De non en de vreemdeling in een hemelbed
Eerste druk, 2014 © 2014 René Ofsen Fotografie: Marlika Lodji isbn: nur:
9789048431779 336
Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl
Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (I) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (II) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.
René Ofsen
De non en de vreemdeling in een hemelbed
Ontslag
Remy Dana van der Loeven liep het Antwerpse boekbindersbedrijf aan de Ten Eekhovelei binnen. Ze had wat dagen opgenomen na veel overgewerkt te hebben. In die dagen had ze besloten om naar iets anders uit te kijken, want in dit bedrijf zat geen echte promotie en het werk was eigenlijk te saai voor haar temperament. De week had ze afgesloten met een wild weekend, samen met haar hartsvriendin Sonja. In disco d’anvers hadden ze gedanst, te veel ge dronken, waardoor de kater nog in haar hoofd bonkte. Haar wappe rende blonde haren en vrolijke gezicht lieten dat niet aanzien, want ze had de andere morgen rillend een koude douche genomen. Ze moest even glimlachen toen ze aan die avond terug dacht waarin een man haar probeerde te versieren. Hij kon niet weten dat ze niet te versieren was. Als jong meisje wist ze al dat ze meer met vrouwen had dan met mannen. Toen ze nog heel jong was, had een onverlaat op een avond geprobeerd haar te betasten. De naar drank ruikende man had nog wel de kans gekregen om een hand onder haar rok te krijgen, maar toen ze een vinger in één van zijn ogen had geprikt, had hij zich vloekend terug moeten trekken. Totaal overstuur was ze thuis gekomen en had zich daarna snikkend op bed geworpen. Haar moeder had heel goed met haar gesproken en haar vertelt dat ze hetzelfde meegemaakt had en de aanvaller hard in zijn kruis had geschopt. Ze kon veel met haar moeder delen, want een vader had ze niet. Toen ze twee was, had hij in de wagen een hartstilstand gekregen en de stuurloze auto was dwars door een tuinhek gereden. Gelukkig waren daarbij geen andere mensen gewond geraakt, maar de ambulance kwam te laat om hem nog te redden. 5
Moeder Dana vertelde toen dat papa door onze lieve Heer naar de hemel was geroepen en sindsdien wilde ze niets meer met de lieve Heer te maken hebben. In de loop der jaren kreeg ze met haar moeder een hele diepe band en kon werkelijk alles met haar delen. Op haar twintigste probeerde ze het met een jeugdvriend die ze wel leuk vond, maar toen het op vrijen aankwam, voelde ze opeens dat het met een man nooit zou lukken. Een week daarna had ze het uit gemaakt. Toen haar moeder had gevraagd waarom dat was gebeurd, had ze er om heen gedraaid, maar haar moeder had doorgevraagd. Daarop vertelde ze dat hij na twee maanden met haar naar bed wilde, maar dat ze daar nog niet aan toe was. Hij probeerde toch door te zetten en dat had haar weerhouden om verder te gaan. Haar wangen, ze herinnerde het zich nog heel goed, waren vuur rood geworden toen haar moeder anders reageerde. ‘Geef je meer om vrouwen, Remy?’ Aarzelend had ze toegegeven dat ze gevoelsmatig al een tijd het idee had dat ze liever in de nabijheid van een vrouw was dan van een man. Ze had daarna tranen in haar ogen gekregen en zich in de armen van haar moeder geworpen toen die slechts één zin had geuit. ‘Ik hoop, dat als jij je ware liefde hebt gevonden, je heel gelukkig met haar zal worden. Vindt het juiste geluk dat bij je past, heb je zelf ook lief, dan komt alles goed.’ Die woorden hadden haar heel blij gemaakt en de band met haar moeder was nog meer verstevigd. Toen ook haar moeder plotseling was overleden, ze na enkele maan den van verdriet de kracht had gevonden om door te gaan, was heel snel haar huidige vriendin in haar leven gekomen. Ze zette alles abrupt uit haar hoofd, deed de deur van het kantoor open en bleef roerloos in de opening staan. Ze hoorde snikken en zag dat haar assistente met het hoofd op haar armen op het houten bureau lag. Twee mannen van haar afdeling zaten roerloos op hun stoelen voor zich uit te staren. 6
