De Corsowacht najaarseditie, november 2010

De Corsowacht

najaarseditie, november 2010

De Corsowacht


Startschot 1+1=13? De eerste prijs bij de publieksjury en de eerste prijs bij de sms kijkersprijs. Toch leverde de wandeling van Trien en Fooske door Zundert e ons slechts een 13 prijs op bij de vakjury. Nooit eerder lagen de meningen van de vakjury en het publiek zo ver uiteen. Voldoende voedingsbodem voor een gezonde discussie zou je zeggen. In deze laatste Corsowacht van 2010 blikt zoals gebruikelijk Kees Roovers terug op het afgelopen corso. Ook wordt er natuurlijk terug gekeken naar onze eigen corsowagen. Dit doen “Trien en Fooske” zelf in een gesprek, dat is vastgelegd door onze redactie. Interviews zijn er dit keer met John Franken en Grime Zundert. Ook is er een verslag van het hoewastbal en het afsluitend feestje van de bloemenplukkers. Aandacht is er ook voor het afgelopen Kindercorso en het Kindercosokot en kijken we naar het corso van sint Gilles Dendermonde. Kortom, een boordevolle editie van de Corsowacht. Wij wensen U veel plezier met het lezen van deze editie, en graag tot volgend jaar!

Colofon De Corsowacht Jaargang 13, nummer 3 November 2010 De Redactie:

Kees Roovers, Marco Jorissen, Josepha Vermeiren, Anouk van Aert en Cristel Vriends

Contact:

[email protected] www.buurtschap-achtmaal.nl

De Corsowacht


De Corsowacht


K walitatief hoogstaand en zonovergoten Corso 2010 (persoonlijk verslag/visie van Kees Roovers)

Toen ik op zondagochtend onder een stralend zonnetje mijn gebruikelijke rondje over het tentoonstellingsterrein deed vroeg ik mij meteen af wie moet dit corso gaan winnen. Allereerst omdat ik niet direct een uitschieter kon ontdekken. Toen realiseerde ik mij dat er eigenlijk heel veel uitschieters waren. De kwaliteit in de breedte was immers weer overweldigend. Duidelijk was dat de jury weer voor een zware taak stond. Achteraf gezien is dat ook wel gebleken, gelet op de missers die zij, zeker in de ogen van het gemiddelde publiek, dit jaar hebben gemaakt. De eerste prijs van Laer-Akkermolen was alleen verrassend omdat het meteen de eerste wagen uit de optocht was. De kracht van deze wagen was met name hoe een simpel moment kan worden uitgewerkt tot een prachtige praalwagen. Zeker ook de wijze waarop symbolisch gezien een figurant de hele wagen en misschien ook wel de hele optocht met zich meedroeg was erg origineel. De winst van Laer-Akkermolen is voor mij een bevestiging dat als je vertrouwen blijft houden in een vaste ontwerpersgroep en je ze een aantal jaren de kans geeft zich waar te maken, je daar op termijn de vruchten van kunt gaan plukken. De tweede prijs van Stuivezand leverde hier en daar nog wat discussie op. Niet vanwege de kwaliteit van de wagen, want die was top, maar of de regels wel goed zijn toegepast. Stuivezand heeft immers niet het gehele parcours afgelegd. Wat mij

De Corsowacht


betreft is er geen reden voor een dergelijke discussie. Stuivezand heeft er alles aan gedaan om met hun wagen mee te kunnen rijden, hetgeen op een klein stukje na is gelukt. Als het lot je zelf treft hoop je ook op enige coulance. Wat mij betreft hebben zij die coulance dik verdiend. Wernhout wist ook menigeen te verrassen met een prachtig uitgewerkt nostalgische wagen met een knipoog naar het tv-tijdperk. Vooral de details gaf deze wagen een bijzonder cachet. Spraakmakend was op z‟n zachts gezegd Moloculair van de Heikant. Voor e de een een ijzeren bak, voor de ander een prachtig kunstwerk. De 4 plaats van de jury was zeker gelet op de originaliteit en de strakke uitwerking begrijpelijk. Wat mij vooral intrigeerde was de kunst en de durf om een corsowagen te maken zonder constructie. De veel te kleine duwplekken daarentegen vond ik mensonwaardig en absurd derhalve. De vooraf gedoodverfde favoriet kwam niet echt goed uit de verf. De techniek liet Klein Zundert in de steek en de kleurkeuzes maakte het beeld er niet duidelijker op. De titel Huisje, boompje …… heb ik dan ook niet terug kunnen vinden. Wat mij betreft had deze wagen niet bij de eerste tien

De Corsowacht


hoeven te staan. Vervolgens was er een grote e middenmoot aan wagens vanaf de 6 plaats van Molenstraat tot en met de e 13 plaats van “Trien en Fooske”. Binnen die middenmoot zou ik persoonlijk het een en ander omdraaien. Molenstraat, Veldstraat en ‟t Kapelleke had ik iets lager in geschat. Raamberg en ‟t Stuk had ik iets hoger gezet. Opmerkelijk was ook de prachtige prestatie van buurtschap Schijf met Duel. Schijf heeft na vorig jaar andermaal bewezen een buurtschap met potenties te zijn waar wij de komende jaren rekening mee moeten gaan houden. Chapeau voor Schijf. e De 13 plaats van “Trien en Fooske” was voor heel corsominnend Zundert e en het voltallige publiek onbegrijpelijk. De 1 publieksprijs, de kijkersprijs en het boegeroep bij het bekend maken e van de 13 plaats zeggen immers genoeg. De jury zoekt transparante en originele ontwerpen. Aan beide criteria was ruimschoots voldaan. De zeer gedetailleerde uitwerking en de aandoenlijke bewegingen in combinatie met het spel van de figuranten leverde een prachtig schouwspel op. Dit was corso in optima forma. Het enige minpuntje wat ik kan bedenken is dat de anatomie van de poppen die hier en daar misschien wat te wensen overliet, maar daaraan e dan slechts een 13 plaats verbinden????? De tweede doortocht op de Markt met “Trien en Fooske” was voor mij

De Corsowacht


De Corsowacht


persoonlijk wel een kippenvel moment en het hoogtepunt van het corso van 2010. Naast de reacties van het publiek, werd dit zeker versterkt door de wijze waarop Koen Schijvens en Ton Biemans de resultaten van onze wagen bekend maakten. In een prachtige dialoog waarbij de heren “Trien en Fooske” speelden, werden op zeer humoristische wijze de resultaten van onze wagen bekend gemaakt. Vooral de opmerking dat de jury niet goed kon kijken oogsten veel applaus. Geweldig heren. Opmerkelijk waren ook nog de uitslagen van Helpt-Elkander en De Berk. Helpt Elkander behoorden vooraf zelfs tot een van de favorieten. Het beeld was echter te rommelig en ondoorzichtig. De Berk werd laatste. Een uitslag die bij vele corsobouwers niet als een verrassing kwam. Het publiek was het hier zeker niet mee eens, want zij beloonde de wagen van de Berk met e de 2 publieksprijs. Het geeft andermaal aan dat het publiek, anders dan de jury, de voorkeur geeft aan wagens met uitbundige figuratie. Jammer was dat ondanks de hoge kwaliteit wij dit jaar het corso niet al te best hebben gepromoot. De optocht liep immers gigantisch uit de klauwen, waardoor je maar moet afwachten of alle bezoekers volgend jaar nogmaals het geduld kunnen opbrengen om uren op “voorbij trekkende” corsowagens te staan wachten. Voor de organisatie en de buurtschappen levert het dramatische verloop van de optocht veel stof op om over na te denken.

