DENK JE AAN ONS, DAN DENK JE AAN VRIJHEID, GELIJKHEID EN RECHTVAARDIGHEID. DENK JE AAN VRIJHEID, GELIJKHEID EN RECHTVAARDIGHEID, DAN DENK JE AAN ONS.
STREVEN NAAR EEN WERELD WAARIN DE UNIVERSELE RECHTEN VAN DE MENS WORDEN NAGELEEFD.
HET BEGON ALLEMAAL IN 1961, MET EEN MAN EN ZIJN KRANT...
... in een Londense metro. Peter Benenson, advocaat, las een bericht dat hem niet meer losliet. Twee Portugese studenten waren gevangengezet. Ze hadden een dronk op de vrijheid uitgebracht. In het toenmalige Portugal, een dictatuur, was een zo onschuldige, symbolische en optimistische daad kennelijk strafbaar. Even voelde Benenson zich machteloos. Over de hele wereld werden mensen gevangengehouden om wat ze zeiden, schreven of om wie ze waren. Wat kun je doen tegen deze brute onderdrukking van de menselijke vrijheid? Benenson, doordrongen van zijn eigen vrijheid, besloot een daad te stellen. Over onderdrukking mocht niet langer gezwegen worden. Hij besloot tot een internationale actie voor de vrijlating van gewetensgevangenen. Hij schreef er over in de krant The Observer. Dat was het begin van onze organisatie.
Iedere dag van de week dat u uw krant openslaat zult u een artikel aantreffen over iemand op de wereld die gevangen wordt gehouden, gemarteld of geexecuteerd wordt omdat zijn mening of religie niet geaccepteerd wordt door zijn regering. Er zitten enkele miljoenen van dergelijke mensen in de gevangenis en hun aantal groeit. De krantenlezer voelt zich machteloos. Als al deze gevoelens van machteloosheid zich zouden verenigen in een gezamenlijke actie, zou er iets gedaan kunnen worden dat effect heeft.’ Peter Benenson in The Observer, 1961
Het duurde nog even voordat er een Nederlandse afdeling kwam. Op 15 augustus 1968 berichtte de Staatscourant dat de Nederlandse vereniging was opgericht.
WAT BEGON MET DE VERONTWAARDIGING VAN ÉÉN MAN, GROEIDE UIT TOT EEN WERELDWIJDE BEWEGING DIE MILJOENEN MENSEN OP DE BEEN BRENGT.
WERKEN VOOR MENSENRECHTEN. DIE WAARBORGEN VRIJHEID, GELIJKHEID EN RECHTVAARDIGHEID.
Jullie kleine briefjes en kaarten zijn als bommen wanneer ze in de bus vallen van de kantoren van ministers en medewerkers van de regering. Toen de kaarten en brieven in onze barakken aankwamen, waren ze als zonnestralen. We hebben die zonneschijn nodig, blijf alsjeblieft doorgaan met jullie werk.’ Sanar Yurdatapan, Turkije, zette zich in voor de mensenrechten in zijn land en werd daarvoor opgepakt.
VRIJHEID: HET HART VAN DE MENSENRECHTEN Ieder mens is een vrij wezen. Met een vrije wil, vrij in gedachten, voorkeuren, ontwikkeling en levenshouding. Vrij zich te uiten hoe hij of zij wil. Vrij om zijn of haar leven naar eigen inzicht vorm te geven, zonder dwang door de overheid, de kerk, de gemeenschap of familie. Natuurlijk zijn hier beperkingen aan. Om de maatschappelijke orde te handhaven, zijn er wetten en regels nodig. Mensen mogen niet discrimineren, niet oproepen tot haat of geweld. Ze mogen hun vrijheid niet gebruiken om de vrijheid van anderen in te perken. Dat neemt niet weg dat mensenrechten en vrijheid onafscheidelijk zijn. Waar de mensenrechten worden nageleefd, bestaat de grootst mogelijke vrijheid.
