10 JAAR. ROC van Twente. 10 jaar SPECIALE JUBILEUMUITGAVE. Personeelsblad van ROC van Twente juni Verschijnt 5 keer per jaar

10

JA AR

juni 2015

Verschijnt 5 keer per jaar.

RO C va 10 n ja Tw ar en te

E

AV

G

IT

U

M

U

LE

BI

JU

LE

IA

EC

SP

Personeelsblad van ROC van Twente

ROCfort

3

Inhoud ROCfort 3 | juni 2015

Je leest het in de ROCfort

Spiegel van tien jaar ROC van Twente STEKEL

Redactioneel Tien jaar

3

Tien

7

Toen student, nu docent

8

Steeds meer ROC van héél Twente

10

Een inspirerende docent...

13

D E C O M B I N AT I E

De Combinatie van toen

14

KIPPENVEL

Laat je meeslepen:

Tien jaar kippenvel

16

Pubers...

18

De passie van tien jaar onderwijs

20

ZOUT

Selfmade

22

Nieuwbouw

24

Vox populi, niet His Master’s Voice

26

ROCfort in cijfers

28

Onder de huid van de redactie

Wordt vervolgd

30

OP DE COLA BIJ

Oud-studenten Marc, Niek en Femke POLDERWERK

Traum oder… Terugblik jubileumfeest

Fotoimpressie van 3 juni 2015

32 35

Wat is nou tien jaar zul je misschien denken? Vooral als je al 20 of 30 jaar voor de klas staat. Eén ding is zeker: de eerste tien jaren van het ROC van Twente waren allesbehalve saai! Het begon met een uitdagende periode na de fusie, waar iedereen moest wennen aan elkaar en het nieuwe beleid. Daar kwamen drie grote nieuwe locaties bij die behoorlijke verhuizingen met zich meebrachten. Tel daar nog een aantal verhuizingen naar bestaan­ de gebouwen bij op. En natuurlijk het eeuwig veranderende onderwijs. Dan hebben we het toch maar mooi gedaan met z’n allen! Want met z’n allen houden wij de tent draaiende. Met z’n allen zorgen wij ervoor dat studenten een opleiding bij ons kunnen volgen en succesvol af­ ronden. De belangrijkste rol is daarbij absoluut weggelegd voor de docent. Ik schrok onlangs toen ik een docent hoorde zeggen: ‘Ik krijg soms het ge­ voel dat wij mààr docenten zijn.’ Ik vind het heel jammer dat iemand über­ haupt dat gevoel heeft. Doe daar iets mee! Wees als docent trots op je vak. En collega uit de ondersteuning die wel eens denkt dat het docentschap niet zoveel voorstelt, daag ik uit om mee toen doen met “jouw baan, mijn baan”. Geef zelfs eens een dag les. Ik ben heel benieuwd of je er daarna nog zo over denkt! Ik ben zelf van net na de fusie. Ik begon op mijn 24e bij Communicatie & Marketing en ik werk hier nu dus tien jaar. En al tien jaar zit ik in de redactie van ROCfort. Eerst een paar jaar als redactiesecretaris, onder de hoede van hoofdredacteur Willem Habers. Hij droeg het stokje aan mij over. Een mooie uitdaging! Al moet ik er eerlijk bij vertellen dat de tien jaar tussen je 24e en 34e geweldig mooi, maar ook best wel intens zijn. Werken, reizen, huis kopen, feesten met vrienden en collega’s, zwanger worden, kindjes op de wereld zetten, weer feest vieren, kindjes ziek, dubbel slaapgebrek, huilen, man een nieuwe functie, lachen, nieuwe projecten op je eigen werk, nog harder werken, huilen, balans leren vinden, genieten en lachen… Ach ja, en dat gaat vast nog een paar jaar zo door. Over tien jaar de balans maar weer eens opmaken. ;-) Maar wat nooit zal veranderen, is het feit dat ik enorm veel plezier heb in mijn werk. Natuurlijk heb ik ook wel eens deadlinestress. Maar als mijn collega’s mij weer inspireren, enthousiasmeren, motiveren en gewoon heerlijk laten lachen, dan weet ik weer: wat heb ik het toch goed! Wat ben ik bevoorrecht bij zo’n fijne organisatie te mogen werken. In zo’n mooi ge­ bouw. Met zulke toffe bewoners. Want van onze collega’s en studenten moeten we het echt hebben. In deze speciale jubileumuitgave van ROCfort staan dan ook interviews met collega’s en studenten over de afgelopen tien jaar. En natuurlijk veel prachtige foto’s. Absoluut een bewaarexemplaar. Ik kijk uit naar de volgende tien jaar. Jij toch ook? Saskia Blokhuis, hoofdredacteur

Je leest het in de ROCfort Spiegel van tien jaar ROC van Twente Bladerend door een dikke 60 ROCforts duikt gelukkig weer die ene lezer op. Het betreft de collega die in het lezersonderzoek van 2009 meldt: ‘Op ons kantoor wordt de ROCfort ritueel verbrand’ (december 2009). Daar zit nog altijd een verhaal in, met een bij voorbaat mooie foto. Terwijl de vormgeving van het verslag over dat onderzoek al zo tot de verbeelding spreekt. Onderaan vier dode vissen, indachtig het journalistieke relativerende zelfinzicht dat de vis van morgen wordt verpakt in de krant van vandaag. tekst: Hans Morssinkhof

Gelukkig zijn nagenoeg alle edities van ROCfort in digitale toestand be­

werkers. Hoofdredacteur Willem Habers grijpt

waard gebleven. Dat beperkt het genot van nostalgisch terug­bladeren,

de naam van het blad aan om het aan de hand

maar levert desondanks een boeiende wandeling door Memory Lane

van een beschouwing over de kwaliteiten van het

op. ‘Oh ja…’ ‘Was dat toen?’ ‘Is dat alweer zolang geleden?’ Een bonte

bekende Franse kaasje alvast te karakteriseren.

reeks van personen en portretten trekt voorbij. Soms valt zomaar een

Hij belooft debat en discussie: ‘Dan brengen wij

kop boven een verhaal op. ‘Dit verhaal zou niet over mij moeten gaan’,

leven in de nieuwe grote club.’

bijvoorbeeld, of: ‘Alles hangt met alles samen’, ‘Het hart verenigt wat de

Want daar gaat het om, zoals Willem elders in

rede scheidt’, ‘Honderd rozen zijn goedkoper dan tien keer tien rozen’,

deze jubileumeditie uitlegt. De vroegere ROC’s

‘De man die zichzelf terugverdient.’ De poëzie springt je soms tege­

Oost-Nederland en Twente Plus zijn net gefu­

moet. De onlangs overleden taalvirtuoos Drs. P zou er zijn hart aan

seerd. Het resultaat bestaat uit een plotseling

hebben opgehaald.

veel grotere organisatie, waarin alles nieuw is. En verdeeld over diverse locaties, want de nieuw­

ROCfort Personeelsblad

van ROC van

nt 10 keer per

Twente. Verschij

februari

1

2005

jaar.

most More balls than Op zoek naar

vakidioten cht!

Nooit geda Ik voor de klas?

rwijsinnovatie

Van flirt tot onde Plusfour

Kroniek

bouw in Almelo is net gestart, die in Hengelo­

10 jaar ROCfort. Noem het de kroniek

laat nog enkele jaren op zich wachten. Dus is er

waarin latere geschiedschrijvers ooit

ruime aandacht voor de bestuurlijke kant van de

grote lijnen zullen vinden en smake­

zaak, maar de redactie benadrukt vanaf num­

lijke anekdotes. Allemaal zullen ze de

mer één dat er méér is dan fusie. Arjan­Moelaard

eerste editie ter hand nemen. Februari

komt aan het woord over de opleiding theater­

2005, met jongleurs op de cover en

techniek, Bennie Geerdink vertelt over zijn be­

de prikkelende tekst ‘More balls than

staan als accountmanager én docent economie.

most.’

Dwarsligger en Stekel zijn er eveneens, net als

De ballen verwijzen naar de drie rode

de rubriek ‘Kippenvel’ (overigens abusievelijk

bollen in het logo. Dat is een paar

gespeld als ‘kippevel’). Bert van der Pol is ook

weken eerder gepresenteerd tijdens

aanwezig, terwijl Eugène Plusfours column het

een bijeenkomst met zo’n 550 mede­

blad besluit.

ROCfort juni 2015

3

College van Bestuur

Rutte: Potverdorie!

De eerste afleveringen laten ook zien dat het al­

Daar is plotseling Mark Rutte, die nog als

lemaal niet van een leien dakje gaat. Die con­

staatssecretaris van Onderwijs het ROC

clusie dient zich spontaan aan bij het (na)lezen

van Twente in juni 2005 met een werkbe­

van de uitingen van de leden van het College

zoek vereert ‘om de ontwikkelingen rond

van Bestuur: de voorzitters Karel van Rosmalen

de onderwerpen major/minor, proef­

(2005-2007), Hans Schutte (2007-2013) en John

We heb b een hart en hier in Tw ente stikke m ooi RO C

Terugblik ken Decembe r is ligt en voor een maand waar in nemens een voor maakt voor je terugkijkt op het jaar zitter van het volge oktober dat achte een Colle voorzitter nde jaar. heeft de r je ge van Karel van Dat geldt inspectie Bestuur. liteitsonde ook voor Rosmalen haar perio ROCfort rzoek uitge over 2005 diek kwasprak met het onde voerd. Van twee en 2006 CvB rzoek was De conc naar één . lusie van ROC van duidelijk. Van Rosm Het onde Twente alen: ‘Als is over rwijs bij orde, geen cluderen ik terug de volle kijk op enkel onde dat het breedte 2005, kan onvoldoen een goed rzocht onde In ’t begin op ik de. Een niet zond jaar is van dit rdeel scoo geweest prestatie felicitatie er trots kalenderja nieuwe rt convoor ROC van form waard voor huiss ar aat, een er maa van Twen alle ROC getra tijl gepresenteerd hebben we het betrokken r duide te. nieuwe lijk in, dat cht met . Vanaf en. Zet van mijn logo en is dat goed één gezic dat mom dat meen ik hart!’ Bij de ent hebb ht naar uit de gron gelukt. deze! buiten en we worden We zijn d te trede als om rege nu één n. Volg Educatie lingen te ROC. Er stemmen ens mij harmonise en Con moest , noem tractactiv veel over Toch was ren, proc maar op. emoties legd iteiten edures En dat niet alles gepaard. op elkaa ging af ROC’s koek en Soms hadd ze iets en toe r in af te Nede weggooide ei, best met en men dit jaar. rland zage teerd met de nodig n, zond sen wel Maar toch, De n zich er te wete e een wijzig eens het volgens geconfron leid ten n wat gevoel ing in lige ROC mij is de aanz dat het ’s op een samenvoe ze er voor terug name doet ien van financierin overheidsbehet belan goede kregen. ging van en cons voelen grijkste de twee in de secto g, die zich met tructieve geval van is: het voormaonderwijs wijze gebe r Educatie, ROC van heeft er Educatie urd. En Twente in het geen last wat in de Scho en Cont ractactivit van geha Van Rosm ol voor eiten. d. In alen: ‘De bord kreg probleme en door n die we de gewi gelgeving jzigde lande op ons ten aanz lijke reien van zijn ook de educ aan ons atiegelden niet onge gaan. Het merkt is heel voorbijge wrang handelen dat je aan bent over het onde terwijl je inkrimping rmensen en afsla omkomen dat ze nking, ook nog in eens harts het werk. Werk Neem van tikke goed mij aan: dat doet ook dond doen. pijn. Ik ers goed begrijp gefrustree dat men dan sen daar rd over zijn. En boos en anders.’ toch kunn en we niet

tuinen en regionale arrangementen te

van der Vegt (sinds 1 januari 2013) en de leden

bespreken.’ Karel van Rosmalen ziet

Harm Jan Wibbens (2005-2008), Gerrie van

er aan het eind van 2005 met plezier

Sunder (2008-2012) en Remco Meijerink (vanaf

op terug: ‘Vlak voor zijn vertrek klampte

1 januari 2013). Harm Jan bijt het spits af, door

‘We hebb en met het man school, de MR agement en ande van de businessp re betro lan opge kkenen steld. Zeg bewerking een maar een splan. We de erva markthebben ring. We de know hebben -how en zijn volge een goed ns ons e naam voor de en Cont . Er School racta voor Educ op de mark ctiviteiten goed atie e mog t, maar elijkheden dan wel vorm. Het in sterk grootste afgeslank deel van Educatie te de inkom zal in de sten van toekomst rende activ komen iteiten. uit fluctu Dat bete lance werk ekent dus , minder meer freeDe reorg vaste contr anisatie acten. van de tie en Cont School ractactivit tweede eiten gaat voor Educafase in. binnenkor In de eers organisat t de te fase ie hebb van de en mee vrijwillige rer dan 25 basis een colle ga’s op andere werkplek gevon-

ROCfort

december

2005

3

hij me nog even aan met de woorden: ‘Potverdorie Karel,

enkele malen achtereen de rubriek ‘Van het

wat heb jij hier in Twente een hartstikke mooi ROC!’ Hoor je ’t ook

College van Bestuur’ te vullen. Hij verwijst naar

eens van een ander!’

de bijeenkomst van 12 januari 2005, waar het nieuwe logo wordt gepresenteerd: ‘De voorstel­ ling gaf inspiratie voor de toekomst. Het verleden hebben wij achter gelaten. Wij kijken nu vooruit!’ Dat laatste is, laat zich nu vaststellen, lukt niet

Pas aan het eind van 2005 laat Karel van Rosmalen zijn gezicht zien.

altijd evengoed. In zijn tweede rubriek spreekt

Waar Harm Jan de blik vooral richt op de interne organisatie, kijkt Karel

Harm Jan zijn spijt uit over een niet door ieder­

naar buiten. Naar de Onderwijsinspectie, de discussies over onderwijs­

een gewaardeerde kerstattentie. Later, kennelijk

vernieuwing. ‘Wij hebben hier in Twente een hartstikke mooi ROC’, laat

een weerspiegeling van de reacties die hij ont­

hij in december 2005 noteren. Maar toch…

vangt, is zijn toon haast verontschuldigend. Hij stelt vast dat de bijdragen van het CvB mogelijk

Onbegrip

niet altijd volledig zijn: ‘met het gevaar dat de in­

Exact een jaar later zien we het College van Bestuur op een gepo­

compleetheid ervan tot teleurstelling kan leiden.

seerde foto. Harm Jan met een pen in de hand, Karel met een A4’tje.

