Proloog Ooit werd de wereld geregeerd door mannen en vrouwen die magie beheersten. De magiërs die mensen hielpen en de wereld beschermden werden vereerd het was een vreedzame en welvarende tijd. Natuurlijk waren er ook magiërs die alleen aan zichzelf dachten, of macht over de mensen wilden in plaats van met ze samen te werken. Ze werden door andere magiërs met minachting behandeld. De handel was goed, zo goed zelfs dat er grote rieten schepen werden gebouwd om nieuwe gebieden te ontdekken. Op deze zeereizen werden er mannelijke magiërs mee gestuurd om de elementen van de zee te temmen. Dit waren vooral de magiërs die geminacht werden, ze waren daar geschikt voor volgens de hoge raad van magiërs. Een van die magiërs was Bazel hij had zich vrijwillig opgegeven voor de reis. Na een lange reis kamen ze aan op een nieuw continent en ze er sloten vriendschap met de bevolking die zichzelf de Grieken noemde. Toen Bazel de Grieken er naar vroeg van wie de symbolen waren die ze vereerden, vertelden zij dat het symbolen waren van hun goden die vanaf een berg over hen heersten. Toen ze hem vertelden dat er niemand bij de goden in de buurt kon komen, werden Bazel's vermoedens bevestigd. Hij vertrok samen met een groep van veertien magiërs vanuit Griekenland verder naar het oosten. Op een dag kwamen ze in een afgelegen gebied waar de mensen zeer gelovig waren, ze vereerden hun goden drie keer per dag. De magiërs vertelden de mensen over nieuwe en machtigere goden. Bazel toonde zijn symbool en zei dat dat de oppergod was, ook de symbolen van de andere magiërs werden gebruikt als symbolen voor goden. Iedere keer dat de mensen hun nieuwe goden aanbaden werden de magiërs sterker en sterker. De magiërs veroverden steeds meer nieuwe gebieden verder naar het oosten. Een van de veertien magiërs was Aaryn, een nichtje van de hoge magiër op het oude continent. Zij was mee gereisd om de mensen te helpen, maar ze zag hoe de magiërs om haar heen steeds meer wreedheden begingen. De nieuwe veroverde stammen werden tot slaaf gemaakt en mooie jonge vrouwen werden gedwongen om in de harem van de magiërs te gaan. Op een avond besloot Aaryn om Bazel te vragen om de mensen vrij te laten en op te houden met de gruwelijkheden. Zij was immers de sterkste magiër van de groep en naar haar zou hij wel luisteren als ze alleen waren. Ze ging zijn tent binnen, Bazel zat daar omringt door naakte jonge vrouwen. “Stuur deze dames weg, Bazel” zei Aaryn. Bazel lachte wreed en zei: “Voor deze slaven hoef ik geen geheimen te hebben ik kan ze altijd weggooien en nieuwe nemen.” “Laat deze mensen gaan, ze hebben ons niks misdaan!” schreeuwde Aaryn vol woede. “Dit moet ophouden, anders ga ik naar de hoge raad van magiërs op het oude continent.” Bazel keek geschokt, maar reageerde onmiddellijk door een bal van vuur richting haar te gooien. In paniek gooide zij zich op de grond en het lukte haar om de vuurbal af te weren, daarna deed ze een gedachte aanval op hem.
Terwijl Bazel versuft van de aanval op de grond ineen zakte vluchtte Aaryn de tent uit richting het westen. Na een half uur was Bazel bij gekomen van de gedachte aanval en schreeuwde hij: “Waar is Aaryn! haal die heks hierheen.” Diezelfde nacht nog stuurde hij twintig krijgers en een magiër achter haar aan. Geholpen door een groep woestijn leeuwinnen wist ze haar achtervolgers af te schudden en het veilige Griekenland te bereiken. Van de magiër en de soldaten die achter haar aangestuurd waren werd nooit meer iets vernomen. Toen Aaryn het oude continent bereikt had sprak ze daar tot de hoge raad. “Ik ben Aaryn magiër van Blaecleah ik sta hier voor de hoge raad van magiërs met vreselijk nieuws. Bazel en een groep van magiërs laten op het nieuwe continent hun symbolen vereren als goden en worden nu door honderdduizenden mensen vereerd. In het begin ben ik met hun meegetrokken om de mensen te helpen, maar ik kon het niet langer aan zien wat ze de mensen aan deden. Ze doen vreselijke dingen met magie! Dingen als oorlog voeren en mensen tot slaaf maken. Bazel heeft zelfs geprobeerd mij, een mede magiër, te vermoorden” zei ze met afgrijzen. Er trok een geschokte reactie door de raad, een mede magiër vermoorden was ongehoord. De leider van de hoge raad sprak: “Ik ben Bryon, magiër van Blaecleah”, “Aaryn, heb jij ook je symbool laten vereren alsof het een god was?” “Ja” antwoordde Aaryn schuldbewust, “maar het was een godin van de oogst ik deed het alleen om de mensen te helpen door te zorgen dat er een goede oogst kwam.” “Mensen bedriegen om ze zo je symbool te laten vereren is een zwaar misdrijf en de straf hiervoor is de dood” sprak Bryon. “De raad gaat over het nieuws dat jij ons hebt gebracht in beraad en zal daarna beslissen over jou en de andere magiërs die de mensen bedriegen.” Na een halve dag overleg werd het vonnis uitgesproken, Aaryn zou ter dood worden gebracht voor het bedriegen van de mensen voor magisch gewin. Ook zou een delegatie van drie wijze magiërs worden gestuurd naar de magiërs op het nieuwe continent om Bazel en zijn volgelingen te ontbieden voor de hoge raad. Aaryn pleitte ervoor om