Algemeen Nijmeegs Studentenblad, februari Met liefde

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, februari 2008

A N

S

Met liefde

Commentaar I

k heb afgelopen donderdag met een kerel gezoend. Ja hoor. Vol op de bek, geen gelul. Echt? Echt. Met tong en al. Je moest toch vrouwen versieren bij die workshop? Eeh, ja. Het was een mislukte poging. We hadden een weddenschap met twee meiden. Helaas kwamen zij hun deel van de afspraak niet na. Haha, één-nul voor hen. Niet iedere vrouw valt voor zulke platvloerse tactieken. Heb je überhaupt iets nuttigs geleerd bij die workshop? Nou, het schijnt dat Psychologie toch nog ergens goed voor is. De RU zal blij zijn te lezen dat haar studenten de geleerde theorieën direct in de praktijk toepassen. Als ik de EO mag geloven hoef je tegenwoordig überhaupt geen moeite meer te doen voor een nachtelijk avontuurtje. Meisjes van vijftien hebben regelmatig orgies en veertig dagen zonder seks schijnt voor sommige mensen absoluut onmogelijk te zijn. Zou er nog zoiets bestaan als liefde? Pff, liefde. Dat jaren zestig begrip is niet meer dan een sociaal construct om enige regelmaat in je seksleven te garanderen. Ach, misschien heb je gelijk. Toch blijf ik hopen op een kaartje met Valentijn, dat is de verstokte romanticus in mij. Romantiek of niet, met mij wil het sowieso niet meer lukken. Zelfs zoiets hopeloos als een versierworkshop heeft niet het gewenste resultaat. Met die ongezonde dosis cynisme zullen er inderdaad weinig vrouwen op je zitten te wachten. Leeft er echt geen greintje positiviteit meer in jou? Waarschijnlijk heb ik gewoon wat alcohol nodig, het blijft natuurlijk wel donderdag vandaag. Biertje pakken en al deze zwaarmoedigheid de vergetelheid in drinken dan maar? Ik dacht dat je het nooit zou vragen. De hoofdredactie

Colofon

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, tweeëntwintigste jaargang, februarinummer Oplage: 10.000 stuks Hoofdredactie Boy van Dijk en Marieke Haafkes Redactie Koos ten Bras, Sjors Overman, Loes Perrée en Janneke Wijkmans Webredacteur Andy Leenen Vaste medewerkers Linda Ackermans, Liang de Beer, Anne Elshof, Sofie Engelsman, Zef Faassen, Andel de Haan, Yolanda de Haan, Frederik Kerling, Stefan Meeuws, Martine Peters van Ton, Timo Pisart, Ewoud Rohn, Alexander Thijssen en Juliet Van de Voort Eindredactie Maartje Bakker, Anouk Broersma, Mies Mikx, Roel Neijts, Tim Lamers, Pepijn Reeser, Iris Ruijs, Ruud Vos en Laurens de Wit Lay-out Boy van Dijk en Marieke Haafkes Illustraties Marieke Meijer, Erik Molkenboer en Loes van Woezik Foto’s fp-fotografie.nl, Martijn Koster, Sjors Overman en Loes Perrée Voorpagina Marieke Meijer Crypto Martine Peters van Ton en Teun Verberne Columnisten Maartse buien en H.radbodi Strip Joost Lieuwma en Michiel Lieuwma Advertentie-acquisitie, Administratie en abonnementen (20 euro per jaar) Harry Gorter, tel: 024-3615653 (alleen aanwezig op dinsdag, woensdag en donderdag) Uitgave Stichting MultiMedia. Dagelijks bestuur Anouk Broersma, Miranda Muller en Igo Nijenhuis Druk: Drukkerij Offset Service, te Valkenswaard. ISSN 1872-1958 Redactie-adres: Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176. E-mail: [email protected] Website: www.ans-online.nl

2

ANS februari 2008

Deze Maand

4 Het Masterkartel 6 Désanne van Brederode - Hoezo, een vrouw? 10 Kunst van het verleiden 20 Jonas Staal - Kunst als wapen 24 Museumtest Column - H.Radbodi 5 Maartse buien 8 Bar-o-meter: Café 't Haantje 23 Laatste Oordeel 27

28 Voedsel voor de Geest 30 Deze Maand Niet & Team B 31 Crypto 32 Door de Bril van Roel

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt tien keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

www.ans-online.nl

3

Het Masterkartel De invoering van de bachelor-masterstructuur in 2001 beloofde een grotere keuzemogelijkheid voor studenten. Floreert een vrije kenniseconomie of zit de Radboudiaan als een rat in de val? TEKST: Frederik Kerling en Andy Leenen ILLUSTRATIE: Loes van Woezik

D

e RU gaf enkele jaren geleden het startschot voor het krampachtige studentenbeleid van tegenwoordig, door masteradvertenties van andere universiteiten te weren van de campus. Ondertussen is het conservatieve Nijmeegse bewind overgeslagen op de rest van universitair Nederland. De weg naar het buitenland is geplaveid met tientallen folders, maar over een switch naar een andere Nederlandse universiteit wordt in alle toonaarden gezwegen. De binnenlandse strijd om de masterstudent wordt nog steeds met de hand op de knip gevoerd. Wordt het niet eens tijd dat universiteiten de Eurotekens uit hun ogen wrijven en echt door een academische bril naar studenten kijken?

Kwaliteit Tijdens de opening van het Academische Jaar 2001-2002 hield Loek Hermans, toenmalig Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW), een toespraak aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Hierin kwam de bachelor-masterstructuur, een grondvoorwaarde van de Bolognaverklaring uit 1999, uitvoerig ter sprake. De verklaring was bedoeld om het internationale academisch verkeer te bevorderen. Hermans’ belangrijkste punt betrof de overgang van kwantiteit naar kwaliteit: ‘Op dit moment concurreren universiteiten vooral op het binnenhalen en laten afstuderen van zo veel mogelijk studenten. Ik heb mijn hand in eigen boezem gestoken door te zeggen dat de huidige bekostiging dit stimuleert. Er zullen in de toekomst drie selectiemethoden zijn: kwaliteit, kwaliteit en nog eens kwaliteit.’ Welke universiteit zet de eerste stap door te imponeren met haar klasse, en niet met het aantal ingeschreven studenten? Oogkleppen Overal op de Radboudcampus is informatie te vinden over een masterstudie in het buitenland, terwijl informatie over een master binnen de landsgrenzen zeer schaars is. Op de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica zijn bijvoorbeeld slechts twee folders te vinden die verwijzen naar een binnenlandse master buiten de RU. Bij de onderwijsbureaus worden deze foldertjes niet eens ontvangen. Het Informatiecentrum Bachelor Master op de Comeniuslaan 4 is de enige plek op de universiteit waar voldoende informatie te vinden is over Nederlandse masters buiten Nijmegen. Bovendien is adverteren voor masters aan andere universiteiten al ruim vijf jaar verboden op de RU campus. Een voorval met het blaadje Impuls van studievereniging Marie Curie in november vorig jaar is tekenend voor deze situatie. Hoewel het blad een oplage heeft van slechts 200 stuks, werd de redactie om opheldering gevraagd nadat ze een masteradvertentie voor de Universiteit van Utrecht had geplaatst. Volgens het College van Bestuur zijn er tussen de universiteiten onderling afspraken gemaakt om geen reclame te maken bij elkaar. De persvoorlichter van de Universiteit van Tilburg, Pieter Siebers, verklaart: ‘Het aantal masteradvertenties in universiteitsbladen begon uit de hand lopen. Om geen geld over de balk te smijten is toen tijdens het bestuursoverleg van de Vereniging van Nederlandse Universiteiten (VSNU) besloten geen reclame meer te maken in universiteitsbladen.’ Deze afspraak is pas gemaakt toen het verbod op de Radboudcampus reeds twee jaar van kracht was.

4

ANS februari 2008

H.radbodi

Deel 6: Pauwenvolkje

T

Een overgroot deel van het curriculum binnen de studies blijkt nationaal niet goed aan te sluiten. Er bestaat per bachelor één doorstroommaster. Een master volgen van specifieker aard vereist een schakelprogramma, dat onverhoopt allerlei logistieke problemen met zich meebrengt. Daarnaast worden studenten geconfronteerd met vroege inschrijfdata, complexe procedures, sollicitatiegesprekken en talloze toetsingen van kennis- en taalvaardigheden. Kortom, de overgang van een bachelor naar een master elders wordt allesbehalve gemakkelijk gemaakt door de universiteiten. De overgang op dezelfde universiteit is wel vereenvoudigd, door de zogenaamde ‘zachte knip’. Dankzij deze voorwaardelijke toelating kan een student mastervakken volgen terwijl de bachelor niet is afgerond. Dit is een uniek Nederlands fenomeen. Op de RU wordt veel met de zachte knip gewerkt, maar dit is niet bij alle universiteiten het geval. Zo wordt er op de TU Delft een harde knip gehanteerd, evenals op sommige faculteiten van de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Maastricht. Het voordeel van deze zachte knip is dat een student geen studievertraging oploopt, maar het nadeel is dat een student gebonden blijft aan dezelfde universiteit. Een goede naam is geld waard In augustus 2008 zal een rapport van het ministerie van OCW verschijnen met een evaluatie van de invoering van de BaMa-structuur. Het ziet er naar uit dat hieruit zal blijken dat de universiteiten elkaar nog steeds voornamelijk beconcurreren op basis van het studentenaantal, en te weinig op de kwaliteit van de opleiding. Daarnaast zal de zachte knip moeten verdwijnen om aan de internationale afspraken van de Bolognaverklaring te kunnen voldoen. De keuze om elders een master te volgen, wordt zowel bewust als onbewust tegengewerkt. Zolang wetenschappelijk en financieel eigenbelang een grotere rol blijven spelen dan een soepele doorstroom, is een probleemloos BaMa-stelsel nog mijlenver verwijderd. Een student die zijn vleugels wil uitslaan naar een andere stad, moet voorlopig stevig in zijn schoenen staan. Informatie over masters in andere steden ligt niet voor het oprapen, en de weg naar buiten zit vol logistieke hobbels en onverwachte kuilen. Het wachten is op een universiteit die de concurrentie aandurft op basis van de kwaliteit van haar masteropleidingen, in tegenstelling tot het krampachtig vasthouden van haar studenten door gespeelde onnozelheid en slinkse trucs. ANS

www.ans-online.nl

rots, het was al een woordje dat een dubieus chauvinistisch smaakje in de mond gaf. Rita Verdonk zorgde dat daar nog een krachtig bouquet van muffige Oud-Hollandse tradities zoals balkenbrij, zure zult en appelhappen overheen ging. Het woord ‘trots’ is helaas vanuit populistische kringen geïntroduceerd in het academische milieu van de Radboudianen (H. radbodi). Het alfamannetje van deze populatie, collegevoorzitter Roelof de Wijkerslooth, hamerde in zijn Nieuwjaarsrede dat Radboudianen trotser moeten zijn op de Nijmeegse universiteit. Het lijkt wel of Verdonk – een oudstudent, godbetert – het woordje persoonlijk in de oren van de De Wijkerslooth heeft gelispeld. Of we nu willen of niet, het alfamannetje is de baas, en we kunnen hem maar beter gehoorzamen. Maar hoe doe je dat, trots zijn? Je moet het vooral uitstralen. De pauw (Pavo sp.), de vogel die het bezoek aan de kinderboerderij altijd een extra dimensie gaf dankzij het door merg en been gaande pauwengeroep, heeft dat goed begrepen. ‘Het klinkt als de bazuin van het laatste oordeel’, omschreef schrijver Maarten ’t Hart de trotse schreeuw in een column. Maar niet alleen die gil, het is vooral zijn kleurrijke staart die de pauw zo fier maakt. Het is puur uiterlijk vertoon om de o zo lelijke vrouwtjespauwen parmantig te imponeren met als doel een lucratief potje seks voor de ogen van de kinderboerderijbezoekertjes. Hoe mooier de staart van het mannetje, des te groter de kans dat hij met het vrouwtje mag paren, zo heeft seksuele evolutie bepaald. Helaas voor de collegevoorzitter ontbreekt dergelijke uiterlijke praal op de universiteit. Door het gedrochtelijke uiterlijk van de Thomas van Aquinostraat, het Spinozagebouw en het Bestuursgebouw worden maar weinig mensen verleid. Niets is zo troosteloos als de leegheid van de Refter, de betonnen corridors van het Erasmusgebouw of de glanzende glasplaten van de Aula. Als de seksuele wetten van de natuur ook op de universiteit van toepassing waren, zouden er verdomd weinig nakomelingen zijn: er is geen enkel uiterlijk vertoon. Het schaamrood staat op de kaken wanneer het academische jaar weer in een Gymnasion-sporthal wordt geopend, waar het onwelriekende studentenzweet de universitaire plechtigheid nasaal verkracht. Of neem de literaire Frans Kellendonklezing, vorig jaar. In Nijmegen wordt een lezing van allure niet uitgesproken in een imposant Academiegebouw zoals in Groningen, een Maagdenhuis zoals in Amsterdam, of de Leidense Pieterskerk: nee, Arnon Grunberg hield zijn praatje in de onesthetische Lammerszaal van de medische faculteit. En daar moet de Radboudiaan dan trots op zijn. Deze maand wordt de Frans Kellendonklezing gehouden door Désanne van Brederode (u vindt een interview met haar verderop in dit prachtige blad). Gelukkig niet meer op de locatie van vorig jaar, maar nog steeds niet in een smakelijke omgeving zoals de St. Stevenskerk of Huize Heyendael. Zij zal in Nijmegen helaas niet verrast worden door een prachtige pauw, die trots zijn verentooi etaleert, maar door een krassende papegaai (Psittacidae) met slechts één talent: het imiteren van Rita Verdonk. ‘Wij zijn trots op Radboud!’ [email protected] www.hradbodi.nl

