Edishon number 2, oktober E korant aki ta un publikashon pa personal di De SGR-Groep

Kontenido 2 & 3

Edishon number 2, oktober 2010 - E korant aki ta un publikashon pa personal di De SGR-Groep



• Veranderingen in de organisatie • Cursus Sensorische Informatie– verwerking • Kennismaking met Martha Atienzo • COP gaat commercieel! • Nieuws van Revalidatie

4 & 5

• • • • •

6 & 7

• Despedida di direktor Ed Eleonora • Portrèt di hubileo • Afscheidsinterview Farida Vanenburg • Ondertekening zorgcontracten

8

• Kulturismo 2010

Kas 28 na Westpunt Wega di energia Stagiair Cosette Marchena Afscheidsinterview Esther Delfina Richtlijn diagnostiek Cerebrale Parese

Cliëntenraad Verriet ta un hecho!

Sportdag Pasadia

Ouders en hun kinderen doen samen mee aan een estafetteloop.

voor herhaling vatbaar Er werd fanatiek gesport op 12 september jl., door cliëntjes van Pasadia maar ook door hun ouders en andere familieleden die waren

meegekomen. De organisatoren Jermain Kerman en Anouk Voorhorst, beiden werkzaam bij BBO, kijken terug op een geslaagd evenement.

Therapeuten , groepsleiding en kinderen van Pasadia bij de trampoline, gesponsord door MNO.

De kinderen van Pasadia krijgen nu al ruim een jaar lang wekelijks groepstherapie van fysiotherapeut Jermain Kerman en ergotherapeute Anouk Voorhorst, om hun motorische ontwikkeling te helpen stimuleren. Doel van de sportdag was om aan de ouders van Pasadiacliëntjes te laten zien waar hun kinderen al een jaar lang mee bezig zijn en ze te stimuleren om ook thuis met hun kinderen dit soort oefeningen te doen. De ouders werden uitgenodigd om mee te doen tijdens evenwichtsoefeningen en het doorlopen van een parcours met obstakels. Er werd ook estafette gelopen, met ringen die zo snel mogelijk van de ene naar de andere kant toe moesten, natuurlijk nadat de nodige hobbels waren genomen. De dag werd afgesloten met een estafetteloop, waarin de ouders het

tegen elkaar opnamen. Na afloop van de sportdag gingen ouders en kinderen moe maar tevreden naar huis, de kinderen allemaal getooid met een prachtige medaille, als aandenken aan deze dag.

Apresiabel kolega, Un di e tópikonan den e Entre Otro aki ta e kambionan den organisashon di Fundashon Verriet i ta riba esei mi ke elaborá den e kolumna aki. Desde 1 di sèptèmber 2010 e dos sektornan Wonen ku Dagbesteding ta kai bou di direkshon di un manager, Tineke Alberts. Wonen i Dagbesteding ta haña sosten di un Projectbureau ku ta fasilitá tur e proyektonan di mehorashon i inovashon na Fundashon Verriet. E Projectbureau ta wòrdu formá dor di Minouche Nicolaas i Tito Rosalia. Na e momentunan aki deliberashonnan ta kanando tokante futuro di SPD i BBO i posiblemente lo uni nan dos. Meta di e posibel union aki ta ku nos ke redusí e diferensha entre klientenan ku ta bishitando nos sentronan òf ta bibando den nos kasnan i e klientenan ku ketu bai ta riba listanan

Jermain en Anouk kijken tevreden terug op de sportdag. Jermain: “De ouders vonden het erg informatief en hebben, samen met hun kinderen, genoten van de activiteiten.” Aan de sportdag werd bijgedragen door MNO, die de huur van een bouncer mogelijk had gemaakt. En dankzij MNO beschikt Pasadia nu over een prachtige nieuwe trampoline. De medailles zijn verzorgd door Fundashon Pro Kuido. Het is de bedoeling om van deze sportdag een jaarlijks evenement te maken.

di espera. Miéntras e klientenan ku a haña un lugá den un sentro òf kas ta risibiendo tur sorto di kuido, esunnan ku no a haña lugá ainda no ta risibiendo ningun sorto di kuido. Nos tur sa kiko esaki por kousa den bida di famianan na momentu ku nan mes mester kuida e yu ku un limitashon, sin speransa ku e situashon aki lo por kambia den futuro serkano. Pa kambia e situashon aki i pa por ofresé e hendenan riba lista di espera algun forma di kuido, nos a yega na un akuerdo ku BZV pa kuminsá ku e siguiente kuater aktividatnan èkstra: • Ekspandé kuido ambulante: e kuido ku no ta tuma lugá den nos sentronan di Dagbesteding òf kasnan, pero na kas di e kliente òf na un otro sitio. Nos ta ekstendiendo SPD ku dos i mei trahadó nobo. Esei ta duna nan mas posibilidat pa por yuda klientenan na kas.

Despues di basta preparashon, awor si a yega e momentu ku Fundashon Verriet tin un Cliëntenraad òf hunta ofisial di kliente. Na total nuebe kliente di kasnan Jos Wouter, Kirindongo Abou i Noord Zapateer a tuma asiento den e hunta, komo representante di tur e klientenan den e kasnan aki. E meta di e hunta ta, pa habitantenan di e kasnan aki por informá gerensia di SGR-Groep i maneho di Fundashon Verriet tokante kos ku nan lo ke kambia òf realisá pa habitantenan di e kasnan aki. E idea ta pa e hunta reuní ku gerensia di SGR-Groep kada seis luna. Chantal Coronel ta e persona ken a guia forma­shon di e hunta aki, komo lider di e proyekto. Awor ku e hunta a ser forma, Chantal su ròl a kaba i lo e pasa guia di e hunta den man di e lidernan di e kasnan enbolbí. Chantal Coronel: “Nos ta masha kontentu ku nos a haña lidernan di e tres kasnan aki dispuesto pa guia e proseso aki. Mirando e hecho ku partisipantenan den e hunta tur ta kliente ku ta funshoná riba un nivel mediano te haltu, e guia aki ta nesesario. Miembronan di e hunta tur lo risibí training pa siña kon un reunion ta bai i kiko nan mester hasi. Debí na e hecho ku ningun di e habitantenan no ta lesa, e reunionnan lo wòrdu organisá a base di informashon verbal i e lidernan lo pone e notulonan riba papel. Pa yuda e partisipantenan komprondé tur kos bon, lo tin koperashon ku un logopedista, ken lo prepará “picto” (pictogram) di e tópikonan ku lo wòrdu diskutí durante e reunionnan.” E reunionnan lo tuma lugá den wikènt, kada bes den un otro kas. Dia 16 di òktober miembronan di e hunta lo reuní pa promé biaha, pa sera konosí ku otro i pa inventarisá e puntonan ku nan ke diskutí. Despues di esei, nan lo sigui reuní regularmente.

• Tuma 10 kliente mas den kuido (na Wonen i Dagbesteding) ken ta registrá komo mas urgente riba e lista di espera. Entrante dia 1 di yanüari 2011 nos lo akomodá e klientenan nobo aki na Huize Shalom na Muizenberg. Pa por brinda e kuido èkstra den wikènt SGR-Groep lo bai hasi uso di trahadónan nobo i di e flex pool. Pa por ekstendé e kuido den sentronan di Dagbesteding parti atardi, nos ta trahando riba posibilidatnan pa funshoná ku mas efisiensia, oumentando koperashon entre e personal di loke ántes tabata Dagbesteding i Wonen.

