van de vlieger stapte hier was wet weer even wennen aan de hitte van hier, heel wat straffer dan die warme deugddoende zomerse dagen daar. In september heb ik al iemand gevonden die bereid was om met een paar helpers en een kettingzaag het bos in te trekken en hout te zagen voor het dak van onze nieuwe school. Het gebouw zelf wordt opgetrokken in cement met een hele vracht ijzer in zodat het tegen een serieuze aardbeving kan. Binnen een maand of vijf worden er hier verkiezingen gehouden: voor het land, voor de provincies en voor de gemeenten. Liefhebbers genoeg en ze hebben allemaal al ferm de verkiezingskoorts te pakken. Er wordt niet alleen met de ellebogen gewerkt, maar vooral de wapenhandelaars doen gouden zaken. Als zo een handelaar een politieker over de vloer krijgt is dat niet om een geweer te kopen, maar hij koopt er meteen minstens een stuk of tien: voor zijn eigen lijfwachten en om uit te delen aan de burgemeesters van zijn partij die er dan moeten voor zorgen dat hij een voldoende aantal stemmen binnenkrijgt in die gemeenten. Die iets van wapens kennen hier, weten dat ze degelijk schietgetuig maken bij FN in Herstal. Er zijn dan ook heel wat van die wapens in omloop. Ge ziet dus dat Louis Michel en zijn kompanen ook nog een goede cent verdienen aan de verkiezingen van hier. Noemen ze zoiets daar geen ontwikkelingshulp. Een mens geraakt hier aan veel gewoon en toch verschieten we soms nog een beetje.

35

Nu is er toch wel een gekende filmster zeker die tot in het tweede jaar middelbaar geraakt is en die zich nu kandidaat stelt voor president!!! En het is zelfs niet onmogelijk dat hij nog gekozen wordt ook. En zoiets is dan voor zes jaar. Moest het zo triestig niet zijn, een mens zou er nog een keer goed kunnen mee lachen. Mijn beste mensen, mijn gezondheid is nog opperbest. Ik wens hen hoop voor u allemaal hetzelfde; dat en een gebedje is alles at ik er kan aan doen. En natuurlijk een Zalig Kerstmis en al het beste voor het volgend jaar. Gisteren namiddag kreeg ik nr. 4 van jaargang 27 van de Brug. Ik ben er nog niet helemaal door. Ik schrijf maar dadelijk, dan geraakt dit briefje nog wel tot bij U als het niet teveel hindernissen tegenkomt onderweg. Je hebt aan de andere kant van dit briefje al kunnen lezen wat er hier zo al omgaat in de aanloop naar de kiezingen. En vanaf dat bericht uitkwam van die filmster die president wil worden, zijn er heel wat mensen die hun hart vasthouden. En wat moeilijk om te begrijpen is, is dat er een paar senatoren zijn waarvan de meeste mensen dachten tot hiertoe dat ze het beste voorhadden met het land die zo’n kandidatuur steunen. De private scholen in afgelegen plaatsen gelijk hier doen hun best om het hoofd boven water te houden. Het wordt er zeker niet gemakkelijker om, maar wij ploegen voort. Er zijn in Manila wel enkele heel goede private scholen waar alleen kinderen van multimiljonairs binnen geraken. Zij zijn de enigen die het dure schoolgeld kunnen betalen. De mensen die dan afstuderen in zo’n scholen zijn heel bekwame beroepsmensen. Maar zij kennen het land niet. Ze groeien op in een afgesloten wereld van rijkdom en zij doen niets als ze in leidende posities terechtkomen om er wat verandering in te brengen. Zij zijn absoluut niet sociaal bewogen. Die zogezegd goede scholen missen hun doel. Mijn beste wensen voor U allemaal en een dikke proficiat voor al uw succesvolle ondernemingen van dit voorbije jaar. Doe zo voort. God zegene U. Correspondent: Fons Elst

36

Kasverslag IN KAS OP 06/12/2002 PROJECTEN UITBETAALD (36 x 1295) Aernouts Alcober/Ehido Anthonissen Baptiste Bracke Buana Damen De Bruyne De Geytere De Pauw Dierckx Francken

Geudens Geuns Gotink Lombart Maes Moanda Peeters Pierre Y. Renders Samella Smeulders Swerts

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

2,48 4,96 5,00 7,44 8,00 10,00 11,00 12,00 12,39 12,50 14,87 15,00 20,00 24,79 25,00 30,00 32,00 35,00 40,00 50,00

