Naam: Nienke Ruys
Klas: 3T1
Leraar: mvr. Owel
Zakelijke gegevens Dit is geen dagboek. De schrijver van het verhaal is Erna Sassen en ze gebruikt geen pseudoniem. de uitgever is Noordhoff Uitgevers BV, het boek is verschenen in 2011 en het is 2e druk. Het heeft 133 bladzijdes.
De samenvatting
Een manisch-depressieve moeder die zelfmoord pleegt, ga er maar aanstaan als puber. De 16-jarige Boudewijn gedraagt zich steeds meer zelf als een depressieve patiënt en zijn vader geeft hem een ultimatum: elke dag schrijven in een schrift en naar een cd luisteren, zo niet, dan volgt een gedwongen opname. Met tegenzin begint Boudewijn aan zijn dagboek, dat hij geen dagboek wil noemen, want een dagboek is zielig. De foute samenvatting: Met korte, boze zinnen die telkens op een nieuwe regel beginnen, beschrijft Boudewijn zijn dagen en nachten die hij als een levend spook doorbrengt. Hij heeft nergens meer zin in, is consequent moe en ’s nachts bang. Bang voor het donker, de stilte, de geluiden die misschien wel duiden op een inbreker. ‘Maar die iemand, waarvoor ik bang ben, die komt niet om iets te pikken. Die komt om mij dood te maken’. Daarom slaapt hij vaak bij zijn 7-jarige zusje Pluis, met haar bedlampje in de vorm van een nijlpaard. Pluis is een rustpunt. Pluis was te jong om de zelfmoord van hun moeder te begrijpen maar is ondertussen wel vroeg wijs. Ook de muziek van zijn vader blijkt een rustpunt, met name het ‘Stabat Mater’ van Pergolesi.
Langzamerhand begint het Boudewijn te dagen wat zijn vader voor ogen had met zijn opdracht. Want als je je dagen doorbrengt in verveling en lethargie, dan ga je vanzelf schrijven over dagen toen
je nog wel wat deed. Allereerst was hij gewoon ontzettend kwaad op zijn moeder en weigerde ook maar in de verste verte begrip te tonen voor haar daad. Bokkig begon hij met de middelbare school en zag zijn vriendenkring snel slinken. Hij doet netjes zijn huiswerk, maakt een ‘enge ziekten woordenboek’, met termen uit de psychiatrie en gaat met zesjes over. Eigenlijk gaat het pas echt mis als hij in de vierde klas ruziemaakt met het meisje waar hij wonderwel een bijzondere vriendschap mee ontwikkeld had. Dan voelt hij wat hij mist en plaatst hij als genoegdoening een alternatieve rouwadvertentie waar hij ‘rectificatie’ boven zet. De volgende dag beseft hij voor het eerst wat het ‘Stabat Mater’ eigenlijk wil zeggen
Ik vind niet dat de samenvatting heel erg slecht is, maar ik vind dat de genen die deze samenvatting heeft gemaakt te veel details heeft verteld. De samenvatting hoort juist een klein stukje tekst te zijn waar de belangrijkste stukken in staan. Daarom heb ik dit stuk tekst gekozen omdat ik vind dat het te groot is en te veel verteld in details.
Bronvermelding:
http://www.scholieren.com/boekverslag/76172
Goede samenvatting:
Boudewijn is een jongen van 16-jarige leeftijd. Boudewijn leeft in zijn huis met zijn tante Marjan en zijn vader en zusje Doris ( haar bijnaam is Pluis). Een paar jaar geleden heeft de psychische moeder van Bou (afgekort voor Boudewijn) zelfmoord gepleegd. Bou kan niet begrijpen hoe zijn moeder het heeft durven doen voor hem en pluis. Door de jaren heen lijkt het alsof hij zelf ook psychisch word en stelt zijn vader hem een ultimatum: `of jij gaat elke dag een stukje in dit schrift schrijven en luistert een liedje op een van deze cd’s, of ik laat je opnemen’. Dus met grote tegenzin begint Bou met schrijven. Maar het schriftje bied voor alle woede, angst en eenzaamheid een uitlaatklep. Doordat Bou eindelijk een plekje heeft gevonden om zijn gevoelens te kunnen uiten begint hij te veranderen en merkt hij het zelf ook. Bou begint te schrijven over zijn gevoelens en over zijn gedachtes. Doordat Bou al heel erg lang zit opgekropt met zijn problemen kan hij niet meer bewegen en ligt de hele dag
in zijn bed. Praten doet hij ook al niet meer, de enige keer dat hij praat is dat s ’avonds met pluis. de enige die hem op gemak kan stellen is pluis. Er zit dus veel meer achter dan een jonge die geen gevoel heeft.
