VRIJZINNIGEN OOST-TWENTE. De Nienduur. 21e JAARGANG NR. 109 Winter 2014 verschijnt 4 keer per jaar

VRIJZINNIGEN OOST-TWENTE

De Nienduur 21e JAARGANG NR. 109 Winter 2014 verschijnt 4 keer per jaar

Inhoud in dit nummer: 4 Herfst 7 Steeds 11 Uit de dienst van 21 september waarin Nicolien Swen Fischer voorging 18 Verslag van de muziekochtend van 5 oktober 19 Vrijzinnigen bewegen zich weg van kerk 20 NAJAARS-AUTOTOCHT dinsdag 30 september 2014 21 Niet eenzaam 22 Uit de dienst van 19 oktober 2014 waarin Ali Manenschijn-Ponsteen voorging. 24 Vlammend Pararadijs ,Lezing door Wim Jansen. 25 Sprookje 27 Paden naar het Paradijs 28 Als God staat voor liefde 28 Beëindiging lidmaatschap 29 Het sneeuwvlokje. 32 Maken en Groeien

vaste rubrieken: 3 Agenda 5 Van de Voorganger - KERSTMIS 8 Van de bestuurstafel 10 Van de redactie 26 Het bloemenfonds en de aandachtsgroep 33 Uit-Tips 34/35 Namen, adressen en contributie Kopij voor het volgende nummer kunt u voor 2 februari zenden aan Alfred de Vries, Paul van Kempenstraat 11, 7558 HB Hengelo, tel. 0742772868, e-mail: [email protected] De redactie behoudt zich het recht voor kopij te plaatsen. Ook kunt u hier aangeven de Nienduur in pdf formaat per e-mail te willen ontvangen. 2

Agenda Donderdag 25 december 2014 Kerstdienst in de Johanneskerk met medewerking van het koor “Chantons” Voorganger: Nicoline Swen Collecte: voor onze vereniging Aanvang: 10.00 uur Zaterdag 10 januari 2015 Op 10 januari houden we een symposium in het Rijksmuseum Twenthe. Het begint 's middags om 13.30 uur. Marianne Zandberg zal spreken over het thema: “ Alle kunst is Heilig”. Verder zal er iets verteld worden over de huidige tentoonstelling “Paden naar het Paradijs”. Daarna is er gelegenheid om de tentoonstelling te bezoeken. Deelname is kostenloos. Opgave bij Janroel of Wies Salomons Telefoon: 06 29279018 of 0655873223 Zondag 18 januari 2015 Bezinningsdienst in de Johanneskerk Voorganger: Drs. Anne van der Meijden Aanvang:10.00 uur Zondag 1 februari 2015 Filmmiddag Titel film: Philomena Locatie: Kulturhus naast de Johanneskerk Aanvang: 14.30 uur Kosten: Vrijwillige bijdrage Opgave bij Janroel of Wies Salomons Telefoon: 06 29279018 of 0655873223 Zondag 8 februari 2015 Bezinningsdienst in de Johanneskerk Voorganger: dhr. Harm Knoop, nieuwe voorganger in Varseveld Aanvang:10.00 uur 3

Zaterdag 28 februari 2015 Stamppotbuffet in het Kulturhus naast de Johanneskerk Nadere informatie volgt Aanvang: 14.30 uur Opgave bij Janroel of Wies Salomons Telefoon: 06 29279018 of 0655873223 Zondag 8 maart 2015 Bezinningsdienst in de Johanneskerk Voorganger: Mw. A. Manenschijn-Ponsteen, voorgangster bij “Aan de Regge” Aanvang: 10.00 uur Zondag 22 maart 2015 Muziekochtend in het Kulturhus naast de Johanneskerk O.l.v. Janroel Salomons Aanvang: 10.30 uur Kosten: vrijwillige bijdrage Opgave bij Janroel of Wies Salomons Telefoon: 06 29279018 of 0655873223 Adres Kulturhus en de Johanneskerk: Twekkelerweg 110 Enschede (hoek Twekkelerweg, Hellerweg) Herfst Tijd van overgang. Tijd van overgave. De levenskracht keert zich naar binnen, maakt zich los van de vorm en wordt onzichtbaar..... Verstilling. De natuur geeft zich over aan het onzichtbare en vertrouwt.... (uit Een weg van liefde Marleen Weusten) 4

Van de voorganger - KERSTMIS Ondanks dat Sinterklaas nog moet komen en het, op het moment dat ik dit schrijf, zelfs nog geen december is, zie je de eerste tekenen al komen: De kerstshows bij de tuincentra, reclames, straatversiering en op tv zien we de eerste 'feel-good-movies', de gezellige familiefilms die in december en zeker rond kerst veelvuldig te zien zijn. Alles om ons in de kerstsfeer te brengen. Het verhaal hieronder is echter geen geromantiseerd mooi verzonnen verhaal ter verhoging van de kerstsfeer, het is werkelijk en waar gebeurd. En ja, dan blijkt maar weer dat de werkelijkheid soms vele malen wonderbaarlijker is dan het mooiste sprookje. De dominee, Rob Reid, en zijn vrouw, net nieuw aangesteld in hun eerste gemeente – om een kerk in Brooklyn te heropenen– kwamen begin oktober aan, enthousiast over de mogelijkheden. Toen ze de kerk zagen bleek deze erg verwaarloosd te zijn en er zou veel werk in gaan zitten. Ze stelden als doel dat alles op tijd af moest zijn om de eerste dienst op Kerstavond te kunnen houden. Ze werkten hard, repareerden kerkbanken, pleisterden muren, verfden, enzovoorts. En op 18 december lagen ze zelfs voor op schema, en waren ze bijna klaar. Op 19 december werd de omgeving geteisterd door een hevige storm en hoosbuien die twee dagen aanhielden. De 21e december ging de dominee naar de kerk. De moed zonk hem in de schoenen toen hij zag dat het dak gelekt had, waardoor een groot stuk pleisterwerk van de voorste muur van de kapel achter de kansel was afgevallen en ook nog ongeveer op ooghoogte! De dominee ruimde de troep van de vloer op en kon niets anders bedenken dan de Kerstavonddienst uit te stellen. Hij ging naar huis maar onderweg werd zijn aandacht getrokken door een rommelmarkt voor een goed doel. Hij ging naar binnen. Eén van de te koop aangeboden artikelen was een prachtig handgemaakt, ivoorkleurig, geborduurd en mooi afgewerkt tafelkleed met schitterende kleuren en een kruis precies in het midden geborduurd. Het was exact de goede maat om het gat op de muur te bedekken. Hij kocht het en liep meteen terug naar de kerk. Tegen die tijd was het gaan sneeuwen. Een oudere vrouw rende zijn richting op om de bus te halen. Ze miste hem. De dominee nodigde haar uit om even binnen in de warme kerk te wachten omdat de 5

