Buisenpost Jaargang 5, nr. 29 Buisenpost verschijnt 6 maal per jaar. Nieuwtjes en ideeën kunnen persoonlijk, via mail, post of telefoon worden aangeleverd. Ook verjaardagen van vrienden en vriendinnen meld je bij:
[email protected] *** Mail ook naar dit adres als je Buisenpost wilt ontvangen op een nieuw thuis of e-mailadres.
Verjaardagen en jubilea 03 - 10 Renė 25 - 10 Martha + Ria 30 - 10 Ko 13 - 11 Yvonne
Misintenties
2 november (Allerzielen) Opa en oma Buis en Nicoline
Verjaardag Ko Ik vier mijn verjaardag op 30 oktober alleen overdag in verband met afterparty reunie. Zelf ben ik gewoon te werk maar Nel is thuis. Groeten Ko Deze zomer zijn ome Tinus een zwager van oma Buis en tante Marie, een zus van oma overleden. Ome Klaas, de jongste broer van oma is nog als enige van de familie Redeker over.
15-09-2009
VERSLAG VAN DE FAMILIEFIETSDAG
Ondanks de slechte weersberichten gingen we vol goede moed naar Motel Akersloot om daar met koffie en gebak te beginnen. Ria had deze keer de route bepaald en dat was de duin en strandwal route met knooppunten. Ben had hier mooie gesealde kaartjes voor gemaakt zodat iedereen het vast kon maken aan het stuur met een tyrib. Rond 12 uur stapten we op de fiets richting Uitgeest en verder richting de duinen van Heemskerk, Castricum en Bakkum. Onderweg een paar keer snoepjes pauze en onderweg zagen we zomaar een paar mooie boomstammen om te zitten en waar we met z'n allen lekker in de zon konden picknicken. In Castricum zijn we nog even het bezoekerscentrum in gegaan en dat is altijd leuk om te bekijken Verder zijn we via het Duin en Bos complex bij Bakkum doorgereden naar Limmen. Onderweg had Cor een lekke band,wat onder veel belangstelling werd geplakt. Via Limmen gingen we naar de kapel het Putje in Heiloo. Dat is een bedevaartplaats. Ondertussen hadden de mannen trek gekregen in een biertje en de dames in een borreltje. Nel en Ben gingen door want die hadden „s avonds nog een buurtbarbeque. Wij gingen naar kwartje koffie. om wat te drinken. Na een uurtje stapten we weer met een rozige kop op de fiets richting Akersloot voor het diner wat we „s morgens al hadden gereserveerd. We hebben heerlijk gegeten en gingen rond 21.00 uur weer richting huis. Het was een mooie en gezellige dag. En heel relaxed. Groeten van Jos en Martha
Hier weer een berichtje van ons uit Borneo. Gisteren zijn we in Kota Kinabalu (Sabah) aangekomen na een aantal intensieve, maar ook mooie dagen in Mulu NP. Mulu NP is prachtig, met het vliegtuig(je) land je midden tussen de groene berghellingen en kalkstenen rotswanden. We hebben er een paar enorme grotten bezocht en er de dagelijkse uittocht van miljoenen vleermuizen gezien. Heel bijzonder. Verder hebben we de zware wandeltocht naar de Pinnacles gelopen, een tocht van 2,4 km naar een hoogte van 1175 meter en weer terug. De laatste 400 meter is echt serieus klimwerk met handen en voeten (en zonder zekeringen of i.d.). Maar we hebben de top gehaald! Het uitzicht was super. De afdaling was het zwaarste. Elke stap moest je geconcentreerd nemen, de volledige 2,4 km, alles was glad. Een paar keer gevallen, onze benen zitten onder de schrammen en blauwe plekken, en mijn korte broek is van onder tot boven gescheurd. Nu nog steeds spierpijn, toch was het de moeite waard en we zijn trots dat we de top (en de weg terug) hebben gehaald! Verder gaat het alles goed. Nog steeds mooi weer en lekker eten. Vandaag hebben we accommodatie geregeld voor Kinabalu NP waar we morgen naar toe gaan, en een tour van 3 dagen langs de Kinabatangang-rivier. Daarna is de planning dat we een paar dagen gaan snorkelen bij Semporna/Sipidan, en dan is het einde van de reis helaas alweer in zicht... Groeten, Sandra en Susan Hier in Semporna is niet veel te doen Alles goed? Met ons wel. Onze reis verloopt prima. We hebben nu even een ochtendje niks, begin van