Van onze kant hopen wij voor een ieder de juiste

Ze kondigen de eerste organisatiewijziging aan: van acht ‘Scholen’ gaat

toon te kunnen zetten en de juiste zorgvuldig­

het naar vier ‘Sectoren’. Want: ‘Het grote probleem is, dat onze omge­

heid te kunnen betrachten.’ Daarnaast is er de

ving ons niet begrijpt. Het ROC stáát in Twente, maar er is te weinig

verzuchting dat er in de eerste maanden van de

eenduidigheid.’ De hand gaat in eigen boezem. De ruimte die het CvB

gefuseerde instelling zo veel moet gebeuren:

aan de acht ‘Scholen’ heeft gelaten, stond de opkomst van onderlinge

‘Is er dan nog wel tijd om rustig adem te halen?

concurrentie tussen die scholen toe en die heeft ‘verlammend (…) ge­

Is er nog wel tijd voor zorgvuldige reflectie? Wij

werkt op de gewenste cultuur van ROC van Twente en daarnaast geen

willen nog zoveel en wij moeten nog zoveel, met

meerwaarde (…) geleverd aan de kwaliteitsverbetering van de afdelin­

het gevaar, dat alles wat wij doen als top-down

gen.’ Tegelijkertijd kiest het CvB voor versterking van de teams als ‘de

wordt beleefd.’

spil van ons onderwijs, daar wordt het werk gedaan.’ Er sluipen vreemd aandoende begrippen naar binnen. Shared Services, Integrale Programmalijnen. En het eind 2006 gepresenteerde organi­ satiemodel maakt snel plaats voor een ander. We lezen het in de ROC­ fort van september 2008: ‘De terugkeer van het mbo.’ De vier sectoren maken plaats voor de MBO Colleges. Die naam is gemakkelijker voor de studenten, weet Els van Riel, hoofd Communicatie & Marketing: ‘Zo sluiten we beter aan bij hun leefwereld en belangstelling. De naam MBO College straalt bovendien kleinschaligheid, aandacht, geborgen­ heid en veiligheid uit.’ Hier beginnen lijnen in elkaar te passen, al kan de kennis van de afloop de terugblik hier beïnvloeden. Hans Schutte onderstreept aan het einde van zijn eerste jaar als CvB-voorman de ‘zeer betrokken’ medewerkers van het ROC. Kennismakingsbezoeken aan de teams (‘open gesprek­

Harm Jan Wibbens en Karel van Rosmalen Harm Jan Wibbens en Karel van Rosmalen

4

ROCfort juni 2015

ken; alles kan ter sprake komen’) hebben hem geleerd ‘dat onderwijs ROCfort december 2006

11

en ondersteuning te veel uit elkaar zijn gegroeid.’ Hij heeft er nog een

binnen is het een ‘gewone’ ROC-vestiging. De

ander aandachtspunt aan ontleend: ‘Mensen verlangen naar eigenheid,

kop boven een artikel uit oktober 2013 is veel­

een eigen plek; een kleinschalige werkomgeving binnen het grotere ge­

zeggend: ‘Rust, reinheid en regelmaat in een

heel. Ze willen ruimte om zelf te kunnen beslissen. Ze vinden dat we te

chille Twentse ufo.’ Nuchter Twents. We zijn ge­

veel topdown werken.’

woon een school.

In de maanden daarna krijgt het concept ‘klein binnen groot’ vorm. ‘Collega’s zien dat ‘klein binnen groot’ werkelijk inhoud krijgt. En dat

Maalstroom

moet, want wat we hier doen, moet van onderop komen.’ En na nog

Het overzicht van tien jaar ROCfort wordt uiter­

even ‘een sterke organisatie’ te zijn (juni 2010) komt de kentering in

aard gekleurd door de blik van de samensteller.

december 2010, in een dubbelinterview met Hans en Gerrie van

Verder in de tijd ziet hij niettemin dingen die vaak

Sunder: ‘We zijn gewoon een school en we hebben gewoon klassen.

in de maalstroom van alledag verloren gaan.

Dat mag gelukkig weer worden gezegd.’ Voor de gelegenheid en pas­

Zoals de ruime aandacht in alle ROCforts voor

send bij de tijd van het jaar, laat het tweetal zich fotograferen als Elf­

collega’s en hun hobby’s, passies en andere

stedenrijders. En het valt op: nu we weer gewoon school zijn, neemt

liefhebberijen. De één bouwt zelf een vliegtuig,

het aandeel van de meer organisatorische onderwerpen in ROCfort af.

de ander tovert een bouwpakket om in een

Kennelijk staat de organisatie.

Scholingsboulevard In de tussentijd vraagt nog een ander probleem aandacht. Karel van Rosmalen in zijn afscheidsinterview (juli 2007): ‘De Scholingsboulevard in Enschede. Daar ben ik ook trots op. (…) Een unieke samenwerking van voortgezet onderwijs, gemeente en ROC. Dat ik daar een bijdrage aan heb mogen leveren, ben ik best trots op.’ Al in de tweede ROCfort (maart 2005) is er een impressie van te zien. Een project van twee scholen voor voortgezet onderwijs, de gemeente Enschede en ROC van Twente. ‘Een fraai voorbeeld van wat de politiek en de bestuurders van ons land met de term synergie proberen aan te geven’, meldt de hoofredacteur. Op twee pagina’s staan diverse schetsontwerpen van de ‘ufo’s’ afgedrukt. Schepper is Harry Abels van IAA Architecten, die enkele jaren later voor De Gieterij zal tekenen. Enkele maanden later is er opnieuw aandacht. ‘De inspirerende uitstraling weerspiegelt de nieuwe, toekomstgerichte vorm van onderwijs’, zo valt te lezen. Aan idealen en ambities geen gebrek. Vmbo en mbo dicht bij elkaar, naadloze overstap van vmbo naar niveaus 1 en 2, ruime inbreng vanuit het regionale bedrijfsleven. Minder kans op uitval, meer kans op een baan – dat zijn de verwachtingen. In april 2010 kondigt Hans Schutte het einde aan van het experiment. Het aantal leerlingen blijft achter bij de verwachtingen. Eén van de deelnemende vo-scholen kampt boven­ dien met grote tekorten. Schutte meldt, dat het ROC zijn ‘ufo’ zal gebrui­ ken als eigen locatie. Wat hij ervan geleerd heeft, wil de verslaggever weten. Een voorzich­ tig antwoord volgt: ‘Ik denk… voor het ROC… dat het wel leuk is om dromen en vergezichten te ontwikkelen, maar dat het vooral belangrijk is om altijd met beide benen stevig op de grond te blijven en goed te luisteren naar de professionals.’ Hij sluit samenwerking in de toekomst niet uit, mits ‘we altijd zelf regie houden over kwaliteit en geld.’ Klare taal. De samenleving blijkt weerbarstig en laat zich zelfs met goede voornemens lang niet altijd dwingen. De vormgeving blijft tot de dag van vandaag oogstrelend. Maar van

Hare Majesteit

‘Woensdag 14 oktober (2009) zal Hare Majesteit de Koningin ons nieuwe gebouw De Gieterij in Hengelo officieel openen.’ Een plechtige zin, van de soort die in ROCfort zelden wordt aangetroffen. Ook in de regels daarna komt Hare Majesteit de Koningin nog een paar keer voor. Het past bij een opening waar de genodigden worden ge­ acht in ‘tenue­de ville’ te verschijnen. Gelukkig gaat het op de dag zelf minder stijf­ jes toe. Koningin Beatrix glimlacht minzaam, voert geanimeerde gesprekjes met studen­ ten en blijkt zich terdege te hebben voor­ bereid. Enkele weken later is Hans Schutte nog steeds onder de indruk: ‘Ze wist veel van het ROC van Twente, stelde ook kriti­ sche vragen. Bijvoorbeeld of het mogelijk was om in zo’n groot gebouw de menselijke maat te bewaken. Daarnaast was ze heel enthousiast over het gebouw, ze vertelde dat ze de foto’s vooraf al had gezien.’

ROCfort juni 2015

5

zeilschip waarmee hij na zijn pensionering de wereld­zeeën wil bevaren. Velen schilderen, ac­ teren of zingen (of allebei) of zetten zich in voor landen waar de bewoners het minder goed heb­ ben dan wij. Die verhalen, leert het lezersonder­ zoek uit 2013, vinden de meeste aftrek. Zo vertellen ze misschien meer over de afgelo­ pen tien jaar dan de bijdragen van CvB, directies of ondersteuners. Zo lang ik me staande moet zien te houden in een nieuwe organisatie, heb ik daaraan wel genoeg. Als ik de concurrentie­ strijd moet aangaan om een functie te verwer­ ven, boeit het nauwelijks hoe andere collega’s hun vrije tijd besteden of zich inzetten voor een

Als ze s moet je chelden, beleefd zijn

Sepp Blatter

En daar komen we zowaar Sepp Blatter tegen, in juli 2005. De pas afgetreden preses van de FIFA heeft in Enschede twee wedstrijden bezocht van het WK Jeugdvoetbal. Al zal het hem misschien weinig hebben geïnteresseerd, de man is getuige van de bijdrage die ROCstudenten leveren aan het goede ver­

10

Woensd ag 15 juni. ‘Bui FIFA-baa gen en s Sepp wuiven Blatter voor de hij twe een bez voetbal e wedstrij oek geb koning’ den van racht aan , kopt ren, ROC het WK de kran het Ark -studen Jeugdv t. Daags e Stad ten van oetbal ion in praktijk daarvoo de afde Ensche gezien. te lere r heeft ling Sec de. Op En, waa n kennen retariële de tribu rschijnli . En te , Dienstve nes hee jk zon leren dat der het ft rlenend je bele Het zal zich te e en Unif efd moe je gebe realiseormbero t blijven uren. Ben ROC-stud epen (SD als er je nog ent en wor U). Om werk geen dt ges liging van je al mee jaar de cholden het op aan de niet hele . twee nement beve

na groo maal kond idat ooit tste spor ligingsen bem in Ned seerd. teveerland en Defe ensen, Als jong werd geor hebben nsieople en of meis Alle vijf ze stud iding gevr ganije van wedstrijd enten uit aagd.’ 16 of 17 Succes dagen wordt de Beve jaar. waarop gespeeld iin Ensc Het lijkt door de diale voet hede een succ aanstorm baltop. es, stelle dagen ende mon Onder centen n Jan en vast. ‘De toeziend Jan Koen Theo na eerste oog van ren stew ders en wiek van dag ware de eers doard, de Theo Klein de afde te twee n ze nog tweede doen’, ling verzeker wedstrijd Gunnegekoppel keer moe weet Theo t Jan, ‘het SDU. ‘Op afsta d aan een sten . vraag of ‘Dat heef nd, hoor ze het zo zelfs is wel ervaze zich meer op t al tot de bedo tandig ’, niet mooie mogelijk eigen krac eling dat Jan over trouwens reacties werken. , leek het bij de stewards ze ht ook. De geleid. Dat doen willen aans kreeg te wat moe organisa over hun Zoals de maken ze ilijker te luiten.’ tie is zeer inzet.’ met een worden. Even, neem heel vrien tevreden groep besc Eén van delijk om t honken de stud erbij riep. weg te Dus is enten supporter gaan. Dat de vraa Ik heb s. ‘Hij vroe g: hoe hem uitge te vertr deden van Twe komt de ekken ze niet, g ze legd dat nte FIFA bij zonder waarna hij ze de ‘Gelukkig weet Jan. terecht? Het het ROC prestigev hij ons kans moe ligt een wel. Ik erlies. ‘We hebb kan ook slag ande st geve Dat heef een jaar en hier n om een klap rs, t gewerkt. voor jong een ople op mijn ’ Hij grijn jaar. Die iding van ens en hoofd krijg st: Jan Koend meisjes oriënteren en…’ ers van 16, Landmac zich op 17 ht. Mee een carri r kan nog ère bij 18 zijn de om in niet, wan militaire deze man t je moe dienst t ier kunn te kunn voor ze en ze en. Op bepalen is. En omdat of het gen bij ze ook de Land zo’n twint iets macht kwaliteite ig dan inventari stage lopen, kan die 35 stud hun enten kom seren. Uit deze groep en de jong de veilig van heid van ens en meiden de wed helpen die strijden vergroten in Ensc .’ hede Overigen s was het niet schedese de FIFA toernooid , maar klopte. irectie de Endie bij het Een gevo ROC aanlg van Want Jan eerdere heeft mee activiteite en train gewerkt n. ing van aan de de stew het tribu scholing ards die nepubliek bij FC ‘Daar heb in toom Twente moeten ik veel den’, zegt contacte houden. n aan hij. ‘Om overgeho beveiligin dat ze uin het g van de Arke Stad negen ion WK-wed strijden daar ROCfort

juli 2005

loop van de organisatie in en rond het stadion (dat dan trouwens nog Arke Stadion heet). De kop boven het verhaal heeft hem in de laatste fase van zijn loopbaan mogelijk geïnspireerd: ‘Als ze schelden, moet je beleefd zijn.’

weeshuis in een ver land. De waardering voor de human interest-verhalen duidt dan op een orga­ nisatie in balans. Kennelijk overheerst het gevoel

ver­lengde daarvan komt Remco Meijerink in zijn eerste vraaggesprek

van veiligheid en heeft iedereen zijn of haar plek

ertoe zijn ‘droom’ te onthullen: ‘Volgens mij moeten we nog meer dienst­

gevonden.

verlenend zijn.’ Het onderwijs is goed, maar dienstverlening is een be­

Dat komt misschien het meest tot uitdrukking als

langrijke factor als het gaat over kwaliteit en de beleving daarvan.

Marieke Karman op 12 april 2010 getuige is van een steekpartij met dodelijke afloop in haar NT2-

Twentser?

klas in Goor. Ze vertelt er in december 2010 over.

Zou je dan misschien mogen zeggen dat het ROC van Twente in tien

‘Voorheen vond ik het ROC een logge organisa­

jaar tijd steeds Twentser is geworden? Het is een verleidelijke ge­

tie, maar alles werd zo goed geregeld. En, wat

dachte, die al enkele jaren met verve wordt uitgedragen. Ze is alleen

me is opgevallen: ik heb ontzettend veel lieve

niet verifieerbaar. Want wat betekent Twents eigenlijk? Welke waarden,

kaartjes en bloemen vanuit de organisatie ge­

betekenissen en eigenschappen kennen we daaraan toe? En tot welk

kregen. Zelfs van onbekende collega’s. Heel lief,

praktisch handelen leidt dat? En waarin verschilt dat van het handelen

dat geeft steun. Dat heeft me echt goed gedaan.’

van zusterinstellingen elders?

Een grotere organisatie met meer collega’s blijkt

Misschien spreekt hier de behoefte aan een mythe, in een streek die

in staat grote betrokkenheid te tonen.

zichzelf graag als ‘anders’ beschouwt. Waar samenwerking op regio­ naal niveau haast spreekwoordelijk is. Niet op grond van principes,

Het spreekt eveneens uit de oplopende waarde­

maar omdat het vrij gemakkelijk is en meerwaarde heeft. Lijntjes wor­

ring van de organisatie waar we werken. Steeds

den korter, hazen gaan sneller lopen. En dan blijkt een geuzennaam

klimmen de uitkomsten van de medewerkers­

opeens een succesformule. Dit is het ROC van Twente. Gewaardeerd

tevredenheidsonderzoeken omhoog, terwijl de

door studenten, ouders en overheden. Omdat Twente ‘van ons’ is en

voldoening van de studenten ook toeneemt.

appelleert aan de behoefte aan herkenbaarheid en vertrouwdheid. In

Juist dat geeft John van der Vegt in zijn eerste

die context voelt een begrip als ‘de Twentse aanpak’ goed aan. Zeker

interview in ROCfort aanleiding om zijn ambitie

als ze vruchten afwerpt.

te verwoorden: ‘We scoren (…) niet slecht op

En het wordt echt boeiend als de Twentse zelfgenoegzaamheid (want

het gebied van de tevredenheid van studenten,

die bestaat ook) het ondernemerschap prikkelt. Als plotseling, op grond

medewerkers en bedrijven. Het zou ons streven

van alle parameters en benchmarks, de ambitie opduikt om het beste

moeten zijn die tevredenheid naar een hoger

ROC van Nederland te worden. Niks mis mee. Of, beter: laat het maar

niveau­te brengen. Eén punt erbij.’ Want ‘als dat

zien! Het zal de trots en betrokkenheid van studenten en Twente­naren

lukt, hebben we er allemaal plezier van. Dan is

voeden. En bijdragen tot nog sterkere worteling in Twentse bodem.

het echt presteren met plezier en passie.’

