2013, op naar de Middellandse Zee.
> >
Deel V De volgende haven werd Marzamemi. Een stukje zuidelijker dan Syracuse, we voeren er op af met een flinke wind en een mooie snelheid, rond de 8 knoop.
De ingang van Marzamemi is wel heel typisch, er liggen half gezonken vissersschepen in de haveningang. En daar moet je dus langs! In de pilot hadden we al gelezen van rotsen in de haveningang aan de stuurboordzijde, maar om daar nu scheepjes neer te leggen?
De middagwandeling ging naar de oude (vervallen) tonijnfabriek. Eromheen een interessant ratjetoe van huisjes en bedrijfjes, nu allemaal op toeristme geent. Op de terugweg een ijsje, maar die viel spontaan uit het hoorntje, dat werd een extra bakje met ijs dus.
NB Bovenstaande 3 foto's van internet
De nacht was met harde wind en grauw grijs weer meer een niet-slaap-nacht. Grrr. De maandag was weer een vertrouwd beeld: eerst goede wind, daarna klapperende zeilen dus verder op de motor. Er was best een flinke golfslag toen we bij Marina di Ragusa aankwamen. Vlak voor de haven liep de dieptemeter al snel op naar slechts 3 meter en in de haveningang lagen rare oranje balletjes. Dus omgekeerd en buitengaats de Marina op de marifoon aangeroepen. Immers, we hadden eerder gehoord van medezeilers dat de haveningang een moeizame was met sterke verzanding. De dinghy van de haven werd naar buiten gestuurd door de havenmeester en wij werden begeleid op onze aanloop naar de haven. Nou, zo dicht langs het havenhoofd hadden wij zelf nooit durven sturen. Met hulp van andere nederlanders die in de haven al een plekje hadden gevonden, werden we netjes aan de steiger gelegd. Daar dit onze winterplek zou worden, gingen we nieuwsgierig op onderzoek uit. Dinsdag het stadje verkent, maltese vlag gehaald, Ronald wat hoofdpijn, Hibro werk gedaan op de computer, weer de stad in. Alhoewel we weg wilden in de namiddag, door tijdgebrek toch gebleven, er stond overigens veel wind in de haven en waarschijnlijk buitengaats ook. Maar dat betekende dus woensdag vroeg op, 08:15 al op weg naar Malta. Het moest vandaag dus in een dagtocht. Het bleek makkelijk te kunnen, mooie halve wind, 54 mijl in 7 uur. Eindelijk weer een prachtige zeildag, heerlijke zon, lekkere wind om op te schieten, de autopilot stuurt met plezier, wij konden nog een beetje bijslapen. In een directe koers naar de hoofdstad Valletta. In de Grand Harbour Marina een plekje gevonden, nadat er eerst een box toegewezen werd die bezet bleek. Er waren voorbereidingen aan de gang voor feest in de stad, dat was al gauw duidelijk. Had iets te maken met een onafhankelijksstrijd van eeuwen terug. Direct na het gebruikelijke aanmelden op het havenkantoor de stad ingewandeld. Nou ja, eigenlijk de buitensteden Vittoriosa en Senglea.
De volgende dag vol goede moed met de watertaxi naar het echte centrum van Valtetta, lopend of met de bus is het een enorm eind om. Helaas viel het weer tegen. Het begon met een beetje regen, maar het werd al snel een heuse onweersbui met on-Maltees veel regen. De camera moest in zijn hoesje, in de hoop dat het hoesje waterdicht was. We spraken een Duits stel dat al 4 jaar op Malta vakantie kwamen vieren, maar nog nooit zo een hoosbui meegemaakt hadden.
Die namiddag klaarde het weer op en vonden wij Vallatte te duur om te blijven liggen. We voeren uit en probeerden in de naburige haven een ankerplekje te vinden. De Pilot schreef over mooie anker mogelijkheden, maar de werkelijk was anders. Tussen alle lokale schepen aan vaste moorings durfden wij niet zomaar te gaan liggen. Geen pobleem, aan de andere zijde van het eiland was een oppertje te vinden in een van de vele baaien aldaar. Vlak voor donker lagen we voor anker in Paradise Bay. Vlak bij een strandje met een koffietent. Veel zwemmers, maar tegen schemer geheel verlaten. De baai zelf was ook verlaten, we lagen samen met een werkschip voor anker. De volgende dag verliet ook dit werkschip te baai, maar daarvoor in de plaats kwamen we als haringen in een ton te liggen: weekend voor de Maltezers betekent met het motorbootje naar een baai en zwemmen, zonnebaden en al dan niet gezamenlijk met andere ankeraars eten en drinken. Met de dinghy naar Mgar, een vissersplaats aan de overkant. Toch drie kwartier heen en drie kwartier terug.
Door een krimpende wind konden we niet in Paradise Bay blijven, we zouden vast en zeker in de swell komen te liggen. Verkassen naar de noordzijde van een piepklein eilandje Comino, in een baai met een hotel-resort. Ook hier weer lekker druk soms, maar op door-de-weekse dagen is het een stuk rustiger, met meer buitenlandse schepen. We lagen voor anker met Duitsers, Engelsen en Fransen. We genoten van zon, zwemmen en luieren en vooral van onthaasten. Het was de laatste week voordat we naar Rugusa zouden varen voor de winterplek. Dat is toch een andere sfeer. We hoefden niet meer zo nodig van alles te zien. Immers, volgend jaar..... We waren weer terug in Marina di Ragusa. Na een snelle, wel erg hobbelige zeildag. Bakken me water over de boot! Horizon winterklaar maken, en ondertussen de thuisreis voorbereiden. En nog een dagtocht naar Ragusa zelf, de provincie-hoofdstad.
De tuisreis van als vanouds. Ryanair verkocht nog steeds krasloten aan boord. En we zaten weer niet naast elkaar. Gelukkig stond Rob ons op het vliegveld op te wachten. En we hadden wat zon mee genomen leek het wel. Deze vakantie: Aantal vaardagen 64 Aantal vaarnachten 19 Aantak havennachten 32 Aantal ankernachten 36 Aantal havendagen 9 Aantal ankerdagen 14 NL-reis tussendoor 9 dagen Marina di Ragusa 8 dagen Aantal zeemijlen 3483 (6450 km) Diesel 1177 liter Aantal motoruren 337 Aantal generatoruren 96