GELIJKHEID: VOOR IEDEREEN, ALTIJD EN OVERAL Mensenrechten zijn universeel. Ze gelden altijd en overal. Ze gelden voor iedereen, en voor iedereen evenveel. Hoe groot onze onderlinge verschillen ook zijn, iedereen heeft mensenrechten. We hebben ze niet omdat ze ons zijn toegewezen door de regering, de rechter of het parlement. We hebben ze niet omdat er binnen onze gemeenschap afspraken over zijn gemaakt. We hebben ze niet omdat we ze speciaal hebben verdiend. We hebben mensenrechten omdat we mens zijn.
RECHTVAARDIGHEID: HET FUNDAMENT VAN DE MENSENRECHTEN Met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zijn basisregels vastgelegd voor de manier waarop de staat zijn burgers behandelt. Ze beschermen ons tegen willekeur en machtsmisbruik. Ze bepalen dat we niet onrechtmatig uit ons huis worden gezet, dat we niet worden gediscrimineerd, zomaar gearresteerd, gemarteld, monddood gemaakt of van onze middelen van bestaan worden beroofd. In een wereld waarin regeringen elkaar afwisselen, wereldmachten concurreren en economieën opkomen en weer instorten, wapenen de mensenrechten ons. Tegen het recht van de sterkste. Tegen onderdrukking. Tegen straffeloosheid. Tegen uitbuiting. In een wereld waarin veel onzeker is, vormen de mensenrechten de basis voor een rechtvaardige behandeling.
ZETTEN ONS IN VOOR INDIVIDUEN. SOMS VOOR DUIZENDEN TEGELIJK, SOMS VOOR ÉÉN IN HET BIJZONDER.
Ik realiseerde me dat jullie op koude besneeuwde dagen samenkomen om handtekeningen op te halen voor petities. Al deze inspanningen, bijeenkomsten en alle kaarten die jullie naar mij en mijn familie stuurden, waren hartverwarmend en lieten ons weten dat we niet alleen zijn in deze uithoek van de wereld. Dat er mensen aan de andere kant van de wereld zijn die dezelfde doelen hebben als wij. Nasrin Sotoudeh, Iran, is advocate. Ze werd tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld vanwege ‘propaganda tegen de staat’.
HET MAAKT NIET UIT VOOR HOEVEEL MENSEN WE ONS INZETTEN, WE DOEN DAT ALTIJD MET OVERGAVE...
WE ZIEN MENSEN NIET ALS SLACHTOFFERS...
VAAK KOMEN WE JUIST OP VOOR MENSEN DIE STERKER ZIJN DAN ANDEREN.
VOOR INDIVIDUEN DIE HUN NEK UITSTEKEN...
VOOR INDIVIDUEN DIE OPKOMEN VOOR HUN EN ANDERMANS RECHTEN EN DAARDOOR IN MOEILIJKHEDEN RAKEN.
ZIJN EEN BEWEGING VAN MENSEN VAN OVER DE HELE WERELD DIE ZICH VERENIGEN TEGEN ONRECHT.
Ze martelden me met elektrische schokken, ze trokken mijn tanden en mijn vingernagels uit, maar ze durfden me niet te doden. Zonder jullie bliksemacties zou ik niet meer in leven zijn.’ Imran Ezhiev, Rusland, zette zich op verschillende manieren in voor gerechtigheid in Tsjetsjenie en Ingoesetie. Hij werd talloze malen opgepakt, gemarteld en er werd gedreigd hem te laten ‘verdwijnen’.
IN MEER DAN 150 LANDEN HEBBEN WE MEER DAN 3 MILJOEN LEDEN EN SYMPATHISANTEN.
SAMEN VORMEN ZIJ ONZE BEWEGING
WORDEN SERIEUS GENOMEN DOOR REGERINGEN, INSTELLINGEN, DOOR HEEL VEEL MENSEN WAAR OOK TER WERELD.
In de gevangenis werd ik geslagen en uitgescholden. Na een paar dagen vroegen de bewakers me: Weet je dat je naam overal op het internet te vinden is?” Daarna behandelden de bewakers mij beter, totdat ze me vrijlieten. De brieven van jullie leden hadden absoluut effect op mijn zaak.’ Rehab Abdel Bagi Mohamed Ali, Sudan, werd twee weken nadat we voor haar in actie kwamen vrijgelaten.
