COLOFON Dit is een uitgave van Centrum Maatschappelijke Ontwikkeling Flevoland mei 2010 Samenstelling:Ada de Jong en Diana Josias Foto’s: Hanja Leszman Layout: Aäron Petrović
De Progresstraining is tot stand gekomen door financiële bijdragen van:
Powervrouwen Dit boekje bevat indrukwekkende verhalen van sterke vrouwen. Stuk voor stuk zijn het inspirerende verhalen over doorzettingsvermogen en ambitie. Om hierbij het voorwoord te mogen verzorgen – als man nota bene – vind ik dan ook een grote eer. De groei die vrouwen hebben doorgemaakt, loopt als een rode draad door alle interviews. Afhankelijk van hun ‘startpunt’, gaat het om een flinke stap of een enorme sprong. Het gaat over het ontwikkelen van zelfbewustheid, over het naar boven halen van kwaliteiten; over ‘zien dat je een groei doormaakt’, zoals één van de vrouwen zo mooi zegt. Dát is leren en vooruit komen. De geportretteerde vrouwen doen vrijwilligerswerk en ondersteunen taalprojecten; ze zijn lid van het Participatieteam; ze geven voorlichting over huiselijk geweld of zijn voltijds gaan werken. De Progresstraining heeft eraan bijgedragen dat ze deze stap of sprong hebben gemaakt. Ze hebben er ‘herkenning en steun bij elkaar’ gevonden. Met als prachtig resultaat dat deze Powervrouwen, want dat zijn ze inmiddels, op hun beurt anderen verder kunnen helpen. Power in progress, zou je kunnen zeggen. John Bos Gedeputeerde Zorg en Welzijn Provincie Flevoland
De Progresstraining Met gepaste trots presenteert CMO Flevoland de Progresstrainers. Vrouwen die door de Progresstraining beschikken over basisvaardigheden om emancipatie- en participatieactiviteiten op te zetten voor allochtone vrouwen in Flevoland. Deze trainers weten subsidie aan te vragen voor hun activiteiten en kunnen een programma opzetten op basis van een thema. Verder hebben zij kennis over verschillende leerstijlen en inzicht in groepsdynamische processen. Hiermee kunnen zij een veilig leerklimaat scheppen voor allochtone vrouwen die inzicht willen krijgen in hun kwaliteiten en capaciteiten. De Progresstraining is opgezet als een tweejarig project waarvoor een zorgvuldige selectie heeft plaatsgevonden onder allochtone vrouwen in Flevoland. De animo voor de training was zeer groot. De trainers zijn opgeleid op MBO-niveau en ze beschikken over een goede beheersing van de Nederlandse taal. De Progresstrainers zijn momenteel actief op diverse terreinen zoals de aanpak van huiselijk geweld, bewegen en gezondheid. Ook worden zij ingezet als voorlichters bij het Informatie en Klachtenbureau Gezondheidszorg (onderdeel van CMO Flevoland) en bij het wegwijs maken van allochtone vrouwen in de Nederlandse samenleving.
De hoofdsponsor van dit tweejarige project is het Oranjefonds. Ook gemeente Almere, gemeente Lelystad en Centrum Maatschappelijke Ontwikkeling Flevoland hebben een belangrijke financiële bijdrage geleverd aan de totstandkoming van dit project. Het project duurde van april 2008 tot en met december 2009. Maatschappelijke instellingen kunnen deze basistrainers inzetten bijvoorbeeld als voorlichter of om themabijeenkomsten over diverse onderwerpen te verzorgen. Voor meer informatie kunt u terecht bij Diana Josias tel. 0320244259 of kijken op onze website www.cmo-flevoland.nl. Diana Josias trainer/adviseur
Listra Winter
Woont in Almere, geboren in Nederland Als overblijfmoeder kwam Listra (35) tijdens een cursus in aanraking met de docent van de progresstraining. Meteen was zij enthousiast en kon nauwelijks de start afwachten. Op dat moment was Listra afgekeurd in verband met gezondheidsklachten. Toen de training begon zat zij in een re-integratietraject. Terugblikkend vertelt zij met gepaste trots dat zij zich opgewerkt heeft van niets naar een baan van 40 uur! De progresstraining is daarbij zeker een ondersteuning geweest. Listra observeerde hoe niet alleen zij maar de hele groep als onzekere cursisten de uitdaging aan ging en langzamerhand sterker werd. Ze genoot ze van die groepsdynamiek.