meer magiërs naar Bazel te sturen, omdat hij te machtig was geworden. Maar de hoge raad negeerde dit, ze zei dat er nooit zoveel mensen in deze nep goden zouden geloven. De dag erop werd Aaryn gekruisigd, daarna vertrokken de wijzen naar het nieuwe continent. De hoge raad had het mis. De wijze magiërs werden bruut vermoord toen ze bij Bazel aankwamen. Er brak een oorlog uit tussen de magiërs van het oude continent en die van het nieuwe continent. De magiërs van het oude continent hadden geen kans tegen de in oorlog getrainde magiërs. De mensen op het oude continent verloren hun vertrouwen in de magiërs. De oorlog was kort maar wreed: hele steden op het oude continent werden verwoest en uitgemoord. Vlak voordat de oorlog was afgelopen trok een klein groepje vluchtelingen naar het nieuwe continent met een plan om de macht van de magiërs te breken. Toen ze aankwamen verspreidden ze zich en begonnen de mensen ervan te overtuigen dat er maar een god was in plaats van meerdere goden. Deze god zou almachtig zijn en de wereld hebben geschapen, verder was deze god goed voor de mensen. De plan werd snel ontdekt door de magiërs, deze vluchtelingen werden vervolgd en vermoord. Toch was het kwaad al geschied: de mensen bleven maar geloven in die ene god. De magiërs probeerden alles om dit tegen te gaan, maar niets mocht baten.
Langzaam maar zeker brokkelde de macht van de magiërs af en vereerde niemand ze meer. De magiërs werden vergeten en hun nageslacht werd vervolgd voor hekserij en tovenarij. De eeuwen verstreken en de verhalen over magiërs werden sprookjes. Aan het einde van de 20ste en begin van de 21ste eeuw werd de interesse in magie weer populairder. Er bleken nog afstammelingen te zijn van de magiërs die krachten hadden zoals gedachten lezen of dingen op afstand kunnen bewegen door het gebruik van de elementen. Toen in de 21ste eeuw een groep archeologen in zuid-Amerika een ruïne met daarin documenten in het latijn vond die vertelden over de magiërs en hun symbolen. De mensen die magie hadden probeerden hiermee te achterhalen hoe ze een symbool konden maken. Het duurde nog jaren voordat een sekte dit lukte. Ze gebruikten hun nieuw verworven magie om mensen te manipuleren, zodat ze gekozen werden in de politiek of een betere positie kregen in het bedrijfsleven. Mensen die hen tegenwerkten of er ook probeerden achter te komen hoe ze een symbool konden maken kregen een “ongeluk”. Deze “ongelukken” werden afgedaan als “freak accidents” door politie en justitie. De sekte ontkende naar de buitenwereld dat ze magie bezitten. Nu is de macht van deze sekte zeer groot geworden en ze jagen op mensen die magie kunnen gebruiken.
Hoofdstuk 1 De leraar vertelde iets over de oude Grieken, maar Felicia kon haar aandacht niet bij de les houden. Ze keek naar buiten “pffft zonde om met dit weer binnen te zitten” dacht ze “waarom laat hij ons niet gewoon naar huis gaan.” Ineens zei de leraar: “nou jongens en meisjes, ga maar naar huis toe, het is zonde om met dit mooie weer binnen te zitten.” Iedereen begon te juichen en pakte snel zijn spullen, de leraar stond een beetje verdwaasd te kijken. Felicia liep snel door de gang naar buiten, daar ziet ze een paar jongens op het veldje voetballen. Een grote groep meiden staan te kijken er wordt veel gejoeld en gejuicht. “De jongens staan zich natuurlijk weer uit te sloven zijn voor die domme koeien” dacht ze. Snel pakte ze haar fiets en ging naar huis. Daar aangekomen liep ze naar haar laptop. Ze had 2 e-mails waarvan eentje van haar ouders die nu in Amerika zijn: “Hoi lieverd, We hebben de verhuizing hier bijna klaar, het gaat erg goed met je vaders nieuwe functie. Als je klaar bent met je eindexamen in Nederland hebben wij hier alles op orde en kan je hier komen wonen. Nog veel succes met het leren en tot over een paar maanden. Groeten, pa en ma” de andere was van Desiree: “Beste zuster, we verwelkomen je in onze cirkel. Kom vrijdag vanavond om 00:00 uur naar onze tempel.” “Morgenavond al” dacht ze blij. Eigenlijk interesseert magie haar niks, ze wil alleen lid worden vanwege Desiree, de hogepriesteres van de wicca cirkel. Ze vroeg zich af of ze iets speciaals moest aantrekken herinnerde ze zich ineens dat sommige heksen hun rituelen naakt deden, ze moest blozen van de gedachte alleen al. Snel stuurde ze een berichtje terug: “Ik zal er zijn vrijdag, Groetjes xxx Felicia” Toen Desiree het mailtje las was ze opgelucht, ze had een speciaal gevoel bij Felicia dat ze niet kon verklaren. Ze had het er nog met Johanna over gehad of ze Felicia wel of niet moest uitnodigen. Ze overlegde alles wat ze wilde doen eerst met haar. Johanna heeft al eerder in een wicca kring gezeten, maar toen de hogepriester van de cirkel was verongelukt zijn ze uiteen gevallen. Zij wilde altijd alles geheim houden en wilde bijna nooit dat er nieuwe mensen bij kwamen. “Dat zal wel komen omdat zij al vierentwintig is en dit daarom een stuk serieuzer neemt” dacht Desiree. Vrijdag avond stond Felicia voor haar klerenkast ze wist maar niet wat ze aan zou doen. Uiteindelijk besloot ze om haar zwarte jurk aan te doen.