ER WORDT NAAR ONS GELUISTERD DOOR ONZE MANIER VAN WERKEN. ONZE WERKWIJZE KENMERKT ZICH DOOR: • ONAFHANKELIJKHEID • BETROUWBAARHEID • ONZE AANSPREKENDE EN GEDURFDE AANPAK
ONAFHANKELIJK
We strijden voor naleving van de mensenrechten in alle landen ter wereld. Of die landen nu democratieën of dictaturen zijn, met een rechtse of een linkse regering. We zijn niet gebonden aan een politieke overtuiging of godsdienst of aan een economische belangengroep, en we laten ons niet leiden door de publieke opinie. Het enige dat voor ons telt is dat de mensenrechten niet worden geschonden. Onze onafhankelijke opstelling is van wezenlijk belang voor onze geloofwaardigheid.
BETROUWBAAR
Betrouwbare informatie is de kurk waar onze organisatie op drijft. Daarom doen we gedegen onderzoek. Een melding van een mensenrechtenschending wordt door onze medewerkers zorgvuldig onderzocht. Alleen de feiten tellen. Pas wanneer de onderzoekers er absoluut zeker van zijn dat de melding terecht is, gaan wij tot actie over. Zo kunnen we schendingen van mensenrechten trefzeker aan de kaak stellen. Onze werkwijze wekt vertrouwen. Regeringen nemen onze rapporten serieus. Organisaties als de Verenigde Naties en de Raad van Europa vragen ons regelmatig om advies.
AANSPREKEND
We vertellen de lotgevallen van mensen voor wie we in actie komen. Persoonlijke verhalen die raken. We brengen onze verontwaardiging over. We inspireren mensen om in actie te komen tegen onrecht. Ieder op z’n eigen manier. En we laten zien dat actievoeren zin heeft: we boeken successen. Die laten we niet onvermeld. Veel mensen voelen zich door ons werk aangesproken. Dat blijkt uit de steun die we wereldwijd van zo’n 3 miljoen leden en sympathisanten krijgen.
GEDURFD
We durven. We zijn origineel en zoeken grenzen op. We laten de feiten spreken en daar is niets op af te dingen. We zijn niet bang om op lange tenen te trappen, maar zorgen er wel voor dat we de mensen voor wie we in actie komen niet in gevaar brengen. Maar we zijn geen lefgozertjes die zomaar wat roepen. Wat we aan informatie naar buiten brengen is altijd gefundeerd. Het besef dat ‘gewone burgers’ van over de hele wereld zich met brievenacties kunnen verenigen tegen onrecht was begin jaren zestig zonder precedent. Daarna zijn we verder gegaan met het ontwikkelen van nieuwe, effectieve actiemethoden. Telkens weer bedenken we nieuwe, effectieve actiemethoden om naleving van de mensenrechten te bewerkstelligen.
STIMULEREN DE MENSEN DIE STRIJDEN TEGEN ONRECHT. WAAR HET KAN NEMEN WE BELEMMERINGEN WEG...
Ze doodden een advocaat, ze doodden er twee, ze doodden drie van mijn ondergeschikten, ze doodden een vierde en mijn neef, de enige zoon van mijn zuster, en ze dreigden ook naar mij te komen. Het gaat om snelheid. Het is als bij de behandeling van een gewonde na een ongeluk, eerste hulp geven om het bloeden te stoppen, zoiets. Hoe sneller er wordt gereageerd, hoe groter de kans om iemands keven te redden. Ik ben het levende bewijs dat het voeren van bliksemacties een eff iciente manier is om levens te redden. Ik ben hier dankzij jullie acties.’ Prins Gunasekera, Sri Lanka, zette zich in voor het respecteren van de mensenrechten in zijn land en ontving verschillende doodsbedreigingen.
EN STRIJDEN WE VOOR VERDRAGEN DIE MENSENRECHTEN WAARBORGEN...
...ZODAT MENSEN ZELF KUNNEN BOUWEN AAN EEN BETERE TOEKOMST.
