ANS IS VRIJ Algemeen Nijmeegs Studentenblad

ANS IS VRIJ Algemeen Nijmeegs Studentenblad / juni 2015

Vooraf Tekst: Redactie P. 2

commentaar Vrij. Vrij van vroeg opstaan. Van bakken te slappe of veel te sterke koffie naar binnen werken om de slaap te verdrijven. Vrij van haast. Vrij van de stress als de deadline nadert, ons in de nek hijgt, terwijl op het laatste moment alles mis lijkt te gaan. Vrij van vechten tegen de rotzooi op kantoor, waar de rommel exponentieel toeneemt en opruimen alleen tot meer verspreide troep leidt. Vrij van vervelende telefoontjes met woordvoerders, het overgaan van de telefoon als we nog in onze warme bedden liggen. Maar ook. Vrij van de adrenaline die we krijgen wanneer we treurig, lachwekkend of interessant studentennieuws ontdekken en de wereld in sturen. Vrij van flauwe woordgrappen. Vrij van dansen en drinken op foute hits in ons ANS-hol, uitzinnig van blijdschap wanneer weer een blad naar de drukker is verstuurd. Vrij om kwalitatief goed bier te drinken, in plaats van blikken Schultenbräu in onze kelen te gieten (stiekem is het toch wel lekker). Vrij van bijzondere mensen die we mochten ontmoeten, plaatsen die we mochten bezoeken en experimenten die we mochten doen. Vrij om voor de laatste keer als hoofdredacteur dit prachtblad te ondertekenen. We zullen het missen. Fijne vakantie,

deze ANS 06 Grenzeloze fotografie Ahmet Polat is de derde Fotograaf des Vaderlands. Met zijn werk probeert hij maatschappelijke discussies aan te kaarten en hij wil de manier waarop we naar beeld kijken, hervormen. ‘Ik kan nu veel meer doen dan de afgelopen tien jaar, puur en alleen door de aandacht die ik nu krijg.’ 12 RU is watching you Dat je privacy niet altijd gegarandeerd is op internet weet iedereen. Hoe staat het eigenlijk met de netwerken op de RU? ANS ging op onderzoek uit. ‘Als studenten de inhoud van hun mail privé willen houden, moeten ze die versleutelen.’ 18 Blootgewoon Iedereen loopt wel eens naakt rond, maar naakt recreëren is voor veel studenten een brug te ver. ANS bezocht naaktcamping Elsendorp en probeerde erachter te komen wat zo fijn is aan blootlopen. 22 Man, vrouw, vreer vreer Verkerke is geen man, geen vrouw, maar gewoon vreer. De activist voelt zich vrij om geslachtsloos door het leven te gaan en strijd voor gelijke rechten voor transgenders. 04 05 11 15 16 21 26 28 30 31 32

Beste decanen, Binnenstebuiten Het Laatste Oordeel Gonzo Middenpagina De Graadmeter Enerzijds Anderzijds Stamgasten Colofon Crypto Gevonden Voorwerp

De hoofdredactie

06

12

18

22

Tekst: Redactie/ Illustratie: Rens van Vliet ANS-Online.nl P. 03

Liefde gaat door de maag Onze band met de Refter is er dit jaar niet bepaald beter op geworden. Net wanneer alle Reftergrappen en het kritische commentaar op het voedsel ons vergeven waren, maakten we een enorme fout: we recenseerden de kerstmaaltijd. Boze mailtjes waarin de Refterbaas huilie deed over onze ‘relatie’ waren het gevolg en een ANS-redacteur werd keurig uit het voedselpanel van de kantine geknikkerd. We hebben het trouwens helemaal aan onszelf te danken. Je mag namelijk niets slechts over het Reftervoer, euh voedsel zeggen, want in Afrika hebben de kindjes nu eenmaal honger, zo luidde de redenering. Prima, dan schakelen we een expert in en laten we ADHD-chef Pierre Wind een bordje universiteitsprak proeven. Helaas vond hij het nog te min voor zijn hond en die hadden zelfs wij niet zien aankomen. Daarom hebben we besloten dit ANS-jaar toch af te sluiten met een positieve noot: de dikke frieten met stoofvlees zijn best te pruimen. Omdat dit nog eens gezegd moet worden De dit jaar aangestelde rector magnificus Theo Engelen, wist ANS niet te vertellen HOE HOOG HET COLLEGEGELD IS. Zo, nu weet iedereen het weer. Het is nieuw en online Zeg maar dag tegen de oude ANS-website, na de vakantie zal je een compleet vernieuwd online spektakel aantreffen. ANS-Online krijgt een heuse update naar de 21ste eeuw en het wordt mogelijk om makkelijk de site af speuren met mobiel, tablet of rare apparaten er tussenin. In de vakantie gaan we dus even offline. Geen reden tot paniek, je kunt in augustus weer gewoon terecht voor je dagelijkse portie studentennieuws, toffe (beeld) reportages, columns en prijsvragen. Beter goed gejat ‘Daarom pleit AKKUraatd ervoor de notulen van de USR vanaf de eerste vergadering van het jaar openbaar te maken.’ Toen we dit lazen in het verkiezingsprogramma van de studentenpartij AKKUraatd viel ons de mond toch een beetje open. Een paar dagen eerder stelden twee ANS-redacteuren in het kader van research een AKKUraatd-lid een vraag die hier wel heel goed op aansluit. ‘Waarom mogen studenten de notulen eigenlijk

niet lezen?’, kwam nog maar net over hun lippen of de raderen binnen de partij zijn blijkbaar gaan draaien. Een sterk staaltje programmamakerij hoor. Jullie vinden het vast niet erg dat we dit plaatsen, AKKUraatd? Gevoelige informatie in de publieke sfeer gooien hoeft niet alleen de RU te doen. Bedankje Hierbij willen we Nultweevier, ‘hét platform voor de Nijmeegse feestvierder student’, even een bedankje doen voor het trouw verspreiden van onze nieuwsberichten. Jammer dat dit soms iets te letterlijk gebeurde en dat elke kritische noot in ons nieuws werd vervangen door een slappe vraag aan het eind. Maar hé, een gegeven paard ga je natuurlijk niet in de bek kijken. Censuur De Nieuwe Universiteit Nijmegen. Voor wie ze nog niet kennen, dit is een kopie van de groep actievoerders in Amsterdam die ook hier de macht terug wilde geven aan de student. Jammer echter, dat de officiële vertegenwoordiging van de studentengemeenschap niet echt mee wilde werken. Een ingezonden brief van de actiegroep kon rekenen op een stroom aan negatieve en denigrerende reacties vanuit de medezeggenschap, die plots op mysterieuze wijze stopte. De voorzitter ‘adviseerde’ de rest namelijk hun mondjes te houden. Het moest er natuurlijk niet uitzien alsof de medezeggenschap een kamp vormde tegen De Nieuwe Universiteit. Daarvoor is het wel een beetje laat jongens. Op de hoogte blijven van al het studentennieuws? Check dan www.ans-online.nl, volg ons op Twitter (twitter.com/ANS_Online) of like de ANS-pagina op Facebook (facebook.com/ANSnijmegen).

Weg met de aanwezigheidsplicht Tekst: Marit Willemsen/ Illustratie: Carmen Groenefelt P. 4

Beste decanen, Als hoofd van het faculteitsbestuur ligt de beslissing voor het invoeren van aanwezigheidsplicht in uw handen. In plaats van de colleges interessant en aantrekkelijk te maken, gebruikt u dwang om de zalen vol te krijgen. Stop alstublieft deze schoolse aanpak en geef studenten hun keuzevrijheid terug. U zult er inmiddels wel achter zijn dat de aanwezigheidsplicht een impopulaire maatregel is onder studenten. Het is daarom niet gek dat alle studentpartijen op de RU het afschaffen van de plicht expliciet in hun verkiezingsprogramma noemen. Een reden voor de grootse invoer van de verplichte aanwezigheid is simpel. De opgelegde aanwezigheid zou volgens het universiteitsbestuur het studiesucces bevorderen en dus de slagingspercentages van de RU verhogen. In maart 2013 bracht het College van Bestuur (CvB) het rapport Kwaliteit, Binding en Duidelijkheid uit, waarin ook de aanwezigheidsplicht sterk werd aanbevolen. Vraag uzelf echter af of een rendementsregel als deze opweegt tegen de schoolsheid die u afroept over de universiteit. Zie in dat deze maatregel slechts een symptoomaanpak is van het werkelijke probleem: slechte, onaantrekkelijke colleges. De opleidingen en faculteiten kunnen deze ophokplicht stoppen en u bent daarin als hoofd van het faculteitsbestuur een sleutelfiguur. Het verplicht bijwonen van colleges en werkgroepen wekt bij menig student op zijn zachtst gezegd irritatie op. Ervoor kiezen om thuis te blijven, ook met goede redenen, heeft namelijk vervelende gevolgen. Is een student te vaak afwezig voor een verplicht vak, dan mag deze de herkansing van het tentamen of het tentamen zelf simpelweg niet maken. Daarmee wordt het alleen maar lastiger om te slagen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een maatregel die bedoeld is om het rendement te verhogen? U negeert de protestgeluiden door studenten en studentpartijen en inmiddels kent elke faculteit aanwezigheidsplicht bij de werkcolleges. Deze ‘trend’ lijkt bovendien verder door te zetten naar de hoorcolleges. Bij de Faculteit der Letteren geldt al voor een verbazingwekkende 96 procent van alle vakken, ook bij hoorcolleges, een verplichting tot aanwezigheid. Hetzelfde CvB dat de aanwezigheidsplicht zo propageert, heeft gek genoeg geen goed woord over voor

verschoolsing op de universiteit. ‘Duidelijkheid is iets anders dan schoolsheid, voorkauwen en teveel bij de hand nemen van studenten’, wordt in het eerder genoemde rapport gesteld. Verder staat er dat een student verantwoordelijk hoort te zijn voor het eigen leerproces en dat studenten samen met docenten afspraken moeten maken over de stof en de verwachtingen van beide partijen, zoals het hoort in een academische omgeving. Het is ongelooflijk dat dit soort uitspraken worden gevolgd door een aanbeveling om de aanwezigheidsplicht in te voeren. Kunt u een dergelijk rapport werkelijk serieus nemen? Een student heeft als volwassen individu een eigen verantwoordelijkheid voor zijn academische vorming en deze wordt door aanwezigheidsplicht compleet teniet gedaan. Het CvB stelt: ‘Uitdrukkingen als ‘school’ en ‘les’ – symbolen voor schoolsheid – horen niet thuis op een universiteit.’ Hoort het afroepen van namen tijdens een werkcollege daar wel bij denkt u? We snappen best dat rendement belangrijk is. Vanuit de overheid is er steeds meer druk op universiteiten en dus ook op u, om studenten snel en succesvol hun studietraject te laten doorlopen. De aanwezigheidsplicht lijkt in eerst instantie een goede oplossing, meer aanwezigheid zou in principe moeten leiden tot hogere slagingspercentages bij tentamens. Denk echter na wat u het liefste op uw conto wil schrijven: 100 procent van de studenten die binnen de voorgeschreven tijd keurig met een diploma de deur uit wandelt of kritische studenten die niet alleen op kwamen dagen omdat het moest. U weet daarnaast heus wel dat verplichte aanwezigheid absoluut niet tot meer betrokkenheid of meer binding leidt, wat het CvB in haar rapport ook beweert. Dergelijke dwang veroorzaakt alleen maar weerstand en een negatieve associatie met de opleiding. Het is daarom de vraag of de student er harder van gaat studeren en of de resultaten daadwerkelijk beter worden. De collegezalen zijn voller, dat klopt. Zijn ze echter gevuld met gemotiveerde en actief participerende studenten? Hoe vaak zien studenten niet iemand die zich beter lijkt te vermaken met Facebook of een complete speelfilm dan met de