Ze ging op weg naar het landhuis waar Desiree woont, de patio is de tempel waar ze af hebben gesproken. Het grint kraakte onder haar voeten. “Gelukkig is het volle maan,” dacht ze, “nu kan ik tenminste zien waar ik loop.” Toen ze aan kwam was iedereen er al. Overal lagen kussen en stonden kaarsen in het midden lag een groot kleed in de vorm van een pentagram. “Welkom in onze tempel, Felicia” zei Desiree, “dit is Johanna,” ze wees naar de lange blonde vrouw naast haar. “zij is de eigenaresse van die wicca winkel waar ik je over had verteld” “en dat zijn Janneke en Mariska, die ken je al van school.” Nadat iedereen was voorgesteld begonnen ze. Desiree ging gestrekt op het pentagram liggen en iedereen ging in een kring er omheen zitten. “Steek nu je vingers onder mij Felicia, net zoals de anderen doen” zei Desiree. Sluit nu je ogen en herhaal steeds: “zo stijf als een plank, zo licht als een veertje.” Ze sloot haar ogen, om haar heen hoorde ze iedereen zachtjes mompelen. Ze dacht dat ze Desiree's haar kon ruiken, na een paar minuten leek die geur sterker te worden. Toen ze haar ogen open deed zag ze Desiree's gezicht vlakbij het hare. Ze slaakte een gil, iedereen opende hun ogen Mariska mompelden nog een paar woorden. Desiree viel plotseling met een klap weer terug op de grond. “Dit is ons nog nooit overkomen” zei Janneke stom verbaast. Johanna vroeg om stilte en zei: “iedereen moet op de cirkel zweren dat zij nooit zal doorvertellen wat hier vanavond is gebeurd.” Het is zaterdag en Felicia heeft besloten om bij de winkel van Johanna langs te gaan. Als ze de deur open doet hoor ze een windorgel boven haar die als deurbel dienst doet. “Hoi Felicia” zegt Johanna terwijl ze achter uit de winkel komt “leuk dat je langs komt. Ik heb hier een boek voor je dat je misschien wel interesseert. Felicia bladert een beetje verstrooid door het boek heen. “Zeg Johanna, jij gaat nogal veel met Desiree om, of niet ?” vraagt ze ineens. “Ja hoezo ?” zegt Johanna. “Nou, ik vroeg me gewoon af of jullie het wel eens over jongens hebben” zegt ze licht blozend. “Hmm nee niet echt, daar lijkt ze niet zo in geïnteresseerd”. Ze begint nu nog erger te blozen. Na een korte stilte zegt Johanna ineens “Ik kan wel voor je vragen of ze meisjes misschien leuker vindt.” en geeft haar een knipoog. “Ehm, nee bedankt” stottert ze en vlucht snel de winkel weer uit en springt op haar fiets. “Nou, dat ging niet zoals gepland”, dacht Felicia. Vanuit de winkel keek Johanna haar na. “Hmm een sterke meid die weet wat ze wil” dacht ze “niet geheel wat ik had verwacht, maar zeker interessant ... heel interessant.” Toen Felicia maandag in de school kantine ging zitten wist de hele school inmiddels al wat er gebeurd was in de wicca kring. De meeste mensen geloofden er niks van en de geruchten gingen dat er waarschijnlijk een soort hallucinogeen in de heksenketel gezeten had. Ze ging bij Desiree zitten en vroeg: “weet jij wie heeft verteld over wat er vrijdag avond gebeurd is?”. “Ja, Janneke” antwoordde ze een beetje schuldig “ze stond met Erik te praten en toen hij vroeg wat ze het weekeinde had gedaan vertelde ze het. Waarschijnlijk om indruk op hem te maken.