= 62,00 = 317,44 = 20,00 = 275,28 = 8,00 = 50,00 = 11,00 = 12,00 = 681,45 = 137,50 = 193,31 = 495,00 = 40,00 = 644,54 = 275,00 = 1.290,00 = 64,00 = 175,00 = 240,00 = 1.250,00

EUR

1.936.294

BEF

-46.620,00 EUR Vandekeybus Jeanne Vandekeybus Julia Van Den Bergh Van De Velde Van Eeckhout Van Genechten Van Hooydonck Van Mol Verbeeck Vercraeye Verstraeten rstraete Vinckx

GIFTEN EN STORTINGEN 25 64 4 37 1 5 1 1 55 11 13 33 2 26 11 43 2 5 6 25

47.999,47

20.694,89 1 3 1 13 1 1 5 2 1 5 1 10 3 1 1 1 1 1 3 1

x 60,00 x 75,00 x 80,00 x 100,00 x 110,00 x 120,00 x 125,00 x 150,00 x 177,00 x 200,00 x 215,00 x 250,00 x 300,00 x 375,00 x 496,37 x 500,00 x 700,00 x 750,00 x 1.000,00 x 1.020,00

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

EUR

60,00 225,00 80,00 1.300,00 110,00 120,00 625,00 300,00 177,00 1.000,00 215,00 2.500,00 900,00 375,00 496,37 500,00 700,00 750,00 3.000,00 1.020,00

ACTIVITEITEN Solid Party Ontbijt aan bed Concert Raudales Solidariteitsmaal 2003 Open Tuinen

3.300,00 11.446,28 3.309,89 12.472,69 200,00

EUR EUR EUR EUR EUR

IN KAS OP 31/12/2003

52.803,22

EUR

2.130.077

BEF

37

Voorstellen nieuwe projecten voor 2004 Louis Damen – Brazilië Hoewel ik nu meer werk in België, nl. bij Wereldmissiehulp in Boechout, ga ik elk jaar voor een tweetal maanden naar Brazilië om daar de sociale projecten op te volgen en, zoals in het verleden, er nieuwe te starten. Daarom blijf ik steun vragen aan De Brug, hopende dat die me verder blijft steunen. Voor 2004 vraag ik dan: financiële steun voor de totale en radicale reformatie en heropbouw van een kliniek in verval, nl in Divisa Nova, op 45 km van Bandeira do Sul. In die kliniek komen dagelijks minstens 100 zieken op consultatie. De toestand van deze kliniek is erbarmelijk en wordt met sluiting bedreigd. Om dit te voorkomen richtte ik er reeds een nieuwe wasserij in opdat de staatsgezondheidsdienst niet tot sluiting zou overgaan. Het is een duur project, maar alle steun is te zoeken. Hopelijk kan De Brug mij helpen. Dankbaar voor de verleende steun in het verleden, durf ik op De Brug blijven rekenen. Cirilo De Pauw – Colombia Fundation of Stichting San Ezequel Moreno. Het is een stichting die aan ruim 150 kankerpatiënten hulp verleent, vooral met medicamenten, maar ook met voedsel. Het zijn mensen die geen toegang hebben tot ziekenhuizen. Het huis dat dienst doet als secretariaat, apotheek enz. is in erbarmelijke toestand. Als het regent loopt het water langs de muren. Graag zouden wij de apotheek, het voedselsalonnetje, de keuken en de achterkoer willen opknappen. Ook de waterleiding moet vernieuwd worden. Men schat de onkosten op 2.200 Euro. Alle bijdragen helpen. Vincent Dierckx – Cambodja In de noordwestelijke hoek van Cambodja is een hele streek (An Long Veng) zeer lang bezet gebleven door de Rode Khmers en er heerst nog veel miserie. De streek is ook moeizaam bereikbaar wegens bergen, wouden en slechte wegen. In de provincie Siem Reaf zorgt een van onze werkers, Sareta, voor de noden van de gehandicapten daar door de landmijnen. Hijzelf heeft zijn 2 benen verloren maar blijft verbeten zorgen voor zijn lotgenoten. Hij heeft een plan voorgesteld om 100 rolstoelen uit te delen aan dubbele amputaties. Een goede rolstoel kost $80. Hij heeft al een 20tal stoelen kunnen uitdelen en tracht nog geld te verzamelen voor de anderen. De rolstoelen worden bij ons zelf gemaakt.

