De Corsowacht najaarseditie, november 2011

De Corsowacht

najaarseditie, november 2011

De Corsowacht


Startschot Het zit er weer op, het Corsojaar 2011. Op 5 november is ook het jubileumjaar feestelijk afgesloten met een optreden van Guus Meeuwis, met suprise act van Jakke en Frakke . En als het Corsojaar voorbij is, breekt de tijd weer aan om terug te blikken. Terugblikken doen we dan ook in deze Corsowacht. Allereerst blikt onze voorzitter terug. De volgende die terugblikt is Kees Roovers, die zoals gebruikelijk in de laatste editie het afgelopen corso onder de loep neemt. Ook kijken we nog even terug op het debuut van Kjeld en Kevin als ontwerpersduo en kunnen we lezen wat de jury er van vond. Met veel plezier kijken we ook terug naar ons nieuwe bloemenveld. Er is nieuws van de bestuurstafel te melden en we nemen weer een kijkje bij een ander corso, dit keer het corso van Leersum. De kinderen komen aan bod in een stukje over het Kindercorsokot en natuurlijk met een verslag van het kindercorso dat voor Achtmaal succesvol is verlopen. En ook interviews mogen niet ontbreken. We zijn op bezoek geweest bij vader en zoon Johan en Björn Jorissen en ook nog bij veiligheidsman Ad van Loon. Kortom, een boordevolle Corsowacht. Wij wensen U veel leesplezier!

Colofon De Corsowacht Jaargang 14, nummer 3 November 2011 De Redactie:

Kees Roovers, Marco Jorissen, Josepha Vermeiren, Dimphy van Aert, Cristel Vriends en Tjerda Postma

Contact:

[email protected] www.buurtschap-achtmaal.nl @buurtschap8x

De Corsowacht


De Corsowacht


Het zit er weer op……terugblik van onze voorzitter Het corsojaar 2011 is zo goed als afgerond en dan is het altijd goed om eens een terugblik te hebben. Wat hebben we als buurtschap Achtmaal het afgelopen jaar allemaal gedaan en hoe kijk ik daar op terug. Allereerst zijn we het nieuwe jaar begonnen met de ontwerpverkiezingen, altijd weer een spannende avond. Wat gaan we dit jaar als buurtschap maken? Als bestuur hadden we natuurlijk al eind december een voorproefje gehad van wat er deze avond op de planken zou komen, maar toch maak je op die avond de keuze wat wil ik maken zoals elke andere buurtgenoot ook doet. Dit puur op intuïtie waarmee ik denk dat we als buurtschap het meeste kunnen halen in prestatie, uitdaging etc. Want dat vind ik belangrijk, we moeten een uitdaging aangaan als buurtschap om te kunnen groeien. En ja de uitdaging heeft de buurtschap op deze avond gevonden. We hebben gekozen voor het ontwerp van Kevin Frijters en Kjeld van Kuijck genaamd Architectonisch. Op deze avond was de uitspraak nog stroef, maar tegen september kon elke buurtgenoot dit woord vloeiend uitspreken. De keus was gemaakt, nu kwamen de bloemenmannen en vrouwen aan het woord. Welke kleuren is normaal de vraag die gesteld wordt, maar dit jaar was het eerst een andere vraag. Welk veld? Want in ons oude veld zaten aaltjes, welke de dahliaplant aantasten. Dit veld was geen optie meer, gelukkig zijn er altijd mensen die met ons meedenken en hadden we snel een nieuw veld gevonden,100 meter verder de Buntweg op. Dit bracht wel enkele aanpassingen met zich mee ten opzichte van de beregening, maar ook door weer meedenkende buurtgenoten was dit snel geregeld. En hebben we dit jaar een schitterend bloemenveld gehad, met een mega opbrengst. Complimenten aan de veldmedewerkers. Maar niet alleen de veldwerkers hebben de complimenten verdiend, deze moet ik aan alle buurtgenoten geven. We hebben weer een stuk van de corsotent vernieuwd, waarbij vele handen licht werk maken. Tevens hebben we de winterperiode aangepakt om onderhoud aan De Griend te plegen. Ook hierbij geldt vele handen maken licht werk. Uiteraard hebben we verder, onder leiding van onze nieuwe ontwerpers, een schitterende wagen gebouwd, met vele details. Hierbij heeft met name de jeugd zich uit kunnen leven, door vele

De Corsowacht


van deze details te lassen. Dit natuurlijk begeleidt, waar nodig. door de wat minder jonge jeugd. Met z‟n allen hebben we de schouders eronder gezet en op corsozondag toen de wagen tijdig de tent uitkwam was iedereen dan ook zeer tevreden. En dit werd op e zondagmiddag bekroond met 549 punten en een 9 plaats!, waarmee we als buurtschap zeer tevreden zijn. Langs deze weg wil ik alle buurtgenoten nogmaals feliciteren met het behalen van deze prijs. 2011 was weer een mooi jaar welke we super hebben afgesloten. Waar ik vooral trots op ben is dat we de laatste jaren voor onszelf proberen de lat steeds hoger te leggen. Ik stel de laatste jaren als doel; de eerste 10 moeten we kunnen halen. In de laatste 4 jaar is dit al 3 maal gelukt, waarbij zelfs 2 keer bij de eerste 6. De vraag is dan ”moeten we de lat niet wat hoger leggen? Onszelf uitdagen?!“ Denk daar maar eens over na. Stel jezelf een doel voor corso 2012 en kijk wat er van komt. Kelly

De Corsowacht


Originaliteit wordt beloond in het Corso van 2011 (persoonlijk verslag/visie van Kees Roovers) Dreigende weersverwachtingen en zwaar onweer tijdens de nacht voor het corso poogden het corso nota bene in het jubileumjaar in het water te gooien. Toen de corsowagens langzaam naar buiten kwamen zagen de weergoden kennelijk in dat het anders moest. Het weer herstelde zich aardig en het bleef beperkt tot een buitje aan het einde van de optocht. De corsodag begon wel zwaar in mineur. Ondanks alle verbeterplannen die hierover de laatste 20 jaren al zijn geschreven en ondanks alle toezeggingen die hierover in het verleden zijn gedaan, slagen de buurtschappen en de organisatie van het corso er jaar in jaar uit maar niet in om alle corsowagens op tijd op het tentoonstellingsterrein te krijgen. Iedereen heeft kennelijk tal van verklaringen en excuses waarom het niet lukt. Over extra inspanningen om ervoor te zorgen dat het nu eindelijk eens een keer wel lukt wordt niet gerept. Als het de corsoorganisatie echt meent rest er naar mijn idee maar een oplossing: een sanctie in de vorm van strafpunten. Nu wordt hemel en aarde bewogen om zo hoog mogelijk te eindigen in het corso. Men is er zelfs toe bereid om hiervoor “willens en wetens” te laat voor te komen. Als men vooraf weet dat te laat komen zomaar eens enkele plaatsen kan kosten zal de knop ongetwijfeld om gaan. Natuurlijk zal dan ook de corso-organisatie alles in het werk moeten stellen om buurtschappen die wel op tijd komen vrije doorgang te verschaffen. Het lijkt mij een kwestie van telaatkomers op een zijspoor te zetten tot diegenen die zich wel aan de tijd houden zijn gepasseerd. Voor de jury lijkt het mij al moeilijk genoeg om in een zo‟n kort tijdbestek twintig kolossale wagens op hun waarde te beoordelen. Als daar door een gebrekkige organisatie nog een stuk van wordt afgedaan, kunnen wij straks de jury niet aanspreken op eventuele missers. Alhoewel ik de indruk had dat gemiddeld genomen de meeste mensen zich dit jaar wel konden vinden in de jury-uitslag, ik hier en daar toch nog wat twijfels. Dit kwam vooral doordat het corso in de breedte