volgende bus pas over 45 minuten zou komen. Ze zat in de kerkbank en lette niet op de dominee toen hij een ladder en andere spullen ging halen om het tafelkleed op te hangen als wandkleed. De dominee kon bijna niet geloven hoe mooi het eruit zag en het kleed bedekte het hele gat. Toen kreeg hij in de gaten dat de vrouw langzaam door het midden van de kerk naar hem toe kwam lopen. Haar gezicht zag lijkbleek. “Dominee”, vroeg ze, “waar heeft u dat tafelkleed vandaan?” De dominee legde het verhaal uit. Toen vroeg ze hem om eens in de rechterbenedenhoek te kijken of de initialen EBG erin waren geborduurd. Dat klopte. Het waren de initialen van de vrouw en ze vertelde dat ze dit tafelkleed 35 jaar eerder maakte in Oostenrijk. Ze kon het bijna niet geloven toen ze hoorde hoe de dominee aan het kleed gekomen was en dat hij het nog maar net had gekocht. Zij legde uit dat zij en haar man, voor de oorlog, mensen in goede doen waren in Oostenrijk. Toen de nazi's kwamen, werd ze gedwongen om te vertrekken. Haar man zou haar een week later volgen, maar hij werd gevangengenomen. Ze zag haar man en huis nooit meer terug. De dominee wilde haar het tafelkleed direct teruggeven maar ze stond er op dat hij het voor de kerk moest houden. De dominee vond dat het minste wat hij kon doen was haar naar huis brengen. Ze woonde aan de andere kant van Staten Island en dat was nog een aardig eindje weg. Het was een prachtige dienst die Kerstavond, de kerk was bijna vol. De muziek en de stemming waren geweldig. Aan het eind van de dienst stonden de dominee en zijn vrouw bij de deur om iedereen nog even te groeten en de meeste mensen zeiden terug te zullen komen. Een oudere man, die de dominee herkende uit de buurt, bleef in één van de kerkbanken zitten staren. De dominee vroeg zich af waarom hij niet wegging. De man vroeg waar hij het tafelkleed vandaan had omdat het identiek was aan het kleed dat zijn vrouw jaren geleden had gemaakt toen ze nog, voor de oorlog, in Oostenrijk woonden. Hoe konden twee tafelkleden zo op elkaar lijken! Hij vertelde de dominee over de nazi's en dat hij zijn vrouw dwong om te vluchten voor haar veiligheid. Hij zou haar volgen maar werd gearresteerd en gevangen gezet. Hij had zijn vrouw en huis nooit meer terug gezien. De dominee vroeg of hij het goed vond om even mee te gaan voor een ritje. Ze reden naar Staten Island naar het huis waar de dominee 6

drie dagen eerder de vrouw had afgezet. Hij hielp de man om de drie treden van het trapje op te komen naar het appartement van de vrouw, en klopte op de deur. De dominee zag de mooiste reünie die hij zich ooit voor had kunnen stellen! En dat met Kerst... Ik wens u een fijne decembermaand, vol gezellige dagen en bijzondere momenten met elkaar. Hartelijke groet, Nicoline

STEEDS steeds weer achter de hoopvol opgelaten vliegers aan lopend van mijn eigen woorden heeft mij ook dat niet duidelijk gemaakt wat of ik hier al meer dan vijftig jaar nu eigenlijk te zoeken heb of waar het om begonnen is, zo er ooit iets mocht wezen als een berekend meesterplan (en dat is meer dan ik geloven kan). maar onvoorstelbaar naamloze, jij die bekleed werd en omkleed met zoveel namen waar niemand meer van weet of weten wil. laat soms me even merken dat je er bent, niet in een blinkend inzicht, bliksemflits, maar als een lichtheid in mij ademend. Hans Andreus

7

Van de bestuurstafel Oktober en november zijn voor Herma Bosch en mij de vergadermaanden. Het begint met een door het landelijk bestuur georganiseerde regio vergadering. Dit jaar kwam daarin o.a. een nieuw beleidsplan aan de orde. Bij de voorbereiding hiervan is het convent van voorgangers niet betrokken geweest. Dit heeft er toe geleid dat het convent een brief heeft gestuurd. Hierin werden de redenen omschreven op basis waarvan het convent adviseerde om het beleidsplan af te wijzen. Ook de regio's gaven aan dat in dit beleidsplan onvoldoende rekening werd gehouden met de problematiek waarmee de plaatselijke afdelingen worstelen. Het volgende overleg is het voorzitters/penningmeesters overleg. Hierin worden de financiële jaarstukken besproken. Het landelijk bestuur vertelde hier ook dat ze het “oude beleidsplan” nog een periode verlengen en ondertussen gaan werken aan een nieuw plan. Verder is er een voorstel vanuit de afdelingen gekomen om geld vrij te maken om noodleidende afdeling te ondersteunen. Verder is er nog een Kring overleg in Eibergen met de naburige afdelingen “Aan de Regge”, Varseveld en Eibergen . Hierin wordt de agenda van de landelijke vergadering op 22 November doorgenomen. Vorig jaar hebben we als kring een brief naar het landelijk bestuur gestuurd, waarin we onze problemen benoemen waar we als plaatselijke afdelingen meezitten. Zoals: financiële zorg, tekort aan bestuursleden, beheer van gebouwen, afdracht aan de landelijke vereniging en hoe om te gaan met de landelijke financiële reserves. Deze brief was heel herkenbaar voor de andere afdelingen. Tijdens de landelijke jaarvergadering van 22 november hopen we meer te horen hoe het landelijk bestuur met de plaatselijke problemen denkt om te gaan. Tijdens onze eigen jaarvergadering op 8 november is onze financiële problematiek aan de orde geweest. Zoals je in bijna alle kerken ziet gebeuren, daalt ook ons ledental. Hierin hebben besproken wat voor financiële mogelijkheden we nog hebben. In een 8

extra ledenvergadering zullen we een definitief besluit nemen over hoe we verder gaan. In deze jaarvergadering hebben we afscheid genomen van Albert Romkes als secretaris van onze vereniging. In zijn werk en privé leven hebben zich de laatste tijd ingrijpende veranderingen plaats gevonden. Dit is niet meer te combineren met zijn bestuursfunctie. Hermi de Vries heeft besloten om zich niet herkiesbaar te stellen. Bij haar is de combinatie van mantelzorg, werk en privé leven niet te verenigen met een bestuurstaak. Gelukkig blijft ze wel beschikbaar voor de Nienduur. We bedanken beiden voor hun inzet voor de vereniging. Voor deze 2 bestuursfuncties hebben we geen opvolging kunnen vinden. Het zou mooi zijn als iemand nog wat tijd vrij kan maken om het bestuur te ondersteunen. Naast zorgen mogen we er ook bij stil staan bij het feit dat we dit jaar 125 jaar bestaan. In deze 125 jaar is er in vrijzinnig Nederland erg veel veranderd. Om nu weer bij de tijd te zijn wijzigen we onze werknaam in Vrijzinnigen Oost-Twente. Ook een totaal vernieuwde website hoort daarbij. Deze is sinds de jaarvergadering te bereiken op www.vrijzinnigenoosttwente.nl In het kader van het jubileum jaar zal Gerrit Kraa onze Adventsviering een Twents/Saksisch accent geven. Het koor” Chantons” zal bij de Kerstviering haar medewerking verlenen. Verder willen we op 10 januari een jubileum symposium houden in het Rijksmuseum te Enschede. Binnenkort horen we of we hiervoor een subsidie van de landelijke vereniging kunnen krijgen. Dan kunnen we de plannen verder uitwerken en u hiervan op de hoogte stellen. We hopen dat we met dit symposium toch weer nieuwe mensen kunnen interesseren voor onze geloofsgemeenschap. We naderen nu het einde van het jaar. Iedereen heeft bepaalde gedachten bij deze periode in het jaar. Laten we proberen open te staan voor de verhalen van ieder, zodat we ze kunnen delen. Het bestuur wenst ieder fijne feestdagen toe. Henk Eijgelaar, voorzitter 9