5

Hoezo, een vrouw? 6

ANS februari 2008

Tijdens de Frans Kellendonklezing van dit jaar opent filosofe Désanne van Brederode, columniste van het televisieprogramma Buitenhof, de aanval op het groepsdenken. ‘Ik ben nog nooit “een vrouw” tegengekomen.’ TEKST: Zef Faassen en Sjors Overman FOTO: Leo van der Noort

‘V

olgens mij is de Frans Kellendonklezing aan de RU een nogal gewichtig gebeuren’, zegt Désanne van Brederode (37) over de jaarlijkse rede. Sinds 1992 wordt ter nagedachtenis van de homoseksuele schrijver Frans Kellendonk ieder jaar een spreker uitgenodigd. De auteur, die in 1990 stierf, had tijdens zijn leven onconventionele opvattingen over emancipatie en verschillen tussen man en vrouw. Hij riep met scherpe vragen in zijn werk kritiek over zich af, maar zette ook veel mensen tot denken aan. In voorgaande jaren gingen Oek de Jong, Arnon Grunberg en Joost Zwagerman in op vragen die Kellendonk in zijn werk opwierp. Dit jaar zet Van Brederode deze traditie van lezingen voort. Net als Frans Kellendonk houdt Van Brederode zich in haar werk, naast columniste is ze ook pamflet- en romanschrijfster, veelvuldig bezig met emancipatie. Ook het blootleggen van structuren die de maatschappij beheersen is een belangrijk thema. Het is geen verrassing dat ze op 11 februari zal oreren over de tegenstelling tussen mannen en vrouwen. De filosofe generaliseert niet graag, maar lijkt er toch niet aan te kunnen ontkomen. ‘We moeten het niet meer hebben over mannen en vrouwen in het algemeen. Dat vind ik echt flauwekul. Die conclusie zal ik tijdens de Kellendonklezing trekken. Het is raar als mensen over “een vrouw” spreken. Ik ben de gemiddelde vrouw nog nooit tegengekomen. Toen Oek de Jong in een interview verklaarde dat hij een vrouwelijke hoofdpersoon koos om in zijn roman in de huid van een vrouw te kunnen kruipen, las ik dat met verbijstering. Hoezo “een vrouw”? Dat is ook wat veel filosofen doen, ze vormen een beeld van “de mens”. Daarom heb ik ook niet zoveel met filosofie: anderen mogen best generaliseren maar ik hou daar niet van.’

omdat er niet genoeg vrouwen in die organisatie zaten. Dat is toch een beetje raar; Dan zit ik verwonderd voor me uit te staren omdat ik dacht dat iemand me zou vragen vanwege mijn schrijftalent, niet vanwege mijn geslacht. ‘Het is belangrijk om vooroordelen over mannen en vrouwen ter discussie te stellen, anders blijven die ideeën in stand. Ik denk erover om daar een essay aan te wijden, om clichés op een ludieke manier onderuit te halen. Dat kan door ze scherp aan te vallen, maar ook door ze op een leuke manier te persifleren of mensen ludiek met hun gedrag te confronteren. Het schijnt bijvoorbeeld dat als echt nette Britten tijdens een diner opmerken dat iemand zijn gulp open heeft staan, ze uit beleefdheid ook hun gulp open zetten. Op zo’n ironische manier probeer ik in mijn essays mensen een spiegel voor te houden.’

'Iemand langzaam een beetje pijn doen. Net zo lang totdat hij een paar zekerheden opgeeft. Dat lijkt me heerlijk'

Is het thema sekseverhoudingen nog actueel? ‘Ja, het speelt nog steeds. Vorig jaar bijvoorbeeld reageerden veel vrouwen op de documentaire Beperkt houdbaar van Sunny Bergman. Ik heb niet het idee dat vrouwen door mannen worden onderdrukt maar er bestaan nog steeds clichés die in stand worden gehouden. Vrouwen willen heel graag normaal lijken, ze houden er niet van hun hoofd boven het maaiveld uit te steken; ik ben daarop geen uitzondering. Als een vrouw iets controversieels zegt, legt ze meteen uit wat er mee wordt bedoeld. Mannen wordt dat nooit gevraagd, controverse van hen wordt veel gemakkelijker geaccepteerd. Ik heb geprobeerd een pleidooi te schrijven voor een vrije verbeelding, een die niet wordt geregeerd door sociale constructies zoals man-vrouw stereotypes, net als Kellendonk deed.’ Hoe ga je zelf om met die bestaande stereotypes? ‘Het is onmogelijk om eraan te ontkomen. Laatst werd ik door iemand gevraagd voor een opdracht. Later bleek dat ik was gevraagd

Je pamflet ‘Brief aan een gelukzoeker’ beschrijft hoe buitenlanders in Nederland worden gestigmatiseerd. Waar maak je je druk om? ‘Ik hoop dat ik bij lezers vragen oproep over dingen waarover ik mezelf verbaas, die ik in het publieke debat mis. Het is geen verontwaardiging; ik zou het liever verbijstering willen noemen, dat is net een graad minder erg. In mijn ogen verhouden sommige dingen zich vreemd tot elkaar. Dat laat ik ook zien in mijn laatste roman Hart in hart. Daarin heb ik het over het gemak waarmee mensen vreemdgaan, terwijl diezelfde mensen het continu over eerlijkheid hebben. Die houding verbijstert me. Sommigen zeggen dan laconiek dat het al eeuwen gebeurt. Moeten we dat ook maar zeggen over oorlog: het bestaat al eeuwen dus laat mensen elkaar maar de kop inhakken.’ Hoe wordt gereageerd op de kritiek in je pamfletten? ‘Ik heb me regelmatig verbaasd over de mensen die de ironie ervan niet inzien. Het is zo overdreven en grotesk geschreven; ik schreef juist over de Nederlanders in het algemeen, omdat er zo vaak over ander groepen – bijvoorbeeld moslims of Marokkanen – als geheel wordt gesproken. Het aantal keer dat lezers me hebben aangevallen op de pamfletten verwondert me. Ze riepen: “Wie denkt Désanne van Brederode dat ze is?” Ik zou generaliseren, lezers vonden dat ik voor mezelf zou moeten spreken, enzovoorts. Het is raar dat mensen in groepen denken. Met Brief aan een gelukzoeker wilde ik mensen laten merken hoe het voelt als een ander zomaar zegt dat een hele groep op een bepaalde manier in elkaar zit.’ Je zei eerder dat je niet zoveel met filosofie hebt, maar schrijven over hoe mensen denken klinkt behoorlijk filosofisch. ‘Nou nee, een echte filosoof is altijd heel consistent en dat ben ik niet. Ik kan in alles wat ik zeg en in ieder stuk dat ik schrijf wel iets terugvinden waarvan ik denk dat het mijn eerder werk tegenspreekt. Lees verder op de volgende bladzijde

www.ans-online.nl

7

Het is niet mijn doel om voor mezelf bepaalde dingen helder te krijgen, zodat ik ooit kan zeggen dat alles op een bepaalde manier in elkaar zit. Het vinden van die waarheden wordt over het algemeen zo eenvoudig verward met het vinden van zekerheid. Mensen houden teveel vast aan zekerheden, daarmee kan ik slecht uit de voeten.’

mensen wel zo denken? ‘Jazeker. Die mensen wil ik ook graag een klein beetje martelen, stiekem. Ik zal het niet echt proberen, maar ik fantaseer soms wel heel erge dingen. Iemand langzaam een beetje pijn doen, net zolang totdat hij een paar zekerheden opgeeft. Dat lijkt me heerlijk.’

Je waakt voor dogmatiek? ‘Ja, voor dogmatiek of een geborneerde houding. Mensen zeggen dat ze zeker weten wat hun eigen waarheid is omdat ze iets hebben meegemaakt, of hebben nagedacht over bepaalde dingen. Voor hen staat alles vast, ze twijfelen niet meer. Als je zo leeft kun je jezelf net zo goed meteen opknopen.’

Is dat de reden waarom je schrijft? ‘Ik kan niet altijd meteen een mening hebben over een onderwerp. Sommige mensen hebben direct een weerwoord als op een feestje iemand obligate onzin verkoopt. Ik kan dat niet, het is gemakkelijker om een beetje te glimlachen en grapjes te maken. Eenmaal thuis kom ik er vaak pas achter wat ik echt van een onderwerp vind; dan schrijf ik erover. Een andere reden is dat ik tijdens het lezen in de hoofden van andere mensen kan meekijken zonder dat zij dat in de gaten hebben. Tijdens een goed gesprek krijg ik misschien ook een kijkje in iemands hoofd, maar ik blijf toch altijd achter met raadsels en losse

Dat is nogal rigoureus. ‘Nou ja, ik zie niet in wat het leven dan nog leuk maakt, het lijkt me verschrikkelijk om met dat soort zekerheden te leven.’ Ben je er verbijsterd over dat ontzettend veel

S

oms voel ik me een verdraaid goede trendwatcher. Mijn eerste observatie in 2008: het is hip om het nieuwe jaar in het buitenland in te luiden. Désanne van Brederode was in Wenen, vrienden vertrokken in een krakend Peugeotje naar Krakow, mijn huisgenote ging naar Brussel, en mijn eigen nieuwe jaar begon in Madrid. Geen slechte plaats voor een feestje, zou je zeggen. Spanjaarden hebben een reputatie van knallende fiestas, bruisende sangria, hete dansen, zonnige humeuren. Dat viel toch wat tegen. De Madrileen toonde zich de kalmte zelve. Rond twaalf uur ’s nachts verzamelden de Spanjaarden zich in Puerta del Sol (goeie naam, dat wel – 2008 ingaan via de Poort van de Zon, wie wil dat niet?). Meegebrachte flessen champagne kwamen het plein niet op. Men werd geacht ze leeg te schenken in doorzichtige plastic literglazen. Om dan geduldig te wachten, totdat, tja, tot wanneer eigenlijk? Totdat een vermoeden van het nieuwe jaar zich via een onduidelijk gonzen verspreidde? Totdat een handjevol vuurpijlen het luchtruim werd ingeschoten? Totdat politieagenten het startsein gaven door hun levensgrote champagneglazen te heffen? Niemand leek het goed te weten. Sommigen schrokten hun druiven naar binnen, van tevoren ingeslagen, keurig verpakt in zakjes van twaalf. Eet je ze om middernacht, dan schijn je verzekerd te zijn van twaalf maanden geluk. Het duurde niet lang of men blies zachtjesaan een stille aftocht in, elkaar af en toe een schuchter ‘feliz año’ toeprevelend. Op het hoofd droeg men allerhande felgekleurde pruiken, maar die detoneerden enigszins bij de uitgestreken gezichten eronder. Was dat even een lelijk misverstand: Spanjaarden zijn geen losbollerige feestbeesten, maar beheerste, haast saaie mensen. Doen wij in Nederland dan toch beter, met onze zogenaamd