De Corsowacht


De Corsowacht


Terug naar de oude regels met strakke afspraken over afmetingen lijkt mij een eerste stap in de goede richting. Ook op corsomaandag was het genieten geblazen. Een stralend zonnetje zorgde voor een prachtige ambiance op het tentoonstellingsterrein en het Oranjeplein. “Trien en Fooske” hadden over aandacht geen klagen. Wel een beetje jammer was dat ze in een hoekje waren geplaatst, waardoor het publiek er niet echt goed bij kon komen. De afgelopen jaren zo succesvol verlopen afsluiting van het corso met het afscheid van de corsowagens en de buurtschappen verliep deze keer wat minder goed. Eerst kwam het niet op gang, omdat nog niet alle buurtschappen klaar waren met de laatste figuratieronde. Uiteindelijk vond men het kennelijk te lang duren en werd het programma afgeraffeld. Dit kleine smetje kon de pret echter niet drukken. Corso 2010 zit er al weer lang op. Iedereen is ondertussen al weer druk bezig met de voorbereidingen voor 2011. Binnenkort verschijnen de eerste tekeningen en maquettes weer op tafel. Ondanks het feit dat in al die jaren alles al wel een keer is geweest, weten de ontwerpers ons elk jaar toch weer te verrassen met nieuwe vondsten. Ik ben dan ook erg benieuwd wat het zeventigste corso ons volgend jaar gaat brengen.

K inderCorsoKot zorgt voor prima vermaak Net als veel volwassenen vinden kinderen het ook heel leuk om te komen helpen in de corsotent. Ook dit jaar waren er weer vier vrijdagavonden waar de kinderen hun creativiteit kwijt konden. Want jong geleerd is nog steeds ........ De eerste avond was het zeepvoetbal. Evenals voorgaande jaren vonden de kinderen dit weer fantastisch. Er waren dan ook maar liefst 35 kinderen om te voetballen. Er werden weer verschillende ploegen gemaakt en daarna konden de wedstrijden beginnen. Het ging er heel fanatiek aan toe en er waren natuurlijk regelmatig mooie glijpartijen. Aan het einde van de avond kregen de kinderen allemaal nog wat lekkers. De tweede avond was er een voor de creatieve kinderen. Deze keer waren er ook weer 35 kinderen. Ze kregen in groepjes een groot stuk karton. Op dit stuk karton mocht een mooie creatie getekend worden, die vervolgens met verf mooi werd ingekleurd. Alle borden kregen een mooi plekje in de corsotent en zijn dan ook door menigeen bewonderd. Aan het einde van de avond mochten alle kinderen nog een ballon op laten.

De Corsowacht


De Corsowacht


De derde avond hadden de corsokotdames een leuke speurtocht bedacht. Er waren iets minder kinderen, maar toch nog ruim voldoende om er een geslaagde avond van te maken. De kinderen kregen in groepjes een blad met foto‟s mee. Door de foto‟s te zoeken in Achtmaal liepen ze een mooie ronde naar het bos. Eenmaal in het bos konden de kinderen lekker spelen. Daar werden ze ook nog getrakteerd op chips en een glaasje drinken. Daarna liepen ze weer terug naar de corsotent waar ze nog net even naar de brandweerwagen konden kijken. De brandweermannen hadden een oefening gehad in de corsotent. De laatste avond werd natuurlijk afgesloten met het tikken van bloemen. Alle kinderen kregen een stuk tempex en mochten hier een mooie bloemencreatie op maken. Ook mochten ze mooie kettingen met bloemen rijgen. Tijdens het tikken konden ze kijken hoe “Fooske” door de straat liep. Dit vonden de kinderen mooi om te zien. Tijdens het tikweekend was de prijsuitreiking van de ballonnenwedstrijd. De ballon van Suze was geland in Zutendaal, deze plaats ligt 103 km van Achtmaal vandaan. De andere ballonnen die terug gekomen zijn waren van: Rick de Jong : Houthalen 85 km, Bjarne Mouws; Balen 59 km, Sharon Oostvogels: Mol, 55 km, Nadia Jorissen: Dessel, 49 km, Max Hoppenbrouwers: Arendonk, 43 km, en de laatste was van Boaz v. Oorschot: Oud turnhout, 36 km. Alle kinderen hebben inmiddels een mooie prijs gekregen. Als laatste willen we namens alle kinderen de dames van het kindercorsokot bedanken voor de 4 leuke avonden. Tot volgend jaar.

De Corsowacht


De Corsowacht


T rien en Fooske blikken terug Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske:

Slaop te gij Fooske? Hu,…… ikke, neie, hoezo? Omdat ge oew wooge diecht et. Ik zaat un bietje te doezelen. Waor docht aon? Aon ut corso. Ja, da waar leutig hij? Jot, jeel leutig. ‟Da begos al toen ze oos aon ut bouwen waoren. Ut waor echt een leutig bouwjaor. Ut gieng allemaol best relaxed en ze kregen ut goed klaor van ut jaor. Wel knap hij van Patjes en Marius da ze oos hemme bedocht. Die mannen weten wel wa ut volk schoon viend. Vooral knap hij hoe ze oos in beweging gekregen hemmen. Zeker mij die ouwe botten van jou. Roep mar nie te hard, want gij loopt de honderd meter wook nie mur bienen de minuut. Ge et wur gelijk. Ik wies trouwes nie da gij zo dikkels mij uw wogen knipperde nur andere venten. Da dee ik zelf niet ur, da deejen die mannen en vrouwen achter op de waogen. Da hoien ze goed bedocht mij die luchtcilinders en mij al die touwen. Wa von de van mun kleeke. Schoon hij? Ik zie lever un jung dieng mij un kurt rokske, mar verder gieng ut wel, ‟t waren schone kleurkes. Mar goed da‟s ze di jaor op Achtmaol blommen zat hoien. Ik em gehord dat ze er nog vandege hebben dur verkocht. Da em ik wook gehord. Mooi da ze un ander zo hemmen kunnen helpen, want er waoren er zat die te weinig blommen hoien. Mar wa duurde dieen optocht lang. As ik da geweten aar hoi ik andere schoenen aon gedaon. Mar goed trouwens dat ik munne rollator bij aar. Daor kon ik sewijlen goed op schoven. Ge hoi trouwens geluk da ze um op de velling nog hemme kunnen maoken. Wiest te gij trouwens da Nelis van Aert nie