• Introdusí kuido den wikènt pa 24 persona, segun e konsepto di Vila Helena durante djasabra i djadumingu, entre 9 or i 5 or. Esaki lo tuma lugá entrante 1 novèmber 2010.

Nos ta realisá nos mes ku e desaroyonan aki lo por trese kambionan den trabou pa boso. Pero finalmente, e motibu pa tur esaki ta e hecho ku nos ke ofresé famianan riba lista di espera un solushon pa e situashon di desesperashon den kua nan ta hañando nan mes. Mi ta apelá riba kada un di boso pa kooperá di un manera positivo i konstruktivo, pa huntu nos lo por ofresé mas famia ku un persona limitá un alivio.

• Introdusí verlengde dagopvang pa 15 persona ku por keda te 6 or di atardi serka nos (entrante 1 novèmber 2010).

Henk Kamsteeg, Direktor

Veranderingen in de organisatie van de SGR-Groep In dit artikel gaan wij in op de meest recente aanpassingen binnen de organisatie van de SGR-Groep. Het gaat om veranderingen op twee niveaus: aan de top, dus binnen de Raad van Bestuur, en binnen de organisatie van Fundashon Verriet. Veranderingen Raad van Bestuur Sinds het vertrek van directeur Ed Eleonora in juni 2010 wordt de SGR-Groep niet langer geleid door drie, maar door twee directeuren: Henk Kamsteeg, tevens de nieuwe algemeen directeur, en Tonnie Rossen. Henk Kamsteeg heeft, naast de algemene leiding van de SGR-Groep, als aandachtsgebieden Fundashon Verriet, Revalidatiecentrum Curaçao, COP, Fundashon Sonrisa (tot 1 januari 2011) en HRM. Directeur Tonnie Rossen is verantwoordelijk voor de financiën, de beheerstaken - waaronder (nieuwbouw)projecten - en ICT. Daarnaast zit Henk Kamsteeg in het bestuur van de Stichting Federatie Zorginstellingen Curaçao. Fundashon Sonrisa, die sinds mei 2009 onder de bestuurlijke leiding van de SGR-Groep valt, gaat zeer waarschijnlijk vanaf 1 januari 2011 onderdeel uitmaken van de lokale overkoepelende GGZ-organisatie (Geestelijke Gezondheidszorg). Veranderingen organisatie Fundashon Verriet Om tot een meer uniform zorgproduct te komen, waarbij de beschikbare mensen en middelen zo efficiënt mogelijk ingezet worden, is er voor gekozen om de zorgtaken binnen Fundashon Verriet in één organisatorische eenheid onder te brengen. Dit in plaats van de oude organisatie, met de aparte sectoren Wonen en Dagbesteding. De stichting staat daarom sinds kort onder leiding van één manager Fundashon Verriet (FV). Dit is Tineke Alberts. Zij is verantwoordelijk voor zowel Wonen als Dagbesteding. De manager FV valt direct onder de Raad van Bestuur (de directie) en geeft leiding aan in totaal twaalf unitleiders. Unitleiders De twaalf unitleiders hebben ieder de dagelijkse leiding over een zorgunit. Zij functioneren zeer zelfstandig. Dit past in de visie van de SGR-Groep om de verantwoordelijkheden midden in de organisatie, op het niveau van de zorg, te plaatsen. De unitleiders krijgen in hun functie de gelegenheid om zich tot integraal manager te ontwikkelen. Projectbureau FV De manager FV wordt ondersteund door het Projectbureau FV. De medewerkers van het projectbureau werken als project(bege)leiders aan de voorbereiding en de uitvoering van projecten en coördineren werkzaamheden van zorgpersoneel bij de uitvoering van projecten. Zij zijn de rechterhand van de manager FV, werken samen met de unitleiders en ondersteunen de manager FV bij het oplossen van dagelijkse problemen, waarmee de unitleiders te kampen hebben. Het projectbureau wordt gevormd door Minouche Nicolaas en Tito Rosalia. Vragen? Mochten er nog vragen zijn over deze organisatorische aanpassingen, neem dan contact op met Henk per e-mail: [email protected]

Het is bijna zover ... Het zwembad is nu bijna klaar! De oplevering zal in de maand oktober plaatsvinden. Op de plek waar de schroeven uit de grond komen, halverwege aan de zijkanten, worden de tilliften geplaatst. De overkapping is klaar en op de achtergrond zijn de kleedhokjes en doucheruimtes te zien. In de loop van oktober wordt onder meer gewerkt aan een omheining van plexiglas, het schilderwerk, de railing, de plaatsing van de tilliften, de elektra, het loodgieterswerk en de installatie van enkele zonne-energie elementen.

2

SGR-medewerkers getraind in sensorische informatieverwerking Op de voorporch van Fundashon Verriet is het een gezellige drukte op het moment dat een groep therapeuten en hun trainers samen genieten van een afscheidsdrankje. Zij sluiten een zeer intensieve cursusweek af, waarin de SGR-medewerkers niet alleen op theoretisch gebied veel nieuws hebben geleerd: ook praktisch zijn zij flink aan het werk gezet met allerlei soorten simulaties. Dit alles om te ervaren hoe de wereld eruit kan zien via de zintuiglijke verwerking van de verstandelijk of meervoudig beperkte cliënt en te leren hoe daar adequaat op in te spelen. De cursus begon met allerlei oefeningen, om aan de groep duidelijk te maken hoe zintuigen functioneren. Daarbij kwamen alle vijf de zintuigen aan bod. Tijdens een van de oefeningen moesten de cursisten geblinddoekt een stuk lopen met sponzen onder hun voeten om te ervaren hoe onveilig cliënten zich door hun beperking kunnen voelen. Docente Miriam Hufen legt uit: “Wat voor veel mensen redelijk acceptabele prikkels zijn, bijvoorbeeld aangeraakt worden, kan door een cliënt heel anders ervaren worden, simpelweg omdat hij door zijn beperking deze prikkels heel anders verwerkt. En waar de een soms overdreven op kleine prikkels reageert, krijg je bij de ander pas een reactie na een flinke dosering prikkels. We hebben daarom ook geoefend met het opstellen van een zogenaamd sensorisch profiel; in dit geval heeft iedere cursist dat voor zichzelf gedaan, gebaseerd op de eigen verwerking van prikkels.” Door merg en been Haar collega André Rietman vat het samen: “Het gaat erom dat je de cliënt goed leert observeren om door te krijgen hoe hij of zij omgaat met prikkels. En vervolgens speelt de vraag: hoe kom je tot een juiste selectie en dosering van prikkels.” Deelneemster Anke Bruggers