PROBEREN MET DE INZET VAN VERSCHILLENDE ACTIEMIDDELEN MENSENRECHTENSCHENDINGEN TE VOORKOMEN EN TE STOPPEN.
Het is door uw steun dat ik en anderen vrijkwamen. We hebben meer van uw steun nodig. Alstublieft, doe wat u kunt.’ Jalila al-Salman, Bahrein, kreeg drie jaar gevangenisstraf vanwege haar inzet voor democratische hervormingen in haar land. Ook kreeg ze lange tijd nauwelijks te eten en werd ze acht dagen lang opgesloten in een koelcel.
DOEN ONDERZOEK
VOEREN ACTIE
ONRECHT ONDERZOEK ACTIE LOBBY BEWUSTWORDING SAMENWERKING RESULTAAT
ONRECHT
In een land heerst groot onrecht. Vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid: ze worden bedreigd. Veel mensen zijn slachtoffer. Ze vragen de regering om een oplossing, maar krijgen die niet. Integendeel, mensen worden gevangengezet, gemarteld. Zo wil de regering het onrecht geheim houden. Dan lukt het iemand om contact met ons te leggen: ‘Wij worden vervolgd!’
ONDERZOEK
We onderzoeken bronnen en spreken met betrokkenen. Het onrecht wordt duidelijk. In rapporten en persberichten wordt het wereldkundig gemaakt. Het is niet langer een geheim.
ACTIE
Ons wereldwijde netwerk zorgt ervoor dat overal ter wereld veel mensen van de zaak gaan weten. Tienduizenden en vaak ook honderdduizenden doen mee aan acties en zetten de regering onder druk: ‘We weten wat er gaande is. Doe er iets aan!’
LOBBY
Niet alleen burgers komen in actie. Onze medewerkers lobbyen bij hun eigen regering en bij internationale organisaties, zodat ook die druk uitoefenen.
BEWUSTWORDING
Veel mensen die onrecht wordt aangedaan, weten niet waarop ze recht hebben. We wijzen mensen op hun rechten en op de middelen om die op te eisen. Dat doen we in landen waar veel mensen slachtoffer zijn van mensenrechtenschendingen. Ook in Nederland leren we met name kinderen en jongeren over mensenrechten. Daarnaast wijzen we bijvoorbeeld bedrijven op hun verantwoordelijkheden bij de naleving van mensenrechten.
SAMENWERKING
We werken samen met organisaties in het land van het onrecht. Die kennen de situatie en weten wat de bevolking nodig heeft. Samenwerking helpt om het onrecht te stoppen.
RESULTAAT
Burgers van over de hele wereld overstelpen de regering met protesten. Andere regeringen spreken die regering erop aan. En de eigen bevolking, gesteund door lokale organisaties, durft ook haar rechten te eisen. De regering kan er niet meer omheen en stopt het onrecht.
ZO WERKEN WE
(hoewel de werkelijkheid een stuk weerbarstiger is)
3
HELP
1
+
6 7
LOBBY
2
5
4
WIJ KIEZEN GEEL
WILSKRACHT
ATTENTIE
VRIJHEID
DE KLEUR VAN
ENERGIE
HOOP
WIJ KIEZEN DE KAARS
‘HET IS BETER EEN KAARS AAN TE STEKEN DAN DE DUISTERNIS TE VERVLOEKEN’ Peter Benenson koos dit als motto voor onze organisatie.