de middag vertrekken naar het eilandje Mabul om ca. anderhalve dag te snorkelen. Hier in Semporna is niet veel te doen, dus maar even internetten. De afgelopen dagen hebben we een tour gedaan bij de Kinabatangang-rivier. Was zeer de moeite waard. Veel wildlife gezien, o.a. verschillende soorten apen, vogels en lizzards. Bijzonder was vooral een kudde olifanten, die we op de valreep van een boottochtje, vlak voordat het donker werd, hoorden. Alle bootjes met toeristen die op dat moment op het water waren, meerden aan om de kudde te gaan bekijken, met als gevolg een groep van ca. 50 mensen die telkens een stapje dichterbij de olifanten liepen. Tot op een gegeven moment een olifant zich omdraaide, begon de tetteren, met z'n oren ging flapperen en in beweging kwam richting ons. Iemand zei: 'RUN!' Dus iedereen draaide zich natuurlijk direct om en begon te rennen alsof z'n leven er van afhing.. Tot iemand weer zei: 'Calm down'. Dat was wel even spannend! Iedereen was daarna helemaal hyper en lacherig. Andere spannende dingen die we meemaken, hebben vooral te maken met ongedierte... Af en toe een grote kakkerlak (1 op m'n hand!), en een paar Engelsen in een huisje naast ons werden gisteren wakker tussen duizenden mieren! Desondanks vermaken we ons nog steeds. Overmorgen vliegen we terug naar Kota Kinabalu waarvandaan we twee dagen later naar huis vliegen. Tot ziens! Groeten, Sandra en Susan NIEUWE WONING Het zoeken naar een huisje in Hoorn liep helaas nogal moeizaam, maar het lange wachten heeft nu dan eindelijk zijn vruchten afgeworpen. Een kennis van mijn moeder kwam er afgelopen zaterdag mee, dat zij en haar man nog een appartementje leeg hadden staan in de binnenstad van de mooie havenstad. Maandag 14 september zijn we samen gaan kijken en ik was direct verkocht. Die avond nog zijn alle papieren getekend, dus zal ik per 1 oktober aan de Kerkstraat in Hoorn gaan wonen. Mijn adres per 1 oktober 2009 zal zijn: Thessa Dekker Kerkstraat 7 1621 CW Hoorn 06-53616068 Groetjes Thessa
Wij wonen nu bijna twee maanden in Curacao en zijn hier al aardig gewend. Ons huis bevalt heel goed en we hebben een mooie tuin met een zwembad (!). Erg lekker, want het is hier behoorlijk warm. Het schijnt nu ongeveer de heetste tijd van het jaar te zijn, alhoewel de meningen daarover verschillen. In ieder geval hebben we nu temperaturen van zo'n 34 graden in de schaduw en een hoge luchtvochtigheid. Gelukkig waait het tot nu toe nog elke dag en ligt onze veranda goed op de wind. Het werk bevalt ook goed. Monica is al lekker aan de slag op de Nederlandse Vertegenwoordiging waar ze de onderwerpen 'goed bestuur' en 'onderwijs- en jongerenbeleid' in haar pakket heeft. Ouderschapsverlof vinden ze hier wel een beetje vreemd, maar het parttime werken gaat prima. Ravi is ondertussen ook geïnstalleerd. Het was even wachten op de container met onze spullen, maar nu alles is aangesloten, is hij ook weer aan het werk. Tot nu toe met Nederlandse klanten, dus het is wel even wennen aan het tijdverschil van 6 uur. Met Asha gaat ook alles goed, ze groeit snel en kan al goed lachen. Van de warmte lijkt ze weinig last te hebben, alleen de muggen vinden haar erg lekker. Ze heeft dan ook twee klamboes, één boven haar ledikant en één boven haar box. Haar eerste bezoek aan het consultatiebureau hier zit er al op en daar bleek ook alles goed met haar te gaan. We houden een weblog bij met onze belevenissen, maar om te voorkomen dat vreemden gaan meekijken hebben we hier een beveiliging op zitten. Vind je het leuk om af en toe te kijken hoe het ons hier vergaat, stuur dan even een mailtje naar