Van de redactie Als ik denk aan de discussies over wel of geen Zwarte Pieten tijdens het Sinterklaasfeest, schrik ik van de felheid. Dat je een mening hebt is prima, maar moet een mening zo fel verkondigd worden zodat er amper ruimte is om naar elkaar te luisteren? Verliezen we de hoofdzaak niet uit het oog, het gaat om een kinderfeest. In de adventperiode of lang daarvoor eigenlijk al, denk ik ,is Kerst een feest van glitter en glamour? Als ik de folders, winkels en tuincentra zie ga ik daar bijna in geloven. Verliezen we ook hier de hoofdzaak niet uit het oog? Alle tierlantijnen en versieringen zijn er leuk bij, maar uiteindelijk draait het om de puurheid, de echtheid, de authenticiteit. De contacten van mens tot mens, van hart tot hart. In deze periode,noem het een bezinningsperiode, is het goed erbij stil te staan hoe we met onze medemensen omgaan. We hebben in het komende jaar weer een aantal ontmoetingen gepland, naast de bezinningsochtenden, staat o.a. een bezoek aan het Rijksmuseum Twente, de film Philomena en een stamppotmaaltijd op de planning. U ziet het er zijn weer vele contactmomenten in het nieuwe jaar. Maar eerst wens ik u allen een fijne adventperiode toe en warme contactmomenten op Kerstochtend in het kerkje! Jeannette-

10

Uit de dienst van 21 september waarin Nicolien Swen Fischer voorging. Stelt u zich eens voor. U wordt op een ochtend uit bed gebeld, door een bn’er, een Bekende Nederlander. U mag zich even aankleden en daarna wordt u met een grote dure auto naar een groot duur hotel gebracht, waar u heerlijk in de watten wordt gelegd. Nou, dat klinkt nog wel aantrekkelijk. Wat u niet weet, is dat ondertussen een team van bouwvakkers, klusjesmannen, loodgieters en interieur-experts uw huis onder handen neemt. In het Nederlandse televisieprogramma (want dit programma bestaat ècht!) wordt vaak nog een goede vriend of vriendin geconsulteerd met de vraag wat de bewoners mooi zouden vinden, en wat juist niet. De Amerikaanse versie, Extreme Home Makeover, gaat nog wat rigoureuzer tewerk, daar wordt ook het complete huis neergehaald. Alles, het huis, de banken, stoelen, de tafels, de hele inrichting, de kleuren, de kussens, de bloemen, de kaarsjes, de kunst, alles wordt door deskundigen bedacht. En nu moet ik er wel bij vertellen dat de mensen van wie deze huizen zijn, vaak echt wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken, maar toch. Wie van u mogen wij opgeven voor zo’n programma? We hebben het vandaag over ‘thuis’, je thuis voelen, thuis komen, thuis zijn. Hoe past dat hierin? Zouden er dingen zijn die in het nieuwe/vernieuwde huis weer persé een plekje moeten krijgen? Tegenover de wereld van stylisten van huis of haar of kleding, van imagodeskundigen (ja, het bestaat. Personal Branding, jezelf als merk in de markt zetten), staat de wereld van het thuis, van eigen huis en haard. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Oost west thuis best. Spreekwoorden die getuigen hoe fijn en goed het is om thuis te zijn. Maar ik kwam ook een veel onbekender spreekwoord tegen: Thuis is in je schuur. 11

Kent u die? Het wordt gezegd als je weinig thuis bent. Als je zo’n beetje in je schuur woont. En die vond ik wel leuk voor ons vanmorgen. We hebben het vandaag over ons innerlijk huis en hoe we daar een innerlijk thuis van maken òf….dat we voortdurend in dat schuurtje blijven zitten. Dat schuurtje hoeft overigens helemaal niet zo’n stoffig rommelhok te zijn als je je er misschien bij voorstelt. Je eigen, innerlijke schuurtje kan er zo mooi uitzien dat je haast zou vergeten dat het niet je echte huis is. Wellicht is dat wat imago-deskundigen voor je kunnen doen. Fantastische schuurtjes bouwen. Een beeld scheppen om jaloers op te worden. Prachtige plaatjes. Een decor. In de bijbel staan heel veel verwijzingen naar huis en thuis: Huizen op zand en huizen op rotsen gebouwd. De thuiskomst van de verloren zoon. Het zijn bijna statische plaatsen, waar De Waarheid en Het Gelijk wonen. Waar je naar terug kan komen als je hebt ingezien dat je hebt gedwaald en gefaald. “We made them a cosy, warm, family house, a real home”, zegt de Amerikaanse presentator, “we hebben een knus, gezellig, warm huis voor ze gemaakt, een echt thuis”. Terwijl ik denk dat als we hier een definitie van ‘thuis’ zouden maken, we niet uit zouden komen op een soort verlanglijstje voor de meubels: Bank x, in stof y, in kleur z O ja, en een serre, anders voel ik mij niet thuis. ‘Thuis’ heeft veel meer te maken met gevoel. Het gevoel van je zelf kunnen zijn, van gezien worden, zulke dingen. En natuurlijk wordt ons thuis ook gevormd door voorwerpen, door spullen die er staan die een betekenis voor ons hebben. Maar ook daarbij gaat het meestal niet echt om dat ene kannetje, die oude stoel of speciale 12

lamp, maar meer om het gevoel en het verhaal dat zij symboliseren. Nog twee bekende teksten uit de bijbel: Neem uw tent op, ga op reis, naar het land dat ik u wijs. Het huis van mijn vader heeft vele kamers of woningen. Daar zit veel meer de ruimte in. De ruimte uit De Weg van Hella Haase: Ik citeer: De weg zelf moet ieder alleen gaan. Wat weet ik van jouw pelgrimstocht, wat weet jij van de mijne? Is dit niet juist het kernpunt van onze overtuiging dat ieder voor zich in eigen wezen God leert kennen? Hella Haase Ik denk dat ook ons eigen, innerlijk huis vele kamers, vele woningen kent. Gaandeweg verwijl je in verschillende vertrekken op verschillende plaatsen. Voel je je thuis, geliefd, veilig, gedragen. En op een gegeven moment word je onrustig, sommige zaken verliezen hun betekenis en andere winnen er aan. En dan is het goed om je te verdiepen in wat je in jouw huis minder goed thuis doet voelen. Dat kan soms op een hele simpele manier. We deden het op de stiltewandeling, 2 weken geleden, wat hoor je, wat zie je, wat voel je, wat ruik je, wat proef je? Je openstellen en in totale aandacht voor jouw diepste kern ervaren welke antwoorden hij jou geeft. Dan kan het zijn dat je innerlijke huis vraagt om wat verdere inrichting, of wellicht juist om grote opruiming en misschien zelfs renovatie of verhuizing. In liefdevolle omarming en met compassie voor wie jij bent en wie je bent geweest. Want het is geen weg van goed naar beter. De weg naar binnen vraagt juist om je oordeel los te laten. Als jij bent opgegroeid binnen klassiek, wellicht orthodox christendom en het gaf je in die tijd alles wat je nodig had, dan was dàt gòed, dan ìs dat goed. Dan is het geen kwestie van ‘blind zijn geweest’ of ‘geïndoctrineerd’, het kan ook heel 13