“
Ik vind het belangrijk om mijzelf te blijven ontwikkelen. Dat mag niemand mij afpakken.
”
“Het belangrijkste dat ik geleerd heb, is dat ik zelf ook die dingen kan waarvan ik altijd met bewondering naar anderen keek. Zij hebben mij geleerd dat ik er net zo kan staan als de trainers”. Dit bewustzijn brengt Listra ook -met succes- over aan haar tieners en hun vrienden. Een voorkeur voor een bepaalde leeftijdsgroep heeft ze niet. Jong of oud, haar drive is mensen bewust te maken van hun eigen mogelijkheden. Listra zet haar woorden al om in daden in de Wijkhoek, een buurthuis in haar wijk. Een van de bijeenkomsten die zij daar organiseert gaat over de mogelijkheden van het IKG (Informatie en Klachtenopvang Gezondheidszorg).
Malak Chalabi
Woont in Lelystad, sinds 20 jaar in Nederland Malak (48) kwam via het participatieteam (P-team) bij de Progresstraining. Door het vele vrijwilligerswerk wat zij deed en doet (onder meer bij het Vrouwenactiviteitencentrum, de interkerkelijke schuldhulpverlening en de zusterraad van de moskee) was zij wel aan verdieping toe. Perfectionistisch als zij is, wilde ze haar werk nog beter doen. In contacten leggen is Malak een kei maar onzekerheid speelde haar parten. De training maakte haar zelfbewuster. Deze zelfbewustheid wil ze graag overbrengen aan de vrouwen met wie zij werkt. Hierbij heeft ze duidelijk het doel voor ogen dat ook zij slagen in de maatschappij. De Progresstraining leerde haar te structureren. Als zij nu iets wil overdragen aan anderen, bereidt ze het voor, zet punten op papier en weet veel beter de aandacht van de groep vast te houden.
“
Malak droomt ervan dat er ooit niet meer gesproken wordt over autochtonen en allochtonen maar gewoon over mensen die in Nederland wonen. “Als iedereen die in Nederland woont, goed voor elkaar is en goed met elkaar leeft, zal er veel minder negativiteit zijn”. Ieder mens heeft kwaliteiten. Vanuit die overtuiging helpt zij jongeren zodat die het goed doen op school. Dit is belangrijk om op te kunnen groeien in een wereld waarin het in de toekomst hopelijk niet meer nodig zal zijn om je te verdedigen vanwege je uiterlijk of je geloof. Kijk niet naar het uiterlijk van een persoon maar naar de binnenkant.
”
Juanita Molner
Woont in Lelystad, sinds 43 jaar in Nederland Juanita (55) hoorde op vrouwendag 2008 bij een stand van het P-team (Participatieteam) over de Progresstraining. Op dat moment was ze door reorganisatie zonder werk dus kwam het haar goed van pas. Bij ditzelfde P-team is zij overigens nu actief. Juanita heeft genoten van de multiculturaliteit in de training. Niet alles was nieuw maar wel spannend en speels. Veel heeft ze gehad aan het leren presenteren en aan de feedback van de andere cursisten.
“
Iemand die de taal niet machtig is, wordt als mindere beschouwd. Daarom wil ik ondersteunen bij taalprojecten.
”
Na de ervaring met haar gebrekkig Nederlands sprekende vader, vatte ze het plan op iets met taalondersteuning te doen. Ze merkte dat een proces van begeleiden naar een verpleeghuis, contacten met artsen en maatschappelijk werk voor iemand die de taal niet goed beheerst, extra moeilijk is. Vrouwen die dertig jaar geleden naar Nederland zijn gekomen hebben toen geen stimulans gekregen de taal te leren, net zo min als haar vader in de jaren zestig. Dit bracht Juanita er toe vrijwilligerswerk bij Vluchtelingenwerk Lelystad te doen. Ze begeleidt enkele vrouwen op het gebied van taal. Door Juanita’s geduld en vermogen om zich open op te stellen, nemen die vrouwen soms meer van haar aan dan van hun eigen dochters. Behalve open en toegankelijk is Juanita ook rationeel en direct. Voor wie denkt dat deze directheid ook eigenwijsheid betekent, voegt ze er nog aan toe dat het met haar juist goed samenwerken is!