De Corsowacht


De Corsowacht


wederom erg goed was. Uitschieters waren er echter niet bij. Wat wel opviel in de uitslag van dit jaar is dat de jury erg op zoek is naar originaliteit. Klassieke romantische wagens zoals van Helpt-Elkander en Tiggelaar vielen niet in de smaak. Eerste prijswinnaar ‟t Stuk was erg origineel in de wijze waarop de beweging van de astronauten over de wagen bewogen. De schaatser van Veldstraat was bijzonder knap uitgewerkt. Bij Laer-Akkermolen gaf het knallende en originele kleurgebruik de doorslag. Schijf was een sprekend voorbeeld van hoe je een simpel object als een sardineblikje kunt uitwerken tot een kolossaal rijdend object. Wat een prachtige prestatie trouwens als je tot dit in staat bent met slechts 3 jaar ervaring. Molenstraat, mijn persoonlijke nummer één, vond ik bijzonder origineel in de eenvoud van uitwerking: strak en functioneel met prachtige figuratie in de vorm silhouetten, vergezeld van indringende muziek en geluidseffecten waar je naar kon blijven kijken. Ook Stuivezand was bijzonder in zijn uitwerking. Het kleurgebruik vond ik op deze wagen echter een stuk minder. Ook Architectonisch van onze buurt was erg origineel uitgewerkt en had verrassende vormen en viel vooral op door zijn omvang in combinatie met een veelheid aan details. Jammer was misschien dat de “jurykant” duidelijk sterker was dan de andere kant. Ook Poteind en de KZ Heikant hadden leuke wagens met een frisse originele uitwerking. Wat ik in de uitslag echt niet e e begreep waren de 7 en 8 plaats van respectievelijk Laarheide en Wernhout. Laarheide kwam aanzetten met een oud idee dat op zich wel aardig was uitgewerkt. De wagen was echter naar mijn idee veel te miniem om bij de top 10 te horen. Bij Wernhout miste ik de samenhang tussen figuratie en wagen. Kennelijk heeft de massale figuratie de doorslag gegeven dat deze wagens bij de eerste 10 wisten te eindigen. Net als vorig jaar was er weer een groot verschil tussen de publieksprijs en de juryprijs. Het paard met de ploeg van Tiggelaar leverde kennelijk voor het gros van het publiek een herkenbaar romantisch plaatje op. Persoonlijk kon ik mij prima vinden in het oordeel van de jury. Het beeld was niet bijster origineel en het kleurgebruik was zeker niet des Tiggelaars. De wagens die zich in de achterste regionen van de uitslag bevonden, hoorden daar naar mijn idee wel thuis, alhoewel in de klasseringen hier en daar wel wat geswitched had kunnen worden.

De Corsowacht


De Corsowacht


Na het dramatische verloop van de optocht van vorig jaar, waren ook wat dat betreft de verwachtingen hoog gespannen. Alhoewel het niet bijster goed verliep en het zeker voor het plubliek dat van buiten Zundert komt weer veel te laat was afgelopen, bleek de organisatie achteraf behoorlijk tevreden over het verloop. De uitslag was immers bekend binnen de zendtijd van Omroep Brabant, hetgeen kennelijk belangrijker is geworden dan dat de toeschouwers van buiten Zundert tijdig naar huis kunnen afreizen en volgend jaar weer met plezier terugkomen. Corsomaandag vond ik persoonlijk een beetje vlak. De programmering op het tentoonstellingsterrein kwam rommelig over. Het weer was redelijk, maar een paar pittige buien op het drukste uur van de dag drukte de pret een beetje. Voor de meeste corsobouwers bleek het optreden van WC Experience op het Zonneplein (Oranjeplein) het hoogtepunt van de dag te zijn. Ook de afsluitingsceremonie lijkt zijn mooiste jaren te hebben gehad. Kennelijk wordt het weer eens tijd voor wat nieuws. De toegift op corsodinsdag ter gelegenheid van 75 jaar corso begon nat en winderig. De Heilige Mis moest daarom worden verplaatst naar de augurkenloods. Zelf heb ik de dienst niet bijgewoond, maar van horen zeggen heb ik begrepen dat het een mooie dienst was. Vooral het corsokoor was heel goed geweest. De corsomars werd geteisterd door regen en wind en viel daardoor een beetje in het water. Het gezamenlijk diner was verrassend goed verzorgd. De kwaliteit van het eten was eenvoudig maar verder heel prima. Alles was strak georganiseerd en iedereen was zeer volgzaam en gedisciplineerd om het tot een succes te maken. Het feest op het Zonneplein vond ik wel aardig. Nadien gonste er geluiden in Zundert rond dat dit het beste feest ooit was. Die mening ben ik zeker niet toegedaan. Waarschijnlijk hebben diegenen die dit ste hebben geroepen het feest t.g.v. het 50 corso niet meegemaakt. Hoe dan ook, het was een aardig feest en tevens een mooie afsluiter van het corso van 2011. Nog even hier en daar wat evalueren en dan weer snel verder met het alweer een volgend corso. Ben nu al weer benieuwd wat dat ons gaat brengen. Veel beweging? Originele ideeën? Strak uitgewerkte wagens? Of toch tegen beter weten in nostalgische en romantische tafereeltjes?

De Corsowacht


Succesvol kindercorso voor Achtmaal Met maar liefst 17 deelnemende wagentjes uit Achtmaal, een eerste publieksprijs en een derde prijs bij de pomponklasse, was het kindercorso dit jaar zeer geslaagd voor Achtmaal. Ieder jaar staan veel kinderen weer te popelen om mee te doen aan het kindercorso. Ze mogen dan zelf hun wagentje maken en de bloemen erop tikken. Dit jaar waren er maar liefst 17 wagentjes vanuit Achtmaal naar Zundert gekomen om mee te rijden in de lange stoet van het kindercorso. Om precies half 2 vertrokken de eerste wagentjes. Het zonnetje scheen mooi, en niets stond het plezier van de kinderen in de weg. Ook de organisatie had er weer wat moois van gemaakt. Alle kinderen kregen bij het uitrijden van het veiling terrein een mooie medaille en ze mochten allemaal in de herfstvakantie weer gaan zwemmen bij zwembad de Wildert in Zundert. Twee hele mooie prijzen voor al die 750 kinderen die meededen. Langs de route hadden zich weer vele volwassenen en kinderen opgesteld om de kinderen aan te moedigen. Ook de nodigen ooh en aah kwamen voorbij. Bij de hoofdtribune kregen alle wagentjes even persoonlijk de aandacht en natuurlijk een groot applaus van de mensen op de tribune. Halverwege de route ging helaas het zonnetje steeds minder schijnen en kwamen de eerste donkere wolken over drijven. De druppeltjes begonnen te vallen en bleven vallen. De kinderen trokken hun regenjassen aan en bleven enorm veel plezier houden tijdens de ronde. Wel liepen ze een stuk sneller, want om half 5 waren alle wagentjes al binnen en kon de prijsuitreiking beginnen. Bij de pomponklasse hadden Door van Aert en Jade van Pelt met hun wagentje´ Agmoals schwoon!` de derde prijs. De meiden wonnen een mooie beker en waren super trots. In deze klasse reden drie wagentjes van Achtmaal mee. Bij de Dahliaklasse reden maar liefst 9 wagentjes uit Achtmaal mee. In deze klasse wonnen

De Corsowacht


De Corsowacht


De Corsowacht


Tina Boot en Meike van Opstal de publieksprijs met hun vertolking van Lady Gaga en Amy Winehouse. De meiden wonnen een supergrote beker en waren apetrots dat zij de beste waren van alle 253 wagentjes. Bij de Sterklasse reden 5 wagentjes vanuit Achtmaal mee. Helaas reed hier niemand in de prijzen. Ondanks de hevige regen die maar bleef vallen hebben de kinderen genoten van het kindercorso en bleef het nog lang gezellig druk in de veilinghal.