gewoon (of heel bijzonder, het is maar hoe je het bekijkt) op dat moment goed zijn geweest. Maar op een gegeven moment kan de verf gaan bladderen. En diezelfde verf is niet meer te krijgen. Het behang komt van de muren en daaronder zitten dikke lagen oud behang die je zelf nooit zou hebben uitgezocht. Je kamer, je huis lijkt kleiner en kleiner te worden. Het lijkt wel die van iemand anders. Voor je gevoel is het jouw kamer niet meer. Het voelt alsof iemand anders hem ooit voor je heeft ingericht, en het behang heeft geplakt en de kleur van de verf heeft uitgezocht en jou er daarna in heeft laten wonen. Het wordt tijd voor een nieuwe verblijfsplaats. Maar toen je er kwam wonen, was het mooi, was het goed, was je er gelukkig en voelde je je er thuis. En ondanks dat je er nooit meer terug zou willen, kan je wel met weemoed en genegenheid terugdenken aan wat is geweest. Waarom klinkt soms bij een uitvaart plotseling een lied van lang geleden, in ons geval bijvoorbeeld een verre van vrijzinnig lied, een oude psalm? Misschien onbewust een ode aan wat òòk is geweest, misschien de diepe vertrouwdheid met iets dat merendeels achter je licht. Een steen langs jouw pad. Vorige week overleed de Noord-Ierse dominee Ian Paisley, Trouw schreef het volgende: Ian Paisley was met zijn bulderde stem en onbuigzame houding de verpersoonlijking van het conflict in Noord-Ierland. Maar in het besef niet het eeuwige leven te hebben en steeds meer omringd door partijen die met elkaar de dialoog aan gingen, accepteerde hij in het laatste decennium van zijn leven alsnog het vredesproces. 'Nee, nooit' en 'over mijn lijk' lagen lang in zijn mond bestorven, maar ergens in dat enorme lijf school er ook een andere, mildere mens. Zo werd hij Minister President van Noord Ierland. 2007 en 2008. Zijn rechterhand, de vice president MacQuinnes, republikein! Hun contact verliep goed, ze wilden allebei. “Ik heb een vriend verloren”, zei MacQuinnes, na het overlijden vorige week vrijdag. Deze man die een groot deel van zijn leven ‘tegen’ was geweest, kwam op een bepaald moment tot een ander inzicht. En hij schaamde zich niet om die ommezwaai te maken. Voortschrijdend inzicht? Misschien in dit geval wel, wie zal het zeggen. Hier gaat het 14

ook om politiek, hier kan je ethisch en moreel een mening over hebben. Bij geloofszaken, zaken rond wie jij werkelijk bent, is het geen weg van goed naar beter, daar wordt gevraagd dat je trouw bent aan jezelf. “Spiritualiteit is een levenslange zoektocht, een vallen en opstaan, door eigen schaduwstukken heengaan en blij durven zijn met wie ik ben. “ zegt prinses Irene in 2007 Het huis van mijn vader heeft vele kamers of woningen.” Vaak wordt deze tekst uit Johannes uitgelegd als een verwijzing naar het hiernamaals. Ik zou dat niet willen doen. Als je God ziet als het Licht, als het mooie, het schone, het goede, de kern. Dan manifesteert hij/zij/het zich op zo oneindig veel verschillende manieren. In de ander, in jezelf, in de natuur, in de kunst. Dat hele landschap van God. Wij gaan door de wereld onze weg. Onze volstrekt unieke, eigen weg. Wij bouwen ons een onderkomen op een plek waar we voedsel vinden. Voedsel voor de geest, voedsel voor de ziel. En als het voedsel schaars wordt, trek je verder. Mooi is dat, je ziet eigenlijk de geschiedenis terug gaan. Waren wij eerst jagers en verzamelaar, nomaden die rondtrokken naar de plaatsen waar voedsel te vinden was, zoals dieren nog doen. Die soms 1000den km overbruggen om op de goede plek te nestelen of te eten. Zo’n 10.000 jaar geleden werden we landbouwers, we bleven op één plek en probeerden wat we nodig hadden te verbouwen. Nu zie je de omkering weer gebeuren. Als je voortkomt uit een protestants nest, hoef je niet de rest van je leven je te beperken tot die godsdienst. Je mag erop uit trekken en gaan verzamelen wat je nodig hebt. En dan is het mooi als je geen huis hebt dat is uitgehouwen in graniet. Het is stevig, het is veilig, maar niet te tillen en zeker niet te verplaatsen. Als je dan weg wil, moet je alles achterlaten en met lege handen vertrekken. Maar als je een tentje hebt, een caravan, een eenvoudig huisje, kan je altijd, als je dat wil, verder gaan. Je maakt veel meer deel uit van het landschap, je merkt wanneer het licht wordt en donker, wanneer de bladeren beginnen te kleuren en wanner de lente komt. En als je verder trekt weerhoudt niets je ervan om iets mee te nemen van die plek. Iets dat je dierbaar is geworden en wat je graag met je mee draagt. 15

Op een kloostermuur en Toledo, staat de volgende, 13e eeuwse inscriptie: Wandelaar * Wandelaar, je voetstappen zijn de weg en niet meer dan dat. Wandelaar, er is geen weg, de weg ontstaat al gaande. Al gaande ontstaat de weg en als je achterom kijkt zie je het pad, dat je nooit meer kunt gaan. Wandelaar, er is geen weg, enkel kielzog in zee. Het pad ontstaat achter je. Een weg tussen verschillende pleisterplaatsen, de verschillende woningen waar je (even) thuis was. En hoe belangrijk en mooi is het om je van al die plaatsen de goede dingen te herinneren. Natuurlijk, je bent er weg gegaan, kennelijk wat het op een zeker moment voorbij. Voelde je je er niet meer thuis. Maar je kunt op dit moment nergens anders zijn dan hier. En je bent hier gekomen door de weg die je hebt afgelegd. Om te mogen zijn wie je bent, moet je de weg accepteren hoe je hier gekomen bent. Toen we het hier over hadden, wees Alexander mij op een artikeltje in het nieuw, over een overlever van de operatie Market Garden. Tony Hibbert was majoor in het Britse leger. Toen 139 militairen werden geïsoleerd door de Duitsers, in de buurt van Arnhem, wist hij, met hulp van een Nederlandse man, te ontsnappen. Zijn vlucht werd onmiddellijk beantwoord met het doodschieten van zes andere gevangenen. "Hij voelt zich nog steeds schuldig over hun dood. Daar heeft hij het zijn hele leven heel erg moeilijk mee gehad", zegt zijn dochter. Een wel heel heftig voorbeeld en wellicht niet zo zeer over je innerlijk huis. Maar zelfs een dergelijk extreme gebeurtenis moet je, eenmaal gebeurt, accepteren als onderdeel van jouw pad. ….en als je achterom kijkt, zie je het pad, dat je nooit meer kunt gaan. 16

En als je je ergens niet meer (bij) thuisvoelt, mag je zonder schuldgevoel je weg vervolgen. Diep in ons roert zich iets, een vermoeden, om aan het licht gebracht te worden. Aan jou de taak om je weg te vinden daarin. De vroege christenen, toen het woord christenen nog niet bestond, werden ‘mensen van de weg’ genoemd. En zolang je het niet De Weg noemt, met twee hoofdletters en een vastgesteld parcours is het een prachtige naam. Mensen van de weg. Voor een zoeker als de mens, heet een liedbundel. Het gaat hier niet zozeer om godsdienst, maar om religie. Religie, re-ligare, de letterlijke betekenis is ‘je opnieuw verbinden’. Met je bron, met wat er was voor jij er was, je oorsprong en bestemming, je ‘thuis’. Religie staat voor dat diepe verlangen ‘thuis’ te komen, een vreemd soort heimwee maakt je onrustig. Het verlangen om ‘thuis’ te zijn laat zich, als het er eenmaal is, niet meer onderdrukken. Godsdienst heeft ons ‘thuis’ ver weg geprojecteerd, ontoegankelijk gemaakt. Het onnoembare raakte versluierd door het noembare. Het existentiele verlangen van de mens naar het onbegrensde ZIJN werd ingedamd en beperkt door het begrensde denken en het bedachte beeld. In plaats van overgave kwam de leer.. Zoals gezegd, niet zozeer godsdienst, maar religie, verbinding. Voortdurend in contact met je wezenskern. Niet Het Geloof of De Traditie als uitgangspunt, maar je eigen diepste zelf. Waar jij en het eeuwige één zijn, daar ben je thuis.