Column Manu Compen P. 5

Binnenstebuiten Het leven van een bèta gaat niet altijd over rozen. Natuurkundestudent Manu trekt over het hobbelige pad van het Huygensgebouw naar de rest van de wereld. Hieronder zijn verslag. In mijn ooghoek zag ik ‘m dribbelen toen ik ‘s avonds achter mijn laptop zat. Alsof ik niet voor hem bestond, sjeesde hij tussen mijn voeten door. Uit een (zwakke 21ste-eeuw variant van een) vecht-of-vluchtreflex schoot ik uit mijn bureaustoel. Ik kon niet slapen voordat ik de muis naar buiten had gejaagd. Ik vecht, muis vlucht. Een half uur later lag mijn hele kamer overhoop. Alles wat op de grond lag, was naar hogere gronden verplaatst om schuilpogingen te ontmoedigen. Op handen en voeten had ik hem eindelijk in de hoek gedreven. Met een laatste Hollywoodesque charge verdrong ik hem door de deuropening naar het balkon. Maar de gemoederen waren desondanks nog niet tot bedaren gebracht. In elke ooghoek zat nu een gehallucineerde muizenfamilie en elke ritseling was afkomstig van een muizenpootje.

lesstof? Een student die zich tijdens het college verveelt of meent zijn tijd beter te kunnen besteden, is anderen alleen maar tot last. De sluwere student laat een studiegenoot bovendien gewoon een kruisje achter zijn naam zetten, zodat de schijn van aanwezigheid makkelijk is gewekt. U kunt dit wellicht kinderachtig vinden, maar uw kinderachtige maatregelen werken gelijksoortig gedrag in de hand. De zaken zouden eens moeten worden omgedraaid. Het feit dat een werkgroep of hoorcollege telkens wordt bezet door een handjevol studenten, wil wellicht zeggen dat de stof niet interessant of uitdagend genoeg is. U zou in plaats van een belerende druk opleggen, eens goed moeten kijken naar het desbetreffende college en daarmee de intrinsieke motivatie verhogen. Zorg dat studenten wíllen komen, niet dat ze moeten komen. Beste decanen, de aanwezigheidsplicht doet niets goeds voor de student, de academische vorming, de binding met de opleiding of de intrinsieke motivatie tot studeren. Hopelijk stopt u deze vergaande vorm van betutteling en behandelt u studenten weer als de volwassen mensen die zij zijn. Mensen die de keuzevrijheid hebben of zij hun college bijwonen, of niet. Met vriendelijke groet, ANS

Iedere keer als ik mensen over natuurkunde uitleg, lijk ik eerst een bepaalde angst te moeten wegnemen. Een angst voor onbegrip van het onbekende die meestal zijn oorsprong vindt op de middelbare school. Kwantummechanica, Thermodynamica, Sterrenkunde zijn interessante termen, maar vooral intimiderend. In documentaires op National Geographic en Discovery wordt deze angst omzeild met indrukwekkende animaties van ontploffende sterren en alles-opslokkende zwarte gaten. Formules vliegen vaak op de achtergrond door het beeld, terwijl een man met een goeie voorleesstem verhalend voordraagt. Ook wordt de onderbeetman met robotstem in een rolstoel (Hawking) soms terloops nog even ingezet om de kijkers in te prenten; kijk gewoon met bewondering toe, begrijpen is slechts mogelijk wanneer je met je oogleden een elektrische rolstoel kunt besturen. Doe dus vooral geen poging. Als natuurkundige is dat erg frustrerend; de werkelijke schoonheid schuilt achter de animatie. Waarom wordt er niet de moeite genomen daar bij stil te staan? Als je het diertje even in alle rust aankijkt, vergeet je zijn keutels op de keukentafel. Vergeet je het geritsel achter de koelkast, je aangeknaagde laptopkabel en je IKEA-laminaat dat nu is ingevet met buiksmeer en urine. Het muisje wat reflexmatig zo intimiderend leek, wordt zo gereduceerd tot een angstig hoopje knaagdier. Maar wie gaat elke waanzinwekkende, voorbij dribbelende muis aankijken? Niemand. En dat vergeet de natuurkundige vaak. Morgen plaats ik zeven vallen.

Grenzeloze fotografie De Turks-Nederlandse fotograaf Ahmet Polat is de derde Fotograaf des Vaderlands. Hij gebruikt deze titel om maatschappelijke discussies aan te kaarten en te hervormen. ‘Ik doorbreek iedere keer de verwachtingen van mensen.’ Ahmet Polat laat zich rustig zakken op het goedkope tuinmeubilair van een stationscafé op station Enschede. Hij moet het doen met een Coca-Cola, als de door hem gewenste ginger ale blijkt te ontbreken. ‘Het logo van het flesje mag niet op de foto, hè. Ik word niet gesponsord’, grapt hij. Hij lijkt zich, niet geheel verrassend, erg bewust te zijn van de manier waarop hij wordt vastgelegd op camera. Polat werd geboren in Roosendaal en groeide in Nederland op. Hij studeerde fotografie aan de St. Joost Academie in Breda. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want in 2004 ontving hij de tweede prijs voor de Zilveren Camera en in 2006 won hij de ICP Infinity Award. Polat heeft in zijn carrière voor grote tijdschriften en kranten gefotografeerd, zoals Vice, Rolling Stone en The New York Times. In zijn werk laat hij zijn multiculturele achtergrond terugkomen, door bijvoorbeeld aandacht te besteden aan oer-Brabantse fenomenen als carnaval, maar ook Turkse jongeren op straat te fotograferen. Kenmerkend voor zijn documentairewerk is het spontane en sprekende karakter van zijn foto’s, die vaak snelle kiekjes lijken, maar tegelijkertijd veelzeggend zijn. Daarnaast houdt hij zich bezig met modefotografie en werkt hij voor grote bladen als Harper’s Bazaar en Vogue. De afgelopen tien jaar woonde en werkte Polat in Istanbul en verzorgde hij daarnaast nog workshops in Nederland. Nadat een strenger regime aan de macht kwam in Turkije, was hij echter genoodzaakt terug te verhuizen naar Nederland. Bij terugkomst werd Polat vrijwel meteen benoemd tot derde Fotograaf des Vaderlands, een titel die in het leven werd geroepen door Fotoweek om fotografie meer onder de mensen te brengen. Dit houdt in dat Polat een jaar lang ambassadeur van de Nederlandse fotografie is. Daarnaast moet hij werk maken van het thema ‘Kijk! Mijn straat’, een opdracht tot straatfotografie, die in september een tentoonstelling zal opleveren. ‘Het thema sluit heel goed aan bij de kern van mijn werk’, vertelt Polat, doelend op zijn werk als documentairefotograaf. Daarnaast gaat hij door met zijn eigen projecten

en doelen. Hij wil af van vooroordelen, het onderwijs op de schop nemen en de fotografiewereld aanpakken. ‘Ik kan nu veel meer doen dan de afgelopen tien jaar, puur en alleen door de aandacht die ik nu krijg.’ Genietend van zijn cola vertelt hij over zijn positie als Fotograaf des Vaderlands en hoe hij die titel gebruikt om zijn doelen te realiseren. Huisjes intrappen en grenzen verbreken ‘Dit hoeft niet de beste serie uit mijn leven te worden’, vertelt Polat over zijn opdracht als Fotograaf des Vaderlands. ‘Als dat wel het geval zal zijn, is dat natuurlijk fantastisch, maar het is voor mij geen doel op zich.’ Wat Polat wel graag doet, is heilige huisjes omver trappen en nieuwe perspectieven bieden. Hij laat bijvoorbeeld duidelijk blijken dat we in Nederland een identiteitsprobleem hebben en alles in categorieën willen vangen. ‘Ik hou er niet van om in hokjes te worden gestopt en ik voldoe

Tekst: Bas van Woerkum/ Foto’s: Ilja van Hoek en Ahmet Polat Interview Ahmet Polat P. 7 Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7

Interview Ahmet Polat P. 8 Foto’s Ahmet Polat uit de Fotoweek 2015. Links: Boulevard Roosendaal. Rechts: Frederickstraat Eindhoven.

nooit aan de verwachtingen die mensen van mij hebben’, vertelt hij fanatiek. ‘Sommige mensen kiezen er bijvoorbeeld voor om alleen mijn Turkse kant te belichten. Daar begint al een probleem, want ik ben gewoon een Nederlander. Ik heb een Nederlandse moeder, ben hier geboren, opgeleid en noem maar op. Wat is dan Nederlands en wat is Turks? Daar hebben mensen veel moeite mee.’ Polat wijst plotseling naar zijn baard. ‘Naar mijn weten is dit een hipsterbaard, maar ik weet het ook niet. Ik bedoel, come on! Mijn naam is Ahmet en ik heb een baard, dus word ik gezien als moslim. Right.’