Je weet hoe ze is met jongens en hij is de populairste jongen van de eindexamen klassen.” “Oh ja, ik heb ook nog met Johanna gesproken, ze zei dat je zaterdag nog langs was geweest in haar winkel.” Felicia begon licht te blozen en vroeg zo nonchalant mogelijk “En, waar hebben jullie het allemaal over gehad ?” “Nou, over jou” Felicia begon nog erger te blozen. “over wat jij vrijdag gedaan hebt bedoel ik.” “Maar ik heb vrijdag helemaal niks gedaan” antwoordde ze. “Jawel, dit is ons nog nooit eerder gelukt. We hadden wel eens het gevoel dat diegene in het pentagram lichter werd, maar we hebben nog nooit meegemaakt dat iemand ging zweven, de magie in jou is sterk.” “Johanna vroeg of ik je dit boek wilde geven. In de winkel leek je er wel in geïnteresseerd, maar je ging heel plotseling weg.” Felicia keek naar het boek. Het was hetzelfde boek als wat Johanna haar in de winkel had laten zien. “Dank je” zij ze en ze stopte het boek snel in haar tas. De zoemer ging en de pauze was voorbij. “we moeten snel maar weer wat afspreken, alleen dan zonder Janneke en Mariska.” riep Desiree nog terwijl ze naar haar klas toe ging. “Doen we” riep Felicia terwijl ze opstond voor haar klas “Nog 1 uur Grieks” dacht ze blij “en dan ben ik klaar.” Ze liep naar buiten toe en ze zag iemand bij het fietsenhok staan wachten. “Is dat Erik ?” dacht ze. “Hoi Felicia” zij hij “ik hoorde dat je een magische vrijdag avond hebt gehad?” “Hmm vreemd”dacht ze, ze bespeurde totaal geen sarcasme in zijn stem, zou hij het dan geloven? “Hoi Erik, maar nee ik denk dat Janneke iets teveel paddo thee heeft gedronken er is niks gebeurd.” ze pakte haar fiets. Erik vroeg “vind je het erg als ik een stukje met je mee fiets?” “Ja, dat vind ik erg” antwoordde ze “ik moet snel naar huis om te leren voor de examens en moet jij niet voetballen? Ik denk dat de dames langs de kant je anders missen.” Hij begon te lachen en zei “Of ik hen ook mis is een tweede, maar als je het druk hebt met leren begrijp ik dat wel. Misschien kunnen we een andere keer wat afspreken.” “Misschien” riep ze hem na terwijl ze van het schoolplein af fietste, “maar ik beloof niks!” “Het is een vreemde wereld hoor” dacht ze. Er waren wel eerder jongens in haar geïnteresseerd geweest, maar dat Erik haar zag staan snapte ze niet. “Hij is toch alleen geïnteresseerd in die sletjes die langs het veldje staan te juichen in hun navel truitjes en lagen make-up op.”dacht ze. Thuis aangekomen pakte ze het wicca boek uit haar tas ze voeg zich af waarom Johanna zo graag wilde dat zij het kreeg. Ze ging op de bank zitten en begon te lezen...
Droom Boek “Pffft wat een saai boek” dacht ze bij zichzelf, allemaal regels over wanneer je wel en geen magie mag gebruiken en dat alles wat je doet 3 keer zo hard terug komt. Ze besloot de rest van de inleiding over te slaan. Haar vingers gleden langs de bladzijden en ineens leek het alsof een aantal bladzijden van een ander soort papier waren gemaakt, ze sloeg het boek daar open. Het ging over een expeditie die op zoek is naar een verloren beschaving in zuid-Amerika. “Wat heeft dit nu met magie te maken?” vroeg ze zichzelf af, maar ze las toch door. Tot onze verbazing troffen we in de volgende kamer een grote wandschildering aan en een document in het latijn. Dit document is waarschijnlijk een vertaling van de teksten die overal in de wandschildering te vinden zijn. Op de volgende bladzijde treft u foto's aan van het document en de wandschildering. Felicia sloeg de bladzijde om en deze begon met: E pluribus unum Uit velen één, “Wat zullen ze daar mee bedoelen?”, haar ogen dwaalden af naar de rechterpagina, de wandschildering die ze daar zag kwam ineens tot leven, en was om haar heen, het leek wel alsof ze in de kamer zweefde, onder haar voltrok zich iets wat op een ritueel leek. Mannen en vrouwen stonden in een cirkel om het altaar heen en zongen zachtjes een mantra. De precieze woorden kon ze niet verstaan, maar ze klonken haar wel bekend in de oren. Ineens stapte er een man uit de cirkel naar voren, tekende een symbool op het altaar en stapte weer terug. De mantra veranderde en de wandschildering leek mee te veranderen. Vervolgens stapte een jonge vrouw met rood haar naar het altaar toe en ze trok haar vingers langs de lijnen van het symbool, deze lichtte kort op. Terwijl de vrouw terug stapte in de cirkel veranderde de mantra weer en dit keer wist ze er zeker dat de wandschildering ook veranderde! Plotseling werd alles zwart om haar heen, een beetje versuft deed ze haar ogen weer open. Ze zat gewoon op de bank met het boek open op haar schoot, de tuindeur stond open en een koele zomer bries deed haar rillen. Ze keek in het boek, deze lag open aan het einde van de inleiding. “Vreemd,” dacht ze, “dat stuk had ik toch overgeslagen?” en ze liet haar vingers langs de rand van de bladzijden glijden ze voelde geen ander papier meer. “Zou ik dan alles gedroomd hebben?” dacht ze, ze keek op de klok; Het was half een en ze besloot om naar bed te gaan. Terwijl ze de tuindeur dicht maakte dacht ze iemand aan de rand van de tuin te zien staan. Snel draaide ze de tuindeur op slot, toen ze weer in de tuin keek zag ze niets meer buiten. “Brrrrrr” rilde ze, ik begin me nu ook enge dingen te verbeelden. Snel ging ze naar de badkamer en maakte zich klaar om naar bed te gaan, toen ze eenmaal in bed lag herinnerde ze dat het boek nog beneden op de bank lag. Ze besloot dat het wel tot morgen kon wachten voordat ze in het boek opzoek ging naar de foto's. “Misschien heb ik alles wel gedroomd”, dacht ze nog terwijl ze in slaap viel. De volgende ochtend bladerde ze het boek vluchtig door tijdens het ontbijt maar er stonden nergens foto's in het boek, alleen maar tekeningen van pentagrammen en andere symbolen die heksen