Van de bestuurstafel Bestuurswisseling. Tijdens de algemene vergadering van 10 oktober j.l. zijn Marco Jorissen, Johan Jorissen en Remco Damen afgetreden. Zij hebben zich ook niet herkiesbaar gesteld. Gelukkig zijn wij er in geslaagd hiervoor drie nieuwe kandidaten naar voren te brengen. Björn Jorissen, Ineke Oostvogels en Michel Sprenkels werden tijdens dezelfde vergadering gekozen als nieuwe bestuurleden. Wij heten hun van harte welkom in het bestuur. Met deze drie jonge, maar toch al behoorlijk ervaren, corsomensen blijft het bestuur voltallig. Succes aan de nieuwkomers! De bestuurssamenstelling is na bovengenoemde wisselingen als volgt:       

Kelly Mertens Ineke Oostvogels Dimphy van Aert Frans Hereijgers Maurice Konings Bjorn Jorissen Michel Sprenkels

- voorzitter - secretariaat - penningmeester - vice-voorzitter - algemeen lid - algemeen lid -algemeen lid

Langs deze weg nogmaals dank aan Marco, Johan en Remco voor hun vele jaren trouwe dienst binnen het bestuur. Wij zijn verheugd te vernemen dat ze alle drie binnen onze buurtschap actief blijven, zodat we vast nog vaak van hun ervaring en expertise gebruik kunnen blijven maken. Mannen bedankt ! Ontwerpkeuze. Voor het jaar 2012 willen we bij voorkeur het ontwerp kiezen uit onze eigen buurt. Heb jij een leuk idee? Wil jij graag ontwerpen? Heb jij de nummer 1 voor corso 2012? Laat dit dan schriftelijk weten voor 25 november bij een van de bestuursleden of via ons contactadres: [email protected] Vervolgens nodigt het bestuur je uit je tekening/maquette/presentatie te laten zien voor een eerste selectie. Blijven er meerdere ontwerpen over dan kiezen uiteindelijk de buurtgenoten die daarvoor een uitnodiging ontvangen. Op de hoogte blijven? Wil jij ook graag de info-mail ontvangen van Buurtschap Achtmaal stuur dan een email aan: [email protected]

De Corsowacht


De Corsowacht


Prima debuut voor Kjeld en Kevin In de vorige editie van de Corsowacht hebben wij verslag uitgebracht van de bouw van Architectonisch tot aan de plakdag. Hier het vervolg. De plakdag. De plakdag was als vanouds een van de drukste bouwdagen van het jaar. Na het gezamenlijk ontbijt werd er vol enthousiasme begonnen met het van voren naar achter in het papier-maché zetten van de wagen. Met een korte breaks voor een broodje en een bakje koffie werd er door gewerkt tot een uurtje of vijf. Daarna kreeg de plakdag een gezellige afsluiting met een drankje en hapje van de Bolle Buiken. Afwerken en inschilderen. In de week voor het corso bleek er nog een hele hoop werk te liggen om de wagen tot in de details afgewerkt te kunnen krijgen. Ook het schilderen kon toen beginnen. Kjeld en Kevin bleken precies te weten wat ze wilden en het inkleuren ging dan ook erg voorspoedig. Het tikweekend. Op donderdag werd begonnen met het betikken van de wagen. De belangstelling hiervoor was prima. Bloemen waren er in overvloed, alhoewel het soms wel eens even wachten was op bepaalde soorten. Dit lag dan doorgaans aan het feit dat deze bloemen van elders moesten komen middels een ruil. Doordat ons bloemenveld een recordaantal bloemen opleverden en doordat er tijdens de bouw enkele wijzigingen in het ontwerp waren aangebracht zwommen wij bijna letterlijk in de bloemen. Bij de meeste andere buurtschappen bleek het tegenovergesteld te zijn. Onze overschotten vonden dan ook snel een weg naar diverse andere buurtschappen. In totaal gingen er zo´n 800 kisten bloemen op Architectonisch. Ruim 500 kisten werden doorgesluisd naar andere buurtschappen. Ondanks de grote overschot aan bloemen was onze voorraad paars ietwat aan de krappe kant. Kjeld en Kevin wisten dat prima op te lossen door wat door te schuiven met de kleuren. Het betikken van de grote vlakken op de wagen ging erg vlot. De details daarentegen bleken zoals altijd erg tijdrovend te zijn. Op zaterdag rond middernacht was het gros van het werk klaar. Terwijl een kleiner groepje zich ging bezighouden met het afwerken van de wagen, kon de rest gaan beginnen met de nodige opruimwerkzaamheden. Rond de klok van 04.00 uur was de wagen helemaal klaar.

De Corsowacht


De Corsowacht


Corsozondag. Het naar Zundert brengen van de wagen verliep ook dit jaar weer probleemloos. Alleen een fikse regenbui op zondagmorgen maakte het wat onplezieriger. Op het tentoonstellingsterrein bleken wij een van de eerste te zijn en een van de weinige te zijn die op tijd was gearriveerd. Tijdens de optocht kenden wij geen problemen en verliep alles naar wens. Doordat wij vrij ver achterin reden bleef het lang spannend. Toen wij de tweede keer de Markt passeerden waren er nog enkele hoge en enkele lage klasseringen e over. De bekendmaking van het behalen van de 9 prijs met 549 punten was voor iedereen een opluchting. Het was zeer zeker dik verdiend en volledig in de lijn van de verwachtingen, maar je weet maar nooit. Kjeld en Kevin vlogen elkaar in de armen op de tribune en waren vooral opgetogen dat het hen was gelukt om in hun debuutjaar een plaatsje bij de eerste tien weten te bemachtigen. Na de optocht verzamelden alle corsobouwers zich rondom de wagen om samen een glaasje te drinken op de goede afloop. Vervolgens stortte de meeste zich in het feestgeweld in de hal op het tentoonstellingsterrein.

De Corsowacht


Juryrapport De inhoud van het rapport over Architectonisch is als volgt:

Vormkwaliteit

Kleurkwaliteit

Theatrale kwaliteit

Materiaal gebruik

Originaliteit

Een prachtige compositie van twee- en driedimensionale vormen, heel gedetailleerd uitgewerkt. Levert een sterke grote vorm op. Consequent vormgegeven. Helder in de kleur, helder qua vlak en lijn. De suggestie van een gevouwen bouwtekening die zichzelf ontvouwt heeft in drie dimensies is prachtig weergegeven. De wagen is met oog voor het allerkleinste detail perfect gemaakt en blijft hierdoor heel spannend om naar te blijven kijken. De openingen tussen de ruimtes met verschillende functies geeft de wagen mooie voor, zij- en doorzichten. Sterk functioneel kleur gebruik. Ondanks het feit dat de bloemen donkerpaars zijn, is het helder dat het om een blauwdruk gaat. De vouwen uitgevoerd in lila komen mooi tot zijn recht, vormen van afstand mooie driedimensionale dessins. Door wit toe te passen voor ander materiaal als baksteen wordt een enorme ruimtelijkheid gecreëerd. Het bestek is getekend met witte lijnen en vlakken op donkerpaars „papier‟. Dat gaf een boeiend effect. De kwaliteit van deze wagen ligt in de perfecte uitvoering en prachtige detailleringen. Het is geen gemakkelijk leesbare wagen, maar een die de aandacht van de toeschouwer vraagt. De goede kijker wordt beloond. Jammer dat er verschil in kwaliteit is tussen de voor -en achterkant. De weergave van de papierstructuur is indrukwekkend, maar is uiteindelijk statisch in de herhaling. Misschien had een evolutie in de tekeningen het beeld spannender gemaakt, bijvoorbeeld door het laatste blad in 3-d uit te beelden. „Architectonisch‟ is zeker een bloemenwagen. Het gebruik van alternatief materiaal - wit laswerk - als accent op de bestektekeningen is mooi gevonden. De vorm van alle bladen en de tekeningen is erg fraai, de kleuren ondersteunen het beeld goed. Het bloemwerk is minutieus uitgevoerd. De achterkant net even iets te detaillistisch en te ver doorgevoerd in alternatief materiaal. Het spel met het perspectief is verrassend. Origineel en gedurfd ontwerp met veel oog voor detail. Twee dimensionaal in drie dimensionale vormen verbeelden is een mooi concept. Details gerealiseerd tot op de vierkante centimeter, prachtig.