ONDERZOEKERS VAN MENSENRECHTENSCHENDINGEN
MENSEN DIE RAPPORTEN OPSTELLEN OM SCHENDINGEN AAN DE KAAK TE STELLEN
MENSEN DIE DE MEDIA INFORMEREN
MENSEN DIE EDUCATIEVE PROGRAMMA’S ONTWIKKELEN
CREATIEVE KOPPEN DIE EFFECTIEVE ACTIES BEDENKEN
LOBBYISTEN DIE MET MACHTHEBBERS PRATEN
MENSEN DIE OP STRAAT ONS WERK ZICHTBAAR MAKEN
MENSEN DIE GELD INZAMELEN
MENSEN DIE BELANGELOOS DEELNEMEN AAN SCHRIJFACTIES
MENSEN DIE HANDTEKENINGEN ONDER PETITIES ZETTEN
FOTO’S
•E en Iraakse gevangene troost zijn vierjarig zoontje, 2003. De man werd in An-Najaf opgepakt door Amerikaanse militairen. De jongen werd bang toen zijn vader een zak over zijn hoofd en handboeien om kreeg. Een soldaat ontdeed de man van zijn handboeien, zodat hij zijn zoon kon troosten. Het is niet bekend wat er met de twee is gebeurd. © AP Photo/Jean-Marc Bouju •D e openbare ophanging van Majid Kavousifar en zijn neef Hossein Kavousifar in de Iraanse hoofdstad Teheran, 2007. De twee werden opgehangen aan een kraanwagen. Zij hadden een rechter vermoord die enkele hervormingsgezinde dissidenten had laten vastzetten. © Reuters/Morteza Nikoubazl •S oldaten mishandelen een demonstrante tijdens protesten op het Tahrir-plein in de Egyptische hoofdstad Caïro, 2011. Rondom de eerste vrije verkiezingen in Egypte sinds bijna zestig jaar waren er veel confrontaties tussen militairen en demonstranten. © Reuters/Stringer •D e net getrouwde Sharon Papo en Amber Weiss staan met Ambers ouders voor het stadhuis van San Fransisco nadat zij elkaar het jawoord hebben gegeven. Dat gebeurde op de eerste dag dat het homohuwelijk in Californië mogelijk werd, 17 juni 2008. © Reuters/Erin Siegal •B ewoners van verschillende townships in Zimbabwe komen in actie tijdens Amnesty’s actieweek tegen gedwongen huisuitzettingen in de hoofdstad Harare, maart 2012. © Tsvangirayi Mukwazhi/Amnesty International •D e Iraanse advocate Nasrin Sotoudeh knuffelt haar zoontje Nima nadat ze uit de gevangenis is vrijgelaten, september 2013. Sotoudeh werd in 2010 veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf vanwege ‘propaganda tegen de staat’. Amnesty International voerde intensief actie voor haar vrijlating. Ze schreef Amnesty: ‘In de afgelopen maanden ben ik me bewust geworden van Amnesty’s werk over de hele wereld. Al deze inspanningen en alle kaarten die jullie naar mij en mijn familie stuurden, waren hartverwarmend en lieten ons weten dat we niet alleen zijn in deze uithoek van de wereld.’ © Behrouz Mehri/AFP/Getty Images
•H et krantenbericht van de Britse advocaat Peter Benenson in de Engelse krant The Observer, 28 mei 1961, over ‘De vergeten gevangenen’. Het artikel werd door dertig kranten in de hele wereld overgenomen. Het vormde het begin van een campagne die ‘Appeal for Amnesty’ heette en een jaar zou duren. Na een jaar werd besloten de campagne voort te zetten in een permanente organisatie, Amnesty International. •A mnesty-oprichter Peter Benenson tijdens de viering van Amnesty’s twintigjarig bestaan in Londen, 30 mei 1981. Vanaf het begin had de organisatie een symbool: de kaars omwonden met prikkeldraad. © Raoul Shade •C ollage: Links boven: In Hongkong wordt actiegevoerd voor de vrijlating van gewetensgevangenen in Myanmar (Birma). © Reuters/Bobby Yip. Links onder: Tijdens een actie in Den Haag wordt Shell opgeroepen verontschuldigingen aan te bieden aan de slachtoffers van olievervuiling in Nigeria. © Jorn van Eck/Amnesty International. Rechts: Een protestbijeenkomst in Amerika ter gelegenheid van het tien jarig bestaan van het detentiecentrum op Guantánamo Bay. © Scott Langley •S u Su Nway uit Myanmar (Birma) hing een spandoek op om te protesteren tegen haar