geeft een voorbeeld. “Een cliënt van ons was, bij het baden, iedere ochtend heel hard aan het huilen; het ging echt door merg en been. We kwamen er eerst maar niet achter waaraan het lag: de verlichting, de geur van de zeep, of de andere cliënt met wie hij in de badkamer was? Nu weten we dat het kwam omdat de brancard waarop hij werd gelegd om onder de douche te gaan, nat was. Het was voor hem een hele nare sensatie om daar op gelegd te worden. We leggen hem nu op een droge handdoek, we draaien klassieke muziek op de achtergrond en het probleem is opgelost.” In de praktijk De cursisten vonden de cursus best zwaar maar bijzonder nuttig. Anke Bruggers werkt als ergotherapeut bij Fundashon Verriet en coördineerde de organisatie van deze cursus: “Wij hebben nu geleerd om op een systematische manier te analyseren hoe cliënten prikkels verwerken om per cliënt vast te stellen wat je wel of niet moet doen. En - heel belangrijk - op welke manier je iets moet doen. Ik vond het ook erg goed dat de cursus uitging van zorgsituaties hier bij Fundashon Verriet. Zo zijn we bij verschillende afdelingen en huizen langs geweest en hebben we tijdens de laatste cursusdag het gedrag van cliënten geanalyseerd met behulp van enkele hier gemaakte videofilms, onder meer van de sportdag van Pasadia. Want het gaat er natuurlijk om, dat we de kennis in de praktijk kunnen toepassen.” Heerlijke koekjes De cursus werd gegeven door de vier docenten Miriam Hufen, André Rietman, Greet Wagemaker en Monique Ploeg van het Nederlandse opleidingsinstituut Anders kijken naar kinderen. Dit instituut is gevestigd in Leiden. De docenten zijn speciaal voor deze cursus naar Curaçao gekomen. Zij waren getroffen door de betrokkenheid van de zorgmedewerkers bij Fundashon Verriet, die veel minder middelen tot hun beschikking hebben en alles met minder personeel moeten doen dan hun Nederlandse collega’s. Ofschoon de docenten koffers vol hulpmiddelen en speeltjes mee naar Curaçao hadden genomen, ervoeren zij hier veel verschil met de uitrusting waar zij in Nederland op terug kunnen vallen. Het docententeam was onder de indruk van de gastvrije ontvangst met het heerlijke eten tijdens de cursusweek. Doordat zij hier tijdens de Kulturismo-week waren, hebben zij bovendien met allerlei Curaçaose lekkernijen kunnen kennismaken. Miriam: “Ik wil iedereen van de SGR-Groep heel hartelijk bedanken voor de gastvrijheid en in het bijzonder de mevrouw van de heerlijke koekjes!”

Kennismaking met Martha Atienzo

“Wij werken hier intensief en prettig met elkaar samen” Zij studeerde psychologie aan de Universiteit van Amsterdam, met als specialisatie neuropsychologie. Twee jaar geleden liep zij stage op Curaçao, bij de Capriles Kliniek, en wist al gauw dat zij graag naar het eiland terug wilde komen na haar studie. Na haar afstuderen, vorig jaar, was zij hier op vakantie en ging op zoek naar een baan. Helaas leek er op dat moment geen geschikte vacature voor haar te zijn, noch bij Capriles, noch bij De SGR-Groep. Op weg terug naar huis, in de trein, beluisterde zij de voice mail van haar mobieltje. Het was de HRmanager van SGR: “Of zij interesse had om te solliciteren naar een functie als gedragsdeskundige bij De SGR-Groep”

Daarna was het vrij snel geregeld en Martha Atienzo is ondertussen al ruim een half jaar in dienst van de SGR-Groep. Zij werkt de helft van de tijd bij de SPD, als gedragsdeskundige. De rest van de tijd doet zij onderzoek bij BBO. Momenteel is zij bezig met een project om de bewoners van de huizen in Emmastad en de buitenvoorzieningen te screenen op dementie. Fascinerend Martha Atienzo is in Venezuela geboren en op Curaçao opgegroeid. Na afronding van haar middelbare schoolopleiding op Curaçao, wilde zij psychologie gaan studeren. “Ik vind het fascinerend om het gedrag van mensen vanuit de werking van hun hersenen te kunnen verklaren. Dat is zo bepalend: iemand’s hersenen kunnen ervoor zorgen dat hij de wereld op een compleet andere manier beleeft dan anderen om hem heen. Neuropsychologie was daarvoor de aangewezen richting, maar ik dacht dat die specialisatie voor mij te moeilijk zou zijn. Achteraf gezien moest het kennelijk gewoon zo zijn, dat ik die richting opging. Voor een belangrijk praktijkvak bleek alleen in die richting nog plek te zijn, waardoor ik er automatisch in terechtkwam. ” Warm bad Het werken en wonen op Curaçao ervaart zij als een warm bad. “In Nederland heb ik een tijdje als psycholoog bij ‘De Oase’ in Slotermeer gewerkt. De Oase is een dependance

van ‘De Bascule’, een academisch centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Het werken in de gezondheidszorg in Nederland is veel zakelijker dan hier; ik ervoer het zelfs als wat kil. Zo moest alles strikt op tijd gebeuren: je had 45 minuten voor een consult en 15 minuten om te rapporteren en direct daarna kwam de volgende cliënt. En doordat alles er veel groter is, is het werk ook relatief anoniem. Hier kennen wij elkaar’s cliënten vaak ook, waardoor je bijvoorbeeld kunt bijspringen op het moment dat er een collega ziek is. Wij werken hier heel intensief en prettig met elkaar samen. En de communicatielijnen zijn een stuk korter, waardoor je zaken sneller kunt regelen voor je cliënten.” Extra dimensie Ook in de privésfeer vindt Martha het heerlijk om weer op Curaçao te zijn. “Ik geniet heel erg van het klimaat, van de stranden, maar vooral ook van het contact met de mensen om me heen. In het appartement in Dominguito, waar ik nu woon, bleek bijvoorbeeld dat een van mijn buurvrouwen een vriendin was van mijn ondertussen overleden moeder. Dat geeft het wonen daar toch een extra dimensie. Verder was het in het begin wel een

“Ik vind het fascinerend om het gedrag van mensen vanuit de werking van hun hersenen te kunnen verklaren.

beetje wennen aan de bureaucratie, om alles geregeld te krijgen. Maar goed, ook daar wen je aan en met het regelwerk is het gelukkig allemaal goed gekomen. ” Op mijn plek Natuurlijk mist ze Nederland wel een beetje: “Ik woonde in Diemen, vlak bij Amsterdam, en kon op de fiets door heel Amsterdam heen. Maar vorig jaar is mijn moeder overleden, als gevolg van een CVA. Mijn relatie was toen ondertussen voorbij en behalve mijn broer, die daar nog steeds woont, was er niet zoveel dat mij nog aan Nederland bond. Ik leer hier nu veel leuke mensen kennen en heb ontzettend veel plezier in mijn werk bij de SGR-Groep. Ik denk dat ik goed op mijn plek zit en hoop vanuit mijn werk hier nog veel aan de gezondheidszorg op Curaçao te kunnen bijdragen.”

COP gaat commercieel met COP Shoes & Braces Sta. Maria is binnenkort weer een winkel rijker: COP Shoes & Braces. In deze winkel, die wordt opgezet en gerund door COP, kunnen cliënten straks semi-orthopedische schoenen kopen en ze direct mee naar huis nemen. Ze worden in de winkel namelijk op voorraad gehouden. Klanten die bij COP hun semi-orthopedische schoenen bestellen, moeten nu vaak enkele weken wachten omdat de producten nog vanuit Nederland naar het eiland vervoerd moeten worden. Behalve dat het kopen van deze producten straks vlotter zal verlopen, is de verwachting dat klanten gemakkelijker naar de winkel zullen stappen dan nu naar COP. Dit omdat je voor een bezoek aan de winkel geen afspraak hoeft te maken, zoals nu bij COP het geval is.