De Corsowacht

Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske:


gezien aar dat de blommenkaar onder jouwe rollater stond tijdens de optocht? Neie, wiest ie da nie? Hij eet er ommes zondagsmorgens nog neffe gestaon. Neie hij wies da nie, want hij ies s-maondags s-morgens toen ze de zeilen an ut opruimen waoren kommen zeggen da ze de blommenkaar van ut veld on dun Buntweg weg gehaold hoien. En die mannen leut zeker? Mijn gedacht. Hedde da boegeroep wook gehord an de Mart toen ze zeeën e dat wij 13 waoren geworren? Ja ik em mun oorapparaot zelfs zochter motten zetten, zo hard gieng da. Het waar trouwens wel schoon gedaon hoe de omroepers ooze prijzen bekend maokten, von de gij da ook nie? Ja da waar stik schoon gedaon van die mannen. Ik von ook schoon dat ze zeeen da de jury nie kon kijken en da ik de kijkersprijs gewonnen aar. Da waar anders mar een simpel bekerke. Neie diee publiekprijs die ik gewonnen heb waar veul schoonder. En zwaor dat da dieng waar. Gij mot ommes altijd wur baos boven baos zen. Wij hemmen ommes niks gewonnen, buurtschap Achtmaol eet die prijzen gewonnen. Da‟s waor. Witte gij trouwens welke onzin de jury in dur juryrapport over oos eet geschreven. Zak ut ies vurlezen? Dan zulde wel eerst uwe bril motten opzetten denk. Jaja, luistert:

“Na de olifant enkele jaren geleden nu de marionetten van Royal de Luxe. Op zich wel goed gedaan. De constructie met de gebogen lijnen en balkons was sterk van vorm, krachtig, helder en futuristisch. Hoe vervolgens de duwers en figuranten zo beiden het beeld aanstuurden was prachtig. De reuzenmarionetten werden mooi in beweging gehouden door de figuranten die de „touwen‟ in handen hadden. Sterk gevonden en het gaf een mooie theatrale uitstraling. Met die opmerking dat de totale afwezigheid van communicatie

De Corsowacht


van de marionetten onderling in de ogen van de jury echt een gemiste kans is geweest. Kijkend naar de poppen zelf was de anatomie erg matig en werd de tot dan toe opgebouwde illusie eigenlijk weer afgebroken. Op het veilingterrein vond de jury het moeilijk de aandacht bij de wagen vast te houden. In de straat werkten de figuren wel leuk, het heen en weer kijken met half geloken ogen naar het publiek was goed getroffen. Eyecatchers, letterlijk en figuurlijk. Het tikwerk en het kleurgebruik waren echter niet overtuigend. De kleuren waren rommelig. Vooral in de uitwerking van de huid van beide figuren. De expressie werd daardoor in totaal carnavalesk, niet serieus genoeg. Jammer dat de wagen met figuranten rood was gemaakt, vroeg zo veel te veel aandacht. Het was beter geweest voor een meer ingetogen kleur te kiezen of zelfs ongebloemd te laten. Het idee om een opa en een oma, met een rollator als typisch Nederlands attribuut, als uitgangspunt te nemen was leuk. Of het geheel origineel was? De afmetingen van de figuren en de techniek van beweging waren imposant, maar het beeld riep verder te weinig spanning op. Had een mooie „Cirque De Soleil-act‟ kunnen zijn maar pakte niet zo uit. Het waren nu geen eigentijdse maar twee „ouderwetse‟ ouderen, zo weggelopen uit een jaren vijftig ansichtkaart. Was het nostalgie of satire waar we naar keken? Het bleef er een beetje tussen hangen.” Trien:

Wanne gezjever. Achteraf kunne ze ut schoon recht breien. Ze hoien zondags beter op motten letten, dan hoien ze nouw nie zukke onzin hoeven te schrijven. Het volk wiest het dit jaor wel een stuk beter dan die kunstenairs. Ties te hopen da ze volgend jaor jerst langs nu brillenwienkel gaon, want ik goi er vanuit dat

De Corsowacht

Fooske Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien: Fooske: Trien en Fooske:


ze volgend jaor op Achtmaol wur nu schone waogen gaon maoken. Da verwocht ik wook, want ze kunne eigenlijk alles maoke tegenswoordig op Achtmaol en ze emmen wook goeie ontwerpers. Dus da mot goed kommen. Hedde gij trouwens diee rouwbrief woak gezien? Ja die zaag ik woak voorbij komme toen ik an ut surfen waar op ut web Waor zij de gij wiesten surfen? Da kun de gij ommes nie meer. Och gij toch wir. Ik bedoel toen ik aon ut internetten waor. Ge bedoelt diee gekke televisie mij die muis waor gij altijd mij zit te speule? Juust, dun diee, mar ge et wel gelijk. Ja, Fooske ties gedaon mee oos. Ja, Trien, ties gedaon en ut ties heel schoon gewiest en ik weet zeker dat de meesen oos altijd zullen blijven herinneren en das jeel plezaant. Howdoe allemaol en allemaol harstikke bedankt vur diee schone corsotijd en veul succes volgend jaor.