regering. Daarna werd ze op in november 2 007 opgepakt, beschuldigd van landverraad en tot achtenhalf jaar gevangenisstraf veroordeeld. Amnesty voerde actie voor haar. Oktober 2011 kwam ze vervroegd vrij. © Reuters/Soe Zeya Tun •E en lid van de Dongria Kondh-gemeenschap in India. De Dongria Kondh vreesden van hun land gezet te worden om plaats te maken voor een bauxietmijn van het Britse mijnbedrijf Vedanta. De Dongria Kondh-gemeenschap is voor haar levensonderhoud volledig afhankelijk van het gebied dat ze bewonen. Ze halen hout, voedsel en medicinale planten uit de natuur. Ze jagen en verzamelen er en bedrijven op kleine schaal landbouw. Na jarenlange protesten is besloten dat er geen mijn wordt aangelegd. © Sanjit Das
• In Kenia werden in mei 2013 de onderkomens van vierhonderd families in een sloppenwijk bij de hoofdstad Nairobi vernield. De politie die bij de ontruiming aanwezig was, loste schoten en gebruikte traangas. De families bleven dakloos achter. © Amnesty International • Een moeder en haar zoon rouwen om de dood van haar twee andere zonen tijdens een mortieraanval van het regeringsleger in de provincie Homs, Syrië, in februari 2012. © Alessio Romenzi •T ijdens een openbare rechtszaak worden twee Chinese criminelen ter dood veroordeeld, 2006. Ze hebben een bord omgehangen gekregen waarop hun namen, Zhong Dao en Liu Yong, staan en het woord ‘moordenaar’. Het is onbekend hoeveel executies jaarlijks in China worden voltrokken; het is een staatsgeheim. Het zijn er mogelijk duizenden. Amnesty vermoedt dat het aantal sinds 2007 wel is afgenomen. © Private •E en man gebaart naar militaire troepen. Tijdens de grootste opstand in Myanmar in twintig jaar, beschoten militairen in 2007 duizenden demonstranten in de hoofdstad Rangoon. De militairen sommeerden de demonstranten binnen tien minuten de straten de verlaten. Bij weigering zouden ze worden beschoten, wat ook gebeurde. © Reuters/Adrees Latif •D e Rus Daniil Grachev wordt gearresteerd nadat hij betrokken was geraakt bij gevechten met anti-homodemonstranten, juni 2013. Grachev nam deel aan een Gay Pride, die door zo’n 250 ultranationalisten op gewelddadige wijze werd verstoord. De dag erop tekende president Poetin een wet die propaganda van ‘niet-traditionele seksuele relaties’ – lees homoseksualiteit – gericht op minderjarigen verbiedt. © Mads Nissen •O p 19 juni 2009 werd in aanwezigheid van koningin Beatrix en de Russische president Dmitri Medvedev de Hermitage geopend. Amnesty vroeg die aandacht voor de vermoorde journalisten Anna Politkovskaya, Anastasia Baburova en voor de eveneens vermoorde advocaat Stanislav Markolov. Met gele linten waarop hun namen staan wordt het publiek erop gewezen hoe gevaarlijk het is om in
Rusland op te komen voor en gebruik te maken van de vrijheid van meningsuiting. © Daniël Willemsen/ Amnesty International •M et rapporten stelt Amnesty International jaarlijks tal van mensenrechtenschendingen aan de kaak. © Karen Veldkamp/Amnesty International •A mnesty’s onderzoeker Donatella Rovera tekent het relaas op van getuigen van een Israëlische raketaanval in de Gazastrook, 26 januari 2009. Het onderzoeksteam constateerde dat er duidelijke aanwijzingen waren dat zowel het Israëlische leger als de Palestijnse beweging Hamas zich schuldig hadden gemaakt aan mensenrechtenschendingen. © Amnesty International •D eze poster van de Poolse Amnesty-sectie, waarmee geprotesteerd wordt tegen de inperking van de vrijheid van meningsuiting, won een Bronzen Leeuw tijdens het Cannes Lions Festival, 2006. © Amnesty International •T ijdens de Zwarte Cross in Lichtenvoorde renden 450 mensen naakt over het festivalterrein. Met