Het verhaal van de Pauw (geluid van een wekker) Het was erg vroeg toen de wekker afging op boerderij De zonneschijn. De wekker werd niet vaak door Boer Bart gebruikt. Het is ook meestal niet nodig om een wekker te zetten, want hij heeft een trouwe haan op zijn boerderij. Bertus de Haan vindt het dan ook altijd erg irritant als hij de wekker hoort afgaan en gaat dan extra hard kraaien zodat alles en iedereen wakker wordt. De rest van de dieren vindt dat erg vervelend. Ze zijn dan vroeg op, terwijl de zon nog op zich laat wachten. Op een of andere manier merkten ze allemaal dat er deze dag iets heel bijzonder zou gaan gebeuren. Met de eerste zonnestralen ging de deur van de boerderij open. Boer Bart liep fluitend naar zijn auto met een etenstrommel in zijn ene hand en een fles koffie in de andere. Baster de Hond rende blaffend en nieuwsgierig naar de auto. Wie weet zou boer Bart vertellen wat er aan de hand is. Maar nee hoor, het enige dat Baster kreeg was een aai over de bol en een zinnetje: ‘ooh jongen vandaag wordt een bijzondere dag…..als ik straks thuis ben zul jij je ogen niet geloven” En daar verdween de auto achter een stofwolk …….Alle dieren wilden van Baster weten wat er aan de hand was….maar Baster kon geen antwoord geven. Het maakte de dieren meer en meer onrustig….en de verwachtingen groeiden alleen maar…………… De dieren waren in rep en roer totdat zij rond 3uur in de middag een stofwolkje in de verte zagen…….ja, het was de auto van boer Bart!! Eindelijk! De laatste minuten voelden aan als uren, maar eindelijk was boer Bart er met in zijn armen een grote kartonnen doos. Alle ogen waren gericht op de doos. Het was alsof boer Bart de nieuwsgierigheid van de dieren aanvoelde….want hij ging op een centraal punt staan, zodat alle dieren hem konden zien. Met luide stem sprak hij de dieren aan: “zie hier: de reden waarom het feest is vandaag!! Het mooiste mooi dat jullie nog ooit met de ogen gezien hebben!! Zie hier: Ruben de pauw, Mijn pauw!!” Op dat moment maakte boer Bart de doos open en alle dieren keken met verbazing naar de prachtig gekleurde vogel die daaruit gekropen kwam. Een paar seconden was het doodstil op de boerderij. Iedereen had een “wow wat mooi!!” in gedachten, maar toch bleef het helemaal stil. Toen verbrak boer Bart de stilte: “Kom op Ruben, zeg dag tegen je nieuwe vrienden. Welkom hier op Boerderij de Zonneschijn!!” Op dat moment maakte Ruben een vriendelijke buiging en wat toen gebeurde……. Hij spreiden zijn staartveren zo wijd als hij maar kan en schudde ze heen en weer in de zon. ZAKJE Ruben maakte daarna een vreugdekreet AWOUW Boer Bart maakte een vreugdedans en riep: “OOOOh jij was een dure vogel en ik moest veel doen om jou te mogen hebben maar jij bent elke cent waard…..nee, nog veel meer dan dat!!!!”