De Corsowacht


Corso’s in Binnen en Buitenland: “Bloemencorso St. Gillis-Dendermonde” Deze keer in corso‟s in binnen- en buitenland het corso van Sint-Gilles Dendermonde in Vlaanderen. Het Corso vindt net als bij ons steeds op de ste eerste zondag van september plaats. Dit jaar zelfs al voor de 60 keer, net als het kindercorso in Zundert. Ook dit corso heeft dus een lange historie. Tijdens de optocht rijden niet alleen grote wagens maar ook jeugd en kinderwagens mee. Het begon allemaal zestig jaar geleden toen burgemeester Paul Hendrickx een nieuwe buurt stichtte. Deze buurt bestond uit vier straten: Jozef van Bogaertstraat, Frans Kouterstraat, Emmanuel Hielstraat en de Weggevoerdenstraat. Tijdens de opening van deze vier straten zei de burgemeester dat er meer behoefte was aan samenwerking. Om de buurtgemeenschappen verder te motiveren werd in 1950 het bloemencorso voor het eerst samengesteld door het gemeentelijk comité. De opzet leek zeker geslaagd, want de buurtgemeenschappen kwamen dichter bij elkaar. Het bloemencorso dat in de begin jaren een lokale gebeurtenis was, is nu uitgegroeid tot een van de bekendste evenementen van Vlaanderen. Sinds enkele jaren heeft het comité de naam: het comité Gemeentelijk Feestcomité Sint-Gilles. Tevens organiseren zij de jaarmarkt en een heleboel nevenactiviteiten met als hoofddoel het Bloemencorso op de eerste zondag van september. ste Dit jaar reden er voor de 60 jaargang 10 praalwagens door de straten. Voor deze wagens reden de kinderen juniorwagens. Het thema voor het ste 60 corso was :” Fantastische creaties”. Daarnaast liepen er dans- en figuratie groepen mee en natuurlijk hele goede showbands. Dit alles om er een groot spektakel van te maken. De kinderen de juniorcorsowagens worden gemaakt door de kinderen zelf. Bij de kinderwagens is de leeftijd tussen de 5 en 16 jaar. Ze moeten uit

De Corsowacht


De Corsowacht


minimaal 6 personen bestaan en krijgen dan 50 euro inschrijfgeld. Bij de juniorwagens is de leeftijd tot 23 jaar en bij minimaal 4 personen krijgen zij 100 euro inschrijfgeld. Ook heeft iedere groep zijn eigen afmeting en er is een maximum aantal bloemen dat ze krijgen. Dan heb je natuurlijk nog de grote wagens. Dit mogen er ieder jaar maximaal 10 zijn. Deze moeten aan strakke eisen voldoen. De wagens zijn een stuk kleiner dan in Zundert. Zo mogen ze niet langer zijn dan 10 meter, niet breder dan 3 meter en niet hoger dan 4 meter. Daarnaast mogen er maximaal 50.000 bloemen op de wagen, en staat er ook vast hoeveel alternatief materiaal er gebruikt mag worden. Hoe gek het ook klinkt, maar ook dit corso krijgt jaarlijks een hoeveelheid bloemen uit Zundert. De kleuren die hier niet worden gebruikt gaan onder meer naar St. Gilles-Dendermonde. De wagens worden verschillend voortbewogen. De ene wagen duwen ze, de andere wordt weer voortgetrokken door een tractor. Na de optocht worden ook hier de wagens tentoongesteld tot maandag middag twee uur. Dan volgt er natuurlijk ook nog de prijs uitreiking. Bij dit corso zijn verschillende prijzen. Zo heb je een prijs voor het kinderen jeugdcorso. Je hebt een prijs van de wagenbouwers, een juryprijs en een handelsprijs. Dit jaar had de wagen “Blozen” de prijs van de jury en de wagenbouwers prijs en de wagen “Wonderland” de handelsprijs. (zie foto‟s). Na de prijsuitreiking volgt er nog een feest dat afgesloten wordt met een groot vuurwerk. Wil je meer weten over dit corso en meer foto‟s bekijken, kijk dan op de volgende site: http://www.bloemencorsosintgillis.com

De Corsowacht


De Corsowacht

Kindercorso beleefd haar 60


ste

editie

Dit jaar bestond het kindercorso maar liefst voor het zestigste jaar. En nog steeds leeft het enorm in Zundert. Ook dit jaar deden er maar liefst 250 wagentjes mee en 700 kinderen. Maar hoe is het kindercorso eigenlijk ontstaan? Het bloemencorso in Zundert begon in 1936 als een optocht met fietsen en steppen en enkele wagentjes met versierde bloemen. Dit was ter gelegenheid van de verjaardag van koningin Wilhelmina. Een dagblad uit de jaren zestig schreef dat het grote corso is ontstaan doordat de ouders van de deelnemende kinderen zo enthousiast gingen helpen bij het versieren van de wagentjes dat de kinderen er zelf eigenlijk niet meer aan te pas kwamen. Maar toen de ouders het grote corso hadden gecreëerd wilden de kinderen hun corso terug en zo ontstond het kindercorso. Zestig jaar geleden op 16 september 1951 was het eerste kindercorso een feit. Toen deden er 41 wagentjes mee, wat ze toen al heel veel vonden. Dit is natuurlijk niet meer te vergelijken met nu. Maar liefst 250 wagentjes en verschillende muziekcorpsen uit de gemeente zorgden er voor dat het kindercorso ook dit jaar weer een groot succes was. Ook uit ons dorp deden er natuurlijk weer kinderen mee. In de Pomponklasse waren dit 2 wagentjes. Bij de Dahliaklasse waren dit 10 wagentjes en bij de Sterklasse 4 wagentjes. Dit jaar bestonden de creaties uit Achtmaal natuurlijk uit “Trien en Fooske”. Deze werden erg leuk neergezet en haalde daarmee zowel De Stem als De Bode. Erg goed gedaan. Daarnaast waren er een vrachtauto, een olifant, beren, huisje in de sneeuw, een feest wagen, popcornmeisjes en een aantal kinderen hadden een wagen over hun eigen voetbalclub. De Beans van Bedaf kwamen langs en zelfs een Pilske uit Achtmaal. Allemaal super gedaan. Helaas werden alle wagentjes van Achtmaal “elfde”. Maar het feest was er niet minder om. Alle kinderen kregen als aandenken een mooie medaille, een lekkere zak snoep en ze mochten in de herfstvakantie gaan zwemmen in Zundert. Tot slot was er ‟s avonds bij het jeugdjournaal nog een leuke reportage te zien van het kindercorso in Zundert. Heb je het gemist, kijk op de site van het jeugdjournaal.

De Corsowacht


De Corsowacht


Aan het woord: Grime Zundert De laatste jaren is Grime Zundert niet meer weg te denken uit ons corso. Na vele interviews met alle (buiten) buurtschappen is opgevallen dat ook zij graag samenwerken met de Grime Groep. Hoog tijd om eens nader kennis te maken met de vrijwilligers van Grime Zundert. Marga en Liesbeth, kunnen jullie je kort voorstellen aan onze lezers? Marga: Ik ben Marga, kom niet oorspronkelijk uit Zundert, maar woon er alweer 28 jaar. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen. Ik ben al een lange tijd lid van Grime Zundert en vervul nu de functie van secretaris. Samen met Liesbeth maak ik deel uit van het bestuur. Liesbeth: Ja dat klopt. Ik ben Liesbeth, ben wel een Zundertse en samen met mijn man en twee kinderen ben ik actief bij Grime Zundert. Nu onze voorzitter Lea gestopt is, vormen Marga en ik samen het bestuur. We missen Lea daar wel bij, want eigenlijk kunnen we nog wel iemand erbij gebruiken.

Hoe is Grime Zundert ontstaan?