Over de auteur
Erna heeft twee kinderen. Mats een jongen die is geboren in 1995. En Micky een meisje die is geboren in 1998. Ze heeft een man die geboren is in 1959 en ze heeft een kat die Pinkel heet en een konijn die Leonie heet. Ze wonen in Haarlem. Op het VWO wilde Erna altijd dokter worden. Ze wilde het liefst Tropenarts worden, maar ergens halverwege de vijfde klas wou ze toch liever actrice worden. Erna heeft de opleiding gedaan Academie voor Kleinkunst in Amsterdam. Erna Sassen werd bekend toen ze in 1988 drie seizoenen de rol van de verpleegster speelde in Medisch Centrum West. In die tijd persenteerde ze ook het radioprogramma liefdeslijn met Paul van der Lugt. Later maakt ze ook musicals en toneelvoorstellingen met onder anderen Frank groothof. Haar eerste boek verscheen in 2004 en heete de gemeenste opa van Europa. Tussen 2004 en 2007 zijn er nog vier andere boeken gekomen van Erna Sassen. Erna Sassen is geboren in Beverwijk op 26 april 1961. Erna Sassen is onder andere een kinderboekenschrijfster maar ook een actrice, theatermaakster en voormalig radiopresentatrice. Over het boek op de voorkant van het boek staat een jonge die schrijf in een schriftje. Dus dat geeft wel goed aan waar het boek overgaat. het boek is niet voor iemand specifiek gericht. De enige hoofdpersoon in dit verhaal is Boudewijn.Positief: – hij is heel erg gevoelig
Boudewijn Hij geeft heel erg veel over zijn zusje Pluis Negatief:
Hij heeft heel erg veel woede. Hij heeft heel erg veel angst.
De plaats die heel erg vaak voor komt is het verleden. Hoe dingen gingen met het overlijden van zijn moeder. En hoe het ging met het verliefd zijn op Pauline. Maar ook over wat er die dag zelf is gebeurd. Over dat zijn vader weer eens boos is geworden of zat te huilen. Het staat in een niet-chronologische volgorde. Flashback: het gaat steeds terug in de tijd om dingen te vertellen die zijn gebeurd toen zijn moeder bijvoorbeeld was overleden. Versnelling: in het boek komt vaak voor dat er heel erg snel iets word beschreven van 1 dag. Terugblik: in het boek staat vaak dingen die Boudewijn heeft meegemaakt met Pauline en dat was dus een terugblik. Het is geschreven vanuit de hoofdpersoon. Boudewijn die moet elke dag wat schrijven in het schriftje. Door dat het boek het schriftje is lees je vanuit Boudewijn. Een open einde. Je weet niet wat er uiteindelijk is gebeurd met Boudewijn en Pauline. Je weet ook niet wat er komt in het tweede schriftje en of zijn zicht op zijn moeder is veranderd door de reden die zijn tante heeft gegeven voor de reden van de zelfmoord. Dus veel dingen weet je nog steeds niet
Leeservaringen Onderwerp: Het onderwerp van het verhaal spreekt mij heel erg aan omdat ik het een heel erg zielig verhaal vind en toch heel interessant vind om te weten hoe een jongen er mee omgaat. Ja, over dat je aan de ene kant zelfmoord kan plegen om een hele zorgzame reden. Wat eigenlijk heel erg is want dan denk je aan het goede wat je doet voor je kleine dochtertje, maar niet aan de pijn die je je oudere zoon je man en familie aan doet. Ja, ik heb zitten denken aan hoe het is als iemand in mijn familie zelfmoord zou gaan plegen. Maar ook vooral over hoe ik ermee om zou gaan. Nee, ik had niet gedacht dat je het boek zou lezen als een schriftje. Maar dat vind ik achteraf gezien toch wel leuk want dan kan je het precies en alleen zien in de ogen van Boudewijn, en dat is best interessant. Ja over het plegen van zelfmoord en de redenen die daaraan kunnen zitten. En hoe je ermee om zou gaan. Het word wel goed uitgewerkt. Je weet nu wat