* Caminante, son tus huellas el camino y nada más; Caminante, no hay camino, se hace camino al andar. Al andar se hace el camino, y al volver la vista atrás se ve la senda que nunca se ha de volver a pisar. Caminante no hay camino sino estelas en la mar.

17

Verslag van de muziekochtend van 5 oktober. Een goede voorbereiding is het halve werk. Je denkt na over het thema en daarna over de te verzamelen muziek. Je vraagt je ook af wat voor toehoorders er zullen zijn. Ook het verzorgen van een stukje in de krant moet ik niet vergeten. Het wordt een breed muziekspectrum. Omdat het de eerste keer is dat we een muziekochtend organiseren lijkt een muzikale reis door de tijd een mooi begin. In de aankondiging noem ik Hildegard von Bingen en Mozart. Op de ochtend zelf zijn twee mensen van buiten onze gemeenschap. Ze hebben de aankondiging in de krant gelezen. Ze verwachten echter live muziek, oeps. Er zijn ook een paar leden, al overtreffen de afzeggingen het aantal aanwezigen. We beginnen met het luisteren naar ‘O Ierusalem’ dat is geschreven in de Middeleeuwen, in de 12e eeuw, gevolgd door ‘Dal Mio Permesso’, dat vijfhonderd jaar later is ontsproten aan het brein van Claudio Monteverdi, een bekend lied uit zijn opera ‘L’Orfeo’ . Dat bracht ons bij de nacht (La Notte) van Antonio Vivaldi, de rode priester uit Venetië, een van de bekende namen uit de Barok. Via het vioolconcert van Bach, dat dateert uit de jaren 1717–1723, komen we uit bij Edvard Grieg die geldt als een van de belangrijkste componisten uit Noorwegen. Hij is een vertegenwoordiger van de Romantiek. De muziekkeus wordt op prijs gesteld en aan het eind blijkt dat het tweede vioolconcert van Johan Sebastiaan Bach als het mooiste stuk van de ochtend beschouwd wordt. 18

Vrijzinnigen bewegen zich weg van kerk Trouw 26/9/2014 De Vrijzinnige Geloofsgemeenschap NPB verandert haar naam in Vrijzinnigen Nederland. Algemeen secretaris Wies Houweling licht dat besluit toe. Waarom was een nieuwe naam nodig? "De helft van de leden wilde het woord geloof uit de naam. Voor veel mensen is dat woord verbonden met het kennen van een persoonlijke God en bij ons is dat breder geworden. We zijn in 1870 opgericht als Nederlandsche Protestanten Bond, als reactie op de verrechtsing binnen de Hervormde Kerk. Vooral de afkorting 'NPB', die staat voor Nederlandse Protestanten Bond, is een vlag die de lading al lang niet meer dekt. Vroeger kwamen veel leden van protestantse huize, nu is zeker een derde zinzoekers zonder die achtergrond. " Zijn uw leden blij met de nieuwe naam? "Ja, er is democratisch voor gestemd. Elke lokale afdeling kan onder de naam 'Vrijzinnigen Nederland' zijn eigen ondertitel schrijven, iets met geloven' of juist niet, bijvoorbeeld ‘Woudkapel Bilthoven'. Die vrijheid om een eigen invulling te geven is handig omdat ook de invulling van vrijzinnigheid per regio verschilt. Uit de nieuwe naam blijkt duidelijker dat de landelijke vereniging een paraplu is. Het doel daarvan is onder meer het leggen van contacten met andere vrijzinnige organisaties, zoals de Universiteit van Humanistiek In Utrecht. " Uw hebt ook een nieuw logo. Het is een silhouet van iets, In regenboogkleuren . Wat is het? "Een kelk met een vlam. Wereldwijd gebruiken vrijzinnigen dit beeld. De vlam verwijst naar de kaars die bij sommige van onze bijeenkomsten wordt aangestoken. Het is geen christelijke Paaskaars, maar een symbool van het levenslicht van mensen. De kleuren van de regenboog staan voor onze wens om veelkleurig te zijn. " Hoe gaat het met de vrijzinnigen? Met hoeveel zijn jullie? "We bestaan uit 3800 leden in 47 lokale afdelingen en we hebben een landelijk bureau. Onze leden zijn veelal zeventigers. We maken ons zorgen om afdelingen die een sluimerend bestaan leiden. Die willen we helpen. Voor afdelingen die willen samenwerken met hun plaatselijke bibliotheek of muziekschool hebben we al een fonds. " Samenwerken met de bibliotheek? Wat houdt dat in? "Wij bewegen ons op het kruisvlak van kunst, wetenschap, religie en filosofie. Met de bibliotheek zouden we bijvoorbeeld samen een lezing kunnen organiseren. Wij brengen dan een spirituele of religieuze component in. Iedereen die in religie of spiritualiteit is geïnteresseerd kan bij een vrijzinnige geloofsgemeenschap terecht - wij zijn net zo laagdrempelig als de bibliotheek." Karin Timmerman 19

NAJAARS-AUTOTOCHT dinsdag 30 september 2014 De monstertruck-ramp in Haaksbergen ijlde nog wel een beetje na, toen we ons op de parkeerplaats aan de Geesinkweg in Enschede verzamelden, d w z 16 vrijzinnige personen in 6 personenauto's. Gezien het vertrekpunt ging het in de zuidelijke richting Buurse, oostkant van Haaksbergen, Brammelo en na via diverse mooie landwegen kwamen we na circa een uur uit bij ons koffie-adres: Hotel 't Holt aan de Hengevelderweg in Diepenheim. De koffie en de bijbehorende lekkernij lieten we ons best smaken ! Wij ouderen van de laatste generatie is enige zelfreflectie ook vanuit onze vrijzinnige opvattingen niet vreemd. Wat zou de gemiddelde leeftijd zijn van onze autotochten-groep ? Na zorgvuldige telling blijken we samen 1355 jaar te zijn ! Dit respectabele cijfer gedeeld door 16, geeft als gemiddelde leeftijd 84,7 jaar. Als de leeftijd van onze penningmeester en bestuurslid buiten beschouwing wordt gelaten, komen we op een doorsnee-leeftijd van 80.3 jaar. Dat is nogal een verschil ! 'k Bedoel maar ! Na deze met o.a. rekenen gevulde pauze, ging de groep moedig de toekomst in, die ons bracht in de buurten van Stokkum, bijna richting Hengelo om na wat herfstige en natuurschoonrijke wegen en straten weer aan te landen bij De Zevenster in de buurt van Beckum. Dit wordt bijna een vast eindpunt, centraal gelegen t o v Enschede en Hengelo en met gunstige prijzen voor lekkere pannenkoeken en ander aantrekkelijk voedsel. Een woord van hartelijke dank richting Arie en Hennie van Hemert is meer dan op zijn plaats ! Tussen twee haakjes: dit bijna beroemde paar hoopt binnenkort zijn 60jarige huwelijk te herdenken. Dit jaargetijde nodigt ook dikwijls uit tot wat overpeinzingen, b.v. over de gemiddelde leeftijd van onze groep en de a.s. algemene ledenvergadering, waar nogal indringende besluiten genomen gaan worden. Er blijkt heel wat te gaan veranderen en of we dat met onze vrij hoge gemiddelde leeftijd goed zullen oppakken ? Tussen alle soms sombere beslommernissen mogen we wellicht opgewekt uitzien naar de komende voorjaarstocht. Al moeten we hiervoor wel eerst de winter door. Doen we ! Henk Bollen 20