Met de opening van deze winkel zal een lang gekoesterde wens van Kyra Römer in vervulling gaan: “Ik droom er al jaren van om directer te kunnen inspelen op de vraag van cliënten met moeilijke voeten. Zelf weet ik precies hoe moeilijk het is voor deze doelgroep om aan goede schoenen te komen. Cliënten kunnen, net zoals nu, met een verwijsbrief in aanmerking komen voor vergoeding door hun verzekering. En natuurlijk is het voor COP een kick om echt commercieel te kunnen gaan werken.” Schoentechnicus COP is, op het moment dat deze Entre Otro gemaakt wordt, bezig om een schoenconsulente aan te trekken. Deze zal de klanten in de winkel hun schoenen gaan aanmeten, iets dat nu in de werkplaats van COP wordt gedaan. Het doorvoeren van aanpassingen aan de schoenen zal wel in de werkplaats blijven gebeuren, omdat daar gespecialiseerde apparatuur voor nodig is. Op dit moment is een van de medewerkers van de werkplaats speciaal hiervoor bezig met de opleiding tot schoentechnicus. Sta. Maria, here we come! Kyra houdt er rekening mee dat zwart de meest gevraagde kleur zal zijn. Maar er zullen zeker ook schoenen in andere kleuren verkrijgbaar zijn. De voorraad is eind september besteld bij de Duitse en Nederlandse leveranciers, die tot nu toe aan COP geleverd hebben. Zoals de naam al aangeeft,

kun je in deze nieuwe winkel behalve schoenen ook braces kopen, in alle soorten en maten. En daarnaast enkele zogenoemde nevenproducten, zoals sokken met extra brede halzen (red.: voor opgezwollen enkels) en houdingcorrectors met geluidjes, speciaal voor kinderen met een luie houding, een kromme rug etcetera. Kyra vindt het wel spannend: “Ik denk dat er een enorme markt is, maar het is toch even afwachten hoe het in de praktijk gaat lopen. In ieder geval zijn wij heel blij met de locatie, in een dichtbevolkte wijk in de Tesoro Shopping Mall, met parkeergelegenheid en bovendien vlak bij onze werkplaats. Dus Sta. Maria, here we come ….”

Visitatie Revalidatiecentrum Curaçao Op 31 maart en 1 april 2010 is de revalidatiepraktijk van Revalidatiecentrum Curaçao voor de derde keer gevisiteerd. Eerdere visitaties vonden plaats in 2006 en 2007. Dit keer werd de visitatie uitgevoerd door een nieuwe commissie, die zich richtte op verschillende kwaliteitsdomeinen, waaronder de evaluatie van de

zorg en de professionele ontwikkeling. De commissie bestond dit keer uit dr. R. Oosterwijk van Medisch Centrum Alkmaar en dr. P. de Koning van Revalidatiecentrum Heliomare in Wijk Aan Zee. Het doel van de kwaliteitsvisitatie is het bewaken en bevorderen van de kwaliteit van de revalidatiezorg.

3

Kas 28

na Westpunt Promé wikènt di yüni 2010 kas 28 a pasa un wikènt na Westpunt. Tabata un wikènt tremendo, den kua habitantenan i nan lidernan a gosa di Kòrsou su bunita naturalesa den un bon ambiente.

Tineke Alberts, entregando e karchinan na Jacqueline Hariquez. Rondonando nan (di robes pa drechi) Rob Oldeman (gerente Facilitaire Dienst), Joyceline Ogenia, Milan Martina, Albert van Wikselaar (stagiair) Frensel Sambre i Katie Werdekker (empleado di Facilitaire Dienst).

Kas Kayena i Kas Richard Pieternella ta bai sine! Den luna di yüni na total 31 empleado di Kas Kayena i Kas Richard Pieternella a gana karchi di sine, ekonomisando entre 5 i 10 porshento riba uso di koriente i awa. Nan a gana e premio aki, partisipando den e wega di energia ku Facilitaire Dienst a organisá algun luna pasá, pa hasi empleadonan konsiente di nan uso di koriente i awa na un manera prèt. 1. Pa sera konosí ku nos isla, e grupo a bishita vários sitio, un di nan tabata lanthùis Kenepa. 2. Disfrutando di kuminda kayente na yegada na Westpunt. 3. Dos habitante, gosando di naturalesa. 4. Bishitando playa Kenepa.

Un análisis na komienso di e aña aki di SGR su uso di koriente i awa a demonstrá ku e fundashon por spar hopi riba e gastunan aki, sin nesesidat di hasi invershon èkstra. Pa e motibu ei SGR-Groep a disidí di organisá un wega di energia entre algun di e

kasnan. E wega aki tabata basá riba e prinsipio ku e ekonomisashon aki no tabatin mag di afektá e produkto di kuido. E wega di energia tabata entre sinku di e ‘buitenvoorzieningen’. A pidi empleadonan di e kasnan aki pa bini ku idea pa ekonomisá riba uso di koriente i awa. E meta tabata pa spar un promedio di por lo ménos entre 5 i 10 porshento pa luna. Empleadonan di e kasnan kaminda lo por realisá esaki por a gana un karchi di sine pa kada un di nan. Pa e kasnan ku a logra di ekonomisá un promedio mas ku 10 porshento, tabatin karchi di entrada di un dia na Hotèl Breezes. Durante di e wega (dos luna largu) a midi e estado di meter kada siman, pa por determiná kuantu awa

i koriente a spar en komparashon ku e periodo promé ku e wega. Den e siman di 14 di yüni a tuma meterstand di e kasnan konserní i a kompará nan. A resultá ku, lástimamente, ningun kas no a logra di ekonomisá un promedio di mas ku 10 porshento. Pero tabatin dos kas kaminda e empleado- i habitantenan a logra di ekonomisá un promedio di entre 5 i 10 porshento; pa koriente esei tabata mas difísil i no a realisá mas ku un promedio di 3 porshento. SGR-Groep ta kontentu ku e resultado aki i ke sigui stimulá e empleadonan pa hasi uso di koriente i awa di un manera konsiente.

Stagiairs: bijna op iedere afdeling van de SGR-Groep werken er wel een of meer. Met hun up-to-date kennis en hun frisse blik leveren zij een waardevolle bijdrage, op alle niveaus van de organisatie. Het gaat om studenten die in Nederland of op Curaçao een opleiding volgen.