‘Veel fotografen zitten in één wereldje en willen andere soorten fotografie niet aanraken.’ In de fotografiewereld speelt dit hokjesdenken volgens Polat op een andere manier. Daar gaat het niet om etnische afkomst, maar om het wereldje waar je vandaan komt en groot in bent geworden. ‘Veel fotografen zitten in één wereldje en willen andere soorten fotografie niet aanraken. Dat geldt vooral voor modefotografie.’ Polat spreekt trots en tevreden over het feit dat hij zich niet bezighoudt met de indeling van soorten fotografie en wat wel en niet bij de rest van zijn werk past. ‘Mijn werk is tot nu toe documentair, maar daarnaast doe ik ook gewoon high fashion. Ik doe mo-

deshoots en werk voor Harper’s Bazaar. Voor veel mensen in de documentairefotografie is dat gewoon not done. Die twee vormen kun je echt niet met elkaar mengen. Mensen hebben allemaal vooropgezette ideeën en gaan daar op bepaalde manieren mee om.’ Polat is overtuigd van zijn zaak. ‘Ik wil die grenzen doorbreken.’ Een nieuwe beeldcultuur Polat bemoeit zich niet alleen met fotografie. Zo ziet hij ook nog grote gebreken in het onderwijs. Naast standaardvakken als Engels en Nederlands zou er op scholen meer nagedacht moeten worden over de impact en invloed van beelden. ‘Beeldcultuur’ moet volgens Polat een opzichzelfstaand vak worden, waarin scholieren wordt geleerd na te denken over beelden in de breedste zin van het woord. ‘Mensen communiceren steeds meer in beelden, maar ik zie geen basisscholen of middelbare scholen waar beeldcultuur een vak op zichzelf is’, legt hij uit. ‘Iedereen is tegenwoordig met fotografie bezig, op Instagram, Facebook, Tumblr, noem het maar op. Beeldtaal neemt zo’n belangrijke rol in en toch hebben we er veel te weinig kennis over. Beeld is zo aanwezig en onbewust zo manipulatief dat kinderen op jonge leeftijd daar al goed over moeten nadenken, zodat ze snappen wat er met bepaalde beelden wordt bedoeld. Het schoonheidsideaal is daar een goed voorbeeld van. Kinderen moeten de beelden die ze zien in perspectief kunnen plaatsen zodat ze snappen hoe het werkt en is bedoeld. Je kunt daar hele semesters aan case studies mee vullen. Hoe gaan we met beelden van vroe-

ANS-Online.nl P. 9

ger om? Hoe kijken we naar andere culturen? Op dat gebied moet een heel nieuw bewustzijn worden gecreëerd. Dat zijn enorme doelen die je nooit in een jaar kunt voltooien, maar het is voor mij nu wel iets moois om me mee bezig te houden. Alleen al op basis daarvan zeg ik: er is nog genoeg te doen en dat doe ik ook. Naast de lessen die ik geef, verzorg ik workshops en lezingen om aandacht aan dit onderwerp te geven. Sinds ik Fotograaf des Vaderlands ben, krijg ik in ieder geval al veel meer respons dan daarvoor.’ Plotseling onderbreekt Polat het gesprek. Zijn aandacht gaat weer naar de lens die op hem is gericht. ‘Je moet een foto door het raam maken’, adviseert hij de fotograaf, om vervolgens door te gaan over het imago van fotografie. Omdat iedereen tegenwoordig fotografeert, staan mensen niet meer stil bij de kracht die foto’s kunnen hebben. Daardoor lijkt niemand fotograferen meer een kunst te vinden, maar iets dat eenvoudig is en iedereen kan. ‘Dat is helemaal niet zo’, aldus de fotograaf ‘Niet iedereen schrijft boeken waarvan je denkt “Wauw, dit is een fantastisch boek en dit moet ik lezen”, maar bij foto’s denkt iedereen “Oh ja, foto’s”, alsof iedereen goede beelden maakt. Daar moet nog veel worden veranderd.’ Gevoelswerk ‘Vaak zijn fotografen alleen maar bezig met vorm en techniek, waardoor ze het persoonlijke verhaal missen’, vertelt Polat afkeurend. ‘Stijl is helemaal niet zo belangrijk. Veel belangrijker is dat je als maker van de beelden je eigen verhaal vertelt. Twee mensen kunnen allebei portretfoto’s maken. Het

ene portret is persoonlijk en intiem en het andere is vanuit de techniek bedacht. De vorm of stijl kunnen dan wel op elkaar lijken, maar inhoudelijk zie je gewoon het verschil. In deze tijd is de auteurskant bovendien veel belangrijker dan het maken van technisch goede beelden.’

‘Beeldcultuur’ moet volgens Polat een vak worden op scholen. Die vrije stijl, waarin je niet met dagen voorbereiding en composities te werk gaat, is altijd al kenmerkend geweest voor Polats documentairewerk en sluit naadloos aan op zijn straatfotografiewerk als Fotograaf des Vaderlands. Hiervoor plant hij dagen in dat hij de straat op gaat om foto’s te maken voor het project. ‘Altijd gebeurt er wel iets op straat. Heel belangrijk is dat je niet de hele tijd met vooropgezette ideeën aan de slag gaat. Je moet opgaan in het moment, dat is zo uniek aan straatfotografie.’ Meer dan eens wordt de vraag gesteld of hij dan nooit eens moment mist. ‘Natuurlijk zijn er situaties waarvan je denkt “dat had een mooie foto opgeleverd”, maar dat is het dan ook en dan moet je het weer loslaten.’ Uitbundig lachend vertelt hij: ‘Ik denk niet “Ah, man, dit was een world press photo of als ik deze foto had gemaakt was ik nu Fotograaf des Vaderlands.” Ik houd me daar helemaal niet mee bezig.’ ANS

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl Leef, P. 10 woon, werk, feest... met ANS P. 10

ANS-Online.nl Tekst: Anne van Veen/ Foto: Dennis Hamer Laatste Oordeel Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 11 P. 11

het laat ste oor deel

Studie: Rechtsgeleerdheid College: Straf(proces)recht, 18 mei, 08.45 – 10.30 uur, Grotius 0.100 Docent: Prof. Mr. H.J.B. Sackers Uitstraling: Goed geklede grapjas Publiek: Rechtschapen lammetjes Inhoud: Straffe kost Eindcijfer: 8,5

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. Overladen met flyers van de verkiezingsweek lopen de eerstejaars rechtenstudenten de grootste zaal van de campus binnen. Om kwart voor negen is deze nog niet eens voor de helft gevuld. Het blijft natuurlijk maandagmorgen. De PowerPoint werkt niet mee, maar Sackers begint vol goede moed: ‘Vandaag gaat het college over de geschiedenis van het strafrecht. In de middeleeuwen overheerste het taliobeginsel, wat oog om oog, tand om tand betekent. Tegenwoordig hebben we in Nederland een drang om zoveel mogelijk mensen op te sluiten. Zo hebben na 1995 meer mensen een levenslange gevangenisstraf gekregen dan in de zeventig jaar daarvoor.’ Terwijl de hoogleraar door de zaal loopt, schudt zijn heldere verhaal over de evolutie van het veroordelen de zaal wakker. ‘In de zestiende eeuw vindt er een grote verandering plaats en wordt in plaats van het menselijk lichaam de ziel onderworpen aan straffen.’ Het beeld van de PowerPoint werkt helaas nog steeds niet naar behoren, maar door het licht af en toe uit te doen, kan de docent alsnog de belangrijkste informatie laten zien. De studenten lijken oprecht alles prima te vinden en afgezien van een paar gilletjes als het licht opeens weer aangaat, is het publiek stil en blijven de meesten braaf luisteren. Met verrassende vergelijkingen op het juiste moment houdt Sackers iedereen goed bij de les. ‘Ik neem jullie nu mee naar de periode kort na de Tweede Wereldoorlog. Een tijd waarin de mensen weinig problemen kenden. De enige dakloze waar je grootouders vanaf wisten, was waarschijnlijk Swiebertje.’ Hoewel het college vooral de geschiedenis beschrijft, slaagt de hoogleraar erin de juiste koppelingen te maken met de actualiteit. Tussen de duidelijke structuur van het college door maakt Sackers nog even tijd om RTL belachelijk te maken. ‘Tegenwoordig kun je genieten van het strafrecht door naar RTL Boulevard te kijken. Zogenaamde ervaringsdeskundigen vertellen in dit programma uitvoerig over de consequenties van het uithangen van de vlag op de verjaardag van Maxima.’ Het publiek veert op bij de opwinding over het televisieprogramma en een enkeling vindt de tirade overduidelijk hilarisch. Als Sackers weer overgaat tot de orde van de dag, zakken enkele studenten vermoeid terug in de fijne stoelen van de grote collegezaal. De docent sluit af met het laatste verschil tussen het huidige strafrecht en dat van eeuwen terug. ‘Toen maakte het niet uit dat onschuldige mensen de doodstraf kregen, zolang de orde maar was hersteld. Tegenwoordig is dat wel anders en overheerst in Nederland een ander uitgangspunt: geen straf zonder schuld.’ Het Laatste Oordeel der Studenten ‘Sackers vertelt boeiend en geeft altijd leuke voorbeelden’, vertelt een student. Ook voor de andere aanwezigen is het bijwonen van dit college geen straf. Het publiek vindt dat de docent de stof goed overbrengt en ook zijn toewijding wordt geprezen. De enige tips die worden gegeven, gaan over de belichting van de zaal en de leesbaarheid van de PowerPoint, waaruit blijkt dat er op de hoogleraar weinig aan te merken valt. De meeste studenten blijven vrij ingehouden. Zo noemt een enkeling hem af en toe grappig. Anderen steken hun enthousiasme absoluut niet onder stoelen of banken: ‘Wat een baas!’ ANS

Hoe goed houdt de RU je in de gaten? Tekst: Tom Plaum en Anne van Veen/ Illustraties: Jeroen Wintraecken P. 12

RU is watch De RU kan zien hoe jij in de UB loopt te soggen en heeft zelfs plannen te traceren wanneer je op de campus rond sjokt. Hoe houdt onze universiteit haar studenten precies in de gaten?

ANS-Online.nl P. 13

ching you Het leven van de student ligt op straat. Via de sociale media kan iedereen van alles over je te weten komen en Edward Snowden liet zien dat ook informatie die je niet wil delen kan worden gecheckt. Hoe zit dit eigenlijk op onze universiteit? De Radboud Universiteit (RU) heeft op het gebied van privacy een eigen statuut. Op de RU-site is een document te vinden over regels op het gebied van het gebruik van persoonsgegevens. Dit reglement is opgesteld volgens de Wet Bescherming Persoonsgegevens (WBP). De WBP bevat 83 artikelen en ook op de website van de universiteit kom je een wirwar van statements en reglementen tegen. Studenten zullen tussen het scriptiewerk of een biertje op het terras door, niet snel aan het doorspitten van deze boekwerken beginnen. Bovendien blijft de informatie vaag en abstract. Zo staat bijvoorbeeld in het privacyreglement dat ‘persoonsgegevens niet verder worden verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen’. Hier word je natuurlijk niet veel wijzer van. Wat weet de RU precies over de student en waarvoor worden deze gegevens gebruikt?