[email protected], dan krijg je een persoonlijkfwachtwoord. Groetjes vanuit zonnig Willemstad van Monica, Ravi en Asha Ziektebed Het waren 2 hele mooie maanden voor me. Op vakantie in Italië brak ik op ongelukkige wijze mijn middenhandsbeentje. Gelukkig werd dit in het begin niet gezien door de huisartsenpost (die dacht dat het een kneuzing was), waardoor ik de eerste 2 weken heb rondgelopen met een verbandje. Hierna nog wel 4 weken met gips om m‟n arm, heel jammer met kermis en school enzo. Gelukkig mocht dit er vrijdag 28 augustus weer vanaf, een genot om beide handen weer te kunnen gebruiken. Spijtig genoeg ben ik slechts een week pijnvrij geweest. De donderdag nadat het gips eraf mocht, voelde ik in de avond een flinke pijn in mijn buik. De dag erna toch maar naar de huisarts, en diezelfde avond nog geopereerd aan een blinde darmontsteking. Nu, een ruime week later, ga ik eindelijk weer naar school maar sporten of andere vormen van activiteit zitten er spijtig genoeg niet in. Ik wacht het af, maar ik hoop dat ik voor oktober weer pijnvrij ben. Arjan
PUZZELOPLOSSING Buisenpost 28
HORIZONTAAL 1 Ouderloos kind 2 Lokmiddel 3 Meisjesnaam 4 Plaats in Duitsland VERTICAAL 1 Dans 2 Dans 3 Dans 4 Dans
1
2
3
4
1
W
W
W
W
(spreek uit wees)
2
A
A
A
A
(spreek uit aas)
3
L
L
L
L
(spreek uit ellen)
4
S
S
S
S
(spreek uit essen)
Hier weer een teken van leven uit het hete Burkina. In Banfora hebben we leuke tochten gemaakt op de scooter naar berggebieden en watervallen, erg leuk crossen door de rijstvelden en suikerriet. Zondag nog een dagje in Bobo, leuke oude stad met mooie oude moskee. Maandag zijn we naar Dori vertrokken, in de Sahel, wat een tocht… Eerst nog snel geld gehaald in Ouaga en toen overgestapt op de gammele bus met vrieskist, fietsen en scooters op het dak. Was echt ongelofelijk heet en we voelden ons allebei niet echt optimaal. Na paar uur wachten, nadat de motor was gerepareerd , en we een paar keer tevergeefs waren aangeduwd, vertrokken we. Ronald nam inmiddels de buitentemperatuur over en stopte zelfs met zweten, dus foute boel. Kunstmatig proberen te koelen met water en natte zakdoek. Na een paar uur hobbelen met escorte van 2 agenten, door het donker en inmiddels regen en onweer kwamen we in Dori. Daar wachten op een taxi, oftewel een ezelkar die ons naar het hotel bracht. Poging tot slapen, en gisteren uitgerust de hele dag, Ronald koorts en Annelieke aan de race, een mooiere dag kun je je niet wensen ! welkom in de Sahel ! Maar vandaag gaat het weer veel beter en hebben net Dori City bekeken, oude deel en markt en veemarkt, wel indrukwekkend. Dori is een grote zandbak met schijnbaar meer koeien en geiten dan mensen. Morgen gaan we met een dikke auto door de Sahel touren 2 dagen, en dan eindigen we in Djibo vanwaar we naar Mali gaan. Timboektoe zit r waarschijnlijk niet in, dat is iets te veel van het goede. Nu lekker couscous met cola lunchen ! X les amies blanches
Jawel we zitten nu in Ougadougou, echt belachelijk warm hier, heel anders dan Ghana. We moeten wel nog even wennen aan het frans en vooral het accent. Maar mensen zijn ook erg vriendelijk. gisteren beetje uitgerust want we waren allebei een beetje gaar en te weinig gedronken. s avonds naar een geweldige film in een openlucht cinema geweest, getiteld “Amour maternel”, dan weet je het wel. het weerlichtte al de hele tijd in de verte en kwam steeds dichterbij en na een uur film liep iedereen weg want het ging regenen, we zagen een enorme rode gloed, we zijn de bioscoop uitgerend, het plein er omheen was veranderd in 1 grote rode stofstorm, echt keiharde windvlagen en alles vloog weg. Toen zijn we een soort restaurantje ingerend, waar meer mensen schuilden. Rood stof vloog door de hele ruimte en al gauw viel het licht uit. het gebouw bestond uit een open muurtje van een halve meter hoog en daarboven een rieten muur, voor zover je dat muur kunt noemen en een golfplatendak. Storm en daarna enorme plensbui, dus dat was best angstig. bij het gebouw naast ons waaide het golfplatendak eraf. Na een half uur werd het minder gelukkig, het koelde wel 15 graden af, heerlijk. En dit schijnt bij elke bui zo te gaan, dus dat kan leuk worden, maar nu weten we dat we op tijd ergens in een solide gebouw moeten zitten! vanmorgen overigens heerlijk met croissants ontbeten, toch fijn die franse invloed! Morgen gaan we met de bus naar Banfora, waar mooie rotsformaties en watervallen zijn. Hiken met rugzak is geen optie, echt veel te warm, in de schaduw is het om 11 uur al 39 graden. zo lekker douchen en dan op zoek naar couscous! xx Annelieke en Ronaldo