Cosette Marchena,

stagiaire bij Revalidatie Cosette Marchena is 21 jaar oud. Zij is op Curaçao geboren en opgegroeid. Momenteel zit zij in het vierde jaar van haar studie logopedie aan de Hogeschool Utrecht. Sinds 30 augustus 2010 loopt zij stage in het Revalidatiecentrum, bij logopediste Monique Thomson. Cosette ervaart de stage als bijzonder leerzaam: “In Nederland zijn er aparte centra voor afasiepatiënten of voor kinderen met een verstandelijke of meervoudige beperking, maar in deze kliniek krijg je met allerlei soorten patiënten te maken. Ik werk nu vooral veel met volwassen afasiepatiënten, bij wie spraakproblemen zijn ontstaan als gevolg van spierverslapping of andere oorzaken.” Redelijk heftig Bij de studierichting logopedie staat de stage, in tegenstelling tot veel andere studierichtingen, volledig los van het afstudeerproject. Het afstudeerproject komt na de stage en bestaat uit een groepsopdracht, die de stu-

4

denten in groepjes van vier tot vijf uitvoeren. Tijdens de stage moeten de studenten werken aan vijf zogenoemde beroepsproducten. Drie van deze producten zijn verplicht: het uitvoeren van een anamnese-diagnose, het maken van een behandelplan en het opstellen van een patiëntendossier. Zij zijn vrij in de keuze van de overige twee beroepsproducten, maar Cosette heeft hiervoor haar keuze nog niet definitief bepaald. Hoe ervaart Cosette de stage tot nu toe? “Het is soms redelijk heftig: Je ziet soms hele ernstige gevallen en dat doet je wel wat. Tot nu toe heb ik vooral gewerkt met lichamelijk beperkte kinderen met een syndroom of articulatieproblemen. Maar bij de SGR, afdeling revalidatie heb ik bijvoorbeeld ook te maken met een patiënt die ALS (Amyotrofische Lateraal Sclerose) heeft; een progressieve spierziekte. Deze patiënt is nog in behandeling met als doel om de kwaliteit van leven zo optimaal mogelijk te houden door middel

van adviezen. Als therapeut moet je leren omgaan met de gevoelens die dit bij je los maakt”. Het team van Revalidatie ervaart zij als leuk en gezellig: “Ondanks dat we vanuit verschillende disciplines bij elkaar zitten, gaat iedereen heel goed met elkaar om en ik word door Monique bijzonder goed begeleid”. Masters Na afloop van haar stage gaat Cosette in Utrecht haar afstudeerproject doen, waarna zij zich officieel logopediste mag noemen. Zij wil daarna graag door voor haar Masters. In Gent is een interessante masteropleiding, maar ze is zich nog aan het oriënteren op alle

“In deze kliniek krijg je met allerlei soorten patiënten te maken” mogelijkheden. De masterfase zal in totaal nog maximaal drie jaar duren. Cosette ziet haar toekomst op Curaçao. “Ik vind Nederland, met uitzondering van het weer, heel leuk maar niet om te blijven wonen. Misschien dat ik na mijn afstuderen nog een jaartje of wat ga werken, om ervaring op te doen. Maar ik wil graag terugkomen, om hier op Curaçao te werken.”

Afscheidsinterview met Esther Delfina

“Ik heb hier veel goede

en warme contacten opgebouwd”

Door haar jeugdige verschijning zou je het niet zeggen, maar Esther Delfina - manager SPD - is aan het einde gekomen van haar loopbaan: zij gaat de SGR-Groep verlaten om van haar pensioen te genieten. Zij kijkt met zeer veel genoegen terug op een mooie loopbaan in de zorg, waarin altijd voldoende ruimte was voor persoonlijke ontplooiing en een volgende, nieuwe uitdaging. In haar meisjestijd wilde Esther eigenlijk verpleegster worden. “Maar de rauwe kanten van het vak hebben mij daarvan weerhouden: wat denk je van al dat bloed, en wondverzorging”, zij griezelt nog steeds bij het idee. Het werd daarom de sociale kant van de zorg en wel de opleiding MDGO ( red: tegenwoordig Sociaal Pedagogische Hulpverlening of SPH). Na afronding van haar opleiding keerde Esther direct terug naar Curaçao: “Ik wilde graag bijdragen aan de ontwikkeling van mijn geboorteeiland: zeker in die tijd moest hier nog heel veel gebeuren.” Haar eerste functie was bij de huidige Caprileskliniek. Als maatschappelijk werkster werkte zij vanaf 1978 aan een project ter bevordering van de resocialisatie van psychiatrische cliënten na afloop van hun behandeling. De kliniek bevond zich op dat moment helaas in een onrustige situatie, met veel inmenging van de politiek. Toen de geldkraan voor haar project na twee jaar werd dichtgedraaid, ging Esther op zoek naar een andere baan. Reuze spannend Die vond zij bij het kinderdagverblijf Pasadia, waar zij als begeleider aan de slag kon. Pasadia was toen nog gevestigd aan de Christinalaan, waar nu de SPD zit. Het dagverblijf was toen nog heel kleinschalig, met maar zeven personeelsleden. Toen twee jaar later het hoofd vertrok, werd Esther bevorderd tot hoofd van Pasadia. “Reuze spannend vond ik dat, maar gelukkig was Pasadia toen nog maar heel klein, met maar 20 kinderen.” Met Esther aan het roer maakte Pasadia geleidelijk een groei door naar 45 kinderen. Die groei heeft de

nodige veranderingen met zich meegebracht: “We moesten niet alleen meer personeel aannemen, maar ook een ontwikkelingsslag maken naar een meer professionele bedrijfsvoering. Dat waren hele leerzame jaren”, vertelt Esther. Volgende uitdaging Ondertussen groeide ook de Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten (SZvVG), waar Pasadia deel van uitmaakte. De zorg werd verbreed: 60 cliënten van de Caprileskliniek werden aan de SZvVG overgedragen, waardoor de behoefte ontstond aan de huidige intramurale voorzieningen in Emmastad. Esther gaf in 1998 leiding aan een project waarin in samenwerking met oudervereniging Totolika, BZV en SZvGG de wachtlijsten werden onderzocht. In die tijd had iedere voorziening binnen de stichting zijn eigen wachtlijst, dus het werd een hele inventarisatie om de zorgvragen qua aard en omvang helder te krijgen. “Eigenlijk is zo de huidige zorgconsulentfunctie van de SPD gegroeid”, memoreert Esther, “de wachtlijsten moesten gecentraliseerd beheerd gaan worden en de stichting wilde in een zo vroeg mogelijk stadium inzicht hebben in de zorgvragen van nieuwe cliënten.” Een andere taak van de nieuwe afdeling was de ontwikkeling van ambulante zorg, om aan de steeds groeiende zorgvraag te kunnen voldoen. Esther was op dat moment wel toe aan een volgende uitdaging, dus op de vraag van directeur Ed Eleonora of zij samen met Mirugia Rosalia de Sociaal Pedagogische Dienst (SPD) wilde opzetten, antwoordde zij met een volmondig “ja”.

Op de valreep Door ouders meer inzicht te geven in de opvoedkundige problematiek, voorkom je dat kinderen per definitie uit huis geplaatst moeten worden. Bovendien kun je veel problemen voorkomen door al op zeer jonge leeftijd te beginnen met de behandeling van verstandelijk beperkte kinderen. Daarom vindt Esther het “heel jammer dat er bij de SPD jarenlang geen budget is geweest om juist deze vorm van zorg goed van de grond te krijgen.” Het doet haar dan ook enorm goed dat zij, op de valreep, kan meemaken dat de SPD kan gaan uitbreiden om de ambulante zorg goed uit te kunnen bouwen. De SPD bestond in de eerste twee jaren uit Esther, Mirugia Rosalia en Ilonia van Duivenboden. In 2004 zijn Denise Pestana en Minouche Nicolaas het team komen