Notities van gesprekken met mentoren en studieadviseurs zijn door verschillende medewerkers op Osiris te achterhalen. Alwetende alma mater De universiteit weet van alle studenten hun persoonsgegevens en bankrekeningnummers. Verder beschikt de RU over de informatie die door de studenten wordt doorgegeven op systemen als Blackboard en Osiris. Hier gaat het over de cursussen die worden gevolgd, behaalde resultaten en gemaakte opdrachten. Ook kunnen enkele daartoe bevoegde medewerkers van het ICT Servicecentrum (ISC) bekijken welke websites een student heeft bezocht, als deze op een RU-computer of via het RU-netwerk is ingelogd. Richard Rhemrev, directeur van het ISC, benadrukt dat dit alleen gebeurt in geval van geconstateerde problemen: ‘Bijvoorbeeld als iemand overlast veroorzaakt door virussen te verspreiden of als er aanwijzingen zijn dat iemands systeem is gehackt.’ Verspreiders van kinderporno maken in de UB dus geen kans. De essentiële informatie, persoonsgegevens en resultaten blijven nadat

een student alumnus is geworden nog zeven jaar op de harde schijf van de RU staan. Rhemrev vertelt dat de universiteit geen totaalplaatje van de studenten heeft en dat ook niet wil hebben. ‘De gegevens worden niet opgeslagen in één systeem. In principe staan Blackboard en Osiris los van elkaar. De informatie blijft intern en de RU geeft deze niet aan externe bedrijven’. Alleen als bijvoorbeeld het Openbaar Ministerie een wettelijk bevel heeft om de gegevens in te zien, moet informatie worden vrijgegeven. Ook verzekert hij dat informatie die je niet aandraagt, niet wordt verzameld. Klinkt logisch, maar ondertussen vallen onder meer gesprekken van studenten met mentoren en studieadviseurs onder de informatie die wordt opgeslagen. Samengevatte notities van deze woordenwisselingen zijn terug te vinden op Osiris. De details missen echter en met moeite kunnen studenten deze opvragen bij de decaan of studiebegeleider. In het document ‘Kader notities in Osiris’ staat dat per aantekening aan te geven is tot welk vertrouwelijkheidsniveau de notitie behoort. Dit niveau geeft aan welke medewerkers van de RU de notities kunnen inzien. Voor de student is het vertrouwelijksheidniveau echter niet te vinden, dus of docenten bijvoorbeeld ook weten wat je met je studieadviseur hebt besproken, blijft voor de student een raadsel. Google of RU-mail? Een heikel punt op het gebied van risico’s voor privacyschending, is het gebruik van de mail. Rhemrev: ‘Toen ik hier tweeënhalf jaar geleden aantrad, was het ISC bezig met het vervangen van de mailserver. Op onder meer de Universiteit Utrecht werd Gmail succesvol gebruikt als studentenmail en het was het streven van de RU om Google ook hier te integreren. Gmail zou zorgvuldig omgaan met de gegevens van de studenten. Totdat het bedrijf riep dat ze wel degelijk in de mails keken om zo hun grammaticachecker te perfectioneren. Hiermee had het bedrijf een grens overschreden. Toen hebben we de overstap niet doorgezet. Vertellen dat je in mails van je gebruikers kijkt, is natuurlijk het stomste dat je kunt doen.’ Het frappante is dat juist Rhemrev aangeeft dat ook de RU in de mails van de studenten kan kijken. Jean Popma, Security Officer van het Concern Informatie Management van de RU, vertelt dat bepaalde systeembeheerders van het ISC de mails van de studenten kunnen inzien. ‘Deze mensen mogen dit alleen doen als ze onderzoek naar fouten doen, bijvoorbeeld wanneer mails niet aankomen.’ Rhemrev benadrukt dat de informatie die studenten over

Hoe goed houdt de RU je in de gaten? P. 14

en weer versturen totaal niet interessant is voor het ISC. ‘Als ze de inhoud echt privé willen houden, dan moeten ze hun mail gewoon versleutelen.’ Totaalplaatje Het huidige privacybeleid van de RU zorgt ervoor dat persoonsgegevens door de universiteit worden beschermd. Studenten en medewerkers verspreiden echter zelf vaak hun persoonlijke levenssfeer. Ze koppelen bijvoorbeeld hun RUmail aan een Google- of Microsoft-account. Hierdoor kunnen deze bedrijven aan privé-informatie komen. ‘Studenten en medewerkers zijn onbezorgd en vaak ook onwetend op het gebied van privacy. Het recht op privacy behoort tot de grondrechten van de mens en daar moet je zorgvuldig mee omgaan. De universiteit moet de studenten beschermen en ervoor zorgen dat externe organisaties geen totaalbeeld krijgen van studenten. Bedrijven willen het liefst de meest ijverige afgestudeerden opsporen en binnenhalen, maar informatie verstrekken over de inzet en resultaten van studenten gaat tegen ons privacybeleid in’, aldus Popma. De universiteit vindt het dus belangrijk dat persoonsgegevens intern blijven. Volgens Bart Jacobs, hoogleraar Cyber Security aan de RU, hebben de medewerkers nog een cursus over het omgaan met gevoelige informatie nodig. ‘Ik weet dat een studentendecaan zijn mail had gekoppeld aan Google. Dit terwijl decanen veel vertrouwelijke medede-

lingen over en weer versturen via dit communicatiemiddel. Het koppelen van mails zou voor deze groep helemaal niet mogelijk mogen zijn, maar hier heeft de RU geen duidelijk beleid voor opgesteld.’ Rhemrev vertelt dat er wel degelijk bepaalde regels bestaan over het gebruik van publieke clouddiensten: ‘Individuen binnen de RU kunnen best informatie in de public cloud zoals Dropbox of Google opslaan, alleen niet als dat persoonsgegevens zijn. Het is misschien een dun lijntje, maar dat is net waar het bij privacy om draait.’ Learning Analytics Een van de taken van het ISC is de veiligheid van de persoonsgegevens van studenten en medewerkers garanderen. In de toekomst wordt de werklast misschien wel op een verontrustende manier uitgebreid. Binnen de RU gaan stemmen op om de persoonsgegevens in te zetten voor het verbeteren van het onderwijs op de RU. Dit zou kunnen door metadata te verzamelen. Voorbeelden hiervan zijn hoe lang een student is ingelogd op Blackboard of op welk deel van de dag deze over de campus slentert. Harrie Harings, Security Manager van het ISC, legt uit: ‘Dit systeem heet Learning Analytics en heeft als doel om een gedragsprofiel van studenten te creëren. Wanneer het studiegedrag van een student verandert ten opzichte van wat normaal is voor hem of haar, kan dat een signaal zijn voor een studieadvi-

Lotte Coenen Leef, woon,Column werk, feest... met ANS P. P.1515

seur om contact op te nemen. Het zou zomaar kunnen dat dit systeem binnenkort op de RU toegepast gaat worden.’ Het idee dat de RU in de toekomst wellicht een totaalplaatje van de studenten kan vormen, klinkt beangstigend. Popma verzekert dat een toekomstige functionaris gegevensbescherming gaat uitzoeken of de voordelen van Learning Analytics opwegen tegen de vermindering van privacy. ‘Hier zal sowieso een heel traject aan vooraf gaan. Het plan staat nu nog in de kinderschoenen.’

Learning Analytics heeft als doel om een gedragsprofiel van studenten te creëren. Jacobs is sceptisch over deze ontwikkelingen. ‘Bedrijven gebruiken gedragsgegevens om dingen aan je te verkopen. De RU heeft betere bedoelingen, dus hun overwegingen om totaalbeelden te creëren zullen anders zijn. Als het plan wordt doorgevoerd, is transparantie wel een vereiste. De universiteit moet duidelijk zijn over de doelen van dit voornemen en hoe ze deze willen bereiken. Dit plan kan zorgen voor onzekerheid bij studenten en daar zit niemand op te wachten.’ ANS

Gonzo ‘Objectiviteit is een mythe’, aldus de grondlegger van de Gonzojournalistiek. Een ieder die een verhaal schrijft neemt bagage aan kennis en ervaringen met zich mee. Lotte Coenen laat de objectiviteit varen en beschrijft het alledaagse leven op haar manier. Vanuit mijn kamerraam heb ik uitzicht over de achtertuinen van vele onbekenden. Geroezemoes zweeft door de lucht en de geur van net niet aangebrande braadworsten komt me tegemoet. Het zou zomaar een te warme namiddag aan het begin van juli kunnen zijn. Tijdens deze middag verloor hij zijn vader. Hij, de jongen met iets te grote oren, en zijn twee broers bleven achter met een moeder die alle tranen dronk die ze niet kon huilen. In de achterbuurt waar zijn middelbare school stond, kwam hij niet goed mee. Liever was hij buiten of zocht hij zijn toevlucht in het schrijven van verhalen over de wereld om hem heen. Het liefst beschreef hij de realiteit op zijn manier. Na het stelen van een portemonnee krijgt de kwajongen een keuze voorgelegd. De gevangenis of het leger in. Het waren immers de tijden van de Vietnamoorlog. De jonge man koos voor zijn vaderland. In het leger wordt de jonge man verliefd. Verliefd op het geluid van de geweerschoten, die hem zelfs na de oorlog bleven achtervolgen. Na zijn tijd in dienst gaat hij aan de slag als journalist bij een regionale krant. Die vraagt hem te schrijven over een paardenracewedstrijd in Kentucky. Niet bepaald zijn onderwerp. Tijdens het beschrijven van de paardenrace verliest hij de feiten uit het oog. Gevoed door de alcohol en drugs wordt de gonzojournalistiek geboren. In 2005 geeft hij zichzelf over aan zijn grootse passie, geweren. Door het overhalen van de trekker van zijn geweer maakt hij een einde aan zijn bestaan. Ik heb hem nooit gekend. Hij was voor mij een onbekende die had kunnen leven in een van de tuinen die ik zie vanuit mijn kamerraam. Maar sinds dit jaar hebben wij iets gemeen: gonzo. Met in mijn achterhoofd de woorden van deze man ga ik de realiteit tegemoet. ‘There is no honest way to explain reality.’

Illustratie: Jeroen Wintraecken www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

Zoek de taboes

Hoe vrij we ook mogen zijn, over sommige dingen kun je het in Nederland maar beter niet hebben. Gelukkig zegt een afbeelding meer dan duizend woorden. Zet je gêne aan de kant en zoek de 36 taboes. Kijk op ANS-online.nl voor de oplossingen.

Ans deze maand P. 17

Mooi bloot is niet lelijk Tekst: Annemarie Verschragen/ Illustratie: Eva Bernsen P. 18

Blootgewoon Volledig naakt door het leven gaan, voor sommigen een nachtmerrie, voor de naturist een levenswijze. Wat is een naturist precies en klopt het vooroordeel van jeu de boulende bejaarden? ANS ging op onderzoek uit in de wereld van vrijheid blijheid. In de sauna, op het strand of op je kamer, naakt lopen we allemaal wel eens. Recreëren doen volgens de Nudisten Federatie Nederland (NFN) zo’n twee miljoen mensen naakt, waarvan zestigduizend naturisten zich hebben aangesloten bij de federatie. Hoewel naaktlopen enkel wettelijk is toegestaan op daarvoor aangewezen plekken, zijn er rond Nijmegen mogelijkheden genoeg. Zo wordt het bijvoorbeeld op delen van het Waalstrandje gedoogd. Sanne, student aan de Radboud Universiteit, is al haar hele leven naturist en vertelt: ‘Bloot zijn geeft een gevoel van vrijheid. Mensen denken vaak dat het om iets seksueels gaat, zo vragen vriendinnen of mijn vakantievrienden en ik niet de hele tijd naar elkaar kijken. Ik heb het gevoel dat juist op textielcampings naar elkaar wordt gekeken. Ik heb al zoveel soorten borsten en piemels gezien dat ik daar echt geen fuck om geef.’ Naturisme is iets anders dan nudisme, wat puur naaktlopen is. Het is een levensstijl waarbij respect voor de natuur centraal staat. Volgens Sanne heeft naturisme meer grenzen dan nudisme: ‘Zwemmen doe je naakt, maar tijdens het eten draag je een omslagdoek. Met naturisme gaat het om waar je je fijn bij voelt.’ Om erachter te komen wat de ware naturist drijft, loopt ANS mee met John Aarts, de beheerder van de naturistencamping Elsendorp. Wat is er zo bevrijdend aan het verruilen van je driedelige pak voor je adamskostuum?