8

eindes. Doorfantaseren kan alleen tijdens het schrijven van een roman. Toen ik dat begreep dacht ik: dat wil ik ook kunnen maken!’ Wil je naast het inleven een moraal kunnen meegeven aan je personages? ‘Een roman mag nooit een voertuig zijn voor een morele boodschap. Als ik iets te vertellen heb of een vraag wil oproepen, schrijf ik daarvoor een pamflet of een essay in de krant. Als ik een moraal met een roman zou willen bereiken, doe ik hoe dan ook mijn personages onrecht aan. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om er karikaturen van te maken. Mijn romans blijven verhalen. Alhoewel, het zou mooi zijn als een bedrogen lezeres gaat scheiden van haar overspelige echtgenoot na het lezen van bijvoorbeeld Hart in hart. Dan heb je toch een duit in het zakje gedaan. Die mensen hoeven dan niet meer in een leugen samen te leven. Helaas heb ik nog nooit een brief gekregen met: dankzij uw boek zijn we heerlijk uit elkaar. Dat zou wel leuk zijn.’ ANS

Maartse buien calvinistische en nuchtere inslag. Bij ons barst tenminste om twaalf uur de hel los aan vuurwerkgeknal, en een hemel aan innige omhelzingen. Ik had het natuurlijk kunnen weten. Javier Marías, een bekende Spaanse schrijver, beschreef in zijn topzestien van Spaanse karaktereigenschappen immers ook al vervelende trekjes zoals roddelzucht, geldbelustheid, onvriendelijkheid ten aanzien van toeristen en chauvinisme. Hoe zou zo’n topzestien er voor Nederland uitzien? Op één staat dus ‘goed in feestjes bouwen’ – dat zullen we tijdens carnaval nog wel eens bewijzen. De rest van de Nederlandse volksaard wordt sinds kort open en bloot uitgevent op tv. Preciezer gezegd: zij is te vinden in ‘Boer zoekt vrouw’, het programma dat vertroeteld wordt door ten minste vier miljoen Nederlandse televisiekijkers. Ook ik ben toegewijd fan. Om het typische Nederlandergevoel. De broer van boer Jan: ‘Jan is nu veel opener, ik kan nu drie kwartier met ‘m bellen op een dag.’ Boerin Agnes: ‘Willen jullie appelmoes bij het eten?’ Henk en zijn bitches vinden het gezellig om nootjes uit een kant-en-klaar AH-bakje te eten. Bij boer Gerard thuis is het lachen geblazen, omdat vrouw Léonie is op de stoel gaan zitten waar Gerard normaal zit. Maar het meest oer-Hollandsch is de grote belangstelling die voor de koeien is weggelegd: ‘Ik denk dat ik het wel leuk zou vinden om elke dag koeien te melken. Het is niet direct saai, want het zijn levende beesten’, zegt Anita. Ook Annet zwijmelt: ‘O, die warme lekkere dikke koeienlijven...’ Dat vind ik uitspraken om van te smullen. En er is maar één manier om ons uit deze totale burgerlijkheid te redden: met een uitzinnig feest eens per jaar. Voortaan ben ik met Oud en Nieuw weer gewoon in Nederland.

ANS februari 2008

Op zoek naar een gemakkelijke anticonceptiemethode met minder hormonen? Binnenkort zal op onze polikliniek Gynaecologie een klinisch onderzoek starten naar de werking van een hormoonafgevend spiraaltje, dat als voorbehoedsmiddel in de baarmoeder wordt ingebracht. Het betreft een nieuwe versie van een spiraaltje dat al meer dan 10 jaar in Nederland wordt toegepast. Het belangrijkste verschil is dat dit nieuwe spiraaltje kleiner is en minder hormoon afgeeft. Het doel van dit klinisch onderzoek is om de veiligheid en werkzaamheid van twee verschillende lage doseringen van het hormoon (levonorgestrel) in dit spiraaltje te onderzoeken. Voor dit klinisch onderzoek worden vrouwen gezocht die voldoen aan de volgende criteria: � � u bent tussen 18-35 jaar oud � � u bent in het algemeen gezond � � u bent niet zwanger en u geeft geen borstvoeding � � u heeft anticonceptie nodig Alle medische onderzoeken, het spiraaltje en de reiskosten (à ��30,- per visite) worden aan u vergoed. Voldoet u aan bovengenoemde criteria en bent u geïnteresseerd om aan dit klinisch onderzoek deel te nemen, of wilt u meer informatie ontvangen, neemt u dan contact op met: Onderzoeksarts: Dr. M.P.M.L. Snijders Tel. Polikliniek Gynaecologie: 024-3658750 (tijdens kantooruren) of Tel. Dr. Snijders: 06-53982965 (vanaf 19.00u bereikbaar) E-mail adres: [email protected] Adres: Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis, Polikliniek Gynaecologie (B56), Weg door Jonkerbos 100, 6532 SZ Nijmegen

NU INCHECKEN! Als je snel reageert kun je starten met de opleiding in maart of mei 2008. Je bent dan twee jaar later klaar om aan je carrière te beginnen. Check of je de juiste kwalificaties hebt op:

27300053•ADV-ANS.indd 10 www.ans-online.nl

09-01-2008 16:23:32

9

Kunst van het verleiden ‘Meer kino, meer kino!’ fluistert Daniël in het oor van zijn pupil. Op commando manoeuvreert de leerling zijn hand op haar schouder, ze glimlacht en hij vervolgt nonchalant zijn gesprek. Het beoogde doelwit, een knap meisje van een jaar of twintig, is op effectieve wijze ingepalmd. ‘Maak die kiss close, ze is er klaar voor.’

TEKST: Koos ten Bras ILLUSTRATIE: Erik Molkenboer 10

‘F

ysieke of kinesthetische aanraking kortweg kino - kan er voor zorgen dat een vrouw zich snel op haar gemak voelt bij een man’, vertelt Daniël (25), derdejaars Communicatiewetenschap, en één van de twee initiatiefnemers van de workshop van de Players Meetclub. Samen met de afgestudeerde psycholoog Maurice (25) geven zij trainingen in de kunst van het verleiden. Deze bestaan uit een theoretisch gedeelte en een praktijkdeel op straat en in een van de uitgaansgelegenheden. Een medecursist geeft onomwonden zijn motivatie voor het volgen van de cursus. ‘Na een paar lange relaties wil ik op dit moment gewoon veel verschillende vrouwen neuken.’ In deze sessie worden acht mannen vertrouwd gemaakt met de beginselen van Game. Een uitvloeisel van verleidingstactieken die voortkomen uit het gelijknamige boek van de Amerikaanse journalist Neill Strauss. Strauss begaf zich een aantal jaren in de seduction community, een subcultuur bestaande uit mannen die zich ten doel stellen meer seksueel succes te behalen bij vrouwen. Bij voorkeur bij héél veel vrouwen. Aantrekkingskracht tussen man en vrouw wordt in een Game niet gezien als een intuïtief proces of gelieerd aan uiterlijk. Het is een vaardigheid die kan worden geleerd. ANS stuurde haar lelijkste redacteur op vrouwenjacht. Kom je hier vaker? In het kort gaat een Game van het ‘oerprincipe’ uit dat de man dominant is in de man-vrouw-interactie. Hij neemt het initiatief in het aanspreken van de vrouw. Om het te boekstaven wordt verwezen naar ideeën uit de sociaal-psychologie en evolutiebiologie. ‘Het concept van een Game splitst zich op in een innergame en een outergame. De innergame behelst hoe de dominante man denkt, de outergame hoe de man handelt naar de vrouw toe’, vertelt Maurice. Voor het verwezenlijken van een goede innergame staan op de flip-over in het midden van de trainingsruimte vier termen. ‘Dominant, non-needy, zelfverzekerd en spontaan. Daniël: ‘Elke man kan verzinnen wat vrouwen aantrekt. Wat houdt jullie tegen om ook zo te zijn?’ De toehoorders knikken instemmend. De versierworkshop trekt niet stereotype apathische nerds of ijverige casanova’s. Het publiek loopt uiteen van een frivole ‘ik wil gewoon meer seks’-dertigplusser tot een verlegen ‘het is dat hij een neger is anders

had hij gebloosd’-Antilliaanse jongeman. Het eerste deel van de workshop doet denken aan een mix tussen een communicatieve vaardigheden- en een zelfverzekerdheidtraining. Houdingen worden gecorrigeerd en een voor een wordt de kledingstijl van de cursisten nauwkeurig onder de loep genomen. ‘Mouwen die langer zijn dan je polsen komen onzeker over en je mist pauw-attributen’ zegt Maurice tegen één cursist. Het dragen van opvallende items is schijnbaar de eerste stap om alle vrouwen om de vingers te winden. De outergame zet een bonte verzameling ideeën over de sociale interactie met vrouwen uiteen. Een weldoordacht script voor elke mogelijke sociale situatie staat garant voor een succesvol eindresultaat. De verdere afhandeling van het vrouwelijke project laat zich het best uitleggen als het jachtprocédé van een roedel wolven. Dat de gestructureerde werkwijze misschien weinig met romantiek heeft te maken deert de cursisten niet. Aan de lesinhoud conformeren is belangrijk voor succes. ‘Onthoud: jij bent de belangrijkste persoon en alleen jouw pleziermakende, socializende groep van vrienden is nóg belangrijker’, instrueert Maurice. Game, set and mismatch Na ruim drie uur speeltijd waarin rollenspelen zijn doorlopen en het essentiële gamevocabulaire is eigen gemaakt, wordt het tijd om te neuken. Een Game draait om het maken van sets: gesprekken met vrouwen. De cursisten worden opgesplitst in drie groepjes met elk hun eigen begeleider. ‘We verwachten een open instelling. Om de kunst van het versieren te leren, moet je het zelf waarmaken vanavond.’ Bij het niet naleven van een aanwijzing of het niet binnen drie seconden overgaan tot het starten van een set, volgt een sanctie. ‘Tien keer opdrukken midden in een kroeg lijkt me een voldoende stok achter de deur’, aldus Daniël. Het avontuur begint in Café Opera, een kleine kroeg op het Koningsplein in Nijmegen. ‘Wij gaan vaak eerst naar een wat rustigere bar om in een social and talkative mood te raken’, zegt Maurice. Net binnen blijkt dat niet iedere cursist de drie-seconden-regel helemaal heeft begrepen. Nog geen halve seconde na binnenkomst stort een overenthousiaste cursist zich op twee meisjes aan de bar. ‘De drie seconden regel betekent niet dat je drie seconden na entree al iemand aangesproken moet hebben, je mag best eerst je jas uit doen’, ANS februari 2008

Hoe word -of herken- ik een player? Het gesprek noemt hij een set. Er wordt uitgegaan van het teamspelprincipe. Hij en zijn vriendengroep zijn het middelpunt van de uitgaansgelegenheid. De eventueel minder aantrekkelijke verduidelijkt Daniël. Ondertussen zijn de meeste cursisten gesprekken aan het aanknopen met bijna elke vrouw en muurbloem in de kroeg. ‘Een fraai stukje wingman-schap’, meldt één van de instructeurs, wijzend naar een pupil: door te wingen handelt de groep of een groepslid in dienst van het individu. Niet zonder succes zo blijkt. Terwijl de ene wingman de vriendin van een meisje op slinkse wijze afserveert, manoeuvreert tegelijkertijd een andere winger de versierder in de richting van het slachtoffer. Wanneer de cursist overgaat tot een aanraking, kiest de dame in kwestie er toch voor zich weer tot haar vriendin te wenden. ‘Zonde’, zegt Maurice, ‘”nee” betekent vaak “nog niet”. Ze was gewoon nog niet comfortabel genoeg voor een aanraking. Iets langer met haar babbelen en het later nog een keer proberen. De cake moest gewoon nog even in de oven.’ Als een sprinkhanenplaag op een Afrikaans maïsveld wordt de kroeg verder afgestroopt op zoek naar vrouwelijk schoon. Al snel is het aantal potentiële kandidaten danig geslonken en is het tijd voor een nieuwe en drukkere kroeg. Ook onderweg naar de andere bar wordt volhoudend gezocht naar sets. Het is echter niet voor iedereen even gemakkelijk om zonder muziek en discolichten de gêne van het aanspreekmoment te overwinnen. De drie-seconden-regel wordt door een cursist tweemaal ruimschoots overschreden en de eerste twintig push-ups www.ans-online.nl

midden in het centrum van Nijmegen zijn een feit. Eenmaal in de kroeg herhaalt de ingestudeerde paringsdans zich. Zelfs de jongen die aan het begin van de avond opbiechtte al jaren geen succes meer te hebben gehad bij vrouwen, gaat uiteindelijk met een felbegeerd telefoonnummer naar huis. Close Is alles liefde? Iedereen wil graag geloven in Hugh Grant-achtige taferelen of de prinses op het witte paard bij toeval tegen het lijf lopen. De harde werkelijkheid van de berekende speltheorie kan bij de romantici rauw op hun dak vallen. Volgens Daniël is de werkwijze niets om je voor te schamen. ‘Vrouwen praten veel meer met elkaar over hun Game en helpen elkaar op deze manier. “Hoe maak ik mijn vriend jaloers?”, of: “Hoe zorg ik ervoor dat hij niet met andere meisjes flirt?” Dergelijke uitspraken zijn niet alleen in glossy vrouwentijdschriften te vinden, maar zijn veelal favoriete onderwerpen in gesprekken van vrouwen onderling.’ Volgens Daniël heeft de workshop niet het doel om vrouwonvriendelijke smooth operators te creëren, maar juist mannen die weten waar ze mee bezig zijn. ‘Hierdoor worden meer aantrekkelijke, seksueel ervaren kerels neergezet in Nederland en dat lijkt mij niet iets waar vrouwen over zullen klagen.’ Mannen overigens ook niet. ANS

vriendin van het beoogde target, de zogenaamde cockblock, wordt door een bevriende winger bezig gehouden. Kino, oftewel aanrakingen, zijn essentieel voor verdere escalatie. Escaleren is de opbouwende trap van praten, zoenen naar seks. In het gesprek let hij op indicators of interest. Daartoe behoren onder meer de vragen van het andere geslacht zoals ‘hoe heet je?’ en ‘wat studeer je?’. Er wordt naar een close toegewerkt. Dat kan zijn een telefoonnummer, een zoen of een overnachting.