Daar wordt iedereen beter van.

De boodschap is duidelijk. Binnen het ROC van

Tien jaar ROCfort geeft aanleiding tot veel nadenken, dat uiteindelijk

Twente gaat het om de mensen. Medewerkers

één dringende vraag oproept: wat zal hier staan als we in 2025 terug­

en studenten. Als die goed in hun vel steken,

blikken? Je leest het in de ROCfort.

wordt kwaliteit tot vanzelfsprekendheid. In het

6

ROCfort juni 2015

Stekel

Tien

Tien jaar geleden verscheen dit periodiek voor de eerste keer. En schreef ik mijn eerste stukkie. Hoe ze d’r op zijn gekomen, weet ik niet, maar de redactie dezer vond in haar onnavolgbare wijsheid dat een Stekelreprise in dit jubileumnummer niet mocht ontbreken. Nou vooruit dan, nog één keer, om ’t af te leren.

Tien jaar geleden. Johannes Paulus de Tweede komt uit de tijd en Prinses Alexia komt er juist in. De orkaan Katrina verwoest New Orleans. Angela Merkel wordt bondskanselier van Duitsland en Poetin drinkt zijn eerste biertje met –toen nog- kroonprins Willy. Tien jaar. We zijn net zo oud als De Wereld Draait Door. Dat begon ook tien jaar geleden. En Yvon zoekt ook al tien jaar naar vrouwen voor haar boeren. Tien jaar geleden. De Koninklijke Olie en Shell fuseren tot Royal Dutch Shell en vestigen en-passant hun hoofdkwartier in Londen. En ook in Twente gaan twee voormalige aartsrivalen samen. Je mocht het tien jaar terug niet hardop zeggen, maar één van de be­ langrijkste redenen voor die fusie vond volgens mij zijn oorsprong in de bouwplannen van de twee toenmalige Twentse ROC’s, die behoor­ lijk uit de hand dreigden te lopen. Zoals alle bestuurderen van grote instel­lingen in Nederland, dachten de vroede vaderen in Twente dat de bomen tot in de hemel groeiden. Gelukkig waren ze er op tijd bij om botje­

zonder financieel in de afgrond te tuimelen en

bij botje te leggen en de typisch Twentse traditie van ‘noaberschap’ en

een goeie draai aan het beroepsonderwijs ge­

‘elkaar half staan’ daadwerkelijk inhoud te geven om daarmee erger te

geven met mooie concepten als de Cas Spijkers­

voorkomen. Hadden ze toen daar in Amsterdam bij Amarantis­en nu in

Academie en het Johan Cruijff College. Of de

Leiden nog wat van kunnen leren.

Entree-opleidingen. Ook een paar faliekante mislukkingen als de Scholingsboulevard en de

Eén ROC voor Twente: voor sommigen van ons was het toen, tien jaar

Willem Nijholt Academie de revue zien passe­

terug, de ultieme uitwerking van de oudtestamentische tien geboden,

ren, maar die hield John maar wijselijk buiten zijn

terwijl anderen er van overtuigd waren dat het juist de hedendaagse

toespraakje.

pendant van één van de tien plagen over Egypte was. In onderwijstermen is een tien nog steeds het En wat vind ik, als ik terugkijk, daar nou van? Onze ‘bobo’ John van de

hoogst haalbare: Een tien staat voor uitmuntend.

Vegt beweerde tijdens het jubileumfeestje dat we met mekaar een dikke

Die kwalificatie ga ik hier niet geven. Ik kijk wel

56000 Tukkers aan een diploma hebben geholpen, de afgelopen tien

uit, moet m’n pseudoniem wel eer aan blijven

jaar. Dat hebben we dan toch maar mooi met elkaar voor mekaar gekre­

doen, tenslotte. Maar naar goed Twents gebruik:

gen. En en-passant hebben we een paar fraaie gebouwen neergezet

Die tien jaar: ach, ’t kon minder…

ROCfort juni 2015

7

Toen student, nu docent tekst: Kirstin Anchelon

Ook ik heb als jong meisje een mbo-opleiding gevolgd. Vanaf 1995 ging ik drie jaar lang naar het Van Rhijn College. Een van de rechtsvoorgangers van het ROC van Twente. Ik volgde daar de opleiding Bedrijfscommunicatie & PR. Vanaf 2009 werk ik bij de dienst Communicatie & Marketing van het ROC van Twente. Veel van mijn oud-docenten kom ik regelmatig tegen: Ben Cornelissen, Paolo Moekotte, Winifred van Gorkum, Marcel Bogers en Els van Riel. Ook staan er veel oud-studenten van ons ROC voor de klas. Zij werken in een team samen met de docenten van wie zij ooit les van hadden.

Jeroen Lesscher (l) en Roy Bhagerath (r)

Ik ben docent geworden, omdat…. ‘Ik het leuk vind om met mensen bezig te zijn. Niet alleen om ze iets te leren,

Jeroen Lesscher volgde een opleiding aan het CIOS. ‘Het eerste jaar kon je toen nog in Enschede aan de Hengelosestraat doen’, zegt Jeroen. ‘Daarna ben ik naar Arnhem gegaan om mijn tweede en derde jaar af te ronden’. Jeroen werkt vanaf 2006 bij het ROC van Twente. ‘Toen ik mijn opleiding had afgerond, keek ik vooral in de richting van het basis- en voortgezet onderwijs. Maar toen ik een vacature in het mbo zag, heb ik direct gereageerd. Ik ben begonnen aan de Wierdensestraat bij het team SCW. Ik gaf sport, dans en beweging. Vanaf het schooljaar 2008/2009 ben ik bij het team Sport en bewegen gaan werken. De vakken die ik nu geef, spel- en sportvaardigheden, vond ik zelf ook het leukst om te doen tijdens mijn opleiding.

8

ROCfort juni 2015

maar ook om mijn ervaringen te delen. Je leert altijd van elkaar. Dat vind ik leuk en inspirerend’.

Jeroen over zijn inspirerende docenten ‘Toen ik bij mijn huidige team kwam, deed ik de bpv-coördinatie samen met Hans Husken. Inmiddels is Hans gepensioneerd en heb ik de bpv-coördi­ natie helemaal overgenomen. Tijdens mijn studie had ik bijvoorbeeld EHBOles van Hans. En ik vond het ook altijd heel leuk om bij Guido Wevers in de klas te zitten. Hij gaf ook precies de vakken die ik erg leuk vond. En Roy Bhagerath was mijn slb’er. Bij hem vond ik de spelvormen leuk en de manier waarop hij ons leerde lesgeven vond ik goed bij mij passen.

De docenten over Jeroen ‘Ik herinner me Jeroen als een fanatieke jongen’, zegt Roy Bhagerath. ‘In het begin was hij verlegen, maar na een tijdje had hij er vertrouwen in en ging hij er vol voor. Het is een gedreven jongen, nu nog steeds. Hij was goed in spel. Zijn zaakjes had hij altijd goed voor elkaar’. Als collega maakt Jeroen gelukkig ook een positieve indruk. ‘Wat hij aan­ pakt, doet hij goed. Hij staat vooraan bij vernieuwingen en staat open voor innovatie. Hij laat bij zijn studenten duidelijk zien wat hij verwacht van ze en waar hij voor staat’, volgens Roy.

Direct na haar studie werd Annemarie Heuven-­ Uitzetter onderwijsassistent bij het team van de interieuradviseurs op de Sumpel in Almelo. Sinds 2006 is Annemarie werkzaam in het team Bouw en hout. ‘Ik volgde daar de opleiding Manager wonen. Aan het einde van het schooljaar spoorde mijn docent Frank Plettenburg me aan om te solliciteren als onder­wijsassistent bij het ROC. Inmiddels heb ik mijn bve-traject afgerond en ben ik nu bezig met een hbo-­ opleiding Pedagogiek. In het MBO College voor Bouw, Infra & Interieur heb ik een rol in passend onderwijs’, legt Annemarie uit. Kelvin Veensma en Melvin Wijlens

Mijn favoriete docent…. ‘Dat was Irene Bebseler. De vakken die zij gaf, waren mijn favoriete vakken. Ik vond haar vakken fascinerend en de manier­waarop ze daarover vertelde ook’, vertelt Annemarie. ‘Ze heeft altijd een creatieve invalshoek.’

Waarom werd Annemarie docent? Ik had ervaring met lesgeven, met het omgaan met jonge mensen. Dat vond ik leuk om te doen. En op school hielp ik

Kelvin Veensma is sinds oktober 2014 werkzaam bij het ROC van Twente. ‘Zo vanuit de schoolbanken’, zegt Kelvin lachend. Hij volgde de opleiding Sport en bewegen op de Grolsch Veste in Enschede. ‘Na het ROC ben ik naar de ALO in Nijmegen gegaan. Daarna kon ik aan de slag bij het ROC van Twente’.

ook vaak mijn medestudenten als ze er niet uit kwamen.

Irene vertelt over Annemarie

Waarom word je docent? ‘Ik vind het een uitdaging om studenten bewust te

‘Jazeker kan ik me haar herinneren als studente’, vertelt

maken,­hoe ze kinderen kunnen coachen om meer

Irene­Bebseler. Aangenaam om in de klas te hebben. Rus­

zelfvertrouwen te krijgen’, aldus Kelvin. ‘Ik vind het

tig, serieus­, kortom; de ideale student. ‘Annemarie was vaak

leuk om op een goed te begrijpen manier les te geven’.

origineel. Haar laatste project herinner ik me nog goed. Haar sport was turnen. En haar hele werkstuk zat vol met details uit

Kelvin over zijn inspirerende docent

haar sport. Daar was ik erg van onder de indruk.’

‘Tijdens de lessen van Melvin Wijlens voelde ik me

‘Ik heb haar binnen ons team als collega voorgesteld om haar

altijd goed. Hij heeft een goede mix gevonden van

persoonlijkheid. Precies, zorgvuldig, aardig, sociaal. Ik voel­

humor­en serieuze aanpak. Daarnaast mixt hij theorie

de gewoon dat ze een goede docent zou worden.’

en praktijk en maakt ook de koppeling tussen beiden. Hij vertaalde dat altijd erg goed.’

Melvin over zijn oud-student Kelvin ‘Kelvin is een gedreven voetballer. Hij was op school meer van het doen dan van het studeren’, volgens Melvin. ‘Maar hij heeft wel de capaciteiten om het te doen. En dat deed hij dan ook. Laten we het er op houden dat Kelvin onder druk erg goed kan presteren.’ Tegenwoordig als collega heeft hij nog steeds de drive. ‘Nu wordt hem een spiegel voorgehouden. En hij probeert zijn studenten dan ook te motiveren om ervoor te gaan. Hij maakt erg gemakkelijk contact met de studenten. Ze zijn echt geïnteresseerd in hem om Annemarie Heuven-Uitzetter en Irene Bebseler

zijn kennis en ervaring en zien hem ook echt als een voorbeeld.’

ROCfort juni 2015

9

Steeds meer ROC van héél Twente Wat heeft tien jaar ROC van Twente gebracht? Deze abstracte vraag vormt de rode draad in het gesprek met het College van Bestuur. John van der Vegt (voorzitter) kwam ruim twee jaar geleden als nieuwe man in de organisatie, Remco Meijerink (lid) begon in 2003 bij toen nog het ROC Twente Plus. Een mooie combinatie, voor omzien in verwondering én een blik in de glazen bol. interview: Hans Morssinkhof

10

ROCfort juni 2015

De naam. ROC van Twente bekt zelfs na tien jaar niet echt soepel. Remco erkent er moeite mee te hebben gehad. ‘Dat woordje ‘van.’ Ik vond het niet klinken. Van het logo was ik wel gecharmeerd. Die drie bollen, als symbool van Almelo, Enschede en Hengelo.’ In de loop van de tien jaar is zijn waardering gekanteld, stelt hij vast: ‘Nú heb ik veel

ROC VAN TWENTE

meer met dat woordje ‘van.’ Het staat er precies goed. Wij zijn het ROC ván Twente. We zijn geworteld in de regio, we zijn vanzelfsprekend. Daarom voel ik wel voor een ander logo, dat meer recht doet aan onze wortels. Ik denk aan een mooi Twents ros.’ John schiet in de lach. ‘Gelet op de problemen rond FC Twente moes­

2005

ten we dat misschien maar liever niet doen!’ Dan, serieus: ‘Remco ver­ woordt wat wij tegenkomen. In de voorbereiding op de nieuwe Strate­ gienota voeren we stakeholdersoverleggen. Daaraan ontleen ik dat het woordje ‘van’ er terecht staat. We zijn van Twente, van ‘ons.’ Gespreks­ partners waarderen dat we daar energie in steken. Na de gemeente­ raadsverkiezingen van 2014 hebben we alle nieuwe colleges van B&W

ROC van

opgezocht. Dat hebben ze op prijs gesteld.’

Maar gaan we naar een ander logo? ‘Op zich voel ik er wel voor’, antwoordt John. ‘Het zou mooi zijn te kunnen­inspelen op het logo van Twente Get Connected. Maar zoiets kost veel geld en roept ongewenste associaties op. We zijn er voor het onderwijs, dat doen we goed en willen we nog beter doen. Daarin willen we investeren.’

Twente en andere organisaties. Daarop sluiten we aan, dat maakt het gesprek veel gemakke­

Geuzennaam

lijker. Bovendien zijn de veertien gemeenten ge­

Dan zijn er die drie letters. ROC, afkorting van het vage begrip Regio­

wend om samen te werken. De Twentse schaal

naal Opleidingencentrum. ‘Het is haast een geuzennaam’, vindt Remco­.

is een vanzelfsprekende. Je kunt zo veel sneller

‘De term ROC wordt verbonden met ‘lager betaald werk’ en ‘relatief

iets voor elkaar betekenen. Als je dan naar die

veel problemen.’ Dat geeft ons een ander aanzien dan een gymnasium

tien jaar kijkt: het is ons gelukt om normaal en

of een universiteit. Als er dan eens iets misgaat, komt het groot in de

Twents te blijven. De regionale binding maakt

publiciteit.’

het behapbaar en vanzelfsprekend. In alle ken­ getallen vind je dat terug, dat is de kracht van

John sluit aan: ‘De ROC-vorming was omstreden, ook landelijk. Wat

‘Doe normaal.’ We doen geen gekke dingen en

niet goed ging, kreeg meteen alle aandacht van pers en politiek. Van

we zijn van Twente. Van héél Twente, van alle

de zestig ROC’s voeren er nog maar tien die drie letters en daarvan

Twentse gemeenten.’ Remco: ‘De helft van onze

vijf minimaal. Ik ben het Remco eens: het ís een soort geuzennaam

studenten komt uit overig Twente, niet uit Almelo,

geworden.’ De aangesprokene knikt bevestigend: ‘ROC’s zónder die

Enschede of Hengelo.’

afkorting hebben het gemakkelijker. Anderzijds: ons imago is goed. Dat zegt veel, want je moet hard werken om een goede naam op te bouwen

Groot

én te behouden.’