38

Magda Geudens – Egypte Financieren van opleidingscursussen voor de kleuterleidsters (huur lokaal, aankoop didactisch materiaal voor bewegingsopvoeding bij kleuters, opvoedende spelen). Ondersteunen van de voedingsprogramma’s in 3 centra van ‘Dochters van Liefde’ (speciaal voor kinderen met rachitis). Van de 17 Orthodoxe schooltjes staan er nog 10 op de wachtlijst voor hulp (afdak, sanitair, kasinrichting). Naargelang de financiële mogelijkheden worden deze aangepakt. Opvolgen van ecologisch programma in Anfora en eventueel helpen aan de financiering van een hakselmachine. Jeannine Geuns – Pakistan Ook in het jaar 2004 hopen wij te mogen rekenen op de steun van de Brug om onze kinderen een kans op een betere toekomst te schenken. Sponsoring van onze kinderen blijft een grote noodzaak, omdat de meeste ouders van onze doelgroepen (lepra patiënten, vluchtelingen, gediscrimineerde religieuze groepen, sloppenbewoners) slechts een deel van de financiële last kunnen dragen en dus zonder onze en uw steun hun kind niet naar school zouden sturen. Vooral voor meisjes is dat een probleem en zonder onderwijs blijven de generaties ronddraaien in de vicieuze cirkel van armoedige levensomstandigheden, ziekte, gebrek aan onderwijs weer leidend naar slechte levensomstandigheden, ziekte, financiële problemen. Desalniettemin hebben wij ons voorgenomen om het komende schooljaar extra aandacht te besteden aan het innen van schoolgelden want de mensen moeten loskomen van hun afhankelijke mentaliteit willen ze uiteindelijk zelf vooruit komen in het leven. Nu de resultaten (die we natuurlijk nog meer gaan proberen te verbeteren) weer mogen gezien worden, hebben we een extra werktuig in handen om de ouders te overtuigen van het wijze van de beslissing om hun kinderen een goede opvoeding in onze school te geven en de noodzaak om daaraan een bijdrage te leveren. De directeur buigt zich alvast over het ontwikkelen van speelse tactieken om de schoolinkomsten de hoogte in te sturen, de resultaten achterna! Hugo Gotink – Congo Schoolpromotie in Luozi Twee lagere scholen: Ndwenga en Nkonka en de landbouwschool van Kimpungu hebben op mij een beroep gedaan om steun voor schoolbanken te maken voor hun nieuwe klaslokalen. Graag wil ik hierop ingaan. Ik heb inlichtingen genomen in een plaatselijke schrijnwerkeratelier, waar men voor 30 euro een schoolbank in elkaar wil timmeren: sterk, maar zonder luxe (vernis is hier niet nodig). Ondersteuning van twee mecaniekers: De twee stagiaires-mecaniekers Jean Pierre Mvuezolo en Pamuke Sumatra zou ik graag in hun tweede en laatste jaar willen verder ondersteunen voor wat betreft hun leergeld en restauratiekosten.

39

Louise Smeulders – Brazilië Nu we plaats hebben wil ik met mijn medewerkers beginnen met de grotere meisjes, straatkinderen te leren koken, handwerken enz. Daar hebben we natuurlijk gerief voor nodig, materiaal, voedingsmiddelen, enz. We willen ook beginnen met tenminste eenmaal per week een soep te maken voor de armen. Vandaag hielden we er reeds vergadering over en er zijn reeds vier vrouwen die willen helpen bij het kuisen en snijden van de groenten. We gaan ook beginnen met vijf uur per week les te geven aan een groep volwassenen die niet kunnen lezen of schrijven. Hiervoor moeten we nog gerief aankopen. Mag ik op uw hulp rekenen voor onze arme meisjes? Jean-Charles Swertz – Congo Tijdens de communiteitvergadering t.g.v. 4 maanden balans, is er ook gesproken over de hulp aan de zieken. Unaniem is mij gevraagd om aan ‘De Brug’ te schrijven om het project ‘Insuline en kleine kinderen’ weer voor een jaar te vernieuwen. Het project heeft een grote inpakt op de bevolking. De sanitaire toestand vermindert fel vanwege het gebrek aan goed voedsel, waardoor de kinderen vooral steeds maar minder weerstand hebben tegen de banale ziekten als griep, malaria, worminfecties en diarree. De Brug redt heel wat kinderen van een voortijdige dood. In afwachting van een positief antwoord, dankt de communiteit van Ngondi ‘De Brug’ voor de sociale hulp, die door haar wordt mogelijk gemaakt. Maurice Van Genechten – Burkina Faso Ik heb nu gekozen om een polyvalente zaal te bouwen in Dakoro en daarna een foyer in Sindou. De polyvalente zaal zal een grote zaal bevatten (zoals in Dori) maar ook één kleinere kamer als bibliotheek en nog een kamertje als verblijfplaats voor de verantwoordelijke. Dat brengt de kostprijs op 12.000 euro’s. De verlichting met zonnepanelen is een sterke verhoging van de nuttigheid van zo een zaal, maar ze worden gestolen en daarom twijfel ik daaromtrent nog. De ‘foyer’ en de kostprijs, daar heb ik geen ervaring van en de prijs hangt ook af van het aantal kamers dat men wil bouwen. Maar ik denk dat met 6.000 euro’s te kunnen bolwerken. Dit zijn de projecten voor het jaar 2004: de polyvalente zaal in Dakoro eerst en dan de ‘foyer’ in Sindou. Ik heb ook de verantwoordelijkheid voor de ‘foyer’ in Douna en voor de (re)organisatie van de bibliotheek in de ganse parochie (met zijn filialen in de colleges in vijf van de acht préfecturen). Dat maakt dus een goed, verenigd actieterrein voor de jongeren: infrastructuren in polyvalente zalen en foyers, bibliotheken, I.F.C.-beweging, catechese, contacten met leerkrachten en studenten, zoeken naar verantwoordelijken en medewerkers en regelmatig contact met de 8 préfecturen.