M: Het begon eigenlijk allemaal met het volgen van een cursus kinderschminken. Kort daarop werden we ingeschakeld door allerlei evenementen om kinderen te schminken en door verschillende buurtschappen voor de afwerking van de corsowagen. L: Ons eerste echte grimeoptreden was tijdens het bloemencorso op de wagen

De Corsowacht


De Corsowacht


van Helpt Elkander „Evenbeeld‟. Daar hebben we voornamelijk de grime verzorgd. M: Ook het bedrijf „Smits International‟ uit Rotterdam daagde ons uit. Nadat wij daar geïntroduceerd waren om kinderen te schminken, vroegen zij ons of wij ook iets meer spectaculairs konden verzinnen voor de opening van een nieuw kantoor. Daarop hebben wij 3 tabloids gemaakt, compleet met klederdracht en acteurs. Dit was zo‟n vijf jaar geleden.

En dat beviel zo goed dat jullie hiermee door wilden gaan? M: Na het kinderschminken zijn wij doorgegaan met grime. Mede door vele leuke reacties en de belangstelling van velen zijn wij uitgegroeid in een stichting. L: Eenieder van ons werd vaak afzonderlijk benaderd, waarop we zelf per activiteit mensen bij elkaar zochten. In 2007 hebben wij daarop de stichting georganiseerd. M: Ons enthousiasme zorgde ervoor dat we ons zelf wilden organiseren en professionaliseren. Nu zijn we beter te bereiken, beter georganiseerd en komen we professioneler over.

Hoe bedenken jullie de aankleding van een levend standbeeld?

M: Het begint met een idee en het verzamelen van plaatjes. Daarna begint het naslagwerk, zo zijn we wel eens naar Antwerpen of Vlissingen afgereisd om standbeelden en tekeningen te bekijken. L: De kleding is echt een leerproces. We zijn begonnen door te onderzoeken hoe men vroeger bepaalde kleding maakte en komen zo op het idee om bijvoorbeeld maanzaadolie te gebruiken. Later merk je dat er ook makkelijkere manieren bestaan om dezelfde look te creëren. M: Sommige ideeën zijn verbeteringen, andere zijn weer mislukkingen, het is inderdaad een leuk leerproces, waarin we onze creativiteit goed gebruiken. Zo ook met het schminken. We gebruiken zowel vetschmink, als schmink op waterbasis, maar tegenwoordig lossen we ook de schmink op met warm water in een plantenspuit. Dit gebruiken we voornamelijk om de verf op de haren te spuiten, dat werkt echt perfect.

Uit hoeveel personen bestaat jullie vaste kern?

M: We hebben vijf vaste schminkers, maar ook 5 „hulp‟schminkers en klerenmakers. Samen verdelen we de opdrachten een beetje. Ieder beeld heeft zijn eigen schminker bij zich, welke ook als begeleiding voor het beeld fungeerd.

De Corsowacht


De Corsowacht


L: Naast de begeleiding in veiligheid voor het publiek, is er ook de persoonlijke veiligheid van de acteur. We zorgen er dan voor dat deze na 30 minuten staan, ook echt 30 minuten pauze neemt. In de pauzes zorgen wij er dan voor dat de beelden wat eten en drinken, de spieren kunnen rusten en het beeld wat bij wordt geschminkt. M: Daarnaast hebben we zo‟n 10 acteurs om als beeld te fungeren. De meeste pakken passen meerdere mensen, vanwege dezelfde maat, maar de schoenen kunnen nog wel eens voor een probleem zorgen. L: Wat ook mooi is om op te merken is dat de meeste levende standbeelden vaak drukkere mensen zijn in de omgang. Je merkt dat schmink in deze zeer belangrijk is, want door de schmink worden de acteurs echt iemand anders.

Hoe zijn jullie bij het bloemencorso verzeild geraakt?

M: Een aantal jaren geleden hebben wij samen met professionele „levende standbeelden‟ op sokkels gestaan. Het jaar daarop mochten we dit geheel zelf verzorgen. L: In het „van Gogh „-jaar hebben we voor het eerst samengewerkt met de buitenbuurten. M: Dit was toen echt heel leuk en het wordt ieder jaar weer leuker. De buitenbuurten zijn ook echt hele enthousiaste buurten. Tegenwoordig verzorgen we samen de corsowagens als ons podium in samenwerking met André Roks als ontwerper. L: Op corsozondag staan we op drie verschillende plaatsen opgesteld voor de optocht. Dit zorgt toch vaak voor een hoop geregel, omdat je nog richting locatie moet vertrekken met alle spullen en in de speciale outfit. Ook zorgen we er ieder jaar weer voor dat bloemencorso de primeur heeft van onze nieuwe beelden! M: Op maandag staan we vaak van 12:00 tot 16:00 om het half uur tentoongesteld. Behalve wanneer het regent, want onze pakken en onze spieren lijden dan te veel.

Waar zijn jullie gevestigd?

L: Voorheen zaten we bij Louis in de schuur, maar dat werd te klein en te onhandig, omdat zij deze zelf ook nog in gebruik hadden. M: Nu zijn we gevestigd bij Ron in de schuur. Zij deden eigenlijk helemaal niks met deze schuur en deze was daardoor dan ook zeer vervallen. Wij hebben daarop aangeboden om deze gehele schuur op te knappen tegen inwoning.

Louis is nu ook bij het gesprek aangeschoven.

De Corsowacht


Louis: Voordat wij de schuur gingen opknappen, was deze al bijna in elkaar gevallen. We zijn nu al bijna twee jaar geleden begonnen en nog steeds bezig. Zo hebben we bijvoorbeeld alle dakpannen van het dak gehaald, schoongemaakt en er weer opgelegd. Daarnaast hebben we nu de schuur van alle gemakken voorzien, zoals gas, water, licht, internet en tv. De cv zal binnenkort geïnstalleerd worden. L: Louis is wel echt degene die zich met name met het kluswerk bezig houdt. Daarnaast zijn vrijwel alle spullen die hierin staan via via verzameld. Veel van deze kasten en stoelen zijn gehaald uit kantoren, welke gerenoveerd werden en welke niet meer gebruikt werden. Zo zorgen we voor onszelf, want alles is natuurlijk vrijwillig en uiteindelijk doen we het allemaal voor de lol. M: Voor opdrachten vragen we natuurlijk een vergoeding. De beelden ontvangen van ons daarop ook een kleine vergoeding, maar het is niet zo dat we echt winst maken. Subsidie vragen we eigenlijk ook niet aan, omdat we het zelf allemaal wel redden.

We kennen jullie natuurlijk ook van jullie successen bij de nationale kampioenschappen.