‘Ik heb al zoveel soorten borsten en piemels gezien dat ik daar geen fuck om geef.’ Tieten en tenten Elsendorp is één van de drie grote naaktcampings in Nederland waar geen verenigingslidmaatschap voor nodig is. Buiten een tactisch geplaatste rotonde die de rest van de camping uit het zicht onttrekt, is het er vrij toegankelijk. ‘Iedereen hoeft zich alleen even te melden bij de receptie, wel moeten mannen die alleen komen

een pas van de federatie hebben’, lacht Aarts. Dit klinkt seksistisch, maar volgens Aarts zijn de weinig voorkomende incidenten altijd met mannen geweest. Logisch is het wel dat ze geen pottenkijkers dulden, boven de 18 graden is het in Elsendorp namelijk de vuistregel om ongekleed te gaan.

‘Als ik al eens denk dat een man een mooi lichaam heeft, is dat bij iemand met een broek aan.’ Seniorenreis De camping ligt er opvallend verzorgd bij en herbergt voornamelijk ouderen. De jeugd gaat volgens Aarts liever naar het buitenland: ‘Ze zijn bang hun buurman tegen te komen.’ Hoewel de ouderen het heerlijk vinden om naakt te zijn, is het onwennig om daar zelf tussen te lopen, zelfs met kleding aan. Het is dan ook een hele opluchting dat de tennisbaan er ongebruikt bij ligt. Bij een stacaravan staat wel iemand in de tuin te werken. Hans (64) vertelt over wat naturist zijn voor hem inhoudt: ‘Het gaat om vrijheid, blijheid en respect voor mens en natuur. We gooien zelfs onze peuken niet op de grond. Annie (65) en Aart (72) benadrukken vooral de gelijkheid die op de camping heerst. ‘Je kunt zonder kleding niet zien of iemand directeur van Shell of vuilnisman is’, vertelt Annie. Juist omdat naakt de standaard is, wordt er volgens haar anders naar gekeken. ‘Wees eerlijk, met kleding aan zien mensen er mooier uit. Als ik al eens denk dat een man een mooi lichaam heeft, is dat bij iemand die gewoon een broek aan heeft.’ Aart grijnst: ‘Ik denk dat als Doutzen Kroes langskomt dat wel meevalt.’ Wel ervaren beiden naturisme als een taboe, wat volgens Annie waarschijnlijk door opvoeding komt. ‘Vroeger was het bijvoorbeeld heel normaal om als meisje samen met je vader te douchen. De jongere generatie groeit op met het idee dat naakt raar is. Jongeren gaan naar de sauna, maar vinden een camping een stap te ver. Je ziet ook vaak dat pubers een aantal

ANS-Online.nl P. 19

jaar niet komen. Dat is niet zo raar, je moet zeker zijn over je lichaam en als er van alles groeit, is het vrij normaal dat niet te zijn.’

‘Als er iemand de camping op loopt die hier niet hoort, hebben we dat in twee minuten door.’ Samen poepen Alle idealen ten spijt vinden de naturisten naaktlopen ook gewoon handig. Zo vertellen Ans (61) en Jan (63): ‘Het is heerlijk vrij, je loopt zo naar de douche, je hoeft je niet om te kleden en je hebt geen was.’ Ans en Jan trokken hun kleding uit tijdens een open dag op een naturistencamping omdat ze zich juist met kledij ongemakkelijk voelden. Ook in Elsendorp ben je een uitzondering met kleding aan. Toch blijft de drempel om jezelf uit te kleden bestaan. Hoewel het spreken met naakte ouderen na enkele gesprekken heel gewoon is geworden, blijft het vreemd om te zien hoe mensen naakt langs komen fietsen of staan te jeu de boulen. De sfeer van vrijheid wordt op de camping ver door-

getrokken. Zelfs de sanitaire gebouwen hebben geen deuren en zijn ook niet onderverdeeld tussen mannen en vrouwen. Aarts: ‘We hebben wel een aantal wc’s met deuren wanneer mensen moeten poepen, dat is wel zo aangenaam.’ Deze openheid is dan ook veilig, van pottenkijkers hebben ze geen last. Aarts: ‘Als er wel iemand de camping op loopt die hier niet hoort, hebben we dat in twee minuten door, je valt gewoon op omdat je anders kijkt’. Toch komen gluurders aan het eind van de rondleiding uit onverwachte hoek. Als het geluid van een legerhelikopter klinkt, grapt Aarts: ‘Ah, de soldaten komen ook weer even kijken.’ Hoewel de NFN wel degelijk een jongerenafdeling heeft die evenementen organiseert, zijn het in Elsendorp voornamelijk senioren die naturist zijn. Naakt is tegenwoordig meer een taboe dan vroeger, iets dat Sanne beaamt. Volgens haar zijn meiden in haar omgeving haar heen ontevreden over hun lichaam en vinden ze het eng om naakt te gaan. ‘De grens om bloot te gaan, ligt voor mij veel lager. Ik doe daar niet lacherig over en ervaar het als iets fijns, niet als iets vies. Naaktzwemmen is bijvoorbeeld echt chill. Ik zou nog steeds rustig naturistisch gaan kamperen.’ ANS Op verzoek zijn de achternamen van de campinggangers weggelaten en is de naam Sanne gefingeerd.

Interview Roy Santiago Tekst: Tijs Sikma/ Foto’s: Simone Both P. 20

Universitaire Studentenraad

USR-notities De werkgroep Flexibel Studeren heeft een notitie geschreven met aanbevelingen om de flexibiliteit in het onderwijs te vergroten, naar aanleiding van de veranderingen in het hoger onderwijs en de (ook landelijke) verschuivende visie op onderwijs. Studieachterstanden door de starre curricula zouden voorkomen kunnen worden, studenten hebben de mogelijkheid zelfstandiger te studeren en meer manieren om te ontplooien kunnen zo worden gecreëerd. Het College van Bestuur heeft in de gezamenlijke vergadering aangegeven een groot deel van de aanbevelingen over te willen nemen, bijvoorbeeld het inzetten van digitale middelen, het op elkaar aanpassen van de roostering van faculteiten en het internationaliseren van de minoren. De Werkgroep Actief Studentenleven (WAS) heeft tevens een notitie geschreven met daarin aanbevelingen om het studentbestuurders en medezeggenschappers gemakkelijker te maken om hun taken op een degelijke wijze uit te voeren. Deze notitie is opgesteld na een enquête onder al deze studenten van de afgelopen twee jaar en naar aanleiding van enkele gesprekken. Het College van Bestuur heeft besloten een deel van de aanbevelingen over te nemen, waaronder het beschikbaar stellen van ruimtes voor studentenorganisaties en het aanstellen van een contactpersoon voor alle informatie voor deze actieve studenten. Enkele aanbevelingen worden nog in beraad genomen nadat een lijst is aangereikt met daarop concrete aantallen.

(Advertentie)

GV-werkgroep Arbeidsmarktoriëntatie en Alumnibeleid De gezamenlijke werkgroep van de Studentenraad en de Ondernemingsraad heeft zich gebogen over de arbeidsmarktoriëntatie en het alumnibeleid van de universiteit. Zij zijn van mening dat hier nog veel op te winnen valt. Na onderzoek bij faculteiten en gesprekken met het centrale alumnibureau kwam de werkgroep tot een aantal aanbevelingen. Omdat het overgrote deel van de studenten later buiten de universiteit een baan vindt, is het belangrijk dat arbeidsmarktoriëntatie sterker in het curriculum wordt verweven. Op alumnigebied raadt de werkgroep aan om meer binding te creëren met alumni die buiten de regio wonen, dit gebeurt nu te weinig. Tot slot heeft de werkgroep een schets gemaakt van een prototype career/alumni officer, bestaande uit de kerntaken die deze persoon volgens de werkgroep zou moeten vervullen. Campusnacht In de nacht van 8 op 9 juni zal de allereerste Campusnacht plaatsvinden, van 20.00 uur ’s avonds tot 8.00 uur ’s ochtends. Het doel van de Campusnacht is om het ‘hart van de campus’, de zone van Refter/CultuurCafé, Erasmus en Gymnasion een hele nacht te laten kloppen. We hopen dat deze zone over enige jaren 24/7 beschikbaar en open is. Met de Campusnacht geven we daar een eerste voorzet voor. Met vele, diverse studentenorganisaties zal een veelzijdig programma opgezet worden: houd hiervoor de social media in de gaten!

Website: www.numedezeggenschap.nl, Twitter: @NUMedezeggensch, Facebook: www.facebook.com/NUmedezeggenschap, E-mail: [email protected].

(Advertentie)

Tekst: Redactie/ Foto’s: Redactie en Zonnetrein Nijmegen/ Illustraties: Joost Dekkers De Graadmeter P. 21

De graadmeter

In het studentenleven zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS elke maand de opties. Deze keer: Activiteiten voor in je uppie

Wat: Kinderboerderij Het Goffert Vrijheidsgevoel: Opgefokt en opgehokt Prijs: Gratis

Wat: Bioscoop Vrijheidsgevoel: Verlost van je vrienden Prijs: Bioscoopkaartje

Wat: Zonnetrein Nijmegen Vrijheidsgevoel: Dan liever Veolia Prijs: 1 euro voor 10 minuten

Met wie kun je knuffelen als je vrienden op vakantie zijn? Bij de dieren op de kinderboerderij kun je altijd een poging wagen. Een student op de kinderboerderij valt wel op. Op enkele huismoeders na, ben je hier waarschijnlijk de enige aanwezige die niet meer op de basis- of kleuterschool zit. Eenmaal de ingang gepasseerd, is het wel maximaal genieten van al het moois wat op deze kleine boerderij leeft: krijsende pauwen, een schattig babygeitje en een smerig, snurkend hangbuikzwijn genaamd Sientje. De dieren lopen snel naar je toe, maar geaaid worden willen ze niet. Ze voeren is daarnaast verboden, dus dat oude brood kun je beter bewaren voor een tosti. Ondertussen maakt het dierlijke geweld van ruziënde kinderen de sfeer niet beter. Om dit bezoek positief af te sluiten, is het wel nog mogelijk om een haas te kopen. Met of zonder haas, na een uurtje heb je alles wel gezien.