‘Nu we het er zo over hebben: het valt me op dat hier niemand over ‘groot’ spreekt. We zíjn een

Hij vervolgt: ‘We kennen allemaal het verhaal van Amarantis. Dat was

grote onderwijsinstelling en daarover bestaat

te groot, daar waren te veel verschillende culturen. Hier zijn we alle­

landelijk veel discussie. Maar in Twente hoor

maal gewoon Twents.’ Een voornaam punt, meent ook John: ‘Het voe­

ik daar niemand over’, zegt John dan. Wat niet

dingsgebied van Amarantis had geen geografische samenhang, terwijl

betekent dat het allemaal van een leien dakje is

je een coherent voedingsgebied nodig hebt. Dat vind je hier: Twente

gegaan, benadrukt Remco. ‘Laten we niet ver­

is één arbeidsmarkt, bedrijven en ondernemersnetwerken zijn er re­

doezelen dat het tijd nodig heeft gehad. Er zijn

gionaal georganiseerd. Denk aan de Industriële Kring Twente, MKB

beslist roerige jaren geweest met soms veel

ROCfort juni 2015

11

pijn, voor de organisatie en voor individuele

marktwerking werd ingevoerd, besteedden de meeste gemeenten aan.

medewerkers. Nú zien we de voordelen van de

Wij waren vaak niet de laagste inschrijver. Inmiddels zijn ze allemaal

schaalgrootte van onze school. We kunnen het

weer bij ons, omdat ze zien dat wij zoveel meer kunnen bieden.’

ons veroorloven en heel team van tweedelijns­ specialisten in huis te hebben, om verliesgeven­

‘Ik denk dat wij één van de weinige ROC’s zijn die nog alles bieden’,

de opleidingen overeind te houden en om zowel

zegt John dan. ‘We leveren educatie, inburgering, onderwijs op alle

studenten als medewerkers mogelijkheden te

niveaus. Wij staan voor de breedte. In de gesprekken voor de Strategie­

bieden om te switchen.’

nota komt dat voortdurend boven. Bedrijven willen die brede aanpak. We kijken samen hoe we nog beter kunnen opleiden, om Twente nog

John, die het allemaal niet zelf heeft beleefd,

beter te bedienen. En daarnaast het Euregiogebied. In Duitsland liggen

komt met een helicopterview: ‘Als ik zo hoor…

kansen. Bedrijven zoeken steeds meer samenwerking over de grens

We hebben tijd nodig gehad om onze kracht te

en de verwachting is dat een groter deel van onze afgestudeerden

vinden. Die zien we nu. Remco noemde al voor­

daar werk vindt. Daar moeten we iets mee. Maar het hoofdgebied blijft

beelden, ik zet er ons lage voortijdig school­

Twente­, we worden niet het ROC van Duitsland.’

verlaterscijfer bij. Als we hier vier ROC’s hadden gehad, was het voor potentiële schoolverlaters

Onderwijs

gemakkelijk geweest over te stappen naar een

Veel ambities. John beseft het: ‘Om die allemaal te kunnen waarmaken,

andere school. Dán raak je ze kwijt.’

moeten we alles uit het onderwijs halen. Daarvoor moeten we de orga­

Na een seconde denktijd: ‘Dit zegt veel over

nisatie op orde hebben en over de goede gebouwen beschikken. Zover

onze medewerkers. Het siert hen dat ze hebben

zijn we nu, we kunnen door naar een volgend stadium. We praten over

vastgehouden aan het idee om voor de student

excellentie van studenten, we mogen het ook over de excellentie van

te gaan. Om zich te voegen en altijd weer die

onze school hebben. We hebben alles om over vijf jaar het beste ROC

student bovenaan te zetten. Als je tien jaar be­

van Nederland te zijn. Draag dat maar uit, dat is iets waarop Twente

staat en kunt terugkijken, zie je dat je eerst je

trots kan zijn.’

kinderziektes hebt moeten uitzweten. Die zijn helaas onvermijdelijk. Uiteindelijk kom je daar­ door in je kracht te staan. En dat is wat hier is gebeurd. Het ROC van Twente is een geziene en gewaardeerde partner geworden van bedrijven en gemeenten, dankzij de medewerkers die ziel en zaligheid voor hun studenten inzetten.‘

Waar staan we dan over tien jaar? ‘We zitten in de fase van voortbouwen aan de interne organisatie. Het motto blijft ‘Klein binnen groot’, de opgave is om dat nóg beter te benut­ ten’, kijkt Remco vooruit. ‘Een ander punt is het versterken van dat gevoel ‘van Twente.’ Almelo, Enschede en Hengelo kennen ons, maar we zijn van heel Twente. Daarom zoeken we bedrijven en gemeenten op, vanuit de overtuiging dat we nog meer voor elkaar kunnen betekenen. Die gesprekken kun je vergelijken met een handels­ missie. John en ik nemen mensen mee, bijvoor­

Dus de naam…

beeld uit de hoek van Educatie en de contract­

‘… gaan we niet veranderen, het logo misschien. Laten we eerst eens

activiteiten. Dat heeft mooie resultaten. Denk

een pakkende ondertitel zoeken. We hebben met zijn allen laten zien

aan de nieuwe opleidingslocaties in Rijssen en

dat een ROC ook een succes kan zijn. Dat heeft alles te maken met ons

Oldenzaal en nu beginnen we aan een samen­

Twentse karakter, dat mag doorklinken in die ondertitel.’

werking met de corporaties in Hellendoorn. Edu­ catie vind ik ook een prachtig voorbeeld. Toen de

12

ROCfort juni 2015

Een

docent...

Wat maakt een docent inspirerend? We stelden deze vraag aan verschillende studenten van verschillende opleidingen en niveaus van ROC van Twente. onderzoek: Marieke ten Vaarwerk

Haalt altijd het beste uit een situatie en laat inzien dat je meer kan dan je denkt. (Susanne) Is reëel, doet niemand tekort en heeft aandacht voor iedereen. (anoniem)

Gaat niet preken wanneer je te laat komt, maar zegt: goed dat je bent gekomen. (anoniem) Is een goed voorbeeld voor anderen en laat mij zien hoe ik dingen kan veranderen.

Geeft structuur. (anoniem) Heeft veel werkervaring en weet de stof goed over te brengen naar de jeugd zonder ouderwets over te komen. (anoniem) Is vrolijk en optimistisch. (Mart) Betrekt ons erbij, legt goed uit en is rustig. (Myrthe) Leeft mee en toont interesse. (anoniem)

(Dominique)

Is vooral enthousiast. (anoniem)

Heeft zin in de les, wil ons wat leren en staat met plezier voor de klas. (Laura) Is interactief. (anoniem)

Deelt zijn eigen kennis en ervaring met ons op een persoonlijke manier, waardoor we kennis maken met de ‘echte’ wereld. (anoniem)

Is altijd eerlijk en positief, ook in minder goede periodes. (Elisah)

Lacht en heeft inlevings­ vermogen. (anoniem)

Roept ‘hulde’ als je iets goed hebt gedaan. (anoniem)

Vertelt leuke verhalen om saaie dingen interessant te maken en is positief. (anoniem)

Vertelt over gebeurtenissen uit zijn of haar leven. (Kyran) Is niet chagrijnig. (Cecile) Vult niets in, maar onderzoekt eerst en vraagt door. (Anne) Is de juf van Nederlands. Ze is altijd vrolijk, doet gekke dansjes en hoeft ons nooit bozig tot de orde te roepen. Omdat ze echt om ons geeft, gaan we eigenlijk altijd wel rustig aan het werk. (anoniem)

Geeft complimenten als iets goed gaat en is consequent. Carli) Geeft een goede en rustige uitleg en neem de tijd voor je. (Debbie) Laat zien dat hij plezier heeft in het leraarsvak en leert de leerling iets nieuws aan. (Leonie) Kan de klas stil houden. (Rianne) Maakt geen onderscheid tussen zijn leerlingen. (anoniem)

Is duidelijk en luistert naar de klas. (Miranda) Neemt de tijd voor de leerlingen en maakt duidelijke regels zodat de leerlingen weten waar ze aan toe zijn. (Karlijn) Weet hoe hij de aandacht kan houden. (anoniem) Begrijpt het gewoon allemaal. (anoniem)

Heeft de zaakjes gewoon goed voor elkaar. (anoniem) Kan ieders aandacht erbij kan houden. (Emmy) Laat ons casussen spelen. Gewoon lekker aan de slag en weinig theorie. (anoniem) Heeft mij gestimuleerd om verder te gaan. (anoniem) Heeft humor, is één met zijn klas en is goed in verhalen vertellen. (Gaela)

Is aardig, spontaan en vriendelijk en heeft humor. (Ruben) Kan goede informatie geven. (anoniem)

Bouwt een band op met de leerlingen. Kan een les met variatie brengen. (anoniem) Ik ben nog nooit door een docent geïnspireerd. (anoniem)

ROCfort juni 2015

13

14

ROCfort juni 2015

De Combinatie

De C

ombin

Benn

ie Ge er

dink

sone

s zou

van

RO

Cf

C va

n Tw

ente

. Ve

or

rsch

ijnt

10

keer

per

t

jaar .

2005

kome

n

ïntere veran meer op pro aante al. Zij sseerd derd; de gro kenin cesb de na ehee g nog geraa name te lijn Bedr druk rsing kt, al halen en. Ik wijzig ijfs en moes . Dat ing.’ vind Toch Hij ha economie t ik uit is in dat ee control, sta de zo d me eraard n aa ook éé at hij sinds teen mer ge wilde ngeeen vo he n beurd de ik nie lledig dat zo dag per we t begin va .’ t. hie De e baan r in He n dit comb ek vo geko scho ngelo inatie or de men, als do ben nomi oljaa een lijk kla va hè ce e r t n ?’, s. nt me ve en bo fanati lesge ‘Ja, ho vraag me da ekho valt me el leu ek sp ven in kunnen kri t hij e is t tot uden ker. Ik ortbe jgen. lache Almelo uit de op ste en leraa oefen geef ‘Dát nd. ‘Ik met de kend met mi merki r lich op ma . Lesg werk hier leerlin ameli ng ge aar. Ooit jn we anda den. de ov even Zijn pra jke op heeft gen, brach rk g Mijn eri vin bedri na ge vie d ik on t dat voed ktijke chef jfsec eens ing zo r dage ik we rvarin tuurlijk. Da bij he reage tzette oinform l u wil t vroeg g we erde n. He nd leu eren. len wo egt da ar doe je geko posit t bek. En ere Tw hand het uit men. Daar ief, ik arin zw rel vo het co ente Licha is uit einde zou ma or de meer aar me ntact Plus En da einde melijk lijk vo horec ar binne in die e. Vó lijk nie t sche e opvo or.’ a. ‘Ik nst tra n het Maar ór Be ts va elt we kinde eding ROC. kom d, we nnie doce n ren en l. Ik is ge dus ’ rkte hij in 19 nten probe Jaap en ite de din Met in 99 blijve bij ee er me eigenlijk m Krikke gen zó n altijd mijn n uit , toe gro he Rhijn ac he kinde lemaa otuit te hterho t nodig n no Colleg ren l te ve bedrijfslev legge g dir . Dus ofd ho e leraa ecteu n dat ook zo soms: ‘Da en. rplaa wees e het r econ in Almelo ze be tsen t u da in de veel , op de r van he omie in die grijpe Benn t ervari prakti klas t Van te wo moge ie im n jk we ng!’ Ik allemaal we zou ko rden. mers lijkhe rkt. Da wat ik ze een pa men. had no et!’ En gewo id om De va al. ‘Hi g. n zegg Ook ar ke onste oit ge dan ze j stelde kke niet da er in en die ga Ha zaak g ik: ‘M me he me vo nnis had de kla t ik he dacht dat arh van el aar or s te ga ik no t zo leu dat wa uis, die oo Wel in goed beva de wereld g eens ik heb an zitt om eens k k sta t lijkt, zo ge lt.’ co u vin en bij voor worde mbina gebe praten den. in He collede geleid n. Ee tie. Hij Nu is we ve ngelo n slin er is. denk rder’, op te Bennie gerbe Mhe t de ‘Als je het zw t er geve zei Ja Geerdin wegin ore aarte n. ‘Ne niet over zijn k ap. Da g die b punt Zeke e, he ar alls blijft werk r nu t leuke hier lig aan de er zo gehe is nu Op tha veel gen, Lupin el is juist In dez veran want veel nm zo e rub de hier we die afwiss estra ate leuke riek De colleg r gewo ringen ga kn ost eling rk ik Comb a’s aan . an oo En rde inatie aar de k Ik n. Ik het wo ervare komen kan he zijn. Maar met ple v or. ord, die n hoe vak t niet het we ozie het is wekel versch idio ande ijks rk alsr de om te illende rs ze werke ten locatie kla aan Vgg en.’ n op an versch s en s

sport in het februarinummer van ROCfort in 2005. Even horen hoe het 10 jaar later met hem is. Voert hij zijn beroep als accountmanager nog uit, staat hij nog steeds één dag per week voor de klas en houdt hij

les te illende mers. geven groepe En daa n dee rbij we nog bep lnellicht aalde priv functie combin s en bez é ook eren met hun ighede van Tw n baan / ban ente. en bij

ROC

8

lad

is, in fanati eigen ek sp woor die zic ortbeo den, h greti efena g wa van all ar.’ agt aa Eén e spor n de ten: 42,19 zwaa de tri rste 5 kilom atlon eter . Vi Nu sta Hans er toe. kilom Morss Geen at hij eter inkho één da wond zwem f er da g pe men, t hij er r week 180 kil Hij is voor als do omete een voeld cent finan voor r wielr e om ciële econ de Sc enne doce ma om holen Heng n. Ac n en ie vo nt lic voor elo coun een ma or de hame Econ tman nieuw . ‘Een fun kla lijke om rathon ag s. En ctie die ie in er is, bij opvo Almelo van hij wi Tw voor het da eding ben ik l er nie Oosten t de inh ente Plus te wo toch Ne t me kend ligt nu wel he oud iet rden didac en we derland er we . el ge meer tische s is g. die

Bennie Geerdink verhaalde over zijn combinatie werk/

wielrennen en 42,195 kilometer hardlopen?

elsb

ri

Ik h gedaad nooit cht dat ik voor d e kla

het nog vol: 4 kilometer zwemmen, 180 kilometer

RO

Per

rua

‘een

atie

1

feb

De Combinatie van toen

ROCfo

rt feb

ruari

flir

Plu

t to

sfo

ur

?N

t on

ooit

derw

ijsin

ged

ach

nov

t!

atie

2005

interview: Marieke ten Vaarwerk

Hoe vond je het om in 2005 geïnterviewd te worden?

slag kon. Ik sta nog steeds met heel veel plezier

‘In 2005 vond ik de rubriek De Combinatie bijzonder. Het was ook leuk

voor de klas. Geef de vakken Bedrijfseconomie,

om iets over mijn combinatie van activiteiten te vertellen. Voor zover

Rekenen en Bedrijfsadministratie, aan niveau 2,

ik mij herinner waren er na de tijd ook alleen maar leuke en positieve

3 en 4 BOL en 1 t/m 4 BBL bij het MBO College

reacties.’

voor Commercie & Ondernemen. Er heerst een goede sfeer.’