Niet eenzaam Alleen zijn betekent niet eenzaam Alleen zijn geldt niet als straf Alleen zijn met mooie gedachten Gedachten neemt niemand je af; Alleen zijn met dierbare doden Alleen, met herinnering Aan tijden die lang reeds voorbij zijn, Aan alles wat kwam en wat ging Alleen, ongestoord in je kamer De dingen vertrouwd om je heen Een rustig en zuiver geweten, Dan ben je gelukkig, alleen; Wie zó het alleen zijn kan dragen, Wie zich zó verzoent met het lot, Die spreekt niet van eenzame dagen, Die leeft in vertrouwen op God. (dichter onbekend)

21

Uit de dienst van 19 oktober 2014 waarin Ali ManenschijnPonsteen voorging. Naar een verhaal van Dorothy Gilman Eeuwen geleden, toen God klaar was met het maken van de wereld, wilde hij voor de mens een stuk van zijn eigen goddelijkheid achterlaten, een vonk van zijn wezen, een belofte aan de mens wat hij kon worden als hij zich inspande. Hij zocht naar een plaats om deze goddelijke vonk te verbergen, want, legde hij uit, wat de mens al te gemakkelijk kan vinden, zou hij niet naar waarde schatten. 'Dan moet U de goddelijke vonk op de hoogste bergtop ter wereld verbergen', zei een van zijn raadgevers. God schudde het hoofd. 'Want de mens is een avontuurlijk schepsel en hij zal vlug genoeg leren de hoogste bergtop te beklimmen.' 'Verberg het dan, o Eeuwige, in de diepten der aarde.' 'Ik denk het niet', zei God, 'want op een dag zal de mens ontdekken dat hij kan graven naar de diepste plaatsen der aarde.' 'Midden in de oceaan dan, Meester?' God schudde het hoofd. 'Ik heb de mens verstand gegeven, weet je, en op zekere dag zal hij schepen bouwen om de machtigste oceanen over te steken.' 'Waar dan, Meester?' riepen de raadgevers. God glimlachte. 'Ik zal het op een moeilijk toegankelijke plaats verbergen, de enige plaats waar de mens er niet gauw naar zal zoeken. Ik zal het diep in de mens zelf verbergen.'

Vanuit het hart Lida de Zeeuw 22

Invloed De vinger die je uitsteekt, de dingen die je zegt gedachten die je koestert, de zaak waarvoor je vecht. De bloemen die je uitdeelt, de blik op je gezicht bepaalt wat je teweeg brengt: het duister of het licht. Het mailtje op je website, de koffie die je drinkt, het ene glaasje minder, het liedje dat je zingt. De giro die je uitschrijft, 't persoonlijke gedicht, bepaalt waar je naartoe gaat, het duister of het licht. De knipoog naar de kleuter, het kopje thee op bed, het pakje dat je opstuurt, de mens waar jij op let. De boel de boel te laten en uitgaan met je nicht, bepaalt wat er gaat winnen, het duister of het licht. Het nodigen aan tafel, het lachen om een trend, het voeren van de eendjes, het zijn zoals je bent. Het nee tegen het onrecht, een daad zonder gewicht, bepaalt de loop der dingen, het duister of het licht. De toegewijde aandacht, vertrouwen dat je geeft de eenvoud van je handelen, het voelen dat je leeft, het trilt in heel de kosmos, jouw daad als tegenwicht, geeft net die andere wending, het duister of het licht. En de wereld ademt op als je laat wat overbodig is, en de wereld ademt op als je doet wat nodig is. onbekende dichter

Ali Manenschijn-Ponsteen 23

Vlammend Pararadijs ,Lezing door Wim Jansen. Zondagmiddag 26 oktober jl. hield Wim Jansen, predikant voor de vrijzinnige vleugel van de Protestantse Kerk Nederland, in het Kulturhus een lezing over zijn laatste boek: “Vlammend Paradijs”. Het was een ontspannen en mooie ontmoeting met Wim en zijn vrouw Elianne. Naast leden van onze Vrijzinnige Geloofsgemeenschap waren er ook een achttal gasten die hem kenden uit de periode dat hij als predikant werkzaam was in Enschede Zuid. Zijn boek het Vlammend Paradijs laat zich lezen als een roman, een verhaal over de zoekende, verlegen maar ook rebellerende jongeman die zich zoals hij het zelf verwoordde: op zoek naar de liefde, uiteindelijk door de liefde gevonden werd. Bij het lezen van zijn boek komt de vraag bij sommige mensen naar boven: Wat wil hij hier mee? Dat is nou juist wat hij niet in het boek uiteen wou zetten, maar tijdens deze lezing wél met ons wou delen. Hij probeerde duidelijk te maken dat theologie nooit losstaat van het leven zelf. Het boek is een uitnodiging om de liefde tot focus in je leven te maken. Enkele one-liners: Focus op de liefde. Elke levensovertuiging hangt samen met iemands persoonlijke levensverhaal. Ieder mens hunkert naar (ware) liefde. De Liefde heeft de mens gevonden. “Ik zocht U buiten. U was binnen” (citaat Augustinus) Het was een boeiende maar zeker geen eenvoudige lezing. Meer informatie op zijn website: www.wimjansen.nu 24

Sprookje Een arme Chinees riep de jaloezie op van de rijkste mensen van het land, want hij bezat een buitengewoon wit paard. Iedere keer als men hem voor het dier een fortuin aanbood, antwoordde de oude man: "Dit paard is meer dan een dier voor mij, hij is een vriend en ik kan hem niet verkopen?"

Op een dag verdween het paard. De buren die voor de lege stal bijeengekomen waren, gaven hun mening: "Arme idioot, dit was te verwachten dat dit dier gestolen zou worden. Waarom heeft hij het niet verkocht? Wat een ongeluk!” De boer bleek wat bedachtzamer te zijn: "We moeten niet overdrijven, zei hij. We kunnen stellen dat het paard niet meer in de stal staat. Dat is een feit. De rest is een oordeel van uw kant. Hoe weet u of het een ongeluk of een geluk is? We kennen slechts een deel van deze geschiedenis. Wie weet wat er nog zal gebeuren?” De mensen maakten de oude man belachelijk. Al heel lang vonden ze hem maar een onnozele idioot. Twee weken later kwam het witte paard terug. Het dier was niet gestolen, hij had zelf de benen genomen en was naar de groene weide gegaan. En na zijn escapade kwam hij terug met een twaalftal wilde paarden. Opnieuw kwamen de dorpelingen samen: "Je had gelijk. Het was geen ongeluk, maar een zegen.” -"Zover wil ik niet gaan," zei de boer. "Laten we ons beperken tot de constatering dat het paard is teruggekomen. Hoe weten we of het een geluk is of een ongeluk. Het is slechts een deel van een hele 25