11

Het Issue In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: Iran in de ban

Voordat de bom valt S

inds vorige maand worden Iraanse studenten geweigerd op de Universiteit Twente (UT). Dit besluit werd genomen naar aanleiding van een brief die de ministers Verhagen en Plasterk stuurden naar alle Nederlandse universiteiten en hogescholen. In deze brief vroegen ze om de garantie dat Iraanse studenten geen toegang zouden krijgen tot de inhoud van gevoelige onderzoeken naar atoomwapens. Iran toont geen openheid over de aard van het eigen atoomprogramma. Hierop hebben de Verenigde Naties een verbod op export van technologische kennis naar Iran van kracht laten gaan, uit angst dat Iran deze zou gebruiken voor het ontwikkelen van atoomwapens. De UT besloot dat ze de verantwoordelijkheid die het geven van een dergelijke garantie met zich meebrengt niet wilde dragen. De andere universiteiten reageerden wisselend. De Technische Universiteit Eindhoven (TU/e) sloot zich aan bij het standpunt van de UT. Bij het Kernfysisch Versneller Instituut op de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) en op de Technische Universiteit Delft (TU Delft) zijn Iraanse studenten wel welkom.

TEKST: Marieke Haafkes en Martine Peters van Ton ILLUSTRATIE: Marieke Meijer

Prof. dr. Nasser Kalantar-Nayestanaki Iraans adjunct-hoogleraar Experimentele Kernfysica op het Kernfysisch Versneller Instituut (KVI) aan de Rijksuniversiteit Groningen ‘Universiteiten moeten zich enkel bezighouden met de wetenschappelijke kwaliteiten van een student. Het is belachelijk dat ze de verantwoordelijkheid voor internationale veiligheid in de schoenen krijgen geschoven door de overheid. Dat beleid roept schrikreacties op bij de universiteiten: ze gooien uit angst de poorten dicht. Bij de UT wordt elke aanvraag van een Iraanse student zonder meer in de prullenbak gegooid. Dat is waanzinnig; pure discriminatie. ‘Écht vertrouwelijk onderzoek hoort niet op universiteiten plaats te vinden. Gespecialiseerde instellingen, zoals de kerncentrale in Petten, zijn veel beter in staat de geheimhouding van onderzoek te garanderen. Zo kunnen universiteiten waardevrij blijven. Zelfs als een instelling geheimhouding garandeert geldt dat iedere student naar Petten kan reizen en foto’s kan maken van de kerncentrale. Iedere willekeurige voorbijganger op straat is een potentieel gevaar voor

12

Het issue van deze maand: ter bescherming van de internationale veiligheid moeten Nederlandse universiteiten studenten uit schurkenstaten weigeren.

de staatsveiligheid. Boeken over kernfysica zijn vrij beschikbaar. Ministers Plasterk en Verhagen vragen garanties die universiteiten onmogelijk kunnen geven. ‘Op mijn universiteit voel ik me nog steeds welkom: de RUG bekijkt de aanvraag van ieder Iraanse studenten objectief en zorg-

'Een pragmatische terughoudendheid is niet meer dan logisch' vuldig. Soms voel ik het wantrouwen van mensen die vragen of ik bij Iraans kernonderzoek ben betrokken. De Iraanse promovendi ervaren de sfeer als onprettig; er worden misschien alleen flauwe grappen gemaakt, gekoppeld aan de stigmatisering van onze nationaliteit creëert dit voor hen een onwelkome werkomgeving. Een van de speerpunten van de Nederlandse universiteiten is internationalisering en het uitsluiten van bevolkingsgroepen werkt daarop averechts.’

Dr. Leo van IJzendoorn Hoogleraar Technische Natuurkunde, Technische Universiteit Eindhoven ‘Het besluit van de universiteiten om studenten uit bepaalde landen te weigeren, in dit geval Iraniërs, is vooral een politieke boodschap die de regering via de universiteiten wil uitdragen. Wat betreft mijn vakgebied is het duidelijk dat misbruik van nucleaire technologie moet worden voorkomen. Hoewel Iran het non-proliferatieverdrag heeft ondertekend, zijn de onverzoenlijke en dreigende uitspraken in haar buitenlandse politiek zorgelijk. Vanuit dat oogpunt is een pragmatische terughoudendheid niet meer dan logisch. Men kan wel vraagtekens zetten bij de effectiviteit van de genomen maatregel. Onderwijsmateriaal voor colleges in de kernfysica is openbaar en kan dus door iedereen worden geraadpleegd.’ Menno van Duuren, woordvoerder College van Bestuur, Universiteit Twente ‘Na ieder verzoek tot toelating van een Iraanse student krijgen wij een brief van de Immigratie en Naturalisatie Dienst. Deze vraagt ons of de “vreemdeling in gevolge

ANS februari 2008

VN-resolutie 1737” kan worden toegelaten op onze universiteit. We moeten een verklaring afgeven waarin we de verantwoordelijkheid nemen voor de toelating van studenten. Wij kunnen het risico dat een Iraanse student in aanraking komt met kernfysica niet uitsluiten, daarom kunnen we hem of haar niet toelaten. De reden is praktisch: we kunnen niet iedere Iraanse student continu bewaken. Als iemand wordt toegelaten op onze universiteit, moet deze persoon toegang hebben tot alle faciliteiten en willen we hem op geen enkele manier in zijn academische ontwikkeling beperken. Natuurlijk betreuren we het dat goedwillende Iraanse studenten de dupe worden van deze maatregel. Sommige universiteiten hebben de brief van Verhagen en Plasterk anders geïnterpreteerd en besloten Iraanse studenten wel toe te laten. Dat is aan hen. Iedereen is gebaat bij meer duidelijkheid in de richtlijnen.’ Karin Temmink, woordvoerder Immigratie en Naturalisatie Dienst ‘Wij vragen de technische universiteiten

www.ans-online.nl

niet om Iraniërs te weigeren. Bij twijfel over de inhoud van de studie sturen wij de betreffende universiteit een brief waarin we vragen of de student in kwestie in aanraking zou kunnen komen met kernfysica. Dit is niet dwingend, het is slechts een waarschuwing.’

'Universiteiten gooien uit angst hun poorten dicht' Aicha Lubbinge, woordvoerder minister Plasterk, Ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap ‘De minister is in overleg met de betrokken instanties – Justitie, Buitenlandse Zaken en de Immigratie en Naturalisatie Dienst – over dit onderwerp. Hij kan hier nu nog niet op reageren.’ Drs. Leon Wecke Senior docent Centrum voor Internationaal Conflictanalyse & Management

‘Ik ben het absoluut niet met de stelling eens; universiteiten mogen nooit een bevolkingsgroep uitsluiten. Het is goed om studenten zorgvuldig te screenen bij gevoelige onderzoeken, maar om bij voorbaat Iraanse studenten uit te sluiten is idioot. ‘Plasterk en Verhagen dragen een volstrekt verkeerd beeld uit naar de Nederlandse burger in een tijd waarin angsten ten opzichte van mensen uit het MiddenOosten steeds vaker de kop op steken. Voor een land dat pretendeert een traditie op het gebied van tolerantie te hebben is dit ongehoord. Deze maatregelen zijn het gevolg van het schoothondjesgedrag dat onze regering ten opzichte van de regering Bush laat zien en van de persoonlijke voorkeuren van een mallootminister als Verhagen. De maffe Nederlandse regering voelt de druk om als het beste jongetje van de klas achter de VS aan te rennen. Ook als het gevolg discriminatie van Iraanse studenten is.’ ANS Heb jij ook een mening over dit issue? Discussieer mee op ans-online.nl.

13

��������� ������������ ���������������������� ������

����������������� ������������� ������ ����������� ���������������� ������������������������������ �����������������������������

�

����!"#$%"""&'!

SPOED, LANZAAM, NORMAAL - 30 uur met rijexamen en gratis herkansing voor € 1099,- Inclusief een gratis theorie-examen en een theorieopleidng via internet of met studieboeken. - In vijf termijnen te betalen - GRATIS PROEFLES BIJ AFNAME PAKKET 024-3730383 www.eefwullings.nl

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108 14

ANS februari 2008

- Advertentie -

Gezocht: Recruitment Consultants

Fahr-Becker is op zoek naar (bijna) afgestudeerde psychologen (ongeacht afstudeerrichting) die een baan in het bedrijfsleven ambiëren. Fahr-Becker ondergaat een stormachtige ontwikkeling en wil het team graag versterken met nieuwe recruitment consultants.

Bedrijfsprofiel Fahr-Becker helpt organisaties bij het invullen van hun vacatures en draagt zorg voor een uitgebalanceerde personele bezetting. Hiermee beogen wij de concurrentiepositie van onze klanten te versterken en hun groeidoelstellingen te realiseren. Door de kennisbundeling van sales, marketing en gedragswetenschap hanteert Fahr-Becker een vernieuwende methodologie op het gebied van recruitment. Fahr-Becker staat voor hoogwaardige dienstverlening op het gebied van recruitment. Onze diensten omvatten consultancy, werving & selectie, tijdelijke versterking van een interne recruitment afdeling, automatisering en training & loopbaanbegeleiding. De methodologische aanpak van Fahr-Becker wordt gekenmerkt door resultaatgerichtheid.

Functie-omschrijving Als recruitment consultant bij Fahr-Becker ben je de hele dag in contact met mensen. Je benadert kandidaten voor een openstaande functie bij een van onze klanten. Ons motto hierbij is dat we alleen voor bedrijven werken waarvan wij vinden dat het een interessante en fijne werkgever is. Vervolgens gaan we op zoek naar enthousiaste en gemotiveerde kandidaten. De uitdaging is om de juiste persoon te koppelen aan de juiste functie. Je komt te werken binnen een jonge, dynamische afdeling waar alle consultants afgestudeerde psychologen zijn. We zijn specifiek op zoek naar psychologen, omdat wij denken dat psychologen de juiste achtergrond hebben voor het werk als recruitment consultant. Er is inzicht nodig in karaktereigenschappen van mensen en deze te matchen met de gevraagde capaciteiten bij een bepaalde functie. Bovendien is het van belang kandidaten goed te begeleiden bij het overstappen naar of beginnen met een nieuwe baan.

Functie-eisen We zijn op zoek naar (bijna) afgestudeerde psychologen die gemotiveerd en enthousiast overkomen en het leuk vinden om de hele dag met mensen te werken. Daarnaast vinden we het binnen ons team belangrijk om samen te werken en zo onze doelstellingen te realiseren. Samen werken we aan de groei van het bedrijf.