Je bent inmiddels een paar jaar ouder. Waag je je nog steeds zo gretig aan de triatlon? Ik had daarvoor twee keer als eindtijd: net iets meer dan elf uur. In 2005

Je zou die zomer je didactische aantekening behalen. Gelukt, nemen we aan? Verder nog bijgeschoold?

verbeterde ik die tijden met ruim twintig minuten (10.42 uur). Toen ik

‘Ik heb inderdaad het een en ander aan

over de finish kwam was dat voor mij een kippenvelmoment.

cursussen­gevolgd. Senior docent in 2009, Cito

Helaas sloeg eind 2009 het sportieve noodlot toe. Door een knie­

examen deskundige in 2013 en tussendoor een

blessure kwam ik op de operatietafel terecht. Naast een gescheurde

individuele training bij onze ROC Academie.’

‘In 2005 heb ik voor de derde keer de hele triatlon (Almere) volbracht.

meniscus bleek het kraakbeen aan de binnenkant van de knie voor met sporten op mijn niveau. Hij adviseerde alleen nog voor de ontspan­

Werk je nog steeds met plezier bij ROC van Twente?

ning in beweging te zijn. Dat hield in: lopen op onverharde ondergrond

‘Het is een prima werkgever. Ze hebben de zaak­

en maximaal vijf kilometer per keer. Mijn gemiddelde trainingsuren zijn

jes goed geregeld. Persoonlijk vind ik het vreemd

inmiddels teruggebracht van gemiddeld vijftien naar drie uur per week.’

dat de centrale regelingen om langer aan het

tachtig procent versleten te zijn. De boodschap van de arts: stoppen

arbeids­proces deel te nemen versoberen, terwijl

Een dag per week voor de klas, de rest van de tijd accountmanager, zo vertelde je toentertijd. Nog steeds in de cijfers en getallen?

iedereen straks langer moet door­werken. Boven­

‘Ik ben in september 2005 gestopt als accountmanager, omdat ik als

voortijdig is afgehaakt.’

dien weet ik niet of een student van 18 jaar zit te wachten op een docent van 67 jaar, als die al niet

fulltime docent bij de afdeling Handel (locatie Van Rhijn College) aan de

ROCfort juni 2015

15

Kippenvel

Laat je meeslepen:

Tien jaar kippenvel tekst: Elise Slot

16

ROCfort juni 2015

Als je al die oude nummers van ROCfort doorspit, dan lees in deze rubriek alles wat een werknemer bij ons ROC nodig heeft: passie, betrokkenheid, overtuigingskracht. En zoals we in allerlei verschillende branches, MBO Colleges en diensten werken, met allemaal verschillende mensen, gaat het ook vaak over relaties tussen mensen, hun drijfveren, keuzes. Geschreven door kersverse collega’s of door collega’s die nu alweer ‘ouwe rotten’ zijn of ouwe rotten van toen, die inmiddels met pensioen zijn. Of mijn bewering klopt..?

Neem nou ‘betrokkenheid’. Wat dacht je van die van Martin de Munnik­,

auteurs als Philip Roth of ook Klaas van Urk met

die 24 uur zwoegde op zijn mountainbike voor de Stichting Tegenkracht.

zijn ‘Zoektocht naar de heilige graal en de ark

Of die van Han ten Dam die met de Atletiek Vereniging Haaksbergen

van het verbond’? Nathalie­de Jong wees ons op

meedeed aan de Roparun. Een heel speciale Kippenvel werd gewijd

de prachtige antwoorden bij vampier Lestat.

aan het fotoboek van Rob Lucas ‘Jij en ik’ waarvan de opbrengst be­ stemd was om meer scholen te beginnen in Guatemala.

Misschien kwam je niet aan al die boeken toe, dan kon je nog altijd luisteren naar mooie mu­

Ineke Magdelijns kreeg kippenvel van het boek van Kim Moelands, die

ziek: nieuw en oud, soms zelfs verenigd in één

nieuwe longen kreeg, omdat haar oude door haar taaislijmziekte ‘op’

zoals op de cd Ira de Dio, die Reina Jans beto­

waren. Nu een aantal jaren verder is Kim een graag geziene gast in

verde. Of je liet je meeslepen door ervaringen

televisieprogramma’s en publiceerde ze dit jaar een nieuwe thriller. Het

van anderen: de collega die een ontdekkings­

boek raakte Ineke speciaal omdat deze ziekte ook in haar familie voor

tocht maakte in haar eigen familie naar aanlei­

komt. Heel persoonlijk is ook het boek ‘In de voetsporen van Rico’, dat

ding van een trip naar Barcelona, de collega die

onze collega Anne Doldersum schreef over het verlies van haar zoon.

bij haar Zweedse huis de betoverende roep van de kraanvogel hoorde, de collega die in stille

Terugkomend op die relaties in al die Kippenvellen, die zijn vaak com­

bewondering naar een winterse en zomerse

plex. In boeken én in het echte leven. Knap geschreven boeken als

sterren­hemel kijkt of de collega die zelfs nooit

‘Knielen op een bed violen’, ‘ Boven is het stil’, ‘ Twee cowboys’, ‘Narziss­

meer wil slapen als dat betekent dat hij getuige

und Goldmund’ of ‘Gloed’ van Sandor Maraí beschrijven rela­ties met

mag zijn van die mythische­middernachtzon.

vaders, een vriend en tegelijkertijd met de wereld om de hoofdrol­ spelers, om ons, heen. Je leest hoe mensen zich vrij ‘vechten’ en een

Geïnspireerde collega’s hebben we nooit ge­

eigen weg in slaan.

noeg. Laat jij je ook inspireren en wil je dat met ons delen? De komende tien jaar is daar ruimte

Stilstaan bij wat ons beweegt is belangrijk, omdat er zo veel beweegt.

genoeg voor in dit blad, gewoon even mailen

Natuurlijk zijn er ook heel moeilijke vragen zoals: Hebben we een vrije

naar [email protected] en ben je niet

keuze? Wil de wereld geholpen worden? Is er een systeem dat de

zo’n schrijver, dan kun je het ook aan ons ver­

onder­klasse in stand houdt? Zitten er waarheden in ‘Het complot tegen

tellen. Wij schrijven het dan wel op.

Amerika’ of is het gewoon fantasie? En wie nemen we serieus? Alleen

ROCfort juni 2015

17

Pubers…

Voor mijn gevoel is het alweer bijna 20 jaar geleden dat ik middenin mijn puberteit zat. Ik was 15 jaar en heerlijk dwars. Vele discussies heb ik gevoerd met mijn vader. En altijd het laatste woord willen hebben. Jammer genoeg wilde mijn vader dat ook. Tsja, wie was hier nou de puber? Ik was het in ieder geval nog wel wat langer dan ik dacht. Ik was zelfs officieel nog een puber toen ik bij het ROC van Twente kwam werken. Want tijdens een bijeenkomst van ‘Jong!’ kwam ik er achter dat de puberteit al begint bij 10 jaar en pas voorbij is op 25-jarige leeftijd. Aletta Smits vertelde ons dat dit de reden is dat sommige zaken die wij van onze studenten (16 - 22 jaar) verwachten lastig realiseren zijn. Gewoonweg omdat het nog echte pubers zijn.

18

ROCfort juni 2015

Van alle tijden

een kanon kan afvuren, zonder dat ze wakker worden. En dat ze tijdens

Aletta vroeg ons van wie de volgende uitspraak

het eerste lesuur niet scherp zijn. Aletta geeft aan dat ze haar studenten

is: ‘Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke

bij voorkeur een toets geeft later op de ochtend of in de middag. Omdat

hang naar luxe, heeft slechte manieren, minach­

ze dan echt beter scoren. Misschien een idee voor onze docenten?

ting voor het gezag en geen eerbied voor oude­ ren. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in

Tijd

plaats van training.’ Uit de zaal klinken verschil­

Een puber heeft sowieso weinig tijdsbesef. ‘Oh, is die toets over 6 weken­?

lende namen. Als een collega roept: ‘Mijn moe­

Nou, dat duurt nog heel lang!’. Ze nemen het zich wel voor hoor. Ze

der’, wordt er veel gelachen en geknikt. Maar,

noteren zelfs in hun agenda dat ze elke dag een hoofdstuk leren. Dus

nee. ‘Het is Socrates’, vertelt Aletta. Met andere

de intentie om het goed te plannen is er wel hoor. Maar ze zijn zo snel

woorden: het is van alle tijden. Dus ook de stu­

afgeleid. Appt een klasgenoot: ‘stadje doen?’ Of: ‘filmpje kijken?’, dan

denten die de afgelopen 10 jaar een opleiding

zijn ze dat hoofdstuk leren allang vergeten hoor. Pubers zijn enorm

bij ROC van Twente hebben gevolgd, roepen dit

impul­sief en zich niet bewust van de consequenties die hun acties met

over 10 jaar zelf over de pubers die dan bij hen

zich meebrengen. ‘Och, dan leer ik morgen toch een hoofdstukje extra?

stage lopen of wellicht in de klas zitten.

Het duurt nog zo lang voordat die toets is… Met als gevolg dat ze de dag voor hun toets als een gek aan moeten gaan leren. En dan nog

Wat vinden wij van pubers?

verbaasd zijn dat ze tot diep in de nacht bezig zijn. En niet zo’n goed

- Ze ruimen nooit iets op

cijfer halen…

- Ze tonen weinig initiatief

Maar vergeet niet, voor een puber is een jaar een eeuwigheid. Geen

- Ze zijn ’s ochtends niet vooruit te branden

wonder dat wij volwassenen in hun ogen “oude fossielen zijn”. Dat heb­

- Ze kunnen niet plannen

ben wij (de dertigers van Dienst Communicatie & Marketing) helaas al

- Ze zitten aan hun smartphone vastgeplakt

een paar keer aan den lijve ondervonden. Al jaren wordt ons team ver­

- Ze kleden zich niet handig

sterkt met stagiairs. Natuurlijk studenten van ons eigen ROC. Wij vinden het heel belangrijk dat een stagiair onderdeel uitmaakt van ons team en

Ze kunnen er niets aan doen!

we gaan dan ook graag gezamenlijk lunchen in het schoolrestaurant.

Dat klinkt niet zo positief. Maar neem het ze niet

Toch jammer dat meerdere stagiaires daarna door medestudenten werd

al te kwalijk, want ze kunnen er niets aan doen!

gevraagd, waarom hij/zij daar met die oude vrouwen zat te lunchen.

Het heeft namelijk allemaal te maken met hoe hun brein en hormoonhuishouding functioneert.

Peuter versus Puber

Of beter gezegd: hoe het (nog) niet werkt zoals

Opvallend vond ik de tip van Aletta om pubers vooral te complimen­

bij een volwassene. En dat wij daardoor als do­

teren als ze iets wel goed doen. In tegenstelling tot volwassenen zijn

centen en als medewerkers ook helemaal niets

zij namelijk veel gevoeliger voor complimenten dan voor straf/kritiek.

van ze snappen. Want we weten heus allemaal

Waar wij vaak veel langer nadenken over een kritische opmerking in

wel dat we zelf als puber ook niet de makkelijkste

plaats van een complimentje (ook een aandachtspunt, maar daar schrijf

waren. Maar we kunnen het ons eigenlijk totaal

ik nog wel een keer een ander artikel over), gaat kritiek bij de meeste

niet (meer) voorstellen dat je dan bijvoorbeeld

pubers het ene oor in en het andere uit. Nablijven? Ach, het zal wel.

veel te laat komt in de les. Je kunt toch gewoon

Huis­arrest? Ach, dan ontsnappen we toch gewoon door het raam en

je wekker zetten en op tijd komen? En dan hoef

klimmen we via de regenpijp naar beneden?

je toch zeker niet alsnog de hele les te gapen,

Pubers zijn dus eigenlijk gewoon peuters. Heerlijk dwars en tegen­

alsof alles wat de docent vertelt dodelijk saai is?

draads. En ze fleuren alleen op bij complimenten. Goh, mijn jongste zit

Nee, volgens Aletta kunnen de pubers daar echt

nu middenin de peuterpuberteit, maar ik ben bang dat ik over zo’n 10

niets aan doen. Het heeft namelijk te maken met

jaar dezelfde opvoedtrucjes weer uit de kast moet halen. “Wat goed van

de late afgifte van het slaaphormoon melatonine.

je jongen, dat je de handdoek niet lukraak op de badkamervloer hebt

Dat begint bij volwassenen zo’n 2 uur na zons­

gegooid, maar naast de wasmand.” En vooral niet hardop zeggen: “Hoe

ondergang. Maar bij pubers pas 4 uur na zons­

moeilijk is het om die handdoek in de wasmand te doen?” En al hele­

ondergang. En waar dit slaaphormoon bij vol­

maal nooit de dooddoener: “Het is hier geen hotel” uitschreeuwen…

wassenen alweer wordt afgebouwd vanaf 2 uur

Vraag mij te zijner tijd maar niet of het ook gelukt is, ik ben er namelijk

’s nachts, zodat wij rustig ontwaken rond 7 uur,

bang voor. Ik betrap me er nu al wel eens op dat ik op de vraag “Waar­

wordt dit bij pubers pas afgebouwd rond 6 uur ’s

om dan?” lichtelijk geërgerd antwoord: “Omdat ik het zeg”. Niet tegen

ochtends. Geen wonder dus dat je in de ochtend

Aletta vertellen hoor!

ROCfort juni 2015

19

De passie van tien jaar onderwijs Hoe beleef je tien jaar onderwijs, tien jaar grote veranderingen? Dat kun je natuurlijk het best vragen aan al die mensen die hier werken, maar allemaal is een beetje veel. Ik besluit een rondje te gaan wandelen­en zomaar mensen aan te spreken van wie ik weet dat ze hier al een tijdje les geven. tekst: Elise Slot

Ben Zwienenberg en Dorothy Wieffer

20

ROCfort juni 2015

Ze staan klaar om te gaan vergaderen: Ben Zwienenberg, coördinator bbl en Dorothy Wieffer, docent Duits, bpv-coördinator en praktijkdocent, allebei werkzaam in het Team Versnelde Economische & Administratieve opleidingen van het MBO College voor Management & Organisatie. Ben in Hengelo en Dorothy in Enschede.