Uitstapje naar ‘Festival Gronalia” in Grodzisk in Polen. Op uitnodiging van de gemeente daar waren we gevraagd om daar te komen dansen. We gingen met 34 personen met de bus van Alfa tours, en we vertokken op woensdag 5 Aug. Om zeven uur in de ochtend richting Berlijn en kwamen daar rond half 4 aan. We gingen even wat wandelen en wat bekijken, en sliepen de eerste nacht in Berlijn in een hotel waar we de volgende ochtend onze reis voortzetten richting Polen. Rond 14.00 uur zijn we bij ons hotel in Grodzisk. “Behapowiek”. Een grote verrassing, het eenvoudige hotel blijkt pas nieuw gebouwd, er is zelf een sauna ,zwembad , en bubbelbad en koude plons. We krijgen een lunch aangeboden en daarna een eindje wandelen richting het centrum, op zoek naar een pin. Monika Hamrol is onze gids/ tolk”loods”.een studente cultuurgeschiedenis die dolblij is met deze stage. Ze was kennelijk nog niet zo op de hoogte met pinnen. Maar , na informatie bij een bank, kwamen we er toch uit. Na een ijsje, wat een klandizie opeens!!! Terug naar het hotel, waar we een Diner kregen. Vrijdag 7aug. Na het ontbijt kunnen we rustig ons kostuum aantrekken. Om 11.30 wordt er een delegatie van elke deelnemende groep verwacht op het gemeentehuis. De andere buitenlandse, deelnemende groepen uit Baskenland, Tsjechie en Slowakije en nog vier groepen uit Polen zijn ook aanwezig. We werden ontvangen in een oude raadzaal uit het einde van de 19e eeuw. Er is gelukkig een tolk aanwezig. De burgermeester vertelt ons o.a dat deze oude raadzaal nog nooit zo‟n illuster, cultureel gezelschap heeft gehuisvest. Hij geeft ons informatie over zijn stad en hoopt dat wij thuis onze landgenoten zullen aansporen een bezoek aan deze stad te brengen. Na nog wat fotosessies gaan we op weg naar Nowy Tomysl. We krijgen een rondleiding door het Wilgentenemuseum. Het is er heerlijk koel binnen,de temperatuurbuiten begint al flink op te lopen. Na de lunch gaan we in optocht met alle groepennaar het plein van de stad. Er volgt een eerste optreden in de blakende zon (40 graden ) Maar door een wisseling mogen we gelukkig als eerste. Onze presentatie werd in het pools gedaan waarmee we t publiek verraste. Zaterdag 8 aug. Weer een rustige dag om 12.00 uur een korte optreden bij de supermarkt . eerst weer een optocht door de straten, door een redelijke nieuwe wijk met flatgebouwen. Hierna gaan we naar de Oude Markt om met alle groepen het op en af te oefenen voor s”avonds. Allen komen daarna lunchen bij „ons‟ hotel. Om half zes begint de optocht met alle groepen vanaf het plein in de stad naar de oude markt En wat komen we keurig in het gelid op, begeleid door een Tsjechisch gezongen lied. We zijn als tweede aan de beurt. Als we, tijdens ons optreden, het poolse lied “szla dzieweckza zingen, is het publiek wild enthousiast en zingt uitbundig mee. Na afloop nog allemaal op het podium gevraagd. We luisteren braaf naar alles wat er, in het Pools, gezegd wordt en klappen mee als anderen klappen. Opeens horen we Holladii waarop alle aanwezigen gaan staan en ons uitbundig toejuichen. We begrijpen dat we een prijs hebben gewonnen en zijn uitzinnig enthousiast. De publieksprijs!!!! Wat een succes. Natuurlijk gaan we „s avonds een feestje vieren. Ook leren we de Poolse versie van zakdoekje leggen. Rond 1 uur de bus weer in en naar het hotel( wat mooi dat we met een bus zijn) Bij