“Achteraf besef ik dat wij binnen de lokale zorg best aan de weg timmeren en een trendsettende rol spelen…” versterken, tot het moment waarop Minouche een andere functie kreeg. Het team is recent uitgebreid met Neuropsycholoog Martha Atienzo en zorgconsulente Janine Kastaneer en er lopen momenteel wervingstrajecten voor nog twee zorgconsulenten en een administratieve kracht voor 50%. Grote machine Het is geen bewuste keuze geweest om 33 jaar lang bij de stichting te werken. “Ik heb altijd van mijn werk gehouden, maar toch is er een tijd

geweest dat ik iets anders wilde gaan doen.” Esther solliciteerde toen zelfs bij enkele andere zorginstellingen, om tot de conclusie te komen dat zij het eigenlijk niet zo slecht had getroffen. Die andere zorgstichtingen waren op dat moment behoudender dan de huidige SGR-Groep en zij merkte toen dat zij heel erg genoot van de dynamiek bij haar werkgever. “Achteraf besef ik dat wij binnen de lokale zorg best aan de weg timmeren en een trendsettende rol spelen; qua bedrijfsvoering staat deze stichting zelfs vaak model voor andere lokale instituten. De stichting staat er verder om bekend dat je als medewerker altijd wordt gestimuleerd om jezelf via opleidingen en cursussen te blijven ontwikkelen en professionaliseren. Eigenlijk is het een soort grote machine, die altijd draait en manieren zoekt om steeds sneller te gaan draaien. Mijn opvolgster, Denise Pestana, mag nu het proces gaan leiden om de ambulante zorg verder te ontwikkelen en het traject in te gaan naar een mogelijke samenwerking met BBO. Een prachtige uitdaging, die aan haar zeker is toevertrouwd.”

Warme contacten Esther vindt dat ze enorm heeft geboft met haar collega’s. “Ik heb altijd samengewerkt met mensen waar ik op kon bouwen en zo nodig op kon terugvallen. Met twee directeuren heb ik ook een bijzonder goede band opgebouwd: met Inge Boutier en, na haar, met Ed Eleonora. Daarna is Henk Kamsteeg gekomen, maar die heb ik helaas maar heel kort kunnen meemaken. Ik heb er het volste vertrouwen in dat Henk er, samen met het huidige team, in zal slagen om de SGR-machine veilig en succesvol door de nieuwe veranderingen heen te voeren. Ik heb hier veel goede en warme contacten opgebouwd, ook met collega’s van zusterorganisaties en ouders van cllënten. In de afgelopen paar weken heb ik een afscheidsrondje gemaakt langs verschillende afdelingen. Ik ben zo getroffen door de moeite die overal werd genomen om iets speciaals te maken van mijn afscheid. Langs deze weg wil ik alle collega’s heel hartelijk bedanken voor de fijne samenwerking en ik doe een beroep op iedereen om in het werk bij de SGR-Groep altijd het beste van zichzelf te blijven geven.”

Richtlijn diagnostiek en behandeling van kinderen met Cerebrale Parese

V.l.n.r. dr. Maathuis en dr. Zahavi.

De meeste kinderen die bij de kinderrevalidatie worden behandeld vanwege fysieke bewegingsstoornissen, zijn Cerebrale Parese (CP) patiëntjes. Sinds 1990 hebben er belangrijke ontwikkelingen plaatsgevonden in de diagnostiek en behandeling van deze kinderen. De behandeling van kinderen met CP vraagt om een multidisciplinaire aanpak, zowel op het gebied van de medische als

de paramedische behandeling. Daarom is er in Nederland een multidisciplinaire richtlijn ontwikkeld voor de behandeling van deze kinderen. Op initiatief van dr. B.A.A. Zahavi, revalidatiearts RCC, en in samenwerking met dr. C.G.B. Maathuis, kinderrevalidatiearts UMCG, hebben therapeuten van het Revalidatiecentrum Curaçao in de week van 2 t/m 4

augustus een multidisciplinaire werkgroep gevormd, om deze richtlijn ook binnen de stichtingen Fundashon Verriet en Revalidatiecentrum Curaçao te implementeren. De werkgroep besteedde daarbij speciale aandacht aan de diagnostiek, de behandeling op stoornisniveau en de behandeling van CP, gericht op verbetering van onder meer de mobiliteit en handvaardigheid. 5

Despedida di direktor

Ed Eleonora

Dia 17 i 18 di yüni 2010, parti mèrdia, ouditorio di Banko Sentral tabata yen di empleado di SGR-Groep. Nan tur a akudí pa partisipá den e simposio tokante étika den kuido, na okashon di despedida di direktor Ed Eleonora . Bou di guia di ‘dagvoorzitter’ Tineke Alberts i Egidia Martina vários oradó, inkluyendo Ed Eleonora mes, a duna presentashon tokante diferente aspekto di e tema aki. Kiko ta e diferensha entre kuido i bon kuido? Den kuido pa personanan ku un limitashon étika ta hunga un ròl grandi . Diariamente dunadónan di kuido ta haña sentimentunan di satisfakshon, ora e klientenan ta bon kuidá. Pero tin biaha tambe nan ta eksperiensha un situashon ku ta duna nan e sentimentu ku nan a faya. Por ehèmpel si bo mira ku un kolega ta sera un kliente den su kamber pa algun ora, komo straf, bisando ku ta asina e ta trata su mes yunan tambe; esaki ta un manera korekto pa aktua? Di kon no? Kiko bo por hasi den un kaso asina? Pensa tokante di e tipo di kosnan aki, diskutí ku otro hende, haña sa kiko ta bo mes balor- i normanan: esei ta étika. I esei ta loke e oradónan na e simposio aki a trese dilanti. Pa esnan ku no tabata presente, Entre Otro ta brinda un resúmen kòrtiku di kada un di e charlanan.

Dia 17 di yüni Introdukshon – Tineke Alberts: Ethiek in de gehandicaptenzorg. Waarom? Waarvoor? Tin un diferensha entre hasi e kosnan bon i hasi kos bon. Hasi e kosnan bon ke men ku bo ta tene bo mes bon na prosedura i reglanan. Hasi kos bon en kambio ke men ku bo ta hasi kos di akuerdo ku bo balornan i normanan. Presentashon – dr. Jacques Capello: Ontwikkelingen binnen de Curaçaose samenleving Étika ta un diálogo, den kua bo ta kompará bo prinsipionan ku esunnan di otro hende. Kon, komo yu di Kòrsou, nos ta komportá i profilá nos mes riba tereno di étika en general ... i den kuido? Presentashon – Jorina de Palm: Normen en waarden in de gehandicaptenzorg Ta e lidernan (begeleider) ta esunnan ku ta tradusí e vishon di kuido den komportashon ku ta kuadra ku balornan i normanan di nos mes i di De SGR-Groep. Kon e uso di palabra

Ed ta risibí un edishon spesial di Entre Otro fo’i man di Minouche Nicolaas.

i tèrmino den nos organisashon ta kontribuí na e kuido? SGR-Groep lo mester lanta un komishon di étika. Presentashon – Jet Thoonen: Intrinsieke motivatie Bon kuido ta kuido ku ta duna sin huzga, pero ku konosementu, sabiduria i kompetensha. Pero kalidat di kuido lo bai atras si e kuido no ta sali for di nos kurason. Presentashon – Jeanne Henriquez: Empowerment van zorgmedewerkers Solamente trahadónan konsiente por duna bon kalidat di kuido. Institutonan manera SGR-Groep tin e deber di yuda e trahadó

Ed Eleonora yamando danki na miembronan di e banda di kliente, Jusbi Music Project, ku a brinda un show kòrtiku pero hopi profeshonal.

oumentá su estima proprio. Pero kòrda: Bida ta konsistí pa 10 porshento di loke ta pasa ku nos i 90 porshento di e manera ku nos ta reakshoná riba lokual ta pasa ku nos. Presentashon – Minouche Nicolaas: Participatie van zorgmedewerkers E meta di partisipashon por medio di ‘Medezeggenschapsraad’ ta pa logra mas envolvimentu di personal den maneho di un organisashon. Presentashon – Daphne Kibbelaar: Participatie van de vakbond Ora di negoshá kondishonnan di trabou, sindikalismo mester presentá proposishonnan pa mantenshon i oumentu di kalidat di kuido serka su trahadónan. Tambe mester sostené proposishonnan di doño di trabou pa logra tur demanda soshal ku no ta material so. Pasobra dunadónan di kuido ta haña nan konfrontá ku dilemanan étiko den nan trabou di tur dia.