De Corsowacht


Als je het rapport gelezen hebt ga je jezelf ongetwijfeld de vraag stellen waarom e wij “slechts” 9 zijn geworden. Alles was naar het oordeel van de jury perfect e” uitgevoerd en uitgewerkt. En toch “maar 9 ????? Opruimen en afbreken tent en wagen. Het is ondertussen een goede traditie geworden dat een ploegje vrijwilligers al druk aan de slag gaat met het opruimen van de corsotent. Tafels, stoelen, verlichting, kisten, restanten van bloemen en zelfs de eerste zeilen worden dan al opgeruimd. Op maandagochtend kan dan meteen begonnen worden met het verwijderen en opruimen van de grote zeilen. Alleen was dit jaar op maandagmorgen het weer even een spelbreker. Juist nadat de toch nog wel vermoeid ogende en slaperige corsobouwers waren gearriveerd en een aanvang wilden gaan maken met de zeilen verwijderen, kwam er een stevige bui. Er zat toen niets anders op dan beginnen met koffie drinken en napraten. Ondertussen was de zon weer gaan schijnen en vergezeld van een stevige bries waren de zeilen weer in no time opgedroogd. De zeilen konden uiteindelijk toch nog droog binnen worden gehaald, hetgeen een verademing was voor de mannen van de tentcommissie. Het afbreken van de tent en de wagen op dinsdag liep door de jubileumfestiviteiten anders dan gebruikelijk. Op dinsdagochtend werd, ondanks het slechte weer al een behoorlijk stuk van de tent afgebroken, De corsowagen werd op woensdagochtend afgebroken, De rest van de tentconstructie werd ook op woensdag afgebroken en opgeruimd. Op woensdagavond was alles aan kant.

Corso’s in binnen en buitenland: “Bloemencorso Leersum” Iedere derde zaterdag van augustus rijdt er door de straten van Leersum het ste bloemencorso. Dit jaar was dat voor de 59 keer. Met maar liefst 30 wagens en 11 luxe wagens een lang corso. Het begin van het corso is net als in Zundert ontstaan in de regeer periode van koningin Wilhelmina. Haar verjaardag was op 31 augustus. Deze Koninginnedag werd in Leersum uitbundig gevierd. Er werd een optocht gehouden met fietsen en karren. Deze waren versierd met heide, mos en oranje bloemen. Toen begin jaren vijftig Juliana koningin werd, werd Koninginnedag verzet naar 30 april. Maar de mensen van Leersum konden hun bloemenoptocht in augustus niet missen. In 1954 werd er dan ook voor het eerst een echt bloemencorso georganiseerd, met praalwagens en versierde auto‟s. De organisatie was in

De Corsowacht


De Corsowacht


handen van Floralia-vereniging. Deze vereniging organiseerde ook nog talrijke andere activiteiten in Leersum. Officieel heette het Leersumse corso “Bloemencorso Midden Nederland”. Dit kwam omdat in de begin jaren ook de buurgemeenten Doorn en Amerongen deelnamen aan het corso. Deze twee gemeenten droegen elk 1000 gulden bij en in ruil daarvoor trok het corso ook door deze twee gemeenten. Tijdens het corso werden ook de gevels van de huizen mooi versierd met bloemen. Het hele dorp werd verlicht. De wagens werden versierd met sparrengroen, gladiolen en anjers. Ze werden getrokken door paarden en tractors. In de jaren die volgden groeide het Leersums bloemencorso. Er reden steeds meer wagens mee en er kwamen dahlia‟s op de wagens. Afgelopen jaar reden er 41 wagens mee verdeeld over 8 categorieën. Zo heb je de grote, middelgrote en kleine praalwagens en grote, middelgrote en kleine jeugdwagens en je hebt mini wagens en als laatste rijden er nog versierde luxe wagens mee. Veel vrijwilligers zijn, net als in Zundert, vele maanden bezig met de bouw van een wagen. In de Nacht van Leersum worden deze wagens beplakt met 1,3 miljoen dahlia‟s. De bouwgroepen bestaan uit buurtverenigingen, vakantieparken, de brandweer, voetbal-, accordeon- en toneelverenigingen. Ook is er een jeugdraad die twee wagens voor zijn rekening neemt. Het bloemencorso Leersum kiest ook ieder jaar haar bloemencorso koningin. Zij is dit jaar gekroond op 2 april en helpt me het bloemencorso te promoten. Ook rijdt zij tijdens de optocht mee op een van de wagens. De optocht is op zaterdag middag. Voorafgaand aan de optocht is er een braderie, kermis en kunstmarkt. Om 10.30 worden de wagens gejureerd. Voorafgaand aan de optocht treden er langs heel het parcours ook muziekkorpsen en dweilorkesten op. De optocht vertrekt om 14.00 en rijdt hetzelfde parcours twee keer. Tijdens de tweede doorkomst wordt er bekend gemaakt wie er gewonnen heeft. Ook de publieksprijs wordt uitgedeeld. Daarna is het tijd om te feesten in een grote tent op het kerkplein. Om 10 uur ‟s avonds wordt het corso afgesloten met een groot vuurwerk. Op zondag kan het publiek alle wagens nogmaals gaan bekijken en is er een tentoonstelling van 14.00 tot 17.00. Als u zelf de wagens van afgelopen jaar wilt bekijken, kijk dan op de site van bloemencorso Leersum en klik vervolgens op prijsuitreiking. U vindt hier van alle wagens een foto, zo kunt u goed het verschil zien met de grootte van de wagens met Zundert. Zeker de moeite waard om eens te kijken. Als je regelmatig eens naar andere corso‟s kijkt zie je pas wat voor een uniek corso Zundert heeft en dat tot nu toe geen enkel ander corso ons corso kan overtreffen.