Geïnteresseerd? Neem dan contact op met Marijke Loonen (06-46416009) of mail naar marijke@fahr-becker. nl. Neem ook gerust een kijkje op onze website www.fahr-becker.nl. www.ans-online.nl

15

ANS CINEMA PRESENTS A VALENTINESDAY PRODUCTION. FILM ROZEMARIJN VAN FAASSEN - BEDRIJFSCOMMUNICATIE COSTUME DESIGNER LOES PERRÉE DIRECTOR OF PHOTOGRAPHY FLORIS VAN DEN BERG FEBRUARI 2008

ANS februari 2008

16

O R I G I N A L

M O T I O N

F P - P H O T O G R A P Y

P I C T U R E

P R O D U C T I O N

RADBOUDBEAUTY A

17

www.ans-online.nl

VIND JE HET LEUK OM KENNIS OVER TE DRAGEN? Help middelbare scholieren met hun examen! Voor o.a. de vakken Biologie, Economie, Geschiedenis, Latijn, M&O, Natuurkunde, Scheikunde, Wiskunde A en B en de moderne vreemde talen komt de Universiteit Leiden graag in contact met (assistent)docenten. Uitermate leerzaam en goede verdiensten: €115 per dag (incl. logies en maaltijden). Je kunt rekenen op een gedegen opleiding. Heb je minimaal een 8,5 (CSE) voor het vak waarvoor je belangstelling hebt en hoge cijfers voor je overige vakken, mail dan je CV en ingescande cijferlijst van de middelbare school naar Gabriela Estramil: [email protected]. Zie ook www.examencursus.com, menu-item ‘voor docenten’.

18

ANS februari 2008

Zondagmiddag 3 februari

Kindercarnaval in

Café 't Haantje Daalseweg 19 Nijmegen telefoon 024-3230257 www.haantje-nijmegen.nl

gratis zaal voor feesten, borrels en vergaderingen

6 febr.: start getijdengebed met asoplegging 12/13 febr.: start meditatiecursus 5/6 13 febr.: Taizéviering 19 febr.: bijbel creatief 19 febr.: leven met sterven hoe doe ik dat? 21 febr.: kennismaken met wereldgodsdiensten 26 febr.: Crossroads (Engelstalig)

www.ru.nl/studentenkerk

Het UTN spreekt ook jouw taal. Schrijf snel in voor één van onze voorjaarscursussen! Vreemde talen • Chinees • Duits • Engels • Frans • Italiaans • Russisch • Spaans • Portugees • Turks Nederlands voor anderstaligen • Dag- en avondcursussen NT2 Communicatie • Notuleren met de laptop • Presenteren met effect • Spelling van A tot Z • Webschrijven En meer • Basiscursus voor docenten NT2

Voor studenten van de Radboud Universiteit gelden speciale tarieven! Staat jouw training hier niet bij? Kijk op onze site en ontdek wat jouw mogelijkheden zijn. Het UTN helpt je graag!

www.ans-online.nl

19

Kunst als wapen

Een verwrongen autowrak op een kruising in hartje Rotterdam; de slotsom van een tragedie, zo lijkt het. Kunstenaar Jonas Staal plaatst zijn spraakmakende werk zonder verdere uitleg in de openbare ruimte. ‘Kunst’, zegt hij, ‘bedreigend’, zegt een ander. TEKST: Boy van Dijk FOTO'S: Martijn Koster en archief Jonas Staal

I

n Rotown, een Rotterdams equivalent van Doornroosje, stapt kunstenaar Jonas Staal (26) binnen om klokslag twaalf uur. Met zijn lange, nette jas, gestileerd brilletje en gemillimeterd haar is hij een keurige verschijning. Niet iemand waarvan je zou verwachten dat hij vorig jaar terecht heeft gestaan wegens doodsbedreiging. Toch vormde die rechtszaak tot nu het klapstuk in de pas jonge carrière van de opzienbarende kunstenaar. Staal maakte De Geert Wilders werken al in 2005. Op zestien verschillende plekken in Rotterdam richtte hij herdenkingsplek-

20

ken in voor de geblondeerde politicus. Het concept was telkens hetzelfde: foto’s vergezeld van kaarsen, bloemen en soms een teddybeer. Op geen enkele wijze werd duidelijk gemaakt dat het kunst betrof. ‘Ik wil toeschouwers met mijn werk een bepaalde manier van denken opdringen, zonder dat uit de presentatie te laten blijken. Het moet een zekere verwarring stichten, aanzetten tot het heroverwegen van standpunten.’ Wilders deed aangifte van bedreiging en er werd een half jaar voorwaardelijk en 240 uur werkstraf tegen Staal geëist.

ANS februari 2008

Hij zag dit directe gevolg van zijn kunst als onderdeel ervan en presenteerde De Geert Wilders werken – een rechtszaak alsof hij de procedure zelf was gestart. ‘Ik voerde de rechtszaak op als kunstwerk omdat het de aspecten van mijn eigen werk bezit: het behoort tot het publieke domein en er is een directe link tussen het maken en bediscussiëren van het werk. Met mijn werk claim ik maatschappelijke fenomenen als kunst en plaats die binnen een andere context.’ De vraag wat kunst is, boeit Staal mateloos. ‘Die vraagstelling is voor mij als kunstenaar essentieel. De uitspraak van de rechter vormde een mooie scheidingslijn. Als ik werd vrijgesproken was mijn werk beeldende kunst, als ik werd veroordeeld was ik een bedreiger en dus strafbaar.’ Staal werd vrijgesproken. Tegen die uitspraak heeft het Openbaar Ministerie inmiddels hoger beroep aangetekend. ‘Het feit dat er sprake is van een rechtszaak bevestigt de problematiek die ik met De Geert Wilders werken wilde duiden: dat de grens tussen de politicus en zijn boodschap sterk is vervaagd.’ Het gevaar van de eenwording van persoon en boodschap gaat eigenlijk ook op voor jou als kunstenaar. Bijvoorbeeld door je hoofdrol in de rechtszaak over je werk. ‘Ik zie een duidelijk onderscheid omdat ik een performer ben. Sommige performances moeten zo nauwkeurig worden uitgevoerd dat ik ze niet kan uitbesteden aan iemand anders. Dat was duidelijk te zien bij de rechtszaak: ik kon mijn advocaat niet toevertrouwen het referentiekader over te brengen dat ik als beeldend kunstenaar wil opdringen aan mijn publiek en daarom deed ik het zelf.’ Je schrijft ook pamfletten, daarin ageer je vaak tegen de vervlakking en vercommercialisering binnen de nieuwsvoorziening door de media. Tegelijkertijd profiteer je van de media-aandacht die jouw installaties krijgen. ‘Op die paradox word ik vaker aangesproken. Ik zie de media als vijand, als concurrent, omdat ze hetzelfde doel hebben als ik: een bepaalde manier van kijken opdringen aan de toeschouwers. Wat ik constateer in de nieuwsvoorziening en de manier waarop de politiek daarvan gebruikmaakt, is dat het streven naar objectiviteit, de waarheidsvinding verloren is gegaan. Natuurlijk bestaat er geen onbetwistbare en ultieme waarheid, maar dat betekent niet dat er geen onderscheid moet worden gemaakt. Het is geen reden om een waardeloze krant als De Telegraaf te lezen in plaats van NRC Handelsblad.’

Onlangs was er een grote controverse rondom een geplande fototentoonstelling van de fotografe Sooreh Hera in het Gemeentemuseum in Den Haag. Die tentoonstelling, waarin onder andere homoseksuele moslims met de beeltenis van de Profeet als hoofd te zien zouden zijn, werd later alsnog afgewezen door het museum. Je zei toen te twijfelen aan de legitimiteit van haar werk. ‘Een aantal journalisten vroegen toen of ik haar steunde. De verwachting was dat ik het met haar eens zou zijn, omdat zij net als ik bepaalde kwesties op een zeer nadrukkelijke wijze aan de orde stelde.’ Je besloot je af te zetten tegen dat verwachtingspatroon? ‘Nee, ik was het gewoon niet eens met de inhoud van haar werk en hoe zij die uitdroeg. De media hebben een ontzettend grote rol gespeeld in de discussie over haar werk. Als je daar als kunstenaar in participeert en het gebruikt, is voor mij de vraag: hoe en waarom? In mijn werk zijn ook de media een deel van het onderwerp, met als doel daarin te infiltreren en bepaalde verschuivingen teweeg te brengen. Uiteindelijk is de vraag of ik daarin ben geslaagd. In het geval van Sooreh Hera was het heel duidelijk dat zij zowel in haar werk, als in haar uitspraken en haar gebruik van de media zich geenszins bewust was van een referentiekader waarin zij haar werk plaatste. Terwijl daarin juist het belang van het kunstwerk schuilt. Als het openbreken van een referentiekader ontbreekt, dan bestaat wat je zegt eigenlijk niet of enkel en alleen in de context van de kunstvorm.’ In je reactie op Sooreh Hera trek je een vergelijking tussen haar werk en Submission van Van Gogh en Hirsi Ali. ‘Naast het fotografisch werk van Sooreh Hera heb ik ook het filmpje Allah el gay bar van haar hand gezien. De vergelijking met Submission komt voort uit de keiharde misvatting dat dergelijk materiaal werkelijk als film moet worden bediscussieerd. Cinematografisch is Submission het meest wrakkige ding dat ik ooit heb gezien. Ook het filmpje van Sooreh Hera getuigt van een vreselijk slecht inzicht in editing, filmkwaliteit en het gebruik van symbolen. Uit de platvloerse vergelijking van de premier van Iran met homo’s in gay bars spreekt een totaal gebrek aan inzicht in de door haar gehanteerde beeldtaal.’ Binnenkort komt de film van Geert Wilders uit, wat verwacht je daarvan? ‘Ik vind het uitermate boeiend. Het is een nieuw Lees verder op de volgende bladzijde

www.ans-online.nl

21

fenomeen in Nederland dat er op zo’n ondubbelzinnige wijze propaganda wordt gevoerd. Het zou Der ewige Jude van 2008 kunnen worden.’ In het NRC Handelsblad van 7 augustus 2007 noemde je Geert Wilders jouw muze. Vanwaar die fascinatie? ‘Geert Wilders is in zijn uitspraken transparant, ondubbelzinnig en extreem. Tegelijkertijd is hij de oprichter van een partij die volkomen ontransparant, dictatoriaal en totalitair is opgezet en op geen enkele wijze direct contact heeft met zijn kiezers, bijvoorbeeld in de vorm van de mogelijkheid lid te worden van de partij en inspraak te hebben in bestuurlijke keuzes. Dat die twee extremen in één persoon zijn verenigd vind ik uitermate interessant. ‘Hij is de exponent van het populisme, maar de typische reactie van zijn kiezers is niet “wat Geert Wilders zegt, klopt”. Als hij de Koran wil verbieden, dan zeggen zij: “In principe ben ik het er niet mee eens, maar iemand moet het zeggen.” Wilders leunt dus op uitspraken die nooit werkelijkheid kunnen worden en zelfs zijn kiezers weten dat.’ In hoeverre kan, na alle ophef in het afgelopen jaar, Geert Wilders of de Haagse politiek in het algemeen nog als inspiratiebron voor je werk dienen? ‘Als onderwerp is Wilders te beladen doordat ik als persoon bekend ben geworden in de context van de rechtszaak. Daardoor kan ik niet meer op een waardevolle manier met hem bezig zijn, mijn relatie tot hem is daarvoor teveel vertroebeld. ‘Ik wil me minder gaan richten op de populistische stroming en meer op het democratische bestel als geheel. Daarvoor ben ik samen met mijn collega Vincent van Gerven Oei bezig met het oprichten van een politieke partij die de blanco stem moet gaan vertegenwoordigen. De democratie zoals die in Nederland bestaat, dwingt je tot het conformeren aan een standaard, aan criteria die door het systeem worden opgelegd. Het staat voor “vrijheid” en een ”eigen mening”, maar die vrijheid is al opgesplitst in de keuzes ‘voor’ of ‘tegen’. Het kader waarin je als burger mag participeren is vooraf vastgesteld. Het incasseren van kritiek op het systeem, bijvoorbeeld in de vorm van de blanco stem, maakt onderdeel uit van dat systeem. ‘Wij willen als kunstenaars ruimte creëren om posities in te nemen die niet vooraf zijn gedefinieerd. Op dit moment is de blanco stem in Nederland al van betekenis voorzien, hij