geschiedenis. Kunnen we door een zin te lezen de inhoud van een boek kennen?” De dorpelingen gingen uiteen, ervan overtuigd dat de oude man raaskalde. Twaalf mooie paarden krijgen was ontegenzeglijk een gift uit de hemel. Wie kon dat nou ontkennen? De zoon van de boer nam de taak op zich de wilde paarden te dresseren. Een van hen wierp hem op de grond en vertrapte hem. De dorpelingen kwamen weer bijeen en gaven hun mening: "Arme vriend! Je had gelijk, deze wilde paarden hebben je geen geluk gebracht. Je enige zoon is verlamd. Wie zal je bijstaan in je oude dagen? Je bent echt te beklagen!" -"Niet zo snel," antwoordde de boer. "Mijn zoon kan zijn benen niet meer gebruiken. Dat is alles. Wie weet wat het ons zal brengen. Het leven laat zich beetje bij beetje zien, niemand kan de toekomst voorspellen." Enige tijd later brak de oorlog uit en alle jonge mensen van het dorp moesten het leger in, behalve de invaliden. "Oude man", klaagden de dorpelingen, "je had gelijk. Jouw zoon kan niet meer lopen, maar hij blijft bij je terwijl onze kinderen de dood tegemoet lopen.” Vrij verteld naar een sprookje van Lao Tse. Het bloemenfonds en de aandachtsgroep. De bloemen van de dienst van 21 september zijn naar mw. ten Thije gegaan, de bloemen van de dienst van 19 oktober naar mw. Ellie Moonen, zij is nog herstellende van een ongeluk. Beide dames waren erg blij met de bloemen en bedankten hier hartelijk voor. De bloemen van de dienst van 23 November gingen naar de familie van Hemert in verband met hun 60 jarig huwelijksfeest. De aandachtsgroep is uitgebreidt met de dames Tineke Eijgelaar en Wies Salomons, zo kan het bezoekwerk wat uitgebreidt worden. Hebt u, of kent u iemand, die behoefte heeft aan bezoek van iemand van de aandachtsgroep, of wilt u ook meehelpen met het bezoekwerk, dan kunt u contact opnemen met mw. Anneke Scholten, telefoonnummer: 053 428 22 81 of mailen naar: [email protected] 26

Paden naar het Paradijs Een Roman van Atte Jongstra in twaalf zalen. Te bezichtigen tijdens het symposium op 10 januari. (zie de agenda) Zolang de mens bestaat fantaseert hij al over het Paradijs. Of het Walhalla, de Hemel, het Elysium of hoe je het maar noemen wilt. Het Paradijs is de ideale eeuwige wereld. Maar hoe ziet het er daar eigenlijk uit? En hoe kom je er terecht? Welke paden moet je volgen? RMT vroeg schrijver Atte Jongstra zich een voorstelling te maken van het Paradijs door middel van een hemelsbrede keuze uit de museumcollectie, aangevuld met recent werk van hedendaagse kunstenaars. Totale menselijke verbeelding Het Paradijs is bij uitstek een product van de verbeelding. De tentoonstelling begint met een overzicht van de voorstellingen die men zich door de eeuwen heen heeft gemaakt van het heerlijke bestaan van de mens aan gene zijde. Maar Paden naar het Paradijs gaat niet alleen over het einddoel. Zij gaat vooral ook over de reis, de paden die men bewandelt om er te komen. Aan de hand van prikkelende thema's en combinaties van kunstwerken worden de wegen getoond die de bezoeker zou kunnen volgen om tot een eigen voorstelling van het paradijs te komen. Paden naar het Paradijs is een tentoonstelling over de totale menselijke verbeelding.

27

Als God staat voor liefde Als God staat voor liefde dan draag ik god in mij als God staat voor het leven dan draag ik God in mij Uit leven en liefde komt groei voort en inzicht Dat leidt naar licht en licht leidt naar God En ik draag God in mij Martin Karlas Beëindiging lidmaatschap Op deze manier willen wij U mededelen dat wij ons lidmaatschap van de vereniging opgezegd hebben. Het is ons gebleken dat er toch dingen zijn die wij missen bij de NPB. Waarschijnlijk denken wij niet “vrijzinnig” genoeg, Wat dat dan ook mag zijn… Onze gereformeerde achtergrond zal daar ook wel een rol bij spelen. Bovendien gaat de afstand naar Twekkelo op de duur vanwege onze leeftijd ook een rol spelen. Wij danken iedereen voor de hartelijkheid van de leden, en voorganger, want daaraan heeft het zeker niet gelegen. Wij wensen U verder alle goeds en misschien zien we elkaar nog wel eens. Hartelijk gegroet,

Herman en Lidy Amelink. 28

Het sneeuwvlokje. Het was een dag voor Kerstmis en verschrikkelijk koud. Het vroor dat het kraakte. Er lag een dikke laag ijs in de sloten en er waaide een gure wind. Toch waren er veel mensen buiten. Dik ingepakt in hun jassen, mutsen en sjaals liepen ze door de straten naar de helder verlichte winkels om boodschappen te doen, kerstkransen kopen, kippen, kalkoenen, wijn en vooral veel cadeautjes voor onder de kerstboom. In de winkels was het lekker warm, het krioelde van de mensen. Ze waren zo druk bezig met zoeken naar allerlei dingen dat ze niet merkten dat het buiten steeds donkerder werd en de hemel inktzwart kleurde. Een eerste sneeuwvlok dwarrelde omlaag. Toen nog één en nog één, het werden er een heleboel. Daar was ook een klein sneeuwvlokje bij dat van heel hoog uit de hemel op weg was naar de aarde. Vrolijk dwarrelde het met de andere sneeuwvlokken mee naar beneden. Onder hen lag de aarde die langzaam dichterbij kwam. Het sneeuwvlokje zag hoge kerktorens, grotegebouwen, huizen, winkels en straten. Het hoorde het lawaai van toeterende auto's en mensen die luid tegen elkaar spraken. “Is het daar waar wij naar toe gaan?”, vroeg het vlokje verschrikt aan de andere sneeuwvlokken. “Ja, dat is ons einddoel, daar vlijen we ons neer”, antwoorden de sneeuwvlokken. “We weten nu nog niet precies wààr we terecht komen. Misschien op de kerktoren, huizen, straten of het weiland, maar dat hindert ons niet. We hoeven alleen maar neer te dalen, dat is onze missie”. Het kleine sneeuwvlokje raakte helemaal in paniek. Het vertraagde zijn snelheid en probeerde krampachtig op dezelfde hoogte te blijven zweven door nu eens naar rechts en dan weer 29

naar links te zwenken. Met afgrijzen keek het naar die zwarte lawaaierige aarde: “Daar wil ik niet heen”, kermde het, “het lijkt een verschrikkelijk oord. Het is er donker, druk en vol en dan die auto's. Ik wil weer terug naar de hemel waar ik vandaan kom, daar is het stil en vredig”. Wanhopig probeerde het sneeuwvlokje zich weer een weg omhoog te banen, botste en buitelde tegen andere sneeuwvlokken aan die zich verbaasd afvroegen waarom het vlokje zich zo tegendraads gedroeg. “Je moet naar beneden hoor”, zei een vlok. “je gaat de verkeerde kant uit”, zei een andere. “Ik wil weer terug naar mijn blauwe hemel.... ik ben bang om naar de aarde te gaan”..... snikte het kleine vlokje, terwijl het zich verder omhoog probeerde te worstelen. De neerdalende vlokken keken meewarig naar het huilende vlokje en vertelden aldoor dat zoiets onmogelijk was. “Een sneeuwvlok wordt geboren om af te dalen naar de aarde”, sprak opeens een rustige stem naast het snikkende vlokje. Wanhopig klampte het vlokje zich aan hem vast. “Ik ben bang.... ik wil weer omhoog naar de hemel... ik... ik wil niet verstikt of vertrapt worden...”. “Rustig maar, dat gebeurt ook niet”, sprak de dikke sneeuwvlok. “Ik blijf vlakbij je en houd je stevig vast. Onderweg zal ik je alles uitleggen over wat er gaat gebeuren en wat onze missie is”.