‘Goedemorgen,’ riep ze luid. ‘Wat een grafstemming op deze zomerse dag. Wat is er loos?’ Niemand antwoordde, dus ging ze naar het koffieapparaat en schonk zich een beker warme koffie in. Een klontje suiker volgde. Daarna ging ze met een plof achter haar bureau zitten, startte de computer, draaide zich om en haalde scherp uit. ‘Krijg ik nog antwoord op mijn vraag?’ Een jonge man begon met een stem te praten die meer leek op die van een kleine jongen dan van een opgeschoten knul. ‘De directeur heeft in het weekend zelfmoord gepleegd.’ Ze gaf een gil van schrik en liet haast haar beker vallen. ‘Maar,’ stotterde ze, ‘waarom?’ Een wat oudere collega had zich hervat en begon met een wat vas tere stem aan een uitleg. ‘De zaak is blijkbaar failliet. De belastingdienst heeft beslag gelegd op alle goederen en de bankrekeningen geblokkeerd. Vandaag horen we wat er precies gaat gebeuren. Het is over en uit. Gelukkig is het salaris van deze maand nog overgemaakt.’ Tegen de middag kregen ze te horen dat de curator alles zou regelen. Twee mensen konden voorlopig blijven en de spreker verzocht om vrijwilligers. Niemand reageerde. Remy zei ferm: ‘Ik ga niet zitten wachten of de zaak nog gered kan worden. Ik red me wel. Het gaat jullie allemaal goed. Ga niet bij de pakken neer zitten, ga solliciteren. Kom op, schouders er onder. Adieu.’ Ze pakte haar tas, liep naar de kapstok en deed haar jas aan. Haar half hoge hakjes maakten het enige geluid op de betegelde vloer van de hal. Verder was het stil. Het pand voelde ondertussen aan als een mortuarium. Woede kwam omhoog en daarom sloeg ze de buitendeur hard achter zich dicht. Een voorbijganger keek haar aan en zag een sombere jonge vrouw, die blijkbaar ergens over geschokt was. Zelfs de zon die vanmorgen scheen was even verdwenen. Bij de hoek aarzelde ze, liep toch door en dook een koffiehuis in. 7
De serveerster die achter de tap vandaan kwam, stond haar even aan te kijken voordat ze reageerde. ‘Wat een somberheid. Is er iemand overleden?’ ‘Mijn baas. Zelfmoord. De zaak is failliet en wij zijn niet meer no dig, dus moet ik weer solliciteren.’ ‘Shit. Dat is een beetje te veel op een maandagmorgen. Dit rondje is van de zaak.’ ‘Dank je Lea. Deze ochtenddreun moet ik even verwerken. Geef me maar een stuk appelgebak met slagroom.’ Tien minuten later groette ze de serveerster en liep de deur uit. Bij het plein stapte ze in haar wagen en reed naar haar flat dat enkele blokken verder was. Ze sloeg met haar vlakke hand op het dashboard. Onder het rijden keek ze naar de bedrijvigheid op straat. Iedereen was haastig, het verkeer chaotisch, de winkels waren open, maar toch voelde het anders aan. Thuis gekomen haalde ze haar boodschappentas en liep naar de winkel. Ze sloeg voor de hele week een voorraadje in, liep naar de bakker en haalde twee grote roomsoezen. Tegen vieren reed ze naar haar vriendin Sonja die altijd op maandag vrij was en vertelde haar wat er die dag had plaats gevonden. Omdat haar man enkele dagen op een congres was, hadden ze wat meer tijd voor elkaar. Een half uur later schoven ze onder de koele lakens, vergaten de dag en genoten van elkaar. Meestal nam Remy het initiatief, maar door wat er gebeurd was nam Sonja deze keer de leiding. Vaak begon ze teder, maar hoe meer het liefdesspel vorderde, hoe ruwer het werd. Dat was niet erg want ze hielden allebei van ruw. Toen ze moe en verzadigd waren, lagen ze lang op hun rug, hiel den elkaar met één hand vast en vertelden elkaar de dingen die ze op dat moment belangrijk vonden. Sonja had een vrij huwelijk en was biseksueel en haar man wist er van. Hij had trouwens naast haar ook een vriendin. Ze werkte altijd tot drie uur bij een makelaar, meer niet, want het 8
inkomen van haar man was al ruim voldoende om van te leven en hele dagen werken, daar had ze geen zin in. Tegen tien uur ging Remy weer naar huis. De vrijpartij en de intimiteit met haar vriendin had haar heel goed gedaan. Ze nam zich voor om heel snel een andere baan te zoeken.