Thuis een dvd in de laptop proppen is ook niet alles. Voor de afwisseling kun je de bioscoop bezoeken. Alleen naar de film gaan klinkt als iets voor losers, of niet? Als je zelfverzekerd een kaartje bestelt, zal de kassière je echter geen zielige blik toewerpen. Eenmaal in de zaal zak je ongemakkelijk in de stoel weg om het gefluister over jou van de tortelduifjes achter je te ontwijken. Enkele bemoeizieke bezoekers kijken nog even achterom, om te checken of je echt alleen naar de bioscoop bent gekomen. Tijdens de film is het geroezemoes verstomd en is het lekker genieten in de pluche stoel. Sterker nog, de film is helemaal te volgen zonder dat een achterlijke vriend die de film niet snapt, je constant ondervraagt of popcorn jat. Zorg dat je snel tussen de menigte staat wanneer de film is afgelopen, dan lijk je niet zo’n sukkel.

Je wilt Nijmegen alleen verkennen, maar je bent te lui om te lopen. De zonnetrein biedt uitkomst. Dat dit voertuig op zonne-energie rijdt, verklaart de helft van de naam. Waarom het glazen gevaarte een trein wordt genoemd, weet niemand. Met de zonnetrein maak je een rondje door de binnenstad, beginnend en eindigend bij de Waalkade. De kans is groot dat je alles al eens gezien hebt, dus eigenlijk is er geen zak aan. Door de doorzichtige ramen word je aangekeken alsof je een manke chimpansee in de dierentuin bent. Ondanks dit alles is het best ontspannend en op een drukke dag kun je ook nog eens lekker met bejaarden babbelen. Meestal is het echter niet zo druk en staar je eenzaam door de matglazen ramen. De conducteur wil ook niet met je praten. Al met al is de rit geen aanrader, tenzij je oma een keer langskomt. ANS Meer doe-dingen voor in je eentje lezen? Kijk op http://bit.ly/in-je-uppie

Tekst: Tijs Sikma/ Foto: Guusje van den Ouweland Interview vreer P. 23

man,vrouw, vreer vreer Verkerke is genderactivist en voorlichter van transgenderrechten. Zhij identificeert zich niet met het mannelijke of vrouwelijke geslacht. ‘Zoals de wind waait, waait mijn gender.’ ‘Ik ging ooit een keer naar het toilet in een café op het Leidseplein in Amsterdam en toen probeerde de barman mij uit het toilet te slepen. “Dat is de verkeerde plee!” Vervolgens bleef hij aan een vriend van mij vragen “Uw vriend, wat is dat eigenlijk? Een man of een vrouw?”, waarop mijn vriend zei “Dat is een goede vraag, daar heb ik nooit over nagedacht”. Ik ben vreer voor hem, of ik vrouw of man ben, dat is niet relevant.’ vreer Verkerke (52) heeft een baard, geeft een stevige hand en vertelt stoere verhalen, maar draagt ook lippenstift en oorbellen. vreer is namelijk geen man, maar ook geen vrouw. De naam vreer (opzettelijk geschreven met een kleine v, omdat vreer identiteit niet belangrijk vindt) is dan ook een samentrekking tussen ‘vrouw’ en ‘heer’. In plaats van met ‘hij/ zij’ of ‘hem/haar’, wil de opvallende genderactivist met ‘zhij’ en ‘zhaar’ worden aangeduid. vreer is actief op het gebied van mensenrechten en educatie over transgender - mannen of vrouwen die zich met het andere geslacht identificeren - en interseks - mensen van wie het lichaam fysiek zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken vertoont. Daarnaast houdt zhij zich bezig met het veranderen van de beginselen van de internationale transgenderzorg. vreer vindt het onderscheid man/vrouw voor zichzelf niet relevant, maar zhij is wel fel gekant tegen de alomtegenwoordigheid van deze indeling in onze samenleving. Dat bijna alles in onze maatschappij is ingedeeld in de categorie man of vrouw - van toiletten en kleding tot kinderspeelgoed - zorgt er volgens vreer voor dat mensen worden buitengesloten die zich niet kunnen of willen identificeren met deze indeling en de bijbehorende normen. Concreet betekent dit dat je als transgender door een boze barman uit een toilet kan worden gebonjourd. vreer vertelt vanuit zhaar persoonlijke ervaring over de moeilijkheden waar transgenders tegenaan lopen. Transformatie De kleurrijke vreer identificeert zhaar gender als ‘vreer’. Deze vondst is de uitkomst van een lange zoektocht. ‘Ik heb altijd wel gedacht “zoals ik hoor te zijn, ben ik niet”. Bij mijn geboorte is mij het mannelijke geslacht toegekend. Rond mijn tiende wilde ik meer met meisjes omgaan. Dat kon niet omdat je toen van elkaar werd gescheiden op school.’ vreer groeide

desalniettemin op in een omgeving die zhaar keuzes accepteerde. Glimlachend vertelt zhij over zhaar jonge jaren. ‘Toen ik een jaar of 25 was, is de plaatselijke dominee in Haarlem van man naar vrouw veranderd. Mijn ouders gingen veel met haar om en dus was de schrik voor hen minder groot toen ik later besloot hetzelfde te doen.’ Toch identificeerde vreer zich niet als heteroseksuele vrouw. ‘Op de universiteit wist ik nog niet hoe ik mijn gender en seksualiteit moest definiëren. Ik heb daarna homoseksuele en heteroseksuele relaties gehad en mezelf een tijd als bi geïdentificeerd. Nu ben ik gewoon queer, dit is een parapluterm voor mensen die zich niet als man of vrouw willen identificeren.’

‘Als transgender ben je minder gewapend tegen de rest van de wereld.’ Bij vreers transformaties kwam veel medische poespas kijken: ‘Ik ben in mijn leven meerdere keren geswitcht van hormonen, dat is lichamelijk best heftig. Je gaat op andere manieren reageren. Ik ben geboren met testosteron in mijn lijf, toen heb ik een tijdje medicijnen gebruikt die de aanmaak hiervan blokkeren. Daarna ben ik overgestapt op oestrogenen. Een tijd was dat heerlijk, maar op een gegeven moment paste dat niet bij mij. Op het moment dat ik daarmee stopte, maakte ik zelf ook geen hormonen meer aan, waardoor ik in korte tijd alle verschijnselen van de overgang kreeg. Dat was echt niet fijn. Daarna ben ik naar iets op zoek gegaan wat een androgene werking heeft.’ Whatever Als vreer wordt ondervraagd over de moeilijkheden die zhij zelf meemaakte vanwege zhaar gender, reageert zhij stoer en soms bijna cynisch. De activist wil niet als slachtoffer worden afgeschilderd. ‘Ik merk wel dat ik moeite heb met het vinden van een baan. Als transgender ben je minder gewapend tegen de rest van de wereld, omdat je geen standaardleven leidt. Ik loop vaak tegen bureaucratische problemen aan, omdat ik weiger mijn gender vast te leggen. Daarnaast ken

Interview vreer Verkerke P. 24

bedreigd. Dat sommige van deze baby’s zonder ingrepen later minder gemakkelijk zelf nakomelingen kunnen krijgen, is volgens vreer geen goed argument. ‘We moeten af van het vruchtbaarheidsideaal en van het idee dat alles maakbaar is. Veel ouders hebben niet de vrijheid hierover een goede keuze te maken, want ze zijn niet goed geïnformeerd’. Transgenders worden volgens vreer niet alleen in de psychiatrie en de gezondheidszorg onmenselijk behandeld, ook op de arbeidsmarkt wordt de groep systematisch gediscrimineerd. ‘90 procent van de transgenders is in Nederland werkloos of werkt onder diens niveau. Ze zijn vaak bang om ontslagen te worden, als ze zichzelf te veel op het werk als transgender zichtbaar maken.’ vreer is daarom voorstander van een quota van transgenders op de arbeidsmarkt.

ik niemand meer van voor mijn transitie, behalve mijn broer en mijn ouders’, vertelt zhij op onverschillige toon. ‘Ik ben op straat ook wel eens lastig gevallen. In Parijs wilde een dronken kerel weten of een vriendin en ik echt vrouw waren. Ik had hem harder moeten slaan, want hij kwam steeds weer overeind. Ik word ook vaak voor homo uitgescholden. Whatever. Strijd maakt je sterker. Je gaat dood, of je wordt sterker.’ Cisgenders zijn de norm De maatschappij is volgens vreer zwaar cisseksistisch, dat betekent dat mannelijkheid en vrouwelijkheid de norm zijn. Transgender staat als genderdysforie vermeldt in de nieuwste DSM, het handboek voor de diagnose van psychiatrische stoornissen, vermeld. Dit is volgens vreer een duidelijk voorbeeld van een manier waarop transgenders systematisch in de maatschappij worden buitengesloten. Ook in Nederland krijgen transgenders de medicijnen die ze willen, zoals bepaalde hormonen om van geslacht te kunnen veranderen, alleen vergoed als bij hen de stoornis genderdysforie is vastgesteld. ‘Dat je die medicijnen krijgt vergoed is goed, maar de manier waarop is verkeerd. Ik heb geen geestelijke stoornis omdat ik transgender ben.’ Nonchalant naar achteren leunend, met een witbiertje binnen handbereik, breidt vreer zhaar beklag uit naar de medische wereld. Een ‘abnormaal’ geslacht - niet mannelijk of vrouwelijk wordt na de geboorte meestal weggehaald of er worden tijdens de zwangerschap bij de baby extra hormonen toegediend, waardoor deze zich ‘normaal’ ontwikkelt. ‘Je lichaam wordt ‘gefikst’ naar een standaard. Een kind zou zich op een manier moeten kunnen ontwikkelen die het zelf wil’, aldus vreer. Dergelijke ingrepen zouden volgens vreer alleen mogen worden gedaan wanneer kinderen anders niet goed lichamelijk kunnen functioneren of wanneer de gezondheid van het kind wordt