Boudewijn vind en voelt en het onderwerp is juist hoe Boudewijn zich voelt en wat hij kan doen om dingen te veranderen. Voorspelbaar, als je weet dat de hoofdpersoon bijna psychisch is dan weet je eigenlijk wel dat het schriftje bedoeld is om hem beter te maken. wat ook is gelukt. Er word veel aandacht gegeven aan de gevoelens over Boudewijn en ik zou het heel erg interessant vinden om iets meer te horen over wat hij vond van de zelfmoord van zijn moeder. En waarom hij zo boos is op zijn moeder. Ik heb nog nooit een boek gelezen met hetzelfde onderwerp, maar dat zou ik wel graaf willen doen.Gebeurtenissen:
Ja het boek blijft steeds interessant, omdat de schrijver een andere dag begint als je wilt weten wat er toen gebeurde in die terugblik. Maar dan moet je weer even wachten voordat je weer op dat stukje zit. Er zit genoeg tempo in het verhaal omdat elk stukje interessant is en alles aan elkaar vast zit. Als je namelijk een gedeelte mist dan weet je niet waar het over gaat. Het gaat meer om de gedachtes en de gevoelens, omdat het gaat over de veranderingen die Boudewijn maakt van een psychisch iemand naar een verbetering. Ik vind de nadruk heel goed omdat de schrijfster het heeft verwerkt in een soort van schriftje die hij moet bijhouden. Ja heel erg, vooral de gebeurtenis met die van zijn moeder. Ik zou heel erg verdrietig zijn en er niet goed mee om kunnen gaan denk ik. Geloofwaardig, het kan heel goed zijn dat je een keer ruzie krijgt met het meisje/jonge op wie je verliefd bent. Maar het kan ook zijn dat iemand in je familie zelfmoord pleegt. Nee niet alles, ik heb niet iemand gekend die zelfmoord heeft gepleegd. En ik ken ook niemand van mijn familie die psychisch was. Verrassend, toen ik de achterkant van het boek had gelezen dacht ik dat het ging over een jonge van wie zijn moeder was overleden en niet dat ze zelfmoord had gepleegd. Nee, ik heb gelukkig nog nooit in mijn leven meegemaakt dat iemand zelfmoord heeft gepleegd of dat iemand psychisch in de problemen zat. Daar ben ik ook heel erg dankbaar voor. Ik zou er geen willen meemaken. In dit verhaal staan vooral hele erge schokkende gebeurtenissen en die wil ik het liefst niet allemaal meemaken. Ik wil niet het verdriet en woede hebben omdat iemand van wie ik hou zelfmoord pleegt. Of dat iemand in mijn omgeving er psychisch is.Personages:
Het is niet iemand die echt in het leven staat. Boudewijn word door dat hij niet de dood van zijn moeder niet kan begrijpen en verwerken psychisch en raakt hij in de war. Ja, niet door dat ik het zelf heb meegemaakt maar omdat ik wel kan begrijpen dat je zo kan reageren op de gebeurtenissen die de personages hebben meegemaakt. Nee, ik zou er niet graag op willen lijken maar ik vind het wel knap hoe je kan veranderen door middel van dingen die gebeurd zijn in een schriftje te schrijven. Ik vind het gedrag van sommige goed en van sommige niet. Die van Pluis vind ik goed omdat ze altijd vrolijk is. Die van Boudewijn vind ik niet altijd even goed. Hij reageert veel dingen af op zijn vader. Ja pluis. Pluis is een meisje van zeven die altijd vrolijk is. Ik heb gelezen dat door het gedrag van Pluis, Boudewijn opgevrolijkt is. Dus ik vind het heel goed dat ze zo blij is. Ja, Boudewijn zegt op een begeven moment. `mijn doel is nu om iedereen teleur te gaan stellen’. Ik vind het heel erg als je instelling is om mensen teleur te gaan stellen. Iedereen kan wel iets goed doen. Ja, de enige hoofdpersoon is Boudewijn en je leest genoeg over hem om te kunnen begrijpen waarom hij zich gedraagt zoals hij zich gedraagt.
