Deborah J. Carter Pers – over de CD “Daytripper” "The Jazz Cafe" TripleU-FM (Australia) Ik ben verfliefd! Zelden hoorde ik een artiest voor het eerst die me zo overdonderde als Deborah J. Carter deed. Elke track op 'Daytripper' is meteen een klassieker waarvan ik weet dat ik (evenals mijn luisteraars) nog jaren zal genieten. - Harold Ellison HVT (NL) Carter doet kleine wonderen met deze liedjes, op basis van haar lekkere gevoileerde stem, haar trefzekere frasering, haar timing, haar smaak. - René de Cocq Jazz-Not-Jazz (D) “Daytripper” is een indrukwekkende etalage voor Deborah J. Carter en haar band om hun bekwaamheid ten toon te spreiden in het transformeren van de meest bekende composities tot iets nieuws dat je nog nooit eerder gehoord hebt. - Dirk Binsau Jazzism (NL) Haar jazzversies van Lennon/McCartney-songs zitten prima in elkaar. De Nederlandse begeleiding is smaakvol, de timing prima, haar zang staat op eenzame hoogte en haar scatvocals zijn ronduit charmant. Sjoerd van Aelst Business News Radio (NL) De beste jazz-zangeres - Hans Dulfer Jazz Notes (Fr) Al meteen vanaf het eerste noot toont deze jonge vrouw een vermogen om alles te kunnen zingen van gospel tot moderne jazz. Hierin toont ze een totaal meesterschap, goed geholpen door haar medespelers en vooral het werk van arrangeur Coen Molenaar. De Stentor (NL) Je moet het lef en de kwaliteiten van een jazz-zangeres als Deborah J. Carter hebben om met funky groovende en soepel swingende versies over de Beatles heen te gaan. Fixing a hole, Oh Darling, Day Tripper, I will, Here, there and everywhere en Yesterday zijn door Carter inventief en in haar eigen stijl omgevormd tot nieuwe stukken. Pure jazz met scatzang en extra aandacht voor de lyrics. - Hans Invernizzi Heaven (BE) Door haar expressieve zang, qua toon beïnvloed door soul en gospel, eigent Carter zich veel nummers toe, ook door het spel van haar groep. Haar smaak blijkt eruit dat ze haar techniek dienstbaar maakt aan de nummers in plaats van andersom: zo dicht ze het gat tussen jazz en pop vrijwel steeds. - Ruud Heijjer Het Witte Weekblad (NL) De grandioze jazz-zangeres Deborah J. Carter was voor mij een ontdekking met het ingetogen ‘Here, there and everywhere’ en het heerlijk swingende ‘Can’t by me love’. Draai om je oren (NL) Carter laat horen dat zij een goed geschoolde jazzy stem heeft. Met een aantal 'scat-vocals' zoekt zij af en toe de grenzen op. Zowel de ballads als de nummers in up-tempo kan ze goed aan. Haar gevoel voor frasering, improvisatie en variatie zorgt ervoor dat er opwinding in de liedjes door-klinkt... Eindoordeel: een goede cd met mooie popsongs die bovendien met een lekker jazzgevoel is gemaakt. - Evert Wybenga
Deborah J. Carter pers - Live Mindener Tageblatt, Kerstin Rickert Deborah Carter liet zien een fantastische zangeres te zijn met een verbazingwekkend veelzijdig repertoire. Met een krachtige, immer swingende stem schitterde zij in haar veelal door latin geinspireerde eigen composities, als mede in prachtig gearrangeerde klassiekers van componisten van Duke Ellington tot John Lennon en Paul McCartney. Haar versie van de Beatles song “Yesterday” (zoals veel van haar stukken met bossa groove) was inspirerend; “Sabado!”, wat verteld over een nacht vol dansen in Mallorca, hield het publiek in haar greep. Bovenal imponeerde haar verbazingwekkende frasering, die haar solide achtergrond als saxofoniste toont. Haar gospel roots zijn aanwezig in Deborah Carters gevarieerde muzikale mix van rhythm- and-blues, pop, jazz, en latin. Haar stem omvat een fascinerend bereik, en beheerst de hoge registers schijnbaar met gemak. De zangeres, duidelijk ervaren in de showbizz, gaat vol expressie en kracht te werk- zelfs wanneer ze ballads zingt. Het applaus van het geinspireerde publiek aan het eind was luid and intens, en verstomde slechts na meerdere toegiften. De Gooi en Eemlander, Jan Rensen: Deborah J. Carter zingt