gebruiken. “Zou ze dan echt alles gedroomd hebben?” Toen ze op school aangekomen was had ze besloten om Desiree over haar droom te vertellen, maar eerst moest ze de lessen van wiskunde en aardrijkskunde overleven die ze voor de pauze had, zuchtte ze. Tijdens de pauze begon ze meteen over haar droom tegen Desiree. “Toen ik wakker werd op de bank leek het boek ineens niet meer hetzelfde boek als waar ik in begonnen was” besloot ze haar verhaal mee; Dat ze daarna nog een persoon in de tuin had gezien verzweeg ze. “Je moet er eens met Johanna over praten” zei Desiree plotseling, “zij heeft het een enkele keer wel eens gehad over het gebruik van symbolen voor magie en ik denk niet dat ze een pentagram bedoelde.” “Toen ik er over doorvroeg werd ze ineens stil en zei dat ik het er maar niet meer over moest hebben.” Een paar dagen later had Felicia het boek nog een keer helemaal gelezen, ze besloot Desiree te bellen. Na een uur aan de telefoon met Desiree hadden ze afgesproken om zaterdag te gaan winkelen en het boek terug te brengen. Een ervaring zoals de eerste keer dat ze het boek las was haar niet meer overkomen, “Ik zal het me wel verbeeld hebben door de examen stress” dacht ze en besloot er maar niet meer aan te denken. Die zaterdag stond Felicia al vroeg op: Ze had zin om samen met Desiree te gaan winkelen, maar eerst moest ze nog de was doen en het huis stofzuigen. Toen haar ouders zeiden dat ze een paar maanden eerder naar Amerika gingen leek het haar fantastisch om het huis voor zichzelf alleen te hebben en te kunnen doen wat ze wilde. Ze had alleen niet verwacht dat het huishouden doen zoveel werk was en zoveel tijd zou kosten, eindelijk was ze klaar en stapte ze op haar fiets. Bij Desiree aangekomen stond deze al op haar te wachten en zei “Kom dan gaan we snel, ik heb een nieuwe jurk nodig voor de zomer en ik moet echt nieuwe schoenen hebben.” “Alsof je nog niet genoeg schoenen hebt” antwoordde Felicia, ze keken elkaar aan en schoten in de lach. Na een dag winkelen kwamen ze aan bij de magie winkel, maar deze was gesloten. “Wat vreemd” zei Desiree, “normaal is de winkel tot 6 uur open.” In de winkel zelf was alles donker en ook in het woonhuis erboven waar Johanna woonde brandde geen licht. “Kom dan gaan we nog even terug naar die winkel waar ik dat leuke truitje zag liggen en misschien kunnen we daarna nog naar de Mac en naar de film, als je vanavond niet hoeft te leren” zei Felicia er snel achteraan. “Voor jou maak ik wel tijd” grinnikte ze, Felicia begon licht te blozen, “Kom, dan gaan we” zei Desiree. “Dat was een gezellige dag” zei Felicia toen ze na de film bij Desiree's huis waren “We moeten vaker eens wat afspreken.” “Is goed” antwoordde Desiree “Ik wil graag ook nog samen met jou een spreuk uitproberen zonder de anderen erbij. Kan jij over 3 weken op zondag? Dan is het volle maan.” “Prima hoor, maar we moeten het dan niet te laat maken want ik heb maandag het eerste uur les.”3 weken” dacht ze bedroefd. Desiree keek haar aan en zei plotseling: “Maar als je eerder een keer iets wil afspreken voor de
gezelligheid is dat goed hoor. Ik moet nu naar binnen, want volgens mij zie ik mijn moeder al voor het raam staan.” en ze liet Felicia verbouwereerd achter op de oprijlaan. Twee weken later zat Felicia met Desiree op een terrasje. “Leuk dat je weer zo snel met mij wilde afspreken.” zei ze. “Och” antwoordde Desiree “ik wilde toch nog even bij Johanna langs gaan, maar ik trof haar winkel leeg aan en het staat nu te huur. Ik heb haar niet meer gezien sinds zij mij dat boek gaf. Maar ik hoorde dat jij de laatste tijd veel omgaat met Erik?” “Ik help hem met zijn wiskunde, voor de rest niks” antwoordde ze. “En waarom heeft zo'n knappe jongen hulp nodig voor wiskunde? En ik wist niet dat jij daar zo goed in was?” zei ze terwijl ze Felicia plagend aan keek. “Nou toevallig ben ik heel goed in geometrie en verder is hij totaal mijn type niet.” beet ze haar toe. “Oh sorry hoor ik plaagde je maar, maar wat is dan wel jouw type?” vroeg Desiree terwijl ze in haar thee roerde. “Geen jongen in ieder geval” zei Felicia nog een beetje gepikeerd, toen ze realiseerde wat ze zei begon ze te blozen en keek snel naar haar thee. Er viel een ongemakkelijke stilte. “Welke spreuk wilde je eigenlijk met mij doen volgende week zondag?” vroeg ze om de stilte maar te doorbreken. “Daar kom je zondag wel achter” zei Desiree “maar niks pervers hoor!” zei ze er plagend achteraan terwijl ze haar tong uit stak en ze schoten beide in de lach. De volgende week zondag liep Felicia over het grind naar de achterdeur van het landhuis. De moeder van Desiree, gekleed in een avondjurk, zag haar aankomen, deed open en zei: “Hallo, jij bent zeker Felicia, ik ben Marie, Desiree's moeder. Kom maar binnen, Desiree zit in de woonkamer”. “Goede avond mevrouw” zei ze beleefd en liep achter haar aan. “Zou ze altijd zo chic gekleed zijn?” dacht ze terwijl de woonkamer in liep, daar zaten Desiree en haar vader. Hij was gekleed in een rokkostuum. Tot haar grote opluchting zag ze dat