22

wordt verdeeld over alle politieke partijen. Daarnaast is het onthouden van stemming vastgelegd als het niet in staat zijn tot of het niet willen vellen van een inhoudelijk oordeel. Zelfs de keuze niet te participeren is dus geïntegreerd in het systeem. Wij claimen het recht om niet te participeren als een op zichzelf staande en legitieme keuze.’ Om het recht op onttrekking aan het systeem te claimen moet je als partij wel eerst toegeven aan dat systeem, onderdeel worden van hetgeen je bestrijdt. ‘Dat klopt, maar die deelname wordt beperkt tot een minimum. Als partij willen we binnen het bestel ruimte scheppen om de blanco stem te herdefiniëren tot een open, zoekende, constant vragende vorm. Als we worden gekozen voor de Tweede Kamer hebben we daarom een vaste spreektekst: “Wij van de blanco partij kiezen ervoor ons te onthouden van onze stem om deze en deze reden.”’ ‘Democratie zoals wij die in Nederland kennen, staat niet voor vrijheid binnen de ontwikkeling van een individu, een individu dat vanuit zichzelf een mening over dingen kan vormen. Vrijheid van meningsuiting is op dit moment niets meer dan het “voor” of “tegen” stemmen tijdens een referendum. Je bent voor of tegen Sooreh Hera, voor of tegen Hirsi Ali, dat heeft voor mij niets te maken met werkelijke vrijheid.’ Wat is vrijheid voor jou dan wel? ‘Ik zie vrijheid als de mogelijkheid om je eigen conflict te bepalen. Vrijheid als de maximale afstand die je kunt verkrijgen tot de wereld om je heen en het uitzoeken van de conflicten die je interesseren. In mijn geval gebruik ik de politiek om dieper liggende vragen over waarheidsvinding te kunnen stellen.’ Zie je zo’n situatie als een reële mogelijkheid? ‘Door me te schikken naar het systeem en dat systeem tegen zichzelf te gebruiken, probeer ik het maximaal uit te putten. Er komt een moment dat het systeem zichzelf blokkeert. Dan is er een vrijwaarding van betekenissen, worden de dingen opnieuw geordend en is er een kort moment van afstand waarin posities opnieuw kunnen worden gedefinieerd. Dat biedt de mogelijkheid om jezelf als persoon anders tot de dingen te verhouden en je als individu te ontwikkelen. Op die manier kan kunst worden gezien als wapen om jezelf te herdefiniëren.’ ANS

ANS februari 2008

Bar-o-meter Was de kroeg van afgelopen avond de kater niet waard? Om vergissingen te voorkomen zoekt ANS het Nijmeegse nachtleven tot op de bodem uit. Laat je adviseren door de Bar-ometer. Deze maand:

Café 't Haantje TEKST: Alexander Thijssen ILLUSTRATIE: Erik Molkenboer

C

afé ’t Haantje lijkt niet direct een plek waar veel studenten komen. Toch was deze bruine kroeg jarenlang het doel van opmerkelijke studentenexpedities. De bewoners van het nabijgelegen SSHN-complex op de Jacob Canisstraat klommen over daken en balkons, om via een brandtrap uiteindelijk op de binnenplaats van het café uit te komen. De achterdeur vormde de entree tot een gezellige avond. Na afloop en in dronken toestand verkozen de meesten de straatroute boven de dakroute om terug naar huis te keren. Ongelukken zijn er nooit gebeurd, toch heeft de SSHN deze waaghalzen met een hek de weg versperd. ‘t Haantje is een plek waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Het uitblijven van verbouwingszucht heeft het café haar authentieke sfeer doen behouden. Bij binnenkomst is het aan de bar onverstoorbaar gezellig. Als Nijmegen een dorp was, zou dit café naast de dorpspomp staan. ‘Er is hier weinig dat niet mag of kan’, vertelt uitbater Joop Puijn trots. Nog voor hij zijn verhaal verder kan afmaken, wordt hij gecorrigeerd door eigenares Sjaantje: ‘Bier wordt hier niet uit de fles gedronken, het is hier geen bouwkeet.’ Sjaantje straalt een gezellig zuidelijke inborst uit, haar accent verraadt direct Brabantse roots. Joop vervolgt zijn verhaal en maakt me deelgenoot van zijn familiegeschiedenis. Zijn wieg stond letterlijk in dit café. Het was zijn vader die vijftig jaar geleden deze kroeg overnam. ‘Vroeger waren de wc’s buiten en stond daar mijn bed’, vertelt hij, wijzend naar het toilet. Haantjesgedrag Gasten lezen rustig de krant of spelen een kaartspel, terwijl enkele mensen aan de bar hun heil in de alcohol zoeken. De grote gaska-

www.ans-online.nl

chel onder de stenen schouw verwarmt de zaak tot een aangename temperatuur. Het is een rustige doordeweekse avond, de barvrouw heeft alle tijd voor haar gasten. ‘Het is hier niet altijd zo rustig hoor’, vertelt één van de vaste gasten en vervolgt: ‘Ooit sloot een aantal bezoekers hier een bizarre weddenschap af. Één van hen beloofde een koe mee te nemen naar het café. De volgende avond stond er een tractor met trailer voor de deur en ging het beest mee de kroeg in. Terwijl de gast een pilsje dronk op zijn overwinning, liet hij de koe rustig rondlopen. Zo’n beest naast de tap was al legendarisch, maar de geurende vlaai die ze op de vloer achterliet, bleek nog in lengte van dagen voer voor anekdotes en flauwe grappen.’ Eigenaar Joop beweegt zich door de kroeg alsof het zijn huiskamer is. Terwijl hij een vaste gast begroet, vertelt hij over de activiteiten die jaarlijks worden georganiseerd: ‘Het East of Eastern Jazz festival is een mooi voorbeeld van de levendigheid in Oost. Dit festival trok het afgelopen jaar 3500 bezoekers.’ Op deze avond is de muziek in het café hoorbaar, maar niet oorverdovend. Het is een verademing in een kroeg te staan waar het mogelijk is een gesprek op normaal volume te voeren. Dat is anders tijdens de Hollandse liederentafels die hier maandelijks worden georganiseerd. Het geluid uit de talloze bejaarde kelen overstijgt dan ruimschoots het volume van een doorsnee studentenkroeg, weet een buurtbewoner. Ondanks het uitblijven van trillende basklanken komen hier naast stamgasten ook studenten aan hun biertje nippen. De hippe student zul je echter niet snel aantreffen, die komt hooguit zijn opa opzoeken voor wijze raad. Hier wordt op het leven geproost, de sfeer is die van het kleine café aan de haven, zoals bezongen door smurfenkoning Vader Abraham. ANS

23

Museumtest

TEKST: Yolanda de Haan en Loes Perrée FOTO’S: Sjors Overman en Loes Perrée

Nijmegen presenteert zich als ware cultuurstad. In 2018 hoopt ze zelfs tot culturele hoofdstad van Europa te worden verkozen. In een stad met die ambitie hoort een serie topmusea thuis. Een vakkundige jury zocht uit welke een bezoekje waard zijn, en waar je verre van moet blijven. De jury: Martijn d’Hamecourt, tiendejaars Kunstgeschiedenis, met oog voor detail Edo Emans, tweedejaars Algemene Cultuurwetenschappen, backpacker met bagage Johanna Kool, vijfdejaars Economie, museum-addict

Afrika Museum, 5 euro (met studentenkorting), Postweg 6, Berg en Dal Wie op zoek is naar armoede, hongerbuikjes en ellende is in het Afrika Museum aan het verkeerde adres. Mooie, grote foto’s laten Afrikanen in kleurrijke jurken met mobieltjes en Ray-Ban zonnebrillen zien. In het buitenmuseum doet de geur van rondwandelende geiten en schapen vermoeden dat we ons bevinden op de plaatselijke kinderboerderij. De verschillende nederzettingen doen een stuk exotischer aan. Ieder te bezoeken dorp heeft z’n eigen hutten en gebruiken. Vanaf april, wanneer de woningen zijn ingericht, tonen de niet zo authentieke ‘inwoners’ het dagelijkse leven in de dorpen. De Chopbar, met zijn kleurrijke terras en comfortabele banken, is een prima plek om Hollandse hongerbuikjes te vullen. Een vrolijk bord kondigt het plat du jour aan. Na een paar fruitige bananenbiertjes lijkt emigreren

Afrika Museum

7,5

24

geen slecht plan. Martijn d’Hamecourt: ‘Ik stem voor landelijke invoering van bananenbier.’ Edo Emans: ‘Dit museum kan niet tippen aan mijn persoonlijke ervaringen in de rimboe van Tofinou.’ Johanna Kool: ‘Het buitenmuseum is ideaal om even af te koelen. De foto’s met mooie, donkere mannentorso’s in combinatie met de zwoele beats brachten me flink van mijn stuk. ’ Natuurmuseum Nijmegen, 3 euro, Gerard Noodtstraat 121, Nijmegen Achter de balie zit een man met warrig haar en moskleurige kledij. Hij kijkt verwonderd op en lijkt zich af te vragen of er werkelijk een bezoeker onder de vijftig voor hem staat. De begane grond is volgebouwd met vitrinekasten. De nadruk ligt op de flora en fauna van Gelderland. Opgezette dieren staren de bezoekers wezenloos aan. Het ontbreken van vernieuwingsdrift blijkt uit de vergeelde naamkaartjes. In de laatjes zitten veelal stenen, gedroogde insecten of gewoonweg niets. De schedel van een mammoet blijkt het hoogtepunt. Op de tweede verdieping doet de plotselinge explosie van licht pijn aan de ogen. Ook hier wemelt het van opgezette dieren, daarnaast wordt de geschiedenis van

Natuurmuseum

3

de valkerij uitgelegd. De kindervoorstelling lonkt door de kleuren en geluiden van de zee. Kinderen moeten allerlei vragen proberen te beantwoorden. Deze verdieping is het meest interessant, maar het is de vraag of dat de bedoeling is. Martijn D’Hamecourt: ‘Wat een dooie boel.’ Edo Emans: ‘Ik zou toch zweren dat ik de suppoost zag bewegen.’ Johanna Kool: ‘Mag ik deze ruimte, de medewerker incluis, even afstoffen?’ Museum het Valkhof, 3 euro (met studentenkorting), Kelfkensbos 59, Nijmegen Het Valkhof is het gemeentemuseum van Nijmegen. In de eerste expositieruimte trekken enorme Barbapappa-achtige, gekleurde vormen meteen de aandacht. Een paar meter verder staat een vitrinekast met aardewerk dat in Nijmegen werd opgegraven. Nog ouder dan dit verjaarde keramiek is het skelet van een vrouw die vanuit haar sarcofaag de voorbijganger met holle ogen aanstaart. Het wordt al snel duidelijk dat de rode draad door deze moderne kunst, oude gebruiksvoorwerpen, opgravingen en foto’s de stad Nijmegen is. Het museum toont niet alleen kunst en geschiedenis, maar ook Nijmegen zelf. Enorme ruiten exposeren de stad. Het uitzicht

Museum het Valkhof

7

ANS februari 2008

doet even stil staan. Voor één van de glazen wanden ligt een serie felgekleurde kussens om drie speelborden heen. We hebben het museum snel gezien, dus we belanden met een plof op de vrolijke zachte zitjes. Martijn d’Hamecourt: ‘Een must-see voor de Nijmeegse student. De wisselende collectie is een ware uitdaging.’ Edo Emans: ‘Na het zien van musea als het Louvre en het Guggenheim vind ik deze kleinburgerlijkheid wel schattig.’ Johanna Kool: ‘Die sarcofaag was freaky. Een beetje rouge zou de dame in kwestie niet misstaan.’ MuZIEum, 17,60 euro (inclusief ontdekkingstocht door het donker), Nieuwe Marktstraat 54a, Nijmegen Het MuZIEum is een ervaringsmuseum. Tijdens de ‘ontdekkingstocht door het donker’ kan men een uur lang meemaken hoe het is om niets te zien. ‘Volgen jullie mij maar’, zegt gids Hans, die al vanaf zijn geboorte blind is. ‘Ik zal jullie eerst mijn werkkamer laten zien.’ Door voorzichtig een paar meter de volledige duisternis in te schuifelen wordt een kantoorruimte bereikt. Hans nodigt de bezoekers uit om even rustig rond te voelen. De ruimte blijkt gevuld te zijn met een kast vol boeken in braille en een tafel met een sprekende computer. Na twee keer rammen op het toetsenbord is het wel genoeg geweest. De computerstem is onduidelijk en verwarrend. Iedereen wordt er onrustig van. Door de stem van Hans te volgen manoeuvreert het groepje zich door een parkje met drassige ondergrond. Opeens wijzen het getik van een stoplicht en het geluid van voorbij razende auto’s erop dat hier een drukke weg ligt. Hans stelt iedereen gerust en zorgt ervoor dat we veilig de overkant bereiken. Rustig wordt er nog wat rondgesnuffeld op een markt vol geurende producten om vervolgens in een kroeg te eindigen.