de sterren van de hemel. Ze heeft een heel groot bereik en kan met name in de hoogte vreselijk uitpakken. Muziek Magazine Oor n.a.v. het optreden op het Northsea Jazz Festival: ...zeer bevredigend... Het geeft nog eens aan dat je als frequent festivalbezoeker heel goed zoekt tussen al die grote namen die al decennia op het programma staan, er nog altijd genoeg aangename verassingen te ontwaren zijn. Jazz Inn-fo, Henk Kuipers over het optreden op het Autumn Jazz Festival Assen: ...een zeer professioneel gezelschap! Stuk voor stuk heel begaafde musici. Een betere begeleiding kan Deborah zich niet wensen...Ze zingt als vanzelfsprekend, met heel haar ziel en zaligheid, ze beweegt zich natuurlijk en is heel plezierig om naar te kijken. Ze heeft een mooi timbre...Als ik luister naar haar vertolking van Autumn Leaves dan gaat ze zo vrij met de melodielijn om dat de song min of meer ondergeschikt raakt aan haar virtuositeit. De Telegraaf, n.a.v. de Duke Ellington tribute toernee met de Dutch Swing College Band: Deborah heeft een mooie stem, een perfecte timing, grote trefzekerheid en oorstrelende invloeden van de grote vrouwen uit de jazz, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughn en Dinah Washington. Schijnbaar moeiteloos breidde ze haar interesses en vaardigheden uit naar latinjazz, funk, blues, maar ja, als jazz-zangeres kun je bijna niet om Ellington heen. Jazz Nu, Tom Beetz over Seabottom festival: De grote vocale verrassing was Deborah J. Carter.......een forse stem waaruit een kerkachtergrond blijkt en een grote kennis van hedendaagse songs. ...het jazzgevoel blijft overheersen.......ze kan meer dan aardig schrijven.... De Stentor, Hans Invernizzi n.a.v. Jazz Impuls concert: Fixing a hole, Oh Darling, Day Tripper, I will, Here There and Everywhere, en Yesterday zijn door Carter inventief en in haar eigen stijl omgevormd tot nieuwe stukken. Pure jazz met scatzang en extra aandacht voor de lyrics. De meeste Beatlesnummers moeten het niet hebben van intrigerende teksten met diepere betekenissen. Als Carter ze zingt, gaan ze leven, worden ze intens persoonlijk. Het zijn haar woorden.
Deborah J. Carter Pers – over de CD “Girl-Talking!” Brabants Dagblad - Rinus van der Heijden Deborah J. Carter behoort tot de generatie die het culturele erfgoed van de Afro-Amerikaanse traditie koestert. Op Girl-Talking manifesteert Deborah Carter zich live als een verfijnde vocaliste, die haar repertoire op het puntje van haar tong proeft en daarmee en passant de geschiedenis van de jazz onder een vingerhoed plaatst. Zij getuigt van dat laatste met werk van Rodgers & Hammerstein, Charlie Parker, Horace Silver en Lionel Hampton. Maar ook bij haar zijn lijntjes naar het hedendaagse bespeurbaar: Lennon & McCartney, Billie Joel en Donald Fagen vertolkt ze fijnzinnig. Haar brede artistieke aanpak toont ze ook in twee persoonlijke, eigen teksten. Een cd met lagen! Rotterdams Dagblad - Vincent Okker Vorig jaar april trad Deborah J. Carter drie avonden achtereen op voor een select gezelschap in de Haagse jazzclub Pannonica. Een selectie daarvan is verschenen op een live-plaat. De albumtitel behoeft geen verdere uitleg. Als de Amerikaanse zangeres (1959) de titeltrack aankondigt ontbreekt het nodige cynisme dan ook niet. 'De tekst is uiteraard geschreven door een man, maar als je goed luistert...' Waar bijvoorbeeld haar laatste cd 'Round Moonlight' (2002) een vooral romantische aangelegenheid is, laat de in Amsterdam gevestigde Debbie op deze productie een pittige kant van zichzelf zien. Met 'My Favourite Things' opent ze vocaal krachtig om swingend te vervolgen met Horace Silvers' 'Sister Sadie'. Met deze vrouw, die zich staande houdt tussen drie mannelijke begeleidingsmusici, valt niet te sollen! Het live-aspect is gerespecteerd. Door applaus en aankondigingen/anekdotes, plaatshebbend tussen de nummers, te behouden vergroot ze de intimiteit. De set, waar Carter