Desiree het zomer jurkje aan had die ze vorige week had gekocht. “Goede avond meneer ik ben Felicia” zei ze snel, “Hoi Desiree” zei ze er vlug achteraan. “Hallo Felicia”, zei Desiree's vader “wij moeten helaas zo weg, maar ik verwacht dat jullie je vanavond keurig gedragen en dat er geen feest wordt gegeven of jongens worden uitgenodigd vanavond.” “Nee pap” antwoordde Desiree met een zucht. “Dat zullen we niet doen hoor meneer” stamelde Felicia. “Je weet toch dat onze dochter dat nooit zal doen” zei Marie met een veel betekende glimlach. “We moeten nu gaan hoor lieverd, anders komen we te laat.” zei ze tegen haar man. “En jullie een fijne avond dames, helaas dat we nu wat weinig tijd hebben, Felicia, maar ik hoop je binnenkort beter te leren kennen. Nou kom je nog lieverd?” en “Waar zijn je manieren vanavond?” zei ze terwijl ze richting de deur liep. Hij stond snel op, liep achter haar aan en zei: “Nog een fijne avond dames. Oh ja, we zijn vanavond laat thuis. Je hoeft niet voor ons op te blijven hoor en maak het niet te laat vanavond, want je hebt morgen school.” en toen waren ze weg. “Zijn je ouders altijd zo chic gekleed?” Vroeg Felicia zacht aan Desiree. “Nee hoor” lachte ze, “maar ze hebben een gala avond voor het werk van mijn vader en volgens mij is hij ook een beetje zenuwachtig of alles wel goed gaat. Mijn pa heet trouwens Herman, sorry dat hij zo onbeleefd was en zich niet voorstelde, normaal is hij veel aardiger.” “Geeft niet hoor” antwoordde ze snel “ik snap wel dat zo'n belangrijke baan niet makkelijk is.” “Maar wil je wat drinken?” vroeg Desiree. “We hebben nog een halve fles wijn open staan van het eten.” “Ja lekker” antwoordde ze. Terwijl Desiree twee wijnglazen pakte en vol schonk vroeg Felicia: “Welke spreuk wilde je vanavond eigenlijk doen?” “Eigenlijk wilde ik je onder hypnose brengen en kijken of je je nog iets meer kan herinneren van die
droom die je had, maar ik weet niet of dat nog wel zo'n goed idee is” zei ze met een zucht. “Ik heb niets meer van Johanna vernomen nadat zij mij dat boek had gegeven, ze lijkt wel verdwenen te zijn en ik heb gewoon het gevoel dat het iets te maken heeft met het boek en die droom die jij hebt gehad.” “Maar misschien weten we dan waarom zij verdwenen is” zei Felicia, “we kunnen het toch proberen?” Waarom ze het zo graag wilde begreep ze niet maar ze had plotseling het gevoel dat die droom belangrijk was en de hypnose kon daar bij helpen. “Oke” zuchtte Desiree, “maar als ik ook maar het idee krijg dat er iets mis gaat dan haal ik je er meteen uit hoor.” Ze ging tegenover Felicia zitten en sprak met een zachte monotone stem: “Kijk nu diep in mijn ogen, ontspan je en probeer zoveel mogelijk te herinneren van wat je die avond deed.” Felicia keek in haar heldere blauwe ogen en probeerde zoveel mogelijk te herinneren van wat er die avond was gebeurd, maar het leek wel of ze in die blauwe ogen werd gezogen en ze had moeite haar gedachten te ordenen. Ze hoorde Desiree nog zachtjes zeggen “Ik tel nu terug van 10 en dan ben je weer terug op de bank met je boek. 10, 9 ,8 ,7 ,6, 5, 4, 3, 2, 1” Haar ogen zakten dicht, ze hing weer boven de cirkel van mensen en om haar heen zag ze de muurschildering, het leek wel alsof ze het boek weer op haar schoot kon voelen. Toen de vrouw terug stapte in de cirkel dacht ze vaag: “Dit is het moment dat ik weer wakker word”, maar dit gebeurde niet en het ritueel ging door. Wel had ze het idee dat er iets ontbrak; De wandschildering was niet meer zo duidelijk en ze kon de mantra niet meer verstaan. Ineens wist ze wat er ontbrak, ze voelde het boek niet meer op haar schoot liggen! Het ritueel was afgelopen en plotseling zag ze een fel licht uit het symbool op het altaar komen. Ze deed haar ogen weer open en zag Desiree helemaal in paniek over haar heen gebogen zitten. “Oh je bent er weer” snikte ze opgelucht “Je zakte ineens in elkaar en ik kon je niet meer wakker maken, ik was zo bang dat er iets met je gebeurd was.” ze sloeg haar armen om Felicia heen en hield haar stevig vast. Zachtjes begon Felicia haar te troosten “Zo lang kan het toch nooit hebben geduurd?” zei ze “Ik was maar heel even onder hypnose.” “Het duurde bijna 2 uur” zei Desiree nog een beetje trillend “Ik wist echt niet meer wat ik moest doen en ik wilde bijna een ambulance gaan bellen.” Felicia keek op de klok en zag dat het al bijna tien uur was, zachtjes duwde ze Desiree overeind en zei “Er is niks met me aan de hand hoor alles is goed, ik zag nu wel het hele ritueel en werd niet meer wakker zoals in mijn eerdere droom. Op het einde lichtte het symbool op en leek het wel alsof het tot leven kwam.” “We moeten Johanna gaan zoeken” antwoordde ze “Zij kan ons vast vertellen wat er gebeurde en kan jou uitleggen wat je droom over het symbool betekende, zij had het wel vaker over symbolen en magie. Nu weet ik zeker dat er een verband is tussen de droom, het boek en haar verdwijning.” “We hebben het er morgen op school wel over, oké?” antwoordde Felicia “Ik moet nu echt naar huis want ik heb morgen het eerste uur engels.” “Blijf nog even?” vroeg Desiree smekend. “Oke, dan” antwoordde ze “Ik lust dan nog wel een glas wijn en jij kan er ook wel een gebruiken volgens mij” lachte ze zwakjes. Een half uur later was Desiree weer een beetje bekomen van de schrik en namen ze afscheid. “Tot morgen” riep Felicia terwijl ze over de oprijlaan richting haar fiets liep.