9
Zuster Maria
Diezelfde avond ging de jonge non Maria in het klooster in Gent met gemengde gevoelens vroeg naar bed. Het was een zware dag geweest, want de kinderen die ze Engelse les gaf op het internaat, waren die dag erg onrustig. Ze zuchtte en keek naar de sobere inrichting van haar kamer waar alleen een klein crucifix aan de muur hing. Ze was nu twee jaar in het klooster, maar er begonnen wat rimpe lingen in haar gevoel te komen over dit leven. Ze deed haar kleren uit, rilde even en ging toen voor de spiegel staan. Ze zag een nog steeds slanke vrouw met vrij grote borsten en streelde zonder erg even haar tepels die spontaan rechtop gingen staan. Zuchtend trok ze haar nachtkleding aan en kroop onder de de kens. Haar gedachten gingen terug in de tijd en zo nu en dan gleden er tranen over haar wangen. Ze was enig kind en had een fijne jeugd bij haar ouders gehad. Tijdens een kerst vakantie met haar ouders en een oom en tante in Frankrijk was ze wat grieperig en bleef in het hotel. Haar ouders besloten de vierde dag om een afdaling te maken in het naburige dorp. Vorig jaar hadden ze daar mensen ontmoet en was er een intense vriendschap ontstaan. Dit jaar gingen die vrienden in dezelfde periode op vakantie in het hotel waar ze vorig jaar ook verbleven. Ze vonden het leuk om een dag met elkaar te skiën en bij te praten. De zuster van haar moeder had die dag geen zin en zou op de kleine meid passen. Haar man ging met een kennis nog even een uurtje naar de rodelbaan en zou daarna weer naar het hotel komen. Helaas sloeg die dag het noodlot toe. Toen haar ouders moe werden, dronken ze in het dal nog een kop warme chocolademelk en reden eerder dan de bedoeling was terug 10
naar het hotel. Op de terugweg genoten ze van de besneeuwde bergen en de grimmige rotsformaties, maar al snel ging hun vreugde over in angst. Tot hun ontzetting zagen ze dat er een lawine naar beneden kwam. Spaarzame bomen werden als lucifershoutjes meegesleurd en on danks dat ze met hoge snelheid probeerden uit het dal te komen, was het monster nog sneller. De kleine wagen werd door tonnen sneeuw bedolven en stukken meegesleurde rots beukten de wagen volledig kapot. Ze waren op slag dood. Uren later vonden de reddingswerkers de auto en de inzittenden. De handen van het echtpaar zaten zo strak in elkaar, dat de red dingswerkers er een hele tijd mee bezig waren om ze van elkaar te scheiden, zonder ze te breken. Honderd meter achter de wagen van haar ouders vonden ze een jong stel en hun verbrijzelde motor. De jonge vrouw lag in de berm tegen een stuk rots, de man lag meters hoger bekneld tussen enorme afgerukte takken. Tegen de avond was de politie in het hotel gekomen. Via haar oom en tante hoorde ze wat er plaats had gevonden. Ze was pas tien en haar wereld stortte volkomen in. De zuster van haar moeder had haar onder haar hoede genomen en met hen was ze terug naar huis gegaan. Sindsdien woonde ze bij haar tante en oom. Deze lieve mensen hadden geen kinderen en gaven haar een fantastische jeugd. Ook zorgden ze dat ze kon studeren en later een goede baan kon krijgen. Haar tante leek als twee druppels water op haar moeder en op een of andere manier werd het leed op de achtergrond gedrukt. Twee jaar later noemde ze haar pleegouders, ma en pa. Toen ze klaar was met haar studie, een jonge arts leerde kennen, trouwden ze na een paar jaar, kregen geen kinderen, want hij kon geen kinderen verwekken. Ondanks dat hielden ze hartstochtelijk van elkaar, maakten elk jaar verschillende korte tripjes en genoten afwis 11
selend van de bossen en de zee, want het trauma zat nog zo diep dat ze nooit op wintersport wilde. Ze verdienden beiden heel goed en konden zich meer dan anderen dingen op korte termijn veroorloven. Helaas verongelukte haar man, die in de zomer altijd op zijn motor naar het werk ging. Hij kreeg op een ochtend een black out en knalde in volle vaart tegen een brugpijler aan en was op slag dood. Die tweede keer, na het verlies van weer een dierbare, was ze inge stort en had maanden niet kunnen werken. Daarna besloot ze om het klooster in te gaan en dacht dat het een veilige haven was, waar dierbaren haar niet meer konden kwetsen door plotseling uit haar leven te stappen. Haar adoptie ouders hadden moeite met haar besluit, maar haar tante die medium was, had op een dag tegen haar man gezegd dat het goed zou komen. Na die terugblik vermande ze zich, droogde haar tranen, dacht aan het lieve gezicht van haar overleden echtgenoot en viel daarna in een diepe slaap.
12