Sadia Benhaji
Woont in Almere, sinds 32 jaar in Nederland Via de Schoor, het welzijnswerk van Almere, hoorde Sadia (37) over de Progresstraining. Al tijdens de intake werd duidelijk overigens van beide kanten - dat het echt iets voor haar was. Sadia betekent in haar woonwijk veel voor andere vrouwen, ze vervult er de functie van rolmodel. Hier wilde ze graag meer mee doen, nog meer betekenen voor anderen. De Progresstraining kwam haar daarbij goed van pas. “De training heeft de kwaliteiten die in mij zitten naar boven gehaald”. Terugblikkend is Sadia heel blij met de training. Lachend herinnert zij zich haar eerste presentatie. “Bibberend stond ik voor de groep. Nu gaat het toespreken van groepen mij gemakkelijk af”. Sadia heeft intussen een baan bij het welzijnswerk Almere als begeleider van een groep vrouwen. Zij weet precies wat zij wil: alles uit de vrouwen halen wat er in zit en met hen werken aan hun empowerment. Wanneer vrouwen tegen haar opkijken, zegt ze, net zoals haar medecursisten tegen haar zeiden: “ Jij kan het ook”. Behalve bij de Schoor zet Sadia haar kennis en ervaring in bij het P-team, bij de Zorggroep Almere en natuurlijk in haar gezin met vijf kinderen!
“
Zo geeft ze door wat ze zelf als allermooiste heeft ervaren: zien dat je een groei doormaakt. Het geeft haar een goed gevoel om een voorbeeld te zijn. Iedere vrouw kan meer als zij het wil. Ieder mens heeft bepaalde kwaliteiten.
”
Shanta Bhikharie
Woont in Almere, sinds 32 jaar in Nederland Shanta (36) kwam er als een van de laatste deelnemers bij. Op het nippertje had ze de advertentie in de krant gelezen. De training kwam haar goed van pas. Ze gaf zelf al bewustwordingstrainingen en traumahealing aan groepen vrouwen. De Progresstraining gaf haar handvatten over bijvoorbeeld de opbouw van trainingen. De kracht van de training lag voor haar in de groep. Het was een bijzondere groep vrouwen met veel capaciteiten. Methodisch heeft zij het meest aan het stappenplan van de training. Shanta leidt een actief bestaan. Naast haar gezin heeft zij een praktijk in cranio-sacraal therapie, rouw- en verliesverwerking en bewustwording. Toch heeft zij nog tijd gevonden om samen met anderen een stichting op te richten: SaVo, dat staat voor Samen Vooruit. De kennis over het aanvragen van subsidie en het oprichten van de stichting, heeft zij van de Progresstraining. Shanta weet wat zij met de training wil: onder meer voorlichting geven over huiselijk geweld. Er zijn vrouwen die nog steeds denken dat huiselijk geweld er bij hoort en dat er niets tegen te doen is. Door het in kleine groepen bespreekbaar te maken, hoopt zij het taboe wat op dit thema rust te doorbreken.
“
Doorpratend over de begeleiding van mensen met een niet-westerse achtergrond, benadrukt Shanta dat zij graag aanvullend een bijdrage wil leveren aan de reguliere zorg. Waar het mij om gaat is om taboes te doorbreken en het zichtbaar maken van verborgen leed.