M: Ja inderdaad. Een aantal jaren geleden had ik een keer geopperd om naar de Nederlandse kampioenschappen te gaan kijken met z‟n allen, maar omdat dit een week voor corso valt, voelden niet veel mensen hier voor. Daarop heb ik wel de dvd en het boek van de kampioenschappen besteld, wat ons aanzette om het jaar erop toch echt te gaan kijken. Eenmaal een jaar later wilden 4 beelden liever meedoen dan enkel kijken en hebben we daarop besloten ervoor te gaan. In dat eerste jaar hebben we echt onze ogen uitgekeken. Iedereen ziet er dan ineens heel professioneel uit met e mooie pakken en spullen. Toch zijn wij dat jaar we meteen 2 geworden! L: Dat weekend hebben we daar op de camping gestaan, omdat je van 7:00 tot in de nacht bezig bent met het hele festival. Dat was een succes. Naast de geweldige reacties van het publiek komt dat ook doordat we echt een hele leuke club hebben, waarin we allen eerlijk naar elkaar zijn met dezelfde humor. M: (lachend) af en toe een beetje hard, maar goed. Het is een hobby en dat moet het ook blijven. L: Afgelopen jaar hebben we samen met buurtschap Terijk meegedaan, maar vielen we helaas niet in de prijzen. Dat kan ook bijna niet meer, want er zijn wel meer dan 100 beelden en de jury kijkt steeds meer naar het straattheater.

De Corsowacht


Wat ondernemen jullie zoal samen met elkaar?

L: 1 keer per jaar hebben we een vergadering, waar we onze verwachtingen, ervaringen en tips delen. En we hebben ieder jaar een feestje van het sokkelgeld voor alle beelden en helpers.

Wat zijn jullie verdere plannen? M: We hebben nog wel wat opdrachten gepland staan, maar nu even niks groots. Wel wat meer lokalere wedstrijden, zoals in Thorn en Borne. L: We hebben al heel wat grote dingen gedaan zoals de grootgroen beurs, serieus request van 3FM en Winterwonderland. M: Bloemencorso zullen we wel blijven doen, maar ik beloof niet dat we er op zondag bij zijn. We moeten ook goed bedenken wat we aankunnen binnen onze club. L: Afgelopen jaar hadden we bijvoorbeeld vier tabloid met zes beelden. Dat betekend ook zes schminkers en begeleiders. Het bepaald dan alle twee de corsodagen. M: Het is ook lastig om beelden te zoeken en te bedenken. Zo mag een acteur geen knoflook eten of bier drinken, anders pakt de schmink niet goed. L: Daarnaast gebeurt er altijd wel iets met onze spullen in de corsonachten. M: Inderdaad, onze pop is een keer kapot getrapt en er is zelfs een keer gepoept op onze spullen! L: We lossen het ook altijd weer wel zelf op, maar we worden ervan bewust dat we goed op onze spullen moeten passen.

Willen jullie nog iets kwijt aan onze lezers?

Louis: Jullie hadden dit jaar echt een mooie wagen. Ik had het niet zo verwacht vanaf de tekening, maar ik vond het echt gewaagd en echt heel mooi. L: Inderdaad, na het opruimen keken wij rond en kwamen we allen overeen dat hij wel echt heel mooi was. M: Het was ook echt een publiekstrekker! Knap gedaan.

Marga, Liesbeth en Louis, Ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid en tijd voor dit interview. Wij vonden het erg gezellig bij jullie op bezoek.

De Corsowacht


De Corsowacht


Hoewastbal weer gezellig verlopen e

Jaarlijks op de 3 zaterdag in oktober, dit jaar op 16 oktober, vindt het “Hoewastbal” plaats. De activiteitencommissie had er dit jaar voor gekozen een drop-puzzel-tocht te organiseren in de omgeving van Zundert. De deelnemers, 46 personen in totaal dit jaar, werden aan het begin van de avond ontvangen bij Café Neefs in Zundert. Na de koffie en de thee werd de groep in 4 teams verdeeld, die elk onder leiding van een teamleider werden gedropt in de Krochten. Ieder team kreeg een emmer met opdrachten, materialen, een fotocamera en een boodschappentas met daarin de nodige versnaperingen mee. De eerste opdracht stond aan de buitenkant van de emmer en was een rebus die moest worden opgelost om het controlepunt te kunnen vinden. Dit controlepunt bleek de Markt in Zundert te zijn. De overige opdrachten bestonden onder andere uit het vinden van een wandelstok voor “Fooske”, een aantal corso gerelateerde vragen oplossen, een foto maken van 10 eikels, een foto van een natte doos, een foto maken van een niet tot de groep behorende persoon met de meegeleverde “Foos-onderbroek” aan, het schrijven van een couplet voor de volgende aflevering van de Corsong en het maken van een maquette met de meegeleverde materialen. Op de Markt werden de groepen opgewacht door “Trien en Fooske” die ook nog een opdracht hadden. Één teamlid kreeg een briefje en moest de daarop vermelde corsowagen uitbeelden, die geraden moest worden door de overige teamleden. Hierna was het tijd om terug te keren naar Café Neefs, waar de jury zich kon buigen over de gemaakte foto‟s en opdrachten. Natuurlijk moesten ook de onderweg gecomponeerde Corsongs nog ten gehore worden gebracht. De gemaakte foto‟s werden getoond via een beamer en er was duidelijk te zien dat het Achtmaalse corso beschikt over de nodige creativiteit. Na de soep en de broodjes werd de uitslag bekend gemaakt door de jury. Het team van teamleider Femke mocht zich winnaar noemen van de droppuzzel-tocht en mocht de prijs in ontvangst nemen. De prijs bestond, hoe kan het ook anders, uit diverse soorten drop en een fles dropshot. Het winnende team liet het zich zoet smaken en er werd onder het genot van een drankje nog volop geëvalueerd over het verloop van deze avond en het afgelopen corso. We kunnen dus weer terugkijken op een frisse maar geslaagde avond. Voor degene die de creativiteit van de teams nog willen evalueren, de foto‟s staan op onze website, www.buurtschap-achtmaal.nl

De Corsowacht


Interview met John Franken In de vorige edities van Corsowacht hebben we al een aantal leden van het bestuur van Stichting Bloemencorso Zundert voor mogen stellen. Dat ook Buurtschap Achtmaal een bestuurslid geleverd heeft is wellicht wat minder bekend. Zeker nu hij ook heeft aangegeven te gaan stoppen als penningmeester, wordt het hoog tijd om het woord te geven aan John Franken. John, wil jij je even kort voorstellen aan onze lezers?