Dia 18 di yüni Presentashon – Ed Eleonora: Ethiek in de organisatie Étika ke men ku nos a risibí poder òf posibilidatnan den nos bida pa sirbi un kousa. Trahando den kuido, esaki ke men ku mester tene kuenta ku e hecho ku nos ta traha ku hende i nos tin e deber di aserká nos klientenan na un manera korekto. Presentashon – Arthur Werleman: Beste buren Komo direktor di Stichting De Verstandelijk Gehandicapte Aruba, Arthur Werleman a reflehá riba e koperashon ku e tabatin ku SGR-Groep, gabando e dinamismo kontagioso i bista skèrpi di Ed Eleonora.

Komo direktor saliente, Ed Eleonora ta transferí maneho di e fundashon simbólikamente pa su susesor Henk Kamsteeg ku un bokal.

Jubileum

Berveli Gijsbertha

Egidia Martina

16 di ougùstùs – 25 aña

30 di yüni – 25 aña

E biaha aki Entre Otro ta brinda algun portrèt di selebrashon di hubileo ku nos a risibí di algun empleado.

Egidia, risibiendo su regalo for di man di HR-manager Farida Vanenburg durante selebrashon di su hubileo, dia 1 di yüli.

Bo tambe ke sali ku bo portrèt di hubileo den Entre Otro? Manda bo portrèt na redakshon di Entre Otro. Pa e adrès di e-mail, wak Kolofòn di Entre Otro. 6

Berv, durante selebrashon di su hubileo dia 17 di sèptèmber 2010, den kuadro di siman di Kulturismo. E selebrashon tabatin komo tópiko nos lanthùisnan i aspektonan Afrikano di nos kultura.

Sandra PetronaReyes 1 di oktober – 12.5 aña Sandra Reyes tambe a selebrá su hubileo.

Durante sobrá di e programa, vários persona a presentá nan eksperienshanan ku direktor Ed Eleonora , inkluyendo señor Michael Look komo representante di e grupo di preshon di mayornan, señora Beatriz Doran-Schoop komo representante di Hunta di Supervishon i vários empleado, inkluyendo Esther Delfina di SPD i Egidia Martina. Esaki tabata un parti bastante emoshonal di e programa, komo Ed Eleonora ta un hende ku un kurason masha grandi, pa e klientenan í pa e trahadónan. Egidia Martina a sorpresá tur hende ku algun pòrtrèt di ántes di Ed Eleonora. Na final di e programa a ofresé Ed vários regalo i a presentá un DVD tokante su karera na SGR-Groep. Despues di e programa na Banko Sentral tabatin un bríndis hopi animá na Villa Maria.

Afscheidsinterview met Farida Vanenburg

Het is in deze organisatie never a dull moment! Toen HRM-manager Farida Vanen-

burg in 2004 bij de SGR-Groep kwam werken, kreeg zij nog weleens de

perfectionisme heb ik te weinig gedelegeerd. Dat heeft me op een gegeven moment flink opgebroken; ik werd keihard geconfronteerd met mijn eigen fysieke grenzen. Maar gelukkig ben ik daar heel goed en weer een stuk wijzer uitgekomen.”

vraag “HRM is toch de afdeling waar ik terecht kan om een voorschot te vragen?” Ondertussen weet iedereen bij de SGR-Groep wel beter. Hoe heeft Farida haar loopbaan bij de SGRGroep ervaren? Tijdens een interview met de redactie van Entre Otro kijkt de HR-manager terug op de afgelopen zes jaar en negen maanden bij de SGR-Groep. “In mijn afscheidsstukje voor de vertrekkende algemeen directeur Ed Eleonora heb ik het ook al verteld. De personeelsadvertentie waar ik op afkwam, beloofde ‘een dynamische functie in de zorg’, maar stiekem dacht ik bij mezelf: ‘toch eens kijken of het werk hier echt zo dynamisch is’. Nou, ik kan je verzekeren dat ik direct de eerste paar dagen al met mijn oren stond te klapperen, toen ik hoorde van de reorganisaties, uitbreidingen, structuurveranderingen, overplaatsingen en samenwerkingsverbanden, waar de directie mee bezig was. Het is in deze organisatie never a dull moment”, lacht Farida. Aan de bak De nieuwe HR-manager kon direct flink aan de bak. Want weliswaar was er voor iedere medewerker keurig netjes een personeelsdossier, maar daar had je het dan wel mee gehad. Farida begon met het opstellen van een HRM-plan, dat als leidraad zou fungeren voor het verder invullen van de HRM-discipline bij de SGR-Groep: “Ik had op dat moment alleen de beschikking over een assistent vanuit de Verriet-stichting en een vanuit de Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten, maar een HR-afdeling was er toen nog niet. Na een jaar hebben we een personeelsfunctionaris kunnen aannemen en een jaar later ook de opleidingscoördinator. En inmiddels bestaat de afdeling uit zes personen, hebben we een nieuw personeelsinformatie- en salarissysteem en valt ook de afdeling salarisadministratie onder HRM.”

Gouden handdrukken De HRM-manager had in de eerste jaren vooral haar handen vol aan het ontwikkelen van beleid op diverse gebieden. Zij vertelt: “Wij moesten, conform de richtlijnen van de directie, ook voor HRM met jaarplannen en kwartaalrapportages gaan werken. Om te waarborgen dat wij voor onze zorgtaken de juiste mensen binnenhalen, hebben we een wervings- en selectiebeleid ontwikkeld. Als organisatie hebben we moeten leren om met personeelsdossiers te werken. Ik heb in de eerste periode bij de SGR-Groep het ontslag moeten regelen van collega’s die niet functioneerden, zonder dat we daarbij op een goed bijgehouden dossier konden terugvallen. Dat kan zaken behoorlijk bemoeilijken. Het heeft de organisatie dan ook heel veel gekost aan gouden handdrukken, omdat er niet kon worden aangetoond dat mensen niet functioneerden. Voor disfunctionerende medewerkers is ondertussen een apart traject ontwikkeld. Verder is er nu een stage- en opleidingsbeleid, wij hebben het resultaatgericht beoordelen nog niet zo lang geleden ingevoerd, en, waar ik erg trots op ben: de