tussen het soms kreetachtige vocale geweld ook ruimte heeft voor enkele meer ingetogen bestsellers ('New York State Of Mind' en het door flugelhornspeler Michael Varekamp verfraaide 'Ahmads' Blues'), voorziet in composities van grote kopstukken: Billy Joel, Charlie Parker, Lionel Hampton. Dat Carter toch haar eigen draai aan deze standards geeft, klinkt bijvoorbeeld fraai in het door haarzelf gearrangeerde 'Yesterday'. Carter presenteert deze op dergelijke wijze dat je pas na enige tijd door hebt dat het origineel van de hand is van het duo Lennon/McCartney. Jazzflits - Rolf H. Polak Veertien zeer krachtig vertolkte nummers bevat het nieuwe album ‘Girl-Talking!’ van de Amerikaanse, in Amsterdam verblijvende, zangeres Deborah Carter. Dit album vormt een selectie van songs die Deborah op 13 tot en met 15 april van het vorige jaar vertolkte in jazzclub Pannonica in Den Haag. Deborah Carter zongt alsof dit haar laatste album zou zijn, want regelmatig lijkt het erop alsof ze de noten bijna ‘uit haar tenen’ haalt. Op deze plaat wordt zij erg professioneel begeleid door Coen Molenaar (p), Mark Zandveld (b) en Enrique Firpi (d). De twee sets die hier op de plaat zijn gezet geven een goed beeld van Deborah’s dynamische live performance. Na het draaien van deze cd moet je haast zelf ook even op adem komen, want wat hier ten gehore gebracht wordt is werkelijk overrompelend. Het is niet verwonderlijk dat zij inmiddels is uitgegroeid tot een welkome gastartieste bij veel gevestigde jazzorkesten.
Deborah J. Carter Pers – over de CD “ ‘Round Moonlight” Jazz Not Jazz … het is zo’n goed album, zoals je dat zou verwachten van Amerikaanse zangeressen als Carmen Lundy, Diane Reeves or Nneena Freelon. Met goed muzikanten, een fantastische zangeres en een fijnzinnige mix van eigen materiaal en (niet zo voor de hand liggende) covers is 'Round Moonlight een echt uitstekende en aangename cd die elke liefhebber van jazz zangeressen zou moeten hebben. Trouw Ode aan de maan. Op ‘Round Moonlight , de nieuwste solo-cd van de Amerikaanse in Amsterdam woonachtige zangeres Deborah J. Carter, valt absoluut niets af te dingen. De opnamekwaliteit is perfect en de eigentijdse mainstream ballades – allemaal rond het thema ‘maan’ – zijn heel verbeeldend ingezongen. De sobere instrumentale begeleiding staat volledig in dienst van het ronde en volle stemgeluid van Carter. Op kleurrijke en uiterst ritmische wijze interpreteert de zangeres, naast eigen composities, repertoire dat varieert van John Williams’ ‘Moonlight’ en Michael Franks’ ‘Monks’ New Tune’ tot Stings ‘Sister Moon’ en Van Morrisons ‘Moondance’. ‘Round Moonlight heeft de magische aantrekkingskracht van een volle maan. Met timing en frasering als van en instrumentalist, bezingt Carter niet alleen de heldere, maar ook de mysterieuze kant van het immer tot de verbeelding sprekende hemellichaam. Goudsche Courant …Deborah J. Carter maakte met ‘Round Moonlight haar persoonlijkste cd tot nu toe. …originele keus van stukken die bijna allemaal iets te maken hebben met maan, nacht en uiteraard liefde. Zij zingt met een sterke jazzy frasering, doet soms aan Deedee Bridgewater, soms aan Sarah Vaughan denken. …grote intensiteit en gedreven voordracht… Groot pluspunt is het open ensemble-geluid dat zij en haar verassend subtiele en hechte basistrio creeren: geen volgesmeerde arrangementen, maar ruimte voor bijzondere akkoordkleuren, muzikale poezie en vooral – swing. Volkskrant …veertien liedjes vol maanlicht en dromerij… …steekt degelijk inelkaar… NRC Handelsblad Geschikt voor liefhebbers van mainstreamjazz met krachtige vocalen Noordhollands Dagblad …erg swingend en mooi vertolkt. Er zit spanning in het album. ...de natuurlijk volle stem van Deborah J. Carter… Zwolsche Courant …gespeeld met liefde en vakmanschap. Zij zingt ontspannen, losjes swingend, and met en snufje latin. En met dat onmiskenbare gevoel dat de essentie van jazz is.