Museum voor Anatomie en Pathologie

6,5

www.ans-online.nl

‘Ik moet weer vlug door naar de volgende rondleiding. Jullie vinden de weg wel terug, toch?’ grapt Hans. In de groep ontstaat lichte paniek. Iedereen lijkt Hans meer te vertrouwen dan zichzelf. ‘Dat is heel grappig om te zien’, zegt Janneke, die werkt bij het muZIEum. ‘Hans is een man waar mensen in het dagelijkse leven niet snel blind op zouden vertrouwen.’ In dit museum blijken de rollen omgedraaid. Martijn d’Hamecourt: ‘Mijn oog voor detail kwam in het duister nauwelijks van pas.’ Edo Emans: ‘Dit is een ware eye-opener’ Johanna Kool: ‘De prijs deed mijn economische hart even stilstaan.’ Museum voor Anatomie en Pathologie, gratis, een rondleiding kost 45 euro voor 15 personen, Geert Grooteplein 21, UMC St. Radboud Vol afschuw staart een groep scholieren naar een opgezette baby waarvan de huid gedeeltelijk is verwijderd. Een aantal meter verderop bestuderen een paar pubers de doorsnede van de longen van een zware roker. ‘Die longen zijn helemaal zwart. Ziet het er bij mij ook zo uit?’ Twee studenten Geneeskunde leiden de groepen door een wereld vol spookachtige aanzichten van embryo’s op sterk water, opgezette ledematen en doorsneden van het menselijk lichaam. Het is boeiend en soms ietwat schokkend om te beseffen dat de preparaten ooit levende mensen zijn geweest. De rondleiding duurt een uur, wat uiteindelijk te weinig blijkt te zijn om alles goed te bespreken. Ondanks de kleine expositieruimte en het relatief beperkte aanbod, blijf je als gast verrassend lang ronddwalen. Het enige minpunt is dat de afdeling pathologie kleiner en minder indrukwekkend is dan de naam van het museum doet vermoeden. Bezoekers die zich voornamelijk hadden verheugd op lugubere ziektebeelden, zullen zich ietwat bedrogen voelen.

Museumpark Orientalis

7,5

Martijn d’Hamecourt: ‘De complexiteit van een embryo van twaalf weken heeft me verbijsterd.’ Edo Emans: ‘Een interessante reis door de anatomie van het menselijk lichaam.’ Johanna Kool: ‘Bonuspunten voor de smakelijke Geneeskundestudent die me rondleidde.’ Museumpark Orientalis, 9,50 euro, Profetenlaan 2, Heilig Landstichting, Groesbeek Dit park is een openlucht museum waar drie grote religies; het christendom, de islam en het jodendom centraal staan. De nadruk ligt op overeenkomsten en verschillen tussen deze geloven. Hiermee probeert het museum bij te dragen aan meer begrip voor elkaar. De bedoelingen zijn goed, maar door een gebrek aan financiële middelen zijn sommige onderdelen slecht onderhouden. Via verschillende routes komt de bezoeker in nagebouwde dorpen en steden terecht. Deze reconstructies varieëren van een dorpje in Jordanië en een Oosterse herberg tot een Romeinse winkelstraat. De huisjes en winkels in de dorpen zijn vaak typisch ingericht. Smalle steegjes leiden naar mooie plekken. Een grauw huisje verbergt een heuse Joodse synagoge. Elke ruimte vertelt de bezoeker een eigen verhaal. Sommige oude gebouwen zijn ingericht met moderne schermen waarop documentaires worden getoond. Boodschappen over conflict en vrede passeren de revue. Wellicht iets te moralistisch voor de ongelovige kijker. Martijn D’Hamecourt: ‘En ik zag dat het goed was.’ Edo Emans: ‘Halleluja.’ Johanna Kool: ‘Helemaal leuk hoor. Maar met spierpijn in mijn billen en verzwikte enkels pleit ik voor het verhuren van ezels.’ ANS

MuZIEum

8

25

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812 26

ANS februari 2008

Het Laatste Oordeel

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. TEKST

EN FOTO: Sjors Overman

M

College: Hartfalen, woensdag 16 januari 8:45 – 9:30, Lammerszaal Docent: Prof. dr. J. Lenders Uitstraling: Snor in witte slagersjas Inhoud: Pijn in het hart Publiek: Specialisten in hart en nieren Eindcijfer: 7

www.ans-online.nl

edici zijn eigenheimers. Ze hebben hun eigen gaarkeuken in het ziekenhuis en zelfs een eigen café, exclusief voor studenten van de medische faculteit. Zes jaar lang zwoegen ze stilletjes, verborgen achter de muren van het ziekenhuis, op hun ingewikkelde beroepsopleiding. Veel meer dan dat ze regelmatig in dood mensenvlees snijden en elkaar bejegenen in potjeslatijn, weten we niet. Wellicht is het ziekenhuis aan het Geert Grooteplein een goede plek om iets op te doen over hartkwalen, voor het geval dat 14 februari een dag als iedere andere blijkt. Is er ook een medische oorzaak van een gebroken hart? Schuif aan bij het college over hartfalen van professor Lenders. Voor een volle zaal – die zich qua oppervlakte kan meten met menige theaterzaal – staat een man in witte jas; laserpointer in de aanslag. Het is één van die artsen die hun witte jas nooit uit lijken te doen. Niet alleen lopen ze in het wit met rasse schreden door de ziekenhuisgangen, ook colleges worden door hen in bedrijfskleding gegeven. Het liefst hangt ook de stethoscoop de hele dag om de nek, of in ieder geval nonchalant uit de jaszak. In plaats van het uniform bij het verlaten van de ziekenzaal op de kapstok te hangen, willen ze overal tonen dat ze écht dokter zijn. Zo ook deze internist. Het is een eigenaardig trekje dat deze man met zijn rustige, gewichtige uitstraling eigenlijk helemaal niet nodig heeft. Met autoriteit spreekt dokter Lenders over zijn onderwerp, hartfalen. Zijn technische verhaal draait om drie hoofdpunten: hoeveel bloed stroomt het hart in, hoe sterk is de hartspier en welke druk moet worden overwonnen bij het pompen. Zonder plaatjes maar met overzichtelijke PowerPoint dia’s licht hij zijn punten toe: ‘Tegenwoordig kunnen we dit probleem behandelen, maar daardoor

zijn er alleen maar meer patiënten bijgekomen; mensen met de kwaal worden immers ouder.’ Aan de hand van cijfers laat de docent zien dat er voor mensen ouder dan zestig haast geen ontkomen aan is. Patiënten lijden aan longoedeem, hypertensie of astma cardiale. Het lijkt alsof iedereen uiteindelijk zal worden geveld door een van de enge symptomen van hartfalen. De docent toont zich een kundige gids op de weg naar het hart. De aanwijzingen die hij geeft in vaktermen als ‘pleuraholte’, ‘contractiliteit’ en ‘nervus vagus’ zijn voor de leek helaas niet meer dan geheimtaal. Lenders vliegt in hoog tempo door zijn stof. Gelukkig beheerst hij, in tegenstelling tot de meeste academische docenten, ook de collegezaaltechniek feilloos. Geen haperende computers of piepende microfoons die hem in de steek laten. Wanneer het verhaal bijna ten einde is, kijkt een deel van het publiek, lamgeslagen door de grote hoeveelheid informatie, nog slechts glazig voor zich uit. Als afsluiter volgt een aantal behandelingsadviezen. Om de pijn bij de patiënt met hartfalen te verlichten is morfine gebruikelijk. Zo is iedereen een belangrijke tip rijker: bij een gebroken hart bieden alleen zware verdovende middelen verlichting. Het Laatste Oordeel der Studenten De studenten zijn tevreden met professor Lenders: ‘Hij is een echte vakman’. Ze omschrijven zijn stijl als duidelijk en deskundig. Het college loopt tien minuten uit, wat tot enige negatieve reacties leidt. Langzaam dwalen gedachtes af naar hartstochtelijke zaken, zoals ‘mijn vriendje’, ‘Pamela Anderson’ of simpelweg ‘het inplannen van mijn drukke agenda’. Het laatste oordeel is helder: Lenders is dé man om ‘compensatio cordis’ uit te leggen, maar hij mag best een horloge aanschaffen. ANS

27

Voedsel voor de geest Op zoek naar pareltjes uit ranzige studentenkeukens, schuift ANS iedere maand aan bij een avondmaaltijd. Wat schaft de pot en wat bakken de koks van culinaire kennisvragen? Deze maand: valentijn op de Van Nispenstraat.

TEKST: Timo Pisart FOTO'S: Martijn Koster

28

S

amenwonen in de ‘scheidingsflat’ lijkt de beste manier om je relatie om zeep te helpen. Constant op elkaars lip zitten heeft in de minuscule kamers vaak desastreuze gevolgen voor de prille liefdes. Kristel (24), zevendejaars Geneeskunde, tart het noodlot op het liefdespad. Zij woont nu anderhalf jaar in het speciaal voor paren bedoelde SSHNcomplex aan de Van Nispenstraat samen met Jurri (25), vierdejaars Commerciële Economie. ‘We hebben ook op Hoogeveldt samengewoond op maar twaalf vierkante meter. Daarna kun je alles overleven’, verklaart Kristel. Ondanks hun evenwichtig ogende liefdesnest zijn beide tortelduifjes eigenwijs, ook qua kookkunst. ‘Vroeger leidde dit wel eens tot een culinaire oorlog’, roept Kristel vanuit de keuken, ‘maar gelukkig leert Jurri steeds grover snijden.’ Welke rituelen zich daadwerkelijk in de keuken afspelen, blijft een raadsel. Wanneer ze elkaar aflossen en de vraag valt wat de pot schaft, wordt er mysterieus geknipoogd. Jurri verklapt alleen dat hij ‘halfIndo’ is. Vervolgens steekt hij van wal met een schertsende tirade tegen Conimex, waarin hij de obscene glans van deze gerechten bespot. Inderdaad komt niets wat vanavond wordt voorgeschoteld uit een zakje. Dit komt de

bereidingstijd niet ten goede, maar de smaak zeker wel. Als entree wordt een gevulde courgette geserveerd. Het hoofdgerecht, dat even op zich laat wachten, blijkt het spreekwoordelijke neusje van de zalm; gepeperde pangasiusfilet, opgerold en aan een prikkertje geroosterd. Deze lekkernij wordt geserveerd met heerlijk gewokte groenten op een bedje van rucola. Een gepofte aardappel met crème fraîche vergezelt het uitnodigende hapje. De gesprekken aan tafel variëren van het verblijf van Kristel in Nicaragua tot liefdesrelaties en wereldproblematiek. Deze conversaties verzanden mede dankzij de hoeveelheden geconsumeerde wijn in elitair kookgeneuzel en chitchat over gitaren en een futuristisch koffiezetapparaat. ‘Echt te gek, dankzij de lage druk kookt het water al bij 70 graden, waardoor er geen smaak van het water verloren gaat’, bazelt Jurri. Gelukkig heeft het excentrieke grand dessert meer diepgang. Een bord met stoofpeertjes, gefrituurde mango en pavlova - een soort schuim, vanavond geserveerd in de vorm van hartjes - wordt gesierd door karamelvlokjes en amandelschaafsel. Dit machtige nagerecht geeft de nekslag, en doet het culinaire koppeltje besluiten op de bank te kruipen om daar uit te buiken en nog vele flessen wijn te nuttigen.

ANS februari 2008

In welke minder conventionele kleur bestaan er, naast groen, geel en bruin, ook bananen? Kristel: ‘In ieder geval geen blauw, rood of roze. Oranje?’ Jurri: ‘Nee. Het zal wel een primaire kleur zijn. Of zwart?’ Kristel: ‘Dat is toch conventioneel! Ik ben voor blauw.’ Jurri: ‘Ik ben echt anti-blauw. Blauwe bananen zijn flauwekul.’ Kristel: ‘Nou, wat denk jij dan?!’ Jurri: ‘Laten we gewoon roze gokken.’ Wonder boven wonder had Jurri het na deze bizarre brainstorm bij het rechte eind. Er bestaan inderdaad bananen in de romantische kleur roze, en ook in paars en rood kan men deze fallische vruchten vinden. Het eerste breintje is binnen. Welke eetbare naam gaf Arnon Grunberg een van de hoofdpersonages in zijn boek Figuranten? Kristel: ‘Ik lees nooit. Maar ik ken hem wel, van De Wereld Draait Door.’ Jurri: ‘Dat is Joost Zwagerman.’ Kristel: ‘Oh. Hoe ziet die Arnon er dan uit?’ Jurri: ‘Krulletjes, bril. Die man van die telefoongidsreclame. Maar ik heb het boek ook niet gelezen.’ Kristel: ‘Nou, dan zitten we mooi met de gestoofde peren.’ Jurri: ‘Laten we bloemkool zeggen. Lekker logisch.’ Met Grunbergs uiterlijk scoor je natuurlijk geen punten. Jurri zat echter wel akelig in de buurt met zijn wilde gok. Het correcte antwoord is namelijk Broccoli. Voor bloemkool kunnen we helaas geen breintje toekennen. Wat is waterzooi? Jurri: ‘Waterzooi. Is dat geen dessert? Ja, met krenten.’ Kristel: ‘Nee, misschien soep.’ Jurri: ‘Jawel, met rijst.’ Kristel: ‘Dat zijn watergruwels!’

