brief
Nieuws
Christenen voor de Waarheid Christians for Truth www.cftnederland.nl
In dit nummer: Doe iets!
1
Maya kalender
2
Beetje down
4
Ongepland
5
Column Onderweg
6
Jaargang 17, nummer 4, november 2012
Doe iets! Het is niet vergeefs Succesvolle actie rond aanstootgevende reclame in Wijk bij Duurstede Een CFT-lid in Wijk bij Duurstede zag in haar woonplaats op 15 oktober een aanstootgevende poster hangen voor seksartikelen, in een bushokje. Zij schreef: “Vanmorgen ging ik naar mijn werk en geloofde bij de bushalte mijn ogen niet. Ik heb inmiddels gezien dat hij op meer plaatsen in de bushokken te Wijk bij Duurstede hangt maar elders niet. (...) Er wordt zo jongelui, en niet te vergeten kinderen, nog geleerd ook hoe ze bij die rotzooi moeten komen! Waar onze kinderen en andere geestelijk zwakkeren binnenshuis niet meer beschermd kunnen worden gooien we onze troep maar zo op straat!! Vandaar dat ik mij ook niet geschaamd heb er net een foto van te gaan maken.”
1
Het CFT-lid wilde niet langer werkloos toezien en besloot in actie te komen. Een email naar het gemeenteraadslid van de christelijke plaatselijke partij had direct resultaat en werd opgepakt, ook omdat het raadslid het CFT-lid al eerder had leren kennen als een betrokken burger. In de gemeenteraad stelde hij vragen en in de plaatselijke krant verscheen bijgaand bericht. Deze nieuwsbrief is een uitgave van: CFT Nederland Hippolytuslaan 2 9991 AK Middelstum Tel. 0595-557930 Fax 0595-557925 secretariaat@ cftnederland.nl Giftenrekening Rabobank: 3554.44.232
Het college van burgemeester en wethouders antwoordde snel. Er werd erkend dat de poster voor sommige mensen aanstootgevend kan zijn. Er bleek in de overeenkomst tussen gemeente en de exploitant van de bushokjes al een voorwaarde te zijn opgenomen dat bij klachten van de gemeente aanstootgevende posters binnen vier dagen verwijderd moeten worden.
Lees verder op pagina 2
Berichtgeving lokale krant
Lees verder op pagina 2
Mars voor het Leven - 8 dec. 13:00 op Plein in Den Haag Zie pagina 6
Doe iets! (vervolg) De uitkomst van deze klacht bleek echter nog mooier dan het CFT-lid had kunnen bidden of beseffen. Zonder dat erom gevraagd werd, liet de gemeente weten dat als gevolg van deze klacht de overeenkomst is aangepast zodat reclame voor seksartikelen vanaf nu verboden is. (zie ook: http://tinyurl.com/reclameprotest) Het raadslid schreef: “Mede dankzij jou alertheid hebben we een goede stap kunnen zetten en hebben we laten horen dat niet alles ‘normaal’ is. Dank!” Wat blijkt? • Pas op dat je niet gewend raakt aan goddeloosheid en onreinheid, hoeveel er ook aan je ogen voorbij komt, buitenshuis en via de media. • Actie en verandering komt alleen voort als we ten diepste overtuigd zijn: dit moet en kan anders. • Voor bushokjes en dit soort reclames ligt de sleutel niet bij de reclame code commissie, maar bij de plaatselijke overheid. • Plaatselijke contacten met positieve politici in de gemeenteraad zijn van wezenlijk belang. • Als we in actie komen voor Gods zaak, verwacht dan ook grote dingen van God Concreet, doe ook iets:
2
U kunt nu al iets doen! Vraag aan uw gemeente wat de regelgeving is. Mail of schrijf naar uw gemeente of u kunt vernemen welke voorwaarden er zijn opgenomen in het contract over aanstootgevende reclames en klachten. Stel het secretariaat alstublieft op de hoogte van uw acties.