de actie werd geprotesteerd tegen de ernstige inperking van de vrije meningsuiting in Rusland. De naaktlopers symboliseerden de kwetsbaarheid van degenen die in Rusland de waarheid willen zeggen, maar dit niet vrijelijk kunnen doen, 29 juli 2013. © Jorn van Eck/Amnesty International •T ijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties werd op 3 april 2013 met grote meerderheid ingestemd met het internationale wapenhandelverdrag. Control Arms, een samenwerkingsverband van Amnesty International, IKV Pax Christi en Oxfam Novib, heeft vanaf 2006 voor dit verdrag gelobbyd. Het wapenhandelverdrag verbiedt onder meer de export van wapens naar landen als bekend is dat deze gebruikt zullen worden voor genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. Ook is de export van wapens, munitie of componenten verboden als blijkt dat een aanzienlijk risico bestaat dat deze gebruikt zullen worden voor ernstige schendingen van mensenrechten of van internationaal humanitair recht. © Devra Berkowitz
•A mnesty voerde in 2011 met de campagne ‘People Live Here’ actie tegen gedwongen huisuitzettingen in Port Harcourt, Nigeria. Aan de rand van de stad wonen zo’n 500.000 mensen, die hun huis dreigen te verliezen om plaats te maken voor nieuwbouwprojecten. Met de campagne werden de bewoners bewust gemaakt van hun rechten. © Mike Uwemedimo/Amnesty International •T ijdens een onderzoeksmissie van Amnesty naar een Israëlische raketaanval in de Gazastrook in 2009 werden mortiergranaten aangetroffen. © Amnesty International •E en demonstratie in het Zwitserse Bern tegen het doodvonnis dat de Iraanse Sakineh Ashtiani in 2006 kreeg opgelegd. Na een oneerlijk proces werd zij wegens overspel veroordeeld tot dood door steniging. © Susanne Keller •V an boven naar onder en van links naar rechts: Actie tegen seksueel geweld tegen vrouwen in de Democratische Republiek Congo, Pinkpop 2009. © Jorn van Eck/Amnesty International. Actie tegen gedwongen huisuitzettingen in Kenia © AP/PA/ Khalil Senosi. Actie in Nigeria tegen gedwongen huisuitzettingen. © Amnesty International. Actie tegen de inperking van de vrijheid van meningsuiting in Rusland, Amsterdam, 2013. © Jorn van Eck/ Amnesty International. Actie voor een wereldwijd wapenhandelsakkoord in Brooklyn, Amerika, 2012. © Control Arms/Andrew Kelly. Actie voor de Russische ambassade in Den Haag om de internationale druk op de Russische president Poetin te verhogen om zich in te zetten het geweld in Syrië te stoppen, 2012. © Marieke Wijntjes/Amnesty International. ‘Shell: Own up, pay up, clean up!’ was een actie tegen verontreiniging in de Nigerdelta als gevolg van de oliewinning door Shell, waardoor de gezondheid van de bewoners wordt bedreigd, Den Haag, 2012. © Jorn van Eck/Amnesty International. Actie tegen de doodstraf in Marokko. © Amnesty International. Actie voor de gevangen Chinese mensenrechtenactivist Liu Xiaobo, die in 2010 de Nobelprijs voor de Vrede ontving. © Arie Raaphorst. Protest tegen de executie van Iraanse Delara Darabi, Londen 2009. © Amnesty International •D e Amnesty-kaars. © Karen Veldkamp/Amnesty International