De Corsowacht


De Corsowacht


Nieuw veld zorgt voor topjaar Op vrijdag 7 oktober werd het dahliaseizoen afgesloten met het traditionele uitstapje met de veldploeg. Met een groep van ongeveer 40 personen werd met de bus naar Breda getogen. In het Apollohotel bij het station werd begonnen met het nuttigen van een heerlijk gebakje met koffie/thee. Daarna werden twee groepen gevormd die onder leiding van deskundige gidsen vanaf het VVV in Breda door de “Historische kilometer” van Breda werden geloodst. De nadruk lag daarbij vooral op het Kasteel van Breda, het Begijnenhof en de Grote Kerk. Vooral het Kasteel van Breda was voor de meeste ondanks het feit dat het zo dichtbij is, nog onbekend terrein. Na de rondwandeling werd de veldploeg per bus naar het bekende Oosters buffetrestaurant Bouvigne Paradijs gebracht. Rond de klok van 20.00 uur werd de huisreis aangevangen met een meer dan voldane groep veldwerkers. Buschauffeur Ed van de Broek was het meteen al opgevallen toen hij de groep kwam ophalen. De bus lag volgens hem 10 centimeter lager aan dan grond dan normaal. Hoe dan ook, het was zonder meer een mooie afsluiter van een bijzonder mooi dahliaseizoen. Het nieuwe veld overtrof immers het eerste jaar meteen alle verwachtingen. Nu levert een nieuw veld doorgaans het eerste jaar altijd meer bloemen op dan normaal. De natte zomer in combinatie met lichte goed doorlatende grond zorgden naast het nieuwe veld voor deze overtroffen verwachtingen. In totaal werden er 1.265.030 bloemen geleverd aan de bloemencommissie in Zundert. Tijdens het corsoweekend werden er nog eens ruim 1400 kisten bloemen geplukt, waarvan er uiteindelijk ruim 500 kisten een weg vonden naar andere buurtschappen. Deze geweldige resultaten tesamen hebben gezorgd voor een bruto recordopbrengst van ons dahliaveld. Het voert echter te ver om alleen maar halleluja te verkondigen. Wij hebben ook de nodige extra investeringen in het veld moeten doen en ook volgend jaar zullen er nog wat investeringen gedaan moeten worden. Zeker waar het om natuurproducten gaat zullen wij ook rekening moeten houden dat er jaren zullen komen die minder zijn. In dat geval hebben wij alvast een buffer om mogelijke tegenvallers op te vangen. De geweldige resultaten van het veld hebben een keerzijde als het gaat om de hoeveelheid werk die het met zich meebrengt. Onze veldploeg heeft er een kluif aan gehad om al dat werk te verzetten. Alleen dankzij de gedrevenheid en de grote betrokkenheid van een grote groep veldwerkers bij het bloemenveld is het ons gelukt deze mooie resultaten te behalen.

De Corsowacht


De Corsowacht


Van vader op zoon Johan Jorissen, een corsofanaat in hart en nieren werd eind jaren tachtig vader van zoon Björn. Deze groeide op tot een zo mogelijk nog grotere corsoliefhebber. Reden voor Johan om na 23 jaar bestuurswerk plaats te maken voor zoon Björn. De redactie van de Corsowacht besloot om eens bij de heren op bezoek te gaan. Laten we beginnen met de personalia. Johan is geboren en getogen in Achtmaal. Na zijn huwelijk met Anita hebben zij drie jaar in Schijf gewoond om daarna terug te komen naar Achtmaal. Zij wonen nu al ruim 23 jaar op nagenoeg de plek waar Johan 52 jaar geleden geboren is. Johan is van beroep loodgieter/CV monteur. Samen met Anita kreeg hij twee kinderen: Björn en Sietske. Zijn hobby's ? Corso, corso en nog eens corso om zo rond het carnaval even te feesten en te bouwen met de leden van "Nie Veul Soeps", maar daarna wederom corso! Björn is inmiddels 22, vrijgezel en is na de opleiding tot automatisering- en energietechnicus bij BIG in Zundert gaan werken. Op dit moment werkt hij als voorraadbeheerder in het magazijn, maar hij hoopt binnen afzienbare tijd als monteur de baan op te kunnen gaan. Tijdens zijn studie werkte hij bij Coop van Bedaf. Ook hij hoeft niet lang na te denken over zijn hobby's: CORSO, letterlijk in hoofdletters geschreven en daarnaast de disco, waarmee hij samen met Ralph Sprenkels menig feest in Achtmaal en omgeving van muziek voorziet onder de naam Disco zonder Naam. En..... vroeger ook al veel met het kindercorso meegedaan ? Johan lacht: "ja, één keertje......samen met broertje Ludo en Frank Jochems. We hadden iets van een boot gebouwd, maar helaas trapte ik vlak van tevoren in een spijker en kon niet meer meelopen. Van de weeromstuit hebben toen ook de andere beide mannen niet meer meegedaan!" Björn daarentegen is een fanatiek deelnemer geweest. Johan had een bolderkar gebouwd waar de bak gemakkelijk vanaf gehaald kon worden, zodat het onderstel voor het kindercorsowagentje gebruikt kon worden. Samen met pa werd er dan elk jaar een creatie gebouwd, zodat Björn trots kon meedoen. Het onderstel van de bolderkar is tot op de dag van vandaag nog steeds in gebruik: jonge nichtjes en neefjes zijn inmiddels ook besmet geraakt met het (kinder)corsovirus.

De Corsowacht


De Corsowacht


Björn, het corso is jou met de paplepel ingegoten! "Ja", zegt Björn. "Maar", vult Johan direct aan "je moet het ook wel lusten." Björn kan zich nog vaag herinneren dat de tent naast de kerk stond en weet nog goed dat het steken van de bloemen bij hen thuis gebeurde. Hij was van kleins af aan verkocht en volgt de bouw van een wagen van dag 1 af aan. En de dames Jorissen? "Oh", zeggen ze bijna gelijktijdig. "Anita is ook één en al corso en ook Sietske is met het virus besmet. Hoe lang zijn jullie al actief binnen Buurtschap Achtmaal? Johan vertelt dat hij in 1977 echt is gaan bouwen. De eerste wagen was "Het spreekwoord zegt", een ontwerp van Harrie Sanne. Verder was hij in voor allerlei functies tijdens het corso: duwer, rondprater, figurant en zelfs één jaar stuurman. Op de plakdag plakt Johan mee en ook het tikken gaat hij niet uit de weg. Björn is van kind af aan bij het corso betrokken. Als 10 jarige was hij al figurant bij "Geketend". Ook bij de wagens Ge-Enna, Een doodshoofd en Trien en Fooske was hij figurant. Ook is hij al jaren duwer. Verder verzorgt hij meestal het randgebeuren, kisten brengen, opruimen en heel soms toch ook tikken. Ook hebben beide heren jarenlang in de activiteitencommissie gezeten. En Johan, wanneer ben je tot het bestuur toegetreden en wat heb je zoal binnen het bestuur gedaan? "Nou", zegt hij "ik ben een soort van manusje van alles". "Ik ben in 1988 begonnen als algemeen lid en ben de laatste jaren vice- voorzitter". "Daarbij zit ik in de tentcommissie en vind, naast het bouwen van de tent, het uitdenken van de constructie het mooiste van het hele corsogebeuren". Johan heeft in die 23 jaar veel zien veranderen binnen het corso. Werd in zijn beginjaren nog veel hout gebruikt, toen de buurtschappen wat beter in de slappe was kwamen te zitten, werd hout vervangen door betonijzer, wat veel meer mogelijkheden bood t.a.v. de constructie. Nu hebben de buurtschappen ook bezit, zoals een eigen bouwplaats, loods, steigermateriaal en een onderstel. In zijn begintijd werd dat allemaal geleend en/of gehuurd. Het bestuur is in tussentijd gekrompen van 9 naar 7 personen en elk bestuurslid nam plaats in één of meer commissies, die toentertijd in het leven werden geroepen. Toen hij voor het bestuur gevraagd werd, hoefde hij niet lang na te denken: hij was zo wie zo al geïnteresseerd in het randgebeuren en geniet tot op de dag van vandaag nog van alles wat bij het bouwen van een corsowagen komt kijken. Hoeveel uur Johan aan het corso besteedt, kan hij niet zeggen. "Als je gaat tellen, ben je verkeerd bezig, dan is het niet leuk meer". Nieuw was afgelopen winter het in klein (vrijwillig) comité om de twee weken een zaterdagmiddag samen in de loods werken aan verbeteringen, waarbij ook Björn van de partij is.