Johanna Johanna's eerste ervaring met magie begon 10 jaar geleden. Ze was 14 jaar en lag achterin de auto van haar ouders, ze waren op vakantie in Engeland na een week in Londen te zijn geweest waren ze nu op weg naar Amesbury. Ze hoorde haar ouders zachtjes ruzie maken voor in de auto, maar ze was te moe om goed te kunnen horen waar ze het precies over hadden. Haar ogen bleven dicht vallen en het zachte gezoem van de auto over de weg maakte haar alleen maar slaperiger. De volle maan gaf alles in de auto een zilverachtige gloed. Soms kon ze flarden van het gesprek verstaan: Haar vader zei: “…ze willen haar gebruiken voor hun eigen...” kort daar na antwoordde haar moeder: “Zij zijn de enigen die haar ...” even later verstond ze haar vader weer “Maar ze hebben haar nooit ontdekt en het is onze dochter hoor” ze hoorde haar moeder weer “Ben je dan vergeten wat er vorige maand is gebeurd? We kunnen haar niet langer ...” Terwijl haar moeder in de achteruitkijkspiegel keek begon ze weer zachter te praten. Wat was er vorige maand precies gebeurd dacht Johanna, ze kon zich nog vaag iets herinneren dat ze met een ouija bord had geprobeerd een geest op te roepen, wat er daarna was gebeurd was vaag. Het eerste dat ze zich weer herinnerde was dat haar moeder bezorgd over haar heen gebogen stond en bleef vragen of alles goed was, toen ze eindelijk kon antwoordde dat er niks aan de hand was werd haar moeder vreselijk boos en schreeuwde tegen haar hoe ze aan het bord was gekomen. Ze had het van een vriendin geleend snikte ze, ze moest het meteen terug gaan brengen en er nooit meer aan komen, “Het is geen speelgoed!” had haar moeder haar nageroepen. De volgende ochtend tijdens het ontbijt hadden haar ouders nieuws, ze gingen dit jaar niet naar de camping maar met het vliegtuig naar Engeland. Eerst was ze dolblij; Eindelijk op vakantie in het buitenland, maar toe ze de bedrukte gezichten van haar ouders zag was ze een beetje bezorgd, “Waarom zijn ze niet blij?” dacht ze. Ze merkte dat haar ouders waren uitgepraat en hoorde nog alleen maar het zoemen van de auto over de weg, ze viel weer in slaap. De auto stopte en Johanna schrok wakker, waar waren ze? Ze keek naar buiten en de auto was geparkeerd aan de rand van een weiland. In het midden van het weiland was een groot vuur en eromheen dansten mannen en vrouwen, aan de rand stonden tenten opgesteld en daarvoor zaten mensen in groepen te discussiëren. “Blijf jij maar even in de auto wachten, lieverd” hadden haar ouders tegen haar gezegd, daarna liepen ze naar een rode tent toe waar groene vlammen op geschilderd waren. Daar aangekomen knielden haar ouders voor een man en Johanna zag dat ze hevig begonnen te discussiëren maar ze kon niets verstaan. Ineens stond haar vader boos op en liep terug naar de auto, smekend volgde haar moeder de man de tent in. “Is alles goed pap?” vroeg ze. “Ja hoor” antwoordde haar vader “Vannacht overnachten we hier in een hotel en morgen vliegen we met z'n drieën terug naar Nederland.” “Waarom benadrukt pap dat we me z'n drieën terug vliegen” dacht ze nog half slaperig, “waarom zouden ze dat niet doen?” Even later kwam haar moeder er ook aan en zei opgelucht “Ik heb nog wat geregeld voor als we straks weer thuis zijn, alles komt goed. En dan gaan we nu naar het hotel, want ik ben doodmoe.” Op de terugweg vanaf Schiphol naar huis kregen ze een klapband en knalden tegen een boom. Haar ouders waren op slag dood, werd haar later in het ziekenhuis verteld. Daar werd ze op gehaald door Willem en Angela Peeters; Haar voogden. Ze waren kennissen van haar moeder en hoewel ze Johanna niet meer hadden gezien sinds ze 6 jaar was herkenden ze haar meteen. Ze hadden zelf geen kinderen maar wilden wel graag een dochter en Johanna werd liefdevol opgenomen door de Peeters. In het begin had Johanna nog vaak nachtmerries over wat er met haar