Jurri: ‘Dan weet ik het ook niet.’ Kristel: ‘Komkommer. Of een snoepje?’ Hoewel Kristel in de goede richting dacht, blijft het juiste antwoord uit. Waterzooi is namelijk niet meer dan een soort soep van room, groenten en aardappelen. In dit typisch Gentse zooitje drijven stukjes kip of vis. Helaas, alweer geen breintje. Welk stuk fruit stond op de cover van de plaat The Velvet Underground & Nico? Jurri: ‘Dat is die band van Lou Reed!’ Kristel: ‘Wie is Lou Reed?’ Jurri: ‘Die vraag negeer ik maar. Andy Warhol was verantwoordelijk voor de vormgeving. Een banaan, of een peer.’ Kristel: ‘Een banaan is wel heel erg fout! We gaan voor de peer.’ Kristel heeft duidelijk een spoedcursus moderne kunstgeschiedenis nodig, op de hoes staat namelijk de wereldberoemde banaan van Warhol. Voor een peer wordt geen breintje toegekend, een educatieve tik op de vingers is hier meer op zijn plaats. Welke fruitige koosnaam geeft Jim Carrey aan Kate Winslet in de film Eternal Sunshine of the Spotless Mind? Jurri: ‘Shit. Die hebben we gezien, lief.’ Kristel: ‘Ja, meerdere keren zelfs. Noemt hij haar niet peaches, of strawberry?’ Jurri: ‘Het was iets geks. Waarschijnlijk had het met haar haar te maken. Kiwi?’ Kristel: ‘Nee! Ze had toch oranje haar? Dus Mandarijntje.’ Mandarijn, of eigenlijk 'Tangarine', is inderdaad het goede antwoord. Kristel luistert niet naar haar lief, en haalt met haar filmkennis harteloos het tweede en laatste breintje binnen.

Pangasiusrolletjes à la Jurri (4 personen) 4 pangasiusfilets citroensap 4 grote aardappelen crème fraîche bieslook 1 grote ui 250 gram champignonmix 200 gram sugarsnaps 150 gram rucola 80 gram gezouten cashewnoten honing fijne mosterd yoghurt slasaus Aardappelen schoonmaken en een paar keer inprikken met een vork. Met zout in aluminiumfolie wikkelen en een uur in de oven, voorverwarmd op 225 graden. Pangasiusfilets in de lengte in twee stukken snijden. Op twee kanten zout en peper strooien en één kant met citroensap (± 1 el per stuk) besprenkelen. De stukken

www.ans-online.nl

oprollen en er een satéprikker doorheen prikken. Even laten staan en daarna bakken in bakboter. Eerst alle kanten dichtschroeien op hoog vuur, vervolgens op laag vuur rustig laten garen. Sugarsnaps vijf minuten in hete olie wokken, vervolgens ui en champignons toevoegen. Zodra de champignons glimmen, zijn ze klaar. Maak op het bord een bedje van rucola en verspreid hierop de wokmix. Daaroverheen gegruisde cashewnoten en mosterdhoningdressing sprenkelen.

Allercharmantst stel van de Van Nispenstraat, deze maaltijd smaakt en oogt als een waar koningsmaal en is duidelijk met liefde bereid. Voor het eten, de sfeer en de wijn worden vier sterren toebedeeld.

29

Deze Maand Niet Heb je het beste dat Carolus Magnus heeft te bieden op de middenpagina, zit je opgescheept met een striplezend balletje op de achterkant van je blad. Part of the deal noemen ze dat. Ons hoor je trouwens niet klagen: gegarandeerde aftrek op de bètafaculteit en een handjevol extra lezers uit het ‘rijke’ verenigingsleven van Nijmegen.

L33t h@ck0rz skillZ aan de RU. Informaticastudent Roel Verdult kraakte afgelopen maand de OV-chipkaart in het kader van zijn afstudeeronderzoek. Het cijfer dat hij kreeg voor dit onderzoek is nog niet bekend. Mocht dit geen volle tien blijken, dan raden wij hem aan ook hierop zijn digitale kraakkunsten te botvieren.

Gezocht: Hoofdredacteur facultair foldertje (0,8 fte) Functieomschrijving: Gezellig met de communicatieafdeling naar een hutje op de hei om de RU de hemel in te prijzen. Vergeet niet om de drie uur te roepen dat je ‘onafhankelijk bent’. Functie-eisen: Ruime journalistieke ervaring. Affiniteit met nieuwe media. Liefst afkomstig van lastig studentenblaadje ANS zodat je ex-ANS’ers kunt overtuigen tegen een aanzienlijk uurloon ook politiek correcte stukjes te komen schrijven. Voor meer informatie: [email protected] Is het geheimhouden van een trouwerij met je 55jarige BN’er-liefje toch lastiger dan gedacht of wordt het bijeengeniet stapeltje glossy a4’tjes dat zich een ‘tijdschrift voor ambitieuze academische studenten’ noemt gerund door een bijeengeraapt zooitje incapabele prutsers? Aangezien wij mogelijkheid één niet heel waarschijnlijk achten en Lisa Westerveld het als voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) druk genoeg heeft, bij deze een oproep aan de redactie van Memory Magazine: onderteken de maandelijkse columns van Lisa ‘Westbroek’ voortaan met haar correcte naam.

30

Bij AKKUraatd hebben ze duidelijk niet begrepen dat het in de lucht zijn niet de enige bron is van het grootse weblogsucces. Op het onnavolgbare schildpaddentempo van maar liefst één bericht per week vervelen zij de argeloze bezoeker met stoffige schrijfsels over studentenpolitiek. Gelukkig wordt de onwetende internetter tegen zichzelf in bescherming genomen: met een naam die menig tong laat struikelen en het ontbreken van een fatsoenlijk internetadres zal deze bloggende nieuwkomer zich niet op indrukwekkende bezoekersstatistieken hoeven te verheugen.

ANS februari 2008

Oplossingen ANS crypto januari Horizontaal 8. ondergoed 9. scala 10. esp 11. lakei 12. tartaar 15. ski 16. toren 17. tafelmanieren 20. noodgang 22. strand 24. potgrond 26. afvoer 27. luilak 28. fraai Verticaal 1. Constantinopel 2. odeur 3. prima 4. boter 5. ode 6. markeren 7. maliënkolder 9. spliterwt 13. tree 14. alom 15. skai 18. front 19. leger 21. gade 22. staaf 23. aroma 25. gal

Horizontaal 1. Youssouf en Janneke hebben moeite met de wiskunde opdracht (19) 9. Rouwende vegetatie (9) 10. Keiharde groente (9) 11. Kom er maar tussen en sluiten (6) 12. Het bestaan van Afrikanen ontkennen (7) 13. Het dak gaat eraf van de tijdelijke bouwsels (5) 15. Zonder telefoon is het onaangenamer (3) 17. Die indianentrofee klinkt als muziek voor een geluidsdrager (5) 19. De ingenieur is voor het wapen in het midden oosten (4) 21. De haarverzorger veroverde het voertuig, omdat hij de pee er niet in had (5) 23. Weer om te settelen (17) 28. De Europeaan zit achter een nepmonster aan in de schouwburg (6) 29. Goddelijke lokken in de blauwspar (11) 30. De kever achter de noot waaide weg (7) 31. Opwarmertje voor de kunstenaar? (9)

Verticaal 1. Wisselwerking tussen de uitjes (15) 2. Apparaat voor het gesloten koppel (7) 3. Zonder een vijfde is een smerige sloerie veilig (6) 4. Met velen in het imperium (6) 5. Een zwemmende informatietechnoloog zonder einde is gezellig (6) 6. Kant-en-klaar maaltijd? (6) 7. Onder het beeld aan de voet met het omge-

www.ans-online.nl

keerde gat achterin (6) 8. Minder haar naar mate de dagen worden geteld (8) 14. Het donderbeestje heeft drie dezelfde (5) 16. De auto start in Engeland met de lading (5) 18. Gierig, maar toch kun je er geld mee krijgen (3) 20. De straten zijn gevuld met letters (8) 21. Plek van zuivel (8) 22. Stop er geen piemel in (3) 24. Somberheid in Italië (6) 25. U bent flink geworden (6) 26. Achter de zangers raakte de verwarde heilige oververhit (6) 27. Jaaps boterham (4)

Winnaar van de vorige crypto Floris Rooijmans uit Nijmegen. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur je oplossing van de ANS crypto voor 19 februari onder vermelding van naam, adres en bank/ gironummer.

or een n o v d l e Geen g am? Maak da boterhcryptogram! dit

Ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar [email protected]. Actief Indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan de RU; van januari tot december en van september tot juni. Gegeven ter voorbereiding van stage/leeronderzoek als doctoraal keuzevak (11 ECT). Voor informatie, kosten en deelname: drs. Th. Aschurie 024-6961527, zie verder www.socsci.ru.nl/indonesisch. GEZOCHT! STUDENTEN MET VISIE! Voor zijn studentenadviesraad is het Nijmeegs Universiteitsfonds (SNUF) op zoek naar vijf kritische en betrokken studenten. De adviesraad adviseert de directeur van het Nijmeegs Universiteitsfonds over beleid en beleidsontwikkelingen. Gemiddeld komt de adviesraad zes keer per jaar bijeen en bestaat uit tien studentleden. Iets voor jou? Kijk dan op www.snuf.nl voor meer informatie! Gezocht: iemand die (tegen betaling) een database voor mijn site kan bouwen. Mail naar: [email protected] ANS zoekt: Illustratoren. Sieren jouw tekeningen komende maanden onze pagina's? Mail naar [email protected]

31

Het ziet er hier wel erg steriel uit voor een studentenvereniging. ‘Deze toiletten zijn voor het bestuur. Wij hebben de luxe van een schoon toilet en stapels stripboeken. Eerstejaars mogen slechts bij hoge uitzondering de bovenverdieping betreden. De wc’s op de begane grond beantwoorden meer aan de vooroordelen. Veel mensen maken er daar een gewoonte van hun lege glazen in de toiletpot te gooien, waardoor die regelmatig verstopt raakt. Onze lage bierprijs draagt misschien bij aan de gezelligheid, maar zeker aan de rotzooi.’

Wat wordt jouw heldendaad als preses dit jaar? ‘Eind februari organiseren we een na-introductie. Ik wil ervoor zorgen dat we dan minstens twintig nieuwe leden binnenhalen. Daarnaast willen we in de hoofdintroductie de promotie verbeteren, door samen met

onze disputen één beleid te voeren. Ook gaan we snijden in de duur van de ontgroening, zodat er hopelijk meer nieuwe leden overblijven. Natuurlijk kan ik niet precies vertellen wat er gaat gebeuren. Dan is de lol eraf.’ Dat klinkt ambitieus, wil je er soms nog een jaar aan vast plakken? ‘Het is niet gezond om deze functie langer dan een jaar uit te oefenen. Samen met de andere bestuursleden ben ik iedere dag tot diep in de nacht op de sociëteit. Tijdens ledenvergaderingen komt het er vooral op neer dat ik speech en met leden praat en dat de rest van het bestuur in een hoek bier zit te drinken. Als ik genoeg heb van al dat geklets, vlucht ik naar boven. Daar kan ik ongestoord DirkJan lezen.’ ANS

32

ANS februari 2008

Roel van den Tillaart (23), vijfdejaars Geschiedenis en preses van Carolus Magnus Locatie: Sociëteit Carolus Magnus

TEKST: Stefan Meeuws FOTO: Klaas van der Pijl

Door de Bril van Roel

Wordt het toilet nog voor andere doeleinden gebruikt? ‘We hebben op de sociëteit de regel dat er niet wordt gezoend. Ik vind het zelf behoorlijk storend als mensen elkaar staan af te

lebberen. Op de wc controleren we niet, dus mocht de drang te groot worden, dan is naar buiten gaan niet de enige optie. Wat dat betreft is de wc een vrijplaats hier. Ook is er een keer iemand op het toilet in slaap gevallen. Toen hij wakker werd, was iedereen naar huis, waren alle deuren op slot en ging het alarm af. De alarmcentrale belde het halve bestuur met een inbraakmelding wakker. Uiteindelijk is een heldhaftig bestuurslid de arme jongen komen redden.’