De Corsowacht


De Corsowacht


Zo werd de loods opgeruimd, de elektriciteitsvoorziening vernieuwd en aangepast en werd er een stukje bij de loods aangebouwd. Dit jaar staat op de planning: het egaliseren van het plein, zodat de wagen vanuit de vloer kan worden ingemeten, een schutting plaatsen om de "rommel" aan het oog te onttrekken en men wil een tunnelboog plaatsen, zodat het onderstel droog buiten de loods kan staan. In de loods blijft dan meer ruimte over voor andere dingen. En dan nu in het bestuur, Björn! "Ja", lacht hij. "Mijn vader heeft voor zijn eigen opvolging gezorgd!" "Ik ben als algemeen lid toegetreden, maar liep eigenlijk al ruim een half jaar mee. Dat is heel goed bevallen: je wordt een soort van aanspreekpunt, terwijl je toch je eigen ding kunt blijven doen en van alles meer en beter op de hoogte bent". Johan vult aan: "Dat Björn in het bestuur zou komen lag eigenlijk in de lijn van de verwachting". Het betekende echter wel dat ik af moest treden, want statutair is het niet mogelijk dat er directe familie in één bestuur zitting heeft". "Maar het is goed, het is nu aan de jeugd en daar maak ik graag plaats voor". Wat zijn volgens jullie de eigenschappen van een goed bestuurder? Johan: "je moet goed met mensen om kunnen gaan en rekening houden met de voorbeeldfunctie, die je dan hebt". Björn kijkt uit naar de uitdaging, naar het luisteren en meedenken en naar de verantwoordelijkheid, die de functie met zich meebrengt. Of er ook veranderingen komen, kan hij niet zeggen."Ik heb wel een ideaalbeeld voor ogen", maar dat is nog niet concreet. "Je hoort en ziet het e.e.a. en daar moet je wel wat mee doen".

En al pratende komen ondertussen de jubileumboeken op tafel en gaan de verhalen verder...

Johan is ooit ontwerper geweest: Columbus van 1992, samen met Cees Peeters en Marius Arnouts. Het werd een 17e plaats. Björn heeft naar eigen zeggen geen ontwerpersbloed in de aderen. Zijn er nog spannende verhalen te vertellen? Na even nadenken komt Johan met "de hand van Vrede en Verlichting" van 1988. Deze hand was van tempex en moest dmv een stuk betonijzer aan de constructie worden gelast. De hand vatte echter vlam en tegen de tijd dat er water gehaald was, lag de hand al buiten en was er "niets meer aan de hand!" De wagen "Settle Down" (1995) was niet op tijd klaar. De tent moest worden afgebroken, terwijl de mensen nog aan het tikken waren. Toen het tentzeil eraf

De Corsowacht


De Corsowacht


ging, begon het nog te regenen ook. "Maar", zegt Johan, "de mensen tikten onverdroten voort" en de wagen kon om 10 uur naar Zundert vertrekken. Hiermee ste werd de 8 plaats behaald. "De vogel Phoenix" uit 1993 mislukte. "Het was een prachtig ontwerp van Harry van den Broek", zegt Johan. "Helaas klopte de schaalverdeling niet en raakten de verhoudingen zoek". "We werden er toch nog 13e mee". Wat zijn volgens jullie de mooiste wagens van Achtmaal? Johan, zonder enige aarzeling: "Not Finished " van 2009, maar Björn kiest voor "Benauwd" uit 2008. En over het algemeen genomen? Hierover zijn de heren het eens: "de winnaar van 2008: Booming City!" (Helpt Elkander). Maar hier heeft Björn een goede tweede "Leger" van Tiggelaar en toch ook "Moeders kroost".

En al bladerend door de boeken.....

"Oh ja", zegt Johan, " en hier Wir War". Die heb ik in het wit gezien voordat de bloemen erop kwamen. Wat dat toch moet worden? En ja hoor, de bloemen erop en de winnaar van 2005!" "Dan zie je wat kleur kan doen. Datzelfde jaar hadden wij "Beeldenstorm": een kanshebber, juist in het wit, maar toen kwamen er te kleurige bloemen op en weg was het effect en daarmee de hoge notering!" Wat gaat er door jullie heen als de wagen op de ochtend van het corso voor het eerst in zijn volle glorie te zien is? "Dat zou ik niet willen missen!" klinkt het als uit één mond. "Dat is "Wow!!!" of "Oh......" "Dan zie je of een wagen gelukt is of niet en daar wil je bij zijn, geslapen of niet. Dat is het moment, spannend!!", vult Björn nog aan. Zal de verhouding tussen jullie veranderen, nu jullie van plaats gewisseld zijn? "Dat zal de tijd leren", zegt Johan. "Het corso blijft mijn liefhebberij, dus ik blijf betrokken, maar ik zal mij er niet mee bemoeien, al zal ik soms misschien denken "dat zou ik toch anders hebben gedaan". Björn vult aan met zijn vader te bedanken voor alle inspanningen, die hij in het corso heeft gestoken, waarna Johan zijn zoon succes wenst met zijn bestuursfunctie. Samen willen ze ook de bouwers/veldwerkers bedanken voor hun inzet. "zonder hun zijn we immers niets!"

En zo, inmiddels samen bladerend door al die boeken, is gebleken dat het corsovirus niet alleen heel besmettelijk is, maar ook nog erfelijk blijkt te zijn....... Björn, heel veel succes en wijsheid in je nieuwe taak gewenst ! Johan, namens de redactie en alle lezers van de Corsowacht, hartelijk bedankt voor al je werkzaamheden binnen het bestuur van buurtschap Achtmaal. En heren, bedankt voor dit gesprek.

De Corsowacht


Kindercorsokotavonden druk bezocht In het vorige boekje heeft u kunnen lezen wat de kinderen de eerste twee keer gedaan hebben. Daarna zijn de kinderen nog twee keer naar de corsotent geweest om hun creativiteit te laten zien. De eerste keer zijn de kinderen met bloemen aan de slag gegaan. Er waren maar liefst weer 25 kinderen. De werkgroep had van tempex leuke huisjes gemaakt en deze mochten de kinderen alleen of in tweetallen van bloemen voorzien. De kinderen gingen heel enthousiast aan de slag en aan het eind van de avond was er een leuke straat van kleurrijke huisjes te zien. Ook hebben een aantal kinderen kettingen geregen van bloemen. Ook deze bloemenmeisjes zagen er fleurig uit. De laatste avond was er een speurtocht uitgezet. Ook deze avond waren er weer 25 enthousiaste kinderen. De kinderen liepen in groepjes een fotoroute. Onderweg zochten de kinderen naar spullen die met het corso te maken hadden. Zo stond er een blok tempex bij iemand in de tuin, maar ook spijkers, laskappen, steigerbuizen enz. De speurtocht kwam uit bij het bloemenveld. Daar kregen de kinderen uitleg over de bloemen en wat er allemaal moet gebeuren op het veld. Ook kregen ze chipjes en een glaasje drinken. Bij terugkomst waren de kinderen moe maar voldaan. Als laatste was nog de prijsuitreiking van de ballonnenwedstrijd. Helaas was er maar een ballon terug gekomen. Deze was van Jef Kools. Hij kreeg een mooi t-shirt van buurtschap achtmaal. Al met al weer een zeer geslaagd kindercorsokot. Kindercorsokot werkgroep namens alle kinderen bedankt voor de leuke avonden en we kijken al uit naar volgend jaar.