Zeker, ik ben John Franken, ben 36 jaar en woon in Etten-Leur. Ik ben getrouwd met M-C en samen hebben wij drie kinderen: Inge en de tweeling Mark en Ellen. Ik ben werkzaam als "programmamanager trainingen" bij een accountantskantoor in Amstelveen, wat onder andere inhoudt dat ik zorg voor de coördinatie en de aansturing van de ontwikkeling van de interne personeelstrainingen.

Hoe ben je in het dagelijks bestuur van de stichting terecht gekomen?

Zes jaar geleden heb ik Hans de Wijs opgevolgd. Ik weet dat er eerst iemand uit Zundert gezocht werd, maar dat ze daar niemand konden vinden. Toen droeg Kees Roovers mijn naam aan, mede vanwege mijn kennis van het accountantsvak. Ik vond het een hele eer om gevraagd te worden, ook vanwege de omvang van de portefeuille en de begroting, welke zeker niet te vergelijken is met een buurtschap en mij een hele uitdaging gaf.

De Corsowacht


Wat heb je zoal bewerkstelligd als penningmeester?

Toevallig heb ik laatst eens teruggeblikt op mijn penningmeesterschap en dat was eigenlijk een heel vel vol. Om een aantal op te sommen: In 2005 hebben we twee belangrijke dingen doorgevoerd: als eerste verloopt de administratie nu intern, in plaats van via een externe accountant. Dit zorgt ervoor dat het jaarverslag anders (lees: duidelijker leesbaar) is geworden ten opzichte van vroegere versies en eerder informatie over opbrengsten en uitgaven beschikbaar is. Ten tweede is het systeem van het uitbetalen van het ´prijzengeld´ aangepast zodat er ook in magere jaren voldoende geld aan de buurtschappen uit te keren is. In 2006 hebben we de polsbandjes op het tentoonstellingsterrein geïntroduceerd zodat de bouwers nu niet meer langs de kassa‟s hoeven en bij de uitgang geen stempel meer hoeven te halen (en onder de douche te beschermen). In 2007 hebben we de nieuwe stijl van de entree- en tribunekaarten doorgevoerd. Het entreebewijs is echt veranderd van een bioscoopkaartje naar een mooi visitekaartje wat je gerust cadeau kunt geven of aan anderen kunt tonen. Sinds 2008 hebben we ´voorverkoop´ geïntroduceerd met partners buiten Zundert, om de voorverkoop en PR daar te stimuleren. En als laatst hebben we afgelopen jaar de website vernieuwd, waarlangs 50% van de kaartjes in de voorverkoop wordt verkocht. Ook is Ideal als betalingsmethode op de website geïntroduceerd, waar 75% van de klanten die via internet bestellen, gebruik van hebben gemaakt in 2010.

Hoe kom je steeds tot deze vernieuwingen?

Veranderen = om je heen kijken. Ik heb bijvoorbeeld veel gekeken naar attractieparken en andere evenementen. Wanneer dan een idee ontstaat, brengt dit vaak ook een ander systeem met zich mee en zo verander je de organisatie. Ook intern hebben wij professionalisering doorgevoerd. Zo is het verantwoordingsbewustzijn van het bestuur nu strakker, zowel qua organisatie als qua gelden, dan toen ik zes jaar geleden begon.

Wat is de reden dat je gaat stoppen met je functie als penningmeester?

De afgelopen jaren heb ik zoals gezegd vrij veel aangepakt en gerealiseerd. Dit is mooi maar betekend ook dat mijn functie steeds omvangrijker is geworden en steeds meer aanvoeld als „op het huis passen‟. Daarnaast zorgt ook de tweeling ervoor dat ik thuis druk bezet ben en betekend heen en weer rijden naar Amstelveen, dat ik niet veel avonden meer ´even´ wat kan doen. Daarbij vind ik het belangrijk om de functie over te dragen zodat er weer met een frisse blik naar deze functie gekeken kan

De Corsowacht


De Corsowacht


worden. Mijn opvolger, Jan Hermans, heeft mij het afgelopen jaar al veel geholpen, enkele kleine taken alvast overgenomen en hij wordt ook steeds enthousiaster. Jan was jarenlang de accountant van het corso, dat is een voordeel want hij weet daardoor heel goed waar hij aan begint.

Voor je functie als penningmeester, was je vaak als bouwer in de tent te vinden.

Ja dat klopt, maar met de rol veranderd ook de verantwoordelijkheid en daarmee de tijdsbesteding. Echt bouwen kwam er de afgelopen jaren daardoor niet meer van. Op een paar ´vrije´ middagen kwam ik met de kinderen papier scheuren maar ook vele malen ben ik voortijdig weer moeten omkeren omdat er toch nog iets in Zundert geregeld moest worden. Gelukkig vonden de kinderen het al geweldig dat ze mee mochten, maakt niet uit waar naar toe. Soms kwam ik ook gewoon even op de koffie, want ik wilde graag de band met de buurtschap behouden. Door buurtschap Achtmaal ben ik immers in de corsosfeer geraakt en ben ik uiteindelijk bij het dagelijks bestuur terecht gekomen. Ook heb ik altijd veel geklankbord met Kees, Remco, Marius en Kelly. Het is fijn om samen te kunnen sparren, juist ook omdat ik niet uit het Zundertse kom.

Hoe beleef jij het corsoweekend? Als bestuurder ben je er niet alleen voor je buurtschap maar voor het hele Corso en moet je er ook staan. Een heel leuke start van het corsoweekeinde vond ik altijd de rondgang bij de buurtschappen voorafgaand aan het corso. De functie als penningmeester is met name in het corsoweekend heel anders dan die van een bouwer. De afgelopen jaren zat ik op de zaterdagavond, nadat ik even bij Achtmaal naar de voortgang was komen kijken, thuis draaiboeken te controleren en de laatste puntjes op de i te zetten voor zondag en maandag met enkel corsoradio op de achtergrond. Dat is vrij eenzaam vergeleken met de sfeer op zaterdagavond in de tent maar het moet wel gebeuren. Op zondagochtend gaat om 5:30 de wekker. Rond 6:30 ben ik dan in Zundert tot na middernacht. Overdag ben ik ´s ochtends en ´s middags bezig met het opstarten en controleren van de kassa‟s (wat vooral veel heen en weer fietsen betekend) en daarna op het tentoonstellingsterrein. Ook ben ik tussendoor al snel bezig met het oplossen van brandjes, want als lid van het Dagelijks Bestuur weet je veel en ben je ook een aanspreekpunt voor de vele mensen in de organisatie. Ik heb twee jaar tijdens de optocht op de tribune gezeten met het bestuur, maar ik heb liever iets te doen. Ik vind het heerlijk om de sfeer op te pakken

De Corsowacht


De Corsowacht


en door de straten heen te fietsen met een taak. Misschien dat ik volgend jaar wel op de tribune ga zitten, als ex-bestuurder, puur uit zelfbescherming om me niet te gaan mengen met de organisatie.