Gender-indoctrinatie Verschillende wetenschappelijke onderzoeken lijken aan te tonen dat transgender is aangeboren en dat het aan te wijzen is in het brein. De neurobioloog Dick Swaab vond kleine verschillen tussen de hersenen van transgenders en ‘gewone’ mensen. vreer heeft echter geen goed woord over voor het werk van deze wetenschapper: ‘Dick Swaab is een prima neurowetenschapper, maar van transgenders heeft die man geen kaas gegeten. Zijn onderzoek is bovendien nooit succesvol herhaald’, wuift vreer het onderzoek van Swaab weg. Volgens vreer is het man/vrouw-onderscheid een sociale constructie. ‘Van kinds af aan ben je in instituties gejast die een duidelijk onderscheid maken tussen man en vrouw’, legt zhij druk gebarend uit. ‘Je wordt tot vrouw/man geïndoctrineerd. De hele maatschappij faciliteert dit.’ In zhaar lezingen noemt vreer tientallen voorbeelden van volken die zich van oudsher niet identificeren aan de hand van het ‘westerse’ binaire onderscheid man/vrouw, zoals de Hijra, de Kothi en Kathoey. ‘In de wereld bestaan talloze culturen waarin men zich niet als man of vrouw identificeert of waarin meerdere genders worden erkend.’ ‘Zowel gender als sekse zijn van nature helemaal niet binair.’ Zolang transgenders nog niet hetzelfde worden behandeld, houdt vreer zich niet bezig met waar het fenomeen precies vandaan komt. ‘Het is een beetje alsof de buitenwereld mij bestudeert, omdat deze denkt: ‘Goh, waarom is die vreer toch zo anders?’ Hokjesdenken Tegen mensen die argwanend staan tegenover transgenders is vreer duidelijk: ‘Ieder mens heeft recht op een bestaan. Mijn boodschap aan diegenen die dat niet accepteren is: houd daar mee op.’ Met harde stem vervolgt zhij met een onverwachte boodschap: ‘Stop met het stemmen op rechtse partijen. Mensen moeten weer leren sociaal te worden. Als je nog niet links bent, word het. Anders sta je alleen maar aan de kant van jouw eigen gelijk.’ Hoewel vreer fundamenteel tegen hokjesdenken pleit te zijn, laat zhij zich op zhaar zachtst gezegd niet erg lovend uit over cisgenders of rechtse politieke partijen. Sluit zhij zelf ook niet groepen mensen uit? ‘Dat zou kloppen wanneer neutraliteit zou bestaan, maar dat bestaat niet. Neutraliteit betekent dat je aan de kant staat van de heerser of van de winnaar. Bovendien kan ik simpelweg niet meer neutraal zijn, want daarvoor heb ik teveel shit meegemaakt.’ ANS

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro voor studenten en 10 euro voor externen. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar: [email protected] Gitaarles. Ook vooropleiding conservatorium. 1e graads gitaardocent. Studenten 50% korting. 06 2919 7554 Oudere filmkunstenaar/intermediair zoekt maatje (vr.),ev.t kleine tuinkamer beschikbaar bij centrum Nijmegen. Frits Gillen, tel.0247851632 Gloednieuwe Samsung Galaxy tab3 lite,8GB verzegeld in de doos. 100,- Interesse? Bel 06-33625099. Concert Nijmeegs Studentenkoor Alphons Diepenbrock, zaterdag 20 juni 2015, 20.00 uur. Petrus Canisiuskerk, Nijmegen. Programma: Vivaldi’s ‘Gloria’ en Händel’s ‘Coronation Anthems’. Voorverkoop: €7*/€10, deur: €10*/€13 (*studenten). Reserveren: www.nskad.nl of 06-23258639. Gezocht: Belgische buddy. Wegens verhuizing naar Antwerpen. zoek ik iemand die mij het een en ander kan leren over België. Interesse? Mail naar: [email protected]

Enerzijds Anderzijds Tekst: Auke van der Veen/ Illustraties: Anders Hoendervanger P. 26

enerzijds In Nederland mag je vinden en schrijven wat je wil. Zo plaatste hoogleraar Marcel Wissenburg naar aanleiding van een vleesvrije maandag laatst op Facebook dat hij vond dat de universiteitskantine van de Radboud Universiteit (RU) was overgenomen door nazi’s. De grondwet stelt dat wij dit soort vrijheden hebben en dit recht wordt door velen met hand en tand verdedigd. Aan de wet zitten echter grenzen, want mensen moeten zich ook aan regels houden. Zo werd Wissenburg na zijn opmerking nog op het matje geroepen door de universiteit omdat het bericht schadelijk zou zijn voor het imago van de RU. Andere vrijheidsbeperkingen in Nederland zouden bijvoorbeeld de recente afluisterpraktijken van de AIVD en de verhoogde alcoholleeftijd zijn. Hoe vrij zijn we eigenlijk in onze samenleving? Bepalen we ons eigen leven, of is vrijheid een illusie?

Nico van Eijk, hoogleraar Informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam ‘Vrijheid is altijd een illusie. De grondwet geeft heel nauwkeurig aan waar de rechten van burgers en instituten beginnen, maar ook waar deze eindigen. Je kunt bijvoorbeeld niet zomaar iemand vermoorden. Wij hebben in de samenleving dan wel afspraken met elkaar gemaakt waarin we onze vrijheden hebben vastgelegd, maar daar zitten simpelweg beperkingen aan. ‘Op het gebied van privacy kunnen we nog veel vrijer worden dan we nu zijn. Veel Nederlanders denken dat in ons land vrijheid volop aanwezig is, omdat we zoiets als censuur of journalistieke onvrijheid weinig tegenkomen. Toch is er in vergelijking met het buitenland nog veel ruimte voor verbetering. Het is verontrustend dat bijvoorbeeld de privacygevoelige informatie ook direct naar de woningbouwvereniging gaat wanneer iemand anoniem zijn buurman aangeeft omdat deze een cannabisplant op zolder zou hebben. Vandaag de dag zijn

dankzij technologische ontwikkelingen zelfs alleen maar meer mensen bezig met het doen van dit soort anonieme aangiftes, ook al zouden we sinds de Tweede Wereldoorlog moeten weten dat dit vrijheidsbeperkende NSB-praktijken zijn. ‘De vrijheid van denken en bewegen in Nederland wordt beperkt doordat je weet dat je permanent wordt gemonitord. Dit komt doordat in Nederland met mass surveillance grootschalig ongericht data mag worden verzameld. Het gaat dan vrijwel uitsluitend om data van onschuldige burgers, zoals bij cameratoezicht op straat. Het feit dat ieders gegevens op elk moment mogen worden verzameld en gebruikt, leidt ertoe dat mensen in de praktijk bepaalde dingen niet meer willen zeggen of doen. Dat zijn zogenaamde chilling effects. Iemand is dan minder vrij omdat diegene bijvoorbeeld geen gevoelige e-mail naar een collega durft te sturen of het idee heeft dat iedere beweging op straat wordt gevolgd en daarom zijn gedrag gaat aanpassen.’

anderzijds

ANS-Online.nl P. 27

De stelling van deze maand:

Vrijheid in Nederland is een illusie

Jean-Pierre Wils, hoogleraar Praktische Filosofie aan de RU ‘Vrijheid is geen illusie. Een illusie zou betekenen dat we in een soort vrijheidsdroom zitten die niets met de realiteit te maken heeft. Dat is niet zo, want je kunt niet zomaar de regering omver werpen. Als zoiets gemakkelijk mogelijk zou zijn, wordt leven in een samenleving totaal onmogelijk. Door de externe beperkingen, die bestaan uit wetten en regels, kunnen we juist een vrij leven leiden, ondanks bijvoorbeeld de toenemende controle van geheime diensten. ‘Burgers onderschatten vaak de vrijheden die ze hebben. Ook al zijn er in Nederland beperkingen die ons niet direct vrijer maken, we wonen niet in China of Rusland. Bijna iedereen zal zeggen dat we in een maatschappij leven waarin de vrijheid van het individu in het algemeen wordt gerespecteerd. In Nederland bestaat er namelijk geen autoritaire, sanctionerende macht die mensen ervan weerhoudt hun dagelijks leven in te richten zoals ze

willen, mits ze natuurlijk geen misdaden plegen. ‘Het is niet zo dat wij vandaag de dag minder vrij zijn dan in de jaren twintig of dertig. Toen werden burgers nog volop in hun vrijheid beperkt door controlerende sociale instituties en maatschappelijke rollen. Wij zijn tegenwoordig vrijer, omdat de invloed van bijvoorbeeld religieuze tradities is afgenomen. Ook hebben we veel beter onderwijs gehad en zijn daardoor beter ontwikkeld, waardoor we meer mogelijkheden hebben in ons leven. ‘Zoiets als de NSA beperkt misschien de vrijheid indirect, maar zulke controle weerhoudt je er niet van om vanavond televisie te kijken of morgen te staken als reactie op een besluit van de overheid. In onze samenleving bestaan er namelijk zogenaamde zones van overleg waarin burgers op basis van beargumenteerde communicatie besluiten kunnen nemen. Het bestaan van deze overlegstructuren in Nederland bewijst het bestaan van vrijheid.’ ANS

Stamgasten Tekst: Noor de Kort en Tijs Sikma/ Foto’s: Tijs Sikma/ Illustratie: Josse Blase P. 28

Stamgasten Lallende disputen, vage figuren aan de bar of uitbundige dansers, elke kroeg heeft zijn eigen publiek. ANS duikt iedere maand de vaste stek van een groep studenten in, velt haar oordeel over het café en test de kennis van de trouwe gasten. Deze maand: klaverjassende bèta’s bij Kollektief Kafee De Bijstand Kneiterharde punkmuziek knalt uit de speakers van café De Bijstand. Achter de bar staat een vrouw vol tatoeages en piercings die biertjes schenkt aan mannen met sikjes. Aan de muren hangen posters met protestteksten tegen kernwapens en een advertentie voor anarchistische kampeerdagen. Helemaal achterin de ruimte zijn Shane (25), John (22), Alex G. (22) en Alex K. (22) heftig in gesprek aan een grote houten tafel. Een kwartier later komt Sas (22) binnen, die met een big smile een stok kaarten op tafel gooit. ‘We kennen elkaar oorspronkelijk van de studie, maar klaverjassen is het verbindende element van onze groep’, verklaart vierdejaars natuur- en scheikundestudent Alex K. De vrienden zijn zo fanatiek in dit spel dat ze zelfs een wiskundig puntensysteem voor klaverjassen hebben gemaakt. Vierdejaars wiskundestudent John kan het niet laten mee te delen wat de stand op het moment is: ‘Ik geloof dat ik bovenaan sta en dat jij nummer twee bent’, zegt hij wijzend naar Alex G, vierdejaars wiskundestudent. Al snel blijkt dat iedereen zijn eigen systeem hanteert, waarin hij zelf de koploper is. Naast een tafel die ideaal is voor avonden klaverjassen en drankspelletjes, heeft het café volgens Shane, zevendejaarsstudent Scheikunde, ook andere pluspunten: ‘Ze draaien goede muziek en de prettig geprijsde wodka zorgt voor leuke avonden.’ Alex G. zag de vloer van het café wel erg vaak van dichtbij en heeft daarom noodgedwongen de wodka afgezworen. De wodka-woensdag - iedere woensdag is de wodka spotgoedkoop - brengt ook een hoop eigenzinnige types naar het café, met wie de groep vaak boeiende gesprekken voert. ‘Het is hier gemakkelijk om mensen aan te spreken, want de sfeer is hier heel open’, zegt Sas, tweedejaarsstudent Bedrijfseconomie aan de HAN. Toen Shane bijvoorbeeld op een avond kort een praatje maakte met een andere cafébezoeker over het slechte weer, werd hij meteen uitgenodigd om te blijven slapen, zodat hij niet door de regen naar huis hoefde. Sas: ‘Dit is een plek waar mensen worden geaccepteerd om wie ze zijn. Ik probeer zelf ook om te gaan met personen bij wie ik me vrij voel. Bij hen hoef ik me niet in te houden en kan ik raar doen wanneer ik wil.’ ANS

ANS-Online.nl P. 29

biertje aan hun neus voorbijgaat.

kroegpraat Kollektief Kafee De Bijstand is het drankhok voor vrijgevochten punkers en andere antiautoritaire types. Oude posters en muurschilderingen herinneren aan het krakersverleden van Nijmegen. De zaak wordt enkel door vrijwilligers beheerd, waardoor de

alcohol lekker goedkoop is. De winst van de kroeg gaat bovendien naar goede doelen, zoals het Anti-militaristisch bureau en de actiegroep Bont voor dieren. De wekelijkse wodkawoensdag is ideaal om voor weinig geld naar de klote te gaan.