De Corsowacht


Best veilig is niet best ….. Ad van Loon aan het woord Veiligheid binnen het corso, het lijkt en is zo vanzelfsprekend, maar achter de schermen wordt aan die veiligheid nog steeds hard gewerkt. Tijd voor de redactie van Corsowacht om eens in gesprek te gaan met Ad van Loon, voorzitter van de commissie Veiligheid van Stichting Bloemencorso Zundert. Wie is Ad van Loon? Ad gaat er eens goed voor zitten en steekt van wal. "In mijn werkzame leven ben ik 25 jaar lang werkzaam geweest op het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijk relaties. Voor de minister deed ik met mijn team onderzoek naar de oorzaak van diverse calamiteiten, zoals de vuurwerkramp in Enschede en de brand in "Het Hemeltje" in Volendam. Daarnaast gaf ik advies hoe deze gebeurtenissen in de toekomst te voorkomen zou zijn. De laatste tien jaar was ik werkzaam als senior projectmanager in Midden-West Brabant en sinds drie jaar ben ik met z.g. functioneel leeftijdsontslag. Ik ben echter begonnen als districtsinspecteur in Breda met de regio Brabant en Zeeland, welke later werd uitgebreid met de provincie Limburg. Vandaar dat mijn woonplaats Zundert was en bleef". Ad is getrouwd met Marga, die na veertig jaar uit het onderwijs stapte en nu de secretaris van de commissie Veiligheid is geworden. Ad is 63 jaar jong. Hoe ben je het corso binnengerold? "Toen wij nog in de Egelantier woonden, waren wij actief binnen het buurtschap Veldstraat, d.w.z. de laatste twee weken plakten, staken en tikten wij mee en zo eind 2004, begin 2005", vertelt Ad, "kwam de toenmalige voorzitter van de commissie Facilitair met een stuk over veiligheid bij mij met de vraag of ik daar eens naar wilde kijken". "Hij kende mijn beroep en wist van mijn ervaring aangaande veilig werken". Na het stuk deels te hebben gelezen kwam Ad terug bij de voorzitter met de vraag wat hij er mee moest doen; aanvullen, verbeteren, tja... zeg het maar. De voorzitter pakte dit op en zo werd er onder de commissie Facilitair een commissie Veiligheid gehangen met als doel de buurtschappen te helpen met het verbeteren van de veiligheid van de tenten en de veiligheid rondom het bouwen van de wagens: echter altijd adviserend, nooit dwingend. " En de handhaving?", zegt Ad." Daar was en is de gemeente verantwoordelijk voor maar ook de besturen van de buurtschappen hebben daarbij een verantwoordelijkheid".

De Corsowacht


De Corsowacht


Na verloop van tijd groeide de commissie Veiligheid onder het jasje van Facilitair uit en verkreeg een eigen plek, direct onder de voorzitter van de Stichting Bloemencorso. Veiligheid werd een speerpunt van het bloemencorso en Ad werd voorzitter van deze commissie, die inmiddels bestaat uit 8 personen: 4 technici, 3 brandweerdeskundigen en de secretaris en hun werkgebied werd uitgebreid naar alle werkzaamheden rondom het gehele corso v.w.b. de veiligheid.

En inmiddels is Ad geheel warm gelopen en vertelt over de drie onderdelen, waar de commissie Veiligheid in adviseert. We zijn begonnen met het maken van handboeken Veiligheid. Ieder buurtschap heeft zijn eigen handboek gekregen. Dit is volgens de huidige wetgeving (ARBO wet en brandveiligheid) opgesteld en bevat o.a. plattegronden en ontruimingsplannen. Aan de hand van dit boek is er een checklist opgesteld aan de hand waarvan hij elk jaar samen met vertegenwoordigers van het betreffende buurtschap (op Achtmaal zijn dit Kelly Mertens en Frans Hereijgers) de zaak doorneemt en kijkt wat er correct is, wat er nog verbeterd dient te worden en waar nog eventuele gevaren op de loer liggen. Hij geeft tips, maar het besluit om die tips/veranderingen door te voeren, ligt bij het bestuur van het buurtschap. Alles kost immers geld en dat is niet altijd voorradig! Als voorbeeld noemt Ad hier het plaatsen van vaste trappen i.p.v. ladders en niet maar één, maar twee en dan ook nog met noodverlichting, zodat men deze gemakkelijk kan vinden. Of het aansluiten van de steigerplanken, zodat er niets tussendoor kan vallen wat van een geringe hoogte al een gevaarlijk wapen kan zijn, b.v. stuk(je) betonijzer. Het opbouwen van de tent hoort hier ook bij. Is de opstelling stormvast, hoe is het met de steigeropbouw, is er een (tuin)brandslang op elke etage aanwezig en staat hier waterdruk op tijdens het lassen? Ook is men begonnen met het opleiden van mensen. Samen met de brandweer wordt geoefend wat men moet doen bij een calamiteit: zo oefent men de ontruimingen en wat te doen met eventuele slachtoffers. Ook wordt de commissie ingeschakeld bij het beoordelen van de veiligheid van de wagens zelf. Blijft een wagen in evenwicht, waar lopen de figuranten, wat is de positie van de duwers en hoeveel lopen onder de wagen, hoe zit het met de bewegende (pneumatisch of hydraulische) onderdelen? Al deze kennis is aanwezig binnen de commissie Veiligheid en de buurtschappen maken hier dankbaar gebruik van. Zo komt het wel voor dat een buurtschap de commissie inschakelt om mee te denken over de uitvoering van een bepaald onderdeel van de wagen. Inmiddels is men bezig met het opzetten van een website, waar foto's op geplaatst kunnen worden die onderdelen van diverse constructies laten zien en waar een buurtschap gebruik van kan maken bij zijn eigen ontwerp, zodat men het wiel niet opnieuw hoeft uit te vinden.

De Corsowacht


De Corsowacht


Hierbij komt Ad met het voorbeeld van het testen van een drukvat. "Kijk", zegt hij, "we houden er altijd rekening mee dat een buurtschap niet alles nieuw kan betalen en dat er heel veel via via binnen komt. Echter, bij het gebruik van een drukvat moet dit wel getest zijn of dit vat nog de gewenste druk kan hebben. Hier hebben wij het advies gegeven dit met water te testen. Met lucht zou men immers alsnog een bom creëren". De relatie met de buurtschappen is goed en ze doen allemaal hun best de veiligheid hoog te houden en waar mogelijk te verbeteren. Tevens inventariseert de commissie bij welke buurtschap nog wat nodig is. Soms komt men dan tot een grotere aantallen van een bepaald (veiligheids) artikel, zodat men bij de leverancier kwantumkorting kan bedingen. De commissie Facilitair draagt dan zorg voor de gezamenlijke inkoop. Naast vele intensieve contacten met de eigen gemeente (zij zijn en blijven de eindverantwoordelijke) onderhoudt Ad ook contacten met de gemeente Rucphen over buurtschap Schijf. Zo is ook bij deze gemeente bekend hoe het met en hoe er naar de veiligheid wordt gekeken en is er bij de uitgave van de diverse vergunningen ook vanuit deze gemeente geen enkel probleem. Men weet dat het in goede handen is. Verder bezoekt de commissie alle tenten 4 keer voordat het plakken begint. Tijdens het plak- en tikweekend bezoekt men de tenten nogmaals: dit om te kijken hoe alles reilt en zeilt met zoveel mensen in de tent en ook dan geeft men waar nodig is of om gevraagd wordt, adviezen. De commissie geeft ook adviezen aan de eigen portefeuillehouders binnen het corso, zoals de inrichting van het tentoonstellingsterrein, de loods, de plaatsing van de tribunes, maar ook waar wel/niet een bak- en braadkraam kan staan. Ook tijdens het opruimen en afbreken kan men gebruik maken van de adviserende taak van deze commissie. "Bij alles maken wij gebruik van een zg. risicoanalyse", zegt Ad. "Wat gebeurt er, wat kan er gebeuren, hoe is te voorkomen dat er iets gebeurd en als er dan wat gebeurd, wat dient er dan te gebeuren !" Ook hierbij heeft Ad een voorbeeld. Hij had een friteskraam bezocht waar het deksel om een bakset mee af te dichten, te ver bij de bakset vandaan stond. Hij adviseerde hen om dat deksel dichterbij te zetten, zodat het bij een eventuele "vlam in de pan" direct voor de grijp stond. De fritesbakker vond dat maar lastig en maakte geen aanstalten het deksel dichterbij te zetten, maar toen Ad later terug kwam om nogmaals te controleren, stond het er wel degelijk. "Kijk", zegt Ad, "ik heb geen enkele bevoegdheid, maar men komt wel tot inkeer, als men weet en inziet dat het beter is, zeker ook voor hun eigen veiligheid!" "En daarbij komt", lacht Ad, "de verantwoordelijke en wel bevoegde instantie loopt vaak achter mij en kijkt mee!" Een derde taak van de commissie ligt bij het onderhouden van de contacten met de z.g. operationele diensten, zoals de politie, brandweer, GHOR (Geneeskundige Hulp bij Ongevallen en Rampen) en de gemeente.