“Ik kreeg van de directie echt de ruimte om plannen te maken en zaken te implementeren” SGR heeft ook een ARBO-beleid, ontwikkeld in samenwerking met ARBO Consult, en heeft in 2007 als een van de eerste organisaties op het eiland een ARBO-jaarverslag uitgebracht.” Fysieke grenzen Het was een periode van heel hard werken. Farida kijkt peinzend voor zich uit, met een serieuze uitdrukking op haar gezicht. “Door het professionaliseringstraject waar we als organisatie doorheen gingen, hebben we ook van een aantal collega’s gedwongen afscheid moeten nemen. Het ging soms zelfs om hele prettige collega’s. Maar ze voldeden niet aan de eisen die wij aan het management stelden, dus we moesten afscheid nemen van degenen die niet binnen die visie pasten. Dat was af en toe best zwaar. Ik heb het ook persoonlijk behoorlijk voor mijn kiezen gekregen. In mijn enthousiasme en

Ondertekening zorgcontracten 2010-2011 Op 17 september jl. ondertekenden directeur Henk Kamsteeg van de SGR-Groep en Marisella Smith-Petronella, interim-directeur BZV, een zorgcontract voor Fundashon Verriet en voor de Stichting Sonrisa. Het nieuwe zorgcontract voor Fundashon Verriet bevat ook afspraken die gelden voor 2011, namelijk een uitbreiding van de te leveren zorg met een tiental nieuwe plaatsingsmogelijkheden voor verstandelijk beperkten in

Huize Shalom te Muizenberg, uitbreiding van de SPD, de invoering van weekendopvang en de realisatie van verlengde dagopvang voor vijftien personen. Dit stelt de stichting in staat om een begin te maken met de aanpak van de wachtlijstproblematiek en om aan bestaande cliënten een beter zorgproduct te kunnen bieden.  Fundashon Sonrisa heeft in de afgelopen jaren de nodige uitbreiding gekend op het gebied van wonen en dagbesteding. Het nieuwe zorgcontract

Respectvolle bejegening Het werken bij de SGR-Groep was voor Farida vooral ook leuk en uitdagend. Met de bekende schitter in haar ogen: “Ik kreeg van de directie echt de ruimte om plannen te maken en zaken te implementeren. Er was veel vertrouwen in mij. Maar vooral ook een enorm enthousiasme om altijd door te gaan. Hoe ik het zorgproduct heb ervaren? Ik denk dat je in principe als HR-manager in iedere organisatie kunt functioneren, maar je krijgt natuurlijk een band met het product. Je bent bezig met de functies van mensen, je denkt met ze mee en krijgt zo een behoorlijk goed inzicht in de inhoud van het werk. Ik ben vooral onder de indruk van de respectvolle bejegening van de cliënt: dat staat hier hoog in het vaandel en wordt door de hele organisatie heen breed uitgedragen. In het begin moest ik nog een beetje wennen aan de cliënten, die hier ‘los’ rondlopen, maar heb met sommigen nu een hele leuke verstandhouding en ervaar het juist als heel vertrouwd. Zo is er een mevrouwtje bij de Dagbesteding dat ’s morgens, zodra ik uit m’n auto stap, via een kleine opening in het raam enthousiast naar mij zwaait en vrolijk roept: kon ta bai, señora! Beter kan je dag toch niet beginnen?” Vijfde versnelling Farida wordt nu de nieuwe HRM-manager van Digicel Curaçao. Een bewuste keuze om weer naar haar roots in het bedrijfsleven terug te keren? Farida windt er geen doekjes om: “ik ben nou eenmaal iemand die graag in de vijfde versnelling werkt en in het bedrijfsleven gaan sommige ontwikkelingen toch een stuk sneller dan in de zorg. Ik was er niet naar op zoek, maar toen deze nieuwe uitdaging op mijn pad kwam, merkte ik dat ik er toch wel weer voor open stond. Maar ik weet nu al dat ik de SGR-Groep enorm zal missen: de informele sfeer die hier heerst, die warme deken om je heen. Het is hier hard werken, maar vanuit een duidelijke visie en missie, terwijl er toch altijd wel tijd is voor een geintje. Ik zal ook mijn collega’s missen: ik had hier een fijn en professioneel team en mijn leidinggevende Henk Kamsteeg is echt een baas uit duizenden.”

Overlijdensbericht Op 5 juli 2010 bereikte ons onverwachts het nieuws dat Derk Jan “Dick” Braakman is over­leden. De heer Braakman was de laatste paar jaar actief als lid van de Raad van Toezicht van de SGR-Groep. Wij hebben de heer Braakman leren kennen als een zeer energiek, positief en betrokken mens. Hij laat

voor deze stichting maakt het mogelijk dit op een verantwoorde wijze voort te zetten.

binnen de Raad een leegte achter. De directie van de SGR-Groep wenst zijn familie veel sterkte toe met de verwerking van dit verlies.

7

0 1 0 2 o m s i r u ult di KSelebrashon Reportahe

Kulturismo 2010

E aña aki, un biaha mas personal i habitantenan a selebrá siman di Kulturismo ku hopi entusiasmo. Na Salsbachweg kada afdeling a dòrna i a bisti na paña di folklor. Tambe tabatin diferente kos dushi di ántes manera kokada, chukulati ku lèter, pan seiku i mèrdia a kome papaya stobá ku funchi i banana.

Na Emmastad kasnan 24, 28 i 30 tabatin e idea pa krea e ambiente di fiestanan di ántes den kas 28. Komo habitantenan ta loko ku muzik, a disidí di organisá un fiesta ku diskonan (Long Play) di ántes i un radio di ántes. Di akuerdo ku e tradishon, a baila den sala, e dama- i kabayeronan tur a bisti dèfteg i tabatin flor rònt di kas 28, pa mustra tur hende unda e fiesta ta. I klaro e kos dushi nan no a hasi falta. Esakinan tambe tabata den estilo di ántes: marshmallow ku chèri, pinda, preimu yená ku pindakas, kala i bolo di manteka.

Nathaly Ragunath di Verpleegunit den su trahe di ántes

Eugene Mooto di Verpleegunit ku su sombré di kabana Rosemond Daniel di Kas 28, tokando LP

Clifford Smith di Girason B3, skuchando radio Bishitante Eddie Fecunda, yegando fiesta huntu ku lider Carisa Juliana di SSI. Patras: lider Silvio McIntosh i Myrtha Elisabeth di kas 42

Darrel Valoriaan di kas 30, gosando un bòl ku su sombré di kabana

Di robes pa drechi: Joel Martina di kas 28, lider Ruthmila Felicia di kas 40, Robert Troncon i Lionel Fraai di kas 28.

Colofon Entre Otro is een uitgave van: De Stichting voor Gehandicapten- en Revalidatiezorg (De SGR-Groep) Prinsenlaan 5, Willemstad, Curaçao. 8

Kas 28 i 30 uniendo den un baile, ku Rosemond Daniel i Wendell Flores (kas 30)

Redactie Tekstcorrecties Fotografie Ontwerp/lay-out Drukwerk

Elaine Marchena (EMT Communications) Ingrid Kerstjens René Bergsma Peter Reijmer Grafisch Vormgever Drukkerij INTERPRESS

Kopij voor het volgende nummer Het volgende nummer komt uit in december 2010. Kopij is van harte welkom bij Elaine Marchena, tel. 540 1375, e-mail elaine@ emt-communications.com. De deadline voor het inleveren van tekst en foto’s voor het volgende nummer is vrijdag 19 november 2010.