•A mnesty-onderzoeker Fotis Filippou interviewt Ilana, die tot de Roma-minderheid in Roemenië behoort. Ze woont met haar man en kinderen in een klein huisje naast het riool. Roma vormen de grootste etnische minderheid in Europa. Ze worden systematisch gediscrimineerd in het onderwijs en bij huisvesting. Sommige Roma worden getroffen door racistisch geweld, waarop vaak niet adequaat gereageerd wordt door politie en justitie. © Zsuzsanna Ardó •A an de basis van Amnesty’s werk staat goede, betrouwbare informatie. Amnesty-onderzoekers verzamelen – aangestuurd vanuit ons hoofdkantoor in Londen – over de hele wereld gegevens over mensenrechtenschendingen. Zij interviewen slachtoffers, wonen rechtszaken bij, praten met advocaten, artsen en mensenrechtenverdedigers en ontmoeten regeringsvertegenwoordigers. Hun onderzoeksgegevens vormen de basis voor Amnestyrapporten en andere publicaties, en voor acties. © Karen Veldkamp/Amnesty International •A mnesty’s persvoorlichter Nicole Sprokel staat de pers te woord tijdens het bezoek van de Russische president Poetin aan Nederland op 8 april 2013. © Jorn van Eck/Amnesty International •O ver de hele wereld maakt Amnesty mensen bewust van de inhoud van de mensenrechten en van hun belang. In Nederland geven we voorlichting via grote publieksacties en ontwikkelen we educatieve programma’s voor scholen. Ook zijn er trainingen ontwikkeld voor bijvoorbeeld politieagenten, zodat zij leren over mensenrechten en schendingen ervan kunnen voorkomen en ondersteunen we Afrikaanse mensenrechtenorganisaties met trainingen om het lokale mensenrechtenwerk te faciliteren en om lokaal trainers op te leiden, zodat zij kennis over mensenrechte verder kunnen overbrengen. © Karen Veldkamp/Amnesty International •S inds De Russische president Poetin op 7 mei 2012 voor een derde termijn als president van Rusland werd beëdigd, is de mensenrechtensituatie in het land in hoog tempo verslechtert. Amnesty voerde actie tegen de repressieve wetgeving die de vrije meningsuiting inperkt. Dat gebeurde ook tijdens de zomerfestivals, zoals op Lowlands. Waar de bezoekers met een klap op de ‘Kop van Poetin’ hun onvrede konden uiten. © Jorn van Eck/Amnesty International
•T ijdens een bezoek aan de ambassadeur van de Democratische Republiek Congo in Brussel, vroegen Philippe Hensmans, directeur van de Waalse Amnesty-sectie, en Wies van Bemmel van Amnesty Nederland hem maatregelen te nemen tegen het grootschalige geweld tegen vrouwen in zijn land. Wereldwijd proberen Amnesty-afdelingen via lobby bij hun regeringen de mensenrechten een prominente rol te geven in het binnen- en buitenlands beleid. Wij lobbyen ook bij bedrijven die verantwoordelijk zijn voor schendingen. Daarnaast vragen we organisaties als de Europese Unie en de Verenigde Naties om druk uit te oefenen. © Jorn van Eck/Amnesty International •M et acties vraagt Amnesty aandacht voor onrecht in de wereld. Tijdens het Bevrijdingsfestival in 2011 voerden vrijwilligers op de Dam in Amsterdam actie tegen gedwongen huisuitzettingen van Roma in Servië. © Amnesty International • Jaarlijks gaan zo’n 20.000 vrijwilligers tijdens de nationale collecteweek in februari langs de deuren om geld in te zamelen voor Amnesty, zoals hier in het Noord-Hollandse Andijk. © Jorn van Eck/Amnesty International •B rievenschrijven: het is het klassieke actiemiddel van Amnesty. Met massale schrijfacties wordt de druk op de autoriteiten verhoogt. En het werkt: autoriteiten die weten dat de wereld over hun schouder meekijkt, zijn eerder geneigd zich aan de regels te houden. Daarnaast worden gevangenen en mensenrechtenactivisten met brieven gesteund. © Karen Veldkamp/Amnesty International •A mnesty-acties worden gevoerd door onze actieve achterban. Deze vrijwilligers zetten zich in hun vrije tijd in voor de mensenrechten. Zij helpen Amnesty om mensenrechtenschendingen te voorkomen en te beëindigen, bijvoorbeeld door zo veel mogelijk handtekeningen te verzamelen onder een petitieoproep om een gewetensgevangene vrij te krijgen. © Jorn van Eck/Amnesty International
Concept en design: SAZZA Amnesty International Postbus 1968 1000 BZ Amsterdam (020) 626 44 36
[email protected] www.amnesty.nl