ons hotel nog ff een afzakkertje om de overwinning te vieren. Zondag 9 aug. Het is toch goed toeven in Polen. Weer rustig de tijd om te ontbijten. Monika komt ons ophalen en krijgt als dank voor haar inzet deze dagen onze DVD gewikkeld in een boerenzakdoek met een klompje delftsblauwe klompjes met een molentje. Om 11 uur worden we in Ujazd verwacht, dit voor een mooie rondrit door het landelijke Polen. Op de plek van bestemming blijkt er een oude spoorrails te liggen. Hierop staat een oude fiat 126, een fiat polski met daar achter een wagonnetje. De andere richting op staan 2 vliegende Hollanderkarretjes, en konden we ons lekker uit leven. Na de lunch moesten we weer optreden in Wielichowo, weer in optocht met de andere groepen. En wat is er veel publiek in zo‟n klein plaatsje. Wat een geweldig publiek , als we weer het Poolse lied gaan zingen. Nog deze avond ook weer mooi aanzitten, nog lekker buiten. Velen blijken opeens nog een flesje op de kamer te hebben of nootjes. Maandag 10 aug. gaan we weer richting Berlijn waar we nog een overnachting doen, en maken nog een mooie boottocht in Potsdam, 30 km voor Berlijn ook een prachtige plaats! Dinsdag. 11aug vertrekken we om 8 uur richting Nederland , waar we om half 7 weer thuis zijn .
Nel
Afscheidsfeest van Cor Wognum 22-8-2009 Zaterdagmiddag om 15.00 uur staat er een Cadillac bij ons op de Oosteinderweg voor de deur Een grote verrassing was het dat Piet Admiraal en zijn vrouw Ria en alle andere (oud)collega‟s voor het huis stonden. Ton en Petra Brandhoff waren er ook bij. Als alles goed was gegaan en ik geen lichamelijke ongemakken had gehad zou ik op 13 augustus 2009, 25 in dienst zijn geweest bij Ton Brandhoff. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn en in februari ben ik gestopt met werken. Dat was net een half jaar te vroeg voor een feestje en ik had al nergens meer op gerekend en er ook niet aan gedacht, ook nog niet toen Tiny zaterdagmiddag zei: “Doe even je knappe kleren aan want de kinderen komen straks met een verrassing voor je verjaardag”. Dus het was echt een grote verrassing dat iedereen voor de deur stond en een feestje voor mij in petto hadden. Tiny en ik mochten achter in de Cadillac plaatsnemen bij Piet en Ria. De rit ging door Wognum richting Spanbroek en later Hoogwoud naar de Koningspade naar het huis van Frank Appel, dat huis is ingericht als “Controversy Farm” en er staan allerlei voertuigen om en in het huis. Daar aangekomen kwam nog een grote verrassing, daar stonden onze kinderen al te wachten. Ik vond het wel heel leuk dat die ook waren uitgenodigd. We kregen daar een rondleiding van Annie Konijn uit Wognum, die vertelde hoe het allemaal begonnen is. Van een moter in de kamer tot een vliegtuig op een wals in de achtertuin. Na een klein uurtje was er een pauze en stond er een drankje en een hapje, wat ons zeer goed smaakte. Na de pauze hebben we naar een film zitten kijken waarop te zien was dat Frank Appel en zijn vrouw op de televisie waren in verschillende programma‟s zoals “De stoel” en “Man bijt hond”. Daarna reden we terug naar Nibbixwoud waar achter het huis van Ton en Petra alles al klaargezet was voor de voortzetting van de middag. Bij een borreltje en een hapje was er nog een kleine toespraak van Ton, en van Kevin kreeg ik namens alle collega‟s nog een mooie plantenbak, en ik had ook al een dinerbon van ze gehad. Daarna stond er een buffet klaar in de kamer, dat alles was neergezet door catering bedrijf “Jean le Jean” en konden we met zijn allen gaan eten. Ook Petra‟s vader en moeder waren aan komen schuiven. Die hoorden er natuurlijk ook een beetje bij want daar begon het allemaal, daar heb ik ongeveer 11½ jaar gewerkt en na dat Ton ermee verder ging daar nog een kleine 13 jaar . Na het eten wat ons heerlijk smaakte gingen we verder met de borrel en werd het een gezellige avond.