Verdwijn je nu ook uit de organisatie van de stichting?

Nee zeker niet. Ik sluit me aan bij de commissie Publiciteit en Sponsoring, van Barry Joosen, om de functie van Marketing, Verkoop & Klantrelaties verder vorm te gaan geven. Deze functie is in de opstartfase en we bestaan nu uit een grote en hele leuke groep. De functie houdt eigenlijk in dat je goed om je heen naar anderen moet blijven kijken en daar kan ik bovendien mijn creativiteit goed in kwijt. Ook neem ik de voorverkoop mee naar deze functie en blijf ik helpen met het schrijven van persberichten.

Ben je ook op zoek naar iets buiten de stichting?

Niet echt. Ik ben al voor veel functies gevraagd, maar op dit moment is het voor mij niet wijs hier op in te gaan. Dit jaar help ik wel Jan nog mee met het afmaken van de cijfers, maar nu in een andere functie als penningmeester stappen zie ik toch vooral als een herhaling van zetten en dat spreekt mij daardoor niet zo aan. Ik wil vooral dingen doen die ik echt leuk vind én van de kinderen genieten.

Wat heb je zoal geleerd als penningmeester?

Ik heb vooral, in het begin, geleerd dat een goed product prima is, maar dat de presentatie daarvan ook veel doet. Ik heb heel goede plannen zien stranden in de Raad van Buurtschappen, omdat het niet goed 'verkocht' werd, wat toch heel jammer was op die momenten. Daarnaast hebben we drie kernwaarden geformuleerd: creativiteit, competitie en saamhorigheid. Voor mijzelf hoort „passie‟ hier ook nog bij. We zien steeds vaker de saamhorigheid pas wanneer een buurtschap stukken heeft of pech heeft bij het bouwen. De wagens zelf zijn meer op de competitie gericht. Dit zorgt er helaas voor dat niemand de verantwoordelijkheid neemt voor het totale plaatje. Bijvoorbeeld of dat de wagen goed hanteerbaar is en of beide kanten van de wagen voor de optocht mooi afgewerkt zijn, in plaats van enkel de jurykant. Wat mij betreft zou Corso Zundert meer naar het totaal mogen kijken.

Is er nog iets wat je kwijt zou willen aan onze lezers? Wat ik mooi en belangrijk vind, is de binding met de buurt en de achterban binnen buurtschap Achtmaal. Ook is me opgevallen dat Achtmaal uitdagender is gaan bouwen en dat het zichzelf lijkt te overstijgen. De

De Corsowacht


De Corsowacht


bouwgroep is zeer hecht en vol kunde, met elkaar is bewezen dat het er zeker in zit. Als je kijkt naar de bewegingen afgelopen jaar; dat was echt knap samenspel. Het is ook zeer belangrijk om dit succes met z‟n allen te vieren, met name op maandagavond tijdens het afscheid nemen van de wagen, want daarna ben je elkaar ook weer even kwijt. Ik vind echt dat maandagavond een explosie van de bouwperiode met elkaar moet zijn en dat je dat moet zien te koesteren, want daar bouw je op voort.

John, wij willen jou hartelijk bedanken voor je tijd en moeite voor het leuke interview!

Feestelijke afsluiting dahliaseizoen Op vrijdag 8 oktober was het weer zover dat met onze veldploeg het dahliaseizoen kon worden afgesloten. Wij kunnen wederom terugkijken op een prima geslaagd jaar. Na een moeilijke start van de dahlia‟s door het te koude voorjaar, wisten zij ze voldoende te herstellen om uiteindelijk nog een prima veld over te houden. Het was zeker geen topveld. Enkele soorten bleven achter en ook was het vervelend om te moeten constateren dat op het veld aan de Buntweg wortelaaltjes aan een aantal knollen aan het knagen waren. Door tijdig ingrijpen bleef de schade gelukkig beperkt. De ontdekking van de aaltjes wierp wel een andere blik op de toekomst van het bloemenveld aan de Buntweg. Deze toekomst is voorlopig beëindigd. Het risico dat de aaltjes volgend jaar weer de kop opsteken is immers veel te groot. Het enige middel wat goed werkt is teeltwissel. Wij zijn dan ook genoodzaakt om met ons veld te gaan verhuizen. Ook het veld aan de Molenweg begint na 14 jaar dahliamoe te worden. Zo hebben deze omstandigheden er toe geleid dat ons dahliaveld volgend jaar een paar honderd meter verderop, tegenover de Molenweg, aan de Buntweg komt te liggen. Voordeel van dit veld is dat het een stuk groter is en wij al onze dahlia‟s bij elkaar kunnen houden en wij het veld wat ruimer op kunnen gaan zetten. De komende maanden kan onze bloemencommissie zich bezig gaan houden met het inrichten en voorbereiden van de verhuis naar het nieuwe veld. De resultaten waren verder prima. Er werden zelfs iets meer bloemen afgezet dan vorig jaar. Tijdens het corsoweekend verkeerde wij in de omstandigheid om ruim in de bloemen te zitten. Hierdoor waren wij in de

De Corsowacht


gelegenheid een aantal buurtschappen uit de nood te helpen, hetgeen ons natuurlijk geen windeieren heeft opgeleverd. Dit jaar werd de traditie doorbroken om tijdens het afsluitingsfeestje met de hele veldploeg ergens met de bus naar toe te trekken. In plaats van een reisje per bus, werd ditmaal gekozen voor een muzikale reis. De plaatselijke band De Vier Musketiers, bestaande uit Jan Michielsen (zang), Frans Gommers (zang), Leon Kools (accordeon) en Marcel Wagemakers (drums) had een prachtig arsenaal aan (oud)Hollandse liedjes ingestudeerd en bracht deze met verve op de planken. Vele landen en steden werden aangedaan tijdens deze muzikale reis. Iedereen genoot met volle teugen van de sfeervolle muziek die ten gehore werd gebracht. Voorafgaande aan de optredens van de Vier Musketiers werden in groepsverband de hersenen getraind bij het beantwoorden van een 25-tal vragen over Achtmaal van vroeger en nu. Tussendoor werd de inwendige mens prima verzorgd door het personeel van De Toekomst, ook het buffet was weer klasse. Het feest werd afgesloten met een onverwacht bezoek van “Trien en Fooske”, die in een leuke dialoog nog even terugblikten op afgelopen corso. Het afsluitingsfeestje van 2010 was er een om nooit meer te vergeten en was daarmee een waardige afsluiting van het corsoseizoen. Nu weer op naar 2011. De knollen zijn ondertussen al besteld. Het begin is dus alweer gemaakt.

De Corsowacht


De Corsowacht najaarseditie, november 2010

Recommend Documents