Langer dan een half uur stonden Boer Bart en de rest van de dieren naar Ruben te staren. Aan de glimlacht op het gezicht van Boer Bart kon Ruben zien dat boer Bart echt blij met hem was en daarom ging hij lekker door om zijn veren te laten schitteren in de zon. Ruben voelde binnen in zijn hart: Ik ben thuis, ik hoor bij Boer Bart en ik wil hem gelukkig maken! (geluid van een mobiel) Plotseling ging het mobieltje van boer Bart af……..Boer Bart liep richting het huis en in de verte kon je hem horen praten en vertellen over Ruben……… Daar stond Ruben met alle dieren van de boerderij om zich heen…..alle ogen op hem gericht… Hij merkte wel dat hij zich een beetje ongemakkelijk begon te voelen…… Baster rende vrij snel achter Boer Bart aan nadat hij een korte opmerking naar Ruben maakte: “Welkom hier…hoop dat jij je plaats hier zult kennen, nieuwkomer!!” Française de kat liep met opgeheven staart weg zonder iets te zeggen. De koeien praatten onder elkaar over Ruben alsof hij er niet meer was……..en ze zeiden allemaal dingen die Ruben niet zo goed snapte….het klonk in ieder geval niet erg vriendelijk. Freddie het Varken plonste in zijn modderbad en een paar druppels spetterde op Ruben: “ooh sorry hoogheid…” zei Freddy met een sarcastische lach…..terwijl de kippen en de ganzen hard schaterden van plezier. Bertus de Haan ging tegenover Ruben staan en keek hem strak aan…” Dus jij bent de reden waarom ik vanochtend door een metalen wekker gewekt werd…..laat het niet weer gebeuren!….Ik ben hier de wekker op de boerderij!!” Bertus gaf een grote kraai en liep snel de hennen achterna (KUKELEKU). Ruben snapte er helemaal niets van en voelde dat zijn veren plotseling zwaar werden. Hij trok ze in en sleepte zijn lange staart achter zich aan terwijl hij besloot om een wandeling te gaan maken, zodat hij de boerderij beter leerde kennen. Iets binnenin hem zei hem dat het goed was om te kijken of er hoekjes zouden zijn waar hij zou kunnen schuilen. Hij keek om zich heen, wat een mooie boerderij!! Hij moest ook denken aan de naam van de boerderij : De zonneschijn. Het was zo gek: aan de ene kant voelde hij zich helemaal thuis en aan de andere kant merkte hij dat niet iedereen blij was met zijn komst. Ruben ging bij een grote waterplas staan en keek naar zijn eigen weerkaatsing in het water. Op dat moment kwam Française de kat langs, nog steeds met haar neus en staart in de lucht. “ja, ja jij bent mooi, wij weten het allemaal…maar het is echt niet te geloven dat jij jezelf zo geweldig vindt……ik vind je best arrogant” Ruben keek met een vragende frons op zijn gezicht. Hij zei niets, maar in gedachten vlogen de vragen als verdwaalde bromvliegen rond…. Wat? Ik arrogant? Hoe? Waarom? Wat doe ik dan verkeerd? Nog voordat hij enigszins al zijn vragen op een rij had kwam Baster langs en zei tegen Française: ”Nou , ik vind hem helemaal niet zo mooi, smaken verschillen……en heb jij zijn akelige stem al gehoord? Het is een snerpend, bijna pijnlijk geluid in je oren”
Waar Gijs de Geit plotseling vandaan kwam, weet Ruben echt niet, maar het was wel meteen duidelijk dat Gijs in ieder geval geen nieuwe vriend zou worden. Gijs begon met zijn horens Ruben te duwen…. Ruben moest maken dat hij wegkwam. In de verte zag hij boer Bart aankomen……….binnen hem begon alles te borrelen en Ruben voelde dat hij naar boer Bart wilde rennen. Maar dat hoefde niet, want boer Bart rende naar Ruben. Hij riep vanuit de verte: “Kom op Gijs doe niet zo onaardig met je nieuwe vriend!!” Het was alsof Gijs wist dat hij fout zat want hij rende snel weg. Met een grote glimlach stond Boer Bart voor Ruben en hij fluisterde : “laat mij eens je veren zien jongen!!” Het was alsof het vanzelf gebeurde. Ruben gaf een luide roep (AWOUW) en al zijn staartveren stonden te schudden in de zon (ZAKJE). Boer Bart ging op zijn hurken zitten en staarde alleen maar vol verwondering naar Ruben. Ruben voelde de warmte van de zon op zijn veren maar ook zijn hart voelde plotseling