Dan kom ik Mireille Meester van het Team Trajecten & Projecten, onderdeel van het MBO College voor Oriëntatie & Ontwikkeling tegen. Ze is bescheiden, werkt hier nog geen tien

Dorothy is nog even enthousiast als tien jaar geleden: ‘Dit werk is

jaar, maar genoeg tijd om te merken wat er

dyna­misch en het inspireert. Er is wel steeds meer omheen gekomen,

verandert. Haar eerste tijdelijke baan als

dan mis ik de inhoud. De controle slaat soms een beetje door en dat

docent/begeleider bracht haar bij ‘Dikkers’.

ontmoedigt. Dan moet je even mopperen op de organisatie’, zegt ze

Vorig jaar werkte ze in Enschede en nu in

lachend. ‘De ene keer wordt dat opgepakt, de andere keer niet. Ook

Hengelo als docent/begeleider bij het JIT

de organisatie moet zich voegen naar landelijke regelgeving’. Gelukkig

traject (Just in Time), het traject Invoeg­

blijkt er genoeg tegenover te staan om gedreven te blijven. Je zoekt

strook en het traject Studieberoepskeuze.

zelf naar een weg om inhoud én contact met studenten op te zoeken,

’In mijn eerste periode werd nog veel naar

een weg die ook een beetje bij jezelf past’, zegt Dorothy. ‘Begrip voor

ad hoc oplossingen gezocht, je werkte nog

studenten, ook voor hun persoonlijk leven, is belangrijk’, voegt Ben er­

betrekkelijk geïsoleerd. Nu begint naar mijn

aan toe. ‘Veel van onze studenten zijn er niet aan gewend dat iemand

gevoel de samenwerking tussen Almelo,

‘Mooi gedaan’ tegen ze zegt. Je merkt dat dat goed doet. Je moet ze

Hengelo en Enschede te werken. Er is meer

stimuleren, dat werkt beter dan altijd maar op tekortkomingen te wijzen.’

structuur in het hele opleidings-/begelei­ dingstraject. Een bepaald traject moet zijn plaats vinden in de bestaande organisatie.’ Mireille is er voor de studenten die de ver­ keerde opleiding kozen. ‘Ik heb het gevoel dat onze studenten aan het eind van het jaar een andere groep vormen dan aan het be­ gin van het jaar. Weten wat je moet kiezen is niet voor iedereen eenvoudig. Sommigen zijn heel proactief, gaan zelf op zoek, ande­ ren blijven aanmodderen, die moet je echt

Jos Voss

In het glazen kantoor waar de ‘niet-verspaners’ van het Team Metalektro/Werktuigbouw Hengelo van het MBO College voor Metaal, Elektro & Installatietechniek hun werkplek hebben, zit ook Jos Voss, die alweer 35 jaar in het onderwijs werkt, waarvan de laatste tien jaar in ons huidige ROC. Op de vraag of hij het onderwijs nu anders beleeft, reageer hij direct.

motiveren en daar zijn wij voor.’

geworden, het programma is gevarieerder, de techniek ontwikkelt zich snel. Nu je met projecten werkt, heb je meer met veranderingen te maken. Die moeten ingebed worden in de onderwijs­ systemen, dat kost extra tijd. Bovendien is niet elke verandering een verbetering. Ik voel meer werkdruk dan vroeger. Ik weet dat ons ROC aan­

‘Ik ben hier voor de leerlingen. Die maken het leuk. Je hebt altijd

dacht besteedt aan werkdruk en stress, maar ik

met ‘levende­have’ te maken, wat het werk toch anders maakt. Als ik

merk daar zelf nog niet veel van: mijn huidige

als bpv-docent bij een bedrijf kom en ik me bedenk dat ik daar al 35

werk past niet in mijn uren, dus werk ik nog veel

jaar zou werken en steeds hetzelfde zou doen, moet ik daar niet aan

thuis. Ik ben er ’s morgens vroeg, ga aan het eind

denken­. Mensen vragen me wel eens of het niet saai is, zoveel jaar

van de dag weg, geef nog een avondcursus en

hetzelfde doen. Maar het is nooit hetzelfde, het is juist altijd anders,

toch is er dan nog steeds werk dat thuis moet

veel gevarieerder.

gebeuren. Dat kan dan alleen ’s avonds en in het

Alles tezamen is het wel zwaarder geworden. Mensen zeggen heel

weekend. Dat vind ik zwaar. Af en toe moet er

vaak dat ouderen star en minder flexibel zijn, soms vraag ik me af of dat

wat meer rust zijn.

ook bij mij zo is, maar dat denk ik niet. Het is gewoon veel hectischer­

ROCfort juni 2015

21

Selfmade Bewust handelen is het gevolg van onbewuste hersenprocessen. Onze hersenen maken ons wijs dat we bewust besluiten nemen en handelen, maar op neuraal niveau is het al lang in kannen en kruiken. Mensen wikken, hersenen beschikken. Omstreeks 1983 kwam Benjamin Libet tot deze conclusie op grond van onderzoek. Hierbij moesten proefpersonen, met elektroden op het hoofd en op de rechter­ wijsvinger, op een zelf gekozen moment deze wijsvinger buigen. Ondertussen moesten ze naar een nauwkeurige klok kijken. Na elke beweging moesten ze in tiende seconden nauwkeurig de tijd aan­ geven van hun bewuste beslissing.

In alle gevallen bleek dat het besluit om te be­ wegen kort voorafging aan de vingerbeweging. Keurig, zoals verwacht. Maar er bleek nog iets anders aan vooraf te gaan, namelijk een onbe­ wust hersensignaal. Bijna een seconde vooraf­ gaand aan het bewuste besluit was er al een neurale aandrang, een zogenaamd ‘bereidheids­ signaal’. Sindsdien zijn er tal van onderzoeken uitgevoerd met vergelijkbaar resultaat. Bij sommige inge­ wikkelde opdrachten wordt het bewuste besluit pas tien seconden na de onbewuste aandrang genomen. Al die tijd bleek het besluit al neuraal voorgekookt. En wij maar denken dat we dat ‘zelf’ wel bepalen. Overigens bleek uit Libets onderzoek dat proef­ personen na het onbewuste bereidheidssignaal ook konden besluiten om de vinger niet te be­ wegen. De neurowetenschap kent dus geen free

denken­over leerlingbetrokkenheid en hun invloed hierop. Docenten

will, maar wel een free won’t.

blijken hieromtrent een eigen verhaal te hebben dat nogal losstaat van de praktijk.

22

In een ander segment van de wetenschap staat

In Van Uden’s lezenswaardige proefschrift – veel uitgebreider en com­

vrije wil onverminderd centraal. Neem het onder­

plexer dan hierboven weergegeven – staan ook enkele praktische aan­

wijskundige onderzoek van (oud-)collega Jolien­

bevelingen voor het onderwijs. Zo moet een docent vooral in de praktijk

van Uden – The Teacher’s Perspective on

ervaren hoe het eigen handelen van invloed is op leerlingbetrokken­

Student­ Engagement. Door vier aparte onder­

heid; je leert het niet uit boeken. Zo’n aanbeveling is nou niet bepaald

zoeken aan elkaar te verbinden, heeft Van Uden

opzienbarend. Gelukkig maar. Spectaculaire bevindingen in geestes­

op elegante wijze onderzocht hoe docenten

wetenschappelijk onderzoek zijn verdacht.

ROCfort juni 2015

Waar het me echter vooral om gaat is de aanbeveling om het ‘zelf’ te ervaren. Zonder ‘zelf’ geen onderwijskunde. Sterker, zonder ‘zelf’ geen onderwijs. En ook geen ‘selfmade’ studenten – ons nieuwe huismerk. Hoe zit dat? Wie heeft er nou gelijk – neurowetenschap of onderwijs­ kunde? Deze vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. Probleem is bijvoorbeeld de gebruikte taal. Docenten handelen; hersenen niet. Beslissen is geen werkwoord voor neuronen, maar voor een mens. Let wel, voor een mens als geheel – dus hoofd, hand en hart, bewust en onbewust, met eigen geschiedenis en ontwikkeling, en niet te ver­ geten, in samenhang met de omgeving. En dan stuiten we vanzelf op het weerbarstige woordje ‘zelf’. Wat bedoelen we daar eigenlijk mee? Wat is mijn ‘zelf’? Is dat een vaste, onafhankelijke identiteit van waaruit ik handel en contact maak met mijn omgeving? Nee, niet echt. Handelingen die ik bewust verricht, doe ik tegelijkertijd onbewust – voor een groot deel zelfs. Mijn handelen wordt ondersteund door tal van onbewuste noties, geautomatiseerde basishandelingen en aange­ boren reflexen. Een belangrijk deel hiervan is aangedragen vanuit mijn omgeving. Ondertussen heb ik gedurende mijn leven een soort onbe­ wuste autobiografie opgebouwd. Dit alles komt goed van pas. Ik kan hier snel en moeiteloos uit putten. Bijvoorbeeld wanneer ik plotseling moet remmen­op de snelweg. Godzijdank hoef ik zelf niet ter plekke mijn rem­reactie te bedenken. snel en adequaat onbewuste. Binnen dit verhaal zijn mijn doelen en

Pensioen

waarden gesteld. Een bewust besluit is meestal niet veel meer dan een

De volgende collega’s zijn/gaan met

bevestiging van het onderliggende, neuraal verankerde verhaal. Zolang

keuzepensioen:

Eigenlijk is mijn ‘zelf’ een soort verhaal dat ondersteund wordt door een

het daarmee strookt, is mijn bewuste ‘zelf’ overwegend onbewust. Bijzonder is wel dat dit verhaal kan reflecteren op zichzelf (ai, die

Per 1 juni 2015

woorden­). Het kan zichzelf bijstellen, bijvoorbeeld wanneer dit verhaal

Johan Leeuwenkuijl

niet langer voldoet. En vooral daarin schuilt vrijheid. Maar een ‘zelf’ dat geheel bewust en autonoom besluiten neemt? Nee, dat is een fabeltje.

Per 1 juli 2015 Wim Hoog Antink

Willen we mensen zijn met een eigen verhaal – van zingeving en ver­

Herman Oude Hengel

antwoordelijkheid – dan ontkomen we er niet aan ons ‘zelf’ centraal te

Jan Velthuis

stellen. Maar selfmade? Is dat niet wat veel van het goede? Trouwens, welke student is selfmade? Die student die volgens een consistent ver­

Per 1 augustus 2015

haal de school succesvol doorloopt? Die student met een weerbarstig

Berty van der Aart-Nijskens

en conflictueus verhaal, die poogt het hoofd boven water te houden?

José Borghuis-Blijlevens

Of dat verhaal dat na een innerlijke worsteling een wending neemt: een

Dick Kramp

student die besluit om naar Syrië af te reizen? Selfmade – wie het weet,

Jan Lammerink

mag het zeggen.

Carl Landman René Pastoor

Dit was mijn laatste, zelf gemaakte verhaaltje voor de ROCfort. Dank

Dick Roos

voor de aandacht. Mijn neuronen groeten u.

Gerrit Vaarhorst Ben Veltien Paul Tempelaar

Tiny Perik-Borgman Hella van Honschooten Hein van Keulen

ROCfort juni 2015

23

Nieuwbouw Het is alweer een paar jaar geleden dat we ze in gebruik hebben genomen: onze (nieuwe) gebouwen aan de Wierdensestraat in Almelo, Gieterij in Hengelo en Wethouder Beversstraat in Enschede. Je zou bijna vergeten dat vooral de eerste jaren na de fusie in het teken stonden van “(ver)bouwen”. Speciaal in dit nummer dan ook een terugblik.

24

ROCfort juni 2015

ROCfort juni 2015

25

Vox populi,

niet His Master’s Voice Willem Habers en Saskia Blokhuis

O P D E K O FF IE

H O O FD R E DAC TEUREN R O C FO RT

Uit de inleiding van de allereerste ROCfort, januari 2005: de toezegging ‘dat we in elk geval ook discussie en debat zullen brengen. En die mogen bij vlagen best sterk en smakelijk zijn. Dan brengen we leven in de nieuwe grote club (…). Wij verbergen niets en schuwen geen onderwerp. Wij smaken sterk.’ tekst: Hans Morssinkhof

Willem Habers, de allereerste hoofdredacteur,

waren we niet uit op scherpe polemiek. ROCfort wil niet het podium zijn

luistert aandachtig naar de citaten. Hij is degene

om iemand of elkaar te beschadigen. Natuurlijk willen we de discus­

die de zinnen destijds uit zijn toetsenbord heeft

sie aanzwengelen, maar dan met humor en ironie. Zie nu verdwenen

gerammeld. ‘Goh, ja’, is zijn eerste reactie. En:

rubrieken­als Stekel en tot zeer recent de Dwarsliggers.’

‘Dat je dat hebt teruggezocht:…’ Hij gaat verzit­ ten. ‘Waarom zijn we met ROCfort begonnen?

Vindt hij dat de idealen van tien jaar geleden uit de verf zijn gekomen?

We waren net één ROC geworden. Die nieuwe

‘Sommige wel, andere niet. De ironische en kritische ondertoon heeft

grote club, zoals ik toen schreef. We wilden één

in vele columns, rubrieken en interviews niet ontbroken. Verder hebben

personeelsblad, om de eenheid te benadrukken

we collega’s kunnen voorstellen, door hen aan het woord te laten over

en mensen met elkaar in contact te brengen. We

hun passie of hobby. We hebben laten zien de vox populi te zoeken en

zaten in een nieuwe organisatie met veel loca­

niet His Master’s Voice te zijn. Dat is wat ik vind, niet iedereen zal het

ties. Als jij in Enschede werkt, kun je haast niet

met me eens zijn. Laat dat zo maar blijven. Er is niet één mening en dat

weten wat er in Rijssen gebeurt.’

moeten we ook niet willen.’

Daarbij, vervolgt hij, nam de redactie zich voor

26

om onafhankelijk te zijn. ‘Dat wil zeggen: kritisch.

Discussie

We zijn niet het blad van het College van Bestuur

Dan gaat het gesprek naar de wereld van nu. Die door de opkomst

of van Communicatie & Marketing. Anderzijds

van de social media, de smartphones en nog meer digitale mogelijk­

ROCfort juni 2015

heden behoorlijk verschilt van de wereld van 2005. Saskia Blokhuis, de

Willem denkt nog iets verder: ‘Ik zou cross-­

huidige hoofdredacteur, laat haar gedachten eveneens gaan over de

mediaal willen gaan, ik heb wel zin in ROC-tv.

woorden discussie en debat. ‘Ik denk dat er binnen ons ROC voldoende

Een wekelijkse uitzending waarin het nieuws

discussie is, maar die speelt zich vooral af in de teams en de docenten­

aan bod komt, met daarnaast de ROCfort voor

kamers. De blogs van John van der Vegt en Remco Meijerink dragen

de achtergrond en de duiding. Je zoekt instru­

daaraan bij. Tien jaar terug was dat er allemaal niet’, zegt ze. ‘Maar wat

menten om de dingen het best in beeld te bren­

ik jammer vind: we krijgen nauwelijks ingezonden brieven. In de eerste

gen. Soms gebruik je daarvoor de tv, soms het

jaargangen waren die er wel eens, nu vrijwel niet meer.’

e-Bulletin, soms de ROCfort. Maar ik ben niet de

‘Omdat daarvoor nu andere kanalen bestaan’, merkt Willem op. ‘We

hoofdredacteur…’

zijn geen nieuwe organisatie meer, waarschijnlijk voelt iedereen zich nu veiliger. Ervaart iedereen dat we allemaal met hetzelfde bezig zijn. Dan

Saskia vangt de bal behendig op: ‘Ik wil daar met

heb je ROCfort niet nodig om iets aan te zwengelen of bespreekbaar te

je over sparren. We staan op een soort kantel­

maken. Het blad heeft een andere functie gekregen. Het is nu meer het

punt. In de redactie zitten steeds meer men­

medium waarin we elkaar vertellen wat we doen.’

sen die rechtstreeks in dienst van het ROC van Twente zijn getreden. Dan komt er verandering,

Zo komt de vraag op of ROCfort niet digitaal zou moeten verschijnen.

dat gaat vanzelf. Deels is die al zichtbaar. Kijk

Saskia en Willem voelen er allebei niet voor. ‘We hebben een keer een

naar de vormgeving die we nu geleidelijk eigen­

digitale ROCfort uitgebracht. Dat was geen succes, die is niet veel ge­

tijdser maken. Het valt op, we krijgen positieve

lezen. Volgens mij speelt daarbij mee dat we al zoveel informatie langs

reacties. Dit ook het moment om iedereen op

digitale weg krijgen. Ik vind het zelf prettig om met een blad in de hand

te roepen ons nog meer input te geven. Vooral

op de bank te zitten. Daar gaat een zekere gezelligheid van uit’, vindt

uit de economische opleidingen willen we graag

Saskia. Willem herkent het: ‘Je wilt wel eens lekker zitten met een boek

meer horen.’