30

Het vlokje droogde zijn traantjes waardoor het uitgroeide tot een stevigere vlok. “Zo zie je er al een stuk beter uit”, zei de dikke vlok. “Kom nu maar mee dan gaan we samen rustig beginnen aan de afdaling”. “Luister”, begon de sneeuwvlok, terwijl ze langzaam naar de aarde zweefden. “De bedoeling is dat wij sneeuwvlokken een wit kleed over de aarde leggen. Alle gebouwen, huizen en straten zullen door ons worden bedekt waardoor alle geluiden die je nu hoort zachter zullen klinken. Zie je al die mensen hollen en draven met hun pakjes, eten, drinken of weet ik wat?” Het kleine vlokje knikte. “Het is nu bijna donker buiten”, vervolgde de sneeuwvlok. “De mensen willen graag op tijd thuis zijn, maar wat zij nog niet weten is dat wij vannacht met elkaar zo'n dikke laag sneeuw zullen vormen dat de mensen voorlopig hun huizen niet meer uit kunnen. En dan breekt eindelijk het moment aan dat de mensen tijd zullen nemen om zich te bezinnen, zich zullen realiseren wat het Kerstfeest eigenlijk betekent n.l. dat er tweeduizend jaar geleden een Kindje werd geboren in een stal om Vrede, Liefde en Verdraagzaamheid te prediken”. Floor de Vries

31

Maken en Groeien Het Licht geeft alles in het duister een naam. Het duister vraagt: "Licht, wat is úw naam?” "Mijn naam”, zegt het Licht, “is de weg, die het leven een ziel en een hart èn vleugels kan geven." "Mijn naam", zegt het duister, "wacht nog op het Licht dat eens zal weerspieg’len God’s aangezicht.” Het Licht geeft alles in het duister een Naam Toja van Dongen-Meijer

32

UIT-TIPS IJsbeelden Festival Zwolle. Van 6 t/m 25 januari is in een historische loods van de N.S, op het station van Zwolle, een sprookjesachtige wereld van ijs en sneeuw te zien, met als thema voertuigen, vliegtuigen en vaartuigen. ●

● Kerstmarkt te Delden.

In de oude kern van Delden is op zaterdag 13 December 15.00 tot 21.00 een kerstmarkt . Bovendien zal er een levende kerststal aanwezig zijn en u kunt genieten van muziek en dans-optredens. Voor de jeugd is er een gratis (verlichte) ijbaan. Tevens zijn de winkels tot 21.00 uur geopend. ● Zomiac (zondagmiddagactiviteiten) te Lonneker.

Op zondagmiddag 26 januari zal in de kapel in Lonneker (Dorpsstraat 44), Marlies van Oort een soloconcert ten gehore brengen op haar harp. De aanvangstijd van dit (klein uur durende) concert is 16.30 uur. Vrije gift. ● Documentaire over het nieuwe Rijksmuseum

Amsterdam in Concordia te Enschede. Vanaf 11 december zal er in de blauwe zaal van Concordia, een indrukwekkende documentaire door Oeke Hoogendijk te zien zijn, over de moeizame restauratie van het Rijksmuseum. Entree 8 euro. ● Kerstwandeling omgeving Ootmarsum.

Op Tweede Kerstdag zal er bij de VVV te Ootmarsum een wandeling starten van ca. 10 kilometer. De route leidt u door de omgeving van Ootmarsum, onderweg kunt u genieten van de klanken van de midwinterhoorn. ● Rijksmuseum Twente.

In het Rijksmuseum Twente kunt u op zondagmiddag (gratis) deelnemen aan een rondleiding (excl.entree Rijksmuseum). Om 14.00 uur neemt de rondleider u mee door Alexander Roslin, Potrettistvan de Aristocratie en om 15.00 uur kunt u met een gids de tentoonstelling Jan van Eyck, Rogier van der Weyden en de ontdekking van de wereld bekijken. 33

Namen en Adressen Voorganger: Nicoline Swen Hugo de Grootlaan 18 7241 HM Lochem 0622497969 e-mail [email protected]

Bestuur: Voorzitter: Henk Eijgelaar Vorspoellanden 24 7542 MG Enschede tel. 053-4764975 e-mail [email protected]

Penningmeester: Herma Bosch-Huve Weerninklanden 32 7542 SC Enschede tel. 053-4765862 e-mail [email protected]

Secretaris: vacant e-mail

Ledenadministratie: Greet Dijstelberge-Horlings Gaffelhoek 63 [email protected] 7546 MT Enschede tel. 053-4776210 Leden: e-mail [email protected] Janroel Salomons Parijsstraat 79 7559 KP Hengelo (Ov) tel. 0629279018 e-mail [email protected]

Wies Salomons-Hogeveen Parijsstraat 79 7559 KP Hengelo (Ov) tel. 0655873223 e-mail [email protected]

Website: http://www.npboosttwente.nl/ Johanneskerk en Kulturhus Twekkelerweg 110 Enschede voor routeplanner gebruik: Hellerweg 30, Enschede 34

Ere-voorzitter: W. Bongers, * Hattem 27.07.1913 † Enschede 25.02.2004 Ere-lid: B. Pasman, * Neede 15.12.1925 † Hengelo 19.03.2011 Vervoersdienst Wilt u gehaald en gebracht worden of hierbij helpen, neem dan contact op met Janroel Salomons, tel 06-29279018 of e-mail [email protected] Ondersteuning bij het bezoekwerk: Anneke Scholten-Bottema, Saffierstraat 9, 7548 CC Boekelo, tel. 053-4282281, [email protected] Contributie per 1 september 2014: Leden: Enkel: Euro 165,-

Echtpaar: Euro 275,-

Begunstigers: Enkel: Euro 150,-

Echtpaar: 250,-

Bent u geen lid of begunstiger, maar wel geïnteresseerd in ons informatiebulletin “De Nienduur” (4x perjaar), neemt u dan contact op met penningmeester Herma Bosch tel. 053-4765862. Bijdrage per jaar: € 10,00. Betaling en vrijwillige bijdrage t.n.v.: Vrijzinnige Geloofsgemeenschap NPB- afdeling Oost-Twente Rekeningnummer: NL68 INGB 0000 861126 Het verenigingsjaar loopt van 1 september t/m 31 augustus. Opzeggen minimaal 1 maand voor de aanvang van het verenigingsjaar. De bedragen werden vastgesteld tijdens de Algemene Ledenvergadering van 9 november 2013. Tarief voor leden en begunstigers voor uitvaarten, huwelijken en doopdiensten €240,- exclusief reiskosten. Gebruik kerkgebouw, vergoeding organist, kosten consumpties en bijkomende kosten zoals bijbel, kaarsen, bloemen volgens het dan geldende tarief. In situaties waarin een collega-voorganger moet vervangen is het tarief €370,- exclusief reiskosten. 35

Vrijzinnigen Oost-Twente secretariaat: p/a Parijsstraat 79 7559 KP Hengelo tel. 0629279018 / 0655873223