Christenen en Maya-voorspelling: kans voor het Evangelie Op 21 december dit jaar is het zover: volgens de Maya-kalender komt de wereld tot een einde. Wat is het juiste antwoord op dergelijke onheilsprofetieën en hoe kunnen christenen hierop inspelen met het Evangelie? Voorspellingen dat het eind van de wereld op die en die datum zal plaatsvinden, zijn niets nieuws. Om de paar jaar duikt een nieuwe profeet op die soms tot op de minuut weet wanneer het afgelopen zal zijn. In de jaren zeventig waren het de Jehova-getuigen die publiciteit zochten met hun voorspellingen en in recente jaren wist de Amerikaanse predikant Harold Camping tienduizenden te overtuigen van de waarheid van zijn voorspelling. Maar de wereld bestaat nog steeds. De komende weken zal alle aandacht uitgaan naar de Mayavoorspelling, waarbij de wereld op 21 of 23 december van dit jaar zal ophouden te bestaan. De film 2012 heeft de speculaties bij het grote publiek bekendgemaakt. Voldoende reden om eens nader te kijken wat wij als christenen aan moeten met zulke voorspellingen. De Bijbel zegt heel veel over het einde van de wereld. De huidige aarde zal verdwijnen en met vuur verbrand worden. Er zal voor die tijd een periode van oorlog en grote angst en pijn over de aarde komen. Uiteindelijk zal Jezus Christus terugkomen en ieder mens oordelen naar wat hij in het lichaam heeft verricht. Lees verder op pagina 3
Christenen en Maya-voorspelling (vervolg) Over enkele (niet onbelangrijke) details kunnen christenen van mening verschillen, maar het grote beeld is overduidelijk. De verleiding voor een oplettend christen die bekend is met de Bijbelse voorzeggingen over de eindtijd is om de Maya voorspellingen in de Bijbel in te brengen. De woorden van Jezus Christus dat niemand de dag en het uur weet dan de Vader (Matth 24:36), moet voldoende waarschuwing zijn om hier niet in mee te gaan. Aan de andere kant worden we ook opgeroepen om de tekenen van de tijd waar te nemen die wijzen op de terugkeer van onze Heer. De verachting van God en zijn Woord, maar ook de algemene afkeer van gezag en autoriteit (in welke vorm dan ook) is vermoedelijk nooit groter geweest in de geschiedenis dan vandaag de dag. De terugkeer van Jezus Christus is dichterbij dan ooit. Hoe kun je het gesprek aangaan en het evangelie brengen? -De verwachting dat het einde nabij is, biedt een prachtig aanknopingspunt voor een gesprek. Je zou kunnen vragen: als het nu eens waar zou zijn? En als je voor God moet verschijnen, wat dan? -Iemand vraagt: geloof jij als christen ook dat de wereld in december vergaat? Je kunt dan vertellen dat de Bijbel meer dan welk ander boek concrete voorspellingen bevat over het einde, maar dat dat niet per se in december zal zijn. En als het niet in december gebeurt, en niet tijdens jouw leven? Eén ding staat vast: het einde komt. Het staat vast dat de mens een keer zal sterven en dan….? Het feit dat het einde van de wereld (net als het sterven van iemand) samenhangt met het verschijnen van God en het verantwoording afleggen voor je leven, maakt mensen Maya kalender (Foto: Wikipedia) angstig. En dat is een goede grond om iemand de vrije genade van de redding van God uit te leggen en aan te bieden. Wat is er mooier om niet onzeker en onwetend de toekomst in te gaan, maar jezelf toe te vertrouwen aan een liefhebbend God die zichzelf heeft willen laten doden en de straf heeft gedragen? Het contact met iemand over dit onderwerp hoeft niet altijd uitgebreid te zijn. Een simpele vraag kan voldoende zijn. Als iemand het heeft over 21 december, kun je eenvoudigweg een vraag stellen, niets meer: ‘en, ben je er klaar voor….?’
Nieuwsbrief digitaal en in kleur ontvangen? Gewijzigd emailadres? Geef uw (nieuwe) emailadres door via
[email protected] of via www.cftnederland.nl
3
Een beetje down... Wie is dat niet? Een beetje down. Down van alles wat er op een mens afkomt. De crisis in de economie of in de privé sfeer, je gezondheid, moeiten en zorg waar je al jaren mee tobt... Je zou er soms gewoon een beetje down van worden. Toch? Of niet soms? Maar er is goed nieuws! Want down is helemaal niet zo erg als dat we vaak denken. Tenminste als we het woordje down in de juiste context laten staan. In september 2011 stond er in The London Telegraph een verhaal van de kleine Taya Kennedy, een 14 maanden oud meisje met een down syndroom, die als fotomodel voor de camera staat. Taya is een voorbeeld van de vreugde die zulke kinderen en mensen de wereld brengt. Taya is zeer fotogeniek en heeft een warme en aanstekelijke lach. Een modellen bureau koos haar, met nog 50 andere kinderen, uit 2000 gegadigden. Niet omdat ze een downsyndroom heeft, maar omdat ze zo gelukkig en ontspannen is. Dat maakt haar zo fotogeniek. Dat zochten we, aldus een woordvoerder.