Bij sommige begrijp ik het gedrag wel maar bij anderen ook zeker niet. Ik begrijp dat het moeilijk is om om te gaan met het overlijden van je moeder maar het is en blijft je moeder dus ik snap niet hoe Boudewijn zijn moeder kan haten. Ja, Boudewijn is veranderd door een beetje een psychisch gedrag te krijgen door de gebeurtenissen van zijn verleden. En uiteindelijk veranderd zijn psychisch gedrag door te schrijven wat hem dwars zit. Onbegrijpelijke beslissingen vind ik die van Boudewijns moeder, ik snap niet hoe je je familie zo veel verdriet aan kan doen door een einde te maken aan je eigen leven. Ik vind dat als je problemen hebt, je je eigen familie al genoeg pijn hebt gedaan en het juist beter kan maken door te vechten om beter te worden en te bewijzen dat je beter kan worden nadat iets vreselijks is gebeurd.Bouw:
Ja, de schrijfster verteld alles in verdeelde stukjes. Ze verteld een stukje over het overlijden van zijn moeder, dan over zijn gedachtes en gevoelens, dan over Pauline en bij het spannendste stukje gaat ze over naar zijn zusje Pluis. Het is niet echt spannend maar het is meer nieuwsgierigheid. Je wilt weten wat er gaat gebeuren maar net op dat moment gaat ze over naar een andere dag. Dus het is niet spannend maar je word er heel erg nieuwsgierig van. Nee, het was in het begin wel even wennen aan de opbouw. Maar na dat je merkt dat je het schriftje leest is het wel allemaal goed te begrijpen. Nee, er zijn er niet meer. Het gaat allemaal over Boudewijn. Ja, er zijn terugblikken die het verhaal een stuk interessanter maakt omdat je dan te weten komt over wat er is gebeurd tussen hem en Pauline en met de zelfmoord van zijn moeder. Het slot past wel goed bij het boek omdat het boek een schriftje is en een schriftje zit nou eenmaal een keer vol. Ik vind het ook een goed slot omdat alles bij elkaar komt omdat je dan overal een antwoord op krijgt.Taalgebruik:
Het boek is redelijk makkelijk te lezen doordat elk moeilijk woord word uitgelegd met een voorbeeld. Maar soms is het wel moeilijk om te lezen omdat er dan woorden in staan waar ik nog nooit van had gehoord. Het verhaal bevat wel een paar moeilijke woorden maar eigenlijk snap ik het verhaal de hele tijd wel want alles word goed uitgelegd. Ja eigenlijk wel want je hebt de beschrijvingen nodig om de moeilijke woorden te kunnen begrijpen en om het verhaal eromheen ook te kunnen begrijpen. Er zitten helemaal geen dialogen in het verhaal omdat het eens schriftje is waar hij in schrijft. Ik moest wel op het begin heel erg wennen aan de manier van schrijven, maar na even te wennen was het wel fijn om te lezen.