ouders was gebeurd: iedere keer als ze over het ongeluk droomde zat ze weer in de auto en vlak voordat de band klapte had ze het idee dat er een monster naar keek, ze probeerde haar ouders nog te waarschuwen maar dit lukte nooit. Met een gil ontwaakte ze doodsbang en helemaal bezweet. Angela kwam haar dan snel troosten en sprak een gebed voor haar uit zodat ze weer rustig kon slapen. Naarmate de jaren verstreken werden de nachtmerries minder en minder. Hoewel haar nieuwe ouders echt van haar hielden hadden ze ook hun eigenaardigheden. Ze geloofden dat magie echt bestond en als Johanna thuis kwam na school kreeg ze nog lessen in magie: de geschiedenis, de theorie en de praktijk. Iedere volle maan gingen ze samen naar de wicca cirkel, hier werden rituelen en gebeden uitgevoerd om de goden gunstig te stemmen, dit werd altijd gedaan om altaar met een vreemd symbool erop. Tijdens haar lessen thuis had ze aan Angela een gevraagd wat het symbool betekende, maar zij vertelde dat het het symbool van de hogepriester was en het geen betekenis had totdat deze werd gezegend door de goden. Op een avond bij de cirkel hoorde ze Angela praten met de hogepriester. “We moeten snel meer progressie behalen.” zei de hogepriester “Ik heb vermoedens dat ze er binnenkort achter komen wat wij hier doen, als het symbool dan niet klaar is hebben we geen kans.” “We zijn er bijna, hogepriester.” antwoordde Angela nederig “De laatste keer lichtte het symbool al op toen mijn dochter de eerste spreuk uitsprak en u voelde de kracht in u toe nemen. We hebben meer tijd nodig, maar nu we de documenten hebben zijn we zo dichtbij.” Twee weken later hoorde ze van Angela dat de hogepriester was omgekomen, een vrachtwagen was achterop zijn auto geknald en was daarna in brand gevlogen, “Het was een vreselijk ongeluk” snikte ze. Na het ongeluk viel de cirkel uit elkaar en werden de magie lessen aan Johanna minder en minder, het leek wel alsof haar ouders bang waren geworden voor magie. Op haar 18de verjaardag ging Johanna op kamers na 4 jaar gewoond te hebben bij haar pleegouders. Ze ging ze zeker missen, maar het was ook een stap voorwaarts in haar eigen leven. Tijdens haar studie begon ze weer met magie en wicca met twee studiegenoten, ze deden vooral al simpele magie zoals het zoeken naar verloren voorwerpen met een pendel en het verklaren van dromen. Vriendschap was snel gesloten en ze richtten een commune op. Ze hielden allemaal een dromen dagboek bij maar vooral de dromen van Johanna trokken vaak de aandacht, omdat die vol zaten met verborgen betekenissen volgens de andere twee. Op een dag besloten ze naar een wicca winkel te gaan om een boek over droom verklaringen te halen. In de winkel troffen ze een oude vrouw aan achter de kassa, zij verkocht hen het boek 10.000 droom verklaringen van Gustavus Hindman Miller. Ze kwamen nog vaak terug in de winkel om kaarsen en kruiden te halen voor hun magie en soms een boek. Op een dag zagen ze daar ook een ouija bord liggen, haar vriendinnen wilden dit meteen kopen maar Johanna was er niet zo zeker van. Ineens zei de eigenares dat het bord geen speelgoed was en Johanna was er meteen van overtuigd dat ze het bord niet moesten kopen. Waarom verkoopt u het dan, had een vriendin van haar gevraagd. Het is alleen voor oude heksen zoals ik voor wie de toekomst kort is en het verleden al geschreven staat, was het antwoord. Mijn tijd zit er hier bijna op en over een tijd zal ik mijn winkeltje hier moeten verkopen. Een jaar verstreek en Johanna was klaar met haar studie en besloot de winkel over te nemen van de oude vrouw. Het ouija bord lag nog steeds in de winkel. Schijnbaar was er nooit een heks langs gekomen die oud genoeg was om het bord te kopen, dacht ze.
Johanna stond 's avonds in haar winkel. Ze was net klaar met alles opruimen en wilde afsluiten toen er ineens vier mensen de winkel binnen stapten. “We zijn al gesloten.” zei Johanna “Kunt u morgen terug komen?” “Wij willen het boek, Johanna” zei een man. Ze schrok en deinsde achteruit. “Nooit zullen jullie het boek krijgen.” zei ze zwak. Twee andere mannen begonnen haar winkel te doorzoeken. “Ik heb het boek niet meer!” zei ze ineens een stuk dapperder. “Schijnbaar wisten ze dat nog niet” dacht ze “anders zouden ze de winkel nu niet doorzoeken.” “Dan kom je met ons mee en vertel je precies waar het boek nu is” zei de man dreigend en deed een stap richting haar. “Nooit !” Riep ze gefrustreerd, plotseling viel alle stroom uit en was het aardedonker, ze probeerde de deur te bereiken. Plotseling gingen alle kaarsen aan in de winkel. “Je bent niet de enige die wat trucjes kan, Johanna” zei de man en hij glimlachte gemeen in het kaarslicht. Johanna rende naar de deur, maar ineens stapte er een vrouw uit de schaduw en alles werd zwart. “We nemen haar mee naar Engeland.” sprak de man “Jullie twee blijven hier en laden alles uit deze winkel in een vrachtwagen.” Hij pakte Johanna op, liep samen met de mysterieuze vrouw de winkel uit en stapte in de auto.