of een blad in je hand. De papieren ROCfort heeft bovendien een be­ waarfunctie. Als jij met een mooie foto in het blad komt, bewaar je het

Gasthoofdredacteur

en wil je het anderen laten zien. Online is veel vluchtiger, meer voor de

‘Misschien is het een idee om met gasthoofd­

dagelijkse boodschappen.’

redacteuren te werken’, oppert Willem. ‘Die kan dan meekijken en meesturen, gericht iets uit zijn

Enthousiasme

of haar MBO College inbrengen. Eenmalig, dus

‘Ik weet niet hoe jij dat ziet, Willem’, zegt Saskia dan, ‘maar ik vind dat we

minder verplichtend. En je kunt eens een pagina

de afgelopen tien jaar als ROC van Twente zijn gegroeid. Ik voel meer

laten opmaken door studenten van de oplei­

enthousiasme. Meer trots ook, bij studenten, ouders en mede­werkers.

ding Mediavormgever. Die kids doen dat graag,

tevreden­ En dit blijkt ook uit onderzoeken, zoals het Medewerkers­

die zijn superenthousiast. Je creëert er tegelijk

heidsonderzoek en de JOB. Maar ook in de laatste imago­peilingen

grotere­betrokkenheid mee. Dan kan nu, de drive

zijn we wéér gestegen. De Selfmade-campagne heeft daar ook aan

is overal hetzelfde en voelbaar. Medewerkers en

bijgedragen.’ Willem luistert aandachtig en antwoordt: ‘Zo ervaar ik het

studenten, ze willen allemaal iets. Je ziet dat ook

ook. Ik denk dat we nu andere wegen kunnen inslaan. In het onderwijs

buiten de school, in de toenemende beroeps- en

zijn we vaak zo risicomijdend. ‘We willen eindelijk wel eens rust.’ Dan

organisatietrots. Want ja, die kenniseconomie is

denk ik: nee, geen rust, geen orde, geen regelmaat! We zijn toe aan

wel heel mooi, maar je hebt altijd iemand nodig

een meer ondernemende houding. Want waar ontstaat het nieuwe? Op

om die lekkere biefstuk te bakken. Liefst iemand

de snijvlakken van het bestaande. Zie zorg en ICT, zie domotica. Daar

die dat goed kan, die daarvoor goed opgeleid is

leren we van, dat we er goed aan doen buiten de gebaande paden te

en trots is op zijn vak.’

gaan. Ik zie steeds meer kruisbestuiving van de grond komen. En ik

‘Ik denk dat de ROCfort eerder heeft meege­

merk dat het mensen stimuleert.’

werkt aan het ontstaan en de groei van het

‘De ROCfort kan daarbij wellicht een aanjager zijn’, gaat Saskia ver­

‘ROC-gevoel.’ Nu kunnen we, ambitieus gezegd,

der, ‘we kunnen dat laten zien, om anderen te inspireren. We zitten in

voortrekker zijn om die trots meer plek te geven

een andere fase, dat heb ik gevoeld tijdens het jubileumfeest op 3 juni.

en die drive beter over het voetlicht te brengen.

‘Het was net een reünie’, hoorde ik iemand zeggen. Ik zag hoe men­

Zo kunnen we zeker nog tien jaar verder’, besluit

sen elkaar aanspraken. ‘Wie ben jij dan en wat doe jij?’ Ik heb dat zelf

Saskia. ‘De organisatie is veranderd. Daarvan

ook gedaan. We kunnen meer met elkaar delen, we zijn nieuwsgieriger

is de ROCfort een afspiegeling’, concludeert

geworden. Daar kan de ROCfort een waardevolle functie vervullen.’

Willem­.

ROCfort juni 2015

27

ROCfort in cijfers

63 De afgelopen tien jaar is

ROCfort 63 keer uitgebracht. Aan het begin kwam ROCfort nog 8 keer per jaar uit.

Gemiddeld waren het toen

20 pagina’s. Later zijn we

overgegaan naar 5 uitgaves per jaar van 28 à 32 pagina’s.

1678 In totaal hebben we 1678 pagina’s voor jou

gevuld! En daarvoor zijn 1055 verschillende artikelen en items geschreven.

Dat betekent dat nog lang niet alle medewerkers aan het woord zijn geweest...

788

De best gelezen items waren altijd de columns en de dwarsliggers.

Na 788 dwarsliggers te hebben geschreven, mag Jos Lindeman nu heerlijk thuis dwarsliggen en genieten van zijn pensioen.

24

Ook columnist Bert van de Pol heeft in 24 keer Polderwerk

geschreven wat veel collega’s denken. Herkenbaar en soms kritisch, maar altijd met humor.

28

ROCfort juni 2015

162.550

7,3 Er is 3 keer een

lezersonderzoek gehouden. ROCfort scoort gemiddeld

een 7,3. Niet slecht, maar we streven naar een 8!

Met een gemiddelde oplage van 2500 stuks zijn er de afgelopen tien jaar 162.550

De grappigste opmerking uit

gedrukte exemplaren van ROCfort uitgebracht.

een lezersonderzoek blijft toch afkomstig van een team dat aangeeft “ROCfort ritueel te verbranden”... De redactie is nog steeds benieuwd welk team dit is. We willen ze graag uitnodigen

300

voor een interview.

oud-collega’s ontvangen op

20% van de medewerkers heeft

in het vorige lezersonderzoek

eigen verzoek ROCfort op hun huisadres, waarvan er zelfs een aantal exemplaren de grens overgaan naar Duitsland, Portugal en Amerika. Maar ook een groot aantal oud-collega’s leest de digitale variant rustig thuis op zijn/haar tablet.

aangegeven de ROCfort graag digitaal te willen ontvangen en te lezen. Sinds april 2014 is ROCfort dan ook online te vinden op: www.rocvantwente.nl/rocfort

25

medewerkers hebben in de redactie gezeten. De redactie bestaat nu uit 7 leden. Na de zomervakantie komt een jonge nieuwe

collega van ICT Almelo onze redactie versterken. Maar wij zoeken nog 1 extra redactielid vanuit de locatie Wethouder Beversstraat of Wierdensestraat. Want we missen input vanuit die locaties. Meld je nu aan! [email protected]

ROCfort juni 2015

29

Onder de huid van de redactie

Wordt vervolgd grote foto: Anita Gerrits, André Engelbertink en Elise Slot inzetjes: Nathalie de Jong-Kamphuis en Hans Morssinkhof niet op de foto: Marieke ten Vaarwerk

tekst: Hans Morssinkhof

Voorafgaand aan elke editie van ROCfort komt de redactie bijeen. De vergaderingen verlopen

zichzelf. Het blad moet spreken, liever nog aanspreken, en dat moet het zijn. The medium is the message, meer is er niet. Alleen al daarom rust dit stuk op telefoongesprekken met individuele redacteuren. Een groepsinterview

volgens een vast, overigens niet

zou ongetwijfeld een ander resultaat hebben opgeleverd. Al was het maar

strak gehanteerd stramien. Eerst

het moet over ROCfort gaan. Wat willen we daarmee bereiken? Slagen we

omdat één van de geïnterviewden het zo zegt: ‘Het moet niet over ons gaan,

komt het laatst verschenen num-

daarin? Zijn we tevreden; willen we verandering? Wie wij zijn is verder niet

mer aan de orde. Daarna de vol-

belangrijk.’

gende editie. Meningen en ideeën

Die eerste vraag – wat willen we bereiken? - biedt een vertrekpunt. Elise Slot

flitsen door de vergaderruimte.

(Communicatie & Marketing, redactielid van het eerste uur) hoeft niet lang

Gelachen wordt er ook. Maar wie is die redactie? Wat wil ze?

30

Toegegeven, dit is een wat tricky artikel. Redacties schrijven niet graag over

ROCfort juni 2015

over het antwoord na te denken: ‘Aan een algemeen doel waag ik me niet, dat zou ik pretentieus vinden. Ik zie ROCfort als een verbinding tussen al die mooie mensen die hier werken en vaak prachtige verhalen kunnen vertellen.

De collega die een vliegtuig bouwt, de andere collega die een kinder­

Nieuwe wegen

tehuis start. Dat vind ik geweldig.’ Nathalie de Jong (P&O, ongeveer

Dus: verandering? Anita denkt er even over na. ‘Ik

drie jaar redactielid): ‘We werken in een grote organi­satie. Dan wil je

houd me daarmee niet zo bezig, waarschijnlijk om­

weten wat er speelt. Dat versterkt je betrokkenheid bij collega’s, pri­

dat ik niet schrijf in ROCfort. Ik denk wel dat het

mair proces en organisatie. Ik lees graag ook andere verhalen, over

wat frisser mag. Dat is al in gang gezet, de laatste

de hobby’s en passies van collega’s. Die ken ik niet allemaal, maar

ROCfort­zag er al wat anders uit. De voorpagina had

zo krijg ik een breder beeld van de organisatie waar ik zelf ook werk.

een ander aanzien, op pagina 2 staat een inhouds­

En waarin we uiteindelijk allemaal hetzelfde willen: goed onderwijs

opgave. Dat vind ik wel belangrijk, de vormgeving

voor toekomstige vakmensen.’ Marieke ten Vaarwerk­(MBO College

en de fotografie moeten je uitnodigen het blad in te

voor Commercie & Ondernemen, anderhalf jaar lid) zet eveneens in

kijken en te lezen.’ Vanzelfsprekend is André­het

op onderwijs. ‘Daarover vooral moeten we het hebben. Herkenbaar­

daarmee eens. ‘Het is echt niet mijn bedoeling om

heid is heel belangrijk.’

de vormgeving van de ROCfort op de kop te zet­

Anita Gerrits (Communicatie & Marketing, sinds jaar en dag redactie­

ten’, legt hij uit, ‘maar het mag allemaal wel iets

secretaresse) wil vooral een blad dat zoveel mogelijk lezers inte­

spannender. Iets meer magazine-achtig, zeg maar.

resseert en boeit. ‘Gewoon een leuk blad dat voor iedereen goed

Misschien moeten we eens afspreken hoe lang een

is’, zegt ze kernachtig. Vormgever André Engelbertink (Grafisch

artikel­ongeveer mag zijn. Als de verhalen korter

Bureau­) slaat de vraag liever over. ‘Ik ben nét in dienst, als opvolger

zijn, ontstaat er letterlijk meer ruimte om te spelen

van Jos Lindeman. Ik vind niet dat ik hier nu al iets over kan zeggen.

met koppen en foto’s. Dat leest prettiger.’

Als vormgever ligt mijn focus voorlopig nog op het zo aantrekkelijk en leesbaar mogelijk maken van ROCfort.’

‘Je hoort het waarschijnlijk al van de andere leden: de redactie wil nieuwe wegen inslaan’, weet Elise.

Zelfkritiek

‘Dat moet kunnen, tien jaar is een natuurlijk moment

Tussen de regels door is al duidelijk dat de redactie niet zonder zelf­

om daarover na te denken. Ik pleit er wel voor dat

kritiek werkt. ‘Ik kan me voorstellen dat er collega’s zijn die ROCfort

we collega’s aan het woord laten. Die verhalen…

een braaf blad vinden’, merkt Nathalie op. ‘Pijnpunten komen niet

ik zei het al: er zijn zoveel mooie verhalen, zoveel

aan de orde, wat mislukt, krijgt evenmin plek. Jammer, want daar­

prachtige mensen. Ze geven kleur aan de orga­

van kunnen we leren. Het is niet verkeerd om soms te zeggen: ‘Dit

nisatie en aan ons blad. En laten we aan de oud-­

hebben we geprobeerd, maar er is niet van gekomen wat we ervan

collega’s denken. Die ontvangen ROCfort graag,

hoopten.’ Dat is niet erg, dat herkent iedereen. Het mag best eens

dat weten we. Die zou ik graag blijven bedienen.’

worden erkend.’ En: ‘Er zijn meer mogelijkheden om de herkenbaar­ heid te vergroten. Neem de nieuwe rubriek ‘Mijn eerste dag bij het

Alles stroomt

ROC.’ Ik denk dat iedereen dat leuk vindt, dat sluit aan bij de werk­

De geoefende lezer zoekt altijd ook het wit tussen

vloer.’

de regels. Wat staat er nou precies, wat wordt er bedoeld? Uit het bovenstaande blijkt dat het denken­

Dat komt gedeeltelijk overeen met Mariekes mening. ‘Voor wie

binnen de redactie nog volop stroomt. Daarop

schrijven we? Voor de medewerkers van het ROC van Twente. Dat

duiden ook de opmerkingen van hoofdredacteur

is onze doelgroep. Het is belangrijk dat die zich terugvindt in wat wij

Saskia Blokhuis, in het dubbelinterview met haar

maken. Daarop moeten we echt voortdurend bedacht zijn.’ Daar zit

voor­ganger Willem Habers, elders in deze jubileum­

wel een praktische kant aan, vindt Elise: ‘In de huidige redactie is

uitgave.

de inbreng vanuit Communicatie & Marketing groot. Dat kan anders,

Er is dan ook maar één afsluiting van dit artikel

maar daarvoor zijn meer mensen uit de verschillende MBO Colleges

mogelijk­. Eén die journalistiek van aard is, maar

nodig. Alles draait hier om onderwijs. Om dat nog meer te kunnen

tegelijk­recht doet aan alles wat er onder de huid

laten zien, ook aan elkaar, is een nauwere band met de Colleges

van de redactie leeft: wordt vervolgd.

noodzakelijk.’

Waarvan akte.

En dan mag het soms nog wel wat ‘sprankelender’, vindt Nathalie. ‘Zeker de meer informatieve stukken. Die vind ik vaak lastig om te lezen. Dat kan overigens ook door de vormgeving komen. Hier en daar een meer persoonlijke noot vind ik eveneens prettig. Zie hoe hoofdredacteur Saskia de rubriek ‘Redactioneel’ schrijft.’

Redactieleden Ynske Draisma en Eric Kempers konden door omstandigheden niet meewerken aan dit artikel.