4
Ouders met kinderen met het syndroom van Down hebben aangegeven dat ze dit een goede zaak vinden: het gaat erom dat de kinderen erbij horen, in plaats van dat ze als apart zijnde worden behandeld. Een onderzoek in het kinderziekenhuis in Boston Foto: Image select (VS) onder gezinnen waarvan een lid een downsyndroom heeft, heeft uitgewezen dat zij dit als positief ervaren. Onder de 2.044 ouderparen was 79% heel positief over het feit dat hun kind een downsyndroom heeft. Van de broers en zussen ouder dan 12 jaar was 97% trots op hun down broer of zus en 88% was er van overtuigd dat zij zelf betere mensen waren omdat ze zo’n broer of zus hebben. Uiteindelijk werden de personen zelf met een down syndroom ondervraagd. 99% gaf aan erg gelukkig te zijn. 97% vond het oké wie ze waren en 96% was content met hoe ze er uitzagen. Vind deze resultaten maar eens onder de zogenaamde “gezonde” mensen. Die zijn vaak meer “down” dan we durven vermoeden. In juni 2011 heeft een statistisch onderzoek uitgewezen dat meer dan 90% van de kinderen met een downsyndroom zijn geaborteerd naar aanleiding van prenataal onderzoek. Het is bekend dat de ouders vaak onder druk komen te staan bij het nemen van deze beslissing. Met het toepassen van steeds nieuwere methoden van prenataal onderzoek zal deze druk alleen maar toenemen. Ouders wordt voorgehouden dat ze egoïstisch en slecht zijn als ze een kindje met bijvoorbeeld een downsyndroom geboren laten worden, terwijl onderzoek heeft vastgesteld dat het om mensen gaat die voor bijna 100% gelukkig zijn. Deze mensen zijn zeer schaars aan het worden. In de plaatselijke supermarkt werkt elke donderdag Eline. Zij behoort tot die groep mensen die voor bijna 100% gelukkig zijn. Met grote ernst en volle aandacht legt ze de bananen in het vak. Ze straalt als ze allemaal goed liggen en de bananendoos helemaal leeg is. Misschien is zij de enige die vandaag in de supermarkt geen last heeft van een “beetje down”.
Ongepland “Ik verkocht abortussen. Ik voerde ze uit voor 25 dollar.“ Aan het woord is Carol Everett, voormalig eigenaar van een abortuskliniek. Everett werkte zes jaar in de abortusindustrie in het begin van de jaren ’80. Nadat ze een diepgaande bekering doormaakte getuigt ze regelmatig bij prolife-events over haar praktijken van weleer en schreef ze verscheidene boeken. “25 dollar lijkt niet veel, maar in een maand werden er 545 abortussen uitgevoerd. Mijn bruto maandinkomen lag dus op 13.625 dollar. Ik wilde miljonair zijn en wist hoe ik dat snel kon worden: 40.000 abortussen per jaar zorgden voor 1 miljoen dollar aan inkomsten. Samen met mijn medewerkers wilden we in de kliniek drie tot vijf abortussen uitvoeren bij elk meisje tussen de vijftien en achttien jaar dat ons pad kruiste. We hielden seksuele voorlichting op scholen terwijl we wisten dat de seksuele activiteiten, als gevolg daarvan, het ontstaan van zwangerschappen er door zouden toenemen. Ons doel was: laat ze lachen om de normen en waarden van hun ouders. We wisten dat ze te verlegen waren om er thuis over te praten. Wij werden de seksexperts in hun leven. “ We zeiden: ”Kom naar ons. Wij helpen jullie niet zwanger te worden”. Triest genoeg was dat een leugen. We schreven ze een lage dosis pil voor waarvan we wisten dat ze zwanger zouden raken. Verder zeiden we dat de pil dagelijks op dezelfde tijd moet worden ingenomen terwijl we wisten dat tieners niets dagelijks op dezelfde tijd doen. Wat zou een meisje doen als ze zwanger was of bang was het te zijn? Ze zou ons bellen. Wij waren de seksexperts, de hulpverleners met gratis zwangerschapstesten. Ze belden, niet wetend dat we maar één product verkochten en dat waren abortussen.