warm aan. Hij wenste dat dit moment voor eeuwig zou duren. Maar het moment was al voorbij nog voordat het echt begonnen was, want er vlogen een paar ganzen over hen heen. In de verte hoorde Ruben de ganzen tegen elkaar zeggen….kijk daar heb jij de trotse aansteller weer. Voordat Ruben het kon tegenhouden zakte zijn hoofd en vouwden zijn veren weer samen in een zware staart. Boer Bart zei nog wat tegen hem, maar alles in zijn hoofd draaide en hij hoorde niets meer. Vanaf dat moment besloot Ruben dat hij zijn veren niet meer zou laten zien en dat hij ook zijn stem, die de dieren zo akelig vonden, niet meer zou laten horen. Ruben keek omhoog en zag hoe donkere wolken samenpakten. Alle dieren zochten plekken om te schuilen voor de regen. De eerste druppels begonnen te vallen, maar Ruben wist niet waar hij heen kon gaan, dus bleef hij staan. Harder en harder viel de regen en zelfs het onweer sloeg een paar keer om hem heen. Daar in zijn eentje stond hij in de wind en de regen. Hij voelde hoe alles binnen hem koud werd. Alle nare woorden van de afgelopen dag dwaalden door zijn gedachten………alles werd zwart voor hem. Toen Ruben wakker werd lag hij weer in zijn kartonnen doos, naast een heerlijk warme vuurhaard. Ruben zag even een liefdevolle glimlach van boer Bart en zijn ogen vielen weer dicht. In zijn slaap hoorde hij de stem van boer Bart als een echo: “wat ben jij mooi….jij bent van mij….jij maakt mij zo blij…laat je veren zien. Welkom hier op boerderij de zonnestraal.” Na een paar dagen was Ruben weer sterk genoeg om naar buiten te gaan. De dieren waren niet echt aardiger geworden, dus Ruben zocht veel hoekjes waar hij kon schuilen. De weken gingen snel, er was geen zonnestraal te zien, alleen maar grijze wolken en een koude wind. Ruben hield hem aan zijn nieuwe regel: geen geluid en zijn kop en veren altijd omlaag. Hoe minder hij opviel hoe beter. Iedere dag kwam boer Bart langs vol verwachting, maar Ruben liet zijn veren zelfs niet eens aan boer Bart zien. Zijn staart voelde net als zijn hart erg zwaar. Op een dag brak de zon eindelijk door de grijze wolken heen. Ruben stond op dat moment net alleen achter de schuur. Binnen hem voelde het alsof het begon te borrelen…..Hij wilde zo graag nog een keer met gestrekte veren in de zon staan en de warmte voelen. Hij keek goed om zich heen. Er was echt niemand in zicht. Okay, dan nu is mijn moment, dacht Ruben. Hij strekt zijn veren uit zo wijd als hij maar kon en schudde ze in de zon (ZAKJE)……Oooh wat voel ik mij heerlijk vrij, dacht hij terwijl hij
zijn ogen van plezier sloot. Dit moment mag vooreeuwig duren …..Op dit moment, hier achter de schuur in de zon, mag ik even mezelf zijn! Wat schrok Ruben toen hij plotseling een stem voor zich hoorde, een lief stemmetje: “ooh wauw, wauw, zo iets moois heb ik nog nooit gezien wauw wauw wauw!!!!!” Het was alsof Ruben zijn balans verloor. Zijn hart klopte in zijn keel en natuurlijk liet hij zijn veren meteen weer achter hem vallen. Tegenover hem stond een kleine schattige lammetje van 2 weken oud . “oooh meneer wat bent u voor een mooi dier? Ik heb u nog nooit gezien? Waarom laat u nu uw staart zakken? Het is zo mooi als het glinstert in de zon!! Mag ik het alsjeblieft nog een keer zien? Alsjeblieft !!!?” “ Wie ben jij en wat doe jij hier?” Hoorde Ruben zichzelf een beetje onaardig zeggen. “Mijn naam is Miekje en Mama zei dat ik vandaag voor het eerst helemaal alleen naar het weiland mocht, zonder haar, omdat de zon zo heerlijk schijnt. “Nou, jonge dame, jij moet mij beloven dat jij aan niemand en dan ook echt niemand vertelt wat jij vandaag gezien hebt…beloof jij dat?” “Maar meneer…waarom dan? U bent zo mooi…….” “…..Beloof jij dat?!! Niemand mag het weten!!” Het leek alsof Miekje het lammetje schrok van de strenge Ruben, want ze draaide zich snel om en rende naar haar moeder, zonder om verder nog iets te zeggen….. Ruben stond met een vervelend gevoel het lammetje na te kijken. Wat ben ik nu onnodig onaardig