”
Meer weten over Shanta’s mogelijkheden? Kijk op www.holistic-approach.nl
Fatima Tessoudali
Woont in Lelystad, sinds 30 jaar in Nederland Voor Fatima (41) was de Progresstraining een welkome aanvulling op de theoretische opleiding voor doktersassistente. De training gaf haar nieuwe inzichten, ze vond het interessant om te zien hoe anderen met situaties omgaan. Fatima popelt om haar talenten om te zetten. En talenten heeft ze! Op het gebied van gezondheidszorg is ze goed ingevoerd, ze geeft zelfstandig voorlichtingsbijeenkomsten en trainingen. Ze heeft ervaring in het moeilijke thema doorbreken van taboes. Als ze iets zelf niet kan - en je hoeft niet alles te kunnen, vindt ze zelf - weet ze precies wie ze waarvoor moet inschakelen. De training heeft Fatima als heel leerzaam ervaren. De video-opname die aan het begin gemaakt werd over hoe je zelf iets presenteert, heeft haar de hele cursus beziggehouden. Haar eigen woorden zijn: “Het kan altijd beter”. Ze genoot ervan om met vrouwen die allemaal een verschillende achtergrond hebben, samen te zijn. “Er zijn zoveel overeenkomsten tussen ons, terwijl meestal de aandacht naar de verschillen uitgaat”. Met de vrouwen uit Lelystad heeft ze nog steeds contact.
“
Ik vind het belangrijk om met mensen van verschillende achtergronden, religies en culturen om te gaan. Er zijn zoveel overeenkomsten.
”
Haar droom is haar ervaring en kennis nog meer in praktijk te brengen. Het liefst wil zij in een organisatie werken waar ze deel uitmaakt van een team, waar ze samen met collega’s iets op kan bouwen, kan evalueren en vooral de kwaliteit in de gezondheidszorg kan helpen verbeteren. Haar kinderen zijn op een leeftijd dat ze haar handen meer vrij heeft. Het wachten is nog op een juiste match tussen haar en een werkgever!
Atika Jerbouai
Woont in Lelystad, sinds 1983 in Nederland Via via kwam zij bij de Progresstraining terecht. Atika (46)was altijd al op zoek om vanuit zichzelf iets voor anderen te doen. Zelf heeft ze hier geen aanpassingsproblemen gehad. Graag wil ze haar manier van ontwikkelen ook inzetten om anderen te helpen participeren. “In elke vrouw zit kracht”, zo is haar vaste overtuiging. “Alleen komt het niet altijd naar buiten. Daarom kijken anderen tegen hen aan alsof zij niets te bieden hebben, terwijl het tegendeel waar is. Als ik hoor en zie hoe kinderen nu een goede opleiding en een hoge functie hebben, weet ik dat het de moeders zijn geweest die deze opvoeding voor elkaar hebben gekregen.”
“
Elke vrouw heeft iets te bieden. Als de eerste stap laag gehouden is voor vrouwen, nemen zij de tweede stap zelf.
”
Haar grote wens is om de eerste generatie in contact te brengen met de nieuwe generatie. De training helpt haar hierbij. “Ik heb nog beter leren kijken naar wat er speelt in mijn omgeving. Wij leerden doelen stellen en in stappen werken. De kracht van de training was de groep die onder leiding van de voortreffelijke docenten, herkenning vond bij elkaar en elkaar ondersteunden in alles.” Atika vindt dat het samenkomen van de verschillende culturen de training rijker maakte. Ze beseft dat resultaten in kleine stappen behaald kunnen worden. Haar ervaring is dat één woord wonderen kan doen. Als Atika met mensen kan werken is zij in haar element. Ze is initiatiefnemer en bestuurslid van het VAC (Vrouwen Activiteiten Centrum). Samenwerken met andere groepen vindt zij erg belangrijk. Verder werkt zij op een kinderdagverblijf want omgaan met kinderen blijft haar passie.
“
De training heeft mij tools/inzichten gegeven om verder te gaan.
“
De training is voorbij en ik heb nu een open vizier.
“
Ik heb geleerd het leren van anderen te stimuleren.
” ” ”
“
Het is een goede basis voor mij om mij verder te ontwikkelen.
“
Het heeft mij geholpen om mijn kracht in beeld te krijgen,wie ben ik en wat wil ik.
” ”
“ “ “ “ “
Ik ben er sterker door geworden.
” Ik heb inzicht gekregen in groepsdynamica en groepsontwikkeling.
”
De training kwam op het juiste moment op mijn pad.
” Ik heb vrijheid gevonden en wil die benutten om door te leren.
”
Ik ben klaar om nieuwe uitdagingen op te pakken.
”