Abby Johnson vertelt in haar boek ‘Ongepland’: “Dat wat ik mensen jarenlang verteld heb, wat ik heb geloofd, uitgedragen en verdedigd, is een leugen” Abby Johnson, directeur van een kliniek van de abortus-organisatie Planned Parenthood, zegde in oktober 2009 haar baan op. Dit simpele feit werd landelijk nieuws in Amerika, omdat zij meteen daarna haar toevlucht nam tot de prolifebeweging Coalition for Life. Waarom maakte Abby zo'n radicale overstap? En hoe reageerde Planned Parenthood op haar plotselinge vertrek? In het boek ‘Ongepland’ vertelt Abby het volledige verhaal van haar verandering. ‘Ongepland’ is een adembenemend relaas over een confrontatie tussen leven en dood, de motieven in beide kampen en de kracht van het gebed. Tegelijk is het de weerslag van een persoonlijke geestelijke verandering. Abby's unieke positie als voormalig directeur van een abortuskliniek werpt nieuw licht op een kwestie die politiek zeer gevoelig ligt. Dit boek is een must-have voor iedereen die betrokken is bij het prolife versus abortus-debat en een aanrader voor iedereen die wil dat vrouwen die onbedoeld zwanger zijn hulp krijgen. Ongepland door Abby Johnson, de Banier 2012 Brinktv.com www.priestsforlife.org/testimonies/1122-testimony-of-carol-everett-former-abortionprovider
5
8 December 2012: Mars voor het Leven in Den Haag Wij nodigen u van harte uit om deel te nemen aan de Mars voor het Leven op 8 december a.s. in Den Haag om 13.00 uur op het Plein bij de ingang van de Tweede Kamer. Het is een kans om uw stem te laten horen, zolang het nog kan!
ONDERWEG (4) (Christians For Travel) Na drie treinen neem ik voor het laatste stukje van mijn reis de bus. Direct achter de bestuurder zit een heel mooi meisje bij het raam. Ik vraag of ik naast haar mag komen zitten. Ze neemt haar tas op schoot en ik schuif naast haar. Ik bid en haal een “Zuiver goud” uit mijn jaszak. “Alsjeblieft. Dat wil ik je graag geven”. Het meisje bladert het zojuist ontvangen boekje door. Ik vraag haar of ze wel eens in de Bijbel leest. Het mooie gezicht verhardt zichtbaar. “Nee,” zegt ze fel, “sinds mijn vader dood is gegaan, lees ik niet meer Elke week een in de Bijbel.” n m Ik schrik van haar heftigheid. Het mooie meisje vervolgt op een zachte maar lu co nieuwe hartstochtelijke toon: “Ik heb zo tot God gebeden dat mijn vader niet zou sterven. op de website! En het gebeurde gewoon toch. Ik was veertien en de oudste van mijn drie andere broertjes en zusjes. Mijn moeder wist zich geen raad. Ze was helemaal stuk van verdriet. Ik weet nu dat bidden niets helpt”. Ik probeer de pijn in te voelen. Het lukt me maar ten dele. Wat een verdriet. Goedkope woorden zijn hier niet op zijn plaats. Ik zwijg. Even later begin ik over God die ook huilt om alles wat dood gaat en kapot gaat in deze wereld. Zo heeft Hij het niet bedoeld. Ik vertel over de schepping, het paradijs en wat daar is misgegaan. Het meisje luistert en stelt hier en daar een vraag. Ook leg ik haar in het kort de kruisdood van de Here Jezus uit. Dan heeft ze het plaatje tenminste compleet. “Er is hoop”, zo verzeker ik haar, “God huilt maar Hij heelt ook”. Dit moet zij even verwerken. Dan zegt ze plotseling: “Ik ben zeventien weken zwanger”. Nu begrijp ik ook de belangstelling voor het opvoedkundig magazine op haar schoot. Ze is achttien jaar en zwanger. Ik bid. Dan zeg ik dat ik het erg moedig vind om het kindje te laten komen. Ik prijs haar om deze keuze. Ze gelooft niet in abortus en zegt dat dat moord is. Ze zegt dat ze het haar hele leven niet zal vergeten als ze een abortus zou ondergaan. “Liever mijn hele leven een kind, dan mijn hele leven de nachtmerrie van een abortus” is haar vaste overtuiging. Ik vraag voorzichtig naar de vader van het kindje. Ze vertelt dat ze hem in een bekende kroeg heeft ontmoet en dat ze daarna verder hebben kennis gemaakt. “Schrok je niet heel erg toen je ontdekte dat je zwanger was?” “Ja, mijn hele wereld stortte zo ongeveer in. Mijn vriend heeft me drie weken niet willen zien. Hij wilde er gewoon niet over praten. Net doen alsof ik niet zwanger was…. Maar hij is wel mee geweest voor de echo. Toen hij het kindje zag begon hij vreselijk te huilen. We gaan in juni eerst trouwen….” Ik moet de volgende halte eruit. Ze blijkt vaak in mijn woonplaats te komen. Ik geef haar mijn adres. “Je bent altijd welkom. Als het goed met je gaat maar ook als het moeilijk is.” Ze belooft het in gedachten te houden. Ze vraagt waar ik naar de kerk ga… Misschien komt ze ook een keer naar de kerk… tenminste… als haar vriend mee wil…
6