De Corsowacht


Op de dag van het corso heeft elke instantie de beschikking over elkaars draaiboeken en telefoonlijsten en bestaat er een coördinatieplan wat vlak voor de optocht nogmaals wordt doorgesproken. Buienradar (Nederland en België) wordt gecheckt, er is direct contact met het KNMI en met een weerman van de militaire basis op Woensdrecht. Bij nadering van zware (onweers) buien kan men op die situatie tijdig inspelen en de stoet eventueel stilleggen. Op verzoek van de burgemeester is er, na een uitgebreide probleemanalyse, een plan opgesteld waarin de ontruiming van straten en tribunes bij ernstige voorvallen beschreven staat. "Men maakt bij de gemeente dankbaar gebruik van onze kennis en ervaring", vertelt Ad. "Het maakt hun werk een stuk gemakkelijker". Na afloop van het corso wordt er altijd met de buurtschappen en hun ontwerpers een evaluatiebijeenkomst gehouden. "Ook wordt er twee keer per jaar een nieuwsbrief uitgegeven", vertelt Ad. "Hierin worden de buurtschappen nogmaals geattendeerd op lopende zaken, die misschien nog wat aandacht behoeven en hebben we items met wetenswaardigheden, zoals de behandeling van brandwonden, het hoe en wat van deugdelijke noodverlichting, etc." . "E.e.a. is bedoeld als een z.g. "opfrissertje"". Hoe beleef je zelf de optocht? "Ik zit lekker rustig met mijn vrouw op de tribune", lacht Ad. "En geniet van wat ik voorbij zie komen". Ad heeft op die dag echter wel een "oortje" in en kan zo alles volgen wat er gezegd wordt tussen de commandopost (bovenin de oude RABO bank, nu dependance van de gemeente) en de sectorcommandanten. Deze staan via een portofoon met elkaar in verbinding en geven alle waarnemingen aan elkaar door. Zo weet men bv. de te nemen route bij een calamiteit razendsnel aan elkaar door te geven en kunnen de juiste mensen, c.q. hulpdiensten aangestuurd worden. Kleine problemen kunnen zo ter plekke worden opgelost. Bij grotere calamiteiten kan Ad binnen een half uur de coördinatie geheel op orde hebben. Hij heeft een lijst met alle gegevens van alle wagens, zoals o.a. welke technieken zich in een wagen bevinden en welke gevaren dit zou kunnen opleveren, hoeveel mensen lopen er onder, hoeveel en wat is de positie van de figuranten. Ook voor de optocht zelf is een handboek "Optocht" opgesteld. Hierin staat wat mag, wat kan, maar ook wat beslist niet mag of niet kan. Bij afwijkingen kan een buurtschap altijd de commissie veiligheid raadplegen om te kijken of er mogelijkheden zijn om iets toch wel te kunnen doorzetten. Zo moet een hydraulisch aangedreven mechaniek altijd handmatig terug te draaien zijn, mogen wagens niet "vast" aan elkaar gekoppeld zijn i.v.m. het nemen van de bochten en mogen er zich geen uitstekende onderdelen onder de drie meter vanaf het straatoppervlak bevinden. Ook de hoogte van de wagen heeft een beperking. Dit i.v.m. de over het parcours hangende speakerdraden. Echter, wil een buurtschap toch hoger, dan zal de top inkortbaar moeten zijn of kantelend, zoals dit jaar La Torre van buurtschap

De Corsowacht


Laarheide. "Er is veel mogelijk" zegt Ad, "als het maar binnen de veiligheidsgrenzen blijft". "Zeker in goed overleg". Een andere tip van Ad is dat een buurtschap nooit in hetzelfde jaar de wagenbegeleider en de stuurman moet willen vervangen. Beide functies zijn te belangrijk voor een vlot verloop van de optocht. Om dan tegelijkertijd twee nieuwe mensen er op te zetten is vragen om problemen. Nieuw dit jaar was een GPS (Global Positioning System) op de oneven wagens. Zo waren deze te volgen op de centrale post en te sturen door de wagenbegeleider direct te vragen aan te sluiten. Alles met het doel een attractief rondgaan van de wagens te waarborgen. Na de optocht volgt altijd een debriefing met de operationele diensten: wat ging goed, wat waren de knelpunten e.d. en welke leermomenten hebben we voor het volgende jaar.

Inmiddels liggen er vele (veiligheid) handboeken en checklisten op tafel, allen voor een groot deel van de hand van Ad zelf .......... Ad, heb je nog tijd voor (andere) hobby's? Ad lacht: "jazeker", we mogen graag tuinieren en fietsen, ik doe aan sport om mijn conditie op peil te houden, vindt klussen erg leuk, nu vooral bij familie en soms ben ik weer "aan het werk!" Laatstleden nog ben ik als adviseur naar Estland geweest om daar advies te geven omtrent het vervoer van gevaarlijke stoffen per spoor. En ook geef ik nog wel trainingen: niet direct aan de uitvoerende mensen zelf, maar aan diegene, die de uitvoerenden moeten gaan opleiden". "Train de trainer", zogezegd". Wil je nog wat kwijt aan de lezers van Corsowacht? "Dat samenwerken oh zo belangrijk is", zegt Ad. "En gelukkig kunnen we en doen we dat binnen het corso. We zijn opbouwend bezig, luisteren naar elkaar en doen dit op basis van wederzijds vertrouwen en respect. Dit alles bij elkaar komt zeker de veiligheid ten goede en dat is waar we toch allemaal naar streven".

En zo komt ook dit gesprek tot een einde, waarin Ad nog vertelt dat hij bij andere corso's gaat kijken om te leren, maar bij thuiskomst tot een andere conclusie komt, dat sommige technieken te ingewikkeld blijken te worden om bruikbaar te zijn, dat wagens door teveel techniek te zwaar dreigen te worden, over Eskimo's , die je geen koelkasten moet proberen te verkopen, dat hij stiekem in het programmaboekje zijn favoriet aankruist, maar tegen ons niet wil zeggen wie, omdat er eigenlijk maar twee groepen wagens zijn: mooie en ietsje minder mooie en nog veel, heel veel meer...... De redactie van Corsowacht bedankt hierbij Ad en zijn vrouw Marga voor de hartelijke ontvangst in hun knusse thuis.

De Corsowacht


Tot slot: Een huiskamervraag In onze ideeënbus kwamen we het onderstaande creatieve stukje tekst tegen. Op het eerste zicht is het een “gewoon” verhaaltje, echter in het stukje zitten verrassend veel dahlianamen verborgen. Test dus je kennis van de dahliasoorten en kijk hoeveel je er kunt vinden! De oplossing maken we bekend in de volgende Corsowacht.

Mijn liefde Petra trouwde in de sneeuw met Evelien en Netty. Ze kocht een gouden souvenir voor Ralph. Daarna dronk ze een shotje, danste ze de salsa en deed ze een foxtrotje in Berlijn. De blauwe bellen klonken door de straat toen tennisser Nadal Arabisch gekleed voorbij kwam met een zwarte diamant op zijn kop.

De Corsowacht


De Corsowacht najaarseditie, november 2011

Recommend Documents