De pubquiz Hoe heet het land dat zich op 13 april 2015 onafhankelijk heeft verklaard? Alex G.: ‘Oh, dat is een of ander nieuw land. Liberland geloof ik.’ Alex K.: ‘Dat ligt tussen Kroatië en Servië.’ Alex G.: ‘Daar was onenigheid over een grensgebied en toen was er een vent die heeft gezegd: “Oh, dan maak ik er wel een land van.”’ De volledige naam van het land is The Free Republic of Liberland, maar het antwoord wordt goed gerekend. De ‘vent’ die Alex bedoelde, was Vít Jedlika, politicus van een Tsjechische libertarische partij. Wat is de hoogte van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande ouder? Je mag er 5 procent naast zitten. Sas: ‘Normaal is het minimumloon rond de 1000 euro en een bijstandsuitkering is significant minder.’ Shane: ‘Ik heb kort geleden nog opgezocht wat een normale bijstandsuitkering voor een alleenstaande ouder is. Ik denk dat het 1000 á 1050 euro per maand is.’ Sas: ‘Volgens mij ligt het bedrag echt lager. Zullen we dan 800 of 840 euro doen?’ Shane: ‘We gaan voor de 850 euro.’ Een bijstandsuitkering voor een alleenstaande ouder bedraagt 960,83 euro per maand. De groep is iets te negatief over overheidsbijdragen, waardoor het tweede

Sinds welk jaar mag een docent tijdens de lessen in het voorgezet onderwijs niet meer roken? Je mag er vijf jaar naast zitten. Shane: ‘Ik denk dat het ergens begin jaren ’80 is: ‘83 of ‘84.’ John: ‘Ik vind Nineteen eighty-four wel leuk.’ Nineteen eighty-four mag dan een mooie literaire verwijzing zijn, het levert ze helaas geen punten op. Het antwoord had 1978 moeten zijn. De groep mocht er maar vijf jaar naast zitten, 1984 is dus net een jaartje te laat. Alex G. baalt: ‘We worden hier gefuckt jongens.’ Noem vier manieren waarop de vrijheid van meningsuiting in Nederland wordt beperkt. Alex K.: ‘Je mag de Holocaust niet ontkennen.’ Shane: ‘Verder mag je het Koningshuis niet beledigen.’ Alex G.: ‘En haatzaaien, geloof ik.’ John: ‘De koning zelf heeft ook geen vrijheid van meningsuiting. Hij mag publiekelijk niet alles zeggen, want dat moet worden goedgekeurd door de minister-president.’ Hoewel de laatste suggestie getuigt van originaliteit, kan hij niet goed worden gerekend. De koning mag namelijk wel zeggen wat hij wil. Het kabinet draagt de verantwoordelijkheid voor zijn uitspraken, maar kan hem niets verbieden te zeggen. Discriminatie, aanzetten tot geweld, smaad en laster zijn wel dingen waar je in Nederland niet ongestraft mee wegkomt. Noem 5 punkbands. Shane: ‘Sex Pistols, The Ramones.’ Alex K.: ‘Mogen we ook de punkband van een vriend aandragen? What Counts.’ Shane: ‘Als je bij punkrock kijkt, heb je nog Sum 41 en Blink 182. En The Dead Kennedys, uiteraard.’ De groep houdt de oren blijkbaar goed gespitst tijdens hun avonden in De Bijstand. Het tweede biertje is daarmee binnen getikt.

De Afrekening

Het klaverjassen gaat de heren beter af dan het spelen van een pubquiz. De groep schraapt slechts twee biertjes bij elkaar. Voor de rauwe sfeer in De Bijstand en de sympathieke barvrouw, die zo aardig was de muziek een standje lager te zetten, krijgt de groep wel een extra biertje. Dit resulteert in een eindstand van drie biertjes.

Colofon P. 30

29e jaargang Hoofdredactie Evy van der Aa en Marit Willemsen Redactie Daan van Acht, Tijs Sikma, Anne van Veen, Saskia Verheijden, Annemarie Verschragen, Bas van Woerkum Medewerkers Eveline Knapen, Noor de Kort, Tom Plaum, Dennis van der Pligt, Auke van der Veen Illustraties Josse Blase, Eva Bernsen, Joost Dekkers, Carmen Groenefelt, Anders Hoendervanger, Jurgen Tesselaar, Rens van Vliet, Jeroen van Wintraecken Foto’s Dennis Hamer, Ilja van Hoek, Guusje van den Ouweland, Ahmet Polat, Mike Ruth, Tijs Sikma Voorpagina Guusje van den Ouweland, Jurgen Tesselaar, Lisa Wille Columnisten Lotte Coenen en Manu Compen Eindredactie Gijs Hablous, Pieter Hengst, Aniek Hikspoors, Anders Hoendervanger, Kiki Kolman, Hanan Noij, Ronald Peeters, Silke Spierings, Mickey Steijaert, Loes de Veth, Felix Wagner, Jasper Wildenberg Crypto Cecile Vermaas Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Marit Willemsen Dagelijks bestuur Cecile Vermaas (voorzitter), Jules Hameleers (secretaris), Michiel van Lokven (penningmeester) Druk MediaCenter Rotterdam Uitgave, abonnementen en advertentie-acquisitie Stichting MultiMedia: [email protected] Redactieadres Heyendaalseweg 141 6525 AJ Nijmegen Tel 06-36428931 Mail [email protected]

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

CRYPTO

Ans deze maand Crypto P.P.31 31

Zweet, hijg, kronkel en kreun. Laat je verleiden tot het maken van deze sekspuzzel en bereik je cryptische hoogtepunt. 1 2 3

4

5 7

6

8

9

10 11

12

13 14

6

15 16

17

verticaal: 1. een financieel dagblad is een leugen (6) 3. met wat voor straal? (4) 4. een millikilo, weg massa (6) 5. fosforziek (3) 7. geen stand meer (10) 8. ja, stap! (6) 9. haar zwarte ziekte heeft geen tijd (6) 11. sint koekjes smaakt goed (4) 12. gigakoortsig (4) 15. Neodymium is vies (4). horizontaal: 2. de franse toegiften (8) 6. draaien tot leeg (9) 9. stop rekenen (5) 10. of ik sublimeer (7) 12. zuurstoflachbui (6) 13. vettig (6) 14. schrik, toneelgroep amsterdam (5) 16. jij bent geen vlaming (5) 17. woedend op de ziektewet (7).

ANTWOORDEN VAN DE mei-CRYPTO horizontaal: 1. fluiten 4. boom 8. adelaar 9. specht 10. nest 12. dons 15. vleugel 16. pauw 18. aalscholver. verticaal: 1. flamingo 2. trots 3. staart 5. meeuw 6. vetbol 7. baltsdans 11. snavel 13. kuiken 14. ruien 17. gans. De winnaar van de vorige crypto is de afdeling reumatologie van het Radboudumc. ANS mag dit keer 2 tickets t.w.v. €25,- p.p. voor de Masturbation Masterclass bij Christine Le Duc weggeven, dé shop met verleidelijke lingerie en fashion en het grootste assortiment vibrators en andere spannende toys. Tijdens deze workshop leer je alles om je partner nog meer te verwennen met het échte handwerk. Kortom, een gezellige avond waarin je nieuwe technieken leert en deze oefent op een roze dildo. Ook krijgen jullie allebei een goed gevulde goodiebag mee naar huis. Mail voor 24 juni je oplossingen naar [email protected].

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

Tekst: Dennis van der Pligt en Annemarie Verschragen Foto: Mike Ruth

Wie: Jorian (20), derdejaarsstudent Psychologie en reservist bij de Landmacht Voorwerp: Reservistenbaret Loop je vaak in je uniform rond? ‘Sinds de verhoogde terreurdreiging geldt er een verbod op het dragen van het uniform buiten dienstverband. Ik draag het dus enkel nog tijdens onze trainingen, ongeveer twee avonden en een zaterdag in de maand. Speciaal voor het interview heb ik vrijstelling aangevraagd.’ Waarom ben je reservist geworden? ‘Mijn jongensdroom was om helikopterpiloot bij de Luchtmacht te worden. Tijdens mijn rijlessen ontdekte ik mijn gebrek aan ruimtelijk inzicht. Bovendien was ik terughoudend omdat ik door documentaires die ik over het leger zag, dacht dat ik het werk nooit aan zou kunnen. Uiteindelijk heb ik gesolliciteerd bij het Korps Nationale Reserve, waar je parttime militair wordt. De opleiding ging me goed af. Het meenemen van 60 kilo bagage naar de basis vond ik nog het zwaarst.’ Was dienen in het leger ook een idealistische keuze? ‘Ja. Ik ben christen en moet er niet aan denken dat ik vanwege mijn

geloof zou worden vervolgd. Vrijheid is een groot goed dat soms te weinig wordt gewaardeerd en als vanzelfsprekend wordt gezien. Hierdoor krijgen militairen die in Afghanistan alles geven te weinig waardering.’ Hoe rijm je oorlog voeren met je christelijke waarden? ‘Mijn idealen botsen niet. Als reservist bewaken en beveiligen we voornamelijk in Nederland en worden we ingezet bij bijvoorbeeld rampen en ceremonies. De kans is klein dat we daadwerkelijk ons wapen moeten gebruiken. Grappig genoeg noem ik mezelf tot op zekere hoogte een pacifist. Ik ben echter ook realistisch, de opkomst van de Islamitische Staat laat zien dat het hebben van een krijgsmacht noodzakelijk is.’ Moet actieve dienstplicht daarom weer ingevoerd worden? ‘Ja, niet eens zozeer vanwege het defensieve aspect, maar het zou goed zijn voor de samenleving. Als iemand van ons peloton te laat is, wordt iedereen daar op afgerekend. De rest heeft hem dan te weinig gemotiveerd. Op die manier benadrukt het leger structuur, discipline en samenwerking. Dienstplicht zou de samenleving als geheel wat saamhoriger maken. Het zou dan voor zowel mannen als vrouwen moeten gelden.’ ANS