ROCfort juni 2015

31

Paspoort Femke Oude Ophuis is Ophu 9 Leeftijd: 26 jaar Oude 00 Femkeitblinker 2 -u o b m Woonplaats: Zwolle Relatie: verloofd, gaat juni 2016 trouwen Opleiding: Sport en bewegen (2006 - 2009) CALO (2009 - 2012) Beroep: docent Lichamelijke Opvoeding bij een vo-school Bekend van: De opening van de Gieterij. Zij mochten samen met (destijds) koningin Beatrix de openings­handeling verrichten. Femke was onze Mbo uitblinker van 2009. Toekomst: Baan als LO-docent in het vo-onderwijs combineren met atletiek­docent bij CALO. Een opleiding ‘special education needs’ gaan volgen. En trouwen natuurlijk! rgt , verzo ogramma traint liere lespr naast het regu bad. Daar n van zwem volge bij een . t het goed en werkt ze ldig werk Naas len nt is. loopt t ze gewe stude voor scho s lever iets niet ieke mboekclinics En als discipline hele fanat rt zij atleti al deze structuur. t zij een ld. Op organisee ook veel ekve omda len, hen atleti ze scho van 2009 biedt op het wat verloopt. n op basis topniveau uitblinker lief, maar Bij alles g prima op mboactiviteite aling. super alsno is de gings haar te uitstr nog eens dat het Femke deren usias lijk bewe zelf ook name regelen, , entho schoolkin Femke zo te is! Femke hele frisse n de basis ze dit altijd bereikt ze een ijs’ vinde dit doel weet heeft dat eegw dan en uit voor nd, ‘Bew gepla netjes bedrijf tevreden an! zoals ze er stage eerder na, ziet ns haar ie)loopba is niet aken Volge en zij ere (stud alle afspr lijk zijn, je verd altijd duide es in Femke succ het doel komt moet erd en licite docenten ke doet Gefe haar Fem ns Volge

32

ROCfort juni 2015

Oud-studenten Marc, Niek en Femke

In tien jaar tijd hebben we 56.000 studenten een diploma bezorgd­. Een bijna niet te bevatten aantal. Maar hoe gaat het met ze? Hebben ze een baan gevonden? Zijn ze verder gaan studeren? Hoe herinneren ze zich hun schooltijd bij ROC van Twente? Maar vooral: zijn ze gelukkig? tekst: Saskia Blokhuis

Eigenlijk zouden we allemaal gewoon eens in een winkel, (bouw) bedrijf, kapsalon of zorginstelling moeten vragen wie zijn/haar op­ leiding heeft gevolgd bij ROC van Twente. En wat hem of haar dat heeft gebracht. Gegarandeerd dat je een mooi gesprek hebt! Voor deze speciale uitgave van ROCfort zijn wij alvast even op onder­zoek uit geweest. Drie oud-studenten – die bij velen van ons bekend zullen zijn – hebben wij gesproken. Zo’n vijf jaar nadat ze ons ROC hebben verlaten. Voor ons is die vijf jaar een “peulen­ schilletje”, voor deze oud-studenten was dit een juist het moment dat ze definitief afscheid namen van hun schooltijd en volwassen werden. Marc Abbink, Femke Oude Ophuis en Niek Bonvanie: iets ouder, in het geval van de jongens iets ‘flinker’, maar ik herken ze direct. Nog even enthousiast als 5 à 6 jaar geleden. Er worden herinneringen opgehaald. Weet je nog Niek, toen jij samen met klasgenoten de kerstborrel had georganiseerd voor alle medewerkers van ROC van Twente? In De Gieterij nota bene, waar op dat moment nog geen onderwijsafdeling was gehuisvest, waar de keukens nog niet in ge­ bruik waren, waar nog niemand de weg kende? “Ja, dat was een supergave tijd, wat hebben we daar hard gewerkt en veel geleerd”, aldus een enthousiaste Niek.

Marc Abbink Nog voordat Niek verder kan vertellen, barst Marc los. Zelden heb ik zo’n leergierige en hardwerkende jongeman meegemaakt. Ik kreeg er bijna geen speld tussen, maar wat een jaloersmakende drive tot ontwikkeling zeg! Marc is heel ‘eager’ zoals hij het zelf noemt. Een echt ‘whizzkid’ in mijn ogen. Helemaal zichzelf. Durfde op jonge leeftijd al voor zichzelf te kiezen. Want na een halfjaar te hebben gewerkt bij de “grote jongens” nam hij al ontslag en begon voor zichzelf. “Ik ben veel te eigenwijs, ik wil meepraten en niet alleen

k Abbin 11 Marc linker 20 itb mbo-u gever diavorm ng: Me riMM Opleidi edrijf:T Stageb

op m veel kan enor heel Marc leiders eert. bege lle u prest stage nivea waardevo ns zijn hoog dere nder is volge meer Marc d tot een bijzo mbo’er. en gelei t hij op hebb : het van een te omda zoals iveau schappen ikkeld van Twen eigen te. Het nste eindn ROC es ontw Deze gewe end. van het klanten. van Twen -applicati rnem dan het 2011 grote e Flash het ROC d. voor en onde bereikt ig atiev uitblinker voor waar cten meer tie tand innov mboproje natie heeft , zelfs is de ctieve, erapplica en hij gen aan Marc een nomi roost intera wijs, open bijdra luut al ndere terreinen eigen mobiele n abso ierig, lijk bijzo en de diverse s ware leerg nt name stude tiveerd, van Philip t Marc gemo M heef een mbontagenda door bij TriM geme te caties de mana zijn stage e appli van Twen TriMM, Tijdens bijzonder ens ROC ek van deze lenbo erd nam en van smoe licite Gefe ontwikkel

Paspoort Marc Abbink Leeftijd: 24 jaar Woonplaats: Enschede Relatie: onlangs getrouwd Opleiding: Mediavormgever (2007 - 2010) Beroep: zelfstandig ondernemer Gryphon Interactive, mede-eigenaar van Rootz en GiniRecruit Bekend van: RoosterApp (hij ontwikkelde die op eigen initiatief voor ons, wij waren de allereerste onderwijsinstelling in Nederland die een speciale RoosterApp had ontwikkeld voor eigen studenten). Marc was onze Mbo uitblinker van 2011. Toekomst: Nuttig bezig zijn! Mooie tools maken waar mensen blij mee zijn. En nog heel veel interessante dingen leren...

ROCfort juni 2015

33

maar doen wat mij wordt opgedragen”, vertelt

geleiding en de “schop onder zijn kont”, zoals hij wel kreeg van zijn

Marc. Op dit moment is hij (mede-)eigenaar van

mbo-docenten. Aan het begin had Niek nog wel eens spijt van zijn be­

drie bedrijven. “Ik heb nu afgebakende klussen,

slissing om niet verder te studeren. Maar nu zit hij goed op zijn plek en

want een paar jaar terug werkte ik met gemak

beseft hij dat hij juist veel zaken die hij heeft geleerd bij de opleiding

80 uur per week aan tig verschillende klussen.

Facilitair Leidinggevende goed kan toepassen in zijn huidige werk als

Daardoor was ik al 30 uur per week kwijt aan

verkoopadviseur bij Bruynzeel Keukens.

bellen en mailen. Dat werd mij toch iets te gek. Nu kan ik mij beter focussen.” Ondertussen laat

Femke Oude Ophuis

Marc enthousiast de foto’s zien van zijn bruiloft.

Ladies first, was het toch? Nou, Femke is de bescheidenheid zelve, dus

Een paar weken geleden is hij getrouwd. Met het

ze wacht rustig af. Maar als ik haar het woord geef, vertelt ze ons maar

meisje dat hij tegenkwam toen hij in de trein van

al te graag waar ze zich nu mee bezighoudt. En dat is niet niks, want

Enschede naar huis zat. Dat heeft de opleiding

naast haar werk als docent Lichamelijke Opvoeding in het voortgezet

hem dus ook nog eens opgeleverd: de liefde van

onderwijs, traint ze zelf ook nog eens vijf keer per week bij de atletiek­

zijn leven!

vereniging. Momenteel richt ze zich helemaal op het speer­ werpen. Ze geniet van het werken met de leerlingen tussen 12 en 18 jaar. De

Niek Bonvanie

oudsten­schelen in leeftijd helemaal niet zoveel van Femke. Ze is zich

Niek vertelt dat hij na het afronden van zijn

ook nog erg bewust van haar eigen schooltijd en deelt dan ook veel

mbo-opleiding Facilitair Leidinggevende nog

ervaringen met haar leerlingen.

wel zijn propedeuse heeft gehaald voor de hbo-opleiding Small Business. Maar daarna is hij gestopt met die studie. Hij miste de be­

Mbo een goede keuze De drie oud-studenten zijn het roerend met elkaar eens. Hun mbo-­ opleiding was absoluut een goede keuze. Ze kijken alle drie heel posi­ tief terug op hun schooltijd. Marc: “Ik kreeg de vrijheid om te onder­ nemen en dus al verder dan de schoolopdrachten te kijken. Mijn beste herinnering heb ik aan docent Niels Doorn. Hij leerde ons hoe je tussen twee pc’s kan communiceren. Dat is toch echt het einde van de wereld? Fantastisch!” “Mijn docenten hadden ook heel goed door wie op welke plek past. Ze waren heel betrokken bij hun studenten. Ik heb echt van elke docent wel iets geleerd”, vertelt Niek. “Mevrouw Arkink, Mevrouw Masselink­, Meneer­Hofman en Meneer Noordink.” “Ah, je bedoelt Janet, Astrid, André­en Harry!” Wat grappig is het toch dat onze studenten hun docen­ ten na al die jaren nog zo officieel bij de achternaam noemen. Femke­ heeft goede herinneringen aan bijna al haar docenten. Maar één in het bijzonder: Guido Wevers. Hij weet volgens Femke met alle studenten

Paspoort Niek Bonvanie Leeftijd: 26 jaar Woonplaats: Hengelo Relatie: single Opleiding: Facilitair leidinggevende (2005 - 2009) Beroep: verkoper/adviseur bij Bruynzeel keukens Bekend van: Organisator kerstborrel 2009. Runde het Grand Café in de zomer tijdens de grote verhuizing naar De Gieterij. Toekomst: Gewoon er wat van maken!

34

ROCfort juni 2015

een band op te bouwen. “Daarnaast ben ik ook heel blij dat ik eerst een mbo-opleiding heb gevolgd voordat ik naar de CALO ging, want ik had al zoveel ervaring met stage lopen. Daar kan geen havoleerling tegenop hoor!”

Twee 8’en en een 9! Als de studenten wordt gevraagd welk cijfer zij hun opleiding bij het ROC van Twente geven dan antwoorden de mannen in koor: “Een dikke 8”. Femke geeft het zelfs een 9. Toch is de benoeming tot Mbo uitblinker Femke het meest bijgebleven. “Dat heeft er echt voor gezorgd dat ik positiever naar mijzelf ben gaan kijken. Ik durfde voor het eerst trots op mijzelf te zijn.” Kippenvel. Daar doen we het toch voor?

Traum oder… Polderwerk Daar staat Ludolf dan aan de oever van de Oder. Het boek van Khaled Hosseini in zijn hand. “Traumsammler” heeft de Duitse uitgever het genoemd in plaats van “Aus der Bergen kamm der Echo”. Misschien­was de uitgever bang voor Heidi-associaties. Of misschien kon een naïeve lezeres het idee krijgen dat het een vervolg was op Funfzig Farbtöne Grau. “Traumsammler”, het heeft ook wel wat, dromenverzamelaar. Ludolf is vandaag in zijn Opel naar de Oder gereden. Na schooltijd uit de Volksschule waar hij al vele jaren leraar is. Jarenlang had hij jongens en meisjes opgeleid om een technisch beroep te leren. Velen van hen hadden ook een baan gevonden in Schöndorf am Oder in de plaatselijke naaimachinefabriek KAF. Klein Aber Fein. Oost-Duitse naaimachines, dat was nog eens kwaliteit.

En vandaag had hij Traumsammler uitgelezen met zijn klas. Hij gaf

rijkdom gemengd met het gemis. Zijn leerlingen

geen Technisches Unterricht meer, maar had zich omgeschoold naar

snappen dat niet. Veel van zijn collega’s ook niet.

het geven van literatuur. Na Die Wende was het allemaal anders ge­

De meesten zijn van na Die Wende. Hij bladert

worden. Vanuit Schöndorf kon iedereen opeens de Oder over en ruiken

weer door en stopt bij een geel gemarkeerde zin

en proeven aan wat de overkant te bieden had. De naaimachinefabriek

in het boek: ‘Ik kijk soms naar jou en kan me niet

werd gesloten nadat de productie was overgenomen door IG Electronic.

in jou terugvinden.’

Schertsend zei hij altijd dat IG stond voor Immer Größer. De plaatse­lijke

Ludolf kijkt weer naar de overkant, die geen over­

school werd gesloten en hij kon aan de slag in het westen, die überseite

kant is en denkt: “Dat bedoel ik nou Schöndorf:

zoals het altijd werd genoemd.

‘Hier zit ik in mijn nieuwe Opel te mijmeren over mijn oude Trabi. Wat moet ik nou met zo’n

En nu staat hij weer aan de oever en ondanks dat hij de brug naar

jubileum? Zou Pari elke 5 jaar haar vertrek uit

Schöndorf niet is overgestoken en dus nog gewoon in het westen staat,

Sadbagh­ vieren?’

kijkt hij vanuit de überseite naar het oude oosten. ‘Hoe heet de overkant van de overkant?’, vraagt hij zich af. Traumsammler had hem niet losge­

Ik sta aan de oever van een rivier die door het

laten, hij moest gewoon even naar de oever. Volgende week is het jubi­

Twenste Onderwijslandschap stroomt en kijk

leum van Die Wende. Er zal weer vuurwerk worden afgeschoten aan

naar de überseite. In mijn hand het laatste exem­

beide oevers. En de letters KAF op de schoorsteen van de oude naai­

plaar van de ROCfort. Ik blader er doorheen en

machinefabriek zullen weer verlicht worden, net als voorgaande jaren­.

zie dat het een jubileumnummer is. Ik blijf steken

Het zal een groot feest worden. Maar na het feest zullen de lampen­

bij de column Polderwerk. Ik snap de schrijver, ik

weer doven en zal Klein Aber Fein weer toegedekt worden door de

snap Ludolf en Pari. We kijken naar de overkant

vergetelheid.

van de overkant en kunnen ons er soms niet in terugvinden. Mijn collega’s snappen dat niet. De

Ludolf bladert door het boek en leest fragmenten zachtjes voor zichzelf.

meesten zijn van na Die Wende. Die zien wat we

Het verhaal van Pari die door haar vader verkocht wordt aan een wel­

hebben, ik zie soms wat ik had.

gesteld echtpaar uit Kaboel. Haar broertje Abdullah blijft achter in het

En staand aan die oever komt vanuit de Sallandse­

dorpje SadBagh. Pari was vast beter af in de grote stad dan in het kleine

heuvelrug de echo. ‘Sentiment’ hoor ik de men­

bergdorpje. Ze had alles wat haar hartje begeerde. Maar toch. Ludolf

sen zeggen. Ik noem het Traumsammlen.

voelt zich verwant met Pari. Hij begrijpt de tweeslachtigheid van de

ROCfort juni 2015

35

Colofon

ROCfort is een uitgave van ROC van Twente en is bestemd voor alle medewerkers.

Redactie Saskia Blokhuis, Ynske Draisma, André Engelbertink, Anita Gerrits, Nathalie de Jong-Kamphuis, Eric Kempers, Hans Morssinkhof, Elise Slot en Marieke ten Vaarwerk.

Interviews De interviews in deze ROCfort zijn gemaakt door Kirstin Anchelon, Saskia Blokhuis, Willem Habers, Hans Morssinkhof, Elise Slot en Marieke ten Vaarwerk.

Bereikbaarheid redactie ROC van Twente, t.a.v. redactie ROCfort Gieterij 200, 7553 VZ Hengelo Telefoon: (074) 852 51 73 E-mail: [email protected] Artikelen kunnen worden ingezonden door alle medewerkers van ROC van Twente (bij voorkeur per e-mail). Artikelen, illustraties of delen daarvan uit ROCfort kunnen met toestemming van de redactie en bronvermelding worden over­genomen.

Ontwerp en realisatie Grafisch Bureau ROC van Twente

Verschijningsfrequentie 5 keer per jaar, in een oplage van 2450 ex.

Druk Zalsman Zwolle

Fotografie Dianthe Forkink (stagiaire), Roel Pieper en Agnes Westerhuis (stagiaire)

Kopij voor ROCfort nummer 4 kan worden aangeleverd tot 11 september 2015.

Tot ziens