Recensie en mening
Een manisch-depressieve moeder die zelfmoord pleegt, ga er maar aanstaan als puber. De 16-jarige Boudewijn gedraagt zich steeds meer zelf als een depressieve patiënt en zijn vader geeft hem een ultimatum: elke dag schrijven in een schrift en naar een cd luisteren, zo niet, dan volgt een gedwongen opname. Met tegenzin begint Boudewijn aan zijn dagboek, dat hij geen dagboek wil noemen, want een dagboek is zielig. Het ‘dagboek’ dat dit oplevert is genomineerd voor de eerste Grote Jongerenliteratuur Prijs.
‘Niks gedaan vandaag. Niks gedacht, niks gevoeld. En de dag is gewoon weer voorbijgegaan, God zij geloofd en geprezen. Aan elke dag komt vanzelf een eind, dat heeft-ie goed geregeld.’
Met korte, boze zinnen die telkens op een nieuwe regel beginnen, beschrijft Boudewijn zijn dagen en nachten die hij als een levend spook doorbrengt. Hij heeft nergens meer zin in, is consequent moe en ’s nachts bang. Bang voor het donker, de stilte, de geluiden die misschien wel duiden op een inbreker. ‘Maar die iemand, waarvoor ik bang ben, die komt niet om iets te pikken. Die komt om mij dood te maken’. Daarom slaapt hij vaak bij zijn 7-jarige zusje Pluis, met haar bedlampje in de vorm van een nijlpaard. Pluis is een rustpunt. Pluis was te jong om de zelfmoord van hun moeder te begrijpen maar is ondertussen wel vroeg wijs. Ook de muziek van zijn vader blijkt een rustpunt, met name het ‘Stabat Mater’ van Pergolesi.
Langzamerhand begint het Boudewijn te dagen wat zijn vader voor ogen had met zijn opdracht. Want als je je dagen doorbrengt in verveling en lethargie, dan ga je vanzelf schrijven over dagen toen je nog wel wat deed. Allereerst was hij gewoon ontzettend kwaad op zijn moeder en weigerde ook maar in de verste verte begrip te tonen voor haar daad. Bokkig begon hij met de middelbare school en zag zijn vriendenkring snel slinken. Hij doet netjes zijn huiswerk, maakt een ‘enge ziekten woordenboek’, met termen uit de psychiatrie en gaat met zesjes over. Eigenlijk gaat het pas echt mis als hij in de vierde klas ruziemaakt met het meisje waar hij wonderwel een bijzondere vriendschap mee ontwikkeld had. Dan voelt hij wat hij mist en plaatst hij als genoegdoening een alternatieve rouwadvertentie waar hij ‘rectificatie’ boven zet. De volgende dag beseft hij voor het eerst wat het ‘Stabat Mater’ eigenlijk wil zeggen.
`Dit is geen dagboek is het eerste boek voor jongeren van Erna Sassen. Ze heeft inmiddels zes kinderboeken geschreven en is vooral bekend van haar rol in de tv-serie Medisch Centrum West. Dat Dit is geen dagboek genomineerd is voor de GJP, is niet vreemd. Het gaat over een jongere die door schade en schande een stukje wijzer wordt. Door de dagboekvorm zitten we dicht op zijn huid. Sassen is er goed in geslaagd die authenticiteit op te roepen en laat hem piekeren over eenzaamheid, verwachtingen, vrienden, moslims en seks. Boudewijns taal is puberaal en schiet alle kanten op, vol scheldwoorden, uitroeptekens en hoofdletters. Bovenal is hij op een ironische manier grappig en dat geeft het boek een lichtheid die ontroert en mooi contrasteert met het zware onderwerp. Zoals een klap in je gezicht die je juist wakker maakt.
Piekeren: ik vind het kloppen want Boudewijn is heel erg bang voor dingen en piekert heel erg veel.
Puberaal: klopt, door dat hij verliefd is en zit met zijn eigen emoties klopt het wel.
Ironisch: ja, hij heeft een spottende manier van humor.
Ontroert: ja, de manier waarop hij dingen verteld over zijn verleden vind ik heel erg ontroerend:
Mooi: het hele boek bij elkaar en hoe het is geschreven vind ik heel erg mooi.