Deborah J. Carter pers – over de CD “ ’Scuse Me…” The Jazz Site, Wes Gillespie cd bespreking: De voornamelijk zelf gecomponeerde CD " 'Scuse Me..." reflecteerd haar verleden met een gevarieerde compilatie van voortreffelijke songs en verfijnde arrangementen. De stijlen omvatten mainstream jazz, swing, salsa, bossa en blues, dat laatste bijvoorbeeld in de Ellington klassieker: "Don't Get Around Much Anymore". De latin nummers zijn het mooie "Winter Samba", een up-tempo caraïbische nummer in mineur, en het salsa- achtige "Sabado", hetgeen niet zou misstaan op een plaat van Cal Tjader, Tito Puente of Poncho Sanchez. Wellicht zijn dat de invloeden uit haar dagen in Spanje in de tachtiger jaren. Met name haar arrangement van Gilbert O'Sullivans "Alone Again, Naturally" is verfrissend met mid-tempo vocalen doorweefd met elegante gitaarloopjes en grootse piano-breaks. Ik waan me in een club, "live" luisterend naar dit nummer. Deborah doet deels denken aan Janis Siegel van Manhatten Transfer met haar frasering in het titelnummer, " 'Scuse Me..." en het door Turrentine beïnvloede "Sugar 2 me", ook aan Carmen Lundy (Invitations), Marilyn Scott (Avenida de Sol) en Dee Dee Bridgewater (Here's That Rainy Day), en dan heeft ze op de Lennon en Mccartny klassieker "Golden Slumber" en het zwoele "Breathless" de fluwelen stem van een Anita Baker ballad. Dit juweel met 13 songs beslaat een gamma aan stijlen en vertegenwoordigt de vele invloeden van Deborahs studies enhaar uitgebreide reizen. Zij laten haar vocale kwaliteiten goed uitkomen en zijn vlekkeloos uitgevoerd. " 'Scuse Me..." zal haar zeker onder de aandacht brengen van een wereldwijd publiek Jazz Site Beoordeling: 9 op een schaal van 10 Jazz Now Magazine, Nina J. Hodgson, associate editor: Indrukwekkend! Ik ben steeds meer onder de indruk van de jazz die uit Nederland komt vandaag de dag, en Deborah is weer een nieuw voorbeeld. Jazz Review, CD bespreking: ...Ms. Carter presenteert een variëteit aan stijlen en een schitterende stembeheersing. Haar eigen compositie " 'Scuse Me..." toont dat deze artieste echt kan "scatten" als de besten. "Sabado" demonstreert Deborahs bekwaamheid in de stijl van Lambert, Hendricks and Ross. Oog & Oor, cd bespreking door Arnold van Kampen: Ze doet denken aan DeeDee Bridgewater maar heeft een meer geschoolde stem en dartelt op deze debuut-cd door eigen composities (vaak in een bossa-groove) en classics als Ellington, Lennon and McCartney en heel verrassend Alone Again, Naturally van Gilbert O’Sullivan. Een kennismaking die naar meer smaakt. Musicmaker, demo bespreking: Haar jazzy repertoire ligt gemakkelijk in het gehoor en ze heeft een wereldstem. Haar beheersing en expressie kom je op de Nederlandse podia maar zelden tegen. ....absolute topklasse.... De Zwolse Courant, cd bespreking door Willem van der Veen: ...een sfeervolle combinatie van pittige funk en rustige stukken die deels uit de popmuziek, en deels uit de jazz afkomstig zijn. ...een knap spelend kwartet...