geweest? Dacht hij bij zichzelf. Miekje rende naar haar moeder. Wat een belevenis was het om voor het eerst alleen naar het weiland te gaan. En wauw, zij kon het mooie dier in de zon maar niet vergeten. Hij was zooo mooi. Toen haar mama vroeg wat ze allemaal gezien had, was dat natuurlijk ook het eerste wat Miekje vertelde. Het was het mooiste mooi wat zij ooit gezien had. “Mama, die meneer was niet zo aardig. Eigenlijk mocht ik het niet eens vertellen…..hoe kan dat? Ik snap er helemaal niets van!!” “Kom even hier naast me liggen, Miekje”. Het lammetje ging lekker tegen haar moeder aan liggen. “Ik zal het je vertellen. Het is best een triest verhaal. Ruben is een paar maanden geleden hier aangekomen op de boerderij. Boer Bart heeft heel ver gereden om hem op te halen en heeft veel geld betaald voor die bijzondere vogel. Oh, ik zal nooit vergeten hoe blij boer Bart was toen Ruben uit de doos kroop en zijn staartveren spreidde in de zon. En weet je, Ruben was ook zo gelukkig…..hij was zichzelf……maar de andere dieren op de boerderij konden er niet zo goed tegen. Ze waren jaloers en deden er alles aan om hem niet thuis te laten voelen….Ze gingen ermee door totdat Ruben besloten heeft om niet meer zijn veren te laten zien. En nu is hij net zo knorrig en ongelukkig als de rest van de dieren.” voegde Miekje toe. “Maar mama, waarom heb jij dan niets gezegd tegen Ruben?” Lieve Schat, Boer Bart heeft mij voor een hele lange tijd hier in dit veilige hok laten staan….Jij en je broertje waren toen nog in mijn buik en nu ben ik nog hier om aan te sterken……maar, zullen wij met z’n tweeën naar Ruben toe gaan? Miekje en haar moeder gingen naar de schuur en daarachter stond Ruben nog steeds te balen van wat er allemaal gebeurd was. Toen hij hen zag aan komen lopen, begon hij meteen met zijn verontschuldigingen, maar de moeder van Miekje gaf hem geen kans om uit te praten.
“Lieve Ruben, vandaag wil ik iets tegen je zeggen dat al lang geleden tegen je gezegd had moeten worden. Namelijk: welkom hier op boerderij De Zonneschijn. Ik zie dat Boer Bart zo enorm blij wordt van jou. Je bent zo’n mooie vogel en als jij je veren uitsteekt lijkt het of de zonneschijn nog mooier is. Op deze boerderij zijn er nu eenmaal dieren die daar niet zo goed tegen kunnen. Zij vergeten hoeveel boer Bart van hen houdt en wat hij allemaal voor hun doet….misschien zijn ze zelfs een beetje jaloers op jou. Jij bent gemaakt om je veren uit te steken, om de zonnestralen op te vangen en in de mooiste kleuren te weerkaatsen. Boer Bart heeft jou gekocht om zijn boerderij nog mooier te maken. Ik zag aan je dat jij zo enorm genoot om boer Bart blij te maken. Durf jij weer jezelf te zijn? Meningen van anderen zullen er altijd zijn…..maar leg het naast je neer en wees jezelf. Kom op jongen, laat je veren zien en doe het voor Boer Bart en voor boerderij De Zonneschijn! Ik en mijn kinderen zullen om je heen lopen en onthoud: Wij genieten ervan hoe mooi jij bent!” Ruben was er helemaal stil van geworden. Hij had veel verwacht…maar dit? Zoveel liefdevolle woorden…en ja, als hij er goed over nadacht vond hij dat het allemaal waar was!! Hij zou niet gelukkig kunnen worden als hij zo door zou gaan. Hij mocht, nee hij moest zichzelf zijn. Niet alleen maar voor hemzelf, maar ook voor Boer Bart en voor zijn boerderij!! Ruben maakte dat moment een besluit: ik ben de pauw van Boer Bart en ik zal hem blij maken, ik stoor mij niet meer aan alle meningen van anderen. Het voelde alsof er een ketting rond zijn hart losschoot….het begint weer te borrelen……en hij voelde de zon op zijn veren. Plotseling hoorde hij Miekje roepen van plezier. Zonder dat hij het doorhad, had hij zijn staartveren gespreid (ZAKJE). Diep binnen hem wist hij dat hij weer vrij was!!!! Voor hij na kon denken riep hij het hard uit (AWOUW!) en binnen een minuut stond boer Bart naast Miekje en haar moeder… In verwondering en met blijdschap fluisterde Boer Bart “welkom jongen, welkom thuis!!”