40

Marleen Verbeeck – Angola Ondersteuning van de nieuw opgerichte gehandicaptenvereniging in Huambo, centraal Angola: aankoop en reparatie van rolstoelen en krukken, schoolmaterialen, organisatie van cursussen informatica, Engels, schoenmakerij, e.d., stimulering van de gehandicaptensport. Angele Verstraete – Congo Aankoop van verbandstoffen Graag doe ik een nieuwe aanvraag voor de meest behoeftigen in het staatshospitaal. In dit ziekenhuis is er nog niets, van staatswege geen enkele hulpverlening. Onder de ca 70 gehospitaliseerde verlaten en verstoten patiënten, zijn er een vijftigtal met grote wonden, die veel verbandstoffen eisen. De gaaskompressen in katoen worden in grote pakken aangekocht en zijn zeer duur. De gebruikte zwachtels kunnen niet gerecupereerd worden. De aankoop van deze gaaskompressen bedraagt maandelijks 620 euro. Door de verzorging van deze patiënten kan veel lijden gelenigd worden. Allen zijn u zeer dankbaar. De voorstellen van de volgende personen stonden reeds vermeld in het boekje van oktober 2003: Jan Anthonissen – Filippijnen Bernadette Buana – Congo Freddy De Geytere – Guatemala Louis Francken – India Jef Lombart – India Auguste Moanda – Congo Tobias Samella – Malawi Jos Van Boxel – Uganda Ludo Van de Velde – Nicaragua Jan Van Eeckhout – Bolivië Jan Van Mol – Brazilië Dina Vinckx – India

Inge Bracke – Nepal Lisette De Bruijne – Argentinië Gani Ehido – Congo (voorheen project Alcober) Gerard Geyskens – Suriname Henri Maes – Congo Yolène Pierre – Haïti Valderrama – Filippijnen Jeanne Vandekeybus – Brazilië Lina Van den Bergh – Pauline Tounkara – Mali Fons Van Hooydonck – Haïti Jef Vercraeye – Colombia

Kerst en nieuwjaarswensen waren er ook van: Jan Van Eeckhout uit Bolivië Cirilo De Pauw uit Colombia Soeur Pauline uit Mali Jan Lens uit India Jef Lombart uit India Louis Francken uit India Fons Van Hooydonck uit Haïti

41

Wist je dat ... 6d e_ KAV Heide opgehouden heeft te bestaan? Bij de ontbinding van deze vereniging hebben zij 1.000 Euro aan ‘De Brug’ geschonken. Hartelijk dank voor deze geste.

• F.V.V. aan De Brug een bedrag schonk van 177 euro

• de familie Boot-Vis uit Essen, ter gelegenheid van hun ‘open tuinen’ aan de Brug een bedrag schonk van 200 euro.

•

S o l id _ Part y ,7

La

februari 2004

Parochiezaal Heide

Cu enta

✷s p e t t e r e n d e

covergroep!

✚

21 u.

✚

€ 7,00 [v.v.k. € 6,00]

✚

t.v.v. de Brug v.z.